Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Temptation is not a sin, but playing w

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hij had zijn rug naar haar toe gedraaid om het doekje weg te leggen en ging met een hand door zijn korte haar, hij had een klein moment nodig om zichzelf weer te herpakken voordat hij zijn ogen weer op haar gericht had, maar het was duidelijk dat ook zij moeite had om hem aan te kijken gezien haar blik op de grond was gericht.
Louis negeerde haar verwijtende opmerking aangezien zijn doel enkel was om erachter te komen wie het had gedaan. Hoewel de toon waarop ze sprak hem niet beviel vond hij niet dat hij in een positie was waarin hij daar wat van kon zeggen en al zelfs voordat hij dat kon doen had ze haar excuses er al voor aangeboden.
Hoewel ze hem vertelde zich geen zorgen te maken over de wond kon hij dat niet volkomen waarmaken. Hoewel het een gebruik was en vooral in families van hogere rang, vond Louis het een schande dat een man het nodig vond om een vrouw te slaan, om wat voor reden dan ook. Desondanks wilde hij zich niet mengen in dingen die binnen het gezin behoorden, en vroeg daarom niet verder.
”Then let me ask you why you are here?” Vroeg hij inmiddels weer op rustige toon. De adrenaline die hij zojuist voelde zorgde ervoor dat hij snel kon handelen, en dat hij erg op zijn hoede was. Het eerste wat door hem heen ging was dat ze misschien was achterna gezeten en daarom had hij haar binnen gelaten. Maar als dat niet het geval was, vroeg hij zich natuurlijk af waarom anders ze nu voor de deur had gestaan.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara streek een lok haar achter haar oor en verzamelde de moed om hem weer in de ogen aan te kijken. Zijn vraag was terecht. Het zou logisch geweest zijn dat ze naar de orde toe gevlucht was omdat ze belaagd werd, maar nu dat duidelijk niet het geval was, was dat inderdaad vreemd. Als ze eerlijk was met zichzelf dan draaide het puur om het feit dat ze hem terug wou zien. Wat de drijvende kracht achter die beslissing was, daar had ze de hele dag de tijd voor gehad om erover te piekeren. Clara had immers nog nooit een man ontmoet die ze opnieuw wou zien en het was een vreemde ervaring. Om de één of andere reden wekte Louis nieuwsgierigheid bij haar op om meer over hem te weten te komen en tegelijkertijd had ze het gevoel gehad dat hij inderdaad over haar veiligheid gewaakt had en dat hij oprecht met haar omging.
"I came to ask you if my name is cleared from any accusations," zei Clara zacht omdat ze ditmaal niet ruw of arrogant wou overkomen, ze voegde er een kleine hoopvolle glimlach aan toe.
Dat er daarnaast de drijfveer was dat ze hem nogmaals wou zien, liet ze achterwege. Verliefdheid en zéker liefde op het eerste gezicht waren taboe, maar ze ging niet ontkennen dat ze hem een intrigerend persoon had en dat ze mogelijks ook sinds hun ontmoeting hem niet meer uit haar hoofd had gekregen. Het was vermoeiend geweest en bovendien wist ze niet wat ze ermee moest aanvangen. Na vandaag zou ze officieel haar enige excuus om hem nog te zien opgebruikt hebben en ze was ervan overtuigd hierna als ze het lef zou hebben nogmaals op te dagen, ze de deur gewezen zou worden. Dat maakte haar onzeker naar hem toe en het onbeholpen moment daarnet waarbij zijn zachte aanrakingen haar compleet overdonderd hadden, hielp daarbij absoluut niet. Een beetje onbeholpen en veel minder zelfzeker in het gesprek dan de voorgaande avond, vroeg ze daarna nog of ze het misschien binnen konden bespreken in de hoop dat hij vandaag nog niet de nood zou voelen om haar af te wijzen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Louis bleef haar even bedenkelijk aankijken. Was dit werkelijk de reden waarom ze de tocht naar de tempel zou riskeren, direct zijn advies om niet alleen op pad te gaan afgewezen, wat hij de avond daarop nog van haar had gevraagd? Hij kon zich niet voorstellen dat ze zo naïef was, en zocht meer achter haar reden. De antwoorden die ze hem tot noch toe had gegeven, hadden enkel voor nog meer vragen gezorgd, vragen die hem onbewust die dag hadden bezig gehouden, maar waarvan hij nu wellicht de kans had om ze te stellen.
De manier waarop ze het vroeg en haar postuur deden haar verzoek moeilijk te kunnen afwijzen. Het liet een andere kant van haar zien, onzekerder dan dat ze gister op hem overkwam, dus vroeg Louis zich af of ze zich misschien meer zou open stellen in een gesprek.
”Very well, but we have to be careful. I’d rather have your visit to go unnoticed.”
Op dat ogenblik hield hij de deur voor haar open om Clara binnen te laten in de tempel. Hij wilde liever niet dat anderen zagen dat ze hier kwam of was geweest, omdat ze hem dan vragen zouden stellen die hij wellicht niet kon beantwoorden. En bovenal kon hij het zich niet veroorloven om valse beschuldigingen boven het hoofd te hangen dat hij afspraken had met een vrouw, met wie hij de liefde zou bedrijven. Al de kleinste hints konden dat terweeg brengen en dat was hoog verraad voor de andere Tempeliers en in de ogen van God.
Hij bracht haar naar een vrije ruimte maar sloot de deur achter hen dicht zodat ze hun gesprek in privé konden voeren, en nam daarna wat tijd om wat kaarsen aan te steken zodat de ruimte iets lichter werd.
Hij gebaarde naar een van de stoelen waar ze kon zitten en nam zelf plaats op de andere vrije stoel. In feite was dit een ruimte die niet vaak gebruikt werd, en hoewel het aan luxe ontbrak was de plek aangenamer dan de ondergrondse cel waar ze zich gister bevonden.
”You don’t have to worry about any accusations, none other Knight was aware of your identity and the crime itself has been forgotten. But I doubt that was the only thing you came here for...”
Hij wilde haar niet tot ongemak brengen maar had daartegenover ook geen zin om zijn tijd te verspillen. Was dit een spelletje dat ze met hem speelde? Zijn blik was op haar ogen gevestigd alsof hij zocht naar antwoorden die hij in haar blik zou vinden, maar hij wist dat hij meer duidelijkheid nodig had dan dat om erachter te komen wat ze van hem wou.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Met een kleine glimlach stapte Clara door het deurgat. Het was een opluchting dat ze er op zijn minst in geslaagd was om binnen te raken in de tempel en gedwee volgde ze hem naar een nieuwe plek die ze gisteren niet had gezien. Het zag er nog steeds niet gezellig uit, maar in een flakkerende kaarslicht voelde ze zich ditmaal minder benauwd. Toen Louis haar een stoel aanwees liet ze zich op het harde hout zakken met haar handen opnieuw in haar schoot gevouwen. Graag wou ze haar mantel uittrekken, maar de kilte die in de ruimte hing, weerhield haar daarvan. Dat hij niet wou dat iemand haar zag was begrijpelijk. Haar plan was om te praten en zijn gezelschap op te zoeken, maar ze konden eender wat ze wouden uitvoeren achter de gesloten deur. Een schandaal was niet iets dat op haar verlanglijstje stond.
Toen Louis haar erop aansprak dat ze voor meer dan alleen zekerheid over haar gezuiverde naam kwam, kon ze het moeilijk ontkennen. Immers was ze daar al zeker van geweest toen hij haar gisteren naar huis had gebracht. Het probleem was vooral dat ze niet goed onder woorden kon brengen waarom ze precies wel naar hier was gekomen. Misschien omdat ze eenzaam was geweest, misschien omdat hij zich eerlijk en oprecht tegenover opstelde,... Er waren genoeg redenen om liever hier te zijn dan thuis in het kasteel. Het enige wat ze daar nog miste was een prinsessentitel en een grote draak die haar kon bewaken, dan was haar gevangenschap daar compleet.
Even opende ze haar mond om een antwoord op zijn vraag ze formuleren, maar snel sloot ze haar lippen weer op elkaar en keek een beetje onbeholpen. Hij was ook anders dan alle mannen, hij zat waarschijnlijk compleet niet te wachten op haar gezelschap en ze had geen idee wat ze nu moest zeggen om hem daar anders tegenover te laten staan. Haar anders zo vlotte tong en slimme woorden leek ze vergeten te zijn in haar kasteel op de heuvels.
"No it was not," gaf Clara alleszins al toe en keek hem kort even aan.
Louis' blik keek haar onderzoekend aan en hij leek eerder ongeduldig naar haar antwoord, alsof hij hier zijn tijd zat te verspillen met haar. Ze voelde zich ongewenst en plots besefte ze hoe stom ze was om te denken dat iemand die trouw had gezworen aan God en alle vrouwen meed, interesse zou hebben in zelf zoiets simpels als een gesprek met haar.
"I apologize, It was foolish to come here tonight, I will not waste any more of your time."
Met die woorden maakte Clara al aanstalten om te vertrekken, ze stond op van haar stoel en keek al naar de deur.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Lang zaten niet op de stoelen, en hoewel hij er gelijk in had dat er meer reden was geweest om hier te komen besloot ze abrupt dat niet nodig was om dat met hem te delen. Al voordat Louis de kans kreeg om daar tegenin te gaan was ze opgestaan en had ze aanstalten gemaakt om te vertrekken.
Hij stond direct op en legde vlug zijn hand om haar arm. Hij wilde niet dat ze nu vertrok en hem vol met vragen lieten zitten. Hij wilde niet dat ze opnieuw in de nacht zou verdwijnen en de wandeling voor niks had geriskeerd.
”Don’t go...” Zei Louis, terwijl hij zachtjes aan haar arm trok zodat ze elkaar weer konden aankijken. Blijkbaar had hij haar het idee gegeven dat hij geen zin had om zijn tijd aan haar te verspillen. Dat was enkel het geval als ze uit eindelijk toxh niks kwijt wou, maar na het beantwoorden van zijn eerste vraag realiseerde hij zich dat dat niet het geval was en dat hij meer geduld moest hebben als hij het uit haar wou krijgen.
“You know, I have been thinking about you and what you told me yesterday. I don’t know if it was the truth what you told me, but it makes you mysterious either way. I brought you back home yesterday because I care about your safety and I care about your well-being.” Die woorden bekend bleef hij haar aankijken. Hij wilde dat ze wist dat hij de waarheid sprak, en dat hij zijn woorden oprecht meende. Het was zijn taak als tempelier om alle burgers veilig te stellen maar wat hij achterhield voor Clara was dat er meer was dat hem aandrong om haar zo in bescherming te nemen. Hij kon nog niet echt plaatsen wat het was, maar het was meer dan zijn instinct om haar binnen te laten en te beschermen voor het kwaad van de buiten wereld.
”You know when I was a child, my father used to beat me for reasons I didn’t understand. I didn’t realise that was not normal, until the Knights Templars were passing through my village and I told one knight about my deepest fears and darkest secrets. That night I returned home and got beaten again. But instead of letting it happen I packed my stuff and ran out, and I have never left the Knights Templars since. I am not telling you this because I want you to run away, but if things are bothering you, you should do something about it, otherwise nothing will change.”

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara was verbaasd toen Louis ook uit zijn stoel sprong en haar vastnam aan haar arm. Zijn vingers brandden door de stof van haar jurk heen op haar arm en ze voelde haar hart opnieuw kloppen in haar keel. Gek genoeg ditmaal niet van angst, het was iets anders dat haar hart sneller liet slaan. Haar blik vond de zijne weer toen hij haar dichter naar hem toe trok, weg van de deur. Gelukkig besloot Louis het gesprek over een andere boeg te gooien en Clara kon niet anders dan aan zijn lippen hangen terwijl hij zijn verhaal langzaam begon te vertellen. Terwijl hij zonder enige schaamte of twijfel een stuk van zijn levensverhaal aan haar durfde te vertellen, kon ze alleen bewondering opbrengen voor zijn moed. Nooit eerder had iemand zulke details uit zijn leven met haar gedeeld en het gaf haar het gevoel alsof hij haar echt zag staan.
"I am already running," zei Clara zacht en het voelde vreemd om dat luidop toe te geven.
Ze rende ook weg van klappen, maar die waren vast niets in vergelijking met wat hij ooit doorstaan had. Haar vader deelde af en toe een klap uit en dat deed mentaal meer pijn dan fysiek. Het was vooral haar toekomstige huwelijk dat als het zwaard van Damocles boven haar hoofd hing. Misschien zou ze aan iemand uitgehuwelijkt worden die lief en zachtaardig was en zou er wederzijds respect zijn, in het beste geval zelfs liefde of houden van. Helaas hoorde ze zelden dergelijke verhalen van vriendinnen uit haar kringen. Clara zou bezit worden en daar gingen vaak pijnlijke handelingen mee gepaard binnen het huwelijk.
"The only difference is that I am a woman and I can not run far. They lock me in my cage everyday and I only get to sneak out at night. For now until they find out they already could marry me off to some stranger,"
Als ze een man was geweest, dan zou alles anders zijn inderdaad. Zelfs als ze wegrende dan zou ze nog steeds moeten trouwen om iets met haar leven te bereiken en dan zou ze gewoon in lagere kringen belanden met even weinig kans op een gelukkig leven.
"And I lied, I was not roaming the streets with a purpose. I just wanted to feel free. Tonight I came back because I felt that you cared and nobody ever does and because it's safer here than on the streets..."
Het voelde best goed om gewoon toe te geven dat ze eigenlijk gewoon geen reden had om buiten te zijn en dat het puur om het gevoel van vrijheid ging. Misschien zou Louis het begrijpen en misschien niet. Daar wou ze het wel op wagen, want hij leek vooral eerlijkheid te respecteren.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het verhaal vertellen had het effect waarop Louis gehoopt had, een stukje bij beetje stelde Clara zich meer open voor hem. Toen hij zich realiseerde dat zijn hand nog steeds om haar arm lag liet hij haar langzaam los en deed een stapje achteruit om haar meer ruimte te geven. Zodra ze was uitgepraten was het even stil, een zucht rolde over zijn lippen. Hij was opgelucht dat ze eindelijk de waarheid sprak, al twijfelde hij nu wat hij erop kon zeggen. Hij kon haar ten slotte niet helpen om aan een huwelijk te ontkomen.
''Thank you for your honestly, it means a lot to me. I understand why you feel the need to runaway. But I have to tell you that it is not very safe for you here either. The brotherhood would not approve of your presence, so you can't make a habbit of it.''
Was het geval dat Louis een normale burger was, of een ridder van de stadswacht dan zou hij altijd de deur voor haar openen en haar onderdak bieden als ze dat nodig had. Maar hier kon dat gewoon niet. Het ging in tegen de geloftes aan God. Toch was het meer iets voor Louis om in oplossingen te denken dat in problemen, en door zijn hoofd gingen allerlei ideeën om haar te helpen.
''But, I have an idea... And I can show it to you tomorrow, if you are interested.''
Zijn ogen sprankelden bij het idee dat in hem was opgekomen, een ondeugende glimlach speelde rond zijn lippen. Er was iets speciaals aan haar wat hem zo graag wilde helpen. Normaal zou hij waarschijnlijk nooit zo ver gaan voor iemand die hij eigenlijk totaal niet kende, en al helemaal niet met een dame van een hogere klasse. Hij had in zijn leven veel dingen meegemaakt, en een van de dingen die hij geleerd had was dat rijke mensen je zouden gebruiken voor macht, of nog meer rijkdom. Er hing een arrogantie rond hen die Louis niet uit kon staan, maar Clara was anders. Wat ze zojuist aan hem bekend had, had bewezen dat ze totaal niet arrogant was, en haar dagelijkse leven enkel probeerde te ontstappen in hoop om te vinden wat ze niet binnen de kasteelmuren kon krijgen, genegenheid, iemand die om haar gaf, en dat had ze in hem gevonden.

can he be more perfect

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara voelde een lichte teleurstelling door haar heen gaan toen zijn hand niet langer tegen haar huid rustte en een zucht over zijn lippen rolde. Louis kon haar inderdaad niet helpen en dat had ze zelf ook wel geweten, toch was er ergens dat beetje hoop geweest, zeker na zijn verhaal waarin hij haar aanraadde om iets aan de situatie te doen. Helaas voor haar bleek die situatie dus uitzichtloos en zou ze gewoon moeten leren om op haar tanden te bijten en alles te ondergaan.
"I know, this will be the last time I seek your presence."
Louis had volledig gelijk, ze begon zichzelf ermee in de problemen te werken en ze zou hem erin meesleuren als ze bleef opdagen. Wat haar wel verbaasde was dat hij desondanks voorstelde om haar morgen weer te zien omdat hij een ander idee had. De ondeugende glimlach die daarbij om zijn lippen heen speelde, was een beetje een vreemd beeld bij iemand die zich eerder zo serieus getoond had.
"Sounds wonderful, when and where?"
Ook om haar lippen sloop er een kleine grijns omdat hij haar verraste met zijn meegaandheid. Ze had al van in het begin gelijk gehad over zijn mysterieuze uitstraling en hij had gelijk gehad over de hare. Het leek alsof ze beide stille wateren waren met diepe gronden. Hij viel bijna niet af te lezen en zijn handelingen verbaasden haar. Louis kon haar zonder problemen in vertrouwen nemen en deed zijn uiterste best om haar veilig te houden en leek oprecht om haar te geven. Het verbaasde haar dat er zelfs een man bestond met zo'n groot hart en tegelijkertijd baalde ze er enorm van dat net die persoon zijn lichaam en geest aan God schonk. Dat gaf haar alleen meer de drang om zijn nabijheid op te zoeken tenslotte zou hij er toch nooit aan toegeven.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hoewel hij niet verwacht had dat ze zijn verzoek zou afwijzen, was hij toch opgelucht om te horen dat ze er mee akkoord ging om morgen mee te gaan.
''Tomorrow at noon, meet me at the inn outside the citywalls. It'd be useful if you'd bring your horse, if not possible I'll think of something.''
Hoewel hij precies in gedachte had wat hij haar wilde laten zien, en hoe hij dat ging doen was hij er zeker van om haar niet meer te vertellen dan nodig was. Niet alleen wilde hij haar nieuwsgierig houden, het was misschien ook veiliger als ze alleen dat wist wat nodig was.
Plotseling waren er luide stemmen te horen die weerkaatsten in de kale gangen van de tempel. Het betekende niet dat er ridders dichtbij waren, maar er waren ridders in de tempel en dat betekende dat het beter was als Clara zou vertrekken.
''I'm sorry, I think it's best if you leave soon.'' Bracht hij uit, al was het waarschijnlijk iets waarvan ze al op de hoogte was. Het was voor hun beide niet goed als ze op dit moment gezien werden door een van de andere tempeliers, zelfs niet als ze gewoon een gesprek hadden. En bovendien kwamen ze waarschijnlijk terug omdat ze iets nodig hadden van hem, dus uit eindelijk zouden ze hem wel vinden.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Het kostte Clara geen moeite om haar weg terug te vinden in het koude, vochtige doolhof van gangen. Ze had Louis nog vluchtig bedankt voor het gesprek en zei nog dat ze er naar uit keek hem morgen opnieuw te zien, voor ze verdween. Het maakte haar nachten alleen spannender en nu ze eindelijk een doel had tijdens haar zwerftochten, keek ze nog meer uit naar het vallen van de avond. Na een korte nacht slaap en een woelige dag, begaf ze haar de volgende avond naar de stallen. Een paard van het terrein krijgen, was geen makkelijke opdracht. Gelukkig stond haar paard aan de rand van het domein op stal en met een munt kocht ze de stalknecht af zodat ze zonder problemen het landgoed kon verlaten. Haar zwarte merrie Nox ging op in het donkere landschap en soms voelde het alsof ze samensmolten en haar hoeven tikten de grond dan zo licht aan dat ze bijna over de grond zweefden.
De rit naar de stads ommuring was kort en zacht remde ze Nox wat meer af toen ze een gestalte te paard in de verte zag opdoemen. Briesend en teleurgesteld dat ze niet verder haar energie kwijt kon, kwam Nox tot stilstand op de kleine landweg. Traag en rustig plaatste ze zich langs Louis en trok haar mantel weer dichter tegen zich aan.
"Evening," glimlachte Clara breed.
Na de wilde rit voelde ze zich uitgelaten. De wind had langs haar gezicht en door haar haren geraasd waardoor ze nog een lichte blos op haar huid droeg. Op de achtergrond hoorde ze het nachtelijke bos nog tot leven komen en de blaadjes knisperden onder de hoeven van hun paarden. Geluiden van de natuur kalmeerden haar opnieuw, al ruiste haar bloed nog door haar aderen na het galopperen. Niet vaak kreeg ze de kans om Nox mee de natuur in te nemen en zowel zij als haar paard genoten van hun kans om de wereld te ontdekken onder de maneschijn.
"Lead the way," voegde ze nog aan haar begroeting toe aangezien haar paard ongeduldig bleef trappelen en alweer brieste.
Haar dierlijke metgezellen leken al even weinig geduld te hebben als Clara zelf.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
De volgende dag had Louis weinig tijd om aan de avond te denken, omdat hij druk bezig was met het uitvoeren van zijn dagtaken. Toch merkte hij dat hij snel aan het dagdromen was, en zijn gedachtes waren ergens anders, bij iemand anders. Hij voelde ook een bijzondere spanning toen hij die avond naar de stallen liep om een van de paarden te zadelen en daarna de stad uitreed. Zijn witte mantel met het herkenbare rode kruis had hij vervangen voor een zwarte, aangezien hij dan minder zou opvallen, maar daaronder droeg hij nog steeds zijn zwaard bij zich.
Toen hij eenmaal bij de herberg was, hoefde hij niet lang te wachten voordat Clara zich naast hem had geplaatst. Hij draaide zich naar haar om en glimlachte even. ''Good evening.''
''Let's see how fast you can go,'' Bracht hij uit, zodra het hem was opgevallen dat haar paard zenuwachtig en ongeduldig begon te trappelen. Hij klakte met zijn tong en zijn eigen paard kwam vlug in beweging, en met enorme snelheid verdween hij tussen de bomen het bos in. De adrenaline zorgde ervoor dat zijn hart sneller ging kloppen en dat hij recht in zijn zadel stond. Pas toen het einde van het bos in zicht kwam en de dichtheid van de bomen steeds minder werd, vertraagde hij zijn pas totdat ze weer in normaal tempo naast elkaar reden.
Voor hen grensde het bos en liepen ze door een hoog grasveld, dat eindeloos leek te duren. Vanaf hier was het niet te ver rijden en ze zouden tussen de bergen terecht komen, en daar, verstopt tussen enkele bomen in de schaduw van het gebergte stond een jachthut, een vertrek waar Louis zich regelmatig terugtrok als hij die behoefte had. De laatste maanden was hij er niet vaak geweest, maar hij ging er vanuit dat het nog leeg stond.
''This is my escape plan when I need it. It's even more beautiful when the sun comes up.''

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara was blij om te zien dat hij haar glimlach beantwoordde en kneep haar benen samen waardoor Nox naar voor schoot en de achtervolging inzette. Nox was een cadeau van haar moeder geweest en bleek achteraf het snelste paard in de stallen te zijn. Zelden kreeg ze de kans om uit rijden te gaan en de stiekeme ritjes met haar moeder waren ondertussen alweer drie jaar geleden, nog voor ze ziek werd. Die ritten hadden haar echt leren paardrijden en ze was niet alleen perfect getraind in amazonezit, nu reed ze als een man. Het was een vreemd gevoel om weer af en toe een tak langs haar huid te voelen strijken en te zigzaggen tussen alle bomen en takken. Nox leek al even enthousiast om dit ritje dan zijzelf. Met moeite kalmeerde ze Nox weer toen Louis zijn pas vertraagde en in een trage draf staken ze het grasveld over. Te paard was de afstand goed te doen en een ritje in het donker was altijd een leuke uitdaging. Het kleine jagershutje verbaasde haar wel
”I did not expect you would need an escape plan,” grijnsde Clara en stapte te paard een rondje rond het hutje. “It does have it charmes and what a quiet place...”
Met een zwaai gleed Clara uit haar zadel en bond Nox zorgvuldig vast aan een dikke boom. Het verbaasde haar dat ze mee werd genomen naar een afgelegen plek in het bos en ze begon te twijfelen aan zijn bedoelingen. Daardoor begon er een grijns om haar lippen te sluipen en ze keek even om naar Louis. Ze zou het absoluut niet verwachten en zelf had ze daar op dit moment absoluut ook geen nood aan, al leek het haar wel grappig als er nu een aanbod zou komen om hier samen de nacht door te brengen. Uit het verleden had ze al geleerd dat mensen op de meest onverwachte manier uit de hoek konden komen! Al leek het haar nu bij hem heel onwaarschijnlijk. Een eenzaam en veilig plekje was ook gewoon wat ze echt nodig had, dat had hij heel goed weten te raden.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Tevreden keek Louis van zijn paard naar Clara. Hij was onder de indruk van haar rijstijl, niet iedere dame zou hem kunnen bijhouden aangezien het niet als 'vrouwelijk' werd gezien. Maar ze had hem geen seconde uit het oog gelaten.
Ze reden stapvoets een rondje om de jachthut en daarna gleed Louis soepel van zijn paard af, die hij naast die van Clara aan een stevige boomstam vastbond.
''All men need an escape sometimes...'' Zei hij terwijl ze richting de hut toeliepen. Toen Louis zich omdraaide dacht hij enige twijfeling te zien in de blik van Clara, en zijn gedachtegang ging als een sneltrein.Een man die in jaren geen lichamelijke aanraking had gehad nam een bloedmooie vrouw mee naar een hut, ver weg van de mensheid, afgelegen waar hij haar zonder moeite kon overmeesteren. Het zou haast logisch klinken, al was dat niets van zijn bedoeling geweest.
''Don't worry, I don't want to hurt you, Clara,'' verzekerde hij haar, al stelde dat niet veel voor. Het waren slechts woorden, hoe goed kende zij hem nou? Toch hoopte hij dat ze door had dat hij het meende, en hij liep voor haar uit de verranda op en maakte de deur open, die piepend en krakend de opening vrij maakte. ''That doesn't sound very good,'' zei hij, meer tegen zichzelf dan zijn bijzijn, en hij stapte de jachthut binnen. In de tijd dat hij er niet was geweest leek het volledig te hebben leeggestaan. Er lag een laagje stof over de stoelen en de tafel en de spullen die hij had achtergelaten stonden nog op dezelfde plek.
Daarna liep hij richting de open haard, het maakte hem niet uit hoe lang ze hier bleven, maar ze hadden het vuur nodig als ze een beetje warm wilden blijven.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Met een kleine knik gaf Clara hem gelijk over het feit dat alle mannen soms eens moesten ontsnappen. Dat gevoel kende ze heel goed. Haar hand streelde zacht over Nox' hals terwijl ze pols hoogte nam van de situatie. Het leek Louis op te vallen dat ze zo haar twijfels had bij de situatie en nadat hij haar gedachten aflas en luidop zei dat hij geen kwade plannen had, stapte ze zijn richting uit.
"How did you find this place?" vroeg Clara nieuwsgierig terwijl ze zich bij hem aansloot en ook door het deurgat heen stapte. Meteen gooide ze de twee kleine ruiten open zodat er een briesje door de hut waaide en een hoop stof deed verdwijnen uit de ruit. Meteen rook de ruimte ook minder muf. Nog genoeg opgewarmd door het ritje hierheen, knielde ze naar bij het haardvuur terwijl ze de ruiten even open liet staan.
"Can I help?" vroeg ze nog met betrekking op het vuur.
Nooit eerder had ze huishoudelijke klusjes gedaan en een vuur maken hoorde daarbij. Bij haar in het kasteel brandden de haarden overal en altijd. Een kasteel was een te kille plek om zonder haardvuren te overleven, zelfs in de zomers was het bij haar thuis alsof je in een ijskelder kroop.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Zodra Clara binnen was, sloot hij de deur, al hielp het niet veel tegen de kou gezien ze de ruiten had open gezet. Gelijk dwarrelde er stof naar beneden. Gelukkig lag er nog genoeg hout om een vuur te starten en brandende te houden, anders zou hij nu naar buiten moeten om was hout bij elkaar te sprokkelen.
''A templar showed it to me once. I don't know how he knew about it. You could stay in here during the summer, but when the winter comes it gets too cold, and there is no food around.''
Hij maakte een hoopje van gedroogd gras en pakte de vuurstenen waarmee hij het vuur wou maken, toen Clara hem hulp aanbood. Verbaasd keek hij haar even aan, niet zeker wetend of ze serieus was of niet. Maar hij zag een vastberadenheid in haar en besloot haar aanbod niet af te slaan.
''Sure, why not...'' en hij schoof wat op zei om wat meer ruimte te maken. ''These are called firestones. When you match them like this, a fire will start between the stones. The sparks will light up the grass easily,'' Na het voorgedaan te hebben gaf hij de stenen over aan Clara, en keek vol voorwachting toe.

@Shinde

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld