Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | Fueling the fire until we combust

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
In al die tijd waren er al genoeg flessen drank doorheen gegaan. Ze waren wel met zijn zessen maar zelfs dan hadden ze tot nu toe al meer opgekregen, dan Calum had verwacht. Bij bijna elke vraag die werd gesteld, leken de meesten wel hun lippen aan de beker te zetten. Hetzelfde was ook bij hem het geval waardoor de tijd wel heel snel voorbij ging. Toen Keegan eenmaal aangaf dat ze er wel klaar mee was, voelde hij de drank wel aardig zitten. Hij was niet dronken, allesbehalve dat, maar hij moest wel toegeven dat hij zich een beetje aangeschoten begon te voelen.
Hij stemde in met Keegan door te knikken. "Same here. I've had enough booze for tonight." Zijn reactie werd opgevangen door een grijns van Ashton. "What? Already got enough, big guy? Hmm what a shame, I expected better from you." Wat lachend stond Calum op. "I know, I know. It's so disappointing. Next time I'mma go for the vodka instead." Ze wisten allen dat hij niet zomaar vodka dronk en al helemaal niet op tour, waardoor het een beetje een inside joke was. Aan de gezichten van Michael en Ashton te zien hadden zij dit in ieder geval wel begrepen, want ze begonnen zachtjes te grinniken. "Right, you do that."
Traagzaam duwde hij zichzelf van de bank af, koers gezet naar het bed dat hij geclaimd had om intussen een blik te laten glijden over de spullen. Hij kon zijn tassen en koffers altijd gemakkelijk herkennen en zo ook nu was dat het geval geweest, nog altijd dezelfde koffer riemen gebruikt als vorige jaren om alles bijeen te houden. Het was nou eenmaal zijn manier om veilig te reizen. Hij had tenslotte al genoeg keren meegemaakt dat er iets kwijt was geraakt of stuk was gegaan; feit was toch wel dat hij en de jongens de meeste van hun dagen al reizend doorbrachten.
Dit was iets wat Keegan klaarblijkelijk nu dacht mee te maken. Een beetje verloren zag hij haar tussen de tassen en koffers kijken. Fronsend kwam hij tot stilstand, gehoord hoe ze naar hen riep in de hoop dat het een grap was. "Uhh.. I don't think we took them." Een beetje verbaasd keek hij op, even zijn blik naar de jongens gericht die dit ook beaamden. Ze haalden wel vaker grappen uit maar ze hadden allang geleerd dit niet bij de crew te doen, maar slechts tussen hen vier. Dit deden ze al geen tijden meer en zo ook nu kon hij zich niet herinneren gezien of gehoord te hebben dat een van hen anders had besloten.
"You sure you don't see 'em?" Hij hurkte bij de spullen neer, een paar kaartjes door zijn handen laten glijden om nog steeds nergens haar naam weer te kunnen vinden. Als ze echt gelijk had, dan had ze grote kans dat de spullen in een andere bus of wagen lagen. Iets waar ze nu vrij weinig meer aan veranderen konden; de bus was ruim een uur geleden al begonnen met rijden. "If they're really not here, they must've been loaded into the wrong bus," opperde hij. "I can't imagine anything else would've happened. If you brought them with you, they are here somewhere. Either in this bus or in another vehicle." Hij hoopte voor haar dat het niet zo was, gezien dit zo niet de beste eerste avond voor de tour zou zijn voor haar. Calum bleef slechts hoop houden dat ze ze zometeen nog ergens zag liggen en Luke misschien gelijk had.

Het spel had lang genoeg geduurd. Rayne had al genoeg moeten drinken door de gestelde vragen en zo ook bij de rest leek dit het geval te zijn geweest. Ze voelde de drank al genoeg op het moment. Hoeveel tijd gepasseerd was wist ze niet, maar de bus was al een tijdje geleden begonnen met rijden en haar vrolijkheid verried dat ze de drankjes maar al te goed binnen waren gekomen.
Lachend stemde ook zij in met Keegan om het spel stop te zetten. Er was geen vraag meer die zij zich nog kon bedenken om te stellen en daarnaast was het slimmer voor haar om toch een keer bezig te gaan. Hoe de rest nu slapen kon, had zij nog haar baan om uit te moeten oefenen en honderden, dan wel niet duizenden, foto's en video's om door te spitten voor de volgende dag. Als ze dit vanaf begin af aan niet bijhield dan zou het nog lastig worden voor haar om dit in te halen. Het was dan ook beter als Rayne dan toch een keer afscheid van de rest zou nemen en op haar bed verder zou gaan werken, hoe jammer ze het ook vond. Het was enorm gezellig geweest, gezelliger dan ze zich ooit voor had kunnen stellen.
De blijdschap werd echter gedeeltelijk van haar afgenomen zodra Keegan zich liet horen, geroepen naar de jongens of iemand haar bagage mee had genomen. Verward dwaalden haar ogen af naar het meisje, die druk aan het zoeken was om haar spullen tussen de stapel te kunnen vinden. Een greintje van stress begon ook in haar te ontstaan. De grap die Luke maakte, liet haar maar een beetje schaapachtig lachen, er niet overheen gekund dat ze nu ook vreesde voor haar spullen. Zij was net als Keegan nieuw in deze groep, in deze crew en de tour. Wat als ze ook haar spullen kwijt waren geraakt?
"I hope so too, but I'd better check.." murmelde ze wat afwezig naar Luke, opgestaan om dan toch naar de spullen toe te lopen en die van haar te zoeken. Haar koffer en de tassen die ze tot haar waanzin ook nergens meer terug kon vinden. Na minutenlang gestrest tussen de kaartjes en spullen te hebben gekeken, kwam ook zij tot de conclusie dat haar spullen spoorloos waren. Lichtelijk radeloos wreef ze met haar handen over haar gezicht. "You've got to be kidding me." Ze schudde haar hoofd, weer opgestaan om in alle onrust weer op alle tassen neer te kijken. Dit konden ze toch niet menen? Straks kon ze haar werk niet eens doen omdat haar spullen hier niet waren. Voor ze het wist kon ze ontslagen worden en was de baan haar afgenomen waar ze zo lang naartoe had gewerkt. Voor haar waren er honderden anderen die dit wel konden doen.
Het huilen stond haar nader dan het lachen, alhoewel ze geen traan aan haar oog liet ontglippen. Voor de tweede keer knielde ze bij de spullen neer. Ze zou door blijven zoeken, tenminste tot ze zeker wist dat er niets lag. Haar koffer met haar laptop en andere werkspullen moest en zou hier liggen. Anders had ze een groot probleem.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Er waren een hoop rampscenario’s door Keegan heen gegaan als het ging om haar eerste optreden in het voorprogramma van 5 seconds of summer. Ze had gedroomd dat ze bij de verkeerde arena aan was gekomen, maar ook dat er toch nog een ander voorprogramma voor haar in de plaats van gekomen. Ook had ze gevreesd dat het vliegtuig haar koffers kwijt zou raken en dat ze met niks aan was gekomen in Amerika. Ze had zelfs nog gedacht dat er niemand op tijd zou komen voor haar set, omdat niemand haar kende of haar muziek niet leuk zou vinden en ze toch alleen maar de band wilden horen. Ze had echter nooit gedacht dat ze opeens zonder spullen in een bus zou zijn.
Keegan haar ogen schoten naar Calum, die haar nog probeerde te helpen met het zoeken naar de spullen. Ook hij leek echter geen succes te boeken, want haar spullen waren niet aanwezig. Wel probeerde hij haar gerust te stellen en haar te verzekeren dat haar spullen niet waren verdwenen in een zwart gat, maar dat ze simpelweg op de andere bus lagen. Als dat het geval was, dan zou ze al een stuk rustiger naar bed kunnen gaan.
‘Okay, okay. They are probably on the other bus. They must be. Because I had them with me and I am sure I left them in the place where they told me to put it all, so it would be brought on the bus.’ Op het moment was Keegan meer tegen haarzelf aan het praten dan tegen haar omgeving. Ze probeerde elke stap na te gaan, hopend dat Calum gelijk had en haar spullen inderdaad in de andere bus waren geladen. Als dat het geval was, dan zou ze haar spullen de volgende ochtend weer zien. Het was echter nog onzeker of Calum zijn gelijk ook had.
‘Ugh, this is so frustrating,’ klaagde Keegan. Ze was nogmaals alle tassen langs gegaan om te controleren of ze nergens haar spullen kon vinden, maar ondertussen was het duidelijk dat er niks wat haar toebehoorde in de bus lag. ‘How am I supposed to get ready for bed when I don’t have anything?’ Een avond in haar kleding slapen zou ze nog wel overleven, maar ze was er van overtuigd dat ze niet lekker rook na haar optreden en het feest wat ze zojuist hadden gehouden met z’n allen. Om nog niet te beginnen over de walm van alcohol die uit haar mond zou kunnen komen.
‘Is there any chance someone has a spare toothbrush? And maybe some toiletries that I can borrow? Something to wash my face and everything?’ Ze verwachtte niet dat één van de mannen make-up remover mee had, maar ze zou al ver komen met wat water en een handdoek. En als er dan ook nog iemand was die haar een extra tandenborstel kon lenen, zodat ze haar tanden straks zou kunnen poetsen, dan zou ze al een heel eind komen.
‘And perhaps something to sleep in? If it’s not too much to ask?’ Ze wist niet in hoeverre ze hun kleding met haar zouden kunnen delen, of wilden delen. Ze zou het best begrijpen dat ze daar niet op zaten te wachten.
‘I’ll see if I have some extra toothbrushes!’

Luke kon zich niet indenken wat hij zou doen als hij zijn spullen kwijt zou zijn. Waarschijnlijk zou hij wat spullen lenen van zijn vrienden en zou hij zorgen dat hij snel weer nieuwe kleding had. Hij wist ook niet wat voor een soort spullen de twee meiden allemaal bij zich hadden. Of het alleen ging om kleding, make-up en ondergoed of dat het meer was dan dat. Rayne was hun fotograaf, dus wellicht had ze haar laptop en allerlei andere materialen meegenomen en was ze die nu kwijt. Die tas was waarschijnlijk behoorlijk waardevol. Als hij zelf zoiets kwijt zou raken, zou hij waarschijnlijk ook in de stress raken.
Het was ondertussen wel duidelijk dat de spullen van Keegan niet meer gevonden zouden worden. In ieder geval niet op het moment zelf. De theorie van Calum klonk nog niet eens zo gek. Dat de spullen ergens anders waren beland, maar nog altijd wel in de buurt. Ze zouden er nu alleen niet bij kunnen.
‘Here, let me help,’ zei Luke, omdat hij het idee had dat hij zich nuttig moest maken. Calum had al geholpen en ook Michael had al aangeboden om opzoek te gaan naar spullen die Keegan, en misschien ook wel Rayne, zouden kunnen gebruiken.
Luke knielde neer bij alle tassen en schoof er wat aan de kant. Hij focuste ze zich met name op de verschillende nametags, in de hoop dat hij de naam van Rayne of Keegan tegen zou komen. Hij snapte niet waarom er zoveel andere spullen hier lagen. Een deel was voor hen, voornamelijk de outfits die ze zelf droegen in hun vrije tijd. De outfits voor hun tour waren weer in de andere bus, omdat ze zich toch anders kleedden op het podium dan op de momenten dat ze even vrije tijd hadden.
‘Wait, maybe…’ Luke trok een paar tassen naar zich toe, waarvan één ontzettend zwaar aanvoelde. Hij draaide hem om en pakte vervolgens het kaartje tussen zijn vingers. Hij kneep zijn ogen iets dicht om precies te kunnen lezen wat er geschreven was. ‘Rayne, I think I found one of your bags!’ riep hij enthousiast uit toen hij haar naam had gelezen.
Luke tilde hem op en gaf hem vervolgens aan de jongedame naast zich. ‘Wacht out, it’s really heavy. I don’t know how much you packed, but it feels like you have a whole IKEA closet in there!’ Dat het waarschijnlijk de spullen waren die ze gebruikte voor haar foto’s en het bewerken daarvan, was hem door de alcohol even ontschoten.
Jammer genoeg leken de spullen van Keegan nergens te zijn, maar Michael was al wel terug gekomen met wat extra spullen voor haar om zich in ieder geval te kunnen wassen en wat op te frissen morgenochtend.
‘If you need something to sleep in, Rayne, I’m sure I have a t-shirt or maybe a hoodie that you can borrow, if you want?’ stelde Luke aan haar voor. Hij had een hoop kleding mee, maar hij had vaak de gewoonte om een stuk of drie kledingstukken uit te kiezen waar hij een groot deel van de tour graag in doorbracht. Dus hij zou er makkelijk eentje aan haar kwijt kunnen, in ieder geval voor de eerste dag. Al had ze wellicht haar kleding wat verspreid en was het niet eens nodig.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze had haar koffers met zich meegenomen en ze wist met zekerheid te zeggen dat ze de spullen achter had gelaten, daar waar haar verteld was ze neer te leggen. Dan kon het niet zijn dat ze kwijt waren of vergeten waren. Calum kende bijna de hele crew en ze waren allemaal enorm toegewijd aan hun werk, waardoor hij het zich niet kon voorstellen dat een van hen zo'n grote fout zou maken. "I really think they ended up in the wrong vehicle," beaamde hij haar uitgesproken scenario. "Either in another tour bus or in one of the other cars." Natuurlijk betekende dat dat ze niet zomaar bij haar spullen kon komen nu ze al onderweg waren, maar dan zou ze die tenminste morgen weer terug kunnen krijgen. Hij ging ervan uit dat ze dat al een veel fijner idee vond, dan wanneer ze haar spullen werkelijk kwijt was doordat ze niet mee waren gekomen.
Het leek hem desondanks dat alles wel lastig om geen eigen spullen hier te hebben. Toen ze dan ook de vraag opbracht over de spullen, nam hij vrijwel meteen het initiatief om haar hiermee te helpen. Hij hurkte neer bij zijn eigen koffer, deze wat aan de kant geschoven van de rest van de stapel om deze te kunnen openen. "You can borrow some of my clothes to sleep in?" stelde hij voor. "I don't have extra toiletries with me, but we always have that type of stuff on this bus anyway. No make-up stuff but a toothbrush and stuff, you know?" De bus was sinds een paar jaar wel bepakt met wat extra toiletspullen. Het was bij hen al vaak genoeg voorgekomen dat ze zoiets vergeten waren en sinds ze vaak dezelfde crew hadden, wisten zij inmiddels ook wel wat voor dingen ze sowieso bij zich moesten hebben tijdens de tour. Er zouden vast ergens wat extra tandenborstels en andere basis dingen zoals deodorant te vinden zijn, dat kon niet anders.
Vragend zochten zijn ogen even de hare op. "You want a t-shirt and sweatpants? Or a hoodie maybe?" Hij had geen idee wat ze altijd fijn vond om in te slapen, maar hij had over het algemeen genoeg spullen bij zich om wel wat te kunnen missen. Daarnaast had ze echt niets hier liggen en wilde hij liever helpen, dan dat hij gewoonweg toe zou kijken.
"I found some toothbrushes!" hoorde hij Michael vanaf de badkamer roepen. "Toothpaste, deodorant, towels, a hairbrush and shampoo also." Het waren niet enorm veel dingen, maar vast en zeker genoeg om hen vanavond even te kunnen helpen. Daar ging Calum dan vanuit.

Vanachter haar hoorde ze Luke voorstellen om mee te helpen met zoeken, iets wat nog niet helemaal bij haar binnenkwam. Ze was zo druk bezig met de stapel met tassen en koffers doorzoeken, dat haar aandacht niet bepaald bij de opmerkingen op de achtergrond gevestigd was. Dat was tenminste tot ze Luke haar naam hoorde roepen. Een beetje verrast keek ze opzij, met grote ogen toegekeken hoe hij een welbekende tas uit de stapel viste. Ze kon wel juichen van geluk, maar al dat er op dit moment uit haar kwam, was een glimlach van oor tot oor. "Oh my God, thank you!" riep ze uit, weer opgestaan om naar hem toe te lopen. "Thank God this bag is here. I wouldn't know what I'd do if it wasn't here." Het was wel zeker een zware tas; toen ze deze van hem aanpakte, voelde ook zij hoe haar armspieren even strak begonnen te staan door het gewicht. Wat zou hij wel niet van haar denken? Voor zover hij wist, had ze haar hele garderobe aan kleding en schoenen hierin gepropt. Ze begon een beetje te grinniken. "Only a whole IKEA closet of technology. Laptop, camera lenses, harddrives... My whole live is in here." Het was oprecht haar hele leven in één tas. Alhoewel ze het balen vond dat haar koffer met kleding hier niet lag, leek ze het in een handomdraai alweer vergeten te zijn toen Luke deze tas tevoorschijn toverde. Ze zat liever zonder haar garderobe en persoonlijke spullen op dit moment, dan zonder haar technische uitrusting. Op dit moment was het belangrijker dat ze haar werk gewoon kon doen dan dat ze misschien in andermans kleding moest slapen, en een nieuwe tandenborstel moest gaan zoeken.
Het voorstel van Luke om wat van zijn kleding uit te lenen, kwam desondanks dat als geroepen. Ze had het zelf niet aan hem of een van de andere bandleden durven vragen. Ze kende ze immers pas een paar uur en ze wilde zich niet opdringen, niet nu al. Gelukkig hoefde ze zich hier nu niet meer druk over te maken. "If you don't mind, that would really help me out," knikte ze dankbaar. Het zou haar weinig uitmaken al kreeg ze enkel een t-shirt. Het slapen in haar werkkleding op haar eerste avond ging haar te ver, en zeker nu al haar andere werkkleding in diezelfde verloren koffer zat. Ze wilde liever niet op haar tweede werkdag al ruiken naar slaap en zweet.
Tot haar geluk hoorde ze Michael al roepen dat hij enkele toiletspullen gevonden had in de badkamer, die ze wel konden gebruiken. Haar tandenborstel had ze tenslotte nu ook niet en het zou wel fijn zijn als ze ook haar tanden nog even kon poetsen vanavond, of haar haar even door kon kammen. Veel make-up had ze niet op dus als ze het afhalen uit moest stellen naar morgen of dit enkel met water af moest wassen, zou ze het niet al te erg vinden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De tour was al een paar dagen bezig. Voor Luke voelde het altijd als een waas. Er was nauwelijks verschil tussen dag en nacht en vaak werd hij iedere keer weer wakker in een andere staat. Eén van de eerste dingen die hij iedere ochtend deed was zijn telefoon pakken om google maps te openen, om op die manier te kijken naar waar hij precies in Amerika was. Vaak moest hij de kaart nog wat uitzoomen voordat hij echt herkende bij welke grote stad ze in de buurt waren. Vandaag waren ze in Chicago.
In de week dat de tour bezig was waren alle grote problemen die zich de eerste dag voor hadden gedaan, zoals dat Keegan en Rayne hun bagage kwijt waren geraakt, al snel opgelost. De tassen hadden inderdaad in de andere bus gelegen en al snel hadden de twee vrouwen hun eigendommen weer terug gehad. Wel sliepen de meiden nog altijd bij hen in de bus en Luke moest toegeven dat het hem goed deed om wat vrouwelijke energie om zich heen te hebben. Hij merkte dat hij het fijn vond om zo nu en dan te luisteren naar waar de twee het samen over hadden, of om zelf juist deel te nemen aan een gesprek wat over iets anders ging dan waar hij het gebruikelijk met zijn vrienden over had.
Ze waren een tijdje geleden al bij de venue aangekomen waar ze die avond zouden spelen. Hij wist dat Keegan nu aan het soundchecken was en daarna zouden zij hun kans krijgen. Dat betekende dat Luke nog wat tijd had om te doden. Hij had al een potje fifa gespeeld met Calum en Michael, maar daar had hij nu vanaf gezien. Ashton had zich teruggetrokken, dus Luke had geen besef van waar zijn beste vriend naar toe was gegaan.
Wat nutteloos scrolde hij door zijn telefoon. Hij was niet eens aan het opletten wat hij precies voorbij zag komen op social media, maar zo leek het tenminste of hij nog iets aan het doen was. ‘Hey, Luke!’
Het was Ashton die de kamer binnen was gekomen en hem gebaarde. Luke kwam iets overeind van de bank en keek over de rand van zijn telefoon naar Ashton. ‘Sup?’
‘I was just with Rayne, shooting some b-roll with her and she asked me if I wanted to send someone else over as well, so she can get shots of all four of us!’
‘Ah, fuck!’ zei Luke, terwijl hij met zijn hand over zijn gezicht gleed. ‘I look like shit,’ merkte hij vervolgens op. Hij kwam overeind en probeerde wat van zijn kleding recht te trekken. Hij had zijn kleding voor de show nog niet aangetrokken, dus hij had iets simpels aan wat niet eens zo specifiek bij elkaar paste. Luke vond het wel belangrijk om op een bepaalde manier zichzelf te presenteren, zeker op foto’s.
‘I think it’s fine! Just ask her if she wants you to change or not.’ Ashton begeleidde hem ondertussen al naar de kamer waar hij net vandaan was gekomen, waar Rayne het één en ander op had gezet om er voor te kunnen zorgen dat ze goede foto’s kon maken.
‘Hi,’ begroette Luke haar. ‘I’m not sure if you will get some good shots out of me right now, I look like hell,’ mompelde hij. Met een flauwe glimlach probeerde hij er een grapje van te maken, maar hij voelde zich daadwerkelijk niet goed genoeg om op de foto te worden gezet. ‘I can change, if you want me to? Maybe I can already wear my outfit for tonight? If that’s the vibe you want?’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De show van vanavond kwam alsmaar dichterbij. Toch had Rayne nog aardig wat tijd om te doden totdat het daadwerkelijk zover was. Ze had hierom besloten om haar tijd handig te gebruiken door alvast wat fotoshoots te doen. Er werd van haar verwacht dat ze ook buiten de concerten om veel materiaal zou schieten en wat was er dan beter om te doen, dan een persoonlijke shoot? Zo kon ze de bandleden tenslotte ook apart van elkaar wat beter leren kennen.
Ashton had net haar kleine 'fotostudio' verlaten om een ander bandlid voor haar op te halen. Een naam had ze hem niet gegeven, slechts de vraag of hij iemand anders wilde vragen om hierheen te komen. Dit leek hij al aardig snel gedaan te hebben, gezien ze nog geen paar minuten later de deur hoorde openen. Nieuwsgierig keek ze achterom om haar ogen te laten kruisen met die van Luke, die de kamer stilletjes binnenstapte. "Hi!" Met een glimlach keek ze hem aan. In tegenstelling tot hem, vond ze hem er wel goed uitzien, al zou ze dit natuurlijk niet zo ronduit zeggen. Dat zou waarschijnlijk enorm vreemd op hem overkomen.
"I'm sure I'll get some great shots," knikte ze. "You look good the way you look right now. Basic clothes are in my opinion the best clothes to wear to a photoshoot anyway." En of ze hierachter stond. Ze vestigde liever de aandacht op iemands blik, uitstraling en houding dan dat ze de aandacht liet gaan naar de kleding. Hij had echter wel een punt over de kleding van het optreden van vanavond; dat was ook een goede optie waar ze straks nog gebruik van zou maken.
"I think I'll take some pictures of you the way you look right now, first." Ze draaide zich even naar het kledingrek toe die aan de zijkant van haar zelfgebouwde 'studio' stond, zodat hij deze ook zou zien. "Now that you mention it, I did ask Andy to bring the clothes you guys will wear for the concert here. If it's alright with you, we could switch up your clothes to the concert outfit, after I've taken some pictures of this one?" Ze wist niet of hij dat irritant vond of niet, maar besloot het alsnog te vragen. Zo kon ze ook in alle rust wat foto's schieten van hem in zijn concert kleding en wat meer gedetailleerd te werk gaan met de compositie. En als hij zich zou omkleden zou ze natuurlijk wel even de kamer uitlopen, zodat hij niet perse naar een kleedkamer hoefde te gaan om zijn privacy te krijgen.
Ze greep haar telefoon uit haar broekzak en opende alvast Spotify, om wat muziek op te kunnen zoeken. Om de band wat meer comfortabel te laten voelen, had ze besloten om op de achtergrond wat muziek te draaien die ze leuk vonden. Zo kwam er wat meer sfeer in de kamer en werden ze misschien wat losser in het poseren, omdat ze zich meer op hun gemak voelden. "What type of songs do you like, by the way?" vroeg ze hem dan ook. "Or do you have some playlists yourself, you'd like to put on the speaker?" Als hij zelf playlists had die hij leuk vond, zou ze hem zo haar telefoon geven zodat hij deze op kon zetten. Zo wist ze ook zeker dat er muziek op stond die Luke ook echt leuk vond om te horen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Luke waren deze momenten wel hetgeen wat voor voldoende afwisseling kon zorgen. Op een gegeven moment ging men in een soort routine leven. Tenminste, Luke deed dat wel. Dat zorgde er weer voor dat het plezier steeds meer op de achtergrond kwam en dat was iets wat Luke wilde vermijden. Door dit soort dingen tussendoor te doen, en misschien hiermee ook meer tijd door te brengen met iemand van de crew die hij nog niet kende, hoopte hij te voorkomen dat hij vast zou komen in een tour routine.
‘Yeah, that’s fine by me,’ zei Luke, doelend op de kledingwissel die Rayne eventueel nog uit wilde voeren. Als Rayne van mening was dat de kleding die hij nu droeg het ook voldoende zou doen op de foto, dan was hij niet degene die haar tegen zou spreken. In de korte tijd dat hij met Rayne samenwerkte, had hij al door gehad dat ze behoorlijk wat talent had voor het werken met een camera. Ze liet hen vaak zo snel mogelijk de resultaten zien, zodat ze ook weer op social media konden worden gepost. Keer op keer was Luke enthousiast geweest over het beeld wat ze had aangeleverd. Ze had een hele eigen stijl.
Rayne had haar telefoon gepakt en hem aangeboden om wat muziek op te zetten waar hij zelf van genoot. Een slimme truc die veel fotograven ook gebruikten, wist Luke. Hij liep naar haar toe en stak zijn hand uit. ‘Yeah, I’ll look something up. Can I use your phone?’
Zodra hij haar telefoon in zijn handen had, ging hij opzoek naar een playlist die hij de laatste tijd zelf veel had geluisterd. Voor het album waar ze hard aan hadden gewerkt, waren ze opzoek gegaan naar verschillende muziekstijlen uit de jaren tachtig en negentig. Zowel de invloeden vanuit het rock- en popgenre waren voor Luke een grote inspiratie geweest en om dat vast te kunnen houden, had hij daar enkele playlists voor opgezocht. Gelukkig wist hij de namen zo ongeveer uit zijn hoofd en kwam hij al snel op één van de lijsten die hij graag luisterde laatste tijd. Hij zette het geluid iets zachter, omdat hij niet goed wist of Rayne de muziek van The Cure, Pretenders of The Clash kon waarderen.
Rayne stond al klaar met haar camera, dus Luke liep snel naar de plek waar hij moest staan. Het leek in ieder geval dat hij daar moest staan, aan de hand van hoe het licht viel en waar alles naar toe was gericht. Hij haalde een hand door zijn krullen en keek met een vragende blik naar Rayne. ‘So, what do you want me to do?’
Ongemak was een gevoel wat bij Luke snel zijn weg naar buiten vond. Ondanks dat hij zichzelf soms in de plooi probeerde te houden, reageerde zijn lichaam vaak sneller. Aan alles was te zien dat hij niet goed wist hoe hij nu moest staan, of waar hij naar moest kijken. Hij was zich opeens bewust van hoe zijn armen langs zijn lichaam hingen, of hoe zijn voeten stonden.
Luke strekte zijn vingers en wapperde met zijn handen. Hij wist zeker dat Ashton het er beter vanaf had gebracht. Ashton had een soort natuurlijke charme over zich heen hangen en hij wist vaak het ijs binnen enkele seconden te breken, wie er dan ook tegenover hem stond. Luke was daar een mindere held in. Als hij werkte met een fotograaf die hij kende, was het een stuk gemakkelijker. En ook als zijn vrienden achter de camera stonden en hem wat uitdaagden, ging het op een gegeven moment vanzelf. Rayne was echter nieuw voor hem. Iets wat eigenlijk vreemd was, aangezien ze hem de afgelopen week iedere avond al op de foto had gezet.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar studio was de plaats waar ze haar eigen wereld kon bouwen, in zekere zin. Ook nu voelde Rayne al gedachten door haar heen flitsen, beelden van hoe ze hem op foto kon zetten en hoe ze een bepaalde uitstraling van hem naar voren kon laten komen. Het was alsof ze elke keer dat ze een shoot had opnieuw een wit canvas tot een kunstwerk moest toveren. Dit was iets wat ze met veel plezier deed omdat het haar vaak tot nieuwe en verrassende resultaten bracht. Ze wist van tevoren nooit wat ze op beeld vangen zou, maar beetje bij beetje werd haar vaak wel duidelijk waar ze op doelen moest en waarop ze haar lens moest richten.
Dat Luke meewerkte en instemde met het wisselen van outfits, kwam haar dan ook goed uit. Het bood haar opluchting omdat ze nu de vrijheid al lichtelijk begon te voelen, die haar werd gegeven voor haar foto's. Het was in elk geval een goed begin.
Ze glimlachte en gaf hem haar telefoon. Even later galmde er zachtjes muziek door de kamer, muziek die ze niet herkende maar desondanks goed vond klinken. Hij had het echter op een lager volume gezet, zo klonk het, want ze vond de tekst wat minder verstaanbaar. "Nice song!" Ze nam haar telefoon terug van hem over, kort op het scherm gekeken om te zien wat voor liedje het precies was. "I'll turn the volume up a bit though, if you don't mind," grinnikte ze. "I'm used to building a bit of a party when I'm shooting." Het was niet gelogen wat ze vertelde, dat zouden haar voormalige klanten hem ook wel kunnen vertellen. Ze deed vaker haar fotoshoots met hardere muziek aan om bij mee te kunnen zingen, dan dat ze deze hield met muziek slechts op de achtergrond. Het moest hard genoeg zijn om de tekst na te kunnen zingen, maar zacht genoeg om haar model te kunnen verstaan; dit was dan het volume waar ze ook nu voor ging.
Ze volgde hem met haar ogen naar de plek voor het witte doek, waar hij zijn plaats nam te midden van de lichten. Zijn postuur verried dat hij zich nog niet helemaal op zijn gemak voelde. Dit was iets wat zijn blik haar niet meteen vertelde, maar zijn lichaam zeker wel deed. Niet dat het vreemd was, gezien ze nog niet zo persoonlijk met hem geshoot had. Wanneer hij op het podium stond en zij op de achtergrond werkte, was het vast heel anders voor hem.
"If you feel oncomfortable or if you want to take a break, don't be afraid to say so." Wat bemoedigend gaf ze hem een kleine glimlach. "Also, don't be afraid to move freely, sing or dance, or whatever you want to do, really. There's no need for you to play for statue in here, neither do I expect that from you." Ze hoopte hem hiermee tenminste wat minder te laten voelen alsof hij hier geforceerd moest poseren. Vaak kreeg ze juist de mooiste foto's van de dingen die haar model onverwachts deed, zoals net een andere positie aannemen of een non-verbale reactie geven op dat wat ze vertelde.
Als vanzelf begon ze met het draaien aan de lichten, de ene wat feller gezet en de andere juist minder fel. "If I blind you with any of these lights, please also tell me. I don't want to be sued by your manager for turning you blind," grinnikte ze. Het was niet dat dat snel gebeuren zou, maar ze vond het wel fijn om het van hem te horen wanneer het licht echt te fel in zijn ogen scheen. Dat betekende voor hem namelijk een akelige shoot en voor haar een reeks aan onnatuurlijke, waarschijnlijk onbruikbare foto's. Hij hoefde voor haar dan ook niet alsof te doen.
"Can you look a bit to your left? Just a tiny bit," begon ze, de zoeker van de camera voor haar oog gehouden om hem vanuit dat oogpunt te kunnen bekijken. "And you went through your hair with your hand just yet. Can you do that again?" Ze zou beginnen met wat simpele close-ups, deels om zelf weer in het ritme te komen en deels om Luke eraan te laten wennen hoe het was om voor haar camera te staan. Later zou ze misschien wel wat diepgaandere poses opbrengen, maar dat was nu nog niet nodig. Niet voordat hij wat meer op zijn gemak was.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘I thought maybe you would mind, but the louder the better,’ grinnikte Luke. Zelf hield hij er wel van om zijn muziek hard aan te zetten. Zeker bij dit soort nummers vond hij het passen. Natuurlijk was er ook muziek waar hij op een zachter volume naar luisterde, met name als er iets van een piano in zat of het akoestisch was.
Dat hij eventueel ook zou mogen meezingen of dansen met de muziek, maakte het voor Luke al iets fijner. Zingen was wat hij het liefste deed. Ondanks dat hij ook graag achter de piano zat of zijn gitaar erbij pakte, was hij er zeker van dat zingen hetgeen was waar hij nog voor een lange tijd mee door zou willen gaan en dat het ook hetgeen was wat hij het meeste zou gaan missen als dit alles ooit een keer zou stoppen. Als iemand hem nu zou vragen of hij liever nooit meer zijn gitaar zou kunnen bespelen, of nooit meer zou kunnen zingen, dan zou hij de gitaar voor altijd laten liggen.
Rayne wilde duidelijk een fijne sfeer creëren voor hem. Ze liet hem weten dat wat er ook aan de hand was, hij het altijd aan zou kunnen geven. Hij moest lachen om het grapje dat ze maakte, over dat zijn management hem aan zou klagen als ze hem zou verblinden met het licht. ‘I’m not sure how you blind people, but I’m guessing I can still sing when I would be blind. Stevie Wonder does it too.’ Al hoopte Luke niet dat het daadwerkelijk zou gaan gebeuren. Eén van zijn favoriete onderdelen van de shows was om over het podium te lopen en te bewegen. Daarnaast keek hij ook graag het publiek in, voor zover dat ging. Om zijn fans te zien genieten, dat was keer op keer iets bijzonders en Luke was altijd dankbaar dat hij degene was die voor een glimlach kon zorgen. Zoiets zou hij niet willen missen.
‘Like this?’ Luke draaide zich iets naar links, maar niet teveel. Vervolgens liet hij zijn vingers weer door zijn krullen glijden, zoals hij zojuist ook al had gedaan. Ondanks dat hij zijn haar toch zeker al twee jaar lang zo droeg, wist hij maar al te goed dat het voor een lange tijd een stuk korter was geweest en dat hij zijn haar meerdere malen had vervloekt als het zodanig lang werd dat het vervolgens om ging krullen. Nu paste het bij zijn stijl, vond hij. Het liet zien wie hij was. Nu hij er zo over nadacht, was het alleen maar logisch dat Rayne hem op die manier op de foto wilde hebben.
‘So, how do you like it so far? Being on the road with us?’ vroeg Luke. Rayne deed er alles aan om er voor te zorgen dat hij zich goed zou voelen rondom haar en de camera, maar hij wist dat hij er zelf ook een aandeel in kon hebben. Als hij met haar in gesprek zou gaan, zou hij zich minder focussen op de camera en waar die precies was. Ook zou het hem afleiden van zijn onhandige lijf waar hij soms mee leek te zitten.
Luke liet zijn handen over zijn gezicht glijden en langzaam maakte hij een paar passen, terwijl hij oogcontact probeerde te houden met Rayne. Niet zozeer met de lens van de camera, maar wel degelijk met waar zij ongeveer was. Als ze iets van hem wilde, bijvoorbeeld dat hij in de camera zou kijken, dan zou hij het vanzelf wel horen. ‘I can imagine it takes a bit of getting used to, the way we do things around here. Trying to figure out your place in all of this. Sometimes, I don’t even know how I fit in here,’ grapte hij. Hij wist dat hij een behoorlijk groot onderdeel was van dit alles, maar juist daardoor kon hij zich soms ook erg verloren voelen. Gelukkig had hij nog drie anderen om hem heen die hem altijd een soort context konden geven.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Music always sounds better when you turn it up loud, right?" Ze hield ervan om de muziek wat harder te hebben. Dat had ze eigenlijk altijd, omdat ze met de lyrics mee wilde kunnen luisteren. Om mee te kunnen zingen wanneer ze daar maar zin in had, of erop te kunnen dansen. Als ze muziek luisterde zonder te kunnen horen wat er gezongen werd, zag ze er het nut eigenlijk niet zo van in.
Zijn lach weerklonk door de kamer. Een prettig geluid, vond ze zelf. Eigenlijk ook enorm aanstekend, maar dat vond ze altijd het leukst zodra ze het hoorde. Bij Luke gaf het ook een oprechte aanblik; als hij lachte, lachte hij ook echt. Of zoals haar vader het altijd noemde; hij lachte ook met zijn ogen. Het had een uitstraling die alleen al prachtig was om te zien. Mede daardoor schoot ze snel een paar foto's voordat zijn lach al voorbij was, in de hoop het goed op beeld te hebben kunnen brengen.
"Oh, you would be the Stevie Wonder 2.0 for sure," grinnikte ze. "But I'm not sure how the fandom would feel about me turning you blind. I'm pretty sure your stans would hunt me down." De band had genoeg fans die alles voor hen zouden doen, dus wanneer hij werkelijk blind door haar zou worden, kon ze hen wel bij haar op de stoep verwachten. En niet om haar even gedag te zeggen of een handtekening te vragen. Het beeld van al die meiden die achter haar aan renden, zorgde er wel voor dat ze even haar lach niet kon inhouden.
Hij volgde haar aanwijzingen vrijwel meteen. Zijn vraag naar bevestiging volgde, waarop ze bemoedigend reageerde. "Yeah, like that." Hij had een wijze van bewegen die al wat vloeiender en losser werd. Het leek erop dat de muziek en haar gepraat door de fotoshoot zijn werk weer deed, of hem tenminste genoeg op zijn gemak liet voelen. Het maakte haar wel blij om te zien dat hij zich beetje bij beetje wat vrijer bewoog en zich minder ongemakkelijk voelde. Hij bewoog zelfs wat uit zichzelf in plaats van haar te vragen naar de posities, datgeen wat haar even liet glimlachen.
"It's cool. It's like something I've never experienced, really," antwoordde ze, toen hij vroeg naar de tour. Ze genoot er enorm van om onderweg te zijn en zeker met het gezelschap wat ze had. Ze moest ze allemaal natuurlijk nog veel beter leren kennen, maar tot nu toe had ze het er enorm naar haar zin. "I'm still getting used to it. Living in a tourbus, travelling everyday, getting to know a lot of people from the crew and you guys of course." Ze had altijd al een liefde voor reizen gehad omdat het haar naar andere plaatsen bracht, en het haar op de een of andere manier van haar gedachten afhielp. Datzelfde als fotografie ook met haar deed.
"I've never really felt tied to my hometown though. I've always loved to travel and I still do, so me being able to do that for a living while being a photographer is basically my dream coming true. And everyone is so nice around here!"
Ze schoot nog een paar foto's, dit keer zwijgzaam, voor ze haar stem weer kenbaar maakte. Ze was wel nieuwsgierig naar hoe Luke hierin stond. Wat hij vond van het touren en het leven wat ze nu op de weg hadden. De kans om het aan hem te vragen had ze eigenlijk nog niet gehad tot aan deze shoot.
"What about you?" vroeg ze hem uiteindelijk. "How do you experience the tour and living on the road?"

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘It’s nice to know you are enjoying yourself. I know we don’t actually take care of a lot of things around here, but it’s still our tour and you’re part of our crew. So it means a lot to know that you like it here and that everyone is nice to you.’ Luke kon zich ook alleen maar indenken dat mensen zo vriendelijk naar haar zouden reageren. Rayne had een hele prettige persoonlijkheid. Eentje die haar zeker hielp bij het fotograferen van mensen. Ondanks dat hij zich net voor even ongemakkelijk had gevoeld, was dat nu al zo goed als verdwenen en dat kwam echt door wat zij deed. Haar manier van praten, hoe ze voor hem bewoog en de kleine bevestigingen die ze hem gaf terwijl hij iets probeerde te doen. Dat alles maakte van haar een behoorlijk fijn gezelschap en hij kon zich voorstellen dat de rest van de crew er ook zo over dacht.
‘But where are you from again? I feel like you’ve mentioned it before, but I really suck at those things. Especially now we’re traveling and I feel like I hear ten different cities every day.’ Waarschijnlijk had Rayne het wel een keer laten vallen, of ad hij het ergens gelezen toen ze haar werk hadden opgezocht. Wellicht stond het zelfs in de biografie van haar Instagram of andere social media account. Hij kon echter niet alles onthouden en dit was één van de dingen die uit zijn hoofd was verdwenen.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen Rayne hem vroeg naar zijn beleving over het touren. ‘I think we, I, took it upon ourselves to find a better way of doing this. The touring, I mean,’ zei Luke terwijl hij zijn handen in de zakken van zijn jeans stak. ‘We used to tour all the time, you know? Or maybe not all the time, but it started to feel like that at some point. We put out the first album, toured and while we were ding that, we were already busy with our second album. And after that, we toured again. I remember feeling completely exhausted at the end, not really knowing what to do or how to function as a normal human being. I remember thinking: “How does a normal guy from my age live his life?” and I didn’t have an answer, really.’
Door het praten vergat hij voor een groot deel dat hij ook nog aan het poseren was. Hij liep heen en weer, draaide zich van de camera weg of er juist weer naar toe. Op het moment was hij op de grond gaan zitten, met zijn benen gespreid. Met zijn handen leunde hij iets op de grond, naar Rayne toe.
‘Now, it’s better. We take more breaks in between. We don’t try to push ourselves over the top anymore and we keep an eye out for each other. If someone is feeling down, we want them to work through it instead of ignoring it, just so that we could keep going.’ Luke wist niet of zijn woorden nog te volgen waren voor Rayne. Hij kon het ook wel begrijpen als dit voor haar als een lange woordenslang klonk, zonder dat er daadwerkelijk iets gezegd werd. ‘I still find it challenging sometimes, don’t get me wrong. But I feel like we found a way to “smart-tour”, if that makes any sense at all.’
Luke en de rest vonden het belangrijk om ook tijd te maken voor andere dingen. Om terug te gaan naar Los Angeles en daar hun leven te leiden. Sommigen van hen hadden een relatie, zochten hun vriendin op in de tijd dat ze vrij hadden. Michael was zelfs verloofd. Luke zijn eigen leven in Los Angeles bestond met name uit het opzoeken van zijn vrienden, andere hobby’s en tijd doorbrengen met zijn hond Petunia.
‘Is this working, or not?’ vroeg Luke en hij gebaarde vervolgens naar de laptop die gelinkt was met de camera. Daarop verschenen waarschijnlijk de foto’s die ze van hem maakte, zodat ze die meteen kon bekijken. ‘Just tell me if I need to do something differently, or when it’s time to change.’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze had zich in korte tijd hier al wel een beetje thuis gevoeld. Elke dag was weer een uitdaging en dat hield haar ook goed op de been, omdat fotografie een vak was waarin ze zich uitleven kon. Toch maakte dat niet dat ze de hele tour alleen af kon, dus dat het goed klikte met de rest van de crew en de jongens tot nu toe, vond ze wel echt heel fijn. Het maakte dat ze zich niet echt alleen voelde en dat was iets waar ze wel bang voor was geweest, vooraf aan deze tour. Dat Luke zich bekommerde over hoe ze het hier had was ook echt lief, zeker omdat ze het niet verwacht had gezien hun band. Ze kon het goed met de jongens vinden maar ze kende ze tenslotte allemaal echt nog niet zo goed als dat ze zou willen.
Toen hij vroeg naar haar woonplaats, keek ze even op van haar camera. "I'm from Sacramento, Cali." Daar had ze al die tijd gewoond tot aan het begin van deze tour. Ze was echter al vanaf jonge leeftijd uit huis gegaan omdat het tussen haar en haar familie niet goed liep, waardoor ze de verbinding met thuis niet meer zo voelde. Die had ze eigenlijk nooit zo gevoeld en dit maakte ook dat ze amper last had van heimwee, nu ze weg was. Ze kon hoe dan ook wel snappen dat Luke niet onthouden had waar ze precies vandaan kwam. Hij had het al druk genoeg. "You're from Sydney, right? Just like the rest of the guys?" Ze dacht dit bijna zeker te weten maar vroeg het hem toch, voor de zekerheid misschien. Het zou een beetje lullig zijn als ze het zo mis had terwijl ze er heilig van overtuigd was dat ze gelijk had.
Ze begreep wel waar hij het over had, eenmaal al het touren van de vorige jaren aan bod kwam. Ze hadden zo te horen meer dagen onderweg doorgebracht dan thuis, dat wat vast niet goed kon zijn voor iemands gezondheid. Niet voor hen op die leeftijd tenminste. Dat ze dat nu graag anders wilden doen, vond ze dan ook alleen maar goed. Niet alleen omdat ze erachter waren gekomen hoe ze het wél wilden tijdens het touren, maar ook omdat ze nu bezig waren met wat zij eigenlijk echt nodig hadden. Dat was voor haar ook belangrijker dan al het touren. "I get that it can make you feel lost sometimes," opperde ze. "I'm glad you all are doing better now and are focusing on what you need. You guys deserve that just as much as anyone else does." Ze kon niet in hun gedachten kijken toen het nog bergafwaarts met ze ging, maar zo te horen had het hen zeker geholpen nu ze deze stap genomen hadden en wat meer tijd voor henzelf namen.
Zijn gebaar naar haar laptop liet haar even omkijken. Eenmaal haar oog viel op het scherm, besefte ze zich dat die naar haar toegekeerd stond en niet naar hem. Ze kon na elke foto precies zien hoe het eruitzag maar in tegenstelling tot haar, zat Luke tegen de achterkant van haar laptop aan te kijken.
"Yeah, I like them so far! But I think now might be a good time for you to change clothes as well, because I don't know how much time we have left.." Ze liet even haar camera zakken en greep met haar hand naar haar laptop, deze vervolgens omgedraaid zodat hij mee kon kijken als hij dat wilde. "You can also take a peek at a few photos first, if you'd like? I don't mind." Stiekem was ze ook wel benieuwd naar dat wat hij dacht van de foto's, maar ze kon het ook begrijpen als hij liever wilde wachten tot ze ze had ge-edit en ze de beste had gestuurd. Ze wist niet welke werkwijze hij fijn vond.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Natuurlijk stond Luke wel vaker voor de camera. Foto’s voor het album, foto’s voor het promoten van een clip of een tour. Het was niet alsof het hem nooit gebeurde, maar iedere situatie was weer anders. Nu hij echter een keer voor de camera van Rayne had gestaan, wist hij dat het vanaf dit moment alleen maar gemakkelijker zou worden. Ze konden duidelijk met elkaar communiceren en toen Rayne enkele minuten geleden een stilte had laten vallen, was het alles behalve ongemakkelijk geweest. Soms was een stilte zelfs wel op zijn plaats.
‘I would love to see them!’ Luke wist dat er een hoop foto’s tussen zouden zitten die ze waarschijnlijk zo zou verwijderen. Hij had immers bewogen en gepraat, dus hij zou niet op elke foto perfect staan, maar dat was ook niet het doel van de fotoshoot. Rayne wilde waarschijnlijk een hoop foto’s verzamelen zodat ze tegelijkertijd ook aan haar portfolio kon werken en echt een naam kon maken voor zichzelf. Als dat iets was waar Luke mee kon helpen, vond hij het goed. Zeker als hij een aantal foto’s ook zou kunnen gebruiken voor zijn eigen social media, of die van de band.
Luke liep naar de laptop toe en knielde er voor neer om te bekijken wat Rayne net allemaal met haar camera had weten vast te leggen. Zoals hij had verwacht waren er een paar foto’s waar hij overduidelijk aan het praten was, die een net niet-charmante gezichtsuitdrukking hadden opgeleverd. Er zaten echter ook zeker foto’s tussen waar hij enthousiast van werd. De serie foto’s waar hij op de grond zat en vertelde over de tour waren zijn favoriet. Rayne had duidelijk de toon van het serieuze gesprek weten te vangen met haar beelden en Luke kon ook aan zichzelf zien dat hij het niet over een willekeurig onderwerp had gehad. ‘Wow, you’re really good, Rayne! I know I said that before, when I saw the foto’s you took during the shows, but these ones are sick!’ Met een glimlach keek hij opzij naar de fotograaf. Ze was al een indrukwekkende verschijning, maar ze had ook talent. Meerderen zelfs, als hij meerekende hoe comfortabel ze hem had laten voelen.
‘I think changing into something else is a good idea, before they take me away to do the soundcheck. Let me just look at what you have here.’ Luke refereerde naar de kleding die Rayne hier al had laten brengen door Andy. Aan het rek hingen verschillende setjes. Niet alleen van hem, maar ook van de anderen uit de band. Luke pakte één van zijn favoriete kledingstukken: de leren broek. Daar zocht hij een t-shirt bij en als laatste een paar laarzen die hij vrijwel iedere avond droeg op het podium.
‘I’ll just give you a moment to change, let me know when you’re ready,’ zei Rayne tegen hem. Luke draaide zich om en knikte naar de fotograaf, die daarna al snel de ruimte verliet. Dit gaf Luke de kans om zich om te kleden. Waarschijnlijk zou dit ook de outfit worden voor vanavond, want veel zin om zich hierna nogmaals om te kleden, had hij niet.
Luke had zijn shirt zorgvuldig in zijn broek gestopt en hij bekeek zichzelf in de spiegel voordat hij weer naar de deur liep, om Rayne van de gang te halen. ‘I’m ready.’
‘Luke, hey!’ Het was Calum die de gang in kwam wandelen. ‘Ashton asked me to let you know that we are going to start the soundcheck in ten minutes. Keegan just finished hers, so after everything is set up, we can start, cool?’
‘Cool, let me just finish this with Rayne!’ In tien minute konden ze vast nog een aantal foto’s maken. Rayne wist ook dat ze werkten met een strak schema, zeker op dagen zoals vandaag. Luke hield de deur voor Rayne open, zodat ze weer naar binnen konden bij de geïmproviseerde studio. ‘If you want, you can even take some pictures during soundcheck?’ stelde Luke voor. Ook daar gebeurde genoeg. Ondanks dat ze erg serieus waren en vaak wel een aantal nummers wilden spelen, hadden ze ook nog lol met elkaar. Dat leek Luke toch wel een mooi tableau om vast te leggen voor een fotograaf, omdat er altijd wel iets onverwachts kon gebeuren.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De serie van foto's die ze tot nu toe had geschoten, had haar enorm enthousiast gemaakt. Ze merkte altijd al aan zichzelf dat wanneer ze het idee had dat ze echt wat tofs had vastgelegd, dat ze stond te trappelen om er verder mee aan de slag te gaan. Ook nu was dat het geval, toen ze samen met Luke naar een deel van de foto's keek die ze net van hem gemaakt had. Ze kon niet wachten om ze te editen en het eindresultaat te zien.
Ze glimlachte naar hem. "Thanks!" Hij was duidelijk haast net zo blij om deze foto's te zien als dat zij was, wat haar net een beetje een boost gaf voor haar zelfvertrouwen. Het was niet dat ze onzeker was over haar werk, maar het was toch wat anders als je van bekenden of familie hoorde dat de foto's gaaf waren, dan wanneer je het hoorde van een groot artiest! Het maakte haar wel trots.
"I really like how they turned out so far as well," gaf ze toe, nog altijd breed glimlachend. "I can't wait to edit them and see the end results." Zo te horen was de soundcheck al bijna en dit zou maken dat er geen andere persoonlijke shoots voor haar zouden komen, tenminste tot na dit tafereel. Haar kennende zou ze dus achter haar laptop gaan zitten en deze foto's al snel vast editen, zodat ze ze gelijk via de dropbox naar de jongens toe kon sturen.
Ze knikte toen Luke voorstelde om zich om te kleden en verliet even later de studio. Hij verdiende de privacy om zich normaal om te kunnen kleden, tenminste zonder haar aanwezigheid in de kamer te voelen. Gelukkig duurde het niet al te lang en hoorde ze de deur een paar minuten later alweer openen, zodat ze weer terug de studio in kon. Dit was maar goed ook; Calum verried dat Keegan klaar was met haar soundcheck en zij dus over tien minuten aan de beurt zouden zijn. Dan konden ze maar beter opschieten.
De deur werd voor haar open gehouden, makend dat ze even dankbaar glimlachte voor ze naar binnen stapte. De vraag die volgde, was er een die Rayne eigenlijk nog niet had durven stellen. Dat Luke deze dan ook uit zichzelf opbracht, was voor haar heel fijn. Ze wist immers nog niet goed wat zij gewend waren en of ze het wel fijn vonden als ze telkens in de schaduwen stond.
"I would love to!" antwoordde ze vrijwel meteen. "I've been meaning to ask that to you guys, but with everything going on I totally forgot." Ze haalde haar camera van een van de tafels vandaan en zette deze weer aan, even de instellingen gecheckt om zeker te zijn dat deze nog goed stonden.
"You sure the other guys are okay with that as well? I don't know how disturbing it is for all of you, when there's someone shooting during soundcheck and stuff like that?" Ze had geen idee of ze dat irritant of afleidend vonden tijdens iets als een soundcheck. Graag wilde ze dat dan ook gevraagd hebben voor ze dit ging doen, om er zeker van te zijn dat het echt geen probleem was.
Een paar lichten zette ze anders neer, wederom de hoeveelheid licht veranderd om de compositie weer anders te belichten. "Can you maybe stand in the middle of the light, and turn to your left side so it faces the camera?" stelde ze voor, alvast haar positie ingenomen om zometeen weer met het fotograferen te kunnen beginnen. Ze had nog wel een paar ideeën klaarliggen voor de foto's waarmee ze de komende minuten nog wel kon vullen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Oh, I’m sure that they are fine with that! We don’t mind the company.’ Er waren wel vaker fotografen bij geweest om ook dat vast te leggen en daarnaast liepen er nog veel meer mensen rond. De mensen van het licht en geluid waren er vrijwel altijd, aangezien het juist ook dat moment van belang was om te controleren of alles werkte zoals het hoorde te werken. Ook de crew die op het podium van alles regelde en controleerde, en er voor zorgde dat Luke kon wisselen van gitaar voor een nummer als hij dat wilde, liep er vaak rond. Het was ook al meerdere keren voorgekomen dat Michael zijn vriendin toekeek.
Rayne leidde hem door de shoot heen alsof het niks was. Zo nu en dan gaf ze Luke een aanwijzing en veranderde hij zijn pose. Ze maakte een grapje als ze hem aan het lachen wilde maken of ze liet hem zelf een grapje vertellen. Luke kon niet ontkennen dat hij hield van een aantal flauwe grappen, waar hij vaak zelf nog veel harder om moest lachen dan degene aan wie hij het vertelde.
Luke had een timer gezet, om er zeker van te zijn dat hij niet te laat zou zijn voor de soundcheck. Ze hadden immers niet al teveel tijd en het zou jammer zijn als ze niet voldoende zouden kunnen spelen voordat de zaal al open ging. Zodra de timer af was gegaan, stopte Rayne dan ook meteen met het fotograferen. Luke merkte dat er een kleine golf van teleurstelling door zijn lichaam ging. Hij had het erg leuk gevonden om Rayne en haar manier van werken beter te leren kennen. Hij wist dat er nog meer van dit soort momenten zouden komen, maar hij had erg genoten van de afwisseling die de dag hem had gebracht.
‘Thanks, Rayne. I really enjoyed the way you work.’ Luke vond het belangrijk dat hij dat ook uitte naar haar. Een goede fotograaf was moeilijk om te vinden, vooral omdat de stijl van de foto’s en de manier van werken ook aan moest sluiten bij de band. Luke kon niet voor iedereen spreken, maar hij was erg tevreden met de fotograaf die ze uit hadden gekozen. Het was hem wel duidelijk dat Rayne een goede match was.
Luke keek twijfelend naar zijn kleding, maar besloot om dit maar aan te houden. Het had geen nut om zich nu om te kleden en over een uur of twee weer. ‘You’re coming with, right?’ vroeg hij nog voor de zekerheid aan Rayne, aangezien ze het eerder wel hadden gehad over de mogelijkheid dat ze mee zou kunnen om ook wat foto’s te maken tijdens de soundcheck. Het zouden niet de mooiste shots worden, aangezien het licht gewoon aan zou zijn in de zaal en geen van hen, behalve Luke, enige moeite had gedaan om er goed uit te zien, maar ook dat was wel een kant van hun leven hier en juist interessant om op de foto te zetten.
Rayne knikte en Luke klapte enthousiast in zijn handen. ‘All right, let’s go!’ Samen met Rayne wandelde hij door de gangen. Toen hij bij het podium aan kwam, stond de rest al klaar. Luke pakte één van zijn gitaren aan van Conor, die al een paar jaar met hen mee ging op tour en alles rondom de instrumenten verzorgde. Al snel kwam er ook iemand naar hem toe om zijn oortjes te verzorgen, zodat hij zichzelf en de muziek goed kon horen. Ondertussen keek hij rond in de zaal. Rayne leek nog een goede plek te zoeken en Keegan stond bij de barriers. Waarschijnlijk zou ook zij toekijken hoe zij hun soundcheck aanpakten. Luke vond het niet erg, hij vond het juist wel leuk dat ze als artiesten dingen van elkaar konden leren.
‘Let’s see if this mic works,’ zei Luke in de microfoon, toen alles eenmaal aangesloten was. ‘Everbody ready?’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was fijn voor haar om weer te horen dat zowel hij als de rest van de band het niet erg vond als ze dan toch wat foto's zou schieten tijdens de soundcheck. Vrijwel meteen voelde ze haar mondhoeken wat omhoog trekken uit enthousiasme. "Alright, I'm in. Let's do it!"
De laatste paar minuten waren voor haar enorm snel voorbij gegaan, voordat de timer af was gegaan en het dan toch echt tijd was voor Luke om naar het podium te lopen. Haar camera liet ze dan ook direct zakken, deze aan het koord om haar nek laten hangen om zo haar handen van het apparaat te verlossen. "Thank you too, of course! I've had a lot of fun shooting with you," glimlachte ze. Zijn compliment galmde nog na in haar hoofd, het nog niet helemaal kunnen bevatten dat hij het net zo leuk had gehad. Ze had weliswaar wel eens complimenten ontvangen, maar nog nooit van zo'n 'groot' iemand in de industrie.
Haar spullen raapte ze gauw bij elkaar, ditmaal ook de analoge camera erbij gepakt die ze voor de afgelopen shoots nog niet bepaald gebruikt had. Luke's stem liet haar even opkijken, geknikt zodra ze hem hoorde vragen of ze nog meekwam naar de soundcheck. "Yes, I'm coming with you. I'll just grab my stuff real quick." Haar rugzak met spullen pakte ze binnen een enkele minuut weer in, de studio zo achtergelaten voor wat het was - op haar camera's en laptop na. Dit alles zou ze straks wel weer opruimen samen met wellicht wat andere crewleden, wanneer de soundcheck voorbij was.
Samen met Luke wandelde ze door de gangen tot aan het podium, daar waar de rest van de band al op hen stond te wachten. Luke liet ze in alle rust alles regelen voor de soundcheck, hem met rust gelaten om zijn gitaar er weer bij te kunnen pakken en te beginnen met de procedures. Keegan zag ze bij de barriers staan, naar wie ze even glimlachte om haar te groeten. Zelf keek ze vervolgens wat rond, gezocht naar goede plekken voor haar om te kunnen staan zodat ze, in haar mening, de beste foto's kon schieten. Het nam niet lang in voordat ze al doorhad welke locaties voor haar handig waren en ze er al een had uitgezocht, waar ze kon beginnen. Het was echter haar analoge camera die ze ditmaal in haar hand had in plaats van haar gewone spiegelreflex; het was tijd om eens uit te proberen wat ze hiermee allemaal kon. Het kon geen kwaad om er even een rolletje mee vol te schieten; dan had ze daarna nog alle tijd om met haar spiegelreflex de gewoonlijke foto's te maken. Al snel nam ze haar plek dan ook in achter de wat antieke camera, de omgeving om haar heen vergeten om enkel oog te hebben voor de band die voor haar optrad.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld