Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Er waren wat hobbels op de weg geweest, maar al met al had Naylene echt genoten van haar avond samen met Ashton. Wat grotendeels door Ashton was gekomen. Hij was diegene die had besloten dat ze nog ergens naar toe hadden kunnen gaan. Samen hadden ze in de auto gegeten, terwijl Naylene zoveel mogelijk van haar burger had genoten.
Na hun maaltijd had Ashton voorgesteld dat ze naar zijn huis hadden kunnen gaan. Waar Naylene in eerste instantie een beetje twijfelend op had gereageerd, omdat Watts alleen thuis had gezeten. Ook daar was meteen een oplossing op gekomen. Ashton had voorgesteld de hond op te halen, wat voer mee te nemen en op die manier had ook Watts mee kunnen gaan naar het huis. Waar Naylene misschien eerst over had getwijfeld, maar ondanks dat haar hond alles goed had onderzocht, was er verder niets gebeurd.
Zo werd Naylene uiteindelijk rustig wakker, van de hond die zijn weg naar de slaapkamer van Ashton gevonden. Zijn snuit was langs de arm van Naylene gegaan waardoor ze wakker was geworden. Op dat moment had ze naast zich gekeken en had ze Ashton niet naast haar zien liggen, wat betekende dat de man zijn dag al was begonnen.
Naylene had besloten om ook uit het bed te stappen en met Watts mee te lopen, de kamer uit. De nacht hadden Naylene en Ashton netjes naast elkaar doorgebracht. Tot in de late uurtjes hadden ze met elkaar gesproken. Terwijl Naylene haar hoofd in het kussen had laten rusten, had ze gekeken naar Ashton die helemaal in zijn eigen verhaal had gezeten. Het waren dat soort dingen dat haar aangaven dat ze hem een kans wilde geven. Ondanks dat ze het gesprek nog niet had gevoerd, wilde Naylene het wel degelijk hebben over hetgeen wat ze met Andy had gesproken. Iets waar deze ochtend vast nog wel de kans voor kreeg.
Al snel toen Naylene de slaapkamer uitkwam zag ze her en der briefjes op geplakt. Zo had Ashton aangegeven waar ze een schaaltje voor het voer van Watts kon vinden, maar ook een briefje op een kastje waarin kopjes stonden. Ashton had aangegeven dat het koffie was. Naylene haalde het briefje er af en moest er om lachen.
“Dit is een kastje, Ashton.” Zei Naylene lachend, al snapte ze wel wat Ashton er mee bedoelde. Op die manier vond ze een kastje waar Watts op stond. De brokjes die ze de vorige avond mee had genomen, liet ze in een schaaltje vallen, die ze vervolgens neerzette naast diegene die Ashton voor het water had gebruikt. Watts nam er dankbaar gebruik van en begon aan zijn ontbijt. Naylene zou hem straks wel meenemen naar buiten. Nu vroeg ze zich echter af of ze gisteren niet mee had gekregen dat Ashton aan had gegeven dat hij moest werken. Ze kon zich het niet herinneren.
Op het moment dat Naylene een kopje uit het kastje wilde halen, zag ze echter nog een briefje op de grote schuifdeuren in de woonkamer. Ze pakt de post it van het kastje af en liep in de richting van de deuren, terwijl ze verwachtte dat Ashton aan had gegeven dat Watts daar naar buiten kon.
Hetgeen wat ze zag staan, liet haar echter lachen. Yoga. Het was iets wat ze wel vaker had gedaan. Ze kende de standaard houdingen en kon er wel echt van genieten. Ze zag hoe Ashton snel door zijn houdingen heen ging, wat betekende dat hij waarschijnlijk een vorm van Ashtanga yoga gewend was. Even keek Naylene twijfelend naar het matje dat voor haar klaar stond, maar ze wist al snel wat ze wilde doen.
Terwijl Naylene de broek die ze van Ashton had gekregen, nog eens extra aantrok en het shirt er deels in propte, opende ze één van de deuren. Met het matje in haar handen liep ze naar de plek die Ashton uit had gekozen, in de ochtendzon, waardoor het niet te koud was buiten.
“Je weet dat het een kastje is he, en geen koffie?” Zei Naylene lachend, terwijl ze met de post-it zwaaiden. Ashton keek naar haar vanuit zijn halve maan pose en omdat hij de neiging had om zijn vinger voor zijn mond te leggen, wankelde hij een beetje op zijn benen.
Naylene besloot dan ook om verder haar mond te houden. Daarvoor was het yoga. Innerlijke rust, maar ook het lichaam dat zijn inspanningen had.
Al snel stond Naylene op haar matje. Ashton ging verder met zijn serie, door door te gaan naar de neerwaartse hond, een pose die vaak als tussenpose werd gedaan. Een rust moment. Iets waardoor Naylene ook mee kon doen. Ze ademde diep in en met een zucht liet ze zichzelf naar beneden zakken, zette haar handen vervolgens voor zich neer, waarna ze naar achteren stapte, zodat ze in dezelfde pose kon staan.
Vervolgens keek Naylene naar hetgeen wat er naast haar gebeurde. Al mompelde Ashton ook af en toe wat hij van plan was, zodat ze zich daar een beetje op aan kon passen. Het was niet zo dat ze hetzelfde moesten doen, maar op het moment voelde het fijn. Ze konden samen de rust ervaring om zich heen. Hetzelfde voel in hun lichaam. Naylene vond het een bijzonder moment, ondanks dat ze nooit had verwacht dat yoga dit gevoel als gevolg kon hebben.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was een stille hoop van Ashton geweest dat Naylene hem zou vergezellen in de tuin, maar hij had eigenlijk geen idee of Naylene ook van yoga hield of dat ze het tijdverspilling vond. Enerszijds leek het hem dat ze er te druk voor was. Anderszijds zou het juist zo kunnen zijn dat ze yoga gebruikte om te ontspannen. Toen de deur open was gegaan, had hij Naylene met een matje zien staan, wat had betekend dat ze mee zou willen doen. Ze had een korte opmerking gemaakt over de post-its, maar Ashton had al aangegeven dat hij zijn yoga liever in stilte deed, op de keer na dat hij en Calum het echt niet hadden kunnen laten om een aantal zaken te bespreken.
Dat Naylene nu met hem mee deed, gaf hem alleen maar aan hoe geweldig ze wel niet was, en hoe goed ze wel niet bij hem paste. Naylene was iemand die vindingrijk was en zichzelf ook prima kon vermaken. Ze was zelf opzoek gegaan naar wat er in het huis had gestaan en ze had bedacht dat ze hem had willen vergezellen. Dat had Ashton liever dan dat iemand afwachtend in bed bleef liggen, totdat hij iets voor zou stellen.
Naylene volgde hem in al zijn oefeningen. Iets wat hij heel grappig vond, aangezien het voor hem een bekende routine was. Oefeningen die vloeiend in elkaar overgingen. Naylene moest soms even opzij kijken, om te zien wat Ashton precies van plan was. Hij probeerde het haar zo goed mogelijk te laten zien. Naylene leek alles mee te kunnen doen wat hij tot nu toe had gedaan. Hij wist dat hij zijn hoofd niet op hol moesten laten slaan, zeker niet tijdens yoga, maar ergens hoopte hij dat ze dit nog veel vaker samen zouden kunnen doen. Dat dit uiteindelijk een normale ochtend voor hen zou worden.
Ashton ging terug naar de hond, vanuit waar hij één boom omhoog tilde en naar achteren hield. Het was de truc om balans te houden en rustig te blijven ademen. Mocht het te zwaar worden, dan kon men altijd terug naar de oorspronkelijke hond, maar Ashton daagde zichzelf en zijn lichaam vaak uit.
Doordat Naylene de deur open had gelaten, had ook haar hond de kans om naar buiten te gaan. Iets wat Ashton alles behalve door had gehad, te gefocust op zijn eigen oefeningen. Pas toen de hond tussen Naylen een Ashton in stond én zich ook nog eens tussen Ashton zijn armen en benen probeerde te wurmen, had Ashton door wat er aan de hand was.
Doordat hij de hond niet had verwacht, verloor Ashton zijn balans en viel hij om, gepaard met een “wow!” gericht op Watts. Ashton belandde op zijn zij, gelukkig op het matje dat onder hem had gelegen. Naylene stopte meteen met haar oefeningen, om te zien hoe het met hem ging.
‘Gaat het goed, Ash?’ vroeg ze aan hem, terwijl ze haar hand uitstak om hem te helpen. Ashton wuifde haar hand weg en kwam zelf langzaam overeind. Hij voelde aan zijn arm, maar ondanks dat het even pijn zou doen door de val, viel het wel mee. ‘Het gaat wel. Ik had niet door dat hij er was.’
‘Sorry,’ zei Naylene, die Watts vervolgens iets naar zich toe trok en hem vertelde dat er niks aan de hand was. Ashton wist dat de hond erg beschermend was naar Naylene, maar hij snapte niet helemaal hoe Watts had kunnen denken dat hij iets fouts had gedaan of had willen doen, aangezien het alleen maar yoga was geweest.
Ashton vouwde zijn benen in een kleermakerszit. Naylene deed hetzelfde. ‘Je weet trouwens best wat ik bedoelde met die post-it,’ merkte Ashton op, waarop Naylene lachend knikte. Ashton wist ook wel dat ze hem er expres mee pestte. Hij reageerde er vaak ook veel te snel op, maar juist dat vond hij leuk om te doen. Want zo bleven ze over en weer spelen naar elkaar.
‘Wil je naar binnen, of wil je hier blijven zitten? Het is niet heel koud.’ Ashton gebaarde naar zijn tuin. Hij was er best blij mee. Hij deed er lang niet genoeg aan. Hij had nog wel een citroenboom, waar hij zijn best voor deed. Die zag er nu dan ook nog goed uit.
‘We kunnen hier wel blijven zitten,’ stemde Naylene met hem in. Ze had haar benen gespreid, zodat Watts daar tussen had kunnen zitten. Ondanks dat hij Ashton nog wel in de gaten hield, leek hij ook door te hebben dat er geen gevaar op de loer lag, want hij liet zich uitgebreid aaien door Naylene. ‘Ik wilde toch eigenlijk ergens met je over praten?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Soms was Watts niet echt in de hand te houden. De labrador luisterde heel erg goed naar zijn baasje. Hij wilde er voor zorgen dat het goed met haar ging, iets wat hij daarnet waarschijnlijk ook had gedaan. Naylene had er ergens wel om moeten lachen. Hoe haar hond, Ashton omver had weten te krijgen. Al had ze zich drukker gemaakt of het goed met hem ging. Zo te horen was het een behoorlijk harde klap geweest.
Het had hen echter wel de kans gegeven om nu rustig bij elkaar te zitten. Een moment waar Naylene nog wel op had gerekend. Gisteravond was het er niet van gekomen, het betekende echter niet dat ze niet meer wilde praten over hetgeen wat ze met Andy had bedacht. Ergens zat er wel een angst voor wat Ashton van het voorstel vond.
“Waar wil je over praten?” Er was iets veranderd aan de blik in Ashton zijn ogen. Waar het net nog heel erg rustig was geweest, maakte hij nu zich duidelijk zorgen. Dat iemand met je wilde praten, was natuurlijk niet altijd even goed nieuws. Mensen gaven dat aan als ze iets vervelends wilde vertellen. Naylene zag haar idee niet op die manier. Het gaf hen beide de ruimte en ze deed haar best om niet meteen de deur dicht te gooien. Al was het misschien een goed idee dat Ashton dat uiteindelijk deed.
“Over ons.” Gaf Naylene voorzichtig aan, terwijl ze Watts goed tegen zich aan trok.
“Ik heb er over nagedacht. Heel veel. Misschien wel iets te veel.” Er waren genoeg momenten waarop Naylene aan Ashton had gedacht de afgelopen maanden. Aan hoe het tussen hen beiden ging, over het gesprek dat ze hadden gehad vlak voordat Ashton was vertrokken. Zelfs over hetgeen waar zij en Linn over hadden gesproken.
Naylene voelde een hand op haar knie, waardoor ze opkeek naar Ashton, die haar bemoedigend aan keek. Watts drukte zijn neus al tegen Ashton zijn hand aan, ten teken dat hij op moest passen met wat hij deed. Naylene, op haar beurt, bewoog de kop van Watts iets bij, ten teken dat het niet erg was. Zeker niet nadat ze hem over de kop had gekriebeld.
“Je weet waar we het een paar weken geleden over hebben gehad.” Naylene zag Ashton knikken, ze zag een beetje hoop in zijn ogen. Iets wat ze hem niet wilde geven, want misschien werd het zo helemaal ingegooid. Het lag er maar net aan hoe Ashton naar haar voorstel keek.
“Daarin is nog niet heel erg veel veranderd. Ik weet dat ik op het moment nog niet klaar ben voor meer dan alleen een vriendschap. Ik ben er echter wel achter dat het op deze manier niet gaat werken, dat ik niet altijd op deze manier door kan blijven gaan.” Ze wist niet wat er ging gebeuren met de gesprekken die ze zou gaan voeren. Alles voelde nog een beetje onzeker.
“En het leek me verstandig dat ik met iemand zou gaan praten. Over hetgeen wat er is gebeurd en wat dat met mij doet.” Naylene zag dat Ashton iets wilde zeggen, waarschijnlijk in dezelfde richting als Andy had gedaan. Dat het goed van haar was en dat hij er voor haar zou zijn. Ze wilde op het moment echter alles uit haar hoofd hebben. Ze wilde Ashton niet in de hoop laten wanen dat alles goed ging komen, dat hij naast haar kon blijven staan om haar te steunen, waarna ze er samen als een stel uit konden komen. Die kans was er, maar hij was wel vrij klein.
“Maar dat betekent niet meteen dat alles goed gaat komen Ash.” Ging Naylene dan ook meteen verder. “Ik wil echt aan mezelf werken en daar heb ik tijd voor nodig. Daarom wilde ik eigenlijk iets voorstellen.”
“Ja natuurlijk, zeg maar wat.” Gaf Ashton aan.
Dit was het. Naylene had dit wel samen met Andy bedacht, maar het was niet iets wat hoorde. Het was een voorstel waar heel wat mensen niet achter zouden staan. Als Ashton dat niet wilde, dan was dat prima. Ze hadden beiden inspraak over wat er ging gebeuren. De manier waarop ze met elkaar omgingen zou echter wel veranderen als hij niet met haar in zou stemmen.
“Een half jaar.” Naylene richtte haar aandacht op Watts, omdat ze niet meteen naar Ashton wilde kijken. Ze stond achter het idee, maar ze wist niet wat hij er van zou vinden. “Een half jaar om te kijken hoe het gaat. Om te doen wat we zelf willen. Ik kan kijken of ik aan mezelf kan werken. Jij kan in die tijd kijken of je niet wat anders wil, iemand anders. Geen verplichtingen, niets.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ashton wist niet goed wat Naylene hem nu precies aanbood. In ieder geval niet hoe hij het moest noemen en bewoorden in zijn hoofd. Het was geen belofte. Ze vertelde hem niet dat ze er over zes maanden wel klaar voor zou zijn. Dat zou ze ook onmogelijk aan hem kunnen beloven, want dat zou oneerlijk zijn tegenover hem en tegenover haar. Maar wat was het dan wel? Een soort evaluatie, om te zien waar ze op dat moment stonden in hun leven. Misschien was dat wel de beste manier om het te omschrijven. Een evaluatie van zijn gevoelens en die van haar.
In eerste instantie wilde Ashton roepen dat hij het een stom idee vond. Zijn gevoelens voor Naylene zouden niet veranderen. Hij had daar geen zes maanden voor nodig, zeker niet. De zes maanden waren echter niet voor hem. Ze waren voor Naylene. Zij had zes maanden nodig om in gesprek te gaan met haarzelf en met een psycholoog of een therapeut. En na die zes maanden zou ze zien hoe ze er dan voor stond. Of ze het idee had dat ze een relatie wel aan zou kunnen.
Naylene had aangegeven dat als hij iemand anders tegen zou komen, hij daar verder mee zou mogen gaan. Tenminste, hij gokte dat ze daar op had gedoeld toen ze de woorden “Jij kan in die tijd kijken of je niet wat anders wil, iemand anders.” had gebruikt. Ze had daarmee gedoeld op een andere vrouw. Iemand die zijn hart misschien wel sneller zou kunnen laten kloppen dan dat Naylene dat nu deed. Hij kon zich echter niet indenken dat die vrouw zou komen. Want er was niemand zoals Naylene. Er was niemand met een baan zoals die van haar, met haar gedachten en beweegredenen. Niemand met zulke rode haren en prachtige sproeten. Hij zou misschien een ander tegen kunnen komen. Iemand die hem qua uiterlijk aan zou spreken, maar dan nog zou ze niet kunnen tippen aan Naylene.
‘Ash?’ Ashton schrok op uit zijn gedachten. Hij besefte zich dat hij al even niks meer had gezegd, wat voor Naylene vast vreselijk moest zijn. Ze had hem niet voor niets dit voorgesteld. Ze wilde van hem weten wat hij er van vond. ‘Je hebt al eventjes niks meer gezegd.’
‘Sorry,’ verontschuldigde Ashton zich. Het was niet zijn bedoeling geweest om zomaar te stoppen met praten, maar hij had even moeten laten bezinken wat Naylene precies voor had gesteld. En wat zijn mening er over was. Als iemand anders dit aan hem voor had gesteld, had hij waarschijnlijk gezegd dat het een dom idee was. Dat het nergens op sloeg en dat het niets meer was dan een manier om ergens onderuit te komen. Maar dat alles kon hij niet tegen Naylene zeggen, want hij wist precies waarom ze had besloten om dit voor te stellen. En daarvoor kon hij haar alleen maar bewonderen.
‘Ik moest er even over nadenken. Het is een gek idee. Een soort uitstel van zes maanden,’ gaf hij eerlijk toe. Het was toch ook gek? Dit was niet iets wat je zomaar aan iedereen voorstelde. Sterker nog: Ashton had nog nooit van zo’n soort deal gehoord, ook niet bij zijn vrienden. Het was ongebruikelijk.
‘Het is niet echt een uitstel? Er zitten geen verplichtingen aan. Er zit niks aan vast.’ Ashton knikte. Dat had hij begrepen, maar hij wist ook niet hoe hij het anders moest noemen. ‘Wat voor een woord zou jij er aan geven dan?’
Daar leek Naylene ook even over na te moeten denken. Ze speelde met Watts zijn oren. Ze had hem nauwelijks aangekeken sinds ze het voor had gesteld. ‘Een soort deal? Een afspraak, dat we over zes maanden kijken waar we staan en hoe we ons voelen?’
‘Een zes maanden-deal,’ zei Ashton bedenkelijk. Dat was misschien wel de beste manier om het te omschrijven. Ashton stak zijn hand uit naar Naylene, die niet helemaal leek te begrijpen waarom hij dat deed. ‘Als het een deal is, moeten we onze handen er op schudden.’
‘Dus je vindt het een goed idee?’ Naylene leek verrast te zijn. Dat was Ashton zelf ook. Als iemand anders dit aan hem had voorgesteld, was hij het er absoluut niet mee eens geweest en had hij het meteen afgewezen. Maar hoe kon hij dat doen bij Naylene?
‘Het is jouw idee. En als jij denkt dat je dit moet doen, voor jezelf, dan sta ik daar achter,’ beloofde hij haar. Hij wilde dat het goed ging met haar. Dat was het belangrijkste. En misschien zou dit haar wel helpen. Dan zou hij haar ook kunnen helpen. En wie weet, over zes maanden, zouden ze hier weer zitten. Maar dan zouden ze misschien wel een relatie hebben.
‘Dus, Naylene. Deal? Zes maanden?’ vroeg Ashton, aangezien hij zijn hand nog steeds naar haar uit had gestoken. Naylene nam zijn hand aan en schudde die. ‘Deal.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Op dagelijkse basis maakte Naylene deals. Voor mensen die af wilde van een aanklacht, of juist mensen die net een zaak hadden gewonnen. Een deal als deze was ongewoon en even had ze dan ook gedacht dat Ashton hem niet zou accepteren. Het was lang stil geweest vanaf zijn kant. Nu hadden ze echter toch besloten dat de deal er was. Zes maanden. Ondanks dat het nu nog moeilijk in te schatten was waar ze precies stonden, hoopte Naylene dat het beter met haar ging.
Wat Ashton betrof, wist Naylene haar voorkeur niet uit te spreken. Had ze hoop dat hij over zes maanden nog op haar aan het wachten was? Misschien een beetje. De man was bijzonder, hij had er voor kunnen zorgen dat ze voor hem was gevallen. Gevoelens ontkennen was niet meer aan de orde. Er zaten gevoelens, anders had ze deze deal nooit voorgesteld. Er was echter ook een kant van Naylene dat hoopte dat Ashton zijn eigen geluk na kon jagen in de tijd dat zij aan haarzelf werkte. Want om iemand geven was soms ook iemand loslaten, hoe stom dat soms ook klonk.
Ashton kwam iets overeind, zodat hij uiteindelijk op zijn knieën kon gaan zitten. Toen hij wat dichterbij kwam wist Naylene niet precies wat hij van plan was. Eén laatste kus voordat er een half jaar niets tussen hen zou gaan gebeuren? Een paar warme armen die haar dicht tegen zich aan trokken? Misschien zou hij haar wel overeind trekken, omdat ze midden in de yoga hadden gezeten en nu verder moesten.
Zijn hand vond haar gezicht en even was Naylene echt bang dat hij hetgeen zou doen, wat ze beter niet meer kunnen doen. De deal had geen zin als er nog van alles tussen hen gebeurde. Op een geruststellende manier voelde Naylene echter zijn vingers door haar haren glijden en het duurde niet lang voordat ze dichter naar hem toe werd getrokken, maar haar hoofd zachtjes tegen zijn borstkas aan. Watts was ondertussen opgestaan van zijn plek en liet met een blaf weten dat hij het niet eens was met de bewegingen van de man die net nog tegenover hen had gestaan. Naylene stak haar hand naar haar hond op, ten teken dat het goed was. Vervolgens liet ze zich overnemen door de armen van Ashton die om haar heen lagen, waardoor ze ook wel iets moest verzetten.
“Als er iets is waar je de komende tijd over wil praten of juist niet, dan kun je altijd bij mij terrecht.” De woorden van Ashton waren zacht, verre van hoe ze hem gewend was, ze hielden echter wel een belofte in zich. Iets wat hij na zou komen, wat er ook aan de hand was. Naylene knikte dan ook voorzichtig. Ze wist niet in hoeverre ze wilde bespreken wat voor gesprekken er plaats hadden gevonden. De afleiding was echter wel gewend.
“Ik wil ook niet dat er te veel tussen ons veranderd.” fluisterde Naylene vervolgens, iets wat misschien wel heel egoïstisch was. Een half jaar elkaar blijven zien was misschien nog wel moeilijker. Het zou misschien niet eens helpen met de deal. Iets wat ze vanzelf moesten ondervinden. Naylene was wel zo eerlijk om het aan te geven als het echt niet werkte.
“Alleen geen seks meer.” Bracht ze vervolgens wat lachend uit. Ze wilde het ook niet te zwaar maken. Daarbij zei ze wel iets wat waar was. Het was niet de bedoeling dat ze seks zouden hebben. Dat zou hun situatie zeker niet bevorderen.
“Maar avonden als gisteren lijken me prima. Al is het dan echt geen date.” Gisteren had Naylene de kracht niet meer gehad om er tegen in te gaan. Om het woord om te buigen. Nu moesten ze beiden wel. “Gewoon twee vrienden die leuke dingen doen. Zoals yoga.”
Ashton zijn lach klonk door de tuin heen en dat maakte de situatie toch iets beter. Naylene was wel bang geweest voor dit moment. Het had hun hele vriendschap kunnen verpesten. Als Ashton het idee af had geweten, had ze namelijk niet geweten wat ze precies had moeten doen, of ze de vriendschap dan wel door had kunnen zetten.
Met een voorzichtige kus op haar voorhoofd, stond Ashton uiteindelijk op. Hij stak zijn handen uit naar Naylene, die ze aanpakte om zelf ook op te kunnen staan. Ze kon het niet laten om haar armen nog even om de man heen te slaan, om hem te bedanken dat hij het op deze manier op nam. Dat was best wel bijzonder.
“Dankjewel.”
Al snel stapte Naylene weer weg, Ashton nog steeds in de gaten houdend. Zijn gezicht stond al lang niet meer zo relaxt als het was geweest toen ze buiten was gekomen. Er waren duidelijk genoeg dingen die nog door zijn hoofd heen gingen. Iets wat ook wel logisch was. Naylene was ook niet van plan om nog heel erg lang te blijven. Op het moment had Ashton de tijd nodig om na te denken wat ze net hadden besproken. Toch wilde ze hem nog iets meegeven. “Ik meende het wel echt Ash. Je kunt zelf ontdekken wat je wil in je leven. Dit is niet alleen voor mij.”
Naylene liep naar Watts, die netjes was gaan zitten, ondanks dat hij duidelijk ook een beetje ongeduldig was geworden door hetgeen wat er was gebeurd. “Ik denk dat wij zo beter naar huis kunnen gaan.” Het liefst wilde Naylene hier nog de hele dag blijven, maar op het moment kon ze Ashton dat niet aandoen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Na de kleine vakantie die Linn had genomen door Calum op te zoeken in Europa, had ze haar leven weer opgepakt in Los Angeles. Ze was druk in de weer geweest met het maken van nieuwe filmpjes en het onderhouden van haar contracten. Met name de gesponsorde filmpjes kostten soms meer tijd dan dat ze had ingepland, omdat bedrijven er altijd wel iets over te zeggen hadden. Gelukkig had ze ook tijd gehad voor degene aan wie ze een date had beloofd. Zoals Naylene haar aan had geraden, had ze de documentairemaker Benjamin een berichtje gestuurd, toen ze nog in Europa had gezeten. Vanuit daar warren ze met elkaar blijven appen en hij had haar gevraagd of ze iets af had willen spreken, als ze weer in Los Angeles was geweest. Ondertussen waren ze al drie dates verder.
Linn was Calum echter niet vergeten. Ondanks dat ze wel probeerde om haar romantische gevoelens voor hem weg te werken, waren ze nog altijd goede vrienden en zochten ze elkaar wel op. Calum was zelfs na de tour nog druk geweest, met zelfs een award show in Los Angeles. Vandaag had hij echter vrij en had hij gevraagd of Linn langs had willen komen, zodat ze bij konden praten en Linn kon vertellen over haar dates.
Linn was dan ook vlak na de lunch naar Calum vertrokken. Ze had Roy nog net gezien, die vervolgens de deur uit was gegaan met Duke. Linn en Calum hadden het zich gemakkelijk gemaakt op de bank. Ze hadden de deur nog wel open staan, zodat er een beetje frisse lucht naar binnen kon waaien. Het was echter te fris om binnen te zitten. Wellicht dat het met een trui aan nog zou kunnen, maar voor nu zaten ze ook prima op de bank.
‘Hoe was je date gisteravond?’ Calum toonde er veel interesse in, wat Linn heel erg lief vond van hem. Ze merkte aan hem dat hij haar het geluk gunde. Het hielp haar ook wel om het er juist met hem over te hebben, met name omdat ze daardoor merkte dat hij haar echt niet op die manier zag. En er was een geweldige man die haar wel zo leek te zien. Iemand die zij ook steeds leuker begon te vinden.
‘Het was heel erg gezellig. Benj is echt heel erg lief. Hij had me uitgenodigd om bij hem te komen eten.’ De eerste keer hadden ze gewoon samen wat gedronken. De tweede keer had hij haar meegenomen voor een lunch bij een restaurant waar ze enkel vegetarische en vegan gerechten hadden. Iets wat Linn niet erg vond, aangezien ze erg hield van dat soort creatieve gerechten. ‘Hij had zelfs iets met vis gemaakt, ondanks dat hij dat zelf eigenlijk niet eet.’ Linn hoorde vaak wel dat mensen hun gerechten aanpasten voor een vegetariër die kwam eten, maar andersom had ze niet gehoord dat een vegetariër nog iets aan wilde passen. Ze vond het heel lief dat Benj op die manier rekening met haar had gehouden, ondanks dat het niet had gehoeven van haar. Het liet zien dat hij aan haar dacht, wat ze heel erg waardeerde.
‘En hoeveelste date was dit ook al weer?’ vroeg Calum, terwijl hij zelf zijn glas met drinken pakte en de ander aan Linn aanbod. Dankbaar nam Linn het glas met sap aan, waarna ze er een paar slokken van nam. ‘Dit was de derde date, maar we hebben al plannen voor het einde van de week!’ Ze hadden het heel gezellig samen en Linn begon hem echt steeds leuker te vinden. Het was ook haast onmogelijk om dat niet te doen, met zijn lieve houding en al zijn verhalen.
‘Kan het iets serieus worden?’ Linn haalde haar schouders op. Dat was wel waar zij naar opzoek was. Een serieuze relatie. Ze wist dat ook Benj dat graag wilde. Dus als alles goed zou gaan, dan zou het misschien wel gebeuren. ‘Ik hoop van wel? We hebben het echt heel erg leuk met elkaar, zelfs met de simpele dingen die we doen. En we kunnen het over van alles hebben. Gisteren hebben we het de hele avond gehad over zijn reis naar Midden-Amerika, voor één van de documentaires die hij heeft gemaakt, en vervolgens hadden we het over de reis naar Bali, waar ik samen met Crys en Mikey naar toe ga.’ Ze moesten allebei reizen voor hun werk, al was het heel anders. Benjamin deed het om de natuur er vast te leggen. Linn ging samen met Guess, wat een hele grote kans voor haar was.
‘En ik vind hem wel echt heel erg leuk,’ gaf ze toe. Ze werd heel erg vrolijk van Benjamin, wat wel een teken was dat het goed zat.
‘En anders kun je er altijd nog zes maanden over nadenken,’ zei Calum, waardoor Linn vragend haar wenkbrauwen optrok. ‘Hoe bedoel je, zes maanden nadenken?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
“De zes maanden deal?” Calum wist dat Linn regelmatig met Naylene praatte, dat ze ondertussen wel vriendinnen waren geworden. Hij ging er dan ergens ook wel van uit dat ze dit met elkaar hadden besproken. Ashton had hem vrijwel meteen gebeld en er was toen een stortvloed aan woorden uitgekomen. Woorden die Calum niet helemaal had begrepen. Uiteindelijk was hij naar Ashton toegekomen en hadden ze er een hele tijd over gesproken.
Ashton had zo zijn eigen ideeën over de deal die Naylene hem voor had gesteld. Calum daarentegen had het helemaal niet zo’n gek idee gevonden. Een half jaar om te kijken wat er meer in de wereld was. Gevoelens te bepalen en te kijken of die er ook nog zaten als er andere dingen in het leven gebeurden. Een paar maanden die je kon gebruiken om te kijken of een relatie iets was wat er in zat of niet.
“Heb je het niet meegekregen?” Linn schudde haar hoofd, terwijl ze hem nog een beetje glazig aankeek. Het was wel duidelijk dat Calum de enige was die er echt over te horen had gekregen. Ashton had het niet in kunnen houden. Naylene was daar echter wel anders in, iets wat ook wel te verwachten was geweest. Calum wist niet of hij iets voor zich had moeten houden, maar nu hij er eenmaal over was begonnen was er sowieso geen weg meer terug. Hij kende Linn en die zou uiteindelijk wel door blijven vragen over hetgeen wat hij had gezegd, wat ook wel logisch was nu hij het gesprek eenmaal was begonnen.
“Ash en Naylene hebben een afspraak gemaakt.” Calum had Ashton al een paar keer gewaarschuwd dat hij op moest passen voor wat hij voelde voor de vrouw. Helemaal toen hij door had gekregen dat Ashton zijn gevoelens voor Naylene had geprojecteerd op hem en Linn. Soms had Calum ook wel even getwijfeld over hetgeen wat Linn voor hem had gevoeld, zeker na het rare moment in Parijs. Nu ze echter was begonnen met daten, kon hij zichzelf en Ashton in ieder geval aangeven dat al die gedachten niet waar waren geweest.
“Het komt van Naylene.” Calum zou niet te veel vertellen over hetgeen wat hij wist over de vrouw. Het was maar net de vraag of Linn wist dat er iets met haar was gebeurd. Hij wist ook niet precies wat het was, maar het was ernstig genoeg dat Naylene had besloten om met iemand te praten over hetgeen wat ze voelde. Dat was de reden dat ze de deal voor had gesteld, maar dat betekende niet dat het niet op een andere manier kom. Calum had er nooit over nagedacht, maar nu hij er over had gehoord was het zeker iets wat hij in zijn achterhoofd zou houden. Als hij ooit zo ver zou komen. Op het moment wilde hij namelijk nog niet eens denken aan de mogelijkheid van een relatie.
“Zes maanden, waarin ze beiden kunnen doen wat ze willen. Er is niets aan gebonden, alleen dat ze na die tijd kijken waar ze staan, wat ze beiden vinden van hoe het tussen hen is. Als er al iets tussen hen is. Het kan dus ook best dat één van hen iemand anders vindt of juist geen toekomst meer ziet in hetgeen wat ze hadden gedacht?” Calum wist niet precies hoe Naylene naar alles had gekeken. Van Ashton wist hij dat er hoop was geweest dat er een relatie was gekomen. Dat ze echt iets op konden bouwen. Dat kon nu echter veranderen, in de komende maanden kon Ashton doet wat hij maar wilde. Hij hoefde geen rekening te houden met hoe iets op een ander over zou komen.
“Dus ze hebben nu zes maanden, waarin ze seks kunnen hebben met wie ze maar willen en dat vindt jij een goed idee?” Linn haar stem klonk veroordelend, alsof het helemaal geen goed idee was. Misschien was dat ook wel niet het geval in haar ogen, wat ook prima was, maar de manier waarop ze het zei was een beetje vreemd in zijn ogen.
“Ik denk niet dat het daar om gaat Linn. Het gaat meer over het feit dat ze vrij zijn.” Dat zou voor Calum het belangrijkste zijn aan het alles. De vrijheid was niet iets wat hij op het moment op kon geven en dat was ook één van de redenen dat hij geen relatie wilde hebben. Hij wilde niet dat iemand hem zo kapot kon maken, alleen maar omdat ze zo dicht bij hem stond. Vrijheid voorkwam dat alles en hij vond dat het dan ook slim dat Ashton in had gestemd met het idee van Naylene.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Dat Naylene niets aan Linn had verteld, verbaasde haar niets. Natuurlijk had ze dat niet gedaan, want Naylene had waarschijnlijk wel geweten dat Linn het haar af zou raden. Het een dom idee. Je kon een relatie niet zes maanden uitstellen, net zoals dat je je gevoelens ook niet in zes maanden kon ontdekken, of wat ze dan ook precies wilden. In Linn haar ogen was het tijd om rond te fucken en te doen en laten wat ze niet konden, zonder dat er consequenties aan vast zaten. Als ze daarna een relatie zouden beginnen, zouden ze hem al slecht starten. Want of dit nou vrijblijvend was, ze zouden elkaar toch wel confronteren met hetgeen wat er in die zes maanden was gebeurd.
Dat Calum deed alsof het een heel normaal, en zelfs goed idee was, verraste haar. Ze snapte oprecht niet wat er in zijn hoofd om ging dat hij dacht dat dit verstandig was. Hij leek haar juist de persoon die het af zou raden, al was het maar om Ashton in zijn doen en laten te beschermen. In plaats daarvan deed hij mee met zijn beste vriend en maakte hij de illusie alleen nog maar groter.
‘Dus ze besluiten om zes maanden “vrij” te zijn en daarna pas een relatie te beginnen? Als ze dat al willen? Dat slaat nergens op. Of je wil een relatie en je wil je best voor iemand doen, of je wil het niet. Er zit niks tussenin?’ Zo dacht Linn er in ieder geval over. Je kon misschien wel twijfelen aan je gevoelens voor een ander, maar dat betekende niet dat je er zes maanden over moest doen om daar achter te komen. Dat kon niet eens! Zes maanden was veel te lang daarvoor.
‘Als Benj nu naar mij toe zou komen en hij zou opperen om zes maanden te wachten, dan zou ik hem vertellen dat het niks gaat worden op die manier. Ik ga niet zes maanden op iemand zitten wachten en ik vind het belachelijk dat iemand zoiets van een ander kan vragen, wat de reden er achter ook is. Zes maanden is een hele lange tijd.’ Linn vond dat ze zelf beter was dan dat. Ze zou niet zes maanden blijven wachten om dan maar eens te zien of iemand wel echt gevoelens voor haar had.
‘Gevoelens zijn toch veel complexer dan dat?’ wierp Calum tegen, waarop Linn haar schouders ophaalde. Gevoelens waren dan wel een complex iets, waar mensen nog altijd niet veel ban begrepen, maar voor haar was het in dat geval heel zwart of wit. Zij had altijd geweten wanneer ze gevoelens had gehad voor een ander, en wanneer ze iemand juist totaal niet had gemogen. Daarom waren die zes maanden in haar onzin. Of je wist het, of je wist het niet. En als je al niet zeker was of je het wel wilde proberen met diegene, dan kon je er maar beter helemaal niet aan beginnen.
‘Complex of niet, als je iets niet zeker weet, kan je er maar beter niet aan beginnen? En ik snap echt niet dat jij, van alle mensen, het er mee eens bent? Je ziet toch ook wel dat ze zichzelf alleen maar verder de nesten in werken? In ieder geval Ashton. Hij wordt zes maanden aan het lijntje gehouden, als het ware. En als Naylene na zes maanden besluit dat het hem niet gaat worden? Dan is de klap alleen maar groter en is hij misschien wel gebruiken. Ik sap niet hoe jij dan kan denken dat het een goed idee is, terwijl jij juist degene bent die altijd maar volhoudt dat liefde niet bestaan en dat er alleen maar pijn en wanhoop van kan komen.’ Dat was immers altijd hetgeen wat Calum hardop zei.
‘Het hoeft geen wanhoop te geven?’ Calum was ondertussen rechter gaan zitten, net zoals Linn. Liggend was niet de manier om een discussie te voeren en ze merkte aan alles in haar lichaam dat ze het niet eens was met de woorden die Calum had gezegd, of nog zou gaan zeggen. ‘Het is misschien geen zekerheid, maar je kunt die zes maanden als persoon heel goed benutten. Jezelf leren kennen, de wereld ontdekken en snappen hoe die nou precies in elkaar zit.’
‘En dan?’ vroeg Linn aan hem. ‘Dan heb je de wereld ontdekt, dan ken je jezelf. En dan kom je er achter dat je een verschrikkelijk persoon bent en iemand die heel erg veel om jou geeft, hebt laten wachten voor niks. Dat lijkt me nou niet bepaald hetgeen wat je wil bereiken in je leven.’
‘En wat dan nog als dat gebeurt? Het is niet jouw leven, niemand heeft die afspraak met jou gemaakt. Ik snap niet waarom je zo wanhopig erop reageert, terwijl het helemaal niks met jou te maken heeft?’
Linn kon niet geloven dat Calum haar wanhopig noemde, maar hij had het toch echt gedaan. En misschien had hij wel een punt. Dit had niks met haar te maken, maar ze vond het alles behalve fijn dat Calum zo anders dacht over dit idee. Ze had hem toch anders ingeschat.
‘Wat bedoel je daar nou weer mee?’ Linn kwam overeind van de bank en zette haar handen in haar zij. ‘Dus dat is hoe je over me denkt? Wanhopig? Omdat ik het idee heb dat je geen zes maanden nodig hebt om te besluiten of je een relatie aan wil gaan met iemand of niet?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Vanaf het begin was het al duidelijk geweest dat Calum en Linn heel anders dachten over relaties. Het was geen geheim dat Calum niet meer in de liefde geloofde. Dat terwijl Linn de eindeloze romanticus leek te zijn. Waar ze normaal gesproken normaal konden praten wat ze vonden, leek dat op het moment niet zo te zijn. Dat Calum, Naylene haar gelijk gaf door de deal voor te stellen, leek bij Linn niet heel erg goed te vallen. Juist omdat ze er zo anders over dachten.
Calum merkte wel dat hij iets verkeerds had gezegd door Linn wanhopig te noemen. Het was echter hoe hij het op het moment zag. Linn was zo anders in relaties dan hij was. Ze was de afgelopen maanden actief opzoek geweest naar liefde. Ze verlangde er naar. In Calum zijn ogen maakte haar dat toch zeker wel wanhopig.
“Ja?” Het was wel hoe hij nu naar haar keek. “Je kunt me niet zeggen dat je dat niet door hebt. Je bent wanhopig opzoek naar liefde.” Het gezicht van Linn stond op onweer. Haar ogen leken hem dood te willen wensen. Het was niet de bedoeling van Calum geweest om haar boos te maken, om haar te kwetsen. Aangezien ze er zo heftig op reageerde, schoot Calum nu ook in de verdediging. Hij stond op van de bank, net zoals Linn had gedaan. Hij torende makkelijk boven haar uit.
“Je duikt in dingen zonder er echt over na te denken en waarom? Omdat iemand je mooi noemt?” Dat was wat er was gebeurd toen ze op date was gegaan met de gast die alleen maar misbruik van haar positie had willen maken. Calum wist niet wat er precies tussen die twee was gebeurd, hoe ze op een date uit waren gekomen. Maar hij was er ineens geweest, dus hij ging er ergens een beetje vanuit dat er ook niet heel erg veel tijd in had gezeten.
“Oh, dus nu ben ik ineens makkelijk en oppervlakkig?!” Calum merkte wel dat hij het niet heel erg veel beter voor zichzelf maakte. Op het moment wist hij ook niet of hij daar iets aan wilde doen. Al zou hij niet zomaar zijn stem verheffen zoals Linn dat op het moment deed. Het enige wat Calum deed was zijn schouders ophalen. Het was niet zo dat hij Linn op die manier zat, maar er zat op het moment een irritatie en hij zou niet ineens zeggen dat het hem zoveel speet en dat hij het helemaal niet op die manier bedoelde. Ondanks dat het echt niet zo bedoeld was en hij hier geen ruzie over wilde maken.
“Wow fijn om te weten. Thanks Cal!”
“Kom op Linn.” Calum wilde echt niet dat het op deze manier zou lopen. Hij was dan nu ook wel echt klaar met het hele gesprek. Zeker nu het de verkeerde kant op was gegaan.
“Wat?! Wil je zeggen dat je het niet zo bedoelde! Want het lijkt me hele erg duidelijk wat je bedoelt, dat was genoeg. Je hoeft het er niet nog bij in te wrijven.” Linn in de richting van de gang, waar ze haar jas en haar tas pakte. Calum was achter haar aangelopen, ondanks dat hij zelf nu ook pissig was. Linn wilde nu zelf niet praten over hetgeen wat er net was gezegd. Het was misschien niet slim geweest om de woorden in zijn mond te nemen. Maar nu wilde hij ze ook wel echt uitleggen. Niet dat hij wist of hij ze beter zou maken. Hij kon niet ontkennen dat hetgeen wat de laatste tijd was gebeurd, hem na had laten denken hoe Linn in haar relaties had gestaan. Het was echter iets wat zei deed en daar kon hij echt over oordelen. Dat wilde hij haar wel vertellen, maar daar kreeg hij op het moment geen kans voor, want Linn had de knop van de voordeur al in haar handen.
“Fuck you, Calum!” Werd er nog in zijn gezicht geschreeuwd.
“Je stelt je echt fucking hard aan Linn!” riep hij nog na. Hij was zelf ook boos, maar hij wilde niet van alles er uit gooien. Zo was hij ook helemaal niet. Vaak was zijn woede iets wat hij in zichzelf oploste. Op het moment kon hij het echter niet laten om de deur met een flinke zwieper achter Linn dicht te gooien. Dit was niet hoe hun avond had moeten gaan!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ze had een hoop van Calum verwacht. Ze wist hoe hij over de liefde dacht en ze wist ook dat hij haar visie op dit alles niet deelde, maar hij respecteerde het wel. Ze had nooit verwacht dat hij zoiets tegen haar zou gebruiken. Dat hij haar zou omschrijven als wanhopig, makkelijk en oppervlakkig. Als hij dat echt van haar dacht, dan had zij geen interesse om op dit moment bij hem te zijn. Want dat was niet hoe vrienden met elkaar om gingen. Vrienden waarschuwden elkaar misschien wel, over of het wel verstandig was om een bepaalde handeling te verrichten of niet, maar vrienden beledigden elkaar niet, zeker niet op deze manier.
Ze snapte het niet. Ze snapte oprecht niet wat ze had gedaan dat Calum zo over dacht. Ze had misschien een aantal dates gehad, maar het waren niet veel verschillende mannen geweest. Ze was niet met iedereen mee op date gegaan die dat aan haar had gevraagd, of iedere man die haar een complimentje had gegeven. En Calum liet het nu wel klinken alsof ze dat wel deed. Alsof er niets meer voor nodig was dan een complimentje over haar uiterlijk en dat ze vervolgens wel mee ging naar huis. Dat was niet zo. En als Calum haar wel zo zag, dan hoefde ze hem de komende tijd niet meer te zien.
Hij had geroepen dat ze zich aanstelde, maar in haar hoofd was dat niet zo. Ze vond eerder dat Calum niet begreep wat hij precies naar haar had geroepen. Ze hoopte voor hem dat hij die woorden nog een aantal keer in zijn hoofd zou herhalen en dat hij zich zou beseffen hoe ongelooflijk onbeschoft en disrespectvol hij naar haar had geklonken. Hij kon toch niet verwachten dat ze de rest van de avond met hem door zou brengen, terwijl hij haar zojuist had beledigd?
Op dit moment kon Linn zich niet eens indenken dat ze iets voor Calum had gevoeld. Niet als hij zo tegen haar deed. En de enige reden dat ze zo “wanhopig” opzoek was gegaan naar de liefde, was om haar gevoelens voor hem te vergeten. Omdat hij niet eens open stond voor het idee van de liefde, laat staan voor gevoelens voor een ander. Ze had alleen maar geprobeerd om hem te vergeten, met misschien twee of drie jongens. En de derde leek haar daar ook nog eens echt bij te kunnen helpen. Benjamin was een schat van een man en er was niks oppervlakkigs of wanhopigs aan hun momenten samen. Tenminste, dat hoopte ze dan toch.
Nare woorden onder haar filmpjes en Instagram-posts kon ze nog negeren. Die kon ze zelfs uit zetten als ze dat wilde, maar de woorden van Calum kwamen heel hard bij haar aan. Zeker gezien haar verleden. Toen ze jonger was, had ze altijd geloofd dat het beeld wat anderen van haar hadden ook echt waar was geweest. Nu wist ze dat het ging om wat ze van haarzelf vond, maar door Calum begon ze er toch aan te twijfelen of ze niet een heel vertekend beeld had van haarzelf.
Terwijl ze wegliep van Calum zijn huis, zocht ze haar telefoon in haar tas en belde ze Benjamin op. Hij was de enige die haar antwoord zou kunnen geven op haar vragen. Ze zou ook Naylene kunnen bellen, maar ze wist dat Naylene haar niet de antwoorden zou geven die ze zou willen horen. En ruzie met één iemand was wel genoeg.
‘Hé, Linn!’ Benjamin klonk heel enthousiast aan de telefoon, maar Linn kon het niet in zich vinden om hem met datzelfde enthousiasme te begroeten.
‘Ben ik oppervlakkig en wanhopig?’ vroeg ze aan hem. Hij had de afgelopen tijd veel dingen samen met haar gedaan. Hij had haar leren kennen en gezien wat voor een soort persoon ze nou eigenlijk precies was.
‘Wat?’ Hij leek niet te snappen waar de vraag vandaan kwam. ‘Linn, gaat alles wel goed?’
‘Nee, het gaat niet goed!’ Gaf ze eerlijk toe. Ze had ruzie met Calum. Iemand die ze had gerekend tot haar beste vrienden en nu had hij besloten om het eens allemaal om te gooien. ‘Maar dat is geen antwoord op mijn vraag. Ben ik oppervlakkig en wanhopig? Is dat hoe mensen me zien?’
‘Ik denk niet dat dit een gesprek is wat we over de telefoon moeten voeren, Linn. Je bent overduidelijk van streek. Misschien kunnen we afspreken? Dat ik naar jou kom, of jij naar mij?’ Het was lief dat Benj het aan haar voorstelde, maar op dit moment leek het alleen maar alsof hij haar vraag niet over de telefoon wilde beantwoorden, omdat het misschien wel een negatief antwoord zou zijn.
‘Het kan wel bij mij. Ik moet wel eerst naar huis,’ zei ze uiteindelijk, omdat ze even na had moeten denken over hetgeen wat ze tegen hem had willen zeggen. Als ze hem had gevraagd of hij niet gewoon had kunnen antwoorden, dan had ze al helemaal wanhopig geleken. ‘Maar alleen als je niet alleen maar komt om dit te bevestigen, want dan kan je het net zo goed over de telefoon doen.’
‘Ik wil bij je langskomen omdat het niet goed gaat. En dan kunnen we er over praten en kan jij me vertellen wie het nodig vond om dit soort dingen over jou te zeggen, terwijl ze helemaal niet waar zijn. Want je bent al die dingen niet, Linn. Oké?’
Linn haalde diep adem. Ze wist niet waar ze hem aan had verdiend, maar ze was blij dat hij er was. ‘Oké. Tot straks. En dankjewel, dat je langs wil komen. Dat vind ik fijn.’ Ze nam afscheid van Benjamin en gebruikte daarna haar telefoon om een uber te regelen, zodat ze naar haar huis kon. Ze hoopte dat ze er eerder zou zijn dan hij, want ze wilde hem niet voor een dichte deur laten wachten. Hij was al zo lief dat hij naar haar toe wilde komen, dan verdiende hij geen dichte deur.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Met de feestdagen voor de deur, begon heel Los Angeles te veranderen in een lichtjes parade. Nu het in de avonden vroeger donker was, gaf het wel een bepaalde sfeer. De dagen werden korter en de nachten langer. Naylene ging vaak in het donker werd en kwam ook weer terug in de duisternis. Zelfs met vrolijke dagen voor hen, waren er genoeg mensen die nog het een en ander uit te vechten hadden. Al was het begin van het nieuwe jaar vaak nog erger.
Voor vanavond was het echter een onderwerp wat vaak achter Naylene bleef liggen. Eens per maand sprak ze af met een man die bij haar in het appartement woonde. Hun ontmoeting ging terug naar een paar maanden nadat Naylene haar woning had betrokken. De oudere man had de aandacht van Watts weten te trekken. Had haar labrador een paar keer over zijn kop geaaid en had Naylene vervolgens verteld dat hij zelf altijd labradors had gehad. Gek genoeg was Watts vanaf het eerste moment gek geweest op de man, die precies had geweten wat de hond prettig had gevonden en wat niet.
Na de eerste ontmoeting was de man vaker tegen gekomen. Niet alleen in de lift van het gebouw, maar ook eens in het park dat niet heel ver van hen was. Daar had Naylene de tijd genomen om met de man te spreken. Henry was al op leeftijd maar hij woonde nog steeds op zichzelf. Hij ondernam nog genoeg dingen. Het was iets waar Naylene ongelofelijk veel respect van had. Net zoals al hetgeen wat hij had mee gemaakt. Ze luisterde graag naar zijn verhalen en daarom hadden ze vaak avonden als deze.
Op die avonden kocht Naylene ene goede fles wijn, zorgde Henry voor genoeg hapjes die op tafel stonden, zelfs voor lekkers voor Watts, die ook altijd mee moest. En zo zaten ze vaak uren te praten. Het was een vriendschap die op het eerste oog vreemd was, maar Naylene vond het prettig om eens gesprekken te voeren met iemand die niet van haar leeftijd was, of dacht dat ze niets belangrijks te zeggen had omdat ze nog maar eind twintig was, zoals sommigen op haar werk deden.
“Dus je bent al met je gesprekken begonnen?” Naylene was iets naar voren gebogen, om een stukje kaas af te snijden en het op een toastje te leggen. Ze stak hem uit naar Henry, voordat ze hetzelfde voor haarzelf deed. Ze knikte op de vraag die haar was gesteld. “Ja ik heb ondertussen drie gesprekken gehad.”
De gesprekken waren alles behalve makkelijk voor Naylene. Het was niet fijn om te bespreken wat er was gebeurd, zeker niet omdat er genoeg andere gevoelens en ook gebeurtenissen bij werden getrokken. Ze was echt genoodzaakt om aan haarzelf te werken en dat probeerde ze nu ook wel echt te doen.
“Vertel eens meer over die Ashton.” Naylene moest zachtjes lachen. Henry was altijd heel erg eerlijk met haar, dat was een beetje zijn persoonlijkheid. Hij kon soms van alles er uit flappen, al nuanceerde hij het daarna vaak wel een beetje als het nodig was.
“Het is een hele bijzondere man?” Dat was Ashton zeker. Naylene kon hem niet op een andere manier omschrijven. “Hij kan echt heel erg goed luisteren. Ik heb echt het idee dat alles om ons heen even weg gaat als ik hem iets verteld. De manier waarop zijn ogen soms zo vol verbazing staan is echt heel erg leuk om te zien.”
Naylene at haar toastje op, met haar hand er onder, zodat ze niet alles over de tafel heen kruimelde. Al zou Henry dat vast niet erg vinden. Hij hield alles heel erg netjes. Het appartement was wat kleiner dan die van Naylene en zag er ook heel anders uit met de meubels die er in stonden. De vele foto’s die aan de muren hingen, maakte het af. Iedere foto had een verhaal, Naylene had een deel van die verhalen al gehoord en ze hoopte dat ze de rest ook mee mocht krijgen.
Henry gebaarde naar haar dat ze verder moest gaan met haar beschrijving. “Hij lijkt zo iemand anders als hij op het podium staat. Hoe hij alles geeft op de drums is echt geweldig?” Naylene had nog niet heel erg vaak mogen kunnen zien wat Ashton kon. Ze had de show hier in de buurt wel bezocht en ze was ook bij het optreden geweest dat de band voor hun vrienden had gegeven.
“Hij heeft hele wijze woorden. Kan heel erg diep zijn. Maar bij hem in de buurt durf ik ook een beetje uit mijn comfortzone te stappen. Laatst waren we naar de bioscoop, naar de film van Queen. En we waren allebei gewoon heel erg vrolijk aan het mee zingen met de muziek. Iets wat ik denk ik niet had gedaan als iemand anders naast me had gezeten. We hebben de film echter nooit afgekeken, omdat we er uit zijn gestuurd.” Naylene kon best wel lachen om hetgeen wat er was gebeurd.
“En jullie hebben nog geen relatie omdat?” Vroeg Henry lachend. Naylene had hem wel verteld wat er was gebeurd. Niet in alle details, maar hij wist dat er het een en ander moest veranderen voordat ze in een relatie kon komen.
Voordat Naylene antwoord kon geven, sprak de oude, wijze man. “Ik weet dat je op het moment aan jezelf werkt. Maar een relatie komt nooit op het juiste moment? Dat betekent niet dat we de kans aan ons voorbij moeten laten gaan. Als ik dat had gedaan, als ik Alice niet aan had gegeven wat ik voor haar had gevoeld, voordat ik uit werd gezonden, dan waren we nooit samen gekomen op het moment dat ik terug was gekomen.”
Naylene knikte voorzichtig. Ze vond het geweldig om over Alice te horen. Ze had de vrouw nooit gekend, ze was al een aantal jaren geleden overleden. Henry zorgde er echter voor dat ze levend bleef door zijn verhalen. Het leek alsof ze ieder moment door de deur kon komen lopen.
“Als je hem nu geen kans geeft, dan is hij er misschien niet meer tegen de tijd dat je terug komt uit hetgeen wat je moet doen.” Ondanks dat het bij Naylene heel anders was als bij Henry, die had moeten vechten voor zijn leven in Vietnam, betrok hij het wel op een bijzondere manier op haar. Iets waar hij zeker gelijk in had.
“Maak jezelf alsjeblieft gelukkig Naylene. Neem ieder moment dat je kunt krijgen met een geliefde, want voordat je het weet is het over.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Benj had zich als een echte held opgesteld toen Linn een aantal avonden geleden hem had ontvangen in haar woning. Hij had haar geknuffeld en met haar gepraat over hetgeen wat Calum haar allemaal had toegeworpen. Hij had haar niet wanhopig genoemd, maar juist optimistisch. Hij had haar verteld dat hij het juist had gewaardeerd dat zij degene was geweest die hem had gevraagd om samen iets te gaan doen, en dat hij het waardeerde dat ze er aan dacht om hem succes te wensen op werk, of andere dingen die hem bezighielden. Hij had haar zo goed als opgehemeld en Linn was zich daardoor een stuk beter gaan voelen. Het had haar ook doen laten beseffen dat haar boosheid op Calum meer dan terecht was. Ze had hem dan ook laten weten dat ze er geen behoefte aan had om de komende tijd contact met hem te hebben. Misschien wat extreem, maar ze hoefde die negatieve energie nu niet in haar leven.
Zeker niet nu het zo goed ging. Rond de feestdagen was toch wel het moment dat Linn haar kanaal altijd omhoog schoot in kijkers en subscribers. Zoals vele anderen had ook zij allerlei acties en gaf ze een hoop van haar make-up weg. Er waren een hoop nieuwe launches in verband met de kerstdagen, waardoor Linn haar agenda vol stond met allerlei feestjes, maar ook afspraken. Op werkgebied leek alles goed te verlopen. Haar vaders zouden een paar dagen bij haar komen slapen, zodat ze de kerstdagen samen door zouden kunnen brengen en met z’n allen zouden kunnen eten en het leek ook nog heel erg goed te gaan tussen haar en Benj. Zo goed zelfs, dat ze deze ochtend wakker was geworden in zijn bed.
Ze was de vorige avond laat nog bij hem langs gegaan. Ze hadden eerder afgesproken, maar haar afspraak was ontzettend uitgelopen. Ze had via haar telefoon al meerdere keren haar excuses aangeboden en ze had het zelfs begrepen als hij liever niet meer af had willen spreken. Benj had echter gereageerd dat het niet erg was en dat ze een andere keer samen zouden eten, maar dat hij het nog wel leuk zou vinden om haar te zien.
Ze hadden de hele avond op zijn bank gezeten en gepraat, al waren er ook een hoop zoenen tussendoor gevallen. Linn had het niet verwacht, maar ze was echt voor de man gevallen. Ze was blij dat ze naar Naylene had geluisterd en ergens had de ruzie met Calum juist haar ogen geopend, want nu had ze gezien dat er een geweldige man voor haar klaar stond. Eentje die ze niet zo snel mocht laten gaan.
Linn was wakker geworden in een leeg bed, maar ze had wel wat gerommel in het huis gehoord, evenals het gefluit van de twee vogels die Benj had. Linn had rondgekeken in de kamer en had uiteindelijk een badjas gevonden, die ze over haar ondergoed aan had gedaan. Ze had het ceintuur stevig rond haar middel gebonden en liep vervolgens naar de keuken, waar ze Benj vond. Hij had al twee borden klaar staan, waar al een eitje op lag. Nu was hij bezig met een staafmixer en iets wat leek op avocado.
‘Hé! Heb ik je wakker gemaakt? Misschien had ik moeten wachten met dit totdat je wakker was.’ Linn glimlachte en schudde haar hoofd. Ze liep naar hem toe en sloeg haar armen van achteren om hem heen, zodat ze haar gezicht even tegen zijn rug aan kon leunen. Hij was zelfs al onder de douche geweest, want hij rook erg lekker naar de zeep.
‘Als ik wakker word gemaakt doordat iemand een lekker ontbijtje voor me maakt, dan vind ik dat echt niet zo erg.’ Ze ging op haar tenen staan en gaf hem een kus op zijn wang. ‘Dankjewel.’ Het was een heel attent gebaar, vond ze. Hij had geen ontbijt voor haar hoeven te maken, maar hij had er voor gekozen om dat wel te doen.
‘Goed, want ik ben van plan om nog veel meer ontbijtjes te maken voor mijn vriendin,’ zei Benjamin, die voor de laatste keer de staafmixer aan zette, om de avocado goed te laten mengen met alle andere ingrediënten. Linn liet hem los en staarde naar zijn rug, omdat ze zijn woorden nog eens moest herhalen in haar hoofd. Hij had echt vriendin gezegd!
‘Vriendin?’ vroeg Linn, toen hij klaar was en de stukjes toast had besmeerd. Benj draaide zich om en legde de toast op de borden. ‘Is dat niet waar we naar toe werken dan?’
‘Jawel,’ gaf Linn toe. Natuurlijk wel. Ze wilde niets liever dan dat. Ze had alleen niet verwacht dat hij degene zou zijn die het zou opperen, of het eigenlijk zou benoemen. Meestal was zij degene die dat deed, maar ze had al geleerd dat Benj in niks leek op de jongens die ze tot nu toe had gedate, of waar ze een relatie mee had. ‘Ik verwachtte het gewoon niet, maar ik ben blij dat jij degene bent die het heeft genoemd.’ Ze glimlachte en gaf hem een kus. ‘En ik kan niet wachten om, als jouw vriendin, alle ontbijtjes op te eten die je op de planning hebt staan.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Zijn ruzie met Linn was echt niet de bedoeling geweest. Calum had nooit gewacht dat ze op die manier naast elkaar hadden gezeten. Ze konden het best niet eens zijn met elkaar, dat waren ze wel over meerdere dingen geweest. Tot van de week hadden ze er op een normale manier kunnen praten. Wat Calum er toe had gedreven dat hij nare dingen over Linn had gezegd, wist hij niet precies. Hij zat al een paar dagen niet zo heel erg lekker in zijn vel, dat gaf hem echter niet het recht om de woorden tegen haar te gebruiken. Voor nu was het echter niet iets waar hij zich de hele dag mee bezig wilde houden. Linn had namelijk wel echt overdreven gereageerd en daar had hij best iets over mogen zeggen. Dat zij op die manier er op reageerde, had bij Calum het slechtste naar boven gebracht.
Na een lange avond was het nu de dag waarop ze bij moesten komen. Calum had vannacht bij Ashton geslapen en niet zo heel erg lang geleden hadden ze besloten om ergens koffie te halen. Er was genoeg om te bespreken. Iets wat ze gisteravond niet hadden gedaan omdat er genoeg andere mensen bij waren geweest en iedereen had willen genieten van een goede avond uit. Van vrienden die ze een veel te lange tijd niet meer hadden gezien. Gewoon één avond waarop alles even ver weg was. Waar Calum ondertussen nog steeds de gevolgen van voelde. Een kop koffie was dan ook het enige wat hij op het moment nodig had.
Ashton was diegene naar binnen was gelopen in zijn favoriete koffieplaats en terug was gekomen met twee bekers gevuld met ijskoffie. Calum nam de beker dankbaar aan, terwijl hij plaats nam aan één van de tafeltjes die buiten neer waren gezet. Normaal gesproken zouden ze wel een stukje rond lopen, misschien dat ze dat straks nog zouden doen. Voor nu was zitten wel even goed. Het was ergens in de middag, maar de kater leek met de minuut erger te worden. Misschien had Calum ook wel iets te diep in het glaasje gekeken omdat hij al hetgeen van de afgelopen tijd had willen vergeten.
“Is er een reden dat Linn er gisteravond niet was?” Calum had nog niet de tijd gehad om Ashton te vertellen wat er precies was gebeurd en gisteravond had hem ook niet een perfect moment geleken. Ashton had genoeg eigen dingen die hij aan zijn hoofd had en het had geleken dat hij ze eindelijk een beetje los had kunnen laten. Dat hij dan wel had gedacht aan de deal die hij met Naylene had gemaakt, maar op de juiste manier. Door te doen wat ze had gezegd, verder te gaan.
“Ja daar is wel een reden voor.” mompelde Calum. Hij wilde zich niet te druk maken over hetgeen wat er was gebeurd, maar dat deed hij wel. Ergens was hij nog best wel pissig door de manier waarop Linn had gedaan. Ze had zich idioot gedragen over iets wat hem niet eens echt aan was gegaan.
“Linn en ik hebben ruzie gehad. Dus ik heb haar niet gevraagd om te komen?” Normaal gesproken had Calum haar zeker meegevraagd. Hij moest nog vaak genoeg terug denken aan haar verjaardag, waarop ze toch echt een rot feestje hadden gehad. Daarna waren ze echter wel eens samen uitgegaan. Ook in Europa en dat was altijd heel erg gezellig geweest.
“Ruzie over?”
“Het is echt heel erg dom.” Calum haalde zijn schouders op. Ze hadden ruzie om iets wat niet eens om hen ging. Misschien had hij het er niet bij moeten trekken, maar hij had Linn aan willen geven dat een relatie niet meteen op de manier hoefde zoals ze het in haar hoofd had. Ashton en Naylene hadden geen relatie, maar het was ook niet zo dat ze alleen vrienden waren. Het was niet standaard en dat hoefde Linn ook niet meteen te zijn in haar relatie. Iets wat ze idioot had gevonden, blijkbaar.
“Ze date nu toch met die cameraman?” Calum wist eerlijk gezegd niet hoeveel Ashton daar van mee had gevonden. Het had in ieder aangegeven dat ze geen gevoelens voor hem had gehad en ergens vond Calum dat toch wel prettig. Na hun momentje in Parijs had hij er namelijk behoorlijk over getwijfeld. Ze had zich zo raar gedragen alleen maar omdat hij niet naar het ontbijt was gekomen, hij iemand anders mee had kunnen nemen. Ze hadden het nooit echt uitgepraat, op het feit na dat Linn had verteld dat het met haar ex te maken had gehad.
“En ik vertelde haar over hetgeen waar jij en Naylene het over hadden gehad. Iets waar ze echt heel erg raar op reageerde, echt fucking wanhopig, dus dat vertelde ik haar?” Calum vond dat ze dat als vrienden wel hadden kunnen zeggen. Al had hij het niet op die manier gedaan. Hij had haar wanhopig genoemd. Iets wat echt niet goed was gehad.
“Oké, misschien vertelde ik haar dat ze wanhopig was. Maar eigenlijk is daar ook geen woord aan gelogen? En toen werd ze echt fucking boos en misschien heb ik haar nog het een en ander gezegd, wat niet heel erg netjes is, maar oké.” Calum had niet heel erg veel zin om er nog over te praten, hij raakte behoorlijk boos als hij er alleen nog maar over dacht.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Cal…’ Ashton kon niet ontkennen dat wat zijn beste vriend had gezegd, onhandig was geweest. Niemand werd er blij van om zijn of haar slechte kwaliteiten te horen. En als ze nou eens onwaar waren geweest, dan viel er misschien nog wat voor te zeggen. Zoals Calum echter ook al had gezegd: Linn was gewoon wanhopig. Ashton had echter nog een ander idee over waarom Linn zo had gereageerd. Het was niet alleen de hopeloze romanticus in haar, die veel te hard op zoek was gegaan naar de liefde. Er was een andere reden voor. Eentje die Calum zelf vast niet had bedacht.
‘Het maakt niet uit wat je wel of niet tegen haar hebt gezegd. Als jij haar zo ervaarde, dan is het misschien maar goed ook dat je haar nu niet ziet of spreekt. Als jij er maar vrede mee hebt.’ Dat was het belangrijkste. Als Calum er mee kon leven dat Linn nu boos op hem was en dat hun vriendschap nu was verpest, dan was het goed. Ashton vond het altijd belangrijk om Calum de ruimte te geven om er over na te denken. Om te zeggen wat hij vond en daar ook achter te staan. Als hij dat ook deed bij deze beslissing, dan was er niks aan de hand.
‘Daarbij, waarschijnlijk is ze alleen maar boos omdat je een eigenschap van haar hebt benoemd die ze zelf herkent en ook niet prettig vindt. Het is nooit leuk om ergens op te worde gewezen waar je zelf niet tevreden over bent.’ Al was ook dat nog niet de reden die Ashton in zijn hoofd had. ‘Al is dat denk ik nog niet eens echt de reden waarom ze zo boos op je is geworden.’ Ashton bracht zijn iced coffee naar zijn lippen en nam een slok via zijn rietje. Calum keek hem alleen maar vragend aan.
‘Het is logisch, is het niet?’ vroeg Ashton. Hij schoof zijn koffie aan de kant, zodat hij de ruimte had om met zijn handen te bewegen tijdens het praten. ‘Linn heeft je altijd al zien zitten. Misschien is ze zelfs wel echt verliefd geworden, maar gevoelens zijn er sowieso in het spel. En ze is niet boos om wat Naylene en ik af hebben gesproken. Ze is boos omdat jij het er mee eens bent. Want dat betekent voor dat stel, je zou ooit gevoelens voor haar kunnen krijgen, dat je liever nog zes maanden wacht voordat je ergens met haar induikt. Je hebt als het ware haar ruiten ingegooid. Dat is waarom ze zo boos is.’ Ashton vond het niet meer dan logisch. Hij kende Linn misschien niet goed, maar ze was een redelijk simpel persoon om in te schatten en haar acties waren best voorspelbaar.
Calum leek even de tijd nodig te hebben om de woorden van Ashton op zich in te laten zinken. Ashton verwachtte dat hij een deel van het verhaal zou ontkennen. Dat hij zou zeggen dat Linn niet verliefd op hem was, of gevoelens voor hem had. Dat deed hij echter niet. Hij draaide enkel de plastic beker rond in zijn handen, terwijl zijn wenkbrauwen iets gefronst stonden. Uiteindelijk leunde hij achterover. Iets aan zijn gezicht maakte Ashton duidelijk dat hij wat uit de woorden had gehaald, maar hij merkte ook aan zijn beste vriend dat hij er niet over door wilde gaan.
‘Je ziet haar waarschijnlijk toch niet de komende tijd,’ stelde hij Calum gerust. Ze hadden allemaal hun eigen plannen voor de feestdagen. Ashton had wat opgevangen van Michael, dat hij en Linn samen met nog een andere groep naar Bali zouden gaan. Zolang er geen gezamenlijke feestjes zouden zijn voor die tijd, zou Calum het echt wel overleven.
‘En hoe zit het met de mensen die jij ziet?’ vroeg Calum. ‘Ik zag je vannacht erg veel met die vriendin van Sierra staan.’
‘Kaykay. Kaitlin.’ Ashton knikte. Hij had inderdaad voor een langere tijd met Kaitlin gepraat. Sierra was naar hem toegekomen en ze had hen aan elkaar voorgesteld. Ashton had haar al wel vaker gezien en wist dat ze als fotograaf had gewerkt voor meer van zijn vrienden, waaronder Sierra zelf, Mitchy en een aantal leden uit een band waar ze eerder mee hadden getourd. Hij had vanochtend zelfs nog haar werk opgezocht en hij was erg onder de indruk van wat de vrouw allemaal had weten vast te leggen met haar camera. ‘Ze heef echt hele mooie foto’s gemaakt? En ze is heel erg intrigerend.’
Ashton wist niet goed wat het betekende. Hij was zelf nog zoekende in wat de deal met Naylene voor hem betekende. Enkele dagen geleden had hij gedacht dat hij de zes maanden wel aan zou kunnen. Nu was er een andere vrouw op zijn pad gekomen. Geen Naylene, en daar zou ze misschien ook niet aan kunnen tippen, maar het was wel iemand in wie hij interesse had en die hij beter wilde leren kennen. Hij wist dat het mocht van Naylene, maar het voelde toch dubbel.
‘Je moet je niet tegen laten houden door Naylene,’ merkte Calum op, die natuurlijk al lang door had dat hij aan haar dacht. ‘Die deal is er juist voor jullie vrijheid. Zij mag doen en laten wat ze wil, jij ook. Als je goede gesprekken hebt gehad met Kaykay, dan kan je daar toch op voort borduren?’
Ashton haalde zijn schouders op. ‘Zo simpel is het niet?’ Zijn gevoelens voor Naylene konden niet opeens zomaar verdwijnen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ashton was altijd al duidelijk geweest over de intenties van Linn. Vanaf het begin had hij Calum duidelijk gemaakt dat de vrouw gevoelens voor hem had. Dat haar beweegredenen hadden bestaan omdat ze had gewild dat Calum haar op een andere manier had gezien. Het waren woorden geweest die de man niet had willen horen. Gevoelens binnen een vriendschap konden zoveel verpesten. Ondanks dat hij niet wist hoeveel er waar was van de woorden van Ashton, begon ook Calum te denken dat hij wel eens gelijk kon hebben. Dat de heftige reactie van Linn was gekomen omdat er gevoelens zaten en ze niet meer wist waar die naar toe moesten.
Gelukkig ging Ashton er niet meer verder op door. Zo’n vriendschap hadden ze wel. De twee konden praten over alles wat ze maar wilden, maar ze wisten ook precies waar de grens zat. Zeker omdat ze er al vaak genoeg overheen hadden gezeten en dat het dan ook wel eerlijk werd gezegd. Die eerlijkheid maakte de vriendschap zo goed, makkelijk zelfs.
“Wat niet?” Vroeg Calum door op de woorden van Ashton. Ondanks dat hij zelf een voorstander was van de deal die zijn vriend met Naylene had gemaakt, had Ashton daar een hele andere mening over gehad. Calum had zich dan ook al wel hardop afgevraagd waarom hij uiteindelijk in had gestemd met hetgeen wat er aan hem voor was gesteld. Daarop had hij een halve uitleg gekregen, die er op neer was gekomen dat hij bang was geweest om Naylene helemaal te verliezen als hij er niet mee in had gestemd.
“Alles niet.”
“De deal? De gevoelens. Het gevoel dat je niet verder kan met iemand anders?” Legde Calum maar een paar dingen neer. Ashton liet zich niet vertellen wat hij moest doen, iets wat Calum ook niet wilde doen. Toch wilde hij zijn vriend wel helpen. Op het moment kwam er echter een simpel knikje, hij leek zo diep in gedachten te zijn verzonken.
“Ik haat die fucking deal!” Ashton was zichtbaar gefrustreerd.
“Het geeft je juist de kans om meer van jezelf te ontdekken. Van de plaats waar je nu staat en de mensen die je nu om je heen wil hebben. Als Kaykay iemand is die daar misschien tussen kan passen, dan zou ik me geen zorgen maken over de rest.” Van wat Calum had begrepen was de deal er juist om dit soort dingen te kunnen ontdekken. Of er nog gevoelens waren na die tijd.
“Ik kan toch niet met iemand anders gaan daten? Deal of geen deal? Als er al gevoelens zitten van haar kant dan kan ik alles wel op mijn buik schrijven als ze weet dat er een ander is.”
Calum leek daar op een andere manier over te denken als Ashton het deed. “Ik denk niet dat de deal er is om een half jaar smachtend te zitten wachten op iets wat misschien niet eens gaat gebeuren?” Uit eerder gesprekken was het hem wel duidelijk geworden dat er geen garanties aan hadden gezeten. Ashton had niet kunnen zeggen of Naylene na een half jaar klaar was geweest om dan wel een relatie te beginnen.
Calum nam een slok van zijn koffie, terwijl hij even om zich heen keek. Soms was het lastig een gesprek te voeren waar genoeg mensen omheen stonden. Als een verkeerd persoon de woorden op zou vangen, dan lagen ze al snel voor de hele wereld te lezen. “Het is er juist om andere dingen uit te proberen. Te kijken waar je zelf met je leven naar toe wil.”
Calum kon Ashton niet opleggen wat hij moest doen. Hij had net echter wel aangegeven dat hij Kaykay intrigerend had gevonden, wat dat precies inhield leek hij zelf nog niet te weten. Om dat te ontdekken moest hij echter zijn best doen om haar te leren kennen. Wat niet ging als hij bleef nadenken over hetgeen wat er tussen hem en Naylene kon gaan gebeuren, of juist niet. Daar kwam niemand veel verder van.
“Je kunt je leven niet een half jaar op pauze zitten omdat er misschien een klein lichtje is aan het einde van de tunnel Ash. Maak gebruik van deze kans.” Zo kon hij Naylene misschien meer uit zijn hoof zetten, als hij dat nodig had.
“Misschien is dit juist wat je nodig hebt. Iemand anders, een frisse blik op alles.” Een ander persoon kon daar zeker voor zorgen. Als het niets zou worden, dan was dat ook prima. Het was niet dat er druk achter zat. Calum begreep niet waarom Ashton zijn kansen hierin niet echt leek te pakken, terwijl hij dat juist hoorde te doen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld