ORPG - The rychess return of the daylar - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The rychess return of the daylar

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar keek even om. 'Maar dit was nog veel indrukwekkender dan ik verwacht had,' maakte hij af. Toen hij tevreden was met hoe hij alles ontsmet had, liep hij met de spullen naar haar toe. Daar legde hij alles netjes neer en keek de halfling even naar de wond. Ondanks dat hij prima wist hoe hij dit aan moest pakken... 'Zeg het maar, ik ben er klaar voor.' Dayla wilde hem erg graag doorheen praten, dan liet hij haar dat doen. Zeker nu. Hij had wel het een en ander goed te maken. Een tijdje heel braaf precies doen wat ze wilde, zou vast en zeker helpen. Hoe lang hij dat vol ging houden, was een tweede.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla trok een wenkbrauw op. Ze bestudeerde Faelar zo goed als ze kon, op zoek naar tekens dat hij haar probeerde te misleiden, maar vond er geen. Dat, op zijn beurt, verbaasde haar dan weer. Als ze daadwerkelijk goed had gekeken, dan hat ze zojuist een compliment ontvangen van de halfling. 'Het waren amper getrainde rekruten, iedere trainer hier had dat gekund,' zei ze. Het was dan ook de waarheid. Tenminste, was het ook de waarheid als het alleen close combat was geweest? Natuurlijk kon bijvoorbeeld Andor ze makkelijk aan met zijn magie, maar hij was minder sterk met een wapen.
Ze zette die gedachte opzij om zich te focussen op haar wond. Rustig aan, stap voor step, legde ze Faelar uit wat hij moest doen terwijl ze hem letterlijk en figuurlijk op de vingers keek. Als hij iets fout zou doen, zou ze dat direct opmerken.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Ze had inderdaad een compliment ontvangen! En het juiste antwoord daarop was "dank je", niet waar ze nu mee kwam. Faelar trok dan ook een wenkbrauw op. 'Dat neemt niet weg dat ik onder de indruk ben,' antwoordde hij. Van de anderen had hij het net zo indrukwekkend gevonden. Het was nog altijd één tegen... Heel veel meer.
Faelar volgde voor het grootste gedeelte braaf haar instructies. Hij wist soms voor ze het zei al wat ze zeggen zou, maar wachtte dan toch maar. Gewoon om haar het idee te geven dat hij van niks wist~ Zij wist het toch allemaal beter. Dat hield hij precies een paar minuten vol; tot ze iets zei waarbij hij toch even stil viel. Nee. Fout. En nu had hij een keuze te maken. Na kort aarzelen deed hij dan toch waarvan hij wist dat het beter was. Misschien merkte ze het niet eens op. God merk het alsjeblieft niet eens op...

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla keek hem schuin aan, maar kon niet anders dan kort knikken. Ze kon hem zeggen dat hij dan snel onder de indruk was, maar hij was inmiddels al aan het werk en ze wilde hem niet verder afleiden. Zij zou degene zijn die vervolgens het litteken moest dragen, mocht hij het verpesten.
En daarover gesproken... 'Stop,' zei ze. 'Dat is niet wat ik zei dat je moest doen, halfling.' Vervolgens legde ze het nog een keer uit. Het feit dat ze dat deed, en hem dus nog een kans gaf, was eigenlijk al bizar. Maar ze deed het, vrijwel gelijk, zonder er echt over na te denken.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Shit. Toch wel dus. Het kon eigenlijk ook haast niet anders met hoe strak ze hem op de vingers keek. Faelar was even stil terwijl hij luisterde hoe ze de stap herhaalde. Toen ze klaar was, schudde hij echter zijn hoofd. 'Dat gaat hier niet werken,' antwoordde hij voorzichtig, waarna hij uitlegde wat hij gedaan had en waarom. Snap dan dat dit de juiste manier was verdomme. Natuurlijk was het lang geleden, maar hij vertrouwde honderd procent op wat zijn vader hem geleerd had. Hij deed dit soort dingen immers dagelijks, Dayla (hopelijk) niet.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla luisterde fronsend naar wat Faelar voorstelde. Het was totaal niet zoals zij het had geleerd. 'Ik hecht wonden al jarenlang op die manier, nooit problemen mee gehad.' Een enkele keer was er een infectie, maar dat had niet aan de hechtingen kunnen liggen. Zeker niet wanneer er zo veel andere factoren waren, zoals de omgeving waarin de gewonde zich bevond (vaak een tent of letterlijk buiten in een bos). 'Het litteken is minimaal op deze manier, haast onzichtbaar. Er is een reden waarom het de gebruikelijke manier is.'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar haalde diep adem. Oké. Voet bij stuk houden. Je wist wat je deed, Fae. 'Je laat op die manier ruimte voor vuil om in de wond te komen. Op deze manier zorg je ervoor dat die ruimte er eigenlijk niet is...' Hij was even stil. Nu ging ze of inzien dat hij gelijk had, of hem hier en nu afbranden. Goed bezig. Daar ging je goede voornemen om braaf te luisteren. 'Hierbij blijft er ook bijna geen litteken over.' Daarbij was dat wel het laatste dat Faelar verwacht had dat haar bezig hield.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
'Wat? Nee, ik heb nooit ruimte overgelaten in wonden! Ze waren altijd netjes en goed dicht gehecht!' verdedigde Dayla zich. Nu wist ze dat het geen kritiek op haar was, maar dit was hoe ze altijd wonden had gehecht. Het idee dat ze dat al die tijd fout had gedan, zat niet lekker bij haar. Zeker niet als ze wist hoe ziek een enkeling was geworden nadat de wond geïnfecteerd raakte. Wat als dat haar fout was geweest?

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Oké, wow. Het was geen persoonlijke aanval. Faelar keek haar dan ook even alleen stil aan. Goed, ze stond er op hem volledig te verbazen vandaag. Eerst een hele arena in haar eentje aan kunnen, en dan ineens zo worden over... dit. Wat echt niet iets heel groots was. Niet naar zijn idee, in elk geval. 'Ik zeg ook niet dat dat per se verkeerd is. Het brengt gewoon meer risico met zich mee,' probeerde Faelar haar uiteindelijk wat te kalmeren.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla zat er even in stilte. Meer risico wat niet goed. Aan de andere kant, veel van wat zij dagelijks deed nam veel risico met zich mee, en dat was ook niet verkeerd. Ze haalde diep adem. 'Goed, laat maar zien dan,' zei ze met tegenzin. Het feit dat ze geen idee had wat Faelar wilde doen en hoe hij het ging doen, zat alleen niet helemaal lekker met haar. Kennis was immers macht, en zonder voelde ze zich redelijk machteloos.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Wat Faelar precies verwacht had, wist hij niet. Dit was het in ieder geval niet. Niet alleen liet ze het toe, maar ze wilde er nu ook nog werkelijk van leren? Wow. Voor ze van gedachten kon veranderen, knikte hij kort. 'Natuurlijk, het verschilt niet heel erg van hoe jij het doet...' begon hij, voor hij haar door de stappen heen praatte. Hey, ze kon iets van hem opsteken en ondertussen werd haar wond verzorgd. Wat wilde je nog meer?

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Controle, dat wilde Dayla graag. In deze situatie kon ze daar alleen niet op rekenen. Met redelijke nervositeit volgde ze Faelar's stappen tot aan het einde. De hechtingen waren vrijwel identiek, maar toch niet hetzelfde. Een klein verschil, maar misschien dus wel het verschil tussen succes of niet. 'Waar heb je dit geleerd?' vroeg ze, een beetje verward, een beetje verbaasd en lichtelijk onder de indruk. Iemand die alleen in de bossen ronddartelt leert niet hoe hij wonden op dit niveau moet verzorgen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar was vooral eigenlijk heel trots dat hij Dayla nog wat leren kon. Zeker nadat ze er zo zeker van was dat hij niks kon. Hij was dan ook al halverwege zijn kleine ego-trip, toen ze hem vroeg waar hij dit geleerd had. Waarom had hij die vraag niet zien aan komen? Waarom dacht hij nooit langer dan twee tellen na? Gelukkig was Faelar niet alleen goed in liegen, halve-waarheden waren ook wel zijn ding. 'Geleerd van iemand waar ik een tijdje mee rond trok.' Dat dat "tijdje" zijn kindertijd was, ging Dayla verder helemaal niks aan.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla knikte, waarna ze begon met het behandelen van de kleinere wondjes. Sneetjes en schrammen, niets dat heel spannend was. 'Maar het nomadische leven was niet meer voor jou?' vroeg ze. Wie weet kwam ze iets meer te weten over hem. Als ze een klein beetje informatie kon krijgen over wie hij was, misschien kon ze hem dan toch iets meer gaan vertrouwen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar was eigenlijk vooral opgelucht dat ze daar genoegen mee nam. Niet dat hij dat zou laten blijken. Dan had hij net zo goed direct kunnen zeggen dat hij dingen verzweeg. 'Ik denk het,' antwoordde hij. Het was nog altijd min of meer per ongeluk dat hij hier terecht gekomen was. Of dit wel wat voor hem was, wist hij ook niet helemaal, maar hij zou het in elk geval nog een kans geven. 'Al verwachtte ik dit ook niet per se.' Ondertussen begon hij de dingen die Dayla niet meer nodig zou hebben schoon te maken en op te ruimen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld