Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Het was gewoon zoveel fijner om Edyn er bij te hebben. Ik wist dat het onmogelijk was en dat het niet altijd zou kunnen, maar toch. Het was een fijner idee. Iemand op wie ik echt, altijd, terug zou kunnen vallen. Ik had hier mijn vrienden en ik vertrouwde ze genoeg, maar het was toch anders dan Edyn? Want Edyn was er altijd, en die zou altijd haar dingen aan de kant schuiven voor mij. Het was niet eerlijk om dat altijd van haar te verwachten, en dat deed ik ook niet. Ze was hier ook niet om mij op te vangen als het nodig was, maar soms gaf het net wat meer zekerheid. En Edyn was er ook voor de momenten zoals deze, waarop ze aangaf dat ze ergens niet goed over na had gedacht. Ze zag er heel erg leuk uit, met het zwarte jumpsuit en de gele riem er omheen, maar daardoor had ze volgens mij niet zo handig kunnen plassen en dat soort dingen! En tijdens een lange vlucht was dat toch wel een must! Met dit soort simpele dingen liet ze me heel erg lachen. ‘Tijd genoeg,’ bevestigde ik haar. We hadden nog minstens drie uur voordat we zelf zouden moeten optreden, dus Edyn zou nog iedereen kunnen begroeten en zich om kunnen kleden. Ik zag dat Luke en Frankie zich gemakkelijk hadden gemaakt op de bank, wat ook prima was. Ik had echter wel een idee wat Edyn nu graag wilde doen. ‘Volgens mij is Mitchy nu aan het soundchecken. Wil je luisteren? Misschien horen we These Are My Friends nog, en anders willen ze hem misschien nog wel een keertje voor je spelen.’ Edyn was dol op dat liedje! Ze zong het altijd heel erg hard mee. Ik snapte ook wel waarom, want het was heel erg catchy! En ik was altijd al fan geweest van het nummer, zelfs nog voordat Mitchy en zijn band het hadden gespeeld. Hij had het immers al geschreven voordat zijn band was gevormd! Ik had toen zelfs nog gevraagd of hij het niet aan ons had willen geven, maar dat had hij niet gewild. En ik begreep ook heel goed waarom! ‘Kunnen we kijken bij Mitchy? Dat zou ik echt leuk vinden!’ Ik knikte en nam haar hand vast, zodat ik haar mee kon nemen. ‘We kunnen via achteren langs het podium lopen, en dan kunnen we vooraan staan en luisteren.’ Dat was toch wel het leukste. Ik nam Edyn dan ook mee door de gangen, naar het podium. Ik hoorde de muziek al, maar ik wist niet hoe ver ze precies waren. Via via kwamen we zo uit in de zaal, waar Mitchy, Sam en Jordan op het podium stonden. Ik zwaaide naar ze en wees vervolgens naar Edyn, om aan te geven dat ze er was! Mitchy stopte met zingen, al speelde hij nog wel door op zijn gitaar. ‘Kijk eens wie we daar hebben, my girl Eddy!’ Ik glimlachte. Ik vond het zo leuk dat Edyn het goed kon vinden met mijn vrienden. Dat was toch ook wel belangrijk! Al was het haast onmogelijk dat Edyn iemand niet aardig vond. Ze stond echt voor iedereen open en wilde altijd meer over diegene leren, ook als diegene dat in eerste instantie eigenlijk niet wilde. ‘Speel These Are My Friends!’ riep ik boven de muziek uit. Ik vond dat ik dat best zo kon vragen. Dat was wat vrienden deden! ‘Ja, kunnen jullie dat doen?’ vroeg Edyn enthousiast, waarop Mitchy begon te lachen. Hij keek even naar de andere twee, maar daarna knikte hij. Vervolgens begonnen ze al het nummer te spelen. Ik ging achter Edyn staan en nam haar handen vast, terwijl ik luisterde naar hoe ze meezong. Zodra het refrein begon, zwaaide ik haar armen, samen met de mijne, heen en weer. Dat hoorde er namelijk wel echt bij!

Frankie.
Ik had wel gehoopt dat Luke er blij mee zou zijn om me te zien. Dat was de beste uitkomst geweest. En ik had ook wel geweten dat als Edyn een twijfel had gehad over hoe hij het zou vinden, ze me niet mee had gevraagd. Toch was er een klein deel van me geweest dat best nerveus was geweest, omdat ik gewoon niet had kunnen weten hoe hij zou reageren! Gelukkig was hij erg blij! Ik had nog nooit zo’n fijne knuffel gehad. Eentje waarbij hij me dicht tegen zich aantrok en het even voelde alsof ik op de juiste plek stond, ondanks alle twijfels. En ondanks dat het gek voelde om hier te zijn en ik het nog steeds niet helemaal geloofde, voelde het wel gek op een goede manier. Ik hoorde hier te zijn, en ik was blij met dat ik er was. Ik was ook blij dat Luke besloot me mee te nemen naar de bank, want ik voelde me wel echt heel erg moe. Volgens mij had ik nog wel een uur of vier, wat betekende dat ik misschien nog even mijn ogen dicht zou kunnen doen, voordat ik me om zou kleden voor het concert. Edyn wilde zich nog helemaal opfrissen en make-up op doen, maar ik wist niet hoeveel ik zou doen, aangezien ik toch echt wel moe was en ik het concert zo goed mogelijk mee wilde maken. Ik trok mijn benen op de bank, zodat ik toch nog een beetje kon liggen en keek opzij naar Luke, die even complimenteus was als altijd. ‘Oh, shut up,’ zei ik lachend. ‘Niemand ziet er goed uit na een vlucht van elf uur.’ Dat was onmogelijk! Voor mijn gevoel had ik hele grote wallen onder mijn ogen, zat mijn haar alles behalve goed en ik had het meest comfortabele setje aangetrokken wat ik had gehad! Ik was blij dat ik mijn grijze teddy-jas nog mee had genomen, want hier in Keulen was het echt heel erg koud. ‘Jij wel,’ zei Luke, waarop ik lachend mijn hoofd schudde en tegen hem aan leunde. Ik kon het niet laten om hem een korte kus te geven. Het was wel heel fijn om hier eventjes met hem op de bank kunnen zitten. Ik overhoorde het gesprek van Edyn en Michael, waarin Michael voorstelde om naar Mitchy te gaan kijken, die nu met zijn band aan het soundchecken was. Ik wist wel wie hij was, van de verhalen van Edyn, maar ik had hem volgens mij nog nooit ontmoet. Misschien dat ik hem kort had gezien tijdens de kleine show die ze voor vrienden hadden gegeven, maar toen had ik nauwelijks met iemand gepraat. Ik wist wel dat Edyn dol was op een paar liedjes van hem en de band, dus het verbaasde me ook niks dat Edyn met vol enthousiasme knikte en zelfs even sprong, omdat ze graag wilde gaan kijken. ‘Wil je ook kijken?’ stelde Luke voor. ‘Kunnen we daar zitten? Ik wil gewoon tegen je aan leunen,’ zei ik tegen hem, waarna ik me nog iets verplaatste op de bank, zodat ik echt tegen hem aan kon liggen. ‘Maar ik wil ook wel de muziek horen, want Edyn was er heel enthousiast over.’ Dat was ze echt geweest! En nu ook weer. ‘We kunnen wel op het balkon zitten, waar jij en Edyn net ook waren? Dan kunnen we zittend luisteren.’ Ik knikte, dat was wel een goed idee. Ik liet me door Luke overeind trekken en volgde hem door de gangen heen. Ik snapte niet hoe hij de weg hier kon vinden, want ik was hem al lang weer kwijt! Nadat we een paar trappen op waren gegaan, kwamen we weer bij het balkon uit. Daar kozen we een plekje uit, terwijl de muziek al door de lege zaal heen klonk. Dat was toch wel een gek gezicht, zo met de lichten aan en geen andere mensen. Ik gaapte en leunde vervolgens weer tegen Luke aan.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Enkele uren geleden had ik me nog bedacht hoe graag ik had gewild dat Frankie wat dichter in de buurt was geweest. Dat ik naar had kunnen kijken als ik haar een verhaal had verteld, hoe er een geweldig mooie lach om haar lippen heen kwam als ik iets grapjes vertelde. De grapjes die ze zelf maakte als ik weer met een rare pun kwam. Maar ook de manier hoe ze me aan kon kijken en ik gewoonweg zeker wist dat ze naar alles luisterde wat ik haar vertelde. Frankie was echt een bijzonder persoon. Er was nog nooit iemand geweest die op een manier naar me had geluisterd zoals zij dat deed? Dat gevoel kreeg ik in ieder geval bij haar in de buurt. Nu was ze gewoon hier en kon ik zoveel met haar praten als ik maar wilde. Nu wilde ik vooral van haar aanwezigheid genieten, iets wat prima kon hier boven op het balkon. Tussen de spijlen door konden we Lovely makkelijk zien en natuurlijk was het overal in de zaal te horen. Op verzoek van Michael en Edyn waren ze opnieuw begonnen met These Are My Friends. Een nummer wat echt heel erg catchy was! Ik bewoog een heel klein beetje mee op de muziek, zodat het niet te storend zou zijn voor Frankie, wie haar hoofd net op mijn schouder had laten rusten. Ik zag haar ook een klein beetje mee bewegen. Ik kon wel echt aan alles merken dat ze behoorlijk moe was. Dat was ook niet gek! Het was een heel eind van Los Angeles naar Europa. Ik had er vaak de eerste paar dagen wel voelbaar last van? “Je kunt kijken waar je vanavond behoefte aan hebt?” stelde ik voor. “Je kan zo sowieso een beetje bij slapen als je dat wil.” Dan moest dat waarschijnlijk wel op een bank, maar het was geen probleem om er twee aan elkaar te schuiven zodat ze wat meer plaats had om te liggen. Als ze echt te moe was om naar het optreden te kijken, dan snapte ik dat ook. Van wat ik wist zou Edyn tot het einde van de tour mee gaan, dus ik ging er vanuit dat het voor Frankie ook zo was. Dan waren er nog genoeg avonden om in de zaal te staan. Ik wist bij haar dat het ook echt wel ging gebeuren. Als ze toch mee wilde kijken en niet ergens boven wilde staan, kon ze altijd nog ergens anders gaan zitten. Het was maar net wat ze wilde? “Slapen klinkt goed. Maar ik wil vanavond wel komen kijken.” Het waren maar een paar woorden, hele simpele en eigenlijk hoorde ze helemaal niets te betekenen. Voor mij deed het dat echter wel. Ik liet mijn hand zachtjes langs de zij van Frankie glijden. “Dat vind ik heel fijn om te horen.” Gaf ik eerlijk aan. Ze wist niet wat er was gebeurd maanden geleden en dat hoefde ze ook helemaal niet te weten. Ondanks dat we er echt wel een keer over moesten praten. Ze wist waarschijnlijk ook niet hoeveel het voor me betekende dat ze wilde kijken. Ze wilde zien wat ik fijn vond om te doen. Wat ze al vaker had gedaan. Nu zou ze hier echter ergens zijn als de persoon met wie ik op het punt stond een relatie te krijgen en niet als fan of een vriendin van Edyn. Het was een geweldig gevoel te weten dat ze hier ze de komende dagen zou zijn. Dat ik haar op kon halen om het een en ander samen te bekijken, of juist even helemaal niets te doen. Ik wist zeker dat Edyn ook al genoeg dingen in haar hoofd had, wat helemaal niet erg was. Het leek me ook best wel leuk om iets met z’n vieren te doen, als Michael daar ook behoefte aan had in ieder geval. De komende weken waren zojuist nog zoveel beter geworden dan ze al zouden zijn en dat kwam alleen maar door de aanwezigheid van één persoon. Iemand die echt heel erg bijzonder voor me was geworden.

Edyn.
Dit was zo anders dan de tour in Amerika was geweest. De zalen daar waren altijd heel erg anders dan in Europa. Ik weet nog dat een paar jaar geleden het niet eens echt zalen waren geweest, maar plaatsen waar buiten kon worden gespeeld. Iets wat hier niet kon? Het was best wel koud buiten. Stiekem hoopte ik dat we nog sneeuw te zien kregen. Volgens mij kon dat ik Portugal straks niet, maar hier vast wel! Het was in ieder geval wel heel erg koud en dat hoorde het ook te zijn voor sneeuw! Nu was het echter ook wel goed dat het er even niet was, want daardoor konden we ook even binnen staan en één van de beste nummers mee zingen. Ik hield van de muziek die Michael samen met de rest maakte. Dit nummer was echter ook heel erg goed! Het had zo’n lieve boodschap! De mensen hier waren toch wel echt mijn vrienden en het was gewoon fijn om dan lekker op het nummer mee te kunnen schreeuwen. Nu kon ik ook nog eens samen met Michael bewegen op de muziek die ze maakten. Wat echt heel erg leuk was om te doen. Ik had Michael echt gemist. Iedereen thuis ook. De diertjes hadden het de eerste paar dagen niet echt begrepen. Ze waren zelfs een beetje van streek geweest, opzoek naar Michael. Wat maar aangaf hoeveel ze wel niet van hun baasje hielden. Ik wist zeker dat ze het nu ook niet helemaal snapte, maar nu waren ze bij mijn moeder. Een andere omgeving deed al heel veel wonderen. Ik wist zeker dat het wel goed zou komen. Ik wilde dan ook zoveel mogelijk genieten van de tijd die ik hier had. Met Michael. Maar ook met de rest van de mensen. Jammer genoeg was het nummer al best wel snel voorbij. Ik hoopte dat ze hem vanavond ook zouden spelen en de rest van de tour dan natuurlijk ook. Al zou ik wel heel erg lief vragen als ze dat niet van plan waren. “Ik ga even hallo zeggen tegen de rest.” zei ik toen ik merkte dat de rest van de nummers ook af waren gelopen. Ik wilde iedereen toch wel even een knuffel geven. Ik liep met Michael in de richting van het podium. “Kun je me helpen?” Ik legde mijn handen al op het podium, zodat ik mezelf wat omhoog kon duwen, al had ik wel een beetje de hulp van Michael nodig die me een beetje optilde, zodat ik het podium op kon kruipen. “Nu is het een keer andersom!” Dat was wel grappig! Normaal stond Michael altijd op het podium en stond ik of daar beneden of ergens anders om naar hem te kijken. Hij had hier net nog gestaan, terwijl ik en Frankie daar boven hadden gezeten. Ik kon het niet laten om Michael even een kus te geven, terwijl ik nog omgedraaid op mijn knieën zat. Ik kwam omhoog en liep naar Mitchy, die al klaar voor me stond. Ik sloeg mijn armen om hem heen en gaf hem een kus op zijn wang. “Ik vind het zo leuk dat jullie hier allemaal zijn!” Het was toch leuk dat ze hun muziek hier konden laten horen. Ze deden het echt heel erg goed. Ik hoorde ze vaak genoeg op de radio! Ik liep ook naar Sam en Jordan, die ondertussen al iets naar voren waren gekomen, zodat ik hen beide ook kon knuffelen. “We vroegen ons al af of je nog voor de show zou komen. Michael deed er een beetje vaag over.” Ik keek naar Michael en vervolgens naar boven omdat Frankie en Luke daar zaten. “Dat komt omdat er een verrassing was voor Lukey!” Dat was toch wel echt zo en hij was echt verbaasd geweest. Ik zag nu echter wel dat het echt een goed idee was. Ze waren zo lief tegen elkaar aan gekomen. “Frankie is er!” Ik wees in de richting van Frankie. Volgens mij hadden ze haar nog nooit gezien! Of wel, maar ze kenden elkaar niet echt goed. Waar vast wel verandering in zou komen!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Nadat Edyn het podium op was geklommen, had ik dat zelf ook gedaan. Voor mij was het natuurlijk gebruikelijk om ze iedere dag te zien. We reisden samen, maakten soms zelfs samen muziek, Mitchy was al meerdere keren bij on sop het podium komen staan, omdat we samen een nummer hadden geschreven en het toch wel leuk was als hij het ook echt meespeelde, en ook meezong! Daarnaast luisterde ik iedere avond naar hun set en ik zorgde er altijd voor dat ze wisten hoe dankbaar we waren dat ze met ons mee waren op tour! Het schepte een band, zeker omdat je door hetzelfde heen ging en het begreep. Daanaast was het goede exposure voor hen, aangezien heel veel mensen nu hun muziek leerden kennen! Ik draaide me ook even naar Luke en Frankie, die op het balkon zaten, en zwaaide even. Ik had Frankie nog niet eens echt begroet! Dat wilde ik wil doen, want ik was ook heel erg blij dat ze er was! Met name omdat zij als enige wist wat ik van plan was om te doen in december, en dat was heel erg fijn! Want dan kon ik er gewoon met haar over praten. Misschien konden we zelfs wel samen iets doen. Ik wist zeker dat we Edyn en Luke wel bij elkaar kregen met een goede smoes. Waarschijnlijk was een smoes zelfs overbodig, want ze deden toch al graag dingen met elkaar. ‘Frankie? Degene die Luke steeds berichtjes stuurt?’ vroeg Mitchy, waarop Edyn enthousiast knikte. ‘Ze zijn aan het daten! En daarom is ze hier!’ Ik moest er wel om lachen, vooral omdat Edyn het bracht alsof het zo logisch was. Ik vond het wel heel lief van haar dat ze dat had willen doen voor Luke. Ze gaf echt heel erg veel om hem. Volgens mij had ze zich wel een beetje schuldig gevoeld om wat Rhi had gedaan. Het was totaal niet haar fout geweest, maar Rhi was wel haar zus en volgens mij had dat wel een beetje meegespeeld. ‘Edyn wist te regelen dat Frankie ook hier naar toe kon komen, om Luke te verassen,’ legde ik aan iedereen uit. ‘Ze zijn nog maar net aan het daten en Edyn wilde ze graag wat tijd samen gunnen.’ Dat snapten zij ook allemaal wel! Iedereen wilde graag bij die ene persoon zijn, wie het dan ook was. Luke had dat ook wel gewild. Hij had misschien niet heel duidelijk aangegeven dat hij had gewild dat hij Frankie uit had genodigd. Het leek me ook niet dat hij dat echt had gedurfd, maar hij had haar wel gemist en ik had net gezien hoe blij hij wel niet was geweest om haar te zien! Ik liep naar Edyn toe en sloeg mijn arm rond haar schouders. ‘Wil je de rest van de crew ook nog gedag zeggen?’ Ik wist zeker dat ze Andy ook nog wel wilde begroeten, en iedereen die het podium klaarzette en ons hielp tijdens de show ook! Want Edyn kende echt iedereen. Ik had nooit verwacht dat het echt mogelijk was, maar ze leek van iedereen de naam te weten en ze hield ook echt van iedereen! Ze was erg begaan met alles wat er gebeurde en ze vond het heel erg leuk om mee te kijken. Iets wat ik dan ook weer heel erg leuk vond om terug te horen! ‘Ja, dat wil ik ook nog doen!’ Edyn gaf iedereen nogmaals een knuffel, al zou ze dat vanavond vast ook nog doen nadat ze van het podium af zouden komen. Want dat was de persoon die ze was! Ze wachtte ook altijd op mij, wat ik heel erg leuk vond! Dat ik het podium af kon rennen en dat Edyn dan al klaar stond, met haar armen gespreid om me te vertellen dat ik het goed had gedaan. Er was geen fijner gevoel dan dat.

Frankie.
Het zou wel fijn zijn als ik nog even bij zou kunnen slapen. Al waren het maar twee of drie uurtjes, zodat ik daarna mezelf aan zou kunnen kleden en op tijd zou zijn om naar Luke te luisteren. Ik wilde de rest ook wel graag horen, maar Luke was toch wel het belangrijkste op het moment. Ik was er immers voor hem. Ik had mezelf nooit omschreven als het meisje dat zulke gekke dingen deed voor een jongen, maar ik had ook nog nooit iemand zoals Luke leuk gevonden. Hij was dan wel “gewoon” Luke, maar hij had wel een heel bizar leven. Eentje waar ik nu misschien wel deel van uit zou maken. Al deed ik dat eigenlijk al, want ik was hier! Dat was nog niet vanzelfsprekend. Het was juist een verrassing geweest en ik was heel blij dat hij zo goed uit had gepakt en dat ik hier samen met Luke kon zitten. Vanavond zou ik samen met Edyn kunnen luisteren naar onze favoriete liedjes en misschien dat Luke en ik morgen dan nog wel de stad in zouden kunnen gaan, omdat we morgen pas weer in de middag zouden vertrekken naar een andere stad. Volgens mij zouden we dan zelfs weer gaan vliegen, maar dat kon ik ook fout hebben, Ik had het schema wel van Edyn gekregen, maar het was allemaal een hoop informatie en ik had het niet meer opgeslagen. Of in ieder geval niet goed genoeg onthouden, want ik wist het niet meer. Gelukkig hoefde ik me voor nu alleen maar te focussen op vandaag. ‘Natuurlijk wil ik naar je komen kijken!’ Zelfs al zou ik helemaal kapot zijn van de reis, dat zou ik echt niet willen missen? Ik had het geluk gehad om ze vaker te zien optreden dit jaar, maar het was keer op keer anders? De muziek was dan wel hetzelfde en zelfs de setlist veranderde niet, maar dat maakte niet uit! Want elke avond hadden ze weer een ander verhaal en maakten ze weer andere opmerkingen naar elkaar. En iedere avond zag Luke er wel geweldig uit en speelde hij de sterren van de hemel. ‘Je bent zo pretty op het podium.’ Luke moest er om lachen, maar dat was toch wel de eerste reden! Ik vond het heel mooi om te zien hoe hij daar stond. Hoe de verschillende kleuren licht op hem schenen en hoe hij er van genoot. Hij had altijd kleding aan die hem goed stond en ondanks dat hij dan wel begon met een gekamde bos krullen, waren ze aan het einde van de avond alleen nog maar meer fluffy en springeriger. ‘En je speelt altijd heel erg goed. Jullie allemaal. Ik sta er nog steeds van versteld hoe sommige nummers live klinken.’ Niet alles klonk zoals het dat deed op het album! Ze hadden er misschien ook wel kleine veranderingen in aangebracht, en ze speelden nu ook met overgangen, waardoor het allemaal wat mooier in elkaar overliep, maar juist daardoor was het allemaal zo goed! Ze dachten aan al die dingen. Ik voelde hoe Luke me nog iets dichter naar zich toe trok, waarna hij een kus plaatste op mijn voorhoofd. Glimlachend legde ik mijn arm om zijn middel. Het was heel fijn om hier te zitten en te luisteren naar de muziek, al was die nu voorbij. Edyn was zelfs op het podium geklommen, om zo iedereen te kunnen begroeten. Ze leken allemaal heel erg blij om haar te zien. ‘Ze vinden haar allemaal zo leuk,’ merkte ik op. Hoe kon het ook anders! Edyn hield zo goed rekening met iedereen! Ze kende iedereen, ze wist wat er in hun levens speelde en ze was er altijd voor ze! Ik vond dat echt heel erg bijzonder. Ze hoorde er gewoon bij. Ik besefte me dat ik hier wel de vreemde eend in de bijt was, maar ik wist ook dat het goed zou komen. Zeker met Luke naast me.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ondertussen was Frankie hier al een hele dag! Het begon steeds meer te dagen dat ze hier was. Zeker nadat ze vanavond, net zoals gisteren, in het publiek had gestaan samen met Edyn. Ze hadden er voor gekozen om ergens achterin de zaal te gaan staan, wat had betekend dat ik niet precies had geweten waar ze hadden gestaan. Ze was er echter geweest en dat idee was al heel erg prettig. Tot nu toe was onze tijd samen nog een beetje hectisch geweest. Gisteravond nadat het concert af was gelopen, had ik aan Frankie gemerkt dat ze bijna niet meer op haar benen had kunnen staan omdat ze zo moe was geweest. Ik was met haar meegelopen naar haar kamer, waar ze volgens eigen zeggen meteen in slaap was gevallen. Vanmorgen hadden we in de bus gezeten in de richting van Parijs, waar Frankie nog steeds duidelijk niet over haar vlucht was geweest en een hele tijd tegen me aan had gelegen. Eenmaal in Parijs hadden we nog niet veel kunnen bekijken, want we hadden de soundcheck moeten doen met en zonder fans, daarna was er niet veel tijd meer voor geweest. Nu het concert klaar was, had het ook niet heel erg veel zin om nog rond te gaan kijken. We hadden echter afgesproken om dat morgen te gaan doen, dan hadden we de hele dag voor onszelf en konden we die ook echt samen besteden. Voor nu was ik met Frankie meegelopen naar haar kamer, waar ik haar een kus had gegeven om haar een goede nachtrust te wensen. Frankie had echter aangegeven dat ik best mee naar binnen had mogen komen, zodat we nog wat tijd met elkaar hadden. Iets wat heel erg fijn was. Want nu Frankie mee was op tour, was het wel wat lastiger om de grenzen te bepalen. Dan was het alleen maar fijn dat we het beiden aan konden geven en dat er ook rekening mee gehouden werd. Frankie was net even naar de badkamer gegaan, omdat ze zich het liefst even om had willen kleden. Want ondanks dat ze er geweldig uit had gezien, ging er niets boven het gevoel wat je kreeg als je comfy kleding aan kon trekken. Iets wat ik na het concert al een beetje had gedaan, waardoor ik het me al wat comfortabel had kunnen maken op het bed. Frankie kwam teruglopen, wat me de kans gaf om haar nog eens goed te bekijken, iets wat ik best vaak deed. Zelfs nu ze haar kleding had ingeruild voor een comfy broek en een trui, haar haar vast zat en haar make-up er af was gehaald, was ze prachtig om te zien. “Wat is er?” Ik schudde mijn hoofd. “Niets.” Ik opende mijn armen, ten teken dat Frankie bij me kon komen liggen, als ze dat wilde. Het was wel duidelijk dat Frankie heel wat minder moe was als gisteravond of zelfs als vanmorgen. Er was een grote kans dat ze nu helemaal niet meer in slaap zou komen. De tijdzones fuckten altijd met mijn hoofd, waardoor ik hier sowieso niet heel goed sliep. Zelfs nu het ergens tegen middernacht begon te lopen, was ik nog helemaal niet moe. Als ik naar mijn kamer was gegaan, had ik waarschijnlijk ook eerst een serie gekeken, voordat ik uiteindelijk had geprobeerd om te gaan slapen. Nu hoefde dat niet, want ik kon hier zijn. Ik voelde Frankie in mijn armen kruipen, waardoor ik ze uiteindelijk kon sluiten. “Optreden voelt zo anders als ik weet dat jij er bent.” Ze had de show nu twee keer gezien, hier in Europa dan. Sinds we aan het daten waren! Het voelde zo goed om te weten dat er iemand stond die er zou zijn wat er ook aan de hand was. Ze wist dan wel niet precies waar de meeste nummers vandaan kwamen, maar ik wist zeker dat wanneer ik het uit zou willen leggen, ze er voor me zou zijn. Toch was er gewoon een angst. Bang dat ik te veel zei. De verkeerde dingen zei, die haar boos zouden maken of verdrietig. Het was zo makkelijk om iets verkeerds te zeggen, dat was iets wat ik ondertussen maar al te goed wist.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het nadeel van meegaan op tour was dat je ook aan en heel strak schema vast zat. Ik had vrijwel niks van Keulen gezien, doordat ik vrij moe was geweest en we heel snel naar Parijs hadden moeten gaan de volgende dag. In Parijs had ik vandaag ook niet veel tijd gehad om de stad te bekijken, omdat we best laat aan waren gekomen! Daardoor had Luke meteen aan het werk gemoeten. Edyn en ik hadden wel eventjes buiten gewandeld, maar we waren ook al weer snel terug gegaan, omdat we mee hadden willen eten met de rest en nog naar Lovely hadden willen luisteren! Ik snapte nu wel waarom Edyn hun muziek zo leuk vond! En ze waren ook nog eens heel verwelkomend en aardig. En ondanks dat het een drukke twee dagen waren geweest, voelde ik me nu juist heel goed! Iets wat misschien ook nog wel kwam door de jetlag, omdat het in Los Angeles een stuk vroeger was. Ik had wel besloten om naar mijn kamer te gaan en rustig aan te doen, hopend dat ik op tijd in slaap zou komen. Luke had echter mee gewild, wat ik heel erg lief van hem had gevonden! Hij had me bij de deur een kus gegeven, maar van mij had hij ook mee naar binnen gemogen. Ik had me al wel omgekleed en mijn make-up er af gehaald, want dat was toch een stuk fijner om in bed te liggen. Ik had één van de truien van de merch uit mogen kiezen van Luke, dus die had ik aangetrokken! Luke was al op mijn bed gaan liggen en ik was dicht tegen hem aangekropen. Ik vond het fijn dat nu nog even een momentje konden creëren voor onszelf. We hadden niet veel tijd samen gehad vandaag, behalve in de bus. Nu konden we nog eventjes praten, wat ik wel heel prettig vond. We hadden niet zoals Edyn en Michael een kamer samen. Iets wat van mij ook nog niet hoefde, want we moesten elkaar ook de ruimte geven. ‘Ik vind het heel erg fijn om er te zijn. Als je dan soms omhoog kijkt, dan kan ik het niet helpen en denk ik dat je toch stiekem naar mij kijkt,’ zei ik zachtjes. Ik wist dat hij me nooit echt kon zien. Hij zag misschien schimmen, maar door al het felle licht was het haast onmogelijk. Toch had ik wel het idee dat zijn ogen naar mij opzoek waren, als hij eens in de richting van mij en Edyn keek. Michael deed het ook wel eens! Edyn zwaaide dan bijna altijd, of ze danste en zong heel hard mee, om te laten zien hoe leuk ze het vond om er bij te zijn. Dat vond ik ook! Ik keek op naar Luke en twijfelde of ik moest vragen wat er zojuist in me op was gekomen. Edyn had laten vallen dat Rhi niet altijd was komen kijken en hoe Luke daar over had gedacht. Ik wist niet of dit de avond was om het te bespreken. Misschien zou Luke het niet willen, wat dan ook prima zou zijn. ‘Toen Edyn me voorstelde om mee te gaan, twijfelde ik wel eventjes? Vooral omdat ik me niet op wilde dringen, maar toen vertelde ze me iets.’ Dat was eigenlijk wel de reden dat ik hier wel naar toe was gegaan! Omdat Edyn had benadrukt hoe leuk hij het zou vinden als er iemand voor hem was. Dat had hij ook van Rhi gewild, maar dat had ze hem, volgens Edyn, nooit echt gegeven. ‘Ze vertelde me dat Rhi er niet altijd was, en dat je dat best jammer vond?’ Ik kon het me wel indenken. Als je van iemand hield, dan wilde je toch wel dat diegene naar jou kwam kijken en je steunde in wat je deed. ‘Als je liever niet over haar wil praten, dan hoeft dat ook niet. Maar ik wil wel dat je weet dat Edyn het aan me heeft verteld.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Om een leuke avond te hebben hoefde je niet meteen uit te gaan. Ik vond het best leuk om in de avond ook een deel van een stad te verkennen. Het nachtleven was echt overal anders. Soms was het echter ook goed om gewoon even binnen te blijven en de rust te pakken die we best weinig kregen. Er kwamen vast nog wel genoeg momenten waarop we een stad konden verkennen, een keer uit konden gaan. We hadden wel eventjes de tijd om dat soort dingen te doen. Er waren dagen waarop we niet meteen de bus in hoefden te stappen om door te gaan. Al waren dit soort avonden ook helemaal niet vervelend. Al had ik niet verwacht dat Frankie me mee zou vragen. Nu konden we op deze manier nog wat tijd met elkaar doorbrengen. Ik keek naar wat naar beneden, omdat Frankie was begonnen met praten en ik merkte de toon in haar stem veranderen, wat betekende dat het wel iets serieus was. Ze had getwijfeld om hier te komen, maar iets wat Edyn haar had verteld had er deels voor gezorgd dat ze had besloten dat ze hier wel naar toe was gekomen. Van mij hoefde ze geen rekening te houden met wat er was gebeurd en daar haar acties op te baseren. Het was echter heel erg lief, ze hield er rekening mee, ondanks dat ze het hele verhaal vast niet kende. Ze gaf nu zelfs aan dat we er niet over hoefden te praten, maar ze wilde wel dat ik wist van het gesprek. Michael had ook al aangegeven dat het misschien een idee was om er met Frankie over te praten, dat wanneer ik ergens bang voor was, ik dat best bij haar aan kon geven. Dat soort dingen waren echter behoorlijk eng om te doen. Ik wilde niet mijn hele relatie met Rhi betrekken op hetgeen wat wij nu hadden. Toch was het een deel van hoe ik was. Ik merkte dat ik een tijdje stil was gebleven. “Sorry, ik zag even in mijn hoofd.” Fluisterde ik. “Ik wil er best over praten, ik weet nu nog niet in hoeverre, maar we kunnen het er over hebben.” Als ik het aangaf, dan snapte Frankie vast wel dat er momenten zouden komen waarop ik dicht kon klappen, want die waren er nog steeds als ik over haar sprak. “Het klopt wat Edyn zei. In ieder geval deels?” Ik sloot mijn ogen even en haalde diep adem, want we zouden het hier echt over gaan hebben. “Het was niet echt iets voor Rhi om mee te gaan. Ze vond het een veel gedoe en het was niet echt haar scene?” dat was het gewoon echt niet geweest en dat had ik ook wel goed gevonden. We waren twee verschillende mensen en die hielden van verschillende dingen. “Wat ergens best wel prima was. Natuurlijk had ik haar het liefst mee gehad, in een relatie wil je toch wel hetgeen delen wat je graag doet. Zeker als je voor een lange tijd uit elkaar bent als de een de ander niet op komt zoeken.” Ik had het soms best wel moeilijk gevonden dat ze daar niet van had gehouden. Dat ze niet eventjes langs had willen komen in een deel van Amerika. “Ze is wel eens mee geweest. Maar ze kwam eigenlijk nooit kijken? Tijdens de concerten deed ze haar eigen ding, ze kwam niet kijken? Waar ik wel eens iets van heb gezegd, waardoor we ruzie kregen en het niet heel erg veel gezelliger werd.” Ik voelde hoe Frankie mij nu juist iets dichter tegen zich aantrok. Ze liet mij uitpraten, wat natuurlijk heel erg fijn was. “Het is heel erg vervelend, als je een relatie hebt wil je dat iemand je support. Hoor je iemand te supporten, zelfs als je het niet helemaal begrijpt.” Ik knikte, zo keek ik er ook tegen aan. Ik had Rhi wel geprobeerd bij te staan in de tijd dat ze in de tattooshop had gewerkt. Ik had het geweldig gevonden toen ze haar eerste tatoeage had mogen zetten en ik was altijd benieuwd geweest naar de schetsen die ze had gemaakt. Doordat Frankie was gaan verzitten moest ik nu een beetje omhoog kijken, in plaats van naar beneden. “Hoeveel weet je eigenlijk over Rhi?” vroeg ik voorzichtig. Ik wist niet wat ze wist en wat niet. Volgens mij was het wel algemeen bekend dat we een relatie hadden gehad, dat een deel van het album met Rhi in het achterhoofd was geschreven en dat ik er echt wel kapot van was geweest. Dat was ik ook! Maar ik wist niet hoeveel Frankie er van mee had gekregen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Morgen zou Luke eindelijk een vrije dag hebben. We hadden nog geen concrete plannen gemaakt. Wel dat we iets samen zouden gaan doen, maar we wisten nog niet wat. Ik had wel een aantal dingen opgezocht op internet, maar we zouden het vanzelf wel zien? Er was genoeg leuks te doen in Parijs! Ik was er nog nooit geweest, dus ik wilde toch wel een paar van de standaard dingen bekijken. Ik wist ook dat er een heel groot observatorium was hier. Eén van de grootste van de wereld! Als we tijd over hadden, dan zou ik wel aan Luke vragen of hij met me mee wilde. Als hij dat niet wilde, dan zou ik wel alleen gaan. Want het was wel waard om zoiets te bekijken! Nu hadden we echter nog de avond. Misschien wel de nacht. Het zou niet de eerste keer zijn dat we uren met elkaar hadden gepraat. Dat was juist hetgeen wat we de laatste tijd zoveel hadden gedaan! Al ging het nu wel over iets heel serieus. Namelijk over Rhi. Zijn ex! Dat was toch wel een belangrijk onderwerp en ik wilde Luke wel al mijn aandacht geven, zodat hij zich gehoord zou voelen. En hij mocht vertellen wat hij wilde. Meer dan dat was niet nodig. ‘Het spijt me dat ze er niet altijd voor je was. Dat had ze wel moeten zijn.’ Dat vond ik in ieder geval. In een relatie was dat belangrijk? Je hoorde voor elkaar klaar te staan, ook als je niet helemaal begreep wat de ander deed. Ik snapte ook niet alles van Luke zijn wereld. Het was gek en druk, en er was een logica die ik niet altijd kon volgen. Toch was ik er voor hem en dat wilde ik ook heel erg graag zijn! Want dat was wat hij verdiende! Daarnaast was het voor hem vast erg moeilijk geweest om zoiets als Michael en Edyn te zien, die constant achter elkaar stonden en elkaar opzochten. Edyn stond altijd op Michael te wachten na de show. Zoiets had hij misschien ook wel gewild. Ik hoopte dat ik hem dat ook zou kunnen geven!‘Ik weet niet heel erg veel, maar ik kan het wel een beetje raden als ik naar de muziek luister?’ Er bestond zoiets als artistieke vrijheid en het kon best dat Luke die had genomen. Dat hij het verhaal iets had overdreven, zijn gevoelens had uitvergroot om duidelijk te maken hoe hij zich had gevoeld in de relatie. Ik wilde ook geen worden ergens op plakken, omdat ik niet wist hoe het precies was gegaan. Luke was de enige van ons twee die dat wist. Ik ging iets verzitten, waardoor Luke omhoog moest komen. Ik ging met mijn rug tegen de muur aan zitten en spreidde vervolgens mijn armen, zodat Luke tegen me aan kon komen liggen. Iets wat hij meteen deed, al kwam hij, volgens mij per ongeluk, met zijn hoofd op mijn borsten terecht. ‘Sorry,’ mompelde hij, waardoor ik zachtjes moest lachen. Ik aaide door zijn haar en legde zijn hoofd terug. ‘Geeft niks.’ Hij mocht daar liggen, zeker nu we het over zijn ex hadden. Het moest voor hem zo comfortabel mogelijk zijn, als hij hier over wilde praten. ‘Ik ken Rhi natuurlijk niet persoonlijk, en ik kende jou ook niet toen je in die relatie zat. Maar als ik luister naar nummers als Youngblood, of Lie to me? Dan lijkt het alsof je zo vast zat in een cirkel waar je maar niet uit kon komen. En ik kan me alleen maar indenken hoe verschrikkelijk kut zoiets moet voelen.’ Ik had het nooit meegemaakt. Niet in een relatie. Het was wel duidelijk dat Luke zich niet goed had gevoeld. Dat Rhi, wat ze ook precies had gedaan, het hem erg moeilijk had gemaakt. En ze had vast ook haar goede momenten gehad. Want juist daarom was hij bij haar gebleven. Omdat hij van haar had gehouden en om haar had gegeven, en zij vast ook om hem. ‘Maar ik kan me ook voorstellen dat ze goede kanten had, waardoor je al die tijd bij haar bent gebleven.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Er was altijd een moment gekomen waarop dit gesprek gevoerd had moeten worden. Vroeg of laat, hadden we het hier over moeten hebben. Ergens was het maar goed dat we het nu meteen aanpakte. Het gaf wel weer hoe het tussen ons ging. Frankie kon echt goed luisteren of het nou was als ik haar iets leuks vertelde, iets wat ik de vorige avond mee had gemaakt, of dat ik haar zoiets als dit vertelde. Ze luisterde, aan alles was dat te merken. Want je kon wel iets horen, maar echt luisteren was wat anders. Begrijpen wat een andere je vertelde. Frankie leek ook perfect te kunnen beschrijven hoe het op dat moment was geweest. Een cirkel. Eentje waar ik niet uit had kunnen komen. Toen ik Rhi eenmaal een beetje was vergeten, was ze weer in mijn leven geweest. Ik had haar weer toegelaten en we waren zelfs weer begonnen aan een relatie. Dat laatste was totaal niet slim geweest, iets wat mensen om me heen wel aan hadden gegeven. Vooral Ashton was er heel erg duidelijk in geweest. Ik had het echter toch gedaan. Ik had er geen spijt van, want keuzes maakte je nou eenmaal en daar moest je je dan bij neerleggen. Toch had ik het misschien anders gedaan als ik nu weer op dat punt stond. “Rhi had zeker haar goede kanten.” Dat zou ik nooit ontkennen. Er was een reden dat ik een hele tijd bij haar was gebleven. Ik had van haar gehouden! Toch hadden we een relatie beiden als iets heel anders gezien. Rhi had altijd al een hekel gehad aan dat woord, wat het in het begin niet heel erg makkelijk had gemaakt. Later was ook wel duidelijk geworden dat ze het eigenlijk niet zo had op hetgeen wat in mijn ogen bij een relatie hoorde. “We keken gewoon heel erg anders tegen dingen aan?” Fluisterde ik. Zelfs dat was niet gek in een relatie. Personen verschilden gewoon heel erg van elkaar. Michael en Edyn waren op het eerste oog nou ook niet twee mensen die precies hetzelfde leken te kijken naar het leven. Zeker in het begin had ik daar wel zo mijn twijfels over gehad. Ondertussen wist ik wel beter. Het verschil kon ook aan worden gevuld. Mensen konden de ander beter maken, compleet. Iets wat bij die twee wel echt het geval was. “En zelfs dat is niet erg. Maar in dit geval zorgde het gewoon voor heel veel momenten waarop het niet goed liep. Waarop zij begon te schreeuwen, waardoor ik weer schreeuwde. Momenten dat er verwijten werden gemaakt.” Het was ergens gewoon slecht geweest voor ons beiden. Ondanks dat we om elkaar hadden gegeven, had het ons ook helemaal kapot gemaakt. “Het was moeilijk om mijn gevoel kwijt te kunnen. Haar te zeggen hoe ik me voelde?” Heel vaak was dat juist hetgeen wat ons uit elkaar had gedreven. In het begin de relatie, later het samenwonen. Allemaal dingen die uit mijn gevoel waren gekomen, maar die Rhi helemaal niets had gevonden. “Uiteindelijk heeft dat het wel opgebroken denk ik. Dat we niet konden praten op een manier waarop we het beiden misschien wilden hebben. Dat het leek alsof communicatie helemaal niets meer was. Dat ik iets anders wilde dan haar.” Ik keek op naar Frankie, ik probeerde wel zo weinig mogelijk te bewegen. Ze had net dan wel gezegd dat het niets had uitgemaakt, maar ik lag nu wel tegen haar borsten aan en ik wilde niet dat ze zich ergens ongemakkelijk bij voelde. Ergens vond ik het alleen maar prettig. Al ging er nu van alles door mijn hoofd heen, dat ik niet eens bezig kon zijn met wat daar precies gebeurde. Ik probeerde te bedenken hoeveel ik Frankie wilde vertellen. Er was veel gebeurd en zeker het einde van de relatie, als je hetgeen van het voorjaar niet meerekende, was iets wat nog aardig diepe wonden achter had gelaten. We kenden elkaar echter nog niet heel erg lang en ik wilde haar ook niet meteen overladen met een verhaal dat zo duister werd dat ik er zelf het liefst niet meer over nadacht. “Het is moeilijk in te denken wat voor stap dit is?” Ik wist niet of Frankie het begreep, maar voor mij was het echt bijzonder dat we konden praten over wat op ons hart lag. Wat het verleden ons had gegeven en hoe we daar uit waren gekomen. Hoe we ons voelden. “Dat is lang niet altijd vanzelfsprekend. Helemaal niet zelfs.” Frankie gaf het me nu wel en dat was bijzonder. “Dankjewel.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Relaties waren niet altijd makkelijk. Dat was iets wat ik ook wel had geleerd door de jaren heen. Het was dan wel begonnen op de middelbare school, waar alles vaak nog onschuldig en lief was geweest, maar zelfs dat leek op die momenten al heel moeilijk. En als volwassenen werd het alleen maar moeilijker om rekening te houden met de ander, omdat er nog zoveel meer bij kwam kijken. En in Luke zijn geval was het al helemaal moeilijk. Een relatie hebben met iemand die aan de andere kant van de wereld zat, was echt niet gemakkelijk. Dat was het voor Rhi vast ook niet geweest. Vanuit Luke zijn verhalen leek het echter niet alsof ze de moeite had gedaan om er voor hem te zijn, hier. Terwijl hij dat misschien wel had gewild. Het was duidelijk dat Luke er veel nare gevoelens bij had gehad. Het was te merken aan hoe hij praatte, zelfs een beetje aan hoe hij lag. Ik was blij dat hij me hierover in vertrouwen durfde te nemen. We kenden elkaar nog niet zo ontzettend lang. Slechts een paar maanden. Hij hoefde niks te vertellen. Daar had hij zelf voor gekozen. Dat vond ik echt ontzettend bijzonder. Ik hoopte dat hij dat ook wist. Dat ik het echt heel erg waardeerde dat hij hier nu lag en zo eerlijk was. ‘Ik zal altijd naar je luisteren, oké? Ik wil dat je dat onthoud,’ fluisterde ik naar hem. Ik moest me iets voorover buigen, zodat ik een kus op zijn voorhoofd kon plaatsen. Het was zo ontzettend belangrijk om gehoord te worden. Misschien dat iemand niet altijd gevoelens van een ander kon begrijpen. Dat was ook onmogelijk soms. Gevoelens waren zo complex en konden soms zo diep gaan. Het was niet vanzelfsprekend dat een ander dat zomaar zou kunnen snappen. Ik kon me ook alleen maar indenken hoe Luke zich had gevoeld. Hij had zijn gevoelens niet kwijt gekund bij degene van wie hij had gehouden. Dat leek me ontzettend frustrerend. Gelukkig had hij zijn muziek gehad en vrienden waar hij op terug had kunnen vallen. Wie weet wat er anders was gebeurd. ‘En misschien was het niet altijd vanzelfsprekend, maar ik wil wel dat het zo is? Ik wil weten wat je denkt en wat je voelt. Het hoeft niet allemaal tegelijkertijd en je hebt altijd de keuze om iets voor jezelf te houden als jij denkt dat het beter is, maar de optie is er altijd om het aan me te vertellen.’ Hij had het recht op zijn eigen gedachten en gevoelens. Hij hoefde niet alles met me te delen. Ik zou het ook begrijpen als dat niet zomaar zou gaan, na wat er was gebeurd met Rhi. Misschien zou hij het juist wel allemaal voor zich houden, bang voor hoe ik zou reageren. Dat was niet meer dan een logische reactie. En dat was iets waar ik op mijn beurt mee om zou moeten gaan. Ik zou Luke kunnen laten zien dat hij alles mocht zeggen wat hij maar wilde, en dat ik zou luisteren. Ik wilde hem echter ook zijn ruimte geven, als dat was wat hij nodig had. Ik liet mijn vingers zachtjes door zijn krullen gaan, terwijl ik mijn andere arm goed om hem heen hield. ‘Wil je vanavond hier blijven slapen?’ vroeg ik aan hem. Ik wist niet of hij straks nog terug wilde naar zijn eigen kamer. Ik kon me voorstellen dat dit gesprek een hoop herinneringen naar boven had gebracht, waardoor hij straks misschien wel met Rhi in zijn hoofd zou zitten en misschien was het dan niet fijn om in zijn eentje op een vreemde hotelkamer te zitten. Ik zag Luke naar me opkijken en ik glimlachte. ‘Als je graag alleen wil zijn, dan mag dat natuurlijk. Maar als je liever hier blijft, dan vind ik dat geen probleem.’ Dan had hij in ieder geval mij nog, als hij toch niet zou kunnen slapen en er iets in zijn hoofd speelde. Dan was ik er om met hem te praten.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Frankie was zo bedachtzaam. Haar woorden klonken zo vanzelfsprekend. Ze waren gemeend. Als er iets was dan kon in bij haar terecht, maar ik was niet verplicht om haar iets te vertellen als er ik er niet over wilde praten. Ze dacht over dat alles na, dat was toch lief? “Hetzelfde geldt andersom. Als jij ergens over wil praten, dan hoef je niet te twijfelen en kun je naar me toe komen of bellen.” Het maakte me niets uit als ze ergens midden in de nacht ergens mee zat of het iets kleins was of juist iets groots. Ik wilde er voor haar kunnen zijn, zoals iemand in haar buurt er voor haar was geweest. Het was niet makkelijk om met iemand te daten die aan de andere kant van de wereld was. Laat staan wat er ging gebeuren als we een relatie kregen. Nou zat de tour er wel bijna op, maar het was nooit echt afgelopen. Hierna zouden we bezig gaan met nieuwe muziek, projecten en doelen. Het zou altijd druk blijven, wat er ook zou gaan gebeuren. Dan hoopte ik dat dit soort momenten vaker voorkwamen. Het was prettig om dicht tegen Frankie aan te liggen. Een paar armen om me heen te voelen die aangaven dat alles goed zou komen. Ik knikte voorzichtig “Als je het zeker weet.” Ik wilde hier best blijven slapen. Het voelde goed om niet alleen te zijn. Op het moment wilde ik er ook helemaal niet over nadenken om naar mijn kamer te gaan. Nu kon ik mijn hoofd nog een beetje tegenhouden om naar die plaats te gaan waar het heel erg duister werd. Dat kwam omdat ik niet in mijn eentje was, maar juist met geweldig gezelschap. Mij zou het sowieso helpen als ik hier nog een tijdje bleef, maar ik had niet verwacht dat Frankie zou voorstellen om hier echt te blijven slapen. Tot nu toe hadden we het best wel rustig aangedaan, iets wat alleen maar prettig was. Ik had echt het gevoel dat ik Frankie beter had leren kennen en dat nu nog iedere dag deed. Er waren zoveel interessante dingen aan haar te leren. Hoe bijzonder ze alleen al was door na te denken over de gevoelens van een ander. Mij niet alleen te laten vanavond. “Anders had ik het niet voorgesteld.” Het was fijn om te weten dat Frankie dingen zei die ze zelf ook wilde. Dat kon ook wel eens heel erg anders gaan. Frankie stond van wat ik wist behoorlijk sterk in haar schoenen. Als er iets was wat haar niet aan stond, dan zou ze dat wel opmerken. Op een nette manier, dat dan wel. Ze was niet iemand die een ander aan zou vallen om hetgeen wat hij vond. “Ik heb wel een oversized shirt in de koffer liggen, als je wil kun je daar wel in slapen?” Ik knikte, ik had me dan al wel omgekleed in iets anders, maar dat was zeker niet prettig om in in slaap te vallen, dan was een shirt heel wat beter. Ik keek nog even op naar Frankie, nog niet klaar om haar op te laten staan om op zoek te gaan naar het shirt. “Ik kan niet wachten op morgen.” Fluisterde ik. Dat kon ik echt niet! We hadden tot nu toe alleen maar wat tijd met elkaar door kunnen brengen op de plaatsen waar we hadden moeten zijn. Nu was het wel iets anders, hier hadden we voor gekozen. Morgen konden we de stad samen gaan verkennen. Ik was hier al wel vaker geweest en dingen zoals de Eiffeltoren had ik al wel gezien, maar het was veel beter om dat soort dingen met elkaar te ontdekken. Ik zou me een beetje laten leiden door hetgeen wat Frankie wilde zien, het maakte mij niet zo heel erg veel uit wat we precies deden, als we maar samen waren. We hadden echt een hele dag, de ochtend erop zouden we pas weer weggaan! De Eiffeltoren in de avond was toch wel iets moois, dus daar konden we dan sowieso nog naar toe! Al hoefde het voor mij niet perse dat we naar boven zouden gaan. Al zou ik me ook daarin laten leiden door hetgeen wat Frankie graag wilde zien.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het leek me beter als Luke hier bleef slapen. Het was aan hem. Als hij liever naar zijn eigen kamer wilde, dan was hij daar vrij in. Maar als ik op zo’n manier aan mijn ex moest denken, zeker eentje waar toch ook heel veel nare gevoelens bij kwamen kijken, dan zou ik het heel lastig vinden om in stilte op mijn kamer te zitten, zonder dat er iemand was met wie ik kon praten. Gelukkig stemde Luke er mee in dat hij hier zou slapen. Meer dan dat zou het ook niet worden? We waren volwassen genoeg om naast elkaar te liggen en in slaap te vallen, zonder dat er van alles zou gebeuren. Ik had al overeind willen komen om het shirt voor Luke te pakken, maar hij leek daar toch anders over te denken. Zolang hij me vasthield en op me lag, kon ik niet weg. Niet dat ik het erg vond. Ik bleef graag nog even met hem liggen, om over van alles en nog wat te praten. ‘Ik ook niet. Ik vind het zo fijn dat we dan echt een dag samen kunnen doorbrengen, zonder allerlei verplichtingen en strakke tijdschema’s.’ ik had wel geweten dat hier komen had betekend dat ik Luke zo nu en dan zou zien, maar dat hij ook gewoon zijn werk had moeten doen. Ik had niet anders verwacht dan dat we niet heel veel tijd samen door zouden kunnen brengen, maar morgen zouden we een hele dag samen hebben. Iets wat een heel erg fijn vooruitzicht was en ik snapte wel dat Luke zei dat hij niet kon wachten. Ik eigenlijk ook niet. ‘Is er iets wat jij morgen graag wil doen?’ vroeg ik aan hem. Hij was al vaker in Parijs geweest. Edyn had me foto’s laten zien in het vliegtuig, van de vorige keer. Misschien had hij wel ene favoriete plek waar hij graag naar toe wilde. Een restaurant waar het eten heel erg lekker was, of een bepaalde winkel waar hij morgen wilde kijken. ‘Ik wilde jou eigenlijk laten kiezen?’ zei Luke. Iets wat ik heel erg lief vond van hem! Dat hij de keuze bij mij wilde laten, betekende dat hij er voor wilde zorgen dat ik een hele leuke dag zou hebben. Die zou ik sowieso wel hebben, want ik was met Luke. In Parijs! Al was er eigenlijk wel één ding waar ik heel graag naar toe wilde. ‘Als jij het ook leuk vindt, dan zou ik wel graag naar het Planetarium van Parijs willen? Het is de belangrijkste sterrenwacht in Frankrijk en één van de grootste planetariums in de wereld. En het is al heel oud! Het komt uit de 17e eeuw, en toen werd het alleen nog maar gebruikt om navigatiekaarten te maken.’ Vroeger navigeerden ze immers op de sterren! Dat was nu wel anders. En nu werd er echt onderzoek gedaan naar het heelal zelf en de sterren. ‘Ze hebben verschillende tentoonstellingen, bijvoorbeeld van de kaarten die ze toen hebben gemaakt, maar ook foto’s die zijn gemaakt van een zonsverduistering, of een bloedmaan.’ Zoiets hadden we ook wel in Los Angeles, maar hier was alles vast weer anders! Met name het verschil in de apparatuur en natuurlijk ook de positie van de sterrenhemel. Die zag er hier heel anders uit dan in Amerika. ‘En volgens mij hebben ze zelfs een programma die je laat zien hoe de sterren stonden op een bepaalde avond.’ Dat vond ik ook echt heel bijzonder! Dat je zoiets terug kon kijken. Welke sterren het meest helder waren, waar je precies onder had gestaan. Daar lette je helemaal niet op als je gewoon ergens was, zelfs niet als je naar boven keek. De meeste mensen in ieder geval niet. Ik zag Luke naar me kijken, waardoor ik begon te lachen. ‘Wat? Lijkt het je niet leuk? Want we hoeven er niet heen, als je dat echt niet wil.’ Ik wilde daar niet een uur of twee rondlopen en hem vervelen! Dat was wel het laatste wat ik wilde. Luke kwam iets overeind, waarna hij me een kus gaf. ‘Natuurlijk wil ik er naar toe. Vooral met jou. Kijk nou hoe blij je er van wordt, en dat is alleen nog maar als je er over praat.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
De manier waarop Frankie er gisteravond al over had gepraat, had het voor mij al duidelijk gemaakt dat we naar de observatorium zouden gaan. Zelf wist ik er natuurlijk niet heel erg veel van af, maar dat maakte het juist leuk. Frankie kon er op een manier over vertellen dat ik echt aan haar lippen bleef hangen. Ik luisterde sowieso graag naar de dingen die ze vertelde. Dit was echter nog wat bijzondere. Ze vond dit leuk en dat was ook echt aan alles te zien. Vanaf het moment dat we bij het imposante gebouw aan waren gekomen, was ze al onder de indruk geweest. Er had een twinkeling in haar ogen gestaan. Al had ik wel aan haar gemerkt dat ze het ook een beetje in had willen houden. Waarvan ik haar ook wel had verteld dat ze het niet hoefde te doen. Ik vond het juist leuk om haar enthousiast te zien en natuurlijk begreep ik niet alles, maar dat maakte me helemaal niets uit. Frankie was namelijk ook nog eens bereid om het allemaal uit te leggen als ik er naar vroeg! We waren nu bij het laatste van het museum, misschien ook wel het belangrijkste! De koepel waar een paar oude telescopen stonden. Er was er zelfs eentje die in gebruik was! “Kan je die overdag eigenlijk ook gebruiken?” Vroeg ik aan Frankie. Er stond wel bij dat het voor nu niet in gebruik was en dat je je op kon geven voor een sterrenkijk avond die twee keer per week was. Misschien was mijn vraag wel heel erg dom, maar nu vroeg ik het me wel echt af. Frankie moest zachtjes lachen. “Sorry, was dat een domme vraag?” Waarschijnlijk wel, ik had eignelijk ook nog nooit meegekregen dat iemand overdag naar sterren ging kijken. Maar ze waren er wel? Er waren genoeg planeten om ons heen, iedere dag, de hele dag. “Nee helemaal niet!” Ik voelde haar hand in de mijne glijden, terwijl we naar de volgende telescoop liepen, die zo te zien heel wat ouder was. “Het is mogelijk om overdag te kijken, maar er is niet veel te zien door het licht van de zon. Daarbij is het best wel gevaarlijk, als je per ongeluk op de zon richt, kan dat heel erg mis gaan.” Ik keek haar nog even vragend aan, want ik was wel benieuwd wat er dan mis kon gaan. “Als je normaal in de zon kijkt, doet het al pijn aan je ogen? Laat staan hoe het is als dat licht heel wat vergroot wordt. Dat kan echt schadelijk zijn voor je ogen. Daarom hebben ze hier denk ik ook alles goed afgeschermd, de daken dichtgedaan, mocht iemand toch op het idee komen om iets te doen wat eigenlijk niet mag, kan het in ieder geval niet veel schade aanrichten.” Ik had er helemaal niet op die manier over nagedacht, maar ik kon wel heel erg goed begrijpen dat het gevaarlijk was! “Dat is niet echt iets waar je over nadenkt.” Ik zou er in ieder geval niet meteen aan denken dat ik mijn ogen iets aan kon doen als ik er even doorheen aan het kijken was. Nu was ik wel echt heel erg benieuwd hoe het was om er doorheen te kijken. “Kunnen we dat een keer doen? Niet overdag bedoel ik, maar gewoon een keer kijken naar de planeten en sterren?” Dat leek me echt heel erg leuk om te doen. Frankie deed het waarschijnlijk vaak genoeg. Ze werkte zelfs bij een observatorium, daar organiseerde ze ook de avonden die ze hier aangaven te hebben. “In Los Angeles?” Het leek me heel erg bijzonder om te zien wat er allemaal in de lucht was. “Ja natuurlijk kunnen we dat! Dat lijkt me juist heel erg leuk!” Dit waren de dingen die ik leuk vond! Hij enthousiast Frankie kon worden van de sterren en planeten en ik vond het een mooi iets dat ze het uiteindelijk met mij wilde delen. Het was eigenlijk zoals zij nu hier was? Ze steunde mij in hetgeen wat ik deed en dat wilde ik ook bij haar doen. Ik wilde meer weten over hetgeen wat haar iedere dag bezig hield. Waar ze nu zo druk mee bezig was om op af te studeren en waarover ze vast nog genoeg andere onderzoeken zou gaan doen. Misschien zou ze uiteindelijk op een geweldige ontdekking komen, iets wat iemand nog nooit eerder had gezien of uit had gevonden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik vond het ontzettend leuk om Luke alles uit te kunnen leggen. Aan het begin had ik me wel ingehouden, vooral omdat ik hem niet wilde vervelen met alles! Hij leek echter heel geïnteresseerd te zijn, waardoor ik vrijuit alles had kunnen vertellen. En hij stelde zelfs vragen! En we hadden nu afgesproken dat we in Los Angeles een keer in de avond naar de sterren zouden kijken. Dat was nog iets waar we samen naar uit konden kijken. ‘Zullen we een plekje zoeken om ergens iets te gaan eten?’ stelde ik aan Luke voor. We hadden hier nu een tijdje rondgelopen en we hadden het meeste wel gezien samen! Ik had nu best honger. Er was hier ook wel een restaurant, maar we waren in Parijs! Dus we konden best een stukje wandelen en kijken wat we tegen zouden komen. Luke knikte en samen liepen we het observatorium uit. Op de binnenplaats stopte ik met lopen. ‘Oh, Luke? Wil je een foto van me maken, voor het gebouw?’ Ik wilde toch wel een herinnering aan dat ik hier was geweest! En dan kon ik die naar mijn moeder sturen. Ze vroeg elke dag wel om foto’s van waar ik was geweest! Ze wilde ook graag foto’s van Luke. Ze was heel nieuwsgierig naar de man die er voor had gezorgd dat haar dochter naar de andere kant van de wereld was gevlogen, wat ik heel goed begreep! ‘Natuurlijk, maar ik wil ook een foto samen.’ Ik knikte en gaf mijn telefoon aan Luke. Ik liep een stukje naar voren, zodat ik goed voor het gebouw stond. Ik ging met mijn hand door mijn haren en trok mijn jas recht, waarna ik poseerde voor Luke. ‘Such a queen!’ riep Luke, waardoor ik lachend mijn hoofd schudde en om me heen keek. Straks hoorde iemand het! Luke stopte met foto’s maken en sprak een ander stel aan, met de vraag of ze een foto van ons konden maken. Vervolgens kwam Luke naar me toe. Ik verwachtte dat we gewoon naast elkaar zouden staan, maar Luke tilde me gewoon op! Lachend schudde ik mijn hoofd en sloeg ik mijn armen om hem heen. ‘Soms ben je echt gek,’ merkte ik op, maar het was wel leuk gek! En volgens mij wist hij wel dat ik het zo bedoelde! ‘Ik kan mijn queen niet de hele dag laten lopen? En daar is een koning voor, om zijn koningin goed te behandelen.’ Ik glimlachte. Het liefst wilde ik Luke een kus geven, maar ik wist niet wat er zou gebeuren als iemand dat zou zien! ‘Eigenlijk kun je, als we naar de geschiedenis zijn, beter een koningin zijn zonder koning. Dan heb je veel meer macht.’ Zoals Queen Mary, of Elizabeth! Ik liet Luke met mijn benen los en ging weer staan. Vervolgens nam ik de telefoon weer aan van de mensen die zo vriendelijk waren geweest om een paar foto’s van ons te maken. ‘Oh kijk, deze zijn heel erg lief!’ Ik liet de foto aan Luke zien, waar we allebei lachend op stonden. ‘Ik zal hem zo naar je sturen.’ Luke wilde ze vast ook wel hebben. Ik stopte mijn telefoon weer in mijn tas en nam zijn hand vast, zodat we verder konden lopen. We zouden wel zien waar we terecht kwamen Als we maar ergens wat lekkers konden eten. We liepen het terrein verder af, waardoor we weer in de straten van Parijs kwam. Op de hoek van de straat stond een vrouw die individuele rozen aan het verkopen was. Zodra we langs haar liepen, kwam ze al op ons af en begon ze een verhaal in het Frans. Ik schudde mijn hoofd, om haar te laten weten dat het niet nodig was en wilde al door lopen, maar Luke was al wel gestopt. ‘Luke?’ Ik trok mijn wenkbrauwen op, terwijl hij wat losse euro’s uit zijn zak viste en die vervolgens aan de vrouw gaf. Hij gebaarde vervolgens naar mij, waardoor ik een roos kreeg aangeboden. Ik keek van de roos naar Luke. ‘Echt?’ vroeg ik aan hem. Ik vond het echt heel erg lief. ‘Dankjewel!’ Ik nam de roos aan en bedankte de vrouw ook, al kwam het echte gebaar natuurlijk van Luke. Daarom nam ik zijn hand ook weer vast. Ik rook aan de roos en bracht hem vervolgens naar zijn gezicht. ‘Je hebt een goede uitgekozen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het was belangrijk dat Frankie zich geliefde voelde. Ik hoopte dat ik dat kon doen door kleine gebaren. Zij was naar de andere kant van de wereld gevlogen, zodat we samen tijd door konden brengen. Dat konden we nu ook eindelijk doen. Een hele dag! Natuurlijk wilde ik dan dat Frankie zich op haar gemak voelde, maar dat was echt niet de enige reden waarom ik in had gestemd met het bezoekje naar het observatorium. Hoe haar hele gezicht op kon lichten! Dat was echt heel erg lief. Daarom had ik ook wel een goede foto van ons samen willen hebben, die we ook echt hadden gekregen! Het was helemaal niet vervelend om Frankie dicht tegen me aan te hebben. En nu waren we een vrouw tegen gekomen die roze had verkocht, ondanks dat ze een beetje opdringerig was geweest, had ik het alleen maar een leuk idee gevonden om een roos voor Frankie te kopen. Ze verdiende zoveel en een roos was maar iets heel erg kleins, maar ze leek er heel erg blij mee te zijn. “Hij ruikt echt lekker.” Ik wist niet hoe lang de roos het uit zou houden, maar het ging om het gebaar en volgens mij was dat wel over gekomen. De glimlach op Frankie haar gezicht was alleen maar groter geworden. Ik vond het lief dat ze met zulke kleine dingen blij was. Dat ze het leuk vond om dit soort dingen te krijgen, dat betekende dat ik het juist kon doen. We liepen een stukje door de straten van Parijs, op zoek naar een plaats waar we konden eten. Ik zag een café waar ze macarons verkochten. “Heb je zin in macarons?” Die dingen waren echt heel erg lekker! Vooral hier in Parijs natuurlijk, volgens mij kwamen ze hier vandaan. “Macarons? Die heb ik echt nog nooit gehad.” “Echt niet?!” Vroeg ik verbaasd. Ze verkochten ze ook wel in Los Angeles. Daar verkochten ze echt alles ondertussen. “Dan gaan we een macarons proeverij houden.” Er waren echt allerlei smaken. De hele etalage van deze winkel lag vol met de kleurde koekjes. Ik liep het winkeltje binnen, waar ze ook genoeg tafeltjes hadden staan. Ik liep dan ook door naar de tafeltjes en kroop op het bankje dat er bij stond. Ik wachtte totdat Frankie naast me was komen zitten, zodat ik mijn arm om haar middel heen kon slaan. Ik legde de kaart voor ons neer, zodat we er naar konden kijken. Frankie was echter nog bezig met de roos. Ze maakte er een foto van. “Ik vind het echt leuk dat je er zo blij mee bent.” Het had ook gekund dat ze het te veel had gevonden, dat ze er helemaal niet van had gehouden, maar ze was er echt heel erg blij. “Ik vind het echt heel erg lief.” Ik zag aan haar gezicht dat ze nog iets wilde zeggen, maar het nog even in hield. “Wat is er?” In mijn hoofd kon ik me niet indenken dat er iets was wat we elkaar niet konden vertellen. “Als ik de foto naar mijn vrienden stuur, kan ik dan zeggen dat ik de roos van mijn vriend heb gekregen?” Ik moest glimlachen om de woorden. We hadden nog niet echt besproken of we een relatie hadden. Tot nu toe waren het vooral dates geweest. Deels ook omdat ik weg had gemoeten voor tour. Nu waren we hier en het was wel duidelijk dat het niet alleen bij dates bleef. Ik knikte “Ik vind het een heel fijn idee dat je dat doet.” Ik boog me voorover, zodat ik Frankie een kus kon geven. Een half jaar geleden had ik niet na willen denken over een relatie. Nu ik Frankie had leren kennen, wilde ik eigenlijk zelf ook niets liever dan dat. Ik liet mijn lippen iets langer op de hare liggen, maar aangezien we in een café zaten, wilde ik het ook een beetje netjes houden, daarom trok ik me trok en pakte ik de hand van Frankie vast. We hadden net besloten dat we een relatie hadden! Ze was hier en we zouden de komende dagen nog met elkaar door kunnen brengen en dit verder kunnen ontdekken. Er kwam een meisje bij onze tafel, die vroeg wat we wilden hebben. Ze keek wel een beetje raar toen ik aangaf dat we alle macarons wilden proeven. Als we ze niet op kregen dan namen we ze wel mee, maar ik kreeg nu sowieso wel een paar op!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik had wel even getwijfeld of ik het had moeten vragen. Misschien was het wel te snel geweest. Luke en ik waren aan het daten. Dat kon alle kanten op gaan, maar ik wist wel dat het goed zat? Ik was naar Europa gegaan voor hem, we hadden eindeloze gesprekken en vannacht was heel bijzonder geweest? Hij had me in vertrouwen genomen over wat er tussen hem en Rhi was gebeurd en ik vond het heel knap dat hij dat had gedaan. Uiteindelijk waren we pas diep in de nacht gaan slapen, omdat we over zoveel hadden willen praten samen. Dat voelde voor mij toch wel als het begin van een relatie en daarom had ik ook aan Luke gevraagd hoe ik naar hem had mogen refereren. En hij had het goed gevonden! Ik mocht hem mijn vriend noemen, wat betekende dat het nu heel officieel was! Zo voelde het ook wel! Ik leunde tegen Luke aan en lachte om het verbaasde gezicht van het meisje. Alla macarons waren volgens mij ook wel heel erg veel, maar ik vond het wel leuk dat we het zouden doen! Ik had nog nooit een macaron geproefd. We hadden ze wel in Los Angeles, maar ze waren altijd heel erg duur en het leek me dat je er best veel van moest eten voordat je er vol van zat. ‘Als we alle macarons hebben, moeten we ook een foto maken ervan. Voor Edyn, ik weet zeker dat ze alle kleurtjes heel erg leuk gaat vinden.’ Waarschijnlijk vond ze de koekjes ook heel erg lekker. Ik wist niet zo goed wat zij en Michael vandaag van plan waren. Edyn had me al wel verteld dat Michael van rustige dingen hield. Hij ging niet echt de stad in, in ieder geval niet zoals Luke en ik dat nu deden. Ik zag dat de ondertussen al bezig waren om alle macarons op een grote schaal te leggen. Twee van elke smaak, zodat we er allebei eentje konden proeven. Toen de schaal helemaal vol was geladen, brachten ze hem naar onze tafel. ‘Ze hebben er echt heel erg veel!’ Ik zag wel veel kleuren die op elkaar leken, maar het waren vast weer andere smaken. Ik pakte mijn telefoon en maakte er een foto van, zodat ik die naar Edyn kon sturen. Ik zag dat mijn moeder een berichtje had gestuurd, met de vraag of ik een leuke dag had gehad vandaag. Volgens mij wist ze niet precies hoeveel tijd er tussen Arizona en Parijs zat, maar dat maakte niks uit. Het was lief dat ze het vroeg! Al wist ik wel waarom ze het echt vroeg, want volgens mij wilde ze gewoon meer foto’s zien van Luke! ‘Mijn moeder vraagt hoe ik het heb hier, is het goed als ik haar ook een paar foto’s van ons stuur?’ vroeg ik aan Luke. We hadden net zelf besloten dat we een relatie hadden, maar ik wist niet in hoeverre we het al met iedereen zouden delen! Misschien wilde hij ouders en alles nog even er buiten laten, wat ik ook wel zou snappen en ook respecteren! Luke leek het echter niet erg te vinden! ‘Weet je wat je moet doen? Een filmpje sturen dat je een macaron probeert!’ Luke pakte mijn telefoon al, zodat hij de camera op kon starten. Vervolgens richtte hij hem op mij. ‘Ik ben al aan het filmen.’ Ik schudde lachend mijn hoofd en keek naar de grote schaal met macarons. ‘Ik weet niet eens wat ik moet kiezen!’ Er lag zoveel op, in allerlei kleurtjes. Ik wilde gaan voor iets veiligs, maar volgens mij zeiden de kleurtjes helemaal niks. Ik pakte uiteindelijk een roze. ‘Roze is denk ik wel veilig? Iets van aardbei, of framboos?’ Ik rook er even aan, of ik misschien de geur van het fruit zou kunnen ruiken. ‘Het ruikt heel erg zoet!’ Echt heel erg zoet. Ik nam er voorzichtig een hap van. Ondanks dat het zoet was, zat er ook een hele andere smaak in verstopt! Het smaakte zelfs naar alcohol! ‘Volgens mij zit er champagne in deze!’ zei ik, met mijn hand voor mijn mond. ‘Ik weet nog niet wat ik er van moet vinden.’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld