Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Geen gedoe, helemaal niets! Frankie had op haar manier aangegeven dat ze een stap verder had willen zetten en dat was wat we nu deden. Ze was mijn vriendin! Een vriendin waar ik echt heel erg trots op was. Ik zou het niet meteen aan de grote klok hangen, maar het was ook niet zo dat ik overal op zou passen met wat we deden. Ik was echt benieuwd naar de reactie van Edyn, als we het haar zouden vertellen. Door haar was Frankie hier. Door haar kende ik Frankie! We hadden dit toch wel echt aan haar te danken, dus ze was één van de eerste die het hoorde te weten. Voor nu hadden we het nog even hier. Tussen ons tweeën en mochten we genieten van de tijd die we in Parijs hadden. We zouden hier nog uren rond kunnen lopen, als we dat wilden. We konden er ook voor kiezen om terug te gaan naar het hotel en vanavond weer op pad te gaan. Vandaag hadden we de vrijheid die Frankie verdiende! Die we samen nodig hadden. Ik moest lachen om het gezicht van Frankie, die echt haar best deed om de macaron lekker te vinden. De smaak stond haar volgens mij echt niet aan. Al klonk champagne nou ook weer niet als een smaak wat in een koekje hoorde. Ik eindigde het filmpje en gaf de telefoon terug aan Frankie. “Doe je moeder de groetjes.” Ik wist nog niet heel erg veel over haar ouders en haar broer. Natuurlijk had Frankie het een en ander verteld, maar het was niet zo dat ik ze ooit had gesproken. Dat zou vanzelf wel een keer komen. Ze wisten echter wel van mij? Mijn ouders wisten ook over Frankie en een dezer dagen zou ik ze ook wel vertellen dat we een relatie hadden. Ik pakte een van de macarons van de etagère af. Deze was wit, dus ik ging er een beetje vanuit dat het een vanille smaak zou zijn. Ik nam er een hap van en was een beetje verbaasd door de smaak, het smaakte naar tiramisu! Iets wat echt heel lekker was, maar het was niet iets wat je verwachtte. “Deze is echt heel erg goed. Volgens mij is het tiramisu?” Dat wist ik haast wel zeker. Het was wel heel erg grappig om de smaken te houden, alsof het jelly beans waren. Ik pakte het koekje, dat ik net zelf ook had gepakt en gaf die aan Frankie. Ze was klaar met het berichtje aan haar moeder, waar het heel wat eerder was dan hier. “Hoe gaat het daar?” Ze had vast wel genoeg te bespreken met haar moeder, misschien dat ze elkaar zelfs even konden bellen als dat makkelijker was. Ik vond niet dat ze zich tegen moest laten doordat we hier nu samen waren. Ik vond het helemaal niet erg. “Goed! Ze is de hele tijd echt heel erg enthousiast over de foto’s die ik haar stuur.” Iets wat ik wel heel erg goed begreep! Europa was iets wat heel erg ver weg was. Niet een plaats waar je snel even naar toe ging. Veel mensen in Europa hadden het er over, zeker over Parijs. Ik vond niet dat Parijs per se de mooiste stad van Europa was. Het werd wel gezien als meest romantische en dan was het toch bijzonder dat we hier nu net een relatie waren begonnen. “Dat snap ik, het is ook niet niets.” Frankie was natuurlijk oud genoeg om te gaan en staan waar ze wilde. Ze had echter wel een hele reis naar Europa gemaakt en het leek me dat haar moeder toch ook wel een beetje wilde weten hoe het hier ging. Of we wel een beetje goed voor haar zorgden. Wat wel echt gebeurde! Frankie nam het koekje aan en stopte hem in haar mond. Ze begon een beetje te bewegen en er kwam een glimlach op haar gezicht. Dat betekende dat het beter was dan de vorige! “Happy food dance?” Vroeg ik glimlachend. Dan was het goed, dan was het echt heel erg veel beter. “Ja! Happy food dance! Dit is echt heel erg veel beter.” Het was echt zo schattig hoe ze het deed. Ik wist nog maar al te goed dat ik de eerste keer al met haar mee had gedaan, de avond dat ik bij Edyn en Michael was gaan eten en Frankie daar ook was. Het was ook gewoon iets wat er wel in bleef zitten!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
De afgelopen paar maanden had ik toch wel aan mezelf geprobeerd te denken. Ik had een baan gezocht, waardoor ik uiteindelijk in een garage was beland om daar te helpen met het opknappen van auto’s. Samen met Keith had ik er ook eentje gekocht, waar we vaak in de weekenden samen aan werkten. Ik had nog altijd gesprekken met een therapeut, wat ook wel de voorwaarde van Keith en Jackie was. Ze vonden het heel belangrijk dat ik het deed en ik moest toegeven dat ik er nu ook wel steeds meer de waarde van in begon te zien. Thuis probeerde ik Jackie te helpen en soms haalde ik de kinderen op, als ik vrij was op die dag. Het voelde allemaal heel rustig en normaal, maar misschien was dat juist wel goed. Vandaag was ik aan het werk, maar ik had nu even pauze. Ik had uitgerekend hoe laat het nu in Europa was en ik had besloten om Edyn te bellen. Er stond een hoop te gebeuren in haar leven. Jackie en Keith hadden me verteld dat de vakantie naar Noorwegen, waar iedereen op mee mocht, niet zomaar een vakantie was. Michael wilde Edyn ten huwelijk vragen. Ik vond het fucking vroeg, maar ik wist wel dat het Edyn heel blij zou maken. Edyn wist het natuurlijk nog niet, maar er waren genoeg andere dingen aan de hand. Ik belde Edyn omdat ik wilde weten hoe het met haar ging. Vorig jaar, rond deze tijd, was het niet zo goed met haar gegaan. Toen had ze gedacht dat ze zwanger was geweest, wat uiteindelijk niet het geval was geweest! Als het ware had haar lichaam haar in de steek gelaten en daar had ze toen echt heel erg last van gehad. Ze had alleen maar op bed gelegen en niemand had echt met haar kunnen praten. Uiteindelijk had ik wel bij haar mogen liggen en hadden we kunnen praten. Ik wilde nu vooral weten hoe het met haar ging, of ze er aan dacht en of ze er eventueel over wilde praten. ‘Hoi Rhi!’ Ik hoorde Edyn haar stem wel aan de andere kant, maar ook heel veel ander geluid. Ik besefte me dat ze waarschijnlijk bij het concert stond. ‘Wacht even, ik zoek een rustig plekje op! Ze zijn net More aan het spelen!’ Ik kon niet echt horen wat het precies was, maar dat maakte me ook niet heel erg veel uit. Ik hield mijn telefoon iets van mijn oor, zodat ik niet het vage geluid van gitaren en drums op de achtergrond hoorde. ‘Oké, ik ben er weer! Ik sta backstage!’ Zelf ging ik zitten op een bankje. Ik zette mijn koffie neer en trok mijn benen er op. ‘We kunnen ook later bellen? Als je terug wil om te luisteren?’ Ik wist hoe leuk ze het vond om naar Michael te luisteren. Dat had ze ook altijd heel erg belangrijk gevonden, om er voor hem te zijn. Ze had altijd bij het concert gestaan, wat er ook aan de hand was geweest. ‘Nee, ik vind het juist leuk dat je belt! Hoe is het met je?’ vroeg Edyn enthousiast. Ik haalde mijn schouders op. ‘Gewoon, goed. Ik heb nu pauze van werk. En als ik daar klaar mee ben, dan haal ik nog wat te eten voor vanavond.’ Ik had daar soms meer tijd voor dan Jackie, dus dan was het niet meer dan logisch dat ik dat deed! Ik wist dat ze het heel erg waardeerde. ‘Maar ik belde eigenlijk om te vragen hoe het met jou was?’ Edyn klonk wel heel enthousiast aan de telefoon, maar ik wist dat ze het niet vergeten was. Dat was onmogelijk. Het was een heel ingrijpend iets in haar leven geweest, waardoor ze zich echt wel even heel slecht had gevoeld. Dat onthield je wel! En dat kon later ook nog wel effect op je hebben. Misschien dat ze nu veel afleiding had door de tour, maar het was vast iets wat wel in haar hoofd speelde.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
De tour ging echt heel erg snel! Het was niet zo dat ik nu voor een hele lange tijd mee was, maar een weekje. Voor mijn gevoel was het al bijna voorbij, wat heel erg jammer was. Ik vond het fijn om in de avond naar Michael te kijken op het podium, overdag wat tijd met hem door te brengen of met iemand anders. Zo waren Luke en ik van de week samen een dagje weg geweest, terwijl Frankie en Michael juist iets samen hadden gedaan. Luke en Frankie hadden nu echt een relatie! Iets wat ik echt geweldig vond om te horen! Ondanks dat het allemaal heel erg leuk was en ik het hier echt heel erg fijn had, waren ook momenten waarop ik wat minder lekker in mijn vel zat. Vorig jaar was er iets gebeurd wat me vreselijk had laten voelen. Iets waar ik nu nog steeds wel eens over nadacht en nu het een jaar geleden was, vond ik het toch wel moeilijk om er niet aan te denken. Iets wat ook niet hoefde. Ik kon er met Michael over praten, we konden ook gewoon rustig samen zitten en er waren dit soort avonden waarop ik naar hem kon kijken en alles ook even ver weg leek te zijn. Ik had gevoeld hoe mijn mobiel af was gegaan en had gezien dat het Rhi was geweest, was ik even backstage gelopen. Ik had Frankie nog wel even gezegd dat ik een telefoontje aan moest nemen. Rhi belde niet heel erg vaak, dus als ik even met haar kon praten, dan wilde ik daar ook wel echt de tijd voor maken. Ook omdat er ook wel iets aan de hand kon zijn. Al was het wel duidelijk dat het best wel goed met haar ging, aan de manier waarop ze praatte. Ik was echt trots op haar. Ze had geprobeerd om haar hele leven om te gooien. Ze had een hele nieuwe baan, iets wat ze ook nog eens heel erg leuk vond. Daarbij deed ze wel echt haar best om mama zoveel mogelijk te helpen. Ik liep wat verder de gang op en liet me daar tegen de muur zakken, zodat we even konden praten. Ik kon vanuit hier nog wel een beetje van de muziek horen. Ik wist dat ik Better Man zou gaan missen, maar ik vond het ook wel even belangrijk om te praten. “Ik denk dat mama dat heel erg fijn vindt.” Rhi deed wel echt heel erg best in huis! Ik dacht na over de vraag die Rhi mij stelde. Ze wilde weten hoe met met mij ging. Ze belde dus niet zomaar. Ik vond het echt heel erg lief dat ze dat deed. Vorig jaar was ze bij mij in bed gekropen omdat ze wel door had gehad dat het echt niet goed was gegaan. “Het gaat wel goed?” Fluisterde ik. “Ik kan vanavond naar Michael kijken en dat is heel erg leuk.” Het bleef heel erg bijzonder om dat te doen. “Dat bedoelde ik eigenlijk niet.” Ik knikte, ik wist dat Rhi dat niet bedoelde. “Weet ik. Ik vind het echt heel erg lief dat je me belt Rhi.” Dat was het ook gewoon! Ze had echt nagedacht over wat dit met mij deed. “Het is wel moeilijk om na te denken dat het een jaar geleden is.” Ik wist niet meer precies welke dag het nou was, maar er waren gewoon heel wat dagen bij elkaar geweest dat ik me slecht had gevoeld. “Maar er zijn genoeg dingetjes die me afleiden.” Ik had heel veel lieve mensen om me heen en ondanks dat ze het lang niet allemaal wisten, was het wel fijn dat we gewoon door konden gaan alsof alles was zoals het hoorde. Ik kon gesprekken voeren met iedereen die hier rond liep, het was leuk om te horen over hun gezinnen, families. Alles! Al was het op dit moment soms wel even moeilijk om te horen over kleine kinderen. “Maar het is gewoon haast niet in te denken dat het al een jaar geleden is en dat het nog steeds best wel veel pijn doet?” De pijn ging niet zomaar weg. We hadden een leuk gezinnetje op deze manier. Michael en ik met de diertjes. Maar het was toch heel anders geweest als er nu een baby was. Dan had ik hier misschien niet kunnen komen, maar had ik thuis gezeten met een kleine op mijn arm!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Edyn was iemand die af en toe ook wat aandacht moest. Dit soort aandacht. Ze kreeg genoeg positieve aandacht en waardering, maar ook Edyn voelde zich soms niet goed. Zeker niet over dit onderwerp, wat niet meer dan normaal was. En iemand moest dat zien. Vorig jaar hadden we er een goed gesprek over gehad, dus misschien kon dat nu wel weer. Al wilde ze vast ook snel terug naar Michael, die en show aan het spelen was. Voor haar was dat elke avond weer anders. Alsof ze Michael voor het eerst zag. ‘Het is iets waar je altijd aan blijft denken, lijkt me.’ Het was best een ingrijpend iets. Ik kon het me niet echt indenken. Ik zou juist vurig hopen dat ik niet zwanger zou zijn en er alles aan doen om ook geen kindje te krijgen. Want dat was niet wat ik wilde. Ik had het vroeger al niet gewild en tot nu toe was er niks aan veranderd. Kinderen waren niks voor mij. Voor Edyn echter wel. Zij wilde niks liever dan dat. En voor een paar dagen had ze echt gedacht dat ze dat allemaal had kunnen hebben. En als je eenmaal dacht dat je iets had, of dat het bijna binnen handbereik was, dan was het des te moeilijker om te accepteren dat het er opeens niet meer was. Want het was al bijna vanzelfsprekend. ‘Heb je er al met Michael over gepraat?’ vroeg ik aan haar. Ik wist dat Michael er heel anders in had gestaan. Hij had ook geen kindje gewild. Misschien was hij zelfs wel opgelucht geweest toen hij had gehoord dat ze niet zwanger was geweest, maar hij had Edyn wel echt op haar ergst meegemaakt en ik wist dat hij dat ook heel vervelend had gevonden. ‘Nog niet,’ antwoordde Edyn. ‘Misschien later, als hij klaar is met de tour. Maar dan is hij ook jarig en gaan we naar Portugal.’ Ik snapte wel dat Edyn dat niet wilde verpesten, maar het leek me niet dat ze dat zou doen. Michael wilde met haar trouwen. Hij zou haar ten huwelijk vragen tijdens haar verjaardag. Dan was dit iets wat hij als aankomende verloofde hoorde te doen, leek me dan. ‘Ik denk dat je hier wel met Michael over kan praten. Hij merkt vast ook aan je dat je iets stiller bent.’ Misschien zou hij er zelfs wel uit zichzelf naar vragen. Ondertussen kende hij Edyn daar goed genoeg voor. ‘Ja, misschien. Of met Frankie. Zij weet ook wat er is gebeurd.’ Ik drukte mijn lippen even op elkaar bij het horen van de naam Frankie. Ik had Edyn wel vaker over haar gehoord. Ze waren vriendinnen geworden en dat was prima. Edyn verdiende een goede vriendin, maar ik wist dat hier meer aan de hand was. Die chick was niet alleen maar mee om Edyn gezelschap te houden. Dat was namelijk nergens voor nodig. Als iemand zich daar wel wist te vermaken, dan was het Edyn. En ze was daar ook niet om Michael te supporten. Ze was daar voor Luke. Het was overduidelijk en ik vond het ontzettend kut om te zien. Het was echt niet zo dat ik Luke niemand gunde. We hadden samen besluiten om het te stoppen en ik stond er achter. Ik hoefde geen relatie, maar dat nam niet weg dat hij zo snel in een nieuwe gedoken was. En nu ze was ze ook nog eens mee naar fucking Europa, waar ze elke dag aan hem kon hangen en haar borsten in zijn gezicht kon duwen. Ik had wel foto’s gezien bij Edyn op Instagram. Zo was het ook niet moeilijk om een jongen voor je te winnen. ‘Rhi? Ben je er nog?’ vroeg Edyn, omdat ik voor een tijdje niks had gezegd. ‘Wat? Ja, ik ben er nog,’ zei ik snel. Ik keek om me heen, naar de mensen die langsliepen. ‘Ik dacht gewoon aan Frankie en Luke. Ik ben niet blind, ik weet dat ze daar ook is voor hem.’ Als je hun namen opzocht, dan kreeg je al genoeg foto’s te zien. En ik kon niet ontkennen dat ik dat had gedaan.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik wist wel dat ik er beter over kon praten. Ik wilde echter niet dat iemand zich slecht zou gaan voelen door het hele gesprek. We hadden hier nu juist zo’n mooie tijd en dat wilde ik niet gaan verpesten door iets wat een jaar geleden was gebeurd. Nu konden we juist genieten, dat van een jaar geleden was al ver weg. Soms voelde het echter niet zo te zijn. Alsof het een paar dagen geleden nog was gebeurd en ik me weer net zo slecht kon voelen zoals ik toen had gedaan. Dat ik weer heel erg ver weg wilde kruipen onder de lakens. Dat kon ik echter niet zomaar doen. Het was wel lief dat Rhi er over was begonnen, volgens mij had ze daarom zelfs gebeld. Nu ging het echter over Frankie en over Luke. Ik was echt hele erg blij dat ze een relatie hadden. Ze waren echt beiden met een grote glimlach terug gekomen van hun dagje in Parijs. Daar hadden ze besloten dat ze echt een relatie hadden willen hebben, dus nu waren ze echt samen! Rhi wist dat echter nog niet, al had ze zo te horen wel door dat er iets tussen hen tweeën was. Ze verdiende te weten wat het was? Zoals Luke dat ook deed als Rhi een relatie had. De twee spraken elkaar niet meer, maar ze waren wel heel lang bij elkaar geweest. Ze hadden van elkaar gehouden en nu waren ze verder gegaan, ieder met hun eigen ding. “Daar heb je gelijk in.” Frankie was hier niet alleen maar omdat we een tijdje samen weg hadden kunnen zijn. Ook wel een beetje, zo konden we echt samen dingen doen. Daarbij verdiende Frankie even de rust van school. “Ze hebben sinds van de week een relatie.” Gaf ik dan ook eerlijk aan. Ik wist wel dat Rhi daar op een normale manier mee om zou gaan. Ze wist zelf hoe het was dat iedereen op het internet iets te zeggen had. Dat er vanuit werd gegaan dat er iets was, terwijl het misschien nog helemaal niet zo was. Rhi was niet de persoon die dit soort dingen door zou vertellen, maar ze was wel iemand die het hoorde te weten. Luke was verder gegaan met zijn leven, ook op een andere manier als Rhi tot nu toe had gedaan met haar eigen leven. Hij had nu een relatie met een ander en dat leek me voor Rhi ook niet heel erg makkelijk. Hoeveel ik ook van Frankie hield, bleef Rhi oo gewoon mijn zusje en ze verdiende niet om dit via internet te lezen. Ik ging er niet vanuit dat Luke het aan haar zou vertellen, dus zou ze het van mij moeten horen. Ik hoorde wat gemompel aan de andere kant van de telefoon, ik kon niet echt uitmaken wat Rhi zei. “Gaat het Rhi?” Vroeg ik voorzichtig. “Ik snap dat het echt een heel erg raar idee is.” Ze hadden samen besloten om uit elkaar te gaan, maar Luke was nu wel degene die een nieuw iemand had. Een heel erg lief meisje! Rhi was echt geweldig, maar ze had niet goed voor Luke gezorgd, wat hij wel verdiende. Frankie deed dat wel en daar mocht hij ook echt blij mee zijn. Hij moest het zelfs een beetje koesteren. Het betekende echter niet dat Rhi zich niet vervelend mocht voelen. “En dat het ergens best wel vervelend is. En je mag je er echt wel even rot door voelen?” Ik wist ook niet wat ik anders moest zeggen. Ze had best het recht om zich slecht te voelen, ondanks alles wat er was gebeurd. “Ik voel me niet rot.” Bracht Rhi meteen verdedigend uit, waardoor ik zachtjes moest zuchten. Soms was Rhi best wel moeilijk. Zeker als ze haar gevoelens niet wilde tonen. Ik wist dat ze haar best deed en het ging ook wel echt steeds beter nu ze er gesprekken over voerde. Ik wist echter ook dat wij daar soms aan moesten helpen, al moest dat wel voorzichtig gebeuren. “Je hoeft je niet rot te voelen. Dat echt niet. Maar als je dat doet, dan is het heel erg normaal en dan kunnen we er over praten oké? Net zoals over het kindje.” Fluisterde ik. Ze had me gebeld om daar over te praten. Ze had gevraagd hoe ik me had gevoeld, al had ik niet het gevoel had dat ik iets had gemoeten. Rhi hoefde dat ook niet, maar ik wilde wel dat ze wist dat de gevoelens die ze misschien had, heel normaal waren. Ik zou me ook zo voelen?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Luke had een relatie. Het was één ding als hij een ander neukte. Dat mocht hij doen. Dat had ik ook wel eens gedaan, maar een relatie? Dat was niet zomaar iets. Tenminste, niet voor mij. Dat ik een relatie met Luke had gehad en het ook zo had willen noemen, dat was voor mij al zoveel geweest. Voor hem was het blijkbaar een stuk normaler. Luke had ook altijd een relatie gewild. Daar had hij veel waarde uit gehaald. Liefde, energie. Hij had het zo ontzettend belangrijk gevonden. Ik had er nooit veel waarde aan gehecht. Ik had het niet eens een relatie hoeven noemen, want dat woord betekende niet veel voor me. Maar nu had Luke iemand anders. Frankie. Een meisje dat Edyn had leren kennen bij het concert hier in Los Angeles. Ze was zelfs een fan! Edyn had me wel eens over haar verteld. Ze studeerde, dat wist ik ook. En ze kon het blijkbaar ook heel goed vinden met Michael en de hondjes, wat heel belangrijk was voor Edyn. Het had me allemaal niet geboeid, totaal niet. Edyn had vrienden mogen zijn met wie dan ook, daar bemoeide ik me niet mee. Nu was haar vriendin opeens ook de vriendin van Luke geworden, op een andere manier. ‘Wat moet ik er over zeggen dan?’ vroeg ik aan Edyn. Ik ging niet aan haar toegeven dat ik het kut vond dat hij met een paar borsten datete, waar toevallig ook nog een lichaam aan vast zat. ‘We zijn uit elkaar, al een hele tijd. Hij heeft het recht om een relatie te beginnen met een ander.’ Ik had alleen gewild dat het iemand anders was geweest. Wie het dan wel had moeten zijn, wist ik ook niet. Gewoon niet iemand zoals Frankie, met haar grote glimlach en borsten die overal uitpuilden. Als Luke daar blij van werd, dan moest hij het zelf weten. ‘Jij vindt vast ook wel iemand? Dat weet ik zeker.’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Daar gaat het me helemaal niet om.’ Als ik wilde, zou ik vanavond een bar binnen kunnen lopen en dan zou er heus wel iemand zijn die me aan zou spreken. Ik hoefde niet iemand naast me om wakker te worden. Ik hoefde al helemaal niet iemand die naar de andere kant van de wereld zou vliegen voor me. Dat zou ik alleen maar ontzettend raar vinden, zeker als we nog geen relatie zouden hebben. ‘Maar bedankt voor het vertellen. Beter dit dan dat ik het straks ergens lees.’ Ik had al wel foto’s gezien, maar ik had niet gelezen dat ze ook echt officieel een relatie hadden. Ik had enkel foto’s gezien van hen samen in verschillende steden. Wel hand in hand, of een arm om elkaar heen. Er was zelfs een filmpje waarop ze samen aan het lopen waren en waar Luke vervolgens een roos voor haar kocht. Als hij dat voor mij had gedaan, had ik hem waarschijnlijk uitgelachen. Wat had je nou aan een roos? Die ging snel dood en je moest hem de hele dag vast blijven houden. Ik trok mijn benen op het bankje, zodat ik mijn knieën op kon trekken. Ik speelde met mijn vrije hand met de veters van mijn schoenen, terwijl ik mijn kin op mijn knieën legde. ‘Denk je dat hij gelukkig is met haar?’ vroeg ik aan Edyn. Aan het einde waren wij niet meer gelukkig geweest. Totaal niet. We hadden onze goede momenten gehad, absoluut. Zelfs in Amsterdam hadden we een moment gehad waarop we eerlijk waren geweest naar elkaar en toe had het even geleken alsof toen alles goed had kunnen komen, maar we hadden ook wel in gezien dat we vast hadden gezeten in een patroon. We maakten ruzie, schreeuwden naar elkaar en vervolgens doken we weer op elkaar. Dat was niet gezond geweest. Dat was me al meerdere keren verteld. Ik had vooral mezelf de schuld er van gegeven, maar ik wist nu ook dat Luke en ik het samen in stand hadden gehouden, dat patroon. En daardoor waren we er allebei niet beter van geworden. Eerder slechter. En nu had Luke een ander, waar hij misschien wel gelukkig mee was.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik kon zelf wel een beetje merken dat Rhi veranderd was. Ik vond het echt heel erg knap van haar dat ze met iemand sprak over hetgeen wat er was gebeurd. Niet alleen de afgelopen jaren, maar volgens mij ook vroeger. Dat was natuurlijk ook niet makkelijk. Ik hoopte dat de rest van mijn broertjes en zusjes het ook een beetje als een voorbeeld zagen. Dat als ze ergens mee zaten, ze dat vertelden. Ze waren heel wat jonger geweest toen ze bij ons waren gekomen. Abby was zelfs nog een baby geweest, waardoor ze niet veel wist wat er was gebeurd bij haar biologische ouders. Jake was al wat ouder geweest en hij had het ook niet makkelijk gehad. Ik wist nog wel dat hij veel te dun was geweest toen hij bij ons was gekomen. Daarbij had hij nog steeds enkele littekens op zijn lichaam die aangeven dat niet ieder huis ook een thuis was. Rhi had dat ook niet gehad. Nu wel bij ons en ik vond het dan ook wel fijn dat ze nog bij papa en mama woonde. Dat verdiende ze ook gewoon. Al was ze ook altijd welkom om een paar daagjes bij mij en Michael te blijven slapen als ze dat nodig had. Er kwam iemand langslopen. Zachtjes vroeg hij of alles goed met me ging, waarop ik knikte. Het ging allemaal goed! Er was niets met me aan de hand. Ik wilde nu echter wel goed met Rhi praten, waardoor ik misschien de rest van het optreden zou missen. Iets wat ik op het moment niet heel erg vond. Er waren hierna nog twee concerten volgens mij. Niet dat het morgen hetzelfde was als vandaag. Ik had juist altijd het gevoel dat het iedere keer anders was. Alsof ik het nog nooit eerder had gezien. Iets aan de woorden van Rhi deed me pijn om te horen. Niet omdat ik niet wilde dat Luca gelukkig was. Juist wel, hij verdiende dat. Hij was echter gelukkig zonder Rhi, misschien wel meer dan dat ze samen waren geweest. “Ja.” Fluisterde ik zachtjes. “Hij is gelukkig met haar.” Dat was hij zeker! Het was aan alles te zien. Zijn ogen veranderen als hij in haar richting keek. Als hij over haar praatte kwam er altijd een hele lieve glimlach bij. “Wat vast heel erg raar is om te horen.” Dat leek me wel. Diegene van wie ze had gehouden, was gelukkig met iemand anders. Het bleef even stil aan de andere kant van de telefoon. Ik wilde nu echt bij Rhi zijn, haar een knuffel geven. Die verdiende ze namelijk wel. “Rhi?” Vroeg ik vervolgens voorzichtig. Ik wist niet of de volgende woorden goed waren om te stellen, maar ik wilde ze wel weten. “Ben jij gelukkig?” Er was echt van alles gebeurd het afgelopen jaar. Ze had zich niet gelukkig gevoeld, want anders was ze nooit zomaar weggelopen. Ik hoopte dat ze het nu wel deed! Ze had een nieuwe baan en volgens mij vond ze die echt heel erg leuk. Ik vond het echt stoer van haar dat ze auto’s maakte. Iets wat ze ook heel erg vaak met papa had gedaan. Daar waren ze nog steeds mee bezig. Nu leerde ze er echter ook nog meer van! “Oh Edyn, ik moet gaan, mijn pauze is voorbij.” Ik knikte, ondanks dat ze dat niet kon zien natuurlijk. “Dat is goed. Bedankt voor het bellen, ik vond het echt heel erg lief van je. Doe iedereen thuis de groetjes oké?” Ik vond het ergens wel jammer dat ik de komende weken niet thuis was, want het betekende dat ik Thanksgiving zou gaan missen. We konden Kerst echter wel samen gaan vieren. Volgens mij was het zelfs het plan dat de ouders van Michael over zouden vliegen! “Ik houd van je Rhi.” ze ik nog, voordat ik op hing en mijn mobiel weer wegstopte. Ik besloot om niet terug te gaan het publiek in, dan zou ik me overal tussen moeten dringen en dat was echt een gedoe. Daarom liep in in de richting van het podium en bleef ik daar aan de zijkant staan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
20 november
~
Michael.
Het einde van een tour voelde altijd heel gek. Opeens was het voorbij. Al die dagen, al die optredens. Het had allemaal zo normaal gevoeld en nu was het opeens klaar. We hadden onze laatste show in Spanje gehad, wat betekende dat het touren voorlopig wel klaar zou zijn. We hadden nog een aantal andere verplichtingen, maar geen grote shows meer waar we zelf zouden moeten spelen. Ik wist zeker dat ik er nog even aan moest wennen dat alles weer voorbij was, maar gelukkig had ik Edyn. Ik had wel gemerkt dat ze de laatste paar dagen iets minder goed in haar vel had gezeten, vanwege wat er vorig jaar was gebeurd. Rhi had me zelfs een berichtje gestuurd, met de vraag of ik er met Edyn over wilde praten. Ik vond het lief dat Rhi dat had gedaan. Ze gaf veel om Edyn. Ik was het niet eens met alle shit die Rhi uit had gehaald en waar ze Luke, mentaal, naar toe had weten te brengen, maar ze gaf wel om haar pleegzusje en dat merkte ik aan haar. Edyn en ik hadden er dan ook samen over gepraat en volgens mij had het wel geholpen. Vandaag leek Edyn zich al weer een stuk beter te voelen, misschien ook wel omdat het vandaag mijn verjaardag was! Ik zou mijn verjaardag doorbrengen in een vliegtuig, dus heel speciaal was het niet, maar ik vond het niet erg. Zolang ik naast Edyn kon zitten en in slaap zou kunnen vallen met haar in mijn armen, was er weinig waar ik me nog zorgen om hoefde te maken. Daarnaast had ik al een cadeautje van Frankie gekregen, die ze samen met Luke voor me uit had gekozen! Dus tot nu toe was het al een prima verjaardag. We waren al met z’n allen op het vliegveld. Alles was online al geregeld, ook het inchecken. We hoefden dus alleen maar onze tickets op te halen, wat gelukkig iemand anders voor ons deed. ‘Ik heb de tickets. De vlucht naar Los Angeles vertrekt om vijf over half elf. De gate is nog niet bekend, dus houd de borden goed in de gaten en zorg je rond kwart over tien er naar toe gaat, zodat we kunnen boarden.’ De tickets werden uitgedeeld. ‘Edyn, Michael.’ Ik nam mijn ticket aan en bekeek hem, om te zien waar ik precies zat in het vliegtuig. Ik fronste toen ik zag dat de tijd anders was dan dat er zojuist was genoemd. Ik wist zeker dat er was gezegd dat we om vijf over half elf zouden vliegen, maar op die van mij stond tien over elf! En er stond echter geen LAX op mijn ticket, zoals er wel hoorde te staan. Er stond LIS! ‘Wacht, wat?’ Ik schudde mijn hoofd, dat kon niet kloppen. ‘Wat is er, Michael?’ vroeg Frankie, die naast me stond. Ik draaide me naar haar toe en pakte haar ticket uit haar handen. ‘Wat staat er op jouw ticket? Op die van mij staat LIS. Dat moet een foutje zijn?’ Ik bekeek haar ticket, maar op die van Frankie stond wel LAX! En op die van Luke ook, wat ik vanaf hier kon zien! ‘Wat is LIS?’ vroeg Luke. Ik haalde mijn schouders op. Ik wist het niet, maar het klopte ook niet! ‘Volgens mij is dat Lissabon,’ zei Frankie. Lissabon?! Dat was niet eens in Amerika! Dat was hier in de buurt! ‘Edyn?’ Ik draaide me om, zodat ik kon kijken wat er op haar ticket stond. Als er bij haar ook LAX stond, dan was er echt iets fout gegaan bij mijn ticket! Dan wilde ik dat wel zo snel mogelijk opgelost hebben, want ik wilde niet in mijn eentje hier in Spanje blijven. ‘Volgens mij hebben ze een fout gemaakt met mijn ticket? Er staat op dat ik naar Lissabon ga. Wat staat er bij jou?’ Dat klopte niet! ‘Mikey,’ zei Edyn, waarna ze een hand op mijn arm legde. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik moet naar de balie, om het op te lossen. Ze hebben me een verkeerd ticket gegeven!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik had het wel echt heel erg moeilijk gevonden om dit geheim te houden. Ondanks dat ik me afgelopen week niet zo heel erg lekker had gevoeld, had ik wel iets heel erg leuks gehad om naar uit te kijken. Ik had het Michael graag willen vertellen, maar dan was de hele verrassing er vanaf gegaan. We zouden niet naar huis gaan, maar naar Lissabon! Ik had wel nagevraagd bij zijn ouders of ze het erg hadden gevonden als ik Michael mee zou nemen. Het had namelijk best wel gekund dat ze zijn verjaardag bij ons hadden willen vieren. Ik had er zelfs over nagedacht om naar Australië te gaan, maar dan had Michael echt de hele dag in het vliegtuig gezeten en was zijn verjaardag al helemaal weg. Daarbij was Lissabon wel een speciale plaats, waar ik echt nog graag een keer naar toe wilde. Het was best een bijzondere stad en had onze relatie heel erg veel gebracht. We hadden nooit echt de tijd gehad om de stad te bekijken, op de avond na dat we een ijsje hadden gegeten en een stukje hadden gelopen. Ik had nooit verwacht dat Michael op deze manier zou reageren, ik was er een beetje vanuit gegaan dat hij het wel door zou krijgen als we eenmaal de tickets hadden gekregen. Er stond inderdaad heel wat anders op dan bij de rest, maar dat kwam ook omdat we heel erg anders naar toe gingen. Lissabon was lang niet zo ver weg als Los Angeles. Over een paar uurtjes konden we al naar ons hotel en vanuit daar konden we naar de stad om de verjaardag van Michael te vieren! Dat verdiende hij wel echt! Verjaardagen waren heel erg bijzonder en die hoorde je niet door te brengen in een vliegtuig. Michael was al op weg om naar de de balie te lopen, waardoor ik even naar Frankie keek. Ze moest er een beetje om lachen. Ik ook wel, al had ik er niet voor willen zorgen dat Michael zich slecht voelde. Wat wel een beetje gebeurde nu hij zo in de war was, hij dacht zelfs dat hij niet mee zou kunnen naar huis, terwijl wij wel allemaal zouden gaan. “Michael.” Ik liep achter hem aan en legde mijn hand op zijn arm. “Ik moet naar de balie. Dit kan niet.” Michael leek echt een beetje gefrustreerd te zijn. Hij bleef met zijn handen langs de haren die onder zijn beanie vandaan staken. “Mikey.” Fluisterde ik, terwijl ik zijn hand vast pakte zodat hij niet meer verder kon lopen en de bewegingen met zijn haar ook niet meer kon maken. “Sorry.” Dit was echt niet mijn bedoeling. “Waarom zeg je sorry, dit is niet jouw fout.” Ergens wel een beetje, maar niet op de manier die hij dacht. “Je ticket is niet verkeerd.” legde ik uit. Ik pakte mijn eigen ticket en liet hem aan Michael zien. Op die van mij stond ook LIS. Want dat hoorde er ook te staan. “We gaan niet naar huis. We gaan naar Lissabon.” Ik keek naar het gezicht van Michael, dat toch een beetje rustiger leek te worden, al stond er nog steeds genoeg verwarring op. “Lissabon?” Ik knikte, we zouden er echt naar toe gaan! Iets waar ik wel echt heel erg veel zin in had. We zouden Michael zijn verjaardag goed kunnen vieren, misschien dat we vanavond zelfs ergens konden gaan eten. Er waren genoeg andere dingen te doen en nu hoefden we niet binnen een dag weer naar de volgende stad. We zouden een hele week blijven! “We gaan naar Lissabon.” “We gaan naar Lissabon?” Herhaalde Michael heel erg zachtjes. Ik pakte zijn andere hand vast en knikte. “Ja. Voor een hele week. We kunnen je verjaardag vieren en de stad goed bekijken. Een ijsje halen bij die ene plaats en dan op de trappen zitten.” We konden zoveel andere dingen doen, maar ik wilde wel terug naar doe plaats. Ik vond het echt heel erg belangrijk dat we daaraan terug dachten. Onze relatie had er toen heel erg anders uit gezien. We waren nog maar net bij elkaar geweest. Vanaf dat moment was het echter wel duidelijk geworden dat we echt voor elkaar hadden willen gaan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
We gingen naar Lissabon. Het was geen fout. Edyn had het geregeld, als een verrassing voor mijn verjaardag. Dat was echt heel erg lief van haar! Ze had Lissabon uitgekozen omdat we daar al eens eerder samen waren geweest. Ik wist het nog heel erg goed. Het was de eerste stop geweest van de Rock Out With Your Socks Out Tour. Onze allereerste, grote, eigen tour. Ik was nerveus geweest en had niet kunnen slapen. Daardoor had ik Edyn wakker gemaakt. In plaats van dat ze zelf weer was gaan slapen, had ze me mee naar buiten genomen. We hadden gewandeld en een ijsje gehaald. We hadden zelfs gepraat over hetgeen wat we me dwars had gezeten. Toen had ik me wel echt beseft hoe geweldig Edyn was geweest. Ik had haar gezien als een heel lief en vrolijk iemand, maar er was een deel van mij geweest dat had gedacht dat alles was waar ze zich mee bezig had gehouden: vrolijk zijn. Dat slechte gevoelens niet zouden bestaan, of mochten bestaan. Edyn had me toen het tegendeel bewezen. Ze had me die nacht heel erg goed geholpen, en dat was toch ook wel de aanzet geweest voor de hulp die ik later dat jaar had gezocht. Het was een heel lief gebaar geweest van Edyn en ik had er best stom op gereageerd! ‘Sorry,’ zei ik dan ook tegen haar. ‘Ik dacht echt dat er iets fout was gegaan en dat ik hier de rest van de dag zou zitten, omdat er geen vlucht meer zou zijn naar Los Angeles.’ Dat zou echt een klote verjaardag zijn geweest. ‘Maar ik vind het een hele leuke verrassing en ik vind het lief dat je dit voor me hebt geregeld.’ Ik had echt niks door gehad. Ik liet Edyn haar handen los, zodat ik haar een knuffel kon geven. ‘Dankjewel.’ Edyn sloeg haar armen om me heen. ‘Ik ben blij dat je het leuk vindt, Mikey. En ik wilde je niet laten schrikken.’ Ik schudde mijn hoofd. Het maakte me niet meer uit. Nu wist ik dat het geen fout was en dat het allemaal klopte. Frankie had Luke los gelaten en was naar ons toe komen lopen, zodat ze een hand op de rug van zowel mij als Edyn had kunnen leggen. ‘Alles oké?’ vroeg ze, waarna ze ons onderzoekend aankeek. Ik knikte. ‘Ik had het niet verwacht, maar ik vind het een hele leuke verrassing.’ Dat meende ik echt! ‘Wist jij dit?’ vroeg ik vervolgens aan Frankie, waarop ze knikte. ‘Ik weet alles!’ zei ze met een glimlach, waarvan ik wist dat het betekende dat ze doelde op ons geheim. Een geheim wat ze al een tijdje stil hield voor Edyn. ‘Volgens mij kunnen jullie allebei wel wat te drinken gebruiken. Ashton wil koffie gaan halen en Luke en ik willen ergens nog wat ontbijt zoeken. Gaan jullie mee?' vroeg Frankie. Ik knikte. Ik had nog niet echt ontbeten in het hotel, want daar hadden we geen tijd meer voor gehad. En ik vond het wel fijn om nog tijd door te brengen met de rest, aangezien ik ze nu voor een week niet meer zou zien! Een week klonk misschien niet heel lang, maar ik had ze voor een lange tijd iedere dag gezien. Dan was het toch heel gek om opeens zonder ze te moeten. Al wist ik zeker dat ik er van zou gaan genieten om samen met Edyn een week ergens te zijn, zonder iemand anders. Vorig jaar hadden we het ook heel leuk gehad met onze Disney roadtrip en ik wist zeker dat het nu ook weer leuk zou worden. Misschien nog wel leuker, met het vooruitzicht dat we onze volgende vakantie zouden hebben als een verloofd stel. ‘Ja, ik heb wel zin om iets te eten. Jij ook?’ vroeg ik aan Edyn. Volgens mij had zij wel wat gegeten vanochtend. Edyn dacht aan dat soort dingen! En ze werd vaak ook eerder wakker dan dat ik dat deed.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik had er niet over nagedacht dat het heel erg eng voor Michael had kunnen zijn. Maar zelfs al was het mis gegaan en had hij de verkeerde tickets had gehad, dan was ik hier ook wel gewoon gebleven. Ik zou hem echt niet in zijn eentje achterlaten. Nu hoefde dat natuurlijk ook helemaal niet, want we zouden juist samen ergens naar toe gaan. Gelukkig leek Michael dat nu ook te begrijpen en was alles weer goed. Ik had hem echt niet bang willen maken? Nu moesten we alleen nog wachten totdat onze vlucht zou vetrekken. Het was iets later dan die van de rest, maar daardoor konden we nog makkelijk mee om iets te eten. Dat was wat Frankie voor had gesteld. “Ja, dan kunnen we nog even tijd doorbrengen!” We zouden elkaar de hele week niet zien. Dat terwijl we nu iedere dag bij elkaar waren geweest. Ik had echt genoten van de tijd die ik met iedereen door had kunnen brengen. Luke en ik waren een dagje met elkaar op pad geweest, wat echt heel erg gezellig was geweest. Ik had genoeg leuke dingen met Frankie gedaan en we hadden natuurlijk de avonden gehad waarop we samen in het publiek hadden kunnen staan. “Ja ik heb wel zin in iets lekkers!” Ik hoefde niet perse wat te eten, in ieder geval geen ontbijt, dat had ik vanmorgen al gehad. Maar er kon altijd wel iets lekkers in. Ik vond het grappig hoe ze hier van alles hadden, maar het weer heel erg anders was dan in Milaan, net zoals in Lissabon. “En dan kunnen we nog even met elkaar kletsen.” Frankie zou de komende weken nog druk bezig moeten met school, maar ik hoopte dat ze ook behoorlijk kon genieten van de feestdagen. Dat hoorde iedereen te doen. Ik liep in de richting van Luke, zodat ik mijn arm in die van hem kon haken. Ik wilde hem nog vertellen dat hij een beetje voor Frankie moest zorgen. Ik wist ook wel dat ze dat zelf heel erg goed kon, maar iedereen had soms een ander nodig die je even wegtrok uit de dagelijkse sleur. Maar er was nog iets anders waar ik met Luke over wilde praten. “Ben je blij dat je Piggy weer gaat zien?” Waar Luke meteen op begon te knikken. Iets wat ik kon begrijpen. Hij had haar echt een hele tijd niet meer gezien. Ik had de eerste weken opgepast, maar toen ik hier naar toe was gekomen had ik dat niet meer kunnen doen. Gelukkig was ze geen moeilijke hond en kon ze overal wennen. “Ik ben echt heel erg blij dat ik haar morgen weer kan knuffelen.” Dat was echt heel erg lief! Ik wilde mijn hondjes ook best wel knuffelen en natuurlijk Star ook! Het zou nog even duren, maar dat was niet erg. “Je moet Frankie ook heel erg goed knuffelen.” Zei ik daarop, want dat moest ook echt gebeuren. “Ze is de komende tijd vast heel erg druk bezig met haar school, maar ze heeft echt knuffels nodig en iemand die in de avond wat te eten voor haar haalt en haar gewoon even bij haar computer wegtrok. “Dat komt wel goed Eddy.” Ik wist ook wel zeker dat het zou gaan gebeuren, die twee waren echt heel erg lief samen! Ze waren nu zelfs een ding, een stelletje! “En jij en Michael moeten zoveel mogelijk genieten van jullie tijd samen.” Ik knikte, dat zou ook wel gaan gebeuren. Ik kneep even zachtjes in de arm van Luke, voordat ik hem los liet. Ik keek achterom, naar Michael en Frankie die met elkaar aan het praten waren. “Als we weer thuis zijn, moeten we een keer met z’n vieren iets gaan doen.” “Een dubbeldate?” Vroeg Luke lachend. Ik knikte meteen, want dat was wel wat me leuk leek! Een beetje zoals toen we waren gaan midgetgolfen, maar nu zou het heel erg anders zijn! “Misschien kunnen we zelfs naar Disney!” “Dat doen we!”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Edyn was naar Luke toe gegaan, waarschijnlijk zodat ze ook nog eventjes met hem kon praten. Daardoor bleef ik achter met Frankie, maar dat vond ik niet erg. Ik wilde juist ook eventjes met haar praten, want ook haar zou ik de komende week niet meer zien! Al zou Edyn haar vast nog wel facetimen en dan zou ik ook wel een telefoon voor mijn neus krijgen. ‘Je vindt het wel echt leuk toch, naar Portugal gaan?’ vroeg Frankie aan me. Ik knikte meteen. Ik wist dat ik niet helemaal goed had gereageerd op de verrassing, maar dat was alleen maar gekomen doordat ik er zelf niet aan had gedacht dat zoiets zou kunnen gebeuren. Wat dat betreft was het wel echt een goede verrassing geweest van Edyn. ‘Jawel. Juist wel! Het was gewoon-’ ‘Onverwacht,’ maakte Frankie mijn zin af, terwijl ze even over mijn arm wreef. ‘Ik weet het, maar als je het echt een fijne verassing vindt, dan is het goed.’ Ik vond het alleen maar lief dat Frankie het zeker wilde weten, dat ze eventjes wilde checken of het echt allemaal goed ging. Luke en Edyn liepen voor ons, arm in arm. Ik bleef het heel erg leuk vinden om te zien hoe goed bevriend ze waren geraakt. Volgens mij had Luke het wel echt nodig gehad. Iemand die voor hem had gezorgd en tevens iemand die hem had laten zien hoe een relatie ook had kunnen werken. Hoe een vriendin zich had kunnen gedragen tegenover haar vriend. Daardoor had hij nu Frankie! Edyn had ze natuurlijk ook aan elkaar voorgesteld, maar Luke had ook door ons kunnen zien dat het anders had gekund. En dat hij dat verdiende. ‘Hebben jij en Luke al plannen gemaakt voor in Los Angeles?’ vroeg ik aan haar, terwijl we met z’n allen richting de douane liepen. Daar moesten we nog doorheen, maar daarna zouden we ergens wat kunnen eten of drinken, zoals Frankie voor had gesteld. Frankie schudde haar hoofd. ‘Ik heb Luke verteld dat ik eerst een paar dagen aan mijn scriptie wil werken. Hij is nu bijna af, met de aanpassingen die ik moest doen ik heb deze week al een welverdiende pauze genomen. Dus nu moet ik aan de slag.’ Het was wel logisch dat ze er zo over dacht. Ze wilde het graag af hebben en ze had inderdaad al een pauze genomen door hier een week te komen, maar ze moest niet te hard werken! Ze moest juist genieten van de tijd die ze nu met Luke had. ‘Neem het van mij aan, Franks. Je kunt de tijd die je hebt beter zo goed mogelijk benutten. Want voor je het weet moeten wij weer weg. Dus verlies je zelf niet in alleen het werk wat je nog moet doen. Want juist nu is Luke er en ik weet dat hij niks liever wil dan tijd met jou doorbrengen.’ Luke en ik hadden het er zelfs nog over gehad! Hij wilde graag van alles doen met Frankie, net zoals ze nu ook in Parijs hadden gedaan. Ze hadden rondgelopen, dingen gegeten en van elkaar genoten. Dat wilde hij voortzetten in Los Angeles, wat ik heel goed snapte. We kwamen bij de douane aan en ik pakte twee bakken, eentje voor mij en eentje voor Frankie. Ik haalde mijn rugzak van mijn rug en haalde de elektronische apparaten er uit. Toen we er eenmaal door waren, pakte ik de spullen van Frankie, die ik vervolgens aan haar gaf. ‘Misschien kan ik een keertje bij Luke gaan werken, maar ik wil niet dat hij dan denkt dat hij stil moet zijn in zijn eigen huis, of zoiets,’ zei Frankie, die nog door ging op ons eerdere gesprek. Ik schudde mijn hoofd. ‘Hij vindt het vast niet erg om rustig even te zitten, en anders vindt hij vast wel iets anders om te doen. Ik denk dat hij het juist leuk zou vinden om je daar te laten werken.’ Hij zou alleen maar blij zijn dat Frankie zich daar zou kunnen concentreren en dat ze bij hem was.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Twee daagjes later
--
Edyn.
Het was fijn om ergens wat langer te zijn dan twee dagen. Dat was vaak toch het maximale tijdens een tour. Ik snapte wel dat het reizen het liefst zo snel mogelijk moest gebeuren, want anders was er een kans dat er iets mis ging. Het ging echter wel heel erg snel. Zo had ik een paar jaar geleden niet heel erg veel van Lissabon kunnen zien, maar echter wel genoeg om te weten dat het een mooie stad was. Heel veel smalle straatjes, waarbij de tegels bestonden uit allerlei tekeningen. Mooie gebouwen die aan de straatjes stonden en heel veel leuke mensen. De eerste dag, Michael zijn verjaardag, had vooral bestaan uit de reis, ook naar het hotel en een goede manier om zijn verjaardag te vieren. Zo hadden we ergens kleine taartjes gegeten, die echt heel erg lekker waren. Ik had er nu zelfs ook een paar in mijn tas gestopt! De volgende twee dagen waren we door de stad getrokken, hadden we heel wat dingen bekeken, om in de middag terug te gaan naar het hotel en daar rustig in het binnenzwembad te kunnen bijkomen. De avonden in Lissabon waren misschien nog wel leuker dan de dagen. Het was vroeg donker, maar desondanks was het heel erg mooi verlicht. Er was overal muziek te horen en heel veel mensen brachten hun tijd door op de terrasjes. We hoefden niet eens heel erg ver van ons hotel weg om daar van te kunnen genieten. We hadden zelfs een tentje gevonden waar ze tientallen verschillende soorten chocolademelk verkochten, waar we nu al een paar keer hadden gezeten. We deden het rustig aan, maar we konden ook wel echt genieten van de stad. Vandaag hadden we besloten om net iets buiten de stad te gaan. Vanaf een heuvel waar we van de week op hadden gestaan, had ik allemaal kastelen gezien, echt in allerlei kleuren. Bij het hotel hadden ze ons verteld dat het een dorpje was niet ver van hier, waar inderdaad heel wat kastelen waren en dat het echt mooi was om een keer te bezoeken. Ondanks dat het niet heel erg warm was vandaag, scheen de zon wel. We hadden ons dan ook beiden gekleed in een hoodie, Michael had zelfs een beanie op en op die manier waren in een taxi gesprongen die ons naar Sintra had gebracht. “Dit zijn echt veel trappen.” zei ik lachend, we waren nu al eventjes in het dorpje en hadden net dus al wat taartjes gehaald voor onderweg. We liepen naar het eerste kasteel, maar omdat het best wel hoog lag, had de taxi ons daar niet naar toe kunnen brengen. We moesten echt heel wat trappen op maar dan was het het ook wel waard. We zouden bij een echt kasteel binnen gaan kijken en daar had ik echt heel erg veel zin in! Ik kende eigenlijk alleen de kastelen die te zien waren in Disney en die waren jammer genoeg niet echt. Hier hadden misschien wel echte prinsen en prinsessen geleefd en dat was echt een cool idee. Ik vond het leuk dat wij daar gewoon naar binnen konden. “We zijn er bijna!” Ik zag de grote poorten van het kasteel al, daar zouden we vast doorheen moeten om naar binnen te komen. Ik trok iets meer aan de hand van Michael, zodat we nog iets sneller naar boven konden lopen, want ik had echt heel erg veel zin om verder te kijken. Zo konden we straks ook naar de rest van de kastelen kijken, zeker omdat we hoog waren en misschien konden we Lissabon zelf nog wel zien! Andersom had het immers ook gekund. We liepen uiteindelijk door de poort heen, waardoor we echt een beetje binnen waren. We hadden beneden al een kaartje gekocht zodat we in alle kastelen konden kijken. Die pakte ik er dan ook bij en liet ze aan het meisje zien dat ze controleerde. Ik leunde met mijn hoofd tegen de schouder van Michael aan. “We zijn in een echt kasteel, dat is zo cool.” Ik vond het echt geweldig dat we hier waren. We zouden hier echt niet meteen helemaal doorheen hoeven lopen, er waren vast genoeg plekken waar we ook even konden zitten om naar het mooie uitzicht te kijken, want dat was hier ook echt prachtig!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:

Michael.
Misschien was dit nog wel de beste manier om mijn verjaardag te vieren. In een ander land, waar ik totaal geen verplichtingen had. Geen feestje, geen mensen die ik moest spreken of bedanken. Geen hele avond waar ik de beste versie van mezelf moest zijn. Samen met Edyn door Portugal struinen, dat was toch wel een stuk beter dan dat alles. Daarnaast was het ook heel fijn om ergens samen met haar te zijn, op vakantie te zijn. Want vakantie was toch al wel een tijd geleden. Zo voelde het in ieder geval. En soms moest je er als mens even tussenuit. Iets wat Edyn heel goed in had geschat, want zij was degene die dit allemaal had geregeld en in gang had gezet! Dankzij haar hadden we al twee dagen in Portugal gehad. We hadden een aantal dingen bekeken, maar toch ook wel rustig aan gedaan en vooral genoten van alles om ons heen. Vandaag waren we naar een stadje gegaan waar veel oude kastelen stonden. Ik had de folder al wel bekeken, en het had Edyn heel erg leuk geleken. Ze was dan ook al de hele dag heel enthousiast en ze kon niet wachten om het te zien. Edyn haar enthousiasme was duidelijk niet voor niks, want toen we er eenmaal waren, was het echt prachtig om te zien! We hadden er even voor moeten klimmen, maar het was het wel waard. Ik glimlachte en sloeg mijn armen om haar heen. ‘Dat is inderdaad echt heel erg cool,’ zei ik lachend. Hoe vaak kwam je nou in een kasteel? Niet vaak, leek me! Ik kende niet veel mensen die dat hadden gedaan, en zeker niet op deze manier! We zouden hier de hele dag rond kunnen lopen. We hadden geluk met het zonnige weer, maar ook met de temperatuur. Het was prima uit te houden met de kleding die we nu aan hadden. ‘Je moet wel op de foto. Elk kasteel heeft een prinses nodig,’ zei ik tegen Edyn. We zouden vast een mooie plek vinden in het kasteel, of anders wel een andere! We hadden nog de hele dag en het had geen haast, maar ik wist zeker dat we Edyn hier wel op de foto zouden kunnen zetten! ‘Ik wil ook samen op de foto!’ zei Edyn, waarop ik knikte. Dat kon! Samen op de foto vond ik op het moment vaak een beetje awkward, maar achteraf was het wel heel leuk om het terug te zien. Met name omdat je dan zag hoeveel we als twee personen waren veranderd, en hoeveel we wel niet samen door hadden gemaakt en aan elkaar hadden gehad! ‘Kom, dan gaan we naar binnen.’ Ik nam Edyn haar hand vast en nam haar mee naar binnen. Al was het eigenlijk nog buiten, maar in ieder geval door de poorten heen. Ook hier was het behoorlijk indrukwekkend. We waren al heel hoog en het kasteel was ook nog de hoogte ingebouwd, waardoor we straks vast op een punt zouden komen waar we over het landschap uit zouden kunnen kijken. Dat was vast prachtig om te zien! ‘Ooit was dit gewoon van prinsen en prinsessen. Dat is wel heel erg gek.’ Nu liepen wij er! Er waren maar weinig plekken op de wereld waar je echt nog door de geschiedenis heen kon lopen. Ik was misschien niet zo’n grote fan van geschiedenis, zeker niet van hetgeen wat ik op school had gekregen, maar het was wel heel interessant! Zeker om het op deze manier te bekijken. Ergens zijn waar al zoveel was gebeurd. Ik liep samen met Edyn een stukje door, zodat we het kasteel konden bekijken. We konden vanuit hier zelfs andere kastelen zien! Het leek haast een soort dorp. Misschien was het dat ook wel geweest.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik vond het echt heel erg bijzonder dat wij hier rond konden lopen. Als ik een beetje mijn best deed kon ik indenken hoe het hier vroeger was geweest. Allemaal vrouwen in hele mooie jurken. Mannen in die typische kleding. Veel paarden. Alles was toen anders geweest. Er was geen elektriciteit geweest, dus er hadden vast heel veel kaarsen gestaan. Verder wist ik er niet heel erg veel over, maar dat soort dingen konden we hier vast wel leren. “Dat is echt heel erg bijzonder.” Dat was het ook wel echt. Ooit hadden hier misschien wel hele bijzondere mensen gewoond, de mensen die heel erg veel hadden betekend voor het land. We liepen een stuk door het kasteel, wat eigenlijk nog niet zo’n hele logische indeling had. Er waren heel erg veel trappen, kleine kamertjes. Het was wel echt heel erg leuk ingericht! Het leek alsof alles er nog stond van al die jaren geleden. “Hebben hier echt mensen geslapen, Mikey?” Ik wist het niet zeker. Het kon toch niet dat alles er nog stond van weet ik hoe lang geleden. Wij kochten eens in de zoveel jaren ook nieuwe dingetjes. Dat hoorde er ook gewoon bij. “Ik weet het niet. Ik denk dat ze misschien hebben geprobeerd om het een beetje zoals toen in te richten, maar ik denk dat dit er al wel een tijdje staat.” Ik knikte, want het zag er ook wel oud uit! “Het ziet er heel anders uit als ik had gedacht?” In mijn hoofd had het er echt een beetje uitgezien als een echte plaats waar prinsessen konden leven. Dit was zelfs een beetje saai, somber. We liepen zo een beetje verder door het kasteel. Her en der maakte ik wat foto’s, zodat ik er ook wat aan Frankie en mijn ouders kon sturen. Mama en papa vonden het volgens mij altijd wel leuk om te zien wat ik allemaal zag. De rest ook wel. Het leek me dat Abby en Maddie het idee van een kasteel vooral heel erg leuk zouden vinden. Na nog heel wat trappen op te zijn gelopen, konden we ook weer naar buiten. Nu waren we ineens behoorlijk hoog, dat terwijl ik had gedacht dat we al een heel eindje omhoog waren gelopen. Ik liep naar de muren, waarin bogen waren gemaakt. Vanuit daar kon je echt heel erg mooi kijken naar alles. “Ga eens zitten?” Ik keek om naar Michael die zijn telefoon er bij had gepakt. Ik knikte en deed wat hij vroeg. Ik ging tussen twee van de pilaren inzitten, keek in de richting van Michael en glimlachte naar hem. Het was leuk om dit soort foto’s te maken. Toen Michael klaar was, trok ik mijn benen op het stuk steen en ging zo verzitten, zodat mijn benen er uiteindelijk een beetje overheen bungelde. Daardoor kon ik naar het uitzicht kijken. Ik voelde een paar armen om me heen en keek achterom naar Michael. Ik was blij dat hij dit ook leuk vond. Dat hij zo positief had gereageerd op deze hele reis, ondanks dat het eerst wel een beetje enge was geweest. Ik kon me ook wel echt in denken waarom. “Kom je ook zitten?” Ik zag Michael wel een beetje twijfelend kijken, maar hij kwam uiteindelijk naast me zitten. Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder aan. “Ik ben zo blij dat we dit soort dingen kunnen doen.” Daar hadden we echt heel veel geluk mee, dat wist ik ook wel. Het grootste gedeelte van mijn gezin was nog nooit buiten Californië geweest. Rhi was wel eens mee geweest, op tour en bijvoorbeeld naar Bali. De rest niet. Volgens mijn ouders zelfs al niet. Dat ik het wel kon doen, was heel erg bijzonder. Het was nog zoveel fijner dat ik het samen met Michael kon doen. Dan maakte het eigenlijk niet zo heel erg veel uit waar we precies waren. “Al is het nog zoveel mooier dat we gewoon samen kunnen zijn.” We hadden thuis wel wat dingen moeten regelen, er hadden mensen op moeten passen op onze diertjes. Iets wat ze volgens mij helemaal niet erg vonden. Ik miste ze soms wel echt en ik zou ze ook echt wel goed gaan knuffelen als we weer terug waren. “Zijn er nog dingen die je hier graag wilt doen, de komende dagen?”

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld