Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik voelde me hier heel erg welkom. Iets wat heel speciaal was. Luke had me uitgenodigd in het meest heilige gedeelte van zijn leven. Dit was zijn huis. De plek waar hij vandaan kwam. Zijn familie was hier. Dit waren de mensen die het meest dichtbij hem stonden en die er altijd voor hem zouden zijn. Dat hij mij daar bij wilde hebben, mij aan hen voor wilde stellen. Dat was heel speciaal voor me en ik hoopte dat Luke dat ook wist. Dat iedereen dat wist. Al was dat wel het laatste wat ik op dit moment aan mijn hoofd had. Luke leek het badpak erg leuk te vinden, degene in mijn koffer zelfs nog iets meer. Ik vond het heel fijn dat hij me op die manier waardeerde en dat hij me dat ook liet weten. Dat hij ieder deel van me aantrekkelijk vond, wat er voor zorgde dat ik goed in me vel zat. Dat ik zo naast hem wilde staan. Al deed hij net alsof ik de enige was die het moeilijk maakte op dit punt in onze relatie, wat echt niet zo was! Luke was haast een wandelende verleiding. ‘Jij maakt het mij anders ook niet gemakkelijk, Lucas,’ wierp ik lachend tegen. Ik vond het heel vleiend dat hij zo positief was over hoe ik eruit zag. Ik voelde me goed over mezelf, maar dat kwam ook door hem. Dat kwam omdat hij even in de deuropening bleef staan om me te bekijken. Omdat hij complimentjes over me maakte. Ik pakte het overhemd van Luke en trok dat aan, al liet ik het voor nu openhangen. Het was behoorlijk warm buiten en voor dat ritje in de auto was het wel prima. ‘Wat heb ik dan gedaan?’ vroeg Luke lachend. Ik liep naar hem toe en sloeg mijn armen om hem heen. ‘Doe maar niet alsof ik niet door had dat je een paar keer in de ochtend bent gaan rennen, zonder shit aan.’ Ik had hem wel binnen zien komen! Luke gaf mij misschien complimenten over mijn lichaam, maar Luke zag er ook goed uit. Dat deed hij altijd. Luke had een soort zelfvertrouwen over zich heen hangen, zeker de laatste paar maanden. En dat soort zelfvertrouwen was aanstekelijk? ‘Maar maak je geen zorgen over vandaag.’ Ik gaf hem een kus en nam vervolgens zijn handen vast. We wisten allebei dat het in de lucht hing. Het was ook iets wat we allebei wilden. Een maand geleden hadden we dan wel besloten om het rustig aan te doen, om eerst te kijken wat deze relatie precies was. Dat wisten we nu. Er was geen reden om de seks af te houden. ‘Zeker niet over hoe de dag kan eindigen.’ De bel ging, wat betekende dat Jack er waarschijnlijk al was. ‘Kom, we moeten gaan!’ Ik pakte mijn tas vast en stapte in mijn slippers. ‘Wat? Franks!’ Ik schoot in de lach en trok hem met me mee naar de voordeur. Net voor de voordeur voelde ik Luke zijn armen stevig om me heen, waardoor ik alleen nog maar harder moest lachen. ‘Houd op, ik probeer de deur open te doen voor je broer!’ zei ik lachend. ‘Je bent een pestkop,’ fluisterde Luke in mijn oor, waarna ik een kus kreeg op mijn wang. Ik glimlachte en gaf hem nog snel een kus, voordat ik naar de deur toeboog en de deur opende voor Jack. ‘Hé, zijn jullie klaar om te gaan?’ Ik knikte en liet Luke los. ‘Ja hoor, we kunnen gaan. Als Luke ook alles heeft.’ Ik liep alvast naar buiten, zodat ik mijn tas achterin de auto kon leggen. Vervolgens stapte ik in de auto, waar de vriendin van Jack al zat, met Lenny! ‘Hé! Celeste, toch?’ vroeg ik. Luke had me haar naam wel verteld, samen met die van de vriendin van Ben. ‘Ja, dat klopt! Het is leuk dat je ook mee gaat, Frankie.’ Ik glimlachte en knikte, waarna ik haar de hand schudde. Vervolgens aaide ik Lenny ook even. Luke en Jack waren ondertussen ook al naar de auto gekomen, wat betekende dat we konden vertrekken. ‘Ben en zijn vriendin zien ons bij het strand. Ze zijn er al en zoeken nu een plekje,’ informeerde Jack ons. Ik knikte en klikte mijn gordel vast, waarna ik tegen Luke aanleunde. Ik had er echt veel zin in en Luke volgens mij ook.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Wat de dagen hier bracht was iedere dag maar weer de vraag. We waren nergens aan gebonden en leefde het leven zoals wij dat nu even wilden hebben. Er zat geen druk achter. Misschien was het snel dat Frankie hier was, maar ze leek erg geen moment spijt van te hebben. Gelukkig leek ze heel erg goed met iedereen op te kunnen schieten. Iedereen was geïnteresseerd in haar, maar ze was zelf ook zo lief dat ze echt de juiste dingen leek te vragen, waardoor tot nu toe al hele leuke gesprekken waren ontstaan. Al waren er ook dingen die ze niet zomaar links liet liggen, zoals een bijnaam die mij vroeger was gegeven. Het voelde alleen maar fijn omdat soort dingen weer te horen. We waren al snel bij het strand, waar we een rustige plaatsje hadden gevonden. Daar hadden we een hele tijd met z’n allen gesproken. Natuurlijk had de rest zoveel mogelijk willen weten over Frankie, waar ze genoeg antwoorden op had gegeven. Zoals ik van Frankie was gewend, had ze zich zelf ook heel erg geïnteresseerd in de mensen die om haar heen hadden gezeten. Zo waren er een paar uurtjes voorbij gegaan. In de tijd waren we af en toe naar het water gelopen. Had ik een tijdje met mijn broers met een bal over geschoten. We hadden het gewoon gezellig met zijn allen. Omdat het nu tegen het heetst van de dag werd, was het toch wel even lekker om weer af te koelen in het water. Ik was als enige richting de zee gelopen, maar kon nog perfect zien hoe de rest was. Iedereen behalve Frankie lag op de handdoeken die we mee hadden genomen. Frankie had ook aangegeven dat ze wel even mee had gewild naar het water, maar ze was afgeleid door Lenny, die haar aandacht had getrokken. Ik zag nu hoe ze hem even in haar armen had. Ze was zo lief met hondjes, vooral met Piggy. Om die twee samen te zien was echt geweldig. Ergens was het wel jammer dat ze hier nu niet was, want ze had het vast geweldig gevonden om lekker door het zand te banjeren. Ze zou ook zo de zee in lopen en zich dan beseffen dat het zout water was, wat ze niet op kon drinken, terwijl ze er al mee bezig was. Ik wist zeker dat Frankie de hele dag met haar zou hebben liggen te knuffelen. Al was het maar door met haar vingers over haar kop heen te gaan. Ik draaide me bij en liep iets verder het water in, waardoor het tot aan mijn enkels stond. Er was iets aan de zee wat rustgevend werkte. Ik kon er uren naar staren. De golven die omhoog kwamen en weer neer sloegen bij mijn voeten. De schittering van de zon die weerspiegelde op het gerinkelde oppervlakte. Ik voelde een paar armen me heen. Ik hoefde niet om te kijken om te weten dat het Frankie was. Ze leunde met haar gezicht tegen mijn schouderblad aan. Ik vond het fijn om haar armen om heen te hebben, daarom had ik net ook een tijdje tussen haar benen gezeten, waar de rest natuurlijk wel het een en ander over te zeggen had gehad. Wat er ergens gewoon bij hoorde als je een dagje met broers op pad was. Ik ging zachtjes met mijn vingers over de arm van Frankie heen. Het was echt prettig om hier samen te staan. Dat we hier gewoon samen waren. We hadden de stap genomen, wat heel erg veel zei. Er was geen betere manier dan dit uit had kunenn pakken. Frankie viel goed bij iedereen, maar het was nog veel belangrijker dat we het goed hadden samen. Het waren de kleine dingetjes waren ik van kon genieten. Hoe ze kon spreken met iedereen, of hoe ze net met Lenny had gespeeld, hoe ze door mijn haren heen was gegaan toen ik tegen haar aan was geleund. “Ik houd van je.” Fluisterde ik. Al waren dat helemaal geen woorden die er hardop uit hadden moeten komen! Het was in mijn hoofd gekomen, maar het was er ook zo uit gegaan. Iets waar ik echt beter over na had moeten denken, wat ik had moeten filteren. Het waren geen woorden die ik nu al uit kon spreken. Daardoor zou ik Frankie alleen maar heel erg ver van me afduwen. “Sorry.” mompelde ik, terwijl ik mezelf los maakte uit haar armen. Ik hoopte ergens dat ze het niet had gehoord en anders zou doen alsof ze het niet had gehoord. Want dit zou echt alles kunnen verpesten, het zou haar zo ver weg kunnen drukken. Ik wist niet wat ik moest doen, dus liep ik maar verder het water in, waar ik toen het mogelijk was, in dook.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Luke verraste me zo met zijn woorden dat ik niet echt wist wat ik er op moest zeggen. Niet dat ik er echt de kans voor kreeg, trok hij zich los uit mijn armen en ging hij verder de zee in. Het was duidelijk dat wat hij net zelf had gezegd, nog niet naar buiten had mogen komen. Hij liep er letterlijk voor weg, waardoor ik wat ongemakkelijk in de zee bleef staan. Hij wilde er op dit moment niet over praten, dus het leek me beter als ik hem eventjes zou laten. Ik wilde echter ook niet dat hij dacht dat ik wegliep om zijn woorden. Ik wilde hem alleen even de tijd geven om na te denken. Ik wachtte tot Luke weer boven was en zodra ik zijn blonde haren weer zag verschijnen, probeerde ik zijn aandacht te krijgen. ‘Luke?’ Ik wilde niet te hard roepen, maar ik wilde toch even zijn aandacht trekken. ‘Ik ga even terug naar de rest, oké? Maar ik kom zo weer, als je dat wil!’ Ik gebaarde naar het strand, waar de rest nog zat. Ik wist niet of Luke echt had gehoord wat ik hem zojuist had verteld, want ik kreeg nauwelijks een teken van dat hij me had begrepen of dat het goed was. Toch leek het me beter als hij eventjes rustig zou gaan zwemmen, alleen. Daarom draaide ik me ook om en liep ik door het water terug naar het strand. Lenny was al terug gerend naar Jack en Celeste en had zich daar ook tussen genesteld. Ik liep naar mijn eigen handdoek en ging er op zitten, waarna ik wat zand van mijn voeten veegde. ‘Alles oké? Dat zag er een beetje vreemd uit vanaf hier,’ vroeg Celeste. Ik haalde mijn schouders op. Het was niet zo dat het niet goed ging. Dit was echter wel de tweede keer dat Luke zoiets deed. De eerste keer in het vliegtuig, nu hier. In het vliegtuig had hij echter niet echt weg kunnen lopen. Nu had hij van me weg kunnen zwemmen. ‘Het is oké. Luke en ik zijn nog steeds erg aan het zoeken binnen de relatie. Vooral Luke. Het ene moment zegt hij iets. Iets waarvan ik juist heel blij ben dat hij dat durft te zeggen, maar vervolgens biedt hij zijn excuses er voor aan, stopt hij het weg en lijkt hij er niet meer over te willen praten.’ Ik wilde wel eerlijk zijn tegenover de rest, maar ze hoefden niet alles te weten. Ik wist zeker dat Luke het me niet in dank af zou nemen als ik zou vertellen dat hij me zojuist had verteld dat hij van me hield, en vervolgens zich weg had gedraaid en mij niet eens de kans had willen geven om te reageren. ‘Dat heeft denk ik te maken met zijn vorige relatie,’ zei Ben. ‘Heeft hij je daar over verteld?’ Ik knikte. Ik wist het één en ander van Rhi. ‘Hij heeft niet ontzettend veel verteld, maar wel hoe het de laatste maanden tussen hen ging. En hoe ze soms op hem kon reageren.’ Zijn broers wisten er waarschijnlijk veel meer vanaf, maar dat was niet meer dan logisch. Ik had met Luke afgesproken dat hij me dingen moest vertellen wanneer hij er klaar voor was. Ik keek eventjes naar het water, waar ik Luke nog zag zwemmen. ‘Moet één van ons naar hem toe?’ stelde Jack voor, waarop ik mijn hoofd schudde. ‘Nee, dat is denk ik niet nodig. Ik wilde hem nu even laten, even denken, weet je wel?’ Ik wilde hem wel die tijd gunnen, want misschien had hij die wel nodig. Jack en Ben knikten, ze leken het te begrijpen. Gelukkig. Ik ging op mijn buik op mijn handdoek liggen en pakte mijn boek uit mijn tas. Ik sloeg hem open waar ik gebleven was en probeerde wat te lezen, al dwaalden mijn ogen toch snel af naar Luke. Na een tijdje zag ik dat hij naar de kust was gelopen en in het ondiepe water was gaan zitten. Ik had hem een paar keer deze kant op zien kijken, dus ik gokte dat hij even zijn tijd had kunnen nemen. Ik legde mijn boek dan ook aan de kant en kwam overeind, waarna ik naar hem toe liep. Ik ging naast hem zitten in het water en legde mijn arm rond zijn middel. ‘Hé,’ zei ik zachtjes. ‘Ik denk dat we moeten praten over wat er net is gebeurd? En wat er in het vliegtuig gebeurde.’ Dat waren in mijn ogen twee soortgelijke situaties. ‘Ik wil echt dat je je comfortabel voelt bij de dingen die je zegt bij mij in de buurt, en dat je weet dat je alles kunt zeggen.’ Ik draaide iets, zodat ik wat meer tegenover hem kon zitten. ‘Al heb ik het idee dat dit misschien niet eens specifiek om mij gaat?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik baalde gewoon heel erg van mezelf. Als ik iets had geleerd van mijn relatie met Rhi was het wel dat sommige dingen niet gezegd hoefden te worden. Als ze al gezegd konden worden, dan hoefde de andere ze misschien niet te horen. Dat soort dingen zouden er alleen maar voor zorgen dat je iemand anders van je af kon drukken. Iets wat ik echt niet wilde met Frankie. Natuurlijk waren ze heel erg anders. Het betekende echter niet meteen dat ze hier anders op zou reageren. Het was echter wel snel om zoiets te zeggen, de bom te gooien alsof het helemaal niets was. Die woorden hadden er helemaal niet uit gemoeten. Niet op dit moment. Frankie had me even de tijd voor mezelf gegeven. Iets wat alleen maar fijn was. Al begon ik daardoor wel na te denken. Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen en wat niet. Wat was too much en wat kon? Ik vond het echt heel erg moeilijk om te bepalen, maar op de momenten waarop het eruit kwam, wist ik gewoon dat ik het op had gefucked. Frankie was dan zo lief om het door haar vingers te zien. Na een tijdje in het zand te hebben gezeten, zag ik hoe Frankie naast me kwam zitten. Ik voelde haar arm zelfs om mijn middel heen, waardoor ik mijn hoofd op haar schouder kon leggen. Frankie was een lieverd, maar ze was ook iemand die eerlijk was. Er waren vast genoeg mensen die dit allemaal zouden laten rusten. Hoe moeilijk het ook was, het was slim om er over te praten. Dat betekende echter niet dat het makkelijk was om dat te doen. Ik schudde mijn hoofd, het ging niet echt om haar. Frankie was iets gaan verzitten, zodat ik haar wel aan moest kijken. Haar gezicht straalde rust uit. Alsof alles wat ik zou zeggen oké was. “Ik denk dat het meer gaat om wat ik voel?” zei ik voorzichtig. “Ik ben bang dat ik je weg druk door hetgeen wat ik zeg?” Dat was gebeurd met Rhi. Iedere keer als ik eerlijk was geweest over mijn gevoelens, had ze me zo ver mogelijk van haar af proberen te duwen. Ik was gek op Frankie en ik wilde niet dat het met ons zou gebeuren, dus misschien was het dan makkelijker om zelf even die afstand te nemen. “Waarom ben je daar bang voor?” vroeg Frankie voorzichtig. “Want het zijn juist mooie dingen die je zegt. Woorden van liefde, woorden die aangeven wat jij in je leven wil. Iets waar we samen over kunnen praten.” Ik keek weg van Frankie en richtte me op het water tussen naast ons. Dit was best wel moeilijk en ik wist niet hoe ik het moest zeggen, niet terwijl ik haar aankeek. De woorden die Frankie uitsprak, waren heel erg fijn om te horen. Alsof het helemaal niet erg was wat ik allemaal vertelde. Toch was het moeilijk om me er over heen te zetten. “Dat is wat ik gewend ben, denk ik.” Ik voelde handen van Frankie op mijn knieën, die ik een beetje op had getrokken. “Met Rhi.” Frankie had Rhi even gezien voordat we weg waren gegaan. Ik had wel iets zien veranderen in haar houding, wat ook al snel weer weg was gegaan. Ze wist over Rhi en ze had wel iets gehoord, vast ook wel van Edyn. Frankie had echter ook aangegeven dat ik alles op mijn eigen manier mocht vertellen. Nu was het wel tijd om hier over te spreken, want het begon echt tussen ons te zitten en dat was niet de bedoeling. Ik keek Frankie aan, haar gezicht zei eigenlijk alles al. Ik kon met haar praten. Ze zou naar me luisteren, wat er ook kwam. “Iedere keer als ik iets dichterbij kwam met mijn woorden, iets van mijn liefde vrij gaf, drukte ze mij van zich af.” Ik legde mijn handen op die van Frankie. Ik zuchtte, waardoor er wat spanning uit mijn schouder gleed. “En dat is niet iets wat ik met jou wil doen. Ik wil niet dat mijn woorden er voor zorgen dat ik je verder weg druk?” Ik hoopte dat Frankie begreep dat ik haar niet met Rhi vergeleek, dat zou ik nooit doen. Ik wist echter dat woorden gevolgen hadden en dit soort woorden konden er nou eenmaal voor zorgen dat iemand heel ver weg van je kwam staan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het leek alsof Luke niet echt gewend was om dingen uit te praten, of om in gesprek te gaan als er iets aan de hand was. Dat terwijl dat juist heel belangrijk was in relaties. Je kwam nergens als je niet met elkaar communiceerde. Je moest overleggen en dingen bespreken. En vooral dingen aankaarten als iets niet ging, of als de ander zich er niet goed bij voelde. Ik was blij dat Luke nu wel met me wilde praten. Dat hij niet meer terug de zee in was gegaan om te doen alsof er niks aan de hand was. ‘Ik hoor je twee dingen zeggen,’ fluisterde ik zacht. ‘Elke keer als je haar iets vertelde over hoe je je voelde, drukte zij je aan de kant. Zij was degene die afstand nam. En toch lijkt het alsof je denkt dat het jouw schuld is? Dat jij haar weg hebt gedrukt?’ Ik had Rhi maar kort gezien. We hadden nauwelijks gesproken. Ik had wel mijn best willen doen om aardig tegen haar te zijn, ook al was ze Luke zijn ex en had ze een hoop vreemde shit gedaan. Ik had er echter niet alles over geweten en ik was blij dat Luke me nu wel iets wilde vertellen. Al was het niet niks wat er was gebeurd in hun relatie. Luke had zijn liefde met haar willen delen, haar vertellen hoe hij zich voelde en zij had dat allemaal aan de kant geschoven. Alsof zijn gevoelens er niet toe hadden gedaan. Luke haalde zijn schouders op. ‘Ik was degene die al die dingen zei. Als ik dat niet had gedaan…’ ik schudde mijn hoofd, ik wilde hem die zin niet eens af laten maken. Ik zag het niet als zijn schuld. Hij had gedaan wat ieder ander ook in een relatie zou doen. Waar elke vrouw of man blij van zou worden. Want ondanks dat het misschien heel snel was om over echte liefde en houden van te spreken, maakte het me blij dat Luke zoveel om me leek te geven en dat hij het idee had dat dit goed voelde. Hij wist het zelfs al, want anders had hij niet gezegd dat hij van me hield. ‘Luke,’ zei ik, omdat ik wilde dat hij hier goed naar zou luisteren. ‘Het is niet jouw schuld als iemand niet weet wat ze met al die gevoelens en woorden aan moet. Ik ken Rhi niet, ik kan onmogelijk over haar oordelen. Maar als zij niet in staat was om jouw gevoelens aan te horen, ze te bespreken en te accepteren, dan is dat iets wat bij haar lag. Niet bij jou.’ Het was dan ook niet iets waar hij zichzelf de schuld van moest geven. Ik wist echter ook wel dat het gemakkelijker gezegd was dan gedaan. Hij had bijna drie jaar een relatie met haar gehad. Het was een gewoonte geworden die er in was gesleten en het zat behoorlijk diep. Dat was immers de reden dat dit al twee keer was gebeurd. ‘Ik wil niet dat je denkt dat je me wegdrukt door me te vertellen dat je van me houd, of omdat je me een knuffel geeft of een roos voor me wil kopen. Want al die manieren, dat is hoe jij je liefde uit naar mij. En ik heb zoveel geluk dat ik met jou ben. Met iemand die dat gewoon durft.’ Hij had er achteraf misschien wel spijt van dat hij het had gezegd, maar er was ook een deel in hem dat het had willen zeggen. En daar haf hij wel lef voor nodig gehad. Ik boog me iets naar voren, zodat ik hem een kus kon geven. ‘Je bent zo belangrijk voor me, Luke. Ik had nooit verwacht dat iemand zo belangrijk voor me zou kunnen worden in zo’n korte tijd, maar dat is wel gebeurd. En daar ben ik echt ontzettend blij mee. En ik zou hier niet zijn als ik niet ontzettend veel om je zou geven’ Ik kreeg nauwelijks de tijd om mijn zin af te maken, want Luke had zijn armen al stevig om me heen geslagen. Ik deed hetzelfde bij hem en aaide door zijn natte krullen, terwijl de golven om ons heen bewogen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Frankie was zo’n bijzondere vrouw. Alles wat ze me zei, het was zo fijn om te horen. Ik wist dat haar woorden waar waren, door de manier waarop ze praatte, hoe ze me aankeek. Alsof ze wilde weten of ik het wel allemaal mee kreeg. Iets wat ik wel echt deed. Alles liet me weten dat ze het helemaal niet zo gek vond wat ik net had gezegd. Dat ze er hetzelfde over leek te denken, ondanks dat ze dat niet met zo heel erg veel woorden zei. “Dankjewel Franks.” Fluisterde ik. Ik hield haar zo goed mogelijk vast. Ze was hier naar toe gekomen en had echt met me willen praten. Niet alleen luisteren, maar ook hetgeen zei wat nu misschien wel belangrijk was om te horen. “Ik ga proberen om het me niet zo te laten beïnvloeden?” Ik wist dat ik daar misschien iets aan moest doen. Zeker nu ik van Frankie had gehoord dat het niet zo erg was om dat soort dingen te voelen, maar ook aan te geven. Ik wist echter ook wel dat het niet zomaar ging. Dat ik niet van vandaag op morgen ineens oké was om alles te zeggen. Zo ging dat gewoonweg niet. “Maar ik weet niet of het meteen lukt. Dus als het nog een keer gebeurd, wil je me daarin dan helpen?” Ik wist dat ik me op het moment heel erg kwetsbaar opstelde, maar dat had ik al gedaan door over dit alles te praten. Frankie was iemand bij wie ik het kwijt kon, ze zou me misschien zelfs kunnen helpen. “Natuurlijk Luke.” Fluisterde ze zachtjes. Ik gaf haar een kus op haar wang, ik liet mijn hoofd kin op haar schouder rusten, zodat ik mijn hoofd vervolgens zachtjes tegen die van Frankie kon laten rusten. Het was bijzonder dat ze hier was, maar ook dat ze dit soort dingen zei. Ze was niet bang om te praten over gevoelens. Iets wat ik helemaal niet gewend was. Daarin moest ik echt nog heel erg veel leren. De afgelopen jaren was het allemaal een beetje weg gedrukt. Had ik geprobeerd het weg te drukken, want dat was beter geweest voor mijn relatie. Iets wat in onze relatie heel erg anders was. “Je bent echt een lieverd Frankie.” Dat was ze echt. Ze was zo lief? De woorden die ze zei leken precies te kunnen pakken waar ik me zorgen om had gemaakt. “En het is heel bijzonder dat je dit soort dingen kan zeggen. Dat je niet bang bent om aan te geven dat we moeten praten. Dat is wel echt iets wat ik nodig heb?” Dit zou niet morgen over gaan, maar ik wist nu wel dat Frankie me hierin mee zou helpen. Ik trok me weer terug en gaf Frankie nog een kus. “Kom, we zijn hier net gekomen om te zwemmen, dus laten we dat nu dan ook maar gaan doen.” Zei ik lachend. Ze was net weer terug gelopen, dus ze had helemaal niet in het water kunnen zetten. “Gelukkig. Ik heb echt het gevoel dat ik het halve strand in mijn badpak heb zitten.” Nu ik ging staan, voelde ik precies waar Frankie het over had. “Dan heb ik de andere helft in mijn zwembroek zitten.” Ik liep verder het water in, al voelde het nu heel erg anders dan het net had gedaan. Mijn hoofd voelde heel wat rustiger. Ik deed mijn best om het zand er een beetje uit te krijgen. “He Franks?” Vroeg ik na een tijdje, terwijl ze ook bezig was geweest om het zand een beetje uit haar badpak te krijgen, wat er echt heel erg grappig uit had gezien. “Ja?” “What did the wandering crab say when he finally made it back to the ocean?” vroeg ik lachend, want ik vond het zelf gewoon echt een heel erg leuk grapje. Frankie schudde lachend haar hoofd. “Wat zei hij?” “Long time no sea!” Gelukkig moest Frankie er net zo hard om lachen als ik dat deed. Dat was echt een van de redenen dat dit goed ging. We hadden dezelfde humor en dat vond ik wel echt heel erg belangrijk

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ik wad de hele dag al nerveus. Er was geen andere manier om het te omschrijven. We waren twee dagen geleden al aangekomen in Noorwegen, zodat we rustig hadden kunnen wennen aan het tijdsverschil en even hadden kunnen settelen, maar vandaag was Edyn jarig. We waren de dag begonnen met een groot ontbijt, waar iedereen aan mee had gedaan. Het restaurant in het hotel had speciaal voor ons een grote tafel gemaakt, zodat iedereen er bij had kunnen zitten en we met elkaar hadden kunnen praten. Daarna waren we naar de suite van mij en Edyn gegaan, waar iedereen haar cadeaus al had neergezet en aan haar had gegeven. Dat was al een heel leuk moment geweest, omdat Edyn echt blij was geweest met alles wat ze had gekregen. Van de tekeningen van haar broertjes en zusjes, tot de echte cadeaus die er tussen hadden gezeten. Nadat ze alle cadeautjes uit had gepakt en iedereen een uitgebreide knuffel had gegeven voor alles wat ze had gedaan, had ze nog een tijdje met Frankie en Luke gebeld. Voor hen was het namelijk al veel later op de dag geweest, maar ze hadden haar nog wel willen feliciteren! De rest van de dag hadden we in de sneeuw besteed. We hadden een stuk gewandeld en we hadden de hondjes meegenomen. Loulou en Pixie vonden de sneeuw haast net zo leuk als Edyn dat deed. Ze was gaan sleeën met Jake en Tyler en samen met Abby en Maddie had ze sneeuwengeltjes gemaakt. Tijdens het wandelen was er een groot sneeuwgevecht ontstaan, waar iedereen aan mee had gedaan. Echt iedereen! Uiteindelijk hadden we een herberg gevonden waar we warme chocolademelk hadden kunnen drinken en lekkere gebakjes hadden kunnen proeven. Toen Jackie had verteld dat Edyn jarig was geweest, had ze zelfs een gratis stukje taart gekregen, met een kaarsje er in! Nadat we daar goed hadden geluncht, waren we weer de sneeuw in gegaan. We hadden wel op tijd terug gemoeten, omdat ik wat vroeger had gereserveerd voor het avondeten. De echte verrassing was immers nu pas, nu het volledig donker was en al wat later op de avond. Edyn had al wel geweten dat we een wandeling zouden maken om het noorderlicht te kunnen zien, maar dat was niet het enige. Ik zou haar ten huwelijk vragen en dat was hetgeen waarvoor ik de hele dag al nerveus was. Na het eten had iedereen zich nog goed op kunnen frissen en warm aan kunnen kleden, omdat het buiten echt heel erg koud was op het moment. We waren nu al een tijdje aan het wandelen. Iedereen liep een beetje door elkaar. Momenteel liep Edyn naast de gids, samen met Pixie en Rhi. Ze luisterden naar alles wat er werd verteld. Zelf had ik een tijdje alleen gelopen, samen met Loulou. Keith was nu echter naast me komen lopen. ‘Denk je dat ze enig idee heeft?’ vroeg hij zacht. Edyn liep wel een stukje voor ons, maar ze zou ons niet echt kunnen horen. Ik was echter wel blij dat Keith fluisterde, want op hem, Jackie, mijn ouders en Rhi na, wist niemand het! ‘Ik denk het niet,’ fluisterde ik terug. Ze had zelfs niet door dat ik de ring in mijn jaszak had zitten. Dat had ik toch wel te danken aan die dubbel gevoerde winterjas. ‘Nerveus?’ Ik knikte. ‘Ontzettend.’ Er was geen ander woord voor, echt niet! ‘Ik ben zo bang dat we het licht niet te zien krijgen. Dan is mijn hele idee verpest. Of dat ik dingen vergeet, of dat de ring in de sneeuw valt.’ Er kon zoveel mis gaan! Letterlijk alles! Keith legde zijn hand op mijn schouder, waardoor ik stopte met lopen. Ik keek even naar de rest die langs liep. Iedereen was bezig met zijn of haar eigen ding. ‘Michael, je gaat niks vergeten. Want je weet precies hoe je je voelt, hoe je over haar denkt. En zo wat als we het licht niet zien? Denk je dat Edyn daar iets om geeft?’ Ik schudde stilletjes mijn hoofd. Dat deed ze niet echt. Ze vond het veel belangrijker dat iedereen bij elkaar was en genoot. ‘Wat er ook gaat gebeuren, jij gaat je vraag aan haar stellen. En zij gaat ja zeggen, daar ben ik van overtuigd.’ Ik knikte, wederom stilletjes. Vervolgens sloeg ik mijn armen om Keith heen. ‘Hé, niet zo snel! Hij is nóg niet jouw zoon,’ grapte mijn vader naast me. ‘Pap!’ siste ik, omdat ik niet wilde dat iemand het toch nog zou horen! ‘Ik maak maar een grapje, Mike,’ zei mijn vader lachend. Ik schudde mijn hoofd en legde mijn hand op zijn arm. ‘Oké, oké. Maar niet meer grapjes vanavond!’ waarschuwde ik hem. Dat kon ik nu echt niet aan!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Noorwegen was echt prachtig. Het was in helemaal niets te vergelijken met Canada. Ik kon niet kiezen wat ik mooier vond. Ik kon echter wel een keuze welke vakantie ik fijner vond. Nu mijn familie er bij was, maakte het alles nog wel meer bijzonder. Dat niet alleen, maar hier konden we ook nog eens mijn verjaardag vieren, die was vandaag! Ik was echt heel erg verwend, wat echt heel erg lief was geweest. Morgen kon ik echter ook toekijken hoe iedereen de cadeautjes uit zouden pakken die ik uit had gekozen. Voor nu was dat echter nog heel erg ver weg. Vanavond waren we op pad gegaan om het mooie licht te zien! Ik was echt heel erg benieuwd hoe het er echt in het echt uit zag. Al was ons ook verteld dat het zou kunnen dat we het niet konden zien. De gids was echt heel erg leuk. Hij kon echt heel erg leuk vertellen over wat we allemaal om ons heen zagen en wat we zouden gaan zien als we op de juiste plaats waren. We hadden net een hele tijd over hondjes gepraat, want blijkbaar kwam het hier heel erg veel voor dat ze hondjes voor een slee zette en die zouden dan alles trekken. Ik vond het ergens best wel zielig klinken, maar hij had me gezegd dat de honden het juist heel erg leuk vonden en zo lang er maar niet te veel op de slee zat of stond zou het wel goed komen. Het waren hele sterke honden, die hele anders waren dan Pixie of Loulou. Ik vond het zo leuk dat die twee hier nu ook waren, dat ze mee hadden gekund op vakantie! Dat was heel erg bijzonder. Ze leken echt helemaal gek te zijn op de sneeuw. Zeker als je er een bal van maakte en het weg gooide. Pixie had vanmiddag zelfs bij mij op de slee gezeten! “Nog bedankt voor je cadeautje Rhi.” fluisterde ik. “Ik vind het echt heel erg cool.” Rhi had me echt een hele mooie poster gemaakt van Ariel. “Graag gedaan, het was echt heel erg leuk om te maken.” Rhi had eigenlijk altijd wel iets met kunst gedaan, iets wat volgens mij al een tijdje niet meer zo was geweest. Dit was heel iets anders. “Misschien kun je het vaker doen en kun je het verkopen?” Ik zou zoiets zeker kopen als ik het ergens zou zien! Want het was echt heel erg mooi en ik wilde het echt op een hele mooie plaats in huis laten hangen. “Wat heb je gemaakt?” Sven leek duidelijk geïnteresseerd te zijn in Rhi. We hadden net al een tijdje met z’n drieën gepraat, maar vooral over hetgeen wat we hier konden zien en van de week nog konden doen. Hij had het wel gehad over een sneeuwscooter, iets wat Rhi heel cool had geleken. Misschien zouden we dat van de week nog kunnen doen. Het leek me ook wel leuk, het was volgens mij een beetje zoals auto rijden, maar dan op de sneeuw. Als we een paar volwassenen nodig hadden zodat de kinderen mee konden, dan wilde ik dat best wel doen? Al leek me wel dat Ethan en Evan het ook wel wilden en misschien nog wel meer mensen! Rhi begon te praten over de poster die ze had gemaakt, waardoor ik besloot om wat opzij te lopen. Volgens mij zagen die twee elkaar wel een beetje zitten, dan konden ze beter even met z’n tweeën praten. Zeker over zoiets. Dan kon Sven ook echt zien hoe cool Rhi wel niet was! Ik kwam als eerste uit bij Abby en Maddie, die samen met Ethan en Evan liepen. Ik zag wel dat Abby het een beetje moeilijk had. “Gaat het nog lieverd?” Ik zag haar knikken, maar volgens mij werd het wel zwaar. Het was ook veel zwaarder om in de sneeuw te lopen, zeker omdat we allemaal een beetje er in zakten. Ik had Pixie al een paar keer op moeten pakken omdat hij het ook moeilijk had. “Jawel.” “Als het niet gaat moet je het zeggen he. Ik kan je wel even op mijn rug dragen. Maar volgens mij zijn we er bijna en dan kunnen we de lichtjes van Frozen zien!” Daar had ik echt heel erg veel zin in. Abby en Maddie waren ook helemaal onder de indruk geweest dat we daar naar toe zouden gaan. “Ja, ik heb er echt heel erg veel zin in.” Gelukkig maar, het leek ook meteen er voor te zorgen dat Abby iets stevig door liep. Ik stopte even met lopen, zodat ik uiteindelijk bij Michael kwam die met mijn en zijn vader aan het praten was. Ik vond het echt heel erg fijn dat iedereen het zo goed met elkaar konden vinden. “Dit is echt al prachtig, he Mikey?!” Hij was diegene die dit had gepland. Wat echt heel erg bijzonder was!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ik was nog net niet geschrokken toen Edyn opeens naast me was komen lopen. ‘Wat?’ vroeg ik aan Edyn, omdat ik niet had gehoord wat ze had gezegd. ‘Dat dit al zo prachtig is!’ zei Edyn opnieuw, waarna ze een arm om mijn middel heen sloeg, zodat we samen konden lopen. ‘Ja, dit is ook al heel mooi.’ Het was hier heel donker. We hadden niet veel licht. Daardoor zagen we de hemel boven ons al heel goed. En het had iets heel bijzonders om hier met z’n allen te lopen. ‘Waar is Rhi?’ vroeg ik aan Edyn, omdat ze net nog bij haar had gelopen. Edyn wees iets naar voren, waar Rhi samen met de gids liep. ‘Volgens mij vinden ze elkaar wel leuk,’ fluisterde Edyn. Ik schudde lachend mijn hoofd. Natuurlijk moest dat nu gebeuren. Nadat we een tijdje hadden gelopen, stopten we opeens met lopen. ‘Kijk eens, allemaal! We hebben geluk vanavond. Het lijkt erop dat de natuur os een gunst verleend!’ Dat was de stem van Sven. Ik keek omhoog en zag tot mijn verbazing het groene licht. Iedereen werd stil, terwijl we keken naar hetgeen wat er boven ons gebeurde. Het licht bewoog, wat zo gek was om te zien! Maar tegelijkertijd was het ook zo mooi. Zo bijzonder. Voor mijn gevoel was het uit het niets verschenen! Ik keek naar Edyn, die naar boven keek. Alsof alles om haar heen weg was gevallen en alleen dat nog bestond. Dit was het. Dit was het moment waarop ik had gewacht. Het moment dat ik zo in mijn hoofd had gehad. Edyn, naar boven starend, verwonderd over wat ze zag. En ik. Ik die door mijn knieën zou gaan en voorzichtig haar aandacht zou trekken. Ik liet haar voorzichtig los, alleen maar zodat ik haar hand vast kon pakken. Voorzichtig ging ik op één knie zitten. De sneeuw voelde koud aan, maar dat maakte me niks uit. Edyn draaide zich verbaasd om en ze leek nog verbaasder doordat ik op de grond zat. ‘Mikey, wat doe je daar? Dat is koud!’ Ik schudde mijn hoofd. Het was niet koud. Ik had het in ieder geval niet koud. Daar was ik veel te nerveus voor. ‘Ik wil iets doen, en daarvoor moet ik echt zo zitten.’ Ik keek op naar Edyn. Ze zag er zo mooi uit! Zelfs als ze helemaal ingepakt was, met een sjaal en een muts. Haar neus en wangen waren rood van de kou, maar haar ogen stonden zo blij! En met het licht boven haar, was ze alleen nog maar mooier. ‘Wat dan?’ vroeg Edyn, die vervolgens op haar knieën tegenover me kwam zitten. Dat was niet de bedoeling! Ze moest blijven staan. ‘Eh…’ Ik keek opzij, naar de rest. Ik zag mijn vader zijn duimen opsteken en niet veel later deed Keith hetzelfde. Jackie knikte bemoedigend en mijn moeder leek iets te zeggen, maar ik had geen idee wat. Ik haalde diep adem en keek weer naar Edyn, die me vragend aankeek. Ik nam haar handen stevig vast tussen die van mij en legde ze zo, alle vier, op mijn knie. ‘Edyn. Ik eh, fuck…’ Ik schudde mijn hoofd, want het ging nu al fout! ‘Shit, ik wilde dit doen zonder te schelden. Want ik weet dat je het niet leuk vindt als ik dat doe. Zeker als ik het allemaal combineer en iets roep als “shit dick fuckballs”. Dan trek je je wenkbrauwen op en dan maak je zo’n lief, verbaasd gezicht. Maar ondanks dat je het dan niet leuk vindt, kom je wel naar me toe om te kijken wat er aan de hand is. En soms heb ik gewoon iets laten vallen of gaat er iets kleins mis, soms is het iets groots. Maar wat het ook is, je komt altijd kijken of het iets is wat we samen op kunnen lossen.’ Dat was wat ze deed. Ze kwam altijd kijken of ze iets voor me kon doen. ‘We kennen elkaar nu bijna vier jaar,’ zei ik zacht. Nu ik de eerste paar woorden eruit had, merkte ik dat het iets beter ging. ‘En in die vier jaar is dat hetgeen wat we steeds hebben gedaan. Voor alles wat we tegen zijn gekomen, hebben we geprobeerd om het samen op te lossen. Dat lukte misschien niet altijd, maar we waren er wel voor elkaar. Jij was er voor mij. Je hebt me geholpen op momenten waarop ik nog niet eens toe durfde te geven dat ik hulp nodig had. Jij wist al vrij snel dat je van me hield en ondanks dat ik zo verbaasd was om die woorden uit jouw mond te horen komen, wist ik het ook. Iemand zoals jij, Edyn. Zoveel van dat soort mensen lopen er niet rond op deze aarde. Misschien loopt er zelfs maar één iemand rond en ik heb zoveel geluk dat ik diegene tegen ben gekomen.’ Zonder Edyn had mijn leven er heel anders uit gezien, dat wist ik zeker. Zonder haar had ik misschien pas veel later de hulp gezocht die ik nodig had gehad om met bepaalde problemen in mijn leven om te leren gaan. ‘En ik zou nog zoveel meer over je kunnen zeggen. Bijvoorbeeld dat je, als je met mij mee bent op tour, iedereen altijd begroet en met iedereen een praatje maakt. Dat je je best doet voor je familie en dat je nog veel blijer bent als zij morgen jouw cadeautjes uitpakken, in plaats van dat jij vandaag alle cadeautjes hebt gekregen. Je denkt op zoveel manieren aan zoveel mogelijk mensen en dat maakt je echt een heel speciaal persoon. Een persoon dat ik heel graag in mijn leven wil houden, voor altijd.’ Ik liet Edyn haar handen heel even los, zodat ik mijn handschoenen uit kon trekken en in de sneeuw neer kon leggen. Ik haalde het doosje met de ring uit mijn zak en presenteerde die aan Edyn, waarna ik hem voorzichtig openmaakte, zodat ze de ring kon zien. ‘Er is maar één manier waarop ik aan je duidelijk kan maken dat ik jou voor de rest van mijn leven in mijn leven wil, en dat is deze. Je zou me zo ontzettend blij maken als ja zou zeggen. Dan zou ik echt de meest gelukkige man op deze aarde zijn.’ Met mijn vrije hand pakte ik die van haar vast en ik verstrengelde onze vingers. ‘Ik wil ontzettend graag met je trouwen… En ik hoop dat jij dat ook wil?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik kon niet geloven dat dit echt was. Dat we konden kijken naar het mooie licht, dat echt op de meest mooie manier bewoog. Iedere seconden was weer anders, het zorgde er voor dat we allemaal een andere gloed op ons gezicht kregen. Wat ik ook aan Michael kon zien, toen we samen in de sneeuw zaten. Ik snapte niet zo goed waarom hij dat had gedaan. Gelukkig hadden we allemaal goede broeken aan, die de sneeuw nog een beetje tegen hielden, waardoor we niet meteen natte benen hadden. Daardoor kon ik naar de lieve dingen luisteren die Michael over mij zei, ondanks dat hij was begonnen met wat vloekwoorden. Dat was iets wat bij Michael hoorde en ik had er wel een beetje mee leren leven. Heel soms kwam er ook zoiets uit mijn mond, al sloeg ik dan wel echt meteen mijn handen voor de mond, want dat was niet hetgeen wat je moest zeggen! Michael had het ook over de cadeautjes, of over het feit dat ik iedereen altijd begroette als ik mee ging op tour. Ik vond het altijd leuk? Soms waren dezelfde mensen mee, dan vond ik het leuk om een praatje met ze te maken, om te weten hoe het met hun families ging. Of ik leerde nieuwe mensen kennen, wat ook leuk was. Michael was zo lief, maar het duurde echt een tijdje voordat ik begreep wat hij precies aan het doen was. Zelfs toen hij de ring liet zien, had ik het gevoel dat het een andere cadeautje voor mijn verjaardag was. Een hele mooie ring! Pas toen Michael zijn vraag stelde, had ik echt door wat er aan het gebeuren was. Hij vroeg me of ik met hem wilde trouwen! Natuurlijk wilde ik dat! Maar er gebeurde zoveel dat ik niet heel erg goed wist wat ik moest zeggen of moest doen. “Dat is zo lief Mikey!” zei ik als eerste, want dat was op het moment volgens mij het belangrijkste. Hij had zulke lieve dingen over me gezegd en dat vond ik echt bijzonder. We vertelden elkaar wel eens hoe belangrijk we elkaar vonden. Ik vond het fijn om Michael aan te geven dat ik van hem hield en waarom ik dat deed. Op dat soort momenten was hij soms heel erg stil. Zo voelde ik me nu ook wel een beetje. Ik wist echt niet goed wat ik moest zeggen! Hij had gezegd dat er maar één iemand van mij was, wat ook echt wel zo was, want het zou gek zijn als er een andere Edyn was. Maar ik wist ook gewoon dat we samen hoorden te zijn. We hadden zoveel geluk gehad dat we die avond beiden in de bar waren geweest, dat Michael er ook was geweest. “Ik vind het gewoon heel erg fijn om iedereen zo blij te zijn en cadeautjes maken mensen blij.” Ik kon niet wachten totdat we morgen van alles uit zouden kunnen pakken. “En nu heb je een heel erg mooi cadeautje voor ons.” Dat was wel echt zo. Niet alleen voor mij, maar ook voor zichzelf. Hij had aangegeven dat hij de rest van zijn leven wilde doorbrengen met elkaar. Dat was toch lief. “En de ring. Die is zo mooi!” Ik keek naar de ring, die echt prachtig was. Hij was zo aan het schitteren, nog meer dan de sneeuw die onder ons lag. “Is dat een snowflake?!” Volgens mij wel! Dat was toch heel erg bijzonder. Een ring in de vorm van een sneeuwvlokje. Zoiets had ik echt nog nooit eerder gezien, dus het was vast heel erg moeilijk geweest om hem te vinden. Maar Michael had het voor mij gekocht, om een hele bijzondere vraag te stellen. “En ik houd ook zoveel van jou, Mikey. Zoveel!” Dat moest hij echt weten! Ik vond eht zo belangrijk om hem te laten weten dat ik van hem hield en dat probeerde ik ook wel zoveel mogelijk te doen. Ik voelde Pixie aan mijn benen krabben. “Ooh hoi Pix, kijk wat een mooie ring baasje heeft gekocht.” “Edyn!” Ik keek om naar Ethan, die mijn naam had geroepen, wat ik niet helemaal snappen. “Misschien moet je Michael een antwoord geven op zijn vraag, lieverd.” Zei mijn vader vervolgens. Ik keek naar Michael, wiens gezicht een klein beetje was vertrokken. Het was echt aan hem te zien dat hij echt heel erg nerveus was, wat helemaal niet de bedoeling was. Want natuurlijk wilde ik met mijn trouwen. “Sorry Mikey.” giechelde ik zachtjes. Ik nam zijn gezicht tussen mijn handen en gaf hem een kus. “Natuurlijk wil ik met je trouwen. Heel erg graag!”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Het applaus van iedereen voelde als het meest bijzondere applaus wat ik ooit in ontvangst had mogen nemen. Als ik op tour was, dan klapten ze allemaal voor ons. Voor ieder nummer, zelfs tijdens de nummer werd er geklapt voor hetgeen wat we hadden gespeeld. Maar nu werd er geklapt voor ons. Voor het leven dat Edyn en ik samen zouden gaan delen. Ze had ja gezegd. Ze had mijn gezicht tussen haar handen genomen en me gezoend, waarna ze toch echt had gezegd dat ze met me wilde trouwen! Gelukkig maar, want ik had niet geweten hoe ik had moeten reageren als ze dat niet had gewild! Ze was net zo afgeleid geweest dat ik nog geen eens een antwoord had gekregen en ik had haar ook niet durven onderbreken, omdat ze wel heel erg blij had geleken! Ethan was degene die Edyn haar aandacht had getrokken en vervolgens had Keith haar erop gewezen dat ze me nog een antwoord had moeten geven. Dat had ze nu gedaan en het was het beste antwoord wat ze me had kunnen geven! ‘Ja?’ vroeg ik zachtjes aan Edyn, omdat ik niet helemaal kon bevatten dat dit zojuist was gebeurd. Dat ik het aan haar had gevraagd en dat ze had gezegd dat ze met me had willen trouwen. ‘Ja, natuurlijk!’ zei Edyn nog een keer, met een grote glimlach op haar gezicht. Ik kon het niet laten om haar nog een kus te geven. Daarna haalde ik de ring uit het doosje en gebaarde ik naar Edyn haar hand, dat ik hem graag bij haar om wilde doen. ‘Oh ja!’ Snel haalde ze haar handschoenen van haar vingers af en stak ze haar handen naar me uit. ‘Om welke hand moet hij?’ vroeg ze vervolgens zachtjes, waardoor ik moest lachen. Tegenwoordig maakte het volgens mij niet meer uit, maar er waren een hoop verschillende redenen om voor een hand te kiezen. De linkerhand was dichterbij het hart, maar in de rechterhand zat een ader die volledig van daar naar het hart toe ging. Ik pakte de hand die Edyn het vaakste zou gaan gebruiken, zodat ze de ring daardoor ook vaak zou zien, en schoof hem daar aan haar ringvinger. Vervolgens liet ik haar hand zien aan de rest, waardoor er opnieuw geklapt werd voor ons allebei. Edyn sloeg haar armen om me heen, maar ik had niet echt goed mijn evenwicht bewaard en daardoor belandden we allebei in de sneeuw. Lachend, dat wel. Ik sloeg mijn armen om haar heen en trok haar stevig tegen me aan. ‘Ik houd van je,’ fluisterde ik haar toe. Dat had ik net ook al tegen haar gezegd, maar ik wilde het nog een keer tegen haar zeggen. Want nu zei ik het tegen mijn verloofde! Ik hoorde Loulou en Pixie allebei blaffen. Ze stonden zelfs al naast ons om te kijken of het allemaal wel goed ging. Ik drukte mezelf iets overeind en sloeg mijn arm om Loulou heen. ‘Heb je dat gehoord? We gaan trouwen. Dan zijn we echt een gezinnetje.’ Dat was wat Edyn altijd had gewild. Wat ze nog steeds wilde. Dit was nog maar het begin. Als we eenmaal getrouwd zouden zijn en we zouden verder zijn, dan zouden er misschien ook wel kinderen komen. Want dat was wel wat ik wilde. Ik wilde het allemaal, met Edyn. Mijn moeder en Jackie kwamen naar ons toe gelopen, om ons overeind te trekken uit de sneeuw. Vervolgens kreeg ik een dikke knuffel van mijn moeder. ‘Dat was prachtig, Mike.’ Ik glimlachte en hield haar goed vast. Ik was blij dat ze het mooi vond. Al snel wisselden we om, zodat ik Jackie in mijn armen had en Edyn kon knuffelen met mijn moeder. In de verte hoorde ik al een champagne fles die open ging. Hoe ze die mee hadden genomen wist ik ook niet. ‘Ik ben zo blij dat Edyn jou heeft gevonden, Michael. Dat is wat ik iedereen toewens. Iemand die zoveel van ze gaat houden, zoals jij dat nu bij haar doet,’ vertelde Jackie. Door de trots in haar stem werd ik alleen maar meer verlegen. Ik besloot dan ook om verder niks te zeggen. ‘Je vader heeft een grote fles champagne meegenomen en ik heb ook wat voor de kinderen. We moeten het vieren en jullie moeten samen op de foto!’ kirde mijn moeder. Volgens mij had ik daar weinig tegen in te brengen, maar ik wilde ook wel een foto om dit te herinneren! Want dit was ontzettend speciaal en ik had me nog nooit zo gelukkig gevoeld.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
We waren verloofd! Zo af en toe hadden we er wel over gesproken, over wat waar we ons over een paar jaar hadden zien staan. Op dat soort momenten had ik Michael aangegeven dat ik in die tijd verloofd wilde zijn, of misschien wel getrouwd. Een ander huisje, waar we echt een gezinnetje op konden bouwen en misschien een kindje op de weg. Als we het daar over hadden gehad, dan had Michael altijd wel aangegeven dat hij dat ook wilde hebben, maar nog niet meteen. Dus ik had niet gedacht dat dit er nu al van zou komen. Dat Michael zou vragen of ik de rest van ons leven bij elkaar wilde zijn. Iets wat ik natuurlijk wilde en dat wist hij volgens mij ook wel! Nu hadden we echter iets dat ons aangaf dat het echt zo was, een ring die liet zien dat we op een dag gingen trouwen! Een moment dat aan had gegeven hoeveel we van elkaar hielden. Dat was echt heel erg bijzonder. Michael en ik werden in knuffels getrokken door onze moeders! Waarschijnlijk hadden ze wel geweten dat dit zou gaan gebeuren, want anders hadden ze ook geen champagne meegenomen. Ik voelde me echt een beetje gek, alsof alles om me heen gebeurde maar ik er zelf niet heel erg veel van mee kreeg. Het enige wat ik kon doen was naar Michael kijken en glimlachen, om vervolgens een blik te werken op de prachtige lucht die boven ons hing. Rhi werd een beetje naar voren getrokken, omdat ze een camera bij zich had, wat betekende dat ze foto’s zou gaan maken. Voordat we die konden maken, voelde ik echter haar armen om me heen. “Gefeliciteerd.” Fluisterde zachtjes. “Dankjewel. Het is zo bijzonder dat jullie hier allemaal zijn.” Misschien hadden zij iets meer door gehad, maar ik had echt helemaal niets geweten. Zelfs toen Michael op de grond was gaan zitten, had ik het niet begrepen. Daarom was ik bij hem gaan zitten! Niet dat k het anders had gedaan als ik er de kans voor had. Zo waren we dicht bij elkaar geweest. “Edyn! Edyn!” Maddie en Abby kwamen aangerend, ik voelde hun armen ook om me heen, waardoor we even met z’n viertjes stonden. Ik merkte wel dat Rhi zich iets terug wilde trekken, maar dat wilde ik niet. Ik wilde haar vast blijven houden. Door haar stonden we hier! Zij was de reden dat ik Michael had leren kennen, als ze niet in die bar had gewerkt, was ik daar ook nooit geweest en had ik Michael nooit leren kennen. Ik was vast nog naar concerten gegaan met Rosa, maar dat was anders? Dan hadden we elkaar nooit gesproken en had ik de mooiste persoon van de wereld niet kunnen leren kennen. “Je gaat trouwen!” Bracht Maddie enthousiast uit, waarop ik knikte. Ik kon het zelf haast niet geloven dat ik zou gaan trouwen! Het zou ook nog wel eventjes duren. “Doe je dan ook een hele mooie jurk aan?” Ik moest er wel zachtjes om lachen, want dat was iets wat ik nog helemaal niet wist, maar ik had het wel altijd voor me gezien? Een mooie witte jurk. “Ja, die gaan we vast een keer samen uitzoeken.” Ze zouden wel mee moeten, net zoals Rhi, mijn moeder en Karen. “Mogen wij dan ook een mooie jurk aan?!” “Natuurlijk, jullie mogen alles aan wat jullie maar willen!” Ik kon me niet voorstellen dat ik ze zou dwingen om een bepaald soort jurk aan te laten trekken. Rhi ook niet? Die hield helemaal niet van jurken. Het zou vast nog wel een tijdje gaan duren voordat we echt zouden gaan trouwen, maar als we dat deden wilde ik niet dat het allemaal strak was. Het ging om liefde en niet om hoe alles er uit zag! “Ik wil een foto maken van jou en Michael.” Zei Rhi uiteindelijk. “Natuurlijk!” Ik wilde heel erg graag met Michael op de foto. Ik zag dat hij aan het praten Jake en Tyler, die natuurlijk ook van alles wilden leven. Ik liep naar Michael toe en sloeg mijn arm om zijn middel heen. “Ik kan dit echt niet geloven. Het is zo zo lief Mikey.” Ik moest iets op mijn tenen gaan staan om hem een kus op zijn wang te kunnen geven. “Rhi gaat een paar foto’s van ons maken.” Michael had ondertussen al een glas champagne gekregen, maar die pakte zijn moeder van hem over, zodat we samen op de foto konden. Ik raakte echter een beetje afgeleid door het licht. “Het is zo’n bijzondere plaats. Ik vind het echt lief dat je dit uit hebt gekozen. Echt heel erg lief.” Dit was hij waarschijnlijk al een tijdje van plan geweest, want hij had precies geweten waar we hadden moeten zijn! “Ik houd zoveel van je.” Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder, zodat ik naar boven kon kijken. Ik wilde zoveel mogelijk van dit moment herinneringen, alles meenemen in mijn hoofd.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Edyn had echt ja gezegd! We waren nu verloofd! De ring zat om haar vinger en iedereen was zo blij. Dat was ik ook! Ik kon nog steeds niet geloven dat ik dit echt had gedaan. Dat het allemaal echt was gebeurd en dat we hier nu samen stonden, verloofd! Er ging al zoveel door mijn hoofd heen, maar tegelijkertijd wist ik niet echt wat ik moest doen. Het enige wat ik kon doen, was heel breed lachen. Want alleen dat voelde goed op dit moment! Lachen en blij zijn dat ik Edyn naast me had staan! Het kwam tevens ook wel goed uit dat het lachen vanzelf ging, aangezien Rhi al foto’s aan het maken was. ‘Ik wilde het in de sneeuw doen. Want ik weet hoeveel je van sneeuw houdt en toen we samen in Canada waren, toen was je ook al zo blij. Sneeuw is iets magisch en dit leek me echt de perfecte plek. En de perfecte dag.’ Ik had het niet zomaar op haar verjaardag gedaan! Edyn hield van haar verjaardag, maar niet eens omdat ze dan cadeautjes kreeg. Ze hield ervan omdat ze dan haar hele familie kon zien. Ze kon spelen met haar broertjes en zusjes, praten met Rhi en ze kon samen met haar moeder in de keuken staan. Daarom was haar verjaardag zo belangrijk voor haar. Het was een dag waarop ze iedereen kon zien. En morgen was het Kerst. Dat was Edyn haar favoriete feest! Want dat was de dag waarop ze iedereen een cadeautje kon geven en dat ze aan de mensen om haar heen kon laten zien hoeveel ze wel niet om hen gaf. Daarom had ik het vanavond willen doen. Op haar verjaardag, op kerstavond. En het noorderlicht was misschien nog wel de meest bijzondere toevoeging aan het hele aanzoek. ‘En ik wilde dat iedereen er zou zijn. In ieder geval onze families. Want ik weet hoe belangrijk die voor je zijn,’ legde ik uit aan Edyn. Ik nam haar hand vast en kneep er zachtjes in. Ze hield echt van familie. Dat was voor haar het allerbelangrijkste. Ik had er over getwijfeld om Frankie ook mee te vragen, maar dan had Luke eigenlijk ook mee gemoeten en ik had het niet kunnen maken om Luke wel uit te nodigen, maar Cal en Ash niet. Dat zou dan allemaal weer zo vreemd worden. Dus dit was beter. Alleen onze gezinnen, allemaal bij elkaar. Dat was ook heel bijzonder om te zien. Volgens mij konden mijn vader en Keith het heel erg goed met elkaar vinden. En mijn moeder was dol op Abby en Maddie, wat ook niet meer dan logisch was. ‘Het is allemaal zo mooi, Mikey. Zo bijzonder! En de ring!’ Edyn hield haar hand omhoog. Ik had er heel lang naar gezocht! En niet alleen, ik had iemand gehad die me heel erg goed had geholpen. ‘Ik heb hem samen met Frankie uitgezocht. En we zijn samen naar de juwelier gegaan, toen jij en Luke naar de dierentuin gingen.’ Het was zo goed uitgekomen dat Luke, Edyn mee had gevraagd! We hadden het niet eens aan hem gevraagd, hij had het gewoon gedaan, precies op de dag dat Frankie en ik weg hadden willen gaan. ‘Frankie wist het?!’ vroeg Edyn. Aan haar gezicht te zien was het duidelijk dat ze helemaal niks door had gehad. Niet van dit, maar ook dat haar beste vriendin het wel had geweten. ‘Ik had een beetje hulp nodig,’ gaf ik toe, waarna ik haar een kus gaf. Frankie had me heel goed geholpen! Ze had me vandaag zelfs nog een peptalk gegeven via een spraakbericht, met name dat ik niet nerveus had hoeven zijn en dat Edyn toch wel ja zou zeggen. Het was lief dat ze er aan had gedacht, terwijl ze letterlijk aan de andere kant van de wereld zat. ‘Mogen wij ook nog met jullie op de foto?’ vroeg Jackie, waarna ze gebaarde naar Keith en naar mijn ouders. Ik knikte en stak mijn hand uit. Keith en Jackie kwamen als eerste. Keith ging naast Edyn staan en Jackie naast mij. Ik sloeg mijn arm stevig om haar heen en trok haar tegen me aan. ‘Weet je, Michael. Ik wilde altijd al een groot gezin,’ zei Jackie, terwijl Rhi al een aantal foto’s begon te maken. ‘En dat heb ik gekregen. Maar het mooiste aan een groot gezin hebben is dat er nog zoveel meer mooie mensen bij kunnen komen, zoals jij.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Michael had echt over alles nagedacht. Allemaal dingen die ik net nog niet had bedacht. Hij had me willen vragen op een plek waar sneeuw was. Ik was echt gek op sneeuw, maar het had ook echt iets magisch. Daarbij had hij het vandaag willen doen. Ik was gek op mijn verjaardag. Het was zo fijn om iedereen bij elkaar te hebben, het betekende echter ook dat het bijna Kerst was en dat was nog een dag waar we zoveel mogelijk van konden genieten. Zo te horen had Michael precies geweten wat hij had willen doen en dat had echt heel erg goed uitgepakt! Frankie had het echter ook geweten! Nu kon ik niet wachten om haar morgen te bellen. Iets wat ik sowieso wel had gedaan, zoals ze mij vandaag ook had gebeld voor mijn verjaardag! Het was leuk om haar en Luke samen te zien, ze waren zo gelukkig samen! Ondanks dat Frankie wist wat er was gebeurd, wilde ik wel echt heel erg graag met haar praten. Ze had dit geweten! Ze had Michael zelfs een beetje geholpen met de ring! Dat was toch lief? Ik was blij dat ze ook echt goede vrienden waren geworden, ondanks dat een paar maanden geleden er echt niet op had geleken. We gingen met mama en papa op de foto, om vervolgens ook een foto met Daryl en Karen te maken. “Kunnen we ook op de foto met z’n allen?” Ik wist dat Rhi nu foto’s aan het maken was, maar ik vond het ook wel fijn om een foto te hebben met iedereen die vanavond mee was. Sven kon best wel wat foto’s maken. “Alsjeblieft Rhi?” Ze hoefde er gelukkig niet heel erg lang over na te denken en gaf haar camera al aan Sven. Ik opende mijn armen, ten teken dat Rhi onze kant op moest komen, maar eigenlijk moest iedereen dat. Het kostte een paar een foto’s voordat iedereen een beetje normaal in beeld kwam. Ik wist zeker dat het echt een leuke foto zou worden, die we eigenlijk te weinig hadden! Het voelde nu heel erg onwerkelijk wat er allemaal gebeurde, wat er net was gebeurd! Als we straks terug zouden zijn in onze kamer, dan wilde ik er sowieso nog wel even over praten. Over alles! Ik wilde Michael nog zoveel vertellen, maar op het moment ging het even niet. Iedereen wilde wat vragen, praten. Wat ik ook heel lief vond. Ik was niet echt aan het opletten en voelde ineens hoe ik omhoog werd getild, waardoor ik wel even een gilletje slaakte. “Kom op, Edyn! Een paar jaar geleden vroeg je ons vaak genoeg om dit te doen, zodat je kon oefenen!” Ik keek omlaag naar Ethan en Evan, die me op hun schouders had getild. Ze hadden wel gelijk, toen ik nog cheerleader was geweest had ik ze vaak genoeg gevraagd of ze de wat moeilijker dingen met mij hadden kunnen oefenen. Ook omdat ik vaak genoeg naast het veld had gestaan als zij hadden moeten spelen. Ik legde mijn handen op hun schouders, zodat ik iets steviger zat, want ik wist niet wat ze van plan waren. “Dat lijkt nog zo kort geleden en nu ga je trouwen.” Ik moest lachen, het was echt wel gek hoe dingen soms liepen. De tijd waar ze het nu over hadden, was een tijd waarin in Michael niet eens had gekend. Maar soms voelde het inderdaad alsof het nog niet zo heel lang geleden was. Ik was echter heel erg blij dat ik niet meer op school zat. Ethan en Evan lieten me uiteindelijk weer zakken, zodat ik tussen hen in stond. Ik sloeg mijn armen om hen heen. “We zijn echt blij voor je Edyn.” Ik gaf ze beiden een kus op hun wang. “Dankjewel. Ook dankjewel dat jullie hier zijn, dat betekent echt heel erg veel voor mij.” Ethan en Evan waren toch wel diegene die vaak hun eigen dingen hadden. Ze waren druk met school en met sport, waardoor ze soms ook niet mee konden op een hele week vakantie. Nu waren ze hier wel en daar was ik echt heel erg blij mee.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Om te vieren dat we verloofd waren, had de gehele familie blijkbaar nog van alles gepland. Voor Edyn hadden ze een hele avond gepland met haar zusjes, haar moeder en met de mijne. Ik wist niet precies wat ze waren gaan doen, maar ik had al wel begrepen dat er een hoop films zouden worden gekeken en dat Edyn tijd door mocht brengen met haar zusjes. Als je dat al aan haar vertelde, dan kon haar dag niet meer stuk. Ze hield van haar familie en tijd doorbrengen met hen was misschien nog wel het belangrijkste! Met de vrouwen allemaal bij elkaar, betekende dat ook de mannen een avond voor henzelf hadden. We hadden ons eigenlijk al snel teruggetrokken in de bar van het hotel. Ook Jake en Tyler waren erbij, ondanks dat ze nog veel te jong waren om te mogen drinken. Ze hadden vrijwel alleen maar frisdrank opgehad, totdat ze een slokje bier hadden mogen proeven van Keith. Daarna hadden ze gesmeekt om een blikje en toen waren Evan en Ethan naar de bar gegaan om een soort shandy te bestellen. Dat leek op bier, maar dat was het niet. Evan en Ethan hadden echter gedaan alsof het Noors bier was geweest en ze hadden het meteen geloofd. Het resultaat ervan was dat Jake en Tyler nu dachten dat ze dronken waren en heel overdreven aan het wankelen waren en soms een hele grote lachbui hadden. Dat terwijl ze daarvoor lang niet genoeg binnen hadden gehad. Door de avond waren er bij ons echter wel wat verschillende biertjes doorheen gegaan. Ik had heel lang gepraat met Ethan en Evan, terwijl Keith en mijn vader van de ene discussie naar de ander gingen, op een goede manier. Voor mijn gevoel hadden ze in elkaar al een nieuwe beste vriend gevonden. ‘Michael, kijk eens! Jake kan helemaal niet meer lopen!’ Tyler wees lachend naar zijn broertje, die probeerde in een rechte lijn te lopen. Ik schudde lachend mijn hoofd en zette mijn lege glas, waar behoorlijk wat bier in had gezeten, aan de kant. Ik wreef in mijn gezicht en gaapte. Drank maakte me altijd moe. ‘Pas maar op, Jake. Straks betrapt je moeder je nog,’ zei ik tegen hem. Dat leek de twee jongens wel even wakker te schudde, aan hun grote ogen gezien. ‘Maar jij bent ook dronken!’ wierp Tyler tegen. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik ben niet zó dronken.’ Het viel nog wel mee! Het was niet zo erg als die keer dat we cocktails gingen drinken bij Ashton thuis, met tussendoor ook nog shots. Toen was het veel erger geweest. Voor mijn gevoel ging het nu nog wel prima. ‘Echt wel! Straks krijg je nog op je kop van Edyn.’ Ik schudde mijn hoofd. Edyn gaf me niet op mijn kop. Dat had ze nog nooit gedaan als ik dronken was. Ze kwam me alleen maar knuffelen en ze legde me op bed, waarna ze me alleen nog maar meer knuffelde! Dat was fijn. ‘Michael heeft tenminste een verloofde die hem op zijn kop kan geven als het nodig is,’ zei Keith. Ik schudde mijn hoofd, dat deed Edyn niet echt. ‘Ze geeft me alleen tomaten of courgette.’ Misschien was dat ook wel een soort van op mijn kop geven. ‘Ik houd niet van tomaat.’ Ik trok een vies gezicht. Tomaat was echt heel erg vies! Edyn gaf me dat alleen als ze boos op me was, maar dat was ze eigenlijk al heel lang niet meer geweest. ‘Wanneer komen jullie eens met iemand thuis die jullie vies eten voorgeschoteld als ze boos op jullie is?’ vroeg Keith aan Evan en Ethan, die tegenover me zaten. Beide jongens haalden hun schouders op. ‘Dat komt nog wel een keer, pap. Edyn is er zelf gewoon heel vroeg bij, dat is niet onze schuld!’ Ik vond het niet vroeg. Gewoon, op tijd. Voordat we echt zouden trouwen zou toch nog even duren. ‘Ik mis Edyn,’ zei ik, waarna ik me onderuit liet zakken op de bank waar ik op zat. We waren net verloofd! Dus we hadden genoeg dingen te doen samen. En het was nu alleen nog maar fijner om bij elkaar te zijn.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld