Elysium schreef:
Edyn.
De manier waarop Michael reageerde was wel waar ik op had gehoopt. Hij hielp mee te denken aan hoe we het allemaal aan konden pakken. Dit zou niet van de ene op de andere dag gebeuren, misschien zou het wel helemaal niet zo zijn. Als het echter zo ver was, wist ik wel dat Michael er alles aan zou doen om er voor te zorgen dat dit ging werken. Daar wilde ik ook voor zorgen! Het was echt niet de bedoeling dat Michael alles in huis zou gaan doen, maar we moesten het meer samen doen. Soms vond ik dat wel moeilijk? Als ik thuis bezig was, wilde ik Michael juist zijn rust gunnen. Dus als hij me vroeg of hij me kon helpen, zei ik ook vaak van niet. Nu moest ik misschien vaker aan gaan geven dat ik die hulp wel goed kon gebruiken, maar dat kwam vast wel goed. “Dat wil ik ook heel graag. Voor ons allemaal.” We verdienden het allemaal om alles uit ons leven te halen. Michael en ik, maar ook de diertjes. Zij moesten het ook goed hebben, maar door hetgeen wat Michael voor had gesteld had ik iets meer vertrouwen dat het wel goed zou komen. Dat Frankie af en toe op kon passen en dat op dagen dat zij en Luke te druk waren, wij dat konden doen voor hen. Hoe het ook zou lopen, we zouden er voor zorgen dat het ging werken. Dit was niet voor altijd, maar wel voor zolang als ik het leuk vond. “Het is lief dat je zo mee denkt.” Michael was echt meteen met ideeën gekomen en dat was eigenlijk het enige wat ik nodig had, weten dat hij er achter stond en dat we dit samen zouden gaan doen. Ik knikte op het idee van Michael. “Dat klinkt heel erg fijn en dat is ook heel erg belangrijk.” Als ik meer zou gaan werken, kon het best zo zijn dat we een beetje langs elkaar heen zouden leven. Dat was niet de bedoeling. Maar dat Michael er nu al rekening mee hield, betekende dat het niet te veel zou gaan gebeuren. “Zelfs als je weg bent.” Fluisterde ik. “Dan kunnen we gewoon met elkaar videobellen.” Je kon zelfs met elkaar samen een film kijken, als je het allebei maar op het juiste moment aan zette. “Dat kom goed.” Ik gaf Michael een kus op zijn wang, ik vond het zo fijn dat we hier zo goed over konden praten. “Misschien kunnen we dan lijstjes maken van dingen die we graag een keer samen willen doen.” Vaak deden we wel dezelfde dingen. Het was ook helemaal niet erg om iedere week te gaan picknicken, maar waren nog zoveel andere dingen die ook leuk waren. “Dat is een goed idee.” We hoefden het echt niet iedere keer te doen, het was maar net waar we zin in hadden. Het hele idee was echter heel erg mooi, dat we echt de tijd namen voor elkaar. Dat verdienden we beide. “En als je dan weer bij de prinsesjes bent, dan kom ik je zeker een keer opzoeken. Ik weet zeker dat Frankie en Luke dan ook mee willen.” Ik knikte, ik kon niet wachten totdat Frankie het ook een keer zou kunnen zien. We waren wel eens samen naar Disney geweest, maar dat was heel erg anders? “Ik weet zeker dat het je gaat lukken. Heb je al gekeken naar de inschrijving, wanneer de auditie is?” Ik schudde mijn hoofd. “Ik wilde er eerst met jou over praten. Maar de vorige keer was het eens in de paar maanden, het ligt er aan hoeveel mensen ze nodig hebben. In de zomer is het sowieso drukker, dus ik denk dat er voor die tijd sowieso nog een auditie is. Wat fijn is, want dan heb ik nog tijd om er wat meer aan te werken.” Ik vond het belangrijk om het uiteindelijk te krijgen, daarvoor zou ik wel mijn best moeten doen!
Edyn.
De manier waarop Michael reageerde was wel waar ik op had gehoopt. Hij hielp mee te denken aan hoe we het allemaal aan konden pakken. Dit zou niet van de ene op de andere dag gebeuren, misschien zou het wel helemaal niet zo zijn. Als het echter zo ver was, wist ik wel dat Michael er alles aan zou doen om er voor te zorgen dat dit ging werken. Daar wilde ik ook voor zorgen! Het was echt niet de bedoeling dat Michael alles in huis zou gaan doen, maar we moesten het meer samen doen. Soms vond ik dat wel moeilijk? Als ik thuis bezig was, wilde ik Michael juist zijn rust gunnen. Dus als hij me vroeg of hij me kon helpen, zei ik ook vaak van niet. Nu moest ik misschien vaker aan gaan geven dat ik die hulp wel goed kon gebruiken, maar dat kwam vast wel goed. “Dat wil ik ook heel graag. Voor ons allemaal.” We verdienden het allemaal om alles uit ons leven te halen. Michael en ik, maar ook de diertjes. Zij moesten het ook goed hebben, maar door hetgeen wat Michael voor had gesteld had ik iets meer vertrouwen dat het wel goed zou komen. Dat Frankie af en toe op kon passen en dat op dagen dat zij en Luke te druk waren, wij dat konden doen voor hen. Hoe het ook zou lopen, we zouden er voor zorgen dat het ging werken. Dit was niet voor altijd, maar wel voor zolang als ik het leuk vond. “Het is lief dat je zo mee denkt.” Michael was echt meteen met ideeën gekomen en dat was eigenlijk het enige wat ik nodig had, weten dat hij er achter stond en dat we dit samen zouden gaan doen. Ik knikte op het idee van Michael. “Dat klinkt heel erg fijn en dat is ook heel erg belangrijk.” Als ik meer zou gaan werken, kon het best zo zijn dat we een beetje langs elkaar heen zouden leven. Dat was niet de bedoeling. Maar dat Michael er nu al rekening mee hield, betekende dat het niet te veel zou gaan gebeuren. “Zelfs als je weg bent.” Fluisterde ik. “Dan kunnen we gewoon met elkaar videobellen.” Je kon zelfs met elkaar samen een film kijken, als je het allebei maar op het juiste moment aan zette. “Dat kom goed.” Ik gaf Michael een kus op zijn wang, ik vond het zo fijn dat we hier zo goed over konden praten. “Misschien kunnen we dan lijstjes maken van dingen die we graag een keer samen willen doen.” Vaak deden we wel dezelfde dingen. Het was ook helemaal niet erg om iedere week te gaan picknicken, maar waren nog zoveel andere dingen die ook leuk waren. “Dat is een goed idee.” We hoefden het echt niet iedere keer te doen, het was maar net waar we zin in hadden. Het hele idee was echter heel erg mooi, dat we echt de tijd namen voor elkaar. Dat verdienden we beide. “En als je dan weer bij de prinsesjes bent, dan kom ik je zeker een keer opzoeken. Ik weet zeker dat Frankie en Luke dan ook mee willen.” Ik knikte, ik kon niet wachten totdat Frankie het ook een keer zou kunnen zien. We waren wel eens samen naar Disney geweest, maar dat was heel erg anders? “Ik weet zeker dat het je gaat lukken. Heb je al gekeken naar de inschrijving, wanneer de auditie is?” Ik schudde mijn hoofd. “Ik wilde er eerst met jou over praten. Maar de vorige keer was het eens in de paar maanden, het ligt er aan hoeveel mensen ze nodig hebben. In de zomer is het sowieso drukker, dus ik denk dat er voor die tijd sowieso nog een auditie is. Wat fijn is, want dan heb ik nog tijd om er wat meer aan te werken.” Ik vond het belangrijk om het uiteindelijk te krijgen, daarvoor zou ik wel mijn best moeten doen!