Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The rychess return of the daylar

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
'Hm, daar kan ik me wel iets bij voorstellen,' zei Dayla. Zijzelf had ook niet verwacht hoe haar toekomst eruit zou zien toen ze heir voor het eerst kwam. Ze hoopte alleen voor Faelar dat hij hier om een heel andere reden zat.
Tijdens het verzorgen van haar wonden, keek ze af en toe op om te kijken waar Faelar mee bezig was. 'Je hebt een vaste hand,' begon ze. Ergens moest ze niet zo verbaasd zijn, ze had gezien hoe hij kon schieten. 'Vaak onder druk gewerkt?'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Wow, Dayla die zich kon indenken hoe hij zich ergens over voelde. Ze bleef hem maar verrassen vandaag. Faelar vond dat het eigenlijk wel eng begon te worden. Een klein beetje maar. Want dit was nog altijd beter dan dat ze hem afsnauwde.
Hij keek even op toen ze over zijn vaste hand begon. Hij glimlachte licht en schudde zijn hoofd. 'Nee, gewoon veel geoefend. Boogschieten dan, hechten niet.' Gelukkig. Hij trok zijn schouders op. 'Als je verder niet zoveel te doen hebt, moet je je toch zien te vermaken.' Daarbij maakte hij al die tijd zijn eigen pijlen - en bogen, wanneer nodig. Dat hielp ook wel.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla knikte. 'Waarom had je niet zoveel te doen?' vroeg ze verder. Dat was namelijk iets waar ze zich dan weer helemaal niets bij kon voorstellen. Ze was altijd wel bezig met iets, zijnde het opzoeken van bepaalde personen, het bedenken van trainingsschema's of de verplichte rust nemen die hoorde bij een trainingsregiment om gezond te blijven.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar trok een wenkbrauw naar haar op. Echt waar? Waarom dacht ze? 'Ik was elke dag ergens anders? Als je verder geen verplichtingen hebt, dan moet je het op hobby's hebben.' Als haar volgende vraag nu ging zijn wat een hobby was, werd Faelar waarschijnlijk gek. Maar dan was zijn stiekeme hopen dat ze weer "normaal" ging doen in ieder geval niet voor niks geweest. En dan had hij daar misschien ook wel een beetje spijt van.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ja, maar kijk, dat is dus niet logisch. 'Als je constant moet verplaatsen heb je juist veel te doen,' zei Dayla. 'Je moet zorgen voor eten, zoeken naar veilig drinkwater, kamp opzetten, locatie bepalen, doelen stellen.' Ze telde de items op haar vingers, maar wist dat ze na deze vijf nog niet eens klaar was. Ze keek Faelar aan. 'Dat is ook hoe je hier bent gekomen, is het niet?' Zonder een plan, zonder te weten waar het kamp zat, was het onmogelijk om het te vinden. Misschien kon ze nu eindelijk iets uit hem krijgen over hoe hij het voor elkaar had gekregen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar kon het niet helpen even te grijnzen toen ze door leek te hebben hoe het zat. 'Als je denkt dat ik er zoveel energie in stak, zit je er wel naast.' Eten en drinken waren wel een ding, maar als je met pijl en boog overweg kon was je al halverwege. En een niet-bestaand kamp hoefde je niet op te zetten. 'Als je denkt dat ik fan ben van dingen plannen, zit je er ook heel erg naast trouwens.' Maar dat leek ze zelf inmiddels ook wel te snappen. De halfling trok zijn schouders op. 'Ik ben hier oprecht gewoon per ongeluk binnen gewandeld.' Dat ze dat zelf niet geloven wilde, was haar probleem.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Of Faelar was ontzettend goed in liegen, of hij vertelde de waarheid. Het moest echter de eerste optie wel zijn. 'Kijk, er is een probleem met dat scenario, halfing,' begon ze. 'Deze militaire basis wordt sinds het ontstaan beschermd door een magische barrière. Geen levend wezen kan het zonder instructies vinden.' Ze sprong op van de tafel waarna ze ineens heel dichtbij Faelar stond. Dichterbij dan ze had geanticipeerd, maar ze kon nu niet meer terug. 'Zie je hoe dat feit voor inconsequenties zorgt in je statement?'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar was even stil. Heh? Dan wist ze toch ook van het gapende gat in deze zelfde barrière? Toch? Hij langer hij haar gewoon verbaasd aan keek, hoe meer hij door begon te hebben dat nee, dat wist ze niet. Hij had dingen gezien die hij niet had moeten zien. Of misschien nog erger, die hij niet had moéten zien.
'Degene die hem gemaakt heeft, heeft dan niet erg zijn best gedaan. Er zit een gat in. En die heb ik gevonden,' antwoordde hij.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla trok een wenkbrauw op, verward door zijn antwoord. 'Een gat? In de barrière?' Dat klonk alles behalve logisch. De verbazing op haar gezicht vormde al snel naar een frons. 'En hoe heb jij dat gat dan gevonden? Hoe heb je überhaupt de barrière gevonden? Het is niet alsof je er tegenaan kan lopen om te zoeken voor een zwakke plek, halfling, het weert de onbestemden af. Je had er niet eens in de buurt van moeten kunnen komen.'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Hoe ze reageerde op zijn uitleg, bevestigde voor Faelar alleen maar dat hij de juiste keuze maakte; dit was niet iets normaals. Zij zag niet hetzelfde als wat hij zag. En het laatste wat hij nu nodig had, was extra aandacht. 'Toeval, denk ik...' probeerde hij zich er dan ook maar weer uit te redden. Omdat "oh ik zag het gewoon" niet klonk alsof het in zijn voordeel ging werken. 'Of een voorgevoel, ik weet het echt niet.'
Eerlijk was eerlijk; hij wist het wel, hij snapte het alleen niet helemaal. Of helemaal niet, zelfs. Dus het was maar half gelogen!

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Nee, die vaagheid was ontzettend behulpzaam. Nu zou Dayla hem in vrede laten bestaan! Dus niet. Ze pakte Faelar bij zijn pols en trok hem mee de ziekenboeg uit, richting de uitgang. Er waren twee mogelijke situaties hier: of Faelar was niet wie hij zei dat hij was (wat knap zou zijn, aangezien hij ontzettend weinig over zichzelf vertelde) óf Faelar sprak de waarheid, wat betekende dat er een andere reden moest zijn dat de barrière een gat had. Welke situatie het dan ook was, ze moest langs Rayvon. En daarna ging Faelar hen leiden naar het punt in de barrière.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar fronste licht terwijl hij als een klein kind bijna meegesleurd werd. 'Z-zeg? Je had me ook gewoon kunnen vragen mee te lopen...?' Desondanks deed hij maar geen poging zich los te trekken. Hij wilde niet terug moeten voor een pols die uit de kom was of iets dergelijks.
'Waar gaan we eigenlijk heen?' bedacht hij zich ineens iets veel belangrijkers. Dayla was namelijk ineens een stuk minder spraakzaam dan normaal. Niet dat dat nu zoveel zei. Misschien had hij helemaal niks moeten zeggen. Dit antwoord was duidelijk ook niet goed geweest.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla zat iets te veel in haar eigen hoofd om Faelar te horen. Allerlei scenario's zaten in haar hoofd en des te langer ze geen antwoorden had, des te meer mogelijkheden erbij kwamen. Mogelijkheden die haar totaal niet bevielen.
Vrijwel op automatische piloot sleurde ze de halfling mee naar het hoofdgebouw, de deur door en linea recta richting Rayvon's kantoor. Ze gokte dat hij hier zou zijn, bezig met de formulieren van alle soldaten die zij zelf zojuist het kamp had uitgestuurd. Een nog naarder gevoel kroop omhoog. Wat als er een infiltrant tussen hen zat, en zij er nu voor had gezorgd dat deze niet meer gevonden kon worden? Dat zou een groot probleem worden voor het onderzoek.
Ongeduldig klopte Dayla op de deur van het kantoor, waarna ze binnenstormde en - na te controleren of er geen anderen waren - de deur achter haar en Faelar dichttrok. Rayvon staarde van haar, naar Faelar, en weer terug, met opgetrokken wenkbrauwen. 'Ik moet zeggen, je heb het langer volgehouden dan de meesten dachten, Faelar. Kan dit echter wachten tot morgen? Ik heb een hoop papierwerk om door te nemen.'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Oh daar was Faelar ook niet blij mee. Waarom moest hij wel allemaal antwoorden geven, maar zij niet? Omdat zijn antwoorden haar toevallig niet bevielen? Dan had ze in de eerste plaats niet moeten vragen, simpel.
Faelar gaf het dan maar op en liet zich meesleuren naar, wat hij nu besefte, Rayvon's kantoor. Geweldig. Net waar hij zin in had. Hij wilde eigenlijk heel graag gewoon naar bed, maar dat zag hij later en later worden.
Zodra ze binnen stonden, trok Faelar zijn arm los. Nu ze toch op plaats van bestemming waren, kon ze hem ook loslaten. En als ze dat zelf niet deed, hielp hij haar wel even. 'Dayla wil je wel heel graag spreken, geloof ik,' antwoordde hij alleen, terwijl hij over zijn pols wreef. Ze had hem echt niet zo stevig vast hoeven houden. Hij ging toch nergens heen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla haalde diep adem, waarna ze een spreuk over de deur uitsprak. Tegen nieuwsgierige oren. 'De basis is geïnfiltreerd,' zei ze vervolgens. Dat was immers het belangrijkste en moest gezegd worden voordat Rayvon weer in de papieren dook.
'Alweer? Dayla, oprecht, in het begin was het grappig, maar we weten allebei dat Faelar geen spionnenmateriaal is,' zei Rayvon. Hij wilde de twee uit zijn kantoor sturen, maar de blik in Dayla's ogen en het feit dat ze de ruimte had verzegeld, deed hem doen twijfelen. 'Tenzij het dit keer niet om hem gaat...?' begon hij voorzichtig, terwijl de vragen in hem naar boven begonnen te komen.
Dayla keek naar Faelar. 'Vertel hem wat je tegen mij hebt gezegd.' Hij zou het als beste kunnen uitleggen. Zij zelf snapte nog niet eens de helft van hoe hij hier was gekomen, maar ze wist er wel uit te begrijpen dat het goed mis was.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld