Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
We hadden nog een hoop leuke dingen kunnen doen in de tijd dat we op Edyn hadden gewacht. We hadden rondgelopen in het park en we waren rond de middag ook ergens gaan zitten om iets lekkers te eten. Daarna hadden we nog een attractie in kunnen gaan en daarna hadden we gewacht op Edyn bij de Jungle Cruise. Toen we haar hadden gezien, was het toch wel gek geweest! Om haar gewoon weer op de normale Edyn manier te zien, in plaats van hoe ze vanochtend als Rapunzel was geweest. We hadden haar allemaal verteld hoe goed ze het had gedaan. Edyn had graag de boot op gewild, dus daar hadden we natuurlijk mee ingestemd. We hadden haar niks kunnen weigeren, zeker niet na hoe lief ze vanochtend was geweest! Michael en Luke hadden een beetje rond willen lopen en Edyn en ik waren bij de railing gaan staan, zodat we in de zon hadden kunnen staan en van het uitzicht hadden kunnen genieten. Het verbaasde me dat Edyn opeens door haar knieën ging. Ik snapte in eerste instantie niet waarom! Zelfs toen ze een maar Minnie-oortjes pakte, snapte ik niet helemaal haar bedoeling! Pas toen ze begon te praten en uitlegde wat ze hiermee wilde bereiken, begon ik te snappen waarom ze zich zo gedroeg! ‘Ja, natuurlijk! Edyn, oh mijn god! Ja!’ riep ik enthousiast. Ik nam Edyn bij haar armen vast en trok haar overeind, zodat ik haar een knuffel kon geven. Ik vond het zo ontzettend lief dat ze mij daarvoor had gevraagd! Ze had andere vriendinnen die ze ook al heel erg lang kende. Linn, bijvoorbeeld! En ze had Rhi! Nu was Rhi misschien niet de persoon die zoiets zou willen doen, maar ik kon me voorstellen dat Edyn daar ook wel aan had gedacht! En ze had het ook nog eens op een hele lieve manier gedaan! Ze had oortjes voor me gekocht! Ik had ze eigenlijk niet eens echt goed bekeken, maar volgens mij waren ze heel erg mooi. ‘Wil je het echt doen?’ fluisterde Edyn, waarop ik knikte. ‘Natuurlijk! Ik vind het echt heel erg fijn dat je daarvoor aan mij denkt!’ Ik had Michael een beetje kunnen hebben met het uitkiezen van een ring en met het plannen van zijn aanzoek, en nu mocht ik Edyn helpen met het plannen van haar bruiloft! Dat was echt heel erg bijzonder. Ik liet Edyn los en nam haar handen vast, waar zij de oortjes nog steeds in vast had. Nu kon ik ze bekijken! ‘Ze zijn zo mooi!’ Volgens mij waren het oortjes van Aladdin, ‘Het is niet van Atlantis, maar ik vond deze ook wel heel erg mooi. Ze passen goed bij je haren,’ zei Edyn. Ik glimlachte en schudde mijn hoofd, waarna ik haar nog een knuffel gaf. Het maakte me echt niet uit welke oortjes ze had gekozen! Het was zo ontzettend lief dat ze het zo persoonlijk had willen maken! ‘Kom, dan doe ik ze op.’ Voorzichtig liet Edyn me los, zodat ze de oortjes in mijn haren kon schuiven. Ik voelde er eventjes aan en glimlachte trots. ‘We moeten snel een foto maken!’ zei ik tegen haar. Misschien konden we aan Michael of Luke vragen of ze een foto van ons samen wilden maken, en misschien kon ik ook nog een foto maken met de oortjes, dat ik ze vasthield! Dat zou vast heel erg leuk zijn! ‘We hebben al foto’s!’ Verbaasd keek ik om. Luke en Michael stonden niet eens erg ver van ons en ze hadden allebei hun telefoon vast! Dat betekende dat ze dit moment misschien wel vast hadden gelegd! Luke liep op ons af, zodat hij een arm om Edyn en om mij heen kon slaan. ‘Ik heb nu echt de beste date,’ zei Luke, maar Michael had daar wel iets over te zeggen. ‘Dude, mijn date is de bruid! Dat kan je niet winnen!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik had gewoon zeker geweten dat ik het hier had willen doen. Ik wist niet of het een ding was om iemand op deze manier te vragen of ze zo’n grote rol in de bruiloft wilde spelen. Frankie verdiende het echter. Ik had ook niet iets gewild waar iedereen naar ons had gekeken. Hier was het niet zo druk als in de rest van Disney. Er waren wel mensen en er hadden vast ook wel wat mensen naar ons gekeken, maar het was wel om ons gegaan. Michael en Luke waren in de buurt geweest en dat had ik ook heel fijn gevonden. Frankie was heel belangrijk voor ons allemaal geworden. Ze had Michael zelfs geholpen met de verlovingsring! Ik zou het ook heel erg leuk vinden als ze mee kon om een jurk uit te zoeken. Voor mij hoefde het allemaal niet helemaal groot en het hoefde ook niet overal te staan, maar als ik mensen zoals Frankie er maar bij had. Dat was veel belangrijker dan wat andere mensen er van vonden! “Nu kunnen we het de rest van de dag nog vieren! We kunnen straks nog lekker ergens foodies eten en we moeten naar World of Color of naar de Forever show!” Ik wist niet of we ze beiden zouden redden, maar ze waren beiden heel erg mooi! De ene was bij het water en de andere het kasteel. Het duurde echter nog een tijdje voordat alles begon en we konden hele leuke dingen doen in de tijd. “We moeten iets leuks doen. Iets voor Frankie!” Want Frankie had ja gezegd! Ze wilde echt mijn maid of honor zijn! Dat was echt heel erg lief! Dus daar moesten we echt mee doen. Ik wist al wel dat Frankie, Luke en Michael niet echt mee had gekregen in achtbanen en dat soort dingen. Ik vond nu wel dat het moest! Ze waren misschien een klein beetje bang, maar uiteindelijk moest je daar overheen, want een achtbaan gaf je juist een heel leuk gevoel in je buik, daarbij waren er echt hele mooie! “Zullen we zo naar de Space Mountain gaan?” Daar waren allemaal sterretjes! Iets waar Frankie heel veel over wist, het paste gewoon heel erg goed! “Ik weet niet…” Het was Luke die begon, waarop ik mijn hoofd schudde. “Ik weet dat het eng is, maar uiteindelijk is het heel erg leuk en ik weet zeker dat Frankie je hand wel heel erg goed vast wil houden en dan zie je ook allemaal sterretjes en planeten!” Frankie had me ook al wel eens door de telescoop laten kijken naar de sterretjes, maar in de achtbaan leek alsof je er tussen schreef. “En ik houd jouw hand heel erg goed vast.” Zei ik tegen Michael, om aan te tonen dat ik het meende, pakte ik zijn hand vast. “Voor Frankie.” “Hoe kunnen we daar nou nee tegen zeggen.” Luke trok Frankie even tegen zich aan en gaf haar een kus op haar wang, waardoor ik begon te glimlachen. Die twee waren echt heel erg lief samen en Luke wilde echt alles voor haar doen, dat was toch schattig? “Mikey?” vroeg ik zachtjes, want hij was de enige die er nog mee in moest stemmen, als hij het echt niet wilde, hoefde hij het echt niet te doen. Frankie en ik konden ook met z’n tweetjes in de achtbaan gaan terwijl Luke en Michael iets anders deden, we hadden nu echter tijd samen. Over een tijdje hadden we dat niet echt meer, dan moesten Michael en Luke op tour en konden Frankie en ik ook niet zomaar op bezoek komen. “Ja oké.” Zei Michael uiteindelijk, al was het nog heel erg voorzichtig. “Yay!” Ik klapte even in mijn handen, want ik vond het echt heel erg leuk dat we zo naar de achtbaan gingen! “En daarna kunnen we altijd kijken wat we kunnen doen.” In de buurt was ook nog de Matterhorn, maar ook de monorail waarmee we naar het andere park konden! Daar was nog een heel gedeelte wat we samen konden ontdekken. Natuurlijk kende ik wel heel veel, maar met z’n vieren hier zijn was heel erg bijzonder. “Ik vind het gewoon zo leuk dat we hier allemaal zijn en dat Frankie ja heeft gezegd en ik wil echt rond springen!” Als het kon had ik dat hier gedaan, maar dat was niet zo heel erg slim om te doen op een boot!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
De Space Mountain was een heel goed idee geweest! Het was één van mijn favoriete attracties, wat geen verrassing was geweest voor iemand. Gelukkig had Edyn Luke en Michael zover gekregen om mee te gaan. Ze waren allebei niet echt dol op achtbanen, zeker niet op eentje die onverwachts opeens werd afgeschoten. Ik had het heel erg knap gevonden dat ze mee waren gegaan! Luke was behoorlijk geweest in de rij en ook Michael had heel vaak om zich heen gekeken. En als we in de buurt hadden gestaan van het punt waar de achtbaan werd afgeschoten, hadden ze allebei de andere kant op gekeken. Ik had er echt heel erg om moeten lachen. Het was heel schattig geweest hoe nerveus ze daar allebei hadden gestaan. Ze hadden ook erg veel gegild tijdens de achtbaan, maar ze hadden het allebei gedaan! Daarna hadden we Luke en Michael laten kiezen. Michael had graag naar het Avengers gedeelte gewild, dus daar waren we nu! We hadden al wat dingen bekeken en nu waren Edyn en ik aan het wachten in de zon, terwijl Luke en Michael wat te eten haalden bij één van de krampjes. Ik had mijn oortjes even uit gedaan, zodat ik ze op de foto kon zetten met een mooie foto van het park als achtergrond! Edyn raakte voorzichtig mijn schouder aan. ‘Franks?’ Ik keek opzij en knikte. ‘Volgens mij zijn daar een paar meisjes die ons hebben gezien,’ zei Edyn. Ze leek het niet erg te vinden, maar ze leek het wel belangrijk te vinden om het even te melden. ‘Misschien wachten ze om te zien of we met Luke en Mike zijn,’ zei ik, waarna ik mijn oortjes weer in mijn haren schoof. Als ze fan waren van de band, dan wilden ze vast graag even praten met hen! Iets wat ik kon begrijpen. ‘Ik ga ze naar zwaaien,’ zei Edyn, waarna ze haar hand opstak naar de twee meisjes. Ik vond het prima, maar ik wist niet wat Michael en Luke wilden. Het was aan hen om te bepalen wat ze met fans wilden doen op een dag als deze! De meisjes zwaaiden wat ongemakkelijk terug naar Edyn, waarna ze met elkaar in gesprek gingen. Uiteindelijk kwamen ze voorzichtig naar ons toe geschuifeld. ‘Oh mijn god, hoi!’ zei één van de meisjes. ‘Hoi!’ zei Edyn meteen vrolijk. ‘Hebben jullie een leuke dag?’ vroeg ik aan ze. Het leek me van wel, want ze waren in Disney! Dan moest er toch iets heel ergs gebeuren voordat het een slechte dag zou zijn! ‘Ja, maar we hadden nooit verwacht dat we jullie hier tegen zouden komen!’ Ik glimlachte, ik wist wel hoe dat voelde! Ik kon me nog goed herinneren dat ik zomaar tegenover Edyn had gezeten! Ik had toen ook niet echt goed geweten wat ik had moeten doen. Zeker niet toen ze weg was gelopen en Pixie en Loulou bij me achter had gelaten! Ik had niks met ze gedaan, maar het had fout kunnen gaan! ‘Disney is ook zo’n grote plek!’ zei Edyn enthousiast. ‘Willen jullie wachten op Michael en Luke? Ze zijn nu eventjes weg, maar ze komen zo terug denk ik!’ De meisjes knikten ja, maar schudden vervolgens ook nee. ‘We wilden eigenlijk aan jullie vragen of we ook met jullie op de foto konden? Jullie lijken ze zo blij te maken! En jullie zijn ook heel erg lief!’ Ik werd een beetje verlegen door wat ze van ons vroegen. Ik keek naar Edyn, die mij vragend aankeek. Ik knikte snel. Zoiets kon ik niet afwijzen! ‘We kunnen hier wel een selfie maken!’ Edyn wees naar de plek waar ik net ook mijn foto had gemaakt. ‘Zullen we eerst apart en dan samen?’ stelde ik voor. Ik wist niet of ze ook echt apart op de foto wilden met ons, maar misschien vonden ze dat wel leuk. ‘Gaan jullie maar eerst met Frankie!’ Edyn pakte al een telefoon van één van de meisjes. Ik ging goed staan en gebaarde dat ze naast me moesten komen staan. ‘Kom, we maken er wel een paar!’ Toen de meisjes naast me kwamen staan, poseerden we een paar keer voor een foto. Zodra we klaar waren, kwam Edyn met de telefoon om de foto’s te laten zien! Aan het gezicht van één van de meisjes te zien, leek ze niet erg tevreden. ‘Ik sta er echt stom op,’ mompelde ze. Ik pakte de telefoon en bekeek de foto. ‘Ik vind dat je er heel erg leuk op staat! Je hebt een hele oprechte lach.’ Die had ze echt! Je zag dat ze heel erg blij was! ‘En je outfit staat je zo goed! Maar als je je echt niet fijn voelt bij de foto’s die we nu hebben gemaakt, dan maken we er nog een paar? Ik ben ook lang niet altijd blij met de foto’s die ik van mezelf maak, of iemand anders! Dat is heel normaal.’ Dat was het echt! ‘Meer mensen zouden dit moeten zeggen, maar je bent echt een inspiratie, Frankie! Zoveel mensen hebben het daar online al over, maar het is echt zo!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
De tour kwam steeds dichterbij, wat betekende dat de tijd die Michael en ik samen door konden brengen steeds belangrijker werd. Bij een groot deel van de tours was ik in het begin mee geweest. Europa, Japan, toen nog een keer Europa, misschien in een andere volgorde, maar ik was er wel geweest. Iets wat ik altijd heel erg leuk had gevonden. De manier waarop een concert in elkaar gezet was heel bijzonder. Ik sprak Michael er vaak genoeg over, hij had ideeën, maar de andere drie hadden dat ook en ze moesten een manier zien te vinden om dat samen te krijgen in één set. Iets waar ze nu volgens mij al wel grotendeels over eens waren. Voor het grootste deel leek het op de setlist die ze ook bij hun eigen tour hadden gespeeld. Al had Michael wel verteld dat ze Better Man niet zouden spelen. Iets wat ik heel erg jammer vond. Dan moest ik hem zelf maar wat vaker draaien, gelukkig was er zelfs een live versie. Nu ging er daar echter allemaal even niet om, juist niet! Ik had een paar dagen achter elkaar vrij, want zo ging dat eigenlijk altijd. Wat betekende dat we nu echt een paar dagen met elkaar door konden brengen. We hadden net al een stukje met de hondjes gewandeld en nu was ik bezig met thee en wat lekkers, omdat we hierna samen even wat spelletjes zouden gaan spelen. Ik wist nog niet wat, maar het had me leuk geleken dus ik had het voorgesteld. Michael had aangegeven dat hij het vast klaar had willen zetten, maar hij was al snel weer terug geweest in de keuken. “Hey heb je wat uitgekozen?” Dat was best wel snel, aan de andere kant maakte het allemaal niet zoveel uit, als we maar even met elkaar konden zijn. “Nog niet, ik bedacht me net ineens iets.” Dat had ik zo vaak! Dan stond ik ineens op de trap en de bedacht ik me iets en dan moest het eigenlijk ook meteen gebeuren, maar soms had ik het ook andersom! Dan wilde ik iets doen en vergat ik ineens wat het was. “Dan is het goed dat je naar beneden bent gekomen, voordat je het weer kwijt bent, dat is echt heel erg vervelend! Dat had ik gisteren nog toen ik de was wilde doen en toen lag Star daar ineens en toen heb ik een hele tijd geknuffeld en liep ik gewoon weg en ik was gewoon bijna vergeten om de was alsnog te doen!” Uiteindelijk had ik het wel gedaan en had Star de knuffels gehad die hij verdiende, dus het was helemaal niet erg. Toch snapte ik wel waarom Michael het nu wilde vertellen, want misschien was hij het zo wel allemaal kwijt omdat hij bezig was met het gamen. “Ik was me gewoon aan het bedenken, deze plek is denk ik niet meer geschikt voor ons samen?” Ik keek naar de kopjes die ik al had gevuld met de thee en bedacht me even wat Michael er mee bedoelde. Al kon het eigenlijk maar een ding betekenen, daarom draaide ik me wat om. “Wil je weer alleen wonen?” Michael had een hele tijd alleen gewoond en dan was ik hier wel af en toe geweest, misschien wilde hij dat wel weer? Ik snapte niet echt waar het vandaan kwam. “Ik bedoel, als jij dat graag wil, is dat oké.” Ik vond het wel echt heel erg jammer! Want ik vond het juist heel erg fijn om samen te wonen, maar als Michael zijn eigen plaatsje te hebben dan was het goed? “Ik vind het wel heel erg jammer, want ik vind het juist heel erg fijn. Maar tijd voor jezelf is ook echt heel erg belangrijk.” Dat vond ik wel en als Michael dat een tijdje nodig had door alleen te wonen was dat goed. “Edyn?” “Ja?” vroeg ik zachtjes. “Dat was niet wat ik bedoelde.” “Niet?” Michael schudde zijn hoofd, waarop ik mijn hoofd ook even schudde. Hij wilde nog wel samen wonen, waardoor ik mijn armen even om hem heen sloeg. “Dat is heel erg fijn! Ik vind het echt heel erg fijn om samen te wonen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ik was er al een tijdje over aan het nadenken. Dit huis had ik gekocht toen ik naar Los Angeles was verhuisd. Dat was ondertussen al vier jaar geleden. In die tijd had ik niet gelet op wat het beste was geweest. Ik had een plek gewild waar ik had kunnen slapen, eten en gamen. Mijn gitaren hadden ergens nog een plekje moeten hebben en dat was het wel geweest. Het zwembad in de tuin was een bonus. Nu ik met Edyn was, keek ik er anders naar. We hadden nu nog genoeg ruimte. We hadden onze slaapkamer, ik had een kamer waar ik kon gamen en we hadden nog een gastkamer, waar iemand kon blijven slapen als het nodig was. Dat was het echter wel! En ondanks dat ik eerst wilde trouwen voordat we aan kinderen zouden beginnen, was dit geen huis waar we dat konden doen! We zouden onze gastkamer natuurlijk kunnen ombouwen, maar dan zouden we die weer missen en ik wist dat Edyn sowieso meer dan één kindje wilde. Ik wilde dat ook! Dus dan voldeed dit huis niet meer aan de voorwaarden. Dat was ook wat ik Edyn had geprobeerd te vertellen, maar ze was over iets heel anders begonnen! Ze had zelfs gedacht dat ik weer alleen had willen wonen. Dat was juist hetgeen wat ik niet meer wilde! Nooit meer! Niet zolang ik Edyn had! Ik hield mijn armen stevig om haar heen, zodat ik haar even kon blijven knuffelen. ‘Ik wil juist heel graag samen met je wonen. Echt altijd,’ fluisterde ik tegen haar. ‘Ik bedoelde meer dat we niet genoeg ruimte hebben? Bijvoorbeeld als je broertjes en zusjes komen logeren, of-‘ ‘Komen ze logeren?!’ vroeg Edyn meteen enthousiast. ‘Echt waar? Dat is zo leuk! En het is ook nog eens mooi weer, dus dan kunnen ze zwemmen in het zwembad, of misschien kunnen we naar het park om te honkballen. Dan kunnen we vragen of Rhi ook komt.’ Ik schudde lachend mijn hoofd, dit was zo niet hoe ik het voor me had gezien! Edyn leek op alles wat ik te zeggen had, meteen een reactie te hebben! Iets wat niet erg was, maar ik probeerde haar iets voor te stellen en op deze manier kwam ik er niet aan toe. ‘Babe, Snow.’ Ik nam haar handen vast en probeerde haar aandacht te trekken. ‘Ik wil je wat voorstellen en dat lukt niet als je meteen overal op reageert,’ zei ik zachtjes. Ik hoopte niet dat ze het erg vond dat ik dat zei! Ik waardeerde die kant aan Edyn en ik vond het bijzonder hoe snel het in haar hoofd allemaal kon gaan. Edyn knikte, om aan te geven dat ze het begreep. ‘Oké, sorry. Maar als ze snel komen, dan moet ik wel het bed zo verschonen.’ Ik besloot om dat voor nu maar eventjes te laten en straks te vertellen dat er nu helemaal niemand kwam logeren. Dat was nu niet het punt! ‘Ik bedoel dat we misschien moeten verhuizen naar een groter huis? Eentje waar we plek hebben voor iedereen. Niet alleen voor als er mensen blijven slapen of logeren, maar ook voor als we kindjes hebben?’ Het klonk nu nog heel gek om dat hardop te zeggen, maar het zou uiteindelijk wel gaan gebeuren! Daar zouden we ook rekening mee moeten houden als we een huis zouden kopen. En we hadden het geld! Ik, maar ook Edyn! Edyn werkte nu een aantal dagen in de week en ze deed wat ze leuk vond! Dat vond ik belangrijk. En als ze mee wilde betalen aan het huis, dan mocht ze dat natuurlijk doen! ‘Dus misschien moeten we dan wel zoeken naar een huis met zeven kamers, of misschien wel acht.’ Voor de zekerheid! Natuurlijk konden ze ook kamers delen, maar dat soort huizen waren hier echt wel te vinden en ik wist zeker dat we wel een goede invulling zouden geven aan alle kamers die we dan zouden hebben!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Vanaf het begin had ik dit wel als mijn huis gezien. Ik had me op mijn gemak gevoeld, daar had Michael wel voor gezorgd. Ik had Pixie mee mogen nemen en we hadden hier allebei onze eigen dingetjes gehad. In de loop van de tijd waren er meer spulletjes bijgekomen. Dingen die ik samen met Michael had uitgezocht, waardoor het echt een plaatsje was die helemaal af voelde. Michael had echter wel gelijk, dit huisje was niet groot genoeg als er uiteindelijk kindjes kwamen. We hadden er al wel eens over gespreken, over hetgeen wat we graag wilden en voor ons beiden was het duidelijk geweest dat we in de toekomst een ander huisje wilden. Ik had echter niet gedacht dat het nu al iets had kunnen zijn, ook omdat we nog niet echt bezig waren met de bruiloft, alleen maar een klein beetje. Ik had Frankie en Rhi gevraagd of ze een deel wilden zijn van de bruiloft, verder dan dat waren we niet gekomen. Een huisje klonk echter geweldig! Al werd het echt een huis als ik zo naar Michael luisterde, met heel wat kamers. Iets wat ook wel moest als we er wilden blijven wonen en onze kindjes er in op konden groeien. “Echt?” Vroeg ik voorzichtig. Soms vond ik het nog wel een moeilijk onderwerp. Er was een tijd geweest waarop het niet heel erg lekker was gegaan als ik er over was begonnen, samenwonen, trouwen, kindjes. Nu was het heel erg anders! We woonden al samen, we zouden gaan trouwen. Kindjes kwamen wel, dat was ook helemaal niet waar het nu over ging en door alles wat er was gebeurd vond ik het toch ook wel een beetje eng om er aan te denken en wilde ook niet dat het alleen maar daarom om ging. Want het ging juist om een huisje voor ons samen, eentje waar we echt alles samen konden doen! Ik zag Michael knikte, waardoor ik glimlachte, het was fijn om te horen! Ik sloeg mijn armen om hen heen, want dit was echt heel erg leuk nieuws! “Dat lijkt me echt heel erg fijn! Al vind ik hier wonen ook heel erg fijn.” Samenwonen met Michael was fijn, hem thuis hebben was nog zoveel fijner. “Als we maar samen zijn.” Ik gaf hem een kus. “Maar een huisje waar we samen kunnen groeien is heel erg bijzonder, heel erg fijn, wat ik ook graag wil!” Natuurlijk wilde ik dat! Een plaatsje waar we onze hondjes rond konden rennen als ze dat wilden, waar Star misschien wel naar buiten kon, al vond ik dat idee nog wel een beetje eng. Ik hoopte dat we dan weer iets konden vinden met een zwembad. Loulou vond het heerlijk om in het water te springen en er in rond te zwemmen als er al mensen in zaten, dat vond ik zelf ook! “Hoe moeten we het doen?” Vroeg ik voorzichtig. Ik wist eigenlijk helemaal niet hoe dat ging! Ik had eigenlijk altijd bij papa en mama gewoond totdat ik bij Nick en Sue had kunnen wonen, toen was ik hier uiteindelijk gekomen. Ik had echt geen idee hoe het allemaal in zijn werk ging. Zeker niet als je specifiek iets zocht! Ik vond het met de bruiloft ook al wel een beetje moeilijk, maar dat was anders. Dat was voor één dag, we zouden nu een huis gaan zoeken waar we misschien de rest van ons leven in zouden wonen. Ik schoof mezelf op het aanrecht zodat ik naar Michael kon luisteren. De thee was toch nog niet klaar en dit was wel even belangrijk om op een goede manier mee te krijgen. “Ik denk dat we naar een makelaarskantoor moeten. Daar kunnen we aangeven wat we zoeken en dan gaan ze kijken of ze iets voor ons kunnen vinden. Als ze iets hebben gevonden kunnen we de huizen bekijken.” Michael kwam wat dichter bij, zodat ik mijn armen om zijn hals kon leggen. Ik knikte, wat hij zei klonk wel heel erg logisch. “Dat klinkt echt heel erg bijzonder, maar ook heel erg moeilijk.” Want we moesten wel een plaatsje vinden wat perfect was. Misschien dat we zelfs moesten kijken of er goede scholen in de buurt waren. Over dat gedeelte durfde ik nog niet zo heel erg goed praten. “Dat wel, maar ik weet zeker dat het goed komt, zeker als we de goede hulp hebben.” Ik knikte, dat kwam wel goed! Ik bewoog een beetje, omdat ik het echt heel erg leuk vond. “Ik vind het echt zo leuk Mikey! Zo fijn!” De waterkoker sloeg af, wat betekende dat het water voor de thee klaar was. “Hoe laat komen ze eigenlijk, want misschien moeten we dan nog even wakker met thee en lekkers, dan krijgen ze ook!”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Edyn wilde het ook! Ze wilde samen kijken naar huizen die groot genoeg zouden zijn voor wat wij wilden in de toekomst. Het was de eerste keer dat we samen zoiets zouden doen. Dit was eigenlijk nog altijd mijn huis. Edyn woonde er, maar we hadden het nooit samen uitgezocht. Natuurlijk hadden we wel samen spulletjes uitgezocht, of had Edyn dingen meegenomen waarmee ze de plek wat in had kunnen richten. En we hadden Star, Loulou en Pixie! Het voelde wel echt als ons huis, maar het was net iets te klein voor als we uiteindelijk een gezin zouden starten. Gelukkig leek Edyn er ook zo over te denken en zouden we wat in gang kunnen zetten! Waarschijnlijk zou dat pas na de tour kunnen, maar we zouden al wel huizen kunnen bekijken online, om er op die manier achter te komen wat we wilden en waar we allebei naar keken! Hoe het dan precies verder ging, wist ik ook niet! Ik had het proces een beetje opgezocht en dat had ik aan Edyn verteld, maar het kon best zijn dat het in de praktijk allemaal anders zou gaan dan hoe ik het net had beschreven. De thee was klaar, waardoor Edyn weer op het punt kwam van haar broertjes en zusjes. ‘Ik bedoelde eigenlijk meer áls ze zouden komen logeren,’ zei ik zachtjes tegen haar. ‘Dus ze komen nu niet.’ Ik hoopte niet dat ik haar te erg teleur zou stellen ermee! Maar dat ze nu nog niet zouden komen, betekende niet dat we het niet zouden kunnen regelen. Het was weekend, dus er bestond een kans dat ze nog niks te doen hadden en dat ze hier wel naar toe konden komen! ‘Oh, dat is jammer,’ zei Edyn. Ik knikte, maar pakte vervolgens wel Edyn haar telefoon. ‘Maar als je dat graag wil, dan kunnen ze misschien wel komen? We kunnen ze uitnodigen om te komen logeren?’ stelde ik voor. Ik wist niet of alle vier te doen was. Ze zouden met twee makkelijk in het bed kunnen dat we in de gastkamer hadden staan, maar met vier zou toch wel lastig gaan! Edyn haar gezicht lichtte nu echter zo op dat ik niet voor wilde stellen dat er misschien maar twee zouden kunnen komen. ‘Echt? Mag dat?! Dan bel ik mama! Maar de thee moet ook nog af worden gemaakt.’ Ik lachte en gaf haar een kus. ‘Ik maak de thee wel, bel jij maar.’ Ze vonden het vast ook leuk als Edyn even zou bellen! Ik kwam overeind van de bank en liep naar de keuken, waar ik de mokken pakte die Edyn al klaar had gezet. Ik pakte de waterkoker en schonk het water in, terwijl ik luisterde naar wat er in de woonkamer allemaal werd gezegd! ‘Michael stelde voor dat Jake, Tyler, Abby en Maddie hier komen logeren!’ zei Edyn vrolijk aan de telefoon. Ik liep met de thee terug naar de woonkamer en ging weer op de bank zitten. Ik stak mijn armen uit haar Edyn, die vervolgens op mijn schoot kwam zitten. ‘Oh, hebben Maddie en Abby morgen dansen? Dat is dan misschien niet zo handig, maar Jake en Tyler? Kunnen die wel komen?’ Ik leunde met mijn hoofd tegen Edyn haar schouder aan, terwijl ik bleef luisteren naar het gesprek. ‘Ja? Het maakt niet uit hoe laat ze komen! Ze mogen hier ook komen eten. Ik wilde een quiche maken, maar we kunnen er ook hartige cupcakes van maken en dan kunnen ze zelf kiezen wat ze er in willen doen! Oh, en ze moeten hun zwemkleding meenemen, want het is heel erg mooi weer en dan kunnen we met z’n allen zwemmen!’ Edyn leek al van alles bedacht te hebben en ze had zelfs ons eten al om weten te gooien zodat ook Jake en Tyler er van mee zouden kunnen eten! ‘Wat leuk! Dat is goed, je kunt ze zo langs brengen! Tot straks!’ Edyn hing de telefoon weer op en klapte in haar handen. ‘Ze komen er over een uurtje aan! Ze hadden er heel erg veel zin in, zei mama.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Alleen Jake en Tyler konden komen, maar dat was helemaal niet zo erg! Ik wist zeker dat er nog een tijdje kwam dat Maddie en Abby konden komen logeren, misschien samen met de jongens, maar misschien ook wel gewoon met z’n tweetjes. Nu konden we onze aandacht volledig op hen richten. We konden spelletjes spelen, gamen, zelfs zwemmen! Voor vanavond had ik nog genoeg lekkere dingetjes in huis en als ze iets anders wilden hebben kon ik zelfs nog wel even naar de winkel. Nadat Michael en ik de thee op hadden, was het toch wel echt de tijd om het bed te verschonen. Het was wel fijn dat Jake en Tyler in een schoon bedje konden liggen en ook hun eigen handdoeken en dat soort dingen hadden als ze hier kwamen. Daarom was ik naar boven gegaan om alles klaar te maken. Michael had zich echter al snel bij me gevoegd. In de eerste plaats om te vragen of hij ergens mee had kunnen helpen, wat niet echt nodig was geweest. Toch was hij gebleven omdat hij het gezellig had gevonden. Ik vond het zelf ook heel erg fijn! Nu konden we nog de tijd samen doorbrengen en dat wilde ik het liefst ook zoveel mogelijk doen. Zeker nu we hadden besloten dat we ergens anders zouden gaan wonen. Toen alles netjes op het bed lag, keek ik naar Michael, die toch nog een beetje had geholpen met de handdoekjes. Ik sloeg mijn armen om hem heen, het was lief dat hij dat soort dingen wilde doen! Terwijl het niet eens echt nodig was. Hij zou de komende tijd al druk genoeg zijn, dus hij moest nu zoveel mogelijk rust pakken. Ik vond het echt niet erg om daarvoor een paar keer extra heen en weer te lopen. Ik sloeg mijn armen om Michael zijn middel heen, maar liet ze een beetje op zijn zij liggen, waardoor Michael begon te lachen. “Dat kietelt!” Zei Michael lachend, waardoor ik ook zachtjes moest lachen. Michael zijn lach klonk namelijk echt heel erg grappig en eigenlijk best wel hard voor het kleine gekietel. Ik kon het niet laten om mijn vingers nog een keer over zijn zij te laten gaan, waardoor Michael zelfs een klein sprongetje maakte, dat was echt heel erg grappig. “Edyn!” Bracht Michael uit, al kwam het er alleen nog maar grappiger uit. “Tickles!” Riep ik en ik wilde Michael eigenlijk weer beginnen te kietelen, maar hij rende weg! De kamer uit zelfs! Zo snel als ik kon rende ik achter hem aan, want hij zou hier niet zomaar onderuit komen! Het had juist zo leuk geklonken! Ik zag dat Michael de kamer in was gelopen waar zijn computer stond, daar rende ik dan ook in. “Ik krijg je wel!” Dat zou vast wel een keer lukken, hij kon geen kant op. “Voor de tickles!” Ik bewoog met mijn vingers ten teken dat ik hem zou gaan kietelen. “Nee!” Riep Michael lachend uit, terwijl hij op de bank stapte die er stond, gelukkig had hij geen schoenen aan waardoor het niet vies zou worden. Ik sprong wat heen en weer voor de bank omdat Michael bewoog en ik niet echt wist hoe ik hem het beste moest pakken. Op het moment dat ik de bank op sprong, kreeg Michael het echter voor elkaar om weer weg te rennen! Waardoor ik even verloren op de bank stond. De hondjes waren binnen komen rennen, waarschijnlijk omdat ze iets hadden gehoord. “Jullie moeten helpen!” Ik had ze nodig om Michael te verslaan! Ik sprong ook van de bank af en rende weer achter Michael aan, die nu naar de slaapkamer was. Hij was op het bed gekropen, waar hij nu op stond, waarschijnlijk om dat het net had gewerkt. Nu niet meer! Ik sprong namelijk meteen op het bed, waardoor Michael begon te wankelen en ik hem op het bed kreeg. Ik viel zelf ook een beetje, maar kon ook meteen op Michael kruipen, zodat ik hem goed kon kietelen. “Hebbes!” De hondjes waren ondertussen ook op het bed gesprongen. Loulou was de eerste die er bij kwam en Michael goed door zijn gezicht likte, waardoor het gelach van Michael alleen nog maar harder en harder werd. “Je zou me moeten helpen Lou!” Door het gelach kwam het er allemaal niet goed uit. Ik zag zelfs dat Michael tranen in zijn ogen had van het lachen. Ik leunde iets opzij zodat ik Pixie ook op het bed kon zetten, waardoor Michael wat meer vrijheid had en mij makkelijk terug kon trekken. Hij begon mij zelfs te kietelen, waardoor ik nu heel erg hard moest lachen! Al probeerde ik wel voorzichtig Michael een kus te geven, ten teken dat we nu gelijk stonden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het zou nog maar een paar dagen duren voordat Luke zou vertrekken naar Cincinnati, waar de eerste show van de tour plaats zou vinden. Luke zou ook al een paar dagen van tevoren vertrekken, zodat hij daar genoeg tijd zou hebben om te settelen. Juist om die reden probeerden we nu nog zoveel mogelijk tijd samen door te brengen. Ik had mijn werk, dus overdag lukte dat niet altijd en het was ook niet zo dat ik standaard één dag in de week thuiswerkte. Na mijn werk probeerden we elkaar echter wel te zien. De laatste week had Luke me vooral mee uiteten genomen, of we hadden afgesproken bij mij thuis. Dan had hij Petunia ook meegenomen en hadden we kunnen wandelen over de campus, of lekker op de bank kunnen liggen. Ik vond het niet erg dat we al een tijdje niet meer in zijn huis waren geweest, maar het was me wel opgevallen. Als ik aan hem had gevraagd of ik naar hem toe kon komen, dan had hij het snel afgewimpeld met dat het rommelig was doordat hij bezig was met inpakken. Ik had het maar gelaten. Ik wist niet goed of Luke een bepaald ritueel had voordat hij op tour ging. Misschien wilde hij voor nu wel dat zijn huis even echt zijn huis was, zonder dat er mensen kwamen. Die theorie ging echter niet op voor vandaag, want hij had me opgehaald van werk en nu waren we juist wel weer onderweg naar zijn huis. Ik merkte aan Luke dat er iets was. Hij was ontzettend vrolijk. Dat was natuurlijk niet erg, maar ik had het idee dat die vrolijkheid wel ergens vandaan kwam! ‘Er is echt iets,’ zei ik lachend, terwijl ik naar Luke keek die achter het stuur zat. ‘Helemaal niet!’ hield Luke vol, maar de lach op zij gezicht vertelde me iets heel anders. ‘Ik ben gewoon blij dat ik je nu nog zie. En ik vind het altijd leuk om work-Frankie te zien. Zo professioneel.’ Ik schudde lachend mijn hoofd. Hij probeerde het echt te ontwijken, maar op deze manier kwam ik er ook niet achter wat er was. Gelukkig waren we al snel bij zijn huis. Ik stapte uit en liep naar de voordeur. Omdat ik hier toch voor een groot deel van de tijd zou zijn, om op Petunia te passen, had Luke al een sleutel voor me laten maken. ‘Wacht!’ Luke snelde naar de deur toe, zodat hij deze open kon maken. ‘Oh, mijn god, Luke Hemmings!’ zei ik lachend. ‘Wat is er aan de hand?!’ Er was echt iets! Luke nam mijn handen vast en liet me op die manier naar binnen. ‘Doe je ogen dicht.’ ‘Wat?’ vroeg ik verward aan hem. ‘Alsjeblieft? Ik wil je iets laten zien, maar daarvoor moet je wel je ogen dicht doen.’ Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. ‘Oké, als dat echt nodig is. Maar dan moet je me wel goed vasthouden! En me niet tegen een muur aan laten lopen,’ waarschuwde ik hem. Want dat zou alles behalve grappig zijn. ‘Natuurlijk niet! Ik laat je niet los.’ Ik knikte en legde eerst mijn tas aan de kant. Daarna stak ik mijn handen weer uit naar Luke en sloot ik mijn ogen. ‘Als je me laat schrikken, dan bestel ik straks alleen eten voor mezelf,’ waarschuwde ik hem. Ik voelde Luke zijn handen in die van mij, waarna hij er zachtjes aan begon te trekken om me zo mee te nemen door het huis. Hij zei verder niks meer, wat ik wel vreemd vond. ‘Je moet wel tegen me blijven praten,’ zei ik tegen hem. ‘Anders is het echt heel gek.’ Het was niet eng, want ik wist wel dat Luke niks raars zou doen! Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat hij een grapje met me uithaalde of iets in die richting! ‘We zijn er al bijna,’ liet Luke me weten. ‘Alleen nog de hoek om.’ Ik knikte en probeerde Luke zo goed mogelijk te volgen. Ik had ondertussen al geen idee meer waar we in het huis waren. ‘Oké, ik moet even de deur open doen.’ Luke liet één van mijn handen los en ik hoorde inderdaad dat hij de deur open deed. ‘Je mag kijken.’ Ik opende mijn ogen en knipperde een paar keer tegen het licht. Ik herkende de kamer als een kamer in Luke zijn huis, maar alles wat er in stond was nieuw! Er stonden kasten en een bureau, er hing een grote kaart van de sterren en ook nog eens allerlei boeken, een printer en andere kantoorartikelen! ‘Luke?’ vroeg ik zacht. Ik draaide me om naar hem. ‘Heb je dit allemaal voor mij gedaan?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
We hadden al een tijdje geleden afgesproken dat Frankie degene zou zijn die de komende tijd op Petunia ging passen. Om die reden hadden we ook al snel besloten dat het handig zou zijn als ze hier bleef. Het was misschien iets verder weg van de planetarium en de universiteit waar ze haar onderzoek deed, ze had echter aangegeven dat niet erg te vinden, zeker niet omdat ze graag voor Petunia had willen zorgen en dat had willen doen in de omgeving die het beste voor haar was geweest. Iets wat ik zo lief had gevonden! Al snel was ik daardoor wel na gaan denken. Frankie werkte wel eens thuis, soms een paar keer in de week, soms een paar weken niet. Het lag er net maar een beetje aan wat ze precies te doen had. Ze had hier wel vaker gewerkt, maar dan moest ze aan de keukentafel zitten, een plaats waar ze wel kon werken, maar die niet heel erg goed was voor haar. Niet om lang te zitten, maar ook niet waar ze alles had. Er waren hier genoeg kamers over geweest, ik had er best één op kunnen geven om een kantoor van te maken. Iets wat ik ook had gedaan! Voor sommige dingen had ik wel wat mensen in moeten huren, maar een paar dingen had ik ook zelf gedaan! Zoals de stoel in elkaar zetten of wat van de dingen aan de muur hangen. Ik had zelfs wat planten uit kunnen zoeken! Sommige dingen had ik gewoon niet zelf kunnen doen. Ik had gewild dat er een ingebouwde bank in had gezeten, zodat Frankie haar zitplaats wat af kon wisselen of Petunia misschien zelfs bij haar kon liggen. Vandaag was eindelijk de dag dat het helemaal af was! Ik had nog allerlei dingetjes gekocht die ze nodig kon hebben, van pennen tot mappen en zelfs een printer, maar ook een plek waar ze haar muziek aan kon kopellen zodat ze er naar kon luisteren. Ik hoopte dat ze er wat! Dat ze zich er op haar gemak voelde en er ook echt weg uit kon voeren. Ik was echt blij dat ik haar het nu kon laten zien! Want ze verdiende dit echt. Ze werkte zo hard, ze had een plekje nodig waar ze zich ook echt helemaal op haar gemak voelde. De reactie van Frankie was echt geweldig! Ze was er echt stil van en keek met hele grote ogen in het rond, iets wat echt lief was om te zien. Ze keek me zelfs heel erg verbaasd aan. Ik knikte en sloeg mijn armen om haar heen. “Ik wilde je een plekje geven waar je goed kan werken, zeker nu je hier de komende tijd bent.” Frankie had er best wel goed op gereageerd, ze vond het niet erg om hier te blijven en had er zeker van willen zijn dat ik er ook zo over had gedacht. Ik vond het alleen maar een fijn idee! Zo wist ik zeker dat zij op een goede plaats was, dat ze Petunia had om mee te knuffelen en een eigen plaats om zich echt even terug te trekken. Ze had zelfs een afspraak met Edyn gemaakt om te kijken wie op de hondjes paste op de dagen dat één van hen lange dagen moest maken. Het was een fijn idee dat Edyn hier niet ver vandaan was en dat ze samen tijd konden brengen. “Echt waar?” Frankie was echt verbaasd en bleef me met grote ogen aankijken, maar keek af en toe ook over haar schouder, voordat ze haar armen om mij heen sloeg. “Ik kan dit echt niet geloven Luke. Dat je dit echt hebt gedaan. Voor mij! Alles.” Ik sloeg mijn armen om haar heen, ik was blij met haar reactie! Ze was er echt heel erg blij mee. Gelukkig maar. Er waren momenten geweest waarover ik er had getwijfeld. Ik wilde niet dat het voor Frankie voelde alsof ze in een hoekje werd geduwd en het idee had dat ze hier voor altijd moest blijven. Ik wist dat er een tijd kwam dat we hier samen zouden wonen. Nu was dat nog niet, maar voor nu vond ik het wel belangrijk dat ze een eigen plaatsje had. “Ik wil dat je een plaatsje hebt waar je rustig je werk kan doen, waar je fijn kan zitten. Gewoon je eigen plekje.” Ik liet haar los en nam haar verder mee naar binnen. “Kom, dan kun je kijken of alles fijn zit of niet.” Nu konden we nog wat dingen ruilen als het nodig was! Het lag er maar net aan wat Frankie een fijne houding vond!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik kon het echt niet geloven! Luke had dit alles voor mij gedaan! Hij had mij expres hier niet willen hebben, zodat hij deze kamer om had kunnen toveren tot een werkruimte waar ik aan de slag zou kunnen. Dat was echt heel lief! Dat hij daar aan had gedacht? Nu werkte ik zo nu en dan aan de keukentafel en soms op de bank, als de tafel niet meer zo fijn zat of als ik even tegen Luke aan wilde zitten, maar nu had hij echt een hele kamer voor mij ingericht, zodat ik hier kon werken in de tijd dat ik hier zou verblijven voor Petunia. Ik had het zelf echt niet erg gevonden om het te moeten doen met de keukentafel, maar Luke had echt met alles rekening gehouden! ‘Dat is echt heel erg lief! Het was echt niet nodig geweest, maar ik ben er wel echt heel erg blij mee!’ Er was een bank waar ik samen met Petunia op zou kunnen kruipen, of waar zij op zou kunnen liggen waardoor ze me een beetje gezelschap zou kunnen houden. Er kwam genoeg licht binnen door het raam, maar dat kon ik wat dempen met de luxaflex die er voor hing. Luke had ook nog gezorgd dat de kamer een beetje aan was gekleed, door hier en daar wat mooie planten neer te zetten. Ik liet me door hem mee voeren naar de stoel, die hij wat naar achteren schoof. Hij gebaarde naar het zitvlak. ‘Probeer hem eens? Ik heb hem in elkaar gezet.’ Ik ging voorzichtig zitten en keek hem aan. ‘Helemaal zelf?’ vroeg ik aan hem, terwijl ik de stoel iets draaide. Zo kon ik hem ook nog aankijken. Luke knikte met een trotse blik. Ik glimlachte en draaide weer terug naar het bureau. Voorzichtig liet ik mijn handen er overheen glijden. ‘Het bureau alleen al is zo mooi! En zo groot! Ik kan hier echt van alles kwijt.’ Mijn laptop, maar ook mijn aantekeningen en mijn boeken! En als ik tijdens het werken thuis ook nog eens wat wilde eten, dan was dat ook prima te doen! ‘Oh, en die boeken!’ Ik wees naar de boeken die op de plank stonden. Heel wat gingen over astronomie en astrologie, maar er stonden ook ander natuurkundige boeken tussen. En op een andere plek stonden weer allemaal mappen. ‘En een printer?’ Ik draaide mijn stoel om, zodat ik weer naar Luke kon kijken. ‘Voor als je moet printen!’ Ik schudde lachend mijn hoofd. Veel zou ik niet eens hoeven printen, tenzij ik mijn eigen geschreven stukken een keer op papier door wilde nemen of iets anders op papier wilde bekijken! Hij had echter wel echt met alles rekening gehouden. ‘Hoe is de stoel?’ Ik grinnikte en wiebelde een beetje heen en weer op de witte bureaustoel. ‘Hij zit goed! Volgens mij is hij erg stevig. En hij draait heel soepel.’ Ik had me al meerdere keren omgedraaid in de stoel en dat was heel goed gegaan! Soms draaiden stoelen net niet lekker, maar deze wel! ‘Oh?’ vroeg Luke en ik zag de blik in zijn ogen al. ‘Luke, nee!’ Het was al te laat, want Luke had de rugleuning al gepakt en had er een harde zwaai aan gegeven, waardoor ik al ronddraaide. Gillend en lachend probeerde ik mezelf vast te houden aan de stoel en trok ik mijn benen iets op. Uiteindelijk draaide ik langzamer en Luke stopte de stoel weer. Ik zette mijn voeten meteen weer op de grond. ‘Ik zou je kussen als je me niet zo misselijk had gemaakt,’ grapte ik tegen hem. Gelukkig moest hij ook lachen en kreeg ik een kus op mijn voorhoofd. Ik stak mijn hand uit naar zijn gezicht en ging zachtjes met mijn vingers door zijn haar. ‘Dankjewel. Ik vind het echt heel erg lief dat je hier aan hebt gedacht. Ik weet zeker dat ik hier heel goed kan werken.’ Dat wist ik vrijwel zeker! ‘Al is het jammer dat jij er dan niet bent om me af en toe weg te slepen achter mijn laptop.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
De verrassing was goed gegaan! Frankie had verbaasd rondgekeken, maar er was ook al snel een hele grote glimlach op haar gezicht verschenen. Volgens mij viel de manier waarop de ruimte in was gericht ook wel in de smaak. Ik had wel geprobeerd om het een beetje neutraal te houden. Er hadden niet overal dingen met sterren te hoeven hangen. Het had vooral een plaats moeten zijn waar Frankie rustig aan het werk kon, waar ze zich op haar gemak voelde. Frankie dacht zelfs dat ze hier wel kon werken! Wat betekende dat het wel goed zou komen. Ik sloeg mijn armen om haar heen en trok haar dicht tegen me aan. “Als je afleiding nodig hebt, dan komt dat echt wel goed.” Ze hoefde me alleen maar te appen en ik zou proberen om met haar te videobellen. “Dan moet je gewoon een berichtje sturen en dan kunnen we videobellen.” Het zou vast wel goed komen. Maar nu ik er zo over na begon te denken was dit allemaal toch wel vervelend. Dit was iets moois voor Frankie en ik was blij dat ze een plaatsje had waar ze goed kon werken. Eentje waarbij ze Petunia ook bij zich kon hebben en af en toe met haar kon knuffelen. Toch betekende dit alles ook dat er haast geen tijd meer zat om nog iets samen te doen. Over een paar dagen zou ik al weg gaan. “Ik ga je missen.” Fluisterde ik zachtjes. We hadden nu best geluk gehad met de tijd die we samen door hadden kunnen brengen. Frankie had zelfs een tijdje meegekund tijdens de promotietour. Nu kon ze niet zomaar mee. Volgens mij waren er wel plannen om een keer mee te komen kijken. Sowieso hier in Los Angeles. Voor de rest moest ze nog met Edyn afstemmen wat er precies gebeurde. Ik kon me echter niet anders voorstellen dan dat het rond de verjaardag van Michael was. Wat betekende dat we nog een paar maanden moesten wachten. We zouden elkaar gewoon een paar maanden niet kunnen zien! Dat was toch wel echt iets zwaars! Frankie liet me los, maar pakte mijn handen vast, zodat ze me mee kon nemen naar het ingebouwde bankje, waar we samen op kropen. Ze sloeg haar armen om me heen, waardoor ik meteen tegen haar aankroop. “Ik kan zien dat er echt van alles door je heengaat.” Fluisterde zachtjes, waarop ik knikte. “Ik ben heel erg blij dat ik je deze ruimte hebt kunnen geven en dat je er ook zo blij mee bent. Het idee dat je hier een goede plaats hebt en ook echt je eigen ding kan doen, dat is wel waar ik graag mee weg ga.” Frankie woonde nog steeds op de campus. Ze had nu dan wel een ruimte voor haarzelf, maar hier kon ze veel beter werken. Ze kon hier zijn, haar eigen dingen doen. Er was ruimte, iemand om mee te knuffelen. “En ik vind het fijn dat Piggy iemand heeft die zo goed voor haar kan zorgen en haar zoveel liefde kan geven.” Frankie vond het nooit erg om even met haar te knuffelen. Of ze nou een lange dag had gehad of niet, misschien juist dan. Petunia was gek op Frankie en ik wist zeker dat die twee een goede tijd met elkaar zouden krijgen. “Maar ik ga je missen. Zo erg veel.” Fluisterde ik. Ik kon me niet eens indenken hoe het moest zijn zonder Frankie. Ik was er nu zo aan gewend. Natuurlijk waren we eerder op tour geweest en alles was daar anders. Ik zou me daar goed voelen, kon iedere avond hetgeen doen wat ik graag wilde. Iets wat ik het liefst met Frankie wilde delen. Ik snapte ook wel dat zij dat ook had met haar baan en ze kon dat op die momenten natuurlijk ook niet delen, dat deed ze als ze thuis was. Dan kon ze vertellen over alles wat er was gebeurd. “We kunnen veel bellen, dan kun je me vertellen over de dagen, over je optreden, over alles wat er op de weg gebeurd. Maar ja ik ga jou ook heel erg missen.” Dit was de eerste keer sinds de begin van onze relatie dat we zo lang van elkaar weg zouden zijn. “Ik denk dat het heel erg gek gaat voelen. Dit is de eerste keer dat we zo lang van elkaar weg zijn.” Fluisterde ik. Het was ook gewoon gek!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het klonk misschien een beetje gek, maar ik vond het heel fijn als Luke op deze manier tegen me aan kwam liggen. Met zijn hoofd op mijn schoot, zo dicht mogelijk tegen me aan als hij maar kon. Het liet mij weten dat hij volledig open durfde te zijn. Dat hij ook zijn mindere gevoelens met me wilde delen en daar niet bang voor was. Of misschien was hij er wel een beetje bang voor, maar wist hij diep van binnen dat ik iemand was die zijn gevoelens niet als minder zou afschrijven. Ik nam ze juist heel erg serieus! Wat hij zei, klopte ook allemaal. Dit was de eerste keer dat we elkaar voor een langere tijd niet zouden zien in onze relatie. Van de zomer had ik meegekund op de promotietour, maar nu ging dat echt niet meer. In ieder geval niet voor een langere tijd. ‘Je moet me niet nu al laten huilen,’ fluisterde ik naar Luke. De dingen die hij zei waren echt heel erg lief, maar ook heel erg verdrietig! Ik wist zeker dat als Luke echt weg zou gaan, ik zou moeten huilen. Ik had misschien wel ervaring met personen die voor een langere tijd weg zouden gaan, maar dat maakte dit niet makkelijker. Dat zou haast wel moeten, want ik had veel meer mogelijkheden om Luke te zien of te spreken dan bijvoorbeeld mijn broer. Toch was dit anders. Luke en ik hadden al zoveel tijd samen doorgebracht. Het zou heel gek zijn om opeens weer alleen te zijn. ‘We hebben de afgelopen tijd heel erg veel geluk gehad,’ zei ik zacht, terwijl ik met mijn vingers door zijn haren ging. Ik keek op naar de deur, die werd open geduwd door Petunia. Luke stak zijn hand naar haar uit. Meer hoefde hij ook niet te doen, want ze klom meteen op de bank en nestelde zich tegen Luke aan, zodat hij zijn armen stevig om haar heen kon slaan. Ik legde één van mijn handen ook bij Petunia, zodat ik haar nu en dan kon aaien. ‘Ik weet dat het voor nu nog heel erg ver weg klinkt, maar we zien elkaar in november al weer? Ik moet nog wel bericht krijgen dat ik vrij ben, maar als het allemaal lukt, dan kunnen we Michael zijn verjaardag vieren in Utah! En daarna kunnen we naar Phoenix, zodat ik met mijn ouders, Brie en Kinton de show kan bekijken!’ Het was erg bijzonder dat Kinton er dan ook was, en misschien nog wel bijzonderder dat hij dan ook naar de show zou komen en hij Luke eindelijk in levende lijven zou kunnen zien! ‘En daarna is de show in Los Angeles en Thanksgiving!’ Dat was volgens mij al een hele week die we samen door zouden kunnen brengen. Het was nog niet echt duidelijk of we Thanksgiving hier zouden vieren, misschien zelfs met mijn ouders, of dat we naar Edyn en Michael zouden gaan. Wat we ook zouden doen, het zou vast een hele leuke feestdag worden! ‘Maar dat is pas over twee maanden!’ zei Luke. Ik zuchtte en knikte. Het was inderdaad pas over twee maanden. Dat was nog best een lange tijd. We zouden elkaar zeker twee maanden moeten missen. Daar was niks aan te veranderen. Het enige wat we zouden kunnen doen, was heel erg veel met elkaar bellen, elkaar foto’s en video’s sturen en de dagen aftellen. ‘Ik had echt graag gewild dat we meer tijd door zouden kunnen brengen, maar met werk en alles er omheen?’ Dat ging gewoon niet. Ik had net een nieuwe baan! Iets wat Luke ook wist en waar hij heel erg steunend in was geweest! Ik had een vraag in mijn hoofd waarvan ik niet zeker wist of ik hem wel moest stellen, maar Luke had hierin meer ervaring dan ik. In ieder geval op dit gebied! ‘Hoe deed je het altijd met Rhi? Hadden jullie vaste dagen waarop jullie elkaar belden? Of iets anders wat wij misschien ook kunnen doen?’ Ik ging er vanuit dat hij ook wel eens voor een langere tijd weg had gemoeten in die relatie! En Rhi had vast ook niet constant mee gekund. Dus misschien hadden zij er iets op gevonden wat wij ook konden proberen?

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het waren momenten als deze die ik het meeste ging missen. De momenten waarop we dicht tegen elkaar aan konden liggen, ook als één van ons niet goed voelde. We probeerden voor elkaar te zorgen, naar de andere te luisteren, maar ook te praten. Frankie was daar heel erg goed in, ik probeerde het meer en meer te leren, omdat het niet was wat ik gewend was, door Frankie was het echter makkelijker. Ik wist dat ze gelijk had, over een paar maanden zouden we elkaar weer zien en dan konden we heel veel leuke dingen doen. Eerst was de verjaardag van Michael, wat echt perfect combineerde met hetgeen wat erna kwam, namelijk een stop in Phoenix! Waar ik zelfs de broer van Frankie voor het eerst zou ontmoeten! Dat waren allemaal hele leuke dingen en natuurlijk had ik er zin in. Op het moment klonk het echter nog zo ver weg. Ik moest nog weg. Er waren al wat dingen ingepakt, maar zelfs daar had ik een beetje mee geprobeerd te wachten. Ik stelde het een beetje uit. Ik vond zelf dat ik een goede reden had gehad! Deze ruimte had af gemoeten voordat ik weg ging en er was maar een bepaalde tijd waarin ik Frankie hier weg van had kunnen houden. Nu waren er geen smoesjes meer, dat was allemaal weg en het afscheid kwam dichter en dichterbij. “Dat is ook helemaal niet erg.” Fluisterde ik. Ik wist maar al te goed dat Frankie haar eigen leven had en ik vond ook dat ze daar zoveel mogelijk uit moest halen. Ze had hier zo lang voor geleerd en nu had ze een baan waar ze zoveel uit kon halen. Dat moest ze ook gewoon doen! Ik keek even op toen Frankie over Rhi begon. We hadden het wel vaker over Rhi gehad, maar het voelde nog steeds een beetje gek. Onze relatie was zo anders dan die van mij en Rhi was geweest. “We hadden niet echt zoiets.” Fluisterde ik. Het was niet dat we hele afspraken hadden. “We stuurden elkaar berichtjes en als het uit kwam belden we wel eens, maar daar bleef het wel bij?” Soms hadden we elkaar dagen niet echt gesproken, gewoon omdat het op die manier uit was gekomen. “En op dat moment was dat ook goed.” We waren er beiden verantwoordelijk voor geweest en hadden het goed gevonden op die manier. “Maar ik kan me niet voorstellen dat ik je dagen niet spreek. Als ik iets zie wat ik wil delen, waar we samen om konden lagen.” Dat deden we nu ook wel! Er gingen vaak genoeg foto’s over en weer, met woordgrapjes eronder. Soms werden er selfies gedeeld. “Dat hoeft ook niet.” Fluisterde Frankie. “We kunnen afspreken dat we de andere elke dag even laten hoe het gaat. We kunnen momenten afspreken waarop we met elkaar kunnen bellen of zelfs facetimen, als we allebei wat langer de tijd hebben.” Ik knikte en liet mijn hoofd weer liggen, ik kon het niet laten, er kwam een behoorlijk diepe zucht over mijn lippen heen. Hoeveel zin ik ook had in de tour, was het afscheid nemen zwaarder dan het ooit was. “Hoe meer je om iemand geef, hoe moeilijker het is om afscheid te nemen.” Dat was echt zo “Dat is zo. Het is echter ook zo dat je weet dat diegene er is. Dat ik er ben, voor jou Luke, waar je ook bent in de wereld. Ik ben hier. Ik wacht hier op jou, voor als je terug komt, maar ook voor de momenten daartussen.” Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen door haar woorden, ze waren zo lief, maar ook wel heel geruststellend. Er was misschien wel onzekerheid, maar door dit soort woorden haalde Frankie ze ook zo weer weg. “Soms snap ik het niet.” Fluisterde ik zachtjes, al waren tranen haast niet meer tegen te houden. “Wat snap je niet?” “Hoeveel shit ik heb gedaan, dat er verkeerde wegen zijn en dat ik die heb betreden, maar dat jij hier bent.” Frankie was wel een van de mooiste dingen die ik in mijn leven had gekregen. Iets wat ik zeker goed had gedaan. Iets wat ik altijd voor haar en mijzelf wilde blijven doen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Dat Luke een talent had om de juiste woorden bij elkaar te zetten en een gevoel over te brengen, had ik al een lange tijd geweten. Het was immers zijn werk om nummers te schrijven en te componeren. En natuurlijk was hij voor een groot deel van het jaar al bezig met het maken van een nieuw album. Zo nu en dan hoorde ik hem melodieën zingen die ik nog nooit had gehoord, of hoorde ik woorden die hij maar bleef herhalen. Dat was zijn werk, maar hij kon het ook zonder bijbedoelingen. Dat hij me vertelde dat hij het idee had dat hij zoveel slechte paden had bewandeld, waardoor het niet logisch was dat ik hier nu bij hem zat, brachten de tranen wel in mijn ogen. Simpelweg omdat ik daar anders over dacht. Luke was geweldig. Hij was de meest lieve, attente persoon die ik ooit had ontmoet. Iedereen maakte fouten. Ook Luke, met zijn drieëntwintig jaar oud. Dat hoorde bij het leven. Maar zonder die fouten was hij niet de persoon geworden die nu hier voor mij lag. ‘Hé, kom eens hier.’ Ik liftte Luke zijn gezicht iets omhoog. Zelf ging ik iets verzitten, waardoor Luke wat meer ruimte over had om ook te gaan zitten. Zodra hij dat had gedaan, nam ik zijn gezicht in mijn handen en gaf ik hem een kus. Vervolgens liet ik mijn voorhoofd tegen dat van hem aan rusten. ‘Jij verdient dit, oké? Je verdient het om gelukkig te zijn, op ieder vlak in het leven. En het is niet meer dan logisch om zo nu en dan te twijfelen aan alles wat er gebeurt. Want dan weet je dat het echt is.’ Ik vroeg het me ook wel eens af. Hoe het kwam dat ik hier mocht zitten. Waarom Edyn had besloten mij aan te spreken en mij in vertrouwen te nemen. Zonder haar had ik Luke nooit ontmoet en had ik hier ook nooit gezeten! Het was gek hoe dat allemaal was gelopen, maar ik geloofde wel dat het zo had moeten zijn. Ik zag de tranen in Luke zijn ogen staan, wat er voor zorgde dat mijn beginnende tranen ook weer aangewakkerd werden. Luke sloeg zijn armen stevig om me heen en trok me zo dicht mogelijk tegen hem aan. Snikkend legde ik mijn armen ook om hem heen. Ik had wel verwacht dat het ons allebei zwaar zou vallen, maar we hadden hier ook allebei ervaring mee. We wisten hoe het was om iemand achter te laten van wie we veel hielden. Familie, vrienden, allerlei anderen. Luke had echter wel gelijk. Dit was anders. En hoe meer je om iemand gaf, hoe moeilijker het was om die persoon los te laten. Al was het maar voor even. ‘Ik ga je echt zo erg missen.’ Luke had het al vaker gezegd, maar dit keer hoorde ik hoe zijn stem brak en hoeveel het hem echt deed. Ik haalde diep adem, in de hoop dat ik mijn kalmte nog enigszins kon bewaren. ‘Hoe meer we elkaar missen, hoe fijner het zal zijn als we elkaar weer zien,’ beloofde ik hem zacht. Ik wist zeker dat we dan een geweldige tijd zouden hebben, met alles wat er gepland stond. De verjaardag van Michael, mijn ouders en broer die de show zouden komen bekijken. Thanksgiving! We zouden er alleen maar meer van genieten. ‘En ik beloof je dat ik altijd tijd voor je vrij zal maken. Dat we kunnen facetimen op ieder moment van de dag als één van ons het nodig heeft.’ Ik had hem al beloofd dat ik er voor hem zou zijn. Hier. Waar hij ook was tijdens de tour, wanneer hij me ook nodig zou hebben. Ik wilde er voor hem zijn en ik wist ook zeker dat hij er ook voor mij zou zijn! ‘Stop alsjeblieft nooit met zulke dingen zeggen,’ fluisterde Luke, waardoor er een kleine glimlach op mijn gezicht verscheen. ‘Nooit,’ beloofde ik hem. Ik zou altijd mijn best doen om hem te helpen en zijn onzekerheid weg te nemen, als dat iets was wat ik voor hem kon doen!

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld