Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Dit was mijn schuld! Ik had Jake tot tranen gebracht en dat was echt wel het laatste wat er had moeten gebeuren! Ik wist niet of het kwam doordat hij was geschrokken, maar eigenlijk maakte het niet uit! Ik had rustig moeten vertellen dat hij niet op die manier tegen Edyn had kunnen praten. Dat had ik niet gedaan en nu zat hij hier te huilen! Edyn ontfermde zich al over hem, zoals alleen zij dat zou kunnen doen. Alle boosheid die Jake leek te hebben gehad, was nu verdwenen. In ieder geval tegenover haar. Ze mocht bij hem zitten en hem knuffelen. Hij luisterde zelfs naar haar toen ze zei dat hij beter wat kon drinken. Iets wat heel slim was, want dat dwong hem om rustiger te ademen! Ik bleef wat ongemakkelijk op mijn plek zitten, niet wetend wat ik nu moest doen. Ik wilde Jake wel mijn excuses aanbieden, maar misschien was hij daar wel niet mee bezig. Misschien hadden mijn woorden wel iets in hem geraakt en was dat het enige waar hij nu nog aan kon denken. Als hij nog niet klaar was voor mijn verontschuldiging, dan was dat prima. Ik wist alleen niet zo goed wat ik nu moest doen. Hij vond het gelukkig niet erg dat ik nu ook bij hen op de bank zat! Ik behield wel mijn afstand, maar misschien was het een goed teken dat hij niet meteen opsprong om weg te zijn van mij. Ik voelde de poten van Loulou tegen mijn benen aan en ik liet mijn hand in haar vacht glijden. Loulou kwam altijd kijken in dit soort gevallen! Wat heel lief was van haar. Jake had een paar slokken genomen en Edyn zette het glas weer aan de kant. ‘Als je het liever alleen aan Edyn wil vertellen, dan snap ik dat,’ zei ik zacht. Ik kon me wel voorstellen dat hij haar meer vertrouwde en dat hij mij er niet bij wilde hebben. Nu al helemaal niet meer! Jake haalde enkel zijn schouders op. Volgens mij wist hij echt niet meer wat er nu aan de hand was, of wat hij moest doen. Een gevoel wat ik wel herkende! Soms kwam alles zo erg op je af, dat het allemaal teveel was. Mijn reactie was altijd geweest dat ik me terug had getrokken. Als ik er van af was gestapt, dan was het even klaar geweest. Ik vond het heel dapper dat Jake hier nog steeds zat! Hij had ook op kunnen springen en weg kunnen rennen. Ik had het hem niet eens kwalijk genomen als hij dat had willen doen. ‘Ik… Ik weet niet zo goed hoe…’ Jake veegde met zijn handen langs zijn gezicht en gebaarde vervolgens in het niks. Ik snapte heel goed dat hij niet meteen woorden kon geven aan gevoelens! Soms klopte het gewoon niet. Dan voelde je je boos, maar dan was dat eigenlijk net niet het goede woord. Wat het dan wel was? Dat was op dat moment niet duidelijk! ‘Dat is oké, lieverd. Niks hoeft. Als je het nu niet wil vertellen, dan is dat ook goed,’ zei Edyn zacht. Ze had Jake nog niet losgelaten. Volgens mij was ze dat ook niet van plan. Jake haalde diep adem en kroop daarna nog dichter tegen Edyn aan, zodat hij zich volledig zou kunnen verstoppen. Volgens mij zou hij nog liever willen verdwijnen als dat zou kunnen. ‘Ik voel me geen Jake,’ fluisterde hij zachtjes. Ik wist niet zo goed waarom, maar de tranen schoten in mijn ogen! Toen ik naar Edyn keek, zag ik dat ook zij tranen in haar ogen had staan. Het waren maar een paar woorden, maar ze konden zo ontzettend veel betekenen! En het kon ook nog alle kanten op gaan. Het was mij wel duidelijk dat het heel diep zat, misschien al wel heel lang! En zoals ik het opvatte, voelde hij zich niet zichzelf! Dat moest echt een vreselijk gevoel zijn! Ik wist alleen niet zo goed hoe ik daar op moest reageren. Het klikte nu wel, waarom hij in tranen uit was gebarsten. Ik had hem dude genoemd, maar misschien paste dat wel niet bij hem! ‘Sorry, van net,’ zei ik zacht. Ik moest mijn best doen om niet te laten merken dat ik ieder moment zou kunnen huilen door wat er zojuist was gezegd. Ik keek afwachtend naar Edyn. Ik wist echt niet zo goed wat ik nu kon doen of zeggen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik vond het heel erg dapper dat Jake vertelde wat er aan de hand was. De woorden kwamen er heel voorzichtig uit, maar ik kon wel horen dat ze heel erg diep zaten. Er kwam heel erg verdriet en pijn bij kijken. Dat maakte mij ook verdrietig. Niemand hoorde zich zo te voelen. Iedereen had het recht om zich fijn te voelen. Ik snapte nu ook waarom de naam Jake pijnlijk was geweest. Jake voelde zich helemaal geen Jake! “Ik vind het heel erg dapper van je dat je het wil vertellen.” Fluisterde ik, terwijl ik Jake een kus op de wang gaf. Dit was niet zomaar iets. “Hoe je je ook voelt, ik wil dat je weet dat we van je houden om hoe je bent, wie je van binnen bent.” Gender maakte daar echt niet in uit. Ik snapte wel dat Jake het eng vond om zoiets te vertellen. Ik wist zeker dat iedereen in de familie er wel voor open stond om er naar te luisteren, om Jake te accepteren om wie Jake was. Dat was echter iets voor later. Nu was het eerst belangrijker dat we hier over praatten, dat dit echt besproken kon worden en dat Jake wist dat we er waren, het oké was om te vertellen wat op het hard lag. “Het is gewoon zoveel.” Mompelde Jake. Iets wat ik me heel erg goed kon voorstellen. Jake voelde zich niet als Jake, maar om dan klaar te hebben wat de gevoelens dan wel waren, was vast niet makkelijk. Ik kon me niet voorstellen wat er allemaal door dat koppie heen moest gaan. “Ik snap dat er heel erg veel door je hoofd heen moet gaan. Dat dit allemaal heel erg eng is, zeker nu het er allemaal uit is. Maar als je iets kwijt wil, Michael en ik zijn hier voor je. We willen naar je luisteren, of dat nu is of straks, misschien wel morgen of over een week. Als je iets kwijt wil, dan zijn we er voor.” Dat was nu het belangrijkste om te weten. Ik hoefde er echt niet de hele dag over te praten, dat was aan Jake. We konden ook gewoon leuke dingen doen de rest van de dag. “Ik wil er nu wel even over praten.” Er waren nog steeds een paar snikken te horen. Ik vond het heel erg dapper, maar ook heel erg fijn. Ik wilde graag weten waar ik kon helpen, waar ik rekening mee kon houden. “Ik ben zo trots op je.” Fluisterde ik. Het was echt heel bijzonder om dit te delen en misschien was het niet op de beste manier eruit gekomen, maar we konden er nu wel over praten! Michael en ik konden misschien een beetje helpen. Al was het nu gewoon het belangrijkste dat Jake wist dat we hier waren. “Ik weet het soms gewoon echt niet. Ik weet dat ik me niet goed voel zo, niet als Jake. Als jongen.” Door het woord kwamen er weer meer tranen. Het leek me ook gewoon echt vreselijk? Dat je nooit echt jezelf kon zijn, omdat je lichaam je tegen zat. “Ik ben gewoon bang voor wat er gaat gebeuren. Wat papa en mama gaan denken. Wat Tyler gaat zeggen. Hoe Abby en Maddie het aan gaan pakken. En dan nog alles op school. Ik wil niet de persoon worden waar de hele tijd aan moet worden gedacht of waar mensen de hele tijd over praten.” Ik snapte alles maar al te goed. Als je hoofd eenmaal was begonnen met denken, was het heel erg moeilijk om het tegen te houden. Het was wel duidelijk dat Jake het allemaal al had gedacht. Dat dit een hele tijd rond had gespookt en er van alles bij was gehaald. “Onze familie houdt van je zoals je bent. Misschien dat ze even aan het idee moeten wennen, maar ik weet zeker dat ze er alles aan zouden doen om er voor te zorgen dat jij je goed voelt. Dat ze je in alles helpen wat je nodig hebt.” We wisten nog helemaal niet wat dit ging betekenen, dat was allemaal onzeker. Wat voor traject we ook in gingen, we zouden er voor elkaar zijn! “Ja, maar wat als het niet zo is? Je leest het zoveel. Dat het lijkt dat de omgeving supportive is, maar als het echt zo is, valt het best tegen en ik ben gewoon bang ze kwijt te raken.” “Dat zou nooit gebeuren." Zei Michael voorzichtig. Hij was voor de rest heel erg stil geweest, maar deze woorden kwamen er heel erg sterk uit. “Je familie, ze zijn de meest verwelkomende mensen die er zijn. Maar je hoeft er nu echt nog niet over na te denken om het ze te vertellen. Kleine stapjes, hele kleine stapjes. Je hebt vandaag al zoveel inspanning geleverd door het ons te vertellen.” Ik knikte, dat was zo! Dat was echt heel erg goed dat de woorden er uit waren gekomen. “En wij gaan je verder helpen. We kunnen samen kijken wat je fijn vindt. Misschien dat we je anders aan kunnen spreken, maar dat is alleen als je dat wil.” Als Jake daar al over na had gedacht, wat fijn voelde. Het kwam allemaal wel goed. Kleine stapjes, zoals Michael al zei.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Edyn leek precies te weten wat ze moest zeggen tegen Jake. Ze was zo lief en begripvol en ze leek echt haar best te willen doen. Ik wist dat er waarschijnlijk ook honderden dingen door haar hoofd heen gingen op het moment. Dat kon ook niet anders. Jake had ons iets heel heftigs verteld! Hij voelde zich niet thuis in zijn eigen leven. Hij was geen Jake. Ik wist niet of hij wel na had gedacht over hoe hij zich dan wel voelde. Misschien was dat ook wel veel te moeilijk voor hem geweest! Er konden zoveel stappen daar aan vooraf gaan. Ik begreep wel dat hij er nu helemaal doorheen zat! Gelukkig leek hij het me niet volledig kwalijk te nemen dat ik hem op een verkeerde manier aan had gesproken. Het was ook niet reëel geweest dat ik het had kunnen weten, maar dat nam niet weg dat ik wel iets had geraakt bij hem! Hij leek nu wel goed naar me te luisteren, wat betekende dat ik niet o iets doms had gedaan dat hij me liever niet meer wilde zien of naar me wilde luisteren. Edyn had al aangegeven dat we heel veel voor hem konden doen, als hij dat wilde. We zouden samen met hem naar Jackie en Keith kunnen gaan, als hij dat zou willen. Of we zouden kunnen zoeken naar een persoon die hem begreep en waarmee hij zou kunnen praten. Iemand die hem zou helpen om alles wat duidelijker te maken voor hem. En als Jake liever met zij en haar aangesproken zou willen worden, dan zouden we dat ook doen! Misschien dat we de eerste paar keer wat zouden moeten wennen, maar het zou vanzelf wel goed gaan! Ik kon me echter ook goed voorstellen dat Jake nog helemaal niet wist wat hij nu wilde doen. Hij had er net zoveel uit gegooid en dit alles kon dan behoorlijk overweldigend zijn. ‘Je noemt me al heek vaak lieverd,’ gaf Jake voorzichtig aan, terwijl hij tegen Edyn aan leunde. ‘Dat vind ik fijn.’ Ik knikte voorzichtig. Edyn noemde heel veel mensen lieverd! Ook de diertjes! En daarmee zat ze niet vast aan een gender, of een naam. Dus ik kon me wel voorstellen dat Jake het fijn vond om aangesproken te worden met dat woord, in plaats van de naam die hem was gegeven. ‘En bud, of kiddo?’ vroeg ik aan Jake. Ik wilde niet het verkeerde zeggen! Ik snapte nu dat dude geen optie meer was, en dat was prima! Ik kon niet beloven dat ik het meteen goed zou doen, maar ik wilde het wel echt gaan proberen! Het was immers heel belangrijk dat Jake zich hier goed zou gaan voelen! Jake knikte en veegde wat tranen van zijn gezicht weg. ‘Ook oké.’ Dat was goed om te weten! Misschien moesten we het voor nu ook hier bij laten en verder niet al te veel van hem vragen. Hij had immers al een hoop verteld! ‘Wat wil je nu dat we doen?’ vroeg Edyn zachtjes. Ik snapte haar vraag wel. Als Jake liever terug naar huis wilde gaan, dan zouden we hem kunnen brengen! Als hij liever op de bank wilde liggen en niet al teveel wilde doen, dan was dat ook goed. Het was nu belangrijk dat hij zijn ruimte kreeg en niet al teveel zou moeten doen! We hadden dan wel voorgesteld om de honden uit te laten, maar ook dat was niet nodig. Dat zouden Edyn of ik ook samen kunnen doen. Dan zou Jake hier kunnen blijven. ‘Kunnen we zo wandelen met de honden?’ vroeg Jake. ‘Natuurlijk, lieverd. Maar alleen als je dat echt graag wil. Michael en ik kunnen dat ook wel eventjes snel doen zonder jou,’ gaf Edyn aan, waarop ik meteen knikte. ‘Je hoeft niks te doen waar je op dit moment geen zin in hebt,’ stemde ik in met Edyn. Jake schudde zijn hoofd en pakte Pixie op van de grond, zodat hij hem een knuffel kon geven. ‘Ik vind het leuk om met Pix te wandelen. Hij is altijd zo derp als hij achter Loulou aan probeert te rennen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Voor nu was dit ook even goed. Ik wist zeker dat dit al heel erg veel energie had gekost en uiteindelijk was Jake hier ook om gewoon even weg te kunnen van alles wat er thuis aan de hand was. Dit moest voor nu gewoon een veilige plaats zijn en dan was het niet de bedoeling dat we maar vragen af bleven vuren. Voor nu was het wandelen met de hondjes dan ook wel een goed idee. “Zeg dat maar niet te hard.” Zei ik lachend. Ik snapte wel een beetje wat Jake bedoelde. Pixie was heel erg anders dan Loulou. Waar de laatste heel erg goed rond kon rennen, was het mopshondje daar gewoon niet zo goed in en struikelde soms gewoon over zijn eigen pootjes. Dat hield hem echter niet tegen om achter zijn kleine zusje aan te rennen. “Dan mag jij Pix meenemen oké?” Ik vond het wel leuk dat Jake zo gek was op Pixie. Natuurlijk waren er nu twee puppy’s, die ook heel erg goed de aandacht konden trekken. Buiten gebeurde dat wel iets meer, dat mensen eerder op Bumble en Bee afstapten om ze te aaien. Ik vond echter dat alle hondjes even veel aandacht moesten hebben. Ik vond ze allemaal even schattig! Ik stond af van de bank, maar knielde nog even bij Jake neer. Ik haalde de laatste paar tranen nog even weg en gaf hem vervolgens een kus op zijn wang. Vervolgens hielp ik Jake overeind, zodat we met z’n allen naar de gang konden lopen. Het duurde even voordat we alle hondjes bij elkaar hadden en we iedereen ook aan de riem hadden. Michael en ik hadden de afgelopen dagen in beurten de honden uitgelaten. De puppy’s konden sowieso nog niet zo heel erg ver. Petunia en Pixie vonden dat ook helemaal niet zo erg. Loulou moest echter wel haar energie kwijt, dus die nam ik sowieso één keer per dag mee naar een plaats waar ze echt even kon rennen. Nu zouden we echter met alle vijf de hondjes gaan wandelen. “Vind je het ook goed om Tunia vast te houden?” Vroeg ik aan Jake, terwijl ik de riem om deed en haar even over de hoofd kriebelde. “Ze is ongeveer net zo snel als Pixie en trekt helemaal niet.” Ze was misschien wat sterker dan Pixie, maar ze liep juist heel rustig naast je. “Dan neem ik de puppy’s en Mikey Loulou.” Loulou was toch wel een beetje Michael zijn hond, ze trok in ieder geval het meeste naar hem toe. Als we dan met z’n allen naar buiten gingen, wist ik zeker dat ze het beste naar Michael zou luisteren. Ze was toch wel een klein beetje de baas. Iemand moest dat zijn. De hondjes hadden ook een voorbeeld nodig en volgens mij vond geen van allen het erg dat het Loulou was. Zeker omdat ze ook nog heel erg goed kon luisteren. Zo liepen we met z’n drietjes door de buurt. Het was veel en daardoor wist ik ook wel dat er niet zomaar nog twee hondjes bij moesten komen. Al maakte dit ook heel erg duidelijk dat we echt een keer een huisje moesten vinden. Eentje waarbij de hondjes ook gewoon in de tuin konden spelen. Het uitlaten moest buiten, maar spelen was ook heel belangrijk! Nu Michael thuis was, waren we wel weer aan het kijken of we nog een paar huizen konden bezichtigen. Het was echter niet zomaar iets. Het zou een huisje moeten zijn waar we de komende jaren nog in konden wonen. Toen we een tijdje liepen en Jake en Michael wat dingen hadden bedacht die ze vanavond wilden eten, bedacht ik me ineens iets. “Zou ik nog wat mogen vragen?” Vroeg ik dan ook aan Jake. Ik wist dat we net een beetje hadden besloten dat we het voor nu hier bij zouden laten. Er was echter één ding wat we nog moesten weten. “Ik denk dat Rhi gaat vragen of wij met je hebben gepraat. Wat wil je dat we haar vertellen?” Het was niet raar dat ze het zou vragen, helemaal niet zelfs. Het was juist niet meer dan logisch dat ze wilde weten hoe het af was gelopen. “Ik denk dat ik nog niet klaar ben om het verder te vertellen.” Ik knikte, dat snapte ik heel erg goed. “Dan vertel ik haar dat we hebben gesproken en dat we het voor nu even zo laten?” Ik wist zeker dat Rhi dat wel aan zou nemen. Die zou echt niet zomaar doorvragen wat er allemaal aan de hand was, daar was ze zelf ook helemaal niet zo van.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Het beste wat we hadden kunnen doen, was naar Jake luisteren. Hij had aangegeven dat hij liever anders aan had willen worden gesproken. Met name een bijnaam die niet zo snel weergaf welk gender hij nu had. Edyn en ik hadden geprobeerd om daar op te letten, maar verder hadden we er niks meer mee gedaan. Dat was ook hoe hij het had gewild! Gewoon, even rust. Edyn had met hem afgesproken dat Rhi het niet hoefde te weten. Voor nu was dat ook goed? Het was al heel wat om dit met ons te delen. Het was niet meer dan logisch dat er wat meer tijd voor nodig was om na te denken over hoe hij dit aan de rest zou vertellen. We hadden het gehouden bij ons originele plan. Samen wandelen met de honden, lekker eten en misschien nog een film voordat we naar bed zouden gaan. Ondanks dat Jake oud genoeg was geweest om alleen naar bed te gaan, was Edyn met hem mee gegaan en ze had een tijdje bij hem op de kamer gezeten. Ik had de hondjes even naar buiten gelaten in de tuin en ondertussen een aantal dingen opgeruimd, zodat Edyn dat niet meer hoefde te doen als ze terug kwam. Tijdens het opruimen had ik nagedacht over hoe we om waren gegaan met de situatie. Ik vond vooral dat Edyn het heel goed aan had gepakt. Waarschijnlijk had ook zij na moeten denken over wat ze had moeten zeggen, maar ze was zo lief voor Jake geweest! Ze had hem volgens mij wel echt goed geholpen. In eerste instantie was ik niet zo blij geweest met mezelf, omdat ik behoorlijk wat had veroorzaakt. Jake had me echter wel laten weten dat hij niet boos op me was en dat hij wist dat ik het niet verkeerd had bedoeld. Dat het niet bedoeld was om hem te raken, ondanks dat het wel zo had uitgespeeld. Uiteindelijk hadden we de film met z’n allen gekeken en had er geen gespannen sfeer gehangen. ‘Mikey?’ Edyn was overduidelijk weer terug. Ik zette de laatste spullen in de vaatwasser en liep naar de woonkamer, waar Edyn stond. Ik spreidde mijn armen, zodat ze naar me toe kon komen voor een knuffel. Ik sloeg mijn armen stevig om haar heen en trok haar goed tegen me aan. ‘Denk je dat hij kan gaan slapen?’ vroeg ik aan haar. Als iemand wist hoe het was als alle problemen je wakker hielden, dan was ik het wel. Als Jake veel zou piekeren, dan zou het zo kunnen zijn dat hij de hele nacht wakker zou liggen. ‘Ik hoop het. Ik vind het zo erg voor hem,’ fluisterde Edyn. Ik knikte. Ik vond het ook heel erg dat hij hier doorheen moest gaan. Dat het niet zo simpel was als dat het voor hem moest zijn. Het beste wat wij nu konden doen, was er voor hem zijn en hem helpen met alles wat hij wilde. Of dat nou betekende dat we hem zouden helpen bij het vinden van iemand met wie hij er echt goed over kon praten, of het vertellen aan Keith en Jackie. Het enige wat we konden doen, was er voor hem zijn. ‘Hij heeft echt heel erg veel geluk met jou, ondanks alles. Ik weet zeker dat hij erg blij is dat hij iemand zoals jou heeft,’ vertelde ik Edyn. Ik trok me iets terug, zodat ik haar blonde haren uit haar gezicht kon halen en haar een kus kon geven. ‘Je reageerde echt perfect op wat hij nodig had.’ Misschien was het bij een ander mis gegaan, maar bij Jake niet. Jake was haar broertje en ze kende hem als de beste! ‘En ik weet zeker dat onze kindjes zich ook gelukkig gaan prijzen met de moeder die ze hebben.’ Dit was geen nieuws voor Edyn. Ze wist al dat ik kinderen wilde met haar, maar nu zag ik het echt beter voor me! ‘Echt?’ vroeg Edyn voorzichtig. Ik knikte en nam haar handen vast. ‘Na de tour, nadat we zijn getrouwd, dan zie ik het echt voor me. Ik weet niet hoe ik dan met werk zit, maar daar kunnen we vast omheen plannen.’ Ik vond dat het kon! Voor Edyn, en onze familie, zouden we ook de tijd moeten nemen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik hoopte dat we Jake alsnog een fijne dag hadden kunnen geven. Ik had wel kunnen merken dat zijn hoofd af en toe even verder weg was getrokken, iets wat totaal niet erg was geweest. Juist heel erg logisch. Toch hoopte ik ook dat hij een beetje rust had gevonden en dat wij er voor had kunnen zorgen dat er een veilige omgeving was. Ondanks dat ik nog heel wat vragen had gehad, had ik die nog voor me gehouden. Al vroeg ik me wel af of het goed was om nog over Jake te denken als een hij of niet? Jake en ik hadden net nog wel even gesproken, waaruit wel echt had gebleken dat hij zich niet prettig had gevoeld in zijn eigen lichaam. We hoefden nu ook niet meteen in alles te duiken. We zouden Jake de plaats kunnen bieden waar hij veilig kon praten als hij dat wilde. Dat had ik hem net ook aangeboden en daardoor had ik een extra knuffel gekregen en had ik hem met een gerust hart boven kunnen laten. Het was fijn om nu ook nog even met Michael te kunnen staan. Ik had wel aan hem gezien dat hij het heel erg vervelend had gevonden dat hij Jake had laten huilen. Gelukkig had Jake hem ook verteld dat het niet zijn fout was geweest. Michael had ook niet kunnen weten dat sommige woorden gewoon heel moeilijk waren. Nu hij het wel wist, zou hij ze ook echt niet meer zeggen. Dat wist ik zeker! Michael leek ook te vinden dat we het goed aan hadden gepakt, want hij had het zelfs over onze eigen kindjes. We hadden al wel vaker over onze toekomst gepraat, ook over kindjes, helemaal na alles wat er was gebeurd. Voor nu hadden we afgesproken het er later over te hebben, om het voor na de bruiloft te laten vallen. Nu begon Michael er echter zelf over! Na de tour en nadat we getrouwd waren! Dat was binnen twee jaar al? Ik had er zelf niet meer zo heel erg veel over nagedacht. Natuurlijk wilde ik nog steeds graag kindjes, maar ik wist ook hoe Michael er over dacht en op sommige momenten had ik het zelf heel erg eng gevonden door alles wat er was gebeurd. Toch wilde ik het heel erg graag! Ik trok Michael weer iets dichter tegen me aan, zodat ik hem ook een kus kon geven. “Ik weet zeker dat we het dan kunnen plannen.” Het zou nog even duren, maar Michael wist vaak al wel een tijdje van te voren wat hij ging doen. Dat was heel erg fijn, want dan kon hij daar ook naar toe leven en konden we daar samen naar plannen. Dat deden we nu ook wel een beetje met het album en de tour die daar bij kwam kijken. Daarom waren we nu ook nog niet druk met de bruiloft, dat hoefde ook helemaal niet. We wilden dat het een mooie dag werd, zonder te veel stress. We moesten er juist van kunnen genieten en dat was toch ook wel zo met een zwangerschap. Ik zou best begrijpen dat Michael er niet de hele tijd was, maar het was ook mooi als we juist wel samen dingen door konden maken. Ik ging met mijn vingers over het shirt van Michael heen, dit was echt geweldig nieuws en ik wilde het toch een klein beetje vieren. Ik ging iets omhoog, zodat ik uiteindelijk mijn armen om zijn hals heen kon slaan en zachtjes door de achterkant van zijn haar heen kon gaan. “En voor nu kunnen we vast oefenen.” We deden heel erg voorzichtig! Dus het was helemaal niet erg om daar mee door te gaan. Dan zou er echt niet zomaar iets gebeuren, totdat we er allebei klaar voor waren? Ik zoende Michael dit keer wat langer, deze woorden waren gewoon echt geweldig om te horen en we mochten best even vieren dat ze er waren geweest. Dat we er hetzelfde over dachten en dat er ooit kindjes kwamen. Dat was toch alleen maar heel erg goed nieuws!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Elke ochtend dat ik hier wakker werd, voelde het nog onwerkelijk. Ik kon niet geloven dat we in Bali waren, op de plek waar mijn ouders vandaan kwamen. Het mooiste was nog wel dat ik, na het wakker worden, naar de ontbijttafel kon lopen en mijn moeder kon zien praten met de mensen die het ontbijt kwamen brengen. Dat ze vertelde over haar jeugd en waar ze vandaan kwam. Het was zo iets bijzonders om mee te mogen maken en het verwarmde mijn hart. Ik mocht dit met haar delen. Met haar, maar ook met Luke en zijn moeder. Dat alles maakte het nog specialer. Dankzij Liz zouden we aan het einde van de trip zoveel foto’s hebben dat het haast zou lijken op een film die we voor onszelf zouden kunnen afspelen. Voor nu zaten we nog in Denpansar, wat de hoofdstad was van het eiland. Een paar dagen geleden waren we hier aangekomen op het vliegveld. We hadden de stad al bekeken en waren zelfs de zee op geweest met een boot. Dit was niet het gedeelte waar mijn moeder vandaan kwam, maar het leek haar niet te deren. Ze was ontzettend blij dat ze hier was en dat maakte mij ook blij! Toch had zij, samen met Liz, besloten dat Luke en ik ook wat tijd voor onszelf mochten hebben. Daarom hadden Luke en ik besloten om samen te gaan fietsen. We hadden goed nagevraagd welke wegen we wel konden nemen en welke niet. Ik had ze met een stift op de kaart gemarkeerd en die meegenomen, zodat we echt niet zouden verdwalen. Uiteindelijk zouden we bij een klein stuk uit komen waar we een waterval zouden kunnen zien. De weg was redelijk verlaten, wat Luke en mij de kans gaf om tijdens het fietsen wat vrijer te zijn en te praten. Natuurlijk letten we nog wel op, maar het leek niet alsof er auto’s aan zouden komen. We waren zelfs even gestopt, om een foto te kunnen maken! Ik had het jasje wat ik over mijn kleding aan had, over mijn stuur gehangen en stond op de weg, terwijl Luke een paar meter voor me stond. ‘Nu?’ vroeg hij lachend, terwijl hij achterom keek. ‘Nee, wacht even!’ Ik pakte mijn telefoon en ontgrendelde mijn camera, die ik vervolgens op Luke richtte. ‘Oké, je kan nu een klein stukje fietsen. Niet te snel!’ Waarschuwde ik hem. Anders zou ik hem niet goed op de foto krijgen. Luke fietste een paar meter, wat genoeg was om een paar foto’s te maken. ‘Wel daar wachten!’ riep ik naar Luke, zodat hij niet te ver door zou gaan zonder mij. Ik borg mijn spullen weer op in mijn tas die ik mee had genomen en slingerde die over mijn rug. Daarna stapte ik op mijn fiets, zodat ik naar Luke kon. Toen ik zag dat hij zijn telefoon op mij had gericht, schudde ik lachend mijn hoofd. ‘Pas maar op, straks rijd ik je nog omver,’ waarschuwde ik hem, toen ik voor hem remde en weer van mijn fiets stapte. ‘Dat zou je niet doen,’ zei Luke lachend. ‘Dan mis je me teveel.’ Ik schudde lachend mijn hoofd en boog me over mijn stuur, zodat ik hem een kus kon geven. Het voelde zo vrij om hier te zijn. Niet alleen doordat er niemand was die ons in de gaten kon houden, maar ook door de omgeving zelf. Het was allemaal zo anders in vergelijking met Los Angeles. Hier kon het ook druk zijn, maar niet zoals daar. Daar gierde alles maar door en nam niemand een pauze. Hier was dat zo anders. Dit was echt wat we nodig hadden gehad, zeker na alle drukte van de feestdagen en de tour die Luke had gehad. ‘Zullen we nog een stukje doorfietsen? We moeten nog even als we de waterval willen zien.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Jaren geleden had ik de schoonheid van dit eiland al mogen ontdekken. We hadden wat dingen gedaan, waren bij tempels geweest, hadden het strand bezocht. Toch was het vooral het resort geweest waar we waren verbleven en waar we feest hadden gevierd. In de paar dagen dat ik hier nu was had ik al meer gezien dan in die twee weken. We hadden dingen gedaan waar we de vorige keer niet eens over na hadden gedacht. Het was heerlijk geweest om even te varen. Gewoon op het water te liggen en je nergens meer zorgen over te maken, alleen het feit dat je uiteindelijk terug moest komen aan de kant. We hadden zoveel gelachen met z’n viertjes, maar ook echt genoten van de prachtige omgeving. Dat was wat Frankie en ik vandaag ook deden. We waren op de fiets gestapt en hadden de weg gevolgd die Frankie voor ons uit had gestippeld. Gelukkig waren we nog haast geen auto’s tegen gekomen en konden we echt genieten van alles om ons heen. Ik keek om naar Frankie en knikte. “Ik ben echt heel erg benieuwd naar de waterval.” Daar zouden we even kunnen blijven om te zien. Tot nu toe had de natuur zoveel indruk op mij achter gelaten. Het was hier zo prachtig. Heel anders dan alles wat ik ooit had gezien. Het straalde rust uit, een rust wat ik in een lange tijd niet echt meer zo had gevoeld. Ik had niet geweten dat ik dit zo nodig had gehad, gewoon even uit de vertrouwde omgeving. Ik hield van touren en zeker om daarna thuis te zijn, dit was echter weer heel anders en voelde alleen maar goed. Om dit alles te kunnen ontdekken met Frankie, om haar soms rond te zien kijken en te beseffen dat haar ouders hier echt vandaan kwamen. Natuurlijk waren we nog niet op de plaats waar ze waren geboren, elkaar hadden ontmoet en waar ze uiteindelijk afscheid van hadden moeten nemen. Toch leek de moeder van Frankie dat helemaal niets uit maken. Vanaf het moment dat ze was geland op het vliegveld was er iets veranderd aan haar gezicht. Ze was thuis. En wij mochten dat met haar delen. Dat was toch wel heel erg bijzonder. “Volgens mij is het niet meer zo heel erg ver fietsen.” Ik vertrouwde er op dat Frankie de kaart goed had gelezen, daar was ze gewoon veel beter in dan ik dat was? “Het gaat echt snel zo.” Zei ik zachtjes, toen Frankie weer naast me fietste. “Ik heb niet het idee dat we al kilometers hebben gefietst.” Gewoon omdat er zoveel mooie dingen te zien waren. Het was misschien geen hele fijne fiets, maar het was prima te doen op deze manier, juist omdat we nergens naar toe hoefde. We konden zelf bepalen wat we deden en waar we naar toe gingen. Als we nu terug gingen was het ook prima. “Alles hier voelt anders.” Zo was het gewoon. “Er is hier een bepaalde rust die ik in een tijd niet meer heb gevoeld.” Zo voelde ik me ook wel bij Frankie. Toch was na de tour, dit precies wat ik nodig had en ik kon aan Frankie merken dat het voor haar ook zo was. Ze was zo druk geweest met alles. Eerst met haar studie en nu met haar werk. Ze kon soms hele dagen in haar kantoor zitten en ondanks dat ik wist dat ze het geweldig vond, kon ze ook zeker wat rust gebruiken. Dat hoefde echt niet altijd door dagen lang aan een zwembad te liggen. Juist door dit soort dingen te doen, kon je dat ook vinden. Waar ik ook was met Frankie voelde ik die rust wel. Nu konden we ook nog eens samen een heel erg bijzonder land ontdekken. “Dat is fijn om te horen.” Zei Frankie, waarop ik knikte. “Het voelt gewoon goed en ik ben zo blij dat we hier samen kunnen zijn, dat we dit met z’n vieren kunnen doen en dat we ook dit soort dingen samen kunnen doen.” Het was vanuit onze moeders gekomen, want we hadden het beiden niet erg gevonden als ze mee waren gegaan. Toch voelde het wel fijn om ons even samen terug te trekken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het zou nog mooier zijn geweest als iedereen mee had gekund. Mijn vader, Kit, maar dat was helaas niet mogelijk geweest. Niet iedereen kon zomaar een paar weken weg gaan en ik wist dat mijn vader niet hield van grote vliegreizen. Mijn moeder hield hem gelukkig goed op de hoogte door hem foto’s en video’s te sturen van alles, zoals ik deed bij Kit! Op die manier kregen ze toch nog een deel van deze bijzondere reis mee. Wie weet zouden we ooit nog een keer met z’n allen kunnen gaan, of zou ik Kit en zijn familie mee kunnen nemen! Hij verdiende dit ook te zien. Op deze manier in contact komen met waar je vandaan kwam, was iets wat ik iedereen gunde! ‘Er is ook zoveel te zien!’ Ik had ook niet idee dat we al heel lang op de fiets zaten, maar volgens mij was dat wel zo! De weg slingerde en om ons heen was zoveel groen te zien dat we constant om ons heen keken waar we nu weer waren beland. Het was fijn om te weten dat Luke zich hier goed voelde. Dat de rust zijn lichaam over had genomen en dat hij daadwerkelijk van alles kon genieten, zonder na te denken over van alles en nog wat. Ik begreep dat hij zich nooit volledig kon ontspannen op tour, met het idee in zijn achterhoofd dat hij op de korte termijn weer op het podium moest staan, weer een show moest geven. Hij hield er van, dat wist ik ook wel, maar het was constant werk. Altijd maar aan staan en je bewust moeten zijn van alles kon veel van een mens vragen. Daaom deed het me erg goed om hem hier vrolijk te zien fietsen, zo ontspannen dat zijn hele lichaam dat gevoel had omarmd. ‘Ik heb het al zo vaak gezegd de afgelopen dagen, en ik ga het waarschijnlijk nog veel vaker zeggen: maar dit alles is zo speciaal. Dat we hier kunnen zijn, het land kunnen ontdekken. Met z’n vieren, maar ook met z’n tweetjes.’ Ik vond het lief dat ze aan hadden geboden dat Luke en ik ook wat samen zouden gaan doen. Ik wilde niet teveel tijd van Liz afnemen. Volgens mij was dit het langste wat ze met Luke had doorgebracht in de afgelopen jaren. Want zelfs als hij in Australië was geweest, had hij daar ook nog wel eens moeten werken. Nu konden ze eindelijk genieten van wat tijd samen en ik wilde niet dat ze het idee had dat ik Luke constant van haar wegtrok. En andersom had ik ook in een lange tijd niet zoveel momenten doorgebracht met mijn moeder! Toch hadden ze er ook rekening mee gehouden dat Luke en ik de laatste paar maanden niet veel tijd samen hadden gehad, door ons werk. En ook al had Luke nu vrij, na een tijdje zou hij ook weer aan het werk gaan. Ik ook! Wat zou kunnen betekenen dat we, ondanks dat we allebei in Los Angeles zouden zijn, elkaar alsnog niet vaak zouden kunnen zien. ‘Volgens mij moeten we bij de volgende afslag naar rechts en dan een stuk naar beneden. Dan zouden we er moeten zijn,’ liet ik aan Luke weten. Het was niet heel erg ver meer en ik was erg benieuwd wat we precies aan zouden treffen! Misschien zouden we er eventjes kunnen gaan zitten, wat eten en drinken en genieten van de omgeving die er was! Want hoe vaak zouden we hier nou nog komen? In ieder geval niet nog een keer in de situatie die we nu zaten. Net samenwonend, met een heel mooi en belangrijk jaar voor ons! Zodra de afslag kwam, keek ik nog over mijn schouder om zeker te weten dat er geen verkeer aan kwam. ‘Voorzichtig, volgens mij gaan we best stijl naar beneden,’ waarschuwde ik hem. Als we zouden vallen, dan zouden we wel een probleem hebben!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Dit was natuurlijk nog maar het begin. We zouden over het hele eiland reizen en zelfs op plekken komen waar toeristen normaal niet zomaar zouden komen. Putu zou op plaatsen komen waar ze vroeger als kind ook had gewandeld en ik wist zeker dat het wel heel erg emotioneel zou worden. Er was nu al wel aan haar te zien hoe bijzonder ze dit allemaal vond. Dat was het ook! We wisten alle vier dat dit niet zomaar een vakantie was. Daarom leken we er allemaal zoveel mogelijk van te genieten. De tijd die Frankie en ik door konden brengen met onze moeders was schaars. Nu konden we het er van nemen. Maar natuurlijk ook dit, gewoon wat momenten tussen mij en Frankie. Dat we echt samen konden zijn. Hier hoefden we niet na te denken over mensen die elk moment op ons af konden stappen. Misschien bij de resorts waar we verbleven, maar onderweg kwamen we zo weinig mensen tegen en als ze er al waren, dan was het nog heel anders. Het leven werd hier heel anders geleefd. Ik fietste achter Frankie aan, ze had geen woord gelogen over hoe stijl het naar beneden. “Dit is één ding, maar besef dat we hier straks ook weer naar boven moeten!” Bracht ik uit, terwijl ik zoveel mogelijk mijn remmen in de gaten probeerde te houden. Het was niet even een weg wat ik gewend was om te fietsen. Niet dat ik het vaak deed. Vroeger wel, maar nu kon ik me niet eens echt bedenken wanneer het voor het laatst was geweest dat ik op een fiets had gezeten. Dan was het alleen maar leuk dat we zoiets als dit konden doen. Uiteindelijk was hetgeen wat we zagen verschijnen het zeker waard. Dat we naar beneden waren gegaan, maar ook zeker om dat stuk weer naar boven te gaan. We konden het zelfs lopend doen. Dat was iets voor straks, want zoals ik het nu zag, wilde ik hier nog lang niet weg. Het was hier prachtig. Verderop was een waterval te zien, hier liep het water al langs en dat zag er zo helder uit. “Denk je dat we hier de fiets ergens neer kunnen zetten, want we konden in de richting van de waterval lopen toch?” Frankie had het opgezocht en nog een keer nagevraagd, zodat we wel veilig ware. “Ja we kunnen er naar toe lopen.” We hadden er al wel rekening mee gehouden. In de rugzak die ik op had hadden we waterschoenen gedaan, zodat we makkelijk over de stenen konden lopen. Frankie had in haar rugzak juist wat te eten bij zich, zodat we even rustig konden gaan zitten en daar van konden genieten. We zette onze fietsen dan ook weg bij een hekje, waar we ze ook aan vast konden maken. Vervolgens gingen we ergens zitten, zodat we de schoenen aan konden trekken. “Deze zijn zo hot.” Zei ik lachend toen ze zag. Ze waren vooral heel handig, maar ze zagen er zo vreselijk uit. “Het is dat dit niet onze eerste date is, want anders had ik vast geen kans meer bij je gemaakt.” Zei ik lachend tegen Frankie. “Oh sowieso, ik ben voor je schoenen gevallen. Zeker die met de ster erop.” “Knew it!” Ik gaf Frankie een kus op haar wang, het was gewoon heel erg fijn dat we zo nutteloos konden praten samen. Het was bijzonder dat we hier samen waren. Dat we elkaar hadden leren en dat we nu samenwoonden. Samen met Petunia en een nieuw hondje! We kregen iedere dag wel foto’s van Edyn om te laten zien hoe goed het ging met Piggy en Bee! Er werd natuurlijk heel erg goed voor ze gezorgd, maar dat had ik van te voren ook wel geweten. Zoiets kon je makkelijk overlaten aan Michael en Edyn, ondanks dat ze nu vijf honden in huis hadden. “Fijn dat die schoenen er in ieder geval voor hebben gezorgd dat we nu samen zijn en dat we zelfs samenwonen.” Ik kon het soms nog niet echt bevatten. Dat Frankie het ook een goed idee had gevonden en dat ze nu echt bij mij in was getrokken!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
We zouden vast niet de enigen zijn bij de waterval. Het was nog altijd een toeristische attractie, iets wat veel mensen wilden zien. Het maakte mij niet uit dat anderen daar ook zouden zijn en dat we misschien niet meteen op de foto konden. Dat hoefde ook niet voor mij! We zouden al genoeg herinneringen op papier kunnen krijgen, door Luke zijn moeder. Sommige herinneringen waren al waardevol genoeg door ze simpelweg te onthouden. Misschien nog wel waardevoller. Ik boog me naar voren om de waterschoenen goed vast te binden. De stenen konden scherp zijn, misschien ook wel glad! Dus we zouden voorzichtig moeten doen. Ik keek opzij naar Luke en schudde mijn hoofd. ‘Het waren de schoenen die daar voor hebben gezorgd ja,’ zei ik lachend tegen Luke. ‘Het heeft verder niks te maken met dat ik graag bij je wil zijn, of dat je die kamer voor me had ingericht. Alleen de schoenen,’ verzekerde ik hem. Ik wierp een blik op de waterschoenen die hij nu aan had. ‘Al krijg ik door die toch wel een paar bedenkingen.’ Ik kwam overeind van de steen waar ik op ging zitten en stak mijn handen uit naar Luke, zodat ik hem overeind kon trekken toen hij ook klaar was met het aandoen van de waterschoenen. Ik leef één van zijn handen vasthouden, zodat we samen richting de waterval zouden kunnen lopen. Er was niet echt een pad gemaakt er naar toe, dus het was vooral van steen naar steen lopen, terwijl we steeds meer omringd werden door het water. Ik bleef Luke stevig vasthouden, zodat we allebei een houvast hadden en niet zomaar om zouden vallen. ‘Het is misschien ook maar goed dat we hier met z’n tweetjes naar toe zijn gegaan,’ zei ik tegen Luke, ‘maar zeg maar niet dat ik dat heb gezegd!’ Mijn moeder was nog ouder dan die van Luke en als ze hier zou vallen, dan zou het nog wel eens gevaarlijk kunnen aflopen! Voor iedereen natuurlijk, maar het leek me beter dat we hier met z’n tweetjes rondliepen. Als wij iets zouden breken, zou het in ieder geval sneller helen! ‘Ik zal niks zeggen,’ beloofde Luke. Ik glimlachte en nam een stap naar de volgende steen. Een paar meter verderop zag ik de waterval al, al was hij vooral heel goed te horen! ‘Kijk! Ik wees naar de waterval. In Amerika hadden we ze ook wel, maar niet rondom Los Angeles! In ieder geval geen echte. Degenen die er waren, waren gewoon gesimuleerd. Net als in Arizona, want ook daar was het er veel te droog voor. ‘Ik denk dat we nog wel een stukje dichterbij kunnen komen?’ Er waren nog wel wat andere mensen, maar de drukte viel me mee. Ook achter ons was nog iemand aangesloten, waardoor we ons niet hoefden te haasten. Er was verderop een goed stukje land waar we zouden kunnen staan, misschien zelfs even wat zouden kunnen eten en drinken. Dan zouden we ook een foto naar Edyn en Michael kunnen sturen! Misschien hadden zij ook al wel weer foto’s van de honden gestuurd. ‘Misschien kunnen we een paar foto’s van je moeder ophangen in het huis?’ stelde ik voor aan Luke. Ze had echt al prachtige foto’s gemaakt, ook van de natuur! Daar zouden we vast een selectie van kunnen maken en kunnen ophangen. Het was immers een bijzondere reis en het zou ook heel mooi zijn om zoiets aan de muur te hebben hangen, juist omdat Luke zijn moeder het dan had gemaakt. ‘En gewoon veel foto’s van ons samen, overal,’ zei ik glimlachend. We hadden heel veel foto’s samen! Zelfs met Bee en Petunia. De meesten stonden echter nog op onze telefoons. Het zou toch ook wel heel leuk zijn om ze af te drukken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Dit was zo’n rustige plaats. We waren misschien niet de enige mensen, maar iedereen was met zichzelf en de waterval bezig. Het was ook prachtig. Hier kunnen zitten was gewoon heel erg fijn. Dat was alles aan deze vakantie. Misschien was het beste aan dit alles nog wel dat we hierna weer samen terug naar huis konden gaan. Dit was geen vakantie om samen door te brengen. Natuurlijk was dat het ook wel, we kregen niet heel erg veel tijd samen. Nu hadden we dat wel. Ook nog even als we thuis zouden komen. Ons huis. Dat was toch wel het beste gevoel. Ergens kon ik nog steeds niet geloven dat Frankie ja had gezegd op mijn vraag en dat we nu echt samenwoonden. Dat we hierna naar ons eigen huisje terug zouden komen en dat we het er nu juist zo rustig over konden hebben. “Ik denk dat ze dat heel erg leuk zou vinden. We kunnen na de vakantie wel kijken of we iets leuks kunnen vinden om samen aan de muur te hangen.” Misschien losse foto’s, maar je had tegenwoordig ook hele dingen die je zelf kon laten maken. “Ik denk wel dat er dan ook een paar foto’s met Edyn tussen moeten.” Zei ik lachend. We hadden ooit wel hele mooie foto’s gemaakt in Disney. Eentje van Frankie en Rapunzel. Ik vond het altijd leuk om dat soort dingen te zien. Edyn was altijd zo blij als ze in Disney was. Ik vond het zelf ook altijd leuk om haar te bezoeken als dat kon en aan Frankie kon ik dan ook altijd een soort van trots zien in haar ogen. Nog steeds vond ik het bijzonder dat dit allemaal was gebeurd. Dat we Frankie hadden leren kennen en dat ze zo perfect in al onze levens leek te passen. Ze deed ook helemaal niet moeilijk over het oppassen van de hondjes. “Ja die moeten er zeker tussen.” Stemde Frankie er ook mee in. We moesten haar nu ook wel even wat foto’s sturen van hoe het hier was. Ik vond het leuk om te laten zien wat we hier allemaal deden en natuurlijk kregen we ook wel foto’s van wat er daar gebeurde. Ik pakte de tas, zodat ik daar wat water uit kon halen. Ik gaf het flesje eerst aan Frankie, zodat ze er eerst van kon drinken. Daarna nam ik er zelf een flinke slok van. Ik liet mijn hoofd even tegen de schouder van Frankie aan rusten. “Ik vind het echt heel erg bijzonder dat we dit samen kunnen delen.” Ik wist dat ik het al heel erg vaak had gezegd en ik zou het vast nog heel erg vaak zeggen, misschien nog wel tot irritatie van Frankie. Maar het was heel erg bijzonder. Ik vond het ook fijn om haar in Australië te hebben. Daar hadden we ook wel even genoten van de tijd. Ik probeerde haar altijd wel een paar nieuwe plekken te laten zien, die ik zelf vaak had bezocht. “Ik vind het ook altijd heel erg bijzonder om mee te kunnen naar Sydney.” Fluisterde Frankie, alsof ze wist wat ik dacht. Dat was toch gewoon bijzonder? Dat we dit hadden. Dat we soms even stil naast elkaar konden zitten en gewoon aan hetzelfde dachten. Al deden we dat niet, dan konden we beiden genieten van de rust die we samen hadden. Soms was het gewoon alsof we elkaar begrepen zonder elkaar echt te spreken. “En het is fijn om even weg te zijn van werk, van alles. Zoals je net ook al zei.” Vertelde Frankie. “Je bent ook echt heel erg druk geweest.” Ze was met zoveel dingen tegelijk bezig soms. Er was echt heel erg veel te doen. Ik vond het juist wel mooi om te zien dat ze iets had gevonden wat ze ook echt graag wilde doen. “Maar je doet het ook echt heel erg goed.” Soms was ze zo blij met feedback was ze had gekregen van haar collega’s. Van wat ik wist had ze een heel fijn team en dat was heel erg belangrijk. “Dankjewel. Het voelt nu wel even gek om er niet mee bezig te zijn. Ergens mis ik het wel ,maar er lig genoeg werk voor als ik weer terug ben.” Ik keek op en knikte “Het is alleen maar goed dat je het een beetje mist, dat betekent dat je er echt thuis hoort.” Dat ze iets goeds uit had gekozen, waar haar hart ook echt lag. Dat was heel erg belangrijk.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik was blij dat de feestdagen voorbij waren! Het was naar mijn mening veel te druk, ondanks dat het uiteindelijk allemaal gezellig was. In mijn ogen verdiende het gewoon niet zoveel aandacht als dat het nu kreeg. Met Edyn haar verjaardag, kerst en daarna oud en nieuw, had er zoveel gespeeld in het huis van Jackie en Keith dat ik blij was dat ik zo nu en dan had kunnen ontsnappen aan alles door naar wek te gaan, of naar Logan. We hadden geen kerst samen gevierd, maar dat hadden we allebei goed gevonden. Logan had tijd door kunnen brengen met haar vader en ik had Jake een beetje in de gaten kunnen houden, nadat hij weer terug was geweest van Michael en Edyn. Edyn had me laten weten dat wat er ook aan de hand was, nu nog voor even tussen hen bleef. Dat vond ik allemaal prima. Ik snapte ook wel dat Jake niet alles meteen wilde delen met iedereen. Wat het ook was, ik hoopte wel dat hij wist dat hij wist dat ik er ook was om hem te helpen. Misschien niet zoals Edyn dat kon, maar op andere manieren! Wat me had verbaasd was dat Jake aan mij had gevraagd of ik misschien aan Edyn had kunnen vragen of hij mee mocht terwijl zij jurken ging passen. Ik had mijn wenkbrauwen opgetrokken, maar vervolgens gedaan wat hij van me had gevraagd. Edyn had heel enthousiast gereageerd. Dat had geresulteerd in een behoorlijk gek gezelschap dat zich nu samen had geplaatst op de uitgebreide bank die in de bruidswinkel stond. Jackie was mee, natuurlijk. Jake en ik en twee van Edyn haar vriendinnen: Linn en Frankie. In eerste instantie had ik niet eens mee gewild, maar Edyn had er op gestaan dat ik mee zou gaan voor het bekijken van de jurken. Juist omdat ik een hele andere mening zou hebben dan de rest. Een man en een vrouw, die zich als de eigenaren voor hadden gesteld, vergezelden ons in de ruimte. De vrouw bood ons allemaal een glas champagne aan en ook Jake kreeg iets. Ik keek fronsend naar mijn glas en zette hem vervolgens aan de kant, aangezien alcohol de situatie op het moment niet zou helpen. ‘Heb je al een idee wat voor een stijl je graag wilde?’ vroeg de man ondertussen aan Edyn. Door die vraag veerde Linn meteen overeind en zette ze haar glas met champagne aan de kant. ‘Ik heb een pinterestbord gemaakt met alle plaatjes die je stuurde, wacht even!’ Linn pakte haar telefoon en ging al druk in de weer. Ik zuchtte en zakte iets onderuit, terwijl ik om me heen keek. Ik had nooit gedacht dat ik hier voor mezelf zou zijn. Misschien wel voor een ander, maar zelfs nu voelde het gek om hier te zitten. Als er één plek was waar ik gewoon niet hoorde, dan was dit het wel! Logan had nog geprobeerd om een beetje op me in te praten. Ze had vooral benadrukt dat Edyn het echt heel belangrijk zou vinden als ik mee zou gaan, waar ze ook wel gelijk in had gehad. Jackie stootte me voorzichtig aan met haar schouder en ik keek opzij. ‘Dit is zo speciaal,’ fluisterde Jackie. Ik knikte kort. Voor haar was het speciaal. Haar dochter ging trouwen! Edyn was al een jaar verloofd, maar nu ze jurken ging passen, kwam het toch wel wat dichterbij. ‘Wat ze ook kiest, het gaat haar vast mooi staan,’ verzekerde ik Jackie. Het was Edyn! Die kon vrijwel alles hebben. Ik had haar in ieder geval nog nooit in iets gezien wat haar niet stond en dat zou nu ook niet anders zijn. ‘Ik wil haar echt graag in zo’n prinsessenjurk zien! Dat past denk ik heel goed,’ zei Jackie. Ik knikte opnieuw, ik wist niet zo goed wat ik er anders op moest zeggen! Ik hoopte gewoon dat Edyn iets zou uitkiezen waar ze zelf heel blij van zou worden. Dan was het in mijn ogen goed.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
In mijn ogen was het nog wel heel erg vroeg om jurken te passen! Linn had me echter verteld dat het soms wel maanden kon duren voordat de jurk werd gemaakt, zeker als ik speciale dingen wilde. Maar ook dat het nooit verkeerd was om al een keer te gaan kijken. Zo probeerde ik er vandaag ook wel een beetje in te gaan. Ik hoefde vandaag nog geen jurken te kopen, maar ik kon wel kijken wat voor leuke dingen ze allemaal hadden. De rest kon ook een beetje een idee krijgen van wat ze mij goed vonden staan. Ik had kunnen kiezen om heel veel mensen mee te nemen. Nu zaten er ook al wel wat. Maar ik had ook kunnen wachten totdat Karen hier was en ik had mijn zusjes ook mee kunnen nemen. Ik was blij met de mensen die nu mee waren. Linn wist heel veel van jurken en alles daarom heen. Frankie hoorde hier te zijn, want ze was mijn beste vriendinnetje! Voor mama was het natuurlijk ook heel erg duidelijk dat ze er moest zijn. Rhi en Jake waren de laatste twee en ik vond het zo fijn dat ze hier allebei waren. Ik had Jake zelf niet gevraagd, maar Rhi was er mee gekomen en ik vond het een heel goed idee om de omgeving een beetje te veranderen. Alleen maar thuis zitten werd op een gegeven moment ook gewoon best moeilijk. Ik wist dat Jake het soms moeilijk had om bij Tyler in de buurt te zijn, waardoor daar weer spanning zat. Want normaal gesproken waren die twee echt super hecht geweest. Tyler snapte er natuurlijk ook helemaal niets van. Dit was juist even goed, zeker nu ik Jake zag stralen door alleen maar hier te zitten. Ik keek naar de foto’s die Linn op had geslagen. “Ik vind het leuk als er bloemen op kunnen zitten. Dat wil ik in ieder geval proberen!” We zouden gaan trouwen in het bos, dat was in ieder geval het idee wat we nu hadden. Gewoon een kleine bruiloft bij het huisje waar we in de zomer vaak met mijn familie naar toe gingen. Daar paste bloemen heen erg mooi bij. Daarbij vond ik het sowieso om een jurk te hebben waar bloemen op stonden, dat deed me denken aan de jurk van Punzie! “Ik zal zo een paar jurken om te zien wat je mooi vindt en vanuit daar kunnen we verder werken.” Ik knikte, dat vond ik echt een heel erg goed idee. Nu kon ik ook niet wachten om een jurk aan te proberen. Ze zagen er allemaal zo mooi uit! Linn liep nog even met ons mee, zodat we er samen over konden praten. “Wat je ook aan trekt, ik weet zeker dat het je allemaal heel erg mooi gaat staan, Edyn. Maar we gaan echt de perfecte jurk voor je zoeken.” Ik wist haast wel zeker dat het ging gebeuren. Ik had de juiste mensen om me te helpen! Al zou ik het misschien wel het fijnste vinden als Michael er ook een beetje mee hielp. Het liefst had ik hem hier ook gehad? Maar ik wist ook wel dat hij zich niet op zijn gemak zou voelen om de hele middag tussen de jurken te zitten. Linn had daarbij gezegd dat het niet echt hoorde en dat we het eerst zo konden proberen, als het dan nog niet goed voelde, dan konden we het de volgende keer anders doen. De man pakte een paar jurken, Linn liep met hem mee. De vrouw nam me mee naar een kleedkamer, wat echt veel groter was dan de hokjes die je normaal in de winkel zag. “Jullie hebben hier echt een hele mooie plaats.” Het zag er allemaal zo mooi uit, magisch! Al die mooie jurken en alles was zo mooi aangekleed. “Dankjewel! Dat is altijd fijn om te horen.” Het duurde even voordat de man aankwam met een paar van de jurken. Linn was er niet meer bij. Maar ik wist zeker dat ze wel een beetje had geholpen. “Ze zien er allemaal zo mooi uit.” Ik vroeg me af hoe ik ooit moest kiezen!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Edyn was al snel verdwenen met Linn en één van de mensen die hier werkte, wat betekende dat wij zouden moeten wachten totdat ze terug zou keren in een jurk. Ik vroeg me af of Edyn er vandaag al eentje zou kiezen, of dat ze simpelweg zou kijken naar wat ze mooi vond en later weer terug zou komen. Wat ze ook zou kiezen, het zou haar toch wel staan. Het belangrijkste was dat ze zich er goed in zou voelen en dat ze er jaren later nog steeds met een goed gevoel op terug kon kijken. Linn kwam weer terug, maar zonder Edyn. Dat betekende dat ze misschien al wel aan het passen was, of in ieder geval die kant op ging. ‘Ze hebben al een paar hele mooie jurken gevonden, volgens mij! Vanaf daar gaan ze dan kijken wat zij het mooiste vindt,’ legde Linn uit. Ik knikte kort. Het maakte me niet veel uit, maar ik was hier voor Edyn en ik zou haar mijn eerlijke mening geven. Daar had ze immers om gevraagd. ‘Ik ben zo benieuwd!’ zei Frankie enthousiast. ‘Volgens mij wordt Michael ook helemaal gek. Hij kan niet wachten om haar in een jurk te zien.’ Ik trok mijn wenkbrauwen op. ‘Waarom is hij dan niet mee?’ Ik zag niet in waarom Michael niet mee was gegaan, als hij dat graag had gewild! Volgens mij had Edyn zelfs ook al uitgesproken dat ze het leuk had gevonden als Michael hier ook had gezeten. Het was toch niet zo dat het ongeluk bracht en ik vond het eigenlijk wel iets voor Michael en Edyn om zelfs deze beslissing samen te maken. ‘Dit is toch niks voor Michael?’ zei Frankie hoofdschuddend. Ik wist niet precies wat ze daar mee bedoelde. ‘Ik zou Luke ook niet meenemen, mocht het ooit zover komen,’ voegde ze er nog aan toe. De realisatie van wat ze had gezegd, leek pas later bij haar binnen te komen. Niet dat het mij echt uitmaakte. Zij en Luke moesten doen wat ze wilden. Ik zat in een nieuwe relatie. ‘Wat ik probeer te zeggen,’ zei Frankie, in een poging om het minder ongemakkelijk te maken. Het werkte dus niet. ‘Het is anders? Jij wil toch niet trouwen, en zelfs als je wel zou trouwen, dan-‘ ‘Dan wat, Frankie?’ vroeg ik haar en ik kwam overeind uit mijn stoel. Ik wist niet wat ze wilde zeggen en of ze nu doelde op Logan, maar ik vond niet dat ze ook maar iets over mij te zeggen had! En al helemaal niet wat ik wel of niet zou doen, of willen. Het enige wat ik had gevraagd, was waarom Michael er niet bij was geweest. En dat was alleen maar omdat zij over hem was begonnen! ‘Niks,’ mompelde Frankie, waarna ze zich wegdraaide en een slok nam van de champagne. Ik rolde met mijn ogen. ‘Ik vroeg alleen maar waarom Michael er niet was, als hij dat blijkbaar graag wil. Dat jij een manier weet te vinden om Luke te noemen en vervolgens mijn overwegingen er bij betrekt, ligt toch echt aan jou,’ wees ik haar terecht. ‘Het is toch zo? Jij wilde niet trouwen, of samenwonen. Of iets wat te maken heeft met je binden aan een ander. Het is een wonder dat je hier nu zit.’ Ik schudde enkel mijn hoofd. Natuurlijk had Luke haar verteld waar hij mee had gezeten, met de verschillen in onze relatie. Ik wist ook dat hij nu wel samenwoonde voor Frankie. Fijn voor hem dat zij dat wel wilde, maar ze hoefde het niet zo in mijn gezicht te duwen. ‘Doe eens normaal!’ zei Linn, waarvan ik niet wist wie van ons ze nu bedoelde. ‘Wat als Edyn jullie hoort? Dit is haar dag. Zij wilde ons allemaal hier hebben en jullie kunnen niet eens het fatsoen hebben om normaal met elkaar te praten,’ sprak ze, een stuk wijzer dan wat ik van haar gewend was. Ze draaide zich naar Frankie. ‘Dus je date haar ex, nou en. Zij is verder gegaan. Hij zou dat ook moeten doen en jij al helemaal.’ Ik leef verbaasd op de bank zitten. Linn nam het voor mij op? ‘Stop met moeilijk doen over één of andere jongen. Dat is het zo niet waard.’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld