Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Unfortunate gifts ~ schrijftopic

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Seth keek op van zijn rondje lopen toen hij de stem van Lynn hoorde en slikte zacht. Hij had zich nooit gerealiseerd dat deze ruimtes misschien wel erg gehorig waren. Hij had ook nog nooit iemand erover horen praten. Als hij Lynn kon horen, had ze dan ook alles gehoord wat er net gebeurd was en gezegd was? Dit zou een zeer ongemakkelijk moment worden, dat wist Seth nu al. Het liefst had hij niets gezegd, was hij door de andere muur gerend en was hij weggevlucht. Waarom had Seth niet de gave om door muren heen te rennen? Dat zou nu zoveel makkelijker zijn en ook zoveel veiliger. Toch besloot Seth naar de muur te lopen waar Lynn haar stem vandaan kwam en er tegenaan te gaan zitten. Misschien deed het ook wel even goed om met iemand te praten. Zijn ei kwijt te kunnen. Of in elk geval naar een ander te luisteren die geen begeleider of directeur of zo was. Iemand die wist hoe belastend een gave was. Hij hoopte maar dat Lynn geen gaven door een muur over kon nemen. Zijn gave mocht ze absoluut nooit meer bezitten. De vorige keer was het gelukkig relatief goed gegaan, maar nu hij dit wist had het er ook heel anders voor hen beide uit kunnen zien.
"Dus we zijn nu buurtjes" zei Seth en probeerde zijn gebroken stem onder controle te houden. Hij wilde niet dat Lynn wist dat hij gehuild had, al had ze het waarschijnlijk allang door. Hij was niet bepaald zachtjes geweest en de directeur al helemaal niet.
Even haalde Seth diep adem. Hij wilde weten wat Lynn allemaal gehoord had en of ze een gave door de muur kon overnemen, maar betwijfelde of hij beide antwoorden wel wilde weten. Toch besloot hij erom te vragen.
"Wat heb je allemaal gehoord?" vroeg Seth zacht, maar toch hard genoeg om door de muur door te klinken. "Kun je trouwens gaven ook door een muur overnemen?" vroeg Seth vervolgens en beet op zijn lip. Het was even een handig feitje om te weten, voor het geval dat.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Lynn bleef even stil. Ze waren buurtjes, ja. Maar niet de manier die waarop je normaal buren zou zijn. Lynn hoorde zijn stem wel, maar niet zoals hij normaal was. Logisch ook, want waarom zou je blij in de isolatie gaan zitten?
'Niet veel,' antwoordde Lynn zacht. Ze had inderdaad ook weinig gehoord, maar wat ze wél gehoord had, had ze misschien liever niet willen weten. Al was ze wel benieuwd naar hoe het gebeurd was. 'Ik heb gehoord waarom je hier zit...' zei ze op dezelfde toon.
Voor zo ver Lynn wist, of had meegemaakt, kon haar gave niet overgenomen worden door de muren heen, maar een gave als die van Lynn kon onvoorspelbaar zijn. 'Niet dat ik weet, nee. Het is nog nooit gebeurd, maar je weet het maar nooit...' Ze zuchtte even diep. Als het zo ging zijn dat het ook door muren heen kon gaan, dan was niemand meer veilig in haar bijzijn. Dan was het maar hopen dat Lynn niet kwaad ging worden. 'Seth? W-wat is er precies gebeurd...?' vroeg ze voorzichtig.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Seth was al bang dat ze net het gene wat ze niet moest horen gehoord had. Dat hij hier zat doordat hij zijn neefje vermoord had. Hij had dan toch liever gehad dat ze zijn lijst met straffen hoorde dan de reden, maar goed.
Het feit dat ze niet wist of haar gave ook door de muur werkte, beviel Seth niet. Het liefst ging hij dan ook meteen een paar meter bij de muur vandaan zitten, maar dan konden ze niet meer praten en dat was niet bepaald beleefd tegenover Lynn. Daarbij als het wel goed ging, hoefde het ook niet. Seth besloot het risico maar te nemen. Het was nog nooit gebeurd en Lynn zat hier al een tijdje met haar gave. Het verbaasde Seth eigenlijk dat iemand met haar gave hier zat. In zijn ogen was het buiten veiliger voor haar. Zoveel mensen met een gave waren er nu ook weer niet, maar ze werd samen bij gaven gezet. Best vreemd eigenlijk.
Toen kwam de vraag, wat was er precies gebeurt? Even beet Seth op zijn lip, maar besloot niet de hele waarheid te vertellen. Niet dat ze hem liet schrikken en onbewust zijn krachten activeerde, want iets zei hem dat dat wel het geval was. Het was altijd een soort kettingreactie bij de meesten. De ene begon, andere ging verder en zijn gave was al een beetje begonnen. Lynn had waarschijnlijk gewoon de laatste druppel geweest, maar goed. Dat hield hij voor zichzelf. Even haalde Seth diep adem.
"Ik ben dom en naïef geweest, dat is er gebeurd" zei Seth na een korte stilte en een stem vol schaamte.
"Ik heb er nooit aan gedacht dat een mens voor het grootste deel uit water bestaat. Het element dat ik beheers. Blijkbaar kan ik het bloed van iemand besturen. Zonder dat ik het door had, liet ik het bloed van Jason stoppen met stromen en stierf hij in mijn armen. Aria kreeg eigenlijk de schuld, maar zij was het niet. Ik denk niet dat mijn familie ooit nog langs komt" zei Seth vervolgens en ging op de grond naast de muur liggen.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Lynn slikte even. Seth kon bloed besturen en even vroeg ze zich af of het uitkomen ervan te maken had met haar uitbarsting en de overname van Aria's gave. Was het ook gebeurd als Lynn niet kwaad geweest was en er geen overname had plaatsgevonden? Nu was het slechts gissen naar antwoorden.
'H-het spijt me voor je...' zei Lynn zacht. Ze beet op haar lip. Misschien dat het niet direct door Lynn kwam dat dit gebeurd was, maar ze voelde zich er wel enorm schuldig over. En kwam het echt door haar, dan kon ze dit zichzelf nooit vergeven. De tranen begonnen dan ook in haar ogen te staan. 'H-het spijt me...V-voor mijn uitbarsting...' zei Lynn met een snik in haar stem.
Lynn kon de goede, troostende woorden niet vinden en bleef daarom maar even stil. In zo'n situatie zijn die er eenmaal niet. Ze wist niet of Seth haar de schuld ervan gaf en was dat wel zo, dan zou Lynn hem waarschijnlijk nooit meer onder ogen durven komen.

Vivid
Landelijke ster

Vivid schreef:
De muur was wit.
Ryth stond in zijn kamer, naar de muur te staren. Hij hadgeen idee sinds wanneer hij weer terug was in zijn eigen vertrek. Hij had toch in de bezoekersruimte gestaan? Waren er uren voorbij? Dagen?
Seconden?
De verbaasde jongen keek naar beneden, de handschoenen die hij nog altijd droeg. Het jeukte - brandde - als een eeuwige herinnering aan iets wat hij liever wilde vergeten.
Het enigste wat hij niet kon vergeten.

Sneeuw. Hij kon zich nog sneeuw herinneren.
Zachte muziek als het lied van een sirene, smeekte hem om zijn lichaam te bewegen op de melodie. Zachte ogen, vrolijke sproeten.

De koude sneeuw overweldigde zijn zenuwen, bibberend van dekou zakte Ryth neer in de kamer.
De muziek... de muziek wilde niet stoppen. Violen die alseen gek tekeer gingen in zijn hoofd, sneller en sneller en zonder te stoppen. Geen tijd om adem te halen, alles was kou en zijn hoofd stond op barsten.
Ogen die door zijn zien heel prikten. Sproeten die als de zon schenen en alles flitste, als een op hol geslagen film die steeds beelden herhaalden.
Kou. Violen. Ogen. Sproeten. Kou. Violen.

Wodka. De fles ging aan zijn mond en Ryth nam een grote slok.
De warmte keerde terug, brandend vanuit zijn binnenste. Muziek stierf uit. Ogen werden gesloten.

De muur was wit.
Ryth zat in zijn kamer en knipperde met zijn ogen. Hij hadgeen idee sinds wanneer hij terug was in zijn kamer. Hij bekeek de fles die hij in zijn handen had, zijn vingers zo stevig om de hals geslagen dat het hem verbaasde dat de fles nog heel was. De jongen haalde zijn schouders op en kwam
overeind, zijn ogen naar de deur. Hij zou wel eventjes kijken of hij nog wat had gemist in de tijd die hij
vergeten was.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gedachten lezen he, als pestkop was dat inderdaad een handige gave. Al begreep Oliver niet meteen wat een gedachtelezer deed in een plek als deze. Wat was er zo gruwelijk of gevaarlijk aan zijn gave? Er moest meer aan zijn, een zwakke plek. Al waren dat zorgen voor later. Wie weet werden ze in de toekomst wel gewoon met rust gelaten. "Verpest? Je hebt helemaal niets verpest hoor. Het lijkt me een interessante gave, maar waarschijnlijk moeilijk om mee om te gaan." Zou dit het meisje zijn geweest dat ervoor gezorgd had dat hij niet langer voorpagina nieuws was? Begon haar naam ook niet met een C? Hij zou haar er niet naar vragen. Zelf had hij er ook een hekel aan als iemand hem vroeg naar de artikels waarin hij was verschenen, de wanhopige ontsnappingspoging. De krant had haar omschreven als een op hol geslagen monster, een gevaar voor de maatschappij, maar dit meisje? Ze was zo aardig. Hoe konden mensen haar een monster noemen zonder zichzelf daar schuldig bij te voelen?
"Je hebt helemaal gelijk, wederzijds respect en begrip is wat niet veel mensen bezitten. Deze instelling is daar het perfecte voorbeeld van en wat mijn pak betreft. Normaal gezien moest ik het maar drie dagen dragen, maar na wat er tijdens het bezoekmoment is gebeurd, vrees ik dat ze die tijd gaan verlengen. Gelukkig mag ik het uitdoen op mijn kamer en is er tijd voor me vrijgemaakt waarin ik de tuin in mag zonder pak. Het blijven bijen en ze moeten eten. Om eerlijk te zijn is het al redelijk lang dat ze in me zitten dus ik kan best even naar mijn kamer gaan, maar als je mee wilt ben je meer dan welkom. Zoals je zelf zei, zolang je ze respecteert zullen ze jou niets aandoen."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Clarissa hield haar schouders op. "Ik vind het nog al een saaie gave, het is niet nuttig en niet origineel. Er zijn zoveel originelere en bijzondere zoals die van jou. Het is wel een lastige gave inderdaad, zeker in combinatie met mijn ingetogen persoonlijk. Gisteren was het perfecte voorbeeld, hoogstwaarschijnlijk heb je het wel in de kranten gelezen of het op het nieuws gezien. Die meid die al die mensen gedood heeft en de hele markt in vuur heeft gezet? Jup, that's me. Laten we het erop laten dat ik er lang niet meer op uit was geweest en ik nogal angstig ben als het op mensen neer komt." Clarissa keek hem fronsend aan. "Wat is er gebeurd tijdens het bezoekuur?" Het was Clara ook al opgevallen dat vele mensen terug waen gekomen uit de zaal terwijl het nog geen tijd was. "Oh, en het lijkt me leuk om alle kleintjes te ontmoeten." Knikte ze op zijn voorstel. Ze kon eigenlijk nog steeds niet geloven dat ze zomaar met iemand aan het praten was zonder iets te verpesten. Daarnaast leek het net een sprookje, een misterieuze jongen die haar zomaar kwam redden. Clara kon niet wachten om dit allemaal met Lynn te bespreken. Ze weet zeker dat Lynn trots op haar gaat zijn. Daarnaast was Clarissa ook wel benieuwd naar wie Lynn op bezoek heeft gehad.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Seth kon aan Lynn haar woorden en stem horen dat ze de schuld van de gebeurtenissen ernstig naar haar toe trok. Iets wat niet helemaal nodig was geweest. Zijn gave was al begonnen voor dat het bezoekuur echt begon. Hij had het al gevoeld, maar had er geen aandacht aan besteed. Wat kon er gebeuren dacht hij? Dat alle bezoekers hun drinken kwijt raakte en het over hem heen kwam en hij een staart kreeg? Het was niet iets waar hij zich echt druk om maakte. Een fout, zoals hij nu al begreep inmiddels.
Heus, als Lynn zich niet had laten flippen, was Seth nooit geschrokken en had hij het misschien wel onder controle kunnen houden. Was het ergste dat er kon gebeuren dat Seth een meerman was, maar bezoekdag was altijd gevaarlijk. Hij kon zich niet 1 keer herinneren dat het niet een klein beetje mis ging. Dat niemand problemen kreeg met zijn krachten en alles goed ging. Als Lynn hem niet had laten schrikken, zou uiteindelijk een ander het wel veroorzaakt kunnen hebben. Zo was de kamer opeens vol met bijen van Oliver. Goed, dat was ook weer deels door Lynn, maar alsnog. Aria had ook haar beheersing kunnen verliezen, of Asa en de leerlingen die hij niet persoonlijk goed kende. Er waren zoveel gevaarlijke gaven in de bezoekersruimte, allemaal bij elkaar. Het was een wonder dat er nog zo weinig gebeurde. Hooguit drie slachtoffers. Zijn en die van Lynn, het kwam wel eens voor dat er tien mensen naar het ziekenhuis moesten of zo. Op deze school zat gevaar in een klein hoekje en het verbaasde hem dan ook dat alle bezoekers in 1 kamer werden gedumpt. Het was in zijn ogen beter geweest dat iedereen in de kamers of zo bezoek mocht ontvangen. Zo waren enkel hun gaven een gevaar voor hun eigen gasten. Niet de gaven van een ander. In 70% van alle kamers zaten camera's om de leerlingen in de gaten te houden en in de kamers waar het niet zat, kon best een begeleider langslopen in zijn ogen. Echter was Golden Oak het daar blijkbaar niet mee eens aangezien er zowat elke week wel een probleem was en er nog nooit wat was veranderd. Het verbaasde Seth dan ook best dat ze nog altijd zo trouw bezoek kregen.
"Het is niet jouw schuld. Dit had met iedereen kunnen gebeuren. Bezoekersmiddag is nu eenmaal een groot risico" zei Seth zacht en beet op zijn lip. Hij wilde een ander onderwerp. Niet meer zijn kleine neefje of waarom hij hier zat.
"Waarom werd je eigenlijk zo boos?" vroeg Seth en keek voor zich uit. Lynn moest echt een woedebeheersingscursus of zo volgen. Haar gave was veel te gevaarlijk om kwaad te worden. Het was een gigantisch risico wat ze eigenlijk niet mocht lopen. Het was een gevaar voor haarzelf en voor haar omgeving. Ze was dan wel kwaad op Seth dat haar nummer de vorige dag flink omhoog ging, maar eigenlijk was dat het beste voor haar. Haar gave was gevaarlijker dan ze dacht. Juist de onvoorspelbaarheid van welke gave ze over zou nemen. Sommige waren niet gevaarlijk zoals gedachten lezen, al zouden er vast dingen zijn die je niet wilde weten, maar anderen zoals die van Aria en nu blijkbaar die van hem konden wel gevaarlijk zijn. Zowel voor zichzelf als voor anderen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Zijn ouders weigeren, wanneer Louise het zei, klonk het zo makkelijk, maar in werkelijkheid wist hij niet of hij het in zich had. Hij kon gebouwen verwoesten, levens nemen, maar tegen de wil van zijn ouders ingaan, dat was hem teveel. Asa zag niet meteen de tranen op haar gezicht, zijn hoofd was immers nog steeds in het kussen begraven, maar hij hoorde haar trillende stem en keek op. Hij stond op, spreidde zijn armen en trok haar in een dichte omhelzing. Er waren niet veel mensen in Golden Oak die hij effectief kon en wilde omhelzen, doordat hun gaven te maken hadden met menselijk contact. "Je hoeft er niet aan terug te denken. We zullen gewoon onze zorgen wegeten tot ze ons door de gangen moeten rollen." Om zijn woorden kracht bij te zetten stak hij zijn mond vol koekjes. "Of ik kan ook gewoon je kloppend hart uit je borstkas rukken, je ziel aan stukken rijten of je langzaam martelen om een eind te maken aan je armzalige lot."
"Sorry ik was even weg, wat het ook is dat ik zei, dat was niet ik en ik bedoelde het niet zo, maar dat weet je ondertussen wel.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Denish zat op een stoel ergens in de gangen. Hij was hier één dag en er was nu al van alles gebeurd, hoe was dit een goed idee geweest? Hij miste de academie nu al! Een zucht viel over zijn lippen en hij stond op waarna hij wat rond begon te lopen. Hij kon maar beter een beetje de boel verkennen hier, misschien nog wat mensen leren kennen. Hij moest een plek vinden waar hij kon dansen, een grote zaal met een hoog plafond. Was hier ergens misschien een gymzaal? Of een fitnessruimte? Toen hij wat rond liep kwam hij de jongen tegen die hem had geholpen met het meisje. 'He!' zei hij, opgelucht om een bekend gezicht te zien, ondanks dat hij hem nog niet zo goed kende. 'Hoe gaat het? Is het goed afgelopen met het meisje?' Hij was oprecht bezorgd om haar aangezien ze er niet al te best aan toe was... 'Ik ben Denish trouwens, vandaag aangekomen....' Ergens had hij spijt dat hij hier nu was, maar als hij hier zijn gave onder controle kon krijgen, kon hij het misschien gebruiken in zijn sprongen? Dan werd hij de beste danser ooit! Hij glimlachte even bij de gedachte, hij kon niet wachten tot de lessen zouden beginnen. Hij hoopte dat ze daar zouden leren hoe hun gaven te gebruiken...

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Rustig liep Drew door de gang heen. Hij vroeg zich af waar Aria was. Iets zei hem dat hij haar wel nodig zou hebben. Hij had het altijd al moeilijk gehad om de 'nieuwe' te zijn. In de tijd dat hij nog van pleeg gezin naar pleeggezin ging al. Goed, toen was hij natuurlijk zonder dat hij het wist de 'freak'. Onbewust gedroeg je je er toch na, ondanks dat je niet van je gave wist. Hier zou hij waarschijnlijk niet 'de freak' zijn. Hier waren alleen maar mensen met gaven en vast nog vreemder dan de zijne. Maar alsnog was hij niet zo'n fan van de hele nieuwe zijn.
Drew werd echter al snel uit zijn gedachten gehaald doordat er een jongen naar hem toe liep en keek rustig op om vervolgens te zien dat het de jongen van vanmiddag was. "Hey" zei hij met een zwakke glimlach en keek hem aan. Eigenlijk had de jongen best een leuk accent, al kon Drew hem niet plaatsen. Hij zou er ook niet na vragen. Niet nu tenminste. Wie weet zou hij het moeilijk vinden om over zijn afkomst te praten. Hij wist natuurlijk niet hoe en waarom de jongen hier was.
"Leuk je te ontmoeten Denish, ik ben Drew, ook vandaag aangekomen" zei Drew met een zwakke glimlach en haalde een hand door zijn haren heen.
"Aangezien ze ruimte nodig hadden, moest ik weg van de verpleging. Echter zeiden ze dat het wel goed moest komen. Het meisje heeft alleen veel rust nodig" zei Drew op de vraag hoe het met het meisje ging. Hij ging er vanuit dat het ook wel het geval was.
Drew was benieuwd wat voor gave deze jongen had. Zo op het eerste gezicht was er niet veel bijzonders aan hem te zien, behalve zijn veel te zware schoenen naar Drew zijn smaak. Zou dat door zijn gave komen? Had hij iets met zijn voeten? Hoe nieuwsgierig Drew ook was, hij keek er niet na en vroeg er ook niet na. Hij wist niet hoe dat hier op deze school ging en ook niet of de jongen het fijn vond. Hij kon zich voorstellen dat de meerman van vanmiddag het niet al te prettig zou vinden om dat soort vragen te hebben, dus zouden anderen het ook wel niet zo prettig vinden.
"Wat ben je aan het doen?" vroeg Drew en keek Denish aan

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Denish glimlachte toen de jongen zei dat hij ook vandaag aangekomen was, ze zaten dus een soort van in hetzelfde schuitje. 'Nou, welkom!' lachte hij en schudde even met een hand door zijn haren. 'Ik was wat door de gangen aan het wandelen, op zoek naar een grote en hoge ruimte waar ik kan dansen en trainen. Ik ben een ballerino.' Hij glimlachte scheef. 'En zeker na wat er vanmiddag allemaal gebeurd is wil ik mijn hoofd even leeg maken, dus vandaar.' Toen schoot hem opeens de drank avond weer te binnen. 'Ik hoorde trouwens het één en ander over een drankavond en ik moest ene Louise zoeken, ze heeft een zonnebril op. Geen idee of jij weet wie ze is? Waarschijnlijk niet omdat jij hier ook pas vandaag bent.' Hij stond automatisch in de vijfde positie of in de eerste, maar met de schoenen die hij aanhad was dat zowat onmogelijk...

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew lachte even om de jongen zijn welkom. "Jij ook" zei Drew met een glimlach tegen hem en dacht even na. "Tsja, de bezoekersruimte heeft een redelijk hoog plafond, maar ik heb totaal geen verstand van ballet dus weet ook niet of het hoog genoeg is voor zoiets" zei Drew rustig. Als dat wel zo was en hij mocht dansen, zou het niet veel moeite zijn om de tafeltjes opzij te schuiven. Volgens de verhalen werd die kamer toch maar 1 keer per week gebruikt tenslotte. Goed hij kende de schoolregels nog niet uit zijn hoofd, dus misschien kon dat om 1 of andere reden niet, maar alsnog. Persoonlijk vond hij ballet iets voor meisjes, maar aangezien hij er niets vanaf wist en het zo te merken best belangrijk voor deze jongen was, zou hij niets zeggen. Als je niets van ballet af wist, kun je natuurlijk moeilijk ook niet oordelen. Daarbij snapte Drew ook wel dat je wat afleiding kon gebruiken na alles wat er gebeurd was. Zeker op hun eerste dag was dit iets teveel. Drew had al getwijfeld of hij hier terug moest komen, maar hij had het Aria toch wel beloofd en een andere optie zag hij ook niet echt.
"Daar heb ik ook van gehoord terwijl de bezoekers allemaal weg moesten. Ik ben nog om boodschappen geweest om wat extra drank te kopen. Na wat er gebeurd is, denk ik dat we het allemaal wel kunnen gebruiken" zei Drew met een zwak lachje, maar haalde zijn schouders op. "ik heb totaal geen idee wie Louise is. De enige die ik hier ken is Aria en jou nu." Misschien dat Aria wist wie die Louise was en hoe het zat met de drankavond, maar dan moesten ze haar eerst nog zien te vinden. Iets wat lastig kon worden in een onbekend gebouw en met zoveel mensen. Aria was nog al goed in verstoppertje spelen. In elk geval toen ze klein waren. En dan die Louise, zelf had hij ook super vaak een zonnebril op om zijn gave. Goed hij was een jongen, maar als zowel die Louise als hij een zonnebril droegen, ging hij er vanuit dat er hier op school nog veel meer waren met een zonnebril. Zij konden niet de enigen zijn en Drew had genoeg andere, vreemdere kledij gezien zoals een imkerpak en een harnas. Dit was eigenlijk als het zoeken naar een naald in een hooiberg.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Denish haalde zijn schouders op. 'Dat is best een goed idee, moet ik maar eens gaan navragen,' zei hij en rekte zijn armen even uit. 'En ik ben opzoek naar ene Asa? Dat meisje buiten dacht dat ik Asa was en aangezien de dingen die ze gezegd heeft, is het misschien een goed plan om die Asa maar eens op te zoeken en te vertellen wat er allemaal gebeurd is.'
Denish was drama wel gewend van de academie, maar dit was een heel ander level... Op de academie had iemand een keer glas gedaan in een meisje haar spitzen die de hoofdrol had gekregen. Zonder dat ze het door had, had ze de schoenen aangetrokken voordat ze opging. Het meisje die het gedaan had was wel door de mand gevallen en van school gestuurd, maar zulke dingen gebeurden nu eenmaal vaker. De wereld waar hij in zat, zat vol met jaloezie en haat en nijd... 'Zin om mee te zoeken? Aangezien jij het één en ander aangeschaft hebt moet jij misschien ook die Louise vinden?'

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew keek Denish aan en knikte toen hij zei dat hij er eens over ging informeren. Zelf zag Drew het probleem er niet in. Goed het raam moest even worden gerepareerd natuurlijk voor hij kon beginnen en zaterdags kon Denish dan niet dansen aangezien er een bezoekersmiddag was, maar verder? Het was een grote ruimte dus waarom zou het niet kunnen? Als de kamer toch nooit gebruikt werd, vond Drew het ook een beetje zonde. Dan werd het alleen maar stoffig en dat was nu ook weer niet de bedoeling tenslotte.
"Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd naar die Asa, maar het hoeft niet te betekenen dat hij op deze school zit. Hij kan ook iemand uit haar verleden zijn" zei Drew en beet even op zijn lip. Als je een goede klap op je hoofd kreeg, kon je geheugenverlies en alles oplopen. Wie weet had het meisje daar last van en dacht ze dat ze in het verleden leefde toen ze wakker werd. Ze wisten het niet, maar Drew kon het altijd aan Aria vragen of die Asa een bewoner van Golden Oak was als ze haar vonden. Of aan die Louise waar ze nu blijkbaar naar op zoek moesten.
"Ze zeggen dat als je samen werkt, je makkelijker bij je doel kunt komen" zei Drew met een glimlach en knikte naar Denish. "Laten we samen gaan zoeken" zei Drew vervolgens en keek hem aan.
"Hoe ben je eigenlijk op ballet gekomen?" vroeg Drew terwijl ze op zoek waren naar Louise en Asa in een school vol onbekenden. Stiekem hoopte hij echt dat ze eerst Aria zouden vinden. Dat zou zoveel makkelijker zoeken zijn waarschijnlijk. Iemand die zowel de school als de bewoners kende.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld