Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG/ Rye ♥

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Hij schudde zijn hoofd en zijn blik bleef hangen op haar hand. Hij zou haar een keer mee moeten nemen naar zijn tuinhuisje, hij had fantastische klusjes om te doen als je boos was, zoals hout hakken en overgroeide bosjes ruimen. Stuk gezonder dan muren slaan. En dan hoefde hij het een keer niet allemaal in z'n eentje te doen.
"Ten eerste gaan we zo naar Estelle om je hand te fixen en ten tweede, best. Je mag mee, maar dan moeten we een paar dagen wachten. M'n vader moet naar een andere universiteit over een paar dagen om een lezing te houden. Zijn kantoor zal dan beter afgesloten zijn, maar in ieder geval is er geen enkele kans dat hij toevallig binnenkomt." Het zou makkelijker zijn om bij een andere professor een excuus te bedenken waarom ze er beide waren, dan voor zijn vader. Een paar dagen wachten zou niet leuk zijn, maar wel een stuk veiliger en het laatste wat hij wilde was Blair bewust in gevaar brengen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair haalde diep adem, maar knikte toen toch. 'Oké... dat klinkt als een goed plan,' gaf ze toe. 'Dan doen we dat.' Eerlijk gezegd had ze er namelijk ook niet naar uit gekeken om ineens betrapt te worden door zijn vader, dus wat dat betreft was het risico al redelijk verlaagd. De paar dagen wachten was het enige nadeel. Ze moest iets vinden om in de tussentijd te doen, iets wat ze kon onderzoeken, al wist ze nog niet wat. Ze kon nogmaals haar moeders dagboek doornemen, maar daarin stonden voornamelijk brain dumps, geen uitgewerkt onderzoek. Als ze thuis was, bij haar vader... dan kon ze veel meer doen. Ze had alleen al haar werk niet mee willen nemen voor het geval dat ze dat hier zouden vinden. Dat was dan weer een risico dat ze niet had durven nemen.
'Al moet ik misschien iets anders bedenken voor hoe dit is gebeurt,' ging ze verder, refererend naar haar hand. 'Anders ben ik bang dat Estelle in kruisverhoor modus gaat.'

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Hij was blij dat ze een compromis hadden kunnen bereiken. Hij wist hoe moeilijk het was om Blair ervan te overtuigen om iets te doen waar ze geen zin in had, namelijk onmogelijk, dus gelukkig was ze het ermee eens om even te wachten. Ondertussen gaf het hem ook wat tijd om te bedenken hoe ze het kantoor binnen zouden kunnen komen. Zijn vader was berucht om hoe privé hij was. Zo privé dat hij, zijn eigen zoon, niet veel meer over hem wist dan dat hij magie leuk vond. Maar het kantoor binnenkomen was een probleem voor over een paar dagen. Nu zouden ze inderdaad eerst nog met Estelle te maken krijgen.
"Dat sowieso," lachte hij. Zelfs bij zijn kleine tuinier-ongelukjes reageerde Estelle alsof hij zijn hand had afgehakt. "Anders zeggen we gewoon dat je struikelde en je val onhandig opving?" Hij haalde zijn schouders op. "Laten we dat bedenken op weg erheen," stelde hij voor, terwijl hij langzaam de kant van de medische vleugel op begon te lopen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair zuchtte even. 'We verzinnen wel iets,' zei ze. 'Alles behalve "hey Estelle ik heb in een emotionele driftbui een muur geslagen en kijk, verrassing, nu doet mijn hand pijn", dat zou een beetje tactloos zijn.' Wat ze haar wel zouden vertellen... misschien wel niets. Misschien zou het excuus "gevallen" werken. Misschien zouden ze haar kunnen afleiden om er niet over te praten, dat zou ook handig zijn.
Het tweede probleem: de medische vleugel. Blair had daar nu niet de beste herinneringen aan en ging er ook liever niet naar terug, maar als dat was waar Estelle zou zijn, dan zouden ze wel moeten. 'Weet je zeker dat Estelle niet ergens anders is?' vroeg ze. Ze hoopte het. Waarschijnlijk zou het dan wel precies daar zijn, precies waar ze niet heen wilde. Zoveel geluk had ze.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Ambrose twijfelde. Tegenwoordig was Estelle of bezig met haar oefenuren in de ziekenboeg, of bezig met het kerstgala en nu kerst steeds dichterbij kwam, was dat tweede nog best wel waarschijnlijk.
"Nu je het zegt, ze zou ook in de aula kunnen zijn. Ze zijn zoveel bezig met de voorbereidingen met het gala, dat dat me niet zou verbazen. Dat is toch op weg naar de ziekenboeg, dus we kunnen daar eerst wel langs gaan." In beide gevallen zou ze druk bezig zijn, misschien te druk om zich bezig te houden met de reden voor Blairs verwonding. Hopelijk konden ze of iets overtuigends bedenken, of kon hij haar afleiden met een vraag over kerst. Estelle praatte immers nergens liever over dan haar feestjes. Jurken of zo, of schoenen, dat kon hij vragen. Hopelijk afleiding genoeg.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair knikte. 'Laten we dan eerst de aula checken, anders blijven we heen en weer lopen,' zei ze. Hopelijk zou ze dan in de aula zijn. Blair was niet bang van de ziekenboeg, maar prettig vond ze die plek nu ook weer niet. Als het vermeden kon worden dan deed ze dat maar al te graag.
Toen ze de hoek om liepen, wilde Blair gelijk rechtsomkeert. Hoe was het mogelijk. Hoe was het in godsnaam mogelijk. Hij zou hun niet gehoord hebben, ze waren inmiddels al even onderweg naar de aula, maar toch. Het idee dat ze het net over professor Keenstone hadden en hij nu voor hen stond, in de gang van de aula, was zo merkwaardig toevallig dat het voelde alsof er een steen in haar maag was gevallen.
'Hallo, professor,' groette ze hem. Ze konden immers niet langs hem zonder hem te erkennen als bestaand wezen, dus dan maar de eerste zijn. Wel hield ze haar armen achter haar rug zodat haar hand verborgen bleef. Daar wilde ze geen vragen over, al zeker niet van hem.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Wat in godsnaam deed hij hier? Kon hij niet gewoon zoals normale docenten de hele dag in zijn studeerkamer of klaslokaal zitten? Slechtste timing ooit. Maar hij nam een voorbeeld aan Blair en toverde een normale gezichtsuitdrukking tevoorschijn.
"Ambrose, mevrouw Corbyn," zei zijn vader met een veel te vrolijke glimlach. "Wat leuk om jullie zo tegen te komen."
"Vader," groette Ambrose hem koeltjes. Beetje raar om tijdens het plannen van een inbraak in zijn kantoor hem tegen te komen. "Wat doet u hier?" vroeg hij. Hij deed zijn uiterste best om de vraag over te laten komen als normale interesse, in plaats van irritatie.
"Ik was op weg naar de medische vleugel. Een van de collega's is onwel geworden, dus ik ging op bezoek. Vreselijk verhaal, uit het niets ook..." Hij leek even in gedachten te verloren, voordat hij verder ging. "Maar dat terzijde. Jullie spenderen recent ook veel tijd samen, niet?" vroeg hij.
Ambrose stond even met zijn mond vol tanden. Hij had niet verwacht dat zijn vader dat op had gemerkt. "Klopt, inderdaad," stamelde hij. "Dat is namelijk, omdat..." Hij keek even naar Blair en weer terug naar zijn vader. "Omdat ik Blair dansles geef. Voor het gala. Ja. Dat is het."
"Is dat zo?" vroeg zijn vader, een iets achterdochtige blik op zijn gezicht. Ambrose porde Blair in haar zij.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair bevroor even bij zijn woorden, maar herstelde zich snel. Ze wist van niets. Wist ze daadwerkelijk van niets? Genoeg studenten hadden haar en Ambrose gezien in de bibliotheek. Ze konden het niet ontdekken. 'We hadden het vernomen, ja,' zei Blair uiteindelijk. 'We hopen dat ze er snel weer bovenop is.' Niet te veel zeggen niet te weinig.
Een voorbeeld van te veel zeggen: Ambrose en zijn dansles. Werkelijk waar. Hij had alles kunnen zeggen, van huiswerk begeleiding tot "deze idioot was weer eens verdwaald" en dan had ze het getolereerd, maar dansles? Als er één ding ongeloofwaardig was-
Ze voelde de por in haar zij en wist dat ze mee moest spelen. Maar dat ging ze dat verdomme wel op haar manier doen. 'Tegen mijn wil in,' antwoordde ze. 'Ambrose noemt het "een goede host zijn" maar ik denk eerder dat hij niet het debakel van het welkomstbal wil herhalen.'

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Professor Keenstone keek met een verbaasde blik van Ambrose, naar Blair, en weer terug naar Ambrose.
"Dansles. Juist. Nou, jongedame, in ieder geval heb je een goede leraar. En hij heeft een punt, op een gala is het gepast om te dansen," zei hij, maar Ambrose had het idee dat hij vooral niet onbeleefd wilde zijn. Toch knikte Ambrose, in de hoop dat ze een einde konden maken aan de interactie.
"Ik moest maar weer eens gaan," zei professor Keenstone. "Succes met de dansles." Zijn blik bleef iets te lang hangen bij Blair naar Ambrose z'n zin, maar toen vertrok hij richting de ziekenboeg.
Ambrose zuchtte. "Godzijdank is dat voorbij. Apart dat hij niet wist dat wij Adner gevonden hadden..." Hij haalde zijn schouders op. "In ieder geval moet je nu wel met me dansen," zei hij met een lichte grijns. Er was ten minste een goed ding uit het gesprek gekomen.
Aan de andere kant van de aula zag hij het lange, zwarte haar van Estelle, dus in ieder geval hadden ze hun doel bereikt.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair rolde met haar ogen. 'Dat zien we nog wel. Momenteel zijn er belangrijkere dingen dan dansen op een kerstgala, oké?' Al moest Estelle die woorden waarschijnlijk niet horen. Gelukkig stonden ze nog ver genoeg, dat scheelde.
Het was wel raar dat Keenstone hen niets had gevraagd over Adner. Als hij van de situatie had gehoord, had hij dan ook niet vernomen dat zij twee haar hadden gevonden? En waarom was hij er zo snel bij? Het was niet alsof ze een half uur in een gang hadden gestaan, misschien een paar minuten... Dus waarom was het zo belangrijk dat hij er zo snel mogelijk bij was?
Blair keek om, alsof de professor daar nog zou staan, maar vond hem natuurlijk niet. Het was vreemd. Veel te vreemd. Het bevestigde al die nare gevoelens die ze had over hem. Hij had er iets mee te maken. Over een paar dagen zouden ze hopelijk ontdekken wát zijn rol in dit fiasco was.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Voor nu zou hij het laten gaan, maar hij wist zeker dat hij haar zou kunnen overhalen om toch te leren dansen. Dit zou zeker helpen. Maar voor nu was het tijd om Estelle op te zoeken. Ze liepen door de aula naar achter. Estelle was druk bezig met het maken van notities, terwijl twee andere leden van het committee van alles aan het meten waren en nog een ander lid foto's maakte.
Ambrose riep haar naam om haar aandacht te pakken te krijgen en ze schrok op.
"Ambrose, Blair!" zei ze verbaasd, "Wat doen jullie hier? Samen? Alweer?"
Hij rolde zijn ogen. De vorige keer was hij al voldoende uitgelachen toen Estelle impliceerde dat er iets gaande was tussen hem en Blair, dat hoefde wat hem betreft niet nog een keer herhaald te worden.
"Blair heeft je nodig. Heb je vijf minuten?"
Estelle draaide zich terug naar de rest van haar team en zei iets tegen ze wat Ambrose niet hoorde.
"Oké, vijf minuten, en omdat jij het bent, Blair. Wat is er aan de hand?"

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair negeerde alles dat impliceerde dat zij en Ambrose iets hadden, want het leven was veel makkelijker op die manier. Ze kon het alleen niet laten om te lachen om de onbedoelde woordgrap en haalde haar hand tevoorschijn.
'Eh, ja, dit is er... "aan de hand",' zei ze. 'Ben gestruikeld en nu doet het pijn. Ambrose stond erop dat we langs jou zouden gaan om het na te laten kijken, vandaar, maar als je het druk hebt dan gaan we gewoon door naar de ziekenboeg hoor.' Ze voegde er maar niet aan toe dat ze daar niet heen wilde, want ze wilde Estelle niet onder nog meer druk zetten.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Estelle pakte voorzichtig Blairs hand en bestudeerde hem even. Ze trok een wenkbrauw op. "Gestruikeld, hm?" Ze keek ze beide aan met een blik die zei 'ik geloof er geen woord van', maar verder hield ze haar mond. Ze draaide zich om om iets uit haar tas te halen, een klein tasje met een paar eerste hulp dingetjes. Ze maakte snel de wondjes schoon. Er bloedde niets meer, dus pleisters of verbanden waren niet nodig. Wel gaf Estelle, na een tijdje graven, Blair een klein potje met een zalfje. Trots presenteerde ze het aan Blair. "Hier, eigen recept. Als je dit vanavond opdoet na de wondjes schoongemaakt te hebben, zullen ze morgen weg zijn." Toen ruimde ze de rest van haar spulletjes op. "Trouwens, nu jullie hier toch zijn," ging ze verder. Ambrose moest zich inhouden om niet met zijn ogen te rollen. Dit zou weer over het gala zijn, dat wist hij zeker.
"Over een paar weken is het al zo ver," zei ze met een brede glimlach, "zijn jullie er al helemaal klaar voor? Hebben jullie er al zin in?"
Ze leek zo enthousiast dat hij het niet over zijn hart kon verkrijgen om haar blijdschap de verpesten. "Ik ben er klaar voor, ik moet alleen Blair nog overtuigen om een beetje leuk mee te doen," zei hij met een knipoog.
"Oh, dat komt vast wel goed, toch, Blair?" zei Estelle hoopvol. "Weet je, een paar meiden en ik gaan binnenkort winkelen voor outfits, heb je geen zin om mee te gaan?"

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Het schoonmaken van de wonden prikte een beetje, maar al met al viel het wel mee. Nadat het over was, nam ze dan ook dankbaar het zalfje aan. Blair had echter nog geen tijd om haar te bedanken of het ging al over het kerstgala.
'Nou zeg,' lachte Blair, zogenaamd verontwaardigd. 'Ik doe leuk genoeg. Ik ben gewoon geen danser, zoals je heel goed hebt kunnen merken op het welkomstbal. Wil jij een herhaling van het welkomstbal?' vroeg ze aan Estelle. Ze wachtte niet op een antwoord, het was eigenlijk ook een rethorische vraag, en keerde zich weer naar Ambrose. 'Nee, Estelle wil geen herhaling van het welkomstbal. Dus geen gedans. Hm?'
Ze draaide zich weer naar Estelle. 'En ja, een outfit zoeken lijkt me een goed idee. Want ik doe leuk en wil geen herhaling van het welkomstbal, zijn we het daar over eens?' Al had Blair er misschien wat langer over na moeten denken. Met Estelle shoppen? Prima. Maar met andere meiden erbij? Eh... ja... misschien had ze iets te snel gereageerd.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Ambrose rolde met zijn ogen, maar lachte nog steeds. Een herhaling van het welkomstbal stond inderdaad niet helemaal op de planning, dat moest hij toegeven.
"Blair, het hele punt is dat we een herhaling van het welkomstbal kunnen vermijden, als je me een uurtje de kans geeft om je te leren dansen," zei hij, nep geërgerd. "En ik weet zeker dat Estelle het ontzettend leuk zou vinden als je zou leren dansen, toch, Estelle?" Estelle keek een geamuseerd van de ene naar de andere. "Precies, zou ze leuk vinden," ging Ambrose verder, "En daarnaast-"
Maar toen vond Estelle het gekibbel voldoende geweest. "Lieve Ambrose, lieve Blair," onderbrak ze Ambrose, "Hoewel ik het inderdaad best leuk zou vinden als Blair leert dansen, mogen jullie daarover ruzie maken in jullie eigen tijd. Zoals je misschien wel is opgevallen, is deze aula nog ontzettend niet versiert, dus ik moet weer verder, voordat de rest van de commissie me eruit zeg."
Ambrose knikte. Ze spraken nog even snel iets af over bloemen die opgehaald moesten worden voor het decoreren en tegen Blair zei Estelle dat ze nog wel af zouden spreken wanneer ze gingen shoppen, voordat ze gedag zeiden en Estelle verder ging met het maken van notities.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld