Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Aandachtig luisterde ze wat hij te zeggen had. Hij had gelijk. Ze moesten gaan als hij thuis was. Ze wist niet hoe dit ging uitpakken maar ze wist wel dat ze alle contacten en alles wat met Brandon te maken had zo snel mogelijk wilde afkappen. Ze wilde de man nooit meer zien of ergens behouden in haar leven, niet na alles wat hij gedaan had. Ze keek op naar Raiden toen hij over Sterling begon. Was hij werkelijk zo blind of wilde hij de waarheid niet inzien. Ze ging voorzichtig op het bed zitten zodat ze haar enkel wat rust kon geven. Ze leunde met haar rug tegen de muur en haar pijnlijke enkel legde ze voorzichtig op de dekens. "You are serious, aren't you?" Ze likte haar lippen en haalde een hand door haar haren heen. "I'm wondering how you didn't see this though but Sterling is head over heels for you Raiden. The looks she gives you and the nasty looks she gives me. If it weren't for you, she'd kill me the second I knocked on the door last night. She does not want to see me around you nor with you and she dislikes me so much" Ze keek hem aan om zijn reactie enigszins te kunnen pijlen. Ze was benieuwd hoe hij nu over Sterling dacht en zelf in deze situatie stond. "She wants to be with you Raiden trust me, I know exactly how girls work and I mean I won't stop you from doing so. She was your support when I wasn't here but trust me it would break my heart if you would end up with her, I care for you and I don't think she's that good at taking care of you" Ze keek hem voorzichtig aan en krabte ongemakkelijk aan haar nek. "That being said, how are we going to do things? How are we getting back my stuf?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Does it look like I'm joking?" Hij fronste lichtjes. Hij kon zich niet herinneren dat zij Mia ofwel hem wat misdaan had. Althans, van wat hij meegekregen had, aangezien hij haar sinds Mia's komst de vorige nacht niet meer gezien had of ook maar een woord met haar had gewisseld. "What are you exactly suggesties here?" vroeg hij haar. "That she has a thing for me?" Voor hem voelde het des te meer verwarrend naarmate ze verderging. Natuurlijk wist Raiden ervan dat hij en Sterling goed met elkaar konden; ze was een van de weinige personen in the Dungeon waar hij daadwerkelijk een band mee had opgebouwd. Ze hadden vaker tijd met elkaar doorgebracht, maar het was niet serieus te noemen hoe ze met elkaar omgingen.
"We're just friends. Nothing serious." Hoofdschuddend draaide hij van haar weg. "You don't know shit about Sterling. How can you make such accusations when you've only met her once?" In een fractie van een seconde had hij het bed al achtergelaten, opgestaan en een paar stappen van Mia weggezet. Hij zocht een uitweg. Ze liet hem ongemakkelijk voelen, op een of andere wijze die hij nog niet begrijpen kon, ondanks dat hij intussen goed was geworden in het verbergen hoe hij zich voelde. Het was alsof Mia's aanwezigheid ervoor zorgde dat hij dat niet langer meer kon. Een zucht was zachtjes te horen. "Yes, she can come across brutal, but don't you dare to claim that she isn't good for me. You can't decide that for me, only for yourself." Woede ontbrak nog steeds aan hem, maar het werd duidelijk dat hij frustraties op voelde komen door de manier waarop ze sprak en het niet bepaald waarderen kon. "I'm not some hopeless child that has to be taken care of, for Christ's sake. And besides, can you blame people for not exactly liking you at first sight when you've been the girlfriend of Brandon? You gotta give them some time, Mia."
Hij wreef vermoeid in zijn ogen. "Look. If you just give her a chance, she'll come around." Een paar kledingstukken greep hij in stilte weg van het bureau. De zin om de discussie verder te laten gaan bezat hij niet en van wat hij verwachtte, was dit ook het geval bij Mia.

"Give me a couple of minutes to get dressed. I'll ask Rico if we can take his car, since I guess we can't take all of your stuff back here on my motorcycle."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Aan de manier waarop hij haar antwoord gaf merkte ze al gauw dat hij wat geïrriteerd raakte. Ze wilde enkel delen wat haar dwars zat maar ze zag aan zijn houding en aan de manier van spreken dat hij wat verdedigend werd tegenover Sterling, wat ze ook kon begrijpen. Zij had nu eenmaal de leegte opgevuld dit zij had veroorzaakt. “It’s not the first time we have met Raiden, you never saw us talk or whatever. I’m just telling you how she acts towards me and that is how I feel and I am allowed to share that with you, atleast I hope I am allowed to since i've been holding my feelings and all in for months now.” Ze friemelde ongemakkelijk aan de dekens en keek naar de grond. Ze voelde hoe hij het bed verliet en ergens anders heen liep. Zelfs toen bleven haar ogen strak op de grond gericht. “Like I said, that is my opinion. If you think that she is good for you then that’s good for you.” Ze wilde haar hart zowat bloot leggen voor zijn neus. Enkel en alleen om begrip van hem te krijgen in deze situatie. Al had ze het gevoel dat hij totaal niet doorhad hoeveel hij nog voor haar betekende, wat deze situatie alleen maar lastig en vervelend maakte. Natuurlijk wilde ze hem met niemand anders zien dan met haarzelf maar dat kon ze moeilijk zeggen, hij zag er nu al verward uit.
Zijn woorden raakte haar aangezien ze hem niet wilde beledigen of kwetsen. Echter had ze nu wel het gevoel dat het wel gebeurd was. “Girlfriend mhm? More like a puppet. I’m not asking for anyone to like me, heck I understand that they don’t want nothing to do with me. I didn’t mean to offend you, just forget what I said okay.” Er dieper op ingaan deed haar uiteindelijk het meest pijn. Voor het eerst in lange tijd besloot ze zichzelf te beschermen en wijs haar mond te houden. “And about my stuff, I barely have any. Brandon threw most of it away anyways. It’s probably one bag and a few other things”

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De behoefte aan iets kalmerends kwam langzaamaan aanzetten. Hij was het gewend van zichzelf om bij het tegenkomen van frustraties een uitweg te zoeken, om zijn denken op een ander spoor te kunnen zetten en alles te kunnen vergeten. Het was een gewoonte geworden om hieraan toe te geven en voor een moment voelde hij zich een beetje bijdraaien, waarop hij een blik rond de kamer wierp opzoek naar iets. Misschien was het de fles whiskey waar zijn ogen een weg naar zochten of het pakje sigaretten dat altijd wel ergens rondzwierf. Dat was wat hij het afgelopen half jaar al gedaan had; echter weerhield hij zichzelf er nu van om dit door te zetten, zijn gelaat afgewend van de tegengekomen fles alcohol, om weer terug te keren bij Mia.
"I know..," mompelde hij maar wat, niet bepaald wetend op wat hij precies aan het reageren was. Het shirt trok hij vluchtig over zijn hoofd. Een vest volgde, zijn blote armen bedekt met de zachte, dikkere zwarte stof. Zijn jeans hoefde hij inmiddels niet meer te zoeken. Hij was al half aangekleed geweest toen hij zichzelf naar de badkamer had geloodst, iets wat in zijn herinneringen miste van vanochtend maar wel gebeurd was. Verdere winterkleding had hij niet gehad. Enkel een ietwat dikkere jas die hij ergens vandaan had gehaald zonder ervoor te betalen en buiten dat een paar hoge Vans, de schoenen die Raiden ook nu aantrok omdat ze simpelweg fijn liepen.
Opluchting voelde hij door zich heengaan toen bleek dat ze geen auto nodig hadden, wat te zien was aan een minuscule kleine glimlach die enkele seconden rond zijn lippen verscheen. "Then you'd better get ready for this trip." Zijn geïrriteerde humeur van net scheen geheel van de aardbodem verdwenen te zijn. Het was enkel trots wat Raiden bezat voor de motor waar hij maandenlang aan gewerkt had om deze uiteindelijk over wegen te kunnen laten rijden; het had hem veel werkuren en geld gekost, maar het maakte zijn blijdschap er niet minder op. Hij kon de Harley zijn eigendom noemen, iets waar hij eerder enkel over dromen kon.

"You ready to go?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Enkele minuten later keek ze op om te zien waar Raiden mee bezig was. Ze zag hoe hij zich aankleden en ze besefte dat ze dat ook maar eens zou moeten gaan doen. Haar kleding van gister moest het deels maar worden. Ze kon haar sportlegging nog wel aan doen en het shirt van Raiden zou ze ook aan houden. Ze kwam omhoog en liep met moeite naar de bank waar ze haar spullen had neergelegd. Ze pakte haar legging en ging op de bank zitten. Ze liet haar voeten door de pijpen glijden waarna ze op stond om deze omhoog te trekken. De legging was ietswat te groot geworden door het feit dat ze zoveel was afgevallen de laatste maanden. Ze zuchtte diep en maakte een knoop in het shirt van Raiden zodat het haar wat beter paste. Ze had geen jas aan toen ze hier aan kwam dus dit zou voor nu even moeten.
Met haar schoenen ging ze weer op de bank zitten. Ze trok haar schoen gemakkelijk aan bij de voet die niet dik en blauw was. Ze opende de veters van de andere schoen en liet haar voet er voorzichtig in glijden. Ze beet hard op haar lip en de tranen sprongen in haar ogen. Ze knoopte de schoen dicht en stond op. Haar voet bonkte enorm en ze hoopte dat ze niet veel hoefde te lopen vandaag buiten dit uitstapje. Ze liep met moeite naar de deur en opende deze. "I'm ready, yes" Ze stapte zijn kamer uit en liep de lange gang uit richting de trap. Ze hinkte de trap af terwijl ze drankflessen en andere zooi op de trap ontweek. Ze stond niet veel later beneden in de gang, voor de woonkamer. Vele stemmen waren hoorbaar door de woonkamer en het moment dat ze Mia zagen barste er geroezemoes los. "So, did you sleep with our boy or not" Ze keek naar een oudere man die vol stond met tatoeages. In zijn mond hing een joint en in zijn hand had hij een bierfles. "Can we hire you aswell or?" Een andere jongen greens en gaf haar een knipoog. Ze wilde hier nu weg aangezien de opmerkingen van de mannen haar niet bepaald fijn lieten voelen. Ten eerste werd ze aangezien voor een hoer en ten tweede keken de mannen haar gleden van het lijf af.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze had niet veel kleding bij zich gehad. Een t-shirt had hij haar aan zien hebben, samen met een sportlegging die ze met veel moeite aan wist te krijgen, maar het was geen kleding die Mia warm zou houden in het weer van nu. Het was een aantal graden onder nul, een wintertijd die in nog geen minuut haar hele huid tot kippenvel zou brengen. "Here, you can take this one." Hij knikte voorzichtig, zijn jas van zijn schouders laten glijden om deze aan haar uit te reiken. "Don't want you to get any sicker than he already made you." Hijzelf zou het prima overleven met enkel zijn vest en t-shirt. Van alle maanden alleen had hij minstens twee jaar over de straten gezworven in soms nog slechtere kleding dan deze; een motorrit in dit weer zou hij wel vol kunnen houden met de kleding die hij nu droeg.
Beneden was het net zo druk als normaal gesproken, precies zoals elke andere ochtend die Raiden er mee had gemaakt. Na de drankflessen en andere rommel op de trap ontweken te hebben was het een chaos waar ze in terechtkwamen bij het betreden van de kleine woonkamer. Hoewel velen graag hun slaap pakten en liever hun tijd op hun kamer besteedden met alcohol en drugs als gezelschap, was en bleef het typisch om er 's ochtends nog steeds een tiental weer te vinden op de oude banken in de leefkamer. Het was hun manier om met elkaar om te gaan en nog een beetje een sociaal leven te hebben, alhoewel dat voornamelijk bestond uit het praten over wie welke meiden in ging huren voor die avond en wat ze nog te bieden hadden. Verrast was Raiden dan ook niet om Armando er tegen te komen, een van de oudere mannen in dit wereldje. Zijn brede grijns had hij elke ochtend aan moeten zien dus waarom deze geen uitzondering was, was geen vraag meer die hij zich nog moest stellen.
"Not so curious, old man," opperde hij grijnzend. "The question is what you've been watching on your phone screen this night. Found yourself some new high class hooker porn, or is it still the Madonna picture that's turnin' you on?" Gelach volgde, waarop hij de man een stevige schouderklop gaf. Hemzelf zag Raiden alleen maar zijn hoofd schudden, desondanks hij er een kleine grijns aan zag ontsnappen voor zijn gezicht weer verhardde.
"C'mon." Hij trok Mia ietwat met zich mee, de buitendeur voor haar opengehouden zodat ze naar buiten lopen kon. "We gotta go."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Even lachte ze om wat Raiden tegen de man te vertellen had. Ze keek naar hem en knikte waarna ze met hem mee naar de voordeur liep. Met Raiden om zich heen voelde ze zich een stuk veiliger en ze wist ook dat ze nu niet bang hoefde te zijn. De voordeur werd geopend en de koude wind raasde meteen naar binnen. Ze rilde en kroop dieper in de jas van Raiden. De jas rook naar hem, weleens waar ook naar sigaretten maar alsnog naar hem. Ze stopte haar handen in haar zakken en stapte de kou in. Ze wachtte tot Raiden de deur sloot waarna ze richting de garage liep. Ze hoopte dat hij niet verkouden of ziek zou worden door de kou aangezien hij zijn jas aan haar had afgegeven. Ze likte haar lippen en keek even rond. Het was enorm rustig op de straat, vast omdat niemand dit weer wilde betreden. De kou zorgde ervoor dat ze nog meer last had van haar enkel. Ze wilde nu alweer naar binnen en onder een warme douche of onder een stel dekens liggen. Mia was nooit iemand geweest die van de winter hield. Ze liep achter Raiden aan en stopte bij de garage waar ze wachtte tot hij zijn motor tevoorschijn toverde.
Huissleutels had ze niet bij maar ze wist waar de reservesleutel lag. Ergens wist ze dat Brandon de sleutel niet had weggehaald in de hoop dat Mia nog terug zou komen. Een rilling liep over haar lippen en dit keer niet omdat ze het koud had. De gedachte van Brandon zorgde voor de rillingen die over haar lichaam gleden. Ze was toch ergens wat angstig nu, niet alleen voor zichzelf maar ook voor Raiden aangezien Brandon tot alles in staat was. Ze keek even naar Raiden. Niet mocht hem overkomen. Ze zou het niet laten gebeuren, al moest ze haar leven geven voor de zijne.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Bij het betreden van de garage vormde zich al gauw een kleine, trotse glimlach. De vele auto's die er uitgestald stonden waren niet meer in zijn blikveld te herkennen, alleen maar oog gehad voor de matzwarte Harley die een van de parkeerplaatsen in beslag nam. Hoewel het in de schaduwen van de ruimte geparkeerd stond, bleef het zijn ogen aantrekken en of hij dit wilde of niet, hij kon zich er onmogelijk van afwenden.
Als vanzelf pakte hij een helm van een van de zijdes van het stuur af. "Where does he live?" vroeg hij haar, de helm naar haar aangereikt. Het adres had ze hem nog niet verteld. Een idee waar ze heen moesten gaan had hij dan ook niet, maar Raiden wist wel dat hij de stad inmiddels erg goed kende. Hij had geen navigatie nodig; zodra ze het hem vertelde, wist hij het waarschijnlijk met zijn ogen dicht nog te vinden. Bedenkelijk greep hij de tweede helm bij de motor weg. Verwachtingen had hij diep vanbinnen al wel gehad van het huis waar hij in zou wonen, denkbeelden die hij vanzelf bevestigd zou zien zodra ze er aankwamen.

De rit nam zo'n twintig minuten in tot hij de motor weer stilzetten kon. Staande voor een pand in een grote, toch rustige, straat keek hij om zich heen. Hij kon zich voorstellen dat Brandon zich zoveel kon veroorloven. Het bracht veel geld met zich mee in een illegaal wereldje als die waar hij in zat, hetgeen waar de jongen en zijn vader niet bang voor waren om dat ook te laten zien. Enorme kroonluchters zag hij door de ruiten heen, die zodanig helder waren dat Raiden haast het hele huis inkijken kon, had hij dat gewild. Het deed hem enigszins denken aan het huis waarin hij was opgegroeid, een sfeer die hem niets anders dan de rillingen bezorgde.
Een beetje ongemakkelijk beet hij op zijn lip, de helm teruggehangen aan het stuur om vervolgens de motor op slot te zetten. "Let's go get your stuff real quick. I don't trust this place."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het huis kwam in beeld en even beet ze hard op haar lip. Ze kreeg meteen een akelig gevoel over haar hele lichaam bij het zien van het huis. Beelden van gister raasde door haar hoofd en het zorgde ervoor dat ze met de seconde angstiger werd. Ze voelde de motor tot stilstand komen. Haast onbewust stapte ze van de motor en hing ze de help ook aan het stuur. Ze keek naar binnen en zag dat de lichten aan waren. Alles leek nog hetzelfde, alsof er niets veranderd was in het huis ondanks dat ze weg was. Ze was enorm bang en haar ademhaling werd wat zwaarder. Een brok vormde zich in haar keel en even leek het alsof ze geen lucht kreeg. Ze hapte enkele keren om lucht terwijl ze zichzelf bij elkaar probeerde te rapen, nu was namelijk niet de tijd voor een paniekaanval. Ze nam een paar keer diep adem en liep met knikkende knieën naar de voordeur. Ze stapte naar recht richting de plantenbank waarna ze haar hand in de bak stak en even graaide. Zoals verwacht lag de sleutel nog op dezelfde plek. Ze viste de sleutel uit de bak en keek even naar Raiden. Haar handen trilde en bang keek ze naar hem. "Please stay with me" Het was nog net niet smeken wat ze deed. Bang voor wat er eventueel zou komen.
De sleutel stak ze in het slot waarna ze deze een paar keer omdraaien. Het slot gaf een klik, als teken dat het geopend was waarna ze voorzichtig de deurknop om draaide. "Come with me" fluisterde ze waarna ze de deur opende en naar binnen keek. Ze stapte naar binnen en keek even rond waarna ze wachtte tot Raiden ook binnen was gestapt. Voorzichtig sloot ze de voordeur achter hen waarna ze even rechts de woonkamer in keek om te zien of er iemand te bekennen was. Ze zag niemand wat voor opluchting zorgde maar iets in haar zei dat Brandon toch aanwezig was ergens in huis. Ze liep voorzichtig over de houten plinten richting de keuken die zich bevond aan de linkerzijde. Ze keek vluchtig naar binnen, maar ook hier was niemand te bekennen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Nu pas drong het tot hem door dat ze tot stilstand waren gekomen. De ijzige wind had nog langs hun lichamen getrokken zodra hij de motor versnelde, de krampen nog gevoeld in zijn handen die de handvaten hevig vasthielden, maar hij had het niet eens tot zich door laten dringen. Hij was te afwezig geweest om ook maar een beetje van de vrieskou te voelen, zelfs nu hij zijn jas aan Mia had overhandigd en zich met enkel een vest warm moest houden. Nu, daarentegen, voelde hij de rillingen pas opkomen die hem er weer van op de hoogte brachten dat het geen zomer meer was, en hoorde hij een kleine zucht uit zijn mond ontsnappen.
"It looks empty." Sceptisch keek hij rond. Geen teken van leven was door de ruiten in het huis te zien, geen geluid dat aantoonde dat er iemand rondliep, noch lampen of apparaten die aan leken te staan. Het was er even dood als de sfeer die er rondhing. Een sfeer die hij maar al te goed kende en hem daarom enigszins oncomfortabel maakte.
Hij wachtte, al dan ongeduldig, tot Mia de deur geopend had en wist voor even geen woord uit te brengen. Dat hij overweldigd was door het gevoel dat het huis bij hem omhoog liet komen werd steeds meer duidelijk, maar zo eigenwijs als hij was, wilde hij het niet laten merken. Liever deed hij een poging een kleine glimlach te laten zien aan Mia, hoe gebrekkig deze ook leek. "I'll stay with you," vertelde hij haar, in zijn ooghoeken gespot hoe haar vingers steeds meer begonnen te trillen. "I'm not goin' anywhere." De deur van het slot horen vallen, liet hij Mia naar binnen stappen waarna hij haar volgde.
"If you just go get your stuff, I'll catch up with you," stelde hij voor, nog een keer paranoïde door de te stille woonkamer gekeken. "I'm gonna check this place out, see if he's not creepin' around."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Zijn woorden kalmeerde haar enigszins. De angst staat Brandon door het huis liep bleef door haar aderen stromen maar ze moest voor nu sterk zijn. Nog even en ze was van hem verlost. Voorzichtig stapte ze richting de trap. Haar hart bonsde in haar keel en na elke stap keek ze over haar schouder naar Raiden. Ze wilde hem het liefst recht achter zich hebben. Ze wilde hem niet uit het oog verliezen maar ze moest en zou alleen naar boven moeten.
De treden kraakte onder haar voeten en bij elke trede die ze betrad, hield ze haar adem in. Ze keek door de lange gang heen boven maar ook hier was geen teken van leven. Het leek allemaal net alsof er niets gebeurd was. Het bloed op de vloeren was op magische wijze verdwenen. Ze zuchtte diep terwijl ze naar de kamer stapte. De kamer die walgelijke herinneringen met zich mee bracht. Herinneringen waarin Brandon haar dwong om seks te hebben, haar sloeg en haar vernederde. Het leek wel alsof iemand haar keel dicht kneep. Tranen sprongen in haar ogen en ze had alles in zich nodig om zich er toe te zetten om de kamer in te stappen. Ze besloot het maar snel af te handelen, dan kon ze hier weg.
Uit de kast trok ze een weekendtas, eentje die ook daadwerkelijk van haar was geweest. Ze opende met trillende handen de rits en liep zo snel ze kon naar het dressoir dat zich midden in de kamer bevond. Ze opende de lades en pakte al haar ondergoed eruit waarna ze het in de tas propte. Ze had niet mega veel kleding maar hier kon ze lang genoeg mee vooruit. Ze opende de andere lades en ook daar verzamelde ze haar spullen voordat ze naar haar kaptafel liep en al haar dure sieraden er van af trok en deze in haar zakken propte. Dit zou ze nog kunnen verkopen voor geld. Ze liep terug naar de inloopt kast en pakte zoveel als dat er in haar tas kon. De dure merk kleding die ze van hem kreeg gooide ze op de grond. Ze rende de kamer terug in en pakte een fles whiskey waarna ze het over alle kleding heen gooide. Het zou haar een worst wezen wat hij ervan dacht, ze wilde op de een of andere manier wraak.
Haar tas ritste ze dicht waarna ze nog even de kamer in keek. Haar oog viel op het schilderij op de muur tussen de twee ramen in. Ze likte haar lip en liep er naar toe waarna ze het schilderij eraf trok. Ze toetste de code in waarna ze de kluis opende. Hij zat vol met geld maar het zou opvallen als ze alles zou meenemen en ze wilde de politie niet achter zich aan krijgen. Ze pakte twee stapels met honderdjes waarna ze deze in haar tas duwde. Ze legde de rest van het geld wat anders neer zodat het leek alsof er niks weg was. Ze sloot de kluis en hing het schilderij terug waarna ze de tas over haar schouder sloeg en zich klaar maakte om de kamer weer te verlaten en dit keer om nooit meer terug te keren.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het ongemak straalde nog van haar af. Met elke trede die hij haar op zag lopen, wist hij de weerzin nog van haar rug af te lezen, alsof hij haar blik niet nodig had om te weten hoe ze zich voelde, maar het simpelweg van haar aflezen kon. Hij kon niet inschatten hoe moeilijk dit voor haar was om te doen al had hij het wel enigszins kunnen bedenken; de angst om hem uit het oog te verliezen had hij namelijk al opgemerkt vanaf het moment dat ze de vorige nacht bij hem aan had geklopt, en die was nog niet verdwenen nu ze van hem wegliep. Met elke stap die ze zette dacht hij haar ietwat terug te zien deinzen.
Hij keek haar na tot ze de bovenverdieping bereikt had, vooraleer hij zich omdraaide en de begane grond begon te doorzoeken. Het gevoel dat haar ex elke seconde die verstreek tevoorschijn kon komen bleef door zijn lichaam stromen. Het was niet zozeer voor hemzelf dat hij er zoveel mee zat, hij had genoeg vertrouwen in zijn eigen kracht om te weten dat hij de jongen wanneer hij dat uitlokte, zo tegen de vlakte slaan kon. Het was meer Mia waar hij over inzat. Ze had genoeg meegemaakt de afgelopen maanden en dat maakte alleen al dat, als het kon, hij meer pijn wilde voorkomen. Gefocust liet hij zijn blik door de leefkamer gaan. Zijn vingertoppen streken licht langs de muren die hij voorbij liep, lopende door de onderverdieping met niets meer dan argwaan. Het geruisloze bleef desalniettemin voortbestaan in het huis. Geen van zijn doelloze gemompel was nog opgemerkt geweest, geen woord dat hij murmelend uitsprak werd ook maar beantwoord door de rijke zoon van zijn baas. Allesbehalve, het was en bleef er dood. Geen aanwezigheid of een schim werd door hem gevonden die zijn paranoia beantwoorden kon. Wél werd zijn aandacht getrokken naar een van de boksbeugels, tentoongesteld in een van de glazen kasten. Een verzameling zoals hij die ook kende, eentje die met trots werd laten zien aan alle bezoekers wanneer ze deze passeerden. Het was een kwestie van ego. Het krenken daarvan was niet alleen een daad uit respectloosheid maar ook een teken van pure afgunst, het enige wat Raiden nog voor hem bezat.
Met een kleine grijns schoof hij de glazen deuren opzij. De boksbeugel was van goud, een materiaal dat normaal gesproken een en al nepheid weergaf. Echter was deze van echt goud, iets wat hij al in een enkele blik door had gehad. "Hm..," murmelde hij tegen zichzelf. "Too bad you left it here." Zelfvoldaan stak hij het juweel in zijn broekzak.
Aan manieren had hij, tegen zijn haat voor Brandon in, geen gebreken. Hij legde er wel degelijk wat voor terug. Een sigaret werd op de lege plek achtergelaten, gepaard met een verfrommeld, slordig geschreven briefje.

'For the hospitality.'

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De kamerdeur sloot ze achter zich, met de herinneringen die daar gemaakt waren. De dingen die haar kapot gemaakt hadden, vernederd hadden en meer. Ze moest er afstand van doen anders zou het haar in zijn greep blijven houden. Ze liep richting de trap, geen spoor van Raiden te bekennen. Ze hoopte toch echt dat hij Brandon niet was tegengekomen maar gewoon rond aan het kijken was in het huis. Ze likte haar lippen en liep de krakende treden af naar beneden. Ze was nerveus, niet wetend wat ze beneden aan zou treffen. Ze had het gevoel dat er niks ernstigs was gebeurd maar toch, met Brandon wist je het nooit.
Haar voeten kwamen in aanraking met de tegelvloer die de gang sierde. Ze zette de zware tas voor bij de deur neer terwijl ze op zoek ging naar Raiden. Ze hoorde zacht gemompel en wist waar hij uit hing. Ze liep op het geluid af en trof hem aan bij de verzameling boksbeugels van Brandon in de kast. Ze zag dat hij er één had meegenomen en al zou hij ze allemaal mee nemen, het kon haar geen niets meer interesseren. Ze pakte zacht zijn arm vast, om zijn aandacht te trekken. "I got everything that I needed, can we please go." Ze liet zijn arm los en draaide zich om, om vervolgens terug te lopen naar haar tas. Ze pakte de tas op nadat ze de gang bereikt had, en sloeg hem over haar schouder heen. Ze pakte de deurklink vast en trok deze naar beneden waarna ze de deur opende. De koude wind blies haar haren alle kanten op en dit voelde oprecht als een moment van vrijheid. Ze keek even achter zich naar Raiden waarna ze het huis uit stapte. Ze nam eens diep adem en draaide zich om naar hem. "After all this time, I feel free again."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij leek voor even van de wereld te zijn verdwenen totdat haar hand met zijn arm in aanraking kwam. Vast was hij weer weggedwaald in zijn nutteloze gedachten, de behoefte gehad om even tot rust te komen in plaats van over alles na te denken zoals normaliter het geval was. Verwonderd draaide hij zich om, zijn ogen de nerveuze van Mia gekruist. Uit reactie nam hij haar gelijk in zich op, haar van top tot teen even aangekeken met een doordringende blik, verlangend naar het weten wat er precies in haar omging. Hij had inmiddels allang het weten gehad dat hij behalve haar uitstraling weinig van haar aflezen kon als het ging om wat er in haar hoofd speelde, maar toch bleef hij een poging doen. In de hoop om zijn verwachtingen te weerleggen, wellicht.
"Yeah," antwoordde hij wat verstrooid na even stil te zijn geweest. "Sure." Hij voelde hoe de warmte van haar hand van zijn huid verdween, hem weer losgelaten waarop ze greep naar haar tas. Hoeveel tijd precies miste in zijn geheugen sinds net was onduidelijk, doch hij zeker wist dat hij niet had gehoord hoe ze de trap naar beneden had genomen. Het leverde een onhoorbare zucht op. Hij zou het zichzelf afleren, dat had hij beloofd.
Het huis achter zich laten viel hem geenszins zwaar, eerder net zo opgelucht geweest als Mia om de buitenlucht weer te zien. Toen ze over haar schouder naar hem keek kon hij geen somberheid meer bij haar spotten. Hij dacht haast weer de twinkelingen in haar blikken weer te nemen zoals hij die kende, wat maakte dat hij haar beantwoordde met een glimlach.
De motorhelmen hingen er nog net zo als achtergelaten, glinsterend in de ochtendzon. De wegen zagen er tot nu toe nog leeg uit, hem laten denken dat nog niemand was ontwaakt van zijn slaap, hetgeen waar hij optimistisch naar uitkeek. Het zou een snelle rit worden. "You got any idea what you wanna do with all of that freedom?" vroeg hij, de sleutels van zijn motor uit zijn broekzak gevist. "Somewhere you want to head to before we get back, maybe?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Met een glimlach op haar gezicht liep ze naar de motor toe. Ze pakte haar helm en zette deze op waarna ze hem vast klikte. Ze keek naar hem en dacht kort na. Wat wilde ze nu eigenlijk doen nu ze vrij was. Haar hoofd werd overspoeld met ideeën en ze wist van gekkigheid niet meer hoe of wat. Tot er wat in haar hoofd schoot. "let 's go and get some groceries. I'll make us some food tonight. Decide whatever you'd like and I'll make it for us. I'll get us some beers and we can have a fun evening." Ze greens en stapte achterop zijn motor waarna ze de tas goed om zich heen sloeg. Geld had ze voorlopig genoeg en ze wilde het met liefde delen met Raiden. Ze wilde hem een leuke en relaxte avond bezorgen. Deels uit dankbaarheid en deels omdat ze dacht dat hij dit wel kon gebruiken.
"So what would you like to eat? Pasta? Lasagna?." Ze keek naar hem via zijn zijspiegel om zijn gezichtsuitdrukking af te lezen. Misschien was hij haar wel beu en wilde hij haar niet nog een avond bij hem hebben. Dat zou ze overigens kunnen begrijpen aangezien ze gister haast binnenviel. "I mean, if you do want me to stay.. It's okay if your want and need your rest." Ze knikte begrijpend en bond haar haar in een lage paardenstaart zodat het niet alle kanten op zou gaan waaien zo.
Ze had er toch wel zin in om voor hem te koken. Ze hield altijd al van koken maar bij Brandon mocht ze dit nooit doen, hij vond het niet lekker. Ook zei hij vaak dat ze niks kon waardoor ze dat op een moment ook begon te geloven. Ze rolde haar ogen bij de gedachte en zuchtte diep.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld