Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // Love makes blind

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Een tijdje later hoorde ik nog een auto aankomen, de auto van mijn moeder. Niet dat ik naar beneden ging om haar gedag te zeggen. Daar had ik geen zin in en ik voelde me er ook te boos door. Waarschijnlijk ging ik nog wel een tijdje boos zijn op mijn vader, hij moest mijn leven niet beslissen. Ik ging niet weg bij Tyler omdat hij hem niet mocht. Het leek alsof mijn vader me geen geluk gunde, wat echt vreselijk was. Tyler maakte me zo gelukkig en dat kon mijn vader niet van me afnemen. Tyler wist ondertussen ook wel hoe mijn vader in elkaar stak, maar ik mocht natuurlijk niet klagen. Tylers situatie was veel erger. Mijn vader sloeg mijn moeder tenminste niet. Het moest echt vreselijk zijn voor Tyler. Zijn thuissituatie, mijn ouders die hem totaal niet mochten. Ik vond het allemaal zo erg voor hem. Het deed zelfs mij pijn dat hij in die situatie zat. Natuurlijk deed het me pijn, hij was mijn vriend, ik hield enorm veel van hem en het deed pijn om degene waarvan je het meeste hield ongelukkig te zien. Ik wilde hem niet ongelukkig zien. Ik was dan wel blij dat ik van zijn situatie af wist en dat hij het me vertelde gaf me wel het gevoel dat hij me ermee vertrouwde en daar was ik dan toch wel een beetje blij om.
Ik keek na een tijdje even op mijn telefoon. Tyler had nog steeds niet op mijn berichtje gereageerd, dat was normaal niets voor hem. Hij reageerde altijd bijna meteen als ik hem een berichtje stuurde. Er was toch niets aan de hand met hem? Ik voelde me meteen best bezorgd worden, ik was altijd heel erg bezorgd om hem. Ik vertelde hem ook elke keer als hij ergens heen ging dat hij voorzichtig moest zijn. Tyler zei ook altijd wel dat ik niet zo bezorgd moest zijn aangezien hij wist dat ik altijd enorm bezorgd was, maar ik kon er niets aan doen. Ik wilde niet dat hem wat zou overkomen.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler voelde nog een schok gaan door zijn lichaam en zijn ogen vlogen weer open. Hij hoopte dat ze nu iets langer zouden open blijven want het was alles behalve leuk om te zitten tussen zeg maar twee dimensies. Langs de ene kant had je de bewusteloze dimensie en langs de andere kant had je de dimensie waarin hij plots wakker werd en zich afvroeg wat er was gebeurd en waarom zijn hoofd, godverdomme, nou zoveel pijn deed. Diezelfde vrouw van daarnet vroeg: 'Is er iemand die wij kunnen bellen buiten je vader?' Vroeg de vrouw vriendelijk terwijl ze haar hand op zijn arm legde. Tyler wou haar hand van zich af duwen maar hij was te zwak om te bewegen. 'Alison.' Mompelde hij. Spreken koste hem zoveel energie en het putte hem zodanig uit dat er niets meer als een naam uit zijn mond kon komen. Maar met Alison wisten ze natuurlijk niet genoeg. Ze moesten een achternaam hebben of de nummer. '0455678902.' Mompelde hij. Tyler sloot zijn ogen. Hij viel niet flauw en was er nog bij maar Tyler was gewoon moe. Hij hoorde de vrouw de situatie uitleggen maar de rest van het gesprek vervaagde. Tyler was in slaap gevallen.
-
Sorry voor het korte stukje

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Ik legde mijn telefoon naast me neer, maar al snel hoorde ik mijn telefoon weer afgaan, misschien was het Tyler wel die me belde. Ik keek er even op, het was een onbekend nummer. Ik nam maar op. 'Hallo, met Alison,' zei ik toen nadat ik opgenomen had. 'Hallo, u spreekt met het ziekenhuis, Tyler is opgenomen in het ziekenhuis nadat hij met iets op het hoofd geslagen is. Hij zei dat ik jou kon bellen,' hoorde ik een vrouwen stem aan de telefoon zeggen. Meteen voelde ik mijn hartslag versnellen, wat wat was er gebeurd? 'Kan ik hem zien?' vroeg ik meteen, natuurlijk wilde ik hem zien. Ik wilde zelf zien of alles oké met hem was. 'Het bezoekuur is ondertussen voorbij, u kan morgen langskomen,' zei de mevrouw weer waardoor ik even zacht zuchtte. 'Alsjeblieft, kan ik hem echt niet voor even zien? Al is het maar voor een minuutje,' vroeg ik bijna smekend aan de vrouw. 'Oké, heel even, maar het mag niet te lang, hij heeft rust nodig,' zei de mevrouw. Meteen legde ik de telefoon neer en sprong ik uit mijn bed waar ik op zat. Ik liep de trap af naar beneden en ging naar de keuken waar mijn moeder was. Misschien kon ik haar auto even lenen, ze zou het toch wel begrijpen als ik zei dat Tyler in het ziekenhuis lag? Normaal mocht ik nog niet rijden met de auto, ik had nog geen rijbewijs, ik kreeg alleen rijlessen, maar dat maakte me op dit moment niet uit. Ik had de auto van mijn moeder al wel eerder mogen lenen, ik kon wel degelijk met de auto rijden. 'Mam, mag ik alsjeblieft je auto lenen? Tyler ligt in het ziekenhuis en ik wil weten of alles oké is met hem,' zei ik half in paniek. Ik zag haar even twijfelend kijken. 'Oké, maar wees voorzichtig en zeg niets tegen je vader,' zei ze waardoor ik haar even dankbaar aankeek. 'Dankjewel mam,' zei ik waarna ik haar sleutel van het sleutelrekje haalde. Mijn vader was te druk bezig met voetbal kijken, dus hij zag het niet dat ik weg ging. Ik liep naar de hal en deed daar mijn jasje aan omdat het redelijk fris was buiten. Ik liep naar buiten toe en opende de auto, ik startte hem dan waarna ik toch met een behoorlijke snelheid naar het ziekenhuis toe reed. Ik hoopte maar dat ik geen politie tegen ging komen. Als ik eindelijk bij het ziekenhuis aangekomen was liep ik meteen naar binnen toe.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler kwam te liggen in een kamer. Hij had het grappig gevonden dat de ziekenhuiskamers even depressief waren zoals ze in boeken werden beschreven. De vale en afgeblakende gele kleur van de muren waren om van te kotsen. Maar wat maakte het eigenlijk uit. De vrouw die zijn arm had vastgepakt kwam weer in zijn kamer en zei: 'Alison komt nog even langst. Maar niet lang want u heeft rust nodig.' Tyler glimlachte zwakjes en vroeg: 'Wat is er gebeurd?' De vrouw keek even naar de grond en ging dan op de stoel naast zijn bed zitten. 'U vader heeft een glazen fles tegen u hoofd gegooid. We hebben een stuk van u haar moeten wegscheren en de glasscherven uit u hoofd moeten halen. Sommige glasscherven zaten behoorlijk diep en op die plekken hebben we de wonden dicht moeten naaien.' Tyler knikte en vroeg: 'Waar is mijn vader?' 'U vader heeft zichzelf bij de politie aangegeven en heeft ons zelf gebeld.' Zei de vrouw. Tyler haalde zijn wenkbrauw op. Zijn vader had een fles op zijn hoofd geklopt en daarna de ambulance en de politie gebeld? Hij kon het niet geloven. Tyler was er van overtuigd dat dat niet kon. 'Weet u dat zeker?' Vroeg hij. 'Ja, dat weet ik zeker.' Zei de vrouw. Na een tijd kwam Alison in zich. De vrouw stapte op haar af en zei: 'U bent van Alison. Ik geef jullie twee even privacy.' Tyler deed een gebaar naar Alison dat ze naast hem moest komen liggen. Eenmaal ze naast hem lag sloeg hij zijn arm om haar en gaf haar een kusje op haar voorhoofd.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Nadat ik aan de balie had gevraagd waar Tyler lag, liep ik naar de kamer toe. Ik was zo bezorgd. Ik wist niet helemaal wat er gebeurd was, ik wist alleen dat iemand hem op het hoofd had geslagen, verder wist ik niets. Ik was wel en beetje in paniek toen ik die telefoon kreeg, eigenlijk niet een beetje, ik was helemaal in paniek. Wie weet had dat voorwerp waarmee hij op het hoofd geslagen werd een verkeerde plek geraakt en had hij dood kunnen zijn. Ik was zo blij dat dat niet het geval was. Ik wist niet wie dat gedaan had, maar het was vast een ziek persoon. Wie deed er nu zoiets. Toen ik uiteindelijk bij Tylers kamer uitkwam, zag ik de vrouw die me waarschijnlijk al gebeld had naar me toekomen. Ik knikte even toen ze zij dat ze ons wat privacy zou geven. Ik liep Tylers kamer dan in. Wat was ik blij dat ik hem kon zien nadat ik die telefoon kreeg. Hij zag er een beetje zwak uit, maar dat was natuurlijk wel normaal. Als hij het gebaar deed dat ik naast hem moest komen liggen, deed ik dat. Ik glimlachte even zwak toen ik voelde dat hij een kusje op mijn voorhoofd drukte. 'Wat is er eigenlijk precies gebeurd? Die vrouw heeft alleen maar verteld dat iemand met iets op je hoofd geslagen heeft,' zei ik toen. Ik wilde weten wie het had gedaan. Ik zou zelf niet weten wie er zoiets zou doen. Wie had dan uiteindelijk zelfs de ambulance gebeld? Het zou raar zijn als je eerst iemand op zijn hoofd ging slagen en dan de ambulance zou bellen. Ik was blij dat ik hem toch even kon zien ondanks het bezoekuur al een tijdje voorbij was. Ik was anders te bezorgd geweest over hem. Ik kon toch moeilijk tot de volgende dag wachten om hem te zien nadat hij op zijn hoofd geslagen was?

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler keek naar haar. Natuurlijk vroeg ze wie hem op het hoofd had geslagen. En Tyler zag er even het nut niet meer van in om te liegen. Hij was er ook te moe voor. 'Mijn vader. Hij zat in het gevang en hij was kwaad dat ik hem niet uit de cel had geholpen. Zo kwaad dat hij zijn fles drank tegen mijn hoofd had geslagen.' Zei Tyler. 'Ik weet ook niet echt wat er is gebeurd.' Voegde hij er nog aan toe. En dat was waar Tyler herinerde zich niet veel meer van wat er was gebeurd en alles drong niet echt tot hem door daardoor dat hij er zo rustig over deed. Hij was dan ook heel moe. 'Ik wou dat je bij mij kon slapen.' Zei Tyler. Hij streelde over Alison 's haren en viel snel daarna snel in slaap.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Het was fijn dat hij zo eerlijk was tegen me, normaal zou hij een uitvlucht verzinnen, maar dat deed hij niet. Hij liet me weer een beetje toe in zijn persoonlijke leven wat hij eigenlijk niet deed. Ik was blij dat hij dat deze keer wel deed en dat ik ervan op de hoogte was. Ik hoorde hem dan zeggen dat het zijn vader was die het had gedaan, hij had me al verteld dat zijn vader zijn moeder had geslagen en dat was al erg, nu had hij Tyler ook geslagen. Het was gewoon vreselijk, ik voelde zelfs doe woede een beetje in me opborrelen. Ik kon er niet tegen dat sommige mensen zo konden zijn. Ik glimlachte even zwak toen ik hem hoorde zeggen dat hij wilde dat ik bij hem kon slapen, zelfs op momenten als deze kon hij lief zijn. 'Geloof me, als dat kon deed ik dat,' zei ik toen tegen hem. Als het kon bleef ik ook bij hem slapen, ik wilde hem hier niet zo alleen laten, maar ik moest zo wel weg gaan. Ik bleef even naar hem kijken tot hij in slaap viel. Toen hij in slaap gevallen was, wachtte ik nog een paar minuten met weg te gaan zodat ik hem niet wakker zou maken. Na een tijde stapte ik met veel tegenzin het bed uit, ik wilde hem hier niet alleen achterlaten in deze toestand, maar ik mocht niet blijven. Ik liep rustig zijn kamer uit zodat hij niet wakker zou worden. Ik wilde hem niet wakker maken, hij had zijn rust natuurlijk heel hard nodig zodat hij weer aan kon sterken. Ik wandelde rustig het ziekenhuis uit waarna ik de auto van mijn moeder zocht. Ik nam de sleutel en opende de auto weer. Ik reed iets rustiger dan toen ik naar het ziekenhuis toe reed want eigenlijk mocht ik helemaal niet met de auto rijden dus ik wilde ook al helemaal geen boete door te snel rijden. Toen ik thuis aankwam, parkeerde ik de auto en liep ik naar binnen toe. De sleutel hing ik weer aan het sleutelrekje en ging meteen naar mijn kamer. Ik moest natuurlijk morgen gewoon naar school toe, helaas.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler werd automatisch wakker toen Alison weg ging. Hij wist dat hij moest rusten maar hij kon niet slapen en ging voor het raam staan. Zijn hoofd deed dan wel pijn maar hij kon stoppen met nadenken. Zijn hoofd was een warboel. Eerst raakte zijn vader en moeder weer in een ruzie. Zijn vader kon er niet tegen dat zijn moeder zo doelloos was. Ze deed letterlijk niets meer. Vaak lag ze gewoon in haar bed en als ze er dan al uit was zat ze in de keuken voor zich uit te kijken en de ene sigaret na de andere te roken. Tyler herinnerde zich nog goed hoe het begon. Hoe ze in een depressie belande. Haar vader had hem bedrogen met haar beste vriendin. En daarna volgde nog veel andere slippertjes. Ze leek er mee om te kunnen maar op een gegeven moment ging het gewoon niet meer voor haar. Haar hart was gebroken. De man waar ze alles voor had gedaan hield niet meer van haar en had haar bedrogen. Het begon zoals je denkt: niet meer willen eten, niet meer uit bed willen komen. Tyler wist dat hij eerst kwaad op haar was maar zijn woede veranderen snel in medelijden. Want zijn moeder was niet de enige die veranderd was. Zijn vader was ook veranderd. Hij was een bedrijfsleider van één of andere fabriek maar toen zijn slippertjes opdoken verloor hij zijn werk. Zijn vader werd gedwongen om thuis te blijven. Hij had niets meer te doen en zijn vrienden die had gemaakt op het werk verloor hij. Hij had alleen nog maar een vrouw die niet meer van hem hield en niets meer deed. Zijn vader begon te drinken. Heel de dag door. Maar hij reageerde niet goed op de alcohol. Hij werd er agressief van. Begon zijn vrouw te slagen. Hij hoopte waarschijnlijk dat hij haar zo wakker kon schudden maar dat lukte niet. Het had een averechts effect. Ze begon zich nog meer af te sluiten. Tyler ging op een dag naar de dokter met haar en die zei dat ze antidepressiva moest slikken. Zijn vader wou daar niet voor betalen en zei dat ze zich aanstelde. Maar er was iets. Tyler zag dat zijn vader zich echt wel schuldig voelde. Ook zag hij dat zijn vader maar al te goed wist dat dit alles zijn schuld was. Dat hij dit had veroorzaakt. Gecreëerd. Geschapen. En daar kon hij niet tegen dus dronk hij maar en sloeg hij haar maar. Hopend op een verandering. Maar die kwam er niet. Tyler besloot dan zelf maar te zorgen voor geld. En maakte zijn eigen drugsgang met behulp van één van de meest beruchte drugsmakers van de stad. Hij had hem leren kennen via zijn oom wie ook niet één van de keurigste personen was.
Eenmaal Tyler hier allemaal aan dacht begon hij zich nog schuldiger te voelen. Wat als Alison er achter zou komen dat hij in een gang zat? Wat als hij er achter kwam dat hij haar met meerdere meisjes had bedrogen? Zou ze dan ook zo kapot zijn als zijn moeder? Of zou ze zich sterk kunnen houden. Er liepen een paar tranen over zijn gezicht en hij ging maar naar zijn bed. De hoofdpijn werd erger en hij wou gewoon niets voelen en slapen was daar de beste remedie voor. Hij nam zijn gsm en stuurde naar Alison: 'Ik hou van jou.' Dit was één van de eerste keren dat Tyler niet gewoon zei: ik ook van jou. Nee, hij zei dat hij van haar hield en hij meende het echt.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Ik nam een pyjama uit de kast en liep naar de badkamer toe. Ik kon wel even een warme douche gebruiken om wat te ontspannen. Ik zette de douche alvast aan en deed mijn kleren uit. Ik stapte onder de douche en nadat ik me gewassen had, bleef ik er een tijdje onderstaan. Een douche kon me altijd goed doen, dan was er even niemand die me kon storen, behalve als mijn moeder weer eens ongeduldig werd en op de deur begon te bonken, maar dat was deze keer gelukkig niet het geval. Nadat ik een tijdje onder de douche had gestaan, zette ik de douche uit en stapte ik uit de douche. Ik droogde me af en deed mijn pyjama aan. Ik haalde daarna de make-up restjes van mijn gezicht af en poetste mijn tanden nog snel. Daarna liep ik naar mijn kamer toe waar ik op mijn bed neerplofte. Ik legde me wat beter onder mijn lakens. Ik hoorde mijn telefoon trillen die ik op mijn nachtkastje had gelegd waarna ik hem nam om erop te kijken. Het was een berichtje van Tyler, hij was dus wakker geworden. Ik glimlachte even als ik zijn berichtje las, dat was zo lief. Hij zei of stuurde bijna nooit dat hij van me hield dus ik vond het fijn dat hij dat stuurde. -Ik hou ook van jou, heel erg veel zelfs. x- stuurde ik dan weer terug naar hem. Ik wist wel dat hij van me hield, anders gedroeg hij zich wel anders bij me, of hij moest heel goed toneel kunnen spelen, maar dat was vast niet zo. Ik moest zulke dingen ook niet in mijn hoofd halen. Ik twijfelde niet aan hem, helemaal niet zelfs. Mijn vriendinnen vertelde me wel eens dat hij waarschijnlijk met veel andere meisjes het bed in dook, maar daar geloofde ik niets van. Dat zou Tyler nooit doen, toch? Nee, zoiets deed hij niet. Als hij dat wel deed, zou ik geeneens weten wat ik moest doen. Ik wist niet eens of ik er wel overheen zou komen als het ooit uit zou gaan tussen ons. Hij was de liefde van mijn leven. Mijn ouders zeiden altijd dat het maar kalverliefde was, maar zo voelde het niet. Het voelde heel anders dan dat. Met Tyler voelde het anders dan met de andere vriendjes die ik had gehad, met Tyler leek alles serieuzer. Iedereen zei tegen me dat ik te hard van stapel liep, maar dat was helemaal niet zo. Ik hield gewoon heel veel van Tyler, Tyler was de aller belangrijkste persoon uit mijn leven. Daarom dat ik ook zo in paniek was toen ik daarstraks die telefoon van die mevrouw kreeg, ik was echt zo opgelucht toen ik hem kon zien en bij me kon hebben.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler kon niet slapen en opende de deur van zijn kamer. Er liepen geen zuster op de gang dus zocht hij maar naar de kamer van zijn moeder. Blijkbaar lag ze niet zo ver van hem. De deur stond op een kiertje. Gelukkig, zo hoefde hij haar niet wakker te maken. Zijn moeder lag alleen op de kamer. Daar had hij ook geluk in. Hij wou niemand wakker maken en wou ook niet nog meer problemen veroorzaken dan dat hij al veroorzaakt had. Hij nam de hand van zijn moeder en keek een beetje naar haar. Haar ogen vlogen open en zij keek hem aan. Tyler legde zijn vinger op haar mond en gebaarde dat ze moest zwijgen. Ze zou vast niets gaan zeggen. Dat deed ze nooit. Ze was altijd stil. 'Tyler.' Fluisterde zij. Tyler stond op en keek haar verbaasd aan. Ze sprak nooit en nu had ze zijn naam uit gesproken. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ze. Tyler kneep in de hand van zijn moeder. Er rolde tranen over zijn gezicht. Hij voelde zich de gelukkigste man van de wereld. Zijn moeder sprak! Ze had zijn naam uit gesproken! Misschien zou alles dan toch nog goed komen! Tyler ademde rustig in en uit en probeerde zichzelf tot rust te amen. Hij moest niet zo hard van stapel lopen. 'Pap had mij aangevallen.' Zei Tyler heel zachtjes en hij keek naar haar. Hij durfde niet weg te kijken alsof hij bang was dat ze weer opeens ging stoppen met praten en jaren weer niets zou zeggen. 'Waar is hij?' Vroeg ze. 'Ik weet het niet.' Zei Tyler zachtjes. 'WAAR IS HIJ?!' Riep ze en ze probeerde recht te staan maar dat ging niet door alle draadjes waar ze vast aan was gemaakt. Ze trok alle draadjes uit haar lichaam en viel snel buiten bewust zijn. Tyler drukte in paniek op de rode knop en riep: 'Help mijn moeder! Help haar!' Hij begon te huilen. 'Ik kan haar niet verliezen! Ik heb alles gedaan voor haar!' De verpleegsters liepen de kamer binnen en brachten Tyler naar zijn kamer. Hij stribbelde tegen maar het haalde niet uit. Ze gaven niet af en sloten Tyler zowat op in zijn kamer. Tyler klopte op de deur en bleef maar roepen: 'Help haar! Help haar!' Hij zakte en bonkte enkele keren met zijn hoofd tegen de deur. Hij was helemaal vergeten dat hij net genaaid was en zag bloed op de grond druppen. Ook dat nog.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
De volgende dag werd ik wakker gemaakt door mijn wekker. Ik was erg moe, maar dat wel normaal aangezien ik erg laat was gaan slapen. Ik werd ook erg laat opgebeld omdat Tyler met glas op zijn hoofd geslagen was door zijn vader. Ik had er ook amper door geslapen, ondanks dat ik wist dat alles oké met hem was, was ik nog steeds heel erg bezorgd. Dat was wel normaal. Hij had me gisteren pas verteld dat zijn moeder geslagen werd door zijn vader en opeens gebeurde er zoiets. Echt, als die man ooit nog zoiets deed, deed ik die man nog wat aan. Ik kon er zo boos van worden. Wie kon er nu zoiets zijn gezin aandoen? Waarschijnlijk kon Tyler vandaag ook niet naar school toe komen, dat begreep ik ook, maar ik hoopte dat ik hem na school toch even kon zien. Ik moest hem zien, anders was ik gewoon helemaal niet gerust. Oké, soms was ik wel een beetje te bezorgd en een beetje bemoederend over hem. Ik zei altijd dat hij voorzichtig moest zijn, maar dan ook echt altijd. Ik kon er helemaal niets aan doen, maar Tyler wist hoe bezorgd ik wel niet kon zijn en hij vond het dan nooit heel erg dat ik altijd zo bezorgd was. Dat was een teken dat ik van hem hield dus erg was het ook niet.
Ik stapte mijn bed maar uit en liep naar beneden waar ik wat te eten zocht. Mijn ouders waren deze keer al werken dus was ik alleen thuis. Als ik wat gegeten had, liep ik weer naar mijn kamer waar ik wat kleren aan deed. Als ik mijn kleding aan had, liep ik naar de badkamer toe waar ik mijn tanden poetste, mijn haren borstelde en gewoon weer los liet zoals altijd en mijn make-up deed. Ik deed nog wat parfum en deodorant op en ging daarna de badkamer uit. Ik liep naar mijn kamer toe waar ik mijn tas pakte. Toen ik zag dat het tijd werd om te vertrekken, ging ik naar beneden en liep ik meteen de deur uit. Ik begon dan rustig naar school toe te wandelen, ik had eigenlijk helemaal geen zin om naar school te gaan. Ik wilde bij Tyler zijn, maar dat kon niet natuurlijk.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler werd wakker met ontzettend veel hoofdpijn. Hij herrinerde zich niets meer van wat er gisteren was gebeurd. Op dit moment toch niet. Hij probeerde het zich voor zijn geest te halen en opeens zag hij alles als een flits weer voor zich. Hoe hij flauw viel. Hoe Alison naar hem toe kwam nadat zijn hoofd was genaaid door de slag van een fles. Hoe hij had gehuild om zijn moeder en perongeluk zijn hoofd tegen de deur had geslagen in zijn agressie. Zijn woede. Zijn angst om zijn moeder te verliezen. Hij sprong zowat op en liep naar de badkamer toe. Hij zag er vreselijk uit. Er stonden diepe kringen onder zijn oge. Wallen. Alsof hij jaren al niet meer had geslapen. Daarboven was een stuk van zijn haar weggeschoren. Hij keek in de spiegel maar nu van dichter. Zijn wonde was nog genaaid. Had hij het gedroomd dat er bloed op de grond droop? Tyler vroeg het zich af. Hij liep naar de door en zag geen bloedvlek. Maar dat zij niets als die er was, was die al lang op gekuisd. Er kwam een zuster binnen. Ze vertelde hem dat hij naar huis mocht gaan maar nog veel most rusten en heel voorzichtig mocht zijn. Hij vrieg naar zijn moeder maar ze wouden niets zeggen. Ze zouden hem bellen als ze meer wisten. Tyler ging dan maar naar huis. Hij belde een taxi. Hij raapte zijn schooltas op en trok propere kleren aan. Onderweg naar school rookte hij een sigaret. Hij maakte zich echt zorgen om zijn moeder. Hij hoopte vurig dat alles in orde zou komen met haar. Tyler kwam aan op school en het was al tijd voor de middagpauze. Hij zocht Alison in de kantine. Ze zat aan tafel bij haar vriendinnen en zonder na te denken ging hij er bij zitten. Haar vriendinnen keken kwaad naar hem. "Hoe gaat het met je vriendinnetje?" vroeg een van hen waarop Tyler met zijn ogen rolde. Dit was het laatste waar hij zin in had.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Toen ik uiteindelijk op school aankwam, ging de bel al bijna. Ik had heel sloom gewandeld omdat ik nergens zin in had. Ik wist ook niet of Tyler vandaag naar school toe ging, misschien wel, misschien niet. Ik hoopte eigenlijk van wel, ik mistte hem heel erg en ik was nog steeds heel erg bezorgd over hem, ondanks dat ik hem gisteravond gewoon nog kon zien en zag dat alles oké met hem was. Wat je oké kon noemen tenminste. Ik vond het echt vreselijk wat er met hem gebeurd was, het was gewoon vreselijk. Ik wilde echt niet in zijn schoenen staan hoor, hij had al redelijk wat aan zijn hoofd en dan gaat zijn vader hem ook nog eens met een glazen fles op zijn hoofd slaan. Het is gewoon te erg voor woorden. Hoe kon een vader zijn kind dat aandoen? Ik begreep het echt niet. Toen ik uiteindelijk de bel hoorde, wandelde ik naar het lokaal toe. Zin in de les had ik niet, mijn hoofd stond er niet naar. Ik wilde gewoon bij Tyler zijn, ik wilde weten hoe het met hem ging.

Toen ik de bel van de middagpauze hoorde, stond ik op. Met een vriendin van ging ik naar de kantine toe waar we bij de rest van onze vriendinnen gingen zitten. Normaal ging ik nu ergens samen met Tyler zitten, maar dat kon dus niet aangezien hij er niet was. Ik vond het jammer dat ik hem nu niet bij me kon hebben, maar het was wel begrijpelijk. Hij had vast heel veel hoofdpijn of zo. Het was volgens mij niet echt een aangenaam gevoel als je een glazen fles tegen je hoofd kreeg. Ik wilde er niet eens aan denken hoe pijnlijk dat was. Ik keek even op toen ik merkte dat er iemand naast me kwam zitten, het was Tyler. Hij kwam dus toch naar school toe. Daar was ik eigenlijk best wel blij om. Ik vond het fijn dat ik hem kon zien. Ik hoorde een vriendin van me dat dat vragen aan hem. Ze moesten echt altijd moeilijk doen tegen Tyler. Ik negeerde het dan maar gewoon. 'Hoe gaat het met je?' vroeg ik dan aan hem. Ik wilde natuurlijk wel weten of dat hij nog steeds zo veel pijn had. Gisteren zag hij er ook niet goed uit toen ik hem bezocht in het ziekenhuis, hij zag er erg zwak en vermoeid uit, maar dat was wel normaal na zo'n slag.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler knikte naar Alison. Alles was goed met hem voor zover het goed kon zijn met iemand die zijn moede in het ziekenhuis ligt en zijn vader hoogstwaarschijnlijk in de cel zit. Tyler had nog steeds knallende hoofdpijn en was liever thuis gebleven, stelde hij nu vast maar nu hij hier eenmaal was zou hij ook niet terug keren. Dat was ook maar dom, vond Tyler. Tyler ging naar het deel van de kantine waar hij eten kon kopen. Hij nam een appel en een busje water. Veel honger had hij niet maar Tyler vond dat hij wel iets moest eten. Na betaalt te hebben ging hij weer naast Alison zitten en nam een paar happen van zijn appel. Bij elke hap die hij nam ging er een pijnscheut door zijn hoofd. Zijn gezichtsuitdrukking zag er vast en zeker niet vrij flatterend uit maar dat was wel het laatste van Tyler 's zorgen. Tyler keek wat rond zich en zag een blondje naar hem knipogen. Dat blondje kwam hem zeker en vast bekend voor. Dat blondje had al vele keren in zijn bed gelegen. Tyler keek maar snel weg voor Alison iets door zou hebben en nam nog een paar happen van zijn appel terwijl hij de pijn zo goed mogelijk probeerde te verbijten. Tyler opende zijn lessenrooster op zijn telefoon. De volgende les was Nederlands. Dat vond hij wel een meevaller. Dat betekende dat hij niet echt zou moeten opletten en wat ongestoord kon rusten. Hij keek naar Alison en vroeg: 'Hoe gaat het met je?' Het was nogal stil en ook al had Tyler hoofdpijn. Hij wou liever de stilte vermijden.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Ik zag dat Tyler na een tijdje alweer weg ging, waarschijnlijk ging hij wat te eten halen of zo. Ik hoopte wel dat hij terug kwam, ik had hem lang genoeg niet gezien, vond ik dan toch. Misschien ging Tyler wel weg omdat hij me niet wilde zien? Tyler wilde me vast wel zien, ik wist niet waarom ik soms zulke dingen in mijn hoofd haalde. Ik was soms misschien een beetje onzeker. Ik was altijd bang dat er meisjes waren die misschien beter waren voor Tyler dan ik. Ik wist niet waarom ik er zo bang voor was, maar het was vast normaal. Ik gaf gewoon zo veel om hem en ik wilde hem niet kwijt, daarom was ik daar waarschijnlijk zo onzeker over. Ik hoorde mijn vriendinnen weer wat klagen over Tyler. 'Kunnen jullie niet even normaal doen? Hij doet helemaal niets verkeerd, als jullie willen dat ik zo weg ga moeten jullie vooral zo verder blijven zeuren over hem,' zei ik tegen hen waarna ze allemaal zwegen over hem. Het had dus blijkbaar gewerkt dat ik dat zei. Ze moesten ook zwijgen over hem. Gunden ze me het geluk dat ik met hem had niet? Waren ze jaloers? Ik wist het niet, het enige wat ik wist was dat ik het vervelend dat mijn vriendinnen én mijn ouders hem niet aanvaardde. Naja, ouders. Vooral mijn vader. Mijn vader mocht hem totaal niet. Mijn moeder vond het geen goed idee dat ik een relatie met hem had, maar ze deed wel normaal tegen hem en daar was ik al blij om.
Ik zag dat Tyler eventjes later toch weer terug naast me kwam zitten. Ik hoorde hem vragen hoe het met me ging. 'Het gaat wel,' antwoordde ik. Het ging wel goed met me, alleen was ik best moe aangezien ik vannacht bijna geen oog dicht had gedaan omdat ik zo bezorgd was over hem.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld