Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPorpg// It takes a great of courage to stand

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik leuk tegen de muur aan en kijk naar de nieuwe golf slakken die haar mond uit komt. Ze probeert boos naar mij en mijn groepje te kijken maar het intimideert me niet. Niet dat ze me eerst wel intimideerde, maar ze is een stuk minder aantrekkelijk met slijm en slakken die haar mond uit komen. Ik glimlach lichtelijk en kijk naar de lachende menigte die nu steeds groter word. Aan de ene kant is wel een beetje erg dat Jennifer Alice zo erg voor schut wilde zetten dat ze dat voor de hele school wilde doen. Niet dat ik haar iets kwalijk neem, want Alice had Jennifer ook voor schut gezet voor de hele school. Aan de andere kant voelt het heel goed om weer is "kattenkwaad" uit te halen. Op een gekke manier doet het me ook denken aan mijn eerste jaar op Hogwarts, waar ik tot mijn verbazing bij Slytherin werd gezet in plaats van Gryffindor. Ik heb moeite gehad met het aanpassen, tot ik Jennifer en Xavier ontmoette. En nu sta ik hier, een hufflepuff te vernederen. En eerlijk gezegd: het voelt goed.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Met tranen in mijn ogen blijf ik tegen de muur aan zitten terwijl er om de zo veel tijd een vlaag slakken uit mijn mond komt, hoe lang duurt dit wel niet? Denk ik bij mij zelf terwijl ik weer wat slakken uit kots. In mijn ooghoeken zie ik meer en meer studenten naar me staren en lachen, waarom helpt niemand me? Ik vervloek me zelf op het moment omdat ik de tegenspreuk niet kan herinneren, ik had beter moeten opletten. Mijn wand heb ik nog steeds bij de hand maar veel kan ik er niet mee doen aangezien ik nog steeds elke keer slakken uitkots, ook kan ik geen spreuk bedenken die me op dit.moment zou kunnen helpen.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Jennifers wijde glimlach zorgt ervoor dat ik ook lichtelijk moet glimlachen. Inmiddels zit Alice tegen de muur aan op de vloer, haar gezichtsuitdrukking staat wanhopig. Ik sla mijn ogen even ter hemel en draai me half om zodat ik tegen de muur kan leunen. Veel studenten lopen haastig langs, anderen blijven kijken met open mond en weer anderen lachen met de menigte mee. Vanuit mijn ooghoek zie ik Jennifer en Xavier voldaan weglopen. Een groepje Slytherin's volgt hen gelijk. Ik draai me om in hun richting en wil achter ze aanlopen maar mijn blik valt gelijk op de wanhopige Alice. Mijn heldhaftige kant komt even omhoog en ik wil Alice helpen. Ik blijf stilstaan en Alice aankijken.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Mensen beginnen weg te lopen waar ik maar als te blij mee ben, ook al weet ik dat de hele school het nu al weet. Nog steeds hoor ik luid gelach van groepjes leerlingen af komen en ik zucht even voordat er een nieuwe vlaag slakken uit mijn mond komt, van alle spreuken die ze konden bedenken moest het natuurlijk net deze zijn. Ik veeg mijn tranen uit mijn ogen en daarna valt mijn blik op twee paar ogen die me van een afstandje aan staten, het is Andrew. Ik kijk hem aan en vraag me af wat hij hier nog doet, zo ver ik kan zien zijn Jennifer en Xavier al weg gelopen.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik zucht diep en rol met mijn ogen. Ik kan niet geloven dat ik dit nu echt ga doen. Ongemakkelijk wiebel ik wat heen en weer en bedenk nog een keer of ik dit echt ga doen. Mijn instincten zeggen dat ik Alice moet helpen. Echter ga ik in een paar momenten mijn vrienden enorm "verraden". Vooral als je bedenkt dat ik degene ben die bedacht heeft om dit hele plan uit te voeren. Dat ik degene ben die Jennifer verteld heeft dat Alice hierachter zit. Dat ik degene ben die deze slakken spreuk over haar heb uitgesproken. Man, ik heb een hekel aan de kant van mezelf die de goede dingen wilt doen. Snel kijk ik om me heen en zie ik dat er geen leerlingen meer lopen, ik en Alice zijn de enigen in de gang. Ik haal mijn toverstok uit de zak van mijn gewaad en richt hem op haar. Wat heeft ze een geluk dat ik goed ben ik Charms. Ik haal even diep in en uit adem en spreek de tegenspreuk over haar uit.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Ik kijk naar Andrew tot hij zijn wand pakt en hem op mij richt, uit bescherming hou ik mijn armen over mijn hoofd zodat hij mijn hoofd niet kan raken met wat hij ook gaat doen. Terwijl ik dit doe voel ik een golf van slakken opkomen waardoor ik van de muur in fetus houding op de grond lig, niet veel later voel ik de spreak van Andrew mij raken en tot mijn verbazing voel ik geen nare slakken meer in mijn keel. Wat ongelovig haal ik mijn armen weg en kijk naar Andrew, heeft hij nou net zijn vrienden veradem om mij te helpen? Waarom zou een Slytherin dat ooit doen? Ik ga wat trillerig overeind zit en veeg het slijm van mijn mond af met de mouw van mijn gewaad. Ik wil hem bedanken maar er komt geen geluid uit mijn mond, het enige wat ik kan doen is hem ongelovig aan staren.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Nog een beetje geschokt kijk ik van mijn toverstok naar Alice en weer terug naar mijn toverstok. Waarom heb ik dit gedaan?! Ik ben voor mijn vrienden door het vuur gegaan, heb mijn schoolcarrière op het spel gezet om Alice te vernederen en hier sta ik dan; ik heb Alice geholpen en mijn vrienden verraden. Als je erover nadenkt is het bijna gek dat ik dat doe. Ik ben een Slytherin, ik behoor dat soort dingen niet te doen. Misschien is het verleden me toch aan het inhalen. Vroeger wilde ik een held worden net zoals mijn ouders en bij Gryffindor horen. Maar ja, die dromen waren al snel vergeten toen ik in Slytherin kwam. Ik schud de gedachte van mijn ouders van me af en ik knijp mijn hanen tot vuisten. Ik kijk Alice nors aan en zeg; "Geen dank".

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Mijn keel voelt net zo droog aan als een woestijn en ik probeer Andrew te bedanken maar het enige wat er uit mijn keel komt is een rapserige 'D-dankje.' Met redelijk wat moeite kom ik overeind terwijl ik mij vast moet houden aan een reling die aan de muur hangt omdat mijn benen net zo aanvoelen als het slijm dat enkele minuten geleden nog in golven uit mijn mond kwam. Andrew lijkt net zo verwardt als ik ben dat hij me heeft geholpen en ik vraag me nog steeds af waarom hij dit heeft gedaan en hier nog staat in plaats van met zijn vrienden mee te zijn gelopen. Hij heeft geen enkele reden om mij te helpen, behalve als de mysterieuze gemene Slythering genaamdt Andrew toch wel gevoelens heeft maar dat zal wel niet.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik kijk Alice aan met een stenen uitdrukking. Ze beeft heel erg en het lijkt alsof er een brok in haar keel zit; ze zegt bijna niks, is bleek en lijkt het niet te geloven. Ja, het is ook een rare gedachte; de mysterieuze harteloze Slytherin genaamd Andrew heeft wel gevoelens. Gevoelens die over de vele jaren op deze school zijn onderdrukt en bijna zijn verdwenen; maar ze bestaan nog wel. Ik blijf verstijfd op mijn plek staan en bijt op mijn wang. Ik weet niet goed of ik nu weg moet lopen of moet blijven staan. Toch blijf ik staan want stiekem wil ik weten wat Alice te zeggen heeft. "You got lucky"

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Zijn woorden klinken als een echo in mijn hoofd, "You got lucky". Geluk. Iets wat bijna nooit voorkomt bij mij. Andrew staat er nog steeds en ik kijk wat ongemakkelijk naar de vloer, 'Sinds wanneer help jij Hufflepufs?' zeg ik met een een trillerige stem en heb meteen spijt van mijn woorden ook al was ik oprecht nieuwschierig. Al denk ik wel dat deze opmerking me best nog wel is een nieuwe curse kan opleveren. Laten we maar hopen dat dat niet gebeurdt want ik denk niet dat ik dat trek, mentaal niet en fisiek niet.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Nors kijk ik Alice aan. Ik overweeg het om weg te lopen, vooral na haar opmerking, maar blijf toch nog eventjes staan. Als ik weg zou lopen moet ik de les in gaan. En daarnaast heb ik de mogelijkheid om Alice een slechtere reputatie bij de leraar van haar les te geven door haar nog even hier te houden. Even dacht ik na over wat ik zou antwoorden maar zei dan toch zo sarcastisch en cynisch mogelijk; "Sinds ik gevoelens heb?!" Even stootte ik een lachje uit en keek ik weg van Alice.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Slytherins hebben geen gevoelens, zover ze laten zien. Ik heb nog nooit in mijn tijd dat ik op Hogwarts zit een Slytherin gezien die open over zijn gevoelen was, dit was volgensmij de eerste keer? 'Alsnog bedankt..'zeg ik zacht en maak dan aanstalten om weg te lopen maar als ik een stap zet zak ik door mijn benen heen. Met een kleine gil val ik op de grond, waarom zijn alle vloeren hier van steen? Dit doet namelijk vrij veel pijn. Vandaag was geen goede dag om mijn bed uit te komen, ik heb ook een naar gevoel dat Andrew aan het lachen is en dit door gaat vertellen aan de hele school.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
IK zucht en rol met mijn ogen als Alice op een niet charmante manier op de grond viel. Hij draaide zich weer om richting Alice en zei spottend ; "Daar is geen spreuk voor om je te helpen". Wat doe ik hier nog? vroeg ik mezelf even af. "Vertel niemand dat wij gepraat hrbben" sis ik openen strenge toon, "Of zet jezelf weersvoorspelling schut. Ik weet zeker dat de mensenmassa mij eerder gelooft dan jou ". Omdat iedereen zo bang voor me is dacht hij er zelf bij.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Ik rol met mijn ogen als hij dke opmerking gooit, daar heb je zijn gemene Slytherin kant weer. Ik knik als hij zegt dat ik er met niemand over mag praten, 'Niet alsof er nog mensen met me willen praten.' zeg ik zacht en sta met wat moeite weer op. Net als ik op hem wil antwoorden loopt er een groepje studenten binnen die gewoon de bibliotheek willen bezoeken. Ik zet een stap en gelukkig blijf ik nu wel staan, voorzichtig loop ik naar de deur toe aangezien Andrew wel niet met mij gezien wilt worden door anderen.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Boos kijk ik naar het groepje leerlingen die de bibliotheek in ging. Zuchtend kijk ik hoe Alice op een of andere gekke manier aan het lopen is. Even overweeg ik een nare opmerking te maken over hoe ze zich nu gedraagt maar doe het toch niet; het is het niet waard. Ik draai half om en begin weg te lopen van de bibliotheek. Ik kom haar later wel weer tegen, of tenminste, ik wil haar later weer tegenkomen. Ik heb het gevoel dat we nog niet klaar zijn met praten, waarom weet ik niet.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld