Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | She wasn't looking for a knight, she was

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het feest van Rose en Alistair had het kasteel misschien verlaten, maar de sfeer hing nog altijd in de gangen. Het huwelijk van dit paar was dan al wel voltrokken, maar er was nog een veel groter huwelijk dat tot stand moest komen. Het huwelijk van de prinses en haar prins, die ze door de weken heen al als haar geliefde begon te zien. Philip was een veranderd man. Hij was liefhebbend, aandachtig en hij werkte hard. Hij was alles wat een toekomstige koning zou moeten zijn, evenals een toekomstige echtgenoot. Hij toonde zijn affectie op een uiterst gepaste manier. De kussen die hij had gestolen waren enkel op haar wang en hand geweest, enkele keren op haar lippen, nadat hij toestemming had gevraagd. Ze wist echter ook dat hij naar meer verlangde. Hij wachtte er dan wel geduldig op, maar soms zag ze de flikkering in zijn ogen.
Het was het einde van de dag. Zoals gewoonlijk was Rose nog de enige hofdame in haar vertrek en hielp ze haar met het voorbereiden op de nacht. Ondanks dat hun nachten samen soms minder kort waren nu Rose getrouwd was, konden ze nog steeds de tijd vinden om samen te spreken over hetgeen wat hen dwars zat, of juist over wat het maakte dat ze met een grote glimlach door de gangen liepen.
Ze hadden het al gehad over het huwelijk van Rose. Dat Alistair een voortreffelijke man was, op ieder vlak. Arthion zag hoeveel blijdschap hij haar vriendin bracht en daardoor was ze zelf ook content. Ze had haar immers beloofd dat de Schot een geweldige echtgenoot zou maken, en niets minder. Als dat niet het geval zou zijn geweest, dan zou ze haar belofte niet zijn nagekomen.
‘Rose? Zou ik je een… persoonlijke vraag morgen stellen?’ vroeg Arthion, terwijl haar hofdame zich een weg borstelde door haar donkere lokken.
‘Natuurlijk, prinses. Wat zit u dwars?’ Rose glimlachte en keek haar via de spiegel aan. De prinses zelf sloeg haar ogen neer. Ze had even getwijfeld of ze dit wel had willen bespreken met Rose, maar aan de andere kant: er was niemand anders. Haar zus was woonachtig aan de andere kant van het land en het zou dagen duren voordat haar brief haar zou bereiken. Daarnaast was Rose iemand die ze vertrouwde, iemand die haar serieus zou nemen. Met al haar vragen.
Arthion wist dat het gewoonlijk was om nerveus te zijn voor haar huwelijksnacht. Iedere vrouw had dat. Voor haar, als koningin, kwam er nog eens extra druk bij. Het verzorgen van een erfgenaam, iemand die zijn of haar vader op zou kunnen volgen. Nu was zwanger worden niet hetgeen waar ze Rose een vraag over kon stellen. Arthion vermoedde namelijk dat haar hofdame eerder middelen gebruikte om het te voorkomen, in ieder geval voordat ze getrouwd was geweest. Want van buitenechtelijke geslachtgemeenschap was zeker spraken geweest. Rose was echter wel ontzettend ervaren.
‘Het huwelijk tussen mij en Philip nadert al snel,’ begon Arthion. ‘En iedereen verwacht natuurlijk dat het huwelijk wordt geconsumeerd, zodat het volledig voltrokken wordt. En vlak daarna zal iedereen een erfgenaam verwachten.’
‘Vanzelfsprekend.’ Rose legde de borstel op de kaptafel en liet haar vingers door de lokken van de prinses glijden. ‘Ik ga er vanuit dat het laatste geen probleem zal zijn. Prins Philip is een waardig man en hij is vast en zeker in staat om een erfgenaam te verzekeren.’
Arthion knikte en sloeg haar ogen neer.
‘Al is dat niet de gedachte die u bezighoudt, of wel?’ vroeg haar hofdame. Rose pakte één van de poefen die in de kamer stonden en nam plaats naast de prinses. ‘Wat zit u dwars?’
Arthion haalde diep adem en trok aan haar nachthemd. Ze wist niet goed hoe ze haar vraag moest formuleren. ‘Ik denk dat ik nerveus ben voor wat er komen gaat? Het valt niet te ontkennen dat Philip op dat gebied meer ervaren is, en ik merk aan hem dat hij zijn best doet om zijn impulsen en acties onder controle te houden, maar ik zie ook het verlangen in zijn ogen. En ik vrees dat ik hem teleur ga stellen? Ik weet niet wat de precieze gebruiken zijn, wat er van me wordt verwacht als minnares. Ik hoopte dat jij wellicht meer kon vertellen, gegeven de ervaring en dat je nu Alistair zijn lady bent?’ Arthion besefte hoe vreemd het klonk om te vragen, maar ze had er behoefte aan. Ze wilde weten hoe het voelde, wat ze wel en niet kon doen. ‘Het spijt me als ik een vraag stel die een grens overschrijdt, maar ik zou niet weten aan wie ik het anders zou moeten vragen.’

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Ergens had het haar altijd wel verbaasd dat deze vraag nooit eerder gesteld was door de prinses. Inmiddels was ze zelf al zo lang hier en had Arthion haar al ontzettend veel toevertrouwd. Het was echter duidelijk dat dit een grotere stap was voor haar. Zachtjes nam Rose dan ook haar handen vast en hield ze in haar schoot. ‘Ik ben er zeer van overtuigd dat prins Philip er bewust van is dat u nog geen ervaring hebt en bovenal dat het goed is dat u die ervaring nog niet hebt. U bent een prinses.’ Met een glimlach keek ze de jonge vrouw aan, ze begreep de angst heel erg goed. Ze had het al bij zoveel jonge meisjes gezien die hier gingen trouwen, allen bang om hun man teleur te stellen omdat de mannen nu eenmaal veel ervaring hadden met hoeren en vrouwen die zich als hoeren gedroegen.
‘Maar heb vooral geen spijt van deze vraag, ik beantwoord al uw vragen met liefde en bovenal eerlijk.’ Even keek ze Arthion recht aan. Ze zou hier geen doekjes om winden. Zijzelf had al veel ervaring, meer dan Arthion besefte. Natuurlijk had zowel Rose als de prinses wel geweten dat ze niet helemaal puur was geweest voor het huwelijk, maar Rose had nooit alles verteld. Ze wist heel zeker dat het tere hartje van de prinses dat absoluut niet aan zou kunnen. Het kon al niet zoveel aan, dat was duidelijk uit deze vraag.
‘Ik zou u aanraden om iets meer dan gewoonlijk te drinken op uw huwelijksfeest. Het maakt u wat meer ontspannen voor alles wat er komen gaat, het is voor u beiden spannend. Ik zal ook zorgen dat de prins niet te veel zal drinken,’ Rose glimlachte even liefjes naar Arthion, ‘mannen zijn soms vervelend als ze heel veel gedronken hebben.’
Eigenlijk had ze Philip het liefste nog een handje geholpen en hem extra veel drank gegeven, maar haar tijd kwam wel. Ze besprak het vaak als ze eenmaal helemaal alleen was met Alistair. Wat ze zouden gaan doen en hoe ze eindelijk van deze twee belachelijke mensen af zouden zijn. De ene was te zwak en de ander was een gevaar volgens Alistair, Rose was het om het even. Ze gaf niet om Arthion en nog minder om Philip. De eerste kon echter nog een goed middel zijn, terwijl Philip compleet nutteloos was. Het zou toch maar een kwestie van tijd zijn voor ze ook dat rijk over konden nemen, zijn vader was oud en Philip was zijn enige zoon.
‘Daarna zal ik u klaar maken voor bed, ik zal zorgen dat de andere dames er niet zijn zodat u lekker kunt ontspannen. Philip moet daarna het meeste werk doen en als hij het goed doet dan laat hij u eerst genieten. Hij laat u ontspannen en vervolgens ja... Hij zal doen wat mannen doen. Hij zal uw maagdelijkheid nemen en ik zal niet liegen, dat kan gevoelig zijn. De eerste keer is nu eenmaal niet geweldig, maar daarna krijgt hij de kans om u dingen te leren. U zult leren wat hij lekker vindt en wat u zelf lekker vindt. Daarna zal het vooral een plezier worden, dat beloof ik u.’
Rose glimlachte even en ze streelde over de handen van Arthion heen. ‘En natuurlijk sta ik klaar om u op te vangen als dat nodig is. Als u thee wilt of misschien een warm bad, hoewel ik hoop dat u lekker bij hem in slaap kan vallen.’ De lieve woorden en blikken waren hopelijk genoeg om Arthion gerust te stellen, ze had geen idee hoe dit meisje de eerste nacht door zou komen. Ze verwachtte niets van Philip, maar ze hoopte tegelijk dat hij rustig aan zou doen, maar ook dat Arthion eens zou voelen wat alle vrouwen moesten ondergaan. Dat zij niet een prinses was en daardoor een uitzondering op de regel, maar ook gewoon een vrouw. Een vrouw die zou moeten voldoen aan alle behoeftes van haar man.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De woorden van Rose waren geruststellend. Ze hoopte dat Rose haar gelijk zou krijgen en dat Phillip het zou waarderen dat ze haar maagdelijkheid had bewaard tot het huwelijk. Voor hem. Zoals ze al door had laten schemeren aan Rose was dat niet zijn geval geweest. Arthion wilde niet denken aan de vrouwen waar hij het bed mee had gedeeld, voornamelijk omdat hij zich in de afgelopen weken had bewezen als een voortreffelijke man en echtgenoot. Iedere keer als hij haar hand vastnam of een kus probeerde te stelen, fladderden de vlinders door haar maag. Ze wilde niets liever dan zichzelf te laten vallen voor de prins en succesvol aan zijn zijde staan, terwijl ze hun eigen familie zouden opbouwen. Ze zouden het begin zijn van een nieuwe bloedlijn.
Het idee dat haar hofdame, haar vriendin, klaar voor haar zou staan die avond, bracht rust in haar lichaam. Ze verlangde naar de avond zoals Rose die had beschreven. Een rustmoment om zichzelf klaar te maken, om zich vervolgens bij Phillip te voegen en over te geven aan haar eigen zintuigen. Dat ook zij zou genieten, voordat hij ter zaken zou komen. En dat ze uiteindelijk, zoals Rose haar hopend had verteld, in slaap zou vallen in zijn sterke armen.
‘Dat is ook mijn hoop,’ bekende de prinses. Het moment hoefde niet volledig perfect te zijn. Hoe kan het dat ook zijn, als meerdere mensen toe zouden kijken of hun huwelijk wel degelijk geconsumeerd werd? Er zouden andere momenten komen. Momenten die ze alleen met hem zou kunnen delen. Geen pottenkijkers, wachtend op het bewijs dat de prinses was wat ze had beloofd. Daar verlangde Arthion nog meer naar dan naar de huwelijksnacht, maar ze wist dat ook die nacht een deel zou zijn van haar diensten aan haar koninkrijk.
Arthion bekeek de gouden ring rond haar vinger. Een combinatie van haar en Philip. Gemaakt om hun verbinding te weergeven. Om een nieuwe traditie te starten. Een ontzettend lief gebaar. Eentje die ze nooit van hem verwacht had te kregen. Voor haar was het een stukje zekerheid. Bewijs dat de man naast haar volwassen was geworden en dit aan kon. Dat ze dit samen aan konden.
Ze bedankte haar hofdame voor de eerlijke antwoorden. Nadat ze haar volledig klaar had gemaakt voor de nacht, had Arthion haar hofdame weggestuurd. Ze wilde haar immers niet te lang weghouden van haar man. Want Rose was nu getrouwd. Sterker nog, ze was een lady. Dat betekende dat Arthion uiteindelijk afscheid zou moeten nemen van haar geliefde hofdame. Wellicht al over een week, als ook zij bij het altaar had gestaan. Voor nu koesterde ze de momenten die ze had met haar vriendin.
Dag na dag was voor de prinses gevuld met het voorbereiden op haar trouwdag. De fijnste aanpassingen werden verwerkt in haar jurk, de ceremonie en het feest werden besproken, ze woonde momenten bij waarop Philip kennismaakte met de belangrijkste adviseurs en raadgevers van de huidige koning. Er waren weinig momenten waarop ze echt alleen door het kasteel konden dwalen, maar keer op keer verzekerde hij haar dat die dagen wel zouden komen. Dat het één week vol chaos was, voor een leven lang geluk.
Op de dag zelf vond Arthion haar reflectie in de spiegel tegenover haar. Ze had nauwelijks kunnen slapen van de zenuwen. Beelden van Phillip hadden door haar hoofd gespookt, gevolgd door wat er zou plaatsvinden na de ceremonie. Nu ze in haar jurk klaar stond, tot in perfectie aangekleed en verzorgd, waren de zenuwen nergens meer te bekennen. Alsof haar lichaam en geest er vrede mee hadden gesloten dat het nu zou beginnen.
Samen met haar hofdames bevond ze zich in één van de kamers in de kerk. Ieder moment zou ze de zaal binnen kunnen wandelen, waar ieder belangrijk persoon van haar rijk en dat van Philip al plaats had genomen. Ook hij stond haar op te wachten, ongetwijfeld knapper dan dat ze hem ooit had gezien.
‘Rose?’ Ondanks dat meer van haar hofdames al een man hadden, was Rose de meest recente en juist degene die ze het meest vertrouwde. ‘Is het vreemd dat ik me alles behalve nerveus voel?’

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
De week was zowel ontzettend lang geweest, als voorbijgevlogen voor haar gevoel. Alles had uiteraard in het teken gestaan van het aanstaande koninklijke huwelijk. Dit zou het huwelijk zijn waar men over jaren nog zou napraten. Twee koninkrijken die verenigd werden onder een gelijk huwelijk. Het was ongekend en volgens sommigen zelfs ongehoord. Die stemmen vielen echter weg tegenover de grote meerderheid die vol enthousiasme uitkeek naar deze fantastische gebeurtenis. Zoiets gebeurde natuurlijk niet elke dag. Meer en meer was Rose dan ook bezig geweest met haar taken als hofdame van de prinses om ervoor te zorgen dat alles geregeld was. Haar man had ze daardoor minder kunnen zien, maar dat maakte ze in de nachten ruimschoots goed met hem.
Ze was bezig met het klaarleggen van het bloemstukje toen haar naam viel, met een glimlach keek ze even op en liep naar de prinses toe. Ze bekeek de jonge vrouw even, uiteraard zag ze er prachtig uit. Kosten noch moeite waren bespaard voor deze dag en de trouwjurk was prachtig gevormd naar haar lichaam. Een lieve blik gleed over het gezicht van Rose.
'Nee, milady. Dat is helemaal niet gek,' verzekerde ze haar met een kalme stem, 'integendeel, het is juist heel fijn dat u zich nu zo voelt. Prins Philip zal een goede man zijn, dat kan iedereen zien. De gedachte dat hij aan uw zijde zal staan is uitermate geruststellend, niet alleen voor u, maar ook voor ons.'
De jonge vrouw kreeg een ondeugende twinkel in haar ogen zodra ze Arthion even recht aankeek, natuurlijk was er nog wel veel meer dat haar te wachten stond. Rose had haar een beetje gedeeld van haar eigen nachtelijke leven en de prinses verzekerd dat het ook met haar wel goed zou komen zodra ze hun huwelijksnacht grotendeels voorbij was. Uiteraard moest het onder toezicht geconsumeerd worden, maar daarna had het echtpaar de nacht voor henzelf en konden ze elkaar hopelijk gaan ontdekken. Hoewel Rose Arthion niet veel gunde, was een goede sekspartner er wel een van.
Het feit bleef dat Rose geen maagd was geweest voor ze haar huwelijk in ging, daar had ze nooit een echt geheim van gemaakt. Ze had het pijnlijk en vernederend gevonden om zichzelf te moeten verkopen om te blijven leven en te kunnen eten, maar er zat ook een bepaalde macht in seks die ze was gaan waarderen. Het was de eerste keer dat ze een beetje macht had kunnen proeven, het moment dat zij een man had laten breken puur door haar lichaam. Die eerste keer proeven van wat zíj met mensen kon doen, met mannen kon doen met name, had haar op dit pad van verdorvenheid geduwd. Het pad dat hopelijk uiteindelijk zou leiden naar een kroon op haar hoofd en Arthion ergens ver weggestopt.
Bij die gedachte glimlachte ze nog iets meer. De rollen zouden omgedraaid zijn en dit verwende prinsesje zou dan ook eindelijk eens leren wat het zou zijn om te dienen. Om niet op haar wenken bediend te worden door iedereen die maar aan haar voeten lag.
'Milady, iedereen is klaar voor u.'
De mededeling bracht Rose weer even uit haar zondige gedachten en liet haar zich richten op Arthion. Ze stapte naar haar toe en deed zacht de sluier over haar gezicht. 'U kunt dit,' fluisterde ze haar nog zachtjes toe en ze schonk haar een bemoedigende glimlach. Vervolgens werd de deur geopend voor koning Balthazar en zakte de dames die er waren door de knieën. Voor ze nog iets konden doen, gaf de man met een beweging van zijn hoofd aan dat ze konden gaan. Voor Rose was dit een teken om haar man op te zoeken en bij hem te zijn terwijl de ceremonie zich zou voltrekken.
Balthazar richtte zijn blik op zijn dochter en hij straalde. Hij straalde zoals hij bij zijn jongste dochter had gestraald en zoals hij op zijn eigen huwelijksdag had gestraald. 'Je moeder zou trots op je zijn.' Hij glimlachte en bood haar zijn arm aan. Hij was dolgelukkig dat hij zijn dochter weg kon geven aan een man naar wie ze genegenheid leek te tonen. De afgelopen weken had hij hen geobserveerd en het beviel hem ontzettend goed wat hij had gezien. Beide waren ze geschikt om te gaan regeren, hij wist dat zijn rijk in veilige handen zou zijn bij de twee aanstaanden.
Met zijn dochter stapte hij uiteindelijk de kamer uit en de muziek werd ingezet. Hij liep met haar richting het altaar waar Philip al klaar stond. Deze had zich meteen omgedraaid toen ze muziek klonk en een schaapachtige grijns verspreidde zich even over zijn gezicht. Een mooie vrouw deed altijd wat met hem, maar hij was Arthion gaan waarderen in de korte momenten die ze samen hadden kunnen stelen. Zodra zijn verloofde naast hem stond richtte hij zich op de bisschop die het huwelijk zou voltrekken. Voor hen uiteraard geen priester of dominee, enkel een bisschop zou voldoende zijn.
Terwijl Philip luisterde keek hij met regelmaat vanuit zijn ooghoeken even opzij. Het zou een prachtige dag worden die speciaal voor hun was. Hij keek er naar uit om met haar te dansen en nog meer om vannacht de nacht met haar door te brengen. Morgen werd er toch niks van hen verwacht en hij had niet de intentie om veel te gaan slapen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Bij het zien van Phillip was alles in het niets gevallen. De grote zaal, gevuld met zoveel verschillende mensen, waren vervaagd bij het aanzien van de prins. Haar prins. Zoals ze had verwacht had hij er knap en aantrekkelijk uitgezien, met zijn mooiste uniform. Arthion wist dat de meesten naar haar zouden kijken. Naar haar jurk, naar hun prinses. Ze zag niet in hoe dat mogelijk was, aangezien Phillip de oorsprong leek te zijn van al het licht in de zaal. Ook toen zij naast hem stond, kon ze niet anders dan stiekeme blikken met hem delen van onder haar sluier.
De bisschop hield zijn verhaal. Een verhaal wat Arthion zelf al honderden keren in haar hoofd had opgedreund, zodat ze had geweten welke woorden ze straks zou moeten herhalen. Desalniettemin was het speciaal. Dit was een dag waarop twee rijken samen zouden komen. Het zou één groot koninkrijk worden en zij en Phillip zouden er samen over regeren. Natuurlijk maakten ze hier niet alleen maar vrienden mee. Ook vijanden zouden worden gevormd bij het smeden van deze alliantie, maar Arthion wist dat ze dat aan zouden kunnen. Zowel haar vader als die van haar aanstaande man was nog in leven. Ze zouden langzaamaan taken overnemen en mocht er een aanslag worden gedaan op het kasteel, dan zouden ze de mankracht hebben om hen te verslaan.
De bisschop vroeg aan iedereen om te gaan staan. Arthion en Phillip draaiden zich naar elkaar toe en Phillip hief de sluier van haar gezicht. Bij het zien van zijn lichte ogen, glimlachte ze breed. Ze kreeg dezelfde reactie terug, gepaard met twee warme handen die de haren vastnamen.
Van hen werd gevraagd om hun plichten op te noemen. Hetgeen wat ze aan elkaar beloofden en aan hun rijk. Dit was het gedeelte wat moeiteloos over Arthion haar lippen rolde, zonder er al te veel over na te denken. Toch sprak ze de woorden anders uit dan dat ze in eerste instantie had verwacht. Ze had haar huwelijk altijd als een dienst aan het volk gezien, maar nu ze Phillip had leren kennen, was de liefde in haar stem hoorbaar.
Terwijl het bruidspaar momenten weg was van hun gelukkige verbintenis tot man en vrouw, stond het hoofd van clan Balfour naast zijn kersverse vrouw. Nu ook dit huwelijk voltrokken zou worden, zou het plan van Rose meer vaart krijgen. In het geheim had hij zijn eigen clanleden bij elkaar geroepen en geïnformeerd. Hij had zijn bondgenoten gevraagd om mee te werken aan wat zou gaan gebeuren zodra het bruidspaar getrouwd zou zijn. Rose zou het op zich nemen om de koning te vergiftigen. Het zou het rijk verzwakken, maar vooral de prinses die nu voor het altaar stond.
En zodra ook haar man zou komen te overlijden, lag het kasteel en het rijk voor het oprapen. Alistair moest zijn best doen om zijn ongeduld in te houden en Rose wist het. Sterker nog, ze sprak juist graag over de tijd die voor hen aan zou breken in de nachten dat ze samen waren. Die nachten vulden ze ook met seks en veel gesprekken. Juist door die gesprekken werd zijn verlangen naar macht groter. Zeker als hij hoorde hoe zijn vrouw praatte over het verschrikkelijke mens dat ze moest dienen.
In werkelijkheid snapte hij niet waarom Rose haar nog in leven wilde brengen. Zonder haar man zou ze misschien geen volledige regente zijn, maar haar bloedlijn en het volk zou achter haar staan. Hij zag haar als een bedreiging en in zijn ogen zouden ze ook haar weg moeten werken. Rose had echter nog iedere keer geprotesteerd als hij die optie aan had geboden.
‘Wat een geweldige dag is dit, vind je ook niet, Dearg Eanac?’ fluisterde hij in haar oor. Niet omdat het bruidspaar zou trouwen en er een geheel nieuw rijk zou ontstaan. Of in zekere misschien ook wel, maar met name omdat dit betekende dat hij steeds iets dichter bij zijn eigen koninkrijk zou zijn. ‘Wellicht moeten we het vanavond vieren? Ter ere van de prins en prinses, natuurlijk.’ Hij wist dat Rose nog verplichtingen had, maar die verplichtingen zou ze vast iets kunnen laten veren.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Continu had hij zijn verloofde zien stralen. Vanaf het moment dat ze binnen was gekomen tot het moment dat hij haar handen had vastgenomen en zijn geloftes aan haar had uitgesproken. Het voelde alsof de zon zich in haar had genesteld vandaag, speciaal om haar te laten stralen. Hij sprak zijn geloften uit naar haar en hij meende ze. Hij zou het rijk dienen, maar bovenal zou hij haar dienen. Hij zou ervoor zorgen dat zijn vrouw nooit iets tekort zou komen, op welk moment in haar leven dan ook. Enkele momenten later hoorde hij de bisschop en werd hun verbintenis echt. Philips blik gleed van de man naar zijn vrouw. Ze was nu echt zijn vrouw. Zacht trok hij haar dichterbij en drukte zijn lippen op de hare. Hij voelde zijn hart bonzen zoals het nog nooit had gedaan. Zijn ogen waren gesloten, maar hij hoorde de zaal in een applaus en gejuich uitbarsten. Hij drukte nog een paar zachte kusjes op haar lippen en keek toen in haar ogen. 'Eindelijk ben je mijn vrouw,' fluisterde hij haar toe en hij straalde helemaal. Philip hield haar hand vast en draaide vervolgens naar de zaal toe. Hij grijnsde breed en samen met Arthion boog hij naar de mensen uit dankbaarheid. Rustig hield hij haar vast en leidde haar vervolgens weg, richting hun feest. Er was een groot banket en er zou ruimte zijn om nog een tijd met haar te kunnen dansen voor ze naar de slaapkamer zouden moeten verplaatsen. Mensen gingen voor hen aan de kant, ze bleven klappen en buigen terwijl het bruidspaar langs kwam.
Rose had dicht bij haar man gestaan terwijl het huwelijk werd voltrokken. Ze genoot ervan om hem zo dicht bij zich te voelen en beet zacht op haar onderlip. Zijn gefluister gaf haar kippenvel. 'Het is een prachtige dag,' wist ze dan ook net fluisterend over haar lippen te krijgen. Hoewel zij altijd veel macht had gehad tegenover mannen met haar lichaam, was dat bij Alistair niet altijd het geval. Ze keek vanonder haar wimpers even naar hem en een sluwe grijns verscheen op haar gezicht. 'We kunnen het misschien wel even vieren ja.'
Ze bekeek het bruidspaar en klapte zodra het huwelijk voltrokken was. Ze bekeek de twee met een gemaakte vrolijke blik. Het zou niet lang meer duren voor de koning was gestorven en Arthion met zijn verlies zou moeten delen. Nog minder lang voor vervolgens ook Philip dood zou zijn. De prachtige prinses zou een brenger van ongeluk worden, niemand zou Rose verdenken als alles zou gaan zoals zij wilde dat het ging.
'Wil je straks met me dansen?'
Rose keek even over haar schouder naar haar man en glimlachte hem toe. Ze kon nog steeds niet helemaal begrijpen hoe deze bruut zo in haar hart was gekropen. Hij had haar al snel weten te veroveren en ze had er helemaal niets tegen kunnen doen. Hij had haar en al haar verdorven plannen in zijn armen genomen en hij zou haar niet meer loslaten. Ze had zelfs nagedacht over kinderen... Ze wilde zijn kinderen dragen. Het gevoel was een paar nachten geleden ineens opgekomen. Hij was al in slaap gevallen met zijn hoofd op haar borst en ze had met zijn haren gespeeld terwijl zij nog wakker lag. Zijn warme armen waren om haar middel geslagen en op dat moment was het ineens omhoog gekomen. Ze wilde zijn kinderen dragen. Nooit had ze zoiets gewild en ze had altijd gezworen om kruiden te nemen als ze ooit had moeten trouwen, maar nu was dat niet meer zo. Ze beet even op haar onderlip terwijl ze Alistair nu bekeek en zuchtte tevreden. Ze had het hem nog niet verteld. Waarschijnlijk was hij er wel vanuit gegaan, maar voor haar was het niet normaal geweest om hiervoor te kiezen.
Het bruidspaar vond hun weg uit de zaal en langzaam liep deze dan ook leeg om het feest te gaan starten in de andere zaal. Rose volgde samen met Alistair, maar stopte hem op de gang even. Ze trok hem een nis in en keek haar man toen aan. 'Ik wil je kinderen dragen Alistair.' Ze keek hem aan en voor het eerst bloosde ze een beetje. De duisternis toonde het niet teveel, maar het was een gevoel dat ze niet gewend was. Ze was altijd in controle, altijd de baas. Deze emotie was niet voor haar bedoeld, maar toch voelde ze hem. Ze beet op haar onderlip en keek vanaf zijn borst langzaam weer omhoog tot ze de ogen van haar man vond.
Terwijl het paar in een nis stond, had de zojuist gehuwde Philip daar niets van door. Hij had Arthion naar het midden van de zaal geleid en zodra de meeste mensen er waren had hij zijn dankwoord uitgesproken voor hun aanwezigheid en het feest dat ter ere van hun huwelijk was geopend door Arthion zijn hand aan te bieden om met hem de openingsdans te doen. Stralend keek hij naar zijn vrouw, ze was de droom van elke man en die van hem was verwezenlijkt. Niets kon dit meer kapot maken, hij zou dit moment voor eeuwig koesteren.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Haar huwelijk met Philip was te vergelijken met een sprookje. Weken geleden had ze nog getwijfeld, denkend dat de man aan haar zijde nog niet klaar zou zijn voor de serieuze verbinding die tussen hen zou worden gelegd. De prins had zichzelf echter keer op keer bewezen door haar te behandelen met respect en liefde. Samen zouden ze de staatshoofden zijn waar hun landen van droomden en ze zouden een nieuwe lijn van regenten starten. Het koninkrijk vierde samen met hen feest, tot laat in de nacht. Arthion haar voeten deden pijn van het dansen en op haar gezicht was een permanente glimlach te zien.
De glimlach was nog steeds aanwezig, al was hij nu aan elkaar geregen van zenuwen. Ondanks dat hun huwelijk al was voltrokken en hun geloften waren uitgesproken, was er nog één zaak die afgehandeld moest worden. Hoe graag Arthion het ook wilde romantiseren, ze wist dat het onderdeel was van haar taak als echtgenote om het huwelijk te consumeren.
Zoals Rose haar dagen geleden aan had geraden, had ze wat meer glazen wijn naar achteren geslagen. Haar favoriete hofdame had haar immers verteld dat het zou helpen met het ontspannen. Ook haar andere woorden spookten nu door Arthion haar hoofd. Rose had haar hoop uitgesproken over Philip, dat hij haar genot ook in zijn achterhoofd zou hebben en dat, ondanks de gevoeligheid en het toekijkend oog, het verliezen van haar maagdelijkheid een prettige herinnering zou worden.
Haar hofdame had haar klaargemaakt voor de avond, zoals ze toen ook had beloofd in hun gesprek. Arthion was gekleed in haar witte nachthemd. Haar haren, die voor de bruiloft op waren gestoken en vol hadden gehangen met de mooiste versieringen, vielen nu in zwarte golven over haar rug.
Samen met Rose betrad ze de vertrekken die waren ingericht voor het koninklijke paar. Meteen zocht ze naar Philip. Een paar anderen schuifelden aan de kant en haar kersverse man werd onthuld. Ook zijn haren waren los en hij droeg niets meer dan de pantalon die hij had gedragen tijdens de ceremonie en het feest.
Het aanblik van haar man, háár prins, liet de zenuwen in haar lichaam iets kalmeren. Ze nam zijn uitgestoken handen aan en liet zich gewillig naar hem toe te trekken. Ze glimlachte toen ze voor even zijn lippen op haar voorhoofd voelde. Al zijn aanrakingen waren altijd zo beschaafd geweest, hij had altijd haar toestemming gevraagd. Ze vroeg zich af of dat ook nu het geval zou zijn, of dat ze een andere man aan zou treffen.
‘Philip…’ Arthion wist ook niet waar ze naar toe wilden met de zin die ze was gestart. De woorden bleven hangen op haar lippen. Haar ogen gleden over zijn lichaam, gespierd van de vele trainingen die hij ongetwijfeld had gevolgd als jonge prins. Hij had een lichaam om naar te blijven staren, zo prachtig was hij. Dat had ze zich al eerder gerealiseerd, maar nu hij zo voor haar stond, was het alsof ze hem voor het eerst in haar leven zag.
‘Mijn live Arthion,’ sprak Philip, een geruststellende glimlach lag rond zijn lippen. Hij plaatste haar handen op zijn ontblote borstkas. Ze had zich nooit gerealiseerd dat iemand zijn blote huid zo warm kon voelen onder haar eigen aanrakingen. Zijn eigen hand legde hij rond haar gezicht, zodat hun blikken elkaar kruisten. ‘Je ziet er prachtig uit, mijn liefste.’
Verlegen sloeg ze haar ogen neer. De complimenten van Philip waren niet nieuw voor haar, maar om ze te ontvangen in een groep van toeschouwers was iets wat haar nog niet eerder was overkomen. Ze keek opzij, naar alle gezichten doe gefocust waren op hen. Zij stonden hier met een heel ander motief dan zij.
‘Kijk me eens aan.’ Philip draaide haar gezicht weer bij. Hij legde zijn voorhoofd tegen dat van haar. Zijn lippen waren zo dichtbij dat ze zijn warme adem tegen haar eigen huid voelde. ‘Het is alleen ons vannacht.’
‘Alleen ons,’ herhaalde ze. Ze liet haar gezicht leunen tegen zijn sterke hand. Voor even sloot ze haar ogen. Philip had gelijk. Dit was hun avond. Het ging om de eerste keer dat ze samen het bed zouden delen. Ze zou eindelijk voelen en ervaren wat vrouwen als Rose als normaal beschouwden. Ze zou niet meer in het donker leven.
Hij zoende haar, zoals hij al eerder had gedaan. Voorzichtig, maar het verlangen schermede door de zachte kus heen. Haar handen gleden van zijn borstkas en vouwden zich om zijn rug. De zoenen van Philip waren plezierig geweest, maar ook zij had zich al die tijd in gehouden. Ze had zich niet willen laten gaan, bang voor de gevoelens die op zouden komen borrelen. Nu was dat niet langer nodig, wat maakte dat ze zich kon overgeven aan zijn lippen.
Zijn handen gleden naar boven en hij verraste haar door haar op te tillen. Een nerveuze lach ontsnapte haar lippen. Ze klemde haar benen om zijn middel en liet zich meevoeren naar het bed, waar hij plaatsnam met haar op zijn schoot. Ze streek zijn lichtbruine haren uit zijn gezicht en beet op haar onderlip, wat bijna meteen resulteerde in een nieuwe zoen van Philip.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Haar tips hadden gewerkt en hadden ervoor gezorgd dat haar prinses zich een beetje voor had kunnen bereiden op de nacht die haar te wcahten zou staan. Tijdens het huwelijksfeest had Rose meerdere malen een glas wijn aan Arthion gegeven en tijdens de voorbereidingen nog een. Nu wist ze in ieder geval zeker dat de prinses was lichter in haar hoofd zou zijn dan normal en daarmee deze nacht goed door zou kunnen komen. Ze kon zich niet voorstellen dat Athion anders een persoon was die los genoeg zou kunnen komen om te ontspannen met het hof om hen heen.
Rose keek toe hoe Philip zijn vrouw optilde en haar met zich mee nam naar het bed en ging ztiten met haar op zijn schoot. Een kleine glimlach gleed over Rose’gezicht. Ze wist natuurlijk evengoed als elke ander dat Philip meer dan genoeg ervaring had opgedaan aan zijn eigen hof en dat ook hier de vorige bezoeken de meisjes zeker niet veilig waren geweest voor hem. Nu leek hij het echter serieus te nemen dat Arthion nog een maagd was, zoals de prinses uiteraard betaamde te zijn.
De man streelde over de rug van zijn vrouw en keek naar haar. Zijn handen grepen haar nachthemd vast en langzaam begon hij die omhoog te trekken tot hij vrij spel had om haar bovenbenen en billen te kneden. Ze was van hem, echt van hem. Hij wist dat het hof er voor de eerste keer bij moeten zijn maar ze hadden de hele nacht en Philip was niet van plan om veel te gaan slapen deze nacht. De volgende dag zouden ze toch nergens verwacht worden, dus ze zouden uit kunnen slapen en nog meer gebruik kunnen maken van het bed of andere plekken in deze kamer. Hij grijnsde een beetje bij die gedachte en zoende haar nogmaals, beet plagend op haar onderlip. Arthion was veel verleidelijker dan ze zelf door leek te hebben en zijn verlangen naar haar groeide. Hij drukte zijn heupen wat tegen haar aan terwijl hij haar zelf wat omlaag duwde. Ze mocht best doorhebben wat ze met hem deed. Zijn zoen brak hij langzaam af om zijn lippen de kans te geven langzaam omlaag te kussen. Hij glimlachte een beetje en likte plagend langs haar oor.
Philip drukte zachte kusjes in haar hals terwijl zijn handen de zoom van haar nachthemd beetpakte. Hij glimlachte wat ondeugend en trok deze rustig omhoog. Langzaam ontblootte hij haar en trok haar dicht tegen zich aan. Hij voelde de huid en vorm van haar borsten tegen hem aan drukken. Een golf van genot ging door zijn lichaam heen en zijn handen verkenden de ontblote huid. Hij kuste haar hals weer door en zodra zijn handen haar borsten hadden gevonden kneedde hij die zacht. Hij wilde haar horen kreunen, zijn vrouw was nu van hem en hij wilde haar zoveel genot geven.
Even speelde hij met haar tot hij haar weer tegen zich aan drukte en zacht legde hij haar op het bed neer. Hij kwam boven haar hangen en terwijl hij haar lippen kuste maakte hij met een hand zijn pantalon los. Hij zuchtte zachtjes nadat hij haar lippen los had gelaten. Zelfs deze broek was strak gaan zitten door het verlangen dat hij voor haar voelde.
‘Hmm...’ fluisterde hij zacht in haar oor, waarna hij weer een kusje er in de buurt drukte. ‘Je ziet er zo mooi uit.’Het feit dat ze van hem was en nog niemand haar aangeraakt had, maakte alles alleen maar specialer. Voor hem was dat uiteraard niet herzelfde, maar dat werd ook niet van hem verwacht. Er was verwacht dat hij ervaring zou opbouwen, want hoe kon hij anders weten wat hij bij zijn eigen vrouw zou moeten doen.
Philip duwde Arthions benen uit elkaar en kwam er tussen zitten. Zo konden zijn handen vanaf haar borsten makkelijk verder omlaag dwalen om haar te verkennen en zacht te strelen. Hij wist dat hij het niet oneindig kon uitstellen en ze straks het beter konden doen wanneer ze alleen waren maar hij wilde haar ook niet al teveel pijn geven tijdens hun echte eerste keer. Hopelijk begreep Arthion echter ook wel dat hij dat niet helemaal kon voorkomen.
Rose keek met een kalme blik naar het paar en hield alles goed in de gaten. Philip leek redelijk de tijd te nemen voor zijn vrouw. Uiteraard enkel voor zover dat mogelijk was, want iedereen wis took weld at ze niet eeuwig de tijd hadden. De meesten van hen wilden ook gewoon naar hun eigen kamers toe. Het was een lange dag geweest voor iedereen en om nu nog te wachten terwijl het bruidspaar hun tijd nam was begrijpelijk maar het ging erdoor wel tergend langzaam. Rose moest bekennen dat ze het nog steeds een vreemde ceremonie vond. Ze had het bij Alistair ook geweigerd, niet omdat ze niet gewend was dat anderen haar lichaam zagen maar omdat het raar en ongemakkelijk was als het echt haar eerste keer was geweest.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Iedere aanraking van Philip bracht een nieuw gevoel met zich mee. Zijn lippen in haar hals zorgden voor kippenvel over haar lichaam en lieten haar wangen oplaaien met een hitte die nog onbekend was voor haar. Zijn handen, die verkennend over haar lichaam gleden en haar huid kneden, lieten haar geluiden maken die ze nog nooit eerder van zichzelf had gehoord. En toen hij haar benen uit elkaar had geduwd en haar had gestreeld, had haar lichaam zich gekromd onder zijn aanraking, wensend naar meer van het nieuwe, spannende gevoel dat zich in haar onderbuik had genesteld.
‘Philip,’ ze ademde zijn naam zacht uit en haar handen gleden in zijn donkerblonde haren. Voor een moment had ze zich over gegeven aan zijn handen en zijn lippen en was ze vergeten dat er een grote groep toeschouwers om en heen stond, wachtend tot het ging gebeuren. Philip zijn handen verlieten de plek waar ze eerder hadden gelegen en hij bracht zichzelf weer omhoog. Hij zoende haar vurig en drukte zijn naakte lichaam tegen het hare, klaar voor wat er moest gebeuren.
Arthion omsloot zijn gezicht met haar handen en trok zich terug van de zoen. Ze staarde naar de ogen van de prins haar prins. Het verlangen lag zo diep in zijn ogen dat ze plotseling twijfelde of dit wel hetgeen was wat hij wilde. Of ze hem genoeg zou kunnen plezieren.
‘Houd je ogen op mij gericht,’ fluisterde hij haar toe. Hij nam haar kin tussen zijn vingers en gaf haar nogmaals een zoen. Vervolgens gleed zijn hand naar één van haar benen, om die om zijn middel te slaan. ‘En als iedereen ons heeft verlaten,’ fluisterde hij in haar oor, waarna zijn lippen en tong weer langs haar huid gingen, ‘zal ik je verwennen totdat de zon opkomt.’
Haar adem stokte, nauwelijks in staat om te begrijpen wat haar man daarmee bedoelde. Hij rustte zijn voorhoofd tegen dat van haar en ze sloot haar ogen. Ze legde haar handen op zijn schouders voor de steun en haalde diep adem.
Hij gleed bij haar naar binnen, de zacht aanwezige pijn maakte dat ze haar ogen nog verder dichtkneep. Philip gaf haar de tijd om te wennen aan hoe dichtbij hij nu was. Ze voelde zijn zachte lippen op haar voorhoofd en opende langzaam haar ogen. Hij had haar immers verteld om op hem te focussen. Ze keek recht in zijn bruine, geruststellende ogen en gaf hem een kleine glimlach.
Langzaam bracht hij zijn lichaam in beweging, een rustig ritme waar Arthion uiteindelijk ook haar draai in vond. Haar handen gleden over zijn rug, terwijl haar ogen hem nauwlettend in de gaten hielden. Zijn wenkbrauwen lagen in een gefocuste frons, zijn lippen hingen iets open en naarmate hij vaker in haar stootte, gleden zijn eigen ogen dicht van genot.
Om hem zo te zien, om zijn kreunende woorden te horen, bracht wat zekerheid in haar naar boven. Ze trok hem aan zijn haren iets naar beneden, zodat ze hem kon zoenen. Ze wilde hem dicht bij haar, zijn lippen lieten haar het pijnlijke gevoel vergeten en dat hij genoot van hun eerste keer samen, was op dit moment genoeg.
Philip kreunde tegen haar lippen en versnelde zijn bewegingen, tot hij nogmaals kreunde en zijn lichaam tot stilstand kwam. Hij rustte zijn hoofd tegen haar hals en zijn zware adem voelde warm aan tegen haar huid. Ze vroeg zich af of dit hetgeen was waar Rose over had gesproken. Het meeste wat haar hofdame haar had ingefluisterd, kwam overeen met wat ze zojuist had ervaren.
Philip gaf haar een kus en trok zich terug, zodat hij kon gaan zitten. Hij nam haar in zijn armen en hield haar dicht tegen zijn lichaam aan, haar deels afschermend voor de mensen om hen heen. Over haar schouder keek ze naar de bedlakens. Zodra ze de kleine vlekken met bloed zag, haalde ze opgelucht adem en nestelde ze zich steviger tegen Philip aan. Hetgeen waarvoor ze hier hadden gelegen, was in ieder geval gebeurd.
Haar ogen vonden die van Rose, die haar een bemoedigende glimlach toewierp. Ook al prees ze zich gelukkig met de man die haar nu stevig vasthield, terwijl iedereen zich boog over het zojuist geconsumeerde huwelijk, was ze blij dat ze iemand zoals Rose naast zich had staan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld