Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Let your youth have free reign

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Het was kut om hier alleen rond te lopen op het feest. Oke ze was zelf bij Flynn weg gelopen. Maar Flynn was wel de enige die ze hier een soort van kende. Waarvan het niet raar was als ze daar de hele avond bij gebleven was. Bij haar bediendes zou ook zo gek zijn. Maar toen ze wat rond zocht naar Flynn, was hij net in gesprek met een meisje. En de blik die dat meisje naar hem had, leverde toch ergens een steek op. Waarom wist ze niet. Ze hadden totaal geen gevoelens voor elkaar. Maar dan zien hoe een ander meisje naar hem keek, met in gedachte zijn opmerking van die middag. Dat deed toch ergens wel ontzettend veel pijn. Helemaal in combinatie met zijn excuses die hij aangeboden had. Ze kon het niet laten, maar toch trok er door haar gedachtes heen dat hij er niks van meende.
Waarschijnlijk was het een combinatie van haar blik naar hem. Een blik die haar stiekeme hoop toch helemaal af deed brokkelen. Maar ook het hier niet willen zijn, het thuis missen, haar familie missen. Hoe goed ze normaal kon zijn met haar emoties, zo erg mislukte dat nu. Kort wierp ze een blik op Courtny, waarna ze de zaal uit vluchtte. Als de koningin vragen kreeg, zou ze toch eerst naar haar dienstmeiden gaan. Geen idee wat die zouden zeggen. Vermoedelijk dat ze naar het toilet was.
Ze haaste zich de gang door, naar haar eigen kwamen. De deur drukte ze open en achter zich weer dicht, waar na ze naar beneden op de grond zakte. Tranen waren niet meer tegen te houden en liepen al gauw over haar wangen. Tuurlijk ze besefte heel goed dat ze het goed getroffen had nog. Flynn was van haar leeftijd, zeker geen lelijke kerel. Ze had ook kunnen trouwen met een ontzettend oude man. Ze wist dat ze mazzel had dat ze trouwde om twee landen te verbinden. Niet voor geld of een leger. Dat ze nog terecht was gekomen in een koninklijk huis en niet bij een of andere rijke heer.
Maar gewoon de gedachte dat ze hier kon doen wat ze wilde, dat zij en FLynn nooit verliefd zouden worden omdat hij dat al op een ander was. Dat was gewoon klote. Oke, ze hadden beide een slechte indruk van elkaar gekregen. Maar ze moesten elkaar gewoon beter leren kennen. Als ze straks getrouwd waren. Want ze ging er van uit dat dat niet nog wekend ging duren. Waarschijnlijk een paar dagen. Maar dan was de druk van et huwelijk er af. Dan hadden ze tijd om elkaar echt te leren kennen. Te ontdekken wat de ander leuk vond, of ze beide dingen leuk vonden. En natuurlijk, misschien werden ze wel nooit verliefd. Maar al werden ze alleen maar vrienden. Dat was altijd beter dan wat ze nu hadden en hoe ze nu op elkaar reageerde.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De teleurstelling in Rose haar ogen was duidelijk te zien, Flynn stopte met lopen en draaide naar de vrouw toe. Hij moest haar uitleggen dat het gewoon niet meer kon, het leven wat ze vroeger met elkaar gedeelt hadden kon niet meer nu. Het was oneerlijk, niet alleen tegenover Eleanor maar ook tegenover zijn land en ook het land van Eleanor. “We wisten dat wanneer we begonnen we nooit samen blij konden zijn, dat ik al uitgehuwelijkt was.” Al was het niet raar voor koningen om een minnares te hebben, Flynn wou niet zo’n huwelijk hebben. Het was niet het leven wat hij wou, wat Eleanor wou en al wist Rose het zelf nog niet, het zou ook niet ideaal voor haar zijn. Rose zou nagekeken worden, zou bekend staan als de minnares van de koning en dat was niet een titel waar je respect van kreeg. Als ze eenmaal zouden beslissen een kind te nemen, zijn leven zou er ook niet veel beter op worden als hij bekend stond als de koning’s bastaard en dat was als Eleanor Flynn zijn kind liet claimen. Het kwam er uiteindelijk op neer dat het gewoon niet meer kon. “Flynn, ik vind het prima om de rest van me leven bekend te staan als jouw Minnares.” Het was duidelijk dat Rose geen andere toekomst voor haarzelf zag, het was Flynn ook al duidelijk dat ze niet naar het kasteel gekomen was om meer tijd met haar vader te besteden. “Rose, stop.. dat is niet het leven wat ik veel leiden en het is niet het leven wat ik jou wil geven, ondanks je dat zelf wilt.” Dat was het laatste wat Flynn zei voor hij zich omdraaide om terug naar het kasteel te lopen. Flynn had gehoopt dat Rose het kon inzien, misschien niet meteen maar hopelijk wel wanneer ze ouder was, wanneer ze het leven had dat ze verdiende en niet gewoon de titel minnares had.
Terug in de danszaal kwam Flynn er al snel achter dat zijn toekomstige vrouw niet meer aanwezig leek te zijn. Dat was nogal apart voor Flynn, het was niet alsof ze iemand kende om mee te gaan maar misschien was dat juist waarom ze niet langer op het feest te vinden was. Hoe ze zich alleen begon te voelen en haarzelf terug getrokken had. “Het is tijd jullie verloving aan te kondigen.” De woorden van zijn moeder haalde Flynn uit zijn gedachten. “Waar is Eleanor?” Zijn moeder leek dus dezelfde vraag te hebben als dat Flynn zichzelf gesteld had. “Geen idee maar ik zal haar zoeken, geef me even wat tijd.” Met die woorden liep Flynn weg van zijn moeder. Het leek hem dat de grootste kans dat hij de prinses kon vinden was informatie te vragen bij haar dienstmeiden. “Weten jullie waar Eleanor is?” De vrouwen leken geen concreet antwoord te hebben op zijn vraag. “Mijn gok is dat ze of naar haar kamer gegaan is, of dat ze naar buiten is om even wat frisse lucht te halen.” Buiten was ze niet, dan had Flynn haar wel gezien. Na te knikken naar Eleanor’s dienstmeisje die hem geholpen had liep hij de danszaal uit naar de kamer van Eleanor.
Flynn klopte op de deur van Eleanor’s kamer om haar te laten weten dat hij binnenkwam. Al kreeg hij de deur niet open wanneer hij dit probeerde, alsof er iets voor de deur stond aan de binnenkant wat de deur ervan weerhield om open te gaan. “Eleanor, we zijn nodig, mijn ouders willen de verloving aankondigen.” Flynn wachtte geduldig een reactie af van de prinses.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Hoelang ze gezeten had, dat wist ze niet. Op een gegeven moment waren de tranen vanzelf op gehouden. En niet omdat ze zichzelf bij elkaar geraapt had. Nee, ze waren gewoon op. Misschien moest ze zich er gewoon bij neer leggen. Flynn wilde dit niet, zij wilde dit niet. Flynn had een minnares voordat hun huwelijk al echt begon. Alle gedachtes van elkaar beter leren kennen waren langzaam weg gezakt. Als zij dan niet gelukkig kon zijn, kon ze Flynn dat een soort van wel laten zijn. Liet hem dan maar liefde vinden bij een andere vrouw. Ze zou zijn kinderen wel erkennen. Ze zuchtte even, waarna ze met de rug van haar hand de laatste tranen van haar wangen haalde. Ze zou zo maar eens terug moeten. Haar bediendes zouden ook niet een smoes kunnen bedenken waardoor ze zolang weg was.
Ze schrok op uit haar gedachtes toen er op de deur geklopt werd. Iemand probeerde de deur open te drukken, wat niet lukte omdat ze er voor zat. Oke als iemand door drukte, dan schoof ze ook wel aan de kant. Maar wie drukte er nou hard tegen een duur als je weerstand voelde? Daar moest je al een hele goede reden voor hebben, wilde je dat doen. Het duurde niet lang of een stem sprak, het was Flynn. Ze zuchtte even. Waarom kon hij niet gewoon een wachter sturen. " Ik kom, moment! "Met die woorden stond ze op. Gauw liep ze naar de spiegel. De roodheid was gelukkig al van haar gezicht en uit haar ogen getrokken. Gauw werkte ze met de restjes van de gemaakte make-up die er stonden haar make-up bij. Het sieraad in haar haar plaatste ze even gauw terug op zijn plek.
Nog heel snel keek ze in de spiegel, plakte een glimlach terug op haar gezicht waarna ze naar de deur liep. Rustig opende ze de deur en daar stond hij dan. Flynn. Ze had de energie niet eens meer om een opmerking te maken over het meisje waar hij mee weg was gelopen. Nee, ze zou dit allemaal wel over haar heen laten komen. Niet nog ergens tegen in gaan, hem zijn gang laten gaan. Ze zou wel gewoon toneel spelen als ze samen waren, dat zou hij immers ook doen " Nou, laten we maar gaan dan " Met een glimlach keek ze hem aan, waarna ze de deur achter zich dicht trok en met Flynn mee liep naar de grote feestzaal terug. De geluiden waren van veraf al te horen. Het leek wel alsof het nog drukker was dan net. Alsof mensen alleen voor de aankondiging kwamen.
Even haalde ze diep adem. Ze was zenuwachtig, tuurlijk was ze dat. En dat mocht. Je werd maar 1 x in je leven aangekondigd om te trouwen. Of dat nou was met iemand waar je wel of niet van hield. Het mocht spannend zijn.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Geduldig wachtte Flynn tot de prinses naar buiten kwam en klaar was om te gaan. Niet alleen omdat ze hem vertelde om te wachten maar ook omdat hij dat wou. Natuurlijk kon hij weer gewoon terug lopen naar het feest, dan zou hij Eleanor daar wel weer zien. Toch leek het hem beleefd om te wachten, net zo gezellig om samen terug te lopen. Waarschijnlijk zou zij er ook van uitgaan dat als ze de deur opende dat de prins er nog stond om samen met haar te lopen. Flynn liep naar een raam in de buurt en keek hierdoor naar buiten. De zon was langzaam steeds meer aan het ondergaan, het was dan ondertussen ook al wat later als wanneer het feest begonnen was. Niet dat Flynn er al vanaf het begin bij was, hij had eigenlijk nauwelijks zijn gezicht er laten zien, na de dans was hij met Rose vertrokken en wanneer hij daarvan was teruggekeerd was hij alweer vertrokken zodat hij zelf Eleanor kon ophalen. Misschien zocht Flynn gewoon na elk excuus mogelijk om niet rond te hoeven te hangen in de danszaal. Dan was iets als Eleanor ophalen nog leuker, al was het een simpele taak en kon er prima iemand gestuurd worden om haar op te halen.
Het doelloze gestaar naar buiten waar Flynn erg druk mee bezig was werd onderbroken door het opengaan van een deur. Flynn liep meteen naar achteren, weg van het raam en keek naar Eleanor die dus klaar was om weer terug te keren. Na alleen te knikken op haar opmerking liep de prins samen met haar mee terug naar het kasteel. Flynn kon niet helpen maar zich af te vragen waarom Eleanor terug was in haar kamer om mee te beginnen. “Je wilt het er misschien niet met mij over hebben waarom je naar je kamer gegaan bent maar ik wil dat je weet dat als er iets is, ik er altijd voor je ben en je altijd met me kan komen praten.” De woorden die hij sprak waren niets meer dan de waarheid. Ze konden niet altijd even goed met elkaar, dat was duidelijk maar dat betekende niet dat Flynn er niet zou zijn voor zijn toekomstige vrouw. “Misschien was je gewoon even terug gegaan en zoek ik er te veel achter maar ik wou het je toch zeggen.” Ondertussen waren ze weer bij de opening van het feest aangekomen. Flynn pakte de hand van Eleanor en kneep er zacht in. “Het komt allemaal wel goed.” Fluisterde hij, gevolgd door een glimlach. Zijn vader en moeder waren niet moeilijk te vinden in de zaal dus liep Flynn naar de twee toe om ze te vertellen dat beide hij en Eleanor nu aanwezig waren.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Ze waren bijna bij de zaal toen FLynn begon met spreken. Ergens was ze verbaast over zijn antwoord. Tuurlijk ergens was het fijn, om dat te horen. Maar heel verwarrend was het ergens ook wel. Deze kant van Flynn had ze niet gezien. Maar hoe veel kanten kon je nou van iemand zien in die ene dag dat je hier net was? Nou oke veel, dat had ze dus vandaag wel gezien. Tuurlijk, ze wilde het hem wel eerlijk vertellen. Maar de sfeer ging daar echt niet beter van worden. En ze kon beter deze sfeer houden, dan het nu nog weer verpesten.
Hij maakte er maar gauw van, dat hij het misschien te groot opnam. Dat er misschien wel helemaal niks aan de hand was. Kort keek ze hem even aan "Straks oke? Laten we ons hier nu maar eerst op focussen. " Met een kleine glimlach keek ze hem even aan. Voor de grote open deuren pakte Flynn haar hand, waar hij zacht bemoedigend in kneep. Ze knikte even op zijn fluisterende woorden, waarna ze samen met Flynn de zaal binnen liep. Bij Flynn zijn ouders bleven ze staan. Die daar natuurlijk niet lang bleven staan.
Flynn zijn moeder liep al snel voor hun uit naar de verhoging waar de twee tronen ook op stonden. Bediendes gingen rond met glazen drank, waar iedereen er één van mocht pakken. Zelf kregen zij en Flynn er ook één in hun hand gedrukt. Maar ze wist dat hun het straks niet moesten bezegelen met een slok, maar met een kus. Ze liep met Flynn helemaal naar voren, terwijl de moeder van Flynn de aandacht zocht van de gasten. Iets wat niet al te moeilijk was.
Toen hun en de koning allemaal op de verhoging stonden, richtte de vrouw zich tot de gasten. " Geachte gasten. Vandaag zijn jullie hier allemaal bij één gekomen voor dit heugelijke nieuws. " Ze zag hoe de vrouw glimlachend de zaal rond keek.
" Vandaag maken wij jullie bekend, dat onze zoon Prinse Flynn Donavon Murphy troonopvolger van Engeland zal trouwen met de lieftallige Eleanor Sophia Emberforce princes van Ierland. Hun huwelijk zal over 4 dagen plaats vinden. " Ze zag hoe de vrouw kort hun kant uit keek, waarna ze haarglas omhoog stak " 3 hoera's voor het koninklijke toekomstige echtpaar " een 3 keer hard hoera galmde door de zaal. Iets wat haar kippenvel bezorgde op haar armen. Langzaam draaide ze zich om naar Flynn. Ze wist dat het moest, maar ergens wilde ze niet de gene zijn die dit aan zou zetten. Straks vertikte hij dit echt. Hoe stom zag het er dan wel niet uit

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Zodra zijn ouders wisten dat het koppel weer compleet was en aanwezig waren in de zaal verspilde zijn moeder ook geen tijd tot het aandacht wekken van alle gasten die er waren. Natuurlijk zou zij het woord nemen, niet alleen leek zij wel meer dan wie dan ook geïnvesteerd te zijn in dit huwelijk, daarnaast was de koning een stille man, vaak niet veel te zeggen, al helemaal niet voor een groot groep mensen als deze. De eigenschap in zichzelf leek er niet één te zijn die goed was voor een koning, in tegenstelling zelfs, een stille terughoudende koning klonk nogal als een koning die niet in staat zou zijn tot het regeren van een heel land. Toch vond Flynn zijn vader geen slechte koning, de man was terughoudend maar dat betekende niet dat hij zijn mond hield wanneer het nodig was dat hij zijn mond opentrok. Als het nodig was kon de man zeker wel duidelijk aangeven wat hij wou of wat er gedaan moest worden. Het enige nadeel wat effect had op zijn koningschap was dat de bevolking hierdoor zijn koning niet goed kende, ze hadden nogal een koud beeld voor zich als ze aan de koning dachten. De bevolking wou graag een betrokken koning, een man waarbij ze een goed en gezellig beeld hadden. Gelukkig voor zijn vader waren er ook genoeg mensen die begrepen dat ondanks de man niet spraakzaam was, hij het land goed regeerde.
De aankondiging werd gemaakt, Flynn had zijn blik tot het publiek gericht. De mensen leken niet verbaasd, blij dat wel, al waren ze het misschien niet eens met de keuze van de bruid, het feit dat hun toekomstige koning een vrouw gevonden had, iemand om de familieboom weer verder mee uit te breiden was genoeg voor hen voor nu. Terwijl de drie hoera’s gegeven werden stak Flynn zijn linkerhand in de lucht, in deze hand hield hij het glas wat hem net gegeven was. Daar stond hij dan, samen met Eleanor, uitgejouwd worden. Zijn blik viel op Rose die tussen de rest van de mensen staat, zij deed niet mee met het vieren van het huwelijk. Haar handen had ze over elkaar en ze keek het koppel emotieloos aan. Natuurlijk was ze niet blij met dit moment, al helemaal omdat Flynn haar net verteld dat er geen kans was voor hun twee, dat hij Rose niet als zijn minnares was. Na de drie hoera’s keerde hij zich tot haar, zoals zij tot hen gekeerd was. Zijn rechterhand legde hij op de wang van Eleanor. Zonder nog wat te zeggen bracht hij langzaam zijn hoofd dichter bij dat van haar om uiteindelijk zijn lippen tegen die van haar te drukken. Hopelijk maakte dit ook duidelijk voor Rose dat er echt geen kans was voor haar om weer terug te komen in de prins zijn leven. Het gejuich was enorm wanneer de kus plaatsvond, al moest er uiteindelijk toch een einde aan komen. “Proost tot onze toekomst” Zei hij zachtjes tegen Eleanor en hield met zijn linkerhand het glas omhoog zodat hij kon proosten met de prinses.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Ze zag hoe Flynn nog een blik wierp op iemand in het publiek. Het was het meisje van zonet geweest. Maar haar blik was niet heel gelukkig toen ze elkaar kort aan keken. ze leek eerder boos en gekwetst. Zou Flynn haar dan toch verteld hebben dat dit niks werd. Altans zij ging er nog steeds van uit dat hun twee wat hadden gehad. Of dat Flynn haar allang als minnares had aangenomen. Maar aan de blik van het meisje te zien, was dat niet het geval. Ergens was dat een hele opluchting. Zou Flynn dan misschien toch willen proberen dat dit zou werken? Zijn woorden hadden er net wel naar geklonken. Maarja, ze wist ook wel. Als ze dit beide wilde, ze konden zichzelf niet dwingen verliefd te worden op de ander. Dat moest echt gewoon gebeuren, als dat al zou gebeuren. EN anders, dit werd ook al een stuk makkelijker als ze gewoon vrienden werden. Oke dan zou seks hebben nog vreemd zijn, maar minder vreemd dan met je vijand.
Flynn draaide zich uiteindelijk ook haar kant uit. Met een glimlach keek ze hem aan. Ze kon hem hier moeilijk met een stalen gezicht aan gaan staan kijken. Wat voor beeld gaf dat naar de volle zaal met mensen? Vast geen goede. Langzaam kwam Flynn zijn hoofd dichterbij. Hoe dichterbij hij kwam, hoe meer ze echt eens van zijn gezicht goed kon zien. Zijn ogen hadden de mooiste kleur blauw die ze ooit had gezien. En dat kleine baardje stond hem eigenlijk wel heel schattig.
En toen werden haar gedachtes afgekapt. FLynn zijn hand kwam op haar wang te liggen en zijn lippen vonden die van haar. Hij had twee warme lippen, nog vrij zacht voor een man eigenlijk. al had hij toch her en der zijn harde drogge kapotgescheurde stukjes. Maarja, mannen werden ook niet van verwacht dat alles aan hun zo zacht was als het maar kon. Daar hadden mannen toch ook helemaal geen tijd voor. Haar hand legde ze zachtjes op zijn borst terwijl ze toch kort even haar ogen sloot.
De zoen stopte vrij snel. Altans iets in haar vond het vrij snel en erg jammer. Ze opende haar ogen weer en liet haar hand langzaam van zijn borst glijden. Ze glimlachte kleintjes en hefde haar eigen glas ook " Op onze toekomst " Glimlachte ze terug, waarna ze haar glas tegen het zijne tikte. Iets wat opnieuw gejuich opleverde uit de zaal. Ze nam een slokje uit het glas, waarna ze zich weer omdraaide terug naar de mensen. Een ding scheelde, ze hadden nu 4 dagen om elkaar beter te leren kennen en meer te worden dan wat ze nu van elkaar waren. Want over 4 dagen waren ze getrouwd, over 4 dagen zouden ze seks hebben. Over 4 dagen was het haar taak om zwanger van hem te raken, om zijn kind te krijgen. Die gedachtes lieten haar toch we leven rillen. Ergens wilde ze nog helemaal geen kinderen. Ze wilde eerst zelf nog zoveel doen. Maarja, het leven was gewoon nooit zeker, het kon over 2 jaar klaar zijn. En dan moest ze hem een erfgenaam hebben gegeven.
Ze wist dat als ze nu het poidum af zouden stappen, ze nog geen kans had om met Flynn te praten over net. Dat was toch de eerste stap naar een geslaagd huwelijk, eerlijkheid. ze moesten beide gaan leren met de ander te gaan praten. Maar nu eerst, nuwas het eerst tijd om de felicitaties in ontvangst te nemen. Over 4 dagen zouden dat er alleen nog maar meer zijn plus een heleboel cadeautjes. Nu was het gewoon alleen buigingen en gefeliciteerd ontvangen. Langzaam vormde er toch al een rij voor de verhoging. Mensen die niet konden wachten hun te feliciteren. Onbewust zocht ze toch de hand vanFLynn, die ze pakte toen ze hem voelde.
Het was duidelijk aan de mensen te zien. Mensen bogen voor haar, maar keken haar niet echt aan. Flynn werd uitbundiger gefeliciteerd. Nog niet door aanrakingen, want dat was gewoon een no go. Maar mensen keken hem aan, glimlachte oprecht naar hem. ach daar moest ze ook maar aan wennen. Het zou een tijd duren voordat zij niet meer het gezicht was van de vijand

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Na de kus die het koninklijke koppel gedeeld hadden was het tijd voor de felicitaties. Een beetje onnodig vond Flynn persoonlijk maar het hoorde er nou eenmaal bij. Toch kon Flynn het niet helpen om hem af te vragen of de mensen hem feliciteerde omdat ze dat wouden of omdat het van hen verwacht werd. Niet dat het veel uitmaakte voor Flynn of de felicitaties oprecht waren of niet, het zou echt niks voor de prins veranderen. De mensen begonnen een rij te vormen, meteen scande Flynn de zaal op zoek naar Rose. Zijn blik viel al snel op Rose die door de deur de zaal verliet. Ergens voelde het naar om Rose zo weg zien te lopen, Flynn haatte het dat hij haar pijn gedaan had. Beiden dachten ze voor de langste tijd dat ze elkaars waarde liefde waren en nu dat Rose weer terug was had hij haar verteld dat ze niet langer met elkaar om konden gaan zoals ze dat vroeger deden. Natuurlijk was ze daar niet blij mee en Flynn ook niet. Het was niet dat hij niks meer voor Rose voelde, hij wist gewoon dat wat hij voelde opzij moest zetten voor Eleanor.
Uiteindelijk had de hele zaal het koppel gefeliciteerd, dit betekende dat het waarschijnlijk niet lang zou duren voor het feest tot een einde zou komen. De hele reden dat het feest gegeven werd was zojuist bekend gemaakt dus nu was er niet echt nog een reden om als te lang te blijven. Na de laatste mensen hen gefeliciteerd hadden draaide Flynn zich tot Eleanor. “Als je wil kunnen we het feest verlaten.” Zelf hoefde hij hier niet perse langer te blijven, hij vond het wel goed zo. “Als je wil kun je me vertellen waarom je terug getrokken was tot je kamer, of we kunnen gewoon praten.” Dat was als de prinses natuurlijk samen met hem het feest wou verlaten. “Tenzij je natuurlijk niet samen wil zijn, dat begrijp ik ook.”

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Het kon voor haar niet snel genoeg gaan, dat de rij met mensen weg was. Dat de felicitaties eindelijk klaar waren. Want zodra dat het geval was, betekende het dat ze zelf ook de zaal kon verlaten. Veel mensen zouden waarschijnlijk het feest gelijk verlaten. Sommige zouden nog wat blijven misschien om te drinken, misschien nog om wat te bespreken met de koning en koningin. Maar ze geloofde dat niemand bleef voor hun.
Gelukkig werd de rij ook al snel korter. Veel woorden of handelingen waren er ook niet voor nodig om je felicitatie te uiten. Een buiging en het woord waren voldoende voor de meeste. Hoelang ze er gestaan zou hebben toen de laatste aan de beurt was, ze had geen idee. Maar ze was blij dat het voorbij was. Ze wilde al van de verhoging af stappen, toen Flynn zich haar kant uit draaide. Ze wilde maar al te graag het feest verlaten. En ze had hem net natuurlijk verteld dat ze het hem straks zou vertellen. Ze knikte even " Ja, ik wil hier graag weg. En ik denk dat praten voor ons een goede stap is " Kleintjes glimlachte ze, waarna ze daarna toch de verhooging af stapte. Ze hoefde toch niet altijd hand in hand te lopen?
Ze knikte nog even naar het koningklijk echtpaar toen ze hun passeerde, waarna ze de ruimte uit liep. In de gang, wat bij de deur van de zaal vandaan zat een groot raam met een breed raamkozijn. Duidelijk ook gemaakt om op te zitten. Rustig nam ze plaats, en wachtte tot Flynn er ook was en het echt rustig genoeg was om te praten. Tot die tijd staarde ze wat naar buiten, de tuin in " Van vanmiddag, we hebben niet echt een lekkere start gemaakt. Dat besef ik mij ook heel goed Flynn. Ik besef ook heel goed dat jij hier echt niet om staat te springen, dat jij dit ook maar gewoon moet doen. " ze richtte haar aandacht terug op de jongen voor haar " Ik verliet vanmiddag het feest toen ik jouw zag vertrekken met dat meisje. Ik zag haar blik naar jouw, jouw blik naar haar. EN haar blik net, jullie hebben een verleden. En haar gevoelens voor jouw zijn nog niet weg, ik zag het aan haar Flynn. Ik verliet het feest, omdat ik me heel goed besefde dat jij waarschijnlijk je geluk al gevonden had. Dat ik de gene ben die dat kapot heeft gemaakt, omdat je geforceerd word om met mij te trouwen. Ik had even tijd voor mezelf nodig. Tijd nodig om te beseffen dat dit huwelijk alleen maar is om twee landen te redden. Ik zal jouw vrij laten in jouw keuze van wie je wilt houden Flynn. Neem de vrouw waarvan je echt houd als je minnares. Het is niet ideaal. Maar ik zal haar kinderen accepteren. " ze vouwde haar handen in haar schoot " Misschien worden wij wel nooit verliefd Flynn. Die kans is zo ontzettend groot. Maar we kunnen op z'n minst proberen vrienden te zijn toch? Over 4 dagen liggen we toch samen in bed. Ik zal een kind van je moeten krijgen. En dat is misschien makkelijker met een vriend dan met een vijand " Ze haalde kort even haar schouders wat op " Dat was waarom ik het feest verliet, het werd gewoon allemaal me even te veel. "

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Zonder wat tegen Eleanor te zeggen knikte Flynn op de suggestie dat het een goed idee was dat de twee zouden praten. Hij was blij dat het erop leek dat Eleanor hem in vertrouwen nam, of in ieder geval met hem wou praten over iets en dat was voor de twee een grote stap. Hij volgde zijn verloofde door de zaal maar stopte even wanneer ze bij zijn ouders aankwamen. Terwijl Eleanor doorliep keerde hij zich tot zijn ouders. “Wij vertrekken van het feest.” Kondigde hij kort aan, zijn ouders knikte beide als een teken van goedkeuring waarna Flynn zijn weg uit de zaal vervolgde. Buiten het feest vond hij Eleanor alleen zitten en nam hij plaats tegenover haar.
Het duurde niet lang voor Eleanor om te beginnen met praten. Met zijn volledige aandacht luisterde hij naar wat ze hem te vertellen had, het leek hem dat dat het minste was wat hij kon doen. Zenuwachtig schraapte hij zijn keel bij het horen dat Eleanor hem en Rose samen gezien had. Niet dat alleen, het was duidelijk geweest dat de twee een geschiedenis gehad hadden maar wat had Flynn gedacht, als het niet te zien was in de omgang dan had Eleanor vanzelf wel geruchten gehoord. Dit was iets wat vroeg of laat toch wel terug gekomen was bij Eleanor. “Eleanor..” Hij had geen idee waar hij moest beginnen. “Haar naam was Rose en wat ik met Rose had ligt in het verleden.” Natuurlijk waren de twee echt verliefd op elkaar en het was lief van Eleanor om het aan te bieden dat Rose gewoon zijn minnares kon zijn maar daar had hij nu geen interesse in, hoe goed het voorstel ook klonk. “Ik wil ons een kans geven, een echte kans.. de kans is misschien klein maar het wordt er niet beter op als ik het helemaal niet probeer.” Voorzichtig pakte Flynn de handen van Eleanor vast. Hij vouwde zijn handen om die van haar heen en keek haar in haar ogen aan. “Ik weet dat ik vanmiddag echt vreselijk was en nu dit met Rose, het wordt er niet beter op maar ik hoop dat je alsnog wil proberen meer te zijn dan vrienden.”

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Flynn bevestigde, nadat hij netjes naar alles geluisterd had, wat ze al vermoed had. Het meisje wat Rose had geheten, ze hadden inderdaad een verleden gehad. Volgens Flynn lag het achter hun. Maar de blik van het meisje, ze geloofde niet dat het meisje zich er bij neer zou leggen. Flynn vertelde dat hij dit een echte kans wilde geven. En de kans was klein, maar hij wilde het toch proberen.
Zijn handen omsloten die van haar. Hij bekende dat hij fout zat vanmiddag. En dat dit alles met Rose ook niet heel handig was. Maar toch hoopte hij dat ze meer wilde dan alleen vrienden zijn. Tuurlijk wilde ze dat. Waarop ze dan ook knikte. Dit werkte alleen maar voor beide het best als ze ook daadwerkelijk verliefd op elkaar zouden gaan worden. Maarja liefde was nou niet echt een emotie doe je kon dwingen. Deze moest komen, deze moest groeien. En dat kon tijd kosten.
Kort gingen haar gedachtes terug naar Rose. Het zou haar niks verbazen als dat meisje nu al haar hoop gevestigd had op alsnog de minnares te worden van de koning. Het was niet dat ze Flynn niet vertrouwde. Maar liefde die onder druk was gekomen, kon altijd verdwijnen. Ze had het gevoel dat het meisje daar ook zeker op ging zitten wachten. Ze had niet het idee dat het meisje het hier bij ging laten. Ergens was ze ook wel bang dat het meisje zou gaan stoken. ze moesten van vijanden, naar vrienden, naar geliefde. alles was nog zo wankel. Daar viel makkelijk in te stoken. Helemaal omdat Flynn echte gevoelend voor dat meisje had gekend.
Zachtjes kneep ze in de handen van Flynn " Ja, ik wil dit nog steeds proberen. Proberen om meer te zijn dan vrienden. Hoe moeilijk dit waarschijnlijk ook gaat worden. " ze glimlachte kleintjes naar hem

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Flynn was blij met het feit dat Eleanor hem echt leek uit te horen, echt leek te luisteren naar wat hij te zeggen had zoals hij dat bij haar gedaan had. Het was toch anders met vanmiddag en dat was dan toch weer wat vooruitgang. Niet dat situaties zoals vanmiddag niet weer zouden plaatsvinden, als Flynn zichzelf kende dan wist hij maar al te goed dat hij weer iets zou zeggen waar hij meteen spijt van zou krijgen zodra hij het gezegd had, het was alleen maar een feit van hoelang dat zou duren en daarnaast ook of Eleanor er gewend aan zou raken dat Flynn niet altijd de beste zou zijn in dingen voor hem houden, hopen dat zij op een gegeven moment Flynn zijn opmerkingen gewoon van haar af kon zetten. Natuurlijk moest Flynn daarnaast ook zijn best doen om eerst na te denken en pas daarna te spreken en dat was ook zeker iets waar hij meer aan zou gaan werken. De kant van hemzelf die hij op dat moment aan het water aan Eleanor liet zien was ook niet echt een kant waar hij trots op was maar het was een kant die mensen altijd van hem geaccepteerd hadden, zijn ouders, Rose, zijn bedienden. Niemand had hem ooit een weerwoord gegeven, tot vandaag dan. Eleanor gaf nogal wat tegengas en ergens wist Flynn dat dat was wat hij nodig had.
Glimlachend keek Flynn naar Eleanor. Één van zijn handen liet hij gaan van de handen van Eleanor en verplaatste deze naar haar wang. “Ik ben blij om dat te horen en ik zal me best doen om je zo goed mogelijk te behandelen en je alles te geven wat je verdient.” Ze zou uiteindelijk koningin worden wat betekende dat ze aardig wat verdiende in zijn ogen. Daar zat het koppel dan, ze leken het misschien toch niet zo slecht kunnen te vinden als dat Flynn eerst verwacht had, dat gaf de jongeman hoop voor hun toekomst. Al zou Rose het natuurlijk niet zo makkelijk laten, hij kende de vrouw en wist dat ze eigenwijs kon zijn maar Flynn zou er alles aan doen om ervoor te zorgen dat zelfs Rose niet tussen de toekomst van hem en Eleanor zou komen.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Flynn zijn hand verliet de hare, nou één daarvan dan. Maar hij verplaatste hem naar haar wang. Voor een heel kort moment, waarschijnlijk 2 seconden zorgde dat er toch heel even voor dat ze haar adem in hield. Maar al snel weer liet ontsnappen. ze was nog nooit intiem met een jongen geweest. Oke in hoe ver kon je dit intiem noemen? Maar Flynn was de eerste jongen die haar op deze manier aan raakte. In Ierland had ze wel eens gevoetbald met wat jongens uit een paar dorpjes verderop. Jongens die haar niet herkende als princes, jongens die haar behandelde gewoon als iemand uit het dorp. Jah deze jongens hadden haar wel eend geduw dof aan haar getrokken in het spel. Maar dat was anders. Dat was niet op deze manier.
De woorden die Flynn sprak, lieten haar toch lichtelijk blozen en glimlachen. Iets wat waarschijnlijk niet raar was. Het waren lieve woorden, elke vrouw zou daar van zijn gaan blozen. Ze wist namelijk ook ergens dat hij deze woorden meende. Altans wist, ze hoopte het ergens diep in haar hart. Ook al was dit alles dan gedwongen, ze moesten er samen het besten van maken. En het leek er op dat Flynn dat ook echt wilde proberen. Hoe kon je anders nu zo lief zijn? Daar moest je anders wel heel goed voor kunnen liegen. En ze geloofde niet dat een man dat zo goed kon.
Ze draaide haar hoofd een klei beetje opzei. Zodat ze hem in elk geval niet meer recht aan keek en daardoor de kleur van haar wangen wat kon zakken. Toen ze zeker wist dat de kleur weer wat weg getrokken was uit haar wangen, keek ze terug op naar Flynn. Ergens was het wel even fijn zo te zitten. Ze kozen hier zelf voor en zo werd hun band toch wel het beste. Niemand die hun dwong. " Zullen we morgen een nieuwe poging bij het meer doen? Ik geloof dat je daar vast heerlijk kunt picknicken " Glimlachte ze naar hem

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Voorzichtig trok Flynn zijn terug van Eleanor haar gezicht wanneer ze de andere kant op keek. Hij besloot zijn hand weer terug te leggen op die van haar. Voor een paar seconde was het stil, deze seconde gebruikte de jonge prins om naar Eleanor aan te kijken. Stilletjes bestudeerde hij haar gezicht, vooral haar bruine ogen nog een donkerder kleur bruin dan haar haren. Het feit dat Flynn niet stond te springen om de bruiloft kwam duidelijk niet door het uiterlijk van zijn toekomstige bruid. “Lijkt me gezellig.” Een glimlach verscheen op het gezicht van Flynn bij het idee van de picknick. De plek zou rustig zijn en prachtig om even rustig met elkaar te zitten. Het zou bijna een soort herkansing zijn voor wat er vandaag gebeurd was en met dat idee in zijn hoofd zou Flynn er morgen ook heen gaan. “Ik zal ervoor zorgen dat we morgen een mandje hebben met wat eten zoals brood.” Het enige wat Flynn daarvoor hoefde te doen was naar de keuken toe te gaan en er zou waarschijnlijk was er wel iemand van de keukenhulp aan wie Flynn zijn bestelling door kon geven. “Pak wat rust en dan zullen we er morgen een leuke dag van maken.” Voorzichtig drukte Flynn een kus op het voorhoofd van Eleanor. Niet uit liefde uiteraard, het ging pas net goed tussen de twee, het was meer een teken van zijn waardering voor haar, een soort vriendelijkheid. Met die woorden liet Flynn de handen van Eleanor gaan en liep hij weg.
Eerst ging de jongen naar de keuken om ervoor te zorgen dat als het koppel morgen weg wou, ze een mandje hadden met wat eten. Gelukkig duurde dat niet al te lang en wist de keukenhulp die er was meteen wat er moest gebeuren voor morgen. Dit betekende dat Flynn voor de rest van de avond niks meer te doen had en dus hij eigenlijk wel zin had om te slapen. Vandaag had veel energie gekost, eerst de rit en daarna het feest. Het was dus niet overdreven om te zeggen dat Flynn uitgeput was. Vanaf de keuken liep de jongeman dan ook direct door naar zijn slaapkamer, waar hij geen seconde verspilde en zo snel mogelijk hemzelf het bed in kreeg. Wanneer hij eenmaal in bed lag viel hij eigenlijk niet gelijk in slaap. Hij staarde een beetje doelloos naar het plafond in de hoop dat hij uiteindelijk moe genoeg zou worden en gewoon in slaap zou vallen.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Het was een opluchting om te horen dat Flynn morgen in elk geval mee wilde naar het meer. Waarschijnlijk zagen ze het beide als een herkansing. En als een goede gelegenheid om elkaar in rust beter te leren kennen. Altans, als de gemoederen niet weer zo hoog opliepen als vanmiddag. Maar ze wist, dat zou nog wel vaker gebeuren. Ze kon zich zo vaak voornemen als ze wilde om hem niet tegen te spreken. Om het langs zich heen te laten gaan. Ze had een pittig karakter, iets wat niet altijd gewenst was als vrouw. Die moesten eigenlijk gewoon ja en amen zeggen. En Flynn was duidelijk niet gewend dat iemand nee zei of tegen hem in ging. Ach elk goed huwelijk en elke goede relatie had wel eens een ruzie. Het kon niet anders. Het was alleen voor hun dan de taak om te zorgen dat andere daar geen lucht van kregen. Hun huwelijk, hun liefdesleven moest er voor andere uit zien alsof het perfect was. Alsof dit huwelijk, deze liefde door god gezegend was en perfect zou zijn. Al wisten zoveel mensen wel beter
Flynn zou er voor zorgen dat er morgen wat aan eten was, dat was fijn. Anders had ze Courtny er wel om gestuurd. Maar toch. Hij liet zo wel zien dat hij er in wilde investeren. Het was ook fin dat Flynn begon over slapen, ze was gesloopt. Dat hij voorover boog en zijn lippen op haar voorhoofd plaatste, dat was iets wat ze niet verwacht had. Maar het gebaar was zo lief. Lichtjes glimlachte ze en keek hem na toen hij weg liep.
ze keek hem nog even na, waarna ze ook opstond en naar haar kamer vertrok. Maar het kon ook niet anders. Rose, het meisje wat met Flynn buiten had gewandeld kwam haar te gemoed en vrolijk kijken dat deed ze zeker niet. Het meisje stopte met lopen en keek haar toch best vuil aan " Als jij denkt, dat Flynn gelukkig met jouw alleen word. Dan heb je dat mis! Flynn gaat nog wel in zien dat hij een minnares nodig heeft. En dan zal ik dat zijn. Dan heeft hij jouw alleen nog nodig naast zich op de troon. En verder, zal hij de mijne zijn " Te overdonderd om te reageren, keek ze alleen maar toe hoe de vrouw weg liep.
Gauw liep ze door naar haar kamer. Ze wilde haar niet nog een keer tegen komen. In haar slaapkamer hielp Courtny haar met omkleden. Gelukkig vroeg ze verder niet naar de avond, dat was fijn. Nadat ze in bed was gaan liggen, Courtny alle kaarsjes had uit gedaan en de kamer had verlaten viel ze gelukkig al snel in slaap. ze was moe van dit alles
De volgende ochtend maakte Courtny haar wakker. ze had ontbijt bij zich. Iets waar ze heel blij mee was. Rose was te gast hier, te gast voor haar vader. Wat dus betekende dat ze waarschijnlijk aan het ontbijt zou verschijnen bij de koning en koningin. Echt niet dat ze daar dus bij ging zitten. Ze nam plaats op de stoel bij het bureau wat er stond, waar Courtny haar ontbijt neer had gezet "dankjewel Courtny " GLimlachte ze naar de vrouw, waarna ze begon te eten

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld