Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De avond was al snel over Amsterdam gevallen. Naylene had zich op tijd klaar gemaakt om uiteten te gaan met Linn. Aan de leugen die middag hadden wel wat voorwaarden gezeten. De twee vrouwen waren dus daadwerlijk uiteten geweest en hadden daarna besloten om Amsterdam in rust te verkennen.
Voor Naylene was deze optie veel beter geweest dan hetgeen wat haar met Ashton te wachten had gestaan. Ergens voelde ze zich gevleid dat hij had voorgesteld om samen wat eten. Het was niet dat ze tegen het hele idee was geweest. De gesprekken die ze samen hadden gevoerd waren prettig geweest en tijdens het eten hadden ze daar vast ook door kunnen boduren. Toch was er ook iets waar Naylene zich niet gemakkelijk bij voelde. Als Ashton de avond als date had gezien, betekende dat ook dat het misschien ergens anders op uit kon lopen en dat was iets waar ze op het moment geen behoefte aan had. In haar ogen, en haar snelle overweging, was het beter geweest om hem dan te vertellen dat ze vanavond druk was.
Naylene had gehoopt dat het daarmee af was gedaan. Morgen was het concert en zowel zij als Linn zouden in de avond terug vliegen naar Los Angeles. Dat betekende dat ze Ashton niet te veel onder de ogen hoefde te zien of dat ze de afspraak hadden kunnen verzetten. Dat was totdat Naylene tijdens het etentje wat ze met Linn had gehad, een telefoontje had gekregen van haar werk. Een cliënt, die voornamelijk werkte in Londen, had hulp nodig bij een zaak. Het kantoor had meteen verteld dat Naylene het op zou pakken. Het zou echter nog een paar dagen duren voordat ze de reis naar Engeland moest maken, wat betekende dat ze zou regelen of ze de komende dagen nog bij Andy, en dus ook Ashton zou blijven.
Om dat alles te vergeten, vooral het feit dat ze Naylene zich best schuldig had gevoeld over haar afwijzing, hadden de vrouwen geprobeerd om een zo’n leuk mogelijke avond van te maken. Ze waren begonnen bij een restaurant, niet heel erg ver weg van het hotel. Daar hadden ze behoorlijk moeten lachen om de nieuwe taal die voor hen had gelegen. Ze hadden woorden uit proberen te spreken, maar het had nergens naar geklonken. Zeker niet nadat ze beiden een paar wijntjes hadden gedronken.
Omdat het daarna nog vroeg op de avond was geweest, hadden ze besloten om een stukje door de stad te lopen, opzoek naar iets wat ze hadden kunnen doen. Ze waren gestuit op een museum. Naylene die net uit had gelegd dat ze hield van musea, was blij geweest dat ze Linn mee had kunnen slepen, toen ze juist langs één van die gebouwen waren gelopen . Al was het niet een museum zoals ze dit had gedachten hadden gehad. Het was een museum geweest waar seks centraal had gestaan, met daarmee de meest vreemde, maar ook interessante dingen.
Zowel Naylene als Linn waren beiden een beetje van hun doen geweest omdat ze niet goed hadden geweten waar ze terecht waren gekomen. Omdat ze het entreegeld toch al hadden betaald, hadden ze besloten om een rondje te lopen. Iets wat alleen nog maar meer op de lachspieren had gewerkt. Normaal nam Naylene hetgeen wat ze zag in een museum behoorlijk serieus. Hier was echter wel te merken geweest dat het niet de reden was om mensen naar binnen te lokken. Ze wilden geld verdienen, terwijl de plaats niet eens heel netjes wat onderhouden en dat er dingen stonden die op het randje waren van wat kon en wat niet.
Het kleine museum had niet veel in zich gehad. Na ongeveer een uurtje stonden de twee nu dan ook weer buiten. Nog steeds lachend.
“Ik kan niet geloven dat de grootste lul echt zo groot is. Je zou echt dagen niet kunnen lopen!” Er hadden replica’s gestaan van genoeg geslachtsdelen. Natuurlijk had het museum ook wat wereldrecords willen showen, in de kamer waar ze allemaal rare weetjes neer hadden gezet.
“Hou op!” Bracht Linn lachend uit. Er waren de hele tijd lachjes over hun lippen heen gekomen, alsof ze twee jonge meisjes waren die per ongeluk naar binnen waren gelopen in iets waar ze eigenlijk helemaal niet mochten zijn.
“Wat het is toch zo?” Naylene keek rond, het was heel wat later geworden, ergens was het gek dat het museum nog open was geweest, maar dat zou in deze regio wel wat normaler zijn. Er was vast nog genoeg te doen. Op het moment wilde Naylene nog wel even rondlopen, voordat ze weer terug zouden naar het hotel, helemaal omdat ze daar van alles moest regelen.
“Zullen we nog een stukje lopen en kijken of we iets tegen komen?” Ze konden altijd nog iets drinken!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De avond was goed begonnen in een restaurant, waar Linn en Naylene dubbel hadden gelegen om de taal van de Nederlanders en hoe ze bepaalde woorden uit moesten spreken. Ze hadden het geprobeerd, maar erg veel goeds was er niet over uit gekomen. Hoe meer wijn ze ook op hadden gehad, hoe grappiger het was geweest om het te proberen. Iedere keer als ze er een kaart bij hadden gepakt, hadden ze elkaar aangesproken, zodat de ander had kunnen luisteren naar wat ze nu weer voor een gek woord hadden gevonden.
De gekke woorden waren nog het meest normale onderdeel geweest van de avond. Linn en Naylene hadden een stuk gelopen en ze hadden besloten om naar een museum opzoek te gaan, omdat Naylene had laten vallen dat ze dat leuk vond om te doen. Linn was de beroerdste niet, dus ze had graag met haar mee gewild om kunst te bekijken. Wat ze hadden gevonden was misschien ook wel kunst te noemen, maar wel een hele vreemde soort. Ze waren op een museum gestuit dat zich volledig had gerecht op seks, met tot aan de vreemdste dingen aan toe. Ergens was Linn wel blij dat ze weer veilig buiten stond.
‘Ja, maar om dat nou zo te zeggen!’ zei Linn lachend, ondanks dat Naylene wel gelijk had gehad. Ze hadden zich een tijdje doen vergapen aan wat er precies had gestaan en hoe groot het wel degelijk was geweest. Ook bij Linn was wel even de gedachte door haar hoofd gegaan dat het op geen enkele mogelijkheid zou moeten passen, waardoor ze weer had moeten lachen. De wijn had hun stemming behoorlijk opgevrolijkt en daardoor hadden ze ook erg moeten lachen om alle speeltjes, feitjes en illustraties die ze hadden gevonden, evenals alle souvenirs die ze hadden kunnen kopen. Als ze nog wat meer drank op hadden gehad, had Linn misschien wel een aantal vreemde magneten gekocht. Gelukkig was ze nog niet zo ver heen.
‘Ja, laten we dat doen!’ Enthousiast liep Linn al een kant op, niet echt wetend waar ze naar toe zou gaan. Ze vond Amsterdam maar een verwarrende stad. Al die straten met grachten leken op elkaar. Welke gracht het ook was, Linn zou ze de volgende dag toch niet meer herkennen. Daarnaast waren de straten ook helemaal niet recht en kwamen ze niet altijd uit op een hoek, zoals dat in Los Angeles was. Gelukkig had Naylene redelijk verstand van kaarten en wegen en had ze, met behulp van Google, redelijk de weg weten te vinden in Amsterdam. Daar was Linn blij mee, want alleen had ze het misschien wel niet gered.
Linn focuste zich op de stoeprand en begon daar op te lopen, omdat die een beter oppervlak had dan de klinkers op de straat. De rand was echter smal, dus ze moest haar armen uitsteken om een beetje balans te houden.
‘Doe voorzichtig!’ riep Naylene haar lachend toe. ‘Dat doe ik toch!’ antwoordde Linn, waarna ze een paar snelle stappen zette op de rand. Er liepen nog veel meer mensen, sommigen moesten zelfs een beetje uitwijken voor de zwaaiende armen van Linn, maar zelf had ze er alleen maar plezier in.
‘Ik denk niet dat dat museum goed zou zijn voor een eerste date. Het is maar goed dat je daar niet met Ashton naar toe bent gegaan,’ zei Linn tegen Naylene. Het leek haar niet verstandig om daar als date naar toe te gaan. Met al die beelden en vreemde dingen. Het was niet eens opwindend. Het was allemaal heel erg raar. ‘Straks was hij er nog onzeker van geworden. Aangezien grootte altijd zo’n ding is onder mannen.’ Linn haalde haar schouders op. Dat was wat ze er van wist. Dat mannen er toch wel heel erg wat om gaven hoe groot alles precies was. Dat terwijl vrouwen daar echt niet zo mee bezig waren. Zo lang het maar niet drie centimeter was, was alles wel goed.
Naylene schoot in de lach om Linn haar opmerking. ‘Dat zou inderdaad niet handig zijn. Ik zou hem niet onzeker willen maken. Gelukkig zouden we alleen maar een hapje gaan eten, dat was tenminste zijn voorstel.’
‘Ik denk dat je hem toch al onzeker hebt gemaakt, en niet omdat je te kritisch naar zijn ding hebt gekeken,’ zei Linn en ze stopte met lopen. ‘Hij keek echt heel erg teleurgesteld toen hij door had dat het een smoesje was!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Hun eerste ontmoeting was niet soepel gegaan. Ze hadden onderwerpen aangesneden die voor hen beiden niet handig waren geweest. Vanavond hadden de twee vrouwen een nieuwe kans gehad en die hadden ze beiden aangegrepen. Samen hadden ze gelachen om de meest stomme dingen, maar ze hadden ook met elkaar kunnen praten. Naylene had het idee gekregen dat ze Linn wel iets beter had leren kennen, ze was een behoorlijke internet sensatie en had genoeg te vertellen. Zelf had ze niet heel veel met make-up, maar Linn kon er met een heerlijk enthousiasme over praten.
Door het museum was het even niet heel erg serieus meer geweest tussen de twee. Het gelach was nu door gegaan en daardoor was het toch iets makkelijker om met elkaar te praten. Nu waren ze ook buiten en voor Naylene voelde dat toch iets prettiger. Er hadden veel toeristen bij in het museum gestaan die behoorlijk wat wiet hadden gerookt. Het was een geur die overal in de stad leek te hangen, waar de roodharige vrouw nog niet echt aan kon wennen.
Nu zouden ze een stuk wandelen, waar ze naar toe gingen wist Naylene nog niet. Hun hotel was een eindje weg, maar het was niet erg om een stukje om te lopen. De stad moest toch iets meer in zich hebben dan alleen maar plaatsen waar wiet kon worden gekocht, rare museums en restaurantjes waar alles veel te vol stond gepropt. Vanuit de boot had de stad er veel belovend uitgezien, dus dat zouden ze nu vast ook ontdekken.
De hele avond had Naylene het onderwerp Ashton nog kunnen ontwijken. Linn had ook wel door gehad dat ze was gebruikt als een smoesje, ondanks alles had ze wel meegeholpen en waren ze uiteindelijk hier geëindigd. Nu leek ze echter nog wat over het onderwerp te zeggen te hebben. Naylene stopte ook met lopen, omdat Linn immers nog tegen haar had gepraat.
“Het was niet mijn bedoeling om hem onzeker te maken en ik denk niet dat het zo heel snel gebeurd.” Naylene had Ashton leren kennen als een persoon die behoorlijk zeker was over zijn zaak. Er was iets aan de manier waarop hij overkwam, er waren vast mensen die het arrogantie waren, maar Naylene wist dat het niet zo was. Hij wist wat hij deed, maar hij wist duidelijk ook dat hij een bepaalde invloed op andere mensen. Niet dat mensen voor hem voelen, maar wel dat mensen zich in hem interesseerde. Naylene viel zeker onder die mensen.
“Maar het was beter op deze manier, zo heb ik hem niet meteen afgewezen, maar er was ook niet echt een kans om een andere keer een afspraak te maken.” Als Ashton dat had gewild, dan had het al moeten gebeuren in de tijd dat ze weer terug waren in Los Angeles. Naylene kende het rooster van Andy, wat betekende dat er nog wat maanden overheen waren gegaan.
“Dat dacht ik in ieder geval. Ik moet langer in Europa blijven, daar ging het telefoontje tijdens het eten over.” Linn was de eerste die het wist, al was het niet echt de bedoeling geweest. Naylene had het liever aan Andy verteld, want ze wilde van hem weten of hij het ook wel een goed idee vond dat ze nog even bleef. Ze kon er immers ook voor kozen om meteen af te reizen naar Londen en daar in haar eentje de komende dagen door te brengen.
“Ik snap het niet? Het lijkt me niet dat je het erg vindt om met hem te gaan eten. Waarom ga je dat niet gewoon doen?”
Naylene haalde haar schouders op. Ze maakte de situatie vast veel moeilijker dan hij daadwerkelijk was. Zo erg was het niet om één avond met Ashton te gaan eten. Het was hetzelfde als wat ze net met Linn had gedaan. De aard van de gesprekken zouden wel wat anders zijn, maar ook zij en Ashton zouden zeker plezier hebben samen.
“Dat is het ook niet, maar eten met jou is anders dan eten met hem. Het is vast gezellig, maar jij hebt geen verwachtingen. Het meeste wat jij kan willen is een vriendschap. Ik weet bij Ashton gewoon dat het niet zo is. Hij vraagt me niet mee omdat we een betere vriendschap op kunnen bouwen. Hij heeft me meegevraagd met andere intenties. Misschien een tweede date, een derde, alles wat daarna komt.” Naylene schudde even met haar hoofd. Ze had haar buik vol van relaties. Het was niet iets wat ze op het moment wilde en ze kon zich niet voorstellen dat Ashton daar iets aan kon veranderen. Ze vond hem zeker aantrekkelijk en als ze hem een paar jaar geleden tegen was gekomen, had ze het aanbod vast geaccepteerd. Nu lag dat wat anders.
“En ik weet dat het daar niet naar uit hoeft te lopen, maar waarom uit eten gaan, proberen te kijken of het zo ver komt en er dan achter komen dat het toch niet gaat gebeuren. Dan kan ik beter nu gewoon besluiten dat het niet gebeurd.” Naylene haalde haar schouders op. Ze wilde niet te diep in gaan op het verhaal en hoopte dat Linn hier genoeg aan had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De avond werd steeds leuker. Linn wilde het geen roddelen noemde, maar ze praatte toch wel graag over de mensen om haar heen. Meestal uit goede bedoelingen, want ze zou nooit iets naars over een ander zeggen. Daarnaast was ze oprecht heel nieuwsgierig naar hoe het tussen Naylene en Ashton was verlopen. Zelf was Linn dol op de liefde, ook al had die haar misschien in de steek gelaten. Er was iets moois en puurs aan, iets wat je soms niet met woorden kon beschrijven. Ze vond het een fijn idee om verliefd te zijn, het maakte haar vrolijk en ze voelde zich dan compleet. Naylene leek dat echter niet zo te ervaren. Ze was zelfs blij geweest dat Ashton niet de kans had gehad om een nieuw voorstel te doen. Tenminste, dat had ze gedacht. Want van wat Linn begreep, zou Naylene nu langer blijven.
‘Oh, echt waar? Dus je blijft nog langer in Amsterdam? Of ga je mee?’ vroeg Linn nieuwsgierig. Ze had niet precies geweten waar het telefoontje over was gegaan dat Naylene had gevoerd, alleen dat het rondom haar werk was gegaan. Nu bleek dat ze in Europa zou moeten blijven.
‘Ik moet naar Londen, maar dat duurt nog een paar dagen. Dus dat wil ik nog met Andy overleggen,’ antwoordde Naylene. Linn knikte begrijpelijk. Al zou Andy het vast niet erg vinden. Ze waren erg goed bevriend en ze leken het altijd erg naar hun zin te hebben samen. Ergens was Linn wel jaloers, want als Naylene nog mee zou gaan, zou ze ook nog naar Milaan en Parijs gaan. Twee steden die Linn ook nog wel eens zou willen bezoeken.
‘Misschien heb ik wel verwachtingen,’ zei Linn lachend, waarna ze met haar wenkbrauwen bewoog. Natuurlijk had ze die niet, niet zoals Naylene die bedoelde. Naylene doelde er vast op dat Ashton misschien wel vaker met haar op date zou willen, of dat hij voor één avond seks zou willen en voor de rest niks. Naylene had het recht om dat te weigeren, dat wist Linn en van dat recht had ze zelf ook wel eens gebruik gemaakt, maar het klonk allemaal een beetje tegenstrijdig.
‘Maar ik snap het niet,’ zei Linn en ze stopte met lopen. ‘Je weet toch nog helemaal niet of er niks gaat gebeuren? Daar kom je pas achter als je met iemand uit eten gaat, of op date. Je kan niet in de toekomst kijken.’ Dat was gewoon onmogelijk. Als Linn dat zelf had gekund, dan had ze ook wel het één en ander op een andere manier gedaan. ‘Kijk, als je niet wil dat er iets gebeurt, dan is dat prima. Volgens mij ben je ook wel zeker genoeg om dat aan een man aan te geven en Ashton lijkt me een persoon die dat wel zal begrijpen, maar het is maar een dinertje. Misschien wilde hij oprecht gezellig met je eten, voor de leuk.’
‘Maar hij doet het niet alleen maar voor de leuk, dat weet ik zeker,’ zei Naylene tegen Linn. Zelfs in haar iets dronken staat kon Linn uit de toon van Naylene halen dat ze er niet verder over door wilde praten. ‘Ik ga gewoon niet op date met iemand als ik weet dat het uiteindelijk toch niks gaat worden.’
‘Ik zou wel weer op date willen,’ verzuchtte Linn. Ook in haar afgelopen relatie was hun laatste date wel event geleden geweest. Ondanks dat ze boos was geworden om Steve en zijn nieuwe relatie, verlangde ze er nu wel weer naar. Misschien juist wel daarom. Omdat er nu een ander meisje was die zich klaar kon maken voor een avondje uit, voor een speciaal persoon. Dat had Linn altijd één van de leukste dingen gevonden om te doen. Om zich volledig op te tutten voor haar vriend, die haar dan had bekeken en haar had verteld hoe mooi ze er uit zag. Nu deed ze het voor haarzelf, maar dat had toch niet hetzelfde effect.
‘Ik vind het altijd leuk om me voor te bereiden op een date. Het kiezen van een outfit, het optutten. Maar ook de dates zelf? Alles is dan nog een beetje onzeker, spannend. En als je elkaar dan leuk begint te vinden, dan wordt dat alleen nog maar meer aangewakkerd. Als iemand me nu mee zou vragen om samen te gaan eten, dan zou ik wel ja zeggen.’ Heel even schoot het beeld van Calum door haar hoofd, die tegenover haar zat aan ene netjes gedekte tafel. Heel even maar, want Naylene verstoorde haar gedachten al met een opmerking.
‘Jij mag wel met Ashton op date, als je dat zo graag wil,’ zei ze op een plagende dood. Linn schoot meteen in de lach en schudde haar hoofd.
‘Nee! Nee, nee. Ashton is niet mijn type. Of eigenlijk weet ik dat niet echt, want ik ken hem niet zo goed, maar goed genoeg om te weten dat ik hem niet ga daten!’ Linn schudde nog maal haar hoofd. Absoluut niet. Het zou daarmee ook haar eventuele kansen verpesten voor het dinertje wat ze zojuist in haar hoofd had gezien.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De twee vrouwen waren zeer verschillend, dat werd ook Naylene steeds duidelijker. De twee verschilden in leeftijd al behoorlijk wat jaren. Wellicht dat hun kijk op het leven beïnvloedde en daardoor ook hun kijk op de liefde van elkaar verschilden. Linn leek er nog een geweldig beeld bij te hebben, wat haar de romanticus maakte van hen twee. Naylene wist ook wat liefde in zich had en dat het zekere mooie kanten had. Ze had echter ook gemerkt dat die mooie kanten op sommige momenten niet genoeg waren.
Naylene wilde Linn niet het plezier ontnemen om te fantaseren over dates, het begin van een nieuwe relatie en alles wat daar bij kon komen kijken. Zelf wilde ze echter niet horen hoe spannend het was, of dat Ashton misschien wel een kans had moeten geven. Ze had het zeker niet erg gevonden om haar avond met hem door te brengen, als er geen verwachtingen aan hadden gezeten. Onbewust waren die er echter altijd wel. Nu zou ze er waarschijnlijk eerlijk over moeten zijn, omdat ze misschien nog een paar dagen met de band door zou brengen en Ashton daardoor de vraag wellicht een tweede keer kon stellen.
De manier waarop Linn duidelijk maakte dat ze niet met Ashton wilde daten, was behoorlijk lachwekkend te noemen. Of het kwam door de hoeveel drank die Naylene al in haar lichaam had, wist ze niet. Ze moest er echter behoorlijk om lachen.
“Komt dat omdat Calum je type is?” Naylene was normaal niet van dit soort gesprekken. Linn was er echter mee begonnen en het leek er wel op dat ze de bassist zag zitten. Ze had hen al verscheidene keren samen gezien. Die middag nog hadden de twee behoorlijk wat plezier gehad op de boot. Naylene wist dat het niet hoefde te betekenen, Linn had immers bij haar gedacht dat zij en Andy een stelletje waren, terwijl dat ook niet zo was. In haar ogen leek het echter wel alsof Linn, Calum zag zitten.
“Wat?” Linn behoorlijk verbaasd te zijn door de vraag, waardoor Naylene alleen nog maar meer moest lachen. Nu zat zelf een beetje in hetzelfde schuitje als ze net had gezeten!
“Calum.” Gaf Naylene nog een keer aan.
“Ja ja, ik weet wie Calum is!” Bracht Linn lachend uit terwijl ze haar handen half in de lucht gooide, waardoor ze zelfs een beetje uit balans raakte. Uit reflex sloeg Naylene haar arm om de Amerikaanse heen, zodat ze niet zou vallen.
“Dankjewel.” Linn keek in de richting van haar voeten, Naylene had zich meteen al afgevraagd of het wel een goed idee was geweest om op hakken door de straten van Amsterdam te lopen en nu was daar wel een goed antwoord op gegeven.
“Maar je maakt me in de war door zo random over iets anders te beginnen!” Linn had zichzelf een beetje herpakt, waardoor ze zich niet alleen zelf kon verdedigen, maar zich ook weer op een normale manier kon voortbewegen.
“Calum is mijn ontbijt buddy. Niet meer dan dat.” Naylene knikte, het ging haar sowieso niet veel aan wat er tussen de twee was. Ze had Linn echter wel even op andere gedachten willen brengen dan haar en Ashton, Calum leek dat met gemak te kunnen doen. Wat haar eigenlijk al wel vertelde dat Linn meer om hem gaf dan ze liet blijken. Ze wilde het echter niet pushen, dat vond ze zelf ook niet fijn en Linn had daarnet ook door gehad dat ze er verder niet over had willen praten. Niet dat Naylene echt het idee kreeg dat Linn er helemaal niet over wilde praten, maar misschien was ze zelf nog niet achter hetgeen wat ze voelde.
In een gemakkelijke stilte liepen de twee vrouwen verder. Amsterdam was geen makkelijke stad, mede door de vele grachten die de straten blokkeerden, doordat je niet zomaar naar de overkant kon, daarvoor moest je eerst een brug vinden. Voor mensen die nog nooit eerder in de stad waren geweest, zorgde dat nog wel eens voor verwarring. Zelfs voor Naylene, die best een redelijk gevoel had voor richting. Nu waren ze beiden niet echt op zoek naar iets, misschien dat ze ergens nog iets konden drinken.
Zo kwamen ze uiteindelijk uit bij de buurt waar veel toeristen, vooral de mannelijke. Er stonden veel vrouwen, die schaars gekleed waren, voor de ramen. Veel mensen vergaapten zich er letterlijk aan. Her en der was niemand te zien, wat natuurlijk betekende dat er klandizie was.
Linn leek zich iets later te beseffen waar ze precies waren. “Oooh. Oké.” Bracht ze ineens lachend uit.
“Nay, waar neem je me overal mee naar toe?! Dit is wel een hele spannende eerste date.”
Ook de twee nieuwe vriendinnen, waren benieuwd hoe het er allemaal uitzag. Daarom keken ze ook bij de verschillende vrouwen naar binnen.
“Is het gek dat ik de neiging krijg om hun make-up te doen?” Het was zeker niet iets wat in Naylene haar hoofd op kwam, maar aangezien Linn vaak genoeg met make-up bezig was, schudde ze haar hoofd.
“En dat ik wil weten waar ze sommige van die dingen hebben gekocht?”
“Ga het vragen?”
“Wat, nee joh ben je gek!”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Een leuke avond met veel gelach, wijn en gepraat had zo ook zijn nadelen. Eén van die nadelen was dat Linn nauwelijks in slaap had kunnen komen en erg moe wakker was geworden, in combinatie met een hoofdpijn en het gevoel alsof al haar spieren pijn deden. Het had even geduurd voordat ze haarzelf op had kunnen brengen om uit haar bed in de Amsterdamse hotelkamer te komen en zich aan te kleden. Op dit moment was ze erg blij met één van de hoodies die de band verkocht als merch. Die had ze snel aangetrokken en ze had met moeite een foundation op haar gezicht gesmeerd die iets minder dekte. Ze had haar haren in een staart gebonden en was naar beneden gegaan, omdat er toch iets was wat ze niet wilde missen.
Het was haar laatste dag op de tour. Na de show zou ze vrijwel meteen moeten vertrekken naar het vliegveld, waar ze weer terug zou vliegen naar Los Angeles. Dat betekende dat dit haar laatste ochtend was. Haar laatste kans op een ontbijtje met Calum. De rustige momentjes die ze in de afgelopen week zo was gaan waarderen. Ze wist niet of ze hem officieel al een vriend kon noemen, maar ze hoopte van wel. Calum was een hele lieve, eerlijke jongen. Daarnaast was hij ook erg duidelijk. Je kon aan hem zien of hij ergens behoefte aan had of niet. Er waren ook wel momenten geweest waarop hij zich expres terug had getrokken uit de drukte. Op andere momenten was hij juist erg blij met wat gezelschap.
In de ontbijtzaal had Linn een snee van wit brood gepakt, samen met een klein, rechthoekig pakje waarop ook een snee brood stond, met daarop kleurige sprinkels. Ze had er nog een kuipje boter bij gepakt en alvast koffie gehaald voor haarzelf en Calum. Ze wist niet of ze op dit moment iets wilde eten, maar ze vond dat ze het moest proberen. Zeker na het vettige eten wat ze nog samen met Naylene had gehaald. Ze hadden zich vergaapt aan de zogenaamde trekmuur, waar allerlei snacks in hadden gelegen.
Linn had plaats genomen aan een tafeltje. Ze smeerde de boter op haar boterham en strooide vervolgens de gekleurde sprinkels e overheen. Ze maakte haar vinger nat en dipte daarmee op de gevallen stukjes op haar bord, waarna ze die naar haar mond bracht.
‘Morgen,’ groette een bekende stem haar. Linn keek op en zag Calum. Ondanks dat hij er ook moe uit zag, leek hij zich beter te voelen dan dat Linn dat deed.
‘Goedemorgen,’ antwoordde Linn, waarna ze de kop koffie naar Calum toe schoof. Haar stem klonk echter nergens naar, dus sloeg ze haar hand voor haar mond, waardoor zelfs Calum op de vroege ochtend moest lachen. ‘Een te leuke nacht gehad?’
Linn knikte. Ze had het oprecht heel erg leuk gehad met Naylene. Ze had in tijden niet zo hard gelachen, zelfs niet met Crystal. Linn had in haar dronken bui geroepen dat ze Naylene nog wilde opzoeken in Los Angeles, maar dat had ze wel echt gemeend. Naylene was leuk gezelschap. Ze hoopte dat de advocate ook zo over haar dacht.
Linn pakte een mes en sneed haar boterham schuin door midden, zoals haar vaders dat ook altijd voor haar hadden gedaan, als ze deze speciale traktatie voor haar klaar hadden gemaakt. Het kleurrijke bordje leek ook Calum zijn aandacht te trekken. ‘Is dat-’
‘Fairy Bread,’ antwoordde Linn. ‘Mijn vaders komen uit Australië. Uit Queensland. Ze maakten dit vroeger wel eens voor me. Op mijn verjaardag, bijvoorbeeld.’ Het broodje zoetigheid was een Australische lekkernij die vaak werd gemaakt voor kinderfeestjes. Ieder kind in Australië kende het dan ook wel. Linn was er zelf niet opgegroeid, maar haar vaders kwamen er vandaan en zo had ze er wel over geleerd.
‘Ik wist niet dat ze daar vandaan kwamen,’ zei Calum, waarop Linn haar schouders ophaalde. Ze had het ook nog niet eerder verteld. ‘Maar mijn zus was er altijd dol op,’ zei hij, waarna hij knikte naar het bord van Linn. Daarna nam hij een slok van de koffie die ze voor hem had gehaald.
‘Heb je een zus?’ vroeg Linn aan hem. Hun gesprekken waren altijd oppervlakkig geweest, niet te moeilijk voor in de ochtend. Ze hadden het nooit echt over hun familie gehad. Dat Calum een zus had, was dus compleet nieuwe informatie voor haar. Het maakte Calum echter nog iets liever. Dat hij zo’n klein feitje deelde over zijn zus. ‘Wat is haar naam?’ vroeg Linn geïnteresseerd, desondanks haar kater.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Tijdens de meeste tours deed de groep Amsterdam wel aan. Voor hen allen was het een bijzondere plaats, om verschillende redenen. Calum vond het hele idee van de stad bijzonder. In deze stad werd men eerder in het Engels aangesproken, iets wat bijzonder was voor een niet Engelstalig land. Het grootste deel van de stad bestond uit toeristen. Mensen die allemaal werden getrokken door de vrijheid die de stad te bieden had.
Ook Calum had van die vrijheid genoten. Het was de bedoeling geweest dat Ashton gisteravond uit eten zou gaan met Naylene. Die had echter plannen gehad met Linn. Iets wat wel echt de waarheid was, dat was wel te zien aan de staat waarop Linn nu tegenover hem zat. Calum had echter een goede vriend willen zijn. Om zijn vriend een hart onder de riem te steken, waren ze met z’n tweeën uiteten geweest, waarna ze vervolgens hun weg hadden gemaakt naar een coffeeshop. Daar hadden ze misschien wat iets te lang tijd doorgebracht, maar ze hadden het goed naar hun zin gehad en beiden hadden ze niet ingezien waarom ze op tijd terug zouden moeten gaan.
Nu voelde Calum wel dat het behoorlijk laat was geworden. Toch had hij zichzelf uit bed getrokken. Hij wist dat vandaag de laatste dag was dat Linn met de groep mee zou reizen. In de afgelopen twee weken hadden de twee vaak genoeg samen aan de ontbijttafel gezeten. Calum was de aanwezigheid van Linn gaan waarderen. Vaak genoeg hadden ze in stilte gezeten. Soms was er wel wat gepraat, maar allemaal makkelijke gesprekken. Linn leek zijn aanwezigheid ook te waarderen, anders had ze nooit een kop koffie voor hem klaar gezet.
Voor hun laatste dag leek het alsof ze beiden iets meer behoefte hadden aan een gesprek, ondanks dat het voor hen beiden laat was geworden. Nu konden ze het er natuurlijk ook nog van nemen. Calum wist dat hij Linn wel zou gaan missen,vanaf morgen zou de stoel tegenover hem immers leeg zijn.
Het idee aan zijn zus deed Calum glimlachen. Ze hadden het altijd goed met elkaar kunnen vinden, natuurlijk was er wel eens wat voorgevallen, maar dat deed het altijd tussen broers en zussen. Dan was er geschreeuw in huis geweest, maar al snel hadden ze dan ook weer lachend op de bank kunnen zitten.
Nu zag Calum haar niet vaak. Mali woonde immers in Londen, terwijl hij zelf in Los Angeles woonde. Dan moesten ze een behoorlijke tijd reizen voordat ze bij elkaar konden zijn. Ze probeerden het wel, vooral zij kwam regelmatig naar Los Angeles. Calum was behoorlijk gehecht aan een vertrouwde omgeving, iets wat zijn huis hem wel kon bieden. Daarbij had hij Duke, wie hij niet mee kon laten vliegen.
“Ja, ze heet Mali-Koa. Mali.” Calum vond het wel prettig om er met Linn over te praten, ze keek hem behoorlijk geïnteresseerd aan.
“Dat is zo’n mooie naam!” Calum knikte, zelf had hij daar natuurlijk niet veel mee te maken gehad. Zijn ouders hadden voor hen beiden echter wel een niet zo’n heel veel voorkomende naam gekozen. Terwijl ze dat zelf eigeniljk helemaal niet hadden.
Calum zag dat Linn wat bedenkelijk keek. “Wat is er?” vroeg hij lachend.
“Klopt het dat ik de naam op je arm heb zien staan?” Linn leek een beetje verlegen te zijn om het te vragen, alsof ze het misschien verkeerd had gezien. Iets wat ze echt niet had. Calum bevestigde dat dan ook al snel door te knikken.
“Ja dat klopt. Zo is ze nog een beetje bij me.” Ergens klonk dat misschien dom, maar voor Calum voelde dat wel zo. Dat was ook de reden dat hij de initialen van zijn ouders had laten tatoeëren. Al behoorlijk lang
“Ik heb hem al wel een tijdje, toen we begonnen met reizen al. Maar nu is het eigenlijk nog fijner. Ze woont in Londen en is druk bezig met haar eigen muziek, waardoor we elkaar niet heel erg vaak zien.” Calum vond het jammer, maar hij was ook heel erg trots op hetgeen wat zijn zus aan het doen was. Ze spraken elkaar vaak genoeg, om elkaar een update te geven over hoe hun leven liep.
“Ik kan niet wachten totdat we in Londen zijn. Ze komt bij de show kijken en ik ga proberen om zoveel mogelijk van de vrije tijd met haar door te brengen.” Iets wat wel mogelijk was, al waren er ook al weer interviews ingepland.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Crystal had haar gelijk gehad. Het uitje naar Europa had Linn wel degelijk goed gedaan. Ze was erg blij dat ze eventjes uit haar eigen omgeving was vertrokken, om al het nieuws hier te aanschouwen. Aan de ene kant was ze blij dat ze weer terug zou gaan naar Los Angeles. Door alles in Europa, de mensen en hetgeen wat ze had gezien, zat haar hoofd weer vol met nieuwe ideeën voor haar YouTube-kanaal. Aan de andere kant vond ze het jammer terug te moeten gaan, want dat zou betekenen dat ze een aantal mensen zou moeten missen. Eén van die mensen zat nu tegenover haar. Ze had het idee dat ze gevoelens voor hem had ontwikkeld, in ieder geval vriendschappelijke. Ze zou hem gaan missen en ze hoopte dat ze hem een keer op zou kunnen zoeken in Los Angeles, als hij daar behoefte aan zou hebben. Voor nu hadden ze nog hun laatste ontbijtje samen in Amsterdam.
‘Ze heeft veel geluk met een broer zoals jij.’ Calum praatte over zijn zus met een bepaalde glinstering in zijn ogen. Hij hield van haar. Zoveel zelfs dat hij het belangrijk had gevonden om zichzelf er aan te herinneren dat zijn zus altijd bij hem zou zijn, ook als ze aan de andere kant van de wereld zat. Het maakte hem zo lief en kwetsbaar dat Linn hem eigenlijk gewoon op wilde tillen en knuffelen, al zou dat fysiek onmogelijk zijn.
‘Ik heb geluk dat ik haar heb.’ Het waren de laatste woorden die er voor nodig waren geweest om Linn het gevoel te geven dat ze letterlijk aan het smelten was en ze ergens onder de tafel zou belanden. Het kon haast niet mogelijk zijn dat er iemand was die zo lief en bedachtzaam was. Tot nu toe had ze nog weinig fouts aan hem kunnen ontdekken. Dat betekende echter niet dat hij die kanten niet had. Linn wist ook wel hoe belangrijk het was om jezelf te presenteren naar de wereld. Je wilde toch graag de leukste kanten van jezelf laten zien. Dus misschien deed Calum dat ook wel.
‘Ze klinkt als een geweldig persoon. Ik kan zien dat je echt dol bent op haar. Ik hoop dat jullie samen wat tijd door kunnen brengen in Londen.’ Linn glimlachte eventjes. Zelf had ze geen idee hoe het was om een broer of zus te hebben. Ze had er vroeger wel eens naar gevraagd, maar ondertussen was ze blij dat ze altijd met z’n drietjes waren geweest. ‘Jammer dat ik haar niet te zien krijg, maar ik weet zeker dat ze de show ontzettend leuk gaat vinden.’
Zelf had Linn ontzettend genoten van alle shows die ze had gezien. Ze was de muziek gaan waarderen en er echt van gaan houden. Iedere avond leek een andere show te zijn en ze zag hoe de gehele band, dus ook Calum, er van genoot om op het podium te staan. Als zijn zus dat ook zou zien, zou ze zicb vast erg gelukkig voelen. Er was niks mooiers om te zien dat iemand om wie je gaf, zo blij was met iets.
Voorzichtig nam Linn een hapje van haar brood. De sprinkels vielen van haar brood af, maar van wat er nog op zat, was genoeg zoetheid. Misschien wel te, want Linn legde het broodje weer terug op het bord. Snel pakte ze haar koffie, maar die smaakte juist weer iets te bitter nadat ze de zoetigheid had geproefd.
‘Ik vond het heel erg fijn dat we een paar keer samen hebben kunnen ontbijten,’ bekende Linn. Voor haar had het best veel betekend. De eerste keer was op de ochtend geweest dat ze niet eens echt goed in haar vel had gezeten, door de ruzie die ze met haar ex had gehad. Op de andere ochtenden had ze het vooral erg gezellig gevonden en had ze genoten van Calum zijn aanwezigheid. Daarnaast had hij ook nog eens klaar gestaan voor haar op de avond van haar verjaardag. Dat had hij nooit hoeven doen, maar hij had het wel gedaan en dat waardeerde ze ontzettend.
‘De eerste keer, in Stockholm, toen was ik zo vroeg wakker omdat ik ruzie had gehad met mijn ex. En ik voelde me echt zo shit, maar een simpel ontbijtje heeft me toen wel echt goed gedaan, en je was echt een schat voor me tijdens mijn verjaardagsfeestje.’ Calum verdiende het om te weten wat zijn acties met haar hadden gedaan, hoe goed ze haar hadden geholpen in die paar dagen tijd. ‘Wat ik probeer te zeggen is: je bent echt een goed persoon Calum. En ik denk dat ik dat wel ga missen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ondanks dat het tweetal de afgelopen weken bijna iedere ochtend met elkaar hadden gezeten, wisten ze niet heel veel van elkaar. Zo had Calum niet geweten dat Linn haar vaders oorspronkelijk uit Australië kwamen. Linn had op haar beurt niet geweten dat Calum een zus had gehad. Iets wat ook wel logisch waren. Veel van de ochtenden waren in gemakkelijke stilte door gebracht. Als ze al hadden gepraat, was het over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen geweest. Veel over hun eigen leven hadden ze niet aan elkaar verteld. Toch hadden ze beiden genoten van de kleine momentjes die ze samen hebben gehad. Iets wat Linn, Calum zelfs vertelde.
De momenten die Linn omschreef had Calum gezien als momenten van een simpel gezelschap. Ze hadden bij haar echter wel echt een verschil betekend. De eerste dag had ze zelfs over haar ex ingezeten. Natuurlijk had hij tijdens haar verjaardag kunnen zien dat Linn het niet heel erg leuk had gevoeld, hij had niet gedacht dat hij het met een simpel gesprek wat beter had kunnen maken. Wat hem echter wel was gelukt, genoeg zelfs om Linn te laten vertellen dat ze hem een goed persoon vond. Omdat Calum niet heel erg goed was met complimenten, kreeg hij een verlegen glimlach om zijn lippen, terwijl hij hoopte dat hij er niet al te ongemakkelijk uit zag.
“Ik heb ook genoten van onze ontbijtjes.” Gaf hij op zijn beurt toe. Hij wilde Linn wel bedanken voor de afgelopen dagen. Ze was een van de weinige mensen de door had dat er soms niet gesproken hoefde te worden als het even stil was. Stilte kon juist iets moois zijn, iets fijns. Iets wat ze samen wel hadden bewezen.
“Je bent goed gezelschap en ik vind het fijn dat je door hebt dat rust niets ergs is. Dat het niet erg is om hier stil tegenover elkaar te zitten. Niet iedereen heeft dat door.” Het had ook wel een tijdje geduurd voordat Ashton had begrepen dat stilte soms goed was. Soms liet hij zijn beste vriend ook maar gewoon los gaan. Het was op sommige momenten zelfs nodig.
“En ik ben blij dat er een beetje voor heb kunnen zorgen dat je je iets beter voelde.” Dat was niet iets wat Calum bewust had gedaan. Linn had blijkbaar net zoveel behoefte gehad aan de rust. Misschien wel de gezelschap van iemand. Calum vond het in ieder geval fijn om te horen dat ze het prettig had gevonden en ook van zijn kant wist hij zeker dat hij dit wel ging missen.
“Ik ga dit ook missen.” Morgen zou hij niet in een hotel zitten, waarschijnlijk ergens in de bus. Maar voor de rest van de weken had hij wel genoeg plaatsen waar hij in zijn eentje zou zitten. Niet dat hij helemaal in zijn eentje hoefde te zitten. Het was toch wel iets anders dan met Linn hier zitten.
Calum nam nog een slok van de koffie. Vandaag waren ze veel later dan dat ze normaal aan het ontbijt zaten. Op de een of andere manier hadden ze elkaar alsnog gevonden. Iets wat eigenlijk best grappig was. De laatste was dat voor hen beiden wel fijn, dat hadden ze net beiden wel aangegeven. Waar ze er mee naar toe gingen, wist Calum ook niet. Hij kon het wel voor zich zien dat hij en Linn vrienden konden worden, maar dat ging ook niet van de ene op de andere dag.
“Meer ik denk dat we elkaar wel weer gaan zien.” Ze hadden dezelfde vrienden. Calum wist dat Michael en Crystal iets minder vaak te vinden waren op de plekken waar hij zich wel vaker bevond. Hij wist nu echter wel dat Linn dat soort dingen ook wel leuk leek te vinden, ze leek zich ook te hebben vermaakt met Naylene gisteravond en iets zei Calum dat ze niet samen alleen in een restaurant hadden gezeten.
“Misschien kunnen we nummers uitwisselen?” Calum pakte zijn telefoon al uit de zak van zijn trainingsbroek en schoof die in de richting van Linn. Heel veel had hij er niet op te verbergen, zeker omdat hij er vanuit ging dat ze netjes alleen haar nummer er in zou zetten en dat het daarmee klaar zou zijn.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Door de tour heen kwamen er soms mensen bij, anderen verdwenen weer. Zo had de groep in Amsterdam afscheid moeten nemen van Linn, maar nog niet van Naylene. Iets wat in eerste instantie wel zo had moeten zijn, maar Ashton had van Andy te horen gekregen dat de advocate nodig was bij een cliënt in Londen. Omdat die afspraak pas over een paar dagen stond, had ze nog mee kunnen reizen naar zowel Milaan als Parijs. Dat had Ashton de kans gegeven om aan Naylene te laten zien dat hij zich niet tegen zou laten houden door haar afwijzing en nog steeds graag met haar in gesprek wilde geraken over allerlei onderwerpen. Nu hij van Andy wist dat ze niet echt fan was van een date, al had hij hun avondje uiteten nog niet eens zo willen noemen, wist hij wel dat hij de vrouw met iets meer voorzichtigheid zou moeten benaderen.
De groep was afgereisd naar Parijs. Het was de één na laatste show in Europa. Hierna zouden ze alleen nog naar Londen gaan. Veel tijd om te rusten zouden ze echter niet hebben, want over een paar dagen zouden ze al een show hebben in Noord-Amerika. Pas na alle shows die ze daar zouden spelen, zouden ze even de tijd krijgen om bij te komen van de overweldigende tour die ze nu hadden.
De afgelopen paar dagen waren echter wel rustig verlopen. Pasen had er tussen gezeten, waardoor ze een stuk of vier dagen zo goed als vrij hadden gehad, op een paar vreemde interviews na. Ze waren in de middag aangekomen in Parijs en zoals bijna iedere avond had Andy hen wel weer opgetrommeld om buiten te filmen, maar tegelijkertijd ook om de stad te bekijken. Momenteel stonden ze op het grote plein voor de Eifeltoren. Enkele seconden geleden waren de lampen al aan gegaan, wat een prachtig moment was geweest. Ook dat had Andy op de film weten te krijgen. Iedereen had even een moment genomen om er naar te kijken. Luke samen met zijn vriendin Sierra, net als Michael en Crystal. Ook Naylene had er naar gekeken, samen met Andy.
Nu stond Ashton weer voor de camera, samen met zijn drie vrienden. Allemaal hadden ze een roos vast. Het was hen ondertussen ook al opgevallen dat alle fans bij iedere show een roos voor hen mee hadden genomen, soms zelfs hele boeketten. Ook in hun kleedkamer hadden ze vaak genoeg een boeket met rozen zien staan, maar tot nu toe waren ze altijd van Linn geweest, om hen te bedanken voor de fijne tijd en dat ze überhaupt mee had gemogen. Al had Ashton het idee dat ze stiekem vooral bedoeld waren voor Calum. Ashton had toch het idee dat er iets tussen hen was ontstaan, in ieder geval vanaf haar kant. Calum wild eer echter niet veel over kwijt.
‘Doe maar gewoon iets met die rozen, jongens!’ zei Andy, die vervolgens op iedereen inzoomde. Luke stond er als een echte charmeur bij, maar misschien was dat ook niet moeilijk als zijn vriendin van een afstandje toekeek. Zowel hij als Calum stopten de roos zelfs eventjes in hun mond, waardoor Ashton moest lachen. Toen hij uiteindelijk aan de beurt was, keek hij heel even over de camera van Andy heen, naar Naylene. Ze was bij lange na niet zijn vriendin, maar als hij de roos op dit moment aan iemand zou moeten geven, dan zou hij bij Naylene belanden.
Ashton focuste zich snel weer op de camera en speelde een beetje met de roos door hem voor zijn gezicht te houden. Vervolgens bracht hij hem naar de camera toe en tikte hij met de roos op de bovenkant van de lens van Andy.
‘Ik denk dat ik daar wel iets mee kan, dankjewel!’ zei Andy, die zijn camera liet zakken. De groep spreidde zich een beetje uit. Luke en Michael voegden zich weer bij hun vriendinnen en Calum liep er achteraan, om vervolgens zijn telefoon er bij te pakken. Wellicht om de Eifeltoren nog eens zelf te fotograferen.
‘Hé jongens, willen jullie nog uit?’ vroeg Ashton aan de hele groep. Ze hadden maar een aantal kansen om uit te gaan tijdens een tour als deze. Vanavond was zo’n kan. Ashton had zelfs al een idee van waar hij naar toe wilde. Hij wist wel zeker dat hij niet iedereen mee zou krijgen, maar dat hoefde ook niet. Eigenlijk hoefde hij maar twee mensen mee te krijgen.
Michael en Crystal zeiden al nee, zoals Ashton had verwacht. Ook Luke en Sierra trokken zich terug. Die wilden liever zelf nog even door de stad lopen en Calum wilde graag terug naar het hotel. ‘Dan blijven jij en Red over,’ zei Ashton tegen Andy. ‘Ik zat te denken dat we wel naar de Moulin Rouge konden gaan.’
‘Moulin Rouge?’ herhaalde Andy, terwijl hij zijn camera opborg.
‘Ja! Ik heb dat nou altijd al eens een keer willen aanschouwen. Het is een vorm van kunst die veel te ondergewaardeerd wordt.’ Ondanks dat het misschien niet de enige reden was dat Ashton naar de dansende vrouwen wilde kijken, was het wel de grootste en meende hij wat hij zei. Het was echt een vorm van kunst.
‘Ik zal het aan Nay vragen,’ zei Andy, die zijn vriendin vervolgens wenkte.
‘Wat is er?’ vroeg Naylene, terwijl ze de twee mannen aankeek. ‘Ashton wil graag naar de Moulin Rouge en wij zijn de enige twee die daar nog geen excuus voor hebben verzonnen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene was dankbaar dat ze nog een paar dagen had mogen doorbrengen met de groep. Ze was ook begripvol geweest als dat niet het geval was geweest. In dat geval had ze vast een vliegtuig naar Londen genomen en had ze zich daar in haar eentje vermaakt. Naylene had nu echter Pasen kunnen vieren met Andy. Niet dat ze daar veel aan deden, ze waren ergens gaan ontbijten en hadden vervolgens de hele dag rondgetrokken. Zoals wel zoveel dagen voorbij waren gegaan, als ze er de tijd voor hadden gehad in ieder geval.
Vandaag was één van haar laatste dagen met de groep. Toen Andy iedereen bijeen had geroepen om naar buiten te gaan, had ze dan ook niet heel erg veel keuze gehad. Ondanks dat ze hem wel even uit had gelachen toen hij haar had verteld dat hij de romantische sfeer van Parijs had willen vangen. Het was iets waar Naylene niet in geloofde. Voor haar was het moeilijk te begrijpen dat de stad waar ze zich nu in bevond, meer romantisch was dan de andere steden die ze de afgelopen tijd hadden bezocht. Ze was niet van de meeste romantische gebaren, maar ze wist zeker dat wanneer mensen van elkaar hielden, de stad waar ze zich in bevonden, niets uitmaakte. Wanneer ze maar samen waren.
Andy had echter gestaan op de romantiek, ze waren naar de Eiffeltoren gereden en er waren zelfs rozen bij betrokken geweest. Alle vier de mannen hadden om en om naar voren moeten lopen naar de camera, hadden aparte beelden gemaakt. Naylene had er even naar gekeken, zeker toen de Eiffeltoren haar was beginnen te vervelen. Het was geen plaats die ze zelf uit had gekozen. Het enige wat ze wel zou willen, was de stad vanuit het gebouw bekijken. Op deze manier was het hoge bouwwerk, voor haar niet heel erg boeiend. Daarom had ze zich af en toe op Ashton gerend, er was geen ontkennen aan dat hij er goed uit zag, zeker in de blouse die hij aan had.
Gelukkig voor Naylene leek Andy klaar te zijn met zijn opnames, waardoor de groep zich al een beetje verspreid had. Ergens had ze wel verwacht dat ze deze avond nog ergens anders naar toe zouden reizen, daar had ze zich op ingesteld. Ashton was diegene die met het plan kwam, maar niet iedereen leek er voor in te zijn. Zelfs Calum leek niet mee te willen gaan. Dat terwijl Naylene het idee eigenlijk best goed vond. De Moulin Rouge was een plaats die misschien enigszins leek op de straten waar ze enkele dagen met Linn had gelopen. Dit was echter heel anders, het cabaret verzorgde avonden achter elkaar optredens die goed bezocht werden en echt niet omdat de vrouwen er halfnaakt liep. Er was genoeg te zien, de dans, de hele sfeer. Het was iets waar Naylene best benieuwd naar was.
“Ja, laten we gaan.”
“Wat?” Vroeg Andy iets wat verbaasd, hij had duidelijk niet verwacht dat Naylene in zou stemmen met het idee van Ashton.
“Ja, het lijkt me heel bijzonder. Het is een vorm van kunst. Dus dat moet jou ook aanspreken toch?” Zo zag ze het wel. De vrouwen stonden daar niet op het podium, puur en alleen voor het vermaak van mannen, of vrouwen, die er kwamen om naar hun lichamen te staren. De manier van dans was vast bijzonder. De muziek zou heel wat toe kunnen voegen, het ging om de hele ervaring.
“Dat was precies wat ik zei!” Ashton leek blij te zijn dat Naylene in had gestemd met het idee. Naylene was ook wel blij dat ze in had gestemd met het idee. Gelukkig zag ze aan Andy dat hij uiteindelijk ook wel overging, wat betekende dat ze met z’n drieën zouden gaan. Dat zorgde bij Naylene voor heel wat meer gemak. Het was niet zoals het etentje waar Ashton haar voor had gevraagd. Sinds Amsterdam hadden ze het er beiden niet meer over gehad. Ergens was Naylene best opgelucht dat hij haar niet nog een keer had gevraagd om met hem mee te gaan.
“Laten we gaan!” Ashton legde zijn armen om zowel Naylene als Andy heen, zodat hij ze mee kon nemen in de richting van de taxi’s. Het was een komen en gaan van de auto’s. Hordes met toeristen kwamen er vandaan, waardoor het nu behoorlijk druk was voor het bouwwerk. Gelukkig betekende het voor de kleine groep ook dat ze makkelijk een taxi hadden gevonden.
Naylene eindigde in het midden van de taxi. Ze kon het niet laten om af en toe opzij te kijken naar Ashton. Ze kon niet ontkennen dat ze hem aantrekkelijk vond, iets wat ze alleen nog maar meer was gaan zien in de afgelopen dagen. Ze wist echter niet of ze er iets mee moest doen of het op deze manier moest laten.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ashton had geweten dat het behoorlijk wat lef had gevraagd om aan een vrouw voor te stellen om de Moulin Rouge te bezoeken. Er zouden zeker vrouwen zijn die zouden roepen dat het respectloos en belachelijk was, maar hij had gehoopt dat Naylene daar niet onder zou vallen. Dat ze juist in zou zien dat het een vorm van entertainment en kunst was, die moest worden gewaardeerd. Gelukkig had hij zijn gelijk gekregen. Naylene had zelfs erg enthousiast gereageerd, wat Ashton toch een klein beetje hoop gaf. Hij wist dat hij niets van de avond moest verwachten, zeker omdat Andy hen ook zou vergezellen, maar Naylene was overduidelijk niet klaar met hem. Dat was het belangrijkste.
Hij wist dat hij haar eigenlijk al uit zijn hoofd had moeten zetten. Ze had hem, vrij duidelijk, afgewezen toen hij haar mee had gevraagd om samen wat te gaan eten. Dat ze Linn als excuus had gebruikt, had hij ook wel door gehad. Hij was niet blind. Hij had kunnen zien dat Linn niet volledig had begrepen waar Naylene het over had gehad, maar als een echte vriendin was ze Naylene te hulp geschoten. Als Naylene die avond er na was vertrokken, was het Ashton misschien ook wel gelukt om haar te vergeten en te doen alsof hij haar nooit mee uit had gevraagd. Nu ze echter nog een paar dagen extra was gebleven, was dat voor hem een onmogelijke opgave geworden.
Er was iets aan Naylene waardoor Ashton zijn aandacht constant naar haar ging. Zelfs als ze niets meer deed dan kijken naar de Eifeltoren, of praten met haar beste vriend. Ze kreeg altijd zijn aandacht. Hij was zo nieuwsgierig naar haar. Naar haar leven in Los Angeles, naar hoe ze precies tot dit werk was gekomen. Hij wist dat ze had gestuurd in Amerika, maar waarom juist daar? En wie had er in haar tienerbrein weten te planten dat ze advocaat had willen worden? Hij wilde horen over haar familie en haar vrienden, de gedachten die door haar hoofd gingen en de muziek waar ze op danste als ze dacht dat niemand keek. Kortom: hij wilde haar leren kennen. Hij hoopte dat hij daar vannacht eindelijk de kans voor zou krijgen.
De taxirit was lang, maar totaal niet onprettig. Naylene zat tussen de twee mannen in, waardoor het wellicht een beetje krap was, maar niemand leek er echt erg in te hebben. Ashton had voornamelijk naar buiten gestaard, naar alle lichten gekeken. Iedere keer als hij iets had gezien wat het bespreken waard was geweest, had hij Andy en Naylene aangesproken en er naar gewezen.
Uiteindelijk waren ze in de welbekende straat aan gekomen. Het rode licht van de molen was al te zien, net zoals de neon-letters. Buiten stond een kleine rij, maar Ashton wist zeker dat het niet al te lang zou duren voordat ze binnen zouden zijn. Hij betaalde de taxi en stapte uit, zodat hij de deur open kon houden voor Naylene.
‘Voorzichtig, de klinkers zijn een beetje glad,’ waarschuwde hij haar. De straten van Parijs waren niet van beton, zoals in Los Angeles. Er lagen overal klinkers, zeker op de delen waar de auto’s niet konden komen. Zo was het eigenlijk in heel Europa, had Ashton opgemerkt.
Met z’n drietjes zochten ze het einde van de rij. Voor hen stonden voornamelijk toeristen, aangezien Ashton nergens iemand Frans hoorde praten. Hij hoorde Engels en een aantal andere talen. ‘Hebben jullie de film eigenlijk gezien?’ vroeg Andy, waarop Ashton enthousiast knikte.
‘De regisseur komt uit Australië! En er zitten veel goede nummers in. Twee van Bowie zelfs!’ zei Ashton enthousiast. Het bekendste nummer uit de film was waarschijnlijk Lady Marmalade, van Pink, Christina Aguilera en Lil’ Kim. Toch vond Ashton de nummers van Bowie een stuk beter. Hij had de film pas enkele jaren geleden gezien, maar de nummers had hij al gekend en ze waren hem, zeker in combinatie met de film, bij gebleven.
‘Hebben wij hem niet samen gekeken? Een keer tijdens één van de filmfeestjes die altijd werden gehouden bij jou op de hal?’ vroeg Naylene aan Andy, waarschijnlijk doelend op de universiteit waar Andy op had gezeten. Ashton had altijd het idee dat dat soort dingen alleen maar in films gebeurden, maar blijkbaar was het echt een ding om dat soort feestjes te houden.
Ze kwamen aan bij de entree, waar Ashton drie keer de prijs betaalde, zodat ze allemaal naar binnen konden. De show zou over dertig minuten beginnen, wat betekende dat ze voor nu nog in de bar zouden kunnen genieten van een drankje of iets te eten, als dat was wat ze graag wilden. Binnen was het licht gedimd. Er klonk Franse muziek op de achtergrond die Ashton niet volledig begreep, maar het bracht hem wel in de sfeer.
Met z’n drietjes zochten ze een tafeltje op. Andy legde zijn camera op de tafel, waar hij gelukkig geen problemen mee had gekregen bij de ingang. ‘Ik haal wel het eerste rondje. Ash?’ De fotograaf keek vragend zijn kant op. Hij wist natuurlijk al wat hij voor Naylene kon halen. ‘Doe maar een bourbon,’ liet Ashton hem weten.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De twee vrienden hadden nog wel besproken wat er in Amsterdam was gebeurd. Andy had Naylene er op aangesproken dat ze een smoes had verzonnen om niet met Ashton uit eten te hoeven. De roodharige vrouw had toegegeven dat hetgeen wat ze had gedaan niet de schoonheidsprijs verdiende. Ergens had Naylene wel spijt van haar acties. Wanneer ze dan weer dacht aan de woorden die Linn over daten en een daar opvolgend begin van een relatie had verteld, had ze echter geweten dat ze op dat moment goed had gehandeld. Toch zat het haar nog een beetje dwars, Ashton was een goed persoon en het was niet netjes om hem zonder reden aan de kant te schuiven. Ergens hoopte Naylene dan ook dat ze vanavond de kans kreeg om het enigszins goed te maken.
De sfeer in het café van het cabaret was niet in een paar woorden samen te vatten. Hoge tafels met krukken werden afgewisseld door een paar lage tafels en zelfs hoekbanken, waar mensen weg in konden schuiven. Het tweetal had plaatsgenomen aan de hoge tafels, terwijl hun vriend zich naar de bar bewoog om hen van drankjes te voorzien. Dat gaf Naylene de kans om even met Ashton te praten. De afgelopen dagen hadden ze nog wel met elkaar gesproken, maar het was zeker anders geweest dan in het begin van haar bezoek. Het was nooit haar bedoeling geweest om Ashton aan haar verkeerde kant te krijgen. Daarom was ze juist wel blij dat hij haar nu juist nog een kans leek te geven. Een andere kans dan meteen iets wat te veel op een date leek.
“Ik vind dit echt een tof idee.” Zelf was ze er nooit opgekomen om het cabaret te bezoeken, ondanks dat het wel langs was gekomen tussen de dingen die ze over de stad op had gezocht. Toch had ze zonder enige twijfel ingesteld met het idee. Het was een bijzondere vorm van kunst en daar konden ze best met z’n drieën van genieten.
“Ja, ik las er over en het leek me heel erg bijzonder om mee te maken! En ik ben blij dat het in goede aarde is gevallen.” Naylene knikte op de woorden. Bij haar was het niet zo heel erg moeilijk om dit soort dingen voor elkaar te krijgen. Dit was iets waar mensen jaren lang hun best voor deden. In vergelijking met de plaatsen die ze met Linn had bezocht, was dit een vrij normale plaats. Een soort van theater zelfs.
Naylene merkte dat Ashton haar aan bleef kijken. Een eigenschap van hem die ze al had ontdekt. Als hij met iemand aan het praten was wist je in ieder geval zeker dat je zijn onverdeelde aandacht kreeg. Er waren genoeg mensen waarbij Naylene zich ongemakkelijk zou voelen als ze zo intens naar haar keken terwijl ze aan het praten waren. De groenbruine ogen van Ashton hadden echter iets geruststellends in zich. Ze konden vast genoeg vertellen, maar daarvoor kende Naylene hem nog niet genoeg.
Haar ogen gleden iets naar beneden, tot waar de tafel ze uiteindelijk tegenhield. Ashton was een knappe man, dat kon Naylene zeker niet ontkennen. Zijn torso dat bedekt was in een beblokte blouse, waarover hij net een leren jas had gehad om zich te beschermen van de kou. Hier binnen was dat echter niet meer nodig, waardoor de vrouw tegenover hem toch eens goed kon bekijken. Er hing misschien niet één knoopje te veel over, maar Naylene had gemerkt dat Ashton dat vaker deed en ze kon niet ontkennen dat hij het kon hebben.
“Je ziet er goed uit vanavond, Ashton.” complimenteerde Naylene de man tegenover haar dan ook, toen haar ogen weer gericht waren op de zijne. Ze vond dat het gezegd mocht worden. Het was niet zo dat ze zijn verzoek had afgewezen omdat ze hem niet aantrekkelijk had gevonden, want dat deed ze zeker. Daarbij vond ze het momenteel niet erg om dat te laten weten. Iets wat hij ook wel verdiende na de manier ze hem van de week aan de kant had geschoven.
Ondanks dat Naylene niet goed had kunnen lezen wat er in Ashton zijn ogen stond, kon ze dat nu wel. Hij leek duidelijk niet goed te begrijpen waar de woorden ineens vandaan kwamen. Eerlijk gezegd wist Naylene dat ook niet zo heel erg zeker. Vanaf het begin had ze al gevonden dat Ashton er goed uit had gezien. Er was echter iets aan de kleding die hij nu aan had, die het helemaal af leek te maken voor haar.
“Dankjewel.” Ashton leek zichzelf uiteindelijk weer een beetje gevonden te hebben, dat was ook aan zijn houding te zien, want hij had het zelf misschien niet door maar Naylene kon zien dat hij net iets rechter ging zitten.
“Je ziet er zelf ook goed uit.” Naylene glimlachte op die woorden, ze voelden gemeend, niet dat hij ze moest zeggen omdat zij hem net het voorbeeld had gegeven.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ashton meende elk woord tegenover Naylene. Ze zag er ontzettend goed uit. Ze was niet volledig opgemaakt, zoals hij dat bij Crystal en Linn had gezien. Ze dacht wel na over haar kleding, maar ook lang niet zo specifiek. Naylene had weinig nodig om er mooi uit te zien, daar was Ashton al snel over uit geweest. Nu had ze zich ook niet voorbereid op een avondje uit, maar toch paste ze perfect in de gehele omgeving.
Hij boog zich iets meer naar haar toe, zodat hij haar nog eens beter kon bekijken. Hij zou er nooit moe van worden om naar haar gezicht te kijken, om alle sproeten te tellen. Het paste bij haar. Het maakte haar net iets unieker dan alle andere mensen die Ashton op een dag zag, en juist daarom was ze in zijn hoofd blijven hangen.
‘Ik ben eigenlijk wel blij dat je nog wat langer kon blijven,’ gaf Ashton toe. Hij had wel meegekregen dat Naylene naar Londen zou moeten voor haar baan. Daar had ze echter ook eerder naar toe kunnen gaan. Andy had gevraagd of ze nog een paar dagen extra er bij had mogen blijven en niemand, vooral Ashton niet, had er iets op tegen gehad. Hij zag het als een nieuwe kans, ook om aan Naylene te laten zien dat hij het niet op zou geven, alleen maar omdat ze één keer hem af had gewezen. Ze was nog steeds hetzelfde, interessante persoon. En dat ze zo enthousiast was over plekken als deze, maakte haar alleen nog maar interessanter.
‘Ik ook. Ik moest nog wel wat regelen met Watts, maar gelukkig viel dat allemaal wel mee,’ vertelde Naylene.
‘Watts?’ herhaalde Ashton. Hij had de naam nog nooit eerder gehoord. Het was ook wel een gekke naam, vond hij. Watts. Er bestond een kans dat het haar huisgenoot was, maar dat zou best vreemd zijn. Naylene had een goed betaalde baan, die had echt niet iemand nodig om de huur mee te delen. Ashton was er zelf vanuit gegaan dat Naylene geen relatie had, maar misschien was dat toch wel zo. In dat geval zou hij wel afstand moeten nemen, maar had ze hem net niet verteld dat ze vond dat hij er goed uitzag vanavond?
‘Watts is mijn hond! Hij heet eigenlijk Watson. Er wordt nu op hem gepast en gelukkig kon diegene dat nog wel een paar dagen langer doen.’ Ashton moest zijn best doen om zijn opluchting te verbergen. Watts was haar hond. Ashton leek alleen maar mensen om zich heen te vinden met een hond, maar erg vond hij het niet. Hij was dol op honden, al zaten er soms wel grote verschillen in.
‘Wat voor een hond is het?’ vroeg hij nieuwsgierig. Dit was waarom hij in eerste instantie met Naylene wat had willen eten. Hij had haar willen leren kennen. Hij had meer over haar willen weten, meer dan dat ze een advocaat was en in Los Angeles woonde, en blijkbaar een goede vriendin was van Andy. Nu wist hij al iets meer over haar, maar hij wist zeker dat er nog zoveel meer achter haar schuil ging.
‘Een Red Fox Labrador. Ik heb wel een paar foto’s.’ Naylene pakte haar telefoon, wat voor Ashton een kans was om zijn stoel nog iets dichter naar haar toe te schuiven dan voorheen. ‘Een labrador, dat is een grote hond, toch? Ik heb grote honden altijd leuker gevonden. Daar kan je veel meer mee doen.’ Honden als South en Duke waren misschien schattig, maar die waren vaak al snel uitgeteld. Met een grote hond kon je veel langer wandelen, soms zelfs rennen.
Naylene knikte. ‘Ik houd ook van wat grotere honden. Watts is nog best jong, dus erg actief.’ Ze liet een aantal foto’s zien van de roodharige hond, sommigen zelfs van hen samen. Ashton keek eventjes opzij naar Naylene, die me teen grote glimlach naar haar beste vriend op de telefoon zat te kijken.
‘Ik kan zien dat je echt dol op hem bent. Hij ziet er ook echt heel erg mooi uit.’
‘Oh, Watts! Hoe is het met hem?’ mengde Andy zich in het gesprek, terwijl hij de drie glazen met drank op de tafel zette. Ashton verschoof zijn stoel bijna meteen weer iets opzij.
‘Het gaat erg goed met hem. Ik liet hem even aan Ashton zien.’ Naylene deed haar telefoon weer weg en keek nog enkele seconden naar Ashton, waardoor hij het niet kon laten om naar haar te glimlachen. Vervolgens pakte hij zijn glas met bourbon, die Andy zojuist op had gehaald.
‘Cheers! Of wacht, wat is proost in het Frans?’ vroeg hij aan Naylene, er vanuit gaande dat ze dat wel zou weten.
‘Santé.’ Naylene spraak het, voor zijn gevoel, perfect uit. Ashton hoef nog een keer zijn glas. ‘Santé.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De voorstelling had alles in zich wat Naylene er van had verwacht. Dans, een goed verhaal, maar natuurlijk ook de vrouwen die niet in veel kleding waren verhuld. Het had haar echter niet gestoord, wat haar betreft had het alleen maar toegevoegd aan het verhaal dat ze hadden proberen uit te beelden in de verschillende actes.
De kleine groep had dan alles uitgebreid besproken op hun weg terug naar het hotel. Ook dit keer hadden ze opgepropt in de taxi gezeten. Terwijl zij en Ashton het meeste aan het woord waren, had merk al wel gemerkt dat de sfeer tussen hen beiden iets was veranderd. Tijdens de voorstelling hadden ze een plekje naast elkaar gevonden, met Andy nog naast Ashton. Daardoor had Naylene af en toe op zij gekeken, naar Ashton en iedere keer als ze had gekeken, had zijn blik ook de hare gevonden. Iedere keer dat Naylene hem had gezien, had ze zich beseft hoe aantrekkelijk Ashton was.
In de taxi was het er niet veel beter op geworden. Ondanks dat de twee vooral aan het praten waren geweest over wat ze de uren ervoor hadden gezien, kon Naylene zich vooral concentreren op haar knie, die zachtjes tegen die van Ashton aanrustte. Ze had Ashton ook al enkele keren naar die precieze plaats zien kijken.
Bij het hotel aangekomen, had Naylene voorgesteld nog een drankje te doen in de bar die toch nog open was. Het had er rustig uitgezien en dat was juist wat haar er wel aan had gesproken. Ergens had ze stiekem gehoopt dat Andy aan het gegeven dat vast naar boven zou gaan en dat Ashton wel beneden zou blijven. Beide mannen hadden echter toegestemd met het idee. Waardoor ze nu met z’n drieën aan een tafel zaten. Dit keer alle drie met een bourbon voor hun.
Zowel Naylene, als Ashton konden Andy wel wegkijken. De fotograaf leek zich echter niet bewust te zijn van de spanning die er hing. Of hij deed het wel en kon het heel erg goed verbergen. Naylene kon haar beste vriend niet heel erg veel aflezen, maar ze wist ook wel dat het niet meteen betekende dat hij totaal niet door had wat er precies aan de hand was. Nu ging ze er echt vanuit dat hij echt geen idee had en dat hij hier nu bij hen zat voor de gezelligheid.
Naylene draaide haar glas rond, terwijl ze luisterde naar het gesprek dat Andy, met Ashton aan het voeren was over een fotoexpositie die hem inspiratie had gegeven om een bepaalde weg in te slaan met zijn concertfoto’s. Naylene kende het verhaal en normaal gesproken hield ze er van om Andy er over te horen praten. Er was dan iets in zijn gezicht dat veranderde, de manier waarop hij praatte was net iets anders. Voorzichtig, maar ook vol enthousiasme.
Nu kon ze zich er echter helemaal niet op concentreren. Daarentegen was het gezicht van Ashton wel iets waar ze zich op kon focussen. De manier waarop hij wel echt zijn best deed om te luisteren. Zijn ogen die af en toe van Andy af gleden, om te kijken of zij nog steeds keek. De manier waarop zijn ogen net een beetje leken te veranderen, op de momenten dat hij door had dat ze dat daadwerkelijk deed. Op de momenten dat Andy naar haar keek, was ze hem net voor door naar hem te kijken en hem een glimlach te schenken of af en toe instemmend te knikken.
Al snel waren de eerste twee glazen leeg, de momenten waarop Naylene en Ashton naar de bar waren gelopen om nieuwe te halen voor hen allen, omdat Andy had geroepen dat het hun beurt was geweest, aangezien hij in het cabaret al voor de drankjes had betaald. Nu werden ze alleen op de kamer geschreven, dus had Andy ook best kunenn lopen, in Naylene haar ogen.
“Jouw beurt.” Naylene schoof haar glas in de richting van haar vriend, ten teken dat hij de weg naar de bar moest gaan maken. Nu ontkwam hij er niet meer aan. Met gepaste tegenzin leek Andy zijn stoel wat naar achter te schuiven. Hij pakte de drie glazen van de tafel en liep in de richting van de bar, die vanuit hun plek niet heel erg goed te zien was.
“Zo komen we nooit van hem af.” zei Naylene lachend. Zo voelde het voor haar een beetje. Op het moment wilde ze het liefst alleen zijn met Ashton. Misschien nog een paar drankjes met hem drinken, om vervolgens met hem mee te gaan naar zijn hotelkamer om daar te zien wat er verder tussen hen kon gebeuren. Voor Naylene was iets voor vanavond, daar zou het dan ook bij blijven, maar dat betekende niet dat het niet hoefde te gebeuren. Ze zou Andy niet laten bepalen wat er wel of niet zou gebeuren.
“Hoe krijgen we wel weg?” leek Ashton zich hardop af te vragen, waarop Naylene haar schouders op haalde, terwijl ze wel echt over het antwoord nadacht.
“Of we moeten er voor zorgen dat hij zich verveeld, of hij moet moe worden, dus veel drinken.” Ze hadden alle drie al wel wat op, maar nog lang niet genoeg om er echt de gevolgen van de te voelen.
"Anders is het gewoon wachten."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld