Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | Fueling the fire until we combust

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De kleine festival en clubtours die Keegan in Australië had gedaan waren in niks te vergelijken met de grote tour waar ze nu deel van uitmaakte. Keer op keer verbaasde ze zich weer over hoe groot te zalen waren en hoeveel mensen er wel niet meewerkten aan één avond om er zeker van te zijn dat ze een goede show zouden leveren. Het voelde als een warm bad waar ze in terecht was gekomen, zeker omdat ze iedere avond weer de tijd had om de vier mannen van de band, maar ook de fotografe Rayne, beter te leren kennen. Keegan had al ondervonden dat Ashton altijd in was voor een gesprek en dat hij tevens ook goede tips had voor het sporten. Met Michael kon ze erg goed dollen, evenals met Luke en met Calum had ze het vaak over verschillende soorten muziek en het schrijven en produceren ervan.
Ondanks dat iedere dag voor Keegan weer nieuw en speciaal was, was er vandaag iets extra’s. Over anderhalve maand zouden de EMA’s worden uitgezonden en Keegan wist dat haar management behoorlijk hun best had gedaan om haar nummers en EP’s te pushen, in de hoop dat ze genomineerd zou worden voor beste nieuwkomer of voor beste Australische act. Nu wist ze dat het allebei behoorlijk hoog gegrepen was, maar het voelde erg fijn dat haar management zo achter haar stond.
Binnen nu en een paar minuten zouden de nominaties bekend worden gemaakt. Keegan wist dat haar manager contact met haar op zou nemen, maar ze hield ook nauwlettend het Instagram account van MTV in de gaten, in de hoop dat de nominaties daar ook op zouden verschijnen en dat ze zelf zou kunnen lezen. Ze wist echter dat alleen de grote awards daar op aan zouden worden gekondigd, dus waarschijnlijk zou ze alsnog lang moeten zoeken voordat ze haar naam ergens zouden vinden.
Keegan had zich teruggetrokken in de tourbus, samen met de band en ook Rayne en haar eigen fotograaf waren aanwezig. Ze hadden een tijdje geleden al pizza besteld, omdat dat wel iets was wat ze hoorden te doen nu ze in Chicago waren, maar Keegan was te nerveus om te eten en ze had haar pizza dan ook nog niet aangeraakt.
‘You should eat something,’ zei Ashton bekommerend om haar. ‘I get it, you’re nervous. So we were, when we had a chance to get a nomination like this for the first time. But you won’t help yourself or the odds of getting it by starving yourself.’ Soms klonk Ashton echt net als een vader, maar Keegan was blij dat er iemand was die soms de zorg voor anderen een beetje op zich nam.
‘I can’t, I’m too excited!’ zei Keegan terwijl ze haar hoofd schudde. Plotseling begon haar telefoon de ringtone af te spelen. Geschrokken keek ze naar het scherm, waar de naam van haar manager op verscheen. ‘Oh god, it’s her! I can’t, I actually can’t!’
‘Keegan, pick up the phone!’ zei Michael. ‘Or one of us is going to!’
‘Mike, you can’t do that! She should be the one who hears the news first!’ zei Michael en al snel onstond er een discussie tussen de twee over wat wel en niet kon. Keegan haalde diep adem en pakte haar telefoon van de tafel. Nerveus keek ze naar de anderen en heel even bleef haar blik hangen op Calum, met wie ze de nominatie al vaak genoeg had besproken.
Ze drukte op het groene telefoontje en haalde een hand door haar krullen. ‘Hello?’ Haar manager begroette haar aan de andere kant, maar het was nauwelijks te verstaan doordat Ashton en Michael nog altijd met elkaar in discussie waren.
‘Wait a second, Marie, I can’t here you-‘ Keegan hield de telefoon iets van zich af. ‘Guys, guys! Can you be quiet for a second? I’m talking to my manager here to find out if I got a nomination!’ Daarmee leek alles gezegd te zijn, want zowel Ashton als Michael was stil.
‘Okay, I’m here again. Tell me, is it good or bad news?’ vroeg ze over de telefoon. Keegan hield de vingers van haar vrije hand gekruisd en ze beet afwachtend op haar lip. Iedereen om haar heen leek ook afwachtend naar haar te kijken.
‘It’s terrific news, Keegan! We just got the e-mail saying that you are nominated for best newcomer!’
‘Really? I got it? I got an actual nomination?!’ Keegan kon het niet geloven. Alleen al het feit dat ze genomineerd was voor iets was zo’n grote eer. ‘I can’t believe it!’
Haar manager ging al snel in op het zakelijke aspect van de nominatie en wat er van haar werd verwacht. Gelukkig werd alles ook nog op de mail naar haar gestuurd, want op dit moment kwam niks nog bij haar binnen. Ze voelde zich zo vrolijk en het leek alsof ze nu al iets had bereikt.
‘Yes, I understand. Of course, I will let you know. Thank you so much! Okay, bye!’ Keegan hing op en legde haar telefoon aan de kant. Uit haar mond kwam een enthousiast geluid en ze was zo vrolijk dat ze opsprong van de bank waar ze op zat. ‘I got it! I am actually nominated!’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een nieuwe avond van de tour stond op het punt van aanbreken. Allemaal hadden ze zich verzameld in de tourbus, voor zowel het avondeten als het belangrijke nieuws over de nominaties. Binnenkort waren er weer de EMA's en het zou heel erg spannend worden voor Keegan, die samen met haar managementteam ook haar best had gedaan om op deze lijst terecht te komen. Of dit haar gegund was zou nog blijken, maar Rayne hoopte met heel haar hart dat ze genomineerd was. Voor welke categorie het precies zou zijn, was nog de vraag geweest, gezien die haar wel waren verteld maar ze dit inmiddels door alle drukte weer vergeten was. Dat Keegan zenuwachtig was, was wel allang duidelijk voor haar geworden. In nog geen half uur tijd had ze nog geen pizza stuk naar binnen kunnen werken.
Dat Ashton de moeite probeerde te doen om haar over te halen dan toch wat te eten, kwam dan ook als geroepen. Ook al leek het erop dat ze dit nog altijd niet zo kon door haar zenuwen, was het wel lief dat hij en de rest van de band haar een beetje in het oog hielden. Zij stond immers aan het begin van haar carrière en de jongens konden haar hier goed mee helpen wanneer nodig, dat had Rayne al wel doorgehad.
De ringtone van Keegan's telefoon had echter het heen en weer gaande gesprek abrupt gestoord. Hoewel Michael en Ashton nog door praatten, deed zij samen met Calum en Luke een poging om het werkelijke gesprek op te vangen. Dat was tenminste nadat Keegan de telefoon opgenomen had en ze Michael en Ashton tot zwijgen had gebracht.
Haar camera hield Rayne in de aanslag, staande naast de bank om snel wat te kunnen schieten als het hopelijk goede nieuws bekend was geworden. Het was niet verplicht maar ze ging ervan uit dat, mocht Keegan daadwerkelijk genomineerd zijn, ze het wel leuk zou vinden om later de foto's terug te zien van haar eerste nominatie. Dat was een moment die maar één keer in haar hele leven voor zou komen en mede dat maakte dat Rayne alsnog eigenwijs genoeg was om haar spiegelreflex erbij te pakken, al was het maar om een goede poging te doen. Of er tenslotte een goede foto uit zou komen was nog maar afwachten, maar ze kon het altijd proberen om het speciale moment voor haar vast te leggen.
Haar blik veranderde abrupt, een wat ongelovige expressie op haar gezicht ontstaan die Rayne er direct toe aanspoorde om wat foto's te schieten. In een fractie van een seconde had ze de knop al ingedrukt, verschillende momenten vastgelegd onderwijl Keegan nog altijd overvallen leek te zijn door het nieuws. Breed glimlachend keek ze toe hoe de bandleden haar één voor één om de hals vlogen, dit gevolgd door de zoeker van haar camera onderwijl ze nog verscheidene foto's schoot. Het was pas toen de laatste van hen haar een knuffel had gegeven, dat Rayne de camera stil rond haar nek liet hangen en ook naar haar toestapte. Dolenthousiast omhelsde ze de artieste. "Congratulations!!" riep ze haast uit. "I'm so happy for you! You totally deserve this nomination." Even hield ze de knuffel stand voordat ze weer iets achteruit stapte. Er stond nog een hele golf van crewleden buiten de bus te juichen, die vast zo ook wel even naar binnen wilden om haar te feliciteren. Ze besloot dan ook nog maar even snel een laatste paar foto's van het meisje zelf te schieten voor het stervensdruk in de bus zou worden.
"You wanna smile for the camera real quick?" grinnikte ze, haar camera weer opgeheven.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De ongeloof zou nog meerdere uren aanhouden. Voor Keegan voelde het nu alsof ze in een soort gelukkige waas terecht was gekomen. Alles was goed en mooi, maar het leek tegelijkertijd ook alsof ze het vanaf een afstandje aan het aanschouwen was. Ze wist nu niet eens hoe ze straks zou moeten spelen, zonder dat ze rond zou springen en gillen van blijheid over het nieuws wat ze te horen had gekregen. Het was nieuws wat ze zeker met het publiek wilde delen, maar voor nu kon ze het nog met de kleine kring delen die zich had verzameld in de bus.
‘Thank you so much, Rayne! I can’t believe it, I really can’t!’ Genomineerd worden was al een hele eer, zeker voor een show die wereldwijd uit zou worden gezonden. Of ze zou winnen of niet, haar naam zou steeds opnieuw in beeld komen en een deel van haar nummer zou waarschijnlijk ook afgespeeld worden. Daardoor zou ze al meer luisteraars kunnen krijgen, wat voor Keegan eigenlijk het belangrijkste was. Dat ze mensen kon bereiken met haar muziek. Dat dit nu net tijdens de tour gebeurde, was ook een geweldige bijkomstigheid. Daardoor bereikte ze al zoveel meer mensen. Of ze op het podium zou vragen of men op haar wilde stemmen, wist ze nog niet. Dat was ook niet het belangrijkste. Het belangrijkste was haar muziek en de waardering die ze er voor zou krijgen.
‘What? Now?’ vroeg Keegan verbaasd. Ze had niet eens opgemerkt dat de flitsen van Rayne haar camera waren geweest, maar de vrouwelijke fotograaf leek behoorlijk enthousiast te zijn en wilde dit voor haar vastleggen. Haar eigen fotograaf, Todd, had echter geen aanstalten gemaakt om zijn camera te pakken. Omdat dit een moment was dat Keegan zeker wilde bewaren en ook wilde delen, knikte ze naar Rayne, die al klaar stond met haar camera. Ze haalde een hand door haar krullen en schonk de camera een glimlach. Voor Rayne haar camera staan was alles behalve lastig. Ondertussen hadden ze al meerdere gesprekken gehad, aangezien ze als vrouwen toch in de minderheid waren, en het meisje was zo vriendelijk dat Keegan al was vergeten dat er foto’s werden gemaakt. Het was haast alsof ze met een vriendin aan het praten was. Dat was met Todd wel anders.
Op hetzelfde moment klonk er een knal en slaakte Keegan een gil. Boven haar dwarrelde een hoop confetti naar beneden en achter Rayne stonden Michael en Ashton met twee partypoppers in hun handen, allebei hadden ze een brede grijns op haar gezicht. Lachend om wat het was schudde Keegan haar hoofd.
‘Did you get that?’ vroeg ze nieuwsgierig aan Rayne, hopend dat ook de confetti op de foto zou staan. Het deed haar heel erg veel dat iedereen met haar meeleefde. Rayne was ontzettend blij en enthousiast en ook de jongens leken er veel om te geven, aangezien ze bij haar waren gebleven om te wachten of ze ook daadwerkelijk genomineerd zou worden. Nu hadden ze ook nog eens confetti voor haar geregeld.
‘Congrats, Keegan!’ Ashton liep op haar af om een dikke knuffel te geven en zo ging iedereen haar af. Keegan kon nog steeds niet geloven dat ze net het goede nieuws had gekregen en dat iedereen zo met haar meeleefde. Dat ze haar allemaal wilde feliciteren. Niet alleen zij, maar door het raam zag ze ook steeds meer mensen van de crew zich een weg banen naar de tourbus om haar te feliciteren.
‘Oh, Rayne, before I forget!’ zei Keegan plotseling. Ze herinnerde zich opens iets wat haar management haar had gevraagd. Ondanks dat dit eigenlijk een vraag was voor haar eigen fotograaf, hoopte ze dat ze het aan Rayne kon vragen. ‘If you have the time, would you like to help me out with a video? I need to film one, in case I win. My management checked and there is no way I can attend the award show. So if I win, I need an acceptance video.’ Keegan plaatste haar handen tegen elkaar en zette haar liefste glimlach op. ‘So, will you please, please, please help me?’
‘Hey, you can’t just steal our photographer!’ mengde Luke zich lachend in het gesprek. Zijn lach gaf wel aan dat het een grapje was.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De verbazing van Keegan zodra ze vroeg of ze even wilde lachen voor de camera, maakte haar even aan het lachen. "Yes, now!" lachte ze. "C'mon, it's a special moment. That asks for special pictures." Gelukkig leek ze het hiermee eens te zijn en knikte ze even later, haar toestemming gegeven voor Rayne om dan toch wat foto's te schieten. Glimlachend keek ze weer door de zoeker van de camera, wat foto's gemaakt van de artieste die ook van oor tot oor stond te glimlachen.
Vanachter Keegan zag ze Michael en Ashton stilletjes tevoorschijn komen. Een paar confetti kanonnen zag ze in hun handen, dat wat haar vrijwel meteen liet realiseren wat ze van plan waren. Dat Michael even zijn vinger voor zijn mond hield vertelde haar immers ook al wel genoeg; ze moest gewoon stil blijven en doen alsof er niets aan de hand was, dat wat Rayne dan ook deed. Doende dat ze hen helemaal niet had gezien, bleef ze foto's schieten. Nog geen paar seconden later vulden twee knallen de bus en hoorde ze Keegan gillen, duidelijk geschrokken van de confetti. Onderwijl ze probeerde haar lachen in te houden door Keegan's reactie, nam ze nog wat foto's. Het zouden enorm leuke beelden zijn om terug te zien voor zowel hen als Keegan en dat maakte dat ze ook dit er graag op wilde hebben staan, voordat ze zich ging mengen in alles wat er om hen heen gebeurde. Dit bleek iets te zijn wat ook Keegan wel waardeerde. Ze vroeg aan haar of ze het erop had gekregen, een vraag waar ze gelukkig met overtuiging op kon knikken! "Yes, I do. These pictures are priceless!" Dit soort foto's waren voor haar goud waard omdat ze het leukst waren om later terug te kijken, alleen al om het feit dat ze zo spontaan geschoten waren en het een moment vast had gelegd die ze niet vaak zo tegen zou komen.
Ze fotografeerde nog hoe een paar mensen Keegan langsgingen om haar een knuffel te geven, vooraleer Keegan's stem haar weer van haar camera op liet kijken. De opdracht die ze haar gaf, had haar meer dan verbaasd, vooral omdat ze zelf een eigen fotograaf had. Todd zou normaliter de aangewezen persoon hiervoor zijn, of niet soms? Dat maakte echter niet dat ze het minder leuk vond dat ze gevraagd werd, want ze zou met veel plezier deze klus aannemen. Ze wachtte alleen nog even met het hieraan toegeven omdat ze het simpelweg grappig vond om Keegan haast smekend voor haar te zien staan.
"Of course. I'm in." Het gelach van Luke liet haar even opzij kijken, terwijl ze zich er zelf ook op betrapte dat ze moest lachen. "I guess I'm popular," knipoogde ze naar hem. "Get in line." Haar stem verried dat ze niet al te serieus was, dus ze ging ervan uit dat hij het niet te serieus op zou vatten. Ze had intussen ook wel gemerkt dat hij dezelfde soort humor als haar had.
Ze keerde zich weer terug naar Keegan. "When do you want to shoot the video?" vroeg ze haar. "It might be the best to shoot it while we still have some daylight left though. So if you want to get it done today, somewhere before 7 o'clock might be the best time to shoot it." Ze hadden voor zover Rayne wist nog genoeg tijd nu tot aan het concert van vanavond, maar ze had geen idee van de planning die Keegan had. Het was dus ook maar de vraag of ze nu of binnen een paar uur kon, of dat het toch een andere keer moest. Zelf had ze niet heel veel te doen dus als het nu kon, zou ze dat zo doen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Before seven is great! I don’t go on until eight, so we have plenty of time to shoot it! And we can shoot it outside somewhere, I think the venue has a lot of cool murals, so maybe that could be our backdrop?’ stelde Keegan enthousiast voor. Ze was blij dat Rayne het wilde doen. Ondanks dat ze alleen maar foto’s van Rayne had zien, had ze het idee dat ze ook een geweldige video in elkaar zou kunnen knutselen. Daarbij voelde ze zich een stuk fijner voor de camera van Rayne dan bij Todd. Ze had niet zozeer iets tegen haar fotograaf. Hij deed zijn werk goed, anders had haar management hem niet uitgekozen. Met Rayne had ze echter een connectie en de fotografe was daadwerkelijk blij voor haar, in tegenstelling tot Todd. Hij leek overigens ook niet blij te zijn met dat Keegan haar vraag niet aan hem werd gericht, maar hij zei er ook niks van. Hij liep echter wel de bus uit, zonder echt duidelijk te maken wat hij precies ging doen.
Keegan herinnerde zich plotseling dat ze nog niet had gegeten en ze liep dan ook terug naar de tafel, waar een aantal dozen met pizza stonden. Uit twee verschillende dozen pakte ze een punt, waar ze van begon te eten. ‘Just let me eat something and say thanks to everyone outside and then I’m ready to shoot! Maybe add some lipstick after I’m finished eating,’ grapte ze als laatste, aangezien het eten van de pizza haar make-up waarschijnlijk wel wat zou vervagen.
Zodra ze haar twee pizzapunten op had en haar lippenstift had bijgewerkt, liep ze de bus uit. Daar stonden allerlei andere crewleden om haar te feliciteren. De mannen van het licht en geluid feliciteerden haar en ook de jongens die haar hielpen met het klaarzetten van de juiste spullen op het podium waren erg blij voor haar.
‘Keegan, there are some girls over there asking for you. They are pretty excited for you. I told then I couldn’t promise anything, but that I would let you know,’ zei Dave, één van de bodyguards die wel eens mee gin gals de jongens een stukje de stad in wilden lopen.
‘Thank you, Dave. That’s very nice of you, maybe I’ll –‘ Keegan haalde haar telefoon uit de zak van haar jasje om te kijken hoe laat het precies was. Het was net na half zes, dus als ze eventjes zou gaan, zouden zij en Rayne alsnog genoeg tijd hebben om de video te maken. ‘ – Yeah, I’m gonna head over to the gates real quick. When Rayne walks out, can you let her know I’m over there?’ Zodra hij toe had gezegd dat hij het aan de fotografe zou laten weten, trok Keegan een sprintje naar de hekken waar verschillende fans stonden te wachten. De meesten waren er overduidelijk voor de jongens, maar er was een klein groepje dat enthousiast naar haar begon te zwaaien toen ze haar door kregen.
‘Keegan! We just saw the news on Instagram! Congratulations! You totally deserve it and we love your music so, so much!’ Het was slechts één van de zinnen die Keegan kon halen uit het vrolijke geratel van de meisjes. Hier deed ze het voor.
‘That’s so sweet of you guys! I wish I could hug you,’ zei Keegan en ze stak haar armen uit, al ging het niet door het hek wat tussen hen in stond. ‘But maybe we can take some selfies? I have just been informed that we have some good lighting over here.’ Haar voorstel hoefde ze geen twee keer te noemen, want de meisjes reageerden meteen heel enthousiast en hadden allemaal al hun telefoon in de aanslag, zodat ze één voor één met Keegan op de foto konden. Deze dag werd alleen maar beter en beter.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze was blij om te horen dat Keegan nog tijd had vandaag. Nu ze hiervoor gevraagd werd, had ze het enthousiasme al in zich voelen groeien. Ze was zichzelf niet geweest als ze niet stond te trappelen om de video zo snel mogelijk te schieten, puur omdat ze er zodanig naar uitkeek dat ze het liever nu deed dan morgen. "Sounds good! I think we'll shoot a great video," glimlachte ze. Het was inderdaad een goed idee om het buiten te schieten. Daar had ze tevens ook het beste licht en het zag er waarschijnlijk veel interessanter uit dan de omgeving van de bus als achtergrond, zeker nu de zon alsmaar onderging. Misschien hadden ze nog wel een perfecte zonsondergang achter zich tijdens het shooten!
Keegan had snel nog even wat gegeten en had even later de bus verlaten om haar fans en andere crewleden op te zoeken, die buiten op haar stonden te wachten. Zelf had Rayne ook nog even wat meer van haar pizza gegeten, die tot nu toe nog maar voor een kwart op was gegeten door alle drukte en de foto's die ze had geschoten. Gelukkig was haar eten nog wel warm geweest en had ze voor nu de rust gehad om in alle rust haar avondeten te eten, nu ze wist dat Keegan toch nog wel even weg zou zijn.
Na grofweg een half uurtje was het dan eindelijk tijd om de video te schieten. Via de beveiligers was ze te weten gekomen waar Keegan precies stond en een van hen was zelfs zo aardig geweest om haar erheen te lopen, makend dat ze niet veel later al de zangeres bij de hekken zag staan.
"Thanks John," bedankte ze hem, een glimlach rond haar lippen staande voordat ze hem weer terug zag lopen naar de rest van de crew. Ze zwaaide nog even vriendelijk naar de fans achter de hekken vooraleer ze zich dan toch tot Keegan richtte. "So, you're ready to shoot your victory video?"
De zon had zich nog mooier gepositioneerd aan de horizon dan Rayne ook maar had kunnen denken. Ze keek dan ook even breed glimlachend naar de ondergaande zon, die hen met het mooiste licht zou kunnen voorzien voor de video. "You're lucky," grinnikte ze. "You'll have the perfect background for this vid, especially with this beautiful lighting."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Sinds de nominatie, die een aantal dagen geleden aan Keegan bekend was gemaakt, was er een knop bij haar om gegaan. Ze had zich beseft dat ze niet aan duizenden mensen iedere avond kon vragen of ze op haar wilden stemmen, maar dat ze er wel voor kon zorgen dat al die mensen haar zouden herinneren. Als ze dat zouden doen, zouden ze wellicht zelf op het idee komen om voor haar te stemmen en dan zou ze haar award in ontvangst mogen nemen. Doordat ze tevens de video met Rayne op had genomen, was het besef gekomen dat het allemaal echt was en dat ze alles op alles wilde zetten om te winnen. Natuurlijk probeerde ze zo nu en dan wel een tweet of een Instagram-bericht eruit te doen waar de link in stond, zodat haar volgers het ook zouden zien. De beste manier om haarzelf echter te verzekeren van de award, was om iedere avond de beste show te geven die ze in zich had.
Het zat haar echter niet mee, want sinds een paar weken had ze een gevaarlijke kriebel in haar keel die al snel over was geslagen op een kleine verkoudheid. Dat hield Keegan zichzelf in ieder geval voor. Een verkoudheid kon ze zichzelf echter niet veroorloven, zeker nu niet. Ze probeerde dagelijks te stomen om haar luchtwegen open te houden en ook probeerde ze haar keel te verzachten met thee met honing. Daarnaast leek het haar het beste om zoveel mogelijk door de verkoudheid heen te zingen.
Afgelopen avond was de show in Toronto niet verlopen zoals ze had gewild. Keegan had gemerkt dat haar stem niet optimaal had geklonken, maar het publiek was het ook opgevallen. Toen ze na haar set een post op Instagram had geplaatst, hadden er ook een paar nare reacties onder gestaan. Met name dat haar stem anders dan anders had geklonken. Schor en soms zelfs vals. Omdat Keegan dezelfde reacties niet nog een keer wilde ontvangen van het publiek uit Montreal, wilde ze er voor zorgen dat ze vanavond in staat zou zijn om alles goed te kunnen zingen. Dat betekende dat ze de set meer wilde oefenen.
Keegan had zich teruggetrokken in haar eigen kleedkamer. Ondanks dat ze graag tijd doorbracht met de anderen, had ze nu behoefte aan een moment voor haarzelf. Ze had de instrumentale versies van haar nummers opgezet, dezelfde tracks die ze ook hoorde tijdens haar show als ze zichzelf niet begeleidde op haar gitaar. Ze had al meerdere keren één van haar nummers gezongen maar er was één noot in het laatste couplet die ze steeds net niet haalde.
Al zingend liep ze door de ruimte, met haar hand op haar buik om te controleren of ze voldoende ademhaalde. Toen ze bij het laatste couplet kwam, merkte ze dat haar stem het opgaf en de noot niet wilde halen. Gefrustreerd zuchtte ze. ‘Ugh, come on, Keegan. Focus! You’ve got this.’ De woorden waren enkel op haarzelf gericht. Ze wist niet of ze daadwerkelijk zouden helpen, maar ze moest het van haarzelf halen. Nog een slechte avond kon ze zichzelf niet veroorloven.
Keegan pakte één van de tissues en snoot haar neus, waarna ze de tissue meteen weg gooide in de, al overvolle, prullenbak. Ze kuchte een paar keer en greep met haar vingers naar haar keel, die met de minuut pijnlijker aan begon te voelen.
‘Let’s just try this again,’ mompelde ze, waarna ze de muziek weer opnieuw liet afspelen via haar telefoon en de tekst hardop meezong, hopend dat ze het dit keer eindelijk wel kon haen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Vandaag stond de show van Montreal op het programma. Een show waarvoor hij net als alle andere shows veel had geoefend samen met de jongens. De soundcheck was prima verlopen, de paar repetities die hadden gevolgd waren ook soepel gegaan op wat kleine dingen na en na nog een paar keer zelf de tracklist door te hebben genomen, had Calum het voor gezien gelaten. Ze deden dit inmiddels al zolang dat hij wel het vertrouwen in zichzelf en de band had gecreëerd, om niet elke minuut te willen of moeten oefenen. Ze zouden er hoe dan ook een mooie show van maken en als hij iets had geleerd gedurende de afgelopen jaren, was het dat perfectie nooit te behalen was. Dit was dan ook een onhaalbaar streven waar hij zich niet langer meer druk om maakte, en ditzelfde gold voor de rest van de band.
Voor Keegan was het de afgelopen dagen alleen wat minder verlopen. Tijdens de soundcheck had hij wel bij haar gemerkt dat ze wat ziek was geworden, maar ook in de tijd er rondom heen was het hem wel opgevallen dat ze anders in haar vel zat dan anders. Ondanks dat ze elkaar nog niet al te lang kenden, waren er bepaalde signalen die hem altijd wel opvielen bij mensen in zijn omgeving. Op de een of andere wijze leek ze wat meer ineengedoken te zijn, verloren in haar eigen wereldje. Of dat kwam omdat ze wat problemen ervoer met haar stem door haar verkoudheid, of door iets anders, wist hij niet. Hij had haar echter wel grofweg een uur geleden in haar kleedkamer zien verdwijnen en haar sindsdien niet meer deze kamer zien verlaten. Toen hij dit zich eenmaal had beseft, dacht hij dat het misschien toch een goed idee was om even om de hoek te kijken, om zeker te zijn of het wel goed met haar ging. Gewapend met een fles water in zijn hand, had hij de jongens dan ook gedag gezegd die in hun eigen kleedkamers aan het chillen waren, om dan toch even naar Keegan's kamer te lopen.
Het geluid van gezang vulde de kamer. Het echode gedempt rond, net hard genoeg voor hem om mee te luisteren maar toch zacht genoeg dat het niet hoorbaar was buiten de gang. Het leek erop dat ze nog altijd aan het repeteren was. Dit liet hem concluderen dat ze zich waarschijnlijk niet aan het omkleden was en de kust daarom veilig was voor hem om even aan te kloppen, zonder dat hij haar echt heel erg storen zou.
Zacht klopte hij op de deur, deze vervolgens langzaam maar zeker geopend tot hij er net langs kon kijken. "Hey, what's up." Hij glimlachte klein naar haar, het flesje water even opgeheven. "Can I come in? I'm carrying gifts." Het was niet een werkelijk goed cadeau wat hij had, maar het was meer zijn soort humor die even boven water kwam. Bovendien dacht hij dat ze het misschien wel even kon gebruiken met haar keel.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Keegan had, net als vele andere zangers en zangeressen, wel les gehad in hoe e het beste met haar stem om moest gaan. Ze had met meerdere vocal coaches gesproken in het verleden en ze had ook voldoende lessen gevolgd over het gebruik van haar stem en hoe ze die het beste kon trainen. Ze wist dat ze nu eigenlijk ook contact op hoorde te nemen met haar persoonlijke coach, maar daar voelde ze op het moment niet veel voor. Haar coach zou haar waarschijnlijk aanraden om rust te nemen, wellicht het nummer van de setlist af te halen en het te vervangen voor een nummer dat ze wel kon zingen. Voor Keegan was het nu echter geen optie, aangezien ze met dit nummer juist haar talenten kon laten zien en dat was op dit moment hetgeen wat telde.
Iets geïrriteerd door de plotselinge verstoring keek Keegan naar de deur die open was gegaan. Toen ze echter de glimlach van Calum zag, verzachtte haar gezicht echter iets en zette ze de muziek via haar telefoon uit.
‘What?’ vroeg Keegan verward, omdat ze niet meteen begreep wat Calum bedoelde met de zin dat hij een cadeautje voor haar mee had genomen. Toen ze echter het flesje water in zijn getatoeëerde hand zag, snapte ze wat hij bedoelde. ‘Oh, yeah Sure, come in. I’m sorry, my head is a little fuzzy right now.’
Snel liep Keegan naar de deur toe, die ze verder opende zodat Calum naar binnen kon. Zoals hij er nu uitzag, leek het niet alsof hij vanavond een show zou hebben. Hij was gekleed in een joggingbroek, een hoodie en hij had een beanie over zijn hoofd heen getrokken, waardoor haar zicht op zijn blauwe haren werd ontnomen. Niet dat zij er veel beter uitzag, aangezien ze een warme trui aan had getrokken met een kol rond de hals en ook was hij zeker een paar maten te groot. Met haar flared broek leek het misschien alsof ze nog na had gedacht over haar outfit, maar in werkelijkheid had ze het vooral gekozen omdat het lekker zat.
Dankbaar nam Keegan het flesje van hem aan. Ze schroefde de dop van de hals en probeerde haar keel iets te verzachten met het frisse water. Zodra ze klaar was, zette ze het flesje weer aan de kant. Ze haalde een elastiekje van haar pols en pakte met haar handen haar krullen bij elkaar, zodat ze die vast kon binden. Zodra ze ziek werd, had het idee dat alles haar tegen zat. Ook haar springerige krullen die nu net niet leken te willen zitten hoe ze het van hen gewend was.
‘Thank you, for the water. I hope it helps to sooth my troath a little bit,’ zei ze, waarna ze naar haar keel gebaarde. Ze gokte dat Calum wel door had gehad dat het gisteravond niet goed had geklonken. Hij was misschien zo vriendelijk geweest om het niet in haar gezicht te zeggen, maar als zelfs het publiek had kunnen horen dat haar stem niet goed had geklonken, dan had een ervaren muzikant het zeker gehoord.
‘I don’t mean to be rude, but I don’t have a lot of time to just talk. I really want to practice this one part of a song that I just can’t get right and I really need to be able to pull it of tonight.’ Ze waardeerde Calum zijn aanwezigheid en normaal praatte ze graag met hem, maar op het moment had ze daar weinig tijd voor. Als ze zou willen dat het vanavond allemaal in orde was, dan zou ze moeten blijven oefenen totdat het haar een paar keer zou lukken. Want slechts één keer de noot halen was niet voldoende. Ze moest er zeker van zijn dat het meer dan oké zou klinken.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De eerste tekenen van verwarring kon hij op haar gezicht spotten, zodra hij de deur had geopend. Hoe ze zich eerst niet goed leek te realiseren waar hij het over had of wie er überhaupt misschien in de deuropening stond, leek ze zich al snel wel te beseffen wie hij was en waar hij het over had. Tot zijn grote opluchting ook, omdat het anders wel heel ongemakkelijk was geworden.
"It's alright." Hij glimlachte naar haar en stapte naar binnen, de deur zacht achter zich gesloten. Haar kleedkamer was niet zo anders als die van hen, al leek de hare inderdaad meer een vrouwenkleedkamer vergeleken met die van hen. Dat was echter ook niet moeilijk gezien de zooi die zij er altijd van wisten te maken.
De fles water nam ze van hem aan. Hij keek toe hoe ze er gelijk een paar slokken van nam, dat gezien als een goed teken en daardoor ook een goede keuze om dit mee te hebben genomen. Het was de vraag in hoeverre dat haar keelklachten zou verminderen maar op zijn minst zou het misschien wat helpen tegen de schorre stem. "No problem," knikte hij dan ook zodra ze hem bedankte. "We had a whole cooler filled with that stuff back in our dressing room, so I figured I'd bring you one." Ze hadden er altijd enorm veel staan en het was niet dat ze die met zijn vieren zo op zouden drinken in één middag, en iets zei hem dat ze er nog veel meer achter hadden staan.
Haar schema bleek echter nog drukker te zijn dan hij had gedacht. Zo druk zelfs, dat hij zich erop betrapte even verbijsterd naar haar te kijken voor hij deze blik weer van zijn gelaat afhaalde. Hij kon zich niet voorstellen dat ze nog zoveel wilde repeteren nu ze last had van haar keel, en zeker niet zoveel meer dan dat hij haar normaal had zien doen. Hij vroeg zich af hoe lang het nog zou duren voor ze haar gehele stem kwijt zou raken als ze zo door zou gaan. Datgeen wat hij haar graag direct wilde zeggen, maar dit toch niet deed, puur omdat het advies was waar ze niet om gevraagd had. Hij was hier niet om haar de les te lezen en dat was ook allesbehalve zijn bedoeling.
"You know that nobody expects you to perform your songs perfectly, with the sore throat you have?" Zijn blik kruiste weer de hare, dit keer wat bemoedigend. "Taking a break is totally normal, especially now that you seem to be getting a bit ill. You've practised almost the entire day by now, from what I've seen." Even niet wetend hoe hij het brengen moest zonder haar het gevoel te geven dat hij voor leraar speelde, haalde hij zijn hand even door zijn haar. Het was voor hem lastig om te proberen haar ervan te weerhouden om haar stem te veel te belasten, zeker omdat hij haar helemaal niet wilde laten voelen alsof ze iets helemaal verkeerd deed.
"Getting ill is perfectly normal, even for a performing artist like you and me. The fans in the crowd understand that as well, I can promise you that," opperde hij haar toe. "What often helps me when my throat is getting sore, is to take rest. To drink a lot of water, or tea with a ton of honey, and to not overwork my voice. Please take it from me that the over-practising might help you tonight, but it'll come back at you the days after that."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was te zien aan zijn gezicht. Hij was verbaasd over haar toewijding en de manier waarop ze nu te werk ging, want dat was niet wat ze hoorde te doen. Keegan kende echter maar weinig artiesten die daadwerkelijk hun rust namen als ze ziek werden. Niemand wilde een ander teleurstellen. Keegan in ieder geval niet. De blik in Calum zijn ogen liet haar betrapt voelen. Ze werd aangesproken op iets wat ze diep van binnen al lang wist, maar nu het hardop werd gezegd, was het ineens echt.
‘I need to practise the whole day,’ sprak ze op een benadrukkende toon tegen Calum. ‘Now that I’m nominated, I want to make sure that they all know that they made the right choice. That I got what is rightfully mine. And when I sound like shit, or when I don’t give a show that I’m not satisfied with, then it’s just not good enough.’ In Keegan haar ogen was het dan alsof ze het niet verdiende. Dat ze enkel de nominatie had gekregen omdat ze toevallig met de juiste mensen op tour was gegaan, of omdat haar management een bedrag neer had gelegd om haar naam bij de genomineerden te voegen.
‘I don’t think they’d understand. A lot of them noticed something was up yesterday and they weren’t shy to comment about it.’ Keegan wist dat ze niks te klagen had. Calum stond veel meer in de spotlight dan dat zij dat deed. Hij kreeg meer aandacht, dus waarschijnlijk ook meer nare comments onder zijn foto’s en waarschijnlijk waren er ook veel indirects over hem te vinden op social media. Toch had het haar wel geraakt dat de mensen die haar show hadden bezocht haar hadden laten weten dat ze alles behalve goed had geklonken. Met name omdat ze dat wel graag wilde. Ze wilde ene goede show leveren, een avond die men zich zou herinneren. En niet omdat de zangeres een slechte stem had.
‘And I appreciate the advice, Calum. I really do. But it’s really not that bad as it seems. I know I must sound like my voice is totally wrecked, but it’s just a little cold. And after today’s show, we have some rest for a couple of days.’ Werkelijk waren het twee dagen waarin gereisd moest worden, maar voor Keegan was dat rust genoeg. Die dagen zou ze ziek kunnen zijn, bij kunnen komen en haar stem kunnen laten rusten. Vandaag was dat nog niet aan de orde. ‘I just need to make sure it will all sound perfect tonight, and then the next two or three days won’t really matter.’
Keegan voelde aan dat ze moest hoesten en bracht snel haar arm naar haar mond, zodat ze er in ieder geval voor kon zorgen dat ze Calum niet aan zou steken. Want ondanks dat ze nu zijn advies niet meteen zou toepassen, wilde ze niet dat ze één van de anderen aan zou steken. Straks zou er een show zonder een bandlid moeten worden gespeeld en dat wilde ze niet op haar geweten hebben.
‘But I’ll make sure that I’ll drink the whole bottle.’ Ze hield het gevulde waterflesje omhoog om aan te tonen dat ze zijn advies niet voor lief nam en het niet waardeerde. Hij had toch de tijd vrij gemaakt om te komen kijken hoe het met haar ging en hij leek zich zelfs iets zorgen te maken over hoe het met haar ging. Dat was iets wat ze wel waardeerde. Ook al liet ze dat wellicht niet voldoende aan hem zien.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het leek erop dat zijn punt wat verkeerd bij haar gevallen was. Hij had slechts wat zachtaardig geprobeerd haar in de goede richting te sturen, of op zijn minst de andere kant van de dingen te laten zien. Door haar dan toch te confronteren met de hardhandige manier waarmee ze met haar stem omging, hoopte hij haar toch een beetje in te laten zien dat dit haar niet zou helpen. Het had blijkbaar dan toch averechts gewerkt.
Hij leunde ietwat achterover tegen de kaptafel die er stond, er zijn steun gevonden onderwijl hij haar blik weer opzocht. "You should do what feels right for you, of course," knikte hij. "I didn't mean to offend you in any type of way. But what I'm trying to say is that, often we are our own worst critics, instead of the crowd." Het was makkelijker om streng voor jezelf te zijn, dat was iets waar ook hij inmiddels allang van wist. Hij had zelf eerder die neiging ook heel erg gehad. Het was lastig om te geloven dat je ergens goed in was, als er zoveel mensen waren die je af konden kraken over het minste of geringste.
"I get that those comments hurt. We get enough of bad comments under every post or video ourselves as well. That's just part of the world we live in now, part of the online community that comes with social media, no matter how much it hurts." Het hoorde nou eenmaal bij de tijd waar ze nu in leefden en hoe moeilijk dat ook was, moesten zij dat als artiesten accepteren. "Just try to remember that you can't do everything perfect. You're human, just like everyone else. Setting the bar up way too high for yourself might make you very unhappy in the end." Het was misschien een wat verwacht advies, maar hij wist hoe het voor artiesten in dit wereldje kon gaan juist omdat hij er ook een van was. Perfectionisme kon mensen naar de plekken brengen waar ze wilden zijn, maar het kon ze ook enorm ongelukkig maken op de weg ernaar toe of wellicht meer schade aanbrengen dan ze hadden zien aankomen.
"And with the crowd, that's a thing that comes with time. But the most wise thing someone can do, in my opinion, is to own their flaws. There's a reason why, every time Luke gets sick and has a sore throat, he tells the crowd about it at the very beginning of the show. Then they'll know why he sounds the way he sounds when he can't hit certain notes right like he normally can," legde hij uit. "And that'll lead to sympathy from the crowd, the fans. Like I said, they'll understand, I promise."
Zacht tikte hij met zijn handen op het tafelblad, het geluid van zijn ring tikkend tegen het hout horen weerkaatsen. Even bleef hij stil, voor zich uitgekeken, voor hij dan toch besloot dat het tijd was voor hem om te gaan. Keegan had al duidelijk gemaakt dat ze graag nog wat meer wilde oefenen en al had hij liever gehad voor haar keel dat ze dit niet deed, kon hij haar niet ergens toe dwingen. Als ze dacht dat dit haar meer zou helpen, dan moest ze dat natuurlijk gewoon doen. Hij stond dan ook op, zich traagzaam weggeduwd van de tafel tot hij weer recht op beide voeten stond.
"Anyways, I'll leave you alone to practice." Hij gaf haar een kleine glimlach. "And either way, you're gonna kill it tonight. No need to feel insecure about your performance!" Met dat baande hij zich weer een weg naar de deur, teruggelopen naar de gang om weer naar de jongens toe te gaan. Het was voor nu misschien beter als hij haar even niet meer storen zou. Hij kreeg een beetje het gevoel dat ze met zichzelf in de knoop zat nu ze ziek begon te worden en als het haar hielp om met rust gelaten te worden, dan kon hij dit haar niet ontzeggen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De woorden van Calum had ze in haar achterhoofd moeten houden. Het goed bedoelde advies van de bassist en zijn tips waren alleen maar van een zorgzame plek gekomen. Hij had haar willen helpen. De perfectionist in haar had zijn woorden echter weg gewuifd. De stem in haar hoofd had haar verzekerd dat wat voor Calum of Luke werkte, voor haar anders zou zijn. Want niemand stond hetzelfde in iedere situatie. Haar manier om er door te komen was om te oefenen. Om te blijven zingen totdat het weer acceptabel klonk, met tussendoor af en toe een kop thee of en glas water om er voor te zorgen dat haar keel gesmeerd bleef.
Na nog een aantal uur te hebben geoefend, was Keegan op haar bank gaan liggen om even op haar telefoon te zitten. Een korte pauze, waarna ze weer verder had gekund. Dat was in ieder geval haar idee geweest. De bank had echter een stuk comfortabeler gelegen dan dat ze in eerste instantie had verwacht en daardoor was ze in slaap gevallen. Toen ze weer wakker was geworden, was ze geschrokken van de tijd die haar mobiel aan had gegeven. Wat haar echter nog meer schrik had laten voelen, was haar eigen stem toen ze weer geprobeerd had te zingen. Het had nog erger geklonken dan enkele uren geleden.
In paniek had ze wat water achterover geslagen en gesabbeld op een aantal snoepjes, maar ook dat had niet geholpen. Keegan was er van overtuigd dat ze niet meer het podium op zou kunnen. In ieder geval niet op deze manier. Het was echter al te laat om aan te kondigen dat ze haar deel van de show niet kon verzorgen. Er stonden misschien al mensen voor haar in de rij. Mensen rekenden op haar. De band voor wie ze opende, verwachtte van haar dat ze het publiek opwarmde. Ze kon het niet zomaar laten gaan.
Ze probeerde haar paniek in toom te houden terwijl ze zoekend door het gebouw liep. Het enige wat in haar op kwam, was dat ze Calum op moest zoeken. Hij had haar die middag advies gegeven en hij wist van de situatie af. Hij kon nog enkele tips hebben die haar konden helpen, of adviezen die hij nog met haar wilde delen. Tenminste, als zij hem al niet te hard had afgewezen die middag.
Ze kwam aan bij de kleedkamer van de vier mannen, waar de deur open stond en harde muziek de gang op werd gestuurd. In de kamer stonden echter enkel Ashton, Luke en Michael. Calum was nergens te bekennen. Het was Ashton die als eerste door had dat Keegan in de deuropening stond.
‘Hey, Keegan! What’s up? Come in!’
Keegan schudde meten haar hoofd. ‘No, thanks.’ Met een pijnlijk gezicht greep ze naar haar keel. Het praten deed haar al pijn, laat staan het zingen. ‘I… I was looking for Calum. Any idea where he might be?’
‘He’s shooting with Rayne, just down the hall,’ legde Ashton uit. Hij leek gealarmeerd te zijn door haar stem, maar hij koos er voor om er niets over te zeggen. Iets wat Keegan waardeerde. Als iemand haar nu aan zou spreken op hoe ze klonk, zou ze het beetje kalmte wat ze nog had, verliezen.
‘Thanks, Ash.’ Keegan stak haar hand op en liep langs de verschillende ruimtes. Ze moest een paar deuren openen om uiteindelijk uit te vinden dat de ruimte waar Calum en Rayne zich bevonden, aan de andere kant van de gang was en dat ze er al een keer langs was gelopen.
De deur stond op een kiertje, waardoor Keegan naar binnen kon kijken. Rayne lag op de grond, terwijl Calum juist stond en van allerlei poses aannam, waaronder trappen richting de camera. Ze had nog nooit gezien hoe Calum zich gedroeg tijdens een shoot, maar het was wel iets wat ze voor nu registreerde.
Aangezien de twee haar allebei nog niet door hadden, klopte ze op de deur. Toen zowel Rayne als Calum naar haar keek, stak ze wat ongemakkelijk haar hand op.
‘Hi,’ sprak ze op een zachte toon. Haar stem was nu op het punt gekomen dat als ze harder zou praten, hij ruw en houterig zou klinken. Alsof iemand hem net persoonlijk door de blender had gehaald. ‘I’m sorry to interrupt, but I wanted to ask if I can talk to Calum for a moment? It won’t take long, I promise.’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn shoot met Rayne was een uur geleden van start gegaan. Die dagen ervoor had ze ook al shoots gehouden met de rest van de band, maar die van hem was nog niet geweest tot nu. Niet dat hij het erg had gevonden; hij kende de fotografe zo onderhand wel een beetje en wist dus zeker dat ze vanzelf wel op hem afstappen zou, wanneer ze hem nodig had. Dat bleek ook het geval te zijn geweest want nog geen half uur nadat Calum terug was gekeerd van Keegan's kleedkamer, was de fotografe naar hem toegekomen. Vol enthousiasme had ze hem gevraagd voor een shoot, dat wat hij natuurlijk niet weigeren kon. Het leek hem hartstikke leuk om met haar te shooten en daarbij leerde hij haar zo des te meer kennen.
Ze had zich gelukkig goed voorbereid en alvast wat standen bedacht waarin hij staan of zitten moest, zodat hij zo op de compositie kwam zoals ze had gewild. Het kledingrek met de outfits voor de show stond ook al klaar. Hij had met haar afgesproken zich op de helft van de shoot om te kleden, zodat ze ook wat foto's schieten kon in de outfit die hij vanavond ook op het podium dragen zou.
Het verliep allemaal soepel. Hij had niet verwacht dat het heel ongemakkelijk zou worden en tot zijn opluchting was dat ook niet het geval, want ze leken ondertussen prima met elkaar te kunnen praten. De gesprekken liepen vloeiend en hij betrapte zich er zelfs op om het met haar over onderwerpen te hebben, waar hij het niet gauw met iemand over had. Het leek erop dat Rayne op de een of andere manier dat effect op hem had.
Hij had net een nieuwe pose aan willen nemen voor de camera, toen het geklop op de deur zijn aandacht hiervan weg had gehaald. Een beetje verrast keek hij naar de deuropening waar Keegan tevoorschijn kwam. Rayne was evenals hem verbaasd dat ze bezoek hadden, gezien hij ook haar even wat verstrooid om zag draaien. Ze lag namelijk inmiddels in zo'n positie dat ze niet zozeer zien kon wie er stond tot ze daadwerkelijk haar positie veranderde.
Ze vroeg naar hem, dat wat hem evenzeer had verbaasd, al vond hij het niet erg dat ze hen even stoorde. Het leek erop dat iets haar in elk geval dwarszat. Ze praatte evenmin op zo'n laag volume dat hij het lastig te verstaan vond wat ze precies vertelde, al gaf dat hem wel de hint dat het misschien nog wat slechter met haar keel ging dan voorheen.
Hij zag Rayne instemmend knikken. "Yeah, sure. Alright." Ze leek het niet erg te vinden om hem even te missen, gezien ze ook even haar schouders op leek te halen. Hij baande zich dan ook niet veel later een weg door de studio terug naar de gang. "I'll be right back!" opperde hij nog, vooraleer hij de deur achter zich sloot. Hij ging er niet vanuit dat dit lang zou duren en nu hij wist dat Rayne op hem zat te wachten, zou hij er ook niet een al te uitgebreid gesprek van maken. Ze wisten beide dat het schaars was om zoveel tijd te hebben voor een fotoshoot en nu dat wél zo was, moesten ze er ook gebruik van maken.
"Hey." Met zijn hand greep hij naar het deurkozijn, daar ietwat op geleund uit gewoonte. "What's going on?"

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het leek erop dat Calum en Rayne het samen erg naar hun zin hadden gehad tijdens de shoot en automatisch voelde Keegan zich slecht dat ze het had onderbroken. Ze had ook naar de tourmanager kunnen gaan, of iemand kunnen bellen. Calum was alles behalve de logische keuze, maar hij was de enige persoon die op dit moment wist hoe slecht ze er aan toe was. Hij had haar zelfs gewaarschuwd.
Gelukkig wilde hij wel even een korte pauze nemen en liep hij naar haar toe. Hij leunde afwachtend tegen de deurpost en zijn bruine ogen keken haar met een vriendelijke, maar licht bezorgde, blik aan. Keegan haar ogen gleden naar Rayne, maar zij leek druk te zijn met haar laptop, camera en het verstellen van de lichten. Ze zou het gesprek waarschijnlijk niet mee krijgen.
‘I’m sorry, I guess I should probably go to someone else for this, but…’ Keegan haalde haar schouders op en maakte met haar handen een hopeloos gebaar. Ze voelde de paniek in haar hele lijf. Het was niet dusdanig erg dat ze begon te trillen of te huilen. De schaamte had nu de overhand. Haar hoofd dat haar vertelde dat ze eerder naar Calum had moeten luisteren en nu was het te laat. Nu kon ze geen kant meer op. Als ze de rust had genomen die hij voor had gesteld, dan had ze hier nu niet gestaan. Ze voelde zich ontzettend dom en eigenlijk wilde ze dat niet aan hem toegeven. Al wist ze zeker dat Calum begripvol zou reageren. Het was vooral het feit dat ze niet aan haarzelf toe wilde geven dat ze alles behalve verstandig had gehandeld.
‘I… I can’t go on like this.’ Keegan schudde haar hoofd en draaide zich weg van Calum. De tranen prikten in haar ogen en ze voelde een brok in haar keel, al kon die ook veroorzaakt zijn door het vele gebruik van haar stem. Ze probeerde het weg te slikken en haar tranen in te houden, bang dat Calum ze zou zien. Opnieuw schudde ze haar hoofd en liep ze naar de muur. Ze draaide zich naar Calum toe en ging vervolgens op de grond zitten, met haar armen beschermend om zichzelf heen.
‘You were right. I am ill and I should have listened to you when you told me that I could take a break this afternoon.’ Het deed haar fysiek pijn om de woorden uit haar mond te krijgen. Ze ontweek Calum zijn blik. In plaats daarvan staarde ze naar de vieze vloer waar ze nu op zat. Ze wist dat Calum dit niet voor haar op kon lossen. Ze had beter naar iemand anders kunnen gaan, maar niks voelde nog goed.
‘And now it’s almost time for me to go on and I don’t know what to do? I can’t sing, I can barely even talk and I-‘ hoe luider haar stem klonk, hoe moeilijker het voor haar werd om de woorden daadwerkelijk uit zich te krijgen. Het laatste deel van haar zin was volledig weg gevallen en geschrokken sloeg ze haar handen voor haar mond, bang dat ze het nu zo erg had verpest dat ze echt haar stem kwijt was.
‘Fuck,’ fluisterde ze. Haar stem deed het nog, maar er was geen garantie voor hoe lang. Het slijm in haar longen kwam naar boven en Keegan kromp iets in elkaar door de pijn tijdens het hoesten. Met haar vingers ging ze langs haar neus.
Wanhopig keek ze op naar Calum ‘I don’t know what to do. I’m sorry to bother you with all of this, but I just… Ugh, fuck.’ Gefrustreerd door wat er aan de hand was, stopte ze weer met praten. Zo kwam ze helemaal nergens.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld