Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

It's been a long, long time

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Ze knikt begrijpend. Je weet maar nooit. De tijden hier zijn zo anders, niks is meer zoals Maggie en Michael eerder gewend waren. "Recht door het bos en dan naar het kasteel. Ik kijk er wel een beetje naar uit." Het gaat heel anders zijn dan de soort kastelen in de 21e eeuw, dat weet ze wel. Ze grinnikt als ze hem iets hoort vertellen. "Ja, de lichte magie speelt graag heilig," ze haalt haar schouders op. Een merendeel dacht dat ze hoger stonden dan de rest van de mensen in hun omgeving, dat ze beter waren en niks fout kunnen doen. "Ik hoop gewoon dat het geen van beide groepen is. Iets externs misschien. Ik ben wel een beetje klaar met in groepjes gezet worden en verteld worden wat wel en niet kan."

Wonend bij een bos. Dat lijkt haar nog eens leuk. Zelf had ze dan wel een tuintje achter het huis, maar nog steeds woont ze eigenlijk dichter bij de stad dan bij het bos. Ze haalt haar wenkbrauwen even op. Werken bij de overheid? "Pff, wat klinkt het dan dom als ik zeg dat ik een moestuintje wil bouwen! Je werkt voor de overheid!" Ze grinnikt even en luistert dan weer naar zijn vragen. Hij heeft gelijk, ze kunnen niet zomaar voor de kasteelpoorten verschijnen zonder enig idee wie ze eigenlijk zijn. Zo komen ze natuurlijk nooit binnen. Ze schuift wat plukjes van haar haar achter haar oor en kijkt dan naar het vuur. "Misschien zijn we beide geboren in een gezin zonder magie? Dat we daarna samen zijn gekomen en daarvoor vluchten? Dat het niet echt uit maakt welk baantje we krijgen zolang we maar in het kasteel komen." Misschien moeten ze zelfs wat magie gebruiken om binnen te komen. De magie die Maggie en Michael bevatten is sterker dan dat het vroeger was.

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
'Dat moet wel lukken. Gewoon rechtdoor', zei hij. Zelf was hij wel goed in de weg vinden, en nu was het zelfs gewoon recht op recht door het bos dus dat viel helemaal mee. Ze zouden morgen in de ochtend vertrekken, en dan zouden ze uiterlijk in de namiddag moeten aankomen. Zo schatte hij de zaak toch ongeveer in. Precies kon je dat nooit weten. Hij wist of ze onderweg moeilijkheden zouden hebben. Dan zou het een stuk langer kunnen duren, maar hij was er wel bewust van dat ze zeker voor het donker aan het kasteel moesten komen. Anders zou het een gevaarlijke nacht worden. 'Het kasteel zal wel meevallen. Het gaat anders zijn dan wat we gewend zijn. Iedereen leeft er samen, dus dat verschilt al sowieso. Ik hoop gewoon dat we niet gaan opvallen en snel kunnen mengen in de menigte', zei hij. Natuurlijk zou er op de nieuwen altijd wel wat aandacht vallen. Het was een kwestie om ervoor te zorgen dat die aandacht snel weer overwaaide naar iemand anders en niet bij hen bleef hangen. Ze moesten graag gezien zijn binnen het kasteel, maar niet te erg in het oog springen, en al zeker niet op een negatieve manier. Hij moest zachtjes lachen om haar reactie. 'Zoveel stelt het niet voor. Ik werd gevraagd voor een taak en ben erna gewoon gebleven. Ze betalen goed en het is leuk werk. Elke keer wat anders', zei hij schouderophalend. Hij stond op van bij het vuur en liep richting de tafel, waarop het gepekelde vlees en de groenten lagen. Er lag ook een soort rooster. Dat bevestigde hij boven het vuur, waarna hij het vlees en de groenten er op plaatste. Zo kan dat allemaal bakken, wat wel even zou duren, en de avond was zelfs al gevallen. Intussen luisterde hij naar wat ze vertelde. 'Dus we zijn samen gevlucht van onze ouders na ons huwelijk, omdat we onze krachten niet meer geheim konden houden, en daarom wil we in het kasteel verblijven. Klinkt als een goed plan', zei hij met een knikje. Dat zou wel geloofwaardig overkomen.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Ze heeft er wel het vertrouwen in dat ze de weg wel kunnen vinden. Voor iemand die een paar uur geleden nog enorm angstig was rondom de duistere magie, was ze toch best op haar gemak nu. Ze hoopt maar dat dat voor de rest van de tijd ook nog zo zou zijn. "Het gaat inderdaad wel echt even wennen zijn. Dat de twee groepen niet boos naar elkaar kijken of proberen magie op elkaar te gebruiken." Qua uiterlijk zullen ze niet enorm veel opvallen. Ze kunnen altijd nog de kleding van anderen kopiëren om er meer tussen te passen. Maggie knikt als hij verder gaat over zijn baan. Het was een stuk avontuurlijker dan dat ze zelf deed. Zelf helpt ze graag in tuintjes en dat soort dingen, of ze kookt voor de buurt.

Aandachtig kijkt ze naar hoe hij om gaat met het eten. Ze knikt dan bevestigend. "Anders even goed terugdenken aan magie en dan kunnen we misschien zelfs wat gedachtes lezen als het moet. Nog nooit echt geleerd, dus dat wordt even oefenen." Zelf was ze meer van de iets simpele magie, dingen laten verschijnen maar ook medicijnen maken met behulp van drankjes. "Raar, eigenlijk. Zo snel nep getrouwd zijn," grapt ze. "Moet toegeven, ik ben al lang blij dat je me niks aan hebt gedaan. Ik denk niet dat iedereen aan de duistere kant zo zou reageren." Ze staart uit het raam waar regendruppels al op vallen. Het gaat er best hard aan toe buiten, maar gelukkig is het binnen nog droog. Hier kan ze wel aan wennen. Eigenlijk is het best jammer dat ze morgen dit huisje al verlaten.

@Mararosa

huis

Account verwijderd

schreef:
Hij keek toe hoe het vlees begon te braden. Dat zag er goed uit, zo mocht het wel verder gaan. Hij nam weer plaats en bleef even naar het vuur kijken, waarna hij zijn blik op haar richtte. 'Het zal allemaal wel goedkomen. Laten we er maar niet teveel om stressen, dat gaat het alleen maar moeilijker maken. Zo is dat bij mij toch', zei hij. Hij kon zeker wel om met stress, maar als hij de stress kon doseren ging alles altijd veel beter. Hij ging er dus voor zorgen dat de stress zijn lichaam niet zou overnemen. Het laatste wat hij kon gebruiken was aarzeling wanneer hij een leugen op moest maken over hem en het hele huwelijk. Hij moest lachen om wat ze vervolgens zei. 'Ja ik had ook niet gedacht zo vroeg al getrouwd te zijn, maar laten we er maar het beste van maken. Ik zal een goede man proberen spelen, al kan ik niks beloven', zei hij lachend. Hij had ervaring met vrouwen, dat zeker, maar nooit in de serieuze zin. Hij nam meiden dan ook niet snel mee naar huis en meestal na elkaar een paar keer zien was hij het wel beu en wist hij het af te breken. Niet netjes, maar dat vond hij niet zo belangrijk. Hij had nu eenmaal gewoon zijn vrijheid nodig en met een vriendin ging dat niet. Die zouden het niet snappen. Hij had dan ook nog de pech dat hij vaak op dames viel die gewoon menselijk waren, en dat ging al helemaal niet, in combinatie met zijn magie. De dames van de duistere magie waren allemaal maar sombere types of van die extreem ruige types, ook niet zijn ding. Hij keek naar het vuur en glimlachte tevreden toen hij zag dat het klaar was. 'Dat ziet er goed uit', zei hij waarna hij opstond en 2 borden ging halen. Gek hoe alles hier er zo antiek uitzag. Met de borden liep hij terug, bestek was hier nergens te vinden. 'Dan zo maar', zei hij en voorzichtig haalde hij het vlees en de groenten van de schotel, waarna hij het op de borden plaatste. 'Ik hoop dat het smaakt', zei hij tevreden toen hij het bekeek.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
"Dat is waar. Stress maakt het niet beter, de anderen kunnen dat ook vast aan ons zien." Ze haalt een hand door haar haren en zucht diep. "Het is misschien raar, maar ik kan hier eigenlijk wel aan wennen. Het simpele leven. Niet elke dag ruzie om de duistere en lichte kant." Ze moet maar genieten van de tijd zonder de splitsing. Ze hoopt dat het nog zo kan gaan als ze terug naar de normale tijd gaan. Op het moment heeft ze eigenlijk geen gok over wat nou de oorzaak zou kunnen zijn. Ze lacht om Michael. "Dat komt vast goed, ik zal proberen een goede vrouw te zijn," giechelt ze. Wie had dat verwacht, twintig jaar oud en nu al een vrouw van iemand. "Al ken ik jou al een beetje. Je ging veel om met de meiden, of niet?" Ze had verhalen gehoord van een paar meiden aan de lichte kant over wat jongens van de duistere kant.

Ze neemt een bord van hem aan en glimlacht dan. Maggie kijkt om zich heen, niemand te bekennen toch? Ze sluit haar ogen voor een seconde en voelt dan iets in haar hand verschijnen. Twee kleine vorkjes en mesjes in de palm van haar hand. "Ik eet liever met bestek, toch wat netter," grinnikt ze voordat ze hem een mes en vork aanbied. Ze neemt een hapje van het eten en knikt dan. "Iets van eten boven direct vuur koken maakt het lekkerder! Of misschien ben jij stiekem een chef-kok." Ze neemt nog een hap van de groente, zeker lekker. De regen druppelt nog steeds langs de ramen en het geknetter van het vuur zorgt voor een rustig achtergrond geluid. "Wat vind jij hier nou eigenlijk van? En eerlijk. Je zit opgesloten met iemand van de lichte kant, de groep die altijd op jullie neer kijkt."

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
'Ik denk er hetzelfde over. De sfeer hier en de omgeving,het is geweldig. Zo anders maar zo goed. Even geen verplichtingen, gewoon eigen
keuzes maken en niemand daarbij op de tenen kunnen trappen. Stel je voor dat
het elke dag zo kon zijn, gewoon in onze eigen tijd', zei hij. Het gaf hem een
brede glimlach, het idee alleen al. 'Je gaat een goede vrouw zijn, daar twijfel
ik niet aan', zei hij. Bij haar woorden knikte hij instemmend. Hij ging het
niet ontkennen. Dat waren zijn daden en daar kwam hij ook altijd eerlijk voor
uit. 'Weet je wat het is, vrouwen zullen de man altijd afschilderen als de
slechterik maar ik ben altijd duidelijk en toch gaan ze er in mee. Dan is het
niet mijn schuld, want ik heb gezegd hoe ik er in sta. Maar veel dames zien dat
niet zo, dus laten we zeggen dat ik niet zo geliefd ben bij de dames aan de
lichte kant. En die van de donkere kant, daar kom ik niet eens in de buurt. Die
vervloeken me als ik hetzelfde probeer', zei hij. Zo zat het nu eenmaal in elkaar, en hij wou ook gewoon eerlijk zijn over wat hij gedaan had. Eerlijkheid heb je wel nodig in deze situatie. 'En bij jou, geen spannende verhalen die ik moet horen', vroeg hij. Hij nam met een glimlach het bestek aan en rustig begon hij te eten. 'Ja stiekem is dat een talent, maar daar kom je nog wel achter. We moeten elkaar nog leren kennen. En om eerlijk te zijn. Toen ik het hoorde was ik er zwaar tegen, maar dit valt mee. Ik kan zelfs zeggen dat ik het voorlopig naar mijn zin met je heb, en dat meen ik. Ik hoop dat jij daar hetzelfde over denkt, want ik denk niet dat je van partner gaat mogen ruilen. Zeker hier in de Middeleeuwen. Ontrouw wordt hier bestraft', zei hij lachend, en hij at rustig verder. Hij wou het gesprek wat luchtig houden, want echt persoonlijke dingen, die zou hij met de tijd wel vertellen, wanneer ze elkaar wat beter kenden.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Snel knikt ze, ze is het volledig met hem eens. "I wish," huft ze. "Soms ben ik er echt wel klaar mee. Ze zeggen ons altijd te beschermen van de 'Duistere' kant. Heb altijd al eens een kijkje willen nemen, maar ik denk dat ik daar toch te bang voor ben," lacht ze. Het is ook zo, ze was al snel bang om dingen te doen en dan naar de andere kant gaan? Haar ouders zullen er niet blij mee zijn. "Ik hoop het maar, ik vraag me af of de grote baas je een nieuwe vrouw zou sturen," ze neemt nog een hap van haar eten. Het smaakte echt heel goed. "Meiden aan de lichte kant kunnen best.. naïef zijn. Daar geloven we in, het beste in iemand zien, liefde.. Dat soort dingen," ze haalt haar schouders op. Ze gelooft er eigenlijk niet zo in, maar als het gebeurd dan zou ze het niet afslaan. "Spannende verhalen?" Maggie haalt even haar wenkbrauwen op. Eigenlijk deed ze niet zo heel veel. "Ik vraag me af of ik wel echt een spannend persoon ben. Misschien.. Nouja, ik word een beetje als het zwarte schaap gezien? Ik heb altijd geprobeerd de duistere kant te begrijpen voordat ik conclusies ging trekken. Hadden ze liever niet."

Haar ouders vertellen haar altijd dat ze het fijn vonden dat ik zo graag nieuwe dingen wou leren, maar dat dit onderwerp niet tot spraak mocht komen. Ze glimlacht breed als ze hem hoort. "Ik vind het ook wel leuk hoor. Misschien maak ik morgen onderweg wel een matchend kroontje voor je." Maggie wijst naar het bloemenkroontje op haar hoofd en grinnikt dan. "Zo meteen gooien ze me dan nog op de brandstapel omdat we moeten scheiden, niet eens omdat we magie hebben. Het is niet alsof ik erom sta te springen voor een andere partner."

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
'Soms moet je gewoon de stap durven nemen om de andere kant te bekijken. Dat is niet vanzelfsprekend, maar het zou je verbazen wat je ervan zou kunnen opsteken. Alle mensen van de donkere kant zijn zo slecht nog niet, geloof me maar', zei hij overtuigend. Hij vond het fijn dat ze tenminste probeerde om zijn verhaal te snappen. Om te willen inzien hoe het voor hem was. Het leven in een groep donkere magiërs. Hij moest lachen om wat ze zei. Dat kon hij wel inzien ja. Dat de meiden daar altijd maar probeerde om het goede in hem te zien. Ze dachten echt dat ze hem konden veranderen, wat het nog verleidelijker maakte om bij hem te zijn en met hem te willen rondhangen. Michael zelf geloofde daar niet in. Hij was wie hij was en als hij wou veranderen dan zou hij dat wel doen, maar dan ook enkel als hij dat zelf wilde. Hij kon wel inzien hoe ze als het zwarte schaap werd gezien. Ze was geen typische lichte magiër. Ze kon verder nadenken dan het oppervlakkige wat er over hem was rondgegaan, en dat waardeerde hij. Zelf was hij ook zo en hij had wel gemerkt dat hij beter kon optrekken met mensen die daar hetzelfde in stonden als hijzelf. 'Wees daar maar zeker van, dus we kunnen maar beter een gelukkig huwelijk hebben en niet te snel scheiden', zei hij lachend. Best grappig, in wat voor situatie ze nu zaten. Het was intussen donker buiten. Hij wist niet hoe laat het was, maar hij voelde wel dat hij best moe aan het worden was. Misschien ook omdat hij vroeg was opgestaan vanochtend en eigenlijk wou uitslapen. De borden met de resten zou hij morgen buiten wel weggooien, voor nu plaatste hij het op de tafel.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Maggie knikt. Het is wel te merken, Michael is lang zo erg niet als de verhalen die ze heeft gehoord. Als iedereen aan de duistere kant zo was, dan zou dat helemaal niet erg zijn. Maar beide kanten hebben goede en slechte mensen en zo zal het waarschijnlijk ook altijd wel blijven. "Ik geloof dat wel. Net zoals dat er wel wat slechte mensen bij onze lichte magie zit." Ze glimlacht en kijkt naar hem als hij in de lach schiet. "Echt hoor! Ik bedoel, het goede in mensen zien is echt geen slechte eigenschap maar soms pakt het gewoon niet zo goed uit," ze haalt haar schouders op en plaatst haar lege bord op haar schoot.

"Ik snap het wel. De voldoening is groot genoeg maar alsnog." Ze grinnikt om hem. Ze moet toegeven, hij is enorm aardig tegen haar. Ze is toch echt wel blij dat hij hier samen met haar is in plaats van iemand die een enorme hekel aan haar heeft. "Dat zou zo raar zijn. Scheiden in de middeleeuwen? Dat zou het plan nog eens in de soep laten lopen." Ze kijkt op als hij de borden op de tafel zet. Maggie staat op en schuift de gordijntjes dicht. "Die regen he.. Best rustgevend zo." Ze draait zich om en kijkt even de kamer rond. In de hoek staat een bed. Eén bed? "Slaap jij daar maar."

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij keek nog even naar buiten voor de gordijnen sloten, en hij knikte bij haar woorden. Hij hield ervan om naar de regen te luisteren. In het bos hoorde je dat heel erg, en hij kon er dan ook perfect door slapen. Misschien kon hij juist wel beter slapen door het geluid van de natuur. In een grote stad zou hij geen oog dichtdoen. Het lawaai op straat, hij zou daar dacht hij zelf niet mee om kunnen. Het was natuurlijk een kwestie van wat je gewend was, maar hij dacht niet zich daar ooit aan te kunnen aanpassen, en hij hoopte dan ook dat hij in het kasteel gewoon in alle rust zou kunnen slapen, in een rustige omgeving. Hij keek op toen hij hoorde wat ze zei en schudde zijn hoofd. 'Maak je geen zorgen hoor, ik ga niets proberen. Je kan er gewoon bij komen liggen. We vinden er wel wat op', zei hij. Hij liep richting het bed toe en bekeek even hoe hij dit kon oplossen. Met zijn magie wist hij een langwerpig kussen te laten verschijnen, wat hij als een soort scheidingslijn in het midden kon plaatsen. 'Zo, genoeg plaats voor twee', zei hij. Hij zelf had daar geen probleem mee, zeker niet op deze manier als ze eigenlijk gewoon apart van elkaar konden slapen, en ze dus ook geen last van hem zou hebben. Hij bekeek zijn kleding even en besefte dat hij zo niet kon slapen. Hij wist zijn kleding door wijze van een spreuk dan ook te transformeren naar een soort pyjama, veel handiger voor de nacht. Als eerste ging hij op bed liggen en met een zuchtje keek hij naar het plafond.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Nadat Maggie alle raampjes en gordijnen had gecheckt, knikt ze. Goed genoeg. Het is hier zo afgelegen, ze betwijfelt of er überhaupt iemand hier nog wel langs zou lopen. De hele avond heeft ze hier nog niks gehoord, dus hoopt ze maar dat dat niet erg is. Misschien is dat wel een reden waarom ze bang is voor de duistere magie, het echte donker vindt ze al eng. Hopelijk blijft het vuurtje nog lang genoeg aan. Om zo te slapen in een donker huis midden in het bos is nou niet precies wat ze wilt, hoe leuk het huisje ook is.

Ze haalt haar schouders dan op. Misschien moeten ze in het kasteel ook wel een kamer delen. En met dat reusachtige kussen ertussen zat er een hoop afstand tussen ze in. Michael mag dan een enorm knappe jongen zijn, maar om al meteen recht naast hem in het bed te duiken gaat haar toch net te ver. Ze grinnikt als hij zijn magie gebruikt om om te kleden. "Wat is er, de bretellen niet fijn om in te slapen?" Zelf gebruikt ze dan ook haar magie. Normaal gezien zou ze in een shirtje en shorts slapen, maar als er iemand binnen zou dringen zouden ze meteen weten dat ze hier niet hoort. Een korte nachtjapon is nu in de plaats van de rest van haar kleding. Eigenlijk wou ze nog wat drinken en haar gezicht wassen, maar als ze zo om zich heen kijkt ziet ze nergens een kraan. Ze zucht even en loopt het kleine keukentje in. Een kan staat bij het raam en tot haar blijdschap zit er genoeg schoon water in. "Michael," ze draait om met de kan in haar handen. "Drinken?"

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij moest lachen om haar opmerking. 'Die bretellen zitten verschrikkelijk, ik snap niet waarom ze daar hier een fan van zijn. Koop toch gewoon een passende broek dan heb je die dingen niet nodig', zei hij zachtjes lachend. Hij keek op toen ze vroeg of hij ook wat moest drinken. 'Nee bedankt', zei hij met een tevreden glimlach, en vanuit bed keek hij hoe ze de kan in haar handen nam. Hij vond het een aangename verrassing, hoe ze zich tegenover hem opstelde. Ze had ook gewoon vervelend tegen hem kunnen doen maar in plaats daarvan was ze gewoon echt vriendelijk tegen hem, en probeerde haar vooroordelen opzij te schuiven. Hij deed hetzelfde. Hij had niet de beste ervaringen met de lichte magie en met hoe ze naar hem toe deden, maar hij wou haar een kans geven om te laten zien dat het ook anders kan. Dat ze elkaar niet te hoeven beoordelen op waar ze vandaan komen en wat voor krachten ze bezitten. Hoe zeer Michael ook wou wakker blijven en nog wat wou kletsen voor het slapen, hij was enorm moe geworden en voelde dat hij met moeite zijn ogen kon openhouden. Het was ook niet niks. Die boodschap krijgen, tijdreizen, inventief moeten zijn in een tijd die je tot dan toe onbekend is. Het had veel kracht van hem gevraagd, en voor hij het wist viel hij dan ook al in slaap.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Ze grinnikt. Wat is ze blij dat ze zelf een jurk mag dragen zeg. Lijkt haar toch wat fijner dan een broek die elke seconde dreigt om af te vallen. "Snap ik! Ik denk dat je het nog eventjes moet volhouden." Ze schenkt het water in het kopje die ze gevonden heeft en neemt een slok. Haar ogen kijken door het kleine kiertje tussen de gordijnen. Het regenen is al iets minder geworden, hopelijk was het morgen droog genoeg. Er staat een grote rit voor hun. Eigenlijk valt het haar wel mee met hoe erg dit is. Toen ze eerder vandaag in de wachtruimte stond was ze veel te nerveus om tegen hem te praten, laat staan voor hoe lang ze dat nu al heeft gedaan. Misschien kon ze alvast wat eten klaarzetten om morgen mee te nemen. Na zoeken door de kastjes vindt ze een mandje, verstopt achter een paar borden. Ze inspecteert het even, het ziet er niet kapot uit. Ze draait zich om naar Michael met de mand in haar handen, maar voordat ze hem kan vragen of ze wat dingen klaar zal leggen, ziet ze dat hij al in slaap is gevallen.

Maggie lacht zachtjes en plaatst de mand op de eettafel. Dat zou morgenochtend wel komen. Ze gooit haar haar over haar schouders en rekt even uit. Tijd om ook maar te gaan slapen, iets verteld haar dat ze er vroeg uit moet. Voor de zekerheid gooit ze nog een paar stukken hout op het vuur en checkt ze de deur nog een keer voordat ze dan ook maar naar het bed loopt. Michael ligt al aan zijn kant rustig te slapen. Zonder deken, nog wel. Ze grinnikt en pakt dan één van de dunne dekens van het voeteneind en legt die over hem heen voordat ze haar eigen pakt en dan ook gaat liggen. Wat een dag was dit.

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
De volgende ochtend wordt Michael goed uitgeslapen wakker. Het had hem zeker deugd gedaan om vroeg naar bed te gaan, en daar zou hij vandaag de vruchten van plukken. Hij keek op en zag hoe Maggie nog rustig lag te slapen. Hij glimlachte kort, stond op uit bed en wist zichzelf van zijn pyjama in normale kleding te transformeren. Veel beter zo. Hij voelde zich klaar voor de tocht die ze door het bos moesten afleggen vandaag, hij had er een zeer goed gevoel bij dat ze snel genoeg zouden aankomen en dat ze makkelijk het kasteel in zouden komen. Hij keek naar de mand die op tafel stond. Voorlopig zat er nog niet veel in, en via magie wist hij dan ook wat essentiële dingen erbij de toveren, die hij in de mand liet zakken. Het was handig die magie. Je kon werkelijk alles wat je maar wou krijgen, wanneer je het wou. Had hij honger, dan kon hij voor eten zorgen. Had hij het koud, dan kon hij een jas laten verschijnen. Dat was misschien wel het handigste aan al die magie, het gemak dat je gewoon alles binnen een paar seconden voor handen kon hebben. Voorzichtig opende hij de gordijnen voor een stukje. Het was later dan hij had verwacht, het was namelijk al erg licht buiten. Ook wel aangenaam. Rustig liep hij naar de deur toe, verplaatste wat er voor stond, en hij liep naar buiten toe. Even keek hij rond. Er was niets veranderd rond het huis en er was ook niemand rondom het huis te zien. Alles was dus perfect om zo meteen zonder problemen te kunnen vertrekken.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Maggie gaapt en rekt haar armen. Ondanks dat ze niet in haar eigen bed heeft geslapen, is ze toch goed uitgerust. Als ze naar de andere kant van het bed kijkt ziet ze dat Michael al op is gestaan. Ze gaat rechtop zitten en wrijft even in haar ogen. Het vuurtje is nu al bijna uit, een paar stukjes nog rood van de warmte. Ze plaatst haar voeten op de koude vloer. Waar was Michael heen gegaan? Ze opent de gordijntjes en ziet hem dan buiten staan. Ze giet wat van het water uit de kan in haar hand en spettert het over haar gezicht. Goed wakker worden voordat ze vertrekken. Ze grijpt het mandje weer van de tafel af en plaatst hem op het kleine aanrecht. Buiten het eten dat ze gister hebben gegeten, was er niet heel veel in het huis behalve potjes, bakjes en mokken. Een beetje magie en ze heeft eten getoverd. Niks dat ze echt gewend is, ze betwijfelt of ze McDonalds hadden in deze tijd.

Netjes pakt ze het mandje in, broodjes verpakt in doeken en een beetje fruit. Ze kan altijd nog meer bij toveren, maar misschien is het niet slim om dat in het openbaar te doen. Ze giet het laatste water in 2 van de kopjes en loopt dan naar buiten. Dit zicht was iets waar Maggie wel aan kan wennen. "Goedemorgen," Maggie geeft het kopje aan Michael voordat ze zelf een slok neemt van haar kopje. "Gelukkig regent het niet meer."

@Mararosa

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld