ORPG - The rychess return of the daylar - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The rychess return of the daylar

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla slikte een aantal scheldwoorden in, deels omdat ze geen tijd had om deze daadwerkelijk uit te spreken, deels omdat ze de tijd beter kon gebruiken om een oplossing te vinden. Die oplossing had ze snel gevonden. Ze rende tussen de vechtende lichamen door, ontweek zwaarden en andere gevaren, tot ze bij de gevallen torenwachter was gekomen. Zijn lichaam was nog warm, maar niets aan hem was meer levend. Zo snel als ze kon pakte ze zijn boog en zijn koker vol pijlen waarna ze deze met een stroom water Faelars kant op stuurde. Toen ze zich vervolgens omdraaide, stond daar gelijk al een brede, gespierde soldaat met een geheven zwaard voor haar neus. Ze had nu niet haar water om haar te verdedigen. Ze had geen tijd om te ontwijken. Het enige wat ze kon doen is de klap blokkeren, maar was ze daar wel sterk genoeg voor?

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar had nog net op tijd opgekeken om de boog met koker zijn kant op te zien komen. Geweldig, had ze hem ook nog bijna vol in zijn gezicht geraakt. Desondanks stond hij gelijk op, slingerde de koker over zijn schouder en liet gelijk een pijl los in de richting van Dayla's belager. Ja, dat was aan fantastisch idee geweest, breng jezelf anders direct in levensgevaar Dayla! Al was Faelar stiekem wel blij dat zijn handen in het middel van al deze chaos iets vertrouwds gevonden hadden. Het was dan niet zijn eigen boog, wat het even wennen maakte, maar een boog was een boog. Nu kon hij zich daadwerkelijk nuttig gaan maken.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
De soldaat viel voor haar voeten op de grond en bewoog verder niet meer. Dayla keek op en knikte kort naar de halfing als bedankje, waarna ze weer volop geconcentreerd ten strijde ging. Nu kon ze écht alles geven, wetende dat Faelar er was om haar rug te dekken. Des te sneller dit voorbij was, des te eerder ze kon helpen met de gewonden, des te beter. Ondertussen moest ze de halfing nog altijd wel in te gaten houden, voornamelijk om ervoor te zorgen dat ze nu niet massaal hem gingen aanvallen. Een boogschutter is altijd het beste op afstand en deze was er nu gelukkig, maar de afstand was wel korter dan ze normaal gesproken zou willen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar haalde even diep adem. Goed. Dat was een dode. En dat was zijn schuld. Maar dat was een gedachte voor later. Voor nu had hij maar een doel; Dayla in de gaten houden. Dat bleek gelukkig makkelijker gedaan dan gedacht. Op een slagveld vol doden en zwaargewonden, was het niet lastig om de bron van magie te vinden die Dayla was. Of de kleinere, minder intense magie die hij in hun vijanden zag. Hij hoefde er dan ook niet lang over na te denken wie hij raken moest en waar. Ondertussen baande hij zich voorzichtig een weg richting Dayla. Af en toe stond hij per ongeluk op een hand of arm van iemand waar hij misschien wel zijn rondes mee gerend had 's ochtends. Ook dat was een gedachte die hij snel op de achtergrond zette. Later. Later had hij tijd om dit allemaal rustig te verwerken. Nu deed er maar een ding toe...

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla merkte dat ze vooruitgang boekten. Waar ze eerst verdedigend vocht, was ze nu aanvallend. Toch bleef ze om zich heen kijken. Want er was nog een persoon die ze nog altijd niet had gezien: waar was Rayvon? Ze kon er niet over blijven nadenken, er was te veel te doen, maar onbewust bleef ze toch naar hem zoeken. Ondertussen merkte ze dat de halfling ook steeds dichterbij kwam. 'Waar is Rayvon?' riep ze over de vechtende kluiten soldaten heen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar schudde zijn hoofd. 'Geen idee!' riep hij terug. Goden, hij vroeg zich van wel meer mensen af waar ze waren, maar daar had hij momenteel helemaal geen tijd voor. Hij had heel, heel veel andere dingen aan zijn hoofd. Hij liet pijl na pijl los op iedereen die probeerde Dayla aan te vallen, terwijl hij stapje voor stapje dichterbij kwam. Hij kwam er wel. Uiteindelijk. En later ging hij nog genoeg tijd hebben om echt boos op haar te zijn! Hij war bijvoorbeeld ontzettend nieuwsgierig naar waar de fuck ze in godsnaam was toen ze haar nodig hadden.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dat zat toch niet lekker bij Dayla. Natuurlijk maakte ze zich wel zorgen om anderen, maar Rayvon was naast haar vader ook de belangrijkste persoon op deze basis. Als er één hoofd was die de Pranen wel zouden willen hebben... Ze had echter geen andere keuze dan te wachten totdat ze dit hadden gewonnen.
Dayla raakte alleen wel vermoeid. Haar lichaam gebruikte veel energie en tegelijkertijd veel magie, wat ontzettend veel concentratie kostte. Het zweet stond op haar voorhoofd en ze kon door de adrenaline heen verschillende plekken op haar lichaam tintelen, waarvan ze wist dat ze daar wonden zou gaan vinden. Weer analyseerde ze situatie. Zou zij lang genoeg kunnen vechten? Had Faelar nog genoeg pijlen? Hoeveel soldaten van de basis hielden zich nog staande?

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Op een van die vragen ging ze snel genoeg antwoord krijgen. Faelar had zich net bij haar gevoegd en ging met zijn rug tegen de hare aan staan. Na nog een pijl of twee gelost te hebben, greep hij naar een lege koker. 'Fuck,' vloekte hij zacht. Hij keek voorzichtig om zich heen of iemand op de grond een paar pijlen missen kon, maar hoeveel boogschutters begaven zich middenop het slagveld...?

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla had het al aan zien komen. Met het water dat ze had maakte ze pijlen van ijs, die ze vervolgens aan Faelar gaf. 'Zo snel kom je er niet vanaf, halfling,' zei ze met een scheve glimlach. Niet dat ze had verwacht dat hij naar zijn bed zou zijn geslenterd nadat zijn pijlen op waren. Daarnaast had ze een boogschutter nodig. Nog heel even en dan was het voorbij, bleef ze zichzelf vertellen. Nog even doorzetten. En dan maar hopen dat ze genoeg energie had om de gewonden te helpen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar was inderdaad eigenlijk wel opgelucht dat Dayla een oplossing voor hem had. Hij pakte ze van haar aan en liet ze bijna direct vallen. 'Godv- koud,' mompelde hij, voor hij ze in de koker liet vallen en opnieuw de aanval inzette. Het had allemaal zoveel makkelijker gekund als hij gewoon magie gebruiken kon, maar het laatste wat hij wilde wat dat hij hierna alsnog afgemaakt zou worden. En dit werkte ook, alleen iets minder efficiënt.
Faelar was zo bezig met vijanden die niet op de grond lagen, dat hij vergat dat niet iedereen die lag ook daadwerkelijk dood was. Hij vloekte dan ook toen hij ineens ruw aan zijn haar richting de grond getrokken werd, richting een gewonde en bewapende vijand. Fantastisch, dat kon er ook nog wel bij.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla was even uit balans toen de aanwezigheid tegen haar rug ineens verdween. Ze draaide zich instinctief om en vond daar een aan de haren gegrepen Faelar. Ze kon hem niet fysiek helpen, een nieuwe tegenstander zwaaide al met zijn wapen naar haar, maar dat betekende niet dat ze niets kon doen. Water kon immers ook scherp zijn. Met een precieze waterslag sneed haar magie de haren los zodat de halfling weer vrij kon komen. Zo, hij haar een keer gered, zij hem een keer gered. Ze schopte haar tegenstander in de ribben en keek daarna Faelar weer even aan. 'Dan staan we nu weer kiet,' zei ze.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar moest een paar stappen zetten om zijn balans weer te vinden toen hij ineens los raakte. Zijn vrije hand ging naar waar een paar tellen geleden zijn lange haar nog was. 'Kiet?! Je staat bij me in het krijt,' antwoordde hij alleen, voor hij de gewonde soldaat bij zijn voeten de genadeslag (pijl?) gaf. Vervolgens vond hij zijn plek tegen Dayla's rug weer. Voor nu moest hij het maar even laten. Dit kwam later wel. Dit kwam allemaal later wel.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla trok haar wenkbrauw op. 'Waarom zou ik in godsnaam bij jou in het krijt staan?' vroeg ze. Ondertussen duwde ze met water een soldaat van haar af, waarna ze deze uit zijn lijden verloste. Het was wel prettig dat ze zich geen zorgen hoefde te maken over wat er achter haar gebeurde. Ze had alle focus die ze kon krijgen hard nodig.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar klemde zijn kaken op elkaar. 'Waarom denk je?!' En hij had zich nog zo voorgenomen om dit te laten rusten te later! Maar nee! Dayla moest het er nu over hebben. Wat een geweldig geschikt moment. Al gaf het hem wel iets anders om over na te denken dan het aantal mensen dat nog geleefd zou hebben als hij nu geen pijl en boog in handen had gehad.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Als Dayla niet vol in gevechtsmodus was geweest, zou ze met stomheid geslagen zijn. 'Ik heb zojuist je koppige leven gered. Dat betekent dat we kiet staan!' Ze had hem al vaker gezegd dat lang haar gevaarlijk was op een strijdveld. Er was een reden dat zij het redelijk kort hield, Faelar!

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld