Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Samen met zijn moeder had Ashton Thanskgiving gevierd, al had het voor hem alles behalve feestelijk gevoeld. Degene met wie hij het liefste zijn tijd door had willen brengen, was er niet geweest. Het had dan ook vreemd gevoeld om eten te maken met hetgeen wat ze samen in huis hadden gehaald. Zijn moeder had ook niet willen koken na de lange reis en de jetlag die ze er aan over had gehouden, dus hadden ze wat te eten besteld en waren ze samen vooral de stad in gegaan. De situatie tussen hem en Naylene had hij niet echt met zijn moeder besproken. Hij had enkel aangegeven dat Naylene te druk was geweest en geen vrij had kunnen krijgen. Hij durfde zijn moeder niet te vertellen wat de daadwerkelijke reden was dat zijn vriendin hen niet had willen vergezellen.
De jaloezie was er langzaam ingeslopen toen hij had gemerkt hoe leuk Calum het met Linn had gehad. Dat was wat hij ook had gewild. Hij had het kunnen hebben, als hij zijn eigen ruiten niet in had gegooid. Iets wat hij nu maar al te goed wist. Ondanks dat Calum en Linn hem duidelijk hadden gemaakt dat zijn acties echt niet hadden gekund, hadden ze er wel voor open gestaan om hem te helpen en er over te praten als hij dat nodig had gehad. Vooral Calum was de laatste paar dagen Ashton zijn praatpaal geweest, misschien ook wel in de hoop dat Naylene wel tegen Calum praatte en ze op die manier zou merken hoeveel spijt hij wel niet had van wat hij had gedaan.
Ashton had geprobeerd een manier te bedenken om dat aan Naylene duidelijk te maken, maar hij was bang dat hij dan weer het verkeerde zou zeggen. Hij had haar, zoals Linn hem had geadviseerd, op dezelfde dag nog laten weten dat het een fout was geweest en dat het hem speet, maar voor de rest had hij niks gedaan. Hij had niet te zeurderig over willen komen, haar te hard willen pushen. Dat zou het alleen maar erger hebben gemaakt.
De problemen met Naylene hadden zeker invloed op zijn gemoedstoestand. Hij was moe, want zijn gedachten bleven maar doormalen en lieten hem op geen enkele moment met rust. Dat ze de tour ook weer hadden opgepakt en nog voor een week of twee door zou gaan, hielp Ashton daarin ook niet. Hij stond nog wel met plezier op het podium, maar het liefst wilde hij terug naar Los Angeles om daar weer met Naylene te kunnen praten over hetgeen wat er was gebeurd.
Tijdens de soundcheck in San Francisco speelde Ashton zijn gedeelte op de drums voor het nummer Easier. De soundcheck was altijd al minder uitbundig, maar normaal hield Ashton van dit nummer en gooide hij al zijn energie er in. Daar was nu niks meer van over. Toen Calum met zijn bas voor hem kwam staan, besteedde Ashton er niet veel aandacht aan. Pas toen Calum langer bleef staan, snapte hij dat hij iets duidelijk wilde maken.
Calum knikte naar de zijkant en Ashton volgde zijn blik. Hij kon haast niet geloven wie er naast Linn stond. Naylene! Zij was wel de laatste persoon die hij verwacht had te zien tijdens één van de shows. San Francisco was misschien nog wel in dezelfde staat, maar het was een lange rit en Naylene kennende had ze het met de auto gereden. Dat zei toch ook wel iets?
Ashton stak zijn hand wat ongemakkelijk naar haar op, zonder een slag op de drums te missen. Daarna keek hij naar Calum, die zich snel een weg maakte over het podium. Ashton schudde kort zijn hoofd. Natuurlijk had Calum hiervan geweten. Ergens stelde hem dat wel gerust, want dat betekende dat hij het bij het juiste eind had gehad. Naylene en Calum hadden contact gehad met elkaar en misschien had Naylene daardoor ook al wel door gekregen dat Ashton echt veel spijt had gehad van de situatie.
Het liefste wilde Ashton meteen van zijn kruk af stappen om vervolgens naar Naylene te lopen, maar hij had het nog in zich om in ieder geval Easier af te spelen. Toen de rest hem vragend aan had gekeken voor nog een nummer, had hij geknikt. Hij moest zijn verantwoordelijkheden niet negeren en hij wilde ook niet te snel op Naylene afstappen. Ze leek het juist wel fijn te vinden om comfortabel met Linn aan de zijkant toe te kijken.
Toen ook het tweede nummer was gespeeld en vrijwel alles goed stond ingesteld voor de band hun optreden, stapte Ashton van zijn kruk af. Zijn drumstokjes legde hij aan de kant en hij liep naar de linkerkant van het podium. Linn liep zelf al het podium op, wat betekende dat ze Ashton en Naylene de kans gaf om samen even apart ergens te staan en elkaar te begroeten.
Het eerste wat Ashton deed, was zijn armen om Naylene heen slaan, zodat hij haar naar zich toe kon trekken. Er was heel veel wat hij aan haar wilde vertellen, wat hij wilde zeggen. Het was echter belangrijker dat ze zou weten dat hij blij was om haar te zien en dat hij het waardeerde dat ze hier naar toe was gekomen om het goed te praten. Tenminste, hij ging er vanuit dat dat de reden was dat ze hier was. Dat ze hem aan zou horen, zodat hij zijn excuus aan kon bieden.
‘Waarom jaag je mij steeds achterna, terwijl ik het opfuck? Het zou andersom moeten zijn.’ Ashton zou haar achterna moeten gaan. Hij zou aan haar duidelijk moeten maken wat hij voelde en dat hij spijt had van zijn acties. Dit was niet de eerste keer dat Naylene hem op kwam zoeken nadat ze ruzie hadden gehad. Ook toen was het zijn schuld geweest.
‘Jij bent iets gemakkelijker op te sporen,’ zei Naylene, met een hint van humor in haar opmerking. ‘En ik heb daadwerkelijk de tijd om dat te doen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ondanks dat het mis was gegaan, wist Naylene maar al te goed dat Ashton zijn best probeerde te doen om haar grenzen aan te voelen. Er naar te luisteren, ze te respecteren. Ze kon echter ook begrijpen dat het niet makkelijk was. Daarom wist ze ook dat de stap vanuit haar had moeten komen. Ashton had haar een berichtje gestuurd om aan te geven dat hij spijt had en meer had hij ook niet kunnen doen. Niet eens moeten proberen. Op dat moment was alles voor haar te ver gegaan. Nu had ze echter zelf het besluit kunnen maken om de reis te maken. Zelfs de rit in haar auto, had haar alleen maar goed gegaan.
“Stiekem ben je behoorlijk romantisch.” Naylene moest lachen. Ze was zeker niet de persoon die overliep van romantiek. Ze kon zichzelf dan ook echt niet zien als iemand die romantisch was. Om nu in een discussie te gaan over het feit dat ze romantisch was of niet. Daarom schudde ze ook alleen maar met haar hoofd.
“Ik ben een advocate. Als iets het waard is om voor te vechten, dan doe ik dat.” Hun relatie was dat zeker. Er zat veel werk in, van beide kanten. Vanaf het begin eigenlijk al wel en waarschijnlijk was dat ook wel hetgeen wat ze moesten blijven doen. Ergens was Naylene wel bang dat het te veel zou worden, maar dat ze dingen als dit bespraken, dan kwamen ze er echt wel. Ze stond nu open om te praten over hetgeen wat er was gebeurd en ze hoopte dat ze dat konden blijven doen.
Ashton liet haar voorzichtig los, waardoor Naylene goed naar hem kon kijken. Het waren maar een paar dagen, toch had ze hem gemist. Natuurlijk had ze zich ook verheugd op de dagen samen en het had haar ook pijn gedaan dat het niet had gekund. Daar wilde ze zich echter niet schuldig om voelen. Ze wist dat ze het recht had om te voelen zoals ze dat deed.
“We kunnen wel even een plaatsje zoeken waar we samen kunnen praten.”
“Linn had al gezegd dat zij en Cal wel even op Watts konden passen.” Voor Naylene was dat een soort van instemming. Ze wist hoe druk de kleedkamer kon worden, zeker na de soundcheck. Dan trok iedereen er naar toe, om nog even hun rust te kunnen pakken.
“We vinden wel een plaats.” Naylene was echt onder de indruk van de manier hoe alles backstage liep. Iedereen had zijn eigen plaats. Zelfs de mensen van de venue zelf. Het leek behoorlijk gesmeerd te gaan. Ze wist echter ook wel dat het nergens echt zo liep. In haar kantoor leek het ook zo te zijn, maar ook daar liep genoeg niet zo goed als het hoorde te zijn.
Uiteindelijk vonden ze een kleine ruimte waar zich niet veel meer in bevond dat een tafel en een stoel.
“Andy vertelde me dat hij normaal in dit soort ruimtes wordt weggeschoven.” Zei Naylene lachend, al voelde ze ook wel dat er een beetje spanning hing, dat was haast niet te voorkomen door alles wat er was gebeurd.
Uiteindelijk besloot Naylene op de grond te gaan zitten, tegen de muur aan. Het maakte niet uit waar ze precies waren, als ze maar rustig met elkaar konden praten. Hier zou echt niet zomaar iemand naar binnen komen, omdat het niet op een kamer leek die in gebruik was. Ashton kwam tegen de andere muur aan zaten, zodat ze dicht bij elkaar zaten, maar elkaar nog wel aan
“Ik had echt niet verwacht dat je hier zomaar zou zijn. Ik had van alles in mijn hoofd wat ik wilde zeggen als ik daar de kans voor had, maar het is alsof alles nu even door elkaar heen loopt.”
“Dat is logisch.” Naylene kon maar al te goed begrijpen dat er van alles door zijn hoofd heen spookte. Dat het de afgelopen dagen al zo was geweest en dat alles nu weer naar boven kwam. Ze had zelf een rit gehad waar ze alles op een rijtje kon zetten.
“Maar ik wil wel beginnen met dat het me echt heel erg spijt. Hoe ik me heb gedragen, dat was gewoon niet netjes van me. We hadden er op een normale manier over moeten kunnen praten en ik gaf je die ruimte niet omdat ik meteen met dingen begon te gooien.”
“Ik waardeer het dat je je excuses aanbied Ash. Ook het berichtje dat je hebt gestuurd.” Het was misschien iets kleins, maar voor Naylene was het precies genoeg geweest. Als er meer van was gekomen, had ze zich waarschijnlijk gepusht gevoeld.
“Ik denk dat we er inderdaad beter over hadden moeten praten. En misschien had ik langer moeten blijven om dat te doen, maar op dat moment voelde het alsof je me echt niet begreep.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Met dit soort dingen bleef Naylene hem keer op keer verrassen. Hij had niet verwacht dat ze hem op zou zoeken. Hij had gedacht dat ze hem op een gegeven moment op zou bellen, of hij haar. Dat ze het via de telefoon al voor een deel zouden bespreken, maar dat het echte gesprek pas zou komen als hij terug zou zijn gekeerd in Los Angeles. Nu was ze hier. Ze had de reis voor hem gemaakt, samen met Watts -die op het moment al vrolijk bij Calum stond en waarschijnlijk genoot van de aandacht. Naylene had aangegeven dat hun relatie het waard was, wat Ashton al wel hoop gaf dat dit niet het einde was. Daar had hij ook niet aan getwijfeld, maar soms was het lastig om te raden wat er in Naylene haar hoofd om ging.
De ruimte waar ze nu zaten, was eventueel voor Andy of iemand anders beschikbaar. Ashton wist dat niemand hier zou komen om hen te storen, wat een fijne gedachte was. Dat betekende dat ze vrijuit met elkaar konden praten, zonder dat ze gestoord zouden worden. Het fijne was dat ze naast elkaar konden zitten. Naylene schoof niet meteen aan de kant, al had Ashton ook wel bewust wat ruimte tussen hen gelaten.
‘Dat deed ik ook niet. Niet écht. Nu begrijp ik heel goed dat het niet eerlijk was om zoiets van je te verlangen en dat ik het in eerste instantie al aan je had moeten vragen, maar op dat moment begreep ik niet waarom onze tijd samen opgeofferd moest worden.’ Ashton was mans genoeg om toe te geven dat hij het fout aan had gepakt. Hij kende zijn eigen gevoelens en gedachten maar al te goed en hij durfde ze uit te spreken, zeker naar Naylene toe. Hij was blij dat ze nu de tijd samen om het door te praten. Hij hoopte dat hij niet teveel eerlijkheid in één keer los zou laten, maar soms gingen zijn woorden te snel.
‘En Cal en Linn lieten me ook inzien dat wat ik deed, heel hypocriet en oneerlijk was.’ Naylene had vast ook wel geweten dat hij Calum juist had laten weten hoe knap hij het had gevonden dat hij zo’n grote stap had durven nemen, maar tegelijkertijd ook aan had gegeven hoe eng zoiets had kunnen zijn. Die gevoelens had Naylene ook gehad en daar had hij zomaar overheen gewalst, omdat hij zijn eigen verlangens en prioriteiten boven die van haar had gezet. Iets wat hij niet hoorde te doen.
‘Ik moet toegeven dat het me vreemd in de oren klonk toen ik van Calum begreep dat je zo anders op hem reageerde,’ gaf Naylene eerlijk toe. Ashton knikte, want hij kon het maar al te goed begrijpen. Het had vast heel vreemd moeten klinken voor haar. Oneerlijk, misschien wel. Alsof hij de één anders behandelde dan de ander. Natuurlijk deed hij dat voor een deel ook wel, want ze vervulden allebei anderen rollen in zijn leven, maar hij had op Naylene moeten reageren zoals hij dat ook op Calum had gedaan.
‘Soms…’ Ashton wist niet goed hoe hij zijn volgende woorden moest brengen. Hij wilde niet teveel zeggen, te snel iets noemen waar hij later weer spijt van zou krijgen. Hij wilde haar niet pushen. Zo had ze zich al gevoeld en dat was juist het laatste wat hij nogmaals wilde. ‘Ik ben gewoon heel erg blij met je? Echt heel erg blij. En de tijd die we samen hebben is schaars. Dus als we dan tijd samen hebben, dan wil ik daar van genieten. Ik weet dat ik vaak de reden ben dat je je iets terugtrekt, maar zodra ik dat merk, word ik bang?’ De laatste woorden van Ashton kwamen fluisterend over zijn lippen. Hij gaf niet snel toe wanneer hij bang was, of waarvoor. Bij Naylene durfde hij dat wel te doen, al was hij zelfs nu nog aan het twijfelen of hij niet al teveel had gezegd. Of hij nu niet clingy overkwam, of dat het leek alsof hij haar ergens de schuld van gaf. Iets wat hij niet wilde doen. Het was zijn schuld.
Ashton had zijn knieën opgetrokken en zijn armen rustten daar op. Hij liet zijn vingers langs elkaar glijden en hij wreef over de ruwe huid als afleiding.
‘Ben je bang dat ik weg ga?’ De vraag die Naylene stelde, kwam voorzichtig.
Ashton haalde zijn schouders op en staarde bedenkelijk voor zich uit. ‘Ja en nee? Ik ben niet bang dat je zomaar weg gaat. Ik weet dat je dat niet zal doen. Zo zit je niet in elkaar en wij samen ook niet. Maar ik heb het gevoel dat wat we hebben, nu zo goed is? En ik ben bang dat ik het verpest. Dat je je langzaam wegtrekt en dat ik er op een gegeven moment niks meer aan kan doen en dat het dan gewoon stopt.’ Hij wilde niet dat het stopte. Totaal niet. Daarom had hij ook zo gereageerd, ook al was dat niet de juiste manier geweest.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ondanks dat Naylene gekwetst was door hetgeen wat er was gebeurd, wilde ze ook graag weten hoe Ashton er over dacht. Het was goed om te weten hoe hij tegen de situatie aankeek. Hij leek zijn woorden heel erg zorgvuldig te kiezen. Daardoor wist Naylene echter ook dat er meer zat, dat ze verder moest vragen, om al zijn gevoelens op tafel te kijken. Hij was bang om haar weg te duwen. Of juist dat zij zichzelf langzaam meer weg begon te trekken.
“Ik weet dat wat we hebben, geen conventionele relatie is.” Sprak Naylene voorzichtig uit. Het was geen relatie die uit de lucht kwam vallen .Waarbij het allemaal even makkelijk ging. Iedere relatie had zijn ups en downs, maar bij hen was het nog anders. Ze hadden beiden bijzonder drukke levens, op hele verschillende manieren. Natuurlijk was het dan logisch dat ze op de momenten waarop het kon, tijd met elkaar doorbrachten. Daarin werkten haar gevoelens duidelijk nog wel eens tegen.
“En dat het misschien niet de bedoeling is dat je zoveel moet werken aan een relatie.” Dat was wat ze deden, beiden heel erg hard werken.
“Maar het is iets wat ik graag doe. Waar ik graag van leer, want ik heb het idee dat we er alleen maar sterker van worden.” Naylene kon aan Ashton zien dat hij genoeg te zeggen had, zijn eigen gedachten had. Zij was echter aan het woord en hij liet het op die manier. Hij wilde naar haar luisteren. Dat was misschien waar het een paar dagen geleden mis was gegaan, maar Naylene wist dat het juist een groot deel van hun relatie was en dat Ashton er ook wel echt toe in staat was. Hoe hij haar soms aan kon kijken, alsof er verder helemaal niemand meer op de wereld was.
“Ik snap dat het soms eng is, dat je denkt dat je me wegdrukt en dat ik het niet meer aan kan. Maar hoe ik het ook wend of keer, ik kan me niet voorstellen dat je niet meer in mijn leven bent? Ook niet op andere manier dan dit.” Ze had eerst de afstand van Ashton willen houden door alleen een vriendschap tussen hen te laten ontstaan. Nu waren ze al veel verder dan dat. Iets wat ze ook niet meer anders wilde zien. Voor dat alles moesten ze misschien werken, maar dat had ze er voor over.
“Ik zal er altijd mijn best voor doen om het niet te ver te laten komen. Soms heb ik die ruimte nodig, tijd, maar het betekent niet dat ik me van je weg laat drijven. Niet door wat ik voel of wat er gebeurt. Want juist door hetgeen wat ik voel, wil ik er voor blijven vechten.”
Naylene verwachtte heel erg veel. Vooral woorden. Ashton die nadenkend tegenover haar zat, om de juiste woorden te vinden die haar kon vertellen. Dingen die haar konden uitdrukken wat hij voelde, wat hij wilde dat anders was of wat ze konden veranderen. Dat alles kwam niet. Naylene voelde Ashton zijn armen stevig om haar heen en ze werd nog veel beter tegen hem aangetrokken dan hij bij het podium.
“Het is fijn om dat soort dingen te horen. Ik ben heel erg blij dat je me dat soort dingen kunt vertellen.” Naylene wist dat het niet de woorden waren die Ashton misschien wel het liefste wilde horen. Hij had haar echter ook ooit duidelijk gemaakt dat het niet hoefde. Dat ze niet uitgesproken hoefden te worden en dat hij tot die tijd dat ze dat wel deden, genoeg liefde had voor hen beide.
“Ik weet dat je soms zou willen dat je meer kon horen dan dat.” Ashton schudde zijn hoofd.
“Nee, het is genoeg. Het is genoeg om te weten dat je dit net zo graag wil als ik. Ik weet dat je dat doe, maar soms…” Naylene kon merken dat Ashton moe was, gewoon aan de manier waarop hij zijn woorden koos. Natuurlijk had zijn gezicht ook al het een en ander weggeven.
“Het is oké. Je hoeft je niet te verantwoorden, ik ben er niet door gekwetst.” Het leek alsof Ashton dat wilde doen, omdat hij dacht dat hij iets verkeerds had gezegd.
Naylene legde haar hoofd tegen de schouder van Ashton aan. “Ik kan wel beloven dat dit niet meer gaat gebeuren. Ik denk echter dat onrealistisch is. Er gaat vast weer een moment in onze relatie komen waarop we een dipje hebben. Maar ik weet ook dat we dan hier ook weer kunnen zitten. We kunnen besproken wat er dwars zit en er voor zorgen dat we er samen doorheen komen.” Misschien was het vreemd te zeggen, maar ze wist dat dit soort momenten er juist voor zorgen dat ze konden genieten van een behoorlijk sterke relatie. Zij zorgden er wel voor dat ze er aan moesten blijven werken. Dat had iedere relatie nodig en zij waren er bewust mee bezig.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het waren misschien niet de woorden die Ashton zelf al eerder in hun relatie had laten vallen, maar hij hoorde ze wel weerklinken in haar boodschap. Naylene wilde voor hen vechten. Hun relatie was belangrijk voor haar en dat maakte ze aan hem duidelijk met zoveel liefde in haar woorden dat Ashton alleen maar kon concluderen dat ze hem zojuist op haar eigen manier had verteld dat ze van hem hield. Als je zo graag wilde dat iemand in je leven zou blijven en het zich ook niet voor zou kunnen stellen als dat niet zo zou zijn, dan was er spraken van gevoelens. Hele sterke gevoelens, vond Ashton. Als Naylene nog niet klaar was om het met andere woorden uit te drukken, dan was dat goed. Dit was voldoende, zoals hij al aan haar had verteld.
Ashton knikte bedachtzaam op haar woorden. Natuurlijk kon ze hem niet beloven dat het nooit meer zou gaan gebeuren. Ieder mens had ruimte nodig. Naylene misschien net iets meer dan ieder ander. Dat was iets wat hij van haar moest accepteren, maar tegelijkertijd moest hij ook leren hoe hij haar die ruimte kon geven zonder dat hij zichzelf er mee in de weg zou zitten. Het was een proces, maar wel eentje die ze samen door zouden maken. Naylene had gelijk. Mocht er weer een moment komen waarop zoiets voor zou vallen, dan zouden ze weer samen zitten en het bespreken. Misschien niet direct, maar vroeg of laat zouden ze elkaar wel weer vinden. Dat hadden ze tot nu toe altijd gedaan.
Nu het gesprek was gehouden en de meeste dingen waren gezegd, voelde Ashton zich nog meer uitgeput dan dat hij al had gedaan. Een gaap kon hij dan ook niet onderdrukken, terwijl hij zijn hoofd tegen dat van Naylene aan liet rusten.
‘Heb je vannacht geslapen?’ vroeg Naylene aan hem, bezorgdheid kenmerkte haar woorden.
‘Nauwelijks,’ gaf Ashton toe. Hoe had hij ook kunnen slapen? Het hele gebeuren had maar door zijn hoofd heen gespookt en het had hem ook niet geholpen dat Linn en Calum nog vrolijk hadden gepraat. Hoe erg hij het Calum ook gunde, op dat moment was hij wel jaloers geweest dat hij niet zelf met Naylene op de bank had gezeten om de nacht vol te praten.
‘We kunnen naar de kleedkamer gaan? Dan kan je daar eventjes op de bank liggen.’
Ashton schudde meteen zijn hoofd. Nu een dutje doen zou niet de oplossing zijn. Het zou tijd wegnemen van Naylene, maar ook van zijn voorbereiding op de show. Hij had dan nog een paar uur voordat ze op zouden moeten, maar dat betekende niet dat hij het zou verspillen aan slaap. Dat zou hij vannacht ook nog kunnen doen.
‘Ash,’ zei Naylene. Ze haalde haar hoofd van zijn schouder, waardoor Ashton ook gedwongen werd om zijn hoofd omhoog te halen en haar aan te kijken. Naylene ging door zijn geverfde, zwarte haren. ‘Vannacht was niet de enige nacht dat je niet goed hebt geslapen, of wel?’
Ashton schudde zijn hoofd. Het was al meerdere nachten aan de gang. Na vandaag zou het vast een stuk beter gaan.
‘We kunnen ook rustig zitten in de kleedkamer,’ stelde Naylene voor. ‘Misschien is Cal daar ook met Watts.’ Watts. De laatste keer dat Ashton de hond had gezien, had hij naar hm gegromd. Logisch, wist Ashton nu. Hij was te dicht bij Naylene gekomen en Watts had het gemerkt. Hij hoopte dat Watts zou zien dat alles nu opgelost was en dat hij het vertrouwen in Ashton weer terug zou vinden.
Naylene raadde zijn gedachte. ‘Watts ziet vast dat het weer oké is als ik ook naast je sta en zit. Kom.’ Naylene was al opgestaan en had haar handen uitgestoken naar hem. Ashton knikte en pakte haar handen aan, zodat hij overeind kon komen.
Naylene kon echter niks zonder hem, aangezien zij geen idee had waar de kleedkamer zich bevond. Ashton besloot om haar hand vast te houden, zodat hij haar rond kon leiden in het gangenstelsel.
Eenmaal aangekomen bij de kleedkamer klonk het behoorlijk stil. Toen Ashton de deur opende, was er niemand aanwezig. Ook Watts niet, wat vast betekende dat hij nog bij Calum en Linn was. Misschien hadden ze hem even meegenomen naar buiten.
Naylene had al plaatsgenomen op de bank en had haar armen gespreid, zodat Ashton bij haar kon komen liggen. Met semi-tegenzin nam Ashton de plek in op de bank. Hij kon niet echt klagen, aangezien hij Naylene had gemist en hij het fijn vond om tegen haar aan te liggen. ‘Ik ga nog steeds niet slapen.’
‘Dat hoeft ook niet,’ zei Naylene lachend, terwijl ze haar armen om zijn lichaam heen vouwde. ‘We kunnen praten, of muziek luisteren. Of iets anders doen.’
‘Ik heb het gemist om met je te praten,’ gaf Ashton toe. Natuurlijk waren er genoeg anderen om hem heen, maar niemand kon met hem praten zoals Naylene dat deed. Ze daagde hem echt uit en hij haar ook. Dat maakte dat het, in zijn ogen, altijd een goed gesprek was. Zelfs als ze een goedbedoelde discussie hadden en zij hem bewust liet winnen, waarvan Ashton niet wist of Naylene merkte dat hij dat door had. Het maakte hem ook niks uit, want het was wederom iets wat Naylene deed omdat ze van hem hield. Ook al durfde ze dat zelf nog niet te vertellen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Dat Ashton de afgelopen dagen slecht had geslapen, gaf al wel aan hoeveel alles met hem had gedaan. Net als Ashton was Naylene niet de beste slaper. Als ze samen waren, kwam het vaak genoeg voor dat ze tot midden in de nacht met elkaar aan het praten waren. Slaap schoot er dan bij in. Vaak vond Naylene de tijd die ze met Ashton door kon brengen waardevoller dan slaap. Ze snapte dat Ashton dat nu ook zo zag. Toch was het ook een goed idee voor hem om tot rust te komen. Zeker omdat Ashton nog veel beter was om al zijn energie in te zitten en door te gaan totdat het uiteindelijk te laat was.
Ergens verbaasde het Naylene dat Ashton zich op de bank had laten trekken, maar nu hij er eenmaal lag, leek het ook goed te zijn. Slapen hoefde echt niet. Naylene was al blij dat Ashton zichzelf nu even de rust gunde.
Naylene wilde nu geen diepe onderwerpen aansnijden. Er waren momenten waarop ze beiden alles gaven om hun gedachten over iets te uiten. Ze lieten elkaar dan de ruimte om hun verhaal te doen, maar ze waren ook heel erg eerlijk als hun mening van elkaar verschilden. Er waren zelfs genoeg momenten op te noemen dat ze dat soort gesprekken bewust opzochten, om in een discussie te komen.
“San Francisco heeft me altijd een geweldige stad geleken. Hier naar toe rijden voelde al zo anders?” De stad was heel anders dan Los Angeles. Naylene had het jammer gevonden dat ze het nog nooit echt goed had kunnen ontdekken. Ze was er wel eens voor haar werk geweest, maar nooit lang genoeg om de stad echt te verkennen. Vandaag zal ze dat zeker ook niet hebben en ze wist dat Ashton een heel erg strak schema had, ze durfde niet eens te zeggen of hij vannacht hier nog wel bleef of dat ze al weer verder moesten naar de volgende stad.
“Hoe bedoel je?”
“Natuurlijk de duidelijke verschillen. De stad die er heel anders uitziet. De oudere wijken. De manier waarop het op is gebouwd. Maar ook gewoon de sfeer die er hangt. Hier gaat het meer om techniek, om alles daar achter. Ik weet dat het oppervlakkige gedeelte hier ook heel erg omhoog is gekomen en dat mensen daarin heel erg ver in gaan. Toch zit er iets, ik weet het niet.” Er waren zoveel bedrijven die hier zaten, bedrijven waar Naylene tegenop keek. Al wist ze ook wel dat al die bedrijven alleen maar bezig waren met zoveel mogelijk geld naar binnen harken. Nu ze bezig was om één van die grote bedrijven aan te vechten, zag ze ook wel in dat ze wankel stonden.
“Ik ben hier wel eens voor werk geweest, maar ik heb nog nooit echt de kans gekregen om de stad goed te ontdekken. Niet de kern, niet hoe de mensen hier zijn. Maar juist, als ik hier kom, heb ik zin om echt een toerist uit te hangen.”
“Dan gaan we dat een keer doen!” Naylene kon voelen dat Ashton omhoog wilde komen, alsof hij wilde zeggen dat ze nu wel een deel konden gaan bekijken. Ashton kennende ging dat ook precies door zijn hoofd heen.
“Misschien kunnen we een keer een reisje plannen. Dan gaan we met de auto, kunnen we Watts misschien ook meenemen en dan nemen we gewoon een paar dagen om rond te kijken en wat dingen te doen.”
“Dat klinkt heel erg goed. Misschien kunnen we dat een keer regelen. Maar als je terug bent, moet je eerst even een tijdje rust nemen.”
Naylene wist dat Ashton er liever niet over nadacht. Want terug zijn in Los Angeles betekende soms dat hij ook even een pas op de plaats moest doen. Moest stoppen met hetgeen wat hij het liefst deed. Naylene had al wel gehoord over het album waar ze mee bezig waren en die ze af zouden ronden.
“Samen dingen kunnen doen, is alle rust die ik nodig heb.”
“Dan kom je maar eerst een paar dagen bij mij.” Dat vond Naylene wel een fijn idee. Dan konden ze ook de tijd van Thanksgiving inhalen. Ze had Ashton ook gemist en ze wilde tijd met hem doorbrengen. Het hoefde echt niet meteen voor weken achter elkaar te zijn. Maar ze vond het wel een fijn idee om de eerste paar dagen gewoon samen door te brengen. Zelfs al moest ze werken, dan waren de avonden daar om samen tot rust te komen.
“Echt?” Vroeg Ashton voorzichtig.
“Ja natuurlijk. Ik weet dat je het nooit heel prettig vind om terug te komen van tour. Misschien dat het helpt om niet meteen alleen thuis te zijn.”
Naylene kon voelen hoe Ashton in haar armen ontspande. Ze zag zelfs hoe hij zijn ogen even dicht liet vallen. Niet om te slapen, maar waarschijnlijk om zich voor te stellen hoe die dagen zouden verlopen. Dat wist ze zelf ook niet. Misschien zouden ze elkaar na een weekje zat zijn, maar dan was het ook goed. Ze vroeg hem niet om samen te wonen, ze bood hem enkel een plaats om er voor te zorgen dat hij op een goede en gezonde manier weer terug kon komen in Los Angeles.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De kerstdagen naderden. Dat maakte dat het voor Linn één van de drukste maanden in het jaar was. Haar agenda stond vol met gesponsorde video’s die ze nog moest opnemen, verscheidene afspraken en mensen die ze nog terug moest bellen. Dat Calum de eerste paar dagen na zijn terugkomst van de tour de tijd had willen nemen om te landen en tijd door te brengen met Duke en Roy, was voor haar dan ook goed uit gekomen. Dat betekende echter niet dat ze niet uitkeek naar wat tijd samen. Ze had dan ook vroeg haar wekker gezet, zodat ze klaar zou zijn als hij voor haar deur zou staan.
Ook al had Linn zich strak aan haar schema gehouden voor die ochtend, er stonden nog een paar mails open en een aantal taken op haar lijstje. De eerstvolgende was om haar editor te bellen, zodat ze de video door kon nemen die Linn net had bekeken. Het was nog het rauwe materiaal en Linn had zelf al een document opgesteld met de stukken die ze er graag in wilde hebben. Daarnaast had ze ook nog goed nieuws dat ze wilde delen met Nath.
Linn pakte haar telefoon en belde haar editor, waarna ze de speaker aanzette en de telefoon weer naast zich neerlegde. Op die manier zou ze met haar kunnen bellen, terwijl ze haar andere mails beantwoordde en tevens ook het documentje zou kunnen opsturen.
‘Hé, Linn!’
‘Nath, babe!’ zei Linn enthousiast. ‘Goed nieuws. Ik heb net te horen gekregen dat Benefit de video heeft goedgekeurd, wat betekend dat ik hem vandaag online kan zetten, volgens schema. Ze waren er erg blij mee! Hij is nu al aan het uploaden, zodat ik hem vanavond kan posten.’
‘Dat is goed nieuws!’ zei Nath enthousiast. ‘En de Christmas Haul video?’
‘Ik heb net alles bekeken en ik heb een documentje gemaakt met daarin de tijdframes, zodat je een idee hebt welke delen ik er in wil hebben. Die stuur ik je nu op.’
‘Goed, ik kan niet wachten!’
Linn wierp een blik op de klok en realiseerde zich dat Calum er ieder moment zou kunnen zijn. ‘Hé, ik moet gaan, maar ik stuur alles naar je op. Als er iets aan de hand is of je mist iets, dan kun je me een berichtje sturen. Ik spreek je vast nog wel!’ Linn drukte het gesprek weg en schoof haar telefoon aan de kant.
Met haar ogen op de klok beantwoordde ze de laatste paar mails, waarna ze haar laptop dichtklapte en aan de kant schoof. Op de tafel stond nog een doos met een aantal dingen die ze uit had mogen kiezen voor Calum, in ruil voor het goede werk dat ze het afgelopen jaar had verricht met één van de merken waarmee ze vaak werkte. Zelf had ze ook een aantal kledingstukken uitgekozen, maar toen ze haar hadden gevraagd of ze ook wat joggingbroeken en hoodies uit had willen kiezen voor een man, had ze geen nee kunnen zeggen. Ze was dan ook erg enthousiast om het aan Calum te geven.
Omdat ze wist dat Calum een sterke kop koffie altijd wel waardeerde, besloot ze om naar haar keuken te lopen en het koffiezetapparaat aan te zetten. Terwijl ze wachtte tot het kopje gevuld werd door de machine, controleerde ze haar telefoon. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze zag dat Calum een berichtje had gestuurd.
De glimlach verdween echter snel van haar gezicht toen ze in vier korte woorden las dat het Calum niet zou lukken om langs te komen. Ze probeerde haar teleurstelling te verbloemen in haar berichtje door hem te laten weten dat het oké was en dat ze wel een andere keer af zouden spreken. Hij had waarschijnlijk nog een dag nodig om bij te komen en dat kon ze hem niet echt kwalijk nemen. Een tour was zo druk en om dan terug te komen in stilte, om daar aan te wennen kostte wat tijd. Desalniettemin vond ze het jammer dat ze hem vandaag niet meer zou zien.
Mitten kwam de keuken binnen wandelen, nieuwsgierig naar wat er gebeurd een of er misschien nog wat te eten viel te halen. Linn knielde neer bij haar kat en tilde hem op. ‘Dan zijn we samen vandaag. Wat wil je doen? Netflix? Online shoppen voor nieuwe spulletjes voor in ons huisje?’ Linn glimlachte en kriebelde de kat onder zijn kin. ‘Dat dacht ik al. Kom, dan gaan we kijken voor nieuwe spulletjes.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Het was nooit zijn bedoeling geweest. Ineens was het appartement de beste oplossing geweest. Een plaats waarvan hij zeker wist dat Linn en Ashton er allebei niet waren. Het laatste wat hij na de tour had gewild, was wegduiken, maar op het moment was dat de beste manier. Zeker door alles wat er door zijn hoofd heen ging. Hij wist niet eens meer hoe hij het op een rijtje moest zetten, wat hij precies voelde of wat de overhand voerde.
Calum had juist uitgekeken naar de tijd na de tour. Dagen die hij met Linn had kunnen brengen. Wat kleine dingen die ze samen hadden kunnen ondernemen of gewoon dagen thuis. Andere vrienden die hij had kunnen zien. Dat was echter veranderd toen hij van Ashton had meegekregen wat hij deze ochtend had gedaan. Diep van binnen wist hij wel dat hij zich er niets van aan moest trekken. Dat zeggen en het doen waren twee hele verschillende dingen. Daardoor zat hij nu al even zo diep in zijn hoofd dat hij niet precies wist wat hij moest doen.
Naylene had hem echter opgevangen en toen hij eenmaal een berichtje naar Linn had gestuurd dat hij vandaag niet had gekund, was er een klein beetje last van zijn schouders afgevallen. De rest drukte er echt nog stevig op en hij wist zeker dat hij er niet in zijn eentje uitkwam.
Naylene kwam uit de keuken gelopen met twee koppen koffie. Calum pakte die voor hem maar al te graag aan.
“Wil je praten over wat er aan de hand is?” Naylene kon aan Calum merken dat er iets aan de hand was. Calum wist zeker dat iedereen dat wel zou kunnen. Daarom had hij Linn ook niet onder ogen durven te komen. Zijn eigen onzekerheden speelde hem nu parten, hij zou niet eens weten hoe hij op een normale manier met Linn moest praten. Op het moment was zichzelf naar beneden praten het enige wat hij kon. En voor hem voelde het niet eens zo. Wat er nu door zijn hoofd heen ging was de waarheid die hij al die tijd niet onder ogen had durven te komen.
Calum haalde zijn schouders op. Hij wist niet eens of hij het zijn mond uit kon krijgen. Waarom andere mensen dit niet eerder in hadden gezien en er eerlijk over waren geweest.
“Ash vertelde me wat hij vanmorgen aan het doen was.”
“Hij was naar yoga toch?” Calum knikte, natuurlijk wist Naylene waar Ashton was geweest. Het leek echter alsof ze niet het hele verhaal wist. Niet dat het erg was. Naylene zou het vast niet erg vinden. Het liet haar niet over alles twijfelen, zoals Calum nu wel deed.
“Met Benjamin.”
“De cameraman?” Naylene leek niet eens te twijfelen over hoe ze het zou vragen. Of het niet Linn haar Benjamin was. Ze noemde het gewoon zoals het was en het voelde raar voor Calum. Want in zijn hoofd had hij het heel erg anders genoemd. Toch knikte hij op de vraag van Naylene.
“En daar voel je je niet prettig bij?” De stem van Naylene klonk niet veroordelend. Toch voelde de vraag wel een beetje zo. Gewoon omdat Calum niet precies wist hoe hij er over moest denken. Hij gunde het Ashton echt wel om te gaan sporten, nieuwe soorten te ontdekken. Hij had echter nooit gedacht dat Benjamin op de een of andere manier nog in zijn leven zou zijn. Helemaal niet in die van Linn.
Nu Benjamin er wel was, was Calum na gaan denken. Over de relatie die hij had met Linn. Vooral om hetgeen wat hij haar niet kon geven, wat Benjamin misschien wel had gedaan. Zelfs wilde Calum er niet over na denken om naar buiten te komen met hun relatie. Dat terwijl Linn vrij open was naar de wereld toe. Dat was ze ook geweest in haar relatie met Benjamin. Iets wat Calum haar gewoon niet ging geven. Nu ging dat misschien goed, maar voor hoe lang zou dat zo zijn? Voelde Linn zich er wel bij op haar gemak. Hij wist het allemaal niet en het maakte hem gek van binnen. Ook in de andere dingen. Hij was niet goed genoeg voor haar. Dat wist hij nu wel zeker.
“Ik…” Hij wist niet eens wat hij moest zeggen. Waar hij moest beginnen en of hij het wel uit kon spreken. Hij vond het prettig dat het Naylene was die tegenover hem zat. Wat liefde betreft leken ze hetzelfde te denken. Hun relaties waren misschien verschillend, maar er zaten ook zeker overeenkomsten in hoe Linn en Ashton er naar keken.
“Ik heb het gevoel alsof ik niet goed genoeg voor haar ben?”
“Ash heeft vast niet bewust iets met hem afgesproken. We bewust, maar als hij wist wat jij er bij voelde, had hij het vast wel gelaten.”
“Dat neemt niet weg dat hij het wel wilde?” mompelde Calum. Ondanks dat hij het niet prettig vond dat Ashton met Benjamin af had gesproken, kon hij zijn vriend ook moeilijk verbieden met mensen om te gaan.
“Het is meer zo..” Calum probeerde de juiste woorden te zoeken. Hij wist echter niet hoe hij het uit moest leggen. Er ging zoveel door zijn hoofd heen.
“Haar relatie met Benjamin was zo anders dan wat wij hebben. En ik snap dat Ash naar yoga wilde. Maar uiteindelijk gaat het misschien wel daarom. Dat Benjamin ze dingen kan geven die ik niet kan. Ik had niet ingestemd met yoga, niet nu. En dat doet er niet veel toe. Maar bij Linn? Ik kan haar niet een relatie geven waarbij ze met mensen kan delen hoe het met haar gaat. Niet echt. Terwijl dat wel haar leven is. Daar draait zoveel om en nu gaat het misschien goed. Maar wat gebeurd er over een paar maanden? Dan kan ze het zomaar zat zijn.”
“Cal…” Naylene legde haar hand op zijn arm.
“Ik snap dat er heel erg veel in je hoofd op gaat en dat mag ook. Ik snap dat je je onzeker voelt over wat er allemaal gebeurd nu. Ik snap heel erg goed dat die gevoelens er zijn, maar...” verder kwam Naylene niet want de bel van haar appartement ging.
“Sorry. Ik verwacht nog boodschappen, ik denk dat ze er zijn.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Doordat Calum had laten weten dat hij het niet zou redden, was Linn haar middag geopend. Ze had er voor kunnen kiezen om aan het werk te gaan, wellicht al een video op te nemen zodat ze voor zou lopen op haar schema, maar ze had deze middag juist bewust vrij gehouden. Ze had zich herinnerd dat Naylene ook een vrije dag had gehad en had besloten om haar op te zoeken. Ze hoefden niet de gehele middag samen door te brengen, maar het was ook al even geleden dat ze Naylene face to face had gesproken, dus Linn keek er naar uit om bij te kletsen met één van haar vriendinnen.
Om niet volledig zonder een excuus aan te komen, was Linn gestopt bij een Starbucks om daar koffie voor Naylene te halen en een Puppaccino voor Watts, al was dat slechts een klein bekertje met verse slagroom. Voor zichzelf had ze een ijsthee gehaald, maar tijdens het rijden had ze een groot deel van de beker al opgedronken. Dat had geresulteerd in een volle blaas en Linn was dan ook opgelucht toen ze de parkeergarage bij het gebouw van Naylene in reed.
Linn parkeerde haar auto en stapte uit, de kartonnen houder met het drinken in haar hand. Gehaast liep ze naar de lift, die haar op de juiste verdieping had gebracht. Ongeduldig had ze voor de deur van Naylene gewacht. Ze had zelfs al heen en weer gewiebeld, wat een teken was dat ze toch wel degelijk nodig naar het toilet wilde gaan.
‘Nay! Gelukkig, je bent thuis!’ zei Linn vrolijk, toen Naylene de deur voor haar opende. ‘Ik heb koffie en slagroom voor Wattsie.’ Trots hield Linn de houder met koffie omhoog. Naylene leek echter minder enthousiast te zijn met haar bezoek dan Linn had verwacht.
‘Komt het niet uit?’ vroeg Linn. Er bestond een kans dat ze al iets had gepland met Ashton, of een andere vriend. Of misschien had Naylene wel rustig willen genieten van haar vrije dag, zonder dat er iemand over de vloer zou komen. Linn wist at ze eerst een berichtje had moeten sturen, maar soms was een verrassing ook leuk! Tenminste, in Linn haar ogen dan.
‘Nee, sorry. Niet echt.’ Naylen schudde verontschuldigend haar hoofd. ‘Als je me iets had laten weten…’
‘Nee, het is oké!’ zei Linn snel. ‘Ik heb mijn ijsthee toch al bijna op, maar hier,’ ze overhandigde de koffie en het bekertje met slagroom voor Watts. ‘Ik moet alleen heel nodig plassen. Mag ik even snel? Ik ben zo weer weg, beloofd!’
Linn liep langs Naylene naar binnen. Ze was van plan om meteen naar het toilet te lopen, maar ze werd tegengehouden door de persoon die op de bank zat. Calum.
‘Oh,’ was het eerste wat Linn uitbracht. Dat was waarom het volgens Naylene niet goed uit was gekomen. En waarom Calum het niet had kunnen reden om naar haar toe te gaan. Maar waarom had hij simpelweg niet gezegd dat hij naar Naylene had gewild? Linn zou dat jammer hebben gevonden, maar ze had er moeilijk boos om kunnen worden. Nu leek het net alsof ze bewust iets geheim hadden gehouden.
Linn sloeg haar armen over elkaar. De drang om te plassen was volledig verdwenen. ‘Je had me ook wel kunnen vertellen dat je graag naar Naylene had gewild.’
Linn kende Calum goed genoeg om te weten dat er iets aan de hand was. De manier waarop hij op de bank zat, iets voorover gebogen en schouders ingetrokken. De donkere blik in haar ogen vertelde haar genoeg. De blik was er niet omdat zij binnen was komen wandelen. Hij voelde zich niet goed en hij had er voor gekozen om het met Naylene te bespreken. Linn had gewild dat hij alsnog haar kant op was gekomen, zodat ze samen hadden kunnen praten.
‘Dit ziet er trouwens heel shady uit,’ merkte Linn op. Ze wist dat het niet zo was. Nooit. Naylene hield teveel van Ashton en ook Calum vertrouwde ze genoeg, maar ze vond dat ze het recht had om de twee duidelijk te maken wat voor een situatie ze hadden gecreëerd.
‘Linn, zo zit het helemaal niet. Echt niet,’ zei Naylene.
Linn schudde haar hoofd. ‘Natuurlijk niet. Dat weet ik ook wel.’ Linn wist echter wel hoe het wel zat. Calum had een slechte dag. Eentje die ze hem niet gunde en ze wilde hem ook niet erger maken, maar het deed haar wel pijn dat hij er voor had gekozen om zijn pijn eerder met Naylene te delen dan met haar. Dat terwijl zij samen een relatie hadden.
Calum had nog niks gezegd. Een logische reactie voor hoe hij er nu bij zat. Toch had Linn gewild dat hij iets had gezegd. Terwijl dat ook oneerlijk was om te verwachten van hem, als hij zich echt slecht voelde.
‘Ik snap gewoon niet waarom het nodig was om dit geheim te houden.’ Linn gebaarde van Naylene naar Calum. ‘Jullie zijn vrienden. Het is niet alsof ik dat niet weet.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Toen hij haar stem vanuit de gang had horen komen, had Calum helemaal niet geweten wat hij had gemoeten. Het liefst was hij opgestaan en was hij weggerend. Niet daar dat überhaupt kans voor had. Al zijn spieren waren als verstijfd geweest en zijn adem had hij proberen in te houden. Het enige wat hij had kunnen hopen was dat Linn zo snel mogelijk weer weg zou gaan. Dat deed ze niet, niet meteen in ieder geval. Toen ze bij in de woonkamer stond, wist Calum helemaal niet meer wat hij aan moest. Het liefst wilde hij gillen, alles in zijn lichaam deed dat ook. Het kwam er niets uit. Helemaal niets deed dat. Hij kon alleen maar naar Linn kijken, alsof het allemaal een verbeelding was.
Omdat Calum niets zei, nam Naylene het woord maar over. “Op het moment was het even niet aan de orde om het te delen.” Dat was het ook niet. Zo voelde het voor Calum ook. Hij wilde niet dat Linn zich slecht voelde omdat zij niet diegene was met wie ze dit alles besproken had. Dat was hetgeen wat hoorde, zeker omdat de onzekerheid daar zat. Toch durfde hij het niet. Zelfs nu ze hier stond, hij kon zelfs geen woorden vinden.
“Geen advocaten gepraat Nay.” Calum was juist blij dat Naylene het op deze manier benaderde, het mocht dan wel een beetje zakelijk zijn, maar het liet in ieder geval niet doorschemeren wat er precies aan de hand was. Al wist hij niet zeker of ze dat wel op die manier konden houden.
“Als je had verteld dat je naar Naylene had gewild dan had ik dat begrepen, Cal?”
Calum kon nu haast niets anders dan terug praten. Hij knikte dan ook een beetje. “Dat weet.” Hij wist echter ook dat ze er vragen bij had gehad. Waarom had hij er voor gekozen om hun afspraak te zeggen om met Naylene af te spreken? Ze had meteen geweten dat er iets in zijn hoofd om was gegaan dat hij niet in zijn eentje aan had gekund.
“Waarom dan zo vaag over alles doen? Dat is nergens voor nodig.”
“Linn, misschien kun je even gaan zitten. Ik weet niet hoeveel we hier over kunnen bespreken, maar het is in ieder geval fijner om even te zitten. Je hebt er alle recht toe, maar zo kom je heel defensief over, terwijl Cal en ik allebei weten dat het niet je bedoeling is.” Linn deed wat Naylene van haar vroeg en ook Naylene zelf ging weer zitten.
Calum voelde zich een klein kind, iemand die even niet meer wist hoe hij moest praten of voor zichzelf op moest komen. Alle woorden die door zijn hoofd heen gingen deden hemzelf pijn en hij wist zeker dat hij er Linn ook behoorlijk mee kon raken. Dat was het laatste wat hij wilde. Ze verdiende uitleg, maar hij had zelf nog niet eens alles op een rijtje. Alles wat op hem af was gekomen, de onzekerheden die hij nu had over hun relatie. Het was te veel.
“Cal, is het oké als ik Linn vertel waarom je hier bent gekomen?”
Calum moest er even over nadenken. Wat zou het met Linn doen als ze hoorde dat Benjamin hier ergens was. Dat hij af had gesproken met één van hun vrienden. Calum zijn beste vriend. Zelf vond hij het maar niets. Het was niet zo dat hij niet vertrouwde in de gevoelens die Linn voor hem had. Helemaal niet zelfs. Ze was klaar met Benjamin geweest. Toch had hun relatie wel iets heel anders in zich gehad, iets wat Calum haar de komende tijd nog helemaal niet kon geven. Misschien wel nooit op de manier waarop Linn het echt diep van binnen wilde.
Calum knikte voorzichtig. Linn zou er waarschijnlijk toch wel achter komen dat Ashton met Benjamin af had gesproken.
“Ashton is naar yoga met Benjamin.”
“Oké?” Het klonk alsof Linn het niet heel erg veel deed. Waardoor Calum zich niet veel beter voelde. Hij wist niet echt wat hij met die reactie moest. Vond ze het niet erg? Deed het haar niets? Zelfs dat idee liet Calum niet beter voelen.
“Wat heeft dat met dit alles te maken?”
Calum snapte wel dat Linn het niet begreep. Maar nu wilde hij dat ze het wel deed. Dat ze precies kon zien wat er allemaal in zijn hoofd afspeelde, ondanks dat het haar waarschijnlijk heel erg af zou schrikken. Dat deed het bij hemzelf ook. Het was zoveel. Al die onzekerheid, het brak hem op van binnen.
“Ik euh..” Hij wilde zoveel zeggen, maar hij kon het gewoon niet. Hij wist niet hoe en wat. Het was niet zo dat hij met Naylene ver was gekomen. Als ze zijn gedachten op een rijtje hadden kunnen zetten was het misschien beter gegaan. Dat was de reden dat hij er eerst met Naylene over had willen praten.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was niet haar bedoeling geweest om defensief uit de hoek te komen. Ze had het ook niet leuk gevonden dat Naylene haar gedrag zo had bestempeld, maar Linn wist dat dit slecht een klein onderdeel was van iets. Er was een groter plaatje en ze zou het niet te zien krijgen als ze met haar armen over elkaar zou blijven staan, dus was ze gaan zitten op de luiste stoel van Naylene, zodat ze Calum fysiek de ruimte had kunnen geven.
Linn wist niet of de uitleg van Naylene alles had moeten verduidelijken, maar voor haar deed het dat niet. Dat Ashton met haar ex naar een yogales was gegaan, deed haar vrij weinig. Ze had dat hoofdstuk van haar leven afgesloten en ze was gelukkiger dan ooit met Calum. Wat haar ex deed, maakte haar niks uit. Zelfs niet als hij iets deed met Ashton. Linn zag dan ook niet waarom dat de aanleiding was voor de situatie waar ze nu in was beland. Ze zag echter ook aan Calum dat er wel iets mee was. Dat hij ergens mee worstelde en volgens Naylene was dat de aanleiding. Misschien had Calum graag met Ashton willen praten, maar ook dat had hij aan haar kunnen vertellen.
Linn zuchtte. Ze moest niks voor Calum invullen. Zeker nu ze merkte dat hij nauwelijks uit zijn woorden kwam. Het invullen ging echter vanzelf, omdat zijn woorden ver weg bleven. Ze zei haar gedachten niet hardop, want ze wist dat ze de kans dat Calum het zou uitleggen daar alleen maar kleiner mee zou maken. De stilte maakte het echter ook onmogelijk voor haar om niet na te denken.
‘Ik voel me gewoon…’ Linn knikte bemoedigend. Ze wist hoe moeilijk het voor hem was om zijn gevoelens onder woorden te brengen. Om de juiste woorden te vinden in de brei die hij soms in zijn hoofd had. Daar waar Linn soms teveel woorden eruit gooide, was Calum het tegenovergestelde. Er waren momenten dat ze hem probeerde te helpen met het vinden van het juiste woord, maar nu leek het haar het beste om af te wachten tot Calum zelf een woord zou vinden dat paste bij hoe hij zich voelde. ‘Niet goed genoeg,’ zei Calum uiteindelijk.
Niet goed genoeg. Het waren drie woorden, maar ze wisten Linn haar hart te breken. Ze kon niet geloven dat hij zich niet goed genoeg voelde. Calum was in haar ogen het meest lieve, eerlijke en bedachtzame persoon dat ze ooit had ontmoet. Iedereen die hem in zijn leven had, op wat voor een manier dan ook, moest zichzelf gelukkig prijzen.
‘Bubs,’ zei Linn, waarna ze iets naar voren schoof op haar stoel. ‘Ik vind het echt heel erg vervelend voor je, maar ook daar had je met me over kunnen praten? Natuurlijk had dat gekund.’ Linn wist dat ze spijt zou krijgen van haar volgende vraag, maar ze kon hem niet langer voor zich houden. ‘Waarom heb je dat niet gedaan?’
Calum haalde enkel zijn schouders op. Hij keek naar de grond, wat Linn vervelender vond dan dat ze toe wilde geven. ‘Ik durfde niet, I guess.’
‘Waarom hebben we dan een relatie? Als je niet eens iets met me durft te bespreken?’ Het was eruit voordat ze er erg in had. Ze hoefde Calum zijn gezicht niet te zien om te weten dat ze het verkeerde had gezegd.
‘Cal-‘ Linn kwam niet verder met haar zin. Ze werd onderbroken door de voordeur die werd geopend, wat maar één ander iemand kon zijn. Ashton.
‘Ik heb de boodschappen meegenomen! Ik kwam de bezorger beneden tegen!’ vertelde Ashton.
Ashton kwam de kamer binnen wandelen, verbaasd door de hoeveelheid mensen die in de zitmeubels zaten en de voelbare spanning die er hing. Linn haar ogen gleden naar Calum en ze meende een verandering in zijn houding te zien. Iets wat ook Ashton was opgevallen. De boodschappen werden dan ook snel aan de kant gezet.
‘Hé, Cal. Buddy, what’s up?’ Ashton ging meteen naar Calum toe om naast hem plaats te nemen. Ashton sloeg behulpzaam zijn arm om zijn beste vriend heen. Linn zag hoe het lichaam van Calum verstijfde en Ashton moet het ook merken, want hij trok zijn arm weer terug.
‘Ash, baby. Misschien moet je hem wat ruimte geven,’ zei Naylene voorzichtig.
Linn keek naar Ashton en besefte zich dat hij de aanstichter was van dit alles. Hij was iets met Benjamin gaan doen, wat hij misschien aan Calum had verteld zonder er goed over na te denken. Waarom zou hij ook? Niemand had verwacht dat Calum er zo op zou reageren, maar het feit was wel dat het dat had gedaan. Iets wat Ashton niet leek te kunnen bedenken. In alle eerlijkheid, Linn had het ook niet begrepen. Maar voor Ashton was het geen nieuwe informatie dat hij iets met Benjamin had gedaan. Voor zover Linn wist, had Ashton zelfs het contact kunnen initiëren.
‘Als je niet weet wat je hebt aangericht, dan ben je echt dom as fuck,’ zei Linn, terwijl ze overeind kwam uit de stoel.
‘Pardon?’ vroeg Ashton. ‘Waar heb je het over?’
‘Waarom zou je dat doen?! Waarom denk je dat het een goed idee is om met Benj naar yoga te gaan? Zie je dan niet wat dat heeft gedaan?!’
‘Waarom val je me hierop aan?! vroeg Ashton defensief. ‘Ik hoef toch geen toestemming van jou te hebben om iets met hem te doen? Ik wilde naar yoga en ik wist dat Nay en Cal allebei geen zin zouden hebben. En Benj vroeg mij! Dus ik dacht “waarom niet?”. Wat maakt het uit?’
‘Jij bent zo onmogelijk!’ riep Linn uit. ‘Jij gaat er met mijn ex vandoor en nu denkt hij dat hij niet goed genoeg is!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Calum was hier naar toegekomen omdat hij had gedacht rustig met Naylene te kunnen praten. Ashton was toch naar de yoga en hem kennende had hij daarna nog wel even wat gedronken. Linn was niet zomaar op een vrije dag van Naylene naar haar toegekomen, zonder daar iets over te zeggen. De drukte in de woonkamer vertelde dat het helemaal anders was gelopen dan gedacht.
Door de komst van Ashton was de dynamiek weer omgeslagen. Linn was tegen Ashton beginnen te schreeuwen. Wat waarschijnlijk niets op ging lossen. Toch kon Calum wel begrijpen dat de frustratie er uit moest. Haar frustratie zat echter tegenover hem en niet zozeer tegenover Ashton.
De laatste woorden van Linn zorgde ervoor dat het voor even stil was in de kamer. Alle blikken waren op Calum gericht en het liefst wilde hij zo ver mogelijk wegkruipen. Hij wist ook wel dat het niet ging. Hij was een volwassen man, hij liet iemand anders al het woord voor hem doen. Zo voelde hij zich eerder als een klein kind. Ook door alles wat er nu gebeurde.
“Cal, buddy, is dat echt waar?” Ashton schoof weer iets dichter in de richting van Calum.
“Denk je dat ik hier echt dat ik dit fucking zou verzinnen, Ashton?!”
“Jongens, hier over schreeuwen heeft geen zin.” Naylene probeerde een stem van reden te zijn. Ze was ook de enige die nog kalm sprak. Dat was wel een reden waarom Calum eerst hier was gekomen. Omdat hij het eerst op een rijtje had willen krijgen voordat hij het met iemand anders had willen bespreken. Hij wilde er niet mee zeggen dat Linn en Ashton het allebei niet konden, maar de twee werden wel vaker door emotie getrokken. Nu was dat ook weer te merken. Het was de reden waarop Calum gek was op beiden, maar het soms ook wel moeilijk vond om met dit soort dingen naar voren te komen.
“We kunnen proberen er over te praten. Maar ik vind wel dat jullie Calum zijn grenzen moet respecteren, dus als hij iets niet wil of hij in jullie ogen een antwoord geeft dat niet goed genoeg is, moeten jullie het er maar even mee doen.” Calum knikte, dat vond hij fijn, dat er in ieder geval al geen verwachtingen aan hem hingen. Hij wist niet eens of hij het zelf helemaal begreep, laat staan dat hij het uit moest leggen. Zeker als er hem zou worden verteld dat het toch niet zo was. In zijn hoofd was het wel even zo.
“Ik zou jullie nooit kunnen geven wat Benjamin wel kan?”
Naylene kon aan Ashton zien dat hij meteen alles wilde zeggen, ze kreeg het echter voor elkaar om hem stil te houden door een hand op zijn schouder te leggen. Het had geen zin om nu van alles te zeggen, niet als Calum net het woord had. Het was niet zomaar iets dat hij er over probeerde te praten. Dat was al een hele stap.
“Misschien kleine dingen, zoals het yoga. Maar ik ben bang dat het bij ons ook gaat gebeuren.” Calum keek naar Linn. “Onze relatie is zo anders. En…” Calum haalde diep adem. “Ik snap dat het niet helemaal gaat zoals jij zou willen. Alleen zoiets als dit Benjamin was waarschijnlijk wel naar je toegekomen om er over te praten.” Calum had het verhaal gehoord dat Benjamin zich zorgen had gemaakt over de band die hij en Linn hadden. Dat soort dingen had hij er gewoon uitgegooid. Niet op een nette manier. Calum zou het eerder opproppen, er dagen lang over malen en het dan zoveel mogelijk proberen uit de weg te gaan.
“Je weet niet of het anders gaat dan dat ik wil?” Calum knikte voorzichtig, dat was wel waar. Hij vulde het nu voor haar in. Het was logisch. Dat was de soort relatie die Linn gewend was, dus hij ging er vanuit dat ze het op die manier wilde. “En het doet er niet toe hoe het met Benj ging, wij hebben nu een relatie? Iedere relatie is anders en dat juist het goede er aan?”
“Het spijt me Cal, dat je door iets wat ik heb gedaan, je nu zo voelt.” Kwam Ashton er doorheen. Het ging een beetje door elkaar heen, maar er werd wel gezegd wat moest. Sommige dingen moesten er gewoon uit. Natuurlijk wist Calum dat ook, maar voor hem was dat niet altijd even makkelijk.
“Ik vind het echt heel erg vervelend dat je je zo voelt Cal. Dat verdient helemaal niemand.” Zei Linn, haar stem was heel erg zacht en het zorgde er wel voor dat hij zich op zijn gemak voelde. Natuurlijk deed hij dat, het was Linn. De volgende woorden die ze uitsprak zorgde er echter voor dat hij weer begon te twijfelen over van alles. “Maar ik doe zo mijn best om mijn gevoelens niet op je te gooien en nu ga jij ze voor mij invullen? Dat vind ik niet heel erg prettig.”
Ondanks dat Calum heel erg goed wist wat Linn er mee wilde zeggen, vond hij het niet heel erg fijn dat hij nu met zijn neus op die feiten werd gedrukt. Te weten dat Linn echt van alles tegen hield, dat was precies waar hij net bang voor was geweest. Dat hun relatie niet was zoals ze het wilde hebben. Dat was het niet als ze zich de hele tijd in moest houden. Ze haar gevoelens in moest houden. Voor Calum voelde het dan ook alsof deze woorden er voor zorgden dat hij weer terug kroop in de schulp die hij net ook voor zichzelf had gemaakt.
“Echt de perfecte timing Linn! Had je dat niet een andere keer kunnen bespreken? Gaat het hier niet precies om. Fuck you.” Natuurlijk was het Ashton die geïrriteerd reageerde op de uitspraak van Linn. En ondanks dat Calum het niet fijn vond, wist hij ook niet of hij er nu iets aan kon doen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Dit was niet de middag die ze voor ogen had gehad. In haar originele plan had ze een rustige middag gehad met Calum, waar ze hem had kunnen verrassen met een paar cadeautjes. Toen dat niet door was gegaan, had ze gehoopt op een paar uurtjes met Naylene, terwijl ze het over van alles en nog wat hadden kunnen hebben. Nu bevond ze zich in het midden van een discussie. Ashton had zijn pijlen op haar gericht, maar zij de hare op hem. Ashton was de directe aanleiding van hoe Calum zich nu voelde, maar hij nam het haar kwalijk dat ze Calum confronteerde met haar eigen gevoelens.
‘Shut up, Ash!’ riep Linn. ‘Jij bent degene die dit alles heeft veroorzaakt en als ik iets rustig uitleg, heb ik het opeens gedaan!? Dat slaat nergens op!’
‘Jongens! We zouden niet schreeuwen,’ zei Naylene, terwijl ze haar hand op die van Ashton legde. Eén blik op Calum was voldoende voor Linn om te beseffen dat schreeuwen niet zou helpen en dat het Calum alleen maar ongemakkelijker en erger zou voelen. Dat terwijl hij zich al erg slecht voelde. Linn wilde hem het liefste apart nemen om hem te vertellen dat hij zich nergens zorgen om hoefde te maken. Wat Benjamin haar wel of niet had kunnen geven, maakte nu niks meer uit. Het ging om haar en Calum. Dat was de relatie waar Linn in wilde zitten.
‘Ik kan dit niet doen.’ Calum kwam overeind van de bank. Linn schudde haar hoofd en stapte opzij, zodat Calum langs haar heen kon lopen en naar buiten kon gaan. Als zij hem was geweest, dan zou ze hier ook niet willen blijven. Zeker niet als dat zou betekenen dat hij nog aan zou moeten horen hoe Linn en Ashton tegen elkaar zouden schreeuwen.
‘Heb je een lift nodig? Ik kan je naar huis brengen?’ stelde Ashton voor.
‘Ash,’ zei Calum enkel, waarna hij zijn hoofd schudde. Linn sloeg haar armen over elkaar en keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Ashton. Als zij al had begrepen dat dit niet de tijd was om zich te ontfermen over Calum, dan zou Ashton moeten begrijpen dat Calum ook zijn hulp niet zou willen.
In stilte wachtte Linn af totdat Calum het appartement had verlaten. Hoe graag ze ok achter hem aan wilde rennen om hem in haar armen te sluiten en te vertellen dat het allemaal goed zou komen, ze wist dat het nu averechts zou werken. Ze vond het verschrikkelijk dat Calum zich zo voelde. Dat hij twijfelde aan zichzelf en of hij wel goed genoeg was voor haar. Dat terwijl Linn voor een lange tijd niets liever had gewild dan Calum zijn liefde. Dat was hetgeen wat ze nog steeds wilde.
‘Waarom zou je zoiets tegen hem zeggen?!’ vroeg Ashton, duidelijk niet van plan om het te laten rusten. ‘Hij geeft toe dat hij bang is dat hij niet goed genoeg is en vervolgens vertel je hem wat hij fout doet?! Hoe kun je nou zo dom zijn?!’
‘Hij praatte tegen ons allebei, Ash!’ riep Linn meteen. ‘Niet alleen tegen mij! Hij is op dit moment net zo onzeker over onze relatie als over jullie vriendschap, omdat jij zo nodig yoga moest doen met Benjamin. Of all people!’ Linn wist zeker dat als Ashton met een andere vriend, of een willekeurig persoon, was gegaan, dat Calum zich niet zo had gevoeld. Of in ieder geval in mindere mate.
‘Ik eis tenminste niks van hem!’
‘Wanneer heb ik dat ooit gedaan!?’ riep Linn verontwaardigd uit. Ze kon zich niet herinneren dat ze veeleisend was geweest van Calum. Als ze samen ergens gingen eten of wat drinken, hield ze haar afstand om de kleine illusie van enkele een vriendschap te bewaren. Ze plaatste niks op social media, wat voor haar ook niet nodig was. Ze hoefde geen bevestiging van buitenaf voor hun relatie. Samen zijn met Calum was meer dan genoeg voor haar.
Ashton gaf geen antwoord op haar vraag, wat betekende dat Linn hem iets had laten beseffen. ‘Misschien is er meer aan de hand. Misschien had ik dat al eerder moeten zien, maar ik houd van Cal, oké? En dat hij net zei dat hij denkt dat hij niet goed genoeg is, dat hij denkt dat er een dag komt dat het niet meer genoeg voor mij is, dat brak mijn hart. En misschien zitten die gevoelens er al langer, maar de waarheid is dat dit alles wel is aangewakkerd omdat jij zo achteloos met zijn gevoelens om bent gegaan. Dat was ik niet, Ash.’
Linn pakte haar tas en keek naar Naylene. ‘Sorry, Nay. Ik kwam hier niet om ruzie te maken. Als ik had geweten dat Cal hier was geweest, was ik niet gekomen.’ Linn wist dat ze dag van Naylene nu had verpest. Het gebeurde niet vaak dat ze een volledige dag voor zichzelf had en nu was er vast teveel gebeurd om nog daadwerkelijk van te genieten.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene had het gesprek van alle kanten wel begrepen. Ze snapte dat Calum met zijn gevoelens zat en daar hij er niet zomaar van af kon komen. Dat hij haar op had gezocht in plaats van Linn vond ze niet meer dan logisch. Toch kon ze er ook inkomen dat Linn het niet prettig vond dat er dingen over hun relatie werden besproken voordat ze dat zelf konden doen. Ergens snapte Naylene zelfs de woede van Linn op Ashton, maar andersom snapte ze het ook wel weer. De frustratie die Ashton had gevoeld. De woorden die Linn had gezegd. Naylene had ze waarschijnlijk ook niet fijn gevonden om te horen, het was echter wel de waarheid. Dat zorgde weer voor woede bij Ashton.
Van de chaos waar ze in hadden gezeten, naar de complete stilte in het appartement, maakte echter wel heel erg veel verschil. Alleen zij en Ashton waren overgebleven. Het voelde gek. Naylene kon bijna niet indenken wat er zojuist allemaal was gebeurd. Ergens voelde ze zich naar omdat Calum nu naar huis was gegaan, zonder dat zijn gevoelens echt uit waren gepraat. Ze waren misschien alleen nog maar erger gemaakt. Er was nu spanning tussen Linn en Ashton, iets wat hij ook niet fijn zou vinden.
Dat het nu rustig in het appartement was, betekende nog niet meteen dat het goed zat. Dat kon Naylene meteen merken aan Ashton, die zijn hoofd in zijn handen had gelegd. Naylene ging naast hem zitten. Ze probeerde te peilen waar Ashton op het moment behoefte aan had. Uiteindelijk sloeg ze haar arm voorzichtig om hem heen.
“Ash, praat met me?” Er ging van alles door zijn hoofd heen. Als hij nu zou wachten, kwam het er allemaal tegelijk uit en dan was er helemaal geen touw meer aan vast te knopen. Naylene wilde dat voorkomen en Ashton juist helpen met al zijn gedachten op een rijtje te krijgen. Ondanks dat ze wist dat er ook heel wat gevoelens bij zouden komen kijken.
“Ik snap gewoon niet waarom ik het niet heb gezien?! Waarom dacht ik dat het een goed idee was om met Benj af te spreken. Hij vroeg mij om mee te gaan naar yoga en ik vond het een prima idee. Ik heb nooit gedacht dat dit er van kon komen.”
“Soms kun je dingen van te voren ook niet weten. Soms kunnen we geen rekening houden met alle gevoelens van anderen. Dat is heel erg moeilijk.” Het waren de woorden die Linn ook in een andere vorm had gebruikt. Als Ashton van alles liet omdat Calum er misschien iets van dacht, ging hij gevoelens invullen. Dan kon hij dat wel blijven doen en van alles aannemen en dat was ook niet goed.
“Maar dat had ik wel moeten doen! Het is Cal!” Naylene liet haar vingers over de rug van Ashton glijden. Alle spieren waren aangespannen en het leek haast alsof hij zachtjes begon te trillen. Wat ook niet gek was door alle spanning die door zijn lichaam heen ging.
“Het is Cal.” Mompelde Ashton nog een keer. Naylene wist dat de twee een band hadden die niet te beschrijven was. Ashton had haar wel eens verteld dat sommige mensen in elkaars leven hoorde te zijn. Ze wist dat hij zo over Calum dacht. De twee hadden iets bijzonders. Ashton had zelfs eens gesproken van soulmates. Dat vond ze zeker bij die twee passen, want hoefde al lang niet meer romantisch te zijn.
“Het is Cal.” Herhaalde Naylene hem voorzichtig. “Het is niet fijn dat je hem pijn hebt gedaan. Maar ik weet en hij gaat dat ook zien, dat het niet bewust is gedaan. Dat je er niet voor hebt gekozen om hem zo te raken.”
“Maar ik had het moeten weten Nay! Ik had moeten inzien dat het geen goed idee was om met Benj af te spreken! Ik had…” Ashton schudde zijn hoofd.
“Ik weet het. Ik weet dat je het zo ziet. Misschien had je dat moeten doen. Maar wil je dan de rest van je leven na blijven denken over hetgeen wat je wel en niet kan doen? Je kan niet over eierschalen blijven lopen Ash. Ik snap dat dit heel erg vervelend is. Dat is het ook gewoon. Ik wil Calum ook niet zo zien, maar geef hem een paar dagen en dan draait hij wel weer bij. Dan kun je hem vertellen hoeveel je om hem geeft en dan zou hij die woorden ook echt wel aannemen.” Zo zag Naylene het ook liever niet. Het was niet fijn om er allemaal door heen te moeten, ze hadden nu echter heel erg weinige keuze. Calum had zijn tijd nodig. Uiteindelijk zou hij er wel een beetje in bijtrekken en konden ze rustig met het praten.
“Daar gaat het niet om. Niet echt in ieder geval.” De woorden van Ashton kwamen er heel kwetsbaar uit. Het brak Naylene haar hart om hem zo te zien. Hij had al zware maanden achter zijn rug. Nu was hij terug in Los Angeles en hadden ze afgesproken dat hij de komende tijd hier zou blijven, zodat hij niet terug zou vallen als hij alleen was. Dat alles leek door alle gevoelens echter moeilijk te voorkomen te worden.
“Wat is het dan?” vroeg Naylene voorzichtig.
“Ik fuck alles op. Echt alles.”
“Ash…” Ashton schudde zijn hoofd. Het zat echt in zijn hoofd, waardoor Naylene ook even niet goed wist wat ze er op moest zeggen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was hoe hij zich voelde. Het maakte niet uit dat Naylene hem aansprak met medelijden en begrip in haar woorden. Hij had het gevoel dat hij alles verpestte. Laatst had hij ruzie gehad met Naylene en het was al een terugkerend thema geweest. Nu had hij iets heel doms gedaan, waardoor hij Calum pijn had gedaan. Dat was één van de ergste dingen die konden gebeuren. Ashton had het altijd geprobeerd te voorkomen, maar nu had hij er niet over nagedacht en was het meteen mis gegaan. Als hij terugdacht aan hoe Calum hier op de bank had gezeten, dan voelde hij zich meteen weer schuldig.
Dat hij in discussie was gegaan met Linn, had vast ook niet geholpen. Niet dat Linn onschuldig was geweest. Totaal niet. Maar hij had in moeten zien dat het alles behalve helpend was geweest om tegen Calum zijn vriendin te schreeuwen, terwijl hij tussen hen in had gezeten.
‘Het is waar! Ik fuckte het op met jou en nu met Cal! En voor wat?!’ Bij Naylene had hij te graag gewild. Hij had niet nagedacht over haar ervaringen en gevoelens. Iets wat hij wel had moeten doen. En nu hij terug was van de tour, had hij tijd over. Zoveel tijd. Iets waar hij helemaal niet goed om mee kon gaan. Dus elke uitnodiging die hij kreeg, wilde hij aannemen. Daarom had hij ook gereageerd op Benj. Hij had er geen erg in gezien. Hij had niet nagedacht over de gevolgen. Dat had hij wel moeten doen.
Naylene bleef stil, wat betekende dat ze waarschijnlijk niet wist wat ze kon zeggen om hem te helpen. Ashton vond de stilte niet vervelend. Het liet hem nadenken over hetgeen wat hij had gedaan. Wat hij zou blijven doen, keer op keer. Totdat er uiteindelijk niks meer over was.
Hij en Naylene hadden dan wel afgesproken dat hij hier mocht blijven, maar wat als ze daar ook snel klaar mee zou zijn? Wat als ze het niks zou vinden om hem iedere dag op de bank te zien zitten? Hij had wel zijn eigen leven en activiteiten, maar al met al zou hij meer thuis zijn dan zij. Wat als ze hem zat zou worden? Hij kon zo snel gaan in deze dingen. Misschien zou hij ook wel te snel gaan en zou het voor Naylene overkomen alsof hij al samen wilde wonen. Dat terwijl dat nog helemaal niet aan de orde was.
Hij wist dat Naylene hem niet zou dwingen om er over te praten als hij dat niet zou willen. Dat deed hij ook niet bij haar. Op dit moment wist hij echter ook niet wat hij wel wilde. Of hij op de bank wilde liggen om haar knuffels in ontvangst te nemen, of dat hij er alles aan wilde doen om zijn spijt duidelijk te maken aan Calum. Dat excuus aan Linn voor zijn woorden zou vast ook nog wel een keer komen, maar dat was zijn laatste prioriteit. Zijn eerste was Calum.
Toch leek het hem nu geen goed idee om achter Calum aan te gaan. Hij had juist gezegd dat hij alleen had willen zijn en Ashton vond dat hij dat zijn beste vriend ook moest gunnen. Hij wist ook wel dat het uiteindelijk weer goed tussen hen zou komen en dat hij nooit meer deze fout zou maken, maar voor nu voelde het allemaal hopeloos. Hij kon niks veranderen aan de situatie en dat maakte dat hij nu enkel op de bank zat, met zijn handen in zijn haar en de aanwezigheid van Naylene naast zich. Stil, maar zo begripvol als dat ze kon zijn.
De vraag was echter hoe lang het zou duren voordat hij ook dat weer zou verpesten. Ashton schudde zijn hoofd en zakte onderuit. ‘Misschien moet je dit gewoon als een teken zien dat ik het gewoon nooit echt kan laten.’
Zelfs als hij het liet door te zwijgen, ging het in zijn hoofd maar door en door. Dus vroeg of laat zou hij Naylene weer voorbij gaan in haar grenzen en er zou een keer komen dat ze hem niet meer zou vergeven. Dat hij té ver zou gaan. Het zat er in zijn ogen al aan te komen. ‘Ik fuck het altijd op. En dat heb ik al zo vaak gedaan. Dus waarschijnlijk ga ik het nog veel vaker doen en wie weet wie ik er dan allemaal pijn mee doe.’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld