Paran0id schreef:
Afstand was al die tijd nergens meer te bekennen geweest. Haar heupen binnen zijn handbereik, haar lijf schurend tegen de zijne en haar lippen eens om de zoveel tijd weer op die van hem om er een kus achter te laten die hij dan wel bemerkte, maar ietwat later als gewoon. Zijn gedachtengang was als verdoofd. Geen herinneringen spookten meer in zijn hoofd rond, het er ongewoon leeg achtergelaten alsof zijn hersenen de energie niet meer hadden gehad deze overuren te draaien. Het gevoel waar hij zo wanhopig, zo verloren, naar had gezocht was hetgeen wat hij bereikt had. De vele liters drank had hem niet van zijn stuk kunnen brengen. Hij was dan bezopen, het had de eindeloze cirkel van martelingen in zijn gedachten tot stoppen gezet. Het maakte het voor hem mogelijk te lachen, meer te grijnzen dan doorgaans bereikbaar was en zich haast zonder zorgen in deze omgeving te bevinden. Niets deerde hem nog behalve het meisje voor hem, diegene wie hem wederom glimlachen liet wanneer ze haar geroep over de muziek in zijn oor richtte, hem een kus gaf en haar weg buiten de menigte verstreek, indien zijn ogen haar verlangend nakeken. "Aight."
Haar afwezigheid had echter niet voor lang stand gehouden, een nieuw gedaante zijn blikveld zien innemen. Het donkere, lange haar dat achter haar zelfverzekerde passen sprong herkende hij moeiteloos. Het was Sterling wie hem opzocht. Degene van wie hij zich afkeren wilde maar hier het reactievermogen niet meer voor bevatte, te lijzig en lam geweest om zijn uitweg te zoeken voordat ze voor hem stond. Sindsdien kon hij niet anders dan doodstil blijven staan terwijl haar mond naar zijn oor zocht en haar stemklanken ruw zijn gehoor binnenkwamen. "I see you're back in town, pretty eyes." Een blik op haar gelaat werpen was onnodig om te weten dat ze nu hoogstwaarschijnlijk een grijns met zich meedroeg. Daarvoor kende hij haar inmiddels goed genoeg. Wat weifelend zocht ook hij haar oor op. "Missed me that much, huh." Het was grotendeels sarcasme dat uit zijn mond sijpelde, maar hiertoe deed hij geen moeite het te verduidelijken. Hij keerde weer terug naar zijn oude positie. Haar dan toch aangekeken wanneer hij opmerkte dat ze oogcontact zocht, doch het verstoord werd door het voelen van haar hand bij de zijne. Zorgvuldig had ze zijn vingers doen openen, daar waar hij zich gelijk toe wendde maar niet op tijd meekrijgen kon dat ze iets in zijn handpalm verhulde. Het kostte een tijdje voor hij hetgeen identificeren kon tot het middel waar hij tegen gevochten had. Het was een zakje gevuld met wit, gekend poeder dat ze bij hem achtergelaten had, en wel datgeen waar hij de afgelopen weken ongekend naar had gehunkerd. Hij kon het niet in zich opbrengen zich ertegen te verzetten en dat wist ze maar al te goed. "Missed partyin' with you like the old days." Nogmaals maakte ze haar adem kenbaar bij zijn nek, haar lippen zacht hijgend teruggekeerd bij zijn oor. "Got you somethin' to get started on, heard you got cut off your stash."