ORPG - The rychess return of the daylar - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The rychess return of the daylar

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla wreef tegen haar slapen aan en probeerde het steeds luidere protest uit te zetten. Ze had hier geen tijd of energie voor. 'Niet nu,' zei ze alleen, al was ze waarschijnlijk niet eens te horen boven alles uit. Het geluid dreunde in haar hoofd, het leek overal vandaan te komen. 'Ik ga dit niet nu doen.' Ze had het net zo goed tegen een baksteen kunnen zeggen, want dat had hetzelfde effect gehad. Dayla hield haar armen strak tegen zich aan, en weer voelde ze zich als een kind dat zich schuil probeerde te houden tegen gevaar. Het feit dat ze weg begon te lopen, viel echter ook niet goed bij de groep, maar dit kon ze gewoon niet hebben nu.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar kon het haar anders niet eens een beetje kwalijk nemen. Goh, was dit niet al de tweede keer dat hij gewoon een gesprek met Dayla over het een en ander probeerde te voeren en hij vervolgens een hele groep tegen haar keerde? Dat was ook wel een talent op zich. Een ontzettend vervelend talent, dat wel.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla liep naar buiten, sloot de deur achter zich, en ademde weer diep in. En nog eens. Alles leek even te veel te worden. Haar hele lichaam trilde en ze wist niet hoe ze dit kon stoppen. Ze ademde nog eens diep, in een poging om te kalmeren, maar de pijn die door haar lichaam schoot, nam al haar adem weg. De wereld was wazig, net zoals eerder vandaag. In het donker was dat hetzelfde als geblinddoekt zijn; die paar lichtjes hier en daar hielpen dan niet meer. Ze greep zich vast aan een van de pilaren van de overdekte portiek in een poging om staande te blijven. Was dit dezelfde pijn, of had de booster haar gevoeligheid voor pijn vermenigvuldigd?

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar had haar even aarzelend nagekeken. De vorige keer dat hij zoiets in stand gezet had, pakte niet geweldig voor hem uit, uiteindelijk. En Dayla wilde in de tussentijd echt niet met hem praten. Maar hey, misschien dat ze zelf ook snapte dat ook niet helemaal zijn bedoeling was geweest? Hij liep uiteindelijk dan toch maar achter haar aan naar buiten. Hij fronste echter licht toen hij haar zag en kwam bij haar staan. 'Hey...? Je hebt zelf hulp nodig...' Want Dayla mocht momenteel dan niet zoveel zien; hij was nog altijd niet blind!

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla schudde haar hoofd. Natuurlijk had ze hulp nodig, maar haar reflex was om dat af te wijzen. Daarnaast was daar helemaal geen tijd voor. Ze moest terug naar de ziekenboeg en weer helpen, ongeacht wat ze ook voelde. Die woorden daadwerkelijk uitspreken, kon ze niet. Ze ervaarde nu waarom deze 'hulpmiddelen' zo weinig gebruikt werden. Ze was letterlijk en figuurlijk aan het crashen en er was niets wat ze kon doen om het te stoppen omdat alles aan haar lichaam pijn deed.
Water. Dat zou helpen. Water liet haar altijd beter voelen, dus nu ook, toch? 'Gewoon... water...' Wat ze verder probeerde te zeggen was ze alweer vergeten, waarna de zwarte wereld om haar heen dan ook eindelijk stil werd.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar had al zacht geknikte en wilde al terug lopen om inderdaad iets van water voor Dayla te regelen, toen hij haar vanuit zijn ooghoek tegen de vlakte zag gaan. Of, dat zou ze gegaan zijn, als Faelar niet direct naar haar toe dook om haar te vangen... Niet dat dat een van hen ook maar iets hielp; de halfling werd zonder pardon in haar val meegesleurd en twee tellen later lagen ze dan beide op de grond. Fuck. Au.
Terwijl Faelar op zoek ging naar haar pols om haar hartslag te vinden, riep hij achterom naar het gebouw dat hij misschien, heel misschien, hulp nodig had. Hij had hier immers niet te veel verstand van!

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Alles deed pijn. Dayla kreunde zacht en zocht gelijk naar water. Juist, water, waar was het water? Ze opende voorzichtig haar ogen. De wereld was wazig, maar met een paar keer knipperen kwam deze steeds meer in focus. Ze staarde blijkbaar naar een plafond. Een... bekend plafond. Was ze in de ziekenboeg? Dayla probeerde terug te halen waarom ze hier was, maar haar geheugen leek nog niet wakker te zijn geworden. Fantastisch. Dat kon er ook nog wel bij.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Geen zorgen! Er was een zekere halfling in de buurt om haar geheugen een eindje op weg te helpen als ze dat wilde. Hij keek even op toen hij merkte dat ze wakker werd en nam plaats op de stoel naast haar bed. 'Hey... Ben je er weer een beetje?' glimlachte hij zwak. Een beetje! Meer vroeg hij niet!

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla fronste toen ze de stem van de halfling hoorde. Hij was hier ook? Ze bekeek hem even van top tot teen, maar op een paar verzorgde wonden na leek hij helemaal in orde. 'Een... beetje?' zei ze aarzelend. Alles was nog vaag en onduidelijk. Ze keek in de ruimte om haar heen. Er waren genoeg andere gewonden nog hier. De meesten zag ze praten, zitten, soms zelfs lachen. Een paar anderen lagen te slapen. Dus... waarom lag zij hier ook alweer?

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar knikte langzaam. 'Dat dacht ik...' Want meer dan een beetje leek ze er inderdaad niet bij te zijn. Goed, nu niet direct aan je barrage aan vragen beginnen! Dat zou hen geen van beide helpen! 'Hoe voel je je?' vroeg hij uiteindelijk maar. Dat was een goede vraag om mee te beginnen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla wilde rechtop gaan zitten, maar haalde scherp adem toen ze de pijn in haar ribben voelde. 'Nogal belabberd,' antwoordde ze. Ze keek naar Faelar en wilde nog iets zeggen, maar raakte afgeleid. Iets was... anders. Ze kantelde haar hoofd en probeerde het uit te vogelen. 'Wacht... heb je eindelijk je haar geknipt?' zei ze ineens. Het leek een stuk korter in ieder geval.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar knikte zachtjes. 'Dat had ik wel een beetje verwacht ja...' Meer dan een beetje. Hij had immers gezien hoe geweldig ze eraan toe was! Haar vraag kon hij echter een heel stuk minder waarderen. Was ze oprecht vergeten wat er gebeurd was? Eerst miste ze de helft en achteraf vergat ze de andere helft? Echt waar? 'Nee,' antwoordde hij, misschien wat kortaf. 'Dat heb jij gedaan.'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla knikte. Wacht, dat was waar. Dat had ze gedaan met water toen hij... De realisatie kwam langzaamaan binnen. Het slagveld. Zijn haar. Ilvisar.
'Ilvisar... hoe is het met Ilvisar?' vroeg ze. Laat hem nog leven. Anders kon ze Taegan nooit meer in de ogen kijken.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
De halfling kon het niet laten even opgelucht te zuchten. Het laatste wat hij wilde was zich alles nog een keer opnieuw voor de geest halen. Dankjewel, Dayla's hersenen. Waar hij minder dankbaar voor was, was dat ze wederom! Een lastige vraag had! Faelar twijfelde even, voor hij eerlijk antwoordde; 'Nog niet veel veranderd...'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla knikte zacht. 'Juist... en hoe lang lig ik al hier...?' vroeg ze. Als het een dag was viel het nog wel mee, maar als het richting een week ging... Zo erg had ze het hopelijk nog niet verpest. Ze keek naar de rest van de patiënten. Er lagen een paar hogererangs officieren, maar verder waren het vooral rekruten. Een aantal waren ook dezelfde die haar toen beschuldigden voordat ze crashte, maar die keken steevast niet haar kant op. Natuurlijk.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld