Rye schreef: Josie haalde schokkerig adem. 'I-ik... ik weet gewoon niet w-wat ik nu m-m-moet doen...' Ze draaide haar gezicht naar Aurelio toe. 'Ik wou dat ik het k-kon begrijpen, maar... maar h-het lukt met niet...'
Duchess schreef: Aurelio keek haar even stil aan. Nope, hij was hier niet goed in, hoe graag hij ook zou willen. Daarbij, hij je er ook naar keek; dit was zijn schuld. 'H-het spijt me echt...'
Rye schreef: Josie bleef hem aankijken. Was het zijn schuld? Zelfs dat wist ze niet meer. Maar had ze ooit in deze situatie geweest als ze Aurelio niet had gekend? Waarschijnlijk niet. Dus... dan was het zijn schuld. Toch? Josie veegde haar tranen weg. Ze vond Aurelio echt heel leuk. Misschien zelfs meer dan dat. 'I-ik... ik weet niet of ik dit nog wil...' zei ze. 'Het is allemaal zo... zo...' Ze kon er de woorden niet voor vinden. Maar het was eng. Heel eng.
Duchess schreef: Aurelio was opnieuw even stil. Opnieuw; allemaal hartstikke logisch. Hij kon het haar op geen enkele manier kwalijk nemen, maar dat maakte het allemaal niet makkelijker. 'Ah...' was dan ook zijn snuggere antwoord.
Rye schreef: Josie haalde diep adem. 'Het spijt me...' zei ze zacht. Misschien was het beter om het te eindigen. Misschien was het niet haar, maar Aurelio die ze pijn wilden doen? Als zij er dan niet meer was, dan hoefde dat niet meer. Alleen had het erop geleken dat zíj iets had gedaan. Maar dat kon ze zich niet eens herinneren... Ze schudde haar hoofd. Het was allemaal zo verwarrend.
Rye schreef: Josie keek op naar Aurelio. Het was vervelend en stom en... een hoop andere dingen. Maar wie weet was het beter zo. Dat maakte het alleen niet minder erg.
Duchess schreef: Aurelio haalde diep adem. 'Dan... Dan ga ik,' zei hij alleen nog, voor hij inderdaad precies dat deed. Hij stond echter nog maar net buiten, of hij besloot de enige persoon te bellen bij wie hij nu nog terecht kon...
Duchess schreef: Oh dat zou het zeker, maar niet voor het eerst nog gekker werd. Italiaan nummer twee stond namelijk inmiddels voor de deur en belde heel lief en vriendelijk aan.
Rye schreef: Josie keek op. Ja, nee, ze ging niet de deur open doen. Maar misschien was het Aurelio? Ze haalde diep adem en kwam overeind. Het was niet Aurelio die aan de deur stond, daar kwam ze achter toen ze open deed. 'Valentino...?'