Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // Love makes blind

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler keek naar Alison haar vriendinnen en lachte schuintjes. 'En hoe gaat het met jullie dames? Is jullie haat voor mij nog gegroeid?' Vroeg hij lachend. Normaal zei Tyler nooit iets tegen Alison haar vriendinnen. Hij wou ze niet wegjagen van haar gewoon om het feit dat ze hem niet konden uitstaan. Dat was niet eerlijk. Dus kon Tyler zich wel op zijn kop slaan. Het was niet eerlijk. Tyler kon zich wel op het hoofd slagen. Maar de laatste keer dat hij dat had gedaan was het niet zo goed afgelopen dus deed hij dat maar niet. Opeens kwam één van zijn dealers op hem afgelopen. Tyler rolde met zijn ogen. Ook dat nog. Hij had hen duizend keer gezegd dat ze niet naar hem mochten komen als hij bij andere mensen was. Maar toch bleven ze het doen. Het was een noodgeval en Tyler liep mee. Hij nam zijn rugzak mee maar zijn gsm viel perongeluk op de grond. Tyler was zich van niets bewust dus liep hij verder.

Sarah, één van Alison 's vriendinnen, zag dat Tyler zijn gsm had laten vallen. Dit was haar kans om te bewijzen aan Alison dat Tyler niet te vertrouwen was. Ze nam de gsm van de grond en opende zijn berichten. Zij zag enkele vrouwelijke namen en na een paar te hebben doorzocht zag ze berichten die duidde op bedrog. Ze vond het erg voor Alison en had stiekem gehoopt dat de geruchten niet waar waren maar blijkbaar waren ze wel waar. Twijfelend schoof Sarah de gsm door naar Alison en zei: 'Ik zei het je toch.' Sarah ging achter haar vriendin staan en omhelsde haar een beetje. Zij en Alison kende elkaar al sinds de kleuterschool en Sarah zou haar altijd steunen. Ze wou dan ook het beste voor haar vriendin.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Ik hoorde wat Tyler zei, wat mijn vriendinnen niet echt fijn vonden. Ik vond het niet erg dat hij dat zei. Hij mocht zeggen wat hij wilde tegen mijn vriendinnen, mijn vriendinnen waren dan ook echt heel gemeen tegen hem dus ik begreep het dat hij af en toe ook wel eens iets wilde zeggen. Dat mocht hij ook van me. Ik zag dat Tyler opeens weg ging, uit het niets. Ach, hij ging vast wel naar een vriend van hem toe en ik ging hem dan ook niet tegenhouden. Als hij naar een vriend van hem wilde gaan mocht hij dat, ik ging ook gewoon bij mijn vriendinnen zitten. Ik wist eigenlijk niet wie zijn vrienden waren. Ik had hen nog nooit gezien of gesproken. Ik was ergens wel benieuwd naar met wat voor mensen Tyler omging. Als hij niet wilde dat ik dat wist, hoefde ik dat ook niet te weten, maar ik vond het wel vreemd dat hij ze nog nooit aan me voor had gesteld. Ik bedoel, hij schaamde zich toch niet voor me? Of wel? Ach ja, misschien stelde hij zijn vrienden later wel aan me voor, het hoefde ook niet per se voor mij, maar ik vond het allemaal wel een beetje raar. Ik zag dat toen Tyler weg ging, zijn telefoon op de grond viel. Ik wilde hem net oprapen, maar toen raapte Sarah hem al op. Ik zag dat ze iets met zijn telefoon deed. 'Wat doe je?' vroeg ik dan aan haar. Ze hoefde niet aan zijn telefoon te zitten. Zelfs ik kwam niet aan zijn telefoon, dat was gewoon privé, ook al was hij mijn vriend. Ik zag dat ze zijn telefoon naar me toe schoof, er stond een gesprek open met een meisje. Ze klonken best close in die berichten en stiekem voelde ik een kleine steek van jaloezie door me heen gaan. Niet dat dat nodig was, Tyler zou nooit vreemd gaan dus ik wist dat er niets aan de hand was. Ik vergrendelde zijn telefoon dan weer en haalde de armen die Sarah rondom me had om me te omhelzen weg. 'Wat voor een vriendin ben jij? Kan je me niet even wat geluk gunnen?' zei ik boos waarna ik opstond. Ik nam mijn tas en stak daar Tylers telefoon in. Ik ging dan gewoon weg. Niet te geloven dat mijn vriendinnen dat deden, ik begreep niet wat hun probleem was. Het was zo gemeen van ze.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler en Gerret gingen door de poort en gingen in een steegje staan. Niemand mocht iets horen zei Gerret. Tyler begon zich af te vragen wat er mis was, wat er zo geheim was. Maar zo raar moest hij het eigenlijk niet vinden want als je in het drugsmilieu zat waren er zoveel dingen dat andere niet mochten weten, niet mochten horen. Eigenlijk wou Tyler er het liefst mee stoppen. Maar hij kon niet. Wie zou er anders voor geld zorgen? Nu viel alles zeker op hem. Nu zijn vader hoogstwaarschijnlijk in de gevangenis zat en hij een goede advocaat zou willen om hem daaruit te houden. En dan had je nog zijn ziekenhuiskosten en die van zijn moeder. Het leek niet veel. Het leek misschien maar weinig. Maar de kosten konden hoog oplopen. Het was moeilijk om te zorgen voor jezelf en nog twee andere. Tyler wou die zorgen niet. Die last maar het was nu eenmaal zo.
'De baas wil je spreken.' Zei Gerret uiteindelijk. Tyler knikte en vroeg zich af waarom hij Tyler wou spreken. Tyler werd er zenuwachtig van en stak dan maar een sigaretje op om de zenuwen een beetje te doden. Ook al was dat dom. Zijn zenuwen en zorgen zouden niet opeens weg gaan door een sigaret te roken. Maar het gedacht alleen al zou ook al helpen. Of daar probeerde Tyler zich toch van te overtuigen. 'Wanneer?' Vroeg Tyler. 'Om 24u stipt op de vaste plaats.' Tyler knikte en keerde terug naar de school. Gerret nam Tyler vast en keek hem in de ogen. 'Pas op.' Zei Gerret. Tyler keek Gerret vreemd aan en liep dan maar door. Hij zou aan niets anders kunnen denken, vandaag en zich heel de dag afvragen wat zijn baas te zeggen had. Hij rookte zijn sigaret nog op en ging dan maar weer terug de school terug binnen. Alles zou wel goed komen. Veel erger dan het nu al was zou niet kunnen. Hij zag Alison op de gang staan en ging naar haar toe. Hij vroeg: 'Wat is er? Ik heb toch geen ruzie gestookt tussen jouw en je vriendinnen?'

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Ik haalde even diep adem zodat ik wat rustiger zou worden. Ik was echt heel erg boos op Sarah, waarom deed ze dat zelfs? Waarom denken zelfs al mijn vriendinnen bewijzen dat Tyler vreemd ging? Hij ging helemaal niet vreemd. Dat kon gewoon niet, Tyler zou nooit zoiets doen. Dat ze zoiets zelfs durfde te denken. Ik had de berichtjes ook niet echt gelezen. Ik had er wel naar gekeken, maar ze echt lezen wilde ik niet. Ik vertrouwde Tyler heel erg dus ik wist dat hij dingen zoals vreemdgaan niet deed. Oké, ik wist dat mijn vriendinnen Tyler niet mochten, maar dit ging gewoon te ver. Ze wilden ruzie stoken tussen ons en dat ging gewoon te ver. Dat deed ik toch ook niet bij hen als ze eens een vriendje hadden die ik niet echt mocht. Het maakte me gewoon zo boos. Wat deed Tyler toch verkeerd dat niemand wilde dat we samen waren? Ik begreep het niet... Ik begreep het echt niet. Niet dat ik Tyler zou opgeven doordat andere mensen het niet eens waren met onze relatie. Ik hield van Tyler en Tyler hield van mij, dat was toch het gene dat telde?
Ik keek op toen ik de stem van Tyler hoorde, ik was blij dat ik zijn stem kon horen, daar werd ik altijd wat rustiger van. 'Nee, die hebben ze zelf veroorzaakt,' zei ik toen hij vroeg of hij ruzie tussen mijn vriendinnen en mij had veroorzaakt. Ze hadden het zelf veroorzaakt. Ik haalde zijn telefoon dan uit mijn tas, want die moest ik natuurlijk nog terug geven aan hem. 'Je gsm was gevallen toen je weg ging en Sarah wilde me in je berichten laten lezen zodat ze kon bewijzen dat je vreemd zou gaan met een ander meisje, maar ik wilde het niet lezen,' zei ik dan. Ik kon hem maar beter vertellen wat er gebeurd was. Ik was wel blij dat ik zijn berichtjes niet gelezen had, ik kon best snel jaloers worden en het waren wel degelijk gesprekken met meisjes, maar ik wist dat hij niet vreemd ging. Dat zou hij echt nooit doen.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler moest zijn emoties verbergen toen ze zei dat Sarah zijn gsm had opgenomen en de sms'en die hij stuurde naar een meisje had gelezen. Tyler mocht zichzelf zo gelukkig prijzen met Alison. Maar ze was veel te goed voor hem. Ze was zo goed dat Tyler haar wou zeggen dat ze weg moest gaan van hem. Maar zo egoïstisch als hij was nam hij de gsm en stak die in zijn broekzak. Hij nam haar vast en gaf haar een kusje op haar wang: 'Ik bof maar met jou.' Zei Tyler en hij hoorde de bel gaan. 'Tot straks' Zei Tyler en ging naar lokaal 2.3. Het lokaal waar hij Nederlands had. Ergens vond hij het wel spijtig dat hij niet in dezelfde klas zat als Alison maar nu kon hij wel wat nadenk tijd gebruiken. Hij achteraan zitten in het lokaal zoals altijd en keek wat verveeld naar de docent en het bord waar hij maar op bleef schrijven. Het was zo saai dat Tyler bijna in slaap viel. Maar hij had zoveel aan zijn hoofd dat hij niet kon slapen. Was het het echt waard? Alison was een gouden meisje? Waren die andere domme blondjes, brunette het waard? Waren ze het waard? Was zijn drugshandel het waard? Was dat allemaal het waard om haar te verliezen. Hij kon zoveel meisjes als krijgen maar iemand als Alison zou hij niet vinden. Tyler stelde zich voor hoe het zou zijn zonder haar. En dat zag er niet prachtig uit. Ze was het enige in zijn leven. Het enigste. Iets wat hij eigenlijk niet wou verliezen. Tyler hield zich voor om zich nu te gedragen als een echt vriendje zich zou gedragen. Als een echte man zich zou gedragen. Na een hels uur ging de bel en liep hij naar de volgende les. Hij had literatuur. En wonderbaarlijk genoeg had Tyler daar echt interesse in. Hij hield van lezen. Van boeken en van schrijven. Het was iets wat weinig mensen van hem wisten maar het was wel zo. Ze kregen de opdracht een boek te lezen en tijdens les moesten ze een anoniem opstel schrijven over gevoelens. Tyler was blij dat het anoniem was. En kon dus al zijn gevoelens van zich af schrijven. Hij schreef vooral over Alison en hoe hij haar had behandeld als vuil, als één of ander meisje dat hem niets deerde. Dat er niet toe deed. Ook schreef hij over hoe hij haar niet verdiende. En natuurlijk kon het conflict tussen zijn moeder en vader niet ontbreken. Tyler schreef wel anders dan normaal zodat niemand zou weten dat dit opstel van hem was. Ook vermelde hij geen namen als iemand dan al door zou hebben dat dit opstel van hem was. Na de les gaf hij zijn opstel af en wachtte hij aan de schoolpoort op Alison.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Ik vond het eigenlijk best goed van mezelf dat ik zijn berichtjes niet gelezen had ondanks dat ik toch een beetje nieuwsgierig was. Ik hoefde het ook niet te doen, ondanks dat Tyler mijn vriend is, had hij ook nog privé dingen die ik niet hoefde te weten. Hij las mijn berichtjes ook nooit, ik zou er geen probleem van maken als hij dat wel deed, maar hij deed het niet. Niet dat ik iets te verbergen had, helemaal niet zelfs. Waarom zou ik iets te verbergen hebben? Tyler mocht alles weten wat hij wilde. Ik voelde dat hij me vast nam en me een kus op mijn wang gaf. Ik glimlachte even zwak toen ik hem hoorde zeggen dat hij met me bofte. Ik vond het wel fijn om dat te horen, natuurlijk. Ik bofte natuurlijk ook met hem. Ik kon het me ook helemaal niet voorstellen zonder hem. Hij was zo lief voor me, ik werd er zelfs blij van als ik er nog maar aan dacht. 'Ja, tot straks,' zei ik als hij tot straks zei. Het ging natuurlijk zo meteen bellen en aangezien dat Tyler niet bij me in de klas zat, kon ik hem straks pas weer zien. Toen ik de bel hoorde gaan, wandelde ikzelf ook maar naar het lokaal toe, ik wilde natuurlijk niet te laat komen in de les. Ik wilde geen problemen met leerkrachten, ik had mijn huiswerk al niet gemaakt en dat ging me al genoeg problemen opleveren. Ik had ook helemaal geen tijd gisteren. Tyler was bij me en hij kon mijn steun maar al toe goed gebruiken. Later werd ik ook gebeld door het ziekenhuis omdat hij met een glazen fles geslagen was en dat ging ik ook liever naar hem toe dan dat ik huiswerk zou maken, dat moesten ze maar begrijpen. Toen ik bij het lokaal was, nam ik plaats op een nog lege plek. Mij maakte het nooit uit naast wie of waar ik zat, ik kon met iedereen in de klas wel overweg, alleen wilde ik nu niet bij iemand van mijn vriendinnen zitten. Toen de les uiteindelijk begon, volgde ik de les maar.
Toen ik de laatste bel hoorde gaan, stond ik op. Ik wist niet of Tyler wachtte op me, maar normaal wel. We gingen altijd samen naar school en we liepen dan ook weer samen naar huis toe. Ik pakte mijn tas en en liep dan het lokaal uit. Rustig wandelde ik door de gangen naar de uitgang van de school. Ik hoopte ergens wel dat Tyler op me wachtte want ik wilde echt even met hem zijn. Ik had hem vandaag al niet veel gezien en ik vond het altijd fijn om samen met hem te wandelen. Als ik buiten was, zag ik inderdaad Tyler staan bij schoolpoort. Ik ging dan naar hem toe zodat we naar huis konden gaan.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler zag Alison aankomen en nam meteen haar hand vast. Zo liepen ze naar huis. Hun huizen lagen dicht bij elkaar, zoals je wellicht door had. Ze stapte bijna elke dag samen naar huis. Uitgezonderd gisteren dan omdat hij naar zijn vader en moeder moest gaan. Maar dat was wel het laatste waar Tyler nu aan wou denken. Hij wou eigenlijk aan niets denken want zijn hoofdpijn was er nog steeds. Het zou wel even duren voor die hoofdpijn weg zou gaan. Tyler kwam aan bij Alison 's huis en hij ging voor haar staan. 'Als je wil kan je met mij mee komen want mijn vader en moeder zijn toch niet thuis.' Zei hij en wachtte op een antwoord van Alison.
--
Sorry dat het extreem kort is maar zo weinig inspiratie... Hier een plaatje om het goed te maken.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Ik glimlachte even zwak toen ik voelde dat hij mijn hand vast nam, ik vond het altijd fijn als hij dat deed. Ik voelde me er altijd veel veiliger door ook al was er niets waardoor ik me niet veilig voelde. Het was moeilijk om uit te leggen, het enige wat ik erover kon zeggen was dat ik het erg fijn vond. Ik liep dan samen met hem mee. Ik vond het wel fijn dat onze huizen dicht bij elkaar lagen. Ik wist wel waar hij woonde, maar ik was nog nooit in zijn huis geweest aangezien hij altijd naar mij toe kwam. Ik wist nu ook wel de reden waarom hij me nooit mee naar zijn huis genomen had. Ik begreep het ook helemaal. Tijdens het wandelen zeiden we niet veel, dat hoefde ook niet. Ik wilde ook niet dat Tyler nog meer hoofdpijn zou krijgen door te praten of zo. Ik vond het wel fijn dat we zo dicht bij elkaar woonden want als er iets met hem was, kon Tyler meteen naar me toe komen. Tyler kwam ook soms naar mijn huis als mijn vader er was, mijn vader had niets te zeggen over wie ik uitnodigde. Hij moest Tyler gewoon met rust laten aangezien Tyler helemaal niets verkeerd deed. Ik voelde me nog steeds een klein beetje schuldig door wat mijn vader gisteren allemaal tegen Tyler zei. Tyler had die dag al genoeg meegemaakt en dan ging mijn vader ook nog even zo grof zijn tegen hem. Mijn vader noemde hem crapuul en dat was Tyler totaal niet.
Na een tijdje kwamen we bij mijn huis aan. Ik zag dat Tyler voor me kwam staan. 'Ja, dat lijkt me leuk. Als dat gaat met je hoofdpijn tenminste, ik wil niet dat je jezelf over belast doordat ik bij je ben,' zei ik dan tegen hem. Ik wilde niet dat hij zich ging overbelasten en dat hij dus door mijn fout nog meer hoofdpijn ging krijgen. Dat zou ik echt heel erg vinden. Het leekt me natuurlijk wel leuk om eens mee naar zijn huis toe te gaan. Mijn ouders kwamen vandaag ook vroeger thuis en dan konden we misschien ongestoord samen zijn zonder dat mijn vader weer vervelend ging doen en Tyler buiten zou gaan gooien, want dat had mijn vader namelijk al vaker gedaan.
{option}

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler nam haar hand en liep met haar naar zijn huis. Dit ging dus letterlijk de eerste keer zijn dat Alison bij hem thuis zou komen. Nu wist ze natuurlijk waarom ze nooit bij hem thuis had kunnen komen maar dan nog vond hij het eigenlijk best wel erg dat zij nooit bij hem thuis had kunnen komen. Het was gewoon niet eerlijk. Tyler was al duizend keer langst gekomen bij haar thuis en zij was nog nooit bij hem geweest. Nou ja, voor alles was een eerste keer. En hij had een verrassing voor haar. Hij en Alison waren vandaag een jaar samen en hij was dat niet vergeten. Hij had dan wel niet het meest romantische ding gepland maar hij had wel een cadeau voor haar. Iets wat hij al een hele tijd op zijn kamer had verstopt. Nou ja, verstopt. Het was niet echt verstopt. Het lag gewoon op zijn kamer. Na een tijd kwamen ze aan bij Tyler 's huis en hij zocht naar de sleutel. Eenmaal hij die had gevonden opende hij de deur en liet hij Alison met een gebaar binnen. 'Alison.' Zei hij en gaf haar een blinddoek. 'Ik wil dat je deze aandoet want ik heb een verrassing voor je.' Hij bond de blinddoek om haar gezicht. Hij leed haar naar een zetel in de woonkamer en zei: 'Je mag hier zitten ben zo terug.' Tyler rende de trap op en haalde kaarsjes naar boven. Hij plaatste over wat kaarsje en stak ze aan. Het doosje met de verrassing stak hij in zijn broek. Hij liep terug naar beneden en riep half vallend van de trap: 'Ik ben er.' Tyler ging naar haar toe en deed de blinddoek af. Hij nam haar hand en nam haar mee naar boven. Tyler had zich dit moment verschillende keren voorgesteld maar de zenuwen begonnen toch op te borelen. Hij opende de deur van zijn kamer en leed Alison naar zijn tweepersoonsbed. Hij wachtte even totdat ze ging zitten en ging dan door zijn knie. Hij haalde het doosje naar boven en opende het. 'Alison, ik weet dat wij nog jong zijn en dit is vast het laatste waar je aan denkt. Maar ik wil je met deze ring tonen hoeveel ik van je hou. Je bent het enigste waar ik voor leef. Je geeft mij hoop wanneer ik denk dat er geen hoop is. Je bent het mooiste en het beste wat mij ooit is overkomen. Ik kan mij geen leven zonder jou voorstellen. Je bent mijn goude meisje. Te goed voor mij. En ik ben egoïstisch genoeg om je van mij te verklaren. Dus Alison, wil je deze ring dragen? Je hoeft het niet te zien als een huwelijksaanzoek, ofzo, als je dat niet wil. Ik wou je deze ring van mijn oma gewoon geven als teken dat ik van je hou.' Tyler beet op zijn lip en was zo zenuwachtig dat hij amper het ringendoosje deftig kon vasthouden. Hij vroeg zich af hoe ze hierop zou reageren en wat ze hierop zou zeggen
.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Als hij mijn hand vast nam en begon te wandelen, wandelde ik natuurlijk met hem mee. Ik had zijn huis al wel eens gezien langs de buitenkant, maar ik was nog nooit bij hem binnen geweest. Niet dat ik daar zenuwen voor had hoor, het maakte niet uit of we bij mijn huis waren of bij zijn huis, dat was hetzelfde. Ik vond het wel fijn dat ik eens een keertje mee naar zijn huis kon, ik vond het niet erg om bij mijn thuis te zijn met hem, maar ik had er gewoon geen zin in dat mijn vader weer moeilijk zou doen tegen Tyler. Dat deed hij altijd en ik kreeg er echt genoeg van. Het was enorm vervelend dat mijn vader altijd zo deed tegen Tyler. Ik zag ook dat Tyler het ook echt vervelend vond dat mijn vader zo deed tegen hem, maar dat begreep ik ook. Ik vond het al niet fijn, wat moest Tyler er dan wel niet van denken?
Niet heel veel later kwamen we bij zijn huis aan, het was echt maar vijf minuten wandelen van mijn huis vandaan en dat vond ik eigenlijk best handig. Voor dat ik en Tyler wat kregen, wisten we ook niet dat we zo dicht bij elkaar woonden, daar kwamen we nadien pas achter. Ik was best blij toen ik erachter kwam dat Tyler zo dicht bij me woonde. Zeker omdat hij dan iets meer bij me kon zijn. Ik was van het begin af aan al gek op hem. Al zelfs voor we wat kregen. Ik was zo verliefd op hem en dat leek met de dag meer en meer te worden. Toen ik naar binnen in zijn huis liep, keek ik even om me heen. Het zag er niet echt uit zoals ik had verwacht eigenlijk. Ik had verwacht dat het er een beetje rommelig uitzag na wat Tyler gisteren had verteld, maar dat viel eigenlijk best mee. Het zag er hier zelfs best ordelijk uit. Ik hoorde Tyler dan zeggen dat ik de blinddoek om moest doen omdat hij een verrassing had. Tyler en ik waren vandaag een jaar samen en hij was het dus niet vergeten zoals mijn vriendinnen van hem verwacht hadden. Mijn vriendinnen zeiden nog tegen me dat hij het vergeten was, maar dat was dus niet zo. Ik wachtte even op hem toen hij even weg ging, maar hij was al snel weer terug aangezien ik dat hoorde. Toen hij de blinddoek weer bij me af nam, nam hij me mee naar boven, waarschijnlijk naar zijn kamer. Naar waar anders? Toen hij me naar zijn tweepersoonsbed leed ging ik zitten. Hij had een aantal kaarsjes neergezet wat best romantisch was. Ik zag dat hij opeens op zijn knie voor me ging zitten en een doosje bovenhaalde. Ik hoorde dan wat dat hij allemaal zei waardoor ik mijn hartslag iets voelde versnellen. Ik moest echt moeite doen om er niet emotioneel door te worden, ik kon er niets aan doen, het was zo verschrikkelijk lief van hem. 'Tyler... Dat is zo lief,' zei ik dan. Ik wist bijna geen woorden uit te brengen, ik kon alleen maar zeggen dat het lief was. Hij was zo lief voor me...
{option}

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler zenuwen werden gedood. Natuurlijk zei ze ja. Natuurlijk wou ze dat. Maar er was nog steeds in Tyler dat zich afvroeg waaraan hij zijn gouden meisje, Alison, aan had verdient. Ze was puur, eerlijk, mooi, allesverdragend, trouw, lief en perfect. Niemand is perfect dat zeggen ze wel maar zij was dat wel in zijn ogen en hij snapte niet hoe hij haar dit had kunnen aandoen. Hoe hij met andere meiden naar bed kon gaan, zeggen dat hij van hen hield, dat ze mooi waren, terwijl hij zijn meisje al had. Zijn vrouw. Zijn alles. Tyler beet even op zijn lip en glimlachte. Ja, hij grimlachte. Een volledige glimlach was te zien op zijn lippen. Wonderbaarlijk. Een wonder. Dat zag je niet vaak. Tyler kon zich niet herinneren wanneer hij voor het laatst echt had geglimlacht. Volledig dan. Het was zo lang geleden. Dat het een verre, ontastbare herinnering leek.Maar Tyler voelde zich echt gelukkig. Blij. En hij probeerde gedachten die hem pijn deden, die prikte in zijn hart te doden. Kapot te maken. Weg te duwen. In een doos te gooien vol met explosieven. Hij nam uiteindelijk Alison haar hand en deed de ring rond haar ringvinger. Hij stond haar zo mooi. Het was een zilvere ring met een kleine diamant in het midden. Hij was voor haar gemaakt. En niet voor de meiden waar hij de lakens mee had gedeeld. Ze zouden nooit iets van hem krijgen. Tyler zou hen alleen neuken en dan het huis uit gooien. Ze waren niets waard. En zijn plan was mislukt. Hij dacht er weer aan. De explosieven hadden hun werk gedaan. Tyler zou echt zijn best doen om trouw te zijn want hij wou haar niet kwijt spelen. Hij wou met haar trouwen, kinderen maken en wonen in een mooi huisje. Maar dat zou hij nooit kunnen krijgen. Na een tijd zou ze het te weten komen. Na een tijd zou ze niet meer zomaar haar ogen sluiten voor de feiten. Voor zijn bedrog. Voor zijn illegale activiteiten. Maar hij zou van alle momenten genieten die hij nog met haar mocht delen. En er het beste van haar maken. Eerst dacht Tyler dat hij niet echt van haar hield. Maar nu zij zijn oma 's ring droeg wist hij dat hij echt van haar hield. Hij zou zijn leven beteren. Of proberen. 'Hij staat je zo mooi.' Zei Tyler terwijl er een traan over zijn gezicht rolde.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Ik zag dat hij glimlachte en deze keer was het niet zo'n zwakke glimlach die hij altijd had, deze keer was het een echte glimlach. Dat was volgens mij de eerste keer dat ik die glimlach zag en ik moest zeggen dat ik blij was dat ik hem echt zag glimlachen, dat ik hem gelukkig kon zien. Ik vond het fijn om hem gelukkig te zien, heel fijn zelfs. Natuurlijk vond ik het fijn om hem gelukkig te zien, ik hield ontzettend veel van hem. Hij mocht ook gelukkig zijn, zeker na alles wat er gebeurd was, hij verdiende het om blij te zijn. Ik werd er zelf ook gelukkig van om hem gelukkig te zien. Ik wilde niets liever dan hem gelukkig zien. Ik was echt ontzettend blij met hem. Hij was zo lief voor me. Ik wist al dat hij lief was, maar zoiets lief als daarnet had hij echt nog nooit gedaan. Die ring, alles wat hij zei... Ik hoopte dan ook dat we echt voor altijd samen zouden blijven, ik wilde niets liever dan dat ook al waren er veel mensen tegen onze relatie. Dat maakte me helemaal niets uit, want Tyler was al die ruzies die ik uiteindelijk met mijn vader had waard. Ik kon me echt niets zonder hem voorstellen. Waarschijnlijk zag mijn leven er heel anders uit zonder hem, ik wist niet hoe mijn leven er dan uit zou zien, maar in ieder geval heel anders. Ik voelde dat hij mijn hand vast pakte en de ring rond mijn ringvinger deed waardoor ik even glimlachte. De ring was zo mooi, perfect zelfs. Dat het een ring van Tylers oma was, maakte het nog meer speciaal. Het was niet zo maar een ring uit de juwelier, maar het had ook een waarde voor hem waardoor het ook meteen een grotere waarde voor mij kreeg. Oké, natuurlijk was ik zelfs met een plastic ring blij geweest, want het ging om het gebaar, maar dat de ring eigenlijk van zijn oma was, maakte het speciaal. De ring was ook echt ontzettend mooi, ik had nog nooit zo'n mooie ring als deze gezien. Ik keek even naar hem toen hij zei dat hij me mooi stond, ik zag dat er een traan over zijn gezicht rolde, maar die veegde ik weg met mijn hand. 'Je maakt me zo gelukkig,' zei ik dan gemeend tegen hem. Hij maakte me ook echt heel erg gelukkig. Ik voelde me het gelukkigste meisje op de wereld bij hem.
{option}

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Tyler keek naar Alison en nam haar in zijn armen. Dit was het mooiste moment in heel zijn leven en hij zou het nog heel lang koesteren. Waarschijnlijk zou hij er nog aan denken als ze hem zou verlaten. Als ze weg zou gaan bij hem. Omdat ze achter de waarheid kwam. Tyler was echt verliefd op haar. Ze was de ware voor hem. En zij vond hem ook de ware. Maar dat zou niet zo blijven als ze te weten zou komen wat hij had gedaan. Maar zoals hij al zei zou hij elk moment dat hij met haar had koesteren. Haar liefhebben alsof er geen morgen was. Alsof zijn leven morgen zou kunnen eindigen. Stoppen. Zomaar omdat het kon. 'Dit is dus mijn kamer.' Zei Tyler uiteindelijk en drukte een kusje op haar hoofd voordat hij haar los liet. Tyler 's kamer hing vol met foto's. Foto's van zijn moeder en hem, van Alison, van zijn vrienden en van dingen waar hij foto's van had genomen. Hij hield stiekem wel van foto's nemen maar bijna niemand wist dat van hem. Hij haalde een foto van de muur. Het was een foto van Alison in een granenweide. Die had hij genomen tijdens de zomer. Haar lach was zo mooi en perfect op die foto. Alison wist niets van die foto af want Tyler had hem stiekem genomen. Hij gaf de foto aan haar en zei: 'Dit is één van de mooiste foto's die ik heb.' Ook waren er stukken tekst tegen de muren geplakt. Teksten die hij had geschreven en waar hij stiekem best wel trots op was. Er was zoveel dat Alison niet van hem wist. Eigenlijk was ze samen met een compleet vreemde zonder daar enig besef van te hebben. 'Als je iets wil doen moet je het maar zeggen.' Zei hij ook nog en keek haar met nog steeds een glimlach aan. Die glimlach zou voor een tijdje niet meer van zijn gezicht af te vegen zijn. Voor in een lange tijd voelde Tyler zich echt gelukkig.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alison:
Ik glimlachte even toen hij me in zijn armen nam. Ik voelde me zo gelukkig op dit moment, het leek wel of niets dat geluk meer kon verpesten, zo gelukkig was ik. Hij kon me ook altijd gelukkig maken, hoe slecht ik me ook voelde, hij vond altijd wel een manier om me weer blij te maken. Zelfs door bij me te zijn kon hij me al blij maken. Hij zorgde er ook voor dat ik me speciaal voelde, ik weet niet hoe hij het deed, maar ik voelde me altijd speciaal door hem. Zeker op dit moment, mijn hart bleef zelfs heel snel tekeer gaan omdat ik me zo blij en speciaal voelde. Ik vond het eigenlijk echt heel fijn dat hij het niet vergeten was dat we vandaag een jaar samen waren, het gebeurd vaker dat jongens zulke dingen vergaten, maar hij had het dus onthouden en daar was ik ontzettend blij om. Niet dat ik boos geweest was als hij het vergeten was of zo, maar het was misschien wel een beetje teleurstellend geweest. Gelukkig was hij het dus niet vergeten.
Ik keek kort even om me heen toen hij zei dat dit dus zijn kamer was, ik had zijn kamer nog niet echt goed bekeken. Het was niet de kamer dat ik verwacht had. Tyler had heel veel foto's in zijn kamer waarbij er zelfs foto's waren waar ik of wij samen op stonden. Dat vond ik eigenlijk best fijn. Ik had zelf op mijn kamer ook een aantal foto's van Tyler en mij staan. Ik vond het gewoon fijn om die foto's op mijn kamer te hebben, die foto's kwamen meestal ook uit mooie momenten en het was fijn om er weer aan herinnerd te worden. Ik zag dat hij een foto van de muur haalde en die aan mij gaf en dat zei. Het was een foto waar ik op stond in een granenweide. Ik wist nog precies waar dat was en wat we er deden, maar ik wist niet dat hij die foto genomen had. Ik moest wel toegeven dat het een best mooie foto was, ook al vond ik foto's waar ik op stond niet snel mooi. 'Ik wist niet dat je je zo met fotograferen bezig hield,' zei ik dan. Ik wist het echt niet dat hij zich daar mee bezig hield. Het was natuurlijk wel een leuke hobby als hij dat graag deed, maar ik wist het niet.
{option}

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Zoals Tyler al zei wist ze het niet. Bijna niemand wist dat hij zich bezig hield met fotograferen. Niet dat hij zich er om schaamde ofzo. Of misschien wel. Hij wist het niet. Maar het was wel zo dat niemand er iets van wist. Nu wist Alison het. En het maakte hem niet veel uit eigenlijk. Hij wist niet waarom hij die foto aan haar had getoond. Waarschijnlijk omdat hij wou dat ze hem zag. Want ze stond er prachtig op. Zoals altijd. Tyler begon best wel honger te krijgen maar hij was voor een keertje te lui om zelf eten te maken. Dus ging hij naast Alison liggen op het bed en zette hij zijn tv aan. Ja, hij had een tv op zijn kamer. Niet van zijn ouders gekregen, hoor. Die had hij zelf gekocht. Net zoals de meeste extra 's die je vond in dit huis. Zoals je kan verwachten van een man die niet werkt en een moeder die depressief was kwam er niet veel geld van hun in het laatje. Dus als Tyler iets extra wou moest hij er maar zelf voor zorgen. Natuurlijk zorgde Tyler voor veel meer. Het eten, de ordelijkheid in het huis en zo van die dingen. Maar dat deed er even allemaal niet toe. Hij zapte wat. Er was niet echt iets op tv te zien. Dat had je wel vaker. Dat je iets op televisie wou kijken maar dat er niets was dat je echt interesseerde. Of dat kwam toch wel vaker voor. Gelukkig had Tyler zichzelf een abonnement bij Netflix aangesmeerd. Daar zou hij wel iets op vinden wat hem een beetje kon boeien. Hij ging even naar beneden haalde een pak chips en wat frisdrank met twee glazen. Als hij terug kwam gaf hij het kasje aan Alison en zei: 'Kies maar een film als je daar zin in hebt.' Hij schonk de twee glazen in en opende het pak chips. Tyler nam een paar chips uit de zak en at die op.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld