Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Bad Luck

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was geen verrassing dat Archer zijn eigen kamer binnen kwam, maar het voelde voor Marlow als een verlossing. Archer was niet haar beschermengel, noch gedroeg hij zich zo. Het leek echter wel de reden te zijn voor een snel vertrek vanuit Clay zijn kant. Na een korte woordenwisseling, waarin naar voren kwam dat Archer wel degelijk wist dat Marlow tot meer in staat was dan dat Clay leek te weten, was hij vertrokken en dat zorgde er voor dat de twee alleen overbleven.
Marlow volgde Archer nauwlettend. Hij had iets uit de muur gehaald. Verstopt, zodat anderen er niet bij hadden gekund. In een snelle oogopslag had het op drugs geleken. Coke, dat had ze kunnen onderscheiden. Het andere hat op wiet geleken, maar dat was een gok.
‘We were never friends.’ De woorden kwamen scherper uit haar mond dan dat ze had bedoeld. Marlow voelde geen behoefte om Archer te vertellen hoe ze Clay daadwerlijk kende. Ze gokte dat Clay het ook niet in dank af zou nemen. Vooral omdat hij wel een manier zou vinden om haar woorden te verdraaien en hemzelf het slachtoffer te laten lijken. Dan zou zij een reputatie krijgen als leugenaar en als een prospect was dat alles behalve een goed iets. Het was dus verstandiger om haar verleden met Wes, Clay, te laten voor wat het was en het niet met iemand te delen. Ook niet met Archer, hoe gemakkelijk hij ook naar antwoorden kon vissen.
‘If you want more context than that, I’ll advice you to talk to your buddy.’ De twee hadden samen op de bank gezeten. Ze leken redelijk close te zijn, als Marlow af ging op hoe ze net met elkaar hadden gesproken. Als Archer echt nieuwsgierig was, dan zou hij naar de man toe kunnen lopen en hem het hemd van het lijf vragen. Marlow zou niks meer toelichten dan wat ze zojuist had gedaan.
‘Do I get a place to sleep now? Somewhere else?’ vroeg Marlow. Een slaapplek was lang niet hetgeen waar ze nu aan dacht, maar het was wel iets waar ze het gesprek naar toe kon draaien, in de hoop dat hij niet door zou vragen. ‘I mean no offence. I highly appreciated that you didn’t snore in my ear, but I would like my own bed.’ De kans was groot dat ze de ruimte zou moeten delen met anderen, maar dat maakte haar niet uit.
Marlow leunde tegen de muur en sloeg haar armen over elkaar. Haar ogen gleden naar de zak waar Archer de drugs in had laten zakken. Normaal gesproken gebruikte ze niet. Het maakte haar zwakker. Een makkelijker doelwit. Iets wat ze zich niet kon veroorloven. Het zien van Clay en de kleine confrontatie die ze hadden gehad, bracht echter een hoop met zich mee en langzaam maar zeker drongen herinneringen haar hoofd binnen die ze liever niet wilde zien. Alcohol zou haar kunnen helpen, maar ze had een voorgevoel dat het niet voldoende zou zijn.
‘Can I have some of that weed? As a small reward, perhaps? Or a way to celebrate the fact that I’m still here.’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was voor hem al amuserend om te zien hoe Marlow nog altijd toebeet op dat wat hij zei. Hij wist altijd wel wat te kunnen vissen uit iemands woorden en gedrag, maar dat ze er zó makkelijk in mee zou gaan had hij ook weer niet zien aankomen. Met een kleine grijns keek hij uit het raam. Jackpot. "Right." Hij geloofde allesbehalve dat ze geen vrienden waren; hij wist zelfs ergens wel zeker dat ze ooit meer dan dat waren geweest. Hoe kon het anders dat ze beide zo fel tegen elkaar deden, als ze geen uitgebreide geschiedenis verder hadden? Een vendetta als deze kwam niet uit het niets.
Het aan Clay vragen zou hij desondanks zijn - enigszins - bevestigde theorie, vertikken. Een andere keer, dan zou hij er wel achterkomen wat er aan de hand was. Voor nu observeerde hij slechts en verbond hij alle punten aan elkaar, zonder er al te veel naar te vragen. Waar was de lol als het hem meteen verteld werd? Hij hief zijn handen in de lucht. "Alright, alright. Damn, the guy really pissed you off, hm?" Ze was wel heel duidelijk in haar woorden, dat hij het niet kon laten om even te grinniken. Het feit dat ze zich zodanig van haar stuk liet brengen door Clay, vertelde hem eveneens al genoeg.
"You're gonna have to put up with me for one more night," mompelde hij met een kleine grijns. "After tonight, we'll move to another building and you'll get a room along with the other prospects." Hier was de indeling allang gemaakt en daarmede had het voor hen geen zin om spullen te verzamelen voor haar slaapplek, om ze morgen weer te verhuizen. Het scheelde ze weer heel veel slepen als ze alles morgen pas klaarmaken zouden, op de nieuwe locatie. Daarnaast sliepen de rest van de prospect leden ook bij andere bendeleden; hij zou geen nieuwe ruimte voor haar alleen vrijmaken, niet op dit tijdstip en zeker niet met het vooruitzicht op de verhuizing van morgen.
Haar vraag had hem wat fronsend laten opkijken. Hij had niet van haar verwacht dat ze ook drugs zou gebruiken, laat staan dat ze zou vragen naar wat wiet, alhoewel ze hem niet hoorde klagen. "You wanna get high, blondie?" Vermakelijk greens hij naar haar. "Sure thing." Hij liet zich neerzakken op de matras, zijn rug tegen de muur laten leunen om vervolgens de wiet en het pakje vloei uit zijn zak te halen. Zonder meer begon hij een joint te rollen. Het was niet de eerste keer dat hij het deed en hoogstwaarschijnlijk kon Archer het nog dromen, waardoor het niet al te lang duurde voor hij de joint klaar had liggen.
"You wanna do the honors, or should I?" vroeg hij haar, een uitdagende blik kenbaar in zijn ogen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Archer had precies de juiste plek geraakt met zijn vragen en dat leek hij zelf ook te merken. Daarom besloot Marlow om er niet verder op in te gaan, zoals ze zich al had voorgenomen. Ja, Clay had haar behoorlijk wat geflikt en het maakte het niet beter dat hij ook nog eens had gelogen over zijn naam. Dat was echter niet iets wat ze nu ging delen.
‘Oh god, however will I survive another night?’ veinsde Marlow. Haar nacht mer Archer was in vele opzichten prima geweest. Ze was snel in een diepe slaap gezakt en op het moment na dat Archer haar had gewekt omdat het tijd was geweest, had hij zich aan zijn beloftes gehouden. Nog altijd was deze ruimte een betere optie dan de gezamenlijke ruimte. Al zou het niet lang duren voordat ze daar terecht zou komen. Ze zouden de volgende dag naar een nieuwe verblijfplaats vertrekken en daar zou ze met de andere prospects een kamer delen. Marlow wist niet hoeveel het er waren, maar zolang ze een eigen matras had om op te slapen, vond ze alles best.
‘Yeah, I do.’ Hij was verbaasd. Goed. Ze zou hem blijven verbazen. Ze had zijn benaming voor haar al meerdere keren over zijn lippen horen komen. Erg vond ze het niet. Het was niet dinigrerend. Zo watte ze het in ieder geval op. Ze wist dat hij haar een bijnaam gaf om het minder persoonlijk te maken. Hij hoefde haar naam niet te noemen. Het bewaarde de afstand. Marlow vond het prima. Ze vond het ergens zelfs wel vermakelijk dat hij haar op die manier aansprak, wetende dat het misschien wel een ander effect op haar had dan dat hij bedoelde.
Archer had plaatsgenomen op het bed. Zijn rug tegen de muur. Als een ervaren persoon rolde hij de joint. Marlow duwde haar lichaam van de muur en nam tegenover hem plaats op het matras. Aan alles was te zien dat dit normale kost was voor Archer. Ze twijfelde of dat ook het geval was met de coke die hij nog in zijn broekzak had zitten. Ze had echter wel kunnen raden dat ook drugs een onderdeel waren van de wereld waarin ze zich nu in bevond.
‘Sure.’ Marlow pakte de joint en de aansteker die Archer had. Het was niet de eerste keer dat ze wiet rookte. Ze had er echter nooit een gewoonte van gemaakt. Ze inhaleerde diep en blies vervolgens langzaam de rook uit. Daarna gaf ze de joint door aan Archer. Marlow besloot op haar rug te gaan liggen. Ook op die manier zou ze nog een trekje kunnen nemen.
Het duurde ongeveer een uur voordat Marlow het gevoel, veroorzaakt door de wiet, begon te ervaren. Haar gedachten en stress over Clay waren naar de achtergrond geschoven en daardoor voelde ze zich een stuk meer ontspannen. Ook kickte het besef dat ze had gewonnen en nu een kans had om voorgoed bij de bende aan te sluiten, steeds meer in. Daardoor voelde ze zich erg vrolijk. Toch was er iets anders wat op dit moment de overhand nam. Haar nieuwsgierigheid.
‘You know, I’m curious.’ Marlow draaide zich op haar zij en legde haar hoofd tegen zijn hand. Ongegeneerd liet ze haar ogen over het lichaam van Archer glijden. ‘What is it that women like Melany can’t get enough of the Archer West? Is it just your good looks? Your status?
Or do you have a miraculous dick that they can’t forget? How hard they try?’ Malow had gezien hoe Melany haar best had gedaan om Archer zijn aandacht te trekken. Ze had ook gezien dat hij er alles behalve behoefte aan had gehad. Dat leek Melany echter niet te deren. Dus er moest iets zijn wat er voor zorgde dat haar aandacht bij hem bleef, zelfs als hij zich als en klootzak naar haar opstelde. ‘Or do you just know how to pleasure a women properly?’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I know. It's been hell." Het sarcasme vloeide over zijn lippen alsof het niets was. Beide wisten dat het geen slechte nacht was geweest; ze hadden elkaar voor zover hij wist, niet gestoord en daarmede had hij een tweepersoonsmatras. Het was niet dat ze op het randje had moeten slapen zonder enige lakens. Ze had niets te klagen, of wel soms?
Marlow kwam hem gezelschap houden bij de matras, daar waar ze tegenover hem plaatsnam om niet veel later de joint en de aansteker van hem over te nemen. Het leek haar niet te deren dat ze wiet gingen roken. Sterker nog: het leek er voor Archer op dat ze het al vaker had gedaan. Zonder ook maar een greintje van twijfel had ze de joint tussen haar lippen gezet om deze aan te steken, en de rook te inhaleren. Grijnzend nam hij de joint van haar over. "Smoking it like a pro," grapte hij met dezelfde, uitdagende grijns. Zelf liet hij de joint ook tussen zijn lippen rusten, de rook enkele keren kort in en uitgeademd vooraleer hij een lange trek nam. De rest van de tijd was de joint over en weer gegaan. Alhoewel hij het meeste had gerookt, begon hij wel te merken dat het zijn effect op Marlow begon te hebben. Des te meer tijd er voorbij ging, des te meer ze begon te ontspannen en loslippiger werd. Een kant van haar die hij hiervoor nog niet zo gezien had.
Hij keek toe hoe ze haar hoofd tegen zijn hand legde, waarop hij zacht met zijn vingers langs haar haar ging. Haar vraag liet zijn grijns vergroten, zijn mondhoeken vol vermaak opgetrokken nog voor hij ook maar een antwoord terug had gegeven. "I'm the total package, baby," lispelde hij plezierig. Hij gaf haar een knipoog en wierp zijn ogen even op het plafond, zijn achterhoofd schuin tegen de muur laten steunen om een nieuwe hijs te nemen. "I happen to know how to fulfill womens desires and happen to look like the person they're secretly longing for," verklaarde hij, met nog altijd dezelfde vermakelijke blik, die hij weer van het plafond terug liet glijden naar Marlow's ogen. Ze waren even blauw als dat ze leken in daglicht, maar haar verwijde pupillen en ietwat rode ogen verrieden naast haar gedrag, dat ze genoeg wiet had gehad.
"Now, you do make me wonder if you're one of them..." Hij was benieuwd of hij haar hiermee uit kon lokken. De wijze waarop ze naar hem keek, liet hem denken dat ze ergens wel bij deze groep van vrouwen hoorde. Hij wond een pluk van haar haar om zijn vingers, om deze even later weer hier vanaf te laten glippen. Of ze dit ook daadwerkelijk vertelde, was dan waarschijnlijk weer een ander verhaal.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Zo nieuwsgierig als ze was, keek ze naar Archer. Wachtend op haar antwoord. Hij leek gecharmeerd te zijn door haar vraag. Misschien voelde het voor hem ook wel als een compliment aan. Hij noemde zichzelf het totale pakket. Het perfecte plaatje. Dat laatste was hij zeker. Met zijn exotische uiterlijk, zijn donkere en mysterieuze ogen en zijn arrogante houding was hij het spiegelbeeld van de man die iedere vrouw stiekem bezocht in haar dromen.
Zijn volgende woorden wakkerden iets aan bij Marlow. Hij vroeg zich af of zij net als alle andere vrouwen zou zijn. Of zij ook met gemak voor hem zou vallen, omdat hij stiekem de man was waar ze naar verlangde. Haar eerste reactie was om meteen te antwoorden met nee. Natuurlijk was ze niet zo zwak als alle anderen. Archer kwam echter dichterbij. Hij keek in haar ogen, waardoor de woorden in haar keel stokten.
De vingers van Archer gleden zo simpel door haar haren. Zijn vingers waren zo dichtbij haar gezicht, maar tegelijkertijd nog zover weg. Zoals iedere andere vrouw zou hebben, voelde ze het verlangen in haar buik groeien. Het was lang geleden dat een man op deze manier naar haar had gekeken, of tegen haar had gepraat. Marlow wist echter ook dat dit Archer was die aan het uittesten was hoe ver hij kon gaan. Dat zorgde ervoor dat ze het uitproestte en iets naar achteren boog. Met haar vinger wees ze lachend naar de man tegenover haar. ‘Man, you’re good! You almost had me!’
Ze schudde haar hoofd en kwam vervolgens overeind, zodat ze weer kon zitten. Dat verstevigde het lichte gevoel in haar lichaam. ‘I get it now. You’re just that good. You know what to say, how to look at a women. You’ve got it all figured out.’ Archer was duidelijk een ervaringsdeskundige als het ging om het versieren van vrouwen. Dat had hij haar zojuist bewijzen. Nu begreep ze waarom Melany om zijn aandacht bleef vragen. Het moest vast triomfantelijk voelen om die aandacht daadwerkelijk voor een aantal uren te mogen ontvangen. Jammer genoeg was ze er iets in doorgeslagen.
‘Did you ever fuck someone and then it went, like, wrong?’ vroeg Marlow aan Archer. ‘Like, you somehow managed to use your gift unknowingly? Because I did. At first, he was just saying he was getting very hot and I thought it was a compliment, or something. But he kept commenting that he started to feel more and more flustered and it turned out I actually made him feverish.’ Marlow had nooit geweten dat haar gave ook op die manier had gewerkt. Nu ze er aan terug dacht, was het eigenlijk hilarisch. Zij had gedacht dat hij het spannend had gevonden, dat hij er van had genoten. In werkelijkheid had ze zijn lichaamstemperatuur laten stijgen. Dat was voor hem alles behalve positief geweest, maar Marlow beleefde wel lol aan haar herinnering. Ze vroeg zich dan ook af of Archer ook iets op die manier had gedaan. Of andersom.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was een blik brandend van curiositeit, die hij in haar ogen weer dacht te zien. Voor een moment bleef het doodstil. Geen beweging werd door Marlow gemaakt, daar roerloos voor hem gelegen met slechts het contact van zijn hand door haar haar en haar gezicht tegen zijn handpalm. Enkele seconden later was hier echter al geen sprake meer van. Ze kwam weer tot leven, liet haar stilzwijgende staat achter voor iets heel anders, hoewel het niet was wat Archer verwacht had. Een echt antwoord kreeg hij niet; in plaats daarvan schoot ze in de lach. Schaterend zag hij haar achterover op de matras vallen, een vinger zijn kant op gewezen waar hij grinnikend op neerkeek.
"Good? That's all you gotta say?" Hij fronste lichtelijk, geamuseerd zijn blik bij de hare gelaten om het gelach nog altijd door de ruimte te horen gaan. "That's an oscar performance right there, blondie." Het was meer sarcasme dan daadwerkelijk gemeend, maar Archer kon het niet maken om die opmerking te laten vallen. Hoofdschuddend liet hij zijn vingers uit haar haar verdwijnen, toegekeken hoe ze weer overeind ging zitten en de plek bij zijn handpalm verliet. Haar conclusie was er desondanks wel een die hij aan had zien komen. Het was over het algemeen wel bekend dat de wijze waarop hij met vrouwen omging, wel wat verleiding met zich meebracht. Waarschijnlijk speelde dat dan ook wel een grote rol in waarom vrouwen zo op hem reageerden, al zou het natuurlijk niet alleen maar daaraan kunnen liggen. Zelf besteedde Archer alleen niet te veel tijd aan deze gedachtes, omdat het hem er niet omging waarom het zo was, maar dát het zo was. Dat was voor hem genoeg, de rest kon hem niet echt baten.
Het volgende onderwerp waar ze het op gooide, liet hem verrast naar haar opkijken. Al half lachend hoorde hij haar verhaal aan, niet helemaal wetend of hij het enorm gênant of enorm geestig vinden moest. "Talking about a buzz kill, hm?" wist hij nog tussen zijn gelach door uit te brengen. "Damn. I'd almost feel sorry for you." Echt medelijden ontbrak aan hem, maar hij moest wel toegeven dat het in het moment zelf waarschijnlijk niet zo grappig voor haar was geweest. Hij kon zich immers voorstellen dat het daarna niet meer hetzelfde tussen hen was geweest als daarvoor.
Zelf was zoiets ook wel eens bij hem gebeurd, al dan in een gehele andere vorm. In een plezierige bui door de herinnering, bleef een grijns op zijn gelaat staan. "Of course. That just has to happen at some point," grapte hij. "It was a long time ago though. Things were getting heated between me and this girl I met at a bar, and we went to her house and got up to her room. We both just had this urge, but my gift kinda answers to my mood as well, and I couldn't control it as much as I could now. And she just kept on teasing me, you know? So eventually, the candles in her room just flashed on and the flames were pretty high because of my frustration. At first she was like 'wow that's hot'. But you can imagine that changed, as soon as we noticed one of the candles had lit the curtains on fire." Nog altijd enigszins lachend keek hij van haar weg. "We had to grab the fire extinguisher from downstairs to keep her room from turning to ashes."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Geamuseerd luisterde ze naar Archer zijn verhaal. Ze was opgelucht dat hij ook open stond voor het delen van een genant verhaal, net zoals zij dat had gedaan. Hij had natuurlijk ook de keuze gehad om haar vraag te negeren, wat het des te leuker maakte dat hij daadwerkelijk open stond om het gesprek aan te gaan en haar te vertellen over één van de ervaringen die hij had beleefd.
Het klopte wel wat Archer zei. Dit soort momenten waren soms niet te vermijden. Een gave was onvoorspelbaar, zeker als men jonger was. Dan werd het nog beïnvloed door emoties en impulsiviteit. Daardoor gebeurde er soms het één en ander zodat dat het daadwerkelijk de bedoeling was. Dat was iets wat ze ook herkende in Archer zijn verhaal. Hij had benoemd dat hij jong was geweest en de controle over zijn gave nog niet volledig had gehad. Dat was in haar geval net zo geweest.
‘Oh god, that one is even worse than mine!’ Marlow wist niet precies wat voor eisen en voorwaarden ze vastplakte aan de gradatie van de verhalen en waarom die van Archer daadwerkelijk erger was dan de hare, maar het was vastgesteld. Iemand haar kamer in brand zetten was vele malen erger dan iemand per ongeluk koortsachtig maken. In haar gedachten in ieder geval wel, ook al waren ze dan belemmerd door de invloed van de drugs.
Marlow pakte behendig de joint tussen zijn vingers vandaan, zodat ze nogmaals een trek ervan kon nemen. Ze had niet gedacht dat haar avond zo zou verlopen. Toen ze het eerste gevecht had waargenomen, had ze niet eens verondersteld dat ze zou winnen. Zeker niet toen het was gebleken dat haar tegenstander behoorlijk sterk was en de meeste toeschouwers zelfs verbaasd waren geweest over de gemaakte keuze. Nu zat ze hier, haar overwinning aan het vieren met één van de meest invloedrijke leden van de groep en rookten ze samen een joint alsof ze al jaren vrienden waren en bespraken ze de meest vermakelijke geheimen.
‘Did you ever really date anyone, though?’ vroeg Marlow bedenkelijk aan hem, terwijl ze in haar hoofd haar eigen leven aan het overdenken was. De enige man met wie ze een relatie had gehad, was Wes. Clay. Ze kreeg zijn naam maar niet onder de knie. Hoe dan ook was het in haar ogen toentertijd een relatie geweest. Nu ze er op terug keek, had ze daar een andere mening over. Ze bevonden zich ook niet in een wereld waarin het echt een mogelijkheid was. Mensen zoals zij hadden niet de luxe van een huisje, boompje beestje. Hun eerste prioriteit was in leven blijven. Verliefd worden, romantiek. Dat was iets wat simpelweg niet aan hen was besteed. Desalniettemin was ze benieuwd naar Archer haar antwoord.
‘Although. If you would have dates someone, I suppose it must be a person who is also a part of the Outlaws, right? You wouldn’t want to be tied to someone you can’t even see on a regular basis. Let alone the sex you will be missing! I would never do that.’ Marlow schudde haar hoofd. Niet dat seks het meest belangrijke was in een relatie, maar ze zou niet met iemand samen willen zijn die ze nauwelijks zou kunnen bezoeken. En er bestond natuurlijk altijd de kans op verraad. ‘But you don’t seem to have the problem of not getting laid, so you’ve got that going for you. Which is nice.’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het leek erop dat zijn verhaal veel leedvermaak bij Marlow teweeg had gebracht. Ze leek het nog aardig grappig te vinden wat hij te vertellen had. Sterker nog; ze verkondigde dat zijn ervaringen nog erger waren dan de hare, een opmerking die hij maar besloot op te vatten als een compliment. Het betekende in zekere zin dat zijn gave sterk was, of niet soms?
Lachend keek hij opzij, voelend hoe ze de joint tussen zijn handen wegpakte om deze zelf naar haar mond te brengen. Hij had het een aantal uur geleden niet aan zien komen dat hij samen met de blondine wiet zou lopen roken, en de meest random gespreksonderwerpen boven water zouden laten komen. Want wat in ieder geval zeker was, was het feit dat Archer dit soort dingen niet snel met iemand besprak.
De vraag die volgde had hij dan ook enigszins verrast aangehoord. Hij snapte niet helemaal wat het haar boeide of hij ooit met iemand had gedate of niet, alhoewel hij het ook niet in zich opbrengen kon om zwijgzaam te blijven. Dan zou hij de beetje goede stemming die was ontstaan al snel weer teniet laten gaan, en voor nu vond hij dat nog jammer om te doen. Na even een stilte te hebben ingelast, besloot hij dan ook uiteindelijk antwoord te geven. "Yeah, I have." Het was echter niet zo verlopen als dat ze had verwacht. Daisy had niet in de bende gezeten, evenals hem toentertijd. Hij bewandelde in die periode nog altijd de straten als een 'normaal' persoon, op zijn hoede voor de autoriteiten maar nog verre weg van het leven van de Outlaws.
"She wasn't in the gang. So weren't I, at the time," opperde hij. "That didn't mean we had no sex though. We just had to search for a motel room to do so." Hij knipoogde naar haar, voor hij zijn blik wederom op de wand tegenover hen vestigde. Even voelde hij zich afdwalen naar het verleden. De beelden van Daisy schoten voor zijn netvlies, het zich herinnerd alsof het de dag van gisteren was. Hij was haar nooit daadwerkelijk vergeten.
"What about you?" vroeg hij haar. "Have you dated someone before you came to us?" Het had er voor hem niet uitgezien dat ze momenteel aan het daten was, gezien ze dan waarschijnlijk meer protest had vertoond om ook maar naast hem te moeten slapen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het klonk gek om te denken aan een tijd waarin Archer geen deel uit had gemaakt van deze groep. Marlow kende hem niet op een andere manier. Ze kenden hem überhaupt nog niet lang, maar in haar ogen leek het niet meer dan logisch dat hij hier altijd al geweest. Het haar niks verbaasd als hij hier was door zijn geboorterecht. Dat zijn ouders al in de bende hadden gezeten en dat het vanzelfsprekend was geweest dat hij hier een deel van uit maakte. Er was echter een tijd geweest dat hij dus een “normaal” leven had gehad. En hij had zelfs iemand mee gehad om het mee te delen.
De drugs hadden haar gedachten dan wel vertoebeld, maar toch hielden ze haar mond tegen en stopten ze haar om te vertellen dat ze in een relatie had gezeten met Wes. Clay. Dat was informatie die Archer niet hoefde te weten. Niet vanuit haar kant en waarschijnlijk ook niet vanuit Clay. Het had echter niet gescheeld of ze had Archer haar geheim verteld. Gelukkig wist ze zich nog in te houden. Enigszins.
‘No, not really dated.’ Haar schouders gingen iets omhoog. ‘Being taken advantage of, being mistreated? All of the above.’
Marlow draaide zich naar Archer. ‘Not a story I want to get into right now. Maybe we should go and join the party? I haven’t actually started celebrating my win!’ Met haar armen duwde ze zich omhoog van het matras. Iets wiebelig kwam ze overeind, maar ze had al snel haar balans gevonden. Ze haalde haar blonde lokken uit haar knot en schudde ze over haar schouders.
‘So, what do you say? Of course, I can go on my own, but it would be so much more fun if you joined me!’ Stiekem hoopte ze dat Archer mee ging. Al was het maar om Clay in te wrijven dat ze hier was, met Archer. Dat iemand met wie hij close was, er voor had gekozen om zijn tijd met haar door te brengen. Het was zelfs Archer wie haar mee had gebracht.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
TS > een dag later

Het was nog geen paar uur geleden geweest sinds ze bij het gebouw van hun nieuwe verblijfsplaats terecht waren gekomen. Terwijl de andere echter hun spullen nog aan het uitpakken waren en zich aan het settelen waren in hun nieuwe leefomgeving, had Archer er de energie niet voor gehad. Achteloos had hij zijn rugzak in zijn aangewezen achtergelaten om deze achter te laten voor de lege hal; daar waar hun 'trainingsplek' op was gezet om hun conditie op pijl te houden. Hij had iets nodig om zijn gedachten even op nul te zetten, datgeen wat enkel trainen hem bieden kon en dus ook precies de ontsnapping was waar hij naar had gezocht.
Met een zucht had hij de ruimte in zich opgenomen. Veel om mee te trainen was er niet, behalve de grond, de wand en enkele uitstekende stangen. Desalniettemin hadden de meesten niet veel nodig om hun lichaam of gaves te trainen en datzelfde gold voor Archer, al was een goed ingerichte sportruimte wat plezieriger geweest om in te werken.
Om zijn energielevel weer op peil te krijgen, had hij weer een injectie genomen. Eentje die hij in de afgelopen paar dagen niet meer genomen had, maar nu wel weer nodig leek te hebben om weer zich weer wat fitter te voelen. Gelukkig hadden hij en de jongens gisteren nog wat nieuwe voorraden weten te verzamelen om weer een tijdje vooruit te kunnen. Iets waar velen in deze bende een hekel aan hadden maar zij zich niet zozeer druk om maakten.
Een van hen, was Melany. Zij die Archer op de meest onhandige momenten op wist te zoeken, waaronder precies nú. Geërgerd keek hij op naar het meisje dat de hal binnenstormde. Wachten tot ze voor hem stond om te spreken deed ze niet; in plaats daarvan begon ze al vanaf de ingang naar hem te roepen.
"What did that bitch do to Ronnie!!" Hij hief slechts zijn wenkbrauwen op, niet wetend waarom ze precies dacht haar boosheid op hem te moeten uiten. Een vinger werd verontwaardigd zijn kant op gestoken. "I swear to God, I'll kill her myself."
"Hey, hey. Calm the fuck down. I didn't wound her, did I?" antwoordde hij chagrijnig, zijn handen omhoog gegooid. "Watch your tone." Ze had geen enkele reden om zo tegen hem uit te vallen en dat wisten ze beide maar al te goed, al leek het haar wat minder te kunnen deren. Doende dat hij niets gezegd had, ging ze door. Ze wist het zelfs zover te schoppen dat ze haar vingers in de stof van zijn shirt klemde. "You, Archer, brought her here the first place. Remember that?"
Hardhandig klemde hij zijn hand om haar pols, deze van zich af geduwd om een wat pijnigende blik van Melany tegemoet te zien. "You-" sprak hij dreigend. "Better shut up and get out, before I'll lose my patience." De terneergeslagen ogen die volgden, lieten hem denken dat ze de hint had gesnapt en dan toch echt wegliep. Het was hem alleen niet gegund geweest. Hij zag de glans in haar ogen veranderen naar confusie, haar pupillen roerloos gelaten bij zijn arm. Ontstemd volgde hij haar blik tot hij bij de binnenkant van zijn elleboog terechtkwam. Zonder meer greep Melany naar zijn arm, haar vinger drukkend op de plek waar zonet nog een naald zijn huid had doorboord.
"Did you use again?"

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Haar terugkeer naar het feest die avond had haar nog nieuwe informatie gebracht. Ze was niet de enige geweest die het gevecht had weten te winnen. De andere jongen, Dylan, leek zich ook te hebben bewezen. Dat maakte hen de twee nieuwe prospects van de Outlaws. Wat dat precies betekende, hadden ze die avond nog niet geweten. Ook in de ochtend was iedereen vrij mysteireus geweest, behalve dat er was verteld dat ze zouden verhuizen en waar ze naar toe zouden gaan. Pas bij hun aankomst was duidelijk gemaakt dat ze zouden verblijven in een ruimte met andere prospects. Aspiranten die al eerder hun gevecht hadden gehad, maar nog geen lid waren van de bende.
In de middag zou er meer uitleg komen voor Marlow en Dylan, door een ander aspirantlid. In de tussentijd waren ze vrij om te doen wat ze wilden. Marlow had er voor gekozen om haar lichaam wat te stretchen en eventueel te oefenen met haar gave. Ze had afgelopen nacht dan wel gewonnen, maar het had niet veel gescheeld.
Een ruimte was ingericht om te kunnen trainen. Ze had niet verwacht dat ze de ruimte voor haar alleen zou hebben, maar het geschreeuw dat zich er afspeelde, was al een grote waarschuwing. Ze herkende de stem van Archer en dat maakte haar nieuwsgierig. Ongevraagd, en waarschijnlijk ook ongewenst, liep ze de ruimte binnen. Daar betrapte ze Archer en Melany, die verwikkeld waren in een intens moment. Wellicht was het toch geen goed idee geweest om haar nieuwsgierigheid te laten winnen.
‘Oh, sorry! I feel like I’ve interrupted the two of you. I’ll just come back later.’ Haar hand gebaarde naar de uitgang van de ruimte. Snel draaide ze zich om, maar ze hoorde de vlugge voetstappen achter zich. Het kon Archer niet zijn, daarvoor waren ze te licht. Het was Melany die haar arm vastgreep en haar ruw weer omdraaide.
‘You did this! This is all your fucking fault. You’re her for two days and now he’s using again! This shit of a mess is all on you blondie!’ Melany leek woedend te zijn. Ze stond te trillen op haar benen en haar nagels zouden ongetwijfeld een afdruk achterlaten in Marlow haar arm. Melany gaf haar de schuld van Archer zijn drugsgebruik. Ondanks dat ze samen een joint hadden gerookt, wist zelfs Marlow dat dat niet haar schuld was. Ze had Archer zijn voorraad die avond gezien en als ze een voorbarige conclusie mocht trekken, dan was het dat Archer al veel langer gebruikte.
‘Shut the fuck up, woman!’ Marlow trok haar arm eindelijk uit haar greep. ‘I don’t know what your problem is or what kind of obsession you have with that man right there, but if he’s using something, that’s on him. Not on me.’
‘It is! Everything is on you! You come here and suddenly, the whole mood swifts! Obviously, Clay has it out for you. Otherwise, he wouldn’t have paired you with Melany last night. And look what happened! You did something to her!’ De manier waarop de vrouw gillend tegenover haar stond, bezorgde haar nu al hoofdpijn. Marlow eigerde te geloven dat er daadwerkelijk veel was veranderd door haar aankomst. Dat Melany zich zo gedroeg, weet ze aan jaloezie. De vrouw had overduidelijk nog gevoelens voor Archer en blijkbaar bevond Marlow zich in haar territorium.
‘So who’s fault is it really that your friend got hurt, huh? It’s not my fault Clay paired her with me. And it’s not my fault that she lost either. I did what I had to do to secure my place here, just like everyone else who’s here.’ Marlow sloeg haar armen over elkaar en stapte naar de vrouw toe. ‘So back the fuck off. I’m not asking again.’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Melany wist allang dat hij gebruikte. Dat ze ervan uit was gegaan dat hij was gestopt, vond hij dan ook vreemd. Daarmede vond hij dat hij niet al te vaak gebruikte en dat het tevens zijn eigen keuze was; ze was zijn moeder niet, of wel soms?
Hij had het haar vrijwel meteen willen vertellen, vanaf het moment dat ze het onderwerp op had gebracht en hij zijn spieren had voelen samentrekken van woede. Een stem vanuit de deuropening van de ruimte had hem hier desondanks van weerhouden. Fronsend zocht hij het gedaante op dat hen nu durfde op te zoeken, om zijn ogen te voelen kruisen met die van Marlow. Zij die inmiddels ook wel door leek te hebben dat het het verkeerde moment was, maar door Melany niet de kans had gekregen om haar uitweg weer te vinden. Genadeloos was het meisje op haar afgestapt om haar met geschreeuw en geroep te bestoken.
"Melany!" Hij stormde achter zonder meer haar aan, haar aan haar arm vastgegrepen om haar wat naar achteren te trekken. "Stop it, for fuck's sake. What's the hell is wrong with you?"
"Wrong with me?" vroeg ze hem boos, zich uit zijn grip gerukt om zich weer naar Marlow te keren. Met haar vinger wees ze in een kwestie van secondes weer haar kant op. "That girl has hurt Veronica so bad, she might not survive! And what about you, hm? She got you all fed up with the drugs again. Can't you see what she's doing here?" Door zijn frustratie leek hij meer en meer last te krijgen om zijn gave onder controle te houden. Hij zag hoe een lichte duisternis zich weer rondom hem begon te verzamelen. Als hij zijn bloeddruk nu niet snel weer onder controle zou krijgen, zou hij zichzelf niet meer goed kunnen stoppen. In een poging om weer wat rustiger te worden, haalde hij dan ook diep adem.
"Veronica stepped into that ring herself. She knew what consequences there could be, once she entered," gromde hij haar toe. "And you got nothing to say about the drugs here. I'm not a fucking kid and neither am I a goddamn crackhead. You hear me?" Hij stapte dichter naar haar toe, op haar neergekeken onderwijl hij het donkerte om zich heen voelde verspreiden. Het had Melany duidelijk van haar stuk gebracht; met een wat beangstigende blik keek ze naar hem op, zodra zijn gave lichtelijk op de voorgrond begon te treden.
"You may not see it here, Archer," bracht ze uit. "But she's pulling you into the darkness with her." Enigszins fel keek hij haar aan. "The darkness doesn't bother me. You should know that by now." Iets waarop zij niet meer reageerde. Hij knikte naar de deur, het gebaar dat ze maar al te goed kende. Hoofdschuddend wandelde ze van hem weg om weer in de gang te verdwijnen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De woede in haar werd met de seconde erger. Met elke beschuldiging die haar kant op werd gegooid, voelde ze het verergeren. Dat Archer tussen beide vrouwen kwam door Melany aan de kant te trekken en haar toe te spreken, maakte het in eerste instantie niet veel beter. Marlow had zijn hulp niet nodig en dat had ze hem verteld als ze niet was geschrokken van de boosheid die hij in zich had.
De Archer die nu te zien, was een volledig ander persoon dan de man met wie ze de vorige avond op het matras had gelegen en wiet had gerookt. Deze man was haast angstaanjagend. De manier waarop hij voor Melany stond, de harde toon waarop hij zijn woorden uitsprak. Zelfs Marlow voelde een rilling over haar rug kruipen. Als zij op Melany haar plek zou staan, zou ze behoorlijk angstig zijn. Ze meende zelfs dat zijn ogen van kleur waren veranderd in de tijd dat hij naar Melany had geschreeuwd, maar dat durfde ze niet met alle zekerheid te zeggen. En dan de laatste woorden die hij uit had gesproken. De duisternis had hem nooit wat gedaan. Het zorgde voor een tweede rilling over haar rug.
Dat Archer invloed had op Melany, werd wederom duidelijk. Zijn boosheid leek haar te raken zorgde er voor dat de vrouw in stilte afdroop en zich terug trok. Marlow wist niet goed wat ze zojuist mee had gemaakt. Melany had haar verbaal aangevallen en het had er niet op geleken alsof ze ieder moment had willen stoppen met de scheldwoorden en de beschuldigingen. Als Archer haar niet had gestopt, dan had het nog uit de hand kunnen lopen. Niet dat Archer haar ridder op het witte paard was, natuurlijk niet. Waarschijnlijk had hij zich er niet mee bemoeid als een deel van de beschuldigingen niet over hem en zijn drugsgebruik waren gegaan. Wat voor drugs hij gebruikte en hoeveel, was niet aan Marlow.
‘Wow,’ verklaarde Marlow. ‘She really hates me.’ Waar ze nog in kon komen, was dat ze boos was omdat Marlow haar vriendin aan had gevallen. Dat de vrouw nog altijd haar ogen gesloten had en nog niet wakker was geworden, baarde Marlow wel zorgen. Dit was iets wat ze nog niet eerder mee had gemaakt. Wellicht kon ze Doc later opzoeken, om hem te vragen wat er precies aan de hand was en of er eventueel iets was wat ze kon doen. Melany haar beschuldigingen waren echter veel verder gegaan dan dat.
Nu Melany weg was, heerste er een soort ongemakkelijkheid in de ruimte. Wellicht was het verstandig voor haar om te vertrekken en Archer alleen te laten. Dat was in eerste instantie ook haar plan geweest, toen ze had gemerkt dat Archer en Melany in een verhitte discussie waren verwikkeld. Aan de andere kant voelde het ook verkeerd om nu weg te lopen.
‘Do you maybe…’ Marlow wist niet zeker of ze de volgende vraag wel moest stellen. Ze wist niet hoe gevaarlijk Archer nu was en in hoeverre hij zijn gave nog onder controle had, maar toch maakte ze haar vraag af: ‘Would you want to train together? Maybe some combat training? Because I don’t know you, but I really fucking feel like hitting something right now.’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De conclusie die Marlow trok, was er maar een die hij al te goed aan had zien komen. Het leek er in elk geval niet op dat Melany heel erg fan van haar was. En als dat al wel zo was, dan liet ze het totaal niet merken. Zuchtend wreef hij even met zijn handen in zijn ogen, gevoeld hoe de duisternis weer lichtelijk wegtrok nu Melany de zaal uit was gestormd. Ze wist soms zodanig het bloed onder zijn nagels vandaan te halen, dat hij zijn welgeleerde controle weer leek te verliezen. "Certainly looks like it," murmelde hij, al dan niet al te hard en voornamelijk voor zichzelf uit. Het waren verder zijn zaken niet hoe Melany zich tegenover Marlow gedroeg en andersom; zolang Melany geen onzin over hem uitkraamde, hield hij zich erbuiten. Het was op zijn zachtst gezegd niet helemaal goed bij hem gevallen dat ze zo over hem sprak, alsof hij een of andere verslaafde was en dat was niet iets waarvoor hij bang was om het te laten merken. Marlow mocht van Archer ook wel weten dat hij er zo over dacht.
De zin om even ergens op in te slaan, zat er bij hem wel zeker in. "You and me both, blondie." Hij haalde een hand door zijn haar, dat inmiddels door de war zat door het trainen. Om samen te trainen vond hij voor het moment nog wel goed klinken. Normaliter had hij liever nee hiertegen gezegd, maar haar voorstel klonk voor nu het beste wat hij doen kon. Afleiding zoeken in zijn eentje kon hij immers slechter dan met iemand erbij en daarnevens wilde hij wel weer de controle terug over zijn gave, of niet soms?
"You don't dare to fight gift to gift?" vroeg hij haar, met een toch minieme grijns zichtbaar rond zijn lippen. Een opmerking die hij niet binnenhouden kon, al was het maar omdat hij haar ietwat uit wilde lokken.
"And have you ever even fought combat before though?" Hij besefte zich dat hij eigenlijk nog vrij weinig van haar wist op dat gebied. Haar gave was voor hem nu redelijk duidelijk en hij wist dat ze zich daarmee nog goed wist te verdedigen, maar op het gebied van vechtsport was het nog één groot raadsel.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Marlow twijfelde of ze iets aan moest met de haat van Melany. Het was overduidelijk dat de jonge vrouw haar niet mocht en haar de schuld toekende van ongeveer alles wat mis kon lopen. Marlow wist dat ze schuldig was voor de toestand van Veronica nu, dat zou ze ook niet ontkennen. Dat ze Archer echter meesleepte in de duisternis en dat hij door haar “weer” was gaan gebruiken, was de grootste onzin die ze ooit had gehoord. Vanuit daar maakte ze de beslissing dat het verstandig zou zijn als ze uit de buurt zou blijven van Melany en niet bewust ruzie zou opzoeken.
Archer leek in te stemmen met het idee om samen te sparren. Iets wat ze eigenlijk niet had verwacht. Samen sparren was een goede oefening, maar het kon iemand ook kwetsbaar maken. Waarschijnlijk waren ze nu te opgefokt om daar aandacht aan te besteden en wilden ze vooral hun woede en frustratie eruit slaan. Archer leek echter een deel van de houding waar zij gewend aan was, weer terug te hebben gevonden. Met de welbekende arrogantie, en enige plagerij, vroeg hij haar of ze het niet aandurfde om elkaar met hun gaves te bevechten.
‘I see that, in your anger, you failed to remember I already fought gift to gift last night. But don’t worry, I’ll forgive you for your inconsediration.’ Er was geen haar op haar hoofd die er aan dacht om Archer met haar gave te bevechten. Ze had het idee dat ze nog maar een klein deel had leren kennen. Het laten bewegen en manipuleren van rook in combinatie met dat hij het in zich had om twee mensen van elkaar af te laten bewegen, deed haar vermoeden dat hij ontzettend sterk was. Daar wilde ze niet tegen vechten. Niet nu. Wellicht dat er ooit een moment zou komen waarop ze zichzelf als goed genoeg zou bestempelen, maar nu zou Archer binnen enkele minuten de vloer met haar aanvegen.
‘Yes I have, mr. West. You found your way back to your cocky-self pretty quick.’ Wat hij niet wist, en wat hi jook onmogelijk kon weten, was dat Marlow voor een langere tijd enkel op die manier had gevochten. In het eerdere stadium van haar gave, had ze namelijk gedacht dat hij haar geen voordeel zou bieden in een gevecht. Ze had het zelfs afgelopen avond nog gedacht. Haar gave had haar gered en er voor gezorgd dat ze nu hier was, maar voor een lange tijd had ze moeten rekenen op de kracht van haar lichaam en de technieken die ze van haar zus had geneerd.
Marlow liep naar de muur waar een stootkussen tegenaan lag. Deze tilde ze aan de band op. Van de grond greep ze twee bokshandschoenen. Ze waren enigszins versleten en Marlow bespeurde een paar donkerbruine vlekken die haar deden denken aan opgedroogd bloed, maar het zou voldoen voor nu. Het stootkussen gooide ze naar Archer, waarna ze de handschoenen ombond. ‘I go first.’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld