Demish schreef:
De volgende dag (:
~
Linn.
Ondanks dat het gelukkig weer beter ging met Freckles, voelde ik me nog steeds schuldig! Calum had nog wel geprobeerd om het vannacht een beetje goed te praten, door te zeggen dat we er niet heel erg veel aan hadden kunnen doen en dat nutella waarschijnlijk minder erg was geweest dan gewone chocolade, maar ik had me er niet echt beter door gevoeld? Ik wist wat Freckles voor Naylene betekende! Hij was veel meer dan een hond en ik had er toch voor een deel voor gezorgd dat hij ziek was geworden! Het was dan wel niet mijn bedoeling geweest, maar het was wel gebeurd! Net als de baby die er nu opeens bij zou komen. Ik had ook helemaal niet gewild dat Naylene opeens een broertje of zusje bij zou krijgen, maar nu gebeurde het wel! Toen was ik dronken geweest, maar wat er met Freckles was gebeurd, was gebeurd terwijl ik heel nuchter was geweest! Ik was alleen totaal ergens anders mee bezig geweest en ik had er totaal niet over nagedacht! Gelukkig was het gister allemaal goed gekomen. Naylene en Ashton waren naar de dierenarts gegaan en daar hadden ze te horen gekregen dat de nutella niet zo heel schadelijk was geweest. Omdat ze daar snel naar toe waren gekomen en ze binnen zoveel uur hadden gehandeld, hadden ze Freckles alleen over moeten laten geven. Ashton had Calum een berichtje gestuurd en dat had me wel iets gerust gesteld, maar ik voelde me nog steeds schuldig! Iets wat logisch was, want volgens mij was Naylene ook nog steeds een beetje boos op me! Iets wat ze ook mocht zijn, daar was ik het wel mee eens. Ik had echter wel iets willen doen om het goed te maken! Calum was vandaag toch druk bezig geweest met de show die ze vanavond zouden spelen in Winnipeg, dus ik was de stad in gegaan. Ik had in een dierenwinkel een paar leuke speeltjes voor Freckles gekocht, want die had hij wel echt verdiend. Ik moest toch ook een beetje sorry tegen hem zeggen? Ondanks dat hij er zelf misschien van had gegeten. Dat was ook alleen maar gebeurd omdat het door mij op de grond had gelegen! Ik had ook een paar dingen voor Naylene gehaald, ondanks dat ze het misschien helemaal niks zou vinden. Het was ook niet zo dat ik het goed wilde maken met cadeautjes? We moesten hier over praten en dat zouden we ook gaan doen! Ik wilde alleen ook iets kopen, iets geven! Ik wilde gewoon laten zien dat het me speet en dat ging beter met een gebaar er bij? Ik was net terug van het winkelen en ik was maar meteen naar de plek gegaan waar de jongens, en Naylene, ook waren. Ik had al gevraagd in welke ruimte Naylene zat en daar was ik nu naar onderweg. Volgens mij waren de jongens nog aan het repeteren. Ik wist eigenlijk niet precies wat ze allemaal deden tussen de soundcheck en de echte show. Het maakte ook niet heel erg veel uit. Ik wilde nu met Naylene praten! Ik opende voorzichtig de deur en stak mijn hoofd om de hoek, om te kijken of ze inderdaad in de ruimte was, wat volgens mij gewoon de kleedkamer van de jongens was. Tenminste, aan alle spullen te zien die er stonden! ‘Hey, Nay,’ zei ik zachtjes en ik liep de kamer in. Ik zette mijn tassen op de tafel die er stond. ‘Is het oké als we even praten?’ Ik wilde namelijk wel echt praten! Ik voelde me gewoon schuldig! Freckles was er ook en hij lag dicht tegen Naylene aan, wat ik wel snapte. Volgens de dierenarts zou hij nog wel even moe blijven en zou hij zich ook niet heel lekker voelen, maar binnen een week moest het volgens mij wel weer opgelost zijn. Iets waar ik ook echt op hoopte, want ik wilde niet dat er iets ergs zou gebeuren met Freckles! Dat mocht echt niet!
De volgende dag (:
~
Linn.
Ondanks dat het gelukkig weer beter ging met Freckles, voelde ik me nog steeds schuldig! Calum had nog wel geprobeerd om het vannacht een beetje goed te praten, door te zeggen dat we er niet heel erg veel aan hadden kunnen doen en dat nutella waarschijnlijk minder erg was geweest dan gewone chocolade, maar ik had me er niet echt beter door gevoeld? Ik wist wat Freckles voor Naylene betekende! Hij was veel meer dan een hond en ik had er toch voor een deel voor gezorgd dat hij ziek was geworden! Het was dan wel niet mijn bedoeling geweest, maar het was wel gebeurd! Net als de baby die er nu opeens bij zou komen. Ik had ook helemaal niet gewild dat Naylene opeens een broertje of zusje bij zou krijgen, maar nu gebeurde het wel! Toen was ik dronken geweest, maar wat er met Freckles was gebeurd, was gebeurd terwijl ik heel nuchter was geweest! Ik was alleen totaal ergens anders mee bezig geweest en ik had er totaal niet over nagedacht! Gelukkig was het gister allemaal goed gekomen. Naylene en Ashton waren naar de dierenarts gegaan en daar hadden ze te horen gekregen dat de nutella niet zo heel schadelijk was geweest. Omdat ze daar snel naar toe waren gekomen en ze binnen zoveel uur hadden gehandeld, hadden ze Freckles alleen over moeten laten geven. Ashton had Calum een berichtje gestuurd en dat had me wel iets gerust gesteld, maar ik voelde me nog steeds schuldig! Iets wat logisch was, want volgens mij was Naylene ook nog steeds een beetje boos op me! Iets wat ze ook mocht zijn, daar was ik het wel mee eens. Ik had echter wel iets willen doen om het goed te maken! Calum was vandaag toch druk bezig geweest met de show die ze vanavond zouden spelen in Winnipeg, dus ik was de stad in gegaan. Ik had in een dierenwinkel een paar leuke speeltjes voor Freckles gekocht, want die had hij wel echt verdiend. Ik moest toch ook een beetje sorry tegen hem zeggen? Ondanks dat hij er zelf misschien van had gegeten. Dat was ook alleen maar gebeurd omdat het door mij op de grond had gelegen! Ik had ook een paar dingen voor Naylene gehaald, ondanks dat ze het misschien helemaal niks zou vinden. Het was ook niet zo dat ik het goed wilde maken met cadeautjes? We moesten hier over praten en dat zouden we ook gaan doen! Ik wilde alleen ook iets kopen, iets geven! Ik wilde gewoon laten zien dat het me speet en dat ging beter met een gebaar er bij? Ik was net terug van het winkelen en ik was maar meteen naar de plek gegaan waar de jongens, en Naylene, ook waren. Ik had al gevraagd in welke ruimte Naylene zat en daar was ik nu naar onderweg. Volgens mij waren de jongens nog aan het repeteren. Ik wist eigenlijk niet precies wat ze allemaal deden tussen de soundcheck en de echte show. Het maakte ook niet heel erg veel uit. Ik wilde nu met Naylene praten! Ik opende voorzichtig de deur en stak mijn hoofd om de hoek, om te kijken of ze inderdaad in de ruimte was, wat volgens mij gewoon de kleedkamer van de jongens was. Tenminste, aan alle spullen te zien die er stonden! ‘Hey, Nay,’ zei ik zachtjes en ik liep de kamer in. Ik zette mijn tassen op de tafel die er stond. ‘Is het oké als we even praten?’ Ik wilde namelijk wel echt praten! Ik voelde me gewoon schuldig! Freckles was er ook en hij lag dicht tegen Naylene aan, wat ik wel snapte. Volgens de dierenarts zou hij nog wel even moe blijven en zou hij zich ook niet heel lekker voelen, maar binnen een week moest het volgens mij wel weer opgelost zijn. Iets waar ik ook echt op hoopte, want ik wilde niet dat er iets ergs zou gebeuren met Freckles! Dat mocht echt niet!