Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:

Time skip

De gehele dag waren ze bezig geweest met het zoeken van een eventuele woonplek en een baan. Het viel niet mee om hier stappen in te ondernemen. Ze hadden beide geen opleiding dus het werk zoeken zou een hele klus worden, dit bleek al snel toen de eerste vier plekken hen al afwijs om hen persoonlijke verzorging. Ze zagen er ook niet op zijn best uit, dat wist ze zelf ook wel. Maar ze kregen niet eens de kans om te bewijzen wat ze in huis hadden en dat vond ze er vervelend. Aan het einde van de dag waren ze nog geen stap verder gekomen. Een dag verspilt zonder resultaat en dat viel bij Mia zwaar. Twijfels sloegen toe. Zouden ze wel de goede keuze gemaakt hebben?. Van alles spookte door haar hoofd en het zorgde voor het grimmige sfeer tussen het tweetal. Ze liep met een gebogen hoofd achter Raiden aan te sjokken, op zoek naar een plek waar ze gratis eten konden krijgen. Ze hadden namelijk wat rondgevraagd en enkele restaurants aan het uiteinde van de stad gaven restjes eten weg aan het einde van de dag. Ze hoopte dus dat ze geen geld hoefde uit te geven aan eten als ze het ook ergens gratis konden krijgen. Het was namelijk ook niet zo dat ze veel te spenderen hadden. Sterker nog, het geld ging sneller op dan gehoopt. Ze voelde een soort nare druk op zich, een druk om zo snel mogelijk alles weer op orde te krijgen en niet weer in een zwart gat te glijden.
Ze keek omhoog naar de neon rode lampen die de straat verlichtte. Volgens de vriendelijke man buiten het winkelcentrum was dit de plek waar ze vaak eten weggaven. Ze vond het ergens beschamend om naar binnen te moeten gaan om te vragen voor eten, maar alles was beter dan de vuilnisbakken doorzoeken. Ze wreef met haar hand over haar gezicht waarna ze de zware deur open trok. Ze stapte naar binnen en gaf Raiden de deur aan zodat hij achter haar aan naar binnen kon. Een doordringende geur van vers eten drong haar neus binnen. Haar mond werd droog en haar ogen sloten zich. Het rook hemels en ze kon haar maag haast horen knorren. Ze opende haar ogen en stapte naar de bar toe. Er was buiten hen alleen nog een stel in het restaurant met een klein kind. Ze waren aan het kletsen, lachen en natuurlijk aan het eten. Het zag er gezellig uit en ze hoopte dat zij ook ooit zo gelukkig kon worden. Ze friemelde met haar vingers aan haar trui terwijl ze wachtte op iemand met wie ze kon praten.
Een wat oudere vrouw stapte naar voren, haar handen veegde ze af aan haar schort waarna ze glimlachte. "Can I help you?" Ze keek de vrouw aan en knikte. "We... uh..we wanted to ask if...if you have a free meal for..for us." stamelde ze voorzichtig terwijl ze haar ogen van de vrouw wendde. Ze hoorde de vrouw weglopen, dit zorgde ervoor dat ze op keek. De vrouw stond in de keuken de praten met iemand. Ze zag ogen in haar lichaam boren terwijl ze onzeker wachtte op antwoord van de vrouw. De vrouw liep terug, een glimlach op haar gezicht. Ze voelde hoe de vrouw haar inmiddels op de bar gelegde handen vast greep en er een kneepje in gaf. "Have a seat sweetheart, the food will be done soon." Ze glimlachte terug naar de vrouw en knikte. "Thank you so much." Ze gaf de vrouw een kneepje in beide handen terug waarna ze naar een tafeltje liep. Ze schoof de stoel naar achter en nam vervolgens plek terwijl ze naar Raiden keek. "Is it weird that I am about to cry.. she is so sweet Raiden.."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Lange tijd was er verstreken sinds hij zich afhankelijk aan een ander moest stellen, om te vragen naar eten. De energie om een andere weg in te slaan ontbrak echter aan hen beide. Mia's humeur was gedurende de middag versomberd en ook zij had honger, dat wat hij opgemerkt had zonder hier een vraag naar te moeten stellen. Zelf bezat hij dat gevoel nog niet. Zijn misselijkheid was toegenomen en alhoewel ze in beweging bleven, begon het op te vallen dat hij steeds meer begon te trillen. Onrust begon in hem te stoken en met alle kracht die hij nog bezat, wilde hij de stemmen in zijn hoofd dempen. Zijn lichaam begon immers meer en meer te smeken om een nieuwe shot.
Tegen haar ideeën ingaan deed hij dan ook niet. Hij liet zich zonder weerwoord leiden naar een klein, Spaans restaurantje aan de rand van de binnenstad. Het zou misschien hun beste kans zijn op eten, tenminste voor Mia, gezien hij nog zijn twijfels had of hij wel veel naar binnen werken kon.
De sfeer voelde prettig aan bij binnenkomst. Anders dan hij verwacht had, voelde hij zich niet opgelaten door het doel waarmee ze binnen traden. De werknemers zagen er vriendelijk en vrolijk uit, de paar gasten die er zaten zagen er sympathiek uit en de muziek die zacht op de achtergrond speelde, zorgde ervoor dat hij zich toch wat meer ontspande.
Nieuwsgierig ging zijn blik door de ruimte, een pad afgegaan langs elk beetje van de ruimte vooraleer ze gestoord werden door de stem van een van de medewerkers. Hij keek traagzaam op om de ogen te ontmoeten die hem maar al te bekend voorkwamen.
Haar donkere, lange haar was niets veranderd. In grove krullen viel het achter haar schouders, daar waar een elastiekje het bijeen hield in een staart. Een wat nette, degelijke jurk deed haar eruitzien zoals hij haar kende, dan wel nu met een schort ervoor gebonden waar ze haar handen aan afveegde. In haar ogen schuilde nog altijd de eeuwige sprankeling van vriendelijkheid.
Wat verstrooid zag hij ook haar pupillen bij de zijne haken. Haar mond zag hij haar langzaam openen, doch er geen woord uitkwam dat uitsprak wat ze beide dwarszat; ze liep weg en overlegde met haar collega's, voor hij haar weer zwijgzaam terug zag lopen. Liefdevol werden Mia's handen vastgepakt om ze vervolgens naar een tafel door te verwijzen.
Hij volgde nog altijd beduusd zijn vriendin naar een van de tafel's, op een van de stoelen gaan zitten indien hij voelde hoe zijn aandacht teruggetrokken werd naar de verschijning van de wat oudere vrouw. Mia's klanken ving hij wat afgeleid op. "I know..," murmelde hij stamelend terug. "She has always been a true angel." Honderden uitspraken golfden door zijn hoofd maar geen enkele kon uitdrukken hoe hij zich voelde. Hij wist alleen dat hij naar haar toegaan moest, dat hij haar van dichtbij zien moest en haar de knuffel geven moest die ze verdiende.
De stoel schoof hij achteruit waarna hij wederom opstond. "I'm sorry, I have to-" te verbaasd om meer uit te brengen, staakte hij zijn poging tot uitleggen. Hij schudde slechts zijn hoofd en wandelde schoorvoetend naar de balie. "I'll be right back."
Een drietal werknemers waren in alle drukte bezig in de keuken, daar waar hij verdwaasd op uitkijken kon wanneer hij de toonbank bereikt had. Een oudere man wierp hem met het opmerken van zijn aanwezigheid een vragende blik toe. Het duurde niet lang voor hij de andere vier ogen ook op zich gericht had gehad; die die hij identificeerde als die van zijn vrouw, en Roza. Een hand op de schouder van de man deed hem echter zwijgen.
"I'm sorry-" lispelde hij. "Roza? Is that you?"
In een kwestie van secondes zag hij haar vanachter de keuken vandaan komen. Ze vloog hem om de hals, wat Spaanse woorden vol vreugde gemompeld indien ze hem stevig vasthield. "Raiden! Mi amor.. I almost didn't recognize you.." De omhelzing duurde langer voort en pas toen zijn hand zacht klopte op haar schouder, liet ze haar armen van hem afglijden. Hij zag haar hem verstomd van top tot teen bekijken. "You've become so tall and muscular! Look at you, oh díos mio.."
Een brede glimlach speelde zich af rond zijn lippen. Genoeg had hij haar te vertellen, maar de kans hiervoor ontbrak doordat ze zich al gauw verplaatst had naar de tafel om naar Mia te snellen.
"Who did you bring with you? Is this your girlfriend?" Ontsteld zag hij Roza achteromkijken, waarop hij dan wel enigszins trots knikte. "Oh, such a beautiful lady! .."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een verbaasde uitdrukking bleef achter op haar gezicht toen ze Raiden van zijn stoel zag verdwijnen. Ze volgde zijn weg richting de bar en fronste. Ze zag hoe de oude vrouw die haar zojuist geholpen had naar Raiden toe snelde en haar armen om hem heen sloeg. Ze snapte er niets meer van. Waar kende Raiden de vrouw van en wat was hun band. Ze keek toe hoe de vrouw tegen Raiden begon te kletsen en ze zag hoe er een lach op Raiden’s gezicht verscheen. Het was lang geleden dat ze hem oprecht had zien lachen en het warmde haar hart om dit te zien. Ze kon niet wachten om hem te ondervragen.
Echter was dit niet nodig want de vrouw liet Raiden los en snelde naar te tafel toe. De vragen overvielen haar en nerveus speelde ze met de rand van haar trui. “Uh, yeah i’m his girlfriend.” De complimenten deden haar wel wat. Ze kon ze moeilijk aannemen maar vond het wel erg lief van de vrouw. Ze keek naar haar en glimlachte “how did you two meet?” Ze lachte voorzichtig en zag hoe de vrouw een stoel pakte en deze neerzette aan hun tafeltje. “I’m Mia by the way” Ze gaf de vrouw een handje enkel werd deze genegeerd en werd ze in een dikke knuffel getrokken. Ze keek over de schouder van de vrouw naar Raiden en glimlachte. “I’m Roza, sweetheart.” Ze liet Roza los en knikte. Roza nam plek aan het tafeltje en wenkte Raiden naar de tafel. Mia keek naar hem en pakte zijn hand vast boven de tafel. “Tell me how you met Raiden.” Ze wreef met haar duim over zijn hand terwijl ze naar hem keek. Ze was vandaag niet in de beste bui geweest maar deze leek aardig weggetrokken te zijn alleen al door Roza. Ze keek op toen een ober drankjes kwam brengen. Het drinken werd voor hen neergezet en Mia pakte het rietje tussen haar lippen om een grote slok te nemen. Ze had ook enorme dorst maar besloot zich in te houden omdat ze anders het hele glas zou leeg drinken. “By the way Roza, if this restaurant is yours than you are doing an amazing job. Thank you for being so nice to us.” Ze beet haar tranen weg terwijl ze naar Roza keek. Ze kon haast niet geloven dat iemand dit voor hen zou doen en dan kende ze ook nog Raiden. Alsof de goden hen eindelijk wat gunde vandaag.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Blijdschap vulde hem naarmate hij zag hoe Roza Mia erbij betrok en haar uitgesproken bewonderde. Haar mening was er een die er voor hem erg aan toe deed en voor haar om zijn vriendin in goed daglicht neer te zetten, betekende meer voor hem dan hij ooit had kunnen denken. Daarnaast was de knuffel die ze haar gaf was meer dan hij voor had kunnen wensen. Ondanks zijn miserabele toestand en de wijze waarop hun dag neerwaarts gelopen had, kon hij zijn glimlach niet meer van zijn gelaat krijgen. Hij zag hoe Roza hem er haastig bij wenkte en met genoegen nam hij weer plaats op een van de stoelen, voelend hoe Mia's hand naar de zijne greep.
"We met on the streets, about half a year ago," lispelde hij enigszins vrolijk. Een grote glimlach kreeg hij van zijn oude huishoudster terug. "Oh mi amor, that's so wonderful! I've always hoped that you'd find such a sweet girl.." Een knik bracht ze uit naar Mia, dat wat hem des te meer overrompelde met een blijmoedig gevoel. Het deed hem heel veel dat Roza zoveel verheugenis haalde uit zijn relatie en dat ze Mia direct accepteerde.
Roza's ogen vestigden zich dankbaar op die van Mia. Hij zag haar haar schouders ophalen, wat verlegen geworden door he compliment dat ze ontving. "Thanks, that's really nice of you. But I just work here, the owners are friends of mine. And of course you guys can eat here." Dat zich ietwat trots hintte in haar blikken was echter zichtbaar. Ze had meer dan het recht om voldaan te zijn met dat wat ze bereikt had.
"Oh Raiden, I'm so happy for you two. Gracias a dios that you didn't marry that Elena. She only cares about her pearls and the number on her bank account.." Voor een moment zag hij ondanks haar blijdschap wat somberheid verschijnen, dat wat hij fronsend bekeek. "Thank God you escaped. I was praying for you that your father and Elias wouldn't find you. I'm so happy that you turned out fine.. With someone on your side," hoorde hij haar wat emotioneel zeggen. Haar hand legde zich op die van hem en Mia, vooraleer zij zich naar Mia wendde en haar een knik gaf.
"Thank you for taking care of him. For keeping him safe and making him happy. I've never seen him smile like this.."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Geïnteresseerd luisterde ze naar Roza en Raiden die het gesprek voerde samen. Raiden vertelde hoe ze elkaar op straat ontmoet hadden. Ze kon nog steeds niet geloven hoe ver ze nu eigenlijk gekomen waren samen. Als hij er niet voor haar was geweest die ene nacht had ze het enkele dagen uitgehouden op straat voordat ze het opgegeven zou hebben. Tot op deze dag geeft Raiden haar elke dag de kracht om door te gaan, om sterk te blijven. Samen kunnen ze alles trotseren, althans zo voelde zij dit. Met Raiden aan haar zijde leek alles veel makkelijker. Ze keek enorm naar hem en zijn wilskracht op.
De uitdrukkingen op het gelaat van Raiden maakte haar gelukkig. De jongen zag er vrolijk uit, blij om de oude vrouw te zien. Ze wist niet dat er in zijn duistere verleden ook nog een lichtpuntje zat. Maar bij het zien van Roza snapte ze waarom. De vrouw straalde iets uit, een gevoel van veiligheid, iets wat zei vroeger nooit ervaart had. Ze werd uit haar gedachte gehaald omdat Roza over haar begon. "Thank you Roza, that's very kind of you to say." Ze wist haast zeker dat er een lichte blos op haar wangen verscheen bij het horen van de complimenten waarmee Roza haar overspoelde. "How long have you been working here Roza?" vroeg ze geïnteresseerd waarna ze nog een slok van haar drankje nam.
Bij het horen van de naam Elena keek ze op. Ze wist niet veel over zijn verleden en ook dit niet. Ze keek naar Raiden en toen naar Roza die somber keek. Parels en geld?. Ze wist niet wat voor leven Raiden nu precies had voor hij op straat belandde maar het klonk alsof hij het een en andere te besteden had vroeger. Geld maakt niet gelukkig, blijkt maar weer. Ze zag meteen dat Roza enorm veel om hem gaf en dat warmde haar hart. Ze wilde vragen over zijn verleden, wie was Elena en wat had zijn vader gedaan. Echter vond ze het nu niet de juiste tijd om dit te vragen. Als Raiden dit kwijt wilde vertelde hij het vast wel aan haar. Ze voelde niet veel later een warme hand over die van hen en wendde haar blik op Roza. Ze schraapte haar keel en slikte even. "It goes both ways really. He saved my life and I am thankfull everyday. I love him and I will always keep him safe. We both found eachother when we were in a dark place but we lifted eachother up and we are trying to get our life together." Ze veegde een verloren traan van haar wang en glimlachte.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I've been working here for about two years now," hoorde hij Roza antwoorden. Haar blik ging naar de zijne voordat deze weer bij Mia bleef. "I've been a maid for the Noszka's for over thirty years. Mr. Dmitri, his father, had given me a full time job to help him with the household, but after Raiden ran away, I had less hours of work. Luckily, Gabriele and Sofia had some work in this restaurant for me to fill those missing hours up." Het was ook geen vreemd iets om te horen. Zijn vader was vaker weg dan dat hij thuis was en nu Elias volwassen was, had ook hij het pad van Dmitri gevolgd. Ze zouden nog geen vier dagen in de week in het huis te vinden zijn.
De emotionaliteit die Mia begon te overvallen, maakte dat hij eerst wat bezorgd haar kant op keek. Alsof hij haar tranen met alle macht weg wilde nemen maar hier moedeloos in stond. Hij kon slechts haar hand wederom vastpakken en alhoewel hij een bemoedigende glimlach weergaf, voelde ook hij dat het onderwerp hem terug trok in het verleden. Ze had het voor geen moment mis gehad, eens ze vertelde dat ze elkaar op de een of andere wijze uit de put haalden. Geen woord van hem kon tegen haar boodschap op, wetend dat het precies was hoe hij zich ook voelde, en daarmede klonk het nog niet doodnormaal in zijn oren zodra ze zei dat ze van hem hield. Elke keer dat ze het uitsprak, voelde als de eerste keer.
"Oh, mis amores, that's so wonderful! You two warm my heart." Lief weerklonk haar stem over de zachte achtergrondmuziek. "Do you two live together here in Los Angeles? Have you guys been here for long?"
Het was toen dat Raiden weer terugkeerde bij de realiteit. Hun situatie viel allesbehalve goed te verwoorden maar dat was niet het probleem waar hij op stuitte, wanneer een korte stilte heerste en Roza's nieuwsgierige blik op hen beide in boorde. Want hoe moest hij haar vertellen dat ze op de straten rond hadden gezworven en geen dak boven hun hoofd hadden? Hij had het gevoel dat hij haar zou overspoelen met teleurstelling, die ze niet verdiende. Wat ongemakkelijk beet hij op zijn lip, peinzend over het antwoord dat hij geven moest.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Aandachtig luisterde ze naar Roza die vertelde dat ze Raiden al lang kent. "Thirty years?" mompelde ze haast in ongeloof waarna ze haar volle aandacht weer op Roza richtte. Ze kende Raiden al sinds hij nog in de luiers zat en ze wist waarschijnijk als geen ander hoe hij in elkaar zat. Ze wilde van alles aan haar vragen. Hoe Raiden er vroeger uit zag als klein kind, wat zijn lievelingseten was, gewoon dingen die enkel zij naast Raiden kon vertellen. Kleine dingen die hem gemaakt hadden in de man die hij nu was.
Ze merkte nu pas hoe verliefd ze op Raiden was. Natuurlijk had ze hem al verteld dat ze van hem hield maar het zo gemakkelijk vertellen tegen iemand die ze eigenlijk niet kent gaf haar een goed gevoel. Ze was zeker over hun relatie en wist dat ze met niemand anders haar leven wilde delen. Ze keek even naar hem en een warm gevoel jaagde door haar lichaam. Ze wilde hem aanraken, bij zich nemen en zeggen hoe veel ze van hem hield. Ze pakte zijn hand op van de tafel, hief deze naar haar lippen toe en drukte een klein lief kusje op zijn hand. Een klein gebaar, maar het zei meer dan duizend woorden.
Ook bij haar kwam de realiteit terug geraasd. De bubbel waar ze zojuist in verkeerde klapte kapot en een rilling liep over haar rug. "Actually, we got here yesterday. We came here to start over again. We want to be happy and our old city wasn't doing it for us. Too much stress, pain en memories that kept haunting us." Sprak ze voorzichtig op terwijl ze naar Roza bleef kijken. "We have yet to find a place for us to stay. We really want to live together and start building on a future bu...but it's been hard for us." Ze knikte en keek even naar Raiden waarna ze hem een sombere glimlach toewierp. Ze wendde haar blik weer op Roza. "We've been looking for jobs or a place to stay all day, but everything was or too expensive or they wouldn't hire us." Ze voelde haar goede bui weer wegtrekken. Ze wilde een stabiel leven creëren. Een leven waar ze beide werkte, een leuk plekje hadden en geld konden sparen voor leuke dingen. Ze wilde dit nog steeds maar na deze rot dag leek dit allemaal niet haalbaar, en dat maakte haar verdrietig.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar ongeloof werd beantwoord met een knik en een kleine, bescheiden glimlach. "Yes. I've seen this little hombre grow up into a man." Een bijnaam flitste voorbij in sneltempo en met het horen van deze verwoording, moest hij toch een beetje terug glimlachen. Spaans kon hij niet maar het herkennen van haar woorden ging hem nog steeds met gemak af. De kus op zijn hand haalde zijn focus desalniettemin onvoorwaardelijk weg van de betekenissen die in zijn hoofd zwierven. Teder voelde hij Mia's lippen op de bovenkant van zijn handpalm drukken, een gebaar dat zijn glimlach voor een paar seconden verbreedde.
Lang bleef deze echter niet staan, datzelfde gold voor Roza. Hoe hij vertwijfeld naar de tafel staarde en de tijd opvulde met stilte, zag hij in zijn ooghoeken haar blik alsmaar heen en weer glijden van Mia naar hem. Ze begreep de situatie niet en zelfs zonder te kijken, wist Raiden dat ze sceptisch was en haar voorgevoel haar meer vertelde dan zij op dit moment deden. Althans, totdat Mia haar mond had geopend en opvulde wat van hen gevraagd werd.
Het werd liefdevol opgevangen, zowel door Roza als hemzelf. Enigszins dankbaar keek hij op in Mia's ogen. Zijn oude huishoudster luisterde intussen aandachtig en knikte begrijpend, alsof ze haar steun betuigde zelfs zonder eerst een klank uit te brengen.
Na even de tijd in sereniteit door te hebben gebracht, verbrak ze deze pas. "It's hard to find something out here, I know," murmelde ze. "But wandering around town with no roof above your head.. You two must've been through enough.." Hij wilde haar onderbreken, zijn neigingen op voelen komen om de hulp af te slaan die hij al aan voelde komen, maar ze ontnam hem hiervan door al op te staan. Ze kende hem goed genoeg om hem de mond te snoeren voordat hij daadwerkelijk wat gedaan had.
"Don't worry. Have a nice meal together and rest for a while here," opperde ze, indien ze wegliep en een kleine knipoog liet blijken. "Let me see if I can work some magic."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Terwijl ze haar verhaal deed zag ze het begrip in Roza's ogen. Het voelde fijn om Roza te vertellen wat nu eigenlijk de real deal was zonder hiervoor te worden veroordeeld. Ze hadden het inderdaad niet al te best gehad maar ze waren er in haar mening alleen maar sterker uit gekomen. "I know but we did have a roof above our head not long ago. The place itself was just dirty and I did not feel safe whenever Raiden was out for errands. It's just that we want to start over and start our life together in a place that doesn't have these memories and places that keep on haunting us." Ze keek naar Roza en zag hoe de vrouw langzaam opstond en haar stoel terug schoof aan de tafel die naast die van hen stond. "Roza, eres grande. Gracias por todo" sprak ze vloeiend terwijl ze zacht in de hand van de vrouw kneep die ze zojuist had vastgepakt. De vrouw knikte en gaf Raiden nog een knik waarna ze richting de keuken verdween
Enkele minuten later verscheen de ober met het eten. Het rook heerlijk en haar maag begon spontaan te rammelen. Ze zag hoe de jongen de borden voor hun neus zette en ze glimlachte. "Gracias, huele maravilloso" sprak ze op tegen de ober waarna ze haar bestek op pakte. Ze keek even naar Raiden en lachte zacht. "I probably never told you but i'm half spanish." Ze lachte en draaide haar vork in de spaghetti slierten waarna ze de vork naar haar mond hief en de hap in haar mond stopte. Ze sloot haar ogen even en at het eten op. Het smaakte goddelijk en ze was Roza en iedereen zo dankbaar dat ze dit klaar gemaakt hadden. Ze keek even naar Raiden en keek naar zijn eten. "I know you're not hungry but try to eat atleast a few bites baby." Ze bleef rustig door eten terwijl ze een beetje rond keek in het restaurant. Het was een leuk klein restaurant en omdat het zo klein was gaf het een romantische sfeer af. Ze keek weer naar Raiden. Ze vond het fijn om hier nu met hem te zijn.

* Roza, je bent geweldig. Bedankt voor alles.
* Dankjewel, het ruikt heerlijk

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De vloeiende, Spaanse taal die langs hem heen klonk zette hem aan het denken. Het was niet Roza's stem die weerklonk in zijn oren en geen andere medewerker stond in de buurt, om zo de symfonie over de radio te kunnen ontbreken. Werkelijk waar was het Mia van wie de woorden afkomstig waren geweest, dat wat hij na kort peinzen besefte wanneer hij haar kant op keek, om wederom Spaans uit haar lippen te kunnen horen komen. De ober die hen het eten kwam brengen had hij indien amper meer meegekregen. Hij knikte dan wel als teken van dankbaarheid, geen woord kon hij uit zijn keel krijgen tot hij zich weer naar Mia had gewend.
"Wait, you're Spanish?" Met een lichte mate van ongeloof keek hij haar aan, tot hij zich besefte dat ze wel echt een andere taal had gesproken deze paar momenten geleden. Sindsdien vertoonde hij een minieme glimlach. "You've never told me you were Spanish. That's something you gotta make up for, little one." Hij bracht het dan wel uitdagend uit, beide wisten dat hij allesbehalve serieus was.
"It ain't too bad though. It sounds sexy." Zijn glimlach trok traag door tot een grijns. Dat zijn bui beter was geworden, was door hemzelf ook wel opgemerkt geweest. Hij kon het gewoonweg niet laten om haar te plagen. Daarbij was het verloop van hun dag een hele andere koers in geslagen dan gedacht was en het gevoel van veiligheid had zich in hem genesteld, makend dat hij zijn zorgen dan toch voor even vergeten kon.
Zijn eetlust keerde hiermee alleen niet terug. De leegte van zijn maag viel te voelen met elke stap die hij had gezet vandaag en toch kreeg hij de misselijkheid weer, zodra hij een blik werpen kon op het eten voor hem. Dat wat normaliter lekker rook, bracht nu enkel meer tegenzin met zich mee met het weten dat hij wel wat naar binnen werken moest. Het weten dat Mia wel gelijk had, maakte dat hij zich eroverheen zette en beetje bij beetje begon te eten. Het ging moeizaam en niet van harte, maar een paar happen wist hij al binnen te krijgen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een grijs sierde haar lippen bij het zien van Raiden’s verbaasde uitdrukking. “Mom’s side of the family is Spanish and growing up they thaught me Spanish right away. It’s been a while since I spoke but I have always loved the language” Ze pakte nog een hap van het heerlijke eten en keek naar Raiden. “Sexy? Me? Have you ever looked at yourself” ze likte even over haar lippen en beet op haar lip. Ze merkte dat haar lust gevoelens voor Raiden na al die tijd weer terugkeerde. Dit gevoel had ze al erg lang niet meer ervaarde, ze had dit gevoel namelijk de laatste tijd alleen ervaard met pijn en verdriet, maar nu... het voelde goed. Ze dacht terug aan de allereerste keer in het busje op de camping. Het ging allemaal zo onhandig maar het was de beste avond uit haar leven geweest tot nu toe. Zo zorgenloos en zo gepassioneerd hadden ze zich in elkaar geweven. Ze keek even dromerig naar hem waarna ze zichzelf uit haar gedachte schudde “Sorry, my mind wandered off.” Ze at haar bord op haar gemak leeg waarna ze het bestel op haar bord.
“I’m proud of you for actually trying to eat baby.” Ze glimlachte en nam een slok van haar drinken. “I know it’s hard for you but you’re doing good. I know I can’t do much to help so i’m going to point out all the good things you do to help yourself from now on.” Ze boog zich wat voorover over de tafel en tuitte haar lippen. “Now give me a kiss, handsome.”

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze had een beetje de uiterlijke kenmerken van een Spaanse, waardoor het hem niet verbaasde dat een deel van haar familie Spaans was. Het kwam alleen nu pas door sinds ze hem hiervan verteld had. Ze had geen accent als het ging om Engels en daardoor had hij mogelijk niet ingeschat dat ze Spaans ook beheerste, simpelweg omdat hij geen aanleiding hiertoe vond.
"The language is beautiful, yeah. It sounds loving, I don't know why." Wanneer er Spaans werd gesproken, lag er zo'n andere klemtoon dan dat bij zijn taal lag. Het klonk voor zijn gevoel liever en hartelijker. Het deed velen malen meer met de sfeer dan wanneer er Russisch bij hen thuis werd gesproken. Een grijns speelde weer rond zijn lippen, een van haar complimenten ontvangen die onverwachts terug werd gekaatst. "Hm, don't go all flirty on me now," murmelde hij vermakelijk. Het stond hem hoe dan ook niet tegen dat ze dit soort opmerkingen weer als vanouds maakte. Ze begon langzamerhand de oude weer te worden en het bood hem wat rust, wetend dat ze de afgelopen moeilijke tijd weer een beetje achter zich laten kon. Ondanks alles had hij eerder wel gemerkt dat Brandon nog altijd een beetje in haar hoofd zat.
Langzaam at hij verder, gepoogd om tenminste een kwart van het eten voor zich op te kunnen krijgen. Wanneer ze haar trots uitsprak keek hij kort glimlachend op. Het eten verging hem allesbehalve zoals doorgaans ging, maar hij probeerde tegen zijn zin in alsnog door te gaan. Weer een dag doorgaan op een lege maag was niet goed. Zeker niet nu ze nog geen weten hadden over hoe vannacht of morgen lopen zou, en of ze weer op de straat zouden moeten zwerven.
Ze trok hem echter moeiteloos weer uit deze staat van peinzen. Hij zag haar voorover leunen, vragend om een kus die hij haar met genoegen gaf. Glimlachend boog hij voorover om zijn lippen voor even op de hare te planten.
"I'm proud of you as well though." Hij ging weer goed zitten, zijn vingertoppen rusteloos tikkend op de tafel. "Going through the shit you've gone through and handle it like that.. I'm proud of you for that. For trusting me, even though I know that's a hard thing to do after what you've been through with Brandon," vertelde hij haar. "I know I haven't been much of a support the last month while going through rehab and I've been harsh on you some time, but I'll try to be better than that from now on."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een blos verscheen op haar wangen toen ze Raiden een opmerking terug hoorde maken. Waarna hij voorover boog om zijn lippen kort op de hare te drukken. Ze sloot even haar ogen en kustte hem liefjes terug waarna ze weer terug ging zitten op haar plek. Ze vond deze affectie fijn en het liefst wilde ze haar lippen weer op de zijne drukken maar dat deed ze niet.
“As if you don’t like my flirty side.” Ze beet op haar lip en pakte zijn vrije hand weer vast. Ze verstrengelde haar vingers met de zijne terwijl ze het rietje wederom in haar mond stak voor een grote slok. Ze bleef Raiden aanstaren en keek hem zo verleidelijk als ze kon aan. Hap naar hap verdween traag in zijn mond en het gaf haar een goed gevoel. Ze wist dat hij deels voor haar aan het eten was, als het aan hem geleden had dan had hij niets gegeten. Ze zorgde wel goed voor hem ookal was hij soms te eigenwijs om iets van haar aan te nemen. Echter luisterde hij nu wel en dat vond ze fijn.
Toen ze hoorde det hij ook trots was op haar keek ze hem meteen aan. “I’ve always trusted you and I always will.” Ze glimlachte naar hem. “I know, but we’ve both been through a lot and we really keep on helping and supporting eachother and that it something I really love about us.” Ze knikte en gaf hem wederom een kleine glimlach. “I know it’s been a rough month but i’m here for you now and that’s what matters. I want you to get out of this and start being healthy again.” Ze knikte en liet zijn hand na lange tijd los om het laatste slokje drinken op de kunnen drinken.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze had hem wel zeker goed doorgrond. In zichzelf gekeerd begon hij wat te grijnzen, haar hand weer in de zijne gevoeld om zijn vingers met de hare te laten verstrengelen. "Alright, you got me right there." Ze wist net zo goed als hem dat hij haar geflirt moeilijk weerstaan kon. Hij hoefde niets uit te spreken voor haar om te weten dat hij die kant van haar leuk vond, omdat hij op dat soort gebieden aardig doorzichtig was. Ze had er een talent voor om hem moeiteloos te kunnen verleiden.
Hun relatie zat anders in elkaar dan hij gewend was, deels omdat hij nooit werkelijk een relatie als deze aan was gegaan. Zijn vertrouwen in andere mensen was schaars en was dit ook altijd al geweest. Voor haar om hem te vertrouwen en het weten dat het andersom ook langzamerhand begon te ontstaan, was dan ook nieuw voor hem. Het voelde fijn. Alleen had hij tijd nodig om er weer aan te wennen. De week waarin ze weg was geweest had hij zich zodanig terug in de put voelen vallen, dat hij zich niet zomaar weer op het vertrouwen in haar kon storten. Ze bewees hem goed het tegendeel in de afgelopen twee dagen, maar het bleef moeilijk voor hem. Hij had zich nooit gerealiseerd dat hij alles op haar in had gezet en dat hij zo in een sleur in de afgrond zou belanden, wanneer ze zo uit elkaar waren gegaan. Eerst met de prizefights zelf, nadat hij haar en Brandon verder had zien gaan, en een paar dagen geleden in een relapse door hun ruzie. Ze betekende te veel voor hem om het zomaar te kunnen verduren dat alles misliep.
Het was dat besef dat hem uiteindelijk zijn glimlach afnam en verzonken in gedachten op zijn bord neer liet kijken, het bestek erop laten liggen om deze roerloos daar te laten. Hij had hoop dat het deze keer anders zou lopen en toch spotte hij ergens een gevoel van angst in zich, wetend dat het de volgende keer dat dingen zo zouden lopen, het wellicht erger met hem mis zou gaan als voorheen. Want wat als ze zich bedacht? Als ze zich binnenkort realiseerde dat ze zijn afkickproces niet nogmaals met hem doormaken kon, nadat de laatste maand haar al gesloopt had?
Zich hiervan af zetten kon hij eerst niet. Het bleef alsmaar door zijn hoofd gaan, alsof hij nu pas in de realiteit getrokken werd en zich besefte wat zijn tweede afkickproces inhield en opleveren kon. Het was pas wanneer hij Roza weer naar de tafel terug zag keren, dat hij het weer opzij zetten kon en deze somberheid wat liet vergaan. Haar kleine, verheugde glimlach was simpelweg te innemend om zichzelf nog te kunnen laten verstoren met zijn neerslachtige denkweg.
"Okay, I think I have managed to arrange something for you two..," vertelde ze blij. "Sofia and Gabriele have an apartment upstairs that isn't sold just yet, and it has furniture and everything in it. You can sleep there for free tonight and you guys can stay there for a while, as long as you two are willing to work here and help in the restaurant."
Zijn mond viel haast wat open van verbazing. Met een verstrooide blik keek hij even naar Mia, voordat hij weer terugkeerde bij Roza om wederom te bedenken wat ze hen precies vertelde. Het duurde even voor het tot hem door was gedrongen dat ze werkelijk een slaapplaats voor hen had geregeld; werk en een woning waar ze geen huur voor hoefden te betalen voor een tijdje, zolang ze er maar voor werkten. Het was in zijn ogen haast ongelooflijk.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Ook haar gedachten dwaalde even af. Ze dacht terug aan de eerste keer dat Raiden probeerde at te kicken. Het zorgde zeker voor spanning tussen hen en dat was niet altijd de fijnste sfeer om in te leven. Hij kon niet veel hebben voor hij haast ontplofte. Hij at en dronk amper en zijn hygiëne was ook niet al te best geweest. Ze vond het lastig om nu in dit afkick proces en goede rol voor zichzelf te vinden. Ze wilde het anders doen dan de vorige keer, dat zou voor hem beide beter zijn. Ze hoopte gewoon dat het hier wat makkelijker zou gaan omdat ze niet constant in een huis woonde met mensen die verslaafd waren, in het zicht gebruikte en drugs rond verkochten in het huis. Ze wilde er tijdens elke stap voor hem zijn. Ze wilde hem de steun bieden en hem het gevoel geven dat hij altijd eerlijk over zijn gevoel mag praten tegen haar. Dat heeft ze liever dan dat hij zich afsluit van haar.
Haar gedachten werden verstoord door Roza die weer naast het tafeltje stond. Ze hoorde haar vertellen en ze zou zweren dat haar leven even stil stond. Haar kaak hing nog net niet op de tafel van ongeloof terwijl ze een hand voor haar open mond sloeg. “Are you for real?” Ze stond op van haar stoel en sloeg vol blijdschap haar armen om de vrouw heen. “muchas gracias” sprak ze gemeend tegen Roza terwijl ze haar een dankbare omhelzing gaf. Ze liet de vrouw los en glimlachte. “We’d love to work here, we’re taking the offer with both hands.” Ze keek even naar Raiden terwijl haar ogen waterig werden. Ze liep naar hem toe en sloeg haar armen om hem heen terwijl ze snikte. “Raiden, this is amazing... i’ve never been so happy in my life.” Ze liet hem voorzichtig los en veegde haar wangen droog.
Het betekende zo enorm veel dat Roza dit voor hen gedaan had. Ze kende Raiden dan al erg lang, ze was hen niets verschuldigd. Het leek wel alsof alle zorgen wederom even verdwenen. Ze hadden voorlopig een dak boven hun hoofd en een baan. Ze voelde zich in de wolken en wist niet goed hoe ze dit gevoel nu kon omschrijven. Ze konden opnieuw beginnen en dat maakte haar emotioneel. Misschien werd hen toch een gelukkig leven gegund. Ze kon niet wachten om in dit nieuwe avontuur te stappen samen met Raiden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld