Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Unbreakable

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Hij moest natuurlijk weer tegen me in gaan, maar ik had geen zin in een hele discussie. Als hij dat dacht mocht hij dat best denken. En misschien was het bij sommige gevangenen ook wel zo, maar als ze op die manier wilden meewerken vond ik het helemaal goed. Zolang iemand niet iets ongepast tegen me zei mocht diegene dat vinden. En ook al zei iemand wat ongepast, dan kon ik daar nog wel mee omgaan. Dan moest ik alleen duidelijk maken dat ik er heel anders over dacht en ook laten weten dat ik dat niet enorm chill vond. Lang niet iedereen luisterde dan, maar daar hadden ze uiteindelijk alleen zichzelf er maar mee. Mij boeide het niet of ik in een ruimte moest zitten met iemand die heel andere plannen met me had dan wat ik in gedachten had. Ik wilde gewoon praten, niets meer. En ik was absoluut niet uit op meer. 'That's your opinion,' zei ik toen dus ook schouderophalend. Ik wist echter vrijwel zeker dat hij niet meer zo over me nadacht. Als hij dacht dat ik een soort onzeker iemand was waar hij wel wat mee kon uithalen had hij het echt bij het foute eind. Natuurlijk kon hij wat proberen en misschien was ik soms nog wel naïef, maar dat vond ik zelf van niet. Ik zou het vanzelf wel zien en maakte me er nu nog niet druk om.
Ik liep met hem mee en natuurlijk moest hij weer een irritante opmerking maken. Hij vond me totaal niet aardig, dus ik kon beter weggaan. Ik was ook absoluut niet van plan om hier nog veel langer te blijven, want ik had hier ook gewoon niet zoveel te zoeken. 'Don't you worry, I'm leaving.' Net op dat moment hoorde ik ook een nogal ongepaste en seksuele opmerking ergens achter me, maar ik besloot het te negeren. Ik ging hier toch niet door die hal heen roepen dat diegene z'n mond moest houden? 'Alright, bye,' zuchtte ik toen dus ook. Ik vond het overigens ook vervelend dat hij me nu al een aantal keren sweetheart had genoemd, maar dat ging ik hem niet hier vertellen. Niet waar anderen het ook konden horen. Ik wilde niet iemand op zijn plek zetten waar anderen bij waren, tenzij het op dat moment wel moest.
Ik draaide me toen weer om en verliet zo snel mogelijk dat cellenblok. Ik had daar ook gewoon niet zoveel te zoeken en het was nou ook weer niet de meest veilige plek in de gevangenis. Bovendien had ik geen zin in nog meer opmerkingen. Ergens baalde ik ook wel van mezelf dat ik er inderdaad niets van had gezegd, want nu dachten mensen zeker dat ik zomaar over me heen liet lopen en dat ik dat wel oké vond. Daarentegen hadden ze er ook minder plezier aan als je ze geen aandacht gaf en dat had ik nu helemaal niet gedaan. Ik had niet eens omgekeken, dus wist ook niet wie het was geweest. Iets terug zeggen zou dus sowieso niet heel erg veel nut hebben gehad, want ja, ik wist niet tegen wie ik het moest zeggen en ik herkende natuurlijk nog geen stemmen.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Verder reageerde ik niet meer op hoe ik over haar dacht. Het was toch niet zo dat ik haar op andere gedachten kon brengen, als zij vond dat mensen haar leuker vonden door haar leeftijd moest ze dat maar denken. Om eerlijk te zijn boeide het me ook helemaal niks. Ze merkte vanzelf wel hoe het er hieraan toe ging en dat zij daardoor zelf ook moest veranderen om overeind te blijven staan. Dat ze zo jong was werd alleen maar misbruik van gemaakt. Eerst misschien niet, maar dat kwam wel. Al betwijfelde ik of het iedereen zou lukken, ze leek me namelijk niet dom. Toen ze zei dat ze weg zou gaan hoorde ik Rivera tegelijkertijd een opmerking naar haar roepen waarvan zelfs ik vond dat je die niet kon maken. Ze reageerde er echter niet op wat mij verbaasde. Ik wist namelijk zeker dat als ik het had gezegd ze er wel op gereageerd had, dat had ze zelfs eerder al gedaan terwijl wat ik zei niet eens in de buurt kwam van de respectloze woorden die Rivera zijn mond verlieten. Hoezo zei ze dan niks tegen hem? Was ze dan toch niet zo dapper als ze me had laten geloven? Dan had ik toch gelijk gehad. Het was ook haar eigen schuld, ik had nog gezegd dat ze een bewaker met me mee had moeten laten gaan. ‘Bye,’ mompelde ik en keek hoe ze in een redelijk tempo weer verdween. Blijkbaar kon ze toch snel lopen. Ik had eigenlijk verwacht dat ze nog iets zou zeggen over hoe ik haar noemde, maar was ook wel blij dat ze dat niet had gedaan. Nadat ik me had omgedraaid om mijn cel verder in te lopen werd ik geroepen. ‘Already fucked her, Davis? Is she any good?’ Ik draaide me weer om en keek naar Rivera en de twee idioten die naast hem stonden te lachen alsof hij een hilarische grap had gemaakt. ‘Shut the fuck up, I’m not in the mood for the crap that’s coming out of your mouth.’ Dat was de eerste waarschuwing en ook meteen mijn laatste. Mijn blik bevestigde dat en zijn nerveuze lachje betekende dat hij het had begrepen. ‘Guess I’ll have to find out for myself,’ mompelde hij voor hij afdroop met zijn twee volgelingen. Alsof hij dat ooit voor elkaar kreeg. Idiot. Ik wist zeker dat als de kans bestond dat Allison iets zou doen met de gevangenen hier, dat ik degene was die dat als eerste voor elkaar kreeg. Ik nam plaats op mijn bed en zuchtte. Ze was vreemd, die Allison. Ik wist niet precies wat ik van haar moest vinden. Ze was aardig geweest tegen me door het geven van water, maar had me ook kwaad gemaakt. Toch had ik best veel tegen haar gezegd. Ik begreep het gewoon niet.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
De rest van mijn dag verliep eigenlijk gewoon normaal. Heel veel tijd had ik niet meer aan Joshua gedacht. Wel had ik zijn dossier erbij gepakt en wat dingen over hem gelezen, maar het was zo ontzettend dik dat ik niet alles zou kunnen lezen in één dag. Toch had ik het gevoel dat ik de belangrijkste punten inmiddels wel wist en later zou ik de rest nog wel lezen. Zo had ik dat ook bij een aantal andere dossiers gedaan, want hij was natuurlijk niet de enige waar ik me mee bezig moest houden. Ik was hier niet speciaal voor hem en dat gevoel moest hij ook niet krijgen. Dat was ook helemaal niet waar. Er liepen nog een aantal figuren rond die blijkbaar meer hulp nodig hadden. Het was overigens ook niet eens zo dat mensen alleen bij mij kwamen als ze in de problemen zaten. Soms kon ik ook gewoon meedenken aan een betere dagbesteding. Dat soort simpele dingen. Alles om het een beetje te kunnen verlichten vond ik leuk om aan mee te werken en daar werd op die andere afdeling dan ook wel flink gebruikt van gemaakt. Dat zou echter nog wel even duren voordat zoiets hier zou gaan gebeuren. Ik was al gewaarschuwd dat mensen alleen maar met me te maken wilde hebben omdat ik er blijkbaar iets leuker uit zag dan de rest. Dat was dan ook alleen zo omdat negentig procent hier mannelijk was en ik was waarschijnlijk één van de jongsten. Ik vond namelijk niet dat ik er nou denderend mooi uit zag hier. Mijn haar was simpel, mijn make-up was heel simpel en mijn outfit was nou ook weer niet geweldig mooi. Ik zorgde er dus ook altijd voor dat ik me hier kon omkleden, want ik ging niet zo buiten lopen. Zo zag ik er normaal gesproken namelijk ook niet uit. Het enige nadeel was dan wel dat gevangenen je soms buiten konden zien lopen in een heel andere outfit. Zo had ik één keer de fout gemaakt om een feestje na mijn dienst te hebben ingepland, dus liep ik al buiten in een jurkje waar ook enorm veel reacties op waren gekomen. Totaal niet iets waar ik op zat te wachten, dus zoiets zou me ook niet nog een keer gebeuren.
De volgende dag had ik er echter ook weer voor gezorgd dat ik er presentabel uit zag, maar ik wilde absoluut niet als een lustobject gezien worden, dus daar kleedde ik me dan ook niet naar. Ook iets als hakken zou ik hier binnen absoluut niet dragen. Dat was ook helemaal niet handig! Vandaag zou ik opnieuw met Joshua moeten praten en eigenlijk zag ik er nu helemaal niet meer tegen op. Ik zou het wel aankunnen. Niet dat ik er gisteren tegen op zag, maar toen had ik er ook geen zin in. Dat was nu niet eens per se het geval. Ik vond het niet erg om hem vandaag te moeten zien. Ik had meer over hem gelezen en had hem natuurlijk gisteren al ontmoet, dus dat zou wel goed komen. En zo niet, dan had hij alleen zichzelf ermee. Dat moest ik ook maar steeds in mijn hoofd blijven herhalen.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Na een tijd door te hadden gebracht in mijn cel werd ik opgehaald om deel te nemen aan wat er verder voor mij was bedacht op de dag. Zoals gewoonlijk bestond dat uit klusjes doen waar niemand zin in had. Eigenlijk verliep de rest van de middag best rustig. Gek genoeg was ik zelf ook erg kalm en hield ik me voor een keer op de achtergrond omdat ik geen zin had in het gezeik van alle mensen om me heen, het leek wel alsof ik moe was geworden van de korte tijd die ik met de therapeut had doorgebracht. Wel had ik na het avondeten nog gepraat met de nieuwe jongen, Noah. Hij had mij zelf opgezocht, waar ik blij mee was want dat betekende dat hij ook bij mij zou blijven voor de rest van de tijd dat hij moest zitten. Dat was in elk geval wel de bedoeling. Jonge jongens zoals hij kon ik goed gebruiken, ze konden nog gevormd worden. Naast dat leek hij ook wel oké, hij was best grappig. Zelfs de nacht was erg rustig verlopen. Niet dat ik goed had geslapen, maar het was eindelijk een keer stil. De volgende ochtend was ik daardoor ook beter gestemd dan de dag ervoor, tot ik bedacht dat ik weer met die Allison moest gaan zitten. Ik hoopte dat het maar zo lang mogelijk uitgesteld werd, want ik had nog wel meer te doen. Ik wilde nog wat oefeningen doen, douchen en gewoon wat dingen regelen waar ik gisteren niet aan toe was gekomen door haar. Ik had er namelijk niet veel trek in dat er nog meer verslaafden zoals Parker bij me aan kwamen kloppen, dus daar ging ik vandaag mee bezig. Ik was ervan overtuigd dat het vandaag beter zou gaan met Allison, ik wist nu hoe ze reageerde en hoe ik daar weer op reageerde. Door niet op alles in te gaan wat ze tegen me zei was dat makkelijk te voorkomen. Terwijl we vanaf de eetzaal naar de buitenplaats liepen keek ik naar mijn reflectie in de ramen. Wat was ik toch blij als ik deze afschuwelijke kleding niet meer hoefde te dragen. Gelukkig was de kleur hier niet zo erg als wat ik dacht voor ik in de gevangenis kwam. Ik had meerdere sets bestaande uit een simpele broek en shirt in het donkerblauw, een khaki-achtige kleur en ook een donkergrijze kleur, die ik vandaag droeg. Voor ik in de gevangenis kwam zag ik er altijd graag goed uit, zowel qua kleding als de rest van mij uiterlijk. Ik vond het fijn om er verzorgd uit te zien, daarom was ik ook blij dat er in elk geval een mogelijkheid was om mijn haar hier te laten doen. Dat kostte geld, maar ik had genoeg geld staan in mijn fund, waardoor ik het best oké had. Eenmaal op de buitenplaats begonnen Ryan en ik aan het trainingsschema dat we hierbinnen hadden ontwikkeld.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Het was niet zo dat ik iedere dag maar onder de gevangenen liep, dus dat was vanochtend ook niet het geval. Gisteren was dat wel zo, maar dat was omdat het mijn allereerste dag was en ze wilden me dus ook een beetje rondleiden en alle plekken laten zien. Gisteren had ik veel van deze afdeling gezien, maar natuurlijk nog niet alles. Dat was echter ook niet echt nodig leek me. Zolang ik alle belangrijke plekken had gezien vond ik het prima en dan was het ook wel weer voldoende.
Vandaar dat ik in de ochtend dus ook gewoon zelf bezig was. Er moesten nog een aantal dingen geregeld worden met dat ik via de laptop overal toegang tot had en natuurlijk duurde dat altijd langer dan dat ik zelf wilde, maar zo handig was ik nou ook weer niet met dat soort dingen. Daar was ik dus al een aantal uurtjes zoet mee. Sowieso was ik pas van plan om in de middag één van de gedetineerden te spreken, want dat was mijn planning vanaf gisteren al. Zo konden zij ook gewoon eerst hun ding doen en ik ook. Bovendien zou ik toch nog geen volle agenda hebben, dus dan kon ik alles nog wel 's middags plannen zodat ik vandaag al die dingen kon doen die ik nog moest regelen.
Vaak was het zo dat iemand de betreffende gedetineerde ging ophalen, maar daar hield ik helemaal niet van. Dan maakte je het meteen een stuk onpersoonlijker. Dan was het ook net zo alsof je zelf te goed was om iemand op te halen en dat je iemand anders dat dus maar even voor je liet doen, gewoon omdat het makkelijk was. Die indruk wilde ik echter niet afgeven, dus ging ik zelf altijd op zoek naar de mensen en meestal had ik ze aardig snel gevonden. Als ik iemand niet kon vinden moest ik natuurlijk wel om hulp vragen. Zo had ik dat vandaag dus ook weer gedaan. Ik had ervoor gezorgd dat ik Joshua als allerlaatste zou spreken, gewoon omdat ik dacht dat hij dat het meest op prijs zou stellen. Waarom mij dat iets interesseerde snapte ik helemaal niet, maar dan wilde hij misschien wat meer meewerken dan dat hij normaal gesproken deed. Ik moest zorgen dat ik hem wel een klein beetje te vriend hield.
Het was nu dus ook tegen het eind van de middag en dus liep ik rond, op zoek naar Joshua. Het duurde niet heel erg lang voor ik hem had gevonden en ik besloot om in eerste instantie vooral niet sarcastisch te gaan doen, maar proberen zo vriendelijk mogelijk te blijven. Nu hoopte ik maar dat ik dat een beetje lang kon volhouden. 'Hi! What's up?' Domme vraag. Misschien ook wel iets té vriendelijk. 'Can you follow me?' vroeg ik er dus ook snel achteraan, want ik hoopte dat hij mijn "what's up" dan niet echt zou horen. Dat was iets wat ik tegen vrienden zei. Ook wel tegen andere gedetineerden, maar dat was altijd op de andere afdeling geweest en dat waren mensen die ik soms wekelijks sprak. Die kende ik dus ook al een stuk beter en waren ook een stuk aardiger altijd geweest dan de gevangenen die ik tot nu toe hier had gesproken.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Bewegen had ik altijd al fijn gevonden. Ik werd er niet alleen sterker van, maar het maakte mijn hoofd ook leeg. Tijdens het trainen dacht ik niet aan hoe rot ik het vond om vast te zitten en aan de dingen waar ik mee had gezeten voor ik in de gevangenis terecht kwam. Vooral in de buitenlucht was het fijn om te trainen, het gaf het gevoel alsof ik toch nog iets van bewegingsvrijheid had. Het was het enige ding die ze nooit van me af hadden kunnen nemen. Zelfs niet op de momenten die ik in de isoleercel had doorgebracht. Waar je ook vastzat, er was altijd wel een mogelijkheid om bepaalde oefeningen te doen. Je moest je natuurlijk wel aanpassen aan de omgeving en had maar beperkte middelen, maar het was beter dan niets. Nadat we al onze oefeningen hadden afgerond ging ik meteen door naar de doucheruimte. Ik kon niet wachten om weer in een normale badkamer te staan zonder een ijskoude vloer en water dat nooit op een fijne temperatuur leek te komen. Elke dag begon ik me steeds meer te beseffen hoe erg ik eraan toe was om de gevangenis te verlaten. Om weer privacy te hebben en zelf te kunnen beslissen wat ik deed en waar ik heenging. Na het douchen was het tijd voor klusjes. Twee keer per week tijdens de wasdagen was ik te vinden in de wasserij en de rest van de dagen in de keuken. Dat was al zo sinds ik hier kwam en dat was maar goed ook. Door te werken in die ruimtes had ik veel mogelijkheden drugs binnen te krijgen zonder dat er bewijs voor was dat ik de verantwoordelijke was wanneer het werd gevonden. Het enige riskante was wanneer ik het bij me moest dragen vanuit de keuken verder de gevangenis in. Daarna ging het door naar mijn tussenpersonen en dan was ik ervan af. Zelf gebruikte ik het niet, dus had ik verder ook niks in mijn bezit. Net toen ik bezig was met het wegstoppen van een kleine levering hoorde ik ineens een vrolijke stem achter me. Veel te vrolijk. Het was Allison. Ze wilde natuurlijk dat ik mee kwam. Nadat ik naar Ryan had geseind om mijn werk af te maken draaide ik me om naar Allison en knikte. ‘Of course.’ Alsof ik een keuze had. Al kwam het helemaal niet goed uit dat ze me op dit moment kwam halen. Ik liep mee met haar naar dezelfde kamer als de dag ervoor waar ik opnieuw plaats nam op de bank. Wat had ik er toch veel zin in.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Joshua zei geen gedag, maar dat had ik ook niet echt verwacht. Ik had me er sowieso op voorbereid dat hij minder tegen me zou zeggen vandaag. Misschien wilde hij me uittesten of misschien had hij echt een grote hekel aan me gekregen. Dat betekende dan dat ik meer aan het woord zou zijn, maar dat zou hij vast ook niet fijn vinden. Dan was hij nog liever zelf aan het woord gokte ik. Ik kon namelijk urenlang doorpraten als ik wilde en soms deed ik dat expres hier. Dan werd de ander zo gek van mijn gepraat dat hij wel moest beginnen met praten. Het werkte soms dus nog wel echt. Dat zou ik echter niet meteen gaan doen, want dat was niet de bedoeling van vandaag.
Hij zei dat hij mee zou lopen en dat deed hij. Eenmaal daar ging hiij op dezelfde plek zitten als gisteren. ‘Do you want something to drink?’ vroeg ik maar weer. Ik ging er vanuit dat hij dat wel wilde, want gisteren had hij er zelfs voor een tweede keer om gevraagd. Ikzelf wilde in ieder geval wel wat, dus ik vulde al wel een bekertje water voor mezelf.
‘So.. how are you today? Busy? Good?’ Je kon soms nog best druk zijn in een gevangenis. Het lag er echt aan hoe je je gedroeg. Als jij de hele dag in de cel moest zitten dan was dat vaak je eigen schuld. Er waren vaak nog best veel dingen te doen. Hij was net ook iets aan het doen toen ik hem ophaalde. Er stond in zijn dossier ook veel over zijn dagindeling, dus ik zou precies moeten weten wat hij iedere dag deed als die informatie nog klopte.
‘Also.. I didn’t really like the way we started off yesterday. I kind of felt like it was a competition between the two of us the entire time and I didn’t like that. So I suggest we both act respectful around each other. What do you say? No more sarcastic comments and stuff like that.’ Ik was nu eigenlijk heel erg nieuwsgierig naar zijn reactie. Dat was ook eigenlijk de enige reden waarom ik dit voorstelde. Ik gaf nu toe dat ik een beetje fout zat, maar hij zat dan ook fout. Ik vond overigens niet dat ik fout zat, want soms bereikte je met sarcasme en eerlijkheid best veel. Bovendien zat ik niet in een gesprek met mijn baas. Ik moest niet doen alsof ik deze mensen hier moest behandelen alsof ze van adel waren. Als je te netjes tegen ze was zouden ze zo over je heen lopen en je belachelijk maken! Daar zat ik al helemaal niet op te wachten.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Eigenlijk had ik gedacht dat de sessie met Allison niet door zou gaan omdat ze me zo lang had laten wachten. Normaal gesproken werd ik nooit zo laat pas opgehaald. Vrijwel alles wat ik had willen en moest doen had ik gedaan, al had ik wel graag het werk in de keuken willen afmaken, maar daar was Ryan voor. Toch had ik het liever zelf gedaan, dan wist ik alijd zeker dat iets goed gebeurde. Nee, ik had ik het zeker niet erg gevonden als ze mij niet had opgehaald. Dat ze me opnieuw alleen ophaalde verbaasde me wel, ik had het gewoon niet verwacht na de strijd die we gisteren op de gang hadden gehad. Ze vroeg of ik drinken wilde, waar ik als antwoord op knikte. De hele dag was het erg warm geweest binnen, dus ik lustte wel wat. Ze vroeg hoe mijn dag was, wat ik al had verwacht. Zo begon elk gesprek dat ik had gehad altijd. Ik snapte ook niet wat ze aan het antwoord hadden. Of ik nou een drukke dag had gehad of de hele dag had stil gezeten, het maakte niet uit. Wat ik ook deed, ik zou nooit een geweldige dag hierbinnen hebben. ‘Busy and good,’ antwoordde ik toch maar na er even over te hebben nagedacht. Dagen gingen wel sneller voorbij als het druk was, maar echt leuk zou het nooit worden. Dat werd dan wel verpest zodra je het avondeten zag en rook. Ineens begon ze een heel verhaal over dat we gisteren verkeerd waren begonnen en ze het niet leuk vond hoe we tegen elkaar hadden gesproken. Ik geloofde er niks van dat ze het vervelend vond. Hoe zij zich gisteren had gedragen en de opmerkingen die ze had gemaakt was hoe zij echt was, wanneer ze niet in de rol zat van het therapeut zijn. Dat had ik echt wel opgemerkt. Natuurlijk had ik liever dat ze anders tegen me sprak, het had me namelijk erg boos gemaakt, maar als dat betekende dat ik ook niet meer zo tegen haar kon praten zag ik er niet veel in om dat aan te passen. ‘So you want met to act and talk like a person I’m not? I don’t think so.’ Had ze dan echt verwacht dat ik anders zou reageren dan ik deed? Ik bestudeerde haar gezicht om iets af te kunnen lezen, maar ik moest haar nageven dat ze wat ze dan ook dacht erg goed verborgen hield. Ik haatte het dat ik niks van haar gezicht kon aflezen, al was dat waarschijnlijk ook een kwestie van tijd tot ik dat wel kon. Na een paar sessies was ze waarschijnlijk al veel minder waakzaam over haar emoties. ‘Had fun reading my file, sweetheart?’

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Ik was niet van plan om heel erg lang hier nu te zitten. Hierna zou ik namelijk vrij zijn en kon ik lekker naar huis gaan en dat zorgde er altijd voor dat ik het laatste gedeelte van mijn werkdag minder geconcentreerd was. Dan zat ik met mijn hoofd soms al een beetje thuis, maar dat kon ik nu al helemaal niet maken. Niet bij deze jongen in ieder geval. Vandaar dat ik ook extra hard mijn best zou gaan doen om mijn volledige aandacht gewoon hier te houden.
Hij wilde wat te drinken, dus pakte ik voor hem ook een bekertje en vulde die met water, waarna ik die weer aan hem gaf. 'There you go.' Een dankjewel zou ik vast niet te horen krijgen, maar dat hoefde van mij ook niet. Ik ging vervolgens zelf ook zitten en zette mijn drinken naast me neer.
Zijn antwoord over hoe het met hem ging was nogal kortaf, maar ik ging er sowieso vanuit dat hij niet echt lange antwoorden zou gaan geven. Daar moest ik het dan maar mee doen en hij was echt niet de enige die zo reageerde. Eigenlijk de meerderheid van de mensen die vastzaten gaven hele korte antwoorden waar je soms helemaal niets aan had, terwijl zo'n antwoord ook wel weer heel erg veel kon zeggen. Aangezien ik ook weer niet té vriendelijk wilde zijn omdat hij dat nu ook helemaal niet was knikte ik daarom alleen een beetje als antwoord daarop. Normaal gesproken zou ik zeggen dat ik het fijn vond dat het goed ging met iemand of iets in die trant, maar dat ging ik bij hem nu echt niet zeggen. Dan zou ik alleen maar een rot opmerking uitlokken.
'Okay. Let's have it your way then. I'm fine with that as well,' zei ik schouderophalend. Ik ging toch niet in discussie met hem over hoe hij tegen mij moest praten en hoe hij zich moest gedragen? Tenzij hij iets deed wat bij mij écht te ver ging, dan zei ik er natuurlijk wel wat van. Maar als hij zo ongeïnteresseerd erbij zat als nu kon me dat helemaal niets schelen. Dat betekende echter ook dat ik me dan minder goed kon inhouden wat betreft sarcastische opmerkingen of andere opmerkingen die hij misschien niet helemaal professioneel vond. Ik wist dat mijn woordgebruik soms wel wat anders kon, maar ik zei voor mijn gevoel nooit dingen die absoluut niet konden. Daar zou ik wel altijd op letten.
'A lot of fun, thank you. It was like reading a thriller, really exciting,' zei ik daarom ook meteen weer sarcastisch, waarbij ik toch even moest glimlachen, terwijl dat natuurlijk ook verre van gemeend was. Hij vroeg nu gewoon om een opmerking als deze. Ik nam in ieder geval aan dat hij een reactie wilde uitlokken en dat lukte hem dan ook wel, maar ik was nog steeds niet van plan om poeslief tegen hem te zijn. 'I don't appreciate you calling me sweetheart though so I'd prefer it if you just called me by my name. Otherwise I'm gonna have to come up with a dumb nickname as well.'

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Het bekertje water dronk ik meteen leeg nadat ik het van haar had aangepakt, waarna ik het lege bekertje dit keer netjes neerzette op het tafeltje. Met mijn gedachten dwaalden af naar Ryan die het klusje af moest maken, waar ik echt niet tegen kon. Al wist ik zeker dat er niks mis zou gaan, het ging al jaren goed. Ryan was de enige wie ik vertrouwde, dus kwam het goed uit dat hij ook niet lang meer hoefde te zitten. Ook buiten de gevangenis kon ik hem namelijk goed gebruiken. Al probeerde ik de gedachten over buiten de gevangenis zoveel mogelijk te onderdrukken, ik kwelde mezelf er alleen maar mee als ik er veel aan dacht wat ik buiten weer kon doen. Die gedachten maakten het nog erger om elke dag weer wakker te worden op een hard bed in een kleine cel. Gek genoeg ging Allison niet veel verder in op mijn antwoord op haar voorstel, ze vond het prima om het op mijn manier te doen. Ik had verwacht dat ze in discussie zou gaan, dat ze zou zeggen dat ik me tijdens de gesprekken moest gedragen zoals zij zei, waarop ik weer tegen haar in zou gaan en we weer op hetzelfde punt als gisteren uitkwamen. Dat deed ze dus niet. Misschien was dat ook maar beter, op deze manier werd ik ook niet meteen weer kwaad, al had ik het op een gekke manier ook wel weer leuk gevonden dat ze tegen me in ging. ‘Hm really, what was your favorite part? I bet it’s he part I got arrested, yeah you probably liked that. Or was it something else?’ Met zulk soort sarcastische reacties kon ik tenminste wat, als ze mij met alles haar zin gaf en overal serieus op reageerde werd het al snel saai. Dan zou ik ook niks meer te melden hebben, maar dit vond ik nog wel grappig. Wat er in mijn dossier stond wist ik eigenlijk helemaal niet, maar door eerdere vragen van therapeuten wist ik wel dat er veel in stond. Eindelijk zei ze iets over hoe ik haar telkens noemde. Het irriteerde haar dus toch wel, ondanks dat ze het de vorige dag niet had benoemd. Het was ook de bedoeling dat ze het leuk vond, dat maakte het namelijk alleen maar leuker voor mij om haar zo te noemen. Ook was het gewoon een woord was dat ik erg makkelijk zei. ‘I prefer sweetheart, so go ahead and start thinking about a cute nickname that fits me. I’ve had many nicknames over the years, so I don’t mind. Although it might
not be very professional if you don’t call me by my name.’

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Hij vroeg niet om meer drinken zoals hij gisteren wel deed, dus stelde ik het ook niet voor. Anders kon hij erom vragen en volgens mij had hij dat nu ook wel door. Althans, dat hoopte ik dan! Gisteren had hij er immers ook geen moeite mee en had ik ook gewoon ja gezegd. Vandaag zou niet anders zijn. Ook niet als hij ineens heel lastig en irritant zou doen.
‘My favorite part? I don’t know, really. Maybe the fact that you try and manipulate people like me all the time so I’m really excited about how you’re not gonna be able to do that to me,’ zei ik met een glimlachje. Er was over hem geschreven dat hij veel mensen probeerde te manipuleren. Tegen mensen zoals ik zei hij al helemaal de verkeerde dingen en vertelde hij eigenlijk niets of ronduit leugens. Ik wist in ieder geval één ding zeker en dat was dat dat bij niet zou gaan lukken. Ik wist ook niet of hij blij was met dit antwoord. Misschien vond hij me nu een beetje arrogant en dacht hij dat ik mezelf de allerbeste of zo vond. Dat was ik niet, maar typetjes zoals hem vond ik altijd ook wel weer grappig. Het was in ieder geval niet saai. Het feit dat hij me die vraag stelde liet ook al zien dat hij eigenlijk heel vervelend was, maar alsnog had ik liever dit dan iemand die niets zei of iemand die non-stop seksueel getinte opmerkingen maakte. Daar kon ik al helemaal niets mee.
‘As if you care about any of that. I basically just asked you if we could be professional with each other and you said no. So that was up to you. Anyway, I’ll come up with a proper nickname for you. Something creative,’ knikte ik. Hopelijk iets dat hij vervelend vond, zodat hij me ook geen sweetheart meer zou noemen. Dat was de enige reden waarom ik hem dan een of andere domme bijnaan zou gaan noemen. Ik wilde dat hij er zo gek van werd dat hij me ook niet meer zo wilde noemen. Wie dacht hij ook wel niet wie hij was? Niemand hier noemde mij zo. Punt uit. En hij al helemaal niet!
‘So.. tell me about your good and busy day,’ zei ik terwijl ik wat beter ging zitten.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Wat ze voorstelde als haar favoriete deel liet me kort glimlachen. Natuurlijk had ik kunnen weten dat er veel in stond over het feit dat ik erg goed was in het manipuleren van mensen. ‘Oh, you think I won’t be able to do that to you? That’s interesting,’ zei ik met een glimlach. Dat mocht ze best denken, maar ik was ervan overtuigd dat het me wel zou lukken wanneer het nodig. Wel zou het waarschijnlijk wat moeilijker gaan, maar uiteindelijk zou ik slagen. Ik was eigenlijk best benieuwd over wat er in het dossier geschreven stond. Al zoveel therapeuten hadden geprobeerd wat uit me te krijgen en ze hadden vast allemaal een eigen mening over mij. Niet dat ik er mee zat wat ze van mij vonden, maar ik was er wel nieuwsgierig naar. Net zoals de andere dingen die er over mij in stonden. De reden waarom ik vastzat was natuurlijk een feit, ik was immers betrapt op de beroving dus er was genoeg bewijs, maar ik vroeg me gewoon af wat er verder allemaal in stond. Ik wist dat er genoeg verdenkingen waren van dingen waar nooit bewijs van was gevonden, maar of dat er ook in stond? Geen idee. Misschien lukte het me over een tijdje wel om Allison wat te laten vertellen door te doen alsof ik erover ging praten. Dat was best een goed idee, vond ik zelf. Alleen moest ik dan eerst wat aardiger tegen haar gaan doen. ‘Great, can’t wait to hear my new nickname,’ knikte ik. Ik was benieuwd waar ze mee kwam, al had ik er geen hoge verwachtingen van. Het zou wel iets doms zijn.
Ze vroeg me opnieuw naar mijn dag waarna ik knikte en comfortabeler ging zitten op de bank. ‘I’ve been busy working out all morning, so that was really nice. Wish I could do that every day,’ gaf ik als antwoord, wat al meer was dan ik normaal zei als antwoord op die vraag. ‘What about you? Any plans after you get off work? Boyfriend’s waiting for you at home, cooking dinner?’

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Ik had spijt van het antwoord dat ik hem had gegeven. Nu had ik het gevoel dat ik mezelf tegenover hem moest gaan verdedigen en daar had ik helemaal geen zin in. Bovendien hoefde ik dat ook niet te doen, maar dat gevoel had ik nu toch gekregen. Natuurlijk ging zoiets hem dat niet lukken en het feit dat hij daar anders over dacht vond ik al irritant. 'I mean, you could try. It just means that you're in here for a longer time since I don't really think manipulating people is a good thing,' zei ik schouderophalend. Dan moest ik het daar maar op gooien. Dat was overigens wel zo. Hij mocht wel zijn best doen, want dat boeide me niet. Dat betekende namelijk alleen maar meer dat ik meer over hem moest gaan schrijven en volgens mij wilde hij dat juist niet. Ik nam aan dat hij hier zo snel mogelijk weg mocht en dat wilde de gevangenis zelf ook. Als hij dus slim was ging hij niet allerlei dingen proberen. Hoe beter hij zich gedroeg, hoe eerder hij buiten stond en kon doen en laten wat hij wilde.
Hij gaf me niet echt meer een antwoord over die nieuwe bijnaam, behalve dat hij het graag wilde horen. Ik besloot er daarom ook niet meer op te reageren. Ik zou wel oprecht gaan nadenken over een domme naam, maar aan de andere kant kon ik mijzelf ook wel in de vingers snijden door zoiets te verzinnen. Als iemand anders dat hoorde, een collega met name, dan kon die persoon mij ook echt niet meer serieus nemen. En dat was natuurlijk niet de bedoeling. Ik gedroeg mij sowieso heel erg anders rond gevangenen of collega's, al deed lang niet iedereen dat. Soms werd er ook tegen mij geschreeuwd en dan moest ik ook als een soort brave hond ernaar luisteren, want anders had ik ook het gevoel alsof ik werd opgesloten in die isoleercel. Sommigen zaten zo ontzettend in die rol dat ze altijd zo waren.
'You can though, right? I mean.. you can work out anywhere,' zei ik een beetje verward. Zelfs in je cel kon je oefeningen doen. Natuurlijk kon je dan niet hardlopen of echt cardio doen, maar oefeningen doen kon volgens mij altijd en overal. Het was nou ook weer niet zo dat je hier de hele dag dingen te doen had. Dat was ook niet de bedoeling.
Hij vroeg me vervolgens naar mijn leven en dat beviel me eigenlijk al meteen niet. Het ging hem niets aan wat ik hierna ging doen en het ging hem al helemaal niets aan of ik een vriend had. Dat was in mijn ogen de enige reden waarom hij dat vroeg. 'You wanted to keep things professional right? Then it's only professional for me to say that none of that is any of your business.' Dat soort dingen ging ik hem niet vertellen, want dat vond ik te persoonlijk. Niemand hier wist of ik een vriend had of niet en dat wilde ik graag zo houden. Daar had ik dus ook nooit iets over losgelaten.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Ze had wel een punt, als ik me moeilijk ging gedragen bij haar dan was de kans dat ik langer moest blijven zitten erg groot. Daar was ik me zeker wel bewust van, maar toch was ik niet van plan te veranderen. En als ze normaal tegen me bleef doen kwam het allemaal wel goed. Zolang zij mij geen reden gaf om te manipuleren deed ik het ook niet, het was namelijk niet zo dat dat het enige was wat ik deed. Ik kon me heus wel gedragen alleen had ik daar niet altijd even veel zin in. Als zij in de situatie zat waar ik in zat, dan zou zij waarschijnlijk ook wel dingen voor elkaar proberen te krijgen door middel van manipulatie. ‘I’m not a good person anyway, so it doesn’t matter if I behave the way you tell me to. They will always find
a reason to let me stay in here longer than I should be.’ Ondanks dat ik wist dat ze me liever weg hadden wist ik vrijwel zeker dat wat ik ook deed ik gek genoeg toch wel langer moest blijven zitten. Hoe ik me nu gedroeg was niet goed, maar als ik me ineens zou gedragen alsof ik elke dag vrolijk en aardig was dan was het ook niet goed omdat ik dan deed alsof. Soms maakte dat me best kwaad. Het was alsof niets wat ik deed goed was. Ik wist ook wel dat als ik was veroordeeld voor de andere dingen die ik mijn leven had gedaan veel langer vastzat, waarschijnlijk mijn hele leven, maar ik zat hier alleen maar voor beroving. Als mijn straf er op zat moesten ze me gewoon laten gaan vond ik. ‘You’re right,
but I like doing my exercises outside and I don’t always have time to do that. And somtimes the grumpy guards don’t allow us to run, so that kinda sucks,’
antwoordde ik schouderophalend. Ze was niet blij met mijn vraag over wat ze na het werk ging doen. Ik gokte dat het vooral te maken had met het feit dat ik vroeg naar of haar vriend op haar zat te wachten. Het boeide me ook geen fuck wat ze naar haar werk deed, maar ik vond het wel erg leuk om te zien hoe ze reageerde. ‘No need to get all moody just because you don’t have someone waiting for you at home. If you want to keep things professional that’s totally fine by me, I just won’t answer any more of your stupid questions if you don’t answer mine.’

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
'Then you should talk to your lawyer and let them deal with that.' Daar kon ik hem echt niet mee helpen. Ik kon alleen doorgeven wat ik ervan vond, maar de echte beslissing lag natuurlijk ook gewoon buiten mijn handen. Daar had ik helemaal niets over te zeggen en daar kon ik ook helemaal niemand bij helpen. Je moest me ook echt niet vragen hoe dat allemaal precies werkte, want ik had daar oprecht geen verstand van. Ik wist dat mensen hier hun straf uit moesten zitten en wat ze verkeerd hadden gedaan, maar alle regels daaromheen waren voor mij onbekend. Veel gevangenen hadden daar vaak nog meer verstand van dan ik, want dat waren inmiddels een soort ervaringsdeskundigen geworden. In ieder geval moest hij dan bij de juiste persoon zijn als hij dacht dat hij langer vast zat dan nodig was en dat leek mij een advocaat. Die konden meestal dingen regelen en hadden hier ook verstand van natuurlijk.
'Oh..' Oké, dat was een domme reactie, maar ik wist gewoon niet zo goed wat ik daarop moest antwoorden. 'Yeah, sucks,' voegde ik er dan maar aan toe. Als ze mensen niet lieten rennen dan was dat zo en ook daar kon ik niets aan veranderen. Ik snapte het ook wel weer. Op die manier kon je veel minder goed zien wat er precies aan de hand was en voor je het wist was iedereen aan het rennen en had je geen controle meer. Dus ik snapte wel dat dat niet altijd toegestaan was, maar ook daar had ik totaal geen invloed op en daar kon ik hem dus ook niet bij helpen.
'I'm not going to answer any personal questions like that since it's none of your business. I never asked you if you had someone waiting for you once you get out because that's none of my business and I honestly couldn't care less.' Het verbaasde me dat hij dat soort dingen wilde weten en als ik het hem ging vragen zou ik vast weer hetzelfde domme antwoord als gisteren krijgen. Dat hij het leuk vond om meer over me te weten te komen. Dat was bullshit en dat wisten we allebei. 'So we're either going to pretend you didn't ask me that or we're just gonna sit here in silence and wait until my shift is over. It's up to you.' En dat zou nog minimaal een uur duren, dus ik had geen zin om een uur lang mijn mond te houden. Echter was ik daar wel toe in staat om gewoon te doen. Dan zou ik gewoon eigenwijs blijven, want ik ging echt geen antwoord geven op die vraag. Dat ging hem gewoon écht helemaal niets aan en als ik nu zou toegeven zou hij het vast nog een keer proberen. Die opening wilde ik hem niet geven. Helemaal niemand hier in dit gebouw.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld