Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | ft. Traveller

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn gebeden leken verhoord te zijn. Nog voor hij zichzelf had moeten overhalen om ondanks zijn bonkende hoofdpijn zijn ogen weer te sluiten, had hij al beweging gevoeld vanuit Adriana's kant. Hij zag hoe ze over haar schouder keek en haar blik bij de zijne bleef hangen, voor even versuft. Het duurde alleen niet lang voor een expressie van schrik haar over leek te nemen en de ongemakkelijke sfeer begon. Hij had uiteindelijk dus niet eens hoeven te proberen weer in slaap te komen, voor ze tot ontwaken was gekomen, al had hij nu eigenlijk wel liever gehad dat dat wel het geval was geweest. Hij had dit moment eigenlijk nog liever uit willen stellen dan het meemaken, zoals nu.
Ze stond met een raas op, zich uit zijn armen gewurmd om weer op eigen benen te staan en het bed te verlaten. Het had hem enigszins verbaasd hoe snel ze dit voor elkaar leek te krijgen. Lichtelijk beduusd staarde hij voor zich uit, haar wat stamelende begroeting aangehoord om haar er een verstrooid antwoord voor terug te geven. "Eh.. morning."
Voor hij zijn mond weer had kunnen openen, had ze al verkondigd dat ze de slaapkamer verliet. In alle haast zag hij hoe ze uit de kamer snelde, een gebeurtenis die hij zich wederom pas wat later leek te beseffen omdat hij nog niet helemaal wakker was. Hoewel hij het echt enorm ongemakkelijk vond hoe dit verliep, was hij echter ergens ook wel dankbaar dat ze deze ontmoeting binnen een paar minuten al beëindigd had. Het bespaarde hem een discussie waar hij noch de tijd, noch de zin in had. Hij had wel meer aan zijn hoofd, letterlijk en figuurlijk.
Een zucht rolde nogmaals over zijn lippen, ditmaal hoorbaar, waarna hij zich even op zijn rug draaide om zijn ogen op het plafond te vestigen. "Great." Zijn dag kon nu al niet meer beter; niet alleen herinnerde hij zich vrij weinig meer van afgelopen nacht, hij had zichzelf ook in een dermate kut situatie gebracht dat hij zich het liefst de hele dag in zijn slaapkamer opsluiten wilde. Alsof hij gisteren niet al een helse dag naar zich toegegooid had gekregen.
Het gerinkel van glas en luid gevloek trok zijn aandacht onverwachts weg van zijn zelfmedelijden. De eerste gedachte die door hem heen schoot, was die die hem vertelde dat ze wat van zijn spullen had laten vallen, dat waar hij niet bepaald blij mee was. Uit beide nieuwsgierigheid als irritatie stond hij dan ook op van zijn bed om haar achterna te lopen en te kunnen zien wat er in hemelsnaam is gebeurd.
"Damn. What do you think you're do-" Verbaasd kwam hij tot stilstand naast de bank, vanaf waar hij haar bij de keuken kon zien staan. De hele vloer was bezaaid met glas geweest. Rode afdrukken werden achtergelaten onder haar blote voeten, die hij beetje bij beetje in het vloeroppervlak zag trekken. Zijn ogen vergrootten zich uit shock.
"Wait- What the fuck happened here?" vroeg hij direct. "Is that blood yours?" Hij had bij nader inzien niets horen vallen, dus hij kon zich niet voorstellen wat ze dan omver had kunnen stoten, maar de gedachte aan dat alles hier er al zo bij had gelegen voelde voor hem ook vreemd. Wat was hier allemaal gebeurd?

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Ze realiseerde zich dat ze met haar gevloek er wel eens voor kon zorgen dat Cristian ook deze kant op kwam, waardoor ze heel hard op haar lip ging bijten om de pijn een beetje te kunnen verzachten. Echter wist ze zeker dat er een flink stuk glas in haar voet geboord zat en ze dacht ook al te voelen dat haar andere voet ook flink pijn begon te doen. Was ze nou echt zo dom geweest om met beide voeten in het glas te gaan staan? Juist terwijl ze gisteravond zo hard haar best had gedaan om dit te ontwijken.
Ze had gelijk. Ze hoorde de deur van zijn slaapkamer open gaan en hoorde al vrij snel zijn stem. Hij was boos, maar hij zou het meteen te horen krijgen. Eigenlijk was dit zijn schuld. Ze had de hele avond braaf naar hem geluisterd en precies gedaan wat hij wilde. Ze had deze zooi niet eens opgeruimd omdat ze bij hem moest blijven, waardoor zij nu in alle paniek en haast er vol in was gaan staan.
Ze keek op toen ze hem uiteindelijk ook zag, maar toen hij het over bloed had keek ze direct weer naar de grond. Deels omdat ze wilde zien hoe erg de schade was en deels omdat ze serieus tranen voelde branden vanwege de pijn. Dat was wel het laatste waar ze nu op zat te wachten. Zij was absoluut niet iemand die snel zou huilen en al helemaal niet vanwege pijn. Ze moest dus ook ervoor zorgen dat die tranen daar bleven zitten. Zwakte tegenover hem tonen voelde als zelfmoord plegen, dus dat mocht niet gebeuren.
"I... don't know," gaf ze toe. Hij had gisteravond ook flink gebloed en hiervan was ook veel van op de grond gevallen. Ook dat wilde ze gisteravond al opruimen, maar daarvoor had ze wederom de kans niet gekregen.
"You or this really aggressive weird girl threw a bottle of rum on the floor. And then you fell on top of it and-" begon ze, maar ze moest even stoppen midden in haar zin. Ze voelde haar tranen opnieuw branden en merkte hoe haar stem begon te piepen, omdat ze op het punt stond om inderdaad half te gaan huilen. Dit mocht niet en dus deed ze alsof ze op adem moest komen, al was dat niet eens per se gelogen.
"And then your hand started bleeding really bad and I tried to help but you wouldn't let me. So I'm pretty sure you need to get that checked out," knikte ze, waarbij ze nog steeds naar de vloer keek waar steeds meer bloed leek te komen. Ze werd er zelfs een beetje duizelig van, wetende dat dat haar bloed was.
"And I wanted to clean this all up but you got like really scared all of a sudden and it was just really... confusing..." Ze had geen idee hoe ze moest uitleggen hoe hij zich had gedragen zonder te laten blijken wat ze van de hele situatie vond. Ze vond het namelijk ontzettend raar.
"But I'll clean it up right now," stelde ze voor. Ze had nog lang niet het hele verhaal verteld, maar het lukte haar ook niet om verder te praten, omdat haar stem opnieuw ging piepen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze leek zijn blik ten allen tijde te ontwijken. Wanneer hij haar aankeek, zag hij hoe ze haar ogen op de vloer stortte om deze er vervolgens niet meer af te halen. Ze gunde hem daarentegen wel een antwoord op zijn vragen. Eentje die hij niet persé plaatsen kon, puur omdat hij niet begreep wat ze nou precies vertelde. Er was een vreemd meisje langsgekomen, die een fles rum op de grond had gegooid, of hijzelf had dat gedaan? Het klonk allemaal vaag in zijn oren.
"A weird girl? What was her name?" vroeg hij direct, alleen maar om zich daarna nog verwarder te voelen dan daarvoor. "Damn it, I can't remember shit from last night." Hij schudde zijn hoofd en wreef met zijn handen over zijn gezicht. Hij kon maar niet bedenken waarom hij dan weer juist die avond niets meer herinneren kon; ja, hij had enorm veel gedronken gisteren, maar dat was slechts met de bedoeling om alles rondom zijn zusje te vergeten. Hij had niet het idee gehad dat hij daadwerkelijk de hele avond weg gezopen had?
Hij keek haar weer aan, om wederom geconfronteerd te worden met haar blik die vastgespijkerd leek te zijn aan het vloeroppervlak, zoals voorheen. Hij had haar nog tientallen vragen willen stellen, maar het was haar stemgeluid dat hem hiervan op het nippertje had weerhouden. Het leek alsof ze alsmaar meer begon te piepen met elk woord dat ze sprak.
Een beetje fronsend keek hij haar aan, gezien hoe haar expressie veranderde in een wat pijnigende uitdrukking. Het bloed wat hij zag, bleek inderdaad van haar te zijn, dat kon niet anders. Waarom zou ze anders bijna in tranen uit lijken te barsten?
"No, you're not gonna clean up anything until you get your wounds cleaned up," murmelde hij haar toe. "If you keep walking around like this, you're gonna get everything messed up with blood and you'll only make things worse." De opmerking die ze had gemaakt over zijn hand, leek hem even van zijn concentratie te ontdoen, makend dat hij mompelend een blik op zijn handpalm wierp. "Damn, you're right." Er was inderdaad een spoor van opgedroogd bloed te vinden. Hoe het daar kwam had hij haar nog willen vragen, maar hij had de puzzelstukjes al snel weer bij elkaar kunnen brengen. Hij was gevallen, zoals ze had verteld, en de hele vloer was bezaaid met stukjes glas. Het kon niet anders dan dat het daardoor kwam.
"Look, if you go sit on the couch, I'll get some stuff to clean it up and help you. Alright?" Een beetje versteld van zijn eigen voorstel, keek hij haar aan, voordat zijn expressie veranderde in een wat zachtere aanblik. Hij wist niet precies wat er allemaal was gebeurd, maar hij moest toch iets doen om de sfeer tussen hen wat minder ongemakkelijk te maken? En misschien wat goed te maken vanwege vannacht? Het was immers niet dat hij zich kon herinneren wat er allemaal plaats had gevonden. Wellicht had hij in zijn dronken bui Adriana wat meer aangedaan dan haar slechts te omhelzen tijdens zijn slaap?

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Hij vroeg naar de naam van het meisje, maar die kon ze niet herinneren. Ze had zichzelf niet eens voorgesteld, want ze had het meteen nodig gevonden om extreem onaardig te doen. Ze had wel een idee wie ze was, maar wist het niet zeker en daarom wilde ze ook geen suggesties doen terwijl ze niet wist of ze het bij het juiste eind had. "I don't know... She was tall, had brown hair and was really pretty. And she was like... really concerned about you, I guess." In eerste instantie was ze ook bezorgd geweest, maar ze wilde niet al te ver in details treden. Niet nu hij zich weer een beetje normaal kon gedragen, al merkte ze nog aan alles bij hem dat hij zich alles behalve oké voelde. Dat was ook logisch na het nieuws dat hij gisteren te horen had gekregen, wat ervoor zorgde dat ze nog meer haar best moest doen om vooral geen zwakte te tonen. Het ging nu niet om haar en die pijn ging wel weer weg. De pijn die hij echter voelde zou heel wat langer blijven hangen en dat was tien keer erger dan een beetje glas in je voet.
Het werd haar goed duidelijk gemaakt dat zij dit nu niet mocht opruimen, omdat ze het alleen nog maar erger zou maken. Natuurlijk zou ze daar zelf eerst mee aan de slag gaan, maar dat zou dan maar onder de douche moeten waar alles makkelijk weg kon spoelen. Dat was in eerste instantie ook haar idee geweest. Ze kon niet eens fatsoenlijk rondlopen op deze manier, laat staan die zooi opruimen en schoonmaken. Vandaar dat ze haar mond hield op die opmerking. Deels ook omdat ze niet wilde praten met die piepstem.
Pas toen hij voorstelde om haar te helpen keek ze een beetje verbaasd op. Hij? Haar helpen? Dat kon niet in dezelfde zin worden uitgesproken. Waarom zou hij háár willen helpen? Ze had hem gisteravond dan wel 'geholpen', maar daar kon hij zich niets van herinneren. Misschien sprak ze wel pure onzin en was dit allemaal niet gebeurd. Hij wist het niet en kon het niet weten.
"No, it's okay, I can do it myself." Ze wilde helemaal niet door hem geholpen te worden. Het liefst was ze nu namelijk gewoon alleen. Ze had al genoeg tijd met hem gespendeerd. En dus draaide ze zich om, om zo naar de badkamer te kunnen lopen, maar ze duwde het glas er zo alleen nog maar dieper in. Het zou haar niet eens lukken om fatsoenlijk daar naartoe te lopen, laat staan om het allemaal eruit te krijgen.
Het kostte haar alleen wel moeite om dit toe te geven. Het laatste wat ze ooit wilde was hulp accepteren. Ze wilde altijd alles zelf doen en dus ook dit, maar het lukte haar niet. Ze voelde zich net gehandicapt. "Okay, fuck, I can't do it myself."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De beschrijving van het meisje dat ze gaf, drong traag tot hem door. Bruin haar, lang en knap? Dat samengenomen met het feit dat ze blijkbaar heel bezorgd om hem was, kon maar één iemand zijn. Ze wist altijd weer spoorloos uit zijn leven te blijven tot ze een moment vond om deze weer binnen te dringen, alsof er nooit wat gebeurd was. Haley.
"Christ, Haley was here?" Hij voelde hoe hij even met zijn handen greep naar zijn hoofd, deze gefrustreerd door zijn haar laten gaan om deze voor kort daar te laten. "I let her in, didn't I? Oh for fucks sake, why did I let her in." Zijn ogen sloot hij ontstemd, even niet geweten hoe hij nu met zichzelf om moest gaan. Want wat was er dan allemaal nog meer gisteravond gebeurd? Waarom had hij Haley binnengelaten? Hij wilde haar hier niet hebben, niet in zijn appartement, niet in zijn buurt, niet in zijn leven.
"I need a smoke," mompelde hij uiteindelijk geërgerd tegen zichzelf. Hij greep naar zijn broekzak, daar een pakje sigaretten uitgehaald om er gehaast eentje uit te halen en tussen zijn lippen te steken. Zonder meer stak hij deze aan, om zijn luchtwegen ermee te laten vullen. Hij hoopte voor zichzelf dat er niet veel meer gebeurd was dan Haley's binnenkomst, maar hij wist niet zeker hoeveel invloed ze nog op hem had, zeker wanneer hij dronken was. Hij had zich er net overheen kunnen zetten het afgelopen half jaar doordat hij haar compleet vermeden had. Cristian had geen idee wat hij er nu van moest denken, nu ze overduidelijk hier was geweest gisteravond.
Haar koppigheid negeerde hij volledig. Hij hief zijn schouders op, haar afwijzing aangehoord om hier niet veel meer op uit te doen. Dan moest ze het zelf maar weten. "Sure, go do it all by yourself. Go leave all your blood around my apartment. You better go clean it afterwards." Het zou hem dan ook niet meer deren dat ze gewond was. Dan mocht ze alles zelf op gaan ruimen.
Toch leek ze zich gelukkig al snel te beseffen dat dit niet zou gaan lukken. Onderwijl hij een trek nam van zijn sigaret, kon hij niet anders dan even zijn mondhoeken ietwat op te laten trekken. Nu haar eigenwijze gedrag ook weer voorbij was, kon ze misschien eindelijk accepteren dat ze dit niet alleen af kon. "Great." Aangezien hij door had dat ze niet bepaald kon lopen op deze manier, liep hij langzaam op haar af om zich tussen de paar stukjes glas door te loodsen. Aangezien hij klaarblijkelijk met zijn schoenen aan had geslapen vannacht, maakte hij zich niet heel veel zorgen over de stukjes glas die er nog lagen en stapte hij er soepel overheen.
"Now, come here," opperde hij. "Let's get you to the couch." Wachten op haar om haar steun bij hem te vinden deed hij echter niet. In één beweging tilde hij haar op en gooide hij haar over zijn schouder, zijn arm om haar onderrug geslagen om haar goed vast te kunnen houden.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Hij noemde een naam van het meisje, maar ze wist niet of dit de juiste naam was. Hij leek echter wel meteen te begrijpen over wie ze het had. Dan was haar vage omschrijving dus toch duidelijk genoeg. Het bleek een meisje genaamd Haley te zijn. “Yeah.. and she wouldn’t exactly leave.” De details bespaarde ze hem graag. Ze was een grote bemoeial geweest en belachelijk onaardig. Nu was Adriana ook alles behalve aardig tegen haar geweest, dus ook dat detail liet ze er graag buiten.
Terwijl hij bezig was met zijn ongezonde hobby, richtte zij haar aandacht weer op de vloer. Het was niet normaal hoeveel bloed er hier al op de grond lag. Ze wist dat niet alles van haar was, omdat ze ook opgedroogd bloed van hem zag, maar het merendeel kwam toch echt vanuit haar. Ze vond het ronduit walgelijk. Ze kon al helemaal niet zo goed tegen bloed en ze kon er al helemaal niet tegen als het in deze hoeveelheden tevoorschijn kwam.
Ze keek pas weer op toen hij haar opnieuw verwijtingen maakte over het feit dat zij heel zijn appartement vies zou maken. Eigenlijk was dat een hele lullige opmerking. Het liefst ging ze er dan ook tegenin, maar ze had er geen zin in. Het ergste wat er kon gebeuren was dat zij het dan moest schoonmaken, maar dat kon nog makkelijk. Zo lang zouden die vlekken er nog niet in zitten. Niet lang genoeg om echt in de vloer te trekken in ieder geval.
Hij liep op haar af en tilde haar op, wat ook weer iets was wat ze niet aan zag komen. What the fuck. Ze kon echter ook niet vertellen dat ze zelf wel kon lopen, want dat kon ze eigenlijk helemaal niet. “Oh,” was daarom ook haar enige reactie, want het verbaasde haar zelfs een beetje. Waarom wilde hij haar überhaupt helpen? Dat was gek en er moest dus ook wel wat achter zitten. “Thanks,” zei ze toch maar wel. Het was aardig dat hij haar alleen al op die manier wilde helpen.
“Are you even sure you want to help me?” Ze moest het wel vragen. Hij zou hier vast en zeker geen zin in hebben. Nooit niet. En al helemaal niet door wat er met zijn zusje was gebeurd. Zijn hoofd stond er niet naar. Niet dat zij in zijn hoofd kon kijken, maar dat was wat ze verwachtte. Hij werd vast en zeker al verward wakker terwijl zij daar lag en dan moest hij ook nog dit gaan doen. Overigens hoopte ze wel dat hij wist dat het niet haar keuze was om daar te liggen. En dan ook nog eens helemaal tegen hem aan! Raarder kon niet.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Verbazing nam hem over zodra hij zich besefte wat ze hem vertelde. Haley was hier geweest en wilde niet weg? Het was hem niet gegund de laatste tijd, dat bleek wel weer. Zuchtend schudde hij zijn hoofd. "Did she leave by herself eventually? I didn't do something to her, did I?" Alles klonk zo verwarrend in zijn oren dat hij gelijk weer spijt had dat hij het haar had gevraagd. Waarom wilde hij het eigenlijk weten? En waarom betrok hij Adriana er zo bij, terwijl het haar zaken niet waren?
Haar enigszins verraste reactie toen ze opgetild werd, liet hij links liggen, ongeboeid naar de bank gelopen. Ze woog vrij weinig naar zijn beleving, dus het kostte hem gelukkig niet al te lang voor hij haar weer van zijn schouder af kon halen om haar op de bank neer te zetten. "You're welcome." Hij hoopte alleen voor haar belang dat ze geen bloed op zijn bank zou krijgen, anders zou hij wel chagrijnig worden. Ze had immers al een groot deel van zijn vloer naast de keuken besmeurd. Het was niet dat hij stond te trappelen om dat schoon te maken, laat staan al het andere wat ze vanaf nu aanrichtte.
"Keep your feet off the couch," murmelde hij, onderwijl hij naar de keuken wandelde om een paar handdoeken en de rest van de spullen te pakken. Het scheelde dat hij altijd al wat had klaarstaan in een van zijn keukenkastjes, omdat situaties als deze al vaker voor waren gekomen. Bij hem tenminste, gezien hij van weinig van zijn klussen zonder kleerscheuren thuiskwam.
Het nam hem dan ook maar een paar minuten in vooraleer hij alweer naast haar op de bank zat, dit keer met al het materiaal dat hij nodig had. Zwijgzaam legde hij een paar handdoeken op het kussen. "You can put them right here," opperde hij, met zijn ogen gaande langs de spullen om de fles drank en een doek eruit te pakken. Hij had geen flesjes jodium of iets anders desinfecterends, maar hij had een flinke voorraad rum staan, waardoor hij maar besloten had om dat te gebruiken. In alle rust goot hij wat van de drank op de doek. Het was nu alleen nog afwachten tot Adriana zijn aanwijzingen zou volgen, zodat hij bij haar voeten kon om te beginnen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het leek wel alsof hij met de seconde verbaasder begon te kijken en alsof het heel negatief was geweest dat zij hier was geweest. Dat zorgde er meteen voor dat ook zij een beetje verward raakte. Wat had zij hem aan gedaan waardoor hij zo reageerde? En wat was zij überhaupt van hem? "No, you were way too drunk." Ze twijfelde of ze moest vertellen wat er was gebeurd, maar nu ze het zo vaag hield zou dat voor alleen nog maar meer verwarring zorgen. "You were mad at her and she was mad at you. And then all of a sudden she was mad at me and being extremely rude for no reason. She had all these weird thoughts." Zij dacht dat zij samen waren! In geen miljoen jaar zag ze hemzelf samen met hem. Ze had het gisteren alleen niet ontkend, maar dat kwam omdat ze het gevoel had totaal geen uitleg aan haar verschuldigd te zijn. "But let's just say that I took care of it and made her leave eventually..." Hij was immers op de grond gevallen en kwam ook niet meer overeind. Ondertussen was ze nog wel tekeer tegen hem aan het gaan. Haar reactie was dus ook gewoon raar. Waarom zou je zo tekeer gaan tegen iemand die zoveel drank op had en overduidelijk niet meer logisch na kon denken? Als ze ook maar een beetje zou nadenken, zou ze ook wel door hebben dat haar gedrag van gisteren totaal overdreven was en dat het ook totaal niet bij hem zou aankomen.
Toch was ze nieuwsgierig geworden naar dit meisje. Zeker omdat hij best wel paniekerig reageerde en deed alsof het heel erg was allemaal. "Who even is that girl?" Ze moest het weten.
Binnen de kortste tijd zat ze al op de bank en kreeg ze meteen een bevel. Ze mocht de bank niet vies maken. Het liefst wilde ze meteen een sarcastische opmerking maken, maar het lukte haar nog net om haar mond te houden. Waarom dacht hij dat ze dat zou gaan doen? Zo dom was ze ook weer niet. Sterker nog, ze vond zichzelf slimmer dan dat hij was.
Terwijl hij weer uit haar zicht was verdwenen keek ze opnieuw naar de vloer. Wat was dit ook een belachelijke situatie. Ze snapte ook niet hoe ze haarzelf hierin had gebracht. Als ze nou had opgelet terwijl ze in alle paniek uit zijn kamer was gevlucht, dan was dit niet gebeurd.
Hij kwam al snel weer terug en volgde zijn bewegingen met haar ogen. Hij kon haar nu ook wel eens flink pijn gaan doen. Dat had ze nog helemaal niet gerealiseerd. Ze wist niet of ze die pijn daar goed kon verdragen, want zoiets als dit was nog nooit gebeurd. Ook vond ze het een beetje vies? Ze was dus heel blij dat ze gisteravond laat nog had gedoucht, zodat het allemaal net iets minder vies was.
"I'm so sorry you have to do this," zei ze daarom ook. Ze wilde het met alle liefde zelf doen, maar dat zou haar hier niet lukken zonder overal bloed achter te laten. Dat durfde ze alleen in de badkamer waar het minder erg was. Toch deed ze daarna wat hij zei, waarna ze haar handen achter haar neer zette om daarop te kunnen leunen. Ze wist niet eens of ze wel wilde zien wat er ging gebeuren.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Dat hij dronken was, was nu inmiddels al wel duidelijk. Dat Adriana dan ook de neiging voelde om dat weer eens te benadrukken, liet hem even rollen met zijn ogen. Het was oud nieuws om te horen hoeveel hij ook alweer op had gisteravond, dat wisten zij beiden wel. Het enige dat hem geïnteresseerd had, was het verhaal dat ze vertelde over hoe het tussen hem en Haley was vergaan vannacht. Hij was in elk geval blij om te horen dat hij boos op haar was geweest, liever dan dat hij haar al weer in een oogopslag vergeven had voor alles alleen al om haar weer in zijn armen te voelen.
Het was wel onverwachts voor hem om te horen dat Adriana haar zover gekregen had om weg te gaan. Zo te horen was er een flinke ruzie geweest waar hij zich nu weinig tot niets meer van herinnerde, zowel een van hem als van Adriana. Hij had op het punt gestaan om door te vragen, maar besloot het toch hierbij te houden. Ze had al genoeg meegekregen voor nu en het laatste waar hij zin in had, was om haar straks alles uit te moeten leggen. Haar enige vraag beantwoordde Cristian dan ook kortaf om niet nog een nieuwe vraag naar zijn hoofd gesmeten te krijgen. Daarbij verdiende ze het wel om te weten met wie ze nou ruzie had gemaakt vannacht, al had hij dit liever niet toe willen geven.
"My ex." Hij keek toe hoe ze haar voeten op de handdoeken neerlegde, zodat hij er eindelijk bij kon om te beginnen. Haar aankijken deed hij niet meer, eenvoudigweg omdat hij het onderwerp ongemakkelijk vond om over te praten en hij alles wilde zien behalve haar blik op dit moment. Hij had het niet graag met andere mensen over persoonlijke dingen.
"It's alright," knikte hij bemoedigend zodra ze haar excuses aanbood. Alles zodat hij maar niet aan Arabella of Haley denken moest. In dit geval bood de klus om haar wonden en de zijne op zijn hand op te knappen, een uitvlucht aan de emoties die hij nog niet voelen wilde. "Okay, this is gonna hurt." Hij beet op zijn lip, nog even afgewacht voordat hij de doek doordrenkt met rum naar haar linkervoet bracht om het stuk glas eruit te halen. Het nam gelukkig niet lang in voor hem dit al was gelukt, maar voor haar betekende dit niet dat de pijn al voorbij zou zijn; hij moest de wond zelf nog schoonmaken met diezelfde alcohol. Stilzwijgend depte hij de wonde schoon.
"It ain't deep, so you're lucky. I think the same goes for your other foot, but we'll see about that in a minute." Hij haalde een van de steriele gaasjes uit de verpakking en plakte deze op de nu schoongemaakte wond, zodat deze afgedekt en wel was en er geen bloed meer uitkwam. De rest van de bloedresten maakte hij schoon met de resten van alcohol op het doek, voor hij deze nogmaals voor de andere helft met de rum nat maakte.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Hij reageerde verbaal eigenlijk niet meer op haar verhaal over Haley en even dacht ze dat ze wat verkeerds had gezegd, maar ze wist dat het niet zo was. Zij had alleen de waarheid verteld en had ook helemaal geen zin om zich daar druk over te moeten maken. Natuurlijk vond ze de hele situatie heel vervelend voor hem, maar zij had niets met hem te maken gehad. Het feit dat zij hem gisteravond al zo had geholpen was iets waar hij al dankbaar voor moest zijn, al wist hij niet eens meer wat er was gebeurd.
Toch werd haar vraag wel beantwoord, al had ze dat ook zelf wel kunnen bedenken. Dat idee had ze ook al bij het meisje dat was langs gekomen gezien de manier waarop zij op Adriana had gereageerd. Het leek wel alsof ze jaloers was, terwijl er precies niets was om jaloers op te zijn. Niet alleen zou Adriana nooit op hem kunnen vallen, maar andersom kon daar ook nooit sprake van zijn. Als zij hem dus terug wilde of wat dan ook, zou zij haar zeker niet tegen houden. Het leek er alleen op alsof hij daar niet op zat te wachten. "Oh, okay." Hij had haar geen verdere uitleg willen geven, zodat zij ook niet door vroeg. Haar beeld was al een stukje completer nu ze haar naam wist en wist wat zij van hem was.
Ze durfde niet eens te kijken naar wat hij ging doen en dus keek ze direct de andere kant op. Toen hij aan gaf dat het pijn ging doen werd ze helemaal zenuwachtig. Het voelde een beetje alsof ze bij de tandarts zat en er van tevoren al bekend was gemaakt dat hij haar flink pijn ging doen. Dat was dus alles behalve prettig. Het enige verschil was dan nog dat ze bij de tandarts wel kon uitspreken dat iets pijn deed en dat ze dat hier niet kon. Of nou ja, het kon wel, maar dat zou hem helemaal niets interesseren. Ze zou zelfs een lullige opmerking naar haar hoofd geslingerd kunnen krijgen.
Hij deed haar inderdaad pijn. En veel! Het zorgde ervoor dat ze haar hele lichaam aanspande en ze er een beetje klamme handjes van kreeg. Bovendien wist ze niet of het feit dat ze zich nu zo aanspande wel mee zou helpen met het verminderen van de pijn of dat het het juist zou verergeren. Toch kon ze er vrij weinig tegen doen, want ze kon moeilijk op deze manier blijven doorlopen.
Toen de pijn verminderde haalde ze diep adem. Blijkbaar was hij aan één kant klaar? Of het ergste was al achter de rug. Ze had nu ook pas door dat ze de hele tijd haar adem inhield, om ook daardoor de pijn proberen te verzachten, al zou dat vast ook niet werken.
"Yeah.." was de enige reactie die ze nu uit kon brengen. Ze wist wel dat haar linkervoet er erger aan toe was dan haar rechter, omdat zij daar in eerste instantie in was gestapt. Die had ook meer pijn gedaan en ook erger gebloed. Ze hoopte dus dat het ergste inderdaad achter de rug was geweest en dat ze hier wat beter op zou reageren.
Terwijl hij haar minder pijn deed dwaalden haar gedachten ook een beetje af naar gisteravond. Dat deed ze deels om zichzelf af te leiden, zodat ze niet bang zou worden om nog een keer pijn gedaan te worden. In ieder geval wist ze dat ze niet nog een dag als gisteren wilde meemaken waarbij hij zichzelf helemaal kapot ging drinken. Misschien moest ze iets voor hem verzinnen om te doen. Misschien kon zij hem daarvan proberen af te leiden. Wist zij veel. Ze wist in ieder geval dat ze niet nog een keer zoiets wilde meemaken. "What are your plans for today?" Als hij al dingen gepland had staan, kon zij natuurlijk niets verzinnen. Wellicht moest hij wel naar familie. Of kwam familie naar hem.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze was aardig stil geworden in de tijd dat hij bezig was geweest met het schoonmaken van haar wond. Hij had wel kunnen merken dat ze in pijn was, dat wat hij ook had zien aankomen. De manier waarop soms haar gezicht vertrok, vertelde genoeg. Haar lichaamspositie was verkrampt, haar lippen op elkaar geperst en haar stem liet ze niet meer horen totdat het voorbij was. Althans, het eerste deel van de klus.
"You survived the first part." Om haar nog wat te bemoedigen, gaf hij haar een wat magere glimlach. De tweede zou in elk geval niet meer pijn moeten doen. Dat of hij had zich er zo flink op verkeken, dat ze toch hechtingen nodig had, maar hij geloofde van niet. De fles met rum leek in zodanig veel stukjes gebroken te zijn op de vloer, dat er niet enorme grote stukken tussen leken zitten maar eerder duizenden kleine. Hij geloofde dan ook niet dat de wond op haar rechtervoet veel groter en dieper zou zijn dan haar linker.
Hierin bleek hij gelijk te hebben, zodra hij voor een tweede keer hetzelfde proces herhaalde. Voorzichtig had hij het glas eruit gehaald en alles met de doek die vochtig was met alcohol schoongemaakt, om het af te sluiten met een steriel gaasje. Het zou nog geen pretje worden voor haar om te lopen, maar op zijn minst zou het op deze manier niet geïnfecteerd raken.
"Here you go." Hij legde de spullen wat aan de kant en haalde de bebloede handdoeken weg, zodat ze weer normaal zitten kon. Het had niet al te lang geduurd, voor zover hij dit mee had gekregen, dus hij hoopte dat ze niet te veel had liggen creperen van de pijn. "All done."
Voor hem was dit alles alleen nog niet afgelopen geweest. Met het werpen van een blik op zijn handpalm werd hem duidelijk dat hem hetzelfde te wachten stond. Hij kon er geen duidelijk stuk glas in zien maar slechts een paar glassplinters die verwijderd moesten worden en wel ook met alcohol. Met lichte tegenzin pakte hij een tweede doek, om deze aan de fles rum te zetten.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
TS naar een week later!
-

Als ze dacht dat de eerste dagen bij Cristian wellicht raar waren, dan klopte daar geen woord van. De afgelopen dagen waren ontzettend snel voorbij gegaan, omdat alle dagen compleet volgepland stonden. Volgepland met allerlei dingen die ze van Luciano, de creepy guy, moest doen met allerlei andere mensen. Dat had er ook voor gezorgd dat zij zo'n beetje iedere avond moest verhuizen en ergens anders moest slapen. Het had er tevens voor gezorgd dat zij nog steeds geen enkele andere naam wist, aangezien ze iedere dag opnieuw kennis met iemand anders moest maken en door de zenuwen het gewoonweg niet kon onthouden.
Die lange week was echter, gelukkig, ten eind gekomen, al wist ze niet of ze wel zo blij was met wat haar nu te doen stond. Ze moest met Cristian op pad en het zou de eerste keer zijn dat hij weer iets zou gaan doen. Ze had hem ook de hele week niet echt gezien, dus had ze geen flauw benul hoe het met hem ging. Nu zij hier samen met hem in de auto zat, durfde ze het hem ook niet te vragen. Ze was bang voor een boze reactie of voor een andere reactie waar ze niet zoveel mee kon en dus hield ze voor lange tijd haar mond terwijl ze naar haar nagels staarde. Vandaag was ze naar een nagelstyliste geweest om deze te laten doen, net zoals ze druk bezig was geweest met de rest van haar uiterlijk. Als zij er niet op en top uit zag, zou ze het te horen krijgen en dat was haar goed duidelijk geworden. Dus had ze belachelijk veel tijd aan haar haren en make-up besteed, maar ze kon zeggen dat zij tevreden was met het resultaat. Als Luciano daar anders over dacht, zou ze hem vertellen dat hij geen smaak had. Grapje, dat durfde ze niet. Dan zou ze zich verontschuldigen. Meer kon ze er niet aan doen.
Met een zuchtje legde zij haar hoofd tegen het hoofdsteuntje achter haar aan, waarna ze toch even omkeek naar Cristian. Ook hij had veel tijd moeten besteden aan zijn uiterlijk, maar ze wist niet of hij dit had gedaan. Hij had weliswaar een smoking aan, maar ze kon aan hem zien dat hij zichzelf de afgelopen week flink had verwaarloosd. Hij zag er immers nog slechter uit dan op de dag dat ze hem voor het laatst had gezien.
Omdat ze ook niet de hele rit niets wilde zeggen, maar ook geen gevoelige onderwerpen wilde aansnijden, besloot ze om maar over vanavond te beginnen. "Nice suit." Ze wist niet waarom ze hem complimenteerde. Het kwam er niet eens oprecht uit. Ze zei het alleen maar omdat ze iets wilde zeggen en daarom moest ze er snel wat achteraan zeggen om het zo een beetje te vermommen. "Do you know everyone there tonight?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was welgeteld een week geleden geweest sinds hij Adriana weer gezien had. De dag dat ze zijn appartement verlaten had, was net zoals alle andere dagen een zwart gat geweest. De tijd was enorm snel voor hem voorbij gevlogen. Wat voelde als slechts 24 uur, bleken toch echt bijna 7 volle dagen geweest die hij gespendeerd had in zijn kamer. Honger had hij niet gehad, net zomin de zucht om dingen te ondernemen of ook maar een voet in zijn woonkamer te zetten als dit niet nodig was. De televisie had hij al die tijd niet aangezet. Hij had er geen behoefte aan gehad om eraan herinnerd te worden dat hij wederom iemand kwijtgeraakt was en wel door een reporter, die slechts alles herhaalde om meer kijkers te krijgen. Er was wel genoeg ingewreven geweest wat er met Arabella gebeurd was. Dat was wel gebleken op de begrafenis, toen alle verhalen zacht in de ronde gingen door het gelispel van nieuwsgierige, onbekende stedelingen. Het was een bijeenkomst geweest van niet alleen zijn familie, maar ook ramptoeristen. Dat was allemaal aan zijn vader te danken; ondanks hun wens om het in besloten kring te berouwen, stond hij erop dat het publiek erbij mocht zijn. Vast om zijn status nog op te krikken voor zover dat nog mogelijk was.
De nasmaak van de sigaret zwierf nog rond in zijn mond. Hij had deze verplicht uit moeten doen zodra ze de auto in stapten, mede door Luciano en het feit dat hij rijden moest. Echter verlangde hij nu al naar een nieuwe. De stilte in de auto maakte hem zenuwachtig en de voorbij flitsende beelden van zijn zusje lieten de paranoia in hem stijgen, alsof hij des te meer op zijn hoede moest zijn nu ze Arabella ook de grond in hadden gewerkt.
Enigszins opgelucht was hij dan ook toen Adriana onverwachts haar stem kenbaar maakte. Voor even bood het een afleiding van zijn martelende gedachtengang, al was het een compliment die hij niet zozeer plaatsen kon. Ze wisten beide dat hij er niet uitzag. "Thanks," murmelde hij naar haar terug. Hij had licht willen glimlachen, maar dit was een mislukte poging die al gauw weer veranderde in zijn wat emotieloze gelaatsexpressie.
Kort keek hij haar aan, de stof van haar jurk in zijn ooghoeken in zich opgenomen. "Nice dress." Hij had haar nog nooit zo opgemaakt gezien. Het was een nieuwe look voor haar om daarnaast ook zo in een lange jurk rond te lopen, maar hij zou liegen als hij zou zeggen dat het haar niet stond. Het leek gemaakt te zijn voor haar figuur.
"I know a lot of them, yes." Hij bracht de auto tot stilstand voor een stoplicht en wachtte even af, tot hij met groen licht uiteindelijk weer verder rijden kon. "It's the same gathering every year. Italians, Russians, Americans, Irish kings, and a lot of people from the government. So it won't be any different this time." Het was enkel afwachten wie er dit jaar weer bij zouden zijn. De partijen waren hoogstwaarschijnlijk hetzelfde, maar elk jaar sneuvelden er wel wat die daardoor een plek overlieten, die gevuld moest worden.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het was ongemakkelijk stil in de auto, wat haar dusdanig onprettig liet voelen dat ze zelfs wenste dat ze weer iedere avond bij een ander mocht gaan slapen. De afgelopen week had ze de meest enge en rare dingen moeten doen, maar zelfs dat voelde nog prettiger dan de stilte in deze auto. Er kwam gewoon niets in haar op wat ze tegen deze jongen kon zeggen. In haar ogen kon ze het alleen maar verpesten door óf teveel medelijden te tonen of door juist totaal geen interesse erin te tonen. Haar voorkeur ging echter uit naar de laatste optie, want empathie tonen was ook iets waar zij nog veel in te leren had.
Ze was dus heel blij dat hij wel op haar reageerde, al deed hij dat in eerste instantie met slechts één woordje. Aan zijn antwoord leek ze al te kunnen horen dat hij haar inderdaad niet geloofde, maar dat was logisch te verklaren, gezien het feit dat zij het ook totaal niet gemeend zei.
Kort daarna complimenteerde hij haar, maar ze wist dit keer niet of hij dat meende of niet. Aan de ene kant zou hij niet snel dingen zeggen die hij niet meende, maar aan de andere kant was hij nu waarschijnlijk ook niet volledig zichzelf. Ze besloot om er in ieder geval niet tegen in te gaan en hem ook te bedanken. "Thanks." Met dat antwoord maakte ze het wellicht alleen ongemakkelijker, aangezien ze letterlijk hetzelfde antwoord als hij gaf, maar ze kon er niet zoveel aan toevoegen. Ze ging niet zijn opmerking in twijfel trekken.
Ze was blij dat ze een wat uitgebreider antwoord kreeg op haar vraag. Hij kende iedereen. Natuurlijk. Dat was iets wat ze ook wel had kunnen verwachten, gezien het feit dat je daar niet zomaar tussen kwam. Normale mensen kwamen daar niet. Het waren altijd dezelfde soort types en waarschijnlijk kende letterlijk iedereen elkaar. Adriana had alleen geen zin om aan iedereen voorgesteld te worden. Alleen al vanwege het feit dat er vast en zeker rare types rondliepen en dat de vrouwen daar zich waarschijnlijk veel beter voelden dan zij. Ze had geen zin in arrogantie en ze had er ook geen zin in om moeite te doen om alle namen te onthouden. Dat was iets wat haar toch nooit zou gaan lukken.
"Italians? Please don't make me talk to them because then I'd have to speak Italian and I haven't really done that in a while sooo I would look very stupid." Haar achternaam zou direct verraden wat haar afkomst was. Haar ouders waren allebei in Italië geboren en thuis spraken zij ook Italiaans, maar Adriana was als jongste van het gezin de enige die nooit zin had om het te oefenen. Zij was als enige in het gezin dan ook degene die niet zo heel erg goed was in haar moedertaal. Verstaan lukte prima, maar terug spreken was toch altijd iets lastiger.
"And what's it gonna be like in there? I have never really been to something like this."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze bedankte hem voor het compliment, eveneens zoals hij dat ook had gedaan net. Het leek erop dat ze niet veel inspiratie had gehad om wat anders te bedenken gezien het gesprek dezelfde kant op ging als net. Niet dat hij het haar kwalijk nemen kon; zij kon immers ook wel voelen dat het wat ongemakkelijk was tussen hen, dat was onvermijdelijk.
Hij liet het dan ook links liggen en besloot er niet op in te gaan, alles latend voor wat het was. Het was de andere vraag die ze stelde, die zijn aandacht uiteindelijk opeiste en maakte dat hij opnieuw opzij keek, ditmaal niet naar haar jurk maar naar haar. Voor even dan.
"Don't worry, I won't talk to those Italians." Hij hief zijn schouders op en keek weer voor zich uit naar de weg. "Never have. I don't really like them, they don't really like me." Het was een situatie van begroeten en nog een fijne avond wensen bij het verlaten van het feest; allen hadden ze nog het fatsoen gehad om te doen alsof er niets aan de hand was, maar beide partijen wisten wel beter dan dat. Ze hadden een wrok tegenover elkaar die nooit, maar dan ook nooit weg zou gaan, hoe vriendelijk ze ook naar elkaar toe leken op dit soort evenementen. Mocht een van hen ook maar wat ongenoegen laten blijken, dan brak de oorlog los, daar waren ze allen van op de hoogte.
Dit feest was dan ook niet anders dan anders. Hij zou een beetje moeten socializen, alles in de gaten moeten houden vanuit de schaduwen en zich tussen de menigte door moeten bewegen zonder aandacht naar zich toe te trekken. Ze waren samen met wat andere hoge bendeleden aanwezig om de Spanjaarden te vertegenwoordigen, maar dat was het ook. Voor vanavond was het het plan om hun rivalen in het oog te houden en potentiële bondgenootschappen te herkennen of onderscheppen. Het was van belang voor zowel Luciano als elke andere van hoge rank. Dit was een van de weinige kansen die ze kregen om hun vijanden met elkaar te zien en op deze wijze hun banden in te kunnen schatten.
"It's somewhat similar to a big gala, only now with rich people and mobsters. It is in a big villa which belongs to the mayor, there will be lots of luxury food and drinks, and important people. We'll drink champagne, talk to some important locals, keep an eye on our enemies while not drawing attention to ourselves. We'll maybe
even dance on some type of boring music if that's needed, to not blow our cover. Who knows."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld