Demish schreef:
Linn.
Ik wist echt niet wat ik moest doen. Misschien dat ik er een nachtje over zou moeten slapen, maar ik kon me niet eens voorstellen dat ik zou kunnen slapen vannacht. Ik voelde mezelf zo dom! Ik had beter moeten weten, maar ik was met open ogen in een domme val getrapt en nu had die vieze gast foto’s van mij! Hij kon er van alles mee doen. Hij had gezegd dat als ik zou stoppen, hij het op internet zou zetten, maar wie zei dat ze al niet op internet stonden? Misschien met een andere naam, of misschien wel op een site waar ik niet eens op wilde kijken, maar het kon zo zijn dat ik er al op stond! Het was al een vies idee wat Holleb met die foto’s deed, laat staan wat anderen er mee deden! Ik snapte gewoon niet hoe ik dit had kunnen doen en ik wist echt niet wat ik er aan moest doen. Ik kon niet stoppen, maar dat wilde ik wel! Ik wilde daar niet nog een keer zitten. Ik had me zo bekeken en kwetsbaar gevoeld en ik had er niks tegen kunnen doen! Het was echt een kut gevoel! Ik keek naar Calum en knikte. Het was inderdaad fijn dat we elkaar nog even hadden kunnen spreken. Al had ik eigenlijk nog liever gehad dat ik dicht tegen hem aan had kunnen kruipen. Aan de andere kant, dan had ik nooit kunnen liegen over wat er net was gebeurd. Nu ging het nog een beetje, maar het was ook niet iets wat ik zomaar via Skype kon vertellen! ‘Ik hoop dat er nog meer jaren bij komen,’ zei ik zachtjes. Daar hoopte ik wel echt op! Ik was dol op Calum en op dit moment kon ik me niet voorstellen hoe mijn leven er zonder Calum uit zou zien, ondanks dat we elkaar al een tijdje niet meer hadden gezien. Zo was het vanaf het begin al tussen ons geweest en ik was het ondertussen al wel gewend. Al bleef het natuurlijk jammer dat ik hem op dit soort momenten niet gewoon kon opbellen om te vragen of hij naar me toe kon komen. ‘Ik houd ook van jou.’ Al vond ik het niks om te horen dat hij me Linnie noemde! Ik wist dat hij het lief bedoelde, zo noemde hij me altijd! Holleb had die naam echter ook gebruik en ik voelde de rillingen over mijn rug op het moment dat ik er aan dacht! ‘Jij ook? En veel succes morgen.’ Ik probeerde te glimlachen en wierp snel een kushandje naar Calum, waarna ik het gesprek weg klikte en mijn laptop uit deed. Net op tijd, want we reden de straat al in! Eenmaal bij de halte stapte ik uit en liep ik naar het huis waar Naylene en ik tot nu toe waren gebleven. Al was het nauwelijks een huis te noemen. Het was echt een heel groot huis! Eenmaal daar opende ik de deur. Ik gooide mijn tas op de grond en trok de deur achter me dicht. Normaal riep ik wel naar Naylene dat ik er was, maar het liefst wilde ik zo snel mogelijk naar boven om me te verstoppen onder de dekens. Ik moest echter wel wat eten. Daarnaast stond er een prachtige bos bloemen op het kastje in de gang! Naylene kocht meestal niet echt bloemen, maar misschien had ze er vandaag zin in gehad. Ik liep er naar toe en bekeek de bos. Hij was echt heel erg moe. Ik zag een kaartje tussen de roze bladeren en haalde hem er zo voorzichtig mogelijk tussen uit. Ik zag de naam van Calum staan, maar ik kon nog niet eens door de eerste zin komen zonder dat ik tranen in mijn ogen kreeg. Hij was zo lief! Dat terwijl ik niet had verwacht dat hij iets zou sturen. Het waren maar een paar bloemen, maar het feit dat hij de tijd had genomen om me een bos te sturen was zo lief! Dat terwijl ik net tegen hem had gelogen!
Linn.
Ik wist echt niet wat ik moest doen. Misschien dat ik er een nachtje over zou moeten slapen, maar ik kon me niet eens voorstellen dat ik zou kunnen slapen vannacht. Ik voelde mezelf zo dom! Ik had beter moeten weten, maar ik was met open ogen in een domme val getrapt en nu had die vieze gast foto’s van mij! Hij kon er van alles mee doen. Hij had gezegd dat als ik zou stoppen, hij het op internet zou zetten, maar wie zei dat ze al niet op internet stonden? Misschien met een andere naam, of misschien wel op een site waar ik niet eens op wilde kijken, maar het kon zo zijn dat ik er al op stond! Het was al een vies idee wat Holleb met die foto’s deed, laat staan wat anderen er mee deden! Ik snapte gewoon niet hoe ik dit had kunnen doen en ik wist echt niet wat ik er aan moest doen. Ik kon niet stoppen, maar dat wilde ik wel! Ik wilde daar niet nog een keer zitten. Ik had me zo bekeken en kwetsbaar gevoeld en ik had er niks tegen kunnen doen! Het was echt een kut gevoel! Ik keek naar Calum en knikte. Het was inderdaad fijn dat we elkaar nog even hadden kunnen spreken. Al had ik eigenlijk nog liever gehad dat ik dicht tegen hem aan had kunnen kruipen. Aan de andere kant, dan had ik nooit kunnen liegen over wat er net was gebeurd. Nu ging het nog een beetje, maar het was ook niet iets wat ik zomaar via Skype kon vertellen! ‘Ik hoop dat er nog meer jaren bij komen,’ zei ik zachtjes. Daar hoopte ik wel echt op! Ik was dol op Calum en op dit moment kon ik me niet voorstellen hoe mijn leven er zonder Calum uit zou zien, ondanks dat we elkaar al een tijdje niet meer hadden gezien. Zo was het vanaf het begin al tussen ons geweest en ik was het ondertussen al wel gewend. Al bleef het natuurlijk jammer dat ik hem op dit soort momenten niet gewoon kon opbellen om te vragen of hij naar me toe kon komen. ‘Ik houd ook van jou.’ Al vond ik het niks om te horen dat hij me Linnie noemde! Ik wist dat hij het lief bedoelde, zo noemde hij me altijd! Holleb had die naam echter ook gebruik en ik voelde de rillingen over mijn rug op het moment dat ik er aan dacht! ‘Jij ook? En veel succes morgen.’ Ik probeerde te glimlachen en wierp snel een kushandje naar Calum, waarna ik het gesprek weg klikte en mijn laptop uit deed. Net op tijd, want we reden de straat al in! Eenmaal bij de halte stapte ik uit en liep ik naar het huis waar Naylene en ik tot nu toe waren gebleven. Al was het nauwelijks een huis te noemen. Het was echt een heel groot huis! Eenmaal daar opende ik de deur. Ik gooide mijn tas op de grond en trok de deur achter me dicht. Normaal riep ik wel naar Naylene dat ik er was, maar het liefst wilde ik zo snel mogelijk naar boven om me te verstoppen onder de dekens. Ik moest echter wel wat eten. Daarnaast stond er een prachtige bos bloemen op het kastje in de gang! Naylene kocht meestal niet echt bloemen, maar misschien had ze er vandaag zin in gehad. Ik liep er naar toe en bekeek de bos. Hij was echt heel erg moe. Ik zag een kaartje tussen de roze bladeren en haalde hem er zo voorzichtig mogelijk tussen uit. Ik zag de naam van Calum staan, maar ik kon nog niet eens door de eerste zin komen zonder dat ik tranen in mijn ogen kreeg. Hij was zo lief! Dat terwijl ik niet had verwacht dat hij iets zou sturen. Het waren maar een paar bloemen, maar het feit dat hij de tijd had genomen om me een bos te sturen was zo lief! Dat terwijl ik net tegen hem had gelogen!