Elysium schreef:
Calum.
Ik vond het echt niet dom! We hadden het allemaal heel erg normaal gevonden toen Linn het nieuws hadden verteld! Iedereen was blij voor haar geweest, omdat ze dit echt graag was gewild. Volgens mij had die viezerik dat ook wel gezien! Daarom had hij voor Linn gekozen. Toch vond ik het echt niet dom! Helemaal niet zelf en ik vond het vreselijk dat ze dat nu zelf wel dacht. Door die gast voelde ze zich alleen maar slecht over zichzelf. Dat had ze gedaan toen ze voor die camera had moeten zitten, maar nu was het toch iets heel anders! Ze kon zich niet schuldig voelen over die maanden! Dat was niet haar schuld! Ik gaf Linn voorzichtig een kus op haar haren. "We weten nog niets van wat er gaat gebeuren. Misschien zijn we op tijd." Zei ik zachtjes. Ik hoopte erg op en dat was het enige wat we op het moment hadden, hoop dat het allemaal goed zou komen. Die foto’s mochten niet ergens op internet komen! Niemand zou ze mogen zien! Linn had zich er echt niet bij op haar gemak gevoeld en ik snapte dat ze er echt bang voor was dat het wel op internet zou komen. De kans was ergens ook best wel groot! Maar als we ons daar nu al zorgen over zouden gaan maken, dan konden we haast niets doen? Al was het misschien dan wel weer een soort van bewijs? Al was het natuurlijk beter dat het gewoon achter bleef! "Wat als we zo naar de politie gaan?" stelde ik voorzichtig voor. "Dan is er nog een kans dat we dit allemaal tegen kunnen houden." Heel groot was het niet meer en het werd steeds kleiner als we langer zouden wachten. Op een gegeven moment zou hij het ook echt wel op internet zetten. Ik geloofde dat dreigement ook echt wel? Die gast was sowieso veel te gestoord, dus dat kon er ook nog wel bij? Ik keek naar onze handen glimlachte, dit was een rot situatie, maar ik was echt blij dat ik er nu over wist. "We komen hier samen doorheen." Zei ik zachtjes. Ik wist niet wat er ging gebeuren, het kon echt van alles zijn! Misschien was dit nog lang niet klaar, maar we zouden er wel doorheen komen. Als de foto’s uit zouden komen, dan zou ik er voor Linn zijn en we konden altijd samen mensen proberen uit te leggen wat er nou precies was gebeurd. Als Linn dat in ieder geval wilde. Ik schrok een beetje van heel wat gebonk op de deur. Ik stond op van het bed, waar ik de doek met het ijs op legde. Ik liep naar de deur, maar net toen ik het open deed, kwamen Michael en Luke al samen naar binnen gestrompeld, die duidelijk heel erg nodig naar binnen moesten. Ze hadden net al wel gehoord dat er iets met Linn aan de hand was geweest. Ashton had eventjes met hen gebeld, dus natuurlijk was het overgekomen dat er iets was! Die twee stormden ook al op Linn af. Luke had een beker van Starbucks in zijn handen. "Linnie!" Ik glimlachte, ik vond het toch wel fijn dat iedereen er voor Linn was. Ondanks dat Michael en Luke waarschijnlijk niet eens wisten wat er precies aan de hand was. Het was ook niet echt iets wat je eventjes maar kon vertellen. Het was iets heel erg groots! Al verdienden ze het wel om te weten. Linn kon het heel erg goed met ze vinden! "We hoorden dat er iets was. Dus we hebben koffie gehaald om het iets beter te maken." Zei Michael, wat voor Luke de beker aan Linn gaf. Ik deed de deur dicht en liep weer terug naar het bed, waar ik de handdoek pakte en die maar naar de badkamer bracht, want het zou anders zo gaan smelten, waardoor het hele bed nat zou worden. Dat was nou niet echt fijn als we daar vannacht nog in moesten slapen!
Calum.
Ik vond het echt niet dom! We hadden het allemaal heel erg normaal gevonden toen Linn het nieuws hadden verteld! Iedereen was blij voor haar geweest, omdat ze dit echt graag was gewild. Volgens mij had die viezerik dat ook wel gezien! Daarom had hij voor Linn gekozen. Toch vond ik het echt niet dom! Helemaal niet zelf en ik vond het vreselijk dat ze dat nu zelf wel dacht. Door die gast voelde ze zich alleen maar slecht over zichzelf. Dat had ze gedaan toen ze voor die camera had moeten zitten, maar nu was het toch iets heel anders! Ze kon zich niet schuldig voelen over die maanden! Dat was niet haar schuld! Ik gaf Linn voorzichtig een kus op haar haren. "We weten nog niets van wat er gaat gebeuren. Misschien zijn we op tijd." Zei ik zachtjes. Ik hoopte erg op en dat was het enige wat we op het moment hadden, hoop dat het allemaal goed zou komen. Die foto’s mochten niet ergens op internet komen! Niemand zou ze mogen zien! Linn had zich er echt niet bij op haar gemak gevoeld en ik snapte dat ze er echt bang voor was dat het wel op internet zou komen. De kans was ergens ook best wel groot! Maar als we ons daar nu al zorgen over zouden gaan maken, dan konden we haast niets doen? Al was het misschien dan wel weer een soort van bewijs? Al was het natuurlijk beter dat het gewoon achter bleef! "Wat als we zo naar de politie gaan?" stelde ik voorzichtig voor. "Dan is er nog een kans dat we dit allemaal tegen kunnen houden." Heel groot was het niet meer en het werd steeds kleiner als we langer zouden wachten. Op een gegeven moment zou hij het ook echt wel op internet zetten. Ik geloofde dat dreigement ook echt wel? Die gast was sowieso veel te gestoord, dus dat kon er ook nog wel bij? Ik keek naar onze handen glimlachte, dit was een rot situatie, maar ik was echt blij dat ik er nu over wist. "We komen hier samen doorheen." Zei ik zachtjes. Ik wist niet wat er ging gebeuren, het kon echt van alles zijn! Misschien was dit nog lang niet klaar, maar we zouden er wel doorheen komen. Als de foto’s uit zouden komen, dan zou ik er voor Linn zijn en we konden altijd samen mensen proberen uit te leggen wat er nou precies was gebeurd. Als Linn dat in ieder geval wilde. Ik schrok een beetje van heel wat gebonk op de deur. Ik stond op van het bed, waar ik de doek met het ijs op legde. Ik liep naar de deur, maar net toen ik het open deed, kwamen Michael en Luke al samen naar binnen gestrompeld, die duidelijk heel erg nodig naar binnen moesten. Ze hadden net al wel gehoord dat er iets met Linn aan de hand was geweest. Ashton had eventjes met hen gebeld, dus natuurlijk was het overgekomen dat er iets was! Die twee stormden ook al op Linn af. Luke had een beker van Starbucks in zijn handen. "Linnie!" Ik glimlachte, ik vond het toch wel fijn dat iedereen er voor Linn was. Ondanks dat Michael en Luke waarschijnlijk niet eens wisten wat er precies aan de hand was. Het was ook niet echt iets wat je eventjes maar kon vertellen. Het was iets heel erg groots! Al verdienden ze het wel om te weten. Linn kon het heel erg goed met ze vinden! "We hoorden dat er iets was. Dus we hebben koffie gehaald om het iets beter te maken." Zei Michael, wat voor Luke de beker aan Linn gaf. Ik deed de deur dicht en liep weer terug naar het bed, waar ik de handdoek pakte en die maar naar de badkamer bracht, want het zou anders zo gaan smelten, waardoor het hele bed nat zou worden. Dat was nou niet echt fijn als we daar vannacht nog in moesten slapen!