Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO•I saw your eyes and I saw eyes

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Calum.
Gelukkig was het niet zo heel erg lang. We hadden de komende tijd niet meer zo heel erg veel dingen, dus ik zou binnen een paar weken weer bij Linn zijn. Ik was al lang bij blij dat dit niet was gebeurd midden in een tour. Ik wilde er echt zoveel mogelijk voor haar zijn? Iets wat ze wel echt nodig had op dit moment. Natuurlijk had ze wel vrienden thuis, maar Naylene zou hier ook nog achterblijven, terwijl die twee toch wel echt samen mee hadden gemaakt. Ik was echt blij dat Naylene er was geweest en haar had geholpen? Daarbij was het toch wel door haar dat ik het had geweten. Ondanks dat ik daar echt wel even boos om was geweest, ze had het ergens ook wel eerder kunnen vertellen. Het was nu wel achter ons en ik had ook wel even mijn excuses aangeboden, ook tegen Ashton. Het was niet heel erg netjes dat ik meteen tegen hen was beginnen te schreeuwen, we hadden er echt helemaal niets aan gehad. Ik was ook helemaal niet boos op hen geweest! Wel op die gast en dat had ik ook wel laten merken. Ergens kon ik het nog steeds niet geloven, er moest ook echt heel erg veel voor gebeuren om me echt woedend te hebben, maar dat gebeurde echt wel als iemand aan Linn zat! Iets wat gewoon echt niet hoorde! Op internet waren er vast ook nare verhalen en die wilde ik helemaal niet lezen. Ik kon moeilijk ook een paar weken van alle social media afblijven, hoe graag ik dat ook wilde. Daar zou ik alleen maar meer vragen over krijgen als we een interview hadden. De jongens hadden het van de week op moeten lossen, maar ik zat er echt niet op te wachten dat ik zelf die vragen straks kreeg. Dat was gewoon heel erg vervelend namelijk! Ik zag dat Brent mijn kant op kwam lopen. Ik had ze echt even met z’n drieën willen laten en ik wist dat ze vanzelf wel naar me toe waren gekomen. Al had ik niet echt verwacht om meteen een paar armen om me heen te krijgen. Toch liet ik me maar gewoon in de armen van Brent trekken. Brent en Byron waren echt aardige mannen. Ondanks dat ik Byron in het begin niet heel erg had gemogen, of nou hij had mij niet gemogen! Brent was altijd al wel wat makkelijker geweest. "Bedankt." Hoorde ik Brent zeggen. Ik wist niet precies waarvoor, maar het maakte ook niets uit. Ik had alles graag gedaan. Het was vanzelfsprekend dat ik Linn uit die vreselijke positie had gehaald en haar zoveel mogelijk had geprobeerd te helpen. "Ik vind het echt fijn dat jullie hier zijn. Linn heeft jullie echt nodig en ik wilde haar echt niet alleen dat hele stuk laten vliegen." Dat had ik echt niet gewild! Linn had zo snel mogelijk naar huis gemoeten, maar niet in haar eentje! Nu duurde het misschien wat langer, maar dat maakte niet zo heel erg veel uit. Ze had nu wel zoveel mogelijk mensen om haar heen die er voor zorgden dat ze zich wat beter voelde. Daar hoopte ik in ieder geval op. Ik zag Brent knikken "Ik ben blij dat we deze kant op konden komen." Volgens mij hadden ze wel wat moeten regelen voor de bed and breakfast. Volgens mij was het altijd best wel druk? Maar er was vast familie geweest die daar wel mee had willen helpen? Ze hadden een gezellige familie, die ook echt heel erg veel om elkaar gaf! Brent liet me naar even weer los. Ik keek naar Byron en Linn die nog bij elkaar stonden. "Hebben jullie nog tijd en zin om wat te drinken voordat Naylene jullie op komt halen?" Misschien was het wel even fijn om rustig te kunnen zitten en volgens mij zou het nog even duren voordat Naylene er zou zijn? Linn en ik waren met een taxi deze kant opgekomen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn.
Eigenlijk had ik heel erg veel gehad aan iedereen. Calum verdiende wel echt het meeste waardering voor alles wat hij had gedaan, maar ik vond ook dat ik de rest niet mocht vergeten? Naylene had namelijk al de hele tijd voor me gezorgd, ondanks dat ze niet heel erg veel voor me had kunnen doen. Ze was wel degene geweest die me weg had gebracht, of op had gehaald. Degene die bij me in bed was komen liggen op de avonden dat ik het echt niet had getrokken en ze was zelfs degene die het aan Calum had verteld. Iets wat achteraf echt heel erg goed van haar was geweest. Daarnaast waren de andere jongens ook echt heel erg lief geweest. Michael en Luke hadden van Ashton gehoord wat er was gebeurd en ze hadden me meteen gebeld toen ze daar tijd voor hadden gehad. Daarnaast hadden ze me allemaal beloofd dat ze er voor zouden zorgen dat niemand te weten zou komen wat er precies was gebeurd. Iets wat tot nu toe heel erg goed ging. Ik wist niet of het ooit uit zou komen. Misschien dat ik het ooit zelf zou vertellen, maar nu nog niet. Voor nu zou ik gewoon naar huis gaan en me focussen op mijzelf en hoe ik in deze wereld wilde staan, in plaats van de wereld om me heen. Ik keek naar Calum en Brent, wie elkaar toch even goed vasthielden. Ik vond het heel erg fijn om zoiets te zien, aangezien ze Calum niet altijd even aardig hadden gevonden. Iets wat ze nu eigenlijk niet meer konden denken. We hadden al meer dan een jaar een relatie en hij had zoiets niet gedaan als hij niet om me had gegeven. Al voelde dit ergens ook wel als een soort obstakel in onze relatie, maar tegelijkertijd ook weer niet omdat hij er zo goed mee om was gegaan. Het voelde een beetje vreemd. Ik had er niet echt een andere benaming voor. Ik haalde mijn mobiel uit mijn tas en keek naar de tijd, waarna ik knikte. ‘Naylene komt pas over een uurtje, dus we kunnen nog wel ergens gaan zitten.’ Naylene moest werken, dus ze had ons niet kunnen brengen, maar ze kon mij en mijn vaders wel ophalen. Iets wat heel erg lief was, aangezien het vliegveld niet echt in de richting zat van de stad of de Hamptons. Samen met mijn vaders en Calum liepen we naar een klein cafeetje. Alles was al veel duurder op het vliegveld, dus als we nu naar Starbucks of wat dan ook zouden gaan, zou het nog veel duurder zijn. Daarnaast was even rustig zitten wel nodig en dat zouden we toch niet kunnen doen als we ergens zouden zitten waar het heel druk zou zijn. Calum was nu al veel te vroeg op het vliegveld, maar fans waren vaak ook behoorlijk vroeg te vinden. Dus wie weet dat we ze nog tegen zouden komen. ‘Zoeken jullie maar een plekje, wat willen jullie hebben?’ vroeg Brent. Ik keek even opzij naar Calum en vervolgens weer naar Brent. ‘Cal wil denk ik gewoon een zwarte koffie en ik wil denk ik een groene thee.’ Nadat ook Bryn had verteld wat hij wilde, al wist Brent dat echt wel, zochten we met z’n drietjes een plekje. Ik ging naast Calum zitten en nam zijn hand vast onder de tafel. Ik ging hem wel heel erg missen? Hij was de laatste tijd zoveel bij me geweest dat het raar zou zijn om zonder hem verder te gaan. Al was het vooral de manier waarop hij er voor me was geweest, wat ervoor zorgde dat ik hem zou missen. We zouden kunnen bellen en ik wist ook wel zeker dat Calum me vaak genoeg zou vragen hoe het met me ging, maar het was anders als je niet bij elkaar was. Ik wist ook niet precies wanneer ik hem weer zou zien. Volgens mij zou dat nog een hele tijd duren en dat was geen fijn vooruitzicht, maar het was nou eenmaal hoe ons leven samen er uit zag.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Calum.
In dit soort situaties wist je toch wel wat je aan iedereen had. Ik vond het echt fijn dat iedereen Linn zo goed had geholpen. Ze hadden het allemaal vreselijk gevonden dat we Linn op deze manier achter moesten laten. Zo voelde het namelijk wel echt een beetje? We hadden het er ook wel over gehad of ze met ons mee kon, maar dat was op het moment niet wat Linn nodig had. Ze moest op een plaats zijn waar ze zich fijn voelde en niet iets waar het telkens veranderde. Daarbij zouden daar zoveel vragen naar haar hoofd worden geslingerd. Soms wilde ik dat het niet zo was, dat niet alles wat we deden maar breed uit werd gemeten in de media. Zeker niet als het hier om ging! Linn was al bekend geweest voordat we haar hadden ontmoet, maar door onze relatie was het toch nog wel behoorlijk omhoog geschoten. Dat maakt dit alleen maar erger? Iedereen wilde weten wat er aan de hand was en dat was niet iets wat ze hoorden te weten! Dit was iets wat Linn mee had gemaakt en mensen moesten accepteren dat Linn het op haar eigen manier wilde doen. Misschien dat ze ooit vertelde wat er was gebeurd, maar dat was nog niet nu. Het was op haar eigen uitgekozen moment. Wanneer ik er ook echt wel voor haar zou zijn. Dat probeerde nu ook en ik zou het proberen als we aan de andere kant van de wereld zaten? Ik zou haar zoveel mogelijk bellen om te weten of het goed ging, als ze daar behoefte aan had in ieder geval. Ik kon me ook voorstellen dat ze er niet op zat te wachten om iedere keer maar weer te moeten vertellen hoe ze zich ergens bij voelde. We hadden de afgelopen dagen het ook op de manier van Linn gedaan. Als ze had willen praten, hadden we gepraat. Als ze dat niet hadden gewild, waren we stil geweest of hadden we het ergens anders over gehad? Ik knikte toen Linn zei dat ik wel een zwarte koffie wilde. Dat was prima. Het was wel fijn dat we hier nog eventjes konden zitten. Het duurde ook wel even voordat we weg zouden gaan, maar ik zou niet meer terug gaan. De rest zou hier niet veel later zouden moeten komen, nadat Naylene Linn en haar vaders op had gehaald. Het was nog wel eventjes een dingetje geweest om hier met z’n tweeën te kunnen komen. Ze hadden er echt op gestaan dat we iemand mee zouden nemen, die mensen bij ons uit de buurt zouden kunnen halen. Iets wat ik zelf niet had gewild en Linn al helemaal niet. Daarbij was de kans groot dat niemand hier over wist? Al leken er altijd meiden te staan op de dagen dat we aan het reizen waren. Op het moment was het gewoon niet heel erg fijn omdat er dan vragen bij kwamen en foto’s waren op het moment ook nog wel een dingetje. Ik kreeg een beetje spijt van de keuze toen ik een paar meisjes op ons af zag komen lopen. Het was gewoon heel erg makkelijk te zien als iemand je herkende? En ze hadden vaak ook een bepaalde blik in hun ogen, een soort van een vastberadenheid? De meisjes waren al bijna bij ons tafeltje, waardoor ik toch even opstond. Ik wist niet of Linn hier wel zin in had, maar op het moment wilde ik haar toch wel een klein beetje beschermen? Dus ik vond het beter om dit niet te doen? Ik liep daarom ook naar de meisje. "Hee Cal!" Ik glimlachte een beetje terwijl ik de meiden maar begroeten, die wel druk waren met naar Linn kijken, één van de meisjes probeerde om al langs me te komen. "Sorry, maar Linn en ik hebben beiden niet heel erg veel zin in foto’s." Het was rot om te zeggen, maar ik zat nu zelf ook niet echt op foto’s te wachten. Vaak wilden ze ook echt wel met Linn op de foto? "Ooh nee dat geeft niet! We zijn hier alleen maar gekomen omdat we hoopten dat Linn er was. We willen haar iets geven." Zei het derde meisje, dat al een paar dingen uit haar tas begon te vissen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn.
Ik wist niet eens wat ik thuis precies zou gaan doen. Ik wist wel wat ik wilde, maar niet hoe ik dat zou kunnen bereiken en misschien was dat het juist ook wel. De laatste maanden hadden zo volgestouwd gezeten met afspraken, werk en allerlei andere dingen dat ik nauwelijks tijd had voor mezelf. Misschien was het wel eens goed om geen rekening te houden met de tijd en alles even te laten gebeuren. Ik wist ook niet of Brent en Byron verwachtten dat ik een plan had. Misschien wel. Misschien wilden ze me ook gewoon de tijd geven. Ik wilde best meehelpen met het Bed and Breakfast? Dat werd meestal een stuk drukker in november, al helemaal in december. De enige momenten waarop we dicht waren, was met kerst. Dat was gewoon iets wat je samen met je familie hoorde te vieren? Dan wilde je niet extra vroeg opstaan omdat er mensen in je huis woonden die een ontbijtje verwachtten. Daarnaast wilde ik eigenlijk ook gewoon genieten van de tijd die ik met mijn vaders zou hebben, want ik had ze voor een hele lange tijd niet meer gezien. Ik streek zachtjes met mijn duim over de hand van Calum, wie plotseling opstond. Ik keek hem verbaasd na, maar zag al snel waar hij naar toe was gelopen. Een klein groepje van meisjes. Eigenlijk had iedereen wel gewild dat er iemand met mij en Calum mee zou gaan, maar dat had ik zelf echt niet gewild? Voor mijn gevoel trok je dan alleen nog maar meer de aandacht. Ik had ook gehoopt dat niet heel erg veel mensen zouden weten dat we hier waren, maar ergens was het wel logisch dat een paar meisjes ons hadden gespot. Ze zouden hier waarschijnlijk de hele dag rondlopen, omdat de jongens ook zouden moeten vliegen. Ik keek naar het groepje meisjes, die best rustig bleven staan. Zelfs toen Calum vertelde dat hij liever geen foto’s wilde maken en ik ook niet. Ze leken het niet eens erg te vinden! Ik wist niet of ik het goed had gehoord, maar volgens mij kwamen ze voor mij? Ik keek naar de bar, waar Brent en Byron nog steeds stonden, en stond vervolgens op. Er was toch genoeg plek, dus heel erg veel maakte het niet uit. Ik liep naar het groepje toe en sloeg één van mijn armen om Calum. Het was lief dat hij er meteen naar toe was gegaan om te zeggen dat er geen foto’s zouden worden gemaakt. Alsof hij me een beetje wilde beschermen. ‘Linn! Gaat alles wel goed met je?’ vroeg één van de meisjes, waarop ik maar knikte. Het ging al stukken beter dan een paar dagen geleden, maar ik kon moeilijk zeggen dat ik me nog steeds slecht voelde. Dan zouden ze waarschijnlijk willen weten wat er aan de hand was. ‘We hebben wat spulletjes voor je uitgezocht. We vonden het zo naar om je zo in het nieuws en alles te zien en we hoopten dat je vandaag hier zou zijn, zodat we het aan je konden geven,’ zei één van de andere meisjes, die van alles uit haar tas had gehaald. Ze hadden spullen voor mij gekocht! Dat was echt heel erg lief! Zeker omdat ze er helemaal niet zeker van hadden kunnen zijn dat ik hier zou zijn. Ik had ook kunnen besluiten om afscheid te nemen van Calum bij ons thuis, in plaats van hier. ‘Dat is heel erg lief van jullie,’ zei ik zachtjes. Ik had het gewoon niet verwacht! ‘Hier, we hopen dat dit het al iets beter maakt.’ Het meisje gaf me vervolgens een klein, roze beertje, een tasje met het logo van Lush er op en nog een ander tasje waar allerlei kleine dingetjes in zaten. ‘Ik vind het heel erg lief dat jullie hier naartoe zijn gekomen. Dankjulliewel.’ Ik gaf alle meisjes een knuffel, zodat ik ze toch een beetje kon bedanken. ‘We zouden het alleen beide heel erg fijn vinden als jullie nog niet zouden vertellen dat we hier zijn.’ Vooral Calum! Want hij zou zich hier nog een paar uur moeten vermaken. Ik zou straks weer weg gaan.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Calum.
Soms leek het echt alsof er meisjes stonden op elk punt van het vliegveld. Zeker als ze een beetje door hadden welke dag we weg zouden gaan. Maar het was ook wel eens gebeurd dat ze er hadden gestaan, terwijl ze dat niet eens echt door hadden kunnen hebben. Ik vond het nog steeds heel erg vreemd om mee te maken. Soms had ik er ook totaal geen zin in? Zeker niet als ik er al een lange vlucht op had zitten, uren niet had geslapen en dan ook nog eens last had van mijn hele lichaam. Dan was het echt moeilijk om nog vrolijk op foto’s te staan? Soms had ik toch het idee dat ze liever met de rest op de foto wilden dan met mij. Iets wat ik ergens nog niet eens heel erg vond, zeker niet op dat soort momenten. Linn hield van foto’s en normaal gesproken was ze opgestaan en vast naar de meisjes gelopen om met ze op de foto te gaan. Sowieso als ze dat hadden gevraagd. Iedereen wilde ook wel op de foto met haar. Iets wat ik snapte? Ik zou ook liever met haar op de foto gaan, ze stond er altijd heel erg leuk op! Het was echt niet zo dat ze maar knap was van één kant. Dat had je namelijk ook bij mensen, die wisten precies hoe ze een foto moesten maken om er mooi op te staan? Linn had ook echt wel verstand van hoe ze foto’s moest maken en hoe ze er dan op kwam, maar ze stond er wel telkens anders op! Ik vond het altijd leuk om foto’s van haar te zien. Al zou dat de komende tijd misschien wel minder worden. In ieder geval op instagram. Ik wist zeker dat ze nog wel foto’s naar me zou sturen. Een klein iets als een foto kon toch wel een hele dag ineens veranderen? Beter maken! Ik vond het heel erg lief dat deze meisjes echt precies leken te snappen dat Linn niet op de foto wilden. Er waren ook meiden geweest die dat echt niet leuk vonden. Soms konden we ook niet stoppen voor een foto, maar er waren ook gewoon momenten waarop het niet goed uit kwam. Als een foto dan op internet kwam, kon het zo maar zo zijn dat het binnen tien minuten vol stond met heel wat meer meiden die ook op de foto wilden of even wilden praten. Natuurlijk wilde ik dat op sommige momenten ook echt wel doen! Dat kon heel erg leuk zijn, maar daar had ik ook niet iedere dag zin in? Dan konden ze echt boos worden? Iets wat ik echt raar vond? Maar er was weinig over te zeggen. Deze meisjes waren oprecht heel erg lief? Ze hadden gezien dat Linn zich niet lekker had gevoeld en ze hadden allemaal leuke dingen voor haar gekocht. In ieder geval dingen die zij echt leuk vond! Ze leken ook niets meer te willen dan dat? "Dankjewel." Zei ik tegen de meisjes, die het ook prima leken te vinden dat ze niets zouden vertellen. Anders zou het echt een chaos worden. Ik had gedacht dat ik hier niemand mee naar toe had hoeven nemen. Maar als ik straks omringt werd door heen wat meiden, dan zou ik echt nog genoeg krijgen. "Misschien dat ik jullie straks nog wel eventjes zie?" Ik wilde straks best wel eventjes met ze op de foto, ze waren echt lief tegen Linn ze leken echt alles goed te vinden. "Doe maar rustig aan! Geniet van de tijd die jullie nog samen hebben." Deze meiden waren echt heel erg lief! "En we hopen dat je je snel beter voelt Linn." Zei de andere nog tegen Linn. Er waren vast meiden op het internet die echt de meest vreselijke dingen schreven over waarom Linn in een badjas over straat had gelopen of waarom we bij de politie waren geweest. Maar dit was precies het tegenover gestelde! Wat toch echt heel erg lief was. Ik pakte de hand van Linn vast en liep met haar terug naar het tafeltje, dat nog steeds vrij was. Brent en Byron kwamen ondertussen ook onze kant oplopen met koffie, maar ze hadden er duidelijk ook wat lekkers bij gehaald.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn.
Ik vond het echt heel erg lief dat deze meisjes aan me hadden gedacht? Ik kende ze niet eens en toch hadden ze speciaal voor mij wat gekocht, omdat ze hadden gezien dat ik totaal niet lekker in mijn vel had gezeten. Misschien dat dat ook niet zo heel erg moeilijk was om te zien, maar dan nog. Ze hadden het voor mij gedaan en er waren niet heel erg veel mensen die zo dachten? Natuurlijk kregen de jongens ook vaak genoeg brieven en tekeningen, of andere dingen, maar ik had nooit echt wat gekregen? In ieder geval geen cadeautjes! Het was echt lief dat ze zoiets hadden gedaan en ze leken er ook geen problemen mee te hebben dat ik had gevraagd om stil te houden dat ik hier was. Een groepje van drie of vier meisjes was wel te doen, maar als er opeens een stuk of vijftien om ons heen zouden staan, dan zou dat een stuk minder leuk worden. Al wist ik wel zeker dat er meer dan vijftien meisjes rondliepen hier. Volgens mij konden het er echt honderden worden. Zeker in zo’n grote stad als New York. Ik kneep zacht in de hand van Calum en keek de meisjes na. ‘Dat waren echt hele lieve meiden,’ zei ik zachtjes, terwijl ik naar de spullen keek die ik had gekregen. Ze hadden geld aan me uitgegeven! Iets wat echt niet had gehoeven, maar ik had het ook moeilijk niet aan kunnen nemen? Daarnaast was het heel erg lief van ze. Er waren altijd wel fans die iets slechts zouden vinden over mij, of mijn relatie met Calum, maar er waren er veel meer die ons heel leuk vonden samen. Al wist ik zeker dat ik de discussie van de dag zou zijn op Twitter en ieder ander sociaal platform. Ik volgde Calum terug naar ons tafeltje en ging zitten. Brent en Byron hadden al koffie gehaald en ze hadden het niet alleen bij koffie gelaten, al wist ik niet of ik echt trek had in iets of niet. Zo had ik me de laatste dagen sowieso wel gevoeld. Ik had heus wel gegeten, maar het smaakte niet echt ergens naar en het was ook niet zo dat ik er echt zin in had. ‘Wie waren dat?’ vroeg Brent nieuwsgierig. ‘Een paar fans. Ze hebben wat dingen voor me gekocht en ze hopen dat het snel beter met me gaat,’ legde ik uit. Ik bleef het echt heel erg lief vinden! Het had ook heel anders kunnen gaan. Ze hadden ook kunnen vragen wat er was gebeurd en waarom ik in godsnaam in een badjas rond had gelopen, terwijl mijn make-up uitgelopen was geweest en Naylene, Ashton en Calum me hadden proberen te beschermen. ‘Dat is echt heel erg aardig van ze, dat ze helemaal hier naartoe komen om dat te zeggen,’ zei Byron en hij schoof mijn thee iets naar me toe. Ik knikte beamend en pakte het glas met thee. Ik roerde er iets doorheen en keek vervolgens opzij naar Calum. ‘Ik denk dat ik echt even een tijdje ga stoppen met social media en YouTube.’ We hadden het er over gehad en ik had hem verteld dat ik er over na zou denken, maar niet dat ik het ook echt zou doen. ‘Dit was heel lief en misschien zijn er nog wel meer van dat soort lieve berichtjes, maar er zijn ongetwijfeld ook heel veel nare berichten en die hoef ik voor even niet te zien.’ Ik hoefde gewoon niet te weten wat iedereen nu van me dacht. Ergens was dat ook helemaal niet belangrijk? Ik had de mensen die om me gaven nu letterlijk om me heen zitten en hun mening was vele malen belangrijker dan die van een paar mensen die ik niet eens kende. Daarnaast kon ik mezelf er ook echt niet toe zetten om een filmpje te maken met een nieuwe look, of iets anders. Het leek nu allemaal zo onbenullig, terwijl ik het altijd heel leuk had gevonden. ‘En ik kan nu ook niet voor de camera zitten en doen alsof er helemaal niets aan de hand is, want dat is er wel.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Calum.
Het minste wat ik kon doen was zo even naar de meiden gaan en alsnog een foto met ze maken. Al wilde ik nou ook weer niet dat ik straks een uur bezig was met foto’s. Ik zou ze ook nog kunnen vragen wat hun twitter was. Op de een of andere manier vonden ze het echt geweldig als één van ons hen volgde. Ze verdiende wel iets terug voor het feit dat ze zo lief waren geweest voor Linn. Dit waren lieve meisjes, maar er waren ook genoeg fans die niet zo waren. Soms las ik echt dingen die ook echt heel erg raar waren. Niet perse niet aardig, maar gewoon echt heel erg vreemd. Zeker als ik me dan bedacht dat er ook letterlijk meisjes van veertien tussen zaten. Het waren namelijk wel veel meiden! Ik knikte "Ze waren echt heel erg lief. Ik zou straks even kijken of ik ze nog kan vinden." Voor nu had ik er gewoon echt niet veel zin in gehad en ik had ook niet gewild dat Linn op de foto had gemoeten terwijl ze zich nog niet helemaal lekker voelde. Het zou toch op internet komen en misschien hadden mensen daar dan ook weer iets over te zeggen. Nu wilde ik echt dat Linn daar zoveel mogelijk mee in aanraking komt. Normaal gesproken kon ze dat echt wel aan, ze was daarin best wel sterk geworden. Dat was ze al geweest sinds ik haar had leren kennen. Ondanks dat ze diep van binnen misschien nog wel dat onzekere meisje van vroeger was geweest. Ik wilde gewoon niet dat zoiets weer zou gaan gebeuren hierdoor. Ze had helemaal niets om zich onzeker over te voelen. Ze was nog steeds een heel mooi meisje en ik wist zeker dat ze best model kon worden. Het was gewoon vreselijke kut dat de man die haar had benaderd iets heel anders van plan was geweest. Er waren genoeg mensen die haar vast wel als gezicht voor hun merk wilden hebben. De kans was groot dat ze het nooit meer zou proberen, iets wat ik wel snapte, want het was gewoon best wel eng? Ik zou het ergens ook best eng vinden als ze alsnog zo’n voorstel zou krijgen. Ik knikte "Ze waren heel erg lief. En rustig." Dat gebeurde echt niet heel erg veel! Maar dat was juist wat Linn nu wel nodig had. Al vond ik het fijn dat ze zei dat ze zou stoppen met social media en haar filmpjes, voor een tijdje in ieder geval. Ik liet de hand van Linn los en sloeg mijn arm om haar heen. Ik knikte, ik wist wel zeker dat er ook heel wat nare berichtjes waren te vinden. Iets wat ze helemaal niet hoorde te leren, want ze had juist een rot tijd achter haar rug, dan moest het niet nog erger worden door wat ze op internet las. Dit was juist de tijd dat ze alles wat ze mee had gemaakt verwerkte. Ze moest dit achter haar later. "Ik denk echt dat het beter voor je is." zei ik. Ondanks dat het misschien wel moeilijk was om het ineens niet meer te doen. Dit was toch wat ze dagelijks deed! Ik gaf Linn een kus op haar wang. "Je moet nu juist dingen doen die goed zijn voor jou en wat je leuk vindt." Ik wist dat ze het leuk vond om filmpjes te maken, maar het was wel een camera en ze had een paar weken met zoveel tegenzin voor de camera gezeten dat het gewoon echt geen goed idee was om filmpjes te maken. Ik zag hoe Brent de hand van Linn pakte. "We gaan wel leuke dingen doen en je kunt altijd met ons praten als je dat nodig hebt." Ik wist zeker dat haar vaders heel erg goed voor haar zouden zorgen. "En zodra het kan, kom ik ook die kant op." Beloofde ik Linn. Ik wilde toch echt wel zoveel mogelijk bij haar zijn om haar hier doorheen te helpen?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
TS naar 23 december (:
~
Ashton.
Alles wat ik had gewild, was ver weg zijn van alles wat ook maar een klein beetje gerelateerd was geweest met werk. Ondanks dat het maar twee maanden waren geweest, waren ze volledig volgestouwd met promo. We waren bijna elke dag in een ander land geweest, maar toch hadden we constant dezelfde vragen gekregen. Aan het begin had ik nog hoop gehad. Dat het maar een paar slechte interviews waren geweest en dat ze vanzelf wel beter zouden worden, maar ze waren alleen maar slechter geworden. We hadden de standaard vragen over onze levens gehad en wat daarin nu gebeurde, maar nauwelijks vragen over muziek. Dat terwijl muziek juist het belangrijkste was van allemaal! We zaten in een band omdat we muziek wilden maken, omdat we iets wilden laten horen aan de wereld. Niet om te vertellen wat onze plannen waren voor onze vakantie en met wie we het door zouden brengen. We hadden constant naar dezelfde vragen moeten luisteren en als we geen interview hadden gehad, dan hadden we in kleedkamers moeten wachten totdat er iets zou gebeuren. Normaal wilde ik vaak de stad nog even, genieten van alle cultuur, maar nu had ik er nauwelijks tijd voor gehad. We hadden alleen maar in kamers zonder ramen gezeten en ik was er echt gek van geworden. Zo gek dat de laatste paar dagen als weken hadden gevoeld. In mijn ogen had het weken geduurd voordat we eindelijk vakantie zouden krijgen, maar heel erg lang zou die ook niet duren. Misschien net een maand.
Op dit moment was ik er helemaal klaar mee en ik had er gewoon met iemand over willen praten. In eerste instantie zou ik naar huis gaan voor de kerst, maar ik was totaal niet in de juiste gemoedsstelling om te eten en gezellig te doen. Ik had zo snel mogelijk weg gewild uit Los Angeles en onder er over na te denken had ik een vliegticket gekocht naar New York in plaats van naar Sydney. Ik had mijn moeder wel een berichtje gestuurd waarin ik had laten weten hoe ik me voelde en dat ik waarschijnlijk na kerst nog wel langs zou komen. Op dit moment wilde ik bij iemand zijn die me begreep en ik wist dat diegene Naylene was. Naylene zou de tijd om naar me te luisteren en me uit laten praten. Ze zou niet oordelen over mijn gevoelens, maar enkel laten weten dat ze naar me had geluisterd en dat ze er voor me zou zijn. Ik had echt een verstikkend gevoel door wat we de afgelopen maanden hadden gedaan en ik hoopte dat Naylene dat gevoel een beetje weg zou kunnen nemen.
Dat was ook de hele reden dat ik nu met en taxi onderweg was naar haar huis. Volgens mij moest ze haast wel thuis zijn. De laatste keer dat ik de tijd had gecheckt, was het al half acht in de avond geweest. Ik had haar niet laten weten dat ik zou komen, ook omdat het een beetje een verrassing was? Toen we aan kwamen bij het huis, betaalde ik de taxi en haalde ik mijn tas uit de achterbak. Ik liep naar het huis, wat er behoorlijk leeg uitzag. Ik zag ook geen auto, dus dat betekende dat Naylene nog niet eens thuis was. Iets wat ook best had gekund. Ik had alleen verwacht dat ze er al wel zou zijn. Ik liep naar de voordeur en schoof één van de bloempotten aan de kant. Linn had haar sleutel achtergelaten als een reservesleutel voor Naylene, maar daardoor kon ik er nu ook in. Ik opende de deur en deed het licht aan in de gang.
‘Nay?’ riep ik nog voor de zekerheid, omdat het best zo kon zijn dat er iets aan de hand was met haar auto. Ik kreeg echter geen reactie van Naylene, maar wel van iemand anders. Freckles kwam de gang in gerend en volgens mij was hij nog nooit zo blij geweest om me te zien. ‘Hé buddy!’ zei ik glimlachend en ik ging door mijn knieën, zodat ik hem goed kon begroeten. Hij was echt heel erg gegroeid sinds ik hem aan Naylene had gegeven! ‘Jij weet zeker ook niet waar Nay is, of wel?’ Ik gaf hem een aai over zijn kop en stond vervolgens op, zodat ik de deur dicht kon doen. Iets wat Freckles niet heel leuk leek te vinden, want hij begon te piepen. Ik fronste en keek over mijn schouder naar de deur. ‘Ben je nog niet uit geweest?’ Ik pakte zijn riem en haakte die vast aan zijn halsband. ‘Snel dan, want het is echt koud buiten.’
Nadat ik samen met Freckles een rondje had gelopen buiten, had ik hem nog wat te eten en te drinken gegeven. Iets waar hij meteen op was gedoken, wat ik best vreemd had gevonden. Meestal zorgde Naylene er wel voor dat Freckles genoeg eten en drinken had om de dag door te komen. Misschien had hij het ook wel gekregen en had hij gebruik gemaakt van het feit dat ik er nu was, maar het was wel vreemd dat hij meteen aan had gevallen en zijn bak ook zo snel leeg had gekregen. Zelf had ik nog een boterham gemaakt, aangezien ik nog wat had gegeten op het vliegveld en niet heel erg veel honger had gehad. Al was er ook niet heel erg veel anders dan brood geweest. Waarschijnlijk had Naylene nog boodschappen moeten halen. Wie weet was ze dat nu wel aan het doen? Ik was na een tijdje op de bank gaan liggen, met de tv zachtjes aan. Ik was echter zo moe van alles wat er in de afgelopen maanden was gebeurd, gecombineerd met de vlucht die ik had gehad, dat ik vanzelf in slaap was gevallen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene.
Ik baalde echt vreselijk! Ik had gehoopt dat ik in de tijd dat ik naar huis had moeten rijden wel iets rustiger was geworden, maar daarin had ik niet heel erg veel geluk gehad. Iedere keer als ik had gedacht dat ik afgeleid was van wat er net was gebeurd, was het zo weer omhoog gekomen. Misschien dat ik daarom ook wel iets harder gereden dan ik normaal had gedaan. Ik was gewoon best wel gefrustreerd! Ik was vanavond met een paar vrienden wezen pokeren, iets wat we de laatste tijd wat vaker hadden gedaan. Vandaag was er een wedstrijd geweest, waarin we toch een wat hogere inzet hadden gedaan omdat het de laatste was voor kerstmis. Ik wist nog niet hoe ik de komende dagen door zou brengen. Sinds Linn weg was, was het toch wel heel erg anders thuis. Het voelde gewoon leeg en ik was er niet heel erg graag. Daarbij probeerde ik zoveel mogelijk geld te verdienen voor school. Iets wat best wel goed ging nu ik best veel werkte en daarna vaak nog door ging naar een wedstrijd, die eigenlijk over en nergens werden gehouden in New York. Vaak gingen we niet naar de casino’s, maar spraken we bij verschillende mensen af. Wat het toch wel wat leuker maakte en de spellen gingen er ook behoorlijk heftig aan toe. Ik was er behoorlijk goed in. Normaal gesproken dan. Vandaag was het helemaal de verkeerde kant op gegaan en ik had toch behoorlijk wat geld verloren. Waardoor ik nu al minstens een uur gefrustreerd in de auto zat. Gelukkig was ik al in de goede straat. Het was hier zo stil de laatste tijd. Er kwamen nu met de kerstvakantie wel een aantal mensen terug naar de Hamptons om hier hun vakantie en misschien wel kerst te vieren, maar toch was het alsnog heel erg rustig. Her en der schenen maar lichten in de kamers. Het viel me eigenlijk meteen op dat het bij ons huis ook zo was. Wat niet hoorde! Want ik wist haast wel zeker dat ik vanmorgen geen licht aan had gelaten. Het was gewoon niet heel erg goed dat de hele dag de lamp aan stond. Volgens mij dacht Freckles dan ook dat ik ieder moment thuis kon komen en als ik lang wegbleef was dat nou niet echt fijn? Ik parkeerde de auto en bleef alles een beetje in de gaten houden in huis. Ik vond het echt heel erg raar om te zien? Het kon best wel zijn dat ik het vanmorgen was vergeten. Ik stapte uit de auto en liep naar de voordeur, die ik opende met mijn sleutel. Ik hoorde meteen het geluid van de televisie, wat nog veel raarder was! Het kon gewoon niet dat ik dat had gedaan! Ik trapte mijn schoenen uit en liep verder naar de woonkamer, waar ik eerst werd verwelkomt door Freckles die tegen me aansprong, maar ik kon eigenlijk meteen al zien waardoor het licht was gekomen en waardoor, of beter door wie, de televisie aanstond. Ashton was hier! Uit het niets! Ik had niet geweten dat hij hier zou komen! Hij was het ook helemaal niet van plan geweest, want het was de bedoeling dat hij naar zijn familie zou gaan! Het was echt een verrassing om hem hier te zien! "Af." Zei ik zachtjes tegen Freckles, omdat hij wel af moest, maar ik niet meteen wilde dat Ashton wakker schrok! Hij was hier volgens mij wel een tijdje, als hij al in slaap was gevallen. Al was het ook wel een tijdje van Los Angeles naar New York? Ik liep naar de bank toe en knielde naast Ashton neer. Het was zo’n lange tijd geleden en de jongens hadden het de laatste tijd nog zo druk gehad. We hadden elkaar sinds oktober niet meer gezien en toen was het hele gedoe met Linn geweest, waardoor we ook heel wat anders aan het hoofd hadden gehad. Het was zo fijn om Ashton hier te zien, mijn frustratie ebde wel echt weg. "Ash." Zei ik zachtjes, terwijl ik door zijn haar heen ging. Al werd hij daar duidelijk niet wakker van. Daarom zei ik zijn naam nog een keer, maar nog iets harder.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ashton.
Ik had mijn slaap waarschijnlijk nodig gehad, want het duurde even voordat ik me realiseerde dat er iemand mijn naam meerdere keren had gezegd, en dat er een paar vingers zachtjes door mijn haar geleden. Voor de eerste paar seconden dat ik écht wakker was, wist ik niet eens meer waar ik precies was. Pas toen ik me realiseerde dat de stem van Naylene was, wist ik weer dat ik in New York was en dat ik haar had willen verrassen. Iets wat duidelijk niet heel erg goed was gelukt, als ik in slaap was gevallen. Ik opende mijn ogen en in eerste instantie was mijn zicht een beetje wazig, maar al snel zag ik de sproeten en het rode haar van Naylene verschijnen. Ik wreef in mijn ogen en kwam iets overeind. ‘Hé,’ zei ik zachtjes. Het was echt niet mijn bedoeling geweest om in slaap te vallen, maar ik had er niks aan kunnen doen! De tv was zelfs nog aan en ik kon me eigenlijk ook niet herinneren dat ik echt tv had gekeken. ‘Hoe laat is het? Waar ben je eigenlijk geweest?’ Ik wilde niet heel wantrouwend klinken, dat was ik ook niet! Het was echter best vreemd geweest dat ze nog niet thuis was geweest. Freckles had duidelijk honger gehad en hij was nog niet uit geweest, maar misschien deed Naylene dat ook altijd wel rond die tijd. Dat wist ik ook niet! Ik had geen idee hoe ze het allemaal precies deed. Ik wist alleen dat ze heel erg veel werkte. Volgens mij vond ze het ook niet meer zo fijn om hier te zijn, omdat ze nu alleen was. Linn was al een hele tijd weg, maar ze waren zeker een paar maanden samen geweest en dat leek me ook raar. Ik vond het al raar als ik de jongens een paar weken niet zag! Al was het soms ook wel even nodig om elkaar niet te zien. Zeker nadat we zoveel samen in al die kamers hadden gezeten. Het had voor mij echt heel verstikkend gevoeld! Iets wat ik ook wel aan had gegeven aan de jongens. Volgens mij hadden ze het best begrepen. We hadden het er kort over gehad, maar ik wilde het er ook met Nay over hebben! We vertelden elkaar zo goed als alles. Eigenlijk alles. We hadden nog nooit iets voor elkaar verborgen gehouden. Ik zuchtte en sloeg mijn arm om haar heen, zodat ik haar dichter naar me toe kon trekken. Ik verstopte mijn gezicht in haar hals en haalde diep adem. We hadden elkaar echt voor een hele tijd niet meer gezien en het was zo fijn om haar nu bij me te hebben. Om haar dicht tegen me aan te voelen en te weten dat het allemaal goed was. Bij Naylene was het altijd goed en misschien was dat ook wel de reden dat ik er voor had gekozen om naar haar te gaan in plaats van naar huis. Naylene was ook voor een deel mijn thuis. ‘Het was niet de bedoeling dat je me slapend op de bank zou vinden,’ mompelde ik zachtjes. Ik had eigenlijk gehoopt dat ik aan had kunnen bellen en dat ze verrast de deur open zou doen, maar ze was er niet geweest. Het had dus iets anders uitgepakt dan dat ik had gewild, maar ik was er nu en Naylene was er ook. Ik had geen idee of het tien uur was of ergens midden in de nacht, maar ze was er en daar was ik echt heel erg blij mee. Ik wilde gewoon iets simpels. Ik wilde in slaap vallen in dezelfde kamer voor een paar nachten achter elkaar. Ik wilde samen met Naylene over het strand lopen en kerst vieren. Anders was ze alleen geweest en dat wilde toch niemand? Ze vond het misschien niet erg om alleen te zijn, maar niemand mocht alleen zijn tijdens de kerst. ‘Ik weet dat ik heb gezegd dat ik kerst zou vieren in Sydney, maar kan ik hier een paar dagen blijven?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene.
Het was kut dat ik zoveel geld was verloren, maar dat leek er nu niet eens meer toe te doen. Ashton had ineens op de bank gelegen! Iets wat ik echt niet had verwacht! Ik had mijn kerst voor me gezien als een paar dagen waarop ik vrij was geweest en niet heel erg veel had kunnen doen, het was er dus op neer gekomen dat ik een paar dagen lang zou gamen. Iets wat geweldig had geklonken. Al was dit nog zoveel beter! Ik had het echt niet aan zien komen? Ashton had ook niet echt gevist van wat ik wist in ieder geval, hij had het ook niet door Linn laten doen, dat wist ik wel zeker. Al had hij wel geweten hoe hij naar binnen had moeten komen, dus hij had hier wel met Linn over gepraat. "Hee." Zei ik zachtjes. Ergens voelde ik me wel slecht dat ik hem wakker had gemaakt. Hij had echt heel erg lief gelegen en hij had zijn slaap ook wel nodig gehad. Ik wist niet hoe lang hij al wachtte, maar het was al wel over middernacht. Ik keek even naar het horloge wat ik om had. "Het is kwart over twaalf." De andere vraag was niet zo heel erg moeilijk te beantwoorden. Ik kon Ashton vertellen wat ik had gedaan, misschien was dat wel een goed idee, want ik had er eigenlijk nog nooit over gepraat en misschien zou hij uiteindelijk wel door hebben dat ik baalde. Toen ik in de ogen van Ashton keek, besloot ik echter dat het beter was dan niet. Er miste iets. Normaal gesproken stond er een sprankel in zijn mooie ogen. Ik kon nu ook wel zien dat hij oprecht blij was dat ik hier was, maar er was iets aan de hand. Ik had geen idee wat precies, maar het geluk kwam in ieder geval niet door tot in zijn ogen. "Ik was nog wat aan het napraten met wat collega’s. We hebben samen wat gedronken." Ik haalde mijn schouders op. Ik had geen idee of Ashton die leugen geloofde. Het was moeilijk om te liegen, zeker tegen iemand wie je ondertussen echt zo goed kende dat een paar blikken genoeg waren. Bij Ashton was het genoeg geweest? Ik wist dat er iets met hem aan de hand was? Waar ik ook echt wel meer over wilde weten, maar wel op zijn tempo en niet meteen nu. Dit waren de eerste paar minuten dat we elkaar zagen in een hele tijd! "Dat geeft niet, je bent hier en dat is echt een hele grote, leuke verrassing." Het maakte echt niet uit dat hij in slaap was gevallen, ik was er ergens wel blij van. Nu voelde ik me wel heel erg schuldig dat hij duidelijk wel een tijdje had gewacht, terwijl ik ergen geld had vergok! "Ben je hier al lang?" Ik hoopte ergens van niet? Dan had hij heel erg lang op me moeten wachten, dat terwijl het hier wel een beetje een zooitje was, in ieder geval voor mij doen. Ik had een paar dagen niet echt schoongemaakt, ik moest morgen nog boodschappen doen, dus er was niet echt eten. Freckles was een tijdje alleen thuis geweest en ik had ook geen idee wat hij had gedaan? "Natuurlijk. Het lijkt me heel erg fijn om samen Kerst te kunnen vieren." Ik wist niet wat zijn familie er zou van vinden, maar hij had het er vast over gehad. "Kun je een klein beetje opschuiven?" vroeg ik zachtjes en wachtte totdat hij dat had gedaan, zodat ik bij hem op de bank kon kruipen en mijn armen om hem heen kon slaan en Ashton maar meteen weer iets onderuit kon trekken. Hij had net duidelijk best lekker gelegen en ik wilde nu ook gewoon even met hem liggen! Misschien dat hij me zo kon vertellen wat er aan de hand was. Want ergens wist ik ook wel dat hij hier ook niet zomaar was? Natuurlijk wilden we Kerst met elkaar doorbrengen, maar ik wist ook dat hij dat graag met zijn familie had willen doen?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ashton.
Het was kwart over twaalf! Dan had ik toch wel een tijdje geslapen. Ik was ook wel echt moe geweest en waarschijnlijk was het daardoor gebeurd. Naylene was nu pas thuis, ondanks dat het wel een tijdje rijden was vanaf New York, was het toch best laat? Het was niet echt mijn zaak wat ze had gedaan en ik wist ook wel zeker dat ze een hele goede reden had waarom ze nu pas thuis was. Ik had het alleen een beetje vreemd gevonden dat Freckles zoveel honger had gehad en hij had best nodig naar buiten gemoeten! Dat waren echter maar hele kleine dingetjes en ik was blij dat Naylene er nu was, want ik had haar echt gemist. Ik had het gevoel dat ik haar voor een hele lange tijd niet meer had gezien! Het was ook echt een hele lange tijd geweest, maar het voelde nog langer dan twee maanden. Het was ook zo druk geweest en Naylene had ook veel moeten werken, waardoor we elkaar niet dagelijks hadden kunnen spreken. Dat was ook niet makkelijk geweest. Vooral omdat ik haar echt nodig had gehad. Nu nog steeds en daarom was het ook zo fijn dat ze er nu was. Ik keek naar Naylene en bestudeerde haar gezicht. Deels omdat ik blij was om haar te zien, deels omdat ik toch twijfelde aan wat ze net had verteld. Ze had nog wat gedronken met haar collega’s, maar hoe lang kon een stripboekenwinkel open blijven? Dan moest ze haast ook wel wat hebben gegeten in de stad. Het waren mijn zaken niet en ik wist dat ik Naylene moest geloven als ze iets zei, maar ik had het idee dat ze niet alles aan me vertelde. Iets waar ze vast een reden voor had, maar het was niet fijn om te weten dat ze iets voor me achter hield. Ik glimlachte en gaf haar een kus op haar wang. Ondanks dat het niet echt een goede verrassing was geweest, leek ze wel blij te zijn dat ik er was. ‘Ik denk dat ik hier rond half acht was? Ik weet het niet precies. Ik heb Freckles mee uit genomen en wat te eten gegeven, en daarna ben ik denk ik in slaap gevallen.’ Ik wist ook niet meer precies hoe laat ik hier was geweest. Het kon eerder zijn, maar ook later. Ik glimlachte toen ze zei dat ze ook kerst samen wilde vieren. Dit was een impulsieve beslissing geweest, dus ik had nog geen cadeautje voor haar, maar misschien dat ik die nog in de stad zou kunnen halen als ze morgen nog zou moeten werken. Ik knikte en schoof iets op, zodat Naylene bij me op de bank kon komen liggen. Ik sloeg mijn arm goed rond haar middel en liet mijn hoofd rusten op de plek tussen haar hals en haar schouder. Het was echt heerlijk om weer tegen Naylene aan te kunnen liggen en te weten dat ik op een plek was waar ik alles kon zeggen, zonder dat iemand me raar of veroordelend aan zou kijken. ‘Ik heb je echt gemist,’ fluisterde ik zacht en ik trok haar iets dichter tegen me aan. Het was echt fijn geweest toen ik van de zomer Nay steeds bij me had gehad. Ze was gewoon een soort kleine pauze geweest van alle drukte om me heen. Ondanks dat we wel samen hadden geleefd en veel dingen hadden gedaan, had Naylene zich niet direct gemengd in het drukke leven dat ik soms kon leiden en dat was een hele geruststelling geweest. Daardoor had ik namelijk ook iemand gehad die er buiten had gestaan, waardoor we ook over andere onderwerpen hadden kunnen praten. Nu had ik haar niet gehad. Ik had de jongens wel gehad en uiteindelijk had ik hen ook wel verteld hoe ik me had gevoeld, maar dat was toch anders. Juist omdat zij precies hetzelfde mee hadden gemaakt als ik. Naylene zou waarschijnlijk heel anders naar de situatie kijken en soms had ik dat echt nodig? Juist omdat ze soms zo’n andere kijk had op dingen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene.
Ik voelde me wel schuldig toen ik hoorde dat Ashton hier al tegen half acht was geweest. Dat was bijna vijf uur geleden! Ik had hem hier een hele tijd alleen laten zitten, dat terwijl hij me had willen verrassen. Ik was ook echt wel verrast geweest toen ik Ashton net ineens op de bank had zien liggen! Ik vond het een hele fijne verrassing! We hadden Bali dan wel in het vooruitzicht, maar dat was ook nog meer dan een week? Ik had wel heel veel zin om eventjes weg te gaan, al vond ik het wel echt vervelend dat het zoveel geld kostte. Ik had er echt heel wat voor neer moeten leggen, iets wat nu nog rotter voelde. Ik wilde me nu echter geen zorgen meer maken over geld. Er was iets, of iemand anders waar ik me zorgen om moest maken. Het was meer dan normaal dat Ashton moe was geweest, maar dit was echt niet alleen maar vermoeidheid! "Ik ben blij dat je even hebt geslapen, volgens mij had je dat wel nodig." Ik had het gevoel alsof hij ieder moment weer in slaap zou kunnen vallen. Als hij zijn ogen sloot en misschien iets comfortabelere lag. We konden zo wel naar boven gaan, ik was niet van plan geweest om direct naar bed te gaan, maar als we daar gingen liggen betekende het niet meteen dat we zouden slapen. Ashton en ik konden soms echt uren lang in bed liggen, pratend over alle dingen die in ons op kwamen. Op sommige momenten was het serieus, maar er waren ook echt onderwerpen voorbij gekomen die nergens op hadden geslagen. Dan waren we over onze slaap heen geweest en hadden we lachend in bed gelegen. Het was altijd fijn om aan dat soort dingen terug te denken. We konden elkaar dan wel niet iedere dag spreken, maar dat betekende niet dat Ashton een dag uit mijn hoofd was geweest. Er waren ook echt wel berichtjes over een weer gegaan. Kleine dingetjes om elkaar te laten weten wat er gebeurde. Al was er niet heel erg veel gebeurd hier. Ik vond het niet zo heel fijn hier? Ik was bij als ik naar San Francisco zou kunnen. Ik miste Linn echt heel erg? Ik sprak haar ook wel zoveel mogelijk. Ik vond het kut dat het de laatste tijd gewoon niet zo goed met haar was gegaan, ze was door een rotperiode gegaan en ik had er niet echt voor haar kunnen zijn? Linn was er wel altijd voor mij geweest, waardoor ik me schuldig voelde! Ondanks dat ik er niet voor haar was geweest, ging het ondertussen wel heel wat beter met Linn en ik had zelfs begrepen dat ze waarschijnlijk alsnog mee zou gaan naar Bali! Waar ik echt blij mee was, dan kon ik ook weer bij haar zijn! Ik was ook blij dat Ashton nu hier was, er was iets aan de hand, maar hem kon ik er misschien wel mee helpen? "Ik heb jou ook gemist." Zei ik zachtjes. Het was niet eens het langste wat we zonder elkaar waren geweest, maar het had wel zo gevoeld. Op sommige momenten had ik me echt wel eenzaam gevoeld? Ik streek zachtjes over de rug van Ashton. Ik wist niet precies wat er aan de hand was en of hij er nu al over wilde praten, maar er was iets? "Ik kan zien dat er iets aan de hand is." Fluisterde ik zachtjes. "We hoeven er nu niet over te praten, maar als je het nu of straks kwijt wilt, kan dat altijd." Dat wisten wel van elkaar. Het was ook wel een beetje het begin van onze relatie geweest, in ieder geval van de gevoelens. We hadden het er wel eens over gehad en de dag dat we samen pizza bij mij op bed hadden gegeten en vervolgens heel wat hadden gepraat, was toch wel de dag geweest waarop we elkaar anders waren gaan zien. "We kunnen ook eerst naar boven en iets comfortabeler gaan liggen?" Dit lag niet verkeerd, maar een bed lag beter.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ashton.
De slaap had ik waarschijnlijk wel nodig gehad, maar voor mijn gevoel had ik die al weken lang nodig gehad. We hadden het zo druk gehad, omdat we overal naar toe hadden gemoeten. Volgens mij hadden we heel Europa in een paar dagen gezien en dat kon gewoon niet goed zijn. Zoiets kon niet goed zijn voor de menselijke geest. Misschien als je een soort snelle roadtrip maakte, maar dan was je ook buiten en dan kon je echt genieten van de steden die je bezocht, maar dat hadden we niet gekund. Daarnaast hadden we altijd vroeg op moeten staan, omdat we in de ochtend al ergens hadden moeten zijn. Daarom knikte ik ook enkel op Naylene. Volgens mij merkte ze ook wel dat er iets aan de hand was. Iets wat ik ook bij haar had. Het was heel makkelijk om zoiets te zien als je normaal zo open en eerlijk was met elkaar. Het kon best dat ze echt bij haar collega’s was geweest, maar dat er meer was gebeurd dan ze me wilde vertellen. Iets wat haar keuze was en waarschijnlijk zat er wel iets achter. Het was Naylene! Die dacht ook echt wel na over dat soort dingen. Ik opende mijn ogen toen Naylene zei dat ze kon zien dat er iets aan de hand was. Iets wat ik eigenlijk al wel had verwacht, maar ergens was het wel prettig om te weten dat ze dat soort dingen ook aan me kon zien. Dat liet namelijk zien dat we elkaar echt goed kenden en dat ze zich ook comfortabel genoeg voelde om het aan te kaarten en dat ze niet zou wachten totdat ik er een keer zelf over zou beginnen. ‘Ik wil er wel over praten,’ zei ik zacht. Dat was vrijwel de hele reden dat ik hier naar toe was gekomen. Zodat we konden praten! Ik schudde mijn hoofd toen ze voorstelde om naar boven te gaan. Op dit moment maakte het me niet eens uit waar ik precies lag. Ik had Naylene en ik kon tegen haar aan liggen, wat voor mij genoeg was. Dan maakte het me niks uit of we op het bed lagen of op de bank. Ik kwam iets overeind en pakte de afstandsbediening, zodat ik de tv uit kon zetten. Dit was niet iets wat je kon bespreken met de televisie op de achtergrond. Ik ging weer liggen en nam Naylene haar hand vast. Ik verstrengelde onze vingers en bracht onze handen vervolgens naar mijn lippen, zodat ik een kus kon drukken op de hand van Naylene. ‘Ik wilde gewoon zo graag weg, Nay. Weg van alles,’ begon ik. Waarschijnlijk klonk het behoorlijk willekeurig voor haar en snapte ze niet wat ik er precies mee bedoelde, maar Naylene wist vast dat ik nog wel met mijn uitleg zou komen. Ze zou me niet zomaar in de reden vallen omdat ze het niet begreep. Ze wachtte altijd totdat ik mijn verhaal had gedaan en daarom voelde ik me ook vrij om er over te praten. ‘Het was elke dag hetzelfde. Vragen die niet eens over onze muziek gingen, het heen en weer reizen naar overal en nergens en steeds maar weer dezelfde kleedkamer waarin we uren moesten wachten totdat we een keer naar buiten konden,’ vertelde ik haar. Ik voelde me al slechter door er aan te denken! Zo makkelijk ging het dus! Ik hoefde er alleen maar aan te denken om me slecht te voelen en dat kon nooit goed zijn? ‘Ik werd er echt gek van. Ik wilde naar buiten, alles in me opnemen en proberen om echt wat te bekijken, maar dat lieten ze ons niet doen en ik werd er echt gek van.’ Natuurlijk had het ook niet geholpen dat Calum niet echt lekker in zijn vel had gezeten. Dat hadden we echt aan hem kunnen merken en daardoor was de hele sfeer wel naar beneden gezakt. We hadden het allemaal erg voor Linn gevonden en ze hadden ook vaak genoeg vragen over haar gesteld. Dat terwijl we er waren geweest om over onze muziek te praten! Dat was iets wat we graag hadden willen doen, maar nauwelijks hadden gedaan.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene.
Ik vond het echt niet erg dat Ashton hier in slaap was gevallen. Ik had hem behoorlijk lang laten wachten, ondanks dat ik niet had geweten dat hij hier was geweest. Ik voelde me er wel een beetje rot over. Er was duidelijk iets aan de hand en hij was hier vast deels gekomen om daar over te praten. Daarom kon ik ook niet beginnen over wat er de afgelopen tijd hier was gebeurd. Ondanks dat ik het misschien wel moest doen. Ik wist niet hoeveel de dingen in Bali zelf zouden gaan kosten, maar ik wilde toch een beetje oppassen met het geld dat ik uitgaf. Dan zou Ashton ook wel door hebben dat er iets met geld aan de hand. Misschien kwam het de komende dagen nog ter sprake. Ik zat er ook lang niet zo erg mee als Ashton. Ik vond het vervelend om hem zo te zien. Natuurlijk had hij soms mindere dagen, maar over het algemeen was zijn kijk op het leven echt bewonderingswaardig. Soms wilde ik wel dat ik op die manier kon denken. Al was Ashton er altijd om er daar mee te helpen, waardoor het allemaal veel beter werd. Hij had behoorlijk veel meegemaakt in zijn leven en toch kon hij nog zo positief naar dingen kijken. Iets wat duidelijk niet heel erg goed was gelukt in de afgelopen weken. Ik liet hem praten, omdat het in mijn ogen altijd beter was dan iemand onderbreken met vragen. Ashton vertelde meestal wel zo, dat de vragen die ik ondertussen had gekregen ook werden beantwoord, wanneer dat niet gebeurde vroeg ik daarna gewoon nog wat ik wilde weten? Ashton had het duidelijk allemaal niet meer aangekund, hij had zelfs weg willen gaan? Ik wist ook niet precies waarvan, totdat hij meer begon te vertellen. De afgelopen maanden waren toch behoorlijk hectisch geweest met het promoten van hun nieuwe album en de tour die er aan zat te komen volgend jaar. Daarbij hadden ze volgens mij ook nog optredens moeten doen voor dingen die op televisie zouden komen, waar waarschijnlijk ook weer interviews aan gekoppeld waren. Het was ergens ook wel vreselijk om te bedenken dat ze dat dag in dag uit hadden moeten doen. Opgesloten in kleine kamertjes waar ze hadden moeten wachten totdat ze naar een ander klein kamertje hadden gemogen om rot vragen te beantwoorden. Het was toch ook rot dat ze alleen maar vragen kregen die niet eens over hun muziek gingen! Ze waren een band, natuurlijk ging het om de muziek! Er waren echt geen mensen die naar hun luisterden om hun favoriete kleur of hun antwoord op de vraag wat hun meest gênante moment was. Dat was vast de richting waar de vragen naar toe gingen, wat echt geen toegevoegde waarde had. Ze hadden zo’n goed album uit. Linn had het besteld en had lag hier ergens in huis en ik had het wel enkele keren geluisterd? Het waren diepe nummers, veel dieper dan het eerder album en dat was iets waar ze trots op moesten zijn! Andere mensen moesten daar dingen over vragen! Al ging dit om meer. Ik had een beetje het idee dat Ashton zich echt gevangen had gevoeld? Dat terwijl hij gek was om af en toe even naar buiten te gaan en dingen van een stad of land te ontdekken. "Ik snap dat je daar gek van werd." Zei ik zachtjes. "Het is belachelijk dat jullie binnen moesten blijven zitten en dat ze jullie met zoveel op hebben gezadeld." Ik wist niet of ze daar wel over na had gedacht? Concerten konden misschien slopend zijn, maar ik had gezien hoeveel energie daarna had gehad? Volgens mij trokken die interviews alleen maar energie weg! "En ik vind het oneerlijk dat het niet over jullie muziek ging. Jullie hebben zo iets moois gemaakt. Dat verdient meer aandacht." Dat vond ik echt! Ik wist niet of dit een beetje hielp, maar Ashton moest wel weten dat hij zich er gewoon rot om kon voelen. Het was gewoon een kutstreek dat ze zoveel hadden moeten werken en niet eens echt erkennen kregen!

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld