Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Unfortunate gifts ~ schrijftopic

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Het enige wat Joana nu kon doen was met haar hoofd schudden. Hoe was het zover gekomen? Ze kwam hier met de intentie alles goed te maken, maar ze had het tegendeel bereikt. Asa zou haar wellicht nooit meer willen zien, en of Joana hem wilde zien was ook nog maar de vraag. Was de strijdbijl nu begraven? Voorlopig, maar ze zou niet stoopen voor ze hem weer gevonden had. Ze wilde zich niet bij het feit neerleggen dat de twee samen te gevaarlijk waren. Als het moest zou ze haar hele leven ernaar blijven zoeken. Langzaam stond Joana op. Ze stond op het punt de kamer te verlaten en haar hersenen konden het niet aan als dat te snel ging. Voor de laatste keer keek ze Asa aan. Ze bracht haar gezicht zo dicht bij het zijne dat ze zijn adem kon voelen. Er dansten emoties in zijn ogen die hij op dat moment absoluut niet toonde, maar Joana had geen zin op te biechten dat ze dat wist. "Denk erover," wist ze uit te brengen. Dit was waarschijnlijk het beste wat ze op dit moment had kunnen zeggen. Asa moest er wel over denken, want dat stond gelijk aan hoop. Hoop dat hij eens niet de schuld zou afschuiven op zijn gave. In het mooiste sprookje zou liefde de oplossing zijn, maar dit was geen sprookje. Het ging hier om vertrouwen, in elkaar, maar nog belangrijker, in hunzelf. Op dat moment realiseerde Joana zich dat ze inderdaad er nog niet klaar voor was om Asa aan te raken. Wat moest ze dan? Dat moment was zo moeilijk terug te halen, en elk scenario van hoe het anders had kunnen gaan was ingewikkeld, of zelfs ingewikkelder. Voor Joana was het een zwarte vlek met details. Net niet zwart. Heel duidelijk, maar toch heel vaag. Joana verliet de kamer en hoorde Asa de deur achter haar dichtslaan. Hoe zou hij zich voelen? Hoe voelde zij zich? Meer, en meer zwarte vlekken. En wat was nu het juiste? Teruggaan? Op de grond zakken en dramatisch beginnen te huilen? Terugkeren naar haar kamer? Doen alsof er niks was gebeurd? Zoveel opties, waarvan geen de juiste leek.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Een muur tussen hen, zo hoorde het, zo was zij veilig, was hij veilig. Hij liet zich languit op zijn bed vallen, begroef zijn gezicht in zijn kussen. Hij wilde schreeuwen, huilen, roepen, maar er gebeurde niets. Het was alsof de vloedgolf aan emoties die hij voelde zo groot was, dat hem uitten niet langer mogelijk bleek. 'Wat je net deed is één manier van reageren, maar je had haar ook kunnen kussen?'
"Kussen?"
'Had je niet door hoe ze naar je keek. Asa, ze heeft hier zolang op je gewacht. Wel dames en heren dit is dus de reden waarom Asa Ford nog maagd is.'
"Niet zo luid Sitri" Op sommige momenten vergat Asa dat hij de enige was die hen kon horen. Niet al zijn demonen waren slecht. Er waren er enkelen die met hem leken te sympathiseren. Wel twee op precies te zijn, Sitri en Lilith.
'Echt ik stond op het punt je lichaam over te nemen, maar je weet hoe ik en voor Lilith er over denkt.'
'Zijn eerste kus moet hij zelf geven.' Ook Lilith had zichzelf gemanifesteerd. Niet alle demonen konden zichzelf toonbaar maken aan Asa, enkel hele krachtige.
'Wat kan ik niet wachten tot na dat moment.' Sitri sprong recht. Hij was een lustdemon. Het soort dat van gedaante kon verwisselen en meestal de vorm aannam van diegene waar je het meest naar verlangde. Asa was niet verliefd op hem, maar hij kon niet ontkennen dat zijn uiterlijk hem onbewogen liet. Sitri stapte op hem af, ging boven hem hangen: 'De dingen die ik dan met je ga doen.' fluisterde hij met een diepe stem in Asa's oor en sprong daarna giechelend de kamer ik. 'Het is gewoon zo schattig om je gezicht te zien. Je wordt helemaal rood.'
'Sitri laat de jongen met rust. Hij heeft het zo al moeilijk genoeg. Wil je erover praten Asa?' Asa schudde zijn hoofd. "Niet nu. Het is nog te vers en te ingewikkeld. Ik denk dat ik gewoon even een dutje ga doen."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Clarissa kon Asa niet uit haar gedachten zetten. Ze zou het niet over haar hart krijgen om te vertrekken om plezier te hebben zonder te weten of haar beste vriend wel oké is. Daarnaast kon ze ook niet wachten dit geweldige nieuws met hem te delen. "Weetje wat, ik ga even snel kijken hoe het met hem gaat. Ik ben zo terug."
Vluchtig liep ze door de gangen naar zijn afdeling. Clarissa had niet veel vrienden hier, sterker nog ze had er maar twee. Twee vrienden en een begleider waar ze goed mee op kon schieten. De mensen die dicht bij haar stonden waren haar dan ook zeer dierbaar. Eenmaal aangekomen klopte ze voorzichtig op zijn deur "Asa? Asa ben je er al weer?" Voorzichtig opende ze de deur die niet opslot was. Direct kon ze al aan zijn gezicht zien dat er iets gaande was, dat hem iets dwars zat. Clarissa liep naar zijn bed waar ze naast hem op ging zitten. Teder legde ze haar hand op zijn schouder. "Ik kwam om te vragen hoe het ging, maar ik kan duidelijk van je gezicht aflezen dat je ergens mee zit," zei Clarissa voorzichtig. Het voor haar beste nieuws ooit, dat Donghan haar mee naar buiten gaat nemen, kan voor nu even wachten. Haar vrienden gaan altijd voor. "What's up?"

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Seth keek Lynn aan en lachte even. Ze moest eens weten dat ze zichzelf verraden had. Als je het water goed beheerste, beheerste je de persoon. Het was iets wat hij nog niet beheerste en ook niet helemaal wilde. Alleen in geval van uiterste nood zou hij het waarschijnlijk kunnen. Echter werd ze verraden door haar lichaam. Een leugen liet vele sporen na. Versnelde hartslag en ademhaling bijvoorbeeld. Het bloed kom Seth door haar lichaam voelen stromen, waardoor hij wist of ze loog. “Tegen mij kun je niet liegen. Een bijwerking van mijn gave” zei Seth tegen Lynn en knikte even toen ze zei dat ze met Asa zou praten. Nog steeds zou Seth haar in de gaten houden, en waarschijnlijk zou hij er zelf voor kiezen om nog even met Asa te praten, maar alles op zijn tijd. Nu moesten ze eerst maar even gaan trainen met Lynn haar nieuwe gave.
De eerste poging van Lynn wilde niet helemaal lukken en Seth keek Lynn aan. “Maak je geen zorgen. De eerste keer wilde het mij ook niet lukken. Ik heb er weken over gedaan voor ik dit kon. Ik weet zeker dat jij het veel sneller kunt” zei Seth tegen Lynn. Natuurlijk moest hij alles zelf bedenken en leren, en kon hij het haar al normaal leren. Uitleggen hoe alles werkte, maar alsnog. “Probeer het nog eens. Je had zonet al wat beweging in het water. Meer dan ik in het begin” zei Seth tegen Lynn en besloot haar een klein beetje onopvallend te helpen. Lynn had wat zelfvertrouwen nodig. Met vertrouwen ging het makkelijker tenslotte. Voorzichtig liet hij het water een beetje op een vallende ster lijken, aangezien ze dat wilde. Toch liet hij haar de leiding nemen. Hij deed ongeveer 20% en de andere 80% liet hij haar doen.
Seth glimlachte even toen ze haar doel een beetje bereikte. “Het begint er aardig op te lijken” zei Seth met een glimlach en knuffelde Lynn zachtjes mee. “Je bent een snelle leerling” glimlachte Seth vervolgens en keek haar aan. Het zou niet lang meer duren of ze zou het water beheersen tot deze hoogte.
“Wil je nog een keer proberen of eerst iets anders doen?” vroeg Seth en keek Lynn aan. Hij zelf kon beter leren als hij het in gedeeltes deed. Dus even oefenen, dan iets anders, weer even oefenen, weer iets anders. Maar misschien was Lynn eerder een leerling die het beste leerde van doorzetten en haar vallende ster was nog niet bepaald geweldig. Hij was goed voor de eerste keer oefenen, geweldig zelfs, maar er zat nog wat oefening aan vast. Misschien dat ze dat liever eerst wilde en die kans wilde Seth haar graag geven.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'De volgende gaat een volledige vallende ster worden!' riep Lynn uit van enthousiasme. Seth hield haar echter even tegen en vroeg of ze het nog een keer wilde proberen, maar hij stelde haar ook de vraag of ze iets anders wilde doen.
Op dat moment veranderde haar enthousiasme een beetje en ze dacht aan Asa. Nu er een begin gemaakt was met de gave van Seth, kon het zomaar eens zijn dat ze toekwam aan Asa's gave, al was de gave van Seth slechts een kleine stap.
'Normaal zet ik door waar ik mee bezig ben,' begon Lynn 'maar ik denk dat ik nu naar Asa wil gaan. Niet alleen om het hierover te hebben, maar ook om te kijken hoe het met hem is. Wil je mee of ga je naar je eigen kamer terug?' vroeg ze aan Seth. Omdat hij aangaf dat hij niet naar zijn eigen kamer wilde gaan, besloot Seth om met haar mee te gaan.
Samen verlieten ze haar slaapkamer en op hetzelfde moment klonk er een hard klap alsof er een deur was die dicht sloeg. Lynn schrok ervan, maar bleef rustig doorlopen en uiteindelijk kwamen ze aan bij de kamer van Asa. Lynn klopte zacht op de deur. 'Asa? Asa, ik ben het. Oh, en Seth is met me mee gegaan'
Er was geen gehoor, maar toch besloot ze naar binnen te gaan. Lynn zag zowel Asa als Clarissa op zijn bed zitten, maar keek vooral naar Asa en ze zag dat het niet goed ging. Ze vroeg zich af of ze het wel moest hebben over de overname van zijn gave nu hij er zo bij zat, maar uitstellen kon ze het ook niet.
'Oh, sorry. Ik hoop dat we niet storen?' vroeg Lynn en keek van Asa naar Clarissa en weer terug. 'Asa, wat is er gebeurd?' vroeg Lynn bezorgd.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Misschien was dit een moment waarop hij nood had aan wat tijd voor zichzelf. Al was Asa nooit alleen, de demonen waren altijd aanwezig in zijn hoofd. Misschien was Clarissa's rustige karakter wel precies datgene waar hij nu nood aan had. Ergens was hij blij dat hij niet had gehuild. Hij vertrouwde Clarissa, maar vond het niet leuk mensen overmatig bezorgd te maken. Toen ze haar hand op zijn schouder legde, huiverde hij. Het was niet zijn bedoeling. Hij zat alleen nog met Joana in zijn hoofd, maar dit was Clarissa, andere gave. "Wel..." De deur opende opnieuw, meer gezelschap. Gelukkig was hij nog niet aan zijn uitleg begonnen. Hem één keer vertellen zou al moeilijk genoeg zijn. "Het is Joana, na wat er op de gang is gebeurd eerder vandaag. Ze kwam naar mijn kamer. We hadden een discussie over onze gaven, over ons. Het is allemaal nogal ingewikkeld en misschien is het best om het gewoon tussen ons twee te houden. Gewoon dit samen met die overname van eerder. Het is alsof me nooit een moment van rust wordt gegund. Ik probeer zo hard, maar keer op keer word ik onderuit gehaald. Al denk ik dat we allemaal wel zo'n momenten hebben meegemaakt."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Clarissa keek Asa aan, ondertussen verschenen ook Lynn en Seth in de kamer. Clarissa wilde niet voor te veel drukte in zijn kamer zorgen, aangezien dat waarschijnlijk niet is waar hij op het moment op zit te wachten. "Nee hoor, ik ga toch zo weer. Donghan zit toch op me te wachten in de kantine." Asa deed toch zijn verhaal wat Clarissa aandachtig liet luisteren. "Asa, ik weet zeker dat jullie er bovenop zullen komen. Tijd heelt alles. Misschien is het niet meteen vandaag over, of morgen maar uiteindelijk zal er een moment komen waarop het wel goed komt," zei Clarissa rustig. "En over gavens, er zijn geen woorden die dat goed kunnen praten. Ik denk dat we het er allemaal eens over kunnen zijn dat het hell is om er met een te leven. De vraag is echter hoe je er mee om gaat. Je kan je hele leven op je kamer gaan zitten treuren over wie je bent, al zal dit niks veranderen, of je kan je leven gaan leven ondanks je gaven." Dit was veel om uit Clarissa haar mond te komen, al wilde ze wel heel graag haar leven tot het uiterste gebruiken. De angsten die zij draagt houden dit echter tegen. "Take care Asa, je bent een prachtig mens verdient de wereld," vervolgde ze en haalde haar hand van zijn schouder. "Ik zal je niet meer tot last zijn, drukte in je kamer zal je op het moment vast geen goed doen. Daarnaast is Donghan toch op me aan het wachten in de kantine. Na mijn lange tijd hier mag ik eindelijk echt eens naar buiten."

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Met haar vuist sloeg ze tegen de deurpost. Een pijnscheut schoot door haar lichaam, maar voor deze ene keer was het geen onprettige ervaring. "Gaat het Joana?" vroeg John bezorgd. "Nu even niet John," snauwde ze terug. Joana duwde de deur open, waarna het, met een luide klap, tegen de muur sloeg. Joana trad binnen en sloeg de deur nog harder dicht als dat hij was open gegaan. Om er zeker van te zijn dat niemand binnen zou komen liet ze zichzelf tegen de deur aan naar beneden zakken. Ze dacht terug aan het moment dat ze zich naast Asa neer liet zakken. Exact hetzelfde gevoel als toen, haar rug tegen de ruwe muur, maar met compleet andere gevoelens. Toen verdriet, nu woede. Hoe had het zover kunnen komen? Een vraag die ze zichzelf continu bleef afstellen. Joana wierp een blik op haar handen. Met haar nagels had ze er diepe groeven in gedrukt. Vroeger was ze bang dat het littekens zouden worden, nu wist ze wel beter. Binnen een paar uur was het weer weggetrokken. Fysiek dan, mentaal was het zeker wel een litteken. Hoe had het zover kunnen komen? De gedachte was nooit weggeweest. Het erge was dat ze zich een leven zonder Asa kon voorstellen en in haar gedachte was dit niet zo roos kleurig. Al een paar keer was het bij haar opgekomen dat ze Asa misschien leuk zou vinden. Leuk qua verliefd. Toch schudde ze deze gedachte het liefst zo snel mogelijk van haar af. Was het veilig? Nee. Was het verantwoord? Nee. Was het goed voor Asa? Nee. Was het goed voor haarzelf? Nee. Was ze verliefd? Wellicht. "Nee," mompelde Joana, met de hoop het zelf te gaan geloven.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Seth glimlachte zwak om de enthousiasme in Lynn haar stem. "Dat weet ik zeker" zei Seth tegen haar. Hij vroeg zich af of hij er goed aan had gedaan haar een beetje te helpen. Misschien zou de klap de volgende keer harder aankomen, als hij haar niet meer zou helpen en het niet zou lukken. Dat was echter iets wat hij meteen uit zijn gedachten verbande. Het maakte niet veel uit om zo te denken. Het veranderde niets aan de situatie.
Toen Lynn voorstelde om naar Asa te gaan, knikte Seth. "Ik kleed me even om. Ik maak me ook wel zorgen om hem" zei Seth en liep snel de badkamer in om zijn kleding weer aan te doen. Hij had niet echt gebadderd, maar ja. Het meeste plakkerige was in elk geval van hem af. Dat was eerst het belangrijkste. Met zijn gave liet hij het water de dop uit het bad trekken en op de kant leggen, waarna het bad rustig leegliep en kleedde hij zichzelf aan, om vervolgens met Lynn naar de slaapkamer van Asa te gaan, waar de deur met een harde knal dichtsloeg. Blijkbaar was er iets gebeurt waar Asa niet blij mee was en hij had het gevoel dat dat niet alleen door de demonen kwam.
Stil liep Seth achter Lynn aan de kamer van Asa binnen. Seth had nooit echt een goede band met Asa opgebouwd. Hij vond hem wel aardig, als de jongen niet overgenomen was door demonen, maar ja. Zo lang zat hij hier nog niet op school en zelf was hij ook wel een beetje een verlegen type, wat niet graag de aandacht trok. Iets wat moeilijk te voorkomen was door het zwevende water in zijn omgeving helaas, maar toch. Rustig sloot Seth de deur achter zich, toen Asa met zijn uitleg begon. Hij dacht dat Asa het liever privé wilde houden, al zou hij vast weggestuurd zijn als Asa een probleem had met zijn aanwezigheid. Clarissa gaf Asa een peptalk, waar Seth blij mee was. Op dit soort momenten wist hij nooit wat hij moest zeggen. Wat er hier allemaal gebeurde was soms best lastig om op te reageren. Hij moest wel toegeven dat Clarissa goed was in dit soort gesprekken. Beter dan hij ooit zou zijn. Al had hij begrepen dat Clarissa dit advies zelf wat moeilijker opvolgde.
Niet veel later vertrok Clarissa weer met de opmerking dat ze met Donghan naar buiten mocht. Iets waar Seth best jaloers op was. Door zijn gave zou hij nooit meer naar buiten mogen. De kans op regen, de vele plassen, meertjes, riviertjes en beekjes. Teveel water voor hem om een stap buiten de muren te zetten. Toch was hij blij voor iedereen die even naar buiten mocht. "Veel plezier vandaag" zei Seth met een glimlach tegen Clarissa en keek vervolgens naar Asa. "Als je liever hebt dat ik weg ga, moet je het zeggen" zei Seth tegen hem. Hij kon zich voorstellen dat Asa liever even alleen wilde zijn, of in elk geval Seth niet bij zich wilde hebben omdat ze niet zo close waren. Toch bleef hij liever even in de buurt om Lynn in de gaten te houden. Ze mocht haar plan voorlopig nog niet doorzetten. Dat was veel te gevaarlijk, voor hen allemaal. Het zou Seth niets verbazen als de slechte demonen daar juist op zaten te wachten. Iemand anders die Asa zijn gave overnam en daar minder goed tegen kon.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Clarissa stelde Lynn gerust dat ze hen niet stoorde en dat luchtte Lynn ook op. Aandachtig luisterde ze naar wat Asa te vertellen had over het vooral met Joana, waarna Clarissa hem een soort peptalk gaf. 'Ik kan het niet beter zeggen, Claris' zei Lynn met een glimlach naar Clarissa.
Lynn bewonderde de manier waarop Clarissa sprak. Ze was altijd positief ingesteld ondanks de tegenslagen die ze meemaakte. Iets waar iedereen een voorbeeld aan kon nemen. Lynn was blij met een vriendin als zij.
'Oh wauw, wat fantastisch!' riep Lynn blij uit. 'Ga ervan genieten, want je hebt het echt verdient,' zei ze toen Clarissa vertelde dat ze naar buiten mocht met Donghan. Clarissa nam uiteindelijk afscheid van het trio en liep de kamer uit.
Seth maakte een opmerking naar Asa of dat hij liever had dat Seth wegging of niet, maar Asa kennende weigerde hij bijna nooit. Lynn vond het enerzijds een goede eigenschap, maar anderzijds moest hij eens 'nee' durven zeggen, hoewel ze wist dat hij liever geen vlieg kwaad deed.
'Ik hoop oprecht dat jij en Joana er samen uit gaan komen,' begon ze. 'Maar daarvoor ben ik hier nu niet,' zei Lynn en keek van Seth naar Asa. Er was enige twijfel bij Lynn. Moest ze het hem wel gaan vragen? Ergens had ze geen andere keuze, want was het nu niet wanneer dan wel? Toch besloot ze de stap te maken en het hem voor te stellen.
'Je weet dat ik gaven voor een deel kan overnemen, toch?' vroeg Lynn. 'Ik ben al even aan het onderzoeken of het voor mij mogelijk is om ze volledig over te nemen en daarnet heb ik een poging gedaan met de gave van Seth,' legde ze uit. 'Het is nog maar een kleine stap, maar het lukte al om een waterstraal om te vormen in een vallende ster. Nou ja, voor zo ver het erop leek dan,' zei Lynn licht sarcastisch. 'Misschien moet je hier even over nadenken, maar hoe sta jij er in als ik jouw gave volledig zou kunnen overnemen? Dan zou je verlost zijn van de demonen.'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"En tijd hebben we, want de kans is klein dat we hier ooit uitkomen." antwoordde Asa mistroostig. Hij voelde zich nog altijd verdrietig, zoiets verdween niet na enkele minuten. Zelfs niet na een openhartige speech van zijn vrienden. "Je gaat naar buiten, Clarissa dat is geweldig nieuws." Asa mocht zelf op regelmatige basis de buitenwereld in. Zolang hij geen overnames had natuurlijk. Hij had medelijden met diegene die nog meer opgesloten zaten dan hij. Ergens voelde hij wat wroeging dat ze met Donghan zou gaan. Al had hij liever dat ze met een begeleider ging in plaats van dat ze niet eens kon gaan. "Geniet ervan. De buitenwereld is geweldig." zei hij terwijl hij de deur voor haar opende. Dit nieuws had ook een positief effect op hem. Te zien dat niet iedereen in een constante staat van miserie vertoefde. "Oh en mocht je wat super vettig, ongezond fast food mee naar binnen kunnen smokkelen. Ik zou je eeuwig dankbaar zijn." Het eten hier was altijd zo gezond, gebaseerd op aangepaste diëten. Zeker bij Asa. De uitspraak, een gezonde geest in een gezond lichaam werd bij hem wel zeer letterlijk genomen.
"Oh nee blijf gerust." Typisch Asa, niet mans genoeg om te zeggen dat hij liefst alleen wilde worden gelaten om zijn dutje te hervatten. Een dutje waar hij helaas geen tijd meer voor zou hebben, omdat hij straks met Augustus en Louise had afgesproken. Clarissa's goede nieuws maakte hem slechts kortstondig gelukkiger. Natuurlijk klonk Lynn's voorstel aanlokkelijk, geen demonen meer. Echter de voordelen wogen niet op tegen de nadelen. "Beter nog daar moet ik niet over nadenken. Nee lynn ik wil niet dat je dat doet. Ik weet hoe ik met die demonen om moet gaan. Ze zijn mijn zorg, niet de jouwe. Ik begrijp dat je me hiermee wilt helpen, maar ik leef liever met mijn demonen, dan met de gedachte dat ze iemand anders martelen." Zou dit een Joana discussie 2.0 worden, oh hij hoopte zo van niet. Hij keek even wanhopig naar Seth. In de hoop dat hij hem zou bijstaan.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Seth grijnsde even toen Asa vroeg om een vette hap. Het eten wat hier geserveerd werd was alles behalve dat. Ze mochten heus wel eens een snackdagje houden eens per week of per maand. Ja sommige gaven konden er niet goed tegen, maar alsmaar gezond eten was ook niet gezond. Er mocht wel eens wat anders op het menu staan in zijn ogen en onder begeleiding zou het vast niet kwaad kunnen.
Seth merkte wel dat Asa liever had dat ze weg gingen, maar dat niet durfde te zeggen. Zo was Asa als hij zichzelf was, helaas. Toch besloot hij daarom te blijven, ook om Lynn een beetje in de gaten te houden en Asa zo nodig te beschermen voor Lynn haar krachten.
Hoewel Seth was meegegaan om Lynn te stoppen bij die vraag, had hij niet verwacht dat ze nu meteen de vraag zou stellen. Juist omdat Asa ook al zo overstuur was. Deze vraag maakte het er niet bepaald beter op. Zoals Seth al verwachte, reageerde Seth geschrokken en weigerde hij haar aanbod. Asa had gelijk, hij was de enige die de demonen aan kon, wist hoe het moest. Lynn moest zich er niet aan wagen. Demonen waren gevaarlijke wezens. Het was niet zomaar een gave om over te nemen.
"Zullen we gaan Lynn? Asa zegt het niet, maar volgens mij wil hij even uitrusten. Het is een lange dag geweest." zei Seth tegen Lynn en pakte haar schouders vast toen Asa Seth wanhopig aankeek. Toen Lynn zich los maakte uit zijn hand, zuchtte hij zacht en liet de luchtvochtigheid in Asa zijn kamer veranderen in water. Zijn kamer was zo droog als wat, maar de andere kamers werd niets tegen de luchtvochtigheid gedaan. Rustig liet hij het over Lynn heen vallen, waardoor ze haar rode staart weer kreeg en op de grond viel.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Voel je er ook niks voor om erop te trainen?' vroeg Lynn. 'Ik snap je punt, Asa. Maar wat als ik ze eens uit het niets overneem? Ik weet dan niet wat ik moet doen. Jij wel,' zei Lynn. 'Ik wilde het enkel en alleen omdat ik zag hoe jij eronder lijd. Asa, ik geef om je en het deed pijn om je zo te zien,' zei Lynn en ze zuchtte diep. Ze liep naar Asa's bed en ging op de rand zitten.
'Als het om martelen gaat, dan kan ik daar wel over meepraten,' begon Lynn en keek Asa aan. 'Jullie hebben geluk. Slechts 1 gave om te beheersen of het in ieder geval proberen. Ik moet ze allemaal zien te kennen en bepaalde gaven ook maar zien te overleven,' zei Lynn en sloeg haar ogen neer. 'Ik heb alleen nooit zekerheid. Niet over de overname. Niet over de gevolgen ervan. Over niets. En daarom dat ik erop wil trainen om andere gaven te kunnen beheersen als ik er delen van overneem,' zei ze met een snik in haar stem.
Lynn wilde Asa's hand vastpakken. Niet om de demonen over te nemen, maar ze zocht slechts naar steun. Toch verroer ze zich niet.
Seth kwam naar haar toe en legde een hand op haar schouder met een voorstel om Asa met rust te laten. Hij had gelijk. Asa zei dingen niet uit beleefdheid naar anderen. Liever wilde hij niemand kwaad doen, maar daar deed hij zichzelf mee onder. Het was een eigenschap van hem die Lynn ergens wel bewonderde. Ze had het nooit uitgesproken tegenover hem, maar ze voelde wel wat voor Asa.
Lynn schudde de hand van Seth van zich af. Lynn wilde wel mee gaan, maar Seth had haar actie blijkbaar anders opgevat, want al vrij snel daarna werd het vochtig in de kamer en kreeg ze water over zich heen. Uit het niets nam ze Seth zijn gave over en opnieuw verscheen de rode staart waardoor ze op de grond viel.
'Seth, dit deed jij met opzet!' zei Lynn kwaad. 'Haal dit ding meteen weg! Besef je wel niet wat je gedaan hebt nu? Ik wilde meegaan, verdomme!'
Als er iets was dat niet gedaan moest worden, dan was het wel Lynn kwaad maken. Juist op die momenten was haar gave krachtiger, dan wanneer ze in een rustige en blije stemming was. Wanneer ze kwaad was, dan kon ze elke gave zo overnemen, zonder dat er ook maar een aanraking bij kwam kijken. En op dit moment leek het alsof ze een demon door haar lichaam voelde stromen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Seth keek naar Lynn die haar hart luchtte over waarom ze het wilde. Hij had respect voor hoe ze dat durfde. Ze gaf zichzelf ontzettend bloot. Haar angsten en alles. Nu snapte hij deels waarom ze de gave van Asa wilde beheersen, al bleef hij het onveilig voor Lynn vinden. Als ze zo'n gave zou kunnen beheersen, zouden andere gaven misschien ook veel makkelijker worden om te beheersen.
"Sorry dit was niet de bedoeling" zei Seth geschrokken, nadat hij het water had gestuurd en Lynn zo tekeer ging. Naja niet helemaal zo nee. Het was meer de bedoeling dat het naast haar zou gaan en niet echt helemaal op haar. Gewoon om haar richting de uitgang te helpen. Seth verloor echter de controle en dat zou ze gezien hebben als ze niet met haar rug naar hem toe stond. Even haalde Seth diep adem. Het had geen zin om geschrokken tegen iemand die kwaad was te reageren. Dat maakte het alleen maar erger. Toen Seth wat rustiger was, begon hij te praten. "De kamer van Asa is te vochtig. Ik probeerde de vocht hier weg te halen, maar verloor de controle" legde Seth rustig tegen Lynn uit en haalde het water weer van haar af en liet het in de badkamer verdwijnen, hoewel het erg veel wiebelde. Het was niet zo rustig als de vorige keer dat Seth het water manipuleerde. Dat het water in een rechte straal in de badkamer verdween. Nu ging het in een spiraal en op en neer. "Ik word niet alleen een meerman door in contact te staan met water. Ook met grote luchtvochtigheid, al duurt dat wat langer dan gewoon in bad stappen of zo" zei Seth en hielp Lynn overeind. "Niet alles gaat met opzet op deze school. Zou jij moeten weten" zei Seth vervolgens tegen Lynn. Hij snapte de bedoeling, maar moest zelf ook oppassen met zijn gave. Hij had het gevoel dat zeker Asa goed in de gaten gehouden werd en met een staart terwijl de begeleiding binnen kwam, was geen goed teken op deze school. Hij wist niet wat het was, maar sinds hij de kamer binnen kwam voelde het alsof hij meer moeite had dan normaal met zijn krachten. Misschien kwam het door de demonen die rondom Asa hingen, misschien door iets anders. Had hij zijn gave te veel gebruikt vandaag of zo? Hij had het tenslotte gebruikt om zichzelf droog te maken, Lynn droog gemaakt en ook nog eens haar les gegeven in zijn krachten. Zo vaak had hij zijn gave nog nooit achter elkaar gebruikt.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Het gevoel was zwak, maar het was er wel. Lynn kende het verschil tussen een goede en een kwade demon vanuit haar onderzoeken en iets zei haar dat dit gevoel alles behalve goed was.
'Lieg niet!' riep Lynn uit woede. Ze kon zich herinneren dat hij zijn gave in haar kamer totaal onder controle had. 'Daarstraks ging alles prima toen wij trainden,' zei ze luid.
Seth hielp haar overeind, maar op dit moment kon ze dat van hem niet hebben. Ze werd steeds bozer en de overname werd sterker. 'Laat me los!' Lymn stribbelde sterk tegen, maar Seth kreeg haar uiteindelijk wel overeind. De opmerking van Seth viel bij haar in het verkeerde keelgat. 'Nu moet je stoppen, Seth. Of zit je me nu soms uit te lokken? Is dat wat je wilt?' Lynn raakte meer en meer opgefokt en dat kwam haar gave niet ten goede. Ze had het op het moment nauwelijks onder controle door haar woede en zo had de demon vrij spel.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld