Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Temptation is not a sin, but playing w

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Dat het hem pijnigde toen ze zijn hand van zijn gezicht trok liet hij niet merken. Toch bleef hij haar geduldig aankijken en beet in spanning op zijn onderlip, wat was er zo belangrijk dat ze hem nu nog moest vertellen? Maar zodra ze weer oogcontact zocht zag hij een blik in haar ogen die hij niet eerder had gezien. Ze was furieus, en voor hij iets kon doen overviel ze hem met een stroom van woorden die haar blijkelijk al tijden frustreerden.
Louis liet haar uitrazen en klemden zijn kaken op elkaar. Er waren meerdere dingen die hij wilde zeggen, maar om niet kwaad of wanhopig uit te vallen liet hij haar woorden in stilte bezinken. Kennelijk leek Clara hetzelfde te doen, die zich na enige tijd verontschuldigde toen ze besefte wat ze had gezegd. ''Clara, are you blind? Don't you see Condé isn't a decent man? He will never give you the things you hope for, he will make your life miserable and he will hurt you in more ways than you can think of, more than he already did!'' Het meest frustrerende voor Louis was niet de beledigingen die ze naar hem had toegeworpen, maar de manier hoe ze over het huwelijk dacht. En Condé was niet haar enige mogelijke partner. In een poging tot haar door te dringen bleef hij haar indringend aankijken, maar verlaagde de niveau van zijn stem, het had geen nut om te blijven schreeuwen tegen elkaar. ''There are hundreds of men who would fall for your feet if you gave them the chance to let them know you. No doubt they would love you unconditionally without asking, give you plenty of children and fulfil every other dream you may have. No man right in his mind would turn you down or hurt you, but Condé isn't that man.''

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
In elke andere situatie was ze beledigd geweest door de opmerking 'are you blind?', maar nu vond ze zelfs dat hij nog mild reageerde gezien de situatie waarin ze hen beide in meesleurde. Dat hij na zijn eerste zin, die hij nog behoorlijk luid naar haar terugriep, kalmte kon vinden en het rustiger bracht de rest van zijn zin was bewonderenswaardig. Achteraf gezien wou Clara dat ze het anders had kunnen brengen, ook al ging hij niet eens in op het commentaar dat ze op hem had. Het was gek hoe hij nog steeds bezorgd klonk en dit nog probeerde op te lossen, haar weer wilde opbeuren.
"No man right in his mind would turn you down or hurt you."
Vooral die zin bleef in haar hoofd rondspoken terwijl ze opkeek naar Louis en hem liever niet in de ogen keek, maar het lef niet had om haar blik af te wenden.
"You are nog right in your mind then," mompelde ze, alsof haar filter tussen haar hoofd en haar mond sinds daarnet verdwenen was en ze ongeremd al haar woorden eruit gooide vanaf ze in haar opkwamen, als zure gal.
Waarschijnlijk deed hij het onbewust, maar keer op keer herinnerde hij haar eraan dat het nooit iets kon worden tussen hen en dat bleef kwetsen. Haar blik had ze wel afgewend omdat ze wist dat ze zich echt op glad ijs begon te begeven. Kwaad worden en hem verwensen dat hij eenzaam en liefdeloos zou sterven was één iets, maar insinueren dat ze verwachtte dat hij de persoon was die haar onvoorwaardelijk zou liefhebben en dat hij niet goed bij zijn hoofd was om haar af te wijzen, dat was een ander verhaal. Hopelijk had hij het niet gehoord, maar stiekem hoopte ze van wel.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hoewel ze haar reactie terug mompelde kon Louis nog duidelijk genoeg horen wat ze zei, al had hij die reactie niet verwacht. Het was duidelijk dat ze de laatste tijd erg naar elkaar toe waren gegroeid en Louis had meerdere malen laten blijken dat hij enorm veel om haar gaf en heel veel voor haar over had. Haar aanwezigheid ging gepaard met bepaalde gevoelens die hij nog geen naam had durven geven, maar in geen van zijn verbeeldingen had hij ooit durven hopen dat Clara dezelfde gevoelens had.
Het gebeurde niet vaak dat Louis niet wist hoe hij moest reageren, maar op dit moment was hij radeloos. Hij haalde een hand door zijn haren alsof hem dat de antwoorden zou geven die hij zocht en vestigde daarna weer zijn blik op Clara.
”Maybe you’re right.”
Zonder na te denken deed hij eindelijk waar hij al zolang over had gefantaseerd, deed hij eindelijk was hij lang geleden al had willen doen maar waar hij zich nog nooit zo ver had laten gaan. Zijn handen tintelden en zijn hart sloeg een slag over zodra hij zijn lippen op die van haar drukte, en zijn vingers om haar gezicht legde. Zoveel gevoelens gingen door hem heen, maar elke aanraking zorgden ervoor dat het voelde alsof zijn hart in vlammen stond. Dat hun liefde onmogelijk was leek hij te vergeten, en dat Clara hem zojuist nog beschuldigd had van een liefdeloos leven gevolgd met een eenzaam sterven was ook niet meer belangrijk. Het enige wat hem bezighield was waar hun lichamen elkaar raakten, en bovenal waar hij haar zachte lippen op de zijne voelde.
Zonder duidelijke reden trok hij zich na enige tijd terug, en hapte geschrokken naar adem.
”I’m sorry,” bracht hij uit, terwijl hij een stap achteruit zette en het tot hem doordrong welke misstap hij zojuist was begaan. Toch voelde het tegenstrijdig, het ene moment besefte hij hoe fout alles was en het andere moment zou hij haar in zijn armen nemen en de liefde verklaren zoals hij die de laatste tijd ervaren had.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Even bleef het stil tussen hen en Clara had het gevoel alsof ze het beter gewoon op een rennen kon zetten om haar gênante vertoning en uitspatting van emoties zo snel mogelijk te vergeten. Helaas verbrak Louis de stilte voordat ze haar plan in werking kon zetten. Al was het niet de afwijzing die ze verwacht had. Voor ze er antwoord op kon geven, ook al wist ze niet wat te antwoorden nu hij haar plots gelijk gaf, voelde ze zijn lippen op de hare.
Compleet overvallen door de plotse kus, iets waar ze nooit eerder aan deelgenomen had op de keer dat Condé zich forceerde na, sloot ze haar ogen om alles buiten te sluiten. Niets deed er nog toe behalve dit moment. Hetgeen waar ze al jaren van droomde en nu zo dichtbij en zo veraf tegelijkertijd was. Het zette haar weer in vuur en vlam en al haar gevoel verdween even uit haar lichaam om daarna plaats te maken voor het meest fantastische gevoel ooit. Louis' handen lagen om haar gezicht en om de hare niet langer radeloos naast haar lichaam te laten bungelen, legde ze die op zijn borstkas. Zijn borst rees snel op en neer en ze voelde zijn hart even snel bonken als het hare. Als ze kon zou ze de tijd nu stilzetten, met zijn warme handen tegen haar koude wangen aan, zijn lippen die zo zacht tegen de hare aanvoelden en zijn hartslag om haar te kalmeren.
Helaas duurde het moment niet voor eeuwig en stapte Louis plots achteruit toen hij het contact tussen hun lippen verbrak. Clara's handen gleden weg en even leek ze zelfs haar evenwicht te verliezen, zo bevangen in het moment dat het niet meteen doordrong dat het alweer voorbij was.
Omdat alles zo perfect op zijn plaats gevallen was, kon Clara niet anders dan glimlachen. Daar stond ze dan, met de breedste glimlach die ze ooit had vertoond. Tot het moment volledig verdwenen was en het besef kwam van wat er zich net tussen hen had afgespeeld. Haar glimlach verdween niet, maar stierf wel voor een stukje af. Een bloedrode blos baande zich een weg naar haar wangen toen Louis zich excuseerde en haar blik richtte ze op de grond terwijl ze haar rok glad streek om te verbergen dat ze geen weg wist met haar armen en handen nu ze niet meer tegen hem aan steunden.
De blik van Louis was al even verwarrend geweest, afstandelijk en hongerig naar meer tegelijkertijd. Of hij dit echt als een misstap zag, kon ze moeilijk inschatten. Ook al besefte ze des te goed dat dit alleen problemen betekende. Problemen als dit uitkwam, problemen als ze hiermee ophielden en problemen als ze dit nooit wilden opgeven. Onzeker over wat ze nu moest doen of zeggen, zweeg Clara en keek een beetje verward naar de grond, waar ze figuurtjes met de tip van haar laars was beginnen tekenen. Als het aan haar lag, dan kroop ze nu weg in zijn armen, maar hij had afstand tussen hen gecreëerd en ze wist niet of het wel wijs was om die te overbruggen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Opnieuw bevond Louis zich in een situatie waarin hij niet wist hoe hij moest handelen, al leek zijn onwetendheid nog groter te zijn dan voorheen. Enigszins was het beter geweest als hij zijn afstand had bewaard, al maakte hij zich nog meer zorgen om de verhouding tussen hem en Clara nu dan de gelofte die hij had verbroken. Ze had hem niet weggeduwd, integendeel, hij had haar handen op zijn borstkas gevoeld, waaronder duidelijk zijn hart twee keer zo snel en zo hard leek te kloppen. De kus was het enige wat zo juist leek te voelen tegen alle redenen in, alsof hun lichamen voor elkaar gemaakt waren, en het liefst ging hij terug naar het moment van daarnet. Het liefst nam hij dezelfde stappen opnieuw en liet hij haar nooit meer gaan. Hij moest er niet aan denken dat Condé haar zou liefhebben, of welke andere man dan ook, maar hij kon het niet over zijn hart krijgen om nog meer valse hoop te geven.
“I’m sorry,” zei hij nogmaals, niet in staat om nog meer woorden uit te brengen. Hoewel ze nog geen reactie had gegeven keek hij vluchtig onder zijn donkere wimpers vandaan waarna hij zijn blik weer neersloeg. Hij hoopte enkel dat het haar niet nog meer zou frustreren dan de situatie al voor haar was, al kon hij begrijpen als hij alles wat ze hadden nu voor hun verpest had. Hij zette een paar passen in haar richting, waar hij bijna onopgemerkt een diepe zucht nam, maar in plaats van dat hij haar opnieuw aanraakte pakte hij de teugels van haar paard die nog op armlengte van hem afstond.
”Maybe we should go now...” Bracht hij met moeite uit. Hoewel hij realiseerde dat dat waarschijnlijk de verstandige keuze was, voerde hij met heel zijn hart een protest. Hij wilde geen einde brengen aan de avond, maar het voelde als het enige wat hij nu nog kon doen.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara hield even haar adem in als Louis naar haar toe stapte, maar liet het voorzichtig weer uit haar mond ontsnappen als ze merkte dat hij geen aanstalten maakte om haar opnieuw te benaderen. Hij bleef zich excuseren en ze vroeg zich af waarvoor. Voor hetgeen dat hij net gedaan had of voor hetgeen dat er nu aan zat te komen? Een beetje verward door het abrupte en hevige einde van hun avond, nam ze de teugels over en vermeed daarbij het aanraken van zijn hand, zich ervan bewust dat als ze nogmaals contact maakten ze hem niet meer zou laten gaan.
"We should," zei ze zacht en stond ongemakkelijk naast hem, haar blik van hem weg gericht en rug een stukje naar hem toe gedraaid.
Als ze echt een keuze had in het leven, dan vertrok ze nu samen met hem richting de noorderzon. Helaas wist ze dat hij nooit zulke risico's zou nemen, alleen al omdat het haar in gevaar zou brengen. Opnieuw voelde ze een krop in haar keel en voordat ze verder kon twijfelen over alles hees ze zichzelf op de rug van haar paard en keek nog even vluchtig naar Louis terwijl ze haar benen samen kneep en Nox de nacht in verdween. Nu ze zich echt van hem verwijderde, voelde ze een harde steek in haar borstkas. Nu alles eindelijk zo ver gekomen was, wist ze niet wat ze ermee moest aanvangen. Hoewel ze gelijk had dat Louis evenveel voor haar voelde als zij voor hem, betekende dat niets als ze hierna niet samen konden zijn. Ze had niet alleen zichzelf in de problemen gewerkt, ook Louis' leven zou hierna niet hetzelfde zijn. Dat was niet eerlijk geweest van haar tegenover hem. Nog steeds voelde ze zich gefrustreerd omdat ze machteloos stond in de situatie al voelde ze zich tegelijkertijd ook opgelucht omdat het nu eindelijk bevestigd was dat ze bij elkaar hoorden. Het zou een lange weg worden om nu ook echt samen te kunnen zijn.
Afrekenen met Condé en haar huwelijk was de eerste stap. Net daarom stuurde ze één van haar vertrouwelingen op onderzoek uit. Drie dagen na hun kus, stuurde ze Louis 's avonds laat een bericht om haar te ontmoeten in de stad. Ze was iets op het spoor en waarschijnlijk kon Louis dat bevestigen, ze twijfelde er niet aan dat hij Condé bespioneerde.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
De dagen na zijn laatste ontmoeting met Clara probeerde Louis een manier te vinden om te bewijzen dat Condé geen fatsoenlijke man was en niet met Clara kon trouwen, maar dat bleek moeilijker dan hij had gedacht. Nadat de eerste dag niets was gebeurd besloot hij om zelf de situatie te creëren, en dus sprak hij af met een van de vrouwen van het bordeel. Omdat hij discreet moest blijven en als een tempelier niet bij het bordeel gezien kon worden, sprak hij op een andere plek af en gaf haar daar de instructies om Condé te verleiden.
Omdat ze hadden afgesproken om de plannen de dag erop in te zetten liep Louis in de avond weer de stad in richting het bordeel. Als het Celeste zou lukken, dan zou ze Condé meenemen naar het bordeel. Zodra hij daar naar binnen liep had Louis al genoeg aanwijzing om het huwelijk af te blazen. Er waren genoeg ooggetuigen die konden bevestigen dat Condé hierbinnen was en bovendien zou Louis hulp vragen bij twee andere tempeliers die vanavond hun wachtronde door de stad liepen.
Toen Louis plotseling een hand op zijn schouder voelde draaide hij zich razendsnel om en trok zijn zwaard. Met onderzoekende ogen keek hij naar de jongeman die voor hem stond. Hij stak zijn trillende armen in de lucht, een teken dat hij geen gevaar was en keek Louis angstig aan. ''I'm sorry, I come in peace. I just need to give you this letter, master templar...'' Zijn stem trilde door de heftige reactie van Louis en hij stak het zwaard terug waarna hij de brief van hem overnam. ''Who send you?'' Vroeg hij. De man liet zijn handen weer zakken. ''It's in the message.'' Louis scheurde de brief open en las vluchtig wat erin stond. ''Thank you, you can go,'' zei hij, zonder van het papier op te kijken. De man mompelde nog een een bedank gebaar en verdween daarna voor zijn voeten. Niet al tevreden liep Louis richting de afgesproken plek die in in het bericht stond. Er waren meerdere redenen waarom hij het lastig vond om Clara weer te zien, maar bovenal was hij van mening dat het misschien beter was als ze er niet zelf bij was, aan de andere kant kon ze dan met eigen ogen zien wat voor man Condé daadwerkelijk was. Maar daar kwam bij dat ze elkaar niet hadden gezien sinds de kus, en Louis wist niet wat hij moest zeggen of dat hij er uberhaupt iets over moest zeggen. Meerdere malen waren zijn gedachten afgedwaald naar het moment en wat hij zou zeggen als ze weer samen zouden zijn, maar nu het zover was had hij geen idee hoe hij moest reageren. Het kwam niet vaak voor dat Louis zo nerveus was, maar zodra hij bij de afgesproken plek kwam en Clara zag staan vergat hij al zijn zorgen en liep hij met een kloppend hart op haar af. Hij kon niet ontkennen dat hij opgelucht was om haar te zien, en hij besloot dat als ze nog boos op hem was geweest dat ze vast niet was gekomen. Een kleine glimlach ontstond daarom op zijn gezicht terwijl hij tot stilstand kwam en hij knikte even. ''I didn't know you had plans for tonight. But I have to warn you, you might see things that will... Shock you.''

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara vond het spannend om Louis daadwerkelijk terug te zien. Haar humeur was de afgelopen dagen wat wisselvallig geweest. Het ene moment miste ze hem immens en hunkerde ze ernaar om weer bij hem te zijn, het andere moment vond ze dat ze hem uit haar gedachten moest zetten. Continu was ze in tweestrijd. Toen ze Louis daadwerkelijk op haar af zag komen, klopte haar hart zo hard dat ze het voelde in haar keel en het bonzende geluid haar hoofd vulde. Het was moeilijk in te schatten hoe ze hem moest begroeten en ergens hoopte ze dat hij haar gewoon weer kuste, maar het bleef bij een beleefde knik. De begroeting nam ze over ondanks dat haar vingers tintelden en ze hem het liefste beetnam in haar armen. Gelukkig glimlachte hij wel. Daardoor ontstond er ook een kleine glimlach op haar gezicht.
Als ze nu niet in het openbaar waren, had ze haar arm door de zijne gehaakt. Helaas was dat geen optie en liep ze langs Louis mee naar de plek waar Condé vertoefde. Waarom hij haar waarschuwde, wist ze niet. Wat kon er nu zo choquerend zijn aan een man betrappen met een vrouw. In haar gedachten gingen ze naar een deur staren waar Condé binnen stapte met een vrouw en hoogstens kuste in het zicht.
Wat ze Louis nu echt wou zeggen was: ik wou je eigenlijk zien en dit is een excuus om bij elkaar te zijn. Maar die gedachte sprak ze niet luidop uit! In de plaats daarvan zei ze iets in de trant van: "It can't be that bad. And I do not care about him."
Wat ze ook zag, het kon haar weinig tot niets schelen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Louis was meer dan opgelucht toen hij doorkreeg dat Clara niet langer kwaad op hem was. Of het zijn woorden waren geweest of de kus, het was tot haar doorgedrongen dat Louis alleen maar goede intenties had en dat hij haar simpelweg niet met Condé kon laten trouwen. Toch merkte hij een bepaalde spanning, alsof hun gesprekken minder oppervlakkig waren geweest als ze niet in het openbaar waren. Het liefst was hij ook alleen met haar, dan had hij haar waarschijnlijk in zijn armen genomen en niet gauw weer losgelaten.
Hij wierp haar een bezorgde blik toe, nadat ze opmerkte dat het niet zo erg kon zijn, toen hij zich langzaam begon te realiseren dat ze waarschijnlijk nog nooit in een bordeel was geweest. Dat was ook niet zo vreemd, want vrouwen van haar klasse hadden haar niks te zoeken. Toch liet hij het voor zich, er was namelijk geen tijd om uit te leggen wat ze zou zien en Louis zou ook niet weten hoe hij dat fatsoenlijk onder woorden moest brengen.
Ze liepen richting het bordeel, maar bleven daar op afstand, terwijl Louis zenuwachtig naar de straat bleef staren. Hier en daar liepen wat mensen, maar Condé was nog nergens te bekennen. Rondom het bordeel liepen wat dronken mannen en enkele vrouwen, die duidelijk hun lichaam probeerden te verkopen. Louis keek even naar Clara om de reactie van haar gezicht te kunnen lezen, maar keek op zodra hij nieuwe figuren de straat in zagen lopen.
''That's him.'' Sprak hij ondertoons, zonder zijn ogen van het tweetal af te halen. De manier waarop hij zijn handen al over haar lichaam had was al genoeg om in te vallen, maar er was nog niet genoeg bewijs om hem daarvoor aan te houden.
''We wait a bit. They'll go inside the brothel soon enough.''
Zijn hand streek vluchtig langs haar hand toen hij zijn vingers om de grip van zijn zwaard legde, en even had hij de neiging om haar hand vast te pakken, maar hij weerhield zichzelf, zoiets zouden ze niet kunnen doen in het openbaar. Het ergerde hem dat het tweetal nog lange tijd buiten de deur van het bordeel bleef treuzelen, totdat het eindelijk leek alsof Celeste hem had overgehaald, waarna Condé vluchtig om zich heen keek en daarna naarbinnen ging. Gevoel van overwinning overtrof hem, al wist hij dat hij nog niet te vroeg kon juichen. Op datzelfde moment hoorde hij twee bekende stemmen achter zich, en hij draaide zich om tot zijn grote opluchting twee tempeliers te zien. Het waren Francis en Colin, waar Louis direct opaf liep. Het kwam hem alleen maar beter uit, want nu waren er nog twee betrouwbare ooggetuigen, en Louis hoefde dan niet alleen het bordeel binnen te stappen. Hij legde de situatie uit aan de mannen die direct gedreven waren om binnen te vallen. ''It's better if you wait outside,'' Stelde hij voor aan Clara, en hij draaide zich even kort naar haar om. Hij wilde haar nog enigszins geruststellen, maar hij vond de juiste woorden niet om haar dat te vertellen, zonder dat het verdacht zou lijken voor Francis en Colin. ''Okay, we'll be right back,'' zei hij toen eentonig, en daarna draaide hij zich om en gaf een knikje aan de twee ridders.
Het drietal stormde het bordeel binnen, schreeuwend en gewelddadig braken ze elke kamer binnen, totdat ze de juiste deur hadden geopend. Daar troffen ze Condé, half aangekleed, zichzelf over de naakte vrouw in zijn bijzijn geworpen. Zijn blik gaf weg dat hij ervan schrok, maar daarna stond zijn gezicht op onweer. Hij stond op en struikelde naar de mannen toe, terwijl hij lelijke woorden riep, maar nog voordat hij iets kon zeggen sloeg Louis hem tegen de houten vloer. Al zijn woede en afgunst zaten in die vuist, alszin de klappen die daarna kwamen, totdat Francis hem tegenhield. ''That seems like enough, master templar'' Sprak hij voorzichtig, wetend dat het geen toon was om tegen zijn master te spreken.
Louis zei niets en trok Condé op zijn voeten, en drukte daarna zijn vingers diep in zijn nek en duwde hem naar buiten. Een menigte had zich om het bordeel gevormd, nieuwsgierig naar waar het walaai vandaan kwam. In een rechte lijn duwde Louis de man voor hem uit naar Clara toe, en gooide hem daar voor haar voeten. ''Apologize.'' Eiste hij op doordringende toon, zijn blik niet van hem afgehaald. Zijn hele houding liet niet alleen blijken dat hij ziedend was en walgde van de man, zijn houding straalde gezag uit, en de mensen die Louis goed kende wisten dat ze op dit moment enkel konden doen wat Louis van hen vroeg.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara sloeg zijn bezorgde blik in de wind en volgde Louis door de smalle straatjes tot aan het bordeel. Met haar rug tegen de muur en een stuk verscholen achter Louis tuurde ze de straat door. Het was een vreemd tafereel om te zien. Vrouwen stonden te draaien met hun achterwerk en hun borsten puilden bijna uit hun bloes. Met een grote frons op haar voorhoofd keek ze toe hoe mannen zonder pardon naar de vrouwen graaiden en ze kreeg het er warm van. Het was haast alsof ze iedereen rechten schond door gewoon toe te kijken, ze zag te veel dingen die niet hoorden en ze wou die mensen helemaal niet op die manier zien.
Toen ze hoorde dat Condé eraan kwam, was ze alleen nog meer gedegouteerd. Condé gedroeg zich zoals alle mannen. Zijn handen gleden en graaiden over en naar het volledige lichaam van de vrouw. Zelfs onder haar rokken toen ze hem met zich meetrok in het bordeel. Dit had ze nooit voor mogelijk gehouden. Het was een publieke vertoning van godslastering en dat dit zelfs nog bestond, vond ze immens degoutant. Gelukkig passeerden er op dat moment nog twee ridders en het drietal leek een plan te bekokstoven. Als het aan haar lag mochten ze het hele pand in de fik steken! Dat zulke dingen zelfs in haar stad gebeurden, het maakte haar misselijk.
En toch kon ze haar ogen er niet vanaf houden. De manier waarop de vrouwen lonkten... Ze straalde iets uit dat zij niet had. Gelukkig natuurlijk, want ze had absoluut geen ambitie om zichzelf te prostitueren, maar ze had het gevoel dat ze alleszins saai was. Louis kuste haar en zij was gewoon net zoals hem met veel plezier verdwenen. Als ze daaraan terugdacht voelde ze zich zo stom. Was het niet de bedoeling dat een vrouw in staat was om een man bij haar te houden, ongeacht de situatie? Al haar vriendinnen leken het te kunnen, lieflijk lachen en met subtiele bewegingen mannen onder de indruk maken over hun verschijning. Clara had weinig charme, ze voelde zich lomp en bot. Haar frêle en weinig vrouwelijke lijf hielp haar zelfbeeld op het moment ook niet. Het was pas toen ze ditmaal een viertal naar buiten zag stormen dat ze uit haar gedachten gehaald werd. Louis smeet Condé aan haar voeten en geschrokken slaakte Clara een gil.
"Oh lord," sprak ze luidop uit en maakte ter plekke een kruis en een schietgebedje.
Dit was niet het soort praktijken waar ze als vrome vrouwe in betrokken moest worden. Ze sloeg haar ogen ten hemel en vermeed ten alle tijde de aanblik van de halfnaakte man voor haar voeten. Hoewel ze zich absoluut niet aangetrokken voelde tot Condé, hoefde ze zijn ontblootte torso en broek die iets teveel begon af te zakken, echt niet te zien. Het schaamrood kroop op haar wangen en ze schudde haar hoofd. Ergens hoorde ze een verontschuldiging, maar het klonk meer als gegorgel omdat zijn mond vol bloed liep. Clara haalde diep adem en probeerde niet in paniek te raken. Haar tolerantie voor seks en geweld was laag en de straten hier waren er mee gevuld.
Voor er verder nog iets kon gebeuren, keek ze Louis aan met een kwade blik, schudde ongelovig haar hoofd en draaide zich om om zo snel ze kon zich uit de voeten te maken. Het was nooit haar bedoeling geweest om iemand te kwetsen of te pijnigen en het zag ernaar uit dat Condé dit nog een lange tijd zou voelen. Daarnaast had ze een kant gezien van Louis die ze nooit had willen zien. Het was logisch, ridders streden en ze veroorzaakten leed en bloed, ook al was dat steevast voor 'een goede zaak'. Clara voelde zich gewoon teleurgesteld. Soms dagelijks onderging ze agressie, de ene maal wat ernstiger dan de andere, maar het laatste wat ze wou was nog iemand in haar leven die in staat was om een andere persoon pijn te doen. Was dit echt de man waar ze al al die tijd naar opkeek en van hoopte dat hij haar zag staan omdat hij zo perfect was en zij... Absoluut niet? Te erg onder de indruk van alles wat zich zo snel had afgespeeld dat ze erdoor in de war was, verstopte zichzelf een tweetal straten verder in een nis om snikkend haar gezicht in haar handen te verbergen. Het maakte haar gewoon bang, dat ze van iemand was gaan houden die dagelijks zoveel mooier vrouwen op straat zag, een kort lontje had en in staat was om iemand tot bloedens toe aan te pakken. Die persoon klonk verdacht veel zoals haar vader.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Pas toen hij een verontschuldiging wist op te brengen kon Louis zijn blik op de man loslaten en daarbij begonnen zijn spieren iets te ontspannen. Hij richtte zijn blik op Clara, en hoewel hij nog razernij door zijn bloed voelde stromen, zorgde de reactie van Clara ervoor dat hij de agressieve houding wat kon loslaten. Dat ze geschrokken was om Condé op deze manier te treffen kon hij begrijpen, maar waarom ze hem een kwade blik toewierp raakte hem onverwachts. Het begon enigszins tot hem door te dringen dat hij zichzelf had laten gaan op Condé, alsof de woede het van hem overnam, waarvan hij geen controle had, maar hij bleef het er wel over eens dat hij het verdiende. Clara schudde haar hoofd ten ongeloof en maakte zichzelf daarna uit de voeten voor hij nog iets kon zeggen. De menigte begon daarna ook af te zwakken en zich weer terug te trekken, waarna Louis met de twee mannen naar Condé toeliep. ''Put him in chains. Bring him to the citywatch, they will throw him in the dungeons until ser Lockwood decides what to do with him.''
Zonder verdere vragen te stellen deden Francis en Colin wat hij hen opdroeg, en keek even later toe hoe het tweetal de man meenamen. Vermoeid wreef hij in zijn ogen, terwijl hij besloot of het wel verstandig was om nu achter Clara aan te gaan. Hij gunde haar de tijd om over dingen na te denken, maar hij vond het ook een vervelende gedachte dat ze nu ergens alleen in de straten was. Hij besloot toch de kant op te lopen waar Clara was heengegaan en vond haar even daarna in een van de vele zijstraten. ''Clara...'' Louis schraapte zijn keel om zichzelf aan te kondigen en bleef op gepaste afstand staan. Hij wilde nu niet ongevraagd haar persoonlijke ruimte doorbreken, aangezien hij bang was om de situatie te verergeren. ''Please tell me what's wrong... If you don't want to talk about it, that's fine. But then just let me take you home.'' Hij merkte dat hij meer radeloos klonk dan hij wou overkomen, maar voor hem was het dan ook heel lastig te begrijpen dat ze de ene dag hem vertelde dat Condé haar niks kon schelen en nu het bewijs er was dat hij een slechte man was leek ze het er niet mee eens te zijn. Wat ze had opgevangen van het bordeel, had het haar geshockeerd zoals waar hij haar voor gewaarschuwd had? Voor Louis leek het allemaal heel simpel. Hij had geen respect voor mannen die geen respect voor vrouwen hadden, en hij had er geen problemen mee om dat te laten merken. Van zichzelf had hij geen agressieve grondhouding, maar als hij geweld moest gebruiken als dat nodig was, dan deed hij dat. En op dit moment had hij van verre geen duidelijkheid waarom Clara ditmaal overstuur was en de ontwetendheid zat hem dwars.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:

Zonder verdere vragen te stellen deden Francis en Colin wat hij hen opdroeg, en
keek even later toe hoe het tweetal de man meenamen. Vermoeid wreef hij in zijn
ogen, terwijl hij besloot of het wel verstandig was om nu achter Clara aan te
gaan. Hij gunde haar de tijd om over dingen na te denken, maar hij vond het ook
een vervelende gedachte dat ze nu ergens alleen in de straten was. Hij besloot
toch de kant op te lopen waar Clara was heengegaan en vond haar even daarna in
een van de vele zijstraten. ''Clara...'' Louis schraapte zijn keel om zichzelf
aan te kondigen en bleef op gepaste afstand staan. Hij wilde nu niet ongevraagd
haar persoonlijke ruimte doorbreken, aangezien hij bang was om de situatie te
verergeren. ''Please tell me what's wrong... If you don't want to talk about
it, that's fine. But then just let me take you home.'' Hij merkte dat hij meer
radeloos klonk dan hij wou overkomen, maar voor hem was het dan ook heel lastig
te begrijpen dat ze de ene dag hem vertelde dat Condé haar niks kon schelen en
nu het bewijs er was dat hij een slechte man was leek ze het er niet mee eens
te zijn. Wat ze had opgevangen van het bordeel, had het haar geshockeerd zoals
waar hij haar voor gewaarschuwd had? Voor Louis leek het allemaal heel simpel.
Hij had geen respect voor mannen die geen respect voor vrouwen hadden, en hij
had er geen problemen mee om dat te laten merken. Van zichzelf had hij geen
agressieve grondhouding, maar als hij geweld moest gebruiken als dat nodig was,
dan deed hij dat. En op dit moment had hij van verre geen duidelijkheid waarom
Clara ditmaal overstuur was en de ontwetendheid zat hem dwars. Met de muizen van haar handen wreef Clara tranen van haar wangenen probeerde rustiger adem te halen toen Louis haar benaderde. Misschien had ze
zich verder moeten wegstoppen, want nu had hij haar verbazingwekkend snel
gevonden. Duidelijk was zijn woede niet op haar gericht, want hij klonk eerder
radeloos dan kwaad. Van alle dingen waar ze nu geen zin in had, stond naar huis
gaan op één. Daarom schudde ze haar hoofd en kruiste haar handen voor haar
borst om de afstand sowieso tussen hen te bewaren. Ook kauwde ze op haar
onderlip om te vechten tegen tranen.
“Would you, or could you do the same to me?” mompelde ze en keek hem wel recht
aan.
“I did the same as Condé did. Maybe not as bad, but I guess it is all the same thing
in the end. I betrayed him as much as he betrayed me,” zei Clara zacht en
schudde haar hoofd.
Als iemand jaloers op haar was geweest en iemand haar uit de verloving had
willen schrappen en ze hadden haar met Louis gevonden. Had ze het dan ook
verdiend om zo aangepakt te worden?
“I’m glad nothing really bad happened between us,” zei ze erna nog en had
meteen spijt van die woorden.
Het was absoluut niet iets dat ze als slecht zag, maar in dit daglicht gesteld,
was het wel fout geweest omdat ze verloofd was. Bovendien kon Louis het sowieso
niet maken tegenover niemand, niet tegenover de orde, niet tegenover zijn eigen
belofte en al zeker niet tegenover God. Het was wel een feit dat als ze het bed
gedeeld hadden, er altijd de kans was dat ze eeuwig verbonden raakten door een
kind. Zoiets zou alleszins wel iets slechts zijn gezien hun situatie. Het
maakte haar allemaal gewoon boos en verdrietig. Bovenal liet het haar
machteloos voelen. Als ze kon kiezen dan verhuisde ze voor eeuwig naar de
jagershut waar ze oud werd in Louis’ armen. Helaas bleek dat Louis zijn
persoonlijkheid nog kantjes had die ze lang niet zou ontdekken als ze elkaar zo
weinig zagen.
“I’m sorry I didn’t mean that, I wish we could have met under different
circumstances. That everything could go easy because it feels meant to be,” zuchtte
ze en sloeg haar blik neer.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Afwachtend stond Louis daar en leunde nerveus tegen de muur. Toen hij na enige tijd haar stem hoorde keek hij op. ''What?'' Bracht hij direct verbaasd uit. ''I would néver hurt you, you know that.'' Misschien was het pas vandaag dat Clara realiseerde tot waartoe hij in staat was, maar als er een ding zeker was, dan was het dat hij om haar gaf, en hij zou haar nooit pijn doen.
Toen ze zei dat ze blij was dat er niks ergs gebeurd was tussen hun voelde hij een steek in zijn hart. Een koude rilling liep over zijn rug, want het was een bevestiging waar hij al die tijd bang voor was geweest; de kus had niet mogen plaatsvinden en Clara had het nooit gewild. Wat hij ook voor haar voelde, voor hem klonk het alsof zij niet hetzelfde voelde. Haar verontschuldiging voor haar woorden die vlak daarna kwam ving hij nog amper op, in zijn hoofd was hij bezig met haar afwijzing en hij schaamde zich dat hij haar had gekust. ''No, it's alright,'' mompelde hij. ''Sorry for what I did. It shouldn't have happened.'' Hij duwde zijn lichaam van de muur waar hij tegenaan leunde en richtte zijn blik op de openbare straat, niet in staat om Clara aan te kijken. ''Let me walk you home. It's not safe for you alone here on the streets.''

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Hoewel ze hem zelf vrijwel afgewezen had, voelde Clara zich toch teleurgesteld als Louis zich nogmaals excuseerde voor de kus en bevestigde dat het echt niet had moeten gebeuren. Met haar handen wapperde ze even voor haar gezicht om haar tranen te drogen en verbeet nieuwe.
"I am ready to go," mompelde ze en kon hem al evenmin aankijken.
Met haar blik op alles behalve Louis gericht, vertrok ze samen met hem de straten in. Ditmaal was ze te ver gegaan. Als ze beter over haar woorden had nagedacht en niet zomaar in een raas alles eruit had gegooid wat ze dacht, maar niet meende, dan zou alles nu anders tussen hen verlopen. Op deze manier bleef ze hem gemengde signalen geven terwijl het enige dat ze hem moest laten zien haar liefde was. Het viel allang niet meer te ontkennen dat wat ze voor hem gaan voelen was alleen als liefde omschreven kon worden. En toch slaagde ze erin om in hun moeilijke situatie, alles alleen moeilijker te maken!
Het was vermoeiend dat ze steeds opnieuw het ene na het andere gevoel door zich voelde razen alsof ze op een rollercoaster zat. Waar ze intens geluk had gevoeld bij hem terug te zien, voelde ze nu alleen frustratie tegenover zichzelf en verdriet omdat ze het zo verpest had. Het liefste van al nam ze nu zijn hand beet, in een klein steegje waar niemand hen kon zien. Toch deed ze het niet, bang om betrapt te worden en hem zeker kwijt te zijn. Steeds kwamen ze dichter bij haar kasteel en ze baalde ervan dat hun avond samen erop zat en zo in mineur geëindigd was.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Nadat ze bij het kasteel afscheid hadden genomen gingen er enkele dagen voorbij zonder dat Louis haar zag, en hij had het er moeilijk mee. Hij probeerde zichzelf met zijn dagelijkse taken bezig te houden, maar teisterde zichzelf met gedachtes wat hij anders had kunnen doen om nu samen met Clara te kunnen zijn. Anderzijds had ze hem afgewezen en het was beter zo. Hij hoopte het allemaal te kunnen vergeten, maar zodra er een dienaar kwam om hem een bericht te geven gaf hij alle hoop op. Vluchtig las hij de brief door waarin stond dat hij werd verwacht in het kasteel. Met gemengde gevoelens ging hij erheen, onwetend wat hij moest verwachten. Het was aangetekend door haar vader, maar diep van binnen hoopte hij Clara te zien. Zijn verstand wist dat hij het beter achter zich kon laten, maar elke herinnering zorgde ervoor dat hij met heel zijn hart meer naar haar verlangde.
Met een kloppend hart zette hij voet binnen het kasteel, hij wist niet zeker waarom hij verwacht werd en of ser Lockwood goede intenties had, maar aangezien hij zich van geen kwaad bewust was zag hij geen reden om niet te komen. Hij liet zich naar de zaal begeleiden waar de oude man aan een lange tafel zat. Als automatisch gleed zijn blik over de tafel en troffen zijn ogen die van Clara. Hij knikte beleefd, en wist met moeite zijn echte emoties te verbergen. Dat hij blij was om haar te zien hield schuil achter zijn ogen en hij beet nerveus op zijn onderlip waarna hij zijn blik weer op haar vader richtte. ''I received your message. How can I be of assistance, ser Lockwood?''

@Shinde

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld