Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Contemplating Love

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Zo vader zo zoon zeker," zei Jace. Hoewel het grappig bedoeld was, had elkander persoon kunnen merken dat het slechts een negatief copingmechanisme van hem was. Met zijn hand tikte hij grappend tegen zijn voorhoofd, alsof gedaan dat hij daadwerkelijk vergeten was haar te ontvoeren. "Verdorie, domme ik. Ik vergeet ook gewoon steeds dat dat ook een optie is. Ooit op een dag ontvoer ik je echt hoor. Met één van die mooie auto's hier beneden. Ik moet gewoon nog even nadenken welke ik het liefste wil," zei hij, alsof hij serieus was. "Als ik uiteindelijk beslist heb dan ontvoer ik je echt," zei hij vervolgens vastbesloten.
Afwachtend had hij zijn wenkbrauwen opgetrokken, onwetend wat Ova voor hem in petto had. Mede omdat hij op de hoogte was van het feit dat ze elkaar nog niet erg goed kenden, wist ze hem altijd te verrassen met haar daden, op een goede manier. Buiten het feit dat ze hem al snel had vervangen met een ander, waar hij overigens nog niet over heen was en het later met haar wel nog zou over hebben, had ze hem nooit eerder teleurgesteld met haar acties. Hij genoot van wie ze was, haar karaktertrekken die één voor één de persoon vormde die zij was en die hij maar al te graag leerde kennen.
Jace deed zijn best geen kik te geven toen hij een sessie met gekietel moest ondergaan, hoe lastig dat ook was. Kietelen was geen van de dingen die hij kon tolereren en hij deed dus ook af en toe zijn best haar te laten stoppen. Zachtaardig liet hij het tweetal omdraaien, zodat ze geen schijn van kans meer had. Een flauwe glimlach was onbewust op zijn gezicht ontstaan toen ze haar nachtjapon vaster deed. "Nou, van mij hoef je dat niet vast te maken hoor," grinnikte Jace, waarna hij het niet kon laten een kusje op haar voorhoofd te planten. Vermoeid ging hij naast haar liggen en trok hij haar gedaante dicht tegen zich aan. De afgelopen dagen waren slopend geweest, verschrikkelijk. Hij vermoedde dat Ova's dagen er niet veel rooskleuriger hadden uitgezien en ook zij ontzettend vermoeid was. Het duurde dan ook niet lang vooraleer Jace in een diepe, vaste, maar vooral vredige slaap was gevallen.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Ova had opgemerkt dat hij zichzelf alleen maar kwelde met de opmerking van zijn vader maar ze had besloten om er dit keer niet op in te gaan, bovendien was ze er ook te moe voor.
"Oooh Jace.." kreunde ze overdreven. "Ontvoer me." grijnzend had ze hem aangekeken terwijl ze het zei zoals Julia in Romeo en Julia zei, lekker theatraal terwijl ze de achterzijde van haar hand tegen haar hoofd had gehouden alsof ze flauw viel.
Toen hij na hun kietel sessie met haar op bed begon te knuffelen, lag ze weer vredig in zijn armen en viel ze samen met hem in slaap.

De ochtend daarna was ze vroeg opgestaan en had ze Jace laten liggen nadat ze een paar minuten naar hem had zitten staren. Hij had het vast warm gehad met haar in zijn armen aangezien hij een ontbloot bovenlichaam had die ze nu uitgebreid kon bewonderen. Zijn buikspieren werden extra geaccentueerd door het zonlicht die erop weerkaatste via de ramen van de schuifdeur. Ze besloot om hem wakker te maken met een ontbijt die ze zelf wilde maken. Ze had zich snel ontdaan van haar zijde jasje en deze vervangen met een warme badjas en zachte sloffen waarna ze haar weg naar beneden vervolgde om in de keuken een heerlijk ontbijt voor Jace te maken. Een van Ova's verborgen talenten was dan ook koken, men zou hier niet snel van uitgaan aangezien ze een chef hadden die voor hen kookt. Ova vond het zoals ze ook met vele andere aspecten had, niet leuk om zomaar alles te kunnen krijgen. Ze wilde er ook zelf voor moeten werken, zoals elk ander mens, zo dus ook met koken. Ze begon met het maken van de wentelteefjes in hartjesvorm en een kleine fruitsalade naast de smoothie die ze ook vers voor hem had gemaakt. Om alles weg te spoelen was er ook nog verse appelsap die ze toevoegde aan het dienblad. Vol liefde schreef ze een kaartje met de 3 woorden, die ze nog niet had uitgesproken naar hem en had ze wat rozen uit de tuin geplukt die ze ter decoratie op het dienblad had gelegd. Voor zichzelf had ze ook een paar wentelteefjes gemaakt met een smoothie. Ze was minimaal 45 minuten bezig geweest maar dit met alle liefde voor haar Jace. Enthousiast liep ze ermee naar boven en legde ze het dienblad naast hem neer waarna ze hem lieflijk wakker maakte. "Jace.." fluisterde ze terwijl ze hem een kusje gaf op zijn voorhoofd. Ze draaide rondjes met haar wijsvinger over zijn borstkast. "Wakey wakey sunshine, ik mis je..." grinnikend had ze een hand door haar haren gehaald. "Ik heb al veel te lang geen kusjes meer gehad." zei ze zielig terwijl ze haar lippen pruilde. "Ik heb een ontbijt voor je... Ik hoop dat je het lekker vindt." {option}

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Al in de vroege uurtjes had Jace gevoeld hoe de warmtebron, die de hele nacht naast hem had gelegen, verdween als sneeuw voor de zon. Zuchtend had hij zich omgedraaid, het deken tot een prop gemaakt en deze vastgehouden, net zoals hij de nachtelijke uurtjes met Ova had doorgebracht. Ontdaan van zijn shirt had hij nog blijven naplakken in bed, onwetend waarom Ova plots vanop de hemels zachte matras verdwenen was. Over de motivatie om evenzeer de warmte te verlaten, had hij niet bezeten.
Enige tijd later, al leken het voor hem slechts enkele minuten te zijn, hoorde hij Ova's gedaante weer de slaapkamer binnenkomen. De matras naast hem zakte een beetje in, wat deed blijken dat ze op bed was komen zitten. Ook iets anders had ze naast hem neergelegd.
"Hmm, sorry. Ik ga nog even drie dagen verder slapen denk ik," grinnikte hij terwijl hij zijn ogen nog even gesloten hield. Het was lang geleden geweest dat Jace had mogen genieten van een goede nachtrust. Echter had hij die die nacht zeker en vast gekregen en wilde hij er geen enkel einde aan breien. Toen ze hem aangaf allang geen kusjes gehad te hebben, besefte hij dat dat louter de waarheid was geweest.
"Nu je het zegt," zei hij, waarna hij haar, met nog steeds gesloten ogen op hem trok, voorzichtig om hetgeen dat ze naast hem had neergelegd niet stuk te maken. Enkele kusjes had hij haar op haar lippen gedrukt. Iets daarna had hij zijn ogen geopend, haar schoonheid volledig in zijn opgenomen, voor zover daar ruimte voor was. Desondanks ze er nog lichtelijk vermoeid uitzag en er geen vleugje make-up op haar huid te bespeuren was, zag ze er in zijn optiek prachtig uit. "Het is echt onwerkelijk hoe mooi je bent," zei hij terwijl hij zachtaardig haar wang, die warm was door het zonlicht dat op haar straalde, streelde.
Toen ze zei dat ze ontbijt voor hem had gemaakt, keek hij naar opzij waar een dienblad hem met verbazing sloeg. Het zag er goed uit, hetgeen dat je nog zou kunnen krijgen bij een hotel eventueel. Een flauwe glimlach was al dat hij haar voor enkele seconden geven kon.
"Ova toch," zei hij, terwijl hij een pluk haar achter haar oor streek. "Waar heb ik je toch aan verdiend?" vroeg hij. "Je vergeeft me veel te snel. Je moet me niet zo verwennen. Ik zou jou moeten verwennen," zei hij gemeend. "Maar voor deze keer, omdat je zo je best hebt gedaan, accepteer ik het," zei hij nadien nog. Kort grinnikte hij. "En omdat ik honger heb."
En hele tijd later hadden ze samen haar volledig gemaakte ontbijt veroverd. Met smaak had hij ervan gegeten. Zelden had hij zo'n lekker ontbijt gegeten, gezien hij uberhaupt bijna nooit ontbeet. Merendeels van zijn ochtenden, nam hij simpelweg een appel uit de fruitschaal en at hij die onderweg op, waar hij ook heen ging. "Ik wist niet dat je zo'n keukenprinsesje was," zei hij plagend.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
"Neeeeeee..." giechelde ze uit wanneer hij vertelde dat hij nog drie dagen verder zou slapen. "Hoe zeer ik dit bed ook nooit meer wil verlaten samen met jou, wil ik nog zo veel meer met je doen.." Blozend had ze boven op hem gezeten toen hij haar complimenteerde. "Ooooh wat ben je toch een slijmbal." grinnikte ze.
Met een lach had ze zijn gezicht bekeken, terwijl hij naar het eten had gekeken. "Ik vind het leuk om te doen, dus daar heb je geluk mee." Ze had genoten van zijn aanrakingen en sloot kort haar ogen toen hij een pluk achter haar haren had gestoken. "Dan moet jij mij maar eens héél goed verwennen." Had ze overdreven als grap tegen hem gezegd waarna ze samen met hem begon te eten.
Nadat ze samen het totale ontbijt hadden veroverd, was Ova opgestaan om de afwas op te stapelen op het dienblad. "Ik ga even douchen." zei ze terwijl ze een kus op zijn mond plantte. "Ik zal heel snel zijn." met een knipoog greep ze al haar benodigdheden en rende ze de douche in, uit gewenning had ze de deur van de badkamer open laten staan. Ze kleedde zich uit waarna ze een snelle warme douche nam. Wanneer Jace zou besluiten om een blik richting de douche te doen had hij haar ontblotte lichaam van de achterkant kunnen aanschouwen. Ova was het gewoon niet gewend om haar badkamer deur dicht te doen, na enkele minuten had ze zich afgedroogd en kwam ze weer terug de kamer in met een handdoek omgewikkeld. "Ik ben weer fris en fruitig." grinnikte ze terwijl ze naar de douche wees. "Wil jij ook?"

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Jij bent vriendelijk. Mij niet eens uitnodigen," plaagde hij haar toen ze hem mededeelde dat ze zou gaan douchen. Geduldig had hij gewacht, onderwijl een raam opengedaan om de kamer te laten verluchten. Desondanks de ventilatie van de kamer hem niet interesseren kon, had hij afleiding nodig niet zijn blik te werpen op het tafereel dat zich gaande was in de badkamer, die zomaar openstond. Het leek wel alsof ze hem uitgedaagd had, hem op de proef stelde dat hij haar grenzen niet overschrijden zou. Desalniettemin was dat geenszins zijn plan geweest en zou hij haar respecteren. Hoe lastig het ook was en hoeveel open kansen ze hem ook zou bieden. Bovendien wist hij niet wat ze precies hadden. Hij wilde ook niks met haar tot ze zeker was van haar stuk; zichzelf beschermd voor zijn hart dat mogelijks breken zou indien ze zich bedacht.
Beleefd had Jace zijn hoofd geschud en een nieuwe douchebeurt afgeslagen. "Het is dat ik minder dan twaalf uur geleden je douche al heb gebruikt," zei hij waarna hij opstond om vervolgens Ova's hand vast te nemen. Vervolgens trok hij haar richting het bed en nam hij haar stevig vast in zijn beide armen. Voorzichtig liet hij zich, met Ova nog in zijn armen, achterover op het bed vallen. "Of vind je dat ik stink misschien?" Plagend hadden die woorden geklonken.
Het voelde gek, hoe ze met elkaar omgingen. Alsof alle gebeurtenissen die eerder waren voorgevallen, nooit hadden plaatsgevonden. Alsof ze nooit het spelletje hadden gespeeld van twee magneten die zich uit elkaar lieten trekken, maar toch hun weg weer naar elkaar vonden. Het voelde alsof het altijd al zo geweest was. Hij en Ova.
Het wild opengaan van de deur had Jace verplicht terug te keren naar de realiteit. Een verbaasd gedaante had hij kunnen aanschouwen in de deuropening. Met een blik vol afgunst had een mannelijk individu het tweetal aangetroffen. Jace wist hoe het eruit zag; Ova louter gekleed in een witte handdoek en hij die zich met een joggingbroek en ontbloot bovenlijf onder haar had begeven. Doch was hij vergeten dat er ook nog sprake was van een andere man in het spel. Een andere man waarover Ova zelf zei dat hij niet zoveel voor haar betekend had als Jace deed. Echter stond hij nu wel, zonder kloppen, in haar slaapkamer.
"Ik ben één enkele avond weg. Eén avond en je gedraagt je nu al als een slet?" vroeg de jongeman, wellicht kwader dan hij zelf bedoeld had. De blik op zijn gelaat had doen verklappen dat hij direct spijt had van de woorden die hij uitbracht, al had Jace daar geen oog voor. Toen de jongeman zich wou omdraaien en aanstalten maakte om de kamer te verlaten, duwde Jace Ova van zich af.
"Herhaal dat nog eens," zei hij, rustig. Jace wist hoe Ova reageerde op woede, hoe angstig ze ervan kon worden als iemand een stem verhief in haar bijzijn. Nee, Jace zou het hem moeilijk maken met kalmte. Als hem dat zelf zou lukken tenminste.
"Ik hoef helemaal niet in te gaan op jouw orders. Tegen wie denk je wel niet dat je het hebt? Moet jij je vader niet ergens uit een sloot gaan halen in plaats van Ova lastig te vallen?"
Jace had volledig genegeerd wat de man tegen hem had gezegd. Het is dat het hem ook niet deren kon, al had het hem verbaasd hoe hij van zijn vaders dronkenschap had afgewezen. Had Ova het over hem gehad? "Ik vraag het niet nog is. Hoe noemde je haar?" zei Jace, opnieuw. Zonder emotie had hij de jongeman aangekeken. Eenmaal hij doorkreeg dat hij weigerde te antwoorden had hij zijn blik gericht op Ova, die zonder wat te zeggen toekeek op wat er gaande was. Gezien hij hij haar niet wilde beangstigen, duwde hij de jongeman, die zich nog steeds in de deuropening bevond, achteruit. Met een klap had hij de deur achter zich dichtgetrokken, hopend dat Ova er niets van horen zou. Hoewel de isolatie dan wel heel dik zou moeten zijn.
"Fucking herhaal hoe je haar noemde!"
"Een slet. Zo noemde ik haar. Dat is ook de enige reden waarom jij hier bent niet waar? Omdat ze zo makkelijk is. Kom op zeg. Nog geen dag nadat jij niks van je liet horen liet ze mij al bijna in dit huis wonen," zei de jongeman. "Moest jij haar niet met rust laten?" Het waren woorden geweest die hem woedend maakte. Furieus. Het zette zijn bloed aan het koken. Hardhandig had Jace de jongeman bij zijn kraag genomen, hem met brute kracht tegen de muur gedrukt en hem duidelijk aangekeken. Hij had hem echter losgelaten toen hij de deur van Ova's kamer hoorde opengaan.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
"Je stinkt niet, je ruikt zelfs lekker." zei ze terwijl ze hem vol liefde begon te knuffelen. Voor Ova was het speciaal geweest dat ze bij het ontbijt de woorden 'I love you' op het papiertje had geschreven, buiten haar ouders had ze dat nog nooit eerder tegen iemand gezegd en maakte het dus dat ze wist dat wat ze nu met hem had, was wat ze wilde.
Geschrokken keek ze achter zich bij het openvliegen van de deur. Finn.. Haar blik legde de weg van de deur af richting haar handdoek en dan richting Jace. Oh oh... Ze wist door het voorval in het park dat Jace jaloers was geweest op het feit dat ze met Finn was omgegaan en dat dit voor echte problemen kon zorgen. Even sloot ze haar ogen om de realiteit te kunnen ontsnappen, maar dit werkte natuurlijk niet. Ze kwam al snel terug in het moment door de woorden die ze nooit uit Finn zijn mond had verwacht. Zei hij dat nu echt? Voor ze het wist was ze van Jace afgeduwd en greep ze haar handdoek vast. Met grote ogen van angst voor de situatie en geschokt door de woorden van Finn, stond ze naar de twee jongens in haar kamer te kijken. Dit kon wel eens gruwelijk uit de hand lopen. Niet wetende wat ze had moeten zeggen bewoog ze een beetje op en neer op de plek waar ze stond. De twee mannen begonnen met woorden wisselen en Ova had de hand van Jace nog proberen vast te grijpen zonder succes natuurlijk. Zelfs Ova was in de war over het feit dat Finn die informatie over zijn vader had, maar echt tijd om er over na te denken had ze niet voordat ze zich hadden verplaatst buiten de deur. "Shít..."
Nadat ze een paar keer heel diep had ingeademd en de helft van het gesprek had mee kunnen krijgen had ze de deur open gedaan. "Jace.." zei ze voorzichtig terwijl ze naast de twee was gaan staan net nadat Jace hem los had gelaten. "Het is.. oke.." ze pakte zijn hand en keek Finn aan. "Jace is niet bij mij omdat ik makkelijk ben.." stelde ze voorzichtig waarna ze Jace weer had aangekeken met een kleine glimlach. Ze had zich voor het eerst in haar leven niet in een persoon kunnen verplaatsen. Finn, de jongen waarvan ze dacht dat hij onschuldig was en zulke woorden nooit aan haar vuil zou maken had haar een slet en makkelijk genoemd. Misschien was het omdat hij dacht dat wat ze hadden meer dan gewoon vriendschap was en voelde hij zich vervangen. Gekwetst schudde ze haar hoofd. "Ik had dit niet van jou verwacht Finn.." zei ze teleurgesteld. Finn had haar aangekeken en met oprechte spijt haar aangekeken, zo leek het dan tenminste voor Ova. In werkelijkheid had hij geen spijt van zijn woorden en had hij Jace liever zo snel mogelijk uit het veld geruimd. Finn wilde Ova voor zichzelf, ze was bovendien de enige erfgenaam van Owan en daarbij een beeldschone verschijning die als advocaat wel als mooie accessoire naast hem had kunnen staan. "Ik wil dat je gaat" zei ze tegen Finn die meteen zijn hoofd geschud had. "Nee, ik moet hier van je vader zijn Oov.. Voor zijn administratie." Hij had zijn blik weer naar Jace verplaatst en een kleine grijns was op zijn gezicht verschenen toen hij de volgende woorden had uitgesproken. "Hij daarentegen, hoort hier niet... nietwaar?" Ova probeerde de situatie te sussen en Jace met haar mee te trekken. Ook zij wist dat hij in bezit was van een kort lontje die niet veel nodig had om te ontploffen en dat wilde ze niet, vooral nu dat het zo goed ging tussen hun.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"En iedereen die Ova's vader kent, weet dat als hij erachter kwam dat zij jouw aanwezigheid niet wil, hij jou ook gewoon de deur zou wijzen," zei Jace. Desondanks zijn ervaring met Owen alles behalve positief was geweest, wist hij dat hij alles voor zijn dochter overhad. Hoe geprezen en hooggeschoold de jongeman, die klaarblijkelijk met de naam Finn door het leven ging, ook was; als Ova hem niet in haar buurt wilde, zou ook haar vader hem wegsturen. Elkander persoon die zich in de hal samen met hen zou hebben bevonden, had dat beaamd.
"Wat? Zei iemand iets? Shit, ik spreek niet dezelfde taal als mensen die geen toekomst hebben en een vrouw met geld zoeken om toch maar iets te hebben." Grijnzend en met een blik vol uitdaging had Finn Jace aangekeken, hem geprobeerd uit zijn tent te lokken. Kort had Jace zijn hand tot vuisten gebald, hem boos aangekeken en hem bijna willen slaan. Echter had de blik die hij op Ova had geworpen hem weten te kalmeren en liet Jace zijn handen weer rusten.
"Ik vind jou maar kinderachtig voor een advocaat. Kan je geen betere argumenten vinden, huh?" zei Jace, wat Finns grijns deed minderen. Louter een geïrriteerde blik had Finn hem nog gegeven en het leek wel alsof Jace hem de mond had gesnoerd. "Kom, ga weg, je hebt Ova wel gehoord. Of moet ik je zelf naar beneden brengen?" zei Jace nog. Hij had elk woord gemeend dat hij zei. Finn moest weg, niet alleen omdat Ova dat wilde. Jace wilde dat ook. Hij gedroeg zich als stoorzender. Eentje die hij niet gebruiken kon nu zijn leven er net iets rooskleuriger uit had gezien.
"Ik ben beneden, Ova. Roep me maar als hij je begint te vervelen," zei Finn nog met een knipoog tegen Ova, Jace volledig genegeerd. Verbaasd had Jace toegekeken toen de jongeman Ova's hand had vastgenomen en er een zoen op had gedrukt. Jace had zich afgevraagd waar Finn het lef vandaan haalde dat te doen, vlak voor Jaces ogen. Hoe harteloos de jongeman had kunnen zijn. Wat hij zich nog meer afvroeg was hoe Ova het zonder weerwind toe had kunnen laten. Echter probeerde hij zijn jaloezie voor zich te houden. Hij wilde geen ruzie met Ova, zeker niet nu alles goed ging tussen hen. Uiteindelijk wist hij dat hij als schuldige gezien zou worden in deze situatie, ook al deed hij niets fout. Hij was altijd al de zondebok geweest. Dat was de rol die hij vanaf zijn geboorte had gekregen. Nadat hij Finn weg zag wandelen, richting beneden, had Jace zich omgedraaid en even naar Ova gekeken.
"Ik ben niet boos, maar ik begrijp echt niet dat je me zo snel hebt kunnen inruilen voor zo'n imbeciel," zei hij eerlijk, waarna hij terug haar kamer was binnengewandeld. Hij moest even afkoelen, zijn gekwetste hart dat ondertussen vol adrenaline zat kalmeren. "Je wil niet weten hoeveel moeite het me heeft gekost om die verdomde grijns niet van zijn veel te symmetrische gezicht te slaan." Zijn woorden waren niet eens grappend bedoeld. Het was de pure waarheid geweest.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Geschrokken van Finn zijn onverwachtse actie had ze stijf stil gestaan toen hij haar hand kostte, de tijd leek voorbij te vliegen en voordat ze er iets tegen wilde doen was het al gebeurd. Ze had zich meteen naar Jace gekeerd en hem met een bepaalde blik van verdriet aangekeken. "Jace..." ze liep achter hem aan en sloot de deur achter zich. "Ik.." zuchtend had ze hem even achtergelaten. Ze had geweten dat ze het nu toch niet goed kon doen, dus had ze zich verplaatst naar haar inloopkast waar ze haar kleding uit begon te zoeken. Het was vandaag tijd voor een basic outfit had ze bepaald. Een mooie lichte boyfriend jeans met een zwarte top die een kleine inkijk liet zien, niet te overdreven natuurlijk. Nadat ze haar handdoek liet vallen en haar ondergoed had aangedaan met daarna haar kleding, was ze gaan kijken naar bijpassende schoenen en trok zo makkelijke vans aan.
Helemaal aangekleed kwam ze weer terug bij Jace. "Ik snap niet zo goed waarom je denkt dat ik je ingeruild heb.. mag ik geen vrienden hebben?" Vroeg ze in alle oprechtheid. Alhoewel ze na het stellen van die vraag meteen spijt had, aangezien ook zij wel zag dat vrienden niet zo over haar hadden gepraat. "Ofnaja, in mijn ogen was het een vriendschap, ik kom er nu ook pas achter dat hij er anders over dacht.. maar daar kan ik toch niks aan doen? Of wel..?" Een beetje onzeker keek ze naar haar voeten. Ze had gewild dat hij had gezien hoeveel ze om hem gaf en hoeveel moeite ze voor hem wilde doen en ook deed. "Vind je mij ook makkelijk Jacey?" Iedereen had kunnen horen dat ze tijdens het uitspreken van die vraag verdrietig was door de het kraken van haar stem. Hoe zeer ze ook zo veel mogelijk bij hem zou willen zijn, was ze bereid om afstand te nemen als hij vond dat ze te snel ging of inderdaad te makkelijk zou zijn. Ova had hier nog nooit eerder ervaring mee gehad, ook al is ze altijd wel een gewild meisje geweest. Het is alleen nooit voorgekomen dat twee jongens om haar aan het 'vechten' waren. Ze was wel heel trots op Jace dat hij zich had ingehouden en dat hij het niet uit de hand had laten lopen. "Ik ben trots op je.. ik zag dat je, je best deed." Ze liep naar hem toe om hem een kus op zijn voorhoofd te geven.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Een korte zucht verliet Jaces lippen bij haar vraag of ze geen vrienden mocht hebben. Voorzichtig had hij haar handen vastgepakt, haar rustig, zonder enige blijk van woede aangekeken en haar naar zich toegetrokken. "Ik heb jullie samen gezien, Ova," zei hij met een zwakke glimlach op zijn gelaat. Aangetoond dat hij oprecht geen woede ten opzichte van haar voelde. "De manier waarop je naar hem keek was identiek hetzelfde naar hoe je naar mij kijkt. Je straalde in zijn buurt toen ik jullie samen zag. En dat is oké, je had het volste recht om opzoek te gaan naar iemand anders. Met mij heb je toch nooit zekerheid want ik ben een lafaard en als het me te veel wordt ren ik alleen maar weg," stamelde hij. Hij nam het zichzelf kwalijk dat hij tijd had gemist met haar, dat hij haar had laten zitten, desondanks dat nooit zijn eigen keuze was geweest. Zacht had hij in haar handen geknepen. "Maar ik had oprecht gehoopt jou niet zo snel tegen te moeten komen met een andere kerel," vertelde Jace nog schouderophalend. Het had hem pijn gedaan haar gelukkig met een ander te zien, haar harder te zien stralen dan ooit tevoren en alsof hij nooit had bestaan. Jace had het even stilgehouden. Zijn ogen sloegen neer.
"Ook gewoon het feit dat hij zomaar je kamer binnenkomt. Dat wil zeggen dat hij dat duidelijk eerder heeft gedaan. En zoals ik al zei, ik ben niet boos op je. Echt niet, het is gewoon nogal raar allemaal," zei hij. Het deed hem pijn dat ze hem eerder wellicht zomaar in haar kamer toeliet, alsof dat een locatie was waar ze elkandere jongen mee naartoe nam. "En ik weet niet of jij er wat aan kan doen. Voor zover ik jou ken, zou het best kunnen dat je hem een verkeerde indruk hebt gegeven, zonder dat je het doorhad. Of dat hij gewoon hoopte dat hij je op die manier kon krijgen." Ova had een flirterig karakter gehad. Dat had Jace vanaf het eerste moment dat hij met haar sprak geweten. Het was iets dat hem had aangetrokken, maar waarvan hij wist dat het ook andere mannen bekoren zou. "Het lijkt ook gewoon alsof ik altijd de bad guy ben terwijl het enige wat ik wil is dat je gelukkig bent, hoe hard ik mezelf daar ook voor moet kwetsen. En het was nogal een klap in mijn gezicht dat ik mezelf opoffer om je dan enkele dagen later met een gast te zien die lijkt alsof hij ontsnapt is uit een cliché netflix film" Zijn woorden waren louter de waarheid geweest. Hij vond het belachelijk hoe Finn eruit zag, hoe hij wellicht uren in de badkamer stond om zijn haar in de plooi te leggen met veel te dure haargel.
Zijn hoofd had hij geschud toen ze vroeg of ook hij haar makkelijk vond. "Je bent absoluut niet makkelijk, Ova. Absoluut niet," begon hij. "Je bent iets te goedgelovig en vertrouwt te snel, dat kan ik niet ontkennen." Hij hoopte dat ze het niet verkeerd opvatte. "Dat is een goede eigenschap, maar je moet opletten dat je daar niet de dupe van wordt. Ik bedoel, niet iedereen is goed, Ova." Zijn handen had hij vervolgens op haar heupen gelegd, haar zachtaardig op zijn schoot getrokken en haar een zoen op haar voorhoofd gegeven.
"Maar ik heb het privilege om hier nu te zijn met het mooiste meisje van de hele wereld, dus ik wil mijn tijd met jou niet verspillen aan een advocaat die het niet kan redden tegen een jongen die geen toekomst heeft en achter rijke vrouwen aanzit," zei Jace. Tijdens zijn laatste woorden had hij Finns slechte beargumenteerde steek naar Jace toe geïmmiteerd.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
"Dan heb je niet goed gekeken" Had ze stellig terug gezegd terwijl ze koppig haar armen over elkaar sloot nadat ze deze, al zittend op zijn schoot uit zijn handen had getrokken. Boos was ze niet, maar als er een ding is waar Ova slecht tegen kan is niet geloofd worden terwijl ze de waarheid sprak. "Je bent geen lafaard Jacey.. Ik vind het echt vervelend dat je dat zegt, zulke dingen kun je ook niet voor mij beslissen." Kort had ze haar hoofd geschud. Toen hij voorzichtig haar handen weer terug pakte om erin te knijpen keek ze hem aan. "Normaal gesproken zou hij niet zomaar mijn kamer in komen, ik denk gewoon dat hij ons gehoord had.." mompelde ze. Zuchtend had ze weer zenuwachtig op en neer geschoven op zijn schoot. "Ik wil er ook niet meer over praten.. Toen je er niet was, voelde ik me alleen Jace.. Finn was er hoe vervelend dat klinkt wel als enige voor me.. Zo is dat nou eenmaag gegaan." Koppig keek ze hem aan. "Ik wil geen cliché Netflix film, ik wil de old school jaren 70's film Grease. Mijn John Travolta" grapte ze voorzichtig terwijl ze op zijn blote borst tikte. "Ik wil ook dat jij een shirt aandoet want je bent me al de hele tijd aan het verleiden." Speels had ze met haar ogen gerold. Zijn opmerkingen over haar eigenschappen had ze kunnen plaatsen, het klopte inderdaad dat Ova iets te goed gelovig was. Die eigenschappen had ze omdat ze nog onschuldig was, ze probeerde in alles en iedereen het goede te blijven zien. "Je mag je privilege houden als je nu eindelijk een shirt aan doet" zei ze terwijl de een kusje op zijn borstkast plantte. "Anders hebben we echt een probleem." Met een knipoog had ze hem nog licht blozend aangekeken.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:

- TS. Een tweetal weekjes later. -

Het was enkele dagen geleden dat Jace iets van zich had laten horen aan Ova. Desondanks hij zich vermaakt had met haar, en haar niet kwetsen wou, vond hij de kwestie met Owen nog zeer lastig. Smoesjes had hij bedacht wanneer Ova hem vroeg langs te komen bij haar vader thuis. Hij kon het niet riskeren dat Owen hen samen zou zien. Ook al was hij eerder nog vastberaden geweest dat een kunstopleiding hem niet meer schelen kon, Joseph had hem doen inzien dat een carrière even belangrijk, of zelfs belangrijker was, dan een vrouw. De situatie met Owen had hem geen zekerheid gebracht dat Ova bij Jace zou blijven, gezien Owen er wellicht alles zou doen om zijn dochter bij hem weg te houden. Een andere reden waarom Jace wederom voor Ova van de aardbodem verdween, was het feit dat hij er slecht uitzag. Jaces lichaam bestond uit blauwe plekken en schaafwonden, gezet door zijn eigen vader die simpelweg Jaces aanwezigheid in het huis niet wist te waarderen. Als een lamzak had Derek toegekeken hoe Jace op de grond lag, kreunend van de pijn en tranen die de grond in een snel tempo hadden beklad.
Elk botje, elke spier, elk stuk huid dat hij bezat deed pijn, herinnerde hem aan hoe hij was toegetakeld, simpelweg door zijn aanwezigheid. Het bevestigde louter het gevoel dat hij over zichzelf had; hij was ongewenst, niets waard.
Jace had het niet aangedurfd Ova onder ogen te komen. Hij verachtte het om zijn ziel bloot te leggen aan haar, zich zwak op te stellen en te laten zien hoeveel angst hij bezat voor het monster die zijn vader was. Om haar perfectie weg te nemen door in te zien dat ze haar kostbare tijd vertoefde met een simpele man die niks anders verdiende als een pak slaag. Deze zaken hadden Jace, desondanks hij had gezworen niet zoals zijn vader te zijn, ertoe gedreven dezelfde stimulerende middelen te degusteren, naar achteren te gieten alsof het niets als water was. Onschuldig was hij begonnen met bier, maar gezien hij merkte dat het weinig effect op hem had, was hij in zijn vaders verzameling opzoek gegaan naar wat sterkers; wodka. Ook daarvoor had Jace zijn straffen ondergaan. Een vuistslag op zijn gezicht en een zoveelste trap in zijn ribben had hij ontvangen, maar die keer was het gevoelloos geweest. Jace voelde niks meer. Verdoofd had hij alles ondergaan.
Omringd en onder invloed door alle flessen die hij afgelopen dagen genuttigd had, zat hij op zijn bed. Dagenlang had hij niet gedoucht, niet eens de tijd genomen zich te ontdaan van zijn bloederige shirt. Hij had ongeïnteresseerd naar zijn telefoon gekeken toen Ova's berichtje binnenkwam.

- Jacey, ik heb al lang niets meer van je gehoord. Alles oké? Wil je alsjeblieft langskomen? Ik ben bij mijn moeder. x-

Stomdronken had hij zijn bed verlaten, de weg gebaand naar de voordeur die hij schaamteloos weer dicht liet vallen nadat hij de buitenwereld betrad. Zijn weg had hij gebaand naar het huis waar Ova's moeder woonde, waar hij binnen kon zonder zijn hele toekomst van hem ontnomen werd. Doende alsof hij niet de afgelopen dagen drinkend had doorgebracht zou hij Ova bezoeken. Zijn Ova. De Ova die nog steeds niet echt van hem was omdat hij het lef niet had haar voor zich te claimen.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Ova had zich ze afgelopen weken alleen maar zorgen gemaakt over Jace. Dat allemaal terwijl ze al had moeten beginnen met de voorbereidingen voor haar studie. Zich echt concentreren was niet gelukt. Haar moeder had ze ondertussen ook over Jace verteld, zij had hem graag leren kennen maar ook dat was er nog niet van gekomen. Ze was vandaag alleen thuis aangezien haar moeder voor haar yoga lessen op cursus was in een andere stad.
Nadat ze Jace een bericht had gestuurd had ze haar telefoon weer weg gestopt en haar lichtgrijze laptop opengeklapt om weer verder te leren over de stof die ze moet voorbereiden. Hopen dat hij zou reageren deed ze niet meer, ze had zich er bij neer gelegd dat het wellicht over zou zijn tussen hun. Hoe moeilijk het de afgelopen twee weken weer was geweest voor haar, had ze het ergens een plekje kunnen geven. Het was Jace die haar had verteld dat hij haar gelukkig wilde zien en dat niet iedereen goed was, wellicht had hij het over zichzelf. Wellicht had Finn dan toch gelijk over hem gehad. "Gewoon doorgaan Ova.." mompelde ze tegen zichzelf. Gekleed in een nachtjurkje die de contouren van haar lichaam omhelsde alsof het speciaal voor haar gemaakt was, haar haren had ze laten invlechten in 2 boxbraids. Ze zag er weer vermoeid uit maar alleen de mensen die haar goed genoeg kende zouden dit kunnen opmerken. Haar vader had haar vorige week al gezegd dat ze Jace moest vergeten. "Iemand die zo'n engel als jouw in de steek laat moet je vergeten, hij is je niet waard." Waren zijn woorden geweest. Diezelfde woorden waren in het begin het ene oor in gegaan om meteen via het andere oor er weer uit te gaan. Naarmate de tijd verstrekte had ze ook weer wat meer contact met Finn gehad, puur platonisch. Hij had zijn excuses aangeboden voor zo wel zijn woorden als daden en verteld dat hij de verkeerde indruk van haar had gekregen en had geaccepteerd dat ze gewoon vrienden waren.
Wat Ova natuurlijk niet wist is dat hij nog altijd hoopte dat hij haar ooit voor zich zou winnen op langere termijn, hij wilde haar gewoon simpel weg om het geld en de status.
In de tussentijd had Ova, Judith een paar avonden uitgeholpen bij GreenJack's. Dit deed ze ook om zelf haar tijd te doden, zo moest ze Jace wel vergeten. Zuchtend had ze haar Macbook weer aan de kant gelegd om haar weg naar beneden te vervolgen, het was thee tijd.

Terwijl ze thee voor zichzelf aan het zetten was ging de bel. Dat was wel raar, rond dit tijdstip. Via de ramen had ze kunnen zien dat het Jace was. Met grote ogen rende ze naar de voordeur die ze meteen opentrok. Geschrokken van hoe hij eruit zag sloeg ze haar handen voor haar mond. "Jace?! Wat is er gebeurd.." Nog voor dat hij een woord uit kon brengen rook ze de lucht van alcohol en wist ze meteen dat het foute boel was. Ze zette een paar stappen naar achter. Shit... Hoe erg ze hem ook wilde helpen was ze bang welke versie van Jace voor haar zou staan. Alsjeblieft niet de Jace uit het park. Ze begon wat heftiger te ademen terwijl ze achter haar de waterkoker de harde klik hoorde maken, het water was gekookt. "Kom.. binnen.." zei ze voorzichtig. "Laat me je helpen.." De tranen in haar ogen begonnen zich te creëren. Haar Jace, die ze weer een lange tijd niet had gezien stond voor haar. Hij stond voor haar in een toestand die haar brak. Blauwe plekken, opgedroogd bloed, sneeën die korsten hadden gevormd op zijn huid en een geur van alcohol en bloed. Hoe zeer ze ook meteen in actie wilde komen om hem te helpen, wist ze dat dit de vorige keer in het park verkeerd had uitgepakt. Afwachtend op wat zijn reactie was zou ze handelen. Hopelijk had hij een goede dronk.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Geduldig had Jace voor de deur gewacht, geleund tegen het kozijn omdat het lastig werd om op zijn beide benen te blijven staan. Zijn evenwicht had hij verloren aan de drank die hij eerder die avond verorberd had. Een gevoel van blijdschap had zich ontstaan toen hij zijn geliefde Ova voor zich had zien staan, hoewel hij niet veel voelen kon gezien zijn volledige lichaam, inclusief zijn emoties zo goed alles allemaal verdoofd waren. Enkele keren had hij met zijn ogen moeten knipperen vooraleer hij haar iet of wat scherp had kunnen zien.
"Mijn liefste Ova," mompelde hij opgelucht, haar gezicht in beide handen vastgenomen en een kus op haar lippen gedrukt. Het kon hem weinig interesseren dat hij stonk naar de alcohol, dat de geur wellicht onherkenbaar was geweest voor de vrouw voor hem, de vrouw van wie hij hield. "Ik kan niet geloven dat ik jou weer zie, nu echt, helemaal echt," zei hij vreugdevol. "Ik heb je zooooo hard gemist, zo verschrikkelijk erg."
"Maar ik kon niet langskomen. Het is niet mijn schuld, maar ik kon niet langskomen. Ik mocht je niet zien, maar ik wou wel," ging hij mompelend verder. Hij had het over Owen, wiens dreigementen steeds erger en erger werden. Alsmaar meer zat hij met de woorden van de man in zijn hoofd, continu dacht hij eraan hoe alles van hem ontnomen zou worden vanaf het moment dat hij erachter kwam dat Jace nog contact had met zijn dochter. Ova wist er uiteraard niets van, maar stilstaan bij hoe vaag zijn woorden voor haar moesten klinken deed hij niet. "Ik ben echt een slechte zoon geweest," zei hij vermoeid. "E-en pap heeft me heel veel pijn gedaan," mompelde hij, hoewel er weinig emotie mee gepaard ging. "Zoveel," zei hij nog terwijl hij met zijn armen wou uitbeelden hoeveel pijn hij bedoelde. Totdat een pijnlijke steek zich had gevormd in zijn ribben, waar hij dan ook pijnlijk naar gegrepen had. Strompelend, maar zachtaardig had hij haar aan de kant geduwd, plaats gemaakt om haar huis te betreden. Slap had hij zich tegen de muur naar beneden laten glijden terwijl een zwakke glimlach op zijn gelaat verscheen. "Maar ik heb niet teruggevochten, Ova. Speciaal voor jou. Goed he!" Trots hadden zijn woorden geklonken, gehoopt dat ook zij diezelfde trotsheid voor hem kon opbrengen. Zijn vreugde sloeg echter om als sneeuw voor de zon. Zelden had Jace zulke moodswings gekend. Zelden had hij zichzelf zo slecht in kunnen houden. Tranen hadden zich gevormd in zijn ogen die zo zwaar waren door de vermoeidheid die zich door de dagen heen hadden opgestapeld wegens een slaaptekort en de hoeveelheid alcohol die hij had genuttigd. "Ik wil dit niet meer. I-ik kan dit niet meer," had hij uitgebracht, snikkend als een klein kind. "Het doet pijn, Ova. Het doet pijn." Zijn woorden klonken zacht, piepend. Een rollercoaster van emoties overstroomde zijn lichaam. Hij was gevoelloos, maar toch verdrietig, angstig, gelukkig omdat hij haar na een lange tijd weer zag.

Anoniem
Landelijke ster

ZeaRoseJade schreef:
Enkele tranen hadden haar ogen ontsnapt. "Jace.." Geschrokken van zijn kus deed ze een stap achteruit. Ze hield nog altijd even veel van hem en hem in deze toestand aantreffen deed haar werkelijk zo veel pijn dat ze even niet wist wat ze met zichzelf aanmoest. "Ik heb jou ook gemist Jacey.." snikte ze. Zijn verhaal over dat hij niet langs kon komen en dat dat niet zijn schuld was nam ze met een korreltje zout, er was nu toch geen normaal gesprek met hem mogelijk. Toen ze hem naar beneden zag zakken tegen de muur aan was ze voor hem op de grond gaan zitten. "Wil je me je alsjeblieft laten helpen Jacey?... Ik heb dan ook een beetje jouw hulp nodig want Ova is niet sterk genoeg om je op te tillen.." zei ze terwijl ze haar tranen snel wegveegde. Voor die tranen was geen tijd meer, net zoals die thee waar ze mee bezig was. Er was nu iets anders, iets belangrijkers dat haar tijd opeiste, haar Jace.
"Je mag jezelf wel verdedigen..." Had ze nog zachtjes gefluisterd. Door zijn woorden voelde het voor Ova steeds meer alsof het haar schud was geweest dat hij in deze toestand voor haar op de grond had gezeten. Haar rechterhand baande de weg af richting zijn wang toen zijn toestand omsloeg naar pure verdriet, ze veegde de tranen, voorzichtig voor de wonden, weg. "Het is goed lieverd.. Ik ben er.. Laat me je nu gewoon helpen, dan zal het stoppen.. Oke?" Een kleine kus had ze op zijn voorhoofd geplant.
Voorzichtig stond ze op en probeerde ze hem omhoog te krijgen. "We gaan omhoog... Ik ga je onder de douche zetten.." Met een beetje hulp van Jace zelf lukte het haar met pijn en moeite om hem de trap op te krijgen en de badkamer in te lopen. Gelukkig was het huis van haar moeder aanzienlijk kleiner dan dat van haar vader.
Aangekomen in de badkamer zette ze de douche aan en zorgde ze dat het water niet te warm of te koud was, precies goed. Samen met hem ging ze er onder staan, beide met kleren aan. Ze had geleerd dat dit hielp wanneer iemand te veel alcohol of drugs had gebruikt, hopende dat het klopte stond ze met hem onder de douche en hield ze hem stevig in zijn armen. "Ik ben er Jacey.." Ze voelde de druppels over haar hoofd naar beneden glijden.
Nadat ze een paar minuten onder de douche hadden gestaan hielp ze hem eruit en ontdeed ze hem van zijn bebloede, vieze kleding tot aan zijn boxer, die liet ze aan. Ze droogde hem af en samen met hem liep ze naar haar kamer waar ze hem voorzichtig liet liggen op haar bed. "Ik ga een paar van je wonden bekijken en eventueel verschonen..." Even liep ze terug naar de badkamer om zelf haar natte nachtjurkje om te wisselen voor een droog oversized shirt en string, meer dan dat had ze niet aangedaan, ze vond het belangrijker om weer snel bij hem te zijn. Met een EHBO doos die in de badkamer lag was ze terug naar het bed gelopen waar ze naast hem op haar knieën ging zitten en de doos openklapte. "Het kan een beetje prikken.." zei ze voorzichtig. Met het ontsmettingsspul en een doekje had ze de wonden schoon gedept.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Ik weet niet of ik dat kan. Ik zit hier wel lekker," had Jace gemompeld terwijl hij met zijn hoofd tegen de muur rustte. Vermoeid sloot hij zijn ogen, hopend dat de hoofdpijn op die manier snel voorbij zou zijn. De gebeurtenissen van de afgelopen dagen speelden zich aan de lopende band af in zijn hoofd, hadden het hem lastig gemaakt om te kalmeren. Met veel moeite besloot hij Ova echter toch te helpen en hoeveel pijn het ook deed, zichzelf mee naar de badkamer te heisen. Jace voelde zich slecht, misselijk. Bovendien werd zijn vermoeidheid ook alsmaar erger. Desalniettemin genoot hij van de stralen water die contact maakten met zijn uit. Langzamerhand voelde hij hoe het bloed van hem weg spoelde, hoe het de witte grond van de douche zacht rood deed kleuren vooraleer het verdween.
Hij grinnikte toen ze zei dat ze er was. Zijn hoofd had hij op de hare gelegd, zijn kin gerust op de bovenkant van haar hoofd. "Dat zie ik ook wel," had hij grappend uit gebracht. Zijn dronkenschap had ervoor gezorgd dat hij letterlijkheid en figuurlijkheid amper van elkaar wist te onderscheiden. Wederom had hij wegens vermoeidheid zijn eigen gesloten, genoten van de warmte die zijn lichaam overnam door het water. Dagenlang had hij geen warmte gekend. Het douchen deed hem goed.
Voor hij het zelf kon beseffen had hij zich plaatsgevonden in een bed, ontdaan van zijn kleding, buiten zijn boxer. Het voelen van de zachte matras had het hem moeilijk gemaakt wakker te blijven. Zonder tegenstribbeling had hij slechts geknikt toen Ova hem vertelde dat het ontsmetten van zijn wonden zou prikken, maar desondanks, voelde hij niets. De pijn die hij afgelopen dagen had moeten meemaken was vele malen erger geweest. Bovendien was hij te verdoofd om iets te voelen. Hij wachtte geduldig tot ze klaar was.
"Je hebt toch niet meer met die klootzak van een advocaat gepraat he? Toen ik weg was," vroeg hij haar vermoeid. Het was Jaces ergste nachtmerrie geweest indien ze zich wederom door zijn afwezigheid op Finn had gestort. Normaliter was Jace allesbehalve jaloers. Daadwerkelijk jaloers was hij ook niet; hij hield er gewoon niet van wanneer dingen hem onterecht werden ontnomen. Voor hem had het een blijk van disrespect geweest, gezien de dingen die de jongeman over zowel Jace als Ova had gezegd. "Hij wil je van me afpakken e-en dat wil ik niet." Veel gras liet hij er echter niet over groeien. Vermoeid had hij zijn ogen dichtgedaan, afschermend van het licht dat brandde en hem alsmaar meer hoofdpijn bezorgde. Zijn telefoon die hij enkele keren hoorde trillen naast hem had hij genegeerd, desondanks het belangrijke berichtjes van Owen konden zijn. Het enige waartoe Jace nog is staat was, was simpelweg een comfortabelere houding aannemen op het bed en zich overgeven aan de vermoeidheid die hem overspoelde.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld