Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het was een beetje een vreemde buurt, zelf had ik het niet zo heel erg snel uitgekozen. Een buurt zei echter niet heel erg veel. Het hoefde niet meteen te betekenen dat je hier niet meer veilig was. Rhi had echt graag een eigen plekje willen hebben en ik snapte dat ze geen huisje had kunnen krijgen in een andere buurt. Dan was de huur ineens drie of vier keer zoveel en dat geld moest je dan wel hebben? Ik wilde haar best wel mee helpen, maar ik wist zeker dat wanneer ik het alleen maar voor zou stellen, er dan een soort van ruzie kwam. Rhi wilde graag haar eigen dingen doen, zelf shit regelen. Wat ik snapte! En ze had dit wel in haar eentje gedaan. Zij had een nieuwe baan gevonden nadat ze in de bar was weggestuurd. Dat laatste was toch wel echt mijn schuld geweest. Maar ze had er wel echt iets beter voor in de plaats gekregen. Nu deed ze wel echt iets wat ze graag wilde en ook echt in door zou gaan. Ik zag haar nou niet nog een paar jaar in een bar staan? Volgens mij was het ook niet echt de bedoeling geweest van Jackie en Keith, die wel echt heel erg chill waren, van wat ik mee had gekregen. Ze hadden helemaal niet moeilijk gedaan over dat ik mee was geweest met hun vakantieweekendje in de bossen, terwijl niemand dat aan had gegeven. En ze hadden ook niet meteen een label willen weten. Die we ook niet echt had gehad, tot aan dat weekend in ieder geval. Volgens mij hadden ze het best jammer gevonden dat Rhi uit huis ging, maar het was niet meer dan logisch dat ze op een gegeven moment ook haar eigen plaatsje wilde hebben en dat had ze nu! Wat eigenlijk nog best wel goed uitkwam. Nu hadden we toch een klein beetje van de buurt kunnen zien. Iets wat ik zelf nog niet echt had gedaan, maar Rhi vast wel. Ze was hier immers al een tijdje, dus ze wist echt wel de belangrijkste dingen te zitten! Het was geen geweldige buurt, maar het kon er vast wel mee door. Het verbaasde me wel dat Edyn hier stond en duidelijk ook nog een hele tijd! Wat Rhi en ik geen van beiden leek te begrijpen. Als ze Rhi had willen zien, had ze best even kunnen bellen. Daarbij was het echt heel erg laat? Dus het was gewoon raar dat ze hier was. In deze buurt! Wat totaal niet iets was voor een meisje zoals Edyn. Rhi beet nog van zich af als het nodig was, dat zag ik Edyn nog niet doen en het kon niet anders dat hier mensen langs waren gekomen en vast wel iets hadden geroepen? Edyn knuffelde Rhi meteen behoorlijk stevig. "Wat is er aan de hand?" vroeg ik. Ze was hier niet om een reden! Ik wist dat Edyn was ontslagen en dat niet heel erg goed was gevallen, maar het leek me niet dat ze daarom hier was gekomen? Om knuffels te krijgen van Rhi. Dan had ze ook thuis bij haar moeder kunnen blijven en morgen iets met Rhi af kunnen spreken? Ze was hier wel midden in de nacht! En dat was gewoon vreemd! "Ik denk dat we even naar binnen moeten. Dan kan Rhi gaan zitten." Zei Edyn. Wat het alleen maar raarder maakte Ze had Rhi nog wel heel erg goed vast en volgens mij hoorde ik haar nog zeggen dat het heel erg was. Wat was erg?! Ik snapte er helemaal niets van en aan het gezicht van Rhi te zien snapte ze er ook helemaal niets van. Uiteindelijk had Edyn, Rhi los gelaten, zodat ik Edyn even goed kon bekijken. Misschien was ze wel dronken? Dat had best gekund dat ze dacht dat het hielp om alles te vergeten. Maar dat was ze volgens mij niet? Ze zag er nog hetzelfde uit als altijd en ik had haar een paar keer dronken gezien in Bali en zo zag ze er nu niet uit. Ik snapte er echt geen fuck van?!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Het was echt vreemd dat Edyn er was! Ik snapte dat ze het nu lastig had. Ze had geen werk meer, dus ze moest een andere dag-opvulling vinden. Volgens mij nam Jackie haar vaak mee met boodschappen doen en mocht ze ook wel eens de kinderen ophalen van school, maar ik wist vrijwel zeker dat dat niet hetzelfde was voor Edyn. Die wilde echt voor iemand zorgen en het liefst nog haar kinderen. Iets wat nu niet meer kon. Linn was vast ook te druk met Calum om aandacht aan Edyn te besteden, dus misschien was ze daarom wel hier? Omdat er niemand anders was geweest om haar te vermaken, maar dan bleef het alsnog heel erg vreemd dat ze de hele tijd voor mijn deur had gewacht? De knuffel maakte het ook niet veel beter, want ze hield me echt heel erg stevig vast. Ik wist daardoor ook niet zo goed wat ik moest doen! Luke vroeg al wat er aan de hand was. Iets wat ik zelf ook wel had willen zeggen! Ik fronste toen Edyn zei dat we naar binnen moesten gaan, zodat ik kon zitten. Ik hoefde helemaal niet te zitten? Of ze moest slecht nieuws hebben, maar wat voor slecht nieuws kon ze hebben? Als het echt dringend was geweest, had ze me vast gebeld? Als er iets aan de hand was geweest met Jackie, Keith of iemand anders, dan had ze dat wel op een andere manier laten weten? Dus zo ernstig kon het ook niet zijn! ‘We gaan wel naar binnen,’ besloot ik, ook omdat ik hier niet echt wilde blijven staan. Ik liep samen met Edyn en Luke naar binnen en liep vervolgens als eerste de trappen op. Uiteindelijk kwam ik aan bij mijn voordeur. Ik zocht de juiste sleutel en opende vervolgens de voordeur. Heel erg groot was mijn appartementje niet. Ik had een aparte badkamer en de keuken was nog van mijn woonkamer gescheiden, maar daar sliep ik eigenlijk ook meteen. Ik vond het echter wel prima. Ik liet iedereen binnen en deed de deur vervolgens achter me dicht. Ik gooide mijn sleutels ergens neer en deed de lampen aan, waarna ik richting het zitgedeelte liep. Niet dat ik echt behoefte had om te gaan zitten. Edyn keek me echter zo afwachtend aan dat ik niet ander kon dan naast Luke te gaan zitten, die ondertussen al neer was geploft op de bank. ‘Rhi,’ begon Edyn. Ik rolde met mijn ogen. Dit klonk echt al heel vervelend? Ik vond het niet echt vervelend dat ze er was, maar ik vond het wel stom als mensen zo deden? Ik wilde gewoon weten wat er aan de hand was! Als er echt iets was, dan moest ze dat meteen aan me vertellen en er niet omheen blijven draaien. Daar kon ik niet tegen? Iets wat Luke ook wel vaak mee had gemaakt. Ik had er niks aan als je er maar doekjes omheen bleef winden. Ik wilde gewoon weten wat er aan de hand was. ‘Vertel gewoon wat er is,’ zei ik daarom ook. Aangezien Edyn graag behoefte had aan duidelijkheid, wilde ik haar dat nu best geven. Als ze hetzelfde maar voor mij zou doen! Ik zag dat Edyn voorzichtig iets uit haar tas haalde. ‘Ik… Ik vind het echt heel erg voor je?’ Ik fronste. Wat zou ze erg kunnen vinden? Ik moest iets beter kijken voordat ik door had dat ze brief in haar handen had. Ik kreeg nooit brieven? Of post! Tenminste, geen echte post! ‘Het ging per ongeluk! Ik las de naam en ik wist niet zo goed wie het was en toen ik hem open maakte…’ Edyn haalde haar schouders op en gebaarde naar de brief in haar hand. Ik kwam overeind van de bank. ‘Edyn, wat staat er in de brief?’ Ik was ondertussen al wel zo ver dat ze mijn post open had gemaakt. Iets wat ik al niet kon waarderen, want dat was gewoon mijn post! Daar moest ze met haar tengels van afblijven!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Edyn was niet iemand wiens acties je makkelijk kon bepalen. Soms handelde ze een beetje uit impuls, wat wel voor wat rare situaties kon zorgen. Het kon best dat ze een idee had en een paar minuten later weer afgeleid was door iets en dat helemaal was vergeten. Waarom ze hier was, was echt heel erg onduidelijk. Ze vond het heel erg voor Rhi en ze moest zelfs gaan zitten, maar volgens mij had Rhi zelf ook niet echt door wat er nou aan de hand was. Als er iets met de familie was geweest, dan had Edyn hier waarschijnlijk niet gestaan. Dan had Jackie of Keith wel gebeld. Edyn was dan echt niet zomaar weggegaan. Dus het was heel erg raar. Ik probeerde me een beetje afzijdig te houden. Dit ging niet om mij? Wat het ook precies was, dit was iets wat Edyn moest vertellen en Rhi duidelijk naar moest luisteren. Ik ging er dan wel bij zitten, maar dat was het enige wat ik op het moment wilde doen? Ik hoefde me niet te gaan bemoeien met wat er ook aan de hand was. Dit was gewoon iets tussen hen, maar ik mocht het duidelijk wel horen want anders had Edyn al gezegd dat ik even buiten moest wachten. Zo was ze wel? Soms misschien een klein beetje als een meisje dat nog op High School zat, zeker als ze samen was met Linn. Dan waren ze echt de hele tijd met elkaar aan het giebelen. Rhi hield er totaal niet van als er ergens om heen werd gedraaid en ik kon de irritatie op haar gezicht ook maar al te goed zien. Het bleek dat Edyn een brief van Rhi open had gemaakt en nu was ik toch wel een beetje benieuwd wat er in stond. Het was al dom dat ze niet had geweten voor wie hij was geweest, als Rhi haar naam er op had gestaan. En als dat niet het geval was en een algemene brief was, dan was het vast niet heel erg? Edyn leek het wel echt heel erg te vinden en dat ging vast niet alleen maar omdat ze een brief open had gemaakt wat niet had gemogen. Dat hoopte ik in ieder geval voor haar, want anders was ze hier echt voor niets gekomen! Edyn haar houding veranderde een beetje, ze leek het echt heel erg te vinden. Wat er ook precies aan de hand was! "Euhm." Edyn wist niet heel erg goed hoe ze moest beginnen en volgens mij had Rhi echt de neiging de brief uit haar handen te trekken en anders had ik het eigenlijk wel? Want ik wilde ook gewoon weten wat er nou zo dringend was dat Edyn hier midden in de nacht stond! "Ik vind het zo erg voor je Rhi. Je moeder is overleven." Dat was iets wat ik niet aan had zien komen. Ik had gedacht dat er echt van alles in die brief had kunnen staan .Misschien wel dat Rhi een bekeuring had gekregen of zoiets? Maar zoiets niet! En ik wist ook niet echt hoe ik er op moest reageren. Edyn wel, want die wilde meteen haar armen om Rhi heen slaan, wat me niet echt het beste leek om te doen! Ik kende Rhi? Ik wist niet heel erg goed hoe zij en haar moeder met elkaar om waren gegaan en hoe lang ze precies bij die vrouw had gewoond. Maar Rhi troosten op dit soort momenten was niet echt het beste. Rhi wilde gewoon niet graag getroost worden, als ze dat wel wilde, gaf ze dat op de een of andere manier wel aan. Het leek me niet dat nu het beste moment was voor een paar armen, maar daar zou Edyn vanzelf wel achter komen. Ik vond het wel echt heftig nieuws? Zoiets was natuurlijk vreselijk om te horen. Je moeder die was overleden, dat was niet niets! Zelfs als je echt al zo lang geen contact meer met haar had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Het duurde even voordat Edyn haar woorden tot me door drongen. Mijn moeder was overleden. Niet haar moeder, of onze moeder, want zo had ze Jackie ook nog wel eens genoemd, maar dit ging over mijn moeder. Een vrouw die ik al jaren niet meer had gezien, iemand die niet eens voor me had kunnen zorgen en ik zo goed als uit mijn leven had verbannen. Ik had nooit de behoefte gehad om contact met haar te zoeken, om te weten wie ze was. Ik had verschrikkelijke herinneringen aan die vrouw, ondanks dat ze wel mijn moeder was, maar nu was ze er opeens niet meer? Ik had niet eens geweten waar ze was geweest, of ze nog in Los Angeles had gewoond, maar ik had nooit gedacht dat ik opeens een bericht kon krijgen waarin zou staan dat ze dood was gegaan. Het erge was dat ik nu niet eens het bericht had gelezen. Edyn vertelde het me. Ze had mijn post opengemaakt en het gelezen. Dit was nieuws voor alleen mij geweest en zij had er zomaar aan gezeten! Edyn probeerde me een knuffel te geven, maar ik duwde haar armen meteen aan de kant. ‘Waag het niet om me aan te raken!’ Edyn leek te schrikken van mijn reactie. Ze keek zelfs heel gekwetst! ‘Maar Rhi, je moeder…’ zei ze zachtjes. ‘Ja, mijn moeder ja!’ riep ik gefrustreerd uit. ‘Het gaat over mijn moeder, dus wat geeft jou dan verdomme het recht om die brief open te maken en hem te lezen?’ Ik snapte echt niet hoe Edyn met haar domme hoofd die brief had kunnen lezen! Of hoe ze dat had kunnen doen terwijl Jackie ook in de buurt was geweest, want die had best kunnen zeggen dat het post voor mij was geweest en niet voor Edyn! Al had ze dat ook nog wel begrepen, maar ik snapte niet waarom ze er dan niet met haar tengels van af was gebleven! Dat hoorde je gewoon niet te doen? Je kon niet zomaar post open maken van een ander! Ik was misschien ook geen lieverdje, maar ik haatte het als mensen in mijn spullen zaten te neuzen, dus zoiets zou ik ook nooit bij een ander doen! ‘Maar ik wist niet dat het voor jou was, e-en ik vind het echt heel erg voor je,’ zei Edyn, nog zachter dan dat ze haar vorige woorden uit had gesproken! ‘Je weet hoe erg ik het haat als je zomaar in mijn spullen neust, dus hoe kan je dan denken dat ik dit oké zou vinden?!’ Dat was toch dom!? Echt heel erg dom! Ik graaide de brief uit haar handen. Niet dat ik hem wilde lezen, want Edyn had me nu toch al verteld wat er in stond, maar ik wilde hem ook niet meegeven aan haar! Ze had echt het recht niet gehad om die brief te lezen en als ze dacht dat ze er goed aan had gedaan om het nu aan me te vertellen in plaats van de brief door te sturen of gewoon aan me te geven, dan was ze echt dom! ‘Maar ik wilde alleen maar-‘ ‘Het boeit me niet wat je “alleen maar” wilde doen, Edyn! Je snapt niet eens wat je net hebt verteld!’ Dat begreep ze volgens mij echt niet! Ze snapte niet hoe erg dit met iemand kon fucken! Het zou me misschien niets mogen doen, maar ik had net gehoord dat mijn moeder was overleden! Waar ze dan ook was geweest, haar leven was opeens gestopt met te bestaan en dat was echt fucked up! Edyn stond stilletjes tegenover me, Luke leek niet eens meer te bestaan op dit moment. ‘Weet je wat? Flikker gewoon op! Ik hoef je nu echt niet meer te zien!’ Misschien zelfs wel niet voor een langere tijd! Ze had het echt goed verpest! Ze had iets gedaan wat gewoon echt niet kon en dat moest ze maar snappen! ‘Rhi…’ probeerde Edyn nodig, maar ik schudde mijn hoofd. ‘Als je niet zelf weg gaat, dan duw ik je naar buiten.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Het was echt een foutje geweest! Ik had echt niet heel erg goed begrepen waarom er ineens een brief had gelegen met een naam die ik niet zo heel erg goed had gekend. Daarom had ik hem open gemaakt en toen had ik door gehad dat het over Rhi was gegaan! Niet zomaar over Rhi! Maar over haar moeder! Die was overleden en dat was natuurlijk echt vreselijk! Dus ik had wel meteen naar haar toe moeten gaan! Ze was niet zo heel erg vaak meer thuis, dus het had vast heel erg lang geduurd totdat ze haar post had gezien! En als ze dan thuis was geweest, had ze wel gezien dat ik haar brief had geopend. Dat was niet heel erg netjes, maar in mijn ogen ging het nu om iets anders. Het ging om het feit dat Rhi haar moeder was overleden! Ik had meteen naar haar toe gemoeten! Want dit was echt heel erg rot nieuws en ze had gewoon knuffels nodig! Toch was dat niet wat Rhi leek te willen! Want ze was meteen gaan schreeuwen! Iets wat echt niet fijn klonk? Ik snapte dat ze boos was omdat ik haar post had geopend, maar dat was een foutje geweest! Er was iets wat ik belangrijker vond! Haar moeder was overleden! Dat moest echt heel erg naar voor haar zijn! Ik wilde er niet eens aan denken dat mama iets zou gebeuren? Rhi had haar moeder volgens mij al heel erg lang niet meer gezien. Mijn moeder was een beetje haar moeder, ondanks dat het niet helemaal zo was! Maar de vrouw die nu was overleden was wel echt de moeder van Rhi geweest! Rhi wilde me niet eens in de buurt hebben! Ze liet me haar niet knuffelen! "Maar Rhi…" Probeerde ik nog een keer. "Nee niets, Edyn! Eruit!" Ik stond voorzichtig op en pakte mijn tas van de grond af. "Het s-spijt me." Het was niet mijn bedoeling geweest om haar boos te maken! Ik had haar juist willen helpen! Ik vond het vervelend voor haar en dat mocht ze ook wel laten zien? Het moest er toch uit! Maar nu moest ik eruit?!Dat terwijl ik Rhi alleen maar wilde helpen. Ik keek even naar Luke, ik hoopte dat hij haar dan zou helpen! Rhi had dat echt wel nodig! Iedereen zou dat nodig hebben! "Ik hoef je de komende tijd niet te zien!" Rhi liep mee naar de deur en duwde die achter me dicht. Ik probeerde nog een "Sorry." Te mompelen, maar volgens mij hoorde ze die haast niet? Maar het speet me wel echt heel erg! Ik vond het echt vervelend voor haar! Nu voelde ik mezelf ook echt vreselijk! Het enige wat ik had willen doen, was helpen! Nu was ze echt heel erg boos op me! Dat was helemaal niet de bedoeling geweest! Ik was echt maar eventjes binnen geweest, nu stond ik weer buiten en ik wist helemaal niet wat ik moest doen! Daarom liep ik naar beneden en ging ik daar zitten. Ik had net al een tijdje buiten gestaan. Het was soms een beetje griezelig geweest, maar ik had niet echt een keuze gehad. Nu had ik dat ook niet echt! Ik ging dan ook zitten en pakte mijn mobiel! Ik had echt zoveel verkeerd gedaan de laatste tijd en ik wist niet meer wat ik moest vinden of doen! Het kon gewoon niet goed gaan! En er was maar één iemand die ik echt nodig had op dit moment: Michael! Daarom ging ik ook op zoek naar het nummer van Michael. Ik moest echt eventjes met iemand praten. Met hem gewoon! Hij wist waarschijnlijk wel wat hij moest zeggen om het iets beter te maken. Al kon ik het niet echt zien? Op het moment voelde het alsof helemaal niets beter kon worden! Ik had het verpest! Echt heel erg! Ik hoorde wat aan de andere kant. "Michael?" vroeg ik zachtjes. Ik hoopte dat hij er was!

Luke.
Dit was echt heel erg heftig? Rhi was misschien niet heel erg bezig met haar moeder. Het was een vrouw die ze waarschijnlijk niet eens meer echt kende. Misschien herkende ze haar wel niet eens meer als ze langs zou lopen. Volgens mij was het echt jaren geleden dat die twee elkaar hadden gezien. Toch was dat soort nieuws echt vreselijk? Door die vrouw was ze hier nu niet geweest. Wat zowel positie als negatief was. De vrouw was natuurlijk haar moeder, een vrouw zonder wie ze niet eens op de wereld was gekomen. Toch was het best vreemd om te bedenken als ze een andere moeder gehad, ze heel ergens anders had gestaan. Ze waarschijnlijk niet zo’n muur had gehad. Maar Rhi was hoe ze was en daar was ik voor gevallen? Het paste bij haar. Het betekende nu echter wel dat ze behoorlijk tekeer ging tegen Edyn. Het leek me niet eens echt om de post te gaan, maar meer om wat Rhi net te horen had gekregen. Voor haar was het natuurlijk ook heel erg naar nieuws. Edyn had het voorzichtig proberen te brengen, maar het was helemaal verkeerd aangekomen, wat ik wel snapte. Ik zag de zielige blik van Edyn, maar op het moment kon ik helemaal niets voor haar doen. Het was geen goed idee als ze hier bleef zitten. Rhi zou alleen nog maar meer gaan schreeuwen, Edyn zou huilen en dan was er al helemaal chaos. Het nieuws moest bij Rhi binnen dringen en ze moest zelf even bekijken wat ze daar nou precies van vond. Edyn kon wel zeggen dat het erg was, maar misschien vond ze dat wel helemaal niet zo? Zelfs ik kon van alles zeggen, maar op het moment kwam dat niet goed aan! Ik wist zeker dat het helemaal niets werd als ik haar nu zou omhelzen en zou zeggen dat het wel goed zou komen. Daarom liet ik Rhi haar gang gaan met Edyn naar buiten werken en stond ik zelf op van de bank. Ik wilde Rhi nu niet alleen laten, het nieuws was heftig en als ze me toch nodig had, dan was ik gewoon hier. Ze had op het moment echter wel even de ruimte nodig om zelf hier een mening over te vormen en niet alleen maar woede. Want daar leek het nu een beetje op neer te komen met Edyn. Van mij mocht Rhi best naar me schreeuwen, als ze dat op het moment nodig had. Maar niet alleen maar omdat ze niet om kon gaan met haar gevoelens hier naar toe. Ik wist op het moment niet echt wat ik moest doen. Iets zeggen was niet het beste. Ieder geval niet over dat alles. Daar had ze nog helemaal niet over na kunnen denken? Dus het leek me op het moment het beste dat ik haar de ruimte gaf. "Ik denk dat ik even ga douchen." Dan was ik hier, maar dan hoefden we niet te praten over dit alles! Nog niet in ieder geval. Als ze dat hierna alsnog wilde doen, vond ik dat prima. Maar nu had ze eerst even tijd voor haarzelf nodig. Ik stond op van de bank en keek naar buiten. Ik wist niet hoe ver Edyn nu was. Ik hoopte dat ze met de auto was en dat ze hier niet rond zou blijven hangen, want dit was niet de beste omgeving? Zeker niet om ergens midden in de nacht rond te lopen als een meisje als Edyn. Die zou niet haar mond opentrekken? Wat positief kon zijn, maar ook negatief. Edyn was niet mijn zorg. Rhi was dat op het moment en ik probeerde haar reactie een beetje te peilen. Als ze me nu nodig had, zou ik niet gaan douchen, maar volgens mij had ze dit echt even nodig? Geen knuffels of iemand die haar helemaal zou vertroetelen of vertelde hoe erg het wel niet was. Wat ze moest voelen of moest doen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Edyn had me gewoon iets geflikt en ik vond niet dat ze dat had kunnen doen! Ze had niet zomaar iets mogen lezen wat niet bestemd voor haar was geweest. Ze had het me gewoon moeten brengen. Dan had ze misschien ook wel klote vervelend gedaan, omdat ze dan had willen weten wat er precies in stond en wie het had gestuurd, maar dan was ik niet zo boos op haar geweest als dat ik nu was! Ik had ook echt gemeend wat ik tegen haar had gezegd, net voordat ik haar er uit had gestuurd. Ik hoefde haar een tijdje niet meer te zien. Ik was echt even klaar met haar domme gedoe. Ik was terug gelopen naar mijn woonkamer en had me daar op de bank laten zakken. Ik voelde me nog steeds behoorlijk boos. Niet alleen op Edyn, maar ook degene die had bedacht dat het een goed idee zou zijn om mij deze brief te sturen. Ik had dit niet hoeven weten? Ik wist vrijwel niks meer van mijn moeder! Ik had niet eens geweten of ze nog in Los Angeles had gewoond en hoe haar leven er uit had gezien, maar iemand had besloten dat ik had moeten weten dat ze was overleden, waardoor ze me opnieuw meetrok in haar dramatische gedoe! Ik had haar jaren niet gezien. Iemand zoals Jackie stond veel dichter bij me, maar toch wist ik niet hoe ik moest reageren op iemand die helemaal niet dichtbij had gestaan, maar nu opeens wel weer heel dichtbij kwam. Het erge was dat ze hier niet was. Ik kon haar niet vertellen dat ze op moest flikkeren en dat ik niks meer met haar te maken wilde hebben, want ze was al dood. Dat was het erge er aan! Ik had niemand om naar te schreeuwen, niemand om duidelijk te maken wat dit precies met me deed. Luke was er, Edyn was er zelfs geweest, maar degene die hier verantwoordelijk voor was, kon helemaal niets meer. Luke meldde dat hij ging douchen, waarop ik kort knikte. Hij moest vooral doen waar hij zin in had? Als hij weg wilde, dan mocht dat ook. Het maakte me niet zoveel uit wat hij op dit moment deed? Als hij maar niet naast me kwam om me te knuffelen en me te vertellen dat hij er voor me was. Dat laatste wist ik ook wel. Ik had het gewoon niet nodig. Ik wist niet eens wat ik op dit moment wel nodig had. Ik wilde gewoon terug naar het dak van dat hoge gebouw, waar ik samen met Luke had gezeten en waar het had geleken alsof er nooit iets slechts had kunnen gebeuren op een avond zoals deze. We hadden het zo fijn gehad en nu was Edyn met die fucking brief gekomen, waardoor alles om was gegooid. Het was allemaal verpest en in mijn ogen was dat echt haar schuld! Die brief had niet vandaag gelezen te hoeven worden. Sterker nog: ik had hem niet eens willen hebben. Ik bleef voor me uit staren, terwijl ik zo nu en dan een geluid om me heen hoorde. Luke was vertrokken naar de badkamer, wat betekende dat ik nu alleen was. Ik keek naar de brief die op de bank lag en pakte hem er bij, waarna ik de eerste paar regels begon te lezen. Ik schudde mijn hoofd na de eerste paar zinnen en scheurde hem vervolgens door midden. Mijn vingers legden de gescheurde stukken weer op elkaar en scheurden het papier opnieuw. Ik mikte de gescheurde papiertjes op de tafel en keek naar het hoopje. Het was nu niks meer. Het was geen brief, geen mededeling. Enkel afval, wat ik nog weg zou moeten gooien. Ik had er echter niet veel zin in. Ik hoefde er niet eens meer naar te kijken. Daarom stond ik ook op, deed ik mijn schoenen uit en verplaatste ik mezelf naar mijn bed. Niet dat ik wilde gaan slapen, maar ik wilde wel gewoon liggen.

Michael.
Soms was het gewoon fijn om even terug te gaan naar waar je vandaan kwam? Om je te beseffen dat er iets zo simpels als thuis bestond, en dan niet thuis in Los Angeles, maar thuis in Sydney. Ik had vorig jaar al zoveel verandering doorgemaakt en ik had me voorgenomen dat ik ook veel meer bij mijn ouders wilde zijn. Iets wat ook wel door de vakantie in Canada was gekomen. Mijn moeder had me een aantal dingen verteld en ik had me op sommige momenten beseft dat ik geen goede zoon was geweest. Iets wat ik nu wel wilde zijn. Daarom was ik na de Aziatische tour ook naar Sydney gegaan. Ondanks dat het hier heel fijn was, had ik er wel een beetje spijt van dat ik nu niet in Los Angeles was. Het ging namelijk niet heel erg goed met Edyn! Ze was ontslagen. Iets wat natuurlijk verschrikkelijk voor haar was! Ik vond het echt heel erg dat ze niet meer kon doen wat ze graag deed. Als ik geen muziek meer zou kunnen maken en nummers zou kunnen schrijven, dan zou ik daar ook kapot van zijn! Ik probeerde er wel een beetje voor haar te zijn, maar vanaf hier was dat toch wel heel lastig om te doen. Ik wist gewoon niet zo goed hoe ik er mee om moest gaan terwijl ik aan de andere kant van de wereld zat! Het erge was dat ook Linn er niet voor Edyn kon zijn, omdat die ook samen met Calum in Sydney zat. Edyn had nog wel haar moeder en misschien ook Rhi, maar dat was toch wel anders? Ik wilde binnenkort wel weer terug naar Los Angeles, maar ergens zou dat heel slecht zijn voor mijn slaapritme. Zeker omdat we over een paar weken al in Europa moesten zijn voor de tour en ook daar zou het er weer anders aan toe gaan. Toch wilde ik Edyn wel graag zien en ik wilde haar ook graag helpen met waar ze nu doorheen ging! Dat was echter wel heel lastig met zeventien uur tijdsverschil! Bij ons was het nu bijna etenstijd en ik had mijn moeder beloofd om een beetje mee te helpen. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ik de simpele dingen mocht doen, terwijl ik echt wel kon koken! Ik had het misschien niet heel vaak gedaan, maar ik kon het wel. Ik vond het echter wel heel erg leuk om met haar samen te doen! Ik hoorde mijn telefoon gaan en liet mijn snijplank met groenten even voor wat het was. ‘Ik ben zo terug,’ vertelde ik mijn moeder, waarna ik naar de tafel liep waar ik mijn telefoon neer had gelegd. Edyn belde, maar volgens mij was het daar best laat! Iets wat dan eigenlijk niet veel goeds kon betekenen. Ik nam op en ik hoorde al vrij snel haar zachte, gebroken stem aan de andere kant van de lijn. Iets waardoor ik eigenlijk meteen in het vliegtuig naar Los Angeles wilde stappen. ‘Ik ben er,’ zei ik zachtjes. Ik besloot om even de keuken uit te lopen en een rustig plekje op te zoeken, omdat ik wel merkte dat er iets aan de hand was met Edyn! ‘Gaat alles goed met je?’ Misschien was ze wel ergens naar toe gegaan en was ze verdwaald, het zou niet de eerste keer zijn, of misschien was er wel iets heel anders! Wat er ook was, ik wilde haar helpen! Ze klonk echt overstuur en dat vond ik nooit fijn om te horen! Ik hoorde op de achtergrond een aantal sirenes, waardoor ik wel schrok! ‘Is er iets gebeurd?’ Misschien was er wel iets met Jackie aan de hand, of met haar vader of met één van de kindjes! Als dat zo was, dan zou Edyn echt verschrikkelijk overstuur zijn! Iets wat logisch was, maar Edyn gaf zoveel om de mensen om haar heen, dat het haar ook meer pijn deed als er iets gebeurde!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik had alleen maar willen helpen! Rhi had op het moment iemand nodig en ik had diegene voor haar willen zijn. Ik hoopte dat Luke lief voor haar was, wat hij vast wel was, maar toch had ik zelf ook een beetje voor haar willen zorgen. Het nieuws wat ze had gekregen was ook echt vreselijk. Ik wilde niet nadenken dat er iets met mama gebeurde?! Ze was zo lief, ik hield echt heel erg veel van haar! Rhi was nooit heel erg veel bij haar moeder geweest, ik had haar er ook nooit over horen praten. Toch leek het me niet heel erg fijn om te horen dat ze er niet meer was? Met je moeder had je toch wel een soort van band. Ze had ook wel echt een band met mama. Maar die had haar de eerste paar jaar niet opgevoed. Dat had haar eigen moeder gedaan, die was er nu niet meer! Ik had Rhi echt willen knuffelen, maar ze had helemaal niets gewild! Ze had me zelfs weggestuurd met de woorden dat ze me de komende tijd niet wilde zien! Dat was echt heel erg! Rhi was mijn zusje! Die wilde ik gewoon heel erg graag zien? Ik wilde haar ook helpen! Het voelde echt vreselijk dat ik nu nog iemand niet kon zien? Ik mocht Eve, Danny en Rosa al niet meer zien en nu wilde Rhi me ook niet zien! Ik vond het echt vreselijk! Daarom wist ik nu ook niet echt wat ik moest doen? Het enige wat ik wilde doen was met Michael praten, want die kon het misschien wat beter te maken! Ik was echt alles aan het verpesten en dat voelde echt vreselijk! Ik was nu al van alles kwijt, alleen maar door wat ik had gedaan of gezegd! Ik wilde dit helemaal niet! Ik wilde niet bij Rhi uit de buurt blijven, ik wilde haar juist proberen te helpen. Dat ik haar brief had geopend was echt een foutje geweest! Ik had echt niet helemaal begrepen! Die naam was gewoon vreemd geweest?! Ik zuchtte zachtjes toen Michael zei dat hij er was. Hij was er! Dat had ik ook echt wel nodig?! Ik wist niet met wie ik anders moest praten. Wie dit nog beter kon maken. Niemand kon dat? Misschien Michael een beetje! Ik had hem gewoon nodig en zijn stem horen was al wel fijn. Het betekende in ieder geval dat hij eventjes met me wilde praten. "Nee." Zei ik zachtjes, terwijl er een snikje over mijn lippen heen kwam. Het ging niet! Ik voelde me echt vreselijk! Dit was niet mijn bedoeling geweest. Ik had dit niet willen doen! Echt niet! Dit was al zo erg voor Rhi! Toch had ik het niet goed aangepakt blijkbaar! Net zoals ik dat bij meer dingen deed. "Ik verpest a-alles." Snikte ik. Zo voelde het echt! Ik was de reden geweest dat ik geen nanny meer mocht zijn. Ik had ook iets gedaan waardoor Rhi me niet wilde zien! Dat was echt heel erg! Dat betekende dat ze niet meer thuis wilde komen? Door mij! Ik had hier niet alleen last van, mijn broertjes en zusjes ook! Mama en papa! Want straks wilde Rhi niet thuiskomen, omdat ik er was! En ik was er nu heel er veel omdat ik geen werk had! Ik had het echt verpest. "Ja." Mompelde ik zachtjes. "Het was niet mijn bedoeling!" Dat moest Michael weten! Want straks werd hij ook boos omdat ik aan post had gezeten die niet van mij was! Het was ook niet de bedoeling, maar ik had het echt niet begrepen! "Ik heb Rhi haar post gelezen! Maar dat wist ik niet! Ik wist niet voor wie het was, ik snapte de n-naam niet." Bracht ik zachtjes uit. Het was echt zo geweest! Anders had ik haar de brief gebracht! "Haar moeder is overleden en ik wilde naar haar toe om h-haar te h-helpen! M-maar ze wil me niet meer z-zien!" Nu ik het zo hardop zei, was het nog erger!

Luke.
Ik wilde niet zeggen dat ik Rhi door en door kende. Er was nog zoveel aan haar waar ik geen weet van had. Dat was juist wat je binnen een relatie leerde kennen van elkaar? Hoe de ander in elkaar zat en hoe je daar mee om moest gaan. Dat laatste wist ik dit geval wel een beetje? Rhi hoefde op dit moment niet iemand die haar zielig vond. Want dat was iets waar ze echt een hekel aan had. Ik vond het wel vervelend voor haar. Het was niet zomaar nieuws. Ondanks dat ze al zo lang niet meer een band had met haar moeder. Echt al jaren niet meer. Ze praatte niet graag over die vrouw, want volgens mij was het dat een beetje. Alsof het maar een vrouw was die hier ergens rond had gelopen en ze niet eens had gekend. Dat was ook wel logisch? Ze was er al jaren niet meer in de buurt geweest! Maar ze had nu wel echt even haar tijd nodig en daarom liep ik ook gewoon naar de douche. Het was de enige echt losse ruimte in het appartement, aangezien het bed ook gewoon ergens in de woonkamer stond en daar de keuken ook aaneen gesloten was. Het was klein, maar Rhi leek er wel echt heel erg blij mee te zijn. Ik snapte wel waarom? Het was haar eigen plekje, haar eerste huisje. Dat was altijd bijzonder? Dat had ik nu ook wel een beetje. Ik was al zo lang niet meer voor een lange tijd in Sydney geweest, maar er waren verschillende huizen geweest waar ik had gewoond. Een eigen plaatsje voelde wel echt heel erg fijn. Ik kon voor Rhi alleen maar voorstellen hoe het voelde? Zij had haar hele leven van huis naar huis moeten gaan en ze had bij Jackie en Keith wel enigszins een soort van zekerheid gehad. Maar nu had ze dat helemaal? Zij was de enige die er iets aan kon doen. Ik sprong even onder de douche. Ik vond het zelf ook wel even fijn. Niet dat ik niet wilde zien hoe het met Rhi ging. Juist wel! Maar ik wist dat het op het moment gewoon niet goed ging? Dat was niet meer dan logisch! Ze was nu even alleen en daardoor kon ze wel bedenken wat ze wel en niet vond. Daar hoefde ze echt niet vannacht nog achter te komen? Daar mocht ze zo lang over doen als ze maar wilde. Dit was niet in één dag over, ook niet in één week. Daar moest tijd over heen. In Rhi haar gevoel was het zo anders? Het was niet de moeder die altijd voor haar klaar had gestaan. Naar wie ze toe had kunnen komen als het even niet meer had geweten. Totaal niet! Het was niet een moeder die wilde weten hoe haar dag was geweest. Ze wist niet eens hoe haar leven was geweest en andersom ook niet? Toen de warme stralen van het water een tijdje over mijn lichaam heen waren gelopen, besloot ik dat ik ook wel weer terug kon gaan. Ik was hier vooral zodat Rhi haar tijd had. En niets wat waarschijnlijk genoeg, maar ik wilde ook wel een beetje weten hoe het met haar ging. Daarom draaide ik de kraan ook weer dicht en stapte ik onder de douche vandaan. Ik pakte een handdoek en droogde me af. Ik pakte mijn boxer en trok die aan. De rest van mijn kleding nam ik mee naar de kamer, aangezien ik hier waarschijnlijk ook zou blijven slapen. Ik zag Rhi op bed liggen. Ik wist niet of ze op het moment behoefte had aan mij. Ik wilde er ergens wel naast gaan liggen, ergens lag ze er best breekbaar bij? Maar ik wilde geen ruzie met haar, niet op dit moment. Desnoods zou ik vanavond op de bank slapen. Het ging nu even niet om wat ik wilde, maar vooral om wat Rhi nodig had? Als ze ruimte nodig had, wilde ik haar die geven?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik wist verder ook niet wat ik hier mee wilde, of wat ik er mee moest. Het was mijn moeder, maar meer dan dat was ze eigenlijk ook niet voor me? Ze was een vrouw die er voor had gezorgd dat ik op deze aarde rondliep, iemand die de eerste paar jaar van mijn leven voor me had gezorgd, maar zo goed was dat niet gegaan? Aan het begin wel, een soort van. Toen mijn ouders nog bij elkaar waren geweest, toen mijn vader er nog was geweest, had ik er niet veel van gemerkt. Misschien was ik toen ook wel te jong geweest, maar er waren nog genoeg momenten die ik me maar al te goed kon herinneren. De honger die ik had gevoeld omdat mijn moeder geen eten had gemaakt, de flessen wijn die vaak op het aanrecht hadden gestaan, de situaties waarin zij me had gebracht als een kind van vier… Dat was niet iets wat een moeder hoorde te doen. Iets wat ik zelf ook wel wist, maar ik haatte haar nog niet eens om wat ze toen allemaal had gedaan. Ik haatte haar omdat ze me een verschrikkelijke jeugd had gegeven, juist doordat ze niet had overzien waar haar vreselijke acties in zouden resulteren. Misschien was het oneerlijk om te oordelen over iets wat zo lang geleden was gebeurd, ook omdat ik het misschien nog wel tien keer zo erg had ervaren als jong kind zijnde, maar ik had altijd een afkeer gehad tegen mijn moeder en die was er nog steeds, maar ze bleef wel mijn moeder. Dat was wat dit alles zo verwarrend maakte. Ik wist echt niet wat ik er mee aan moest, of ik naar een begrafenis moest gaan of dat ik het gewoon moest laten. Maar misschien hoefde ik dat nu ook niet te weten. Op dit moment vond ik het prima om op mijn bed te liggen en voor me uit te staren, terwijl ik luisterde naar de waterdruppels die op de grond kletterden. Ik wist dat Luke daar was, maar ergens hoopte ik dat ik zijn stem zou horen. Dat hij zachtjes mee zou zingen met de melodieën in zijn hoofd, zodat ik iets had om naar te luisteren. Jammer genoeg deed hij dat niet. Na een tijdje werd de kraan weer dicht gedraaid, wat betekende dat Luke klaar was met douchen. Het duurde dan ook niet lang voordat hij weer de kamer binnen kwam. Luke bleef een beetje onbenullig in de kamer staan, maar ergens snapte ik het ook wel weer. Ik had hem vaak genoeg een reden gegeven om me niet te knuffelen en hij wist dat ik er niet gek op was, maar ik had er wel veel behoefte aan op dit moment. Daarom kwam ik ook overeind en schoof ik naar de rand van het bed. Luke stond dichtbij genoeg voor mij om zijn handen te pakken, zodat ik hem naar het bed toe kon trekken. Toen hij naast me zat, sloeg ik mijn armen stevig om hem heen en nestelde ik me tegen hem aan. Ik wist ook niet of ik er nu met Luke over moest praten, of er dingen waren die hij wilde weten. Misschien wel? Hij had geen idee wie mijn moeder was geweest, maar ik moest toegeven dat ik dat ook niet wist. Ik wist de feitelijke dingen nog wel, hoe ze er al die jaren geleden uit had gezien, hoe haar stem had geklonken, wat haar naam was, maar hoe ze er nu aan toen was geweest? Daar had ik echt geen weet van. Er waren genoeg verhalen die ik over haar kon vertellen, maar ze waren alles behalve goed om te delen. Ik gokte dat Luke dit al heel naar voor me vond en ik wilde het niet erger laten klinken door over dramatische verhalen te beginnen van een vrouw die niet een voor haar eigen kind kon zorgen. Misschien dat Luke het ooit te weten zou komen, maar nu nog niet.

Michael.
Soms was het echt heel lastig om te weten wat Edyn bedoelde! Ik wist dat ze het niet expres deed en dat ze dingen op een logische manier probeerde te vertellen, namelijk volgens haar eigen logica, maar ik snapte echt niet wat er aan de hand was. Het ging niet goed met haar, zo ver was ik nog wel. Dat was altijd naar, want ze was mijn vriendin en dat betekende dat ik haar niet graag verdrietig zag! Ik hield van haar en ik gunde haar het beste in de hele wereld. Wat er nu ook aan de hand was, het was in ieder geval niet het beste. Ik wist alleen niet wat er precies aan de hand was! Ze had iets verpest, maar ik wist niet was. Ze had zelfs gezegd dat ze alles verpestte. Ging dat over wat er was gebeurd met haar baan of over ons? Misschien had ze wel iets gedaan wat ze niet had moeten doen! Edyn was soms best naïef en als iemand op haar in praatte, konden er misschien nog wel dingen gebeurden die helemaal niet hoorden te gebeuren, omdat ze een vriend had! Misschien dacht ze wel dat ze onze relatie had verpest, maar ik kon daar niet over oordelen als ze me niet vertelde wat er aan de hand was! Al was ik ook nog steeds niet gerust op de sirenes die ik hoorde! Zeker niet toen Edyn vertelde dat er inderdaad iets was gebeurd! Ik hoopte dat ze nu eindelijk eens zou vertellen wat er aan de hand was, maar dat deed ze niet! Ze was zo overstuur dat ze nauwelijks uit haar woorden kwam en de woorden die ze wel uitsprak, waren niet de woorden die ik nodig had om dit alles te kunnen begrijpen! Ze had iets gedaan wat niet haar bedoeling was geweest. Had ze een ongeluk veroorzaakt? Iemand per ongeluk verwond? Ik wist echt niet wat ik moest verwachten, maar ik durfde het ook niet aan haar te vragen! ‘Wil je me vertellen wat er aan de hand is?’ Ik werd er zelf behoorlijk ongeduldig van! Ik wilde weten wat er aan de hand was, zodat ik Edyn kon helpen! Misschien moest ik daarvoor wel naar Los Angeles, maar dat moest dan maar? Als ze me echt nodig had, dan wild eik best mijn spullen pakken en naar haar toe gaan. Dat hoorden we voor elkaar te doen. Als ik degene was die nu overstuur haar op had gebeld, dan was ze vast ook naar Australië gegaan! Ik probeerde zo goed mogelijk naar Edyn te luisteren en uiteindelijk werd het wel iets duidelijker. Ze had post van Rhi open gemaakt. Iets wat Rhi misschien niet leuk vond, maar het verklaarde niet echt waarom Edyn zo overstuur was. Het leek me niet dat Rhi een wereldoorlog met Edyn had ontketend omdat ze een oude rekening open had gemaakt, of iets in die richting. Edyn had echter geen oude rekening open gemaakt. In de brief die ze had open gemaakt had gestaan dat de moeder van Rhi was overleden. ‘Oh, Edyn,’ zei ik zachtjes. Ik kon ergens wel begrijpen dat Rhi ook boos was geweest. Als ik van iemand zou moeten horen dat mijn moeder er opeens niet meer zou zijn, terwijl diegene wel mijn brief had gelezen of wat dan ook, zou ik waarschijnlijk ook niet heel blij zijn, maar ik snapte Edyn ook wel? Waarschijnlijk had ze de achternaam van Rhi niet herkend en was het daar al fout gegaan. Toen ze had gelezen wat er in de brief had gestaan, had ze alleen maar willen helpen door het aan Rhi te vertellen, zoals Edyn dat altijd wilde als er iets aan de hand was. Rhi was nu echt boos op haar en wilde haar niet zien. In combinatie met wat er met haar werk was gebeurd, hakte het er vast in? ‘Rhi is denk ik zelf ook heel overstuur? Misschien wil ze alleen zijn.’ Dat wist ik eigenlijk wel zeker. ‘Waar ben je nu?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik vond het wel fijn om Michael zijn stem te horen. Ik snapte dat hij graag tijd door had willen brengen, het was dan ook heel erg logisch geweest dat hij naar Sydney was gegaan om daar tijd door te brengen. Ik had er zelf over nagedacht om daar naar toe te reizen, maar ik moest nu wel rustig aan doen met mijn geld. Mijn moeder had me wel verteld dat ik gewoon op moest letten met wat ik wilde kopen, omdat ik geen inkomsten meer had. Ik had nog wel geld op mijn rekening staan, maar het zou er snel doorheen gaan als ik er niets meer bij zou krijgen. Een vliegtuigticket was nou niet heel erg goedkoop, dus het was beter geweest als ik hier was gebleven. Ondanks dat ik wel echt graag tijd met Michael door had willen brengen. Ook wel met zijn ouders! Dat waren echt twee schatten van mensen! Dus het was heel erg leuk geweest om daar een tijdje te zijn! Maar ik had eerst ook wel een beetje bij willen komen van alles? Nu ging het echter ook niet heel erg goed! Het ging alleen maar slechter! Ik verpestte echt alles! Dat was niet mijn bedoeling?! Ik had al deze dingen helemaal niet willen doen, het was ook totaal niet bewust geweest?! Ze waren ineens gebeurd! Ik wist niet eens heel erg goed hoe precies! Ik had alleen maar willen helpen?! Bij Rhi in ieder geval! Mijn baan was ik kwijt doordat ik goed na had gedacht over dingen! Nu had ik dat misschien ook wel niet gedaan?! Ik had de brief niet open moeten maken! Ik had het wel gedaan, ik kon het allemaal niet meer terugdraaien?! Hoe graag ik dat ook wilde! Misschien wist Michael wel wat ik moest doen. Hij had best wel goede adviezen? Op de een of andere manier wist hij gewoon wat hij moest zeggen en dat vond ik heel erg fijn. Op het moment had ik dat ook wel echt heel erg hard nodig! Ik ging met mijn handen langs mijn wangen, ondanks dat ik de tranen toch niet echt kon stoppen! Ik maakte het echt heel erg?! Nu haatte Rhi me! Ze wilde me niet eens meer zien! "Luke is bij haar." Zei ik zachtjes. Ik had hem nog niet naar buiten zien komen! Dan wilde ze ook niet alleen zijn?! Ik vond het lief dat Michael het beter voor me probeerde te maken. Het was echter niet beter! Rhi wilde me echt niet meer zien?! Mijn zusje wilde me niet meer zien! En ik mocht andere mensen van wie ik hield ook al niet zien! Dus dit was echt vreselijk! "Ze wil me echt niet meer z-zien." Dat vond ik echt niet leuk?! Het zou een tijdje kunnen duren, maar ik hoopte echt dat ze bij zou draaien? Maar daar kon ik nu niet aan denken! Ze had net gezegd dat ze me niet meer wilde zien! "Ik heb het gewoon e-echt verp-pest!" Ik haalde een hand door mijn haren heen, die ook helemaal in de weg aan het hangen waren! Alles was op het moment vervelend! Ik kon even niets vrolijks meer vinden? "Ik ben mijn schatjes kwijt en nu ben ik Rhi ook nog eens kwijt!" Dat wilde ik echt niet! Ze was mijn zusje! Ik keek om me heen toen Michael vroeg waar ik was. "Ik zit voor Rhi haar appartement." Ik wilde hier ook niet weg! Dat kon ook niet echt, ik moest eerst een Uber regelen! Ik had de auto niet meer kunnen krijgen en mijn eigen auto had ik ook al niet meer! Ik was gewoon alles kwijt!? "M-Michael?" Vroeg ik zachtjes, terwijl ik zachtjes met mijn hand over mijn broek heen ging, zodat ik tenminste iets te doen had! "Ik heb je nodig." Fluisterde ik bijna onhoorbaar. Hij was nu aan de telefoon en dat was fijn, maar het enige wat ik nu wilde was gewoon wegkruipen in zijn armen en daar de komende dagen blijven.

Luke.
Er waren genoeg vragen, die waren er altijd al wel geweest, maar ik wist dat ik ze soms gewoon weg moest drukken. Rhi hield niet van vragen over haar verleden en dit was ook totaal niet het moment om dingen te vragen. Ze wist zelf waarschijnlijk de antwoorden ook niet echt. Vragen naar hoe ze zich voelde was wel het domste ooit? Niemand wist dat op zo’n moment. Ik wist nu ook niet heel erg goed hoe ik me moest voelen? Het was gewoon een vreemde situatie. Voor mij zou het een soort van het einde van de wereld zijn mocht mijn moeder iets overkomen? Voor Rhi was het vast wel iets anders, maar het was alsnog heel erg. Ik had geen idee wat voor gevoelens daar bij kwamen kijken, maar het was ook gewoon een raar concept, gevoelens. Ze konden echt iedere kant op gaan. Ieder moment konden ze weer anders zijn. Het was veranderlijker dan het weer. Ik keek naar Rhi, wie overeind kwam en iets deed wat ik niet van haar had verwacht. Ze trok me naast zich op het bed en sloeg vervolgens haar armen om me heen. Dit was precies iets waar ik op had gewacht? Ik had niet verwacht dat het zou komen, maar ik had wel gehoopt op een teken van Rhi haar kant? Ik kon namelijk echt niet raden wat ze wel en niet wilde. Nu wilde ze duidelijk wel iemand die haar stevig vasthield. Wat ik maar al te graag voor haar wilde doen. Daarom liet in mijn armen ook om haar middel glijden en trok ik haar voorzichtig tegen me aan. Nu ze dit zelf aan had gegeven, wist ik in ieder geval dat ze me niet zomaar weg zou drukken. Ze had ook wel echt een paar armen nodig? Rhi dacht soms echter anders dan ik en het had best wel gekund dat ze me ook weg had willen hebben hier. Ik had dan wel niets mis gedaan, maar ze had altijd de tijd voor haarzelf willen hebben. Dat hoefde nu niet. Ze liet me toe en daar was ik haar wel echt heel erg dankbaar voor? Het gaf wel echt wat aan over hoe onze relatie nu was. Ik ging liggen op het bed, zodat ik Rhi met me meetrok. Mijn armen hield ik nog steeds zo goed mogelijk om haar heen. We hoefden echt niet te gaan slapen. Het was midden in de nacht, maar ik was mijn slaap nu ook wel echt kwijt. Ik wilde hier gewoon liggen, met mijn armen om Rhi heen zodat ze wist dat ik er voor haar was. Als ze dan nog wilde praten, kon ze dat doen. Het was echter niet verplicht? Ik wist gewoon dat het geen fijn nieuws was? Daarom was het ook wel echt fijn dat ze liet zien dat ze hierbij gewoon iemand nodig had? Al was het maar door haar vast te houden. Ik kon geen pijn van haar afnemen, dat kon helemaal niemand. Als ze dat al had. Aan woede en onbegrip kon ik ook weinig doen. Ik wilde haar echt wel helpen en als het dan nodig was om woorden te incasseren, dan was het dat. Ik had het liever niet gehad? Dus ik was echt wel blij met deze uitkomst. Ik liet Rhi even los, om goed te gaan liggen, zodat ik de dekens ook over ons heen kon trekken. Dat voelde al iets veiliger? Ik sloeg mijn armen weer om Rhi heen, zodat ik haar echt zo dicht mogelijk tegen me aan kon trekken. Ik gaf haar voorzichtig een kus op haar haren. Er waren nog geen woorden gezegd, maar volgens mij was dat op het moment ook niet echt nodig? Dat we hier samen lagen nu, zei volgens mij al wel genoeg. Voor mij in ieder geval wel. Rhi was onze relatie echt anders gaan zien sinds Bali! Waardoor dit soort dingen woon konden zonder dat ze zich er ongemakkelijk bij voelde. Dat hoefde ook helemaal niet, het maakte haar niet zwak als ze liet zien dat ze iemand nodig had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Er waren maar weinig momenten waarop ik me zo liet knuffelen door Luke. Iets wat hij ook wist, maar ik gokte dat hij er niet van genoot dat ik het eindelijk eens toe liet. Het was gewoon niet iets waar ik fan van was geweest. Vroeger had ik nooit getroost willen worden met knuffels? Zeker niet van mensen die ik niet eens had gekend. Het was heel vreemd om als vierjarige opeens een andere vader en moeder te hebben. Dan liet je die mensen niet zomaar opeens alles goed maken als er eens iets mis was. Tenminste, ik in ieder geval niet. Ik had er nooit veel voor gevoeld en dat deed ik nu eigenlijk nog steeds niet. Ik kon mijn eigen shit wel oplossen en knuffels zouden het nooit beter maken. Al had ik nu het idee dat Luke zijn armen om me heen wel iets helpen. Het zou mijn moeder niet terug halen en ook zou het niet de gevoelens wegnemen die ik nu had, maar ik voelde me wel veilig. Ik had het idee dat ik mijn gevoelens wel mocht hebben, ondanks dat we het niet aan het bespreken waren. Dat zou vast ook mogen, maar het was de vraag of ik dat wel wilde. Er was een deel van me dat wel iets aan Luke wilde vertellen, maar ik wist niet zo goed wat ik precies zou moeten zeggen. Veel goede verhalen over mijn moeder had ik niet, maar ik wilde hem ook niet alleen maar de slechte dingen vertellen. Ze was overleden! Dan voelde het toch vreemd om alleen maar aan alle nare dingen te denken, al waren dat wel een groot deel van de herinneringen die ik aan haar had. Meer wist ik gewoon niet van haar, alleen dat ze er nu opeens niet meer was. Ik liet me door Luke meetrekken op het bed, ver onder de dekens, weg van alles wat er hier zojuist was gebeurd. Het had me niet echt uit gemaakt dat Luke had gezien dat ik tegen Edyn had geschreeuwd. Hij wist dat ik dat deed. Ik had zelfs een paar keer tegen hem geschreeuwd, maar dat had hij dan net zo hard terug gedaan en waarschijnlijk had hij het toen ook wel verdiend. Ik zuchtte en nestelde me opnieuw goed tegen hem aan, dit keer door ook onze benen te verstrengelen. 'Ik haat het dat ik haar jaren niet heb gezien en dat een fucking domme overlijdensbrief het enige is wat ik van haar hoor.’ Het was niet zo dat ik meer contact met haar had willen hebben. Ik had haar waarschijnlijk niet eens hoeven zien als ik had gemerkt dat ze contact had willen zoeken, maar dit was oneerlijk. Ze had, onbedoeld, contact met me opgezocht en nu zat ik met al deze fucking gevoelens waar ik niets mee kon. Ik kon niet eens tegen haar zeggen wat ik dacht, want ze was er niet meer! Ze had me wederom alleen gelaten met gedachtes waar ik me geen raad van wist en dat was zo fucking oneerlijk! Het was niet zo dat ik verwachtte dat Luke zou begrijpen hoe ik me voelde. Dat hoefde ook helemaal niet. Ik wilde gewoon dat hij hier bleef en dat hij bij me bleef liggen. Dat ik niet hoefde te praten als ik niet wilde, maar ik wist dat het wel goed zat. Luke wist ondertussen dat hij niet dat soort dingen van me kon verwachten. Dat deed ik ook bij hem niet? Ik was gewoon niet zo van het praten, maar op sommige momenten moest het ook wel en misschien was dit wel zo’n moment? Ik wist dat ook niet. Dat soort dingen probeerde ik te leren, ook voor Luke. Ik baalde er wel van dat onze leuke avond nu zo verder moest gaan. Ik zou nu namelijk nog niet kunnen slapen, ondanks dat we dat misschien wel moesten doen. Misschien zou Luke vanzelf een keer in slaap vallen. Dat mocht best.

Michael.
Dit was wel echt heel erg? Ergens snapte ik het ook wel weer. Rhi was boos op Edyn en ergens snapte ik dat wel, want het was niet heel erg netjes van haar geweest, maar ik geloofde Edyn oprecht als ze zei dat ze alleen maar had willen helpen! Ze gaf heel erg veel om Rhi en ze gunde zoiets echt niemand, al helemaal niet haar zusje. Want dat was wel wat Rhi voor haar was! In combinatie met dat Rhi haar nu niet wilde zien, hakte dat er wel echt op in! Iets wat ik ook wel weer snapte en ik vond het echt heel naar voor haar! ‘Laat haar eerst maar even afkoelen? Als Luke bij haar is, denkt ze er misschien over een paar uur wel weer anders over. Ze is nu gewoon heel erg van streek.’ Dat zou iedereen zijn als ze te horen zouden krijgen dat hun moeder opeens overleden was! Ik zuchtte en haalde een hand door mijn haar. Ik vond dit wel echt heel lastig! Edyn was zo overstuur en ik wist echt niet wat ik moest doen of zeggen om het beter te maken! ‘Je hebt niet alles verpest,’ zei ik zachtjes. Dat was echt niet zo! Misschien voelde het voor haar nu eventjes zo, omdat alles tegen zat, maar er was zoveel wat goed ging in haar leven! ‘Edyn, je moet zo even iemand bellen die je komt ophalen,’ vertelde ik haar. Ik wilde niet al te dwingend klinken, maar ik wilde wel dat ze daar zo snel mogelijk weg was. Wat ik van Luke had begrepen, was het niet de meest geweldige buurt in Los Angeles. Misschien was dat oké voor iemand zoals Rhi. Iemand die haar mannetje stond en haar bek wel open trok als er iets aan de hand was, maar ik wilde niet dat Edyn daar in haar eentje zou blijven zitten. Vroeg of laat zou er een verkeerd iemand langs lopen en als ze zouden zien dat ze verdrietig, en dus kwetsbaar, was, zouden ze haar misschien wel van alles beloven en ik wilde niet dat ik straks nog een telefoontje zou krijgen omdat ze in het ziekenhuis zou liggen! ‘Ik blijf wel aan de andere lijn wachten.’ Ik ging nu niet ophangen! Niet totdat ik wist dat ze weer veilig in een auto zou zitten, of zelfs weer huis zou zijn. Ik zuchtte toen ik Edyn heel klein hoorde zeggen dat ze me nodig had. Mijn hart brak echt door haar woorden! Ik gunde haar zoveel meer dan dit! ‘Ik zorg dat ik in het eerste vliegtuig naar Los Angeles zit,’ beloofde ik Edyn. Ik was hier gekomen om tijd door te brengen met mijn familie, maar Edyn had me nodig? Dat kon ik niet negeren! Ze was geen needy persoon. Het was niet zo dat ze me om alles belde om me te vertellen dat ik echt naar Los Angeles moest komen, omdat ze het anders niet zou redden. Ze had me nu echt nodig en ik wilde er ook voor haar kunnen zijn. Daarnaast zou ik hier toch nog maar een paar dagen blijven. Edyn was nu belangrijker! Vooral omdat ze er ook al die tijd voor mij was geweest? Ze had in me in zoveel verschillende dingen geholpen. Ze had me aangehoord als ik boos of gefrustreerd was geweest, ze had me geprobeerd te begrijpen als ik me niet lekker had gevoeld, ze had me zelfs heen en weer gereden toen ik gesprekken met een therapeut had gehad. Ze was er zo vaak voor mij geweest en ik voelde me verplicht om datzelfde ook voor haar te doen. Dat verdiende ze gewoon! Linn was er nu niet, Rhi was degene die boos op haar was en ze was haar baan kwijt geraakt. Ze had iemand nodig en ergens vond ik het heel fijn dat ze om mij vroeg, want dat betekende dat ze net zo over mij dacht als ik dat over haar deed, namelijk dat ik haar kon helpen hierin. Dat wilde ik ook echt doen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik had Rhi echt niet boos willen maken, ik had haar echt willen helpen? Ze had nu echt knuffels nodig. Dit nieuws was echt vreselijk. Niemand zou het fijn vinden om te horen! Ik wilde haar echt helpen, maar dat mocht ik gewoon echt niet! Ze wilde me niet meer zien! Misschien de komende tijd, maar dat was juist de ergste tijd voor haar! Verlies was heel erg moeilijk en in het begin miste je wel echt heel erg veel. Rhi zag haar moeder misschien niet vaak, volgens mij haast nooit. Het was echter een raar idee dat iemand er niet meer was! Als ik hoorde dat mensen van High School er niet meer waren, zou ik dat ook echt heel erg naar vinden? En dit was haar moeder! Ze woonde misschien al heel erg lang niet meer bij haar, maar dat maakte niets uit. Het bleef haar moeder! Ondanks dat mama ook wel een beetje haar moeder was geworden? Nu kon ik Rhi helemaal niet helpen en voelde ik me zelf ook gewoon echt vreselijk? Gelukkig had ik Michael om mee te praten, ondanks dat hij ook niet alle pijn weg kon halen. Michael kon er ook niet voor zorgen dat ik het niet meer verpeste. De dingen die ik zei of deed zorgden daarvoor! Iets wat ik echt heel erg haatte! Ik was echt boos op mezelf? Ik had hier voor gezorgd! Door mij wilde Rhi niet meer met me praten? Ik had nu ook geen werk meer, door iets wat ik had gedaan! Ik knikte voorzichtig toen Michael zei dat ik iemand moest bellen die me op kwam halen "Ik wilde een Uber bellen." Fluisterde ik. Het voelde een beetje koud? Ondanks dat het niet eens heel erg koud was geweest vandaag. Het voelde ook niet heel erg fijn om hier te zitten. Ik was hier net ook een hele tijd geweest! "Ik zal zo even bellen, blijf je echt aan de lijn?" vroeg ik zachtjes. Ik wilde niet dat Michael ophing! Ik had hem echt nodig? Nu was zijn stem het enige wat ik kon krijgen, toch was het wel zijn stem die me vertelde dat hij in het vliegtuig zou stappen. Waardoor ik toch een soort van opluchting voelde. "Echt?" vroeg ik zachtjes. "Dat zou echt heel erg fijn zijn." Ik zou het heel erg fijn vinden als Michael deze kant op wilde komen. Ik wilde niet tussen hem en zijn ouders inkomen. Hij was nu een tijdje daar en vond hij volgens mij wel echt heel fijn. Ik had dit nooit van hem kunnen vragen als ik het niet echt nodig had gehad! Michael had juist tijd met zijn ouders nodig en dat had ik hem ook echt willen geven. Ik had het jammer gevonden dat hij hier wat later was gekomen, maar ik had het wel begrepen! Nu wilde ik echt in zijn armen liggen en gewoon blijven liggen totdat hij weer weg moest? Want ik wilde Michael niet ook nog kwijt raken? "Dankjewel." Het was niet iets wat hij had hoeven doen? Het had ook best gekund dat hij thuis had willen blijven? Hij had het niet voor hoeven stellen, maar dat deed hij wel! Ik ging nog een keer door mijn ogen heen, om tranen op te vangen. "Ik ga even een Uber regelen." Fluisterde ik. Ik wilde eigenlijk niet stoppen met praten tegen Michael, maar hij had net zelf gezegd dat ik iemand moest bellen. Daarom hield ik Michael ook gewoon aan de lijn, maar ging ik naar de app die ik op mijn telefoon had, om een Uber te kunnen bestellen. Toen ik dat eenmaal had gedaan, hield ik de telefoon weer aan mijn oor. "Wil je me vertellen over hoe het daar gaat?" Dat had ik op het moment nodig? Gewoon lieve of leuke dingen! Michael had vast al wel leuke dingen gedaan met zijn ouders. Of dat hij gewoon iets te vertellen had? Het maakte niets uit wat!

Luke.
Ik vond het fijn om Rhi in mijn armen te hebben. Het voelde vertrouwd. Het hoorde gewoon zo te zijn. Dat ik Rhi kon troosten mocht dat nodig zijn. Andersom zou ze het ook wel hebben gedaan, op haar eigen manier. Rhi kon echt heel erg lief zijn. Dat liet ze in eerste instantie misschien niet eens echt zien, maar ze was het wel echt. Ik had die kant van haar mogen leren kennen, terwijl er genoeg mensen waren die dat niet mochten. Ze liet niet veel mensen toe, in principe haast niemand? Ze had mij toegelaten en dat vond ik heel erg fijn. Dat deed ze nu namelijk ook. We konden hier samen liggen, dicht tegen elkaar aan en ze liet het gewoon toe. Het was toch een beetje troost dat ik haar kon geven. Daar hoopte ik in ieder geval op! Als dat al was wat ze echt nodig was. Volgens mij deed het haar wel pijn? Maar het kon ook best dat ze iets van woede voelde? Dat zou ik ook totaal niet raar vinden. Het was zo raar om ineens zo’n brief te krijgen, terwijl je diegene al jaren niet meer had gezien. Ik had niet verwacht dat er nog woorden over Rhi haar lippen zouden komen vannacht, maar dat kwamen ze wel. Als er dan woorden over haar lippen waren gekomen, had ik niet verwacht dat het op deze manier waren geweest. Ze liet me echt weten hoe ze zich voelde! Die gevoelens waren ook echt heel erg logisch? In mijn ogen in ieder geval wel! Ik kon me niet eens echt indenken hoe dat was! Ik had een goede band met mijn moeder, ze was zelf een heel tijd mee geweest op tour. In het begin was dat misschien wat wennen geweest, maar ergens had ik wel fijn gevonden? We hadden best een goede band, terwijl Rhi haar moeder in jaren niet had gezien. Ze misschien wel niet meer wist dan een naam en een paar kleine dingetjes van vroeger. Nu was er ineens een brief geweest, ze had niet eens de keuze gehad om hem open te maken of niet, want dat had Edyn al gedaan. Er was geen manier geweest om het tegen te gaan, het nieuws was er ineens geweest. Alsof het helemaal niets was. Dat was het wel! En ik kon me alleen maar indenken hoe het was voor Rhi? "Dat is ook gewoon echt fucking kut." Ik wist eigenlijk ook niet precies wat ik er anders op moest zeggen? Het was ook gewoon kut? Zeker om zoiets op deze manier te horen! Rhi haar moeder was voor jaren weg geweest. Fysiek, maar misschien ook wel uit haar hoofd. Het was volgens mij niet iets waar ze echt iedere dag over nadacht en dat was ook logisch. Nu werd het er weer ingeduwd, terwijl ze dat misschien niet eens meer wilde. Daarbij was niet veel aan te doen. Haar moeder was overleden, ze kon niet meer naar toe of wat dan ook! Al had ze dat volgens mij ook niet gewild. Het was gewoon zo’n loos bericht waar ze helemaal niets mee kon? "Het is niet meer dan logisch dat je er iets bij voelt." Zei ik zachtjes tegen Rhi. Ik kreeg wel het idee een beetje? "Wat dat dan ook precies is." Woede, haat, verdriet, het kon allemaal? Niets was verboden. Zeker geen gevoelens. Ze moest ze niet tegenhouden. Ik zag haar er niet voor aan om zomaar te gaan huilen, maar als ze dat wilde doen, moest ze dat doen. Dan was ik er voor haar en wilde ik haar zoveel mogelijk meehelpen al was het alleen maar vasthouden. Ik zou zelfs met haar meegaan naar de begrafenis als die er was en ze er naar toe wilde? Het lag echt aan Rhi? Al ging ik er dan wel een beetje vanuit dat ze aangaf wat ze nodig had. Dat deed ze nu ook wel. Het hoefde niet altijd met woorden te zijn. Ik had haar dicht tegen me aan en we konden er over praten. Want oneerlijk was het zeker!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ongeveer 1,5e dag later (:
~
Michael.
Het was een hele vlucht geweest, maar voor Edyn was het het absoluut waard geweest! Zelfs nadat ze in een veilige auto had gezeten en ik een hele tijd met haar had gepraat, was ze nog steeds niet rustig geweest. Ze had het zo erg gevonden dat Rhi haar niet meer had willen zien en volgens mij was het er niet veel beter op geworden. Ik had wel aan Luke gevraagd hoe het met Rhi ging, ook omdat dat een beetje normaal was om te doen? Veel had hij er ook niet over kunnen zeggen, behalve dat ze probeerde mee om te gaan. Dat was eigenlijk ook het enige wat ze kon doen? Ik had Luke verder ook niet echt lastig willen vallen met het gedoe tussen Rhi en Edyn, want ik begreep Rhi haar kant ook nog steeds. Het deed me echter veel meer dat Edyn zo verdrietig was geweest en daar had ik iets aan willen doen! Daarom had ik er voor gezorgd dat ik naar Los Angeles had kunnen vliegen. Ik had wel een beetje moeten haasten, maar uiteindelijk was het allemaal goed gekomen. Ik had niet veel meegenomen, maar de rest van mijn spullen zouden naar Londen worden gestuurd voordat de tour zou beginnen. Op dit moment boeiden die spullen me ook echt niks! Het enige wat ik had willen doen, was er voor Edyn zijn. Iets wat beter ging nu ik echt in Los Angeles was! Ik voelde me behoorlijk moe, maar ik was niet de enige. Ik had heel erg gemerkt aan Edyn dat ook zij er doorheen had gezeten. Het was best vreemd om haar zo verdrietig en rustig te zien, want zo was ze gewoon niet! Zelfs haar knuffel was heel zachtjes geweest, ondanks dat ze me wel had verteld dat ze blij was geweest dat ik helemaal naar Los Angeles was gekomen. Ik had het idee dat ze best lang op me had gewacht op het vliegveld, aangezien ik net had gezien dat haar berichtje echt al twee of drie uur geleden was verstuurd, waarin had gestaan dat ze al op het vliegveld was geweest. Ik vond het echt geen fijn idee dat ze in haar eentje rond had gedwaald, terwijl ze aan alle dingen had gedacht die er op dit moment niet lekker liepen. Ik wist hoe sterk die negatieve gedachten konden zijn en misschien werkte het nog wel veel erger in op iemand zoals Edyn! Ik had Edyn meegenomen naar mijn huis, aangezien het daar lekker rustig was. Zelf was ik best moe en het liefste wilde ik gewoon op bed liggen, samen met haar, maar op dit moment ging het niet om mij. Edyn had me nodig gehad en ik was er nu eindelijk! Ik had net tegen haar gezegd dat ik mijn spullen in mijn kamer zou zetten en vanuit daar was ik meteen naar de badkamer, waar ik het bad vol had laten lopen. Op het vliegveld in Sydney had ik nog snel langs de Lush kunnen gaan en ik had wat dingetjes voor Edyn gehaald. Bathbombs, andere dingen die wel lekker had geroken, ik wist niet eens meer wat ik allemaal had gepakt. Ik had echter nog niks in het bad gedaan. Ik controleerde of het water warm genoeg was, wat het geval was. Ik liep terug naar de woonkamer, waar Edyn op de bank zat. Ik nam haar handen vast en trok haar zo voorzichtig mogelijk van de bank af, zodat ik haar naar de badkamer kon leiden. Eenmaal daar liet ik haar handen los. ‘Ik dacht dat je wel een bad kon gebruiken?’ Toen ik me niet goed had gevoeld, had zij een bad voor me klaar gemaakt. Het had best geholpen? Ik pakte de twee tasjes van de Lush en stak die uit naar Edyn. ‘Ik heb wat dingetjes meegenomen. Ik weet niet of je er iets van wil gebruiken, of juist alles, maar ze zijn voor jou.’ Ik had ze immers speciaal voor haar gehaald!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Het waren echt lange dagen geweest. Ik was ergens midden in de nacht terug gekomen in huis, terwijl ik Michael nog aan de telefoon had gehad. Hij had me wel verteld dat ik rustig had moeten gaan slapen en dat hij zo snel mogelijk bij me was. Het liefst was ik meteen naar het vliegveld gegaan, maar ik had toch nog eventjes geslapen. Toen ik eenmaal wakker was geweest, had ik me klaar gemaakt en was ik naar het vliegveld gegaan, om Michael op te halen! Ik had niet goed geslapen, waardoor ik wel heel erg moe had zitten wachten. Het was echter wel een fijn idee geweest dat Michael deze kant op was gekomen. Daarom had ik er ook op tijd willen zijn. Dat en ik had ook niet de hele tijd thuis willen zitten. Straks zou ik alleen nog maar meer verpesten! Ik mocht iedereen thuis nog gewoon zien, iedereen wilde me nog zien en dat had ik niet willen verpesten door iets te zeggen of te doen! Ik wist nu dat er niet heel erg veel hoefde te gebeuren voordat het allemaal mis ging. Ik was ergens ook wel bang dat ik Michael op de een of andere manier ook weg zou jagen? Ik wilde dat echt niet! Dit mocht ik gewoon echt niet verpesten. Zoiets had ik echter niet in de hand? Bij de rest had ik ook helemaal niets willen verpesten, maar dat had ik uiteindelijk wel gedaan. Wat nou als ik dat bij Michael ook zou doen? Dan was ik diegene kwijt die ik juist het liefste in mijn leven had! Ik was wel een beetje voorzichtig geweest met mijn woorden, want wat nou als ik toch iets verkeerd zei? Dan zou Michael het misschien wel zo vervelend vinden dat hij niet meer hier wilde zijn! Ik vond het heel erg lief dat hij helemaal vanuit Sydney hier naar toe was gevlogen, want ik wist wat voor eind dat was. Hij had heel wat uurtjes in het vliegtuig gezeten, zodat hij bij me in de buurt was! Maar nu begon ik er misschien wel een beetje over te twijfelen! Ik was onderuit gezakt op de bank. Michael was even naar boven om zijn spulletjes weg te leggen. Hij had wel een heel erg mooi plaatsje, met heel erg veel leuke dingen. Ik vond het er echt heel erg mooi uitzien en de bank zat wel heel erg lekker. Het was anders dan de bank in de unicorncafé! Die kwam als we ooit samen gingen wonen. Ik keek naar Michael die de kamer binnen was komen lopen. Een bad klonk toch wel heel erg fijn, daarom knikte ik ook en liet ik me door hem meenemen. Het was altijd fijn om even in bad te zitten! Slapen klonk op het moment ook fijn, maar een bad misschien nog wel beter! Zeker omdat Michael begon over Lush, waardoor ik toch wel een beetje begon te glimlachen. "Dat is heel erg lief, dankjewel." Ik pakte de tasjes aan en keek naar hetgeen wat er in zat. "Kun je alles gebruiken?" vroeg ik verbaasd. Ik had eigenlijk altijd maar één ding in bad gegooid, waardoor er toch heel erg vele mooie kleurtjes ontstonden. Ik wist niet of dat ook gebeurde als er meerdere dingen in bad werden gegooid. Maar er zat wel echt van alles in het tasje. Wat echt heel erg lief van Michael was! Ik zette het tasje even naar, zodat ik er goed in kon kijken. "Heb jij iets welke je er in wil doen?" Hij had dingen gekocht, dus hij had misschien ook wel een voorkeur voor wat hij er in wilde hebben? Ik wilde het wel goed zien, omdat het gewoon mooi was. Ik gaf Michael eerst een kus. "Dankjewel." Zei ik zachtjes, waarna ik besloot om me uit te kleden. Dan hoefde ik dat zo niet meer te doen! En een bathbomb kon vast wel in bad als je er zelf al in zat. Dat had ik ooit wel een keer gedaan met Eve! Nu kon dat ook wel makkelijk!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ik wist ook wel dat een bad niet alles op zou lossen. Door dit bad zou Edyn niet opeens magisch haar baan terug krijgen en Rhi zou er ook niet anders door gaan denken, maar ik hoopte dat het Edyn iets rustiger zou maken? Dat ze zich iets zou kunnen ontspannen en in zou zien dat het nog niet zo slecht met haar ging als ze dat ze dacht. Natuurlijk mocht ze die negatieve gedachten wel hebben, maar ik wilde haar er wel mee helpen? We konden er over praten, als ze dat wilde! Het hoefde natuurlijk niet. We zouden ook gewoon een tijdje in bad kunnen zitten en genieten van alle kleurtjes en het warme water. Ze leek het bad wel een goed idee te vinden en volgens mij was ze ook wel redelijk blij met de dingetjes die ik voor haar had gezorgd. ‘Vorig jaar had jij dit ook voor mij gehaald, dus ik wilde iets terug doen?’ Dat wist ze vast nog wel! Ze had toen een heel lekker bad voor me klaargemaakt en ze was er bij komen zitten. Voor mij was dat wel een beetje het moment geweest waarop het serieus was geworden tussen ons? Toen hadden we echt serieus gepraat met elkaar, hadden we onze gedachten de vrije loop laten gaan en was het allemaal net iets volwassener geweest? Iets wat we wel nodig hadden gehad. Die stap hadden we moeten zetten en ik was blij dat we die toen hadden genomen! Edyn keek in de tasjes en vroeg vervolgens of we alles zouden kunnen gebruiken. Ik had geen idee, maar het leek me van wel? Al kon het misschien wel net zo uitpakken als dat je alle soorten kleuren verf met elkaar probeerde te mengen. Dat werd echt een ranzige kleur! Maar als Edyn het wilde proberen, dan konden we dat best doen? ‘We kunnen best alles er in gooien?’ Het was wel duur geweest, maar het maakte me niet heel erg veel uit? Ik wilde het vooral Edyn naar haar zin maken en als dat zou kunnen door uit te proberen of we er alles tegelijk in zouden kunnen gooien, dan zouden we dat gewoon doen! ‘We gooien alles er gewoon in,’ besloot ik, toen Edyn vroeg of ik een specifieke had die ik nu wilde gebruiken. Ik had niet eens echt geweten wat ik had gekocht? Ik had aan de verkoopster gevraagd of ze me de bathbombs aan had willen wijzen en ik had er een stuk of zeven gekocht! Ik had Edyn een beetje de keuze willen geven? ‘Geen dank,’ zei ik zachtjes. Echt niet! Ik deed het graag? Dit was wat je voor elkaar hoorde te doen als je een relatie had. Edyn begon zich uit te kleden en ik nam er een voorbeeld aan. Ik legde al mijn kleren op een hoopje en schoof ze iets aan de kant, zodat ze niet nat zouden worden als we in bad zouden gaan. Ik besloot om alvast in bad te stappen, zodat Edyn straks tegen me aan zou kunnen leunen. Het water was nog lekker warm en dat zou het, gelukkig, ook nog wel een tijdje blijven. Ik pakte het tasje en haalde alle bathboms er uit. Ik haalde nog uit de papiertjes die er omheen waren gevouwen en legde ze allemaal op de rand van het bad, die daar gelukkig breed genoeg was. Het zag er wel uit als een heel vrolijk geheel. Ik was ook wel benieuwd hoe het bad er straks uit zou komen te zien. Edyn was ook klaar met het uitkleden en ik spreidde mijn armen, als teken dat ze er bij kon komen zitten. Zodra ze dat had gedaan, sloeg ik mijn armen rond haar middel en trok ik haar zo goed mogelijk tussen mijn benen. ‘Waar wil je als eerste mee beginnen?’ vroeg ik aan haar, waarna ik een kus op haar schouder drukte. Ik hoopte echt dat dit een klein beetje zou gaan helpen. Het was maar een bad, maar soms konden hele simpele dingen ook heel goed helpen?

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Een bad was altijd wel fijn. Er was gewoon iets aan het warme water dat hielp? Zeker als er iets in het water zat. Lush was heerlijk. De badkamer werd dan gevuld met de heerlijke geur die van een bathbomb af kwam. Zelfs nu al rook ik van alles, wat gewoon heel lekker was? Vaak werkte het ontspannend en ik hoopte dat het nu ook zo was! Ik kon het wel gebruiken. Michael vast ook wel. Hij had echt een hele tijd in het vliegtuig gezeten. Alleen maar voor mij? Dat vond ik heel erg lief van hem! Het was zo ver? Het waren heel wat uurtjes geweest! Die hij in het vliegtuig had gezeten, alleen maar voor mij. Dus Michael kon vast ook wel een bad gebruiken, even rustig liggen in het warme water. "Dat was in Italië." Fluisterde ik. Ik wist zelf nog heel erg goed dat we samen in bad hadden gezeten! Ik had het zo vervelend voor Michael gevonden dat hij zich niet lekker had gevonden? Het was in Portugal al niet helemaal lekker gelopen door de zenuwen en volgens mij hadden die gevoelens er ook wel voor gezorgd dat Michael zich niet lekker had gevoeld toen we in Italië waren geweest. Ik had toen in ieder geval ook Lush mee gehad en dat had in het bad gegooid! Vervolgens had ik ook nog van alles in Michael zijn haar gesmeerd en volgens mij had hij het wel fijn gevonden. "Italië was fijn." Fluisterde ik. Ik had het heel erg fijn gevonden dat we rustig samen in bad hadden kunnen liggen! De volgende dag hadden we een hele tijd in een park gezeten, met allemaal lekkere dingen. Dat had ik ook heel erg leuk gevonden! Het was fijn om aan dat soort dingen te denken nu ik me niet zo lekker voelde. Het hielp wel een beetje. Al liet het me ook wel een beetje beseffen dat ik het echt vreselijk zou vinden als ik ook dingen zou verpesten met Michael! Dat mocht niet gebeuren! "Ik ben echt benieuwd hoe dat gaat." Ik had er nog nooit meer dan één ingegooid! Ik vroeg me wel af wat er precies zou gaan gebeuren. Het kon best dat er dan nog meer mooie kleuren komen! Zo leek het wel een beetje, nu Michael alles op de rand neer had gelegd. De geur werd zo alleen nog maar sterker. Toen ik alle kleding weg had gelegd, liep ik naar het bad toe, waar Michael ondertussen al in zat. Ik stapte voorzichtig in het bad, zodat de bathbombs er niet af zouden vallen, dat zou wel zonde zijn! Ik kroop tegen Michael aan, wat toch wel heel erg fijn was, net zoals het warme water! Het voelde vertrouwd en veilig? Wat kwam door het water, maar ook door Michael! Ik leunde tegen hem aan, terwijl ik de bathbombs nog eens goed bekeek. "Deze vind ik wel leuk. Hij doet me denken aan de zon." Ik pakte de gele van de rand. Die had ik volgens mij nog nooit gehad. Terwijl ik al best wel veel dingen had uitgeprobeerd! Er kwamen echter ook telkens nieuwe dingen bij! Dat was wel zo fijn, want daardoor kon je uit blijven proberen. Ik hield de bathbomb boven het water en keek even om, om ik wilde weten of Michael het ook zag. Hij had ze gekocht, dus hij moest ze ook wel zien! Ik gaf hem nog snel een kus op zijn wang, voordat ik me weer omdraaide en vervolgens de bathbomb in het water liet zakken. Er kwam als eerste heel veel geel vrij, maar daarna kwam er ook paars en blauw! "Ooh kijk wat mooi!" Ik vond dat soort dingen altijd heel erg bijzonder? Dat het allemaal in één ding kon zitten! Dat was toch wel heel erg bijzonder? Ik vond het in ieder geval heel erg mooi en ik werd er ook wel een beetje rustig door er naar te kijken, want het voelde echt als een soort van zomerdag, in kleurtjes. Toch voelde het ergens ook wel een beetje rot, omdat ik zo vaak genoeg met Eve had gezeten!

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld