Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O| Lord, forgive me for the things I’ve done

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Met haar ogen hield ze hem nauwlettend in de gaten. Ze merkte dat ze haar arm stevig op zijn borstkas drukte en dat het hem ervan weerhield om volledig goed te kunnen ademen, maar op dit moment maakte het haar weinig uit. Luke had haar iets geflikt en dat zou ze hem niet zomaar vergeven.
‘Oh, dus je hebt magisch verbena in je bloed?!’ schreeuwde Rhi naar hem. Hij beweerde dat hij Linn niet meer gezien had sinds de bar, maar er moest iets zijn gebeurd waardoor Luke zijn bloed nu niet meer te drinken viel. Linn kon hem echter niet gedwongen hebben als hij nu het kruid in zich had, tenzij ze dat ervoor had, gedaan, net zoals Rhi. Rhi wist echter ook dat Linn haar dwang niet zomaar zou gebruiken. Het was voor Rhi allemaal een raadsel, al kwam er al snel antwoord op vanuit Luke. Het was iets wat ze had kunnen verwachten, aangezien heksen zich altijd overal mee bemoeiden en dat nu ook weer deden. Rhi had kunnen verwachten dat er zoiets zou gebeuren nu iedereen wist dat er extra vampieren in de stad waren.
‘Een nieuwe thee?’ herhaalde Rhi. Dat was de logische oorzaak. Cameron, een heks, had Luke een nieuwe thee gegeven. Verbana was een kruid dat gemakkelijk met andere kruiden zou kunnen worden gecombineerd en daardoor zou het niet opvallen in de thee. Het was erg slim geweest van Cameron om dat te doen, maar het was iets wat Rhi niet kon gebruiken. Met verbena in zijn lichaam had ze vrijwel niks aan Luke. In ieder geval niet aan zijn bloed of aan zijn hersenen, die nu lang niet meer zo gemakkelijk te beïnvloeden waren.
Ondanks dat de beweringen van Luke behoorlijk oprecht waren, twijfelde Rhi aan alles wat hij op dit moment zei. Hij leek het heel erg te vinden wat er net was gebeurd. Alsof hij graag had gewild dat ze zijn bloed zou drinken en het zijn schuld was dat het nu niet kon. Iets wat haast niet waar kon zijn voor een mens. Het was niet alsof het plezierig was, tenzij een vampier een mens dwong om het als plezierig te ervaren. Dat was echter niet wat Rhi had gedaan. Dat was ook niet helemaal hoe ze te werk ging.
‘Verbena,’ gromde Rhi, als antwoord op Luke zijn vraag. ‘Dat zat er waarschijnlijk in de thee en dat weerhoud vampieren er van om bloed bij een mens te drinken, of om hen te manipuleren.’ Iets wat zijn heksenvriendje vast ook wel aan hem uit kon leggen, als hij dat nog niet had gedaan.
‘Dus jij zegt dat je je vrijwillig aanbiedt om mij jou bloed te laten drinken en je stopt met het innemen van verbena?’ vroeg Rhi aan de man. Ze schudde haar hoofd. ‘Zo goed gelovig ben ik niet en ergens doet het pijn dat je denkt van wel. Als Linn denkt dat ze me op deze manier kan verslaan, dan is ze wel heel erg naïef en jij misschien nog wel meer,’ zei Rhi, waarna ze Luke los liet en naar achteren stapte. Ze had nog nooit meegemaakt dat iemand vrijwillig zijn bloed aan haar aanhad geboden. Ze had er nooit om hoeven vragen, ze had het meestal gewoon genomen. Luke had het haar echter aangeboden en dat was vreemd. Ze had moeten weten dat er iets niet aan klopte. Dat er iets met zijn bloed was gebeurd waardoor ze het niet had kunnen drinken.
Ze wist niet in hoeverre ze hem nu serieus kon nemen. Als hij niet gedwongen was door Linn en hij leek dit serieus te menen, dan kon ze wel vaststellen dat er iets flink mis was met deze man, aangezien hij vrijwillig zijn bloed aanbood aan een monster. Dat was nou niet iets “normaals” om te doen. Als hij het echter echt meende, dan was er geen reden voor Rhi om hem te weigeren. Zeker niet omdat het Linn behoorlijk zou irriteren en dat maakte het des te waardevoller om te doen.
‘Hoe weet ik zeker dat dit niet een dom spelletje van Linn is en dat je je nu van de domme houdt?’ Ze kon hem op dit moment niet vragen om de waarheid te spreken. Niet met de verbena in zijn bloed. Ze zou bij hem kunnen blijven totdat het eruit zou zijn, er voor zorgen dat Linn in de tussentijd niet bij hem zou kunnen komen om hem aan te kunnen spreken, maar dat was wel tijd die ze eventueel ook anders zou kunnen besteden.
Rhi haar aandacht werd getrokken door de bebloede arm van Luke. Doordat ze niet veel had gedronken, maar haar dorst nu wel was aangewakkerd, was het moeilijk om het bloed te negeren. De wond was immers nog open en het bloed druppelde langzaam op de bleke huid van Luke. Om er vanaf te zijn, bracht Rhi haar eigen arm naar haar mond en zette ze daar haar tanden in. Vervolgens hield ze haar arm voor Luke zijn gezicht.
‘Drink op, dan groeit de wond weer dicht. Ik kan me niet concentreren als je zo rondloopt.’ Rhi had nooit echt geleerd om zich volledig in te houden. Ze had nooit gevonden dat het had gehoeven. Als haar emoties hoog op liepen, dan was het moeilijk om de controle nog te behouden. Niet dat ze iemand meteen doodde, maar ze sloeg wel genadeloos toe. Iets wat ze nu niet wilde doen bij Luke, aangezien ze op dit moment geen idee had wat er precies aan de hand was. Dat zorgde echter wel voor een hoop verwarde gevoelens en dat maakte de situatie zeker niet beter.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Alle begrippen waren voor Luke nieuw. Nu wist hij dan wel weer dat zijn stad werd bewoond door meer dan alleen maar mensen. Er waren vampiers, heksen en zelfs weerwolven. Hij was zelfs een hele tijd verliefd geweest op een vampier en hij was heel goed bevriend met één van de heksen. Niemand had echter de moeite genomen om hem in te lichten over het bestaan van deze verschillende soorten. Daar was een vrouw, waar hij op dat moment alleen maar de naam van had geweten, voor nodig geweest.
Rhi leek in alles compleet anders te zijn dan Linn. Luke wist niet of het gedrag van Linn een act was geweest om te verbloemen dat ze een vampier was. Op het moment kon hij zich geen momenten bedenken dat Linn zich ook maar iets anders had gedragen dan een gewoon mens.
Omdat Rhi leek te denken dat Linn hem ergens toe aan had gezet, begon Luke ook wel te twijfelen of het vampiereigen was. Misschien was dit meer de manier hoe Rhi om ging met zaken. Ze leek er totaal niet blij mee te zijn. Hetgeen waar ze niet blij mee was, was verbena. Iets wat Luke alleen kende als de planten die hij vroeger bij zijn oma in de tuin had gezien.
Toch leek het alsof het kruid of de plant, in de thee van Luke had gezeten. Rhi legde ook al snel uit wat het te doen had met vampiers. Het klonk als één van de zwaktes van Rhi haar soort, om mensen te kunnen beschermen. Iets wat de natuur op die manier had bedacht. Luke vond het gek. Alsof alle mensen allergisch waren voor hetzelfde kruid. Natuurlijk waren er producten die ze niet konden eten zonder dood te gaan, maar dit klonk wel echt anders.
Luke zijn voorstel had heel erg gek geklonken. Voor hem was het precies hetzelfde. Ieder persoon zou er even over twijfelen om vrijwillig zijn bloed af te staan. Zeker aan iemand die hem de vorige keer behoorlijk pijn had gedaan. Er was geen manier hoe Luke het aan zichzelf uit kon leggen, laat staan aan Rhi. Op dat moment was de pijn vreselijk geweest, maar de leegte in zijn hoofd was dat niet. Als Luke zijn bloed vrijwillig gaf, dan zou Rhi vast wat rustiger met hem doen. Dan was het allemaal niet meer zo erg.
"Ik weet niet waarom je denkt dat Linn hier iets mee te maken heeft. Ik heb haar niet meer gezien." Gaf Luke nogmaals aan. Als hij haar wel had gezien, dan had hij waarschijnlijk niet meer geweten wat ze was geweest. Hij vond het allemaal heel erg gek. Alleen op de momenten dat Rhi bij hem was, waren alle gedachten er. "Ik heb er geen problemen mee als je van me wil drinken." Het was duidelijk hetgeen wat ze nodig had. Nu vroeg Luke zich wel af hoe Linn dan aan haar bloed kwam.
Luke haalde een paar keer diep adem toen Rhi hem los had gelaten. Haar arm had heel wat druk op zijn borstkas uitgeoefend, waardoor het bijna moeilijk was geweest om nog te ademen. Zuurstof leek in iedere ader te sluipen, ook nu leek Luke er licht van in zijn hoofd te worden.
Luke moest nadenken over de vraag van Rhi. In zijn hoofd was Linn een gewone vrouw, geen vampier. Hij kon zich echter niet indenken dat Linn het graag had dat hij pijn leed. "Zou Linn willen dat ik hier was en pijn zou hebben?" Rhi leek Linn beter te kennen. Ergens was Luke ook wel benieuwd naar het antwoord op de vraag. Hij had altijd een zwakte blijven houden voor Linn, dat was geen geheim. Misschien had Rhi dat ook wel door. Het leek alsof ze hem meer kon vertellen over de vrouw dan dat hij zelf wist.
De bewegingen van Rhi waren voor Luke was vreemd. Hoe ze in haar eigen arm beet en hem vervolgens naar hem uitstak. De man moest er over nadenken wat ze precies wilde bereiken. Maar zelfs toen de woorden van Rhi door zijn hoofd heen gingen, leek hij er helemaal niets van te begrijpen. Ergens was hij bang dat ze hem terug wilde pakken, omdat er iets in zijn bloed had gezeten, door hem haar bloed te laten drinken?
Dat zijn wond dicht zou groeien, was helemaal onbegrijpelijk. Toch nam Luke de arm van Rhi voorzichtig vast. Hij keek naar het bloed dat bovenop de huid lag. Al leek het alsof de wond die Rhi had gemaakt om het bloed te krijgen, al begon te helen. Vampiers waren magische wezens, iets wat Luke steeds meer duidelijk werd. Rhi kon zijn geheugen wissen wanneer ze dat wilde, maar het ook zo weer terug halen. Haar bloed kon hem helen.
Heel voorzichtig zette Luke zijn lippen tegen de arm van Rhi aan. De ijzeren smaak van het bloed prikkelde op zijn tong. Het was alles behalve een goede smaak. Luke kon zich dan ook niet indenken dat Rhi hier op leefde. Dat ze dit nodig had om door het leven te gaan. Dat het zelfs lekker kon zijn, behalve als er verbena in zat, zoals bij hem nu het geval was.
Voorzichtig trok Luke zich terug. Zijn ogen gleden naar zijn arm, waar hij inderdaad zag dat de wond weg was getrokken. Er was alleen nog wat bloed over, dat langzaam over zijn huid was gegleden.
"Als je mij bloed kan geven, als ik jou bloed geef, is er toch helemaal niets aan de hand?" Alle pijn was zelfs weer weg. Het bloed was echt een wonder. Op deze manier vond hij het helemaal niet erg.
Als Rhi het ook wilde, konden ze vast tot een goede overeenkomst komen.
"Hoe zit dat eigenlijk met dat manipuleren?" Dat was het woord wat Rhi had gebruikt en dat was waarschijnlijk de reden dat hij niets meer wist wanneer hij bij Linn was. "Dat ik niets meer weet als je even weg bent…" Luke besloot whisky voor Rhi in te schenken, omdat het bloed duidelijk niets ging werken. Ondertussen probeerde hij het bloed op zijn arm en zijn gezicht wel een beetje weg te werken met zijn shirt.
"Here you go." Hij stak het glas whisky naar Rhi.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Er was overduidelijk iets mis met Luke. Geen enkel gezond mens zou zichzelf zo aanbieden zoals hij dat deed, maar Rhi gokte dat er diepere problemen onder scholen. Luke was bang om afgewezen te worden na wat Linn hem aan had gedaan, en nog steeds waren er voor hem gevoelens in het spel. Waarschijnlijk zou hij dat ontkennen als Rhi het aan hem zou vragen, maar ze was er vrijwel zeker van dat hij nog iets voor Linn voelde. Juist omdat hij zo bang was om afgewezen te worden, zou hij Rhi haar aandacht zo lang mogelijk vast willen houden en het was wel duidelijk dat hij er alles voor wilde doen.
Rhi hoefde niet lang na te denken over de vraag van Luke. Linn zou hem op geen enkele manier pijn willen doen. In ieder geval niet met vampier-gerelateerde zaken. Dat was de reden dat ze hem verbena had gegeven. Ze zou Luke zijn leven niet riskeren om Rhi te betrappen of om haar te verzwakken. ‘Nee, dat zou ze niet willen,’ antwoordde ze daarom ook. ‘Je bent behoorlijk belangrijk voor haar.’ Dat was juist de reden dat Rhi op hem af was gekomen. Omdat hij wat betekende voor Linn, waardoor ze de vrouwelijke vampier uit kon lokken.
Luke had even getwijfeld, maar uiteindelijk had hij haar bloed wel aangenomen. Binnen enkele seconden was de wond op zijn arm weer geheeld en was er niks van over gebleven. Ook de oudere wond in zijn hals was zo goed als opgelost. Het was een magisch iets. Iets waar sommige vampiers iets goeds mee deden. Sommigen heelden zelfs hun slachtoffers, maar dat vond Rhi een verspilling van tijd en haar eigen bloed. De enige reden dat ze het nu aan Luke aan had geboden, was omdat zijn bloedende arm haar anders af had geleid.
‘Nee, dan is er niks aan de hand. Als het verbena uit jouw bloed is, dan is er in principe niks aan de hand.’ Momenteel zou ze het bloed van Luke niet kunnen drinken, maar over vierentwintig uur zou dat wel anders zijn. Waarschijnlijk had hij vandaag voor het laatst thee gehad, als Cameron zo slim was om het dagelijks aan Luke voor te schotelen. Waarschijnlijk wel.
Ze nam plaats op de bank die in het appartement stond, tegenover de televisie. Dankbaar nam Rhi de whisky aan die Luke voor haar had ingeschonken. Het was vriendelijk van Luke om haar wat anders aan te bieden, nu hij door had dat zijn eigen bloed geen optie was. Door hun woordenwisseling begreep Rhi nu wel dat Linn verder niks had gedaan met Luke, als het ging om het manipuleren van zijn gedachten. Ze had hem alleen het kruid gegeven om Rhi ervan te weerhouden om zijn bloed te drinken en hem te manipuleren. Dat kruid zou echter snel genoeg uit zijn lichaam zijn en dan zou ze Luke met gemak kunnen overtuigen om die heksenthee niet meer te nemen.
Bedenkelijk nam ze een slok. ‘Het manipuleren is een voordeel van het vampier zijn,’ legde ze aan hem uit. ‘Als vampier kun je een mens alles laten denken en voelen wat je zelf wil. Sommigen gebruiken het ten goede voor de mens, zoals dat ze geen pijn voelen, of iets naars vergeten.’ Dat was meer iets voor Linn en haar groep. Rhi vond het niet noodzakelijk om iemand de pijn te laten vergeten, tenzij het haarzelf uit kwam. Ze had Luke laten vergeten wat er was gebeurd, maar enkel als zij niet in de buurt was geweest. Was ze dat wel, dan wist hij precies wat er was gebeurd.
‘De reden dat jij op sommige momenten niks meer weet, en op sommige momenten wel, is omdat ik je dat heb opgedrongen. Alles wat er tussen ons is gebeurd op de avond dat we elkaar hebben leren kennen, vergeet je zodra ik uit het zicht ben. Als ik er echter bij ben, weet je alles weer. Dus nu weet je precies wat er is gebeurd, net zoals je dat wist toen je me zag bij de lunch van Linn en die redhead van d’r. Maar zodra Linn je apart nam en je mij niet meer zag, wist je niks meer.’ Iets wat Linn behoorlijk had gefrustreerd. Rhi had immers het gespreek mee kunnen luisteren en ze had er erg van genoten hoe onwetend Luke was geweest en wat Linn er allemaal tegen had willen doen.
‘Het was voornamelijk om Linn te irriteren en haar te laten zien hoe gemakkelijk het is om zo dichtbij te komen.’ Rhi vond het niet erg om haar motieven met Luke te delen. Als ze lang genoeg zou blijven, zou ze het vanzelf weer kunnen laten verdwijnen, door hem te dwingen alles te vergeten. Al kreeg ze al het idee dat Luke dat niet zou willen. Hij was erg nieuwsgierig naar alles.
Bedenkelijk keek ze naar Luke. Ze had een unieke kans. Deze man bood haar vrijwillig zijn bloed aan, maar het kon haast niet anders dat hij er iets voor terug wilde. Misschien wel zijn gedachten. Iets waar ze eigenlijk niks op tegen had, nu Linn wist dat Rhi bij Luke in de buurt kon komen.
‘Ik ben bereid om een deal te maken, Hemmings,’ zei ze. Ze goot de overgebleven whisky achterover en keek hem vervolgens aan. ‘In ruil voor jouw bloed, zal ik je je herinneringen terug geven. Dan kan je Linn confronteren over van alles en nog wat. Elke leugen die ze heeft vertelt, elk detail dat ze voor je achter heeft gehouden. Hetzelfde met Cameron en je andere vrienden.’ Daar had Luke vast ook een appeltje mee te schillen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De situatie waar Luke zich in bevond, was in zijn ogen alleen maar spannend. Hij was terecht gekomen in een hele andere wereld, terwijl hij de hele tijd al voor zijn neus had gestaan. Niemand had er ooit over nagedacht om hem er in te betrekken. Rhi leek er echter anders over te denken, wat haar precieze motieven ook waren, ze nam hem er in ieder geval in mee.
Er waren zoveel dingen te leren over de voor Luke nieuwe wezens. Ze waren voor hem altijd menselijk geweest en hij kon zich ook niet voorstellen dat ze het minder werden door dit nieuws. Toch bleek wel dat Rhi heel wat andere dingen kon doen. Haar bloed zorgde ervoor dat de wond op Luke zijn arm totaal was verdwenen. Luke voelde zich lichter, beter misschien wel. Alleen maar door een paar druppels bloed.
"Dan stop ik met de thee." Beloofde Luke aan Rhi. Hij kon vast een manier verzinnen om het niet al te veel op te laten vallen voor Cameron dat hij de thee niet meer dronk. De man had jaren lang een geheim voor hem verzwegen, dan kon Luke dat ook best voor een tijdje terug doen. Al wilde hij hem ook wel confronteren met hetgeen wat hij vandaag te weten was gekomen en hopelijk morgen nog zou weten.
"Echt?" Vroeg Luke verbaasd. Het klonk voor hem ontzettend cool om mensen te kunnen laten doen wat je zelf maar wilde. Alle woorden die je tegen hen zei, zouden ze op kunnen nemen hoe jij dat maar wilde.
"Dat klinkt echt fucking cool." De meest idiote dingen zouden iemand wijs kunnen worden gemaakt, dat klonk voor Luke echt als iets cools en hij snapte best dat Rhi er gebruik van had gemaakt. De manier waarop vond hij echter vervelend. Nu hij wist wat Linn was, wilde hij daar zeker op aanspreken. Deels omdat hij vervelend vond dat ze hem nooit in vertrouwen had genomen, maar ook om te laten zien dat hij het niet erg vond. Hij was ook niet weggerend om het moment dat hij weer had geweten wat Rhi precies was.
"Dat is echt super slim." Mompelde Luke, hij nam een slok van zijn whisky, terwijl hij Rhi nog eens goed bekeek. Ze leek echt alles onder controle te hebben, alsof ze precies wist wat ze deed en wat de gevolgen daar van waren. Het manipuleren van zijn brein was daar zeker een voorbeeld van. Ze had het zo voor elkaar gekregen dat Luke alles wist als hij haar zag, maar het moment dat ze uit beeld was verdwenen, was hij weer alles kwijt.
Rhi vertelde dat ze het had gedaan om Linn te irriteren. Luke snapte niet wat er tussen hen twee was gebeurd, maar het was wel duidelijk dat ze elkaar niet heel erg mochten. Linn had ook wel duidelijk gemaakt dat ze het niet leuk had gevonden dat hij met Rhi naar bed was geweest. Ondanks dat Luke ook deels wilde dat het kwam door jaloezie, wist hij ook wel dat het niet de hele reden was.
"Wat hebben jij en Linn tegen elkaar?" Vroeg Luke. Het was wel duidelijk dat het niet goed tussen die twee ging. Zelf had Luke nog nooit over Rhi gehoord, ondanks dat iedereen haar wel leek te kennen. Waaronder Linn dan. Die twee mochten elkaar echt niet, dat was wel duidelijk in al het doen en laten.
Na even na te hebben gedacht leek Rhi wel met een antwoord te komen. "Linn denkt dat ze een fucking perfect mens is. Dat alles wat zij doet geweldig is. Maar ze is bang om de waarheid onder ogen te komen. Diep van binnen is ze gewoon een fucking bitch, die zich voordoet alsof ze een latina barbie is."
Het was Luke wel duidelijk dat hij niet heel erg veel over Linn hoefde te praten, want Rhi haar humeur werd er niet echt beter door. Dat was de reden dat Luke besloot om verder zijn mond te houden.
Gelukkig leek Rhi door te hebben wat Luke wilde. Hij wilde alles blijven herinneren. Daarbij vond hij het totaal niet erg om zijn bloed daar voor terug te geven. Zeker niet als hij op zijn beurt weer het bloed van Rhi kreeg. Daarmee was alles zo opgelost. Voor Luke gaf het de gelegenheid om die mensen die jaren tegen hem hadden gelogen, aan te spreken op hun daden.
"Deal." Besloot Luke, zonder het veel gedachten te geven. Hij wilde niet liever dan zijn gedachten houden. Daarbij had hij totaal geen problemen om Rhi zijn bloed te geven, hij had het net immers zelf ook al aangeboden.
"Als we het in die tijd ook maar leuk met elkaar kunnen hebben." Besloot Luke de deal nog iets te verbreden. Ze hadden een goede avond gehad voordat Luke had geweten dat Rhi een vampier was. Iets wat ze best konden herhalen. Luke was niet meer van de relaties, maar hij vond het niet erg om zo nu en dan seks te hebben met dezelfde persoon. Zeker als iet iemand was zoals Rhi. Doordat ze vampier was, had ze vast heel wat meer ervaring op kunnen doen dan de meeste mensen en dat was ook wel echt te merken geweest.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Al sinds Carole zich kon heugen was de grote gebeurtenis in de zomervakantie het festival met de luchtballonnen. Het was ooit bedacht om mensen in de stad dichter bij elkaar te brengen en te genieten van de mooie, kleurrijke ballonnen die de lucht in gingen. Nu was het een grote gebeurtenis, waar ook vele toeristen op af kwamen. Voor Carole was het één van haar favoriete dagen. Met name omdat het wel eens voor kwam dat het op haar verjaardag plaats vond. Dat was dit jaar jammer genoeg niet zo. Het scheelde slechts één dag. Toch was het zeker een dag om vreugde te vieren. Voor haar stond het ook in het tekenen van herinneringen. Er was namelijk één iemand met wie ze de luchtballonnen had bekeken en dat was Edyn, met wie ze al goed bevriend was sinds High School.
Samen met Edyn had ze elke zomer tijd vrij gemaakt om hun favoriete plekje op te zoeken: namelijk boven op een heuvel, wat verder weg van het Ann Morrison Park, waar de drukte met name plaats vond, omdat de ballonnen daar werden opgelaten. Samen met Edyn had ze altijd lekkere hapjes gemaakt en dan hadden ze er zo de hele dag kunnen zitten, kijkend naar alle luchtballonnen en de vrolijke mensen. Het was een echte traditie geworden.
Dit jaar was Carole bang geweest dat de traditie niet door zou gaan. Edyn was de laatste tijd erg afwezig geweest en heel even had Carole getwijfeld of zij misschien iets fout had gedaan, maar toen ze een paar dagen terug een berichtje had gekregen met Edyn, met de vraag of ze nog samen naar de luchtballonnen zouden kijken, was ze weer gerust gesteld. Carole had enthousiast gereageerd dat ze meteen wat lekkers zou maken in haar bakkerij, die ze samen met haar man Harry runde.
Iets anders wat Edyn voor had gesteld, was of ze iemand mee had mogen nemen. Dit had Carole geen probleem gevonden, want dan had Harry ook meegekund. Iets wat Carole erg fijn vond, want er was nog groot nieuws wat ze met Edyn zou moeten delen. Enkele weken geleden was ze er achter gekomen dat ze zwanger was van haar eerste kindje en deze week hadden ze de echo gehad. Alles was meer dan goed en Carole en Harry konden niet op een rozere wolk zitten. Edyn wist het nieuws echter nog niet en Carole wilde het haar graag vertellen.
Ze had dan ook staan popelen toen ze Edyn aan had zien komen lopen bij de heuvel. Carole had echter verwacht dat de iemand die ze mee had willen nemen, Brayan was geweest. Carole wist dat haar vriendin altijd een crush op de gymdocent had gehad en ze had gehoopt dat er nu eindelijk eens iets was gebeurd. Edyn was echter met een compleet andere man aan komen zetten. Carole had hem wel eens in de stad gezien, maar de jongen met de blonde haren, bril en de iets te grote kleding was niet iemand die ze bij Edyn had verwacht. Toch hadden Carole en Harry zich beleefd voorgesteld.
Er was echter iets aan Edyn veranderd. Carole kon haar vinger er niet helemaal op leggen. Dat ze snel voor iemand kon vallen wist Carole al, dus vreemd vond ze het niet dat ze erg veel tegen Michael aan hing, naar wie ze refereerde als Mikey. Toch was er iets vreemds aan de hand. Ze had Edyn vrijwel de hele vakantie niet gezien en nauwelijks gesproken. Ook de familie van Edyn had het een beetje vreemd gevonden dat hun dochter zomaar was verhuisd, want dat wist Carole wel. Het leek een onvolledig verhaal.
Toch probeerde Carole er het beste van te maken. Met z’n vieren zaten ze op het kleedje, met een hoop lekkers tussen hen in. Niet alles kwam van Carole haar bakkerij, maar ze had zich wel uitgesloofd. Harry had haar geholpen, onder het motto dat het nu allemaal teveel werk voor haar was. Dat terwijl ze nog maar een héél klein buikje had. Ze had hem echter niet van gedachten kunnen veranderen en elke keer als ze iets had willen pakken, dan had hij zich gehaast om het voor haar te doen.
‘De koekjes zijn echt heel erg lekker, Carole! Ik zal zeggen dat Naylene ze vaker op moeten halen voor onze gezamenlijke lunch elke week,’ complimenteerde Michael haar, terwijl hij zelf een hap nam van zijn koekje en vervolgens de rest voor Edyn haar mond hield, zodat zij de rest op kon eten. ‘Al plakt het glazuur wel een beetje.’
Carole keek om zich heen, maar zag zo snel nergens de servetjes liggen. ‘Ik denk dat we de servetjes in de auto hebben laten liggen, maar dat is geen probleem. Die halen we wel op. We hebben ook nog meer eten bij ons.’
‘Ik loop wel even heen en weer, Love.’ Harry gaf Carole een kus op haar wang en kwam vervolgens overeind. ‘Michael, loop je even mee?’
Ook Michael kwam overeind en samen liepen de twee mannen terug naar de auto, waardoor Carole en Edyn alleen overbleven. Iets waar Carole blij mee was, want ze had toch nog een aantal vragen voor haar vriendin. Ze was blij dat ook Harry dat in had gezien en Michael daarom mee had gelokt. Zo erg veel eten was er namelijk niet meer te vinden in de auto.
‘Edyn,’ begon Carole, terwijl ze iets meer naar haar toe schoof. ‘Vind je dit niet allemaal een beetje… Snel gaan? Je kent Michael nauwelijks, maar je woont al zo goed als bij hem én je hebt je baan opgezegd als docent?’ Carole was diep van binnen erg bang dat Michael een slechte invloed had op Edyn. Met name omdat Edyn behoorlijk naïef was en met gemak iets deed voor een ander. Als hij al die dingen aan haar had gevraagd, dan was dat niet goed. Daarom wilde Carole er zeker van zijn dat dit ook iets was wat Edyn wilde, en niet alleen wat Michael wilde.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Het einde van de zomervakantie verliep dit jaar anders voor Edyn, dan het normaal gesproken deed. In de voorgaande jaren, had ze zich in haar klaslokaal bevonden om het zo goed mogelijk klaar te maken voor de nieuwe leerlingen. Ze hield er van om de klas zo nu en dan anders in te richting. Ze zorgde er ieder jaar voor dat de nieuwe leerlingen zich op hun gemak voelde, door een eigen plek voor hen te maken en zelfs iets kleins voor te maken.
Dit jaar verliep het compleet anders. Enkele weken geleden had Edyn moeten besluiten om te stoppen met school. Het idee was niet vanuit haar gekomen. In het nieuwe huis waar ze woonde was het besproken en er was uitgekomen dat de baan op het moment niet zou gaan lukken.
Sinds Edyn was veranderd was ze nog niet in de buurt geweest van een mens. Vanavond was haar eerste keer. Dat was ook de reden dat de rest van de vampiers haar hadden geadviseerd om niet door te gaan als kleuterjuf, in ieder geval het komende jaar niet. In eerste instantie had Edyn het een vreselijk idee gevonden. Ze gaf alles aan de kindjes, ze was graag op de school en legde haar hele hart en ziel in het lesgeven. Toen ze zich had bedacht dat de kindjes bloedde, deels doordat Brayan het had aangekaart, was het Edyn zelf ook duidelijk geworden dat lesgeven op het moment geen goed idee was. Hoeveel pijn die keuze haar ook had gedaan.
Ondanks dat er veel anders was aan het einde van de vakantie, was er één ding dat Edyn niet had willen missen. Ze had Michael een beetje moeten overtuigen om haar naar het festival te laten gaan, maar uiteindelijk had hij er mee ingestemd. Hij had er zelfs voor gekozen om mee te gaan! Edyn had daar naar uitgekomen, omdat het toch een soort van dubbeldate was.
Edyn en Carole waren al bevriend vanuit High School. Daar hadden ze ook de huidige traditie gemaakt. Rond dezelfde jaren was Carole een relatie begonnen met Harry en het was dan ook niet de eerste keer dat de man van haar beste vriendin er ook bij. Nu Michael er ook bij was, maakte het in Edyn haar ogen, het plaatje toch wel compleet.
Ondanks dat Edyn er heel erg veel zin in had gehad. De picknick, het kijken van de luchtballonnen, het heerlijke eten. Het was een traditie waar ze heel veel van genoot. Zeker nu ze eens goed met Carole bij kon praten.
Toch had Edyn zich ook heel erg veel zorgen gemaakt. Dit was immers de eerste keer dat ze in de buurt was van mensen. Ze had geluk dat ze normaal gesproken ook een plaats hadden uitgekozen wat verder van het veld af. Daardoor waren Carole en Harry de enige twee mensen waar ze echt bij in de buurt was. Al zou haar snelheid er ook voor kunnen zorgen dat ze binnen luttele seconden naast de mensen kon staan in het veld.
Ze raakte dan ook een beetje angstig toen Michael mee werd gevraagd door Harry. Ondanks dat Edyn het echt voor zich zag dat de twee vrienden konden worden, betekende het op het moment dat ze alleen zou zijn met Carole. Tot nu toe was het goed gegaan, alleen in het begin had ze het even moeilijk gehad met het feit dat ze naast een mens moest staan. Ze hadden elkaar zelfs even omhelsd. Toen had Edyn het echt wel even moeilijk gehad omdat de hals van Carole zo dicht bij was geweest. De hand van Michael op haar rug had op dat moment echter kunnen helpen om haar te laten weten waar ze was en wat ze wilde en wat niet. Nu kon Michael haar daarin niet helpen, hij kon haar ook niet tegen houden als het wel misging.
Carole kwam dichterbij. Edyn probeerde zich te focussen op de geuren om haar heen. Alles zodat ze niet moest denken aan het bloed wat door Carole haar lichaam stroomde. Het was niet echt te ruiken op het moment, wat positief was. Al vond ze het wel moeilijk om dichterbij te komen. Voor haar beste vriendinnetje wilde ze echter wel een uitzondering maken. Zeker omdat ze nu even met elkaar konden kletsen. Edyn had dan wel haar plaats gevonden in het nieuwe huis en ze was gek op Linn. Ze miste Carole daarin wel heel erg.
Nu ze weer konden praten, begreep Edyn niet heel erg goed waarom Carole als eerste begon over Michael. Het leek zelfs een beetje alsof ze Michael niet mocht of vertrouwde.
Voorzichtig schudde Edyn haar met haar hoofd. "Ik vind het niet snel gaan." Ze kon niet vertellen waarom ze precies samenwoonde. "En we wonen niet alleen. Er wonen genoeg andere mensen." zei Edyn zachtjes.
"En ik houd van Mikey? Hij is echt heel erg lief voor me." Edyn vond dat ze heel erg veel geluk had met iemand zoals Michael. Hij hielp haar heel erg goed in het proces waar ze doorheen ging. Soms was het wel echt heel erg moeilijk voor haar dat ze sommige dingen niet kon doen. Toen ze haar baan op had moeten zeggen, was Brayan er misschien voor haar geweest, maar Michael had ook dicht bij haar gezeten. Ze hadden een hele tijd met elkaar kunnen knuffelen, waar dan vaak wel meer uit kwam.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Tradities waren er om in stand te houden, vond Carole. Daarom was het ook zo belangrijk om hier samen met Edyn te zitten. Na een tijdje waren ze wel vergezeld door Harry. Iets wat Edyn gelukkig nooit erg had gevonden. Harry en Edyn hadden het altijd erg goed met elkaar kunnen vinden en het was vaak voor gekomen dat ze met z’n drietjes in een deuk hadden gelegen om van alles en nog wat. Natuurlijk had Edyn ook altijd iemand uit mogen nodigen. Daar was Carole nooit op tegen geweest. Daarom had Michael ook mee gemogen. Nu ze hem echter had ontmoet, wist Carole niet zo goed wat ze van de jongeman moest vinden.
Voorzichtig nam ze de hand van Edyn vast. Het viel haar nu pas op dat Edyn een ring droeg die ze nog niet eerder had gezien. Het was zeker een prachtige ring en hij zag er best duur uit, met de donkerblauwe steen in het midden. ‘Heeft Michael je die gegeven?’ vroeg Carole nieuwsgierig, aangezien het wel een groot ding was om meteen iemand een ring te geven. Zeker eentje als deze, die er zo duur uitzag.
‘Ik zie dat hij heel erg lief voor je is,’ beaamde Carole. Michael had zich in die zin zeker gedragen. Hij was beleefd en ook duidelijk gek op Edyn, maar Carole vertrouwde het niet. Ze wist hoe beïnvloedbaar haar beste vriendin kon zijn en waren het juist niet de mannen die zo perfect leken aan de buitenkant, die van binnen zich heel anders voelden en ook gedroegen? Carole wilde niet dat er iets naars met Edyn zou gaan gebeuren, zeker niet nu ze zelf de kans kreeg om te peilen of het wel écht goed ging met haar.
‘Maar hoe zit het dan met Brayan? Je had het altijd over hem en ik had gehoopt dat jullie eindelijk eens een keer iets samen zouden gaan doen.’ Edyn was wel degelijk een beetje verliefd geweest. Ze had vaak genoeg verteld over Brayan de gymdocent, die voor haar een uitzondering maakte, zodat ze bij de gymles kon zijn. Brayan die een kindje had geholpenen op had gevrolijkt, of Brayan die voor haar op was gekomen tijdens een vergadering over een bepaald kind. Carole had de naam zo vaak gehoord en nu leek hij in Edyn haar hoofd niet eens meer te bestaan. Iets klopte daar niet. Dat kon ze echter niet zomaar zeggen.
Carole gunde haar beste vriendin absoluut een leuke relatie. Ze wist immers hoe gelukkig iemand kon worden van de liefde. Zelf was ze al jaren in de wolken met Harry en in haar ogen zou het ook nog vele jaren goed gaan. Zeker nu ze samen een kindje zouden krijgen! Het zou wel wat drukker worden, met de bakkerij en alles er omheen, maar Carole wist zeker dat ze het zouden redden. Ze gunde Edyn net zoiets, maar niet met iemand zoals Michael. Hij kwam voor haar gevoel echt uit de lucht vallen, al had ze hem wel eens voorbij zien lopen. Ze wist echter niets van hem. Zelfs niet hoe Michael en Edyn elkaar hadden leren kennen. Toen Harry daar naar had gevraagd, had Michael immers snel het onderwerp veranderd. Alsof het een geheim was en niemand het mocht weten.
‘Ik wil gewoon zeker weten dat het goed met je gaat? Het is allemaal zo snel gegaan, waardoor het lijkt alsof er iets aan de hand is? Niemand verhuist zomaar naar een huis vol andere mensen? Je had een heel mooi plekje, samen met Pixie!’ Dat had Carole ook heel vreemd gevonden. Opeens had Edyn ergens anders gewoond en ze was ook van plan om daar te blijven? Terwijl ze echt een heel leuk huisje had gehad, samen met haar hondje. Waarom zou ze dat allemaal opgeven voor een huis waar heel veel andere mensen in woonden? Edyn was zeker een mensenmens, maar zelfs zij zou toch zo nu en dan wel willen genieten van wat rust?
Zelf vond Carole het niet vreemd dat ze zich zorgen maakte. Dat was wat vriendinnen hoorden te doen voor elkaar. Als zij opeens haar relatie met Harry zou verbreken en zou verhuizen naar een willekeurig huis met mensen die ze niet kende, zou Edyn dat toch ook vreemd vinden? Daar ging ze eigenlijk wel vanuit.
Ze plakte een blokje kaas en dipte die vervolgens in één van de sausjes die er stond. Die hadden zij en Harry die middag nog samen gemaakt. Ze deed vervolgens hetzelfde met nog een ander blokje kaas en stak deze uit naar Edyn. ‘Je begrijpt toch wel dat ik me zorgen maakt?’ vroeg ze aan Edyn. Soms moest je een aantal dingen echt een keer goed checken, zodat je zeker wist dat Edyn het allemaal begreep. Ze was zeker niet dom, maar het duurde soms iets langer voordat het allemaal binnenkwam.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn had het altijd voor zich gezien dat ze dit ieder jaar bleven doen. Tot nu toe had het helemaal niets uitgemaakt wat er in hun leven was geweest, ieder jaar hadden de twee vriendinnen wel een manier gevonden om op deze dag bij elkaar te komen. Hun families hadden geweten van de afspraak, het had zelfs niets uitgemaakt of Carole haar verjaardag op dezelfde dag was gevallen. De twee waren er altijd geweest. Soms met z’n tweeën, op andere momenten
Dit jaar was echter anders geweest. Edyn was helemaal niet zeker geweest of ze hier wel had kunnen zijn. Wat haar ook had laten denken over de komende jaren. Er was haar al wel verteld dat er op een gegeven moment een tijd kwam dat ze afscheid moest nemen van al haar familieleden, haar hele leven dat ze in Boise op had gebouwd. Wat ook betekende dat deze traditie op een gegeven moment ook op zou houden. Diep van binnen was ze daar best wel verdrietig om. Verdriet dat ze niet door liet schemeren, ze was juist blij dat ze nu eindelijk wat tijd door kon brengen met Carole.
Edyn keek naar haar ring, ze vond het zelf gek dat ze de ring altijd moest dragen als ze naar buiten ging. Als ze het niet deed dan zou ze zich zeker bezeren door de zon, wat haar ook wel duidelijk was gemaakt. Ze had hem eigenlijk nog nooit afgedaan, ook niet tijdens het douchen, veel te bang dat ze het weer zou vergeten. Edyn knikte maar op Carole haar vraag, ze wist anders ook niet hoe ze het uit moest leggen waarom ze het sieraad droeg. Hoe graag ze het haar vriendin ook wilde vertellen, er was haar aangedrongen om het niet te doen.
Brayan was geen onbekend onderwerp voor de twee jonge vrouwen. Edyn had Carole vaak genoeg laten weten wat ze van haar collega had gevonden. Er was wel degelijke een crush geweest. Nu was alles echter anders en ondanks dat Edyn, Brayan nog wel leuk vond, had ze het ook heel erg leuk met Michael. Daarbij kon ze ook wat tijd met Brayan doorbrengen als ze dat wilde, ze woonden immers ook samen.
"Ooh Brayan woont ook bij ons! Dat is echt super gezellig!" Het was op een hele andere manier als Edyn ooit in haar hoofd had gehad, maar op die manier wilde ze nu sowieso niet over Brayan denken. Er was genoeg tussen haar en Michael, om nu nog aan Brayan te denken op een andere manier dan een vriendschap. Ondanks dat Edyn soms ook wel eens terug greep naar de tijden die ze samen hadden gehad.
Carole leek echt te denken dat het niet goed met Edyn ging. Iets wat helemaal niet zo was. Er waren wel dingen in haar leven die heel erg aan het veranderen waren. Michael was daar één van geweest. Edyn was hem echter heel erg dankbaar dat hij er was. Hij had haar in heel erg veel opzichten kunnen helpen. Hij was immers al jaren een vampier en wist ook wat er op het moment in haar hoofd om ging. Bloed was hetgeen waar Edyn het meest over nadacht. Toch leek dat op het moment heel erg mee te vallen, nu wilde ze er vooral voor zorgen dat haar beste vriendin geen verkeerd beeld van Michael had. Dat verdiende hij niet.
Voorzichtig nam Edyn het stukje kaas van Carole aan. Eten was nog steeds mogelijk, maar het smaakte gewoon anders. Beter soms, omdat de smaken sterker waren. Er kwam echter niets in de buurt van bloed. De smaak was gek, maar ook heel erg smakelijk.
Ondertussen had Edyn het wel een beetje gehad met de zorgen van Carole. In haar ogen was het helemaal niet zo gek dat bij de rest van de vampiers was gaan wonen. Zij hadden haar als enige kunnen helpen met hetgeen waar ze doorheen ging. Dat kon ze echter niet aan Carole vertellen. Daarom moest ze haar duidelijk proberen te maken dat alles goed ging en dat ze zich geen zorgde hoefde te maken.
Voorzichtig pakte Edyn de hand van Carole weer vast, ondanks dat het ook wel een beetje moeite koste om dat te doen zonder dat ze verder nog iets wilde.
"Alles gaat goed Carole, echt waar. Er is helemaal niets waar je je zorgen over hoeft te maken." De woorden kwamen simpel over de lippen van Edyn heen. Ze had dan ook geen idee wat er net was gebeurd. Geen idee dat ze dwang had gebruikt op haar beste vriendin om er voor te zorgen dat ze ieder woord zou geloven.
Het was een deel van het vampier zijn waar Edyn nog niet heel erg veel over wist, ze had wel gehoord dat het kon. Ze wist echter niet hoe ze het moest gebruiken, laat staan dát ze het had gebruikt.
"Het is echt allemaal goed. Echt" Probeerde ze Carole nogmaals te overtuigen. Deze keer ging het echter natuurlijk, waren het gewoon woorden die van een vriendin tot vriendin werden gesproken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De woorden van Edyn leken alle zorgen uit te wissen die Carole had gehad. Haar gedachten over Michael en dat hij wellicht gebruik maakte van de naïviteit van Edyn, waren als sneeuw voor de zon verdwenen. Ook de zorgen die Carole had over de plotselinge veranderingen in Edyn haar leven, zoals het verhuizen en het stoppen met werk, waren weggevaagd. Alsof ze zich nooit zorgen had gemaakt. Haar hoofd voelde een beetje licht aan, alsof ze te snel op was gestaan nadat ze een tijdje niks had gegeten of gedronken. Ze gooide het maar op de zwangerschap. Dat verklaarde de meeste rare dingen namelijk wel.
‘Ik ben blij dat het zo goed met je gaat,’ zei ze, in plaats van de zorgen die ze eerder uit had gesproken. Die kwamen nu niet eens meer bij haar op. Het enige wat ze zag was hoe blij haar vriendin was met alles wat nu in haar leven was. Dat was toch ook het meest belangrijke? Dat het goed ging! En het leek erg goed te gaan met Edyn. Ze zat lachend voor Carole, ze had een relatie en wie weet zou ze ook wel snel een andere baan krijgen. Er was inderdaad niks waar Carole zich zorgen om moest maken.
Carole schoof weer iets naar het eten toe en besloot dat het tijd was voor de cupcakes die ze had gemaakt. Ze had er erg veel werk in gestopt, vooral tijdens het decoreren. Het vakken van de cakejes had ze immers al zo vaak gedaan. Daar kon eigenlijk niks meer mee fout gaan. Daarnaast was het decoreren ook veel leuker. Ze plaatste op elk plastic bordje een cupcake, ook eentje voor Harry en Michael als ze weer terug kwamen. Vervolgens pakte ze twee van de bordjes op en gaf ze er eentje aan Edyn.
‘Ik wilde je eigenlijk nog iets vertellen,’ zei Carole glimlachend. Ze ging iets beter zitten en keek eventjes naar haar buik. Nu was er nog nauwelijks iets te zien, laat staan te voelen. Dat had Harry echter niet weerhouden van het leggen van zijn handen op haar buik, hopend om iets te voelen. Iets wat zij heel erg lief vond, want het liet zien hoe betrokken hij nu ook was en in haar ogen zou hij een hele goede vader worden. Daarom kon Carole ook echt niet wachten op de aankomende negen maanden, al hoefde ze die natuurlijk niet meer helemaal uit te zitten. Er waren er al zo goed als drie voorbij, wat betekende dat ze het aan iedereen mocht vertellen. Ook aan haar beste vriendinnetje.
Carole was blij dat Michael en Harry nog steeds weg waren. Met name omdat ze Michael niet kende. Dit nieuws wilde ze vooral heel erg graag met Edyn delen, maar ze hoefde het niet te vertellen aan iemand met wie ze nog maar een paar woorden had gewisseld. Natuurlijk had ze het ook graag met Harry aan Edyn willen vertellen, maar dat ging nu niet. Het moment was echter perfect, tijdens hun jaarlijkse traditie met de vele luchtballonnen in de lucht.
‘Harry en ik zijn al een tijdje aan het proberen om een kindje te krijgen.’ Dat was eigenlijk geen nieuw informatie voor Edyn, want het was iets wat Carole al eerder met haar had gedeeld. Zij en Harry waren al zeker een jaar getrouwd en ze hadden het al vaker over kinderen gehad. Op een gegeven moment was het voor hen tijd geweest en Carole was zo blij dat het nu was gelukt en dat ze hardop kon zeggen dat ze zwanger was. Ze wist ook zeker dat Edyn het nieuws erg zou waarderen.
‘En nu zijn we eindelijk zwanger! We krijgen een baby!’ Het was echt wonderlijk nieuws. Voor Carole voelde het soms nog heel onwerkelijk. Sinds ze het wist, had ze wel het idee dat er echt iets in haar zat. Iets waar ze ook extra goed voor zou moeten zorgen. Soms gebruikte ze dat ook wel een beetje als excuus, met name dat ze nog iets extra lekkers wilde hebben. Een iets groter blokje kaas, want ze at immers voor twee. Al sloeg dat excuus eigenlijk nergens op. Toch gaf Harry haar altijd haar zin.
Carole nam de handen van haar beste vriendin weer vast, met nog altijd een brede glimlach op haar gezicht. ‘En jij wordt natuurlijk onze eerste oppas! En ik had gehoopt dat zij, al kan het ook een hij zijn, maar ik denk een zij. Ik had gehoopt dat ze uiteindelijk ook bij jou in de klas zou kunnen komen, maar wie weet kan dat over een paar jaar nog steeds,’ ratelde ze. Het leek haar echt geweldig om Edyn een paar keer op te laten passen. Ze was zeker de beste kandidate, want Edyn was dol op kinderen. Zeker jongere kinderen en baby’s. Die had ze altijd leuk gevonden.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Voor Edyn was het prettig dat Carole het onderwerp verder liet rusten. Het was alsof al haar zorgen voor de zon waren verdwenen. De jonge vampier dacht er zelf niet over na dat het door haar nieuwe gaves kon komen. In haar hoofd was ze vooral bezig hoe goed het wel niet van haar was geweest dat ze de juiste woorden had gebruikt, waardoor Carole zich geen zorgen meer om haar maakte. Het was ook nergens voor nodig, onder omstandigheden ging het goed met Edyn.
Edyn nam het bordje van Carole over. Ze had de cupcakes van haar vriendinnetje heel erg gemist. Carole was altijd al goed geweest in het bakken. Er waren genoeg maandagen geweest waarop ze haar baksels van het voorgaande weekend mee had genomen naar school. Edyn had ze op haar beurt weer mogen proeven. Ondanks dat ze ook wel een beetje uit had moeten kijken met ze precies had gegeten. Edyn was immers cheerleader geweest op High School.
Nu had ze al een hele tijd geen cupcake meer gehad van Carole en ze moest toegeven dat ze er echt heerlijk uitzaten. Ondanks dat er iets was waar Edyn veel meer zin in had: bloed. Toch begon Edyn voorzichtig aan de luchtballon van de cupcake. Edyn snapte nooit hoe Carole het voor elkaar kreeg om zulke kunstwerken te maken. Zelf kon ze ook wel bakken en koken, maar niet op deze manier.
Carole trok Edyn haar aandacht door aan te geven dat ze iets wilde vertellen. De twee hadden elkaar alles kunnen vertellen. Edyn wist nog hoe Carole naar haar toe was gekomen om te vertellen dat ze Harry leuk had gevonden. Niet veel later was ze juist komen vertellen dat ze een relatie had. Een paar jaar geleden had Carole haar zelfs met een stralend gezicht verteld dat ze verloofd waren. Edyn zou liegen als ze vertelde dat ze niet een klein beetje jaloers was geweest op haar beste vriendinnetje. Er was vooral oprechte blijheid en ze was ook echt gelukkig voor Carole. Zelf wilde dat echter ook wel? Iemand met wie ze de rest van haar leven door kon brengen. Ze had wel even gedacht dat ze diegene had gevonden, maar dat had ook niet lang geduurd. Nu was dat alles natuurlijk helemaal anders. De rest van haar leven, was eeuwig, wat heel gek was om te bedenken.
Edyn knikte voorzichtig toen Carole aangaf dat ze aan het proberen waren een kindje te krijgen. Daar hadden ze het al wel vaker over gehad. Edyn was altijd even enthousiast geweest, ze had het geweldig gevonden als haar beste vriendinnetje een kindje zou krijgen. Het idee had haar al helemaal enthousiast gemaakt en natuurlijk had ze aangeboden dat ze op het kleintje had willen passen als het ooit zo ver was. En natuurlijk dat het kindje bij haar in de klas moest komen.
"Echt?!" Vroeg Edyn. Het nieuws verbaasde haar niet heel erg veel, want ze waren immers al bezig geweest met het maken van een kindje. Toch vond ze het nieuws echt geweldig om te horen! Ondanks dat het ergens ook wel heel erg hard aankwam. Edyn had heel veel dingen gehoord de laatste tijd, een van de eersten was dat ze niet meer naar haar werk had gekund. Het tweede wat ze vreselijk had gevonden, was het feit dat ze nooit meer een kindje zou kunnen krijgen.
Ondanks alles wat Edyn voelde, was ze ook vooral heel blij voor Carole en Harry. De twee waren al een hele tijd bij elkaar en ze hadden het al lang gehad over het maken van hun eigen gezinnetje. Iets waar ze nu echt mee bezig konden.
"Dat is echt geweldig Carls! Gefeliciteerd!" Edyn bewoog naar de andere blondine en sloeg haar armen goed om haar beste vriendinnetje heen. Een knuffel was nu wel op zijn plaats. Het was een gek idee dat ze hier niet met z’n tweeën waren. Er was nu gewoon een kindje bij! Iemand die tussen hen beide in zat nu. Een klein meisje of jongetje dat volgend jaar hier bij op het kleedje zou liggen of zitten, het lag er een beetje aan wanneer het werd geboren.
Edyn had van alles in haar hoofd, alles over kindjes. Over het feit dat ze echt heel erg blij was dat ze binnenkort een kleintje in haar armen zou hebben. Alles leek in één vlaag voorbij te waaien. Alsof die gedachten er niet meer waren. Ze rood bloed, ze had geen idee waar het vandaan kwam, maar op het moment maakte het ook niet uit. De hals van Carole was zo dicht bij haar lippen en voordat ze het wist was haar hele gezicht veranderd in dat van een beest. Haar tanden leken te groeien, wat nog steeds een raar gevoel was. Daar dacht ze verder ook niet over na. Voordat ze er erg in had, zonken haar tanden in het stukje huid van Carole wat het dichtste bij haar was: de hals.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Edyn had Michael zo ongeveer gesmeekt om haar deze dag mee te laten maken op de manier waarop ze dat al jaren had gedaan. Edyn had keer op keer gezegd dat ze samen met haar beste vriendin de ballonnen bekeek, ieder jaar weer opnieuw. Ook dit jaar had ze het graag gewild en ze had er alles aan gedaan om er voor te zorgen dat Michael toe zou zeggen. Hij had er wel even over getwijfeld, want het festival was een groot gebeuren. Dat betekende dat er veel mensen bij aanwezig zouden zijn. Edyn had echter al snel gezegd dat zij en Carole altijd ergens achteraf zaten, op een heuvel waar ze alles goed zouden kunnen zien. Dat was wel één van de reden dat hij toe had gezegd. Hij had ook mee gemogen, wat hij fijn had gevonden. Zo had hij Edyn in de gaten kunnen houden én wie weet was het wel erg nuttig voor Edyn om iemand te zien met wie ze een goede band had. Ze zou haar beste vriendin toch zeker niet aan willen vallen? Die kans achtte Michael in ieder geval niet heel groot.
Het bleek ook dat Carole een heel leuk persoon was, vond Michael dan. Hij wist wel wie ze was. Naylene haalde vaak wat lekkers bij haar bakkerij als ze samen gingen lunchen en ook Linn haalde er wel eens taart, maar Michael had nooit persoonlijk met haar gepraat. Ook niet met haar man, die ook bij de vrolijke avond aanwezig was. Sterker nog, Harry had Michael gevraagd om nog wat eten op te halen bij de auto. Ondanks dat Michael even had getwijfeld, leek het erop dat het erg goed ging met Edyn. Hij had alle vertrouwen in haar en dat hij haar wel voor enkele minuten alleen kon laten. Het zou ook vreemd zijn als hij constant bij haar in de buurt wilde blijven. Hij had al het idee dat Carole het allemaal wat vreemd vond. Iets wat hij haar niet kwalijk kon nemen.
Samen met Harry was hij terug gelopen naar de auto, terwijl ze het over ditjes en datjes hadden gehad. Michael had de bakkunsten van Harry zijn vrouw nogmaals gecomplimenteerd en Harry was vanzelf wel met wat verhalen gekomen. Bij de auto hadden ze nog wat lekkers opgehaald en ze waren net begonnen aan de terugweg, terwijl Michael het gesprek tussen Edyn en Carole in de gaten houden. Hij moest glimlachen toen hij de aankondiging van Carole hoorde. Ze was zwanger! Michael kende het stel pas net, maar het was een mooi iets, leek hem. Het was in ieder geval goed nieuws en Edyn leek er ook blij mee te zijn!
Die blijheid leek echter snel om te slaan in iets anders, want Michael rook meteen de geur van bloed dat vloeide en hij hoorde het protest van Carole. Gelukkig hoorde Harry nog niks. Snel ging Michael voor Harry staan. Hij zou dit niet mogen doen, maar op dit moment was er geen tijd te verliezen en het was beter als Harry hier niets van mee zou krijgen. ‘Ga terug naar de auto en wacht daar. Carole komt er zo aan.’ Michael zette het eten wat hij had gedragen op de grond en haastte zich naar de heuvel waar ze met z’n vieren hadden gezeten. Daar zag hij hetgeen waar hij al bang voor was geweest. Edyn ging los op de hals van haar beste vriend. Haar zwangere, beste vriendin.
‘Edyn, stop!’ Michael duwde haar met gemak van Carole af en hield zijn handen strak op haar schouders. Hij wist niet hoeveel bloed ze had verloren, maar ze ademde nog en ze was ook nog bij bewustzijn, want ze bracht meteen haar hand naar haar hals, al was ze duidelijk bang en in de war.
Het was een beeld wat Michael gewend was van meerdere vampiers. Het ging altijd één keer mis. Dit was de keer dat het bij Edyn mis ging. Het bloed van haar beste vriendin kleefde aan haar lippen en aan haar huid en aan de dorstige blik van Edyn te zien, had ze nog lang niet genoeg gehad, maar het was klaar nu. Carole zou geholpen moet worden, maar Edyn was de persoon die het zou moeten doen. Michael had het ook altijd zelf op moeten lossen. Zo hadden Naylene en Linn hem dat geleerd, dus zo zou hij het Edyn ook moeten leren. Al zou hij eerst Edyn in moeten laten zien dat dit fout was.
‘Edyn, ze is zwanger. Je doet niet alleen haar pijn, maar ook haar kindje,’ zei Michael. Het kindje zou iets moeten zijn waardoor Edyn zich zou beseffen wat ze had gedaan, want ze was dol op kinderen. ‘Dit kan je niet doen, Edyn. Ze is je beste vriendin, iemand van wie je ontzettend veel houdt. En denk aan Harry? Als je door was gegaan, had hij zijn vrouw en kindje verloren.’ Michael wist dat het een doemscenario was, maar op dit moment moest hij wel op de gevoelens van Edyn inspelen.
‘Maar je kunt Carole nu ook helpen. Je hebt een fout gemaakt, maar je kan hem ook rechtzetten. Je weet hoe.’ Michael had haar er al meerdere keren over verteld. Edyn zou haar bloed aan Carole kunnen geven, zodat de wond weer zou helen. Dan zou het allemaal goed met haar komen. Ook zou ze haar nieuwe gave om mensen te manipuleren kunnen gebruiken, zodat Carole niks meer zou weten.
‘Je moet wel snel handelen, Edyn. Want op dit moment blijft ze bloed verliezen en dat kan niet goed zijn voor haar, of de baby.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Waar het bloed vandaan was gekomen, was totaal niet duidelijk. Op het moment kon het Edyn ook niet heel erg veel uitmaken of het bloed kwam omdat er iemand in het dal was die bloedde of omdat Carole misschien wel een doorn in haar hand had gekregen. Bloed was bloed en daardoor was heel haar hele hoofd van Edyn heel erg anders. Ze moest blij zijn voor haar beste vriendinnetje dat ze een baby kreeg. Het enige wat echter in haar hoofd omging, was de dorst die ze voelde in haar keel en hoe snel dat weg moest.
Haar tanden bleven in haar hals gezonken, terwijl het bloed door haar keel heen gleed. Ondanks dat de dorst er iets minder van werd, leek het niet weg te gaan. Ze wilde meer.
Er was ook helemaal niets wat haar tegen kon houden. Althans dat dacht ze. Voordat ze het wist werd ze van Carole afgeduwd. Ze stond tegenover Michael. Ze had geen idee waar hij zo snel vandaan was gekomen. Op het moment maakte het haar ook niet zoveel uit. Er kwam een bijna dierlijk geluid over haar lippen heen, omdat ze zo ontevreden was dat ze nu niet meer bij het bloed kon. Dat terwijl ze het wel bleef ruiken.
Het was alsof haar dorst alleen nog maar meer was geworden. Alsof het helemaal niet had geholpen dat ze net het bloed van haar beste vriendin naar binnen had gekregen. Ze wilde alleen maar meer en op het moment wilde ze er ook alles aan doen om dat te krijgen. Michael hield haar echter heel erg goed op haar plaats. Hij was veel sterker dan zij was, ze kon dan ook weinig beginnen. Wat aan de ene kant maar goed was.
De woorden van Michael brachten Edyn zelfs langzaam terug in haar hoofd. Bloed was niet met het enige waar ze aan dacht. Daarentegen kwam er meteen een hele stortvloed aan schuldgevoelens naar boven. Ze had daarnet haar beste vriendin aangevallen. Haar beste vriendinnetje dat een kindje in haar buik had! Er was een kans dat ze het leven van twee mensen had ontnomen en nog van zoveel meer mensen had verpest. Zijzelf zou daar één van zijn.
Paniek overviel het lichaam van Edyn. Ze wist niet wat ze moest doen. De woorden van Michael klonken misschien heel rustig, kalm. De blondine kon niet geloven dat ze dit had gedaan. Haar beste vriendin lag bloedend om de grond! Er was een grote kans dat ze dit niet zou overleven! Er werd haar misschien verteld dat ze er iets aan kon doen, maar zo voelde ze het niet. Panikeren was op het moment het enige wat ze echt kon doen.
"Ik kan niet geloven dat ik dat heb gedaan! Ik wilde het helemaal niet. Ik rook bloed en, en, en…." Edyn kwam niet goed meer uit haar woorden. Ondertussen waren er tranen opgeweld in haar ogen. Ze kon niet geloven dat ze dit had gedaan. Het was veel te ver gegaan! Dit was niet hoe ze was, ze had nooit iemand pijn willen doen. Het bloed had er voor gezorgd dat er een hele andere Edyn naar boven was gekomen, iemand die ze zelf niet eens meer herkende en op het moment verafschuwde.
"Wat? Nee dat kan ik niet! Straks doe ik het verkeerd, gaat het niet helemaal goed!" Edyn had nog nooit zoiets gedaan. Uit de verhalen die ze was verteld wist ze wel wat ze moest doen. Haar eigen bloed kon anderen genezen als dat nodig was, daarna zou ze Carole haar geheugen wat bij kunnen draaien. Linn was echter duidelijk geweest. Het was niet iets wat ze vaak mocht doen. Edyn was er vanuit gegaan dat ze er nooit gebruik van had moeten maken.
"Je moet, Edyn." Michael was heel erg duidelijk in zijn woorden. Edyn probeerde nog wel lief naar Michael te kijken om er voor te zorgen dat hij het voor haar zou willen doe. Het was echter wel duidelijk wat hij vond. Zij moest het doen en snel, want anders zou het echt helemaal verkeerd gaan.
Edyn stond te trillen op haar benen, ze vond het echt heel erg. Carole begon echt naar adem te snakken, wat geen goed teken was. Ook de geur van het bloed dat nu natuurlijk heel goed te ruiken was, zorgde voor dat Edyn zich niet helemaal kon concentreren. Op het moment was dat echter wel heel erg belangrijk! Ze moest rustig blijven, moest Carole helpen, dat was op het moment het belangrijkste.
Ze stapte dan ook voorzichtig naar Carole. Voorzichtig ging Edyn door haar benen en streek ze door de haren van Carole, in de hoop dat ze haar wat rustiger kon make. Al was het nu veel belangrijker dat haar pijn weg was. Daarom bracht Edyn haar eigen arm naar gezicht, al snel druppelden er tranen op. Haar tanden gleden in haar arm, waardoor al snel wat bloed tevoorschijn kwam. Haar bebloede arm bracht ze naar de mond van Carole. Die nog steeds in paniek leek te zijn. "Rustig." Fluisterde Edyn zachtjes.
Carole leek het bloed niet te willen, want ze begon met haar hoofd weg te bewegen van haar arm. "Carls je moet het bloed aannemen, alsjeblieft." Ze moest het aannemen, want anders zou ze niet beter worden.
Door haar woorden leek Carole te luisteren. Ook nu had Edyn niet door wat ze precies aan het doen was. Ze had geen idee dat ze net haar dwang had gebruikt. Daarom voelde zich ook heel erg zeker over wat ze nog meer moest gaan doen.
"Hoe moet ik mijn dwang gebruiken, wat moet ik zeggen?" Vroeg Edyn aan Michael. Ze wist dat ze een verhaal moest verzinnen het op een of andere manier aan Carole vertellen zodat ze het uiteindelijk zou gaan geloven.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat Michael zich redelijk kalm gedroeg, wist hij maar al te goed dat hij een fout had gemaakt door Edyn hier mee naar toe te nemen. Ze was er nog niet klaar voor geweest, bij lange na niet. Iets wat Naylene en Linn hem vast en zeker zouden vertellen als ze weer terug zouden zijn. Michael wilde immers wel eerlijk vertellen wat er was gebeurd. Het was belangrijk om te melden wie er onder dwang stond, zeker op dit soort momenten. Het was echter een ongeluk geweest. Eentje die iedere vampier wel eens overkwam, maar het was aan Michael geweest om Edyn er voor te behoeden, om op haar te letten. Hij had echt gedacht dat ze het wel aan had gekund, of hij had er op gehoopt. Diep van binnen had hij wel geweten dat Edyn er nog niet klaar voor was geweest. Het bewijs daarvoor, lag voor hem op de grond. Edyn met een bebloed gezicht en Carole, die het steeds moeilijker kreeg om te ademen. Edyn wist duidelijk niet wat ze moest doen en draaide zich daarvoor naar Michael, maar er was op dit moment niks wat hij zou kunnen doen. Dit was een leermoment voor Edyn. Eentje die ze zeker aan zou moeten nemen. Als hij het voor haar op zou lossen, dan zou ze absoluut niks leren van wat ze zojuist had gedaan.
Normaal gesproken deed Michael alles voor de jonge vampier die voor hem zat. Hij hielp haar met liefde, gaf haar soms zelfs iets meer bloed dan toegestaan was. Hij was erg gevoelig voor de lieve, blauwe ogen van Edyn. Hij was dol op haar en zag haar het liefste heel erg blij, maar nu was het anders. Edyn had daadwerkelijk een fout gemaakt en het was een fout die ze zelf op zou moeten lossen. Zo had hij het immers ook zelf geleerd. Hij was als het ware opgevoed door Naylene en Linn, die beide hun eigen manieren van aanpakken hadden gehad.
Op het moment dat Michael net vampier was geworden, was er een hoop gebeurd. De groep, die met hem erbij had bestaan uit vijf vampiers, was uit elkaar gevallen door een jager. Twee waren samen gevlucht, wat Michael, Naylene en Linn over had gelaten. Ze hadden alles gepakt wat ze mee hadden kunnen nemen en waren vertrokken naar een afgelegen plek in het bos, waar een klein huisje had gestaan. Ver van de stad. Iets wat voor Michael ideaal was geweest, want zo was hij niet dagelijks in de verleiding gekomen om het bloed van mensen te drinken. Linn en Naylene hadden op hun beurt bloed verzameld. Meer dan twee glazen per dag had hij niet gemogen. Iets wat hij hen niet altijd in dank af had genomen. Meerdere keren was hij woedend op hen geweest, maar hij was geen partij geweest voor de twee sterke vampiers. Ze hadden hem met gemak kunnen vloeren. Dat was voornamelijk Linn haar specialiteit geweest. Ze had Michael net zolang op de grond gehouden, totdat hij weer rustig was geworden. Meestal was ze zelfs op zijn rug gaan zitten, zodat hij geen kant op had gekund. Als het erg lang had geduurd, had ze er iets te lezen bij gepakt, terwijl Michael al zijn woede had geuit. En de eerste keer dat hij iemand pijn had gedaan, had Naylene erop gestaan dat hij die persoon zelf zou helpen. Niet zij. Dus dat was ook wat hij Edyn nu liet doen.
Met zijn armen over elkaar keek hij toe hoe Edyn haar beste vriendin probeerde te helpen. Het ging haar duidelijk nog wel goed af, aangezien ze Carole meteen rustig kreeg en uiteindelijk kreeg ze het ook, met haar dwang, voor elkaar dat de vrouw van het bloed dronk. Dat zorgde er voor dat de wond in haar nek weer begon te helen. Al nam dat niet weg dat ze al aardig wat bloed had verloren. Een check-up bij het ziekenhuis zou waarschijnlijk niet onverstandig zijn, zeker niet met de baby die ze nu in haar buik had.
‘Je hebt net al je dwang gebruikt?’ zei Michael een tikkeltje verward. Hij had namelijk gedacht dat Edyn zich daar al wel bewust van was geweest. Blijkbaar niet. Iets wat nog best gevaarlijk kon zijn, want zo zou ze mensen iets kunnen laten doen, zonder dat ze het zelf door had. Dat was niet de bedoeling.
Michael knielde neer naast Edyn en Carole. Carole was nu een stuk rustiger, door Edyn, maar het was wel duidelijk dat ze er helemaal niks van begreep. Iets wat ook niet zo vreemd was. ‘Het komt goed,’ beloofde Michael haar. ‘Edyn gaat je helpen.’
Vervolgens richtte hij zich tot Edyn. ‘Het is belangrijk dat je rustig praat en haar aankijkt. Het beste wat je haar kan vertellen, is dat ze vergeet dat je haar hebt gebeten, wat wij zijn. Je kan haar vertellen dat we een leuke avond hebben gehad met z’n vieren, dat we naar de luchtballonnen hebben gekeken en de cupcakes hebben gegeten,’ opperde Michael zachtjes. Een deel daarvan was waar, want voor dit alles hadden ze het zeker wel gezellig gehad. Michael had het idee dat Edyn het beter zou doen als ze niet het idee zou hebben dat ze compleet zou liegen. ‘Vertel haar wat jij denkt dat ze moet horen om rustig verder te kunnen gaan met haar leven, zonder hier nog aan te denken.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De afgelopen weken had Edyn genoeg verhalen gehoord. Er was haar verteld dat het diepste verlangen van een vampier in het begin vooral had bestaan aan het binnen krijgen van zoveel mogelijk bloed. Dat was de reden dat ze zich niet onder normale mensen had mogen bevinden. Voor Edyn was het moeilijk te geloven geweest dat ze iemand pijn had willen doen, alleen maar zodat haar dorst er minder van werd. Nu het wel was gebeurd, voelde Edyn zich vreselijk. Ze was niet alleen in paniek, bang dat er iets met haar beste vriendinnetje en haar ongeboren kindje zou gebeuren. Ze voelde zich ook schuldig dat ze zich zo ver had laten gaan. Daar bovenop was ze ook nog eens bang dat ze het zelf niet op kon lossen, ondanks dat Michael er echt op aandrong dat zij diegene was die dit allemaal recht zou gaan zetten.
Er ging van alles door haar hoofd heen, wat als haar bloed niet goed zou werken? Ze kon veel te weinig hebben gegeven en het ging allemaal mis. Of er zou iets met Carole gebeuren, waardoor ze over een tijdje op precies hetzelfde punt zou staan als Edyn dat nu deed. Diep van binnen vond Edyn dat nog niet eens het meest vreselijke idee. Ze had nieuwe vrienden gemaakt, ze was vooral blij dat ze Michael had leren kennen. Er was haar echter ook verteld dat ze op een gegeven moment afscheid moest nemen van haar familie en vrienden, omdat het op begon te vielen dat ze niet ouder werd. Als Carole ook een vampier werd, hoefde ze nooit afscheid te nemen van haar beste vriendinnetje.
Ondanks dat Edyn het een goed idee vond, wist ze ook wel dat ze haar vriendin zoiets niet aan zou moeten doen. Zelf had Edyn het heel erg moeilijk met haar nieuwe status als mythisch wezen. Niet alleen om alles wat er nu was gebeurd, maar vooral het feit dat ze zo ver weg was van haar familie en vrienden. Nu ze de kans had gehad om de avond door te brengen met één van die mensen, had ze het volledig verpest. Ze wist dan ook maar al te goed dat Michael haar niet zomaar meer naar dit soort dingen zou laten gaan. Niet totdat hij er zeker van was dat ze er klaar voor was. Vandaag had ze wel bewezen dat het niet het geval was. ‘
De wond van Carole leek dichtgetrokken te zijn. Het bloed was echter nog heel erg goed te ruiken. Edyn moest alles op alles zetten om de hals van haar vriendin niet nog een keer aan te vallen. Het bloed rook te verleidelijk en was dan ook moeilijk te negeren. Edyn probeerde zichzelf in te spreken dat ze Carole nu moest helpen en dat ze haar geen pijn wilde doe. Dat was ook iets wat ze absoluut niet nog een keer wilde doen. Als beste vriendinnen hoorde je elkaar ook helemaal niet pijn te doen.
"Wat?" Vroeg Edyn verbaasd toen Michael haar vertelde dat ze al dwang had gebruikt. Het was niet iets wat ze bewust had gedaan. Ze had ook helemaal niet geweten hoe ze het precies had moeten doen. Blijkbaar was praten en iets heel erg graag willen al genoeg om voor elkaar te krijgen dat iemand deed. Nu was het tot haar voordeel geweest, Carole was immers behoorlijk rustig geweest en had uiteindelijk haar bloed opgedronken.
Voorzichtig knikte Edyn. Ze moest Carole iets vertellen wat niet waar was, maar op het moment was dat het beste. Ze zou een mooie herinnering aan deze dag over moeten houden. Het was een traditie. Aan ieder jaar hadden ze bijzondere herinneringen. De twee meiden hadden beiden een hele foto reeks. Ieder jaar hadden ze weer foto’s gemaakt. Vandaag kon niet de dag zijn dat hun plezier in deze dag af was gelopen.
Edyn keek Carole aan en haalde even diep adem. "Ik wil dat je vergeet wat ik heb gedaan. Ik heb je niet gebeten, je weet niet wat Michael en ik zijn." Dat was waar Michael over was begonnen en dat was ook het meest belangrijke om uit de weg te krijgen. Carole mocht niet weten wat er met Edyn aan de hand was, dan zou ze zich pas echt zorgen gaan maken.
"We hebben een hele leuke avond gehad. Je vond het leuk dat Michael er bij was en met z’n vieren hebben een goede avond gehad. We hebben naar alle mooie luchtballonen gekeken. Zoals ieder jaar waren we het niet helemaal eens welke nou precies het mooist was, maar daar moesten we alleen maar om lachen. Je hebt me verteld dat je zwanger bent en ik was super blij voor je." Dat was de manier hoe het had moeten lopen. Ze had haar beste vriendin niet moeten aanvallen.
"Je voelde je echter heel erg moe van de drukke dagen die je hebt gehad in de bakkerij en daarom ben je eerder weg gegaan." Edyn verplaatste zich iets en pakte een doekje uit het pakketje dat ze mee hadden genomen. Over een paar maanden zouden die doekjes de geur van een baby met zich meedragen. Nu moest ze het echter gebruiken om Carole schoon te maken. Voorzichtig ging ze langs de hals van haar vriendin. Ze was ondertussen al niet meer bezig met de geur van het bloed, het was veel belangrijker dat de angst bij Carole volledig weg was genomen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Zelf had Michael de eerste keer echt niet zo goed gehandeld. Linn was er bij geweest en Michael kon zich nog herinneren dat hij vooral naar haar had geschreeuwd. Het was Linn haar schuld geweest dat hij zich zo had laten gaan, omdat zij hem in eerste instantie het bloed had ontzegd. Achteraf was het natuurlijk zijn eigen schuld geweest, maar op dat moment had hij het niet in kunnen zien. Linn had het toen echter niet voor hem opgelost. Hij had het zelf moeten doen. Zo niet, dan was zijn slachtoffer dood gegaan. Zo had hij het nu ook bij Edyn gedaan, al had hij Carole uiteindelijk nog wel geholpen. Ze was immers zwanger en als hij haar zou laten sterven, met een kindje in haar buik, dan zou dat veel erger zijn dan dat hij het voor Edyn zou hebben opgelost. Gelukkig was Edyn van gedachte veranderd.
Ondanks dat Edyn een fout had gemaakt en ze hem in eerste instantie niet zelf op had willen lossen, deed ze juist dat erg goed. Ze praatte rustig en duidelijk. Aan Carole was te merken dat ze de woorden van haar beste vriendin geloofde. Edyn probeerde zelfs het overige bloed nog een beetje weg te werken, wat Michael erg knap vond. Als een nieuwe vampier, en zelfs voor eentje die al meer dan een eeuw over de aarde wandelde, was het lastig om bloed zo dichtbij te hebben. Ondertussen was Michael er redelijk aan gewend en kon hij het negeren, maar voor Edyn was het gevaar veel groter. Ze leek het nu echter een stuk belangrijker te vinden dat het goed kwam met Carole. En dat was belangrijk. Dat soort gevoelens, dat waren de gevoelens waar je je aan het begin aan vast zou moeten houden.
Michael knielde naast Edyn neer en legde zijn hand op haar schouder. ‘Je doet het erg goed,’ moedigde hij haar aan. Het meeste bloed was nu weg en Carole leek in ieder geval weer wat meer bij bewustzijn te komen. De woorden van Edyn leken maar al te goed te hebben gewerkt, want ze stelde nergens nog een vraag over. De dwang werkte soms behoorlijk letterlijk. Dus als er door een vampier iets verkeerds werd gezegd, dan nam een mens dit al snel over. Gelukkig was dit nu niet zo.
‘Waar is Harry?’ vroeg Carole, die zich nu pas leek te beseffen dat haar vriend al een tijdje weg was. Michael zag Edyn naar hem kijken, wat betekende dat dit iets was wat hij moest oplossen. Hij had Harry dan ook als laatste gezien. ‘Hij is de auto voor je aan het ophalen, zodat je iets minder ver hoeft te lopen. Ondertussen kunnen we dit eventjes opruimen en dan kan je naar huis.’ Het leek allemaal goed te gaan met Carole en voor zover Michael kon horen, waren er ook twee harten die klopten. Dat betekende dat ook de baby volledig in orde was. Dat was een hele opluchting.
Voornamelijk samen met Edyn, pakte Michael alles in. Carole kreeg de opdracht om rustig te blijven zitten. Zo nu en dan gaf ze iets aan, maar uiteindelijk was al het eten en drinken weer ingepakt. Michael besloot dat het beter was als hij Carole zou ondersteunen naar de auto, gewoon voor de zekerheid. Edyn had het dan wel weer opgelost, maar hij wilde haar niet de kans geven om het opnieuw te verpesten. Edyn droeg het meeste van het eten en ook Michael had in één hand nog een picknickmand, terwijl hij zijn andere arm stevig om de menselijke blondine had geslagen.
‘Jullie hadden nog best mogen blijven. Het is nog niet eens voorbij,’ zei Carole, terwijl ze samen naar de auto liepen. ‘Edyn en ik kunnen de ballonnen thuis ook nog bekijken. Het is belangrijker dat jij nu op tijd in bed gaat liggen en rustig aan doet.’ Wat misschien nog wel belangrijker was, was dat ze geen gekke dingen moest doen. Als Carole nu zou komen te overlijden, dan zou ze ook een vampier worden. Dat was iets wat Michael haar niet toewenste. Hij wist echter wel zeker dat er niks met Carole zou gebeuren. Wat er met Edyn was gebeurd, was een uitzondering. Zij had de pech gehad dat ze Ashton tegen was gekomen.
Eenmaal bij de auto aangekomen, zag Michael al snel dat Harry enigszins in paniek de auto uit kwam bij het beeld van zijn zwangere vrouw die ondersteund werd. ‘Gaat alles wel goed?’ vroeg hij dan ook meteen, terwijl hij haar al overnam uit de greep van Michael.
‘Ze was erg moe, door alle drukte die het festival met zich meebracht in de bakkerij,’ legde Michael uit. ‘Ik denk dat ze met een goede nacht slaap en een rustige dag morgen wel weer de oude is.’
‘Het gaat wel hoor,’ zei Carole ook nog, terwijl ze tegen Harry aanleunde. Michael en Edyn laadden het eten in en vervolgens namen ze afscheid van het stel. Samen met Edyn keek hij toe hoe de auto verdween. Michael richtte zich op Edyn. Ondanks dat ze het erg goed had gedaan, was hij wel verplicht om dit aan Naylene en Linn te melden, zodat ze wisten wat er was gebeurd.
‘Ik ben blij dat je het zelf hebt weten op te lossen. Dat is erg knap van je,’ zei Michael eerst, omdat hij wel degelijk vond dat Edyn erg goed had gehandeld toen ze zich eenmaal had beseft wat ze had gedaan. Carole wist niks meer en stond op haar voeten. Beter kon niet. ‘Maar ik moet het wel aan Nay en Linn vertellen. Zeker omdat Carole nu jouw bloed in zich heeft.’ Dat was belangrijke informatie, want dat betekende dat ze in de gaten zou moeten worden gehouden. De vampieren van Rhi waren immers ook in de stad en het was al eerder gebleken dat ze niet veel waarde hechtten aan het menselijk leven. Het bewijs stond immers voor Michael.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld