Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Unbreakable

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Toen ze vroeg wanneer ik voor het laatst gelukkig was kreeg ik bijna spijt van mijn reactie over de gevangenis. Bijna. Als ik niet had kunnen liegen of als ik een zwak persoon was geweest zou het misschien een vervelende vraag zijn geweest. Liegen kon ik en zwak was ik ook niet en dat zou ik ook nooit worden. Toch zette het me wel aan het denken. Over die vraag had ik namelijk nog niet eerder nagedacht, want wanneer was je nou echt gelukkig? Ik had er heus wel ideeën over maar ik had me er nooit mee bezig gehouden en als ik dat wel deed ging ik dat zeker niet met haar bespreken. Buiten de gevangenis had ik genoeg aan mijn hoofd waardoor het me weinig uitmaakte of ik nou echt gelukkig was of niet. 'I feel happy every day, so I guess today was the last time.' Ik wist ook wel dat ze dat niet ging geloven, maar een verdere uitleg kwam er niet dus ze moest het antwoord maar accepteren. 'You're right, you probably wouldn't be able to handle it although it's not as bad as you think it is... You look way too innocent to be in such a place anyway.' Nee, ik kon me niet voorstellen dat zij het zou redden in een gevangenis. Zeker niet als de verhalen die ik over vrouwen gevangenissen had gehoord waar waren. 'Don't worry about me not being comfortable with anything we do in here cause it would take a lot for me to feel uncomfortable, trust me. Hm, complete silence... Wouldn't that make you feel feel uncomfortable?' Wat ze vervolgens zei liet me kort glimlachen. 'Oh sweetheart you have no idea what I'm capable of, how sweet. The people I talk to in here don't talk back to me when I'm angry, they just press their panic button or whatever it's called and make about six guards force me to the ground when I'm being a little difficult. But you didn't do that yesterday in the hallway and you also didn't do that today. You even insulted me. So yeah, you're really different.' Ze was niet bang voor me, wat ik al door had. 'Why don't I scare you?' Daar was ik erg benieuwd naar. Niet dat ze per se bang voor me hoefde te zijn, maar velen waren het vaak wel. 'No problem. I guess,' zei ik met een grijns.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Wat een onzin antwoord, maar dat had ik al kunnen verwachten. Ik besloot om er daarom ook niet tegen in te gaan. Waarschijnlijk wist hij het antwoord zelf niet eens. Als ik antwoord moest geven op die vraag zou ik ook niet meteen een antwoord klaar hebben liggen. Er waren dingen die mij heel blij maakten, maar wanneer was je überhaupt gelukkig? ‘So what’s something that makes you happy?’ was mijn volgende vraag richting hem. Misschien zou ik hier een normaler antwoord op krijgen, al zou het me ook niet zoveel verbazen als hij iets doms zou verzinnen. Voor zover ik hem nu kende ging ik van het laatste uit. Hij vertelde vervolgens dat ik er onschuldig uit zag, maar ook dat deed ik expres. Althans, ik kleedde me hier een beetje saai en deed niet heel veel bijzonders aan mijn uiterlijk. Ik zou mijzelf, buiten hier, niet per se omschrijven als onschuldig als het op mijn uiterlijk neerkwam. Echter wist hij dat natuurlijk niet en ik was zeker niet van plan om daar een discussie over te houden. ‘Right..’ was daarom het enige wat ik daarop nog te zeggen had. ‘No? Of course not. I honestly couldn’t care less.’ Ik had met genoeg rare mensen gesproken om te zeggen dat gedrag zoals dat mij niet meer ongemakkelijk liet voelen. Mensen met allerlei stoornissen en ziektebeelden waren soms nog moeilijker dan stiltes. Dat boeide me echt niets, dus als hij dacht dat ik dat vervelend vond mocht hij het best uitproberen. ‘Is that a threat?’ vroeg ik direct toen hij zei dat ik geen idee had van wat hij kon doen. Daar zat ik dus niet op te wachten. Hij hoefde zichzelf wat dat betreft niet aan mij te bewijzen. Nog steeds vond ik het lastig om te geloven dat mensen dat deden. Ik wist dus ook niet of hij wel de waarheid sprak. ‘Well, that’s just weird then.’ Dat was toch ook gewoon raar? ‘No one scares me? Not in an environment like this at least.’ Ik wist dat ik hier op de goede plek zat en dat niets mij kon gebeuren. Tevens zag ik het gewoon bij hem niet zo snel voor me dat hij iets zou doen. Niet bij mij in ieder geval. En waarom wist ik niet. ‘And it would also make me really unqualified if you scared me. I mean... I’m supposed to get reactions out of you and those reactions don’t always need to be friendly. If I wanted reactions like that I’d have to find a different job. But you’re just not.. intimidating to me?’ Misschien was dit wel een flinke belediging, maar het was gewoon zo. Hij had me nog geen seconde bang gemaakt. Eerder geïrriteerd en boos dan bang.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Ondanks dat ik aan haar gezicht kon zien dat ze mijn antwoord op haar vraag niet geloofde was ik ergens wel blij dat ze er niet over doorging. Dat ze niet zei dat ik loog of iets dergelijks. Ik vond het prima als ze telkens dacht dat ik loog, maar ik hoefde het niet te horen. Ze vroeg mij wat voor dingen mij gelukkig maakten, waar ik even over nadacht. Er waren best wel wat dingen waar ik gelukkig van werd, of waar ik me in elk geval fijn door voelde. 'Spending the night with a hot girl or two definitely makes me feel happy.' Dat was iets wat ik oprecht enorm gemist had en waar ik ook erg naar uitkeek om weer te kunnen doen wanneer ik vrij was. Ook was ik benieuwd naar hoe ze er op zou reageren, waarschijnlijk erg droog en professioneel. 'What makes you happy? How do you spend your time after work?' Daar was ik wel benieuwd naar, naar wat ze deed na werk. Ook zou het antwoord helpen om meer te weten te komen over haar, wat natuurlijk ook mijn plan was. 'Well if we're going to sit in complete silence I hope you don't mind if I take a nap cause this couch is the most comfortable thing I've sat on since I've been in this place.' Slapen, dat was ook iets wat mij gelukkig maakte. Al gold dat natuurlijk voor iedereen. Ze vroeg of mijn woorden een bedreiging waren. 'No it's not,' zei ik met enige twijfel. Ik twijfelde niet over of het een bedreiging was want dat was het niet, maar ik vroeg me af waarom dat het niet was. Het was bijna alsof ze me niet geloofde doordat ze het zo raar vond wat ik zei. Dat ze me niet geloofde was natuurlijk logisch want ze kon me ook niet vertrouwen, maar ik sprak wel de waarheid. Al had ik er misschien bij moeten zeggen wat ik zulk soort situaties deed of zei tegen mensen. Aandachtig luisterde ik naar haar antwoord. Niet eerder had iemand me zo een uitleg gegeven waar ik ook elk woord van geloofde. Ik geloofde dat ze niet bang voor me was. Ik kon het als een belediging opvatten. Dat was wat ik zou hebben gedaan als iemand anders het tegen me had gezegd. Waarom dat bij haar niet zo was wist ik niet. Eigenlijk wilde ik ook wel graag uittesten hoe ik haar wel bang voor me kon maken en tegelijkertijd ook weer niet. Niet zonder reden. 'What does someone have to do to intimidate you? There has to be something that could make you scared in here.'

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Ik rolde met mijn ogen door het antwoord wat hij gaf. Natuurlijk. En nu wilde hij waarschijnlijk gewoon een reactie uit me lokken. Het was ook het meest professionele om hier niet echt op in te gaan en misschien moest ik dat ook gewoon niet doen. ‘Two girls? Yeah right. As if that ever happened. Dream on.’ Ik kon het gewoon niet laten om er op een andere manier op te reageren. Ik kon het me overigens ook gewoon niet zo goed voorstellen. Dat lukte toch bijna niemand? Niet dat ik de details ervan wilde weten, want dat vond ik dan gewoon een beetje vies. ‘Doing fun things,’ besloot ik te antwoorden. Ik wilde gewoon niet te veel over mezelf vertellen, want dat ging hem niet zo heel veel aan? Bovendien deed ik op een werkdag niet eens veel en in het weekend deed ik dan dingen met vrienden. Zo heel bijzonder was het niet en het was niet eens een geheim, maar van mij hoefde hij dat niet te weten. ‘No, I never said we had to sit in complete silence. I’d much rather not have to do that and no, you can’t take naps here,’ zuchtte ik. Ik had er eigenlijk alweer een beetje genoeg van. Ik wist ook niet hoe lang ik hier al met hem zat, maar voor mijn gevoel had ik genoeg van zijn tijd al gehad. Hij zag dit nu ook gewoon als een spelletje aangezien hij vroeg of hij hier mocht slapen! Natuurlijk mocht dat niet. ‘I’d be stupid if I told you? So I’m not telling you, duh.’ Dan sloeg ik mijn eigen glazen in. Er waren echt wel dingen die ik onprettig vond of dingen die mij bang maakten, maar hier binnen kon hij vrij weinig doen. Ik was nooit echt bang aangelegd geweest en zolang hij ook gewoon deze afstand bewaarde voelde ik me prima. Maar dan ging ik niet vertellen wat ik dan niet prettig vond. Daar kon hij flink misbruik van gaan maken. Dat moest toch ook de reden zijn dat hij dat wilde weten? ‘And if I were you I wouldn’t try and make me scared because you’re not gonna succeed anyway and you’d also seriously regret it.’

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Haar reactie vond ik geweldig omdat ik niet verwacht had dat ze er op die manier op zou reageren. 'You think I'm lying to you? You're hurting my feelings sweetheart. I'd love to dream about it though, I haven't had a good fuck like that in a long time,' zei ik schouderophalend. Wat meer dan logisch was want het was hier vrijwel onmogelijk om iemand daarvoor te vinden. Tenzij ik voor mannen zou gaan, dan had ik genoeg keus maar dat was niet mijn ding. Die gedachte probeerde ik ook zo snel mogelijk mijn hoofd weer uit te krijgen. 'Fun things like what?' Ze deed er vaag over maar ik zou net zolang doorvragen tot ik antwoorden kreeg die ik wilde hebben. Ook als dat dagen of misschien weken ging duren. Ik was er ook gewoon nieuwsgierig naar. Praten met haar was anders dan de conversaties die ik verder binnen had. Op een bepaalde manier was het een soort afleiding. Ik verbaasde mezelf dat ik er op die manier over kon denken, een afleiding. 'Why not? You could take a nap as well, this couch is big enough for both of us. I promise I won't bite. Unless you're into that shit, then I wouldn't mind at all,' reageerde ik met een grijns op het antwoord waar ze bij zuchtte. Ik wist dat ze de opmerking verkeerd kon gaan opvatten maar ik kon het niet laten. Het bleef moeilijk om mezelf in te houden. 'Fine,' was het enige dat ik zei. Eigenlijk irriteerde het me wel een beetje dat ze het niet vertellen, ondanks dat het inderdaad heel dom zou zijn als ze dat wel deed. 'What would you do about it? Make me stay in here longer? Cause I highly doubt that would happen if I really scared you.'

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Nu wist ik toch even niet goed hoe ik moest reageren, want ik vond zijn laatste reactie wel heel eerlijk. En ik wilde toch graag een beetje afstand bewaren, maar ik wilde daar nu niet als één of ander preuts persoon op reageren. Ik wist namelijk dat iedereen hier binnen dat zou doen. Behalve gevangenen dan. Die wilden waarschijnlijk een opmerking plaatsen die nog ongepaster was. ‘You did that to yourself,’ zei ik schouderophalend. Ik las in ieder geval dat die privilege van hem was afgenomen omdat hij misbruik maakte van dat soort momenten. Al leek dit een onderwerp te zijn waar velen altijd maar over zeurden, maar daar kon ik oprecht niets mee. Ik wilde daar ook gewoon niets mee doen. Dat had ik eens tijdens een stage gedaan en toen had die jongen een heel verkeerd beeld van me gekregen en dacht hij dat ik geïnteresseerd was. En ik snapte ook niet waarom het in bijna ieder gesprek daar over ging. ‘Just fun things.’ Ik zou nu gewoon eigenwijs doen. Hij gaf me soms ook vage antwoorden, dus dan zou ik dat wat dit betreft ook terug doen. Ik mocht veel dingen van hem niet weten, dus hij nog minder van mij. Opnieuw gaf hij een stomme reactie. ‘No, I’m not tired and if you are then you’re free to leave and take a nap in your own bed.’ Hij was me echt de hele tijd aan het uitdagen en daar kon ik wel moe van worden, omdat ik dan langer moest nadenken over mijn eigen reacties. Ik kon namelijk enorm fel zijn, maar dat kon ik hier gewoon niet doen. Ik was voor mijn gevoel soms al feller dan anderen, maar er was wel ergens een grens. En hem vertellen dat ik liever dood zou gaan dan om te doen wat hij net voorstelde ging wel een beetje ver. ‘Oh, why?’ vroeg ik een beetje geamuseerd. Als hij me wel bang maakte met iets kon hij echt wel langer blijven. En dan zou hij ook nog wel wat rotklusjes erbij krijgen. Dat was iets waar ik dan persoonlijk voor zou willen zorgen. Al kon ik me gewoon niet voorstellen dat ik me zo zou voelen. Zolang ik hem niet buiten zou treffen was er niets aan de hand.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Het was niet verrassend dat ze er niet verder op in ging. Dat had ik ook niet verwacht. Er was ten slotte ook niet veel wat ze kon zeggen zonder een ongepaste reactie te geven. 'Yeah I know I did. You don't have to remind me of it.' Natuurlijk had ik er flink van gebaald dat ik het zelf verkloot had. Ik was er natuurlijk erg boos over geweest, want zo was ik nou eenmaal. Ze herhaalde haar vage antwoord van eerder wat me met mijn ogen liet rollen. 'Tell me about it. Or I'll just have to assume you like to spend your time with naked women as well, cause that's what fun means to me. There wouldn't be anything wrong if you're into that though, it would be very sexy but I don't think that's how you spend your time after work, do you?' Hopelijk vertelde ze me op deze manier meer. Het kon in elk geval twee kanten opgaan, of ze vertelde me iets wat ze leuk vond om te doen of ze kon me gaan vertellen dat mijn opmerking ongepast was en ik niet zo tegen haar moest praten. Natuurlijk stelde ik me de situatie die ik net had benoemd wel even voor in mijn hoofd, wat er niet geheel verkeerd uit zag. 'Hm fine, your loss.' Dat ze zei dat ik vrij was om te gaan amuseerde me wel een beetje. Nu vond ze het misschien oké als ik wegging, maar als ik dat elke keer zou doen zou ze dat waarschijnlijk niet waarderen. Niet dat het mij uitmaakte wat zij dacht. Als het geen consequenties zou hebben als ik niet met haar mee ging voor de sessie zou ze me nooit hebben gezien. Helaas werkte het nou eenmaal in mijn voordeel als ik wel bij haar kwam en me redelijk normaal gedroeg. 'I hope you will never find out sweetheart.' Het beviel me niet dat ze mij niet serieus leek te nemen, dat ze bijna leek te lachen om me. Misschien dacht ze dat het allemaal een grote grap was wat ik haar vertelde of dat ik aan het overdrijven was, maar dat was niet zo. Als ze me niet wilde geloven moest ze dat zelf weten. Hoogstwaarschijnlijk kwam ze vanzelf wel een keer achter de waarheid als ze zo bleef doen. 'I'd like to leave now.'

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Het liefst ging ik daar weer tegen in, maar ik hield mijn mond. Dat was waarschijnlijk het meest verstandige om te doen, want ik wilde gewoon een kinderachtige opmerking maken. Iets zeggen over dat ik het inderdaad niet hoefde te zeggen om hem eraan te herinneren, maar dat ik dat wilde en het dus alsnog had gedaan. Echter had ik geen zin in die discussie die dan misschien zou ontstaan. ‘I honestly don’t care if you assume things like that.’ Als hij dat dacht, dan was dat prima. Wat boeide mij het ook wat hij van mij dacht en wat hij dacht dat ik in mijn vrije tijd deed? En stel het was zo, dan was dat ook prima, leek mij. Echter wist ik vrijwel zeker dat hij ook wel wist dat ik niet dat soort dingen deed, maar als hij daar wel zo over dacht dan had ik geen zin om daar tegen in te gaan. ‘And maybe by now you should be smart enough to know I’m not gonna tell you about the things I do on my time off. So maybe stop asking. That’s what I do whenever I know someone doesn’t wanna answer a question.’ Nu kon ik wel heel irritant overkomen, maar dat boeide me niet. Echter was het wel zo. Hij had nu wel door dat ik geen antwoord ging geven, leek mij. En ik hield ook op met vragen als hij geen antwoord gaf op iets. Dan kwam ik er wel later weer op terug, maar dan niet op dat moment. Dan kreeg je het antwoord toch niet. ‘Are you done with the threats now?’ vroeg ik toen hij weer een soort van aan het dreigen was. ‘Because I’m done with you making them.’ Het maakte me niet bang. Wat me meer irriteerde was nog steeds zijn stomme bijnaam voor me. ‘Okay, good! That means I have weekend and can go home. I’ll see you in two weeks.’ Volgende week was het druk en had ik eigenlijk al geen tijd meer voor hem. Dat zou dan waarschijnlijk een geweldige week voor hem worden, aangezien hij de hele week niet over zichzelf en zijn gevoelens hoefde te praten. Dat was iets waar veel gevangenen altijd blij mee waren. Als het weekend was of als ik op vakantie was of het druk had, dan waren ze soms oprecht opgelucht. Bij hem zou dat vast niet veel anders zijn.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Mijn humeur was nogal omgeslagen doordat ze vaag bleef doen over wat ze deed in haar vrije tijd. Ze kon me toch heus wel iets vertellen? Ik was het niet gewend dat iemand na meerdere keren vragen voor een antwoord nog steeds niet vertelde wat ik wilde weten. Er waren veel dingen die ik wilde zeggen tegen haar. Alleen waren die dingen stuk voor stuk ongepast en wist ik dat ik ze niet zou menen. Als ik die dingen uitsprak was ik net zoals de andere mannen hierbinnen en zo respectloos wilde ik niet zijn tegen haar. In elk geval niet wanneer ik rechtstreeks tegen haar praatte. Al was de verleiding wel erg groot om alles er gewoon uit te gooien. Daarom besloot ik mijn mond te houden en in plaats daarvan mezelf vanbinnen op te vreten. Iets wat bij mij nooit werkte want ik wist dat er dan later op de dag wel een moment kwam dat ik me niet meer kon inhouden als er ook maar iets gebeurde wat me niet aanstond. Vervolgens maakte ze me weer belachelijk door tegen me te spreken alsof ik een of ander onwetend kind was dat niet voor zichzelf kon denken. Ik kon niet geloven dat ik even had gedacht dat het niet zo erg was om hier met haar te zitten. 'Oh yeah you're right. I don't know what came over me. I'm so sorry,' zei ik met mijn mooiste nep glimlach. Als ze normaal behandeld wilde worden dan moest ze ook niet op zo'n manier tegen me praten. 'No I'm not.' Nu ik wist dat de 'bedreigingen' zoals zij ze noemde haar irriteerde zou ik er ook zeker niet mee stoppen. Zij had geen controle over wat ik zei of deed. Wat dacht ze wel niet? Ik hoefde haar twee weken niet te zien, wat als muziek in mijn oren klonk. 'Fucking great,' mompelde ik terwijl ik na haar opstond om naar de deur te lopen. 'Have fun doing your fun stuff this weekend. I will make sure to fantasize about it,' fluisterde ik bij haar oor voordat ik voor haar uit de inmiddels geopende deur uit liep.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Hij hield zijn mond en daar was ik eigenlijk heel erg blij om. Dat was waarschijnlijk iets wat hij niet vaak deed, want ik wist vrijwel zeker dat hij er liever nog op door wilde gaan. Of dat hij me wilde uit maken voor één of ander scheldwoord. Echter kon hij zijn mond houden, dus dat beviel mij en hield ik er dus ook mijn mond over. Ik had dan immers ook niets meer te zeggen en dat was dan misschien ook wel weer fijn voor hem. Vervolgens kwam hij weer met een enorm sarcastische opmerking waardoor ik even niet zo goed wist hoe ik daarop moest reageren. Ik wilde er het liefst tegenin gaan, maar dat zou betekenen dat ik weer een nieuwe discussie zou starten. En dat net op het moment dat ik had gezegd dat hij wel kon gaan, dus besloot ik het te laten gaan en door alleen 'thanks' te zeggen. Hij zei immers sorry, ook al meende hij het niet. 'You will be,' zei ik vervolgens toen hij aangaf nog niet klaar te zijn met die bedreigingen. Prima. Als hij daarmee door wilde gaan zou hij het wel gaan merken. En goed ook! Hij zou me de komende twee weken toch niet zien, dus dan zou ik er in ieder geval geen last van hebben. Tenzij hij natuurlijk een andere gevangene kon opstoken om het voor hem te doen, maar dat leek me sterk. Dat was me nog nooit gebeurd, dus dan zou hij de eerste zijn die iemand zo ver kreeg om dat te gaan doen. Ik zou alleen niet weten hoe, want voor zover ik wist had ik hem nog niet echt wat misdaan. Ik was nog redelijk aardig tegen hem geweest en had hem nog niet echt dingen afgenomen? Ja, zijn tijd, maar meer dan dat ook niet. Die laatste opmerking vond ik al helemaal ongepast, maar ook daar had ik geen zin in om tegen in te gaan. 'Oh, whatever, have fun then,' zei ik schouderophalend waarna ik met mijn ogen rolde. Als hij dacht dat hij me kon intimideren had hij het mis. Het feit dat hij dat dan moest fluisteren en dus dichtbij moest komen deed me eigenlijk ook niet zoveel. Ik liep vervolgens met hem mee naar de volgende deur en opende die vervolgens. 'Alright, bye,' zei ik terwijl ik me alweer omdraaide en weer terug liep. Vanuit daar kon hij zelf wel verder of iemand anders zou hem daarbij helpen. Ik had er geen zin meer in.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Wat er nog tegen me gezegd werd voordat ik eindelijk verlost was van haar boeide me niet meer, dus negeerde ik het. Ik was echt klaar met de manier waarop ze tegen mij sprak en was ook geïrriteerd dat ze niet mee werkte aan mijn spelletjes, dat ze geen antwoord gaf op de vragen waar ik wel erg graag antwoord op wilde hebben. Gelukkig zag ik haar inderdaad een poos niet meer, al merkte ik na een aantal dagen nog steeds dat ik door de hele situatie wel opgefokt was, ik wilde gewoon dat dingen gingen zoals ik ze bedacht hadden en accepteerde daarom ook niet dat zij daar niet aan meewerkte. Maar wat kon ik er aan doen? Tegen haar in elk geval niets, dus liep ik een aantal dagen erg prikkelbaar rond. Dat er nog steeds problemen waren met de drugsvoorraden hier hielp ook niet mee, het was namelijk overduidelijk dat iemand wat achterover drukte om voor zichzelf te houden of door te verkopen zonder dat ik er wat voor kreeg. Daardoor kregen mijn contacten hun beloofde middelen niet waar ik natuurlijk op aan gekeken werd. Vandaar dat de rest van de week bestond uit het schaduwen van de verschillende tussenpersonen die voor mij werkten zodat ik kon uitvinden wie had gedurfd om mij op zo een manier te verraden. Het bleek Parker te zijn, wie mijn voorraden aan Rivera doorgaf zodat hij zelf waarschijnlijk meer kreeg. Fucking traitor. Dit was precies de reden waarom ik niet met die junkies wilde samenwerken, al was Parker dat ook niet voordat hij hiermee begon, maar blijkbaar had hij toch besloten dat de drugs belangrijker waren dan de veiligheid die ik hem gaf. Geen probleem, maar dat kwam hem natuurlijk duur te staan. Dus dat had ik hem met een aantal jongens even goed duidelijk gemaakt in het washok waarna we alles wat hij nog in zijn bezit had van hem hadden afgepakt. Het was erg dom geweest van hem om mij zo te verraden, nu had hij niets meer, ook geen bescherming van Rivera want die hoefde toch niets met hem als hij hem niets te bieden had. Rivera kwam ook nog aan de beurt, maar hem wilde ik alleen pakken. Het moest hem goed duidelijk gemaakt worden dat hij niet zomaar met mij en mijn mensen kon fucken, dat hij dit niet vaker moest doen. Helaas was het een beetje uit de hand gelopen en was de ruzie tussen ons uitgelopen tot een groot gevecht in de eetzaal waar tientallen gevangenen bij betrokken waren geraakt. Omdat ik natuurlijk altijd de schuld kreeg als aanstichter werd ik de isoleercel ingegooid waar ik me al een aantal dagen in bevond. Ik had er al eerder uit kunnen zijn maar die pussies wilden me langer in de hitte laten creperen doordat ik volgens hen geen goed gedrag had vertoond. Pff, alsof zij er last van hadden dat ik het dienblad al enkele keren door de cel had heen gegooid. En oké een cipier in zijn gezicht spugen wanneer hij eten bracht en me uitlachte was ook niet heel handig, maar ik was gewoon kwaad. Hij had het verdiend.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Het was de laatste tijd chaos geweest in de gevangenis. Iets waar ik ook veel last van ondervond, omdat iedereen die ik sprak gewoon niet te genieten was en eigenlijk iedereen ontzettend onbeschoft tegen me deed. Tijdens zo'n beetje ieder gesprek was de gevangene boos op me geworden en een bedreiging kreeg ik ook wel iedere tien minuten te horen. Ik was daar al heel erg snel klaar mee. Er was blijkbaar iets gebeurd waarvan ik niet precies wist er was gebeurd, dus kon ik ook niet goed helpen. Ik moest toch de details weten voordat ik met iemand die betrokken was ging praten? Dat wilden ze me alleen niet vertellen en dat wilden de bewakers ook niet, ook al hadden die meer gezien dan ik en die wisten heus wel meer. Er was een gevecht geweest en ik kon alleen maar raden waarom. Ik wist ook niet wie er nou precies bij betrokken waren en wie niet. Ik wist alleen wie er gewond was geraakt, want er waren mensen naar het ziekenhuis afgevoerd en sommigen lagen daar nu nog steeds. Dit was een situatie waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had. Er was zo veel te veel drama die in mijn ogen onnodig was, maar dat kwam ook doordat niemand me wilde vertellen wat er nou precies aan de hand was. Gevangenen wilden dat gewoon niet zeggen en bewakers zeiden dat ze niets wisten en anders zeiden ze dat het met privacy te maken had. Het zorgde er dus alleen voor dat ik me niet zo heel erg veilig had gevoeld de afgelopen dagen en ook meerdere keren alarm had geslagen toen iemand me wel oprecht benaderde om mij fysiek pijn te doen. Gelukkig was het niet zo ver gekomen.

Het was inmiddels twee weken geleden dat ik Joshua had gesproken en ik had hem verteld dat ik hem over twee weken wel weer zou zien. Vandaar dat ik dus ook op zoek naar hem was, maar ik kon hem nergens vinden. What the fuck? Ging die vervelende knul zich nou serieus voor mij verstoppen? Na een halfuur een beetje doelloos rondlopen was ik het zat en besloot ik te vragen waar hij zat. Hij lag niet in het ziekenhuis; dat wist ik wel. Ik wist namelijk wel wie dat waren. Zodra ik het aan de juiste persoon had gevraagd kreeg ik te horen dat hij al een aantal dagen in de isoleercel zat, omdat hij degene was die dit hele gedoe had aangericht. Dat verwarde me een beetje, maar ook totaal weer niet. Ik wist toen ook niet zo goed of ik dan nog met hem wilde spreken. Ze zouden hem niet voor niets daarin stoppen, toch? Desondanks vond ik dat alsnog geen goede straf en ik wilde hem gewoon spreken. Nu al helemaal. Misschien zou hij wel iets willen loslaten? Ik kon het in ieder geval proberen en in deze warmte vond ik ook niet dat iemand daar dagenlang in moest zitten. Vandaar dat ik erop aandrong dat ik hem nú moest spreken en na veel tegenspraak kreeg ik toch mijn zin. Ik zorgde er voor dat ik altijd wel mijn zin kreeg. Dan verzon ik de meest belachelijke argumenten, maar er werd toch redelijk vaak ingetrapt. Er liep daarom dus een bewaker met me mee naar zijn isoleercel en zelfs in de gang was het al enorm warm. Wat was ik blij met de airconditioning in mijn kantoortje. De cel werd vervolgens open gemaakt waardoor ik naar binnen keek. 'Hey you, follow me,' besloot ik om alleen te zeggen. Ik zou het wel merken als hij niet mee wilde.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Met mijn rug stond ik tegen de muur aan, in de hoop daar verkoeling te vinden. Eerst lukte dat wel, de koele stenen hadden heerlijk gevoeld tegen mijn warme huid, maar na een aantal minuten te hebben gestaan hielp ook dat niet meer. Hoeveel dagen ik hier al zat wist ik niet precies, het leek wel alsof al het tijdsbesef verdween wanneer je hier al meerdere dagen zat. Eerst kon ik het nog wel uitrekenen door te tellen hoeveel maaltijden ik had gekregen, maar nadat ik het laatste dienblad door de kamer heen had gegooid had ik niet weer een maaltijd gekregen. Erover klagen hielp niet, al had ik dat natuurlijk wel gedaan. Ik wist ook heus wel dat het mijn eigen schuld was dat ik even geen eten kreeg, maar ik had gewoon honger. Ze konden me toch niet laten verhongeren? Zo ver zou ik het ook niet laten komen, als het moest zou ik de eerste beste cipier die binnenkwam vastklemmen en eisen dat ik eten kreeg. Al zou het nog wel even duren voor dat moment zou aanbreken, ik wilde natuurlijk niet langer blijven. Vandaar dat het een plan was wat ik alvast had gemaakt als het echt niet beter zou worden. Met een zucht liep ik terug naar het metalen bankje wat mijn bed moest voorstellen. Er hadden kussens op gelegen maar ook die waren weggenomen omdat ik er mee had geslagen. Niet dat het me veel uitmaakte, qua comfort maakte het namelijk niet uit of de kussen er wel of niet laten. Mijn voorhoofd drukte ik tegen het metalen bankje aan in de hoop wat verkoeling te vinden, maar ook dat hielp helaas niet meer. Ik wist echt even niet meer wat ik moest doen, al kon ik dat natuurlijk niet laten zien omdat ik via de camera's in de gaten werd gehouden. Nee, ik was er veel te trots voor om te laten zien dat ik langzaamaan kapot aan het gaan was, dat genoegen zou ik die mislukkelingen nooit geven. Doordat ik al lange tijd in stilte had gezeten merkte ik het meteen op toen ik geluiden hoorde op de gang, er liepen mensen. Hopelijk was het Rivera die ook naar deze afdeling werd gebracht, dat zou mijn tijd hier toch nog wat beter maken. Net toen ik op wilde staan hoorde ik de sloten van mijn deur klikken, als teken dat de deur werd opengemaakt. Een vrouwelijke stem die ik meteen herkende zei dat ik haar moest volgen. Fucking Allison. Toch wilde ik wel met haar mee, dan kon ik in elk geval even de cel uit. Weg uit de hitte en misschien kreeg ik nog water ook. Het was een afschuwelijke gedachte die ik niet had verwacht ooit te zullen krijgen, maar ik was eigenlijk wel blij om met haar mee te kunnen naar haar kamer. Ik besloot om mijn broek aan te trekken aangezien ik in mijn boxer rondliep en ik niet op die manier door de gevangenis wilde lopen. Mijn bovenlichaam kon ik niet bedekken aangezien ik mijn shirt kapot had getrokken, dus dat moest ze maar accepteren. Zonder iets tegen Allison te zeggen liep ik naar de deuropening, waarna ik door een cipier naar voren werd getrokken en achter Allison aan werd geduwd. Meteen trok ik mezelf los, ik kon zelf wel lopen.

@Traveller

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Alli.
Op een warme dag als vandaag kon zelfs ik niet met de gebruikelijke dikke truien rondlopen waar ik hier normaal gesproken mee rond liep. Zelfs niet met de airco die ik op kantoor had. Dat was gewoon niet meer gezond en dus had ik met tegenzin de afgelopen dagen dus ook iets meer huid moeten laten zien. Misschien was dat wel de reden waarom ze allemaal zo boos waren, bedacht ik me ineens. Daarentegen was dat haast onmogelijk, omdat ik er in mijn ogen nog steeds "saai" uit zag. Ik deed ook absoluut niet mijn best hier, omdat ik er ook gewoon niet leuk uit wilde zien. Dat had ik tijdens mijn allereerste stage wel gedaan en ik kreeg binnen de kortste keren enorm veel opmerkingen. Sindsdien had ik voor mezelf besloten er vooral heel gewoontjes uit te zien om in ieder geval die aandacht niet te krijgen. Zo bloot als dat Joshua eruit zag, zag ik er in ieder geval niet uit en ik besloot me ook even om te draaien. Ik hoefde dat niet te zien, want dan zou ik weer een opmerking krijgen. Nu waarschijnlijk ook. Over dat ik preuts was of zo. Maar ik werd hier liever als preuts gezien dan als iemand die ongepast was. Ik vond dat imago niet zo erg. Zo zag ik er ook immers gewoon uit vaak uit als je keek naar hoe ik er hier binnen uit zag. Ook nu weer met maar heel erg weinig make-up omdat het anders van je gezicht zou afsmelten en mijn haar in een staart, ook omdat dat er saaitjes uit zag en omdat het fijner was met warm weer. Joshua hield zijn mond, maar dat was wat mij betreft niet erg. Ik besloot om eerst dus ook maar niets te zeggen, want daar praten was toch niet prettig. Hij volgde me wel, dus dat was positief. 'So.. you want some ice cream?' Ze hadden waterijsjes hier gehaald en dat gaf ik soms ook wel eens mee aan iemand. Zelf had ik al genoeg van die dingen gehad de afgelopen dagen en het leek alsof ik er nu verslaafd aan was, dus het zou niet raar zijn als ik er weer één zou ophalen. Bovendien vond ik het wel enorm benauwd daarbinnen en daarbij wist ik niet of hij daar dan wel voldoende te drinken zou krijgen. Iets simpels als een ijsje zou dan al enorm kunnen helpen, leek mij? Dat zou wel iets zijn waar ik zin in zou hebben als ik daar zou zitten in ieder geval. En misschien dacht hij nu wel dat ik hem om zou kopen, maar dat was nu oprecht niet mijn intentie geweest. Ik had oprecht even te doen met die jongen, al was het misschien wel zijn eigen schuld dat hij daar nu zat. Iedereen wist ook wel dat het geen lieverdje was.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Het was een verademing om door de gangen heen te lopen. Aan iedereen te zien waar we langs liepen leek dat niet zo te zijn, maar voor mij was het heerlijk. Het temperatuurverschil was enorm vergeleken met de kleine kamer waar ik al dagen zat. Het kon ook niet anders dan dat ik er vreselijk uitzag, zo voelde ik me namelijk ook. Mijn ogen voelden droog aan, mijn lippen waren gebarsten, ook zaten mijn knokkels nog onder het bloed omdat de wondjes telkens opengingen. Ik zag er waarschijnlijk nog erger uit dan de meeste junks die hier rondliepen, alleen was ik niet zo mager als hen. Toch bleef ik rechtop lopen, mijn borst vooruit. Het duurde niet lang voordat Allison tegen me sprak, ze vroeg of ik ijs wilde. Was dit een grote grap of zo? Misschien was ik wel uitgedroogd en was ik daardoor aan het hallucineren. Ja, dat moest het zijn want waarom zou zij me anders ijs aanbieden? Ik was namelijk helemaal niet aardig tegen haar geweest de vorige keer dat ik met haar gesproken had, zij ook niet tegen mij. Nee, door haar was ik juist zo opgefokt geraakt wat mede de oorzaak was van waarom ik in de iso was gegooid. Dus waarom bood ze mij ijs aan? 'Yeah, sounds good,' kwam uiteindelijk toch mijn mond uit. 'But there's a catch, isn't there? What's the catch?' Ik geloofde niet dat ze me ijs aanbood zonder dat ik er iets voor moest doen of dat het later in mijn nadeel zou werken. Ik likte langs mijn droge lippen wat het alleen maar erger leek te maken. Ijs was wel iets wat ik goed kon gebruiken, met heel veel water erbij. En eten maar daar ging ze me toch niet bij helpen. Het was sowieso een absurd idee om te denken dat zij mij ergens mee zou helpen. Ik kneep mijn ogen dicht tegen het felle licht wat in mijn ogen scheen na door de laatste gang te hebben gelopen. Wat zou ik graag buiten willen zijn, omringd door koele drankjes.

@Traveller

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld