Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG/ Rye ♥

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Zijn situatie was een stuk verbeterd vergeleken met de vorige dag, maar Ambrose voelde zich nog steeds niet helemaal 100%. Maar goed, hij had zichzelf beloofd dat hij klaar was met in bed liggen, dus hij zou weer gewoon aan het werk gaan. In ieder geval kon hij weer normaal lopen en zat er weer iets van kleur in zijn gezicht. Bijna beter.
Hij had gedoucht, zijn haar geborsteld, en zijn werkkleding aangetrokken. Eenmaal buiten bleef hij even stilstaan en haalde hij diep adem. Niets was zo heerlijk als de frisse herfstlucht en de geur van net gevallen regen. Het liefst wilde hij meteen in zijn werk duiken en tot de avond viel doorgaan, maar hij moest zich de afspraak herinneren die hij met Blair had gemaakt. Het werd in ieder geval een picknick. Het herfstige weer had hem nog nooit tegengehouden.
De uren vlogen voorbij toen hij eenmaal bezig was. Hij stond er zelf verbaast van hoeveel hij af had kunnen krijgen, zelfs met zijn stijve spieren en hoofdpijn.
"Hé, Ambrose!" hoorde hij toen. "Ik heb lunch bij me."
Hij begroette haar terug. "Heb je Blair gezien toevallig? Ik heb gevraagd of ze met ons mee kwam eten."
Estelle keek hem met grote ogen aan. "Ik dacht dat jullie elkaar haatten en dat ze je uit haar kamer had gegooid?"
Ambrose haalde zijn schouders op. "We hebben een wapenstilstand ingeroepen. Blijf hier, oké? Ik ga Blair zoeken." De plek waar hij vandaag bezig was, was prachtig. Het zat tussen de bloemen, was net afgelegen genoeg dat er geen andere studenten kwamen, en had genoeg beschutting van de wind.

Het duurde niet lang voordat hij Blair had gevonden. Ze had gelukkig een makkelijke plek uitgekozen.
"Blair!" riep hij toen hij dichtbij genoeg was, "Je bent gekomen. Ga je mee? Ik heb een plekje uitgezocht wat verderop. Estelle is er al, ze heeft lunch gehaald."

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair had zich geen zorgen hoeven te maken: Ambrose had het blijkbaar onder controle. Misschien had hij inmiddels een "zoek Blair" functie ergens ingesteld voor het geval ze hem weer ging ontwijken. Voor nu was het in ieder geval wel handig.
Ze volgde Ambrose even en ze merkte dat het geruis van de universiteit steeds zachter werd, alsof ze ergens totaal anders waren beland. 'Ik eh... had ook iets meegenomen, trouwens. Ik kan niet echt koken of zo, dus ik ben naar de campuswinkel gegaan voor een croissants. Ik dacht... nou ja, ik vind croissants in ieder geval lekker.' Als zij het niets vonden, was er in ieder geval meer voor haar!
'Het is mooi hier, trouwens,' merkte ze op. Deze plek moest ze misschien onthouden. Ten eerste, omdat het kalmerend was, ten tweede, misschien zou Ambrose het niet verwachten als ze zich hier voor hem zou verstoppen.
Toen ze Estelle zag zitten, zwaaide ze even. 'Had je buddy college?' vroeg ze toen ze het andere meisje niet zag. Misschien had die al een eigen groep gevonden omdat die, in tegenstelling tot Blair, wel normaal en sociaal was. Of ze had gewoon college, dat kon ook.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Het verschil in Blairs persoonlijk als ze niet boos was, vergeleken met wanneer ze wel iets had om over te schreeuwen, was immens. Ambrose lachte een beetje in zichzelf. Niet genoeg dat de twee meiden het hoorden, maar Blair leek bijna nerveus en dat was ze niet vaak.
"Toevallig zijn croissants de favoriet van Estelle, dus daar scoor je punten mee," zei Ambrose. "En dankjewel, dat ga ik als een persoonlijk compliment opvatten. Ik ben de hele ochtend bezig geweest om het hier weer een beetje te fatsoeneren. Het één en ander is verpot en naar binnen gebracht, dus er zijn wat lege plekjes. Daar moet ik nog bodembedekker planten, en-"
"Ambrose, dat is wel weer genoeg over de tuin. We snappen het, je houdt van planten," onderbrak Estelle hem, toen ze eenmaal dichtbij genoeg waren. Terwijl Ambrose Blair had opgehaald, had Estelle vast een picknickkleed neergelegd. Ze begroette Blair. "Aeve heeft haar magie training sessie, of zoiets. Ik heb natuurlijk geen magie, dus die doet ze alleen. Gezellig dat je er bent, trouwens."
"Ze heeft croissants meegenomen," zei Ambrose terwijl hij ging zitten, en hij porde Estelle in haar zij. "Hou je in, ja? Wij willen er ook nog van genieten."
Estelle klapte enthousiast in haar handen. Zijzelf begon ook de dingetjes die ze mee had genomen neer te leggen: broodjes, fruit en sap had ze bij zich.
"Dus, Blair, ik hoor dat jullie weer lief tegen elkaar proberen te doen," zei Estelle met een knipoog. "Als hij vervelend doet, moet je het maar tegen mij zeggen. Ik zorg wel dat 'ie lief blijft."

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair grinnikte even. De obsessie van Ambrose met planten was, nou ja, obsessief, maar het was wel leuk om hem erover te horen praten. Je kon goed aan hem zien dat hij het met passie deed, in ieder geval. Die passie had niet iedereen en dat vond Blair stiekem dan ook wel bewonderenswaardig.
Ze ging rustig zitten bij de rest en legde haar croissants bij de maal die Estelle al had voorbereid. 'Met de nadruk op "proberen", natuurlijk. Als hij idioot doet, kan ik niet beloven om geen verbaal geweld te gebruiken,' zei Blair, al zei ze het met een glimlach. 'Ambrose noemde me al "jouw back-up" dus hij zal voorlopig geen rust meer krijgen, denk ik.'
Blair begon maar met haar croissant, want dat was gewoon een goed begin van welke maaltijd dan ook. 'Magie training? Als in, praktijkmagie?' vroeg Blair. 'Ik wist niet dat de universiteit daar ook lessen in had.' Nu had Blair dat ook expres niet opgezocht, omdat ze anders de neiging had om het te volgen. Ja, het controleren van haar magie was belangrijk, maar dat was een te grote stap die ze nog niet kon zetten.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Ambrose begon ook vol enthousiasme aan een croissant. Hij had honger gekregen van al het werken. "Oké, wacht even," zei hij nog met zijn mond vol. Hij kauwde snel verder en slikte de te grote hap door. "Zullen we anders gaan zeuren over mijn gedrag wanneer ik daadwerkelijk iets verkeerd heb gedaan? Jullie schrijven me gewoon ten voorbaat al af, geef me in ieder geval een kans."
Estelle gaf hem een duwtje. "Je overleeft het wel, niet zo dramatisch doen, hoor." Zijzelf was ook aan een croissant bezig, met een vrolijke glimlach op haar gezicht. "En ja, Blair, Aeve had op haar oude school niet zoveel opties om haar magie te beoefenen, daarom wilde ze zo graag hier heen. Ze heeft nu een op een les en als het goed gaat, zijn er ook groepslessen waar ze misschien aan mee zou kunnen gaan doen. Ze vind het hartstikke leuk, maar wel heer erg vermoeiend."
"Dat klinkt als iemand anders die ik ken," hintte Ambrose naar Blair. "Waarom vraag je niet een keer of je mee mag? Al is het alleen maar om te kijken."
"Oh, dat is een goed idee! Aeve vindt het vast niet erg als je een keer meegaat. Ze zijn nog met de basis bezig, dus misschien is dat voor jou ook leuk om te zien, Blair," zei Estelle.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair trok een wenkbrauw op. 'Noemde je me nu vermoeiend? Ik weet niet of ik dat kan accepteren, eerlijk gezegd. Ik voel me diep beledigd,' zei ze, maar de glimlach op haar gezicht verraadde dat ze het niet serieus meende.
De magie lessen, dat was wel een onderwerp waar Blair niet zo goed wist wat ze er mee moest doen. 'Ik heb er waarschijnlijk geen tijd voor, met de vakken die ik nu al volg... En als het ook nog eens erg vermoeiend is - ik weet het niet. Misschien een ander blok, of zo. Een andere keer.' Daarnaast, ze kende Aeve helemaal niet. Estelle was dan misschien wel oké en Ambrose leek zich te gedragen vandaag, maar hoe kon ze weten of Aeve een goed persoon was?
Het was misschien wat overdreven aangezien ze niet gelijk alles aan haar hoefde te vertellen, maar goed. Het was een excuus dat ze voor nu kon gebruiken. Hetgeen waar ze zich het meeste zorgen om maakte was voornamelijk... wel, haar magie. Dat het te sterk was, of dat ze, weet ik veel, iedereen tijdens die les veranderde in een hoopje as. Misschien was die angst juist de reden om die lessen te doen, maar misschien was het beter om niets met die magie te doen? Om het gewoon te onderdrukken? Onbewust had ze dat haar hele leven al gedaan, hoe moeilijk kon het zijn om het bewust te doen?

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Ambrose begon al tegen te sputteren, maar Estelle en Blair moesten beiden lachen, dus hij besloot het voor deze ene keer maar te laten gaan, onder het mom van aardig doen, en zo. Het was fijn om Blair te zien glimlachen. De eerste twee weken dat ze hier was, had hij haar dat eigenlijk niet zien doen. Hij gaf zichzelf een mentaal schouderklopje. Aardig doen was niet zo moeilijk en hij wist wel dat als ze elkaar gewoon nog een kans gaven, dat alles goed zou komen. Nu hopen dat dat zo bleef.
Estelle knipte begrijpend. "De roosters kunnen best intens zijn hier. Ik snap het wel. Ik begrijp eigenlijk ook niet hoe het kan dat Ambrose nooit studeert, maar altijd in de tuinen bezig is." Ze lachte erbij en het was duidelijk een grap, maar nu was Ambrose wel beledigd.
"Ter informatie, ik doe het hartstikke goed in al mijn vakken. Ik haal al mijn tentamens en practica en ik heb nog nooit ergens onvoldoende voor gestaan." Toen zei hij stilletjes erachteraan: "En ik krijg extra punten voor het werken in de tuin." Maar hij leerde verder echt! En alles wat hij mistte, kon hij toch wel weer in de winter inhalen.
"Ik vind verder nog steeds dat je een keer bij magie training moet gaan kijken," zei hij toen, om maar zo snel mogelijk het onderwerp weer te veranderen. Natuurlijk wilde hij graag dat ze er wat aan deed, want hij was degene die er het meeste last van had als ze het niet deed.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair rolde met haar ogen. 'Ja ja, je bent een heel speciaal sneeuwvlokje, ben je klaar?' Ze gaf hem een schouderklopje om zijn prestaties nog extra te valideren, want blijkbaar had hij het nodig. 'Niemand zegt dat je slecht doet bij je vakken. Er wordt alleen gezegd dat je jaloersmakend weinig studeert voor de cijfers die je haalt.'
Ondertussen schonk Blair voor zichzelf wat fruitsap in. 'Ik denk dat het een wonder gaat zijn als ik het vak van je vader ga halen,' begon ze. 'Telkens als hij begint met praten wil ik stenen gooien, al is het om wakker te blijven.' Hm. Ja. Dat had ze er misschien uitgeflapt. Oeps.
'In ieder geval, ik eh... het blok is toch al begonnen, dus ik denk niet dat ze nog leerlingen aannemen voor dat magie training gebeuren, dus dan is het toch al te laat en zo. Andere keer beter, hm?' Ze nam een flinke slok fruitsap en hoopte dat ze niet al te stomme dingen had gezegd. Misschien kon ze investeren in een magisch-spreek-filter, iets wat haar ervan zou weerhouden om idioot te doen. Aan de andere kant, als het al bestond dan zou die persoon waarschijnlijk miljardair zijn, want iedereen zou zoiets willen, dus... misschien moest ze het zelf uitvinden. Ook leuk.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Ambrose barstte in lachen uit over wat Blair zei over zijn vader. Hij was meteen vergeten dat hij beledigd was en had ook niet zo door dat hij misschien beledigd had moeten zijn over Blairs opmerking. Hij kon het niet helpen, hij was het ook gewoon met haar eens. Zijn vader was misschien wel de saaiste man op de campus, Ambrose ontweek hem net zo lief als dat Blair hemzelf eerder had ontweken. Professor Keenstone was ontzettend intelligent en zijn onderzoek was hoog gewaardeerd. Maar lesgeven? Misschien niet zijn sterkste punt.
Terwijl Ambrose nog aan het lachen was, gaf Estelle Blair wat context. "Niemand op deze campus zou het meer met je eens zijn dan Ambrose, maak je geen zorgen. Die man is... een apart persoon."
"Apart is zeker een woord voor hem. Ik had zelf gekozen voor saai en verschrikkelijk vol van zichzelf," voegde Ambrose toe, toen hij een beetje uitgelachen was. "Waarom denk je dat ik biologie ben gaan studeren? Ik wilde zo ver mogelijk bij hem uit te buurt blijven." Ambrose begon aan zijn volgende broodje. "Maar goed, misschien nemen ze inderdaad geen leerlingen meer aan, maar ik ken de docente. Ik heb na haar verzoek rozen naast haar kantoor geplant, zodat ze ze kon zien als ze moest werken. Wat een gezeik om die dingen in leven te houden, het is helemaal niet de juiste plek voor ze." Hij schudde zijn hoofd. "Maar punt is, misschien kan ik wat regelen voor je."
"Ambrose," zei Estelle toen, "Weet je nog dat we het hadden over aandringen wanneer mensen iets beleefd afwijzen? Als Blair er nu te druk voor is, dan laten we het gewoon gaan."
Ambrose gromde wat onverstaanbaars, maar zei toen: "Best, maar mijn aanbod staat, mocht je van gedachten veranderen."

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair zuchtte opgelucht. Ze had de situatie in ieder geval niet erger gemaakt, dat scheelde. Nu was het maar hopen dat professor Keenstone niet daadwerkelijk haar vijand zou zijn, want dat zou alles nog ietwat gecompliceerder maken.
Wat betreft de magie lessen... zo ontzettend druk had ze het in werkelijkheid niet. Ze had expres een minor gekozen zonder extra vakken erbij zodat ze tijd had om de geheime organisatie te zoeken. Kon ze die tijd wel verder opdelen? 'Ik kan wel een keer langsgaan, misschien,' gaf ze toe. Het kon voor haar ook goed zijn, maar het idee vond ze gewoon onprettig. 'Verder kan ik alleen niets beloven. Misschien gaat het wel helemaal mis en gaat iedereen als, weet ik veel, halve zombies terug en dan sluiten ze zich op in hun kamers-'
Blair zuchtte diep. Dit ging goed. 'Ik kan niets beloven,' herhaalde ze. Vervolgens pakte ze demonstratief een broodje zodat ze verder niet meer hoefde te zeggen. Kon ze haar magie niet gewoon opgeven? Een magie-donatie-punt? Er waren vast genoeg anderen die het wilde hebben.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Ambrose grinnikte over haar opmerking. Dat was natuurlijk eigenlijk de reden dat hij zo aandrong om Blair naar de magie lessen te gaan, zodat hij zich niet nog een keer zo hoefde te voelen. Natuurlijk was het bij hem iets slechter uitgevallen dan de meeste. Estelle bijvoorbeeld was zo'n beetje de minst magische persoon die hij kende, zij had nooit last van andermans magie tenzij het specifiek op haar gericht was. Ambrose moest daar niet te lang over nadenken, voordat hij jaloers zou worden.
"Komt goed, Blair. Als je er een keer zin en tijd voor hebt, laat maar weten," zei hij.
Toen stond Estelle abrupt op. "Shoot, ik ben een meeting aan het missen," zei ze paniekerig.
Ambrose fronste. "Wat voor meeting nu weer?"
"Van het feestcomité, we gaan beginnen met de voorbereidingen voor Halloween," zei ze, terwijl ze haar tas en haar andere spullen van de grond raapte.
"Serieus? Alweer? Vorig jaar was echt veel te veel, Estelle. Zorg dat ze zich een beetje inhouden, alsjeblieft," smeekte Ambrose, terwijl hij haar haar laatste spullen aangaf.
"Oh, Ambrose, doe niet zo. Halloween is één van de meest geliefde feestdagen op de campus, vorig jaar was een enorm succes. Alleen omdat jij het niet leuk vindt, gaan we ons dus helemaal niet inhouden. Maar goed, was gezellig, Blair, je moet vaker komen!" zei ze, en ze nam gedag van de twee.
Ambrose rolde met zijn ogen. "Halloween," mopperde hij, "Zinloze feestdag. Alleen maar een excuus voor mensen om de tuinen te verzieken met afval en hun gestamp overal."

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Het duurde even voordat het feest kon beginnen, maar na vijf weken was het eindelijk zover. Halloween! Blair hield ervan, in tegenstelling tot Ambrose, en had de maand oktober gebruikt om zich voor te bereiden. Ze was misschien nog enthousiaster dan normaal omdat ze niet had verwacht dat een instituut als Brenfield University iets als Halloween zou vieren. Het voelde haast normaal.
Haar kostuum had ze relatief simpel gehouden gezien de middelen die ze ter beschikking had. Het begon met een witte body, die ze gelukkig wel al had. Vervolgens had ze een paar lakens gejat geleend met behulp van Miv en deze in stroken opgeknipt, waarna ze deze als een mummie om zich heen had gewikkeld. Ze liet wel een paar stroken ruimte zodat er wat huid zichtbaar was, anders kon het nog wel heel warm worden. De rest was simpel: een beetje aarde erover wrijven, met wat lippenstift en oogschaduw wat bloedvlekken maken en een basic glamour make-up look met een scherpe winged eyeliner toebrengen. Gelukkig hoefde ze dat maar bij een oog te doen, omdat ze de andere had bedekt met mummieverband, dus hoefde ze zich geen zorgen te maken over of de wings wel gelijk zouden zijn.
Op haar witte sneakers - die haar look natuurlijk compleet maakten - liep Blair richting de festiviteiten. Het meeste was buiten, in het sfeervol verlichte donker, wat de sfeer er alleen maar beter op maakte. Estelle en de feestcommissie hadden echt iets fantastisch neergezet.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Ambrose schrok op van gebons op zijn deur, maar hij kwam niet overeind. De persoon aan de andere kant van de deur gaf nog niet op. "Ambrose!" riep Estelle, "Kom nou!"
Hij leunde achterover in zijn stoel en liet zijn hoofd naar achter vallen. "Hoe vaak moet ik het nog zeggen, Estelle? Ik ga niet! Laat me met rust!" Toen probeerde Estelle de deurklink en Ambrose vloekte. Vergeten op slot te draaien. Estelle stormde binnen. Ambrose keek op en trok een wenkbrauw op. "Echt waar, jij ook al?" zuchtte hij. Estelle had een korte, lichtblauwe jurk aan met een korset, versiert met bloemen. Haar lange, zwarte haar zat in twee vlechten, maar het hoogtepunt van haar outfit waren de vleugels op haar rug. Ze zag er erg mooi uit, al zou hij het niet toegeven. Halloween was onzin en hij wilde vanavond gewoon binnenblijven.
"Zeker ga je wel, en wel nu," eiste Estelle.
"Nee. Ik heb niet eens een kostuum."
"Boeit mij wat. Je gaat gewoon even gezellig doen. Kom op, Ambrose, ik heb zo m'n best gedaan!" En toen zette ze haar geheime wapen in. Estelle had een gave. Het was geen magie, maar krachtig genoeg om altijd haar zin te krijgen. De puppy-ogen.
Ambrose sloeg verslagen zijn handen voor zijn ogen. "Oké, oké, jij wint. Maar ik blijf maar een uur! Ik heb het druk."

Toen ze buiten kwamen, sloeg hij een arm om Estelles middel. "Ik moet toegeven, het ziet er schitterend uit. Vooral natuurlijk door de bloemen en pompoenen. Wie had die ook alweer gegroeid? Oh ja, dat was ik."
Estelle gaf hem een harde por in zijn ribben met haar elleboog. "Oké, sorry," kreunde Ambrose, "Het is echt mooi, Estelle, goed gedaan."
"Beter. Dankjewel," zei Estelle tevreden. "Blair en Aeve zouden ook komen, zullen we ze opzoeken?" Ambrose knikte en ze begonnen hun zoektocht.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Blair had even staan genieten van de sfeer met een drankje in haar handen, tot ze met haar ene oog Estelle met Ambrose aan zag komen. Natuurlijk zag Ambrose eruit alsof hij tegen zijn wil in naar de tandarts moest, dus misschien was het tijd om dat te veranderen. Ergens had het haar wel leuk geleken als hij en kostuum had aangedaan. Er was veel dat je al met een simpel, wit laken kon doen.
Ze liep rustig door de menigte heen, niet te snel en niet te langzaam zodat ze niet zou opvallen. Ze had niets verklapt over haar kostuum ideeën - vooral omdat Ambrose nul interesse had getoond - dus haar herkennen zou moeilijk zijn. De enige hint was haar bruine haar en misschien haar lengte. Na wat heen en weer manoeuvreren, stond Blair dan uiteindelijk achter de Halloween-hater. Rustig, voorzichtig, handen over zijn schouders laten hangen, dadelijk goed vastpakken en...
'BOE!'

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Nu dat er nog niet zo veel mensen dronken waren en de sfeer nog gezellig was, begon Ambrose toch een beetje te ontspannen. Hij mocht het alleen niet laten merken, voordat Estelle hem vaker mee zou slepen naar haar feestjes. Het was echt mooi versierd.
"Ik ben benieuwd of Aeve en Blair ook verkleed zijn," merkte Ambrose op. "Blair lijkt er me wel het type voor, maar-" Hij sprong zowat een meter in de lucht, toen Blair hem liet schrikken. "Godver, Blair, wat bezielt je?" zei hij, nadat hij zich met een ruk had omgedraaid. "Kijk, Estelle, hierom heb ik zo'n schijthekel aan Halloween. Wat is er nou leuk aan mensen laten schrikken?" Hij sloeg zijn armen over elkaar heen in protest.
Estelle negeerde hem volledig. "Blair, wat leuk dat je er bent!" riep ze uit, terwijl ze Blair een knuffel gaf. "Super kostuum. Ik wou maar dat iedereen zoveel moeite stak in deze avond," zei ze met haar blik op Ambrose.
"Ik heb een drankje nodig," gromde hij, nog steeds met zijn armen over elkaar.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld