Demish schreef:
Rhi.
Ik had er nooit echt rekening mee gehouden dat er ook fans zouden kunnen zijn die me wel leuk of aardig zouden vinden. Over het algemeen hadden ze allemaal een hekel aan me en daar kon ik mee leven. Het maakte me verder ook niet heel erg veel uit? Het waren maar tieners en als ze niks anders hadden te doen dan haten op iemand die misschien wel duizenden kilometers verderop zaten, dan waren zij degene met het probleem en niet ik. Ik had nooit iets van social media gehad, dus ik had alle nare reacties ook nooit kunnen lezen. Iets wat ik nu nog steeds niet deed. Ik ging er in ieder geval niet naar opzoek en ik zag ook echt niet in waarom sommige mensen dat wel deden. Ik had nu wel een Instagram pagina. Iets wat eigenlijk wel een beetje had gemoeten van mijn werk, nu ik steeds meer opdrachten kreeg. Het was belangrijk om dat ook te laten zien. Zo haalde je klanten binnen. Aan het begin was ik er een beetje sceptisch over geweest. Ook omdat ik wist dat toen Luke mij was begonnen te volgen, er velen bij waren gekomen en dat was alleen maar omdat zijn naam nu in mijn volgerslijst had gestaan! Ik wist ook wel dat zijn fans me niet hadden gevolgd om alle tatoeages te zien, maar dit meisje leek mijn werk toch echt heel erg gaaf te vinden. Ze gaf zelfs nog een complimentje over mijn eigen tatoeages! Ik kon me niet eens herinneren dat daar foto’s van waren, aangezien ze niet meteen zichtbaar waren voor iemand die naast me stond, maar ik vond het wel aardig dat ze zoiets zei? Mijn tatoeages waren voor mij best belangrijk en als iemand die mooi vond, dan voelde dat toch als iets heel persoonlijks. ‘Een foto?’ Edyn had een foto voorgesteld, maar ik snapte niet eens goed waarom! Het meisje leek het echter heel erg graag te willen, wat betekende dat ik niet heel erg veel keuze had. Daarom ging ik maar naast het meisje staan en deed ik mijn best om te lachen terwijl Edyn de foto’s maakte. Ik deed dit echt nooit, dus ik wist niet eens of ik er wel leuk op stond of wat dan ook! Al snel had Edyn er een paar gemaakt en liet ze ons de foto’s zien. Ze waren inderdaad niet hel erg lelijk geworden. ‘Oh, dankjewel! Jullie allebei!’ zei Lillith enthousiast, waarna ze haar telefoon weer aannam. ‘Ik hoop dat jullie een heel erg leuk concert hebben en dat jullie niet meer lastig worden gevallen door die domme fans. Jullie zijn hier ook gewoon om te genieten.’ Ik glimlachte en knikte. Ze was wel heel erg lief? Ze leek de enige normale fan te zijn die kon begrijpen dat wij hier waren voor dezelfde reden als zij allemaal. Ik was hier om Luke te zien en Edyn stond hier voor Michael. ‘Als iemand moeilijk doet, sturen we ze wel naar jou,’ zei ik tegen haar, waar ze om moest lachen. ‘Veel plezier vanavond nog, en bedankt voor alles,’ zei ik er nog wat zachter achteraan. Dat verdiende ze wel? Ze had ons geholpen en vervolgens was ze ook nog eens heel aardig en rustig geweest. Iets wat ik Luke straks wel wilde vertellen! Voor me gebeurde er opeens van alles en begon iedereen te gillen. Volgens mij doordat de schermen veranderden. Dan zou het vast bijna beginnen. ‘Oh, het gaat beginnen! Ik ga weer terug naar mijn vriendinnen, maar misschien tot de volgende keer. En nogmaals bedankt!’ zei Lillith, waarna ze nog zwaaide en zich weer omdraaide. Ik bleef achter met Edyn, nog steeds een beetje verbluft over hoe dit net was verlopen. Edyn leek het nog steeds helemaal geweldig te vinden. ‘Dat was echt… Vreemd.’ Ik vond het gewoon vreemd! Ik had niet eens geweten hoe ik er mee om had moeten gaan. Normaal schreeuwden de fans alleen maar tegen me, of zeiden iets doms. Dit was heel anders geweest! Ik hoorde opnieuw gegil en toen ik naar het podium keek, zag ik dat Ashton al op was gelopen en plaats had genomen achter zijn drumstel. ‘Ze gaan beginnen,’ zei ik tegen Edyn. Ze wilde vast graag zien dat Michael op zou lopen.
Rhi.
Ik had er nooit echt rekening mee gehouden dat er ook fans zouden kunnen zijn die me wel leuk of aardig zouden vinden. Over het algemeen hadden ze allemaal een hekel aan me en daar kon ik mee leven. Het maakte me verder ook niet heel erg veel uit? Het waren maar tieners en als ze niks anders hadden te doen dan haten op iemand die misschien wel duizenden kilometers verderop zaten, dan waren zij degene met het probleem en niet ik. Ik had nooit iets van social media gehad, dus ik had alle nare reacties ook nooit kunnen lezen. Iets wat ik nu nog steeds niet deed. Ik ging er in ieder geval niet naar opzoek en ik zag ook echt niet in waarom sommige mensen dat wel deden. Ik had nu wel een Instagram pagina. Iets wat eigenlijk wel een beetje had gemoeten van mijn werk, nu ik steeds meer opdrachten kreeg. Het was belangrijk om dat ook te laten zien. Zo haalde je klanten binnen. Aan het begin was ik er een beetje sceptisch over geweest. Ook omdat ik wist dat toen Luke mij was begonnen te volgen, er velen bij waren gekomen en dat was alleen maar omdat zijn naam nu in mijn volgerslijst had gestaan! Ik wist ook wel dat zijn fans me niet hadden gevolgd om alle tatoeages te zien, maar dit meisje leek mijn werk toch echt heel erg gaaf te vinden. Ze gaf zelfs nog een complimentje over mijn eigen tatoeages! Ik kon me niet eens herinneren dat daar foto’s van waren, aangezien ze niet meteen zichtbaar waren voor iemand die naast me stond, maar ik vond het wel aardig dat ze zoiets zei? Mijn tatoeages waren voor mij best belangrijk en als iemand die mooi vond, dan voelde dat toch als iets heel persoonlijks. ‘Een foto?’ Edyn had een foto voorgesteld, maar ik snapte niet eens goed waarom! Het meisje leek het echter heel erg graag te willen, wat betekende dat ik niet heel erg veel keuze had. Daarom ging ik maar naast het meisje staan en deed ik mijn best om te lachen terwijl Edyn de foto’s maakte. Ik deed dit echt nooit, dus ik wist niet eens of ik er wel leuk op stond of wat dan ook! Al snel had Edyn er een paar gemaakt en liet ze ons de foto’s zien. Ze waren inderdaad niet hel erg lelijk geworden. ‘Oh, dankjewel! Jullie allebei!’ zei Lillith enthousiast, waarna ze haar telefoon weer aannam. ‘Ik hoop dat jullie een heel erg leuk concert hebben en dat jullie niet meer lastig worden gevallen door die domme fans. Jullie zijn hier ook gewoon om te genieten.’ Ik glimlachte en knikte. Ze was wel heel erg lief? Ze leek de enige normale fan te zijn die kon begrijpen dat wij hier waren voor dezelfde reden als zij allemaal. Ik was hier om Luke te zien en Edyn stond hier voor Michael. ‘Als iemand moeilijk doet, sturen we ze wel naar jou,’ zei ik tegen haar, waar ze om moest lachen. ‘Veel plezier vanavond nog, en bedankt voor alles,’ zei ik er nog wat zachter achteraan. Dat verdiende ze wel? Ze had ons geholpen en vervolgens was ze ook nog eens heel aardig en rustig geweest. Iets wat ik Luke straks wel wilde vertellen! Voor me gebeurde er opeens van alles en begon iedereen te gillen. Volgens mij doordat de schermen veranderden. Dan zou het vast bijna beginnen. ‘Oh, het gaat beginnen! Ik ga weer terug naar mijn vriendinnen, maar misschien tot de volgende keer. En nogmaals bedankt!’ zei Lillith, waarna ze nog zwaaide en zich weer omdraaide. Ik bleef achter met Edyn, nog steeds een beetje verbluft over hoe dit net was verlopen. Edyn leek het nog steeds helemaal geweldig te vinden. ‘Dat was echt… Vreemd.’ Ik vond het gewoon vreemd! Ik had niet eens geweten hoe ik er mee om had moeten gaan. Normaal schreeuwden de fans alleen maar tegen me, of zeiden iets doms. Dit was heel anders geweest! Ik hoorde opnieuw gegil en toen ik naar het podium keek, zag ik dat Ashton al op was gelopen en plaats had genomen achter zijn drumstel. ‘Ze gaan beginnen,’ zei ik tegen Edyn. Ze wilde vast graag zien dat Michael op zou lopen.