Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | ft. Traveller

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze stelde hem een vraag die uit onverwachte hoek kwam. Hij had deze nieuwsgierigheid niet van haar verwacht, zeker niet over een onderwerp als deze. Toch besloot hij gewoon antwoord te geven, gezien ze dit wellicht ook kon gebruiken tijdens de waarschijnlijk tientallen overhoringen die hen stonden te wachten. "It was as expected. The food was not too great, the cells were shitty and the hierarchy was different. Though it were still gangs who were running the place. Since I was in this gang already before I was arrested, my time there as alright. Not many prisoners messed with me and if they did, they knew what was coming for them." Hij hief zijn schouders op. Het was niet dat hij echt veel moorden gepleegd had in die gevangenis, maar hij had er wel genoeg de mond gesnoerd door ze naar de ziekenboek te sturen.
Dat ze niet wist dat er ook dokters bij de bende hoorden, liet hem even opkijken. Cristian was er wel van op de hoogte dat het niet al te bekend was, maar gezien zij de vriendin van zijn broer was geweest, had hij toch wel verwacht dat ze er meer van wist dan wat ze liet blijken. "Yeah. We got some surgeons, nurses and doctors on our payroll," vertelde hij. "There's this OR built in one of our buildings for emergencies. They get paged whenever something happened, to rush to that building and work for us." Ze verdienden er ook enorm veel aan, waardoor elke specialist wel gemotiveerd was om zich aan de regels te houden, om het even gemakkelijk te zeggen.
Aan haar gezicht te zien had hij een wat domme vraag gesteld. Eentje waar hij niet echt bij stil had gestaan, tot hij haar blik had gezien. Natuurlijk had ze dit soort operaties gedaan want ze had blijkbaar al in dat ziekenhuis gewerkt. Iets wat hij niet wist, omdat hij niet bepaald student was geweest en zeker niet wist wat een medische studie inhield. Voor zover Cristian wist, mochten dat soort operaties alleen uitgevoerd worden door de chirurgen in plaats van de stagairs.
"Good," knikte hij. "It'll come in handy during this job." Verder wist hij niet enorm veel te zeggen en ditzelfde leek van haar kant ook zo te zijn, gezien ze al snel voorstelde om verder te lezen. Hij stemde hier vrijwel direct mee in en begon verder te lezen in zijn dossier.
"With the last couple of targets he has taken down, Axel has made a lot of his rivals angry. They've put a bounty on his head and therefore Allison is not safe either. This is the reason he wants to join the Southside Serpents, to keep him and Allison safe. He can work for them in return: as a hitman due to his past. And Allison comes in handy because of her medical study, and can offer this in return as well."

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Ze had enigszins verwacht dat hij geen antwoord op haar vraag wilde geven, maar dan zou ze direct de discussie met hem aangaan. Ze had het gevoel alsof ze nu bijna alles van hem moest weten. Voor even was ze ook bang dat ze dingen van hem moest weten die ze echt niet wilde weten, zoals bijvoorbeeld het aantal bedpartners of zijn favoriete standje of zo. Dat soort dingen zouden haar oprecht misselijk maken, maar met name dat laatste wat iets wat brutale mensen nog wel eens konden vragen. Toch zou ze dit niet aan hem willen vragen en als deze mensen dat morgen of een andere keer aan haar zouden vragen, zou ze gewoon iets verzinnen. Echter moest die vraag dan niet al eerder aan hem zijn gesteld. En dat was zo met heel erg veel vragen en onderwerpen. Ze konden elkaar echt niet door en door leren kennen in slechts één avond. Dat was onmogelijk.
"So it wasn't like... really bad for you?" Op deze manier leek het wel alsof zijn leventje buiten de gevangenis niet heel anders was dan daar binnen. Natuurlijk had je geen keuze meer in welk voedsel je te eten kreeg en sliep je niet in je normale huis, maar blijkbaar ging hij daar ook met dezelfde mensen om en kreeg hij alsnog dingen voor elkaar. Het was lastig voor haar om dat voor te stellen, maar heel zijn leven leek in haar ogen drie keer niks. Ze snapte niet hoe hij dit allemaal volhield.
Ze keek hem stomverbaasd aan toen haar verteld werd dat er gewoon een soort ziekenhuis was binnen die bende. Ze kon zich moeilijk voorstellen dat mensen die geneeskunde hadden gestudeerd bereid waren om dat te doen. Daarentegen ging zij precies hetzelfde doen, maar zij was lang niet zo braaf geweest zoals alle studenten bij haar op de studie. "Wow, are you for real?" Het klonk nog steeds ontzettend gek, maar als hij dat aan gaf zou het ook wel echt zo zijn. "That's actually pretty cool? I had no idea you guys had all of that." Het leek zo wel een hele gemeenschap. Nog even en ze zou vragen of er dan ook een tandarts en een fysiotherapeut was. Dat zou haar dan ook niet meer verbazen als ze zelfs dit allemaal voor hunzelf hadden.
Hij reageerde niet echt op haar uitleg, maar ze zou ook niet weten wat hij dan moest zeggen. Tijdens haar co-schappen daar had ze echt wel zelf wat operaties moeten uitvoeren, maar dit gebeurde uiteraard onder supervisie. Ze was nooit alleen en werd vrijwel nooit alleen gelaten. En op de spoedeisende hulp hoefde zij de operaties niet uit te voeren maar werd er met name eerste hulp van haar verlangd. Dat had ze al duizenden keren gedaan. Echter kon ze zich ook wel voorstellen dat hij niet precies wist hoe dat zat. Dat zou ze hem dan nog wel moeten uitleggen. Het zou ook gek zijn als hij helemaal niets wist van wat zij daar allemaal deed.
Hij begon verder te lezen en hoe meer hij op las, hoe vreemder het verhaal werd. Sowieso snapte ze niet hoe ze in godsnaam verliefd op iemand zou kunnen worden die een heel andere levensstijl had dan dat zij had en vice versa. Dat stukje was ze op dit moment het meest nieuwsgierig naar, maar dat stukje zou vast nog wel komen. "Hmmm.. okay... that makes sense, I guess?" Ze had nog duizenden vragen, maar het dossier was nog zo dik dat ze er vrijwel zeker van was dat die vragen nog wel beantwoord zouden worden.
"Though I still don't understand how those two people can get into a relationship. They're nothing alike." Al was zij ook heel verschillend geweest van Emil, maar hij was niet per se een soort 'bad guy' wanneer hij bij haar was. Hij was dan eigenlijk het tegenovergestelde.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar vraag liet hem even fronsen. Hij had niet het idee dat zijn antwoord haar een verkeerd beeld zou geven van zijn leven in de gevangenis, maar blijkbaar was dat wel het geval geweest. "It wasn't amazing, but I would be lying if I said it was like Hell in there." Hij had het er echt niet altijd makkelijk of goed gehad, maar het hoorde niet bij Cristian om hierover te blijven malen. "Compared to the army, it was nothing. Besides, I had the protection of the gang, even in prison. That didn't keep the target off my back, but it sure did keep some of the prisoners out of my way. I only had to deal with the ones who did threaten me."
Het leek een hele prestatie in haar ogen te zijn dat de bende hun eigen specialisten en verpleegsters in hadden gehuurd. Hij dacht dat het wel over het algemeen bekend was, maar dat bleek minder waar te zijn. Hij glimlachte. "Yeah. We can't go to the hospital with every bullet wound we get, because that would raise suspicion. They'd call the cops on us," legde hij uit. "And these people work in regular hospitals most of the time anyway. They are just on our payroll for times in need, and only get paged at whatever time we need them. They know where they're expected to be and we've got all the supplies they need to do their job." Het was geen slechte baan die ze hen aanboden. Het enige wat eraan vast zat, was de zwijgplicht en de plicht om daadwerkelijk meteen te komen opdagen wanneer ze opgeroepen werden.
Dat hun connectie tussen de aliassen nog wat vaag was, was iets waar hij haar wel gelijk in gaf. Het was niet bepaald het verhaal die hijzelf uit had gekozen, maar toch was er naar zijn mening wel iets waar ze mee werken konden. "Opposites attract each other, remember?" Hij hief zijn schouders op. "Besides, with an injury like that, I would've been there for at least a couple of days. Let's say we were both already attracted to each other when it came to looks - maybe your alias has got a thing for bad guys or something. Then a couple of days would be enough time to get to know each other a little bit more. After I got released, we started meeting up and ever since that, it became more and more serious."

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Ze vond het verwarrend dat hij aangaf dat het leger veel erger was geweest dan zijn tijd in de gevangenis. Ze had verwacht dat het andersom zou zijn. Uiteraard niet vanwege die nare ervaringen die hij had meegemaakt, maar als je dat wegliet zou zij denken dat het in het leger een stuk beter zou zijn. Je kreeg fatsoenlijk eten, je had vrienden, je hoefde niet bang te zijn dat jouw eigen mensen je zouden aanvallen. Zeker op het moment dat je nog niet uitgezonden was leek het haar een prima tijd. "Hmm... Okay. So when did you get out?" Ze was benieuwd of ze toen al samen met Emil was geweest. Voor zover zij wist had zijn broertje niet in de gevangenis gezeten toen ze al samen waren. Daarentegen begon ze nu over van alles te twijfelen.
"But what's weird to me is why on earth would those people want to work for you guys? No offence, but most of the people that work in hospitals are a pair of goody two-shoes and would never want to be involved in shit like this. They'd be way too scared to be doing such things." Dat was waarschijnlijk hetgeen waar zij de meeste vraagtekens bij zette. Ze wist dat zij ook diezelfde studie had gedaan, maar zij vond zichzelf ook niet per se hetzelfde als al die andere mensen in haar opleiding. Zij was niet per se bang aangelegd en had de wet zelf ook al een miljoen keer overtreden. Niet met de strafbare feiten die deze mensen ondergingen, maar zij vond zichzelf niet per se de braafste persoon ter wereld. Dat waren zij, in haar ogen, wel.
Hij leek het verhaal toch een stuk logischer te vinden dan dat zij dat vond, maar dat kon ook komen omdat het haar nu overkwam en ze dit allemaal moest gaan spelen. Het feit dat ze überhaupt moest doen alsof ze hem aantrekkelijk vond maakte haar misselijk. Hij zag er niet slecht uit, zeker niet, maar zijn persoonlijkheid verpestte het gewoon allemaal. "I just can't imagine that ever happening but I guess we'll have to just go with that story."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
TS > DE VOLGENDE DAG

Met een zucht zette hij de auto stil. Ze waren na een reis van twee en een half uur aangekomen op de parkeerplaats naast het clubhuis. Daar waar de Serpents hun thuisbasis gebouwd hadden en een autogarage runden, als bijverdienst en dekmantel. Hij had het terrein nog van verre kunnen spotten, alleen al door de grote hoeveelheid motoren en auto's die de hele zijkant van het parkeerterrein in leken te nemen.
Zenuwachtig was Cristian niet geweest. Onrustig, dat wel. Hij had geenszins zin in deze klus of in het tijd spenderen met zijn partner. Hij was nu dan wel een beetje gewend geraakt aan Adriana; het maakte hem niet al te gelukkig om net te moeten doen alsof ze een relatie hadden. Als hij had gedacht dat het delen van zijn appartement bij de bende al een hele opgave was, dan zou dit hem wel enorm tegen gaan zitten. Echter was dit iets waar hij zich echt overheen moest zetten voor hij ook maar voet buiten de auto zou zetten. Hij ademde dan ook diep in en uit, zette deze gedachten uit zijn hoofd en greep met zijn hand naar de hendel. "Here we go," murmelde hij, voordat hij de auto uitstapte en deze na Adriana op slot deed.
Ze hadden zich al omgekleed naar hun aliassen. Cristian had een cargobroek aan, een simpel zwart t-shirt en een leren jas. Zijn schoenen van het leger had hij hierbij ook aangedaan, om zijn tijd in dienst nog wat meer zichtbaar te maken. Het was een outfit waar hij wel aan kon wennen en zich ook wel voor kon stellen bij zijn alias, gezien ook Axel in het leger had gezeten en nu in de onderwereld zat. Hij moest er natuurlijk wel geloofwaardig uitzien.
Daarmede zou hun komst al genoeg aandacht en wantrouwen trekken. Dat was al duidelijk, het moment dat hij de auto het parkeerterrein op had gereden. Tientallen motorrijders hadden hun ogen al op hen gezet. En al had geen van hen nog een wapen getrokken, had Cristian allang gezien dat er een paar al naar hun halster hadden gegrepen om hun handen erop te laten rusten. Één foute beweging en ze zouden doorzeefd worden met kogels en dit wist hij maar al te goed.
Met een gelaatsexpressie van staal stapte Cristian desalniettemin de bar in, doende dat er niets aan de hand was. Adriana gebaarde hij om achter hem te blijven, deels omdat het veiliger was en deels omdat dat iets was wat Axel waarschijnlijk ook voor Allison zou doen; het was immers zijn "vriendin" die hij wilde beschermen.
"You lost, fella?" Vanachter de bar zag hij een lange, wat magere man tevoorschijn komen. De wat oudere man keek hem fel aan, een blik die Cristian hem met genoegen teruggaf. "No sir," kaatste hij hem ijzig toe. Vanuit zijn ooghoeken zag hij enkele bendeleden dichterbij komen, een dreigende sfeer aan de ruimte gegeven om hem nog wat meer duidelijk te maken dat hij hier niet thuishoorde. Cristian was ze desondanks voor geweest; kil sprak hij verder, de mannen die hen een beetje begonnen in te sluiten genegeerd. "I'm here for Clay."

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Ze had de hele dag nog geen hap door haar keel kunnen krijgen. Zo ontzettend zenuwachtig was ze voor wat komen ging. Ze was zenuwachtig voor letterlijk alles. Bang dat ze zichzelf en Cristian zou verlinken door iets te vergeten of door niet goed mee te spelen, maar ook voor deze mensen. Cristian leek daar totaal geen last van te hebben, maar hij leek voor niks of niemand bang of zenuwachtig te zijn. Adriana had geprobeerd om die houding over te nemen en haar best te doen om haar zenuwen niet kenbaar te maken, maar ze was er vrijwel zeker van dat dit niet gelukt was. Ze was dan ook blij dat Allison niet per se de meest zelfverzekerde persoon ter wereld hoefde te zijn. Zij was dit wereldje ook niet gewend, dus zou het gek zijn als zij meteen de persoon met de grootste bek was geweest.
"Yeah... let's go." Nadat ze voor de laatste keer diep had uitgeademd stapte ze ook de auto uit, waarna ze het portier achter zich dicht deed. De mannen die er vanuit de auto al eng genoeg uit zagen, zagen er van buiten de auto nog angstaanjagender uit. Ze zag nog niet iets wat haar de stuipen op het lijf joeg, maar het zou haar niet verbazen als dat binnen nu en vijf minuten wel gebeuren zou.
Wat gelukkig nog wel in haar voordeel meespeelde was het feit dat ze in redelijk normale kleding kon rondlopen. Althans, in haar ogen waren dat normale kleren. Allison was qua levensstijl niet heel anders dan dat Adriana zelf was en dus zou ze gewoon haar normale kleding aan kunnen doen. Het zou soms alleen wellicht een tikkeltje minder sexy moeten, maar dat zou geen probleem moeten zijn. Het enige dat ze nog had moeten regelen was dat ze haar acrylnagels eraf had moeten halen, omdat een dokter dat natuurlijk nooit mocht hebben vanwege hygiëne. Dit had ze ook nooit gehad tijdens haar studie, maar zodra ze was afgestudeerd was ze hier direct mee begonnen. Het was jammer dat het zo'n korte duur had.
Ze liep direct achter Cristian aan, waarbij ze probeerde de ruimte zo veel mogelijk in haar op te nemen. Het zag er beter uit dan dat ze had verwacht, al kon ze dat niet zeggen over de personen in de ruimte. Ze gaven haar meteen het gevoel alsof ze hier totaal niet welkom was, wat waarschijnlijk ook zo was. Zij waren buitenstaanders. Toch leek dit Cristian vrijwel niets te doen, want hij gaf hier helemaal geen aandacht aan. Daar waar Adriana zich heel onveilig voelde leek het hem niets te boeien.
"Clay?" vroeg dezelfde man die als eerste sprak. Het leek wel alsof hij wilde checken of hij het juiste had gehoord. "Go get him," beveel hij weer een ander, zonder nog op antwoord van Cristian, of eigenlijk Axel, te wachten.
In die tijd zag ze hoe weer een andere man haar aankeek, waarna hun blikken kruisten. Hij keek haar met een enorm geërgerde blik aan, waardoor Adriana zwakjes glimlachte omdat ze totaal niet wist wat ze moest doen. Ze wilde op die manier nog een beetje laten weten dat zij hier niet was om kwaad aan te richten, maar die man bleef haar met dezelfde blik aanstaren. Ze wendde snel haar blik af en keek op toen er iemand de ruimte binnen kwam. Dat zou Clay dan vast zijn?

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een enkele keer werd hem nog gevraagd of hij werkelijk Clay bedoelde. Een vraag waarop Cristian wat brutaal knikte, geen glimp van twijfel laten zien aan de man en zijn kameraden. Nog geen paar seconden later werd iemand echter al bevolen om de man op te halen, die al zijn weg de kamer uit had gevonden voordat Cristian ook maar zijn reactie kenbaar had kunnen maken.
Ergens in de gang hoorde hij wat stemmen heen en weer echoën, geluiden waar hij geen klanken aan kon geven maar desondanks wel wist dat het een gesprek tussen de man en Clay was. Het duurde namelijk niet lang voor dezelfde man die net weggestuurd was, weer vanuit diezelfde gang terug kwam lopen met ditmaal een man aan zijn zijde. De man die Cristian aanzag voor Clay; zijn motorjack met "president" erop vertelde hem al genoeg. Het was de leider van de Serpents die ze voor hen hadden staan.
Hij hoorde hem kort kuchen. "So.. heard you've been asking for me," weerklonk zijn schorre stem tegenover de stilte in de kamer. "What for?" Het was een gewone vraag, maar een die dezelfde onheilspellendheid met zich meedroeg als de sfeer in de ruimte. Hoewel het onschuldig klonk wist ook Cristian wel dat ze hier moeilijk zonder kleerscheuren weg zouden komen, als hij geen goede reden had gehad om naar hem te vragen. Het was immers een gedurfde actie om gelijk naar de leider van de club te vragen en naar hem toe te stappen, alsof het niets was.
"We want in," opperde hij, de zelfverzekerdheid op zijn gelaat kenbaar gemaakt. "And I think you might be interested in what we have to offer." Een reactie die de man duidelijk had verrast, alhoewel het zo te zien niet in een slechte manier was.
"You got some guts, boy." Een wat scheve grijns begon rond Clay's lippen te staan. "Alright then. Follow me. Both of you." Kort keek hij achterom naar Adriana voordat hij achter de man aan liep. Een paar bendeleden hoorde hij hen op de voet volgen, totdat ze bij een van de deuren in de gang tot stilstand waren gekomen. Ze werden een kantoor ingeleid die de andere leden niet betraden, maar slechts bekeken vanuit de gang; ze zouden waarschijnlijk naast de deur op de wacht staan voor het geval dat ze nodig waren.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Ze was blij dat zij nu nog niet het woord had hoeven doen. Als ze dat moest doen, zou ze gaan stotteren. Alleen al vanwege het feit dat ze niet goed wist wat ze moest zeggen, maar ook omdat ze zich geïntimideerd voelde. Ze hoopte dat ze zich over een tijdje toch wat minder angstig voelde en ze hoopte ook dat ze dit nu niet aan het uiten was. Ze deed dan ook haar best om in ieder geval op haar postuur te letten. Rechtop staan en niet bang zijn om mensen recht aan te kijken. Alleen de houding zei immers al veel.
Het wachten duurde niet lang. Clay stond binnen een aantal tellen al in de ruimte en door zijn kleding kon ze meteen zien wie hij was en dat hij zichzelf ook wel heel erg belangrijk voelde. Dit was iemand die ze direct, doordat hij dat aanhad, niet meer mocht. Het was een beetje hetzelfde soort type als dat Luciano was, maar deze zag er zelfs nog een tikkeltje erger uit.
Wederom verbaasde de zelfverzekerdheid van Cristian haar. Hij deed het voordoen alsof dit iets was wat hij dagelijks deed. Ze vroeg zich dus ook oprecht af of hij niet bang of zenuwachtig was, maar dat was een antwoord waar ze nooit achter zou komen. Hij zou die vraag toch nooit eerlijk beantwoorden.
Het voelde alsof er lood in haar schoenen zat toen er werd verteld om Clay te volgen. Het liefst zou ze blijven staan, maar dat kon niet en dus volgde ze hem. Het duurde niet lang voordat ze een kantoortje binnen liepen en de deur achter haar werd dicht gedaan. Clay ging direct zitten en dat zag ze als een teken dat zij dat ook kon doen en dus nam ze plaats op een stoel aan de andere kant van het bureautje dat er stond.
"So... tell me then," zei Clay. Ze vond dat hij slim bezig was. Hij zei niet te veel, dus kon zo ook niets verraden. Wie weet waren zij en Cristian wel van de politie en zou hij zichzelf op deze manier verraden. Nu liet hij hen met name het woord doen. Echter wist Adriana ook dat zij niet degene was die nu het hoogste woord moest hebben, omdat Allison dat nu ook niet zou hebben.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij had de interesse van Clay zeker gewekt. Dat bleek wel, toen ze net in het kantoor aan waren gekomen. De man had zijn plaats al gevonden achter het bureau en stelde al de vraag, vooraleer Cristian ook maar had kunnen gaan zitten. Hij knikte en nam plaats naast Adriana, op een van de stoelen aan de andere zijde van het tafelblad.
"I didn't introduce myself yet, did I?" Hij sloeg zijn handen ineen en liet deze rusten op het bureau, ietwat naar voren geleund. "I'm Axel Navarro. On the streets, they call me Deadshot," vertelde hij. "I'm the man the mob calls when they want to paint certain houses." Een uitdrukking die ook Clay duidelijk had begrepen; hij zag hem zijn rug rechtten, rechter gaan zitten op de bureaustoel onderwijl zijn aandacht voor Cristian toenam.
"You paint houses, hm?" weerklonk Clay's stem door de kamer. Hij hief een wenkbrauw op, een beweging die Cristian nog niet echt te plaatsen wist maar zich desalniettemin niet van zijn stuk liet brengen; hij knikte zonder enige aarzelingen.
"Then what are you doing here, on our property? Seems like you got it all figured out."
Cristian klemde even zijn tanden op elkaar, een lichte frustratie kenbaar gemaakt. Deels omdat hij die irritante vraag al verwacht had, maar ook deels om zijn achtergrondverhaal te steunen. Axel zou niet al te blij moeten zijn met alle rivalen die wraak op hem willen nemen, dus hij zou ook niet proberen om dat wel te lijken.
"Let's say I pissed off some people, by painting certain houses," vertelde hij, enigszins ijzig. "Something you can help me with."
Het gelach van Clay klonk niet veel later. Er kwam echter geen amusement bij kijken maar intimidatie; hij kende dit maar al te goed. "Something I can help with? Tell me, what is it you seek, then?" vroeg hij hem. "We don't take in fugitives for members. Just the smell of you will draw the feds to this place."
Cristian greens lichtjes. "I've heard you got a problem with the Mexicans. The Mayans, ain't it?" opperde hij. "It seems to me, Clay, that you need an Alchemist. Someone to paint your houses, before the Serpents are wiped off the table." Zijn opmerkingen waren precies goed geweest om genoeg olie op het vuur te gooien, zo leek het, want voor het eerst zag hij Clay niet meer zijn mond openen om hem een welbedacht antwoord terug te geven.
"I can offer you that. Against a price as little as membership and protection, for both me and my girlfriend here." Hij knikte naar Allison, de aandacht even naar haar verschoven voor hij zich weer op de man richtte. "A great deal, don't you think?"

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Met verwarring hoorde ze het gesprek aan. Er werden allemaal dingen verteld waar zij niet heel veel van snapte. Uitdrukkingen met name. Een huis verven? Ze had pas na een minuut door wat ze daarmee bedoelden en wat dat betreft was ze nogmaals blij dat ze niet het woord hoefde te voeren. Ze zou er niet eens uit komen. Dit leek wel codetaal en zij had die les niet gevolgd.
"A great deal?" Het leek wel alsof hij hem niet had geloofd. Alsof hij het alles behalve een goede deal vond. Dat was ook af te lezen aan het sarcastische lachje dat volgde. In haar oren klonk het nog best wel als een goede deal. Cristian had het haar immers gisteren uitgelegd zodat ze dat stukje in ieder geval wel snapte, maar dit was dan in normale woorden geweest. Deze uitdrukkingen waren niet aan bod gekomen.
"Then what does she have to offer?" Clay knikte naar haar, waardoor ze merkte dat haar ogen direct wijder open gingen staan. Moest zij nou serieus die man gaan overtuigen? Ze had dit al een keer eerder moeten doen, maar dat was bij Luciano. Bovendien had ze zich daar maanden op voorbereid en kon ze nog wel redelijk zichzelf zijn. In dit geval kon dat niet en voor deze keer was ze ook nóg zenuwachtiger geweest dan die keer hiervoor.
Het liefst liet ze Cristian dit uitleggen, maar ze wist dat ze dat zelf moest doen. Ten eerste wilde ze niet overkomen als zijn slaafje die niets te vertellen had en ten tweede wilde ze niet overkomen als extreem bang. Ze moest haar mond dus wel gaan gebruiken en wel nu. "My name's Allison. I actually went to med school and graduated so I'm basically a licensed doctor now. Just thought that would maybe be convenient for you and everyone else around here. You know... to seriously slow down the wiping off the table thingy. We don't want that to happen, don't we?" Dat laatste vond ze toch wel brutaal om hardop te zeggen, maar ze wist ook dat als ze heel braaf bleef ze misschien niet serieus werd genomen. Ze hoefde immers ook niet poeslief bij deze man te zijn. Waarschijnlijk zou hij dat haar niet eens in dank afnemen als ze dat wel was. Bovendien kon Cristian ook nogal arrogant doen en zichzelf heel belangrijk vinden en dat leek hij oké te vinden. Dan viel zij nog wel mee.
"So to me it also sounds like a pretty good deal. I'd take it if I were you."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn deal klonk prima in zijn oren. Hij dacht zelfs Allison's beroep er nog niet eens bij te hoeven betrekken, maar hiermee was hij de fout in gegaan; Clay dacht anders en was wel degelijk wantrouwig. Voor hij het wist, was de vraag alweer teruggekaatst over wat Adriana dan wel niet te bieden had. En zijn gelach verried dat hij nog niet helemaal overtuigd was.
Voor een moment leek Adriana niet te kunnen antwoorden. Het was alsof Clay haar volledig van haar stuk had gebracht en ze niet wist wat ze terug moest zeggen, om hier verandering in te brengen. Hijzelf kon moeilijk voor haar spreken. Dan zou het lijken alsof Adriana hier niets te zoeken had en ze niet eens de ballen had om te vertellen wie ze was. Hoe zou ze dan wel het lef hebben om de bendeleden daar op te knappen na elke aanval? Dat was immers zo illegaal als het maar kon.
Hij kon dan ook niet opgeluchter zijn toen ze eindelijk sprak en wel datgeen wat zowel hij als Clay wilde horen. Zelf had Cristian het wellicht nog iets anders gebracht, maar dat deed er niet toe. Wat ertoe deed was dat Adriana precies kon uitleggen waarom Clay en zijn bende ook haar wel gebruiken konden, en dit zonder zijn interesse te verliezen. Het leek erop dat het gedaan was met het intimiderende gelach van de man. In plaats daarvan kregen ze dat waar ze op gewacht hadden, namelijk een instemmende knik.
"Alright then. Let's see where the deal takes us," hoorde hij hem goedkeurend zeggen. "But you two have to go through the normal process of becoming a member. Just because you two say that you got it in you, doesn't mean that's the case. You have to prove that you're good enough to be a Serpent. You gotta earn the patch ánd the protection."
Niet erg verrast door deze mededeling, knikte Cristian. "You got yourself a deal." Het had geen zin om over deze termen te onderhandelen, simpelweg omdat dit gewoon was in de wereld van de motorbendes. Hij kon niet om dit proces heen als hij wilde dat hij vertrouwd werd, en ditzelfde gold voor Adriana.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Wat begon als een zenuwslopende dag, eindigde toch wel iets anders. Althans, zij voelde zich niet meer zo zenuwachtig als dat ze die ochtend had gedaan. Na het gesprek met Clay waren ze voorgesteld aan een aantal mensen, waarvan ze de namen niet had onthouden. Het waren er gewoon te veel om te onthouden. Ze moesten allerlei dingen opschrijven en invullen. Dit waren dingen die ze bij Luciano niet eens hoefde te doen, dus het leek nog moeilijker om hier binnen te komen dan bij hem. En dat terwijl ze hier nog veel meer leugens had verteld dan dat ze daar had gedaan. Daar was ze natuurlijk ook niet binnen gekomen met een leugenvrij verhaal. Het had immers nog steeds allemaal een doel. Echter vertraagde dit het gehele proces, maar ze moest geduld hebben. Ze wist ook dat het wel jaren kon duren voor ze zover was.
Het was inmiddels al laat. Of nou ja, het was ongeveer tien uur 's avonds, maar ze kon wel zeggen dat ze heel erg moe was. Ze had zoveel indrukken op moeten doen en ze had het gevoel alsof ze steeds op haar tenen moest lopen, omdat ze bang was zichzelf te verraden. Ze kon daardoor dus ook niet wachten tot ze kon gaan slapen en alleen kon zijn, al wist ze ook dat dat niet ging gebeuren. Ze ging er in ieder geval niet vanuit dat ze een kamer voor haar alleen zou krijgen, omdat ze hier ook samen met hem naar binnen was gekomen en dat was dan ook wel heel duidelijk.
"So here's your room." Ze hadden een kleine rondleiding door het huis gehad en hadden de belangrijkste dingen gezien. Deze rondleiding werd gedaan door een wat jongere jongen. Ze schatte hem misschien net achttien, maar zelfs hij kwam al intimiderend over. Ze had dan ook haar best gedaan om zijn naam te onthouden en dat was wel gelukt; Scott. Als laatste van de minitour bleef dan de slaapkamer over en dat was waar hij hen zojuist naartoe had geleid. Hij opende de deur en zette vervolgens een stap opzij. Ze was er al bang voor en dat kwam dan nu ook uit. Ze moest een kamer met Cristian delen en tot haar schrik stond er ook maar één bed. Ze kon niet wachten tot ze kon slapen, maar nu wilde ze dat het liefst zo lang mogelijk uitstellen.
"Looks great, thanks," probeerde ze met een glimlachje te zeggen, al was ze alles behalve blij. Dat zou helemaal geen fijne nacht worden. Ze was in ieder geval blij dat Cristian niet al te veel lawaai maakte in zijn slaap, want dat had hij de vorige keer ook niet gedaan. Dat was dan nog het enige voordeel. "Right, babe?" zei ze terwijl ze omkeek naar Cristian. Ze kreeg het haast haar strot niet uit, maar ze zei het alleen om nog een beetje geloofwaardig over te komen. Zo heel veel hadden zij immers niet eens gesproken en dan leek het alsof ze heel afstandelijk waren. Dat was juist niet de indruk die gewekt moest worden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was na hun gesprek met Clay nog een lange dag geweest. Ze waren ertoe genoodzaakt om het formele gedeelte vandaag al te doen, waaronder het invullen van papierwerk voor wanneer er iets zou gebeuren. Ook hadden ze tientallen bendeleden ontmoet en genoeg gezien van het hele bendehuis, om het nog te kunnen dromen. Het was een pand met een behoorlijke grootte en het had hen wel een tijdje gekost, voor ze alles wat belangrijk bleek te zijn, gezien hadden. Laat staan de uitleg die ze gekregen hadden over alles wat hen te wachten stond, zowel voor hem als voor Adriana. Hij had zeker verwacht dat ze veel te verduren kregen de eerste dag, maar dat alles nu moest gebeuren had hij ook weer niet aan zien komen.
Toen ze dan ook bij het einde van de tour door het pand waren aangekomen en ze naar hun slaapkamer werden geleid, was hij opgelucht om het einde in zicht te hebben. Hij had wel genoeg indrukken opgedaan voor vandaag en het had hem vermoeid gemaakt om zich zo open te moeten stellen tegenover iedereen. Normaliter was hij de persoon die niet al te veel praatte met mensen die hij niet kende, maar dat werd nu juist wel van hem verwacht en dat was iets waar hij nog niet echt aan gewend was.
Met een glimlach rond zijn lippen keek hij toe hoe de jongen, die hen al die tijd rond had geleid, de slaapkamer deur voor hen opende. Deze wilde hij echter al per direct laten vervagen zodra hij het tweepersoonsbed in zicht had, al had hij zich hier nog net van kunnen weerhouden. Het viel te verwachten dat ze zo'n bed zouden krijgen en zeker omdat ze een stel moesten spelen, maar het overviel hem alsnog dat dit was hoe ze vanaf nu zouden moeten slapen. Het was een behoorlijke kleine persoonlijke ruimte die hij hier zou krijgen en wie weet voor hoe lang dat zo zou moeten blijven. Hij wandelde met de andere twee de kamer in, een beetje verstrooid door wat hij zag.
Hij keek op door Adriana's woorden, wakker geschrokken uit zijn eigen gedachten. Hij verbreedde zijn glimlach nog ietwat meer. "Definitely," hoorde hij over zijn lippen rollen, een opmerking die voor hem voelde alsof hij hem zelf niet eens had gemaakt.
"Thanks for the tour, fella," bedankte hij de jongen. Hij zag Scott nog even grijnzen voordat hij de slaapkamer verliet, de deur achter hem laten sluiten om hen alleen daar achter te laten. Nog geen seconde later verviel zijn glimlach van zijn gelaat. "Great." Niet alleen deed het pijn aan zijn oren om haar hem "babe" te horen noemen: deze manier van slapen zou hem nog flink gaan irriteren en Adriana vast en zeker ook. Hij stond allesbehalve te trappelen om het bed met haar te moeten delen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het had niet lang geduurd voordat zij en Cristian alleen werden gelaten, waardoor hun gezichtsexpressies allebei drastisch veranderden. Hoe vrolijk en blij hij hiervoor had geleken, was daar nu niets meer van over. Voor haar gold hetzelfde. Ze was in ieder geval opgelucht dat ze zich niet meer zo overdreven anders hoefde te gedragen dan hoe ze zich voelde, maar dat ze haar irritaties nu in ieder geval een klein beetje kon laten zien. Ze wist dat ze niet al te hard kon praten door dat op die manier kenbaar te maken, maar ze hoefde in ieder geval ook niet overdreven aardig tegen hem te doen en misselijkmakende woorden tegen hem te moeten zeggen.
"Yeah. Lovely." Ze zag in een hoek van de kamer wel wat spullen van haarzelf staan, al had ze geen idee hoe die hier terecht waren gekomen. Had iemand die serieus op gehaald? Dat verwarde haar, want dan zou Cristian toch zijn autosleutels moeten hebben afgegeven. Of hij had het zelf gedaan. Ze wist het niet, maar het boeide haar ook niet zo heel veel. Ze was in ieder geval blij dat ze die spullen allemaal had.
"Okay.. So maybe we should build like a wall of pillows in between us so it would still kind of be seperate beds." Ze wist alleen niet of dat kon. Wat als iemand ineens binnen zou wandelen terwijl zij zouden slapen en ze dan zouden zien dat ze letterlijk een soort muur hadden gebouwd? Ze wist niet wat verstandig was, maar in haar oren klonk dit heel erg slim. Zo hoefde ze hem ook niet te zien terwijl ze in bed lag en zo zou het nog steeds een beetje als een eigen bed voelen.
"And how the fuck do we get changed in here? Or do we have our own bathroom?" Dat was haar niet verteld, dus ze was er bang voor dat dat niet het geval was. Het zou echter ook heel erg gek staan om haar in de badkamer waar ook andere mensen zouden komen om te kleden. Dat was ook niet geloofwaardig, maar ze ging zich toch niet hier omkleden? Niet waar hij haar kon zien en zij hem. Alleen die gedachte al maakte haar misselijk. Wel wist ze dat ze snel naar haar bed toe wilde, dus liep ze wel vast naar haar koffer, maakte die open en haalde ze haar pyjama eruit. Normaal gesproken sliep ze in minder kleding, maar met hem erbij wilde ze wel gewoon bedekt zijn. Dit alles ging al veel te ver en het hoefde niet nóg verder te gaan.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij hoefde zijn blijdschap tegenover haar niet te faken, zo bleek het, toen ook zij nogal sarcastisch opmerkte hoe geweldig deze kamer wel niet was. Waarschijnlijk zat zij net zo met haar gedachten bij dat tweepersoonsbed als dat hij dat zat. Hij kon zich niet voorstellen dat zij hier wel gelukkig van werd, omdat ze wel duidelijk had gemaakt dat ze niets van hem wilde weten en andersom net zo.
Haar idee om een barricade van kussens te bouwen, vond hij alleen wat minder. Een beetje geïrriteerd rolde hij met zijn ogen. Alsof dat geloofwaardig was zodra ook maar iemand hen zou komen wekken. Zodra dit gebeurde en iemand hun kamer uit het niets binnen wandelde, was hun dekmantel gelijk gevallen nog voor ze een woord uit hadden kunnen spreken. "Don't think that's a good idea," murmelde hij met tegenzin. "As much as I'd wish we could, that would be strange. What if someone just walks in here tomorrow morning to wake us, and they see that?" Hij verlaagde zijn volume level zodra hij ook maar iets hierover uitsprak, om te voorkomen dat het al te verstaanbaar was vanuit de gang. Hij wist niet of er iemand aan het meeluisteren was, mede waarom hij ook met zijn hand naar zijn oor gebaarde. Adriana moest ook weten dat ze niet alles vrijuit kon spreken hier en ze oppassen moest met wat ze zei. Tenminste tot ze de kamer gecontroleerd hadden op afluisterapparatuur.
"I don't move much in my sleep and as long as we both stay on our own side of the bed, there shouldn't be a problem." Er waren genoeg koppels die er niet bepaald schattig bij lagen wanneer ze gingen slapen, dus hij zou zich hier niet druk om maken. Hij was niet bereid om elke avond haar in zijn armen te laten liggen alleen maar voor het geval dat er iemand binnen kwam lopen, laat staan dat Adriana daar bereid toe zou zijn.
Toen ze over de badkamer begon, knikte hij naar de deur aan hun rechterzijde. "There's a bathroom right there, you know," opperde hij. "Too scared to change your clothes in the same room as me?" Hij had het niet al te spottend over willen brengen, maar door zijn vermoeidheid was dit toch lichtelijk mislukt. In zijn oren was het ook een beetje vreemd dat ze persé in een andere kamer omkleden wilde, als ze hem ook even vragen kon om zich om te draaien.
Zwijgend pakte hij zijn tas van de grond, deze open geritst om er een sportbroek uit te halen. Deze waren blijkbaar al naar de kamer toegebracht voordat zij de slaapkamer in waren gewandeld. Niet dat hij het erg vond; het scheelde hen weer moeite en daarbij hadden ze niets in die auto om te verbergen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld