Paran0id schreef:
Hoewel hij er niet aan toe had willen geven, had hij de vermoeidheid wel degelijk erin voelen sluipen. Hoe de drank hem eerst nog hyperactief leek te hebben gemaakt, was de alcohol inmiddels wel zodanig tot hem doorgedrongen dat de tweede fase van start was gegaan; hij begon alsmaar meer te verlangen naar slaap.
Het gesis van Keegan had zacht zijn oren bereikt. Het duurde even voor hij precies doorhad wat ze zei, maar alsnog wist hij het voor elkaar te krijgen om zijn ogen weer open te krijgen. Een beetje beduusd poogde hij haar blik in het schemerdonker van de bus weer te vinden. "I kno-ow," kreunde hij gedempt. "But I'm so tired." Hij slaakte een zucht en voelde zijn oogleden weer even dichtvallen, datgeen wat hij met moeite nog wist te stoppen. Ze had gelijk. Het was niet het plan voor hem om nu in slaap te vallen en ongeacht hoe graag hij dat wel niet wilde, stond er nog een pizza en een fles drank op hen te wachten in een van de kastjes.
"Like I said, give me a minute..." Hij keek weer op, ditmaal het gestalte van Keegan wel veel dichterbij weergevonden dan eerst. Voor hij door had gehad wat ze uitsprak, was ze al voor hem komen liggen op de bank. "Oh c'mon, be both know this couch is like heaven right now," murmelde hij. Ontkennen kon hij daarbij ook niet dat Keegan hier ook een aandeel in had; het voelde verrassend comfortabel om haar tegen zich aan te hebben liggen. Zacht voelde hij haar achterhoofd tegen zijn borstkas leunen, haar rug tegen zijn buik gegrensd en haar lijf ietwat balancerend op de rand. Zonder er verder over na te denken, sloeg hij zijn armen om haar heen en trok hij haar tevreden nog wat meer tegen zich aan. Hun benen kruisden elkaar wat chaotisch, maar op de ene of andere wijze waren ze zo in elkaar verstrengeld dat hij het wel fijn liggen vond.
"We'll get up in a second," fluisterde hij zichzelf nog na, al had hij inmiddels zijn ogen alweer gesloten gehad en ditmaal ook om ze niet meer te openen. Nu ze zo rustig lagen, was Calum in een mum van tijd weggedommeld.
Op zijn minst was Luke het eens met de conclusie die ze getrokken had, hoe onaardig die misschien ook over haar lippen was gerold. Rayne was eerlijk gezegd allang blij dat hij de moeite niet deed om het te ontkennen, maar er zelf ook wel bij stil had gestaan dat hij wat meer glazen achterover had getikt dan normaal was.
"It's alright," lispelde ze zacht voor zich uit. "We're gonna get you to the bus and you'll be sleeping in no-time." Het was vast niet ver lopen meer, zelfs niet op het langzame tempo wat ze het op het moment nog hadden. Ergens vond ze het zo zelfs wel rustgevend. Het was er stil op straat, de enige lichten die er zichtbaar waren om hun pad te verlichten waren van de lantaarns of neon-borden en er was niemand om hen heen te zien. Ze had het gevoel alsof zij en Luke voor het moment de hele wereld voor henzelf hadden; een gevoel dat Rayne stilletjes wel goed deed.
Een ander gedaante kwam hen echter in de verte al tegemoet lopen, nog voor ze langer bij het behaaglijke gevoel stil had kunnen staan. Het was Kim die voor hen liep en zo te zien nadat ze pizza had gehaald, gezien de grote kartonnen doos in haar handen. Lachend schudde ze even haar hoofd. "I guess she got herself some pizza, indeed," murmelde ze. "Not something I would eat right now. I've had too much tequila for that." Ze had ook al behoorlijk wat drankjes achter de kiezen, waardoor ze beter nu niets eten kon. Daarnaast wilde ze zich niet net zo slecht gaan voelen als Luke. Ze hadden immers wel een volle dag aan reizen voor de boeg en de bus was niet de fijnste ruimte om van een kater uit te moeten zieken, dat was wellicht zelfs nog wel een understatement.
"You were right about the party though." Verstrooid liet ze haar ogen langs de omgeving glijden, zijn blik vermeden om zich in plaats daarvan de richten op de gebouwen langs haar zijde. "Stepping away from my camera like that, for the entire night to party with you guys... I would've never done that if you didn't tell me to. Thanks for that."
@Demish
Hoewel hij er niet aan toe had willen geven, had hij de vermoeidheid wel degelijk erin voelen sluipen. Hoe de drank hem eerst nog hyperactief leek te hebben gemaakt, was de alcohol inmiddels wel zodanig tot hem doorgedrongen dat de tweede fase van start was gegaan; hij begon alsmaar meer te verlangen naar slaap.
Het gesis van Keegan had zacht zijn oren bereikt. Het duurde even voor hij precies doorhad wat ze zei, maar alsnog wist hij het voor elkaar te krijgen om zijn ogen weer open te krijgen. Een beetje beduusd poogde hij haar blik in het schemerdonker van de bus weer te vinden. "I kno-ow," kreunde hij gedempt. "But I'm so tired." Hij slaakte een zucht en voelde zijn oogleden weer even dichtvallen, datgeen wat hij met moeite nog wist te stoppen. Ze had gelijk. Het was niet het plan voor hem om nu in slaap te vallen en ongeacht hoe graag hij dat wel niet wilde, stond er nog een pizza en een fles drank op hen te wachten in een van de kastjes.
"Like I said, give me a minute..." Hij keek weer op, ditmaal het gestalte van Keegan wel veel dichterbij weergevonden dan eerst. Voor hij door had gehad wat ze uitsprak, was ze al voor hem komen liggen op de bank. "Oh c'mon, be both know this couch is like heaven right now," murmelde hij. Ontkennen kon hij daarbij ook niet dat Keegan hier ook een aandeel in had; het voelde verrassend comfortabel om haar tegen zich aan te hebben liggen. Zacht voelde hij haar achterhoofd tegen zijn borstkas leunen, haar rug tegen zijn buik gegrensd en haar lijf ietwat balancerend op de rand. Zonder er verder over na te denken, sloeg hij zijn armen om haar heen en trok hij haar tevreden nog wat meer tegen zich aan. Hun benen kruisden elkaar wat chaotisch, maar op de ene of andere wijze waren ze zo in elkaar verstrengeld dat hij het wel fijn liggen vond.
"We'll get up in a second," fluisterde hij zichzelf nog na, al had hij inmiddels zijn ogen alweer gesloten gehad en ditmaal ook om ze niet meer te openen. Nu ze zo rustig lagen, was Calum in een mum van tijd weggedommeld.
Op zijn minst was Luke het eens met de conclusie die ze getrokken had, hoe onaardig die misschien ook over haar lippen was gerold. Rayne was eerlijk gezegd allang blij dat hij de moeite niet deed om het te ontkennen, maar er zelf ook wel bij stil had gestaan dat hij wat meer glazen achterover had getikt dan normaal was.
"It's alright," lispelde ze zacht voor zich uit. "We're gonna get you to the bus and you'll be sleeping in no-time." Het was vast niet ver lopen meer, zelfs niet op het langzame tempo wat ze het op het moment nog hadden. Ergens vond ze het zo zelfs wel rustgevend. Het was er stil op straat, de enige lichten die er zichtbaar waren om hun pad te verlichten waren van de lantaarns of neon-borden en er was niemand om hen heen te zien. Ze had het gevoel alsof zij en Luke voor het moment de hele wereld voor henzelf hadden; een gevoel dat Rayne stilletjes wel goed deed.
Een ander gedaante kwam hen echter in de verte al tegemoet lopen, nog voor ze langer bij het behaaglijke gevoel stil had kunnen staan. Het was Kim die voor hen liep en zo te zien nadat ze pizza had gehaald, gezien de grote kartonnen doos in haar handen. Lachend schudde ze even haar hoofd. "I guess she got herself some pizza, indeed," murmelde ze. "Not something I would eat right now. I've had too much tequila for that." Ze had ook al behoorlijk wat drankjes achter de kiezen, waardoor ze beter nu niets eten kon. Daarnaast wilde ze zich niet net zo slecht gaan voelen als Luke. Ze hadden immers wel een volle dag aan reizen voor de boeg en de bus was niet de fijnste ruimte om van een kater uit te moeten zieken, dat was wellicht zelfs nog wel een understatement.
"You were right about the party though." Verstrooid liet ze haar ogen langs de omgeving glijden, zijn blik vermeden om zich in plaats daarvan de richten op de gebouwen langs haar zijde. "Stepping away from my camera like that, for the entire night to party with you guys... I would've never done that if you didn't tell me to. Thanks for that."
@Demish