Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The rychess return of the daylar

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla had amper tijd om stil te staan; in een echt gevecht praatte je niet. Tenzij je je dat kon veroorloven, natuurlijk. Op dit moment, met de laatste rekruut die sprintend op haar af kwam, had Dayla echter al haar energie nodig. Ze was dan misschien wel de beste, maar ook de top wordt een keer moe, en dan kunnen zij ook fouten maken. Nog heel even doorzetten. Opletten. Voel de snelheid van de tegenstander aan. Dichtbij laten komen, en dan-
Met haar bovenarm zette Dayla de hand met de dolk van zich af. Hij wankelde. Dayla sprong naar voren en greep zijn pols, draaide haar rug naar hem toe en gebruikte het momentum van haar snelheid om hem over haar schouder heen te gooien. Met een klap belandde hij plat op zijn rug, snakkend naar adem die zojuist uit z'n longen geduwd was, maar Dayla zat al op hem met zijn eigen dolk tegen z'n keel voor hij de lucht terug had. Ze voelde de spieren van zijn armen kracht zetten, hopend dat hij haar knieën kon bewegen of haar in ieder geval uit balans kon krijgen, maar dat ging hem niet lukken.
"En dit," begon Dayla, waarna ze pauzeerde. Niet om dramatisch te zijn, maar omdat ze oprecht ook op adem moest komen. Dat kon je alleen van buitenaf niet zien. "Dit is hoe lang je overleefd in het veld." Vervolgens stond ze in een vloeiende beweging op en liet de dolk naast hem vallen. Het geluid van het metaal botsend met de grond leek ineens een stuk luider door het stilgevallen publiek. "Verdwijn uit mijn arena."

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Het klonk anders wel goed dramatisch. Faelar kon het wel waarderen, in ieder geval. Faelar kon dit alles wel waarderen, om eerlijk te zijn. Hij was er in ieder geval nu zeker van dat zijn keuze om daar niet tussen te staan, de juiste was geweest. Dan was hij vannacht sowieso vertrokken. Nu dacht hij eigenlijk al helemaal niet meer aan vertrekken: als Dayla dit kon, hoeveel kon ze hem dan wel niet leren? En ondertussen kon hij dan zelf eens goed nadenken over wat hij nu eigenlijk wilde. Dat was ook zeker geen verkeerd idee.
Een ding tegelijk: zelfs nu alles over was, kon de halfling zijn ogen niet van Dayla afhouden. Ze had niet alleen een hele arena in haar eentje aangekund; het zag er ook nog uit alsof het haar amper moeite gekost had. Vanaf een afstand dan. En Faelar snapte ook wel dat dat waarschijnlijk niet zo was, maar toch. Indrukwekkend was het sowieso.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
De rekruut keek Dayla eerst verbaast aan, alsof hij echt niet kon geloven dat hij had verloren. Waarschijnlijk had hij zijn plan helemaal uitgedacht. Niet slecht, vond Dayla, maar niet goed genoeg. Uiteindelijk strompelde hij de arena uit. Eenmaal uit zicht, begon het publiek rumoerig te worden. Dat betekende dat ze ieder moment-
Een persoon begon, maar al snel joelde het hele publiek, op de vrouwen na. Die werden op hun beurt pissig. Dayla haalde diep adem en begon richting de uitgang te lopen. Er zat hier ook een ziekenboeg voor het geval ernstige ongelukken gebeurden. Deze zou nu onbemand zijn - en laat dat nou precies zijn wat Dayla wilde.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar keek ook even verbaasd op. Juist, natuurlijk. Tot zover zijn zin om hier tussen te zitten. Hij stond op en liep de arena ook maar uit. Misschien moest hij Dayla opzoeken. Misschien was dat ook juist een ontzettend slecht idee. Hij wist het eigenlijk niet zo goed. En maar een manier om daarachter te komen, toch? Ze was eerder dan hem vertrokken, maar hij zag haar nog net de ziekenboeg in lopen. Oh. Oh dat was misschien helemaal niet goed. Maar een manier om daar achter te komen.
Hij liep achter haar aan en ging vervolgens voorzichtig de ziekenboeg in. 'Eh... Hey...' Heel goed, heel zelfverzekerd. Goed begin! Zeker gezien hij waarschijnlijk de laatste persoon was die ze nu wilde zien.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla was bezig met haar wonden schoon te maken, een voor een, toen Faelar binnenkwam. Echt, werkelijk waar, wat wilde hij nu nog van haar? Kwam hij om haar te treiteren in een moment van relatieve zwakte? Ergens zou het haar niet verbazen, aangezien hij eerst haar halve garnizoen tegen haar had gekeerd. Ze staarde hem aan zonder iets te zeggen. Toen ze zich bedacht dat haar gedachten waarschijnlijk zo klaar als daglicht op haar gezicht te lezen waren, nu ze geen energie had om haar emoties op te schuiven, keek ze weer weg. Er zat snee op haar bovenarm die toch iets dieper was dan ze had gedacht. Dadelijk moest ze ook nog eens haar arm gaan hechten. Ze had een hoop skills, maar dat in die positie bij haarzelf doen? Ze wist niet of haar dat ook zou lukken.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar was inderdaad niet blind. Al was dit ook wel ongeveer wat hij verwacht had. Misschien maakte dat het ietsjes minder erg. 'Ik weet dat je er niet zoveel aan hebt, maar ik wilde toch graag mijn excuses aanbieden.' Daar wilde hij zijn trots echt wel even voor opzij zetten. Zeker na wat er net allemaal gebeurd was.
Toen ze naar de snee op haar arm keek, volgde Faelar haar blik. 'Ik eh... Kan er wel naar kijken voor je...?' Al zou hij het ook volledig begrijpen als ze daar geen zin in had. Misschien! Had hij gewoon niet achter haar aan moeten lopen. Dit maakte het allemaal nu niet bepaald beter.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla trok een wenkbrauw op en keek hem weer aan - verdorie. Eerst een excuses en daarna gelijk door naar het verminkingsproces? Deze elf had lef. Zijn excuses negerend, ging Dayla in op het tweede: 'Want jij kan wonden verzorgen?' Het kwam er niet zozeer uit als een vraag, maar eerder als "want je kan daadwerkelijk nog nuttige dingen?", met een oprechte sarcastische verbazing hoorbaar in haar stem. Ze schudde haar hoofd en depte een watje met alcohol tegen de snee. Zelfs Dayla kon een kleine flinch niet verbergen, maar oprecht, wie kon dat wel? Het was alleen jammer dat haar meest vervelende rekruut - als hij überhaupt nog zou blijven - in dezelfde ruimte was.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Oh dat zou hij zeker. Ze mocht zijn excuses aan de kant leggen zoveel ze wilde. Dat vond Faelar haar ook wel goed recht. Maar dat betekende niet dat ze kon doen alsof zijn medische kennis - en daarmee indirect die van zijn vader - minder dan niet-bestaand was. 'Ja, dat kan ik,' antwoordde hij dan ook rustig. Hier, nu heb je een geldige reden om verbaasd te zijn. 'En het is echt niet dat ik niet denk dat jij dat niet kan, maar ik denk niet dat je wil prutsen met een wond waar je eigenlijk niet goed bij kan.'
En nu niet boos worden en hem wegsturen. Dat zou hen geen van beide helpen. Kom op Dayla... Hij kon weldegelijk nuttig zijn. En dat wilde hij eigenlijk ook wel heel erg graag bewijzen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
'Prutsen, hm?' Dayla bleef naar haar wond kijken. Ugh, het was echt te diep. Misschien kon ze Rayvon vragen om te helpen met het hechten? Dat was nog altijd beter dan de halfling - ondanks dat hij heel misschien toch wel een beetje gelijk had maar dat zou Dayla nooit toegeven, niet hardop in ieder geval. 'Een interessante manier om te verwoorden dat ik het zelf capabel genoeg zou zijn.' Ze keek met een schuin oog naar de elf. Eerlijk is eerlijk, hij stond al wel meer zelfverzekerd dan toen hij de ziekenboeg in liep. Ha - hij twijfelde over zijn excuses, maar was zelfingenomen over zijn medische capaciteiten? Fantastisch.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar fronste licht. 'Volgens mij zei ik duidelijk "met een wond waar je zelf niet bij kan". Ik geloof prima dat je in een ander geval prima in staat bent om het zelf te doen.' Hallo, nu niet zijn woorden gaan verdraaien. Dat hielp hem al helemaal niet. 'Maar uiteindelijk moet je het zelf weten natuurlijk.' Als ze wilde dat hij vertrok, hoefde ze het maar te zeggen. Dan liet Faelar haar verder met rust. Misschien had hij zelf ook wel kunnen bedenken dat ze zijn hulp niet wilde. Dat was wel een paar stappen verder dan die excuses.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla rolde haar ogen. Ze had hem heus wel gehoord. Misschien wilde ze het alleen niet horen, niet van hem althans. Het leek er alleen op dat ze niet veel te kiezen had.
'Gaat het je lukken om orders van mij op te volgen?' vroeg ze, haar blik strak op de zijne gericht. Als ze daadwerkelijk hem een kans zou geven, dan moest ze dat op z'n minst weten, anders zat ze zo meteen met een groot litteken op haar arm - onder andere.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Kijk dat leek er al een stuk meer op. Faelar was in elk geval wel blij dat ze hem liet helpen. Meer voor haarzelf dan voor hem. 'Natuurlijk,' antwoordde hij dan ook bijna direct. Goed, ze vertrouwde hem niet genoeg dat hij wist wat hij deed, maar dit was ook oké. Hij had veel minder dan dit verwacht. 'Zeg het maar.' Dan kon hij het allemaal toch nog een beetje goed maken. Hoopte hij.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Natuurlijk, zegt 'ie. Zo heel natuurlijk was het anders niet, gezien de omstandigheden. Dayla wilde hem erop wijzen, maar de wond op haar arm had voorrang. Met tegenzin knikte ze in de richting van de voorraadkast. 'Daar liggen de spullen die je nodig hebt. Zorg ervoor dat je alles goed steriliseert. En was eerst je handen.' Het was best raar om iemand anders te vertellen hoe hij haar wonden moest verzorgen, ze was het gewend om het zelf te doen, haast op automatische piloot.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Als hij wilde kon hij dat prima! En nu wilde hij wel, dus nu was het heel natuurlijk~ Daarbij leefde Faelar om mensen te irriteren, of dat nou expres was of niet. Nu was het in ieder geval volledig per ongeluk. Hij waste daarom inderdaad braaf zijn handen om vervolgens te verzamelen wat hij nodig had. Moesten ze over net praten? Of kon hij beter gewoon stil zijn? Hij wist het eigenlijk niet zo goed. En waarschijnlijk kon hij het beter veilig spelen en zijn mond houden.
'Ik wist trouwens dat je goed was, maar...' Hij floot kort. Dat het beter was betekende niet dat hij het doen ging.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla nam plaats op een tafel zodat ze op een comfortabele hoogte zat voor Faelar om dadelijk haar wond te hechten. Vanaf daar keek ze heel nauwkeurig naar wat de halfling deed, hoe hij bewoog, hoe hij stukje bij beetje haar orders aan het opvolgen was. 'Maar wat?' vroeg ze. Als iemand die training heeft gehad in de kunst van manipulatie, wist ze als geen ander dat onafgemaakte zinnen enorm veel ruimte boden voor speculatie en misinterpretatie. Als er iets was wat ze niet wilde, dan was het miscommunicatie met deze elf.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld