Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Misschien was het wel logisch dat Edyn ook Luke uit had genodigd. Hij was immers een vriend van hen. Misschien had ik ook wel moeten verwachten dat ik hem, of één van de anderen, nog een keer tegen zou komen. Ik had echter niet verwacht dat het nu al zou gebeuren! En het was ook nog eens Luke. Het was een beetje stom om toe te geven, en daarom had ik dat ook niet gedaan toen Edyn het had gevraagd. Luke was toch wel een beetje mijn favoriet uit de band. Natuurlijk om zijn talent en zijn zang, maar zijn persoonlijkheid sprak me ook erg aan? Voor zover dat kon, door telefoonschermen en concertlichten. Het was niet dat ik Luke zoveel leuker vond dan de rest, ze waren immers samen één band. Maar hij was wel iemand naar wie ik soms iets vaker had gekeken dan naar de rest. Edyn had wel gevraagd wie mijn favoriet was, omdat veel fans die volgens haar hadden. Ik had er niks over gezegd. Gelukkig maar, anders was het nog ongemakkelijker geworden dan dat het nu was! Luke kwam zich voorstellen en ik wist niet echt wat ik anders moest doen, dan zijn hand aan te nemen. ‘Hé,’ zei ik tegen Luke, terwijl ik hem de hand schudde. ‘Frankie.’ Al had Edyn dat net al gezegd, dus was het eigenlijk niet nodig. Ik liet de hand van Luke weer los, niet wetend wat ik nu tegen hem moest zeggen. Natuurlijk had ik het er wel eens met vriendinnen over gehad; wat we zouden zeggen als we ze opeens tegen het lijf zouden lopen. Dat was echter anders dan dit. Nu kwam ik hem niet zomaar tegen, nu waren we op hetzelfde dinertje en zouden we de hele avond nog samen moeten zitten. Gelukkig kwam Petunia aangewandeld, waardoor ik mijn aandacht op haar kon vestigen. ‘Is dit Petunia? Ze ziet er echt heel erg lief uit!’ zei ik tegen Luke. Ondanks dat ik haar alleen maar kende van Luke zijn Instagram, was altijd te zien dat Luke dol op haar was. Nu ook, want zodra hij naar zijn hond keek, kreeg hij een glimlach op zijn gezicht. ‘Dat is ze ook.’ Ik glimlachte en keek nog eens naar de hond. ‘Mag ik haar aaien?’ Ik wilde niet zomaar zijn hond knuffelen, zonder dat hij het goed vond! Luke knikte echter, wat betekende dat ik het mocht doen. Ik ging door mijn knieën en aaide Petunia langs haar rug. ‘Hé Piggy. Je bent zo’n mooie hond, ja echt,’ zei ik zachtjes tegen haar. Er zat een groot verschil tussen alle honden die er binnen de band waren. Je had Loulou en Pixie, Duke en dan Petunia. Loulou was waarschijnlijk de mooiste hond om te zien. Duke was een schatje, net zoals Pixie. Petunia zou misschien geen prijzen winnen met haar uiterlijk, maar ik vond haar we echt een lieverd? Als ik online zag hoe lief ze bij Luke lag, of hoe blij ze was om hem te zien. Daarnaast sierde het Luke ook nog eens dat hij een hond uit het asiel had gehaald, die wellicht vroeger niet zo goed was behandeld. Nu vast wel. ‘Niet doorvertellen aan Pixie en Loulou, maar stiekem ben jij mijn favoriet,’ fluisterde ik, terwijl ik met mijn vingers achter haar oren krabde. Ik keek op toen Michael binnen kwam. Waarschijnlijk had hij gehoord dat Luke er ook was, want hij begroette zijn vriend als eerste. Ik kwam weer overeind, omdat ik ook niet teveel over Petunia wilde hangen. Michael liep zelf naar Loulou, die hem enthousiast begroette. Ik zag dat Michael een dekentje pakte en die op de grond legde. ‘Guys, willen jullie zien wat ik Loulou heb geleerd?’ Ik knikte en liep naar Michael en Loulou toe, net zoals Luke dat ook deed. ‘Loulou, zit,’ instrueerde Michael eerst. De hond ging netjes bij de punt van het dekentje zitten en keek afwachtend naar Michael, met een kwispelende staart. ‘Sushi!’ riep Michael enthousiast. Ik snapte niet wat hij bedoelde, totdat Loulou het dekentje vastnam in haar bek en zichzelf er in rolde. Daardoor begon niet alleen ik, maar ook Luke hard te lachen. ‘Michael, dat is zo cute!’ complimenteerde ik hem. Michael glimlachte trots en haalde Loulou uit het dekentje, zodat hij haar kon aaien. ‘Goed gedaan, Loulou!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Eigenlijk had ik wel kunnen weten dat ik niet de enige was geweest die hier vanavond zou zijn. Ik was wel blij dat het Frankie was, want ik had niet geweten wat ik had moeten doen op het moment dat Rhi ineens in de woonkamer had gestaan. Al leek het me dat Michael wel nog eens goed met Edyn had gepraat als ze dat van plan was geweest. Frankie leek me wel goed gezelschap, het was in ieder geval een pluspunt dat ze meteen door haar knieën was gegaan om Petunia te begroeten, die het ook geweldig leek te vinden om nieuw gezelschap te hebben. Ik hoorde zelfs hoe Frankie, haar Piggy noemde. Wat betekende dat ze Petunia al wel eens vaker had gezien, of in ieder geval filmpjes van haar. Piggy was haar bijnaam, omdat ze soms gewoon echt super schattig kon knorren! Ik had van Edyn wel begrepen dat Frankie de band had gekend en het was ook helemaal niet erg dat ze wist wie Petunia was. Niet als dat schatje daardoor aandacht kreeg! Het was gewoon zo dat mensen sneller naar Loulou zouden stappen, omdat mensen haar schattiger vonden. Iets wat in mijn ogen gewoon niet zo was. Je eigen hond was toch wel het liefst! Al moest ik zeggen dat het trucje dat Michael haar had geleerd wel echt heel cool was om te zien. Ik had nog nooit gezien dat een hondje had geleerd om zichzelf in een dekentje te wikkelen. Het was en soort van burrito hond! Al was sushi ook wel een goede benaming. “Dat verdient wel wat lekkers!” Bracht Edyn vrolijk uit, die al naar de keuken toe liep. “Hoe heb je haar dat geleerd?” Vroeg ik aan Michael. Dat moest vast heel erg veel werk in hebben gezeten. Petunia was al best wel oud geweest toen ik haar had gekregen, dus ik had haar niet veel kunnen leren. Loulou was nog een puppy geweest toen ze hier was gekomen, dus dat ging heel wat makkelijker. “Het heeft heel wat tijd gekost, maar het is het wel echt waard!” Ik knikte, dat snapte ik wel. Het zag er echt heel erg leuk uit. Al vond je alles van je eigen hond eigenlijk geweldig. Dat had ik wel bij Petunia? Al liep ze gewoon rond, dan vond ik het nog heel leuk om naar haar te kijken. Het was toch een beetje alsof het je kindje was. Edyn kwam terug met koekjes, die ze aan Frankie gaf. “Wil jij ze wat geven? Ik moet even verder met het eten. Daarna kunnen jullie nog wel even in de woonkamer zitten, het duurt nog heel eventjes voordat het klaar is.” Frankie wilde al één van de koekjes aan mij geven, waarop ik mijn hoofd schudde. “Geef jij het haar maar, volgens mij mag ze je wel.” Piggy stond al bij haar voeten, iets wat wel deels kwam doordat Frankie nu iets lekkers in haar handen had, maar ze was net ook al naar haar toe gelopen ondanks dat ze toen helemaal niets in haar handen had gehad. Ik keek toe hoe Frankie weer door haar knieën ging en met een glimlach op haar gezicht alle drie de honden iets te eten gaf. Ik snapte wel waarom Edyn op haar af was gestapt. Nu was Edyn daar sowieso wel makkelijk in, maar Frankie kwam tot nu toe als een heel zacht persoon over. Als ze zo had gereageerd op Pixie en Loulou, was het meteen helemaal goed geweest. Het voelde nu ook wel goed. Petunia had het goed bij haar. Ik liep naar de bank waar ik me op liet ploffen. Ik keek naar Frankie, die bij de hondjes zat. “Heb je zelf ook een hond?” Ze leek echt precies te weten hoe ze om moest gaan met honden, ze wist zelfs te weten waar ze zachtjes moest krabben. “Nee, er zijn geen huisdieren toegestaan op campus.” Frankie stond op, ze leek een beetje te twijfelen of ze bij ons moest komen zitten of niet. Ik gebaarde wat naar de stoel, tenzij ze Edyn echt moest helpen of wat dan ook. “Studeer je hier in Los Angeles?” Ze kwam er bij zitten en knikte op mijn vraag. “Ja, ik studeer astronomie, sterrenkunde.” “Echt?! Dat is badass!”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ondertussen kon ik wel bij Michael zitten. We hadden dingen om over te praten, we leerden elkaar kennen. Ik voelde me comfortabel bij hem in de buurt en ik merkte dat het voor hem ook zo was. Luke kende ik niet. Niet op die manier in ieder geval. Ik wist niet zo goed wat ik hem kon vragen en wat juist niet. Natuurlijk kon ik hem vragen naar de band, naar de tour en alles er omheen. Ik kon hem vragen stellen over het album, wat er natuurlijk bijna aan zat te komen. Ik was heel nieuwsgierig! Het album was al wel te pre-orderen en de tracklist was ook bekend. Ik kende de nummers van het concert, maar er stond nog zoveel op wat ik nog niet kende! En zoals gewoonlijk waren er ook Target-versies, waar weer andere nummers op stonden. Ik wilde echter niet zomaar naar zijn werk vragen. Hij was hier ook om een leuke avond te hebben, om lekker te eten. Nu ging het gelukkig over mijn studie. Dat was iets waar ik goed over kon praten, want het was iets waar ik graag mee bezig was. Er was een groot deel van de mensen die het niet echt iets vond. Edyn was er enthousiast over geweest, met name omdat ze de sterrenhemel zelf heel erg mooi vond. Ik had niet echt verwacht dat Luke er zo leuk op zou reageren. Hij noemde het zelfs badass. ‘Ik zou het zelf niet zo snel badass noemen, denk ik,’ zei ik lachend. ‘Maar het is wel ontzettend fascinerend. De manier waarop de melkweg werkt, hoe de aarde en planeten draaien en wat er precies is. Ik houd van het idee dat er nog zoveel meer is dan alleen dit wat wij kennen en dat er nog veel meer is om te ontdekken. Er zijn waarschijnlijk planeten, sterren en manen die we ons als mensen niet eens in kunnen denken.’ Er werd nog steeds gezocht naar leven op andere planeten. Het heelal was zo ontzettend groot. Zoiets kon niet worden ontkend. ‘Dat is toch badass?’ herhaalde Luke zijn andere woorden. ‘Je zou eens met een vriend van ons moeten praten. Hij kan uren praten over het universum praten.’ Ik glimlachte en haalde mijn schouders op. ‘Jullie vriend en ik hebben dat gemeen.’ Het was een onderwerp waar ik echt uren van alles over kwijt kon. Ik werkte, in ruil voor extra punten, ook nog bij het planetarium op de campus, waar ik soms ook rondleidingen gaf of toelichtingen tijdens bepaalde evenementen. Over slechts een maand zouden de maan en Venus elkaar kruizen. Een week later zou er én een maansverduistering zijn én zouden we de mogelijkheid hebben om Mars te zien. Iets waar ik nu al naar uit keek. ‘Woon je ook op de campus?’ vroeg Luke. Ik had altijd wel gehoopt dat hij, en de rest, ook interesse zouden tonen in de personen tegenover hen. Nu deed hij dat ook echt. Hij gaf me zelfs al zijn aandacht! Ik knikte op de vraag. ‘Ja, al een paar jaar. Edyn is ook al op bezoek geweest, met Loulou en Pixie.’ Ik had het wel heel leuk gevonden! Al was het jammer dat ik haar mijn kamer nog niet had kunnen laten zien, doordat mijn kamergenoot iemand over de vloer had gehad. ‘Zeg dat maar niet te hard,’ zei Michael lachend. ‘Edyn weet nu dat die sok niet aan je deur hing omdat je kamergenoot zo rommelig is.’ ‘Heb je het aan haar verteld?!’ vroeg ik aan Michael. Edyn had er zo onschuldig op gereageerd dat ik haar niet had durven te vertellen dat de sok er had gehangen omdat mijn kamergenoot bezig was geweest met seks. Nu had Michael dat aan haar verteld. Die haalde echter onschuldig zijn schouders op. ‘Wat kan ik zeggen?’ zei hij enkel. ‘Een sok?’ vroeg Luke, waarop ik lachend knikte. ‘Je weet wel? Als je een sok ophangt, betekent dat dat niemand binnen mag komen?’ Luke wist vast wel waar ik het over had! Het was een universeel ding? Sommigen deden het ook wel met een menu, of een deurhanger. Er hing in ieder geval altijd wel iets aan de deur om de ander te laten weten dat het niet veilig was om binnen te komen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
“Dat is echt een ding?!” Vroeg ik lachend. Ik had er wel eens over gehoord, natuurlijk! In How I Met Your Mother was dat ook een ding geweest, maar dan met een menukaart. Ondertussen waren we al zoveel jaren verder en het beste om mensen buiten de deur te houden, was blijkbaar nog steeds een sok. Dat was ergens best wel lachwekkend. Al snapte ik dat je soms behoorlijk kon balen als het niet mogelijk was om je kamer op te komen, terwijl je er misschien juist wel behoefte aan had. Het was misschien iets wat we ook hadden moeten invoeren, want er waren wel eens momenten geweest waarop we meer hadden gezien dan ons eigenlijk lief was geweest. Zoiets kreeg je gewoon als je met heel wat mensen in een kleine ruimte leefde. “Maar goed dat er een soort van code is, want anders had je vast heel wat dingen gezien die je eigenlijk niet wilde.” Het was toch niet hetgeen wat je graag van je vrienden wilde zien. Misschien was Frankie wel niet eens goed bevriend met haar kamergenootje en zou het alleen nog maar erger worden. Ik zag Edyn aan komen lopen met haar handen vol. “Willen jullie binnen of buiten zitten? Het is nog wel heel erg mooi weer, maar misschien is het een beetje te warm?” Ik haalde mijn schouders op, het maakte mij niet zo heel erg veel uit. Binnen was ook wel goed. “Ik heb al wel binnen gedekt, maar als jullie liever buiten willen zitten kan dat prima!” Ik schudde mijn hoofd “Ik vind het prima om binnen te zitten.” Ik stond op want het was wel zo netjes om mee te helpen, maar voordat ik nog iets kon zeggen begon Edyn haar hoofd te schudden. “Jullie kunnen gewoon lekker blijven zitten! Wat willen jullie te drinken, dan neem ik dat zo mee.” Edyn was eigenlijk veel te lief. Ze deed echt behoorlijk haar best, het rook echt heerlijk!
Ongeveer een half uur later zaten we met z’n alleen aan de tafel, waar Edyn echt veel te veel op had gezet. Het zag er wel echt heel erg lekker uit. Michael had een biertje voor me uit de koelkast gehaald, terwijl Edyn uitlegde wat er precies op tafel stond. Ergens moest ik heel zachtjes lachen toen ze vertelde waar dingen in zaten die Michael niet luste, ze leek hem zelfs een klein beetje schuldig aan te kijken, omdat ze het er wel neer had gezet. “Het ziet er echt heel erg goed uit Edyn.” “Dat doet ze altijd.” Zei Michael, waardoor ik even met mijn hoofd schudde. Het was fijn om het zo luchtig te hebben. Niets hoefde. Edyn was gewoon de lieverd die voor alles zorgde, alsof je weer even thuis was bij je ouders en je nergens zorgden over hoefde te maken. In het afgelopen half uur hadden we dat ook niet gedaan, we hadden wat met z’n drieën gepraat en ik had wel gemerkt dat Frankie een leuk persoon om in de buurt te hebben.Ik wist dat ze fan van de band was en dat Michael haar daardoor niet meteen had vertrouwd, wat ook wel verstandig was. Ze had echter ook wel laten zien dat ze hier echt alleen was om een leuke avond te hebben, waarschijnlijk had ze niet eens verwacht dat ik hier vanavond ook zou zijn. “Heeft Michael je een beetje geleerd hoe je fortnite moet spelen?” Vroeg Edyn enthousiast aan Frankie. “Speel je fortnite?” Waarschijnlijk niet echt, want Michael had het haar geleerd. Ik was ook nog niet heel erg goed, maar ik vond het ook wel leuk om zo nu en dan te doen, als anderen er om vroegen. “Ik speel ook wel eens.” “Je wil niet met Luke spelen, hij is echt fucking slecht.” Mompelde Michael, waarop ik hem even verontwaardigd aankeek. “Dat valt wel mee!” Ik keek in de richting van Frankie. “Dat valt echt heel erg mee.” zei ik nog een keer tegen haar. Ik vond niet dat ik slecht was? Ik besteedde er alleen niet zo heel veel tijd aan! Dus de keren dat ik mee deed viel ik een beetje in het niet. “Luke is best wel goed, Mikey. Hij moet alleen nog leren, net zoals Frankie. Daarbij heeft hij een leuke username!”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
De sfeer was eigenlijk best relaxt geweest tot nu toe. Luke leek het niet gek te vinden dat ik hier was, ondanks dat ik onbewust wel een paar keer had laten vallen dat ik niet alleen een vriendin was van Edyn, maar de muziek die hij maakte ook erg leuk vond. Hij had er echter niks over gezegd en beetje bij beetje vergat ik wel wie hij precies was. Op de goede manier, want de gesprekken gingen gemakkelijk en we hadden genoeg om over te praten. Iets wat me best had verrast, maar ook dat was alleen maar positief. Nu zaten we net aan tafel en Edyn had al uitgelegd wat er allemaal te eten was. Vooral heel erg veel! Ze had een paar keer schuldig naar Michael gekeken op het moment dat er iets in had gezeten wat hij niet lekker had gevonden. Er was echter ook genoeg voor hem om te eten. Ik vond het lief dat ze zoveel rekening hield met Michael. En met de mensen om haar heen, want ze probeerde het juist een beetje voor Luke op te nemen toen Michael deed alsof Luke de meest slechte speler van Fortnite ooit was. Ik wist ook zeker dat het wel mee viel, zoals Luke ook tegen mij zei! ‘Frankie is nu al beter dan dat Luke is,’ zei Michael. Ik schudde meteen mijn hoofd. ‘Dat is vast niet waar. Ik ben pas net begonnen!’ Misschien had ik wel wat meer kennis er over, omdat ik de filmpjes wel had gezien en Michael naast me had gezeten om me uit te leggen wat ik precies had moeten doen en wat handig was! Ik richtte me tot Luke, aangezien Edyn had gezegd dat hij een leuke naam had. ‘Wat is je username?’ vroeg ik dan ook aan hem. Ik zag dat Michael al met een grote grijns naar hem keek. ‘Cheesetoastie11,’ zei Luke vervolgens zacht, waardoor Michael al hard begon te lachen. Iets waardoor ik ook moest lachen! ‘Ik heb het bedacht toen ik net mijn Xbox had!’ zei Luke ter verdediging, waar ik lachend op knikte. ‘Het klinkt gewoon heel erg leuk. En het maakt je liefde voor tosties wel duidelijk.’ En daar was niks mis mee! ‘Ik vind het een leuke naam,’ zei Edyn vastbesloten, die voor Michael al wat te eten op had geschept. Dat betekende dat Luke en ik dat ook mochten doen. Ik pakte mijn bord vast en keek naar al het lekkers wat Edyn had gemaakt. Ze had echt heel erg haar best gedaan. Ik had nog wel aangeboden om te helpen, maar ze had me haast weggejaagd uit de keuken, met de boodschap dat ik hier te gast was en dat het vast even fijn was om niks te doen. Ik schepte wat van de salade op die ze had gemaakt, compleet met dressing en al. Daarnaast kwamen wat zoete aardappels te liggen en een stukje vis. Ik prikte een aardappeltje aan mijn vork en merkte dat het nog wel iets zout kon gebruiken. Dat stond net iets voorbij Luke en door de overvolle tafel, kon ik er net niet bij. ‘Luke, wil je me het zout aangeven?’ vroeg ik aan hem. Luke keek opzij en er was iets in zijn ogen waardoor ik het idee kreeg dat hij geen normaal antwoord zou geven. ‘To be frank with you, dat kan ik wel, Frankie.’ Luke kon zijn eigen lach niet inhouden en pakte ondertussen het zout, wat hij me aanreikte. Ondanks dat ik moest lachen, schudde ik ook mijn hoofd. ‘Wow, that pun wasn’t even hot. It was lukewarm at most.’ Dit resulteerde, wederom, in hard gelach van Michael. Luke lachte echter net zo hard mee. Ik kon woordgrapjes altijd wel waarderen. Nu was deze, met mijn naam, al vaak genoeg gemaakt. Ik had echter nooit eentje terug kunnen maken met iemand anders zijn naam. Dat had nu wel gekund! ‘Je hebt een goede uitgekozen, Eddy,’ zei Luke lachend. Wat verlegen keek ik naar mijn bord. Ik had niet verwacht goed in de groep te vallen. Niet op deze manier! Edyn knikte vrolijk. ‘Ja toch? Frankie is echt heel erg leuk!’ zei ze enthousiast. ‘Guys…’ zei ik, omdat ik nu het gevoel had dat iedereen me aan het ophemelen was. Dat hoefde niet!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Nieuwe mensen ontmoeten was nooit verkeerd. Iemand zoals Frankie was sowieso leuk om beter te leren kennen. Ik wist niet hoe het was gelopen, maar Edyn was op haar afgestapt en daardoor zat ze nu hier, waar niemand iets tegen had. Ik was zelf gek op woordgrapjes en het was één ding dat iemand er om moest lachen, het was echter iets heel anders als diegene het zo goed leek te snappen, dat ze zelf ook een grapje maakte. Natuurlijk had ik zelf al wel eens met mijn naam gespeeld en was die opmerking er ook wel eens uitgekomen, maar het was toch leuk om het van iemand te horen. Ik merkte echter wel dat Frankie zich er wat verlegen door voelde. Iets waar mensen vast op door waren gegaan, maar ik wilde niet dat ze zich ongemakkelijk voelde. Ze was hier vanavond net zo goed om een leuke tijd te hebben als ik dat was. Dan moesten we daar toch ook een beetje voor zorgen, wat niet ging als ze zich er ongemakkelijk bij voelde! Edyn leek ook verder te willen met het gesprek. “Hoe heb je het gehad in Mexico en Brazilië, Luca?” Ik wist niet eens wanneer het precies was gebeurd dat Edyn en ik nu bijnamen voor elkaar hadden, volgens mij bij het opnemen van de filmpjes voor het album, maar het kon ook daarvoor of daarna zijn gebeurd. Van die avond wist ik immers niet heel erg veel meer, alleen dat ik heel wat had gedronken. Edyn was er geweest en Rhi ook en dat had voor behoorlijk wat opgerakelde. Nu ging het daar niet over, maar over de optredens waar Edyn niet bij was geweest. Ze was na Australië weer terug gegaan naar Los Angeles. “Goed! Het was goed om weer terug te zijn, het verschil met het optreden tijdens Rock in Rio was echt heel anders, maar ik kon wel merken dat we dat hadden gedaan?” Er was gewoon een soort energie geweest. Vanuit ons, maar ook wel vanuit het publiek. Het had natuurlijk ook wel meegeholpen dat het voor nu het laatste concert was geweest. “Jullie zijn heel erg gegroeid sinds toen.” De woorden van Frankie waren heel erg voorzichtig, maar ik vond ze heel erg fijn om te horen. Het was nooit verkeerd om te horen dat je iets goed deed. We waren altijd bezig met onszelf ontwikkelen. Ik wilde me vrijer voelen op het podium, dat was ook de reden dat ik soms de gitaar links liet liggen. We hadden geprobeerd er nieuwe instrumenten bij te betrekken. Dat hadden we bij de vorige tour al gedaan en toen was ik ook al bezig geweest met het kijken of het iets was om zonder gitaar daar te staan. Het voelde anders, meer kwetsbaar. Ik had niets meer om me achter te verschuilen, geen excuus om iets niet helemaal lekker te zingen als ik niet druk was met mijn gitaar. Niet dat het met wel iets is wat ik graag deed. “Dankjewel. Het is wel iets waar we altijd mee bezig zijn.” Ik keek even naar Michael, die ook knikte. Het was haast niet te geloven hoe ver we waren gekomen. Hoe we liedjes op school hadden geschreven en nu hier zaten. We hadden er net een tour op zitten en over een paar dagen zou ons nieuwe album uitkomen. Niet heel lang daarna zouden we beginnen met een nieuwe tour! “Wat vond je van de nieuwe nummers?” Daar was ik wel echt benieuwd naar. Natuurlijk was het iets wat nu al een paar maanden in de rondte ging. Tijdens de concerten hadden veel mensen de nummers al terug kunnen zingen, dat soort dingen gingen snel. Nu Youngblood ook zo lekker ging, was het helemaal een hele beleving. “Ze zijn heel anders. Er is een hele andere vibe aan, je kunt wel echt horen dat het een andere invloed heeft?” Ik knikte dat was wel waar we voor waren gegaan. “Daar hebben we wel ons best voor gedaan, maar we hebben voor nu ook wel de nummers gekozen die het meeste aansloten bij hetgeen wat we hiervoor hebben gedaan.” Met de andere nummers gingen we toch weer een hele andere kant op. Zo voelde het voor mij in ieder geval. Ik had heel veel gevoelens in de nummers kunnen leggen, dus het had voor mij goed gevoeld om het er uit te krijgen. “Heb je een favoriet nummer? Niet specifiek van wat we deze tour hebben gespeeld?” Daar was ik wel benieuwd naar!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het voelde allemaal zo normaal. Alsof ik hier hoorde te zitten. Aan de andere kant leek het elke keer weer een soort verzinsel. Een droom. Alsof ik over enkele minuten wakker zou worden en dit alles zou verdwijnen. Toch was het echt en dat voelde behoorlijk gek. ‘Een favoriet nummer?’ Ik vond dat best een lastige vraag om te beantwoorden! Ik had het nieuwste album nog nooit gehoord. Alleen de nummers die ze er voor uit hadden gebracht: Want You Back en Youngblood. Daarnaast kende ik ook de andere vier nieuwe nummers die ze op de tour hadden gespeeld. Die waren haast niet te vergelijken met hun oudere nummers? Dat was ook niet zo gek, want volgens mij zat er minstens twee jaar tussen de momenten waarop de nummers geschreven waren! Ik had wel nummers die ik vaker luisterde dan anderen. Misschien waren ze wel mijn favorieten te noemen. ‘Ik denk dat ik er twee heb van Sounds Good Feels Good?’ Er waren toch wel twee die meteen naar boven kwamen drijven op de vraag van Luke. Luke was degene die me afwachtend aankeek. Alsof hij het echt heel erg graag wilde horen! ‘Ik heb Vapor altijd heel erg mooi gevonden. Net als Waste The Night. Ik was erg blij toen ik zag dat jullie die nog zouden spelen voor de tour.’ Vapor hadden ze helaas niet gespeeld, maar dat begreep ik wel. Je moest toch een keuze maken, bepaalde nummers achter je laten. Voor mij was Vapor echter één van de beste nummers die ze uit hadden gebracht. ‘Oooh, ik houd ook erg veel van die nummers!’ zei Luke enthousiast, waar ik toch wel om moest lachen. Waste The Night was geen geheim. Volgens mij had hij dat zelfs nog benadrukt tijdens het concert, dat het één van zijn favoriete nummers was van het vorige album was. Misschien had hij daarom ook wel op de setlist gestaan. ‘Ik vind Better Man een heel mooi liedje! Ik denk dat dat mijn favoriet is,’ zei Edyn, die daarna glimlachend naar Michael keek. Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek van Luke naar Michael. ‘Die ken ik niet?’ Ik gokte dat het een nieuw nummer was. Edyn was Michael zijn vriendin, wat vast betekende dat ze de nieuwe muziek al had gehoord. Ik kon me ook niet indenken dat er geen nummer zou zijn dat rond Edyn speelde. Als ik keek naar hoe Michael en Edyn omgingen met elkaar; hoe blij ze wel niet met elkaar waren. Dan moest er wel iets zijn wat Michael zijn liefde voor Edyn beschreef. ‘Het is een nieuw nummer. Het staat op het album,’ legde Michael uit. Ik knikte begrijpend. Het nieuwe album zou volgende week al komen! We hadden er eerst nog iets langer op moeten wachten, maar nu hadden ze het verschoven. ‘Ik ben er erg benieuwd naar. Als het dezelfde soort vibe heeft als de nummers die jullie al hebben gespeeld, dan wordt het vast een zeker een succes.’ Daar was ik wel van overtuigd! ‘Dat was wel de bedoeling? Een soort intro in het nieuwe album. Ashton is heel erg goed in het verwoorden van dat idee,’ vertelde Luke. Iets wat ik ook wel kon begrijpen, want Ashton stond er toch wel om bekend dat hij heel erg veel kon praten. Soms zelfs zoveel dat ik niet eens meer altijd volgde wat hij precies aan het vertellen was. ‘Ik vond het echt hele goede nummers! Ik denk dat Lie To Me me het meeste bij is gebleven.’ Ik pakte mijn glas, dat Edyn had gevuld met een bubbelend, roze drankje en een vrolijk rietje. Ik nam er een slok van, terwijl Luke al de volgende vraag op me afvuurde. ‘Waarom juist die?’ Ik haalde mijn schouders na en dacht eventjes na over het antwoord. Natuurlijk, het was een pakkende melodie en er zat een gedeelte in wat makkelijk mee te zingen was ook. Ook als je de tekst niet echt kende. Dat was echter lang niet het enige waardoor het, tot aan de dag van vandaag, in mijn hoofd zat. ‘Omdat het altijd gemakkelijker is om te willen geloven in een leugen dan de waarheid onder ogen komen? Zeker als die leugen verdomd goed klinkt. Soms ben je beter af met een hele goede leugen, ook als jij degene bent die hem van een ander hoort.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Dit was toch leuk op deze manier! Normaal moesten we bij fans in de buurt wel een beetje oppassen met hetgeen wat we zeiden. Ik had bij Frankie echter niet het idee dat er echt een fan naast me zat. Ze was sowieso niet aan het gissen naar dingen. We konden samen praten en nu ging het misschien even over hetgeen wat wij deden, maar ik was er over begonnen. Daarbij had ik wel echt het idee dat ik Frankie een klein beetje had leren kennen. We hadden ook gesprekken over haar gehad! Waardoor ik wel wist dat ik niet zomaar naar iemand zat. Ze deed echt iets heel erg gaafs, haar opleiding leek me daarbij wel echt heel erg moeilijk? Daar moest je wel echt heel erg slim voor zijn. Daarbij had ze toch echt wel een hele smaak in muziek. Ze pikte de nummers uit waar ik ook het meest trots op was. Waste The Night bleef één van mijn favoriete nummers, dat was ook wel de reden dat ik me er behoorlijk voor in had gezet dat we die ook zouden spelen. Iets wat ik voor de volgende tour zo weer zou doen. Ze had het echter ook over Lie To Me, een nummer dat me echt het dichts bij het hart lag. Er was geen nummer dat ooit zoveel voor mij had betekend. Nu het al een tijdje kon, had ik er ook best wel vaak naar geluisterd. Nog steeds voelde ik er best veel bij als ik het hoorde, laat staan als ik het weer speelde. Ik knikte op de woorden, het was wel in de richting waar ik in had geschreven. Ashton had er behoorlijk wat mee geholpen, hij was ook met mijn ideeën gaan spelen en hij had er zelf ook genoeg bij gevoeld. “Het is inderdaad soms gemakkelijker om een leugen te geloven dan de waarheid onder ogen te zien.” Ik had ook wel geweten dat mijn relatie met Rhi niet goed was gegaan, maar het liefst had ik gewoon gewild dat alles oké was. Dat het goed tussen ons ging en dat had ik mezelf ook wel eens aangepraat. Maar had iedereen dat wel niet eens gedaan? Zo praatte we nog een beetje door tijdens het eten. Edyn had echt de meest lekkere dingen gemaakt. Ik kon het niet laten om een tweede en zelfs een derde keer op te scheppen. Er stond ook genoeg voor! Alsof we hier met z’n twaalven zouden kunnen eten. Na het eten, vroeg ik Edyn nog of ik haar kon helpen. Ze was al klaar om ons naar de woonkamer te sturen, maar Frankie leek het niet aan te nemen en begon haar toch te helpen. Ik deed wat ik kon doen aan tafel, maar het gezicht van Edyn leek al wel genoeg te zeggen. Daarom had ze Michael en mij ook naar de tuin gestuurd. Waar het ondertussen heerlijk weer was. Het was een beetje afgekoeld, waardoor het heerlijk was. Het gaf Michael en mij de kans om even met z’n tweeën te praten. Hij leek wel echt ontdooit te zijn tegenover Frankie, terwijl hij een paar weken geleden nog had verteld dat hij niet gek was op het idee dat ze bij hem thuis zou zijn. Nu was ze hier echter wel en leken ze het wel echt goed te kunnen vinden. Edyn en Frankie kwamen na ongeveer een half uurtje ook de tuin binnen, ze hadden beiden wat bordjes vast. “Frankie heeft het toetje gemaakt! Ik dacht, ijs is er wel lekker bij.” Ik pakte het bordje aan van Frankie en keek naar hetgeen wat er op lag. “Het is spekkoek.” Het was in allemaal laagjes, volgens mij had ik zelf nog nooit zoiets gegeten. Het zag er echter heel goed uit. Volgens mij was Frankie er best wel lang mee bezig geweest. “Het ziet er goed uit.” “Het is heel erg lekker. Vind ik in ieder geval.” Ik knikte, want anders had ze het natuurlijk ook niet gemaakt. Ik zag hoe Frankie er een hapje van nam en wat bewoog met haar lichaam, er was een grote glimlach op haar gezicht te zien. “Wat doe je?” Vroeg ik lachend. Niet omdat ik het gek vond, maar het zag er juist leuk uit. “Happy fooddance!” Iets wat als een goede redenatie klonk. Ik nam dan ook een hapje en deed hetzelfde als Frankie had gedaan. Edyn, die op de andere bank zat, deed precies hetzelfde. “Happy fooddance!”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
7 juli
~
Rhi.
Het was het weekend na Independance day, wat betekende dat het weer tijd voor het jaarlijkse kampeeruitje. Ik had getwijfeld of ik wel mee had willen gaan, met name omdat dit de plek was waar ik vorig jaar iedereen achter had gelaten. Normaal gesproken was het een drukke, maar gezellige plek geweest. Een plek waar we met z’n allen hadden gehonkbald, waar ik samen met Keith de barbecue had beheerd en waar alle anderen hadden gezwommen. Voor mij voelde het heel gek om weer op deze plek te zijn. Om me te beseffen wat ik achter had gelaten. Het voelde als een soort confrontatie. Iets waar ik het ook wel over had gehad met mijn psycholoog. Zij had me juist aangemoedigd om te gaan, om aan mijn familie te laten zien dat ik er echt weer bij wilde horen. Al deed ik dat volgens Jackie en Keith al. Die hadden er niet eens over getwijfeld en waren er vanuit gegaan dat ik mee zou gaan. En zo waren we beland bij het huisje aan het meer. Zelf waren we er een paar uur, zodat we alles rustig uit hadden kunnen pakken. Het wachten was nog op één iemand, namelijk Michael. Over zijn aanwezigheid was iedereen behoorlijk enthousiast. Volgens mij kon hij ook niks meer fout doen, nu hij seizoenskaarten voor de gehele familie had gehaald en samen met hen naar de honkbalwedstrijden ging. Iedereen was dol op hem. Ik zou proberen hem zoveel mogelijk met rust te laten, in de hoop dat hij dat ook bij mij zou doen. Ik hoefde geen verhalen te horen over Luke, of wat er nu allemaal aan de hand was. Ik probeerde er echt afstand van te nemen. Omdat het al tegen etenstijd aanliep, waren Keith en ik al begonnen met de barbecue. Er waren een aantal stukken vlees die langzaam gegaard moesten worden, dus daar waren we nu mee bezig. Straks zouden we de rest er wel op gooien. Ik hoorde achter me het geronk van een auto, wat ook de aandacht van Jake en Tyler trok. Zij waren komen kijken naar al het vlees wat we uit hadden gestald. ‘Ty, Michael is er! Kom!’ Jake trok zijn broertje al mee en samen renden ze naar de auto. Ik draaide me om om ook te kijken, maar ik zag niet de auto van Michael. Het was de auto van Luke. En nog voordat Michael uit was gestapt, had Luke zich al zichtbaar gemaakt. ‘What the actual fuck?’ Ik legde mijn spatel aan de kant en deed de barbecue dicht, zodat er niks kon gebeuren. ‘Ik ben zo terug,’ zei ik tegen Keith, waarna ik richting de auto liep. Luke kon hier niet zomaar naar toe komen, zonder enige waarschuwing?! De laatste keer dat ik hem had gezien, was toen we Michael hadden moeten ophalen. Ik wist niet welke van de twee meer had gedronken, maar ze waren allebei fucking vervelend geweest. Naast mij, Jake en Tyler, waren ook Edyn en Maddie naar de auto gekomen om Michael te begroeten. ‘Hé, Rhi,’ zei Luke, alsof er niks aan de hand was! ‘Niks, “He, Rhi”,’ snauwde ik. ‘Waarom ben je hier?’ Hij hoorde hier helemaal niet te zijn! We hadden geen relatie meer, hij had niet eens aan me gevraagd of ik het oké had gevonden als hij mee zou gaan! ‘Ik heb aan Eddy gevraagd of ik mocht komen?’ Ik keek naar Edyn en vervolgens weer terug naar Luke. ‘Eddy? En jij en Michael zijn zeker Ed en Edd?’ Ik wist niet waar dat hele “Eddy” ding opeens vandaan kwam. Ik hoefde het ook helemaal niet te weten. Ik wilde weten waarom hij dacht dat het oké was om hier te komen! Blijkbaar had hij het overlegd met Edyn, maar waarom zou hij dat doen? Misschien omdat Edyn sneller toe zou zeggen dan ik. Omdat zij hem wel had laten komen en ik nee zou hebben gezegd, maar dan nog snapte ik niet wat hij hier nou precies deed! Als hij had willen praten, of iets, dan had hij me ook anders kunnen benaderen? Nu stond hij opeens voor mijn neus!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het was misschien gek dat ik hier naar toe willen komen, maar het was wel degelijk mijn eigen idee geweest. Ik had Edyn en Michael gehoord over het kampeertripje, wat een jaarlijkse traditie was van de Jenkins. Wat natuurlijk in dat opzicht heel erg gezellig was. Er werden heel veel verschillende spelletjes gedaan, maar er was ook genoeg tijd voor rust. Een afgelegen plaatsje in het bos, deed je eigenlijk altijd wel goed. Dat was echter niet de reden dat ik vandaag mee was gegaan. Het ging me er meer om wat er vorig jaar rond deze tijd was gebeurd. Rhi had de keuze gemaakt om ons achter te laten, allemaal. Ze had een ander leven gewild, wat ze een tijdje had geleefd. Voor iedereen was dat een behoorlijke moeilijke tijd geweest. Ook voor mij? Maar dat was juist de voornaamste reden dat ik mee had gewild. Ik wist dat dit ook moeilijk voor Rhi moest zijn en dat ze wel iemand nodig had. Haar familie was er, maar ik wist ook dat ze hen een zo’n leuk mogelijke tijd gunde. Iets wat ze zelf ook verdiende. Om over alles te praten en om haar een beetje willen bijstaan, in een moeilijke periode. Ik had echt geen hartelijk welkom verwacht, maar de manier waarop Rhi me begroette, was niet iets wat ik wel had verwarcht. Iets wat ik ook niet echt vond kunnen! Zij had er niet heel erg veel mee te maken met wat Edyn deed, misschien was ik wel gewoon met haar mee. Dan was het misschien wat ongemakkelijk, maar alsnog niet iets wat ze echt iets mee te maken had. Ik was hier voor haar, om een beetje te kijken hoe het ging, maar iets in me zei eigenlijk nu al dat het een verkeerde beslissing was geweest. “Een normale begroeting zit er niet in dus?” merkte ik op. Ze had minstens gedag kunnen zeggen en op een normale manier kunnen vragen wat ik hier kwam doen. Ze was typisch Rhi. Ik wist niet of ik had verwacht dat ze veranderd was, dat was ze duidelijk niet. Maar dit was gewoon geen prettige manier om ergens aan te komen en een deel van mij wilde dan ook het liefst zo snel mogelijk weer weg. “Niet altijd hebben mensen iets slechts in hun zin, Rhi.” Misschien was dit wel hetgeen wat ik nodig had gehad. De vorige keer dat ik haar had gezien, had ik haar zo graag terug gewild. Er was niets geweest wat ik liever had gewild. Nu wilde ik haar het liefst zo ver mogelijk uit mijn buurt hebben, alleen maar door dit gedrag! Want zo had ze zich altijd gedragen, alsof ieder persoon in de hele wereld, inclusief ik, iets tegen haar had. Dat ik hier nu was om haar tegen te zitten, terwijl dat gewoon niet de waarheid was! “Ik heb aan Edyn gevraagd of ze me mee wilde nemen, omdat ik weet wat voor moeilijke tijd dit is. Voor jou, maar misschien ook voor andere mensen hier. Ik wilde er voor je zijn. Maar als je de komende dagen op deze manier op mij reageert, kan ik net zo goed weg gaan.” Iets wat ik wel heel erg jammer zou vinden, want er waren wel een paar dingen die ik nog zou willen doen. De Jenkins waren een hele leuke familie! Er zouden genoeg dingen gebeuren waar ik aan mee wilde doen. Maar ik had er vooral voor Rhi willen zijn en ik had echt geen knuffels verwacht op het moment dat ze me had gezien, maar dit was gewoon te belachelijk voor woorden. Dat terwijl ik gewoon echt alles achter ons laten, op een goede manier door gaan. Dat was wat we af hadden gesproken! We zouden proberen vrienden te blijven. We spraken elkaar af en toe. Als vrienden hoorde je er voor elkaar te zijn op de moeilijke momenten! Ik wist zeker dat Rhi dit moeilijk vond! Voor mij voelde het ook wel heel erg raar om hier weer te zijn. “Voor zo ver het proberen vrienden te zijn.” Ik haalde mijn schouders op, want het zat er volgens mij echt niet meer in. Nooit.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik vond het niet zo vreemd dat ik zo reageerde. Dit was mijn tijd, met mijn familie. Familie waarvan het me verbaasde dat ze me nog steeds hier wilden hebben en me een kans wilden geven. Luke was degene die, in mijn ogen, onuitgenodigd was en zomaar op kwam dagen. Natuurlijk schoot ik daardoor in de aanval. Ik vond het niet meer dan een logische reactie, maar niemand leek het met me eens te zijn. Zeker Luke niet. ‘Maar je had me toch kunnen laten weten dat je zou komen? Het is een moeilijke tijd en als de persoon die het nog moeilijker kan maken opeens voor me staat, dan reageer ik zo, ja.’ Ik vond het niet meer dan logisch dat ik zo reageerde. De laatste keer dat ik Luke had gezien, had hij me nog gesmeekt om uit de auto te stappen en met hem mee naar binnen te gaan. Om het leuk te hebben samen, omdat dat nooit ons probleem was geweest. Ik had zomaar ja kunnen zeggen, als ik mezelf er niet aan had herinnerd waarom we afscheid hadden genomen van elkaar in Amsterdam. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek naar Luke, die vertelde dat hij wilde proberen om vrienden te zijn. ‘Vrienden laten elkaar weten of ze komen of niet.’ Dat leek me tenminste. Als Luke echt vrienden wilde zijn en hij er rekening mee hield dat dit allemaal moeilijk voor me was, dan had hij er toch ook rekening mee kunnen houden dat ik zo zou reageren op het moment dat hij opeens voor me zou staan? Zo moeilijk was dat niet om te bedenken! ‘Rhi,’ zei Edyn, die nog aan de andere kant van de auto stond. Michael zijn armen stevig om haar heen, zijn kin op haar schouder. Hij hield zijn mond, wat maar beter ook was. ‘Luke wilde zelf graag hier naar toe komen. Om er voor je te zijn,’ legde Edyn uit. Ik wist niet wanneer die twee opeens buddy-buddy waren begonnen en diep in de nacht allerlei gevoelens hadden gedeeld terwijl ze door elkaars haren borstelden, maar het was duidelijk dat ze het hier samen over hadden gehad. ‘Het is heel lief dat hij dat voor je wil doen, dan moet je niet zo tegen hem doen. Dat is niet netjes,’ zei Edyn, om haar eerdere woorden nog op te volgen. Ik zuchtte en trapte met mijn voet tegen het losse gras. Wat wilde ze van me horen? Dat het me speet dat ik meteen zo naar hem toe was gelopen? ‘Ik verwachtte het gewoon niet.’ Ik had er niet aan gedacht dat Luke hier misschien ook wel had willen zijn, dat dit iets voor hem kon betekenen. ‘Misschien moeten we kijken of we kunnen helpen?’ stelde Michael aan Edyn voor. Hij liet Edyn los, alleen maar om vervolgens haar hand te pakken en haar mee te nemen naar de rest. Dat betekende dat Luke en ik alleen waren. Luke liep naar de achterbak om daar zijn tas uit te halen, maar ging vervolgens op de rand zitten. Hij keek afwachtend naar mij, wat waarschijnlijk betekende dat ik naast hem moest gaan zitten. Ik zuchtte en plaatste mezelf naast hem, terwijl ik naar het bos voor ons keek. Het bleef een tijdje stil. Ik wist niet wat ik moest zeggen, wat Luke precies wilde horen. ‘Weet je dat Jake en Tyler vorig jaar hier naar toe renden om je te zoeken?’ vroeg Luke aan me, waarna hij naar de bomen voor ons wees. ‘Keith moest ze achterna rennen om ze terug te halen.’ Ik sloeg mijn ogen neer. Ik snapte het al. Het was fucking kut geweest wat ik had gedaan. Dat wist ik! Het was echter ook al een jaar geleden. Ik was een ander persoon nu? Tenminste, zo dacht ik toch graag. Dat er een deel veranderd was, het deel wat er vorig jaar voor had gekozen om iedereen achter te laten. ‘Ik weet dat het een fucking kut actie van me was,’ zei ik tegen hem. Op dat moment had het echter het beste geleken. ‘Ik denk niet dat je dat weet, Rhi. Je doet alsof je het begrijpt, maar je hebt geen idee hoe iedereen zich op dat moment voelde.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Als ik Rhi had gevraagd of ik had mogen komen, was ze er toch niet duidelijk over geweest. Misschien dat ze zelfs boos was geworden. Iets wat ze nu ook wel was. In mijn ogen was het beter geweest om gewoon te komen, dan kon ze er niet omheen draaien. Ik wist dat dit moeilijk voor haar was. Voor mij was het ook moeilijk. Ik wist zeker dat de rest van haar familie het op sommige momenten ook wel moeilijk vonden. Ik had ze best goed leren kennen. Ik zag het wel voor me hoe Maddie en Abby in de ochtend voorzichtig in de kamer van Rhi keken of ze er nog wel was. Voor iedereen was het een traumatische ervaring geweest, waar ze nog steeds last van hadden. Ik vond het ook nog steeds moeilijk. Rhi vast ook! Maar ik had er voor haar willen zijn en ik had zelf ook een soort van echte afsluiting willen hebben. Dit was de enige plaats waar het echt had gekund. Hier waren de ellendige gevoelens opgelopen naar een toppunt. “Ik zit hier niet op te wachten. Ik heb je hier niet gevraagd en jij zegt dat je hier bent gekomen om me te steunen. Nu begin je me weer meteen de les te lezen.” Sprak Rhi me toe. Ik haalde mijn schouders op. Ik was niet begonnen met het idiote gedrag. “Jij begon met dit gedrag.” Ik vond het echt vreselijk dat het nu op deze manier liep. Het was niet hetgeen wat ik had gedacht! Ik had echt niet meteen knuffels verwacht, maar ik had wel gedacht dat we misschien met elkaar hadden kunnen praten over onze gevoelens van toen, hoe het nu ging. Alles eigenlijk wel. Zoals volwassen mensen dat konden doen. Zeker als ze vrienden met elkaar wilden blijven. Ik wilde Rhi best wel in mijn leven houden. We hadden het goed met elkaar kunnen vinden. Dus als vrienden kon dat ook. Het leek echter alsof Rhi er niet op zat te wachten, niet op de manier waarop ze aan het praten was! “Ik ben hier echt gekomen met de goede bedoelingen.” “Maar ik heb er niet om gevraagd Luke, dus waarom zou je hier dan in godsnaam komen?!” Ik haalde mijn schouders op. Ik wilde zoveel zeggen. Ik had dit gewoon niet verwacht. Echt niet. “Je bent nog steeds zo vol met bullshit.” mompelde ik. Het was niet de bedoeling dat het er uit kwam. Maar het leek niet heel erg goed bij Rhi te vallen. Ik wilde hier niet staan om schreeuwen. Dat hadden we al vaak genoeg gedaan. “Ik wil hier niet komen om ruzie te maken. Ik snap dat mijn goede bedoelingen, niet goed genoeg voor jou zijn” Of dat ze in ieder geval andere ideeën over dit alles had. Iets wat kut was. “En als je niet met me wil praten, is dat prima. Maar laat me hier dan zelf ook een beetje afsluiting hebben.” Ik kon haar niet dwingen, als ze niet wilde praten, dan was dat maar zo. Ik wilde het wel, maar daar had ik niets over te zeggen. Ik had er voor haar willen zijn, maar als zij dat niet op die manier zag. Ze geen vrienden wilde worden. Dan was het aan mij om dat alles maar te accepteren. Ik moest hier echter wel zijn om mijn eigen afsluiting te krijgen. “Dus eigenlijk was je ook fucking egoïstisch en ben je hier vooral om jezelf.” Rhi kwam overeind. “Je doet maar wat je wil doen Hemmings, maar val me niet lastig en doe al helemaal niet alsof je beter bent dan mij. En serieus, als je één keer in mijn weg loopt, mag je meteen opflikkeren. Je bent heir bij mijn familie. Dan mag je nog zo dik zijn met Eddy, of hoe je haar nu ook wil noemen, dat maakt me geen fuck uit, als ik je hier weg wil hebben, ben je weg.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De volgende dag (:
~
Michael.
Voor mij betekende dit kampeertripje nog veel meer dan voor wie dan ook. Tenminste, dat gevoel had ik. Natuurlijk ging het om de gezelligheid, het tijd doorbrengen met elkaar. Ik had er echter al lang over nagedacht en er was iets wat ik nu moest doen. Ik was ervan overtuigd dat Edyn en ik bij elkaar hoorden. Dat we de rest van ons leven samen door zouden brengen. Een aantal weken geleden, tijdens de promo, had zelfs iemand me gevraagd of Edyn de ware was. Voor mij was ze dat! Iets wat ik haar ook duidelijk wilde maken. Ik wilde haar vragen om met me te trouwen! Voordat ik dat echter kon doen, wilde ik aan Jackie en Keith vragen of ze er achter stonden. Daarom had ik ze even apart genomen, terwijl iedereen buiten aan het zwemmen was. Ze keken me allebei een beetje afwachtend aan, waardoor de zenuwen alleen maar erger werden. ‘Ik houd van Edyn,’ begon ik mijn verhaal. Dat was misschien wel de belangrijkste reden waarom ik dit wilde doen. Ik hield van haar, zo ontzettend veel. Ik hield ervan dat ze zich haast schuldig voelde als ze ook eten maakte waarvan ze wist dat ik het niet lekker vond. Ik hield ervan dat ze nooit met verse tomaten werkte als we samen zouden eten, omdat ze wist hoeveel ik die dingen verwachtten. Ik hield ervan dat ze met me mee wilde gamen en zich verdiepte in de dingen die ik leuk vond. Edyn was de meest lieve, vriendelijke en oprechte persoon die ik ooit tegen was gekomen. Edyn deed niks achter je rug om, daar zou ze niet eens aan denken. En ze gaf zoveel om anderen. Vanuit het raam kon ik zien hoe ze in gesprek was met Luke, ze waren allebei aan het lachen. Edyn zorgde graag voor mensen. Luke had dat de afgelopen maanden nodig gehad en hij had het niet voor lief genomen. Ze leken het nu erg goed met elkaar te kunnen vinden. ‘Dat weten we, Michael. Je hebt haar zo goed geholpen door alle moeilijkheden heen het afgelopen jaar. Ons allemaal.’ Jackie klonk zo ontzettend dankbaar. Een toon die ik nauwelijks verdiende. Ik was hen juist dankbaar. Dankbaar voor een familie om me heen. Mensen die me altijd zouden ontvangen. Dat deden ze nu zelfs met Luke. Hij was welkom, los van het hele gedoe met Rhi. Die vriendelijke houding had Edyn vanuit hen meegekregen en dat was iets ontzettend moois. Ik speelde wat met mijn handen, omdat ik niet goed wist hoe ik nu verder moest. Ik had van tevoren wel van alles bedacht, maar nu waren al die woorden verdwenen. ‘Het afgelopen jaar was voor een deel verschrikkelijk. Zeker toen we dachten dat Edyn zwanger was en het niet zo bleek te zijn.’ Dat was Edyn echt heel zwaar gevallen. Mij ook. Misschien om een andere reden, maar ik had het verschrikkelijk gevonden om Edyn zo kapot te zien. Dat wilde ik nooit meer. ‘En ondanks dat ik toen dacht, en nog steeds denk, dat we nog niet klaar zijn voor kinderen, is dat wel iets wat ik wil? Ik wil kinderen met Edyn. Ik wil het leven met Edyn.’ We woonden nu samen en ik kon me niet indenken dat ik ooit had gedacht dat het een slecht idee zou zijn. Het ging goed. We hielden van elkaar, we gaven elkaar de ruimte. Als Edyn eens een paar dagen ergens anders was, dan miste ik haar. Ik miste dan alles wat ze deed. Ze deed zoveel in huis en ik probeerde haar te helpen waar ik kon, maar vaak zette ze me op de bank omdat ik hard had gewerkt. Ze was echt veel te lief. ‘Wat wil je precies zeggen, Michael?’ vroeg Keith. Volgens mij had Jackie het echter al door, want ze had Keith zijn hand vastgenomen en ze keek met dezelfde, blije blauwe ogen naar me als dat Edyn dat soms deed. ‘Ik wil met Edyn trouwen? Niet dit jaar, misschien niet eens volgend jaar, maar ik wil het wel? En ik wil het haar vragen. Ik wil ons leven samen echt beginnen, maar niet voordat ik aan jullie heb gevraagd of jullie er achter staan.’ Ze konden nee zeggen. Dat was altijd een optie.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Toen Luke me had gevraagd of ik had kunnen regelen of hij mee zou kunnen naar het kamperen. Van mij mocht iedereen mee, hoe meer mensen er waren, des te leuker? De reden dat Luke had gewild, was echt heel erg lief geweest. Hij had me verteld dat hij er voor Rhi had willen zijn, omdat dit toch een moeilijk tijd was. Niet alleen voor haar, maar ook voor mij en de rest van de familie. Luke had er heel erg lief over verteld, dus natuurlijk had hij mogen komen! Ethan en Evan waren er toch lang niet altijd en in de tijd dat ze kwamen, bleven ze toch niet slapen. We hadden dan ook een tentje over, waar Luke makkelijk kon slapen. Rhi had echter behoorlijk gemeen gereageerd, meteen al wel. Ik had er wel iets over gezegd, maar volgens mij was het niet heel erg goed gegaan. Sinds gistermiddag hadden ze niet echt met elkaar gepraat, terwijl Luke wel was gebleven. Wat ik heel erg leuk vond! Luke had het ook wel een beetje nodig, tijd voor zichzelf en natuurlijk ook voor Petunia, die hier ook ergens rondliep. Ik wilde er voor zorgen dat Luke ook een zo’n leuk mogelijk tijd had. Dat verdiende hij namelijk wel. Daarom waren we samen bij het water gaan zitten. Het was heerlijk weer, dus we konden straks wel zwemmen. Volgens mij zou Michael straks ook wel buiten komen, maar iedereen moest nu vooral doen wat ze zelf wilden doen. “Ik vind jullie haar trouwens echt heel erg cool.” Zei Luke, waardoor ik een pluk om mijn vingers heen draaide. “Dankjewel! Ik vond het ook echt heel erg leuk, toen Mikey zei dat hij zijn haar weer wilde verven, wilde ik eigenlijk wel mee. Ik was ook al wel een beetje op het idee gekomen door Frankie.” Frankie had haar haar ook geverfd, in een hele mooie grijze kleur! Het paste heel erg goed bij haar gezicht. Ze had een hele mooie huid, dus het maakte het gewoon af. “Het is heel erg mooi geworden.” Ik knikte, dat vond ik ook echt! Het was een mooie perzikachtige kleur. Het was niet heel extreem, maar nu maakte het eigenlijk ook niet zoveel meer uit. Ik werkte niet meer in Disneyland en ik was geen nanny meer. Ik hoefde daar allemaal geen rekening mee te houden, dus ik kon doen wat ik wilde. Ik pakte mijn mobiel er even bij, omdat we het over Frankie hadden gehad en ik wel benieuwd was hoe het met haar ging. Ik had haar net al wel een foto gestuurd van het meer. Ik had Frankie ook graag mee willen nemen? Ze had echter niet gekund, omdat ze druk was geweest met de scriptie die ze had moeten schrijven. Dat was toch zielig, met dit mooie weer zag ze binnen! Ik zag ook een foto terug, van allemaal boeken en haar laptop in het midden. “Frankie is echt heel erg zielig!” Bracht ik uit. Ik vond dat Luke dat ook wel moest weten. Volgens mij had hij het heel erg goed met haar kunnen vinden. Tijdens het etentje was het echt heel erg gezellig geweest, ze hadden samen gelachen om grapjes en we hadden gewoon over van alles en nog wat kunnen praten. Ik liet de foto aan Luke zien. “Zullen we samen een foto maken en die naar haar sturen?” Vroeg ik aan hem. Ik vond het sowieso leuk om foto’s naar haar te sturen, omdat ik ook heel wat foto’s terug kreeg. “Ja hoor dat is goed!” Ik opende de camera al en kroop iets dichter bij Luke, zodat we beiden op de foto konden komen. Ik glimlachte naar de camera en zag dat Luke dat ook deed, waardoor ik een foto maakte. “Maar we moeten haar ook laten zien hoe zielig we haar vinden, want het is echt niet leuk dat ze daar in haar eentje zit.” Ik vond het echt vervelend voor haar, anders had ze hier kunnen zitten! Daarom maakte ik nog een foto en trok ik even een zielig gezicht, iets wat Luke ook deed. Ik stuurde beide foto’s naar Frankie, in de hoop dat ze haar een beetje op zouden vrolijken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Als dit een voorproefje zou zijn van hoe ik me zou voelen op het moment dat ik het aan Edyn zou vragen, dan was het echt verschrikkelijk! Het voelde alsof ze minuten aan het nadenken waren, terwijl het misschien maar seconden waren. Ik had zojuist aan Edyn haar ouders gevraagd hoe ze er over dachten dat Edyn en ik zouden gaan trouwen! Edyn wist het zelf nog niet, en het zou ook nog een hele tijd een verrassing moeten blijven. Het belangrijkste was nu wat Jackie en Keith er van zouden vinden! ‘Je wil met Edyn trouwen?’ herhaalde Keith nog eens, waar ik meteen op knikte. ‘Niet nu meteen. Ik zou nog niet eens weten hoe ik het haar moet vragen. Maar ik weet wel dat ik mijn leven door wil brengen met haar.’ Dat was één ding wat ik echt zeker wist! Het hoefde niet nu te gebeuren. Het hoefde zelfs niet over een paar jaar te gebeuren. We konden er de tijd voor nemen. We hadden echter al drie jaar een relatie en ik wist dat er nog vele jaren bij zouden komen. We zouden niet meer van elkaars zijde wijken. Zo voelde het in ieder geval voor mij. Jackie en Keith keken even naar elkaar, waarna ze overeind kwamen. ‘Ik denk dat we geen beter iemand kunnen wensen voor Edyn,’ zei Jackie glimlachend, waarna ze naar me toe kwam om haar armen om me heen te slaan. ‘We weten hoeveel je om haar geeft, Michael. We zien het aan jullie allebei: jullie houden echt van elkaar. En je hoort wat ons betreft al bij de familie.’ Ik knikte. Zo voelde het ook. Alsof ze mijn familie waren. Ik vond het leuk om samen met ze naar de honkbalwedstrijden te gaan. Jake en Tyler waren altijd zo enthousiast, net als Keith. En ook de vrouwen waren altijd hard aan het juichen. En tripjes zoals deze, die waren gewoon perfect. ‘Dus jullie vinden het goed?’ vroeg ik, voor de zekerheid, nog maar aan hen allebei. Dat zorgde er voor dat ze moesten lachen. ‘Natuurlijk vinden we het goed. We hebben er alle vertrouwen in dat je goed voor Edyn zal zorgen. Want dat heb je tot nu toe ook altijd gedaan,’ zei Keith, die zijn hand op mijn schouder legde. Ik glimlachte. Ze vonden het goed! Ik zou Edyn ten huwelijk mogen vragen! Ik wist nog niet zo goed wanneer ik het wilde doen, of hoe. Misschien iets met de sneeuw, want Edyn hield van de sneeuw! Ze vond sneeuw zo ontzettend bijzonder en ze werd er echt heel erg blij van. ‘Edyn weet nog van niks. Ik weet ook nog niet wanneer het gaat gebeuren. Maar als ik dat wel weet, dan zal ik het jullie laten weten.’ Ik moest het toch ook aan iemand kwijt? Ik had mensen nodig die me zouden helpen! Jackie en Keith waren daar zeker onderdeel van! ‘Dankjewel,’ fluisterde ik nog, waarna ik ze allebei een knuffel gaf. Ik was er echt heel erg blij mee! ‘Ga maar snel naar buiten, voordat ze achterdochtig wordt,’ zei Keith. Ik lachte en knikte, waarna ik naar buiten ging. Edyn en Luke zaten samen op de steiger. Ze waren allebei al klaar om te zwemmen, al waren ze nu nog druk bezig met foto’s maken. ‘Hé, wat zijn jullie aan het doen?’ vroeg ik, waarna ik naast Edyn ging zitten. Ik sloeg mijn armen om haar heen en trok haar tegen me aan, waarna ik haar een kus op haar wang gaf. Zij wist het nog niet, maar we zouden gaan trouwen! Dat was toch wel heel erg speciaal. Ik wilde haar het liefste nu dicht tegen me aan hebben en haar knuffelen. De hele dag door, als het kon. ‘We sturen foto’s naar Frankie om haar op te vrolijken! Ze is heel erg zielig, Mikey,’ zei Edyn. Die pakte vervolgens haar telefoon en ze liet een foto zien die Frankie had gestuurd, van een hoop boeken en een laptop. ‘Dat ziet er inderdaad heel zielig uit.’ Het was ook wel jammer dat iemand zo hard moest werken, terwijl het zulk mooi weer was! ‘Wil je ook op de foto?’ vroeg Edyn, waarop ik mijn hoofd schudde. ‘I’m good.’ Ik vertrouwde Frankie wel, maar toch. Ik was er nog een beetje voorzichtig in.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld