Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ondanks dat ik al eens een hele avond naast Luke had gezeten en met hem had gepraat alsof er niks aan de hand was, voelde het gewoon allemaal heel vreemd. Met name nu, omdat ik hem net had zien optreden! Toen was ik er toch wel aan herinnerd dat Luke echt wel meer was dan een gewoon persoon. Alleen al de manier waarop hij soms bewoog of zong. Dat was zo anders. Het was iets waar ik naar kon blijven kijken, de hele show lang. En op de momenten dat hij eventjes had terug gekeken, had ik bij god niet geweten wat ik had moeten doen. ‘Oh, dat weet ik niet hoor. Of je me kunt zien, bedoel ik dan,’ zei ik, terwijl ik verlegen mijn haar achter mijn oor stopte. ‘Als ik met mijn vriendinnen ga, dan staan we meestal in het midden of achteraan.’ Zo was het de vorige keer ook geweest! Die dag was ik zelfs nog heel hard bezig geweest met mijn scriptie. Mijn vriendinnen hadden ook gewoon nog lessen gehad en dat zou nu wel weer zo zijn, aangezien het concert ergens begin oktober plaats zou vinden. ‘Je kan ook altijd bij Edyn staan?’ stelde Luke voor. Ik draaide me om en zocht door de ruimte naar Edyn, die in de armen van Michael stond. ‘Edyn staat heel vaak ergens aan de zijkant, of boven. Of ze staat in het publiek,’ vertelde Luke. Ik knikte. Edyn had wel verteld hoe ze het aanpakte. Soms ging ze echt bij Michael staan, zodat ze hem kon zien spelen en hem aan kon moedigen, als het ware. Op andere momenten keek ze liever van een afstandje, of ging ze juist tussen de fans staan, zodat ze met hen kon praten! Ik vond het lief dat ze dat deed. Ze probeerde echt contact te maken met iedereen die ze tegen kwam. ‘Misschien. Dat zien we tegen die tijd wel.’ Als ik Edyn dan zou zien! Al leek me dat van wel. Ik wist alleen nog niet hoe mijn vriendinnen er rond die tijd over zouden denken. Ik hoopte wel iets beter dan nu! Ik schudde mijn hoofd toen Luke me bedankte voor het genieten van de muziek. Dat was niet iets wat ik zelf had gedaan! Dat was echt door hem gekomen! Door hem en door de rest van de band! ‘Ik heb er van genoten omdat jullie het allemaal verdomd goed hebben gedaan. De nummers, maar ook de show. Alles zit zo goed in elkaar.’ Ik kon aan ze merken dat ze er klaar voor waren om dit alles mee te nemen naar het podium. Om daar te spelen en mensen ook te laten genieten. Want dat was toch wel het voornaamste doel. Om mensen de avond van hun leven te bezorgen. Ik luisterde aandacht naar Luke, die vertelde over zijn nummers. Hij begon zelfs over Don’t Stop! ‘Hé, ik vind Don’t Stop een heel leuk nummer!’ zei ik lachend. Het was ondertussen wel een heel oud nummer en als je het vergeleek met de nieuwe muziek die ze hadden uitgebracht, zat er echt wel een groot verschil in. Er was geen discussie over mogelijk dat hun nieuwe muziek veel beter was. Qua tekst, qua het inspelen op elkaars sterke vaardigheden en alles wat er bij kwam kijken, maar zoiets als Don’t Stop was in mijn ogen toch wel iconisch? Oude nummers hadden gewoon iets, en ik werd altijd heel erg vrolijk bij het horen van Don’t Stop! ‘Echt?’ vroeg Luke lachend, waarop ik hevig knikte. ‘Ja! Het is een heel vrolijk nummer? Ik kan me voorstellen dat het één van de eerste nummers was die jullie speelden en dat je na een jaar of vier wel eens wat anders wil, maar als ik een top vijf van de oude nummers zou moeten maken, dan zou die er echt wel tussen staan. Je kunt er goed op dansen.’ Of nou ja, springen. Iets wat ook wel heel belangrijk was voor muziek, dat je er op kon bewegen! ‘Maar het is ook leuk om het zo nu en dan helemaal om te gooien. Daarom vind ik het zo leuk dat jullie The Only Reason gaan spelen!’

Michael.
Dit was misschien nog wel het meest enge. Het optreden voor duizenden mensen van wie je hun gezicht toch nauwelijks kon zien, dat was niet erg. Het was veel meer intimiderend als je kon zien welke mensen er voor je zaten. Zeker als die mensen ook nog eens goede vrienden van je waren, of iemand zoals Edyn! Om dan te merken dat ze het allemaal goed vonden, dat mensen er zelfs om konden huilen, dat was toch wel erg bijzonder! Nu hadden we zelf ook eens gehoord hoe het allemaal achter elkaar had geklonken. Dat bleef toch wel heel erg speciaal. Al was het allemaal nog veel specialer dat ik dit alles met Edyn kon delen! ‘Ik kan ook niet wachten totdat zij het horen! Het is wel jammer dat jullie elkaar nu niet kunnen zien.’ Mijn ouders waren dol op Edyn, en andersom! En ondanks dat het echt jammer was dat ze elkaar voor een langere tijd niet zouden kunnen zien, kwam het me wel goed uit. Want zonder Edyn was het namelijk een stuk gemakkelijker om hen te vertellen wat ik van plan was! Ik wilde met Edyn trouwen en ik wilde haar ten huwelijk vragen! Haar ouders stonden er volledig achter en ik wilde het toch ook graag aan mijn eigen ouders vertellen. Dat deed ik liever persoonlijk dan via de telefoon. Dat kwam gewoon een stuk beter over! ‘Dat vind ik ook heel erg jammer!’ zei Edyn. ‘Maar ik zal ze nog wel bellen.’ Ik knikte. Dat vonden ze altijd heel erg leuk. Mijn moeder kon zo uren aan de telefoon hangen met Edyn. Iets wat misschien wel één van de beste gevoelens was die een man kon voelen. Als zijn vriendin en zijn moeder het samen goed hadden. Samen met Edyn liep ik naar een paar andere mensen, die allemaal vertelden wat ze van de muziek vonden. Ik was heel blij om te horen dat het zo enthousiast werd ontvangen! Ik wist echter niet of ik hier de hele avond nog wel wilde blijven. Misschien konden we zo wel naar huis, of iets anders doen. ‘Mikey?’ vroeg Edyn, waarna ze vervolgens zachtjes in mijn hand kneep. ‘Ik had een ideetje. Lijkt het je leuk om te gaan midgetgolfen? We kunnen Frankie meevragen, en misschien Luke ook wel? En anderen, als ze dat ook willen!’ stelde Edyn voor. Midgetgolfen klonk wel leuk. Spelletjes waren altijd leuk! En met Frankie iets doen vond ik eigenlijk nooit meer erg. Ik wist niet of Luke het ook zou willen, maar we konden het altijd vragen. ‘We kunnen Frankie en Luke wel vragen of ze mee willen,’ stemde ik met haar in. Samen met Edyn liep ik dan ook naar Frankie en Luke, die lachend in gesprek waren. Het was goed om Luke weer te zien lachen, om hem te zien genieten van alles. Ondanks dat het kamperen niet was gegaan zoals hij had gehoopt, had hij volgens mij wel de afsluiting gekregen die hij nodig had gehad om Rhi achter zich te kunnen laten. Misschien dacht hij nog wel eens aan haar, maar ik zag toch wel een andere Luke voor me. Eentje waar ik veel blijer van werd, en hij volgens mij zelf ook! ‘Hé, jongens,’ begroette ik de twee. ‘Edyn had het idee om te gaan midgetgolfen? Willen jullie mee?’ Het was een hele tijd geleden dat ik het had gedaan, maar het leek me best leuk om dat samen met Edyn en Frankie te doen! Met z’n drietjes kon prima, maar als er nog iemand mee zou gaan, dan zouden we in teams tegen elkaar kunnen spelen! ‘Ik wil wel mee!’ zei Frankie, waarna ze naar Luke keek. ‘En jij?’ vroeg ze, toch nog best voorzichtig. Frankie had me wel verteld dat het voor haar toch allemaal een beetje gek voelde, omdat ze toch ook een fan was. Dat terwijl Luke en Frankie het de vorige keer heel gezellig hadden gehad met elkaar! Ik wist echter niet of Luke er wel zin in had. Misschien wilde hij wel liever hier blijven, nog wat drinken en met de rest praten.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Uiteindelijk waren we met z’n vieren uitgekomen bij een midgetgolfbaan. Luke had niet eens heel erg lang getwijfeld of hij ook mee had gewild of niet. Ik had ook al wel gehoord dat er andere mensen waren die uit zouden gaan. Normaal gesproken was Luke daar toch iets sneller mee naar toe gegaan. Zeker in een bepaalde periode van zijn relatie met Rhi. Toen waren ze echt heel veel uit gegaan. Iets wat ze natuurlijk zelf moesten weten. Iedereen had zijn eigen ding! Ik vond het echt wel heel erg leuk dat we vandaag met z’n vieren konden gaan midgetgolfen! We hadden op internet gezocht waar we nu terecht konden, zonder dat we door de hele stad hadden moeten rijden. Ik had het stukje gereden, terwijl we wat met elkaar hadden gesproken over het optreden van vanavond. Het was zo anders geweest, omdat het voor zo weinig mensen was. Ik had het heel erg bijzonder gevonden om op de eerste rij te kunnen zitten, om rustig te luisteren naar de muziek. Natuurlijk had ik meer naar Michael gekeken dan naar de rest, maar ik vond dat ook niet zo heel erg gek? Michael had daar gestaan! Mijn ogen trokken eigenlijk altijd wel naar hem toe? Het was leuk om te zien hoeveel hij van het optreden hield, hoe hij er van alles in kon leggen. Daarbij hadden ze Better Man gespeeld! Iets wat ik nog steeds niet echt kon geloven! Iets wat ik Michael net ook nog wel een keer had toegefluisterd, toen we richting de balie waren gelopen. Daar hadden ze ons uitgelegd hoe we het spelletje konden spelen. Het kon in teams, maar ook ieder voor zelf. We konden er voor zorgen dat andere balletjes van de baan werden gegooid of we konden er juist voor kiezen dat onze bal de enige was die op dat moment op de baan lag. Het leukste was toch wel geweest om het in teams te doen, die zich al snel hadden gevormd! Ik vormde samen met Luke een team, terwijl Michael en Frankie er samen probeerden voor te zorgen dat we niet zouden winnen. Frankie had het briefje gekregen met daarop de scores die we bij moesten houden. Ik haakte mijn arm in die van Luke, want we waren nu een team en moesten er wel voor gaan zorgen dat we zouden gaan winnen. “Ik vind het echt heel erg leuk dat je mee bent gekomen Luca.” Dat was echt heel erg fijn? We hadden het vast ook leuk gehad met z’n drieën, maar ik had ook wel een beetje moeten denken aan het etentje dat we een paar weekjes geleden hadden gehad. Luke was daar ook bij geweest en hij en Frankie konden het echt heel erg goed met elkaar vinden. Ik hoopte dat ze ook gewoon vriendjes zouden worden, misschien wel iets meer dan dat? Dat verdienden ze allebei. Al was het natuurlijk niet altijd nodig om een relatie te hebben. Ik zou echter niet anders willen dat niet, al was Michael de enige met wie ik het wilde! “Natuurlijk! Ik moet je toch helpen om te winnen.” Ik knikte. Al ging het natuurlijk niet alleen maar om winnen. Dat vond ik eigenlijk altijd met spelletjes? Het ging om het spel zelf, je moest het leuk hebben met elkaar en het was echt niet erg om een keer niet te winnen. Maar ik wilde we goed mijn best doen! “Je was trouwens ook echt heel erg goed net! Jullie allemaal. Het klonk echt heel erg mooi.” Ik wist dat sommige nummers over Rhi waren geschreven en het leek me soms best wel moeilijk voor Luke om er over te zingen. Hij kreeg het echt wel voor elkaar. “Dankjewel. Ik vond het leuk dat jullie er waren.” Ik knikte, dat vond ik ook heel leuk. Ik vond het fijn dat ik Frankie mee had kunnen nemen. Gelukkig zat ze al wel wat beter in haar vel. Ik had haar ook al voor gesteld dat ze de komende tijd in de avond best bij ons mocht komen? Als Michael er niet was, voelde ik me ook wel een beetje alleen. Daarbij had ze een plaats nodig waar ze gewoon zelf niet veel meer hoefde te doen in de avond!

Luke.
Een jaar geleden had ik waarschijnlijk gelachen als Michael en Edyn me voor hadden gesteld of ik mee was gegaan om te midgetgolfen. Daarvoor was het alleen nog maar erger geweest. Zeker als Rhi er ook bij was geweest. Nu had ik het eigenlijk best een goed idee gevonden. Ik had om me heen wel gehoord dat er anderen waren die uit zouden gaan. Eerst nog ergens zouden drinken en daarna een club op zouden zoeken. Er waren echter ook nog genoeg banen open, vaak wel tot middernacht. Zo werkte dat gewoon in Los Angeles. Dus we hadden best samen een baan op kunnen zoeken. Eentje die we hadden kunnen vinden. Het was een soort van piraten thema, maar niet echt op een kinderachtige manier. Er was overal water te zien. Er stonden schepen en er hingen genoeg netten. Ik vond het er best wel leuk uit zien, niet zo’n afthans baantje wat ergens neer was gegooid. Al ging het vooral om het feit dat we het hier leuk zouden hebben met z’n vieren. We waren in teams verdeeld. Ik had het allemaal niet erg gevonden. Uiteindelijk was het er op neer gekomen dat ik samen met Edyn in een team zat. Iets wat eigenlijk alleen maar heel erg leuk was. Michael zou toch alleen maar heel erg fanatiek worden. Dan was het eigenlijk grappiger als we ze zouden verslaan! Daarbij was dit ook wel een manier om Frankie wat beter te leren kennen. We hadden een paar weken geleden met elkaar gesproken en vanavond ook wel eventjes, maar het was niet verkeerd om meer van haar te leren. Michael had hele positieve verhalen over haar en Edyn natuurlijk helemaal. Ze had me zelfs een paar foto’s gestuurd van haar en Frankie in Disney. Waar ik weer op had gereageerd dat ze me de volgende keer mee moesten nemen. Al had ik begrepen dat ze Frankie een beetje op had willen beuren. Ik hoopte dat het gelukt was! Ik wilde niet meteen vragen wat er aan de hand was geweest? We liepen met z’n vieren naar de eerste baan. “Wie gaat als eerste?” Ik keek naar Frankie, omdat zij diegene was die de score bij zou houden. “Jij mag wel beginnen?” Het maakte mij niet zo heel erg veel uit, maar ik vond het prima. Ik legde mijn balletje aan het begin van de baan. Ik was hier niet heel erg goed in, maar het maakte niet zo heel erg veel uit. Het ging er om dat we het leuk hadden vanavond. Ik ging goed voor de bal staan, zodat ik hem de baan op kon schieten. We hadden er voor gekozen om één voor één de baan op te gaan, dus liep ik verder de baan op. Uit het niets leek er ergens water vandaan te komen, wat misschien voor andere mensen over hun hoofd heen zou worden gespoten. Voor mijn kwam het echter recht tegen de zijkant van mijn gezicht. “What the...?!” Ik keek om me heen, geen idee waar het water precies vandaan was gekomen. Ik keek achter me, waar de rest allemaal aan het lachen was. Iets wat ik ook zou doen als ik hen was geweest en zag hoe één van hen net werd gespoten door random water. “Bedankt voor de support he!” bracht ik lachend uit. Ik wist zeker dat ik hier niet allen stond op deze manier. Er waren toch ook ouders die mee gingen naar deze banen en het was niet zo dat ik uitzinnig lang was. “Gaat het Luca?” Hoorde ik Edyn vragen, waarop ik knikte. Het ging wel goed, het was gewoon zo random geweest! Ik ging met mijn hand langs mijn hoofd heen, zodat ik wat water weg kon halen. Niet dat het zo ontzettend veel was geweest. “Ja hoor, het gaat prima.” Ik keek nog even naar Michael en Frankie. “Kijk dat is aardig. Al zou dit vast komen doordat ik jullie tegenstander ben en neem ik het jullie dit keer niet kwalijk.” Grapte ik. We moesten het toch leuk hebben vanavond! Ik liep verder, zodat ik met nog twee slagen mijn balletje in de put kon krijgen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het was een heel leuk idee van Edyn om samen te gaan midgetgolfen. We hadden ook best met z’n drietjes kunnen gaan, als Luke liever iets anders had willen doen. Hij had er echter voor gekozen om met ons mee te gaan. Daardoor hadden we een even aantal en konden we spelen in teams. Ik had eerst gedacht dat Edyn en Michael misschien wel samen hadden gewild, of dat ik bij Edyn zou gaan en de jongens bij elkaar, maar uiteindelijk zat ik nu bij Michael en Edyn bij Luke! Michael was er zeer van overtuigd dat we van Luke en Edyn zouden gaan winnen. Voor mijn gevoel was dit spelletje vaak toch meer geluk hebben dan echt heel tactisch spelen, maar Michael was nou iemand die graag wilde winnen. Luke was zojuist begonnen en was geraakt in zijn gezicht door water, wat behoorlijk wat gelach op had geleverd. Nu wist de rest dat we daar voor uit moesten kijken. Luke liet zich echter niet kennen en had met drie slagen zijn balletje in de put. Hij liep triomfantelijk terug en gaf het roze balletje alvast aan Edyn, al was eerst iemand van ons team aan de beurt. Van mij mocht Michael wel als eerste van ons team, dan kon ik de rest in de gaten houden. ‘Goed gedaan, Luca!’ zei Edyn, die in haar handen klapte en vervolgens Luke een knuffel gaf, om hem te feliciteren met zijn goede score. Drie was ook best goed! ‘Vier punten voor Luke,’ grapte ik. Ik schreef ondertussen al wel een drie op, aangezien dat de score was die hij in werkelijkheid had behaald. ‘Vier? Ik had hem er na drie keer in!’ Ik schudde lachend mijn hoofd. ‘Het is één extra punt als je geraakt wordt door het water.’ Dat was natuurlijk niet zo, maar ik mocht hem er best mee pesten! In werkelijkheid had ik al lang het cijfer drie bij zijn naam opgeschreven. ‘Dat vind ik nou ook! Daarom zit je bij mij in het team,’ zei Michael, die zijn arm rond mijn schouders legde. ‘Je zit anders wel bij iemand in het team die Don’t Stop leuk vind. Ben je er dan nog steeds zo blij mee?’ vroeg Luke aan Michael. ‘Hé, ik schaam me daar niet voor! Ik houd van Don’t Stop!’ Wat de jongens er van vonden moesten ze zelf weten. Ik kon me voorstellen dat als je het jaren achter elkaar had gespeeld, dat je er op een gegeven moment wel klaar mee was. Ik vond het echter wel een leuk nummer! Michael trok zijn arm terug en zette een stap opzij. ‘We kunnen nog ruilen. Ik ga wel met Edyn,’ zei Michael. ‘Maar ik vind Don’t Stop ook een leuk liedje, Mikey!’ Ik zag Michael naar Luke kijken en vervolgens naar Edyn en mij, waarna hij zijn hoofd schudde. ‘Laat maar, ik houd het wel op Frankie.’ Ik rolde met mijn ogen en pakte één van de clubs, die ik aan Michael gaf. ‘Ga nou maar, het is jouw beurt.’ Ik zou wel als laatste gaan, zodat ik voor iedereen de score bij zou kunnen houden. Michael pakte de club aan en liep vervolgens naar het beginpunt van de baan, zodat hij kon beginnen. Ik zag dat Luke op het papiertje wilde kijken en ik draaide het iets naar hem toe, waarna ik met het potlood wees naar de score. ‘Maak je geen zorgen, ik heb er geen vier van gemaakt. Het was maar een grapje.’ Het was toch een beetje vals spelen en dat zou ik niet zo snel doen! Ik legde het potlood weg en leunde tegen het steuntje aan waar ik het scorebord op had gelegd, terwijl ik afwachtend naar Michael keek. Hij had net al behoorlijk duidelijk gemaakt dat we zouden gaan winnen, dus ik ging er vanuit dat hij erg goed was.

Michael.
Samen iets met Edyn doen was altijd goed. Nu waren Frankie en Luke er ook nog bij, wat het misschien nog wel iets gezelliger maakte. Het was best leuk om te merken dat Luke ook wel open stond voor andere dingen. Hij had ook uit kunnen gaan. Iets wat hij vaak genoeg samen met Rhi had gedaan, en soms ook wel eens met Ashton en Calum. Die laatste twee hadden volgens mij ook nog uit willen gaan, maar hij had er voor gekozen om met ons mee te gaan. We hadden een baan opgezocht en Edyn was er naar toe gereden. Ik had naast Edyn gezeten en Luke en Frankie hadden achterin gezeten. Volgens mij hadden ze voornamelijk gepraat over de muziek, want dat hadden Edyn en ik ook gedaan. Ik vond het altijd heel fijn om het met haar over dat soort dingen te hebben. Ook al begreep ze het misschien niet altijd. Ze luisterde wel en ze gaf haar eerlijke mening. En ze kon soms zelfs horen wanneer ik iets speelde en wanneer het Luke was. Dat vond ik toch best bijzonder. ‘Wedden dat ik het in twee keer kan?’ vroeg ik aan niemand in het bijzonder. Luke had het in drie keer gedaan en als we zouden willen winnen, dan zouden we het toch echt beter moeten doen dan Luke en Edyn! Dus maximaal twee keer! Ik legde de bal neer en ging er goed voor staan. Ik wees met mijn club naar de put, om te kijken welke richting ik op moest. Uiteindelijk wisselde ik nog van kant om te slaan. Ik haalde uit en sloeg tegen het balletje. Die schoot meteen naar voren, maar hij raakte de rand en hij vloog uit de baan! ‘Ah, fuck!’ Dat was niet de bedoeling! Ik liep naar de plek waar de bal terecht was gekomen en legde hem vervolgens bij de rand waar ik hem er uit had geslagen, wat nu best dichtbij de put was! ‘Michael, je moet bij het afslagpunt beginnen,’ zei Frankie. ‘Zegt wie?’ vroeg ik aan haar. Volgens mij was het zo dat als je de bal uit de baan sloeg, je gewoon bij die rand weer begint. ‘De regels!’ Frankie hield haar bord omhoog en wees met haar potlood op het papiertje. ‘Voor de eerste hindernis betekent dat je overnieuw moet beginnen. En hier is geen hindernis, dus je moet weer terug. Maar dat is beter, want dat betekent dat je geen extra slag krijgt. Dus…’ Frankie wees met haar potlood naar het beginpunt. Ik zuchtte en pakte de bal, waarna ik weer terug liep naar het beginpunt. Ik legde de bal weer neer en keek nog eens goed. ‘Misschien moet je iets rustiger slaan?’ stelde Edyn voor. Ik haalde mijn schouders op. Ik sloeg opnieuw, deze keer bleef de bal wel op de baan. Hij kwam echter nog niet in de buurt bij de put. Uiteindelijk had ik drie keer geslagen, maar was ik er nog steeds niet! Met de vierde keer slaan lukte het wel, maar dat betekende dat we al één punt achter stonden op Luke en Edyn! Al mocht Edyn nu, en misschien zou zij er wel wat langer over doen. En wie weet zou Frankie wel geluk hebben! ‘Als jij het binnen twee keer kan, dan valt het nog wel mee,’ zei ik tegen Frankie toen ik weer terug liep. Ik keek op het briefje, om te zien wat de gemiddelde score hoorde te zijn bij deze baan. Dat was twee! Dan zaten Luke en ik er allebei onder! ‘Is het nu mijn beurt?’ vroeg Edyn, waarop ik knikte. ‘Yay!’ Edyn rende al naar de baan en legde het roze balletje neer, waarna ze rustig sloeg. ‘No way!’ zei ik, toen het balletje recht op zijn doel af ging en in één keer in de put belandde! In één keer! Nu hadden ze samen net zoveel punten als dat ik in mijn eentje had gehaald. Dat was niet goed!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Mijn balletje was in één keer in het holletje gekomen! Dat was echt heel erg goed. Ik liep terug naar Luke en sloeg mijn armen om hem heen. We deden het tot nu toe echt heel erg goed. Niet dat het ging om wie zou winnen. Mij maakte het niet heel veel uit? We waren hier met z’n vieren gekomen, om het leuk te hebben. Zo konden we nog een beetje praten over het optreden van vanavond en het was een manier om een beetje te genieten van de tijd die we nog met z’n vieren konden hebben. Over een best korte tijd zouden Michael en Luke weggaan. “Dat was echt heel erg goed Eddy! Ik wist wel dat ik het goede team had.” We waren wel een heel leuk team. Ik hoopte dat Mikey en Frankie zich nu niet slecht voelden. Dit was nog maar de eerste baan, we moesten nog een heel eind! “Frankie mag niet!” Ik pakte haar blaadje over, zodat ze wat makkelijker kon slaan. “Je gaat het vast heel goed doen.” Ze liep naar de baan, waar nu natuurlijk iedereen voorzichtig was met het water. Het kon echt overal vandaan kwamen. Het was ergens niet heel eerlijk dat Luke diegene was die helemaal nat was gespoten, maar nu wisten we in ieder geval dat het kon gebeuren. Frankie ging dan ook snel aan de slag. Ze kreeg het jammer genoeg niet in één keer voor elkaar, maar wel in twee en dat was ook heel erg goed. Ik klapte in mijn handen. “Goed zo Frankie!” “Maar je moet voor ons zijn Eddy!”Ik schudde mijn hoofd, dat hoefde toch helemaal niet! “We moeten het vooral leuk hebben en dat hebben we toch?” Ik gaf Frankie weer het formulier, want zij wist hoe ze het in moest vullen. Vervolgens liep ik over het pad naar de volgende baan. “Kijk er is zelfs een vlot waar we straks op kunnen?!” Volgens mij was het de bedoeling dat we er op gingen staan en we onszelf naar de overkant zouden trekken. Voor nu gingen we gewoon verder met de baan, zoals hij hoorde te gaan. De volgende had al iets meer dingen er op staan, we moesten zelf door een paar bochten. Luke deed het dit keer in vier keer, ik zelf in twee. Terwijl het niet zo heel erg goed ging bij Michael. Frankie deed het dan wel weer goed, want ze had zelf ook twee slagen nodig! Dat was echt heel erg goed? Bij derde baan was het nog wat moeilijker, maar zo werd het gewoon! We moesten eerst door een vulkaan heen slaan, om vervolgens aan de andere kant uit te komen en daar verder te kunnen. Luke was weer als eerste aan de beurt, want zo ging dat, maar voordat Luke kon slaan, had Michael nog wat te zeggen. “Jeez Luke, je moet echt stoppen met Frankie zo af te leiden met je kont! Zo slaat toch niemand?” Ik snapte niet echt waar Michael het over had, want Luke sloeg volgens mij zoals ik dat ook deed en ook hoe hij en Frankie sloegen? Dus er was niet iets heel erg geks aan. “En Frankie, jij moet Luke juist meer op die manier af gaan leiden. Zo wordt het toch helemaal niets?” Ik moest wel zachtjes lachen, want ondanks dat ik niet echt iets begreep van Michael zijn woorden, wist ik wel dat hij niet zo heel erg goed tegen zijn verlies kon. Het liefst wilde hij alles winnen, wat hij maar kon winnen. Iets wat helemaal niet erg was. Ik vond het altijd wel grappig als we iets aan het spelen waren? Bijvoorbeeld bij Fortnite. Ik wist nog wel dat ik een keer tegen hem had gespeeld, samen met Danny. Het was heel erg grappig om te horen dat het allemaal niet zo goed was gegaan. Nu stonden hij en Frankie volgens mij ook achter en wilde hij er alles aan doen om toch te winnen, zonder echt vals te spelen.

Luke.
“Wat?” Vroeg ik lachend. Ik had net op het punt gestaan om mijn bal van de afslagplaats af te slaan! Ik had me best wel moeten concentreren omdat het balletje door de vulkaan heen had gemoeten! Toen was Michael ineens begonnen over mijn kont en over die van Frankie? “Je hoorde me wel!” Zei Michael lachend, waardoor ik me omdraaide. Zo kon ik me toch helemaal niet slaan. “Ik ben helemaal niemand aan het afleiden.” Ik snapte ook wel dat Michael een grapje aan het maken was geweest en ik wist niet precies waarom hij dat had gedaan, misschien had Frankie wel gekeken? Dat was echter een gek idee. Er was de laatste paar jaar wel het een en ander aan mijn lichaam veranderd. Waar het precies vandaan was gekomen, wist ik niet echt. Ik sportte nog wel, maar lang niet zoveel als ik een paar jaar geleden had gedaan en dat vond ik ook helemaal niet erg. Met de hele aesthetic die we nu hadden, vond ik het ook niet nodig om totaal afgetraind te zijn. Ik voelde me prettig zoals het was en daar was wel bij gekomen dat mijn kont misschien wat groter was geworden. “Ik hoef niet naar Frankie haar kont te kijken?” Natuurlijk was het me wel opgevallen dat het er niet verkeerd uit zag? Frankie was een mooi meisje om naar te kijken, natuurlijk! Maar het was niet zo dat ik zo mijn ogen wat langer over haar lichaam zou laten gaan, helemaal niet als Michael het op had gemerkt? “Niet dat je een verkeerde kont hebt hoor Frankie. Echt helemaal niet!” Nu had Michael er voor gezorgd dat het een beetje ongemakkelijk werd! Terwijl dat helemaal niet nodig was geweest, als Michael maar gewoon tegen zijn verlies had gekund. Het was bet wel duidelijk dat we nu voor stonden en dat vond Michael duidelijk niet heel erg leuk. “Frankie heeft echt een hele leuke kont?” Zei Edyn lachend. Dit gesprek werd met de minuut gekker en gekker? Ik wist niet meer wat ik moest doen, daarom draaide ik me weer bij, zodat ik gewoon verder kon met het spelletje, daarvoor moest ik me weer iets voorover leunen zodat ik bij het balletje kon komen. “Kijk nu doe je het weer!” Zei Michael lachend. Nu deed hij het er gewoon om! “Ik kan er ook niets aan doen dat ik lang ben!” Daardoor moest ik me voorover buigen en dan kon je mijn kont zien ja! Ik vond het ergens ook wel grappig, maar dat wilde ik Michael op het moment niet gunnen. Hij zou dit gewoon niet gaan winnen? Daar wilde ik nu wel voor zorgen. Daarom sloeg ik de bal ook af. Jammer genoeg ging hij niet in één keer door de vulkaan. Ook de tweede en derde keer lukte het niet. Iets wat door Michael kwam? HIj had me zo afgeleid dat ik nu even niet meer wist wat ik moest doen. Gelukkig kreeg ik de vierde keer het balletje er wel door, maar toen moest ik nog twee slagen gebruiken om het balletje uiteindelijk in de put te krijgen. Ik liep terug naar de rest van de groep, al mocht Michael nu natuurlijk slaan. Die best wel voldaan keek. “Nou dat was awkward.” Mompelde ik tegen Frankie. Dat bedoelde ik niet verkeerd, maar ik had gewoon niet goed geweten wat ik had moeten zeggen! “Michael kan niet zo heel erg goed tegen zijn verlies. Terwijl hij juist diegene is die het niet goed doet.” “Dat hoorde ik!” Natuurlijk hoorde hij dat. “Het is toch ook gewoon zo? Kijk maar een naar de punten.” Hij was zelf gewoon niet zo heel erg goed bezig? Iets wat hij niet op ons af hoefde te schuiven. Al maakte het het alleen maar grappig, zeker toen Michael faalde en zijn bal recht tegen de vulkaan aan kwam.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
1 september (:
~
Frankie.
De zomer had me best goed gedaan. Ik was twee weken bij mijn familie geweest, die het uiteindelijk allemaal niet erg hadden gevonden dat ik nog niet afgestudeerd was. Ze hadden me juist geholpen met het bedenken wat ik nu kon doen, terwijl ik nog bezig zou zijn met mijn scriptie. Zo waren we gekomen op een T.A. functie, waarin ik een docent zou assisteren en uiteindelijk ook zelf lessen zou gaan voorbereiden. Tevens had ik nog steeds mijn baantje bij het planetarium op de campus én zou ik samen met Edyn een paar danslessen gaan volgen. Omdat het nu nog een introductieweek was, had ik nog niet veel dingen gepland. Edyn had me gevraagd of ik met haar mee had gewild naar een paar shows van Michael. Gisteren waren we nog in Boston geweest en waren we net op tijd geweest om de show te kunnen bekijken. Vandaag waren we al in Allentown! Het had me echt verbaasd hoe snel het allemaal ging, wat er allemaal speelde achter de schermen na een concert. Ondanks dat er morgen een show was in Virginia was, was er nog wat ruimte na de show die ze zojuist hadden gespeeld. Dit was de tweede keer dat ik de show had gezien en ik had voor Los Angeles zelfs nog kaartjes gekocht, maar ze waren zo ontzettend goed! Ondanks dat ik in juli al aanwezig was geweest bij de show die ze voor hun vrienden hadden gegeven, was dit toch heel anders geweest. Mijn ogen waren toch wel steeds naar Luke gegleden, die al twee nachten ontzettend goed had gezongen en gespeeld. Iedereen, maar Luke maakte het vanzelf magisch. De manier waarop hij bewoog, hoe hij zong. Ik kon er eigenlijk niks aan doen en ik wist dat ik zeker niet de enige was. Soms vergat ik tijdens de show dat ik naast Edyn stond, op een speciale plek en dat ik de mogelijkheid om achteraf met hem en de anderen te praten alsof we elkaar al heel lang kenden. Al kende ik Edyn en Michael al heel goed, en met Luke had ik nu ook al wel eens wat gedaan. Met name met Michael en Edyn erbij. Het waren ook Michael en Edyn die naar de kermis hadden gewild, die vlak achter de venue had gezeten. Op het moment dat zij dat hadden besloten, was ik met Ashton in gesprek geweest. Luke was toen naar me toe gekomen en had gevraagd of ik ook mee wilde, omdat hij zelf ook wel wilde kijken. Ik had gewacht totdat hij zich om had gekleed en toen waren we met z’n viertjes gegaan. Het was best een grote kermis en er waren ontzettend veel mensen. Luke en Michael hadden zich enigszins geprobeerd in te dekken. Zo had Michael een beanie op gedaan en had Luke een hoodie aangetrokken, zodat hij de capuchon nog over zijn hoofd kon trekken. Wie weet zouden er nog wel fans over de kermis lopen. Zelf had ik niet echt iets om me wat minder opvallend te maken, maar ik haf ook niet het idee dat het nodig was. Luke en ik waren net samen naar één van de spelletjeskramen gelopen om te kijken wat we er precies konden doen. Ik draaide me om en zag Michael en Edyn niet meer staan op de plek waar we ze achter hadden gelaten. ‘Volgens mij hebben Michael en Edyn ons achter gelaten,’ zei ik tegen Luke. Ik had wel gemerkt dat Edyn Michael heel wat kusjes had gegeven en dat ze een aantal keren iets in zijn oor had gefluisterd. Het zou me niks verbazen als ze al terug waren gegaan naar het hotel. ‘Dit lijkt me niet zo leuk, zullen we verder lopen?’ vroeg ik aan Luke, waarop hij knikte. Ik stak mijn handen in de zakken van mijn jasje en keek opzij, terwijl ik tegen niemand aan probeerde te lopen. Luke leek te merken dat ik zijn kant op keek, want hij keek nu naar mij. ‘Wat?’ Ik glimlachte en schudde mijn hoofd. ‘Niets. Het blijft soms gewoon een beetje gek. Een paar maanden geleden kende ik Edyn nog niet eens en nu loop ik hier met jou. Het is soms moeilijk te beseffen.’ Misschien vond hij het wel gek dat ik het zo zei, maar het was wel de waarheid!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Mensen mee hebben op tour maakte het allemaal net weer iets specialer. Het gaf net weer een andere sfeer in de ruimte. Voor nu was Edyn mee en ze had Frankie meegebracht, iets wat gewoon een hele leuke aanvulling was op de groep! Ik had Frankie al eerder verteld dat ik het leuk had gevonden om een bekend iemand in de ruimte te zien. Als ik van te voren wist waar ze gingen staan, probeerde ik altijd wel even te kijken of ze het naar hun zin hadden. Wie er ook mee was. In Amerika bestond een deel van de venues uit amfitheaters, wat net weer iets bijzondere was. Edyn en Frankie hadden samen wel een goede plaats gevonden en ik had wel gezien hoe ze op een gegeven moment hun armen om elkaar heen hadden geslagen. Nu was het concert al eventjes afgelopen en waren we naar de kermis achter venue gelopen. DIt soort dingen waren super vet. Dat het er gewoon dicht bij was en je kon doen wat je zelf maar wilde. Natuurlijk was het wel een beetje tricky om over de kermis te lopen, aangezien er vast genoeg mensen na het concert hier nog een rondje zouden lopen. Het was echter niets iets wat je tegen moest houden. Daarom liepen Frankie en ik hier nog met z’n tweetjes. Michael en Edyn waren net weggesneakt, wat er voor zorgde dat we nog met z’n tweeën over waren. Alleen zijn met Frankie was niet vervelend. Ze had al bewezen dat ze een heel leuk persoon was. We hadden heel wat met elkaar gelachen tijdens het midgetgolf. Deze avond was niet veel anders, we waren nu met z’n tweeën over. Ik vond het fijn dat Frankie haar woorden eerlijk uitsprak. Ze aangaf dat ze het een beetje gek vond dat we hier nu liepen. Iets wat ik me wel heel erg goed in kon denken? Er waren momenten geweest waarop ik mezelf heel erg hard had willen knijpen, omdat ik mensen in dit wereldje had kunnen ontmoeten. “Ik snap het wel.” Ergens was het ook gewoon gek, maar zodra je je bedacht dat we allemaal ons werk deden, werd het al weer anders. Toch had ik nog steeds wel momenten dat ik niet echt precies snapte wat er was gebeurd. Dat ik nog even dat jochie was dat droomde om ooit over de hele wereld te mogen touren, muziek te mogen maken en mensen te kunnen ontmoeten die me hadden geïnspireerd om te beginnen met muziek maken. “Ik heb het soms ook nog steeds wel? Dat ik iemand zie en denk: holy shit, je bent echt.” Ik wilde niet meteen zeggen dat Frankie zo naar mij keek, maar ik kon me wel indenken dat het een beetje gek was om hier zo te lopen. “Maar ik ben blij dat Edyn je mee heeft genomen, want anders was ik helemaal in mijn eentje achter gelaten, nu heb ik tenminste nog iemand hetzelfde door moet maken.” Michael en Edyn moesten vooral doen wat ze zelf wilde. Het gebeurde niet vaak dat ze er met z’n tweeën vandoor gingen, niet op deze manier in ieder geval. Nu wisten Frankie en ik waarschijnlijk beiden wel wat er ging gebeuren. Wij konden de rest van de kermis een beetje gaan verkennen. Ik keek om me heen, om te kijken wat we konden gaan doen. Het reuzenrad viel wel het meeste in het oog, hij was behoorlijk hoog en er waren heel wat lichtjes. “He, vindt je het leuk om in het reuzenrad te gaan?” Ik wees in de richting van het rad, al viel het behoorlijk op. Ik zag Frankie knikken. “Ja, dat lijkt me leuk!” Zo konden we over het hele terrein kijken, ook in de richting van de venue. Dat soort dingen waren altijd wel bijzonder. Daarom liepen we ook samen verder naar het reuzenrad, waar ik twee kaartjes kocht, ondanks dat Frankie even protesteerde, waarop ik aangaf dat zij het voelde kon betalen, als ze dat wilde. We mochten al snel in de ronde bakjes stappen, die allemaal een eigen kleur hadden. Omdat Frankie eerst instapte, werden mijn ogen toch even naar haar lichaam getrokken. Iets wat ook wel deels kwam door hetgeen wat Michael tijdens het midgetgolf had opgemerkt!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
‘Ik weet wel dat je echt bent,’ zei ik lachend tegen Luke. Het was niet zozeer de vraag of hij echt was of niet, of dat dit allemaal gebeurde. Het was gewoon vreemd om zo lang naar iemand zijn muziek te hebben geluisterd en opeens naast diegene te lopen alsof het niks was. ‘Al komt het misschien wel daar op neer, ja.’ We hadden elkaar al vaker gezien en we konden het goed vinden. Hij vond het zelfs leuk dat Edyn me mee had genomen. Ik vond het ook ontzettend leuk! Het was heel erg speciaal. Iets wat lang niet iedereen mee zou mogen maken en ik had ontzettend veel geluk dat ik dat wel mocht. Wie kon er nou zeggen dat ze samen met Luke in een reuzenrad hadden gezeten? Ik probeerde er natuurlijk niet zo over te denken, maar soms voelde het wel een beetje zo. Alsof het heel speciaal was. Al was Luke natuurlijk ook maar gewoon Luke. Een normaal persoon met wie ik hele leuke gesprekken kon voeren, over van alles en nog wat. Luke was met het idee gekomen om samen het reuzenrad in te gaan. Iets wat me heel erg leuk leek, zeker nu het zo donker was en we alle lichtjes dan goed zouden kunnen zien. Ik stapte als eerste het bakje in, waarna Luke voelde. Ik had verwacht dat hij tegenover me zou gaan zitten, maar hij schoof door, zodat we naast elkaar zaten. Ik trok mijn spijkerjasje iets meer over mijn schouders, aangezien we toch omhoog zouden gaan en het misschien wel koud zou worden. ‘Hoe lang blijven jij en Edyn nog?’ vroeg Luke geïnteresseerd. Ik haalde mijn schouders op. ‘We weten het nog niet precies? Ik wil wel rond aankomend weekend thuis zijn, zodat ik alles voor kan bereiden. Edyn krijgt één dezer dagen haar rooster van de cursussen die ze volgt, dus ik denk dat het daar een beetje vanaf hangt.’ Samen met Edyn had ik een paar cursussen bekeken die ze zou kunnen volgen. Ze had eerst misschien een opleiding willen doen, maar uiteindelijk had ze niet echt geweten hoe of wat. Ik had haar uitgelegd dat ze helemaal geen opleiding hoefde te doen, zeker niet als het alleen maar ging om het “naar school gaan”. Ze kon doen wat ze wilde. Een paar cursussen was misschien wel een betere optie geweest en daar was ze heel enthousiast over geworden! Ik was blij dat ik haar er bij had kunnen helpen. ‘Ik vind het echt heel erg cool dat ze gewoon terug naar school gaat,’ zei Luke. Ik knikte. Ik vond het heel badass van Edyn dat ze dat nog wilde! ‘Net zoals jij. Wat je doet is zo badass.’ Ik glimlachte en wendde mijn gezicht af, alsof ik naar het uitzicht aan het kijken was. ‘Het is lang niet zo badass als het klinkt, geloof me. Ik heb vertraging opgelopen en ik heb nu een extra baan genomen, zodat ik in ieder geval weg kon uit het kamercomplex en een kleine studio voor mezelf heb en ik in alle rust kan werken. Dus de komende paar maanden sluit ik mezelf daar waarschijnlijk op, als ik niet bezig ben met werk.’ Ik draaide me om en keek weer naar Luke. Het was lief dat hij het badass noemde, maar studeren voelde alles behalve badass. Zeker als het ook nog niet eens wilde lukken. ‘Al heb ik af en toe wel hele badass dingen mogen doen, dat geef ik toe.’ Ik had een half jaar ergens anders kunnen studeren en daar mee kunnen helpen aan een onderzoek. Dat was heel indrukwekkend geweest. De baan bij het planetarium was geweldig, zeker omdat je er soms ook aan je eigen opdrachten kon werken. Zoiets had je lang niet bij alle studies. Maar op het moment zelf voelde het alles behalve badass om weer terug te keren naar de campus en daar verder te werken aan iets wat ik voor de zomer eigenlijk al af had moeten hebben.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Frankie had zoveel interessante dingen te vertellen. Ze kon zelf wel zeggen dat ze het niet kon geloven dat ze hier samen met mij liep, maar dat idee had ik ook wel een beetje. Frankie was iemand wie we nog niet in onze vriendengroep hadden gehad. Er waren genoeg mensen die bezig waren met het promoten van het een of ander. Social media was altijd belangrijk. Ik vond het heel erg knap dat iedereen zo goed hun best deed om er voor te zorgen dat ze een naam maakten in hun eigen wereldje. Iets waar Frankie vast ook wel mee bezig was. Ik vond het bijzonder dat ze een vakgebied had gekozen waar vast niet heel veel andere mensen voor kozen. “Dat is toch alleen nog maar meer badass?” Vond ik in ieder geval wel! Ze ging gewoon door. Natuurlijk moest dat ook wel een beetje. Ze was nu zo ver gekomen dat het behoorlijk zonde zou zijn als ze er mee zou stoppen. Al was het vooral belangrijk dat ze het leuk vond wat ze deed en er was aan haar gezicht wel te zien dat ze er echt heel erg blij mee was. “Al denk ik niet dat het gaat werken.” Ik zag haar wat verbaasd naar me kijken. “Oooh nee dat bedoel ik niet. Ik bedoelde het opsluiten. Ik ken Edyn en die laat je daar echt niet dagen achter elkaar in je eentje zitten.” Wat dat betreft zorgde ze wel echt goed voor iedereen. De afgelopen tijd had ze ook wel echt gekeken hoe het met mij was gegaan. Als ze een paar dagen niets had gehoord, dan had ze wel even gebeld om te kijken hoe het ging. Dat alles deed ze vast ook wel voor Frankie. “Zoals?” spoorde ik haar aan, omdat ik wilde weten wat ze zelf leuk vond om te doen. Voor mij hoefde ze het in ieder geval niet in te houden, terwijl ik wel een beetje het idee kreeg dat ze het deed. “Ik heb best wel wat coole kansen gekregen. Wat opdrachten die ik heb mogen uitvoeren. Ook bij het planetarium waar ik werk.” “Werk je bij het planetarium?!” Natuurlijk paste dat er wel bij, dat was een plaats waar ze de hele dag bezig waren met hetgeen wat ze graag deed. Dan kon ze daar ook weer iets verder in komen. “Dat is alleen nog maar cooler. Daar is vast veel meer te zien dan de paar lichtjes hier.” Ik wees naar de rest van de kermis, waarvan de lichtjes echt een heel mooi geheel vormden. “Dit is geweldig. Het is gewoon heel erg anders, we hebben ruimtes waar je kan zien hoe de sterrenstand op dat moment is, ook als het bewolkt is, gewoon in de ruimte. Soms hebben we avonden waarop er telescopen staan en mensen de planeten laten zien. Ik vind het echt leuk om de uitleg daarbij te doen.” Het klonk echt heel erg mooi. Sterren waren toch best iets bijzonders, laat staan planeten die ver van de aarde afstonden. Voor Frankie was het allemaal een beetje dichterbij gekomen en dat was echt bijzonder. Ik keek naar de hemel, waar al genoeg sterren aan te zien waren. Daarvoor moest ik wel iets naar voren buigen. “Zijn er nog bijzondere sterren of planeten te zien vanavond?” Voor mij leek er niet heel erg veel anders te zijn dan andere dagen. Een ster was een ster en al zal er een planeet langs komen, waarschijnlijk kon je die toch niet met het blote oog zien. “We zitten op het hoogte punt van de meteorenzwerm Aurigiden. Dus het zou best kunnen dat je daar iets van ziet.” Frankie leek zich een beetje te oriënteren op de sterren, als het een wegenkaart was, die haar vertelde waar ze precies was. “Aurigiden ligt bij de Voerman, niet heel ver bij de stier vandaan.” Haar vinger wees in de richting waar het zou moeten zijn. Ik leunde iets over haar heen, zodat ik in dezelfde richting kon kijken, natuurlijk kon je er nu niet meteen iets van zien. Zoiets kon wel uren duren. "Hoe is dat niet badass?" Dat was het toch ook gewoon! Het waren allemaal woorden waar ik nog nooit van had gehoord. Misschien de stier, maar dat was weer iets anders dan het sterrenbeeld in de horoscopen “Wil je er niet naar kijken?” Het was natuurlijk wel anders om het met het blote oog te doen. “We kunnen best kijken als je wil?”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Misschien was het ook wel logisch dat ik zou gaan helpen met het lesgeven. Ik vond het ontzettend leuk om mensen dingen uit te leggen over het heelal en hoe het precies in elkaar zat. Wat er gebeurde op momenten dat planeten elkaar kruisten en hoe je dat het beste kon zien. Nu was het in het planetarium wel anders dan echt lesgeven aan studenten. Gelukkig zou ik gewoon beginnen bij een introklas, wat betekende dat lang niet iedereen al wat kennis had. We zouden met simpele dingen beginnen, van wat ik er van had begrepen. Ik vond het echter ook heel leuk om het aan Luke aan te wijzen, welke sterrenbeelden precies waar lagen. Al hield ik toch even mijn adem in, toen Luke dichterbij kwam om ook beter de lucht te kunnen bekijken. Hij vroeg zelfs of ik er niet naar wilde kijken. Iets wat ik heel erg lief van hem vond! Het was wel met het blote oog te zien, maar ik wist niet precies wanneer het zou gebeuren en of we het ook echt zouden kunnen zien voordat we weer terug zouden moeten. ‘Ik weet niet of we er tijd voor hebben. Ik weet niet wat de precieze tijd is dat ze hier voorbij gaan. Wie weet duurt het nog wel uren. Ik denk dat we toch een keer terug moeten en dat er een grote kans is dat we ze mislopen.’ Er waren specifieke tijden waarop ze ergens voorbij vlogen. De berekeningen klopten misschien niet altijd, je moest immers met van alles en nog wat rekening houden. Maar dat Luke het aan had geboden, vond ik al ontzettend lief van hem. Hij wist waarschijnlijk niet eens waar hij naar zou moeten zoeken in de lucht. Ergens zag ik het nog voor me dat we samen op een bankje er naar zouden kijken en dat hij stilletjes aan me zou vragen of dat het was, terwijl er misschien iets anders door de lucht vloog. ‘Maar soms is het al genoeg om te weten dat het gebeurt, snap je?’ vroeg ik aan Luke, waarna ik me iets bijdraaide en weer naar de lucht boven ons keek. Het klonk misschien gek, aangezien het nog zoveel mooier was om het te zien. Dat was het ook. Ik was op plekken geweest waar geen lichten van de stad waren geweest, of opgestegen rook. Plekken waar de lucht zo helder was geweest dat ik zelfs verschillende kleuren in de lucht had kunnen zien. Op dat soort momenten had ik soms pas begrepen hoeveel meer er wel niet was buiten de wereld waarop wij leefden, en hoe ontzettend interessant het was om die te ontdekken. ‘Er is iets heel geruststellends aan het feit dat dat soort dingen gebeuren, dat de wereld om ons heen, en zelfs ver daar buiten, door gaat. Zelfs als dat niet altijd zo voelt.’ Ik had van de zomer niet altijd even goed in mijn vel gezeten, maar als ik naar buiten had gekeken en in mijn hoofd de verschillende sterren had opgenoemd, dan had ik me eigenlijk al rustiger gevoeld. De sterren waren er nog steeds. Die waren een constant iets, tenminste nog voor miljoenen jaren, totdat wij ook uiteindelijk zouden merken dat hun licht uitgedoofd was. Luke had zich ondertussen ook iets bijgedraaid, zodat hij samen met haar alsnog naar de lucht kon kijken, ondanks dat hun zicht hier en daar nog geblokkeerd werd door het mechanisme van het reuzenrad. ‘Hé, Frankie?’ vroeg Luke na een tijdje, toen we ons laatste rondje in gingen. Ik keek opzij naar Luke, die met zijn hoofd op zijn armen rustte en me aankeek met een zo neutraal mogelijk gezicht. ‘What kind of music do planets make?’ vroeg hij vervolgens. Ik grinnikte en schudde mijn hoofd. ‘Weet ik niet. What kind?’ vroeg ik aan hem, waarna hij al een grijns op zijn gezicht kreeg. ‘Neptunes.’ Lachend schudde ik mijn hoofd, waardoor Luke zelf ook moest lachen, net zolang tot dat het reuzenrad tot stilstand kwam en ik me besefte dat het onze beurt was om er uit te gaan. Luke was dit keer de eerste die er uit sprong, waarna hij zijn hand naar me uitstak. Glimlachend nam ik hem aan, zodat ik ook uit kon stappen. ‘Ik heb er ook één,’ zei ik vervolgens tegen Luke. ‘How do you organize a party in space?’ vroeg ik aan hem. Luke leek na te denken over het antwoord, misschien wel om me te snel af te zijn, maar uiteindelijk schudde hij zijn hoofd. ‘You planet!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het reuzenrad was de perfecte plaats geweest om rustig met elkaar te praten. Frankie en ik hadden elkaar al een aantal keren gezien, maar nu kreeg ik wel echt het idee dat ik haar iets beter begon te leren kennen. Ze was echt gek op hetgeen wat om ons heen gebeurde. Natuurlijk was het ook heel erg bijzonder. Ergens was het gewoon niet denkbaar wat er zich allemaal om ons heen bevond. Frankie wist een deel, maar waarschijnlijk was er nog zoveel meer. De manier waarop Frankie er over had gepraat had iets rustgevends. Uiteindelijk hadden we ons ritje echter afgesloten met wat grapjes. Ik vond het geweldig hoe Frankie een goed woordgrapje ook leek te waarderen. Dat had ze gedaan toen we samen hadden gegeten bij Michael en Edyn. Nu ook weer! Ik moest er ook echt om lachen! “Dat is ook echt een goede!” Het gaf gewoon duidelijk aan waar het over ging. Waarschijnlijk kon je nog heel veel andere woordspelingen bedenken, maar op het moment kwam ik er niet echt op. Soms kwam het ineens in me op en moest ik ze gewoon inhouden, omdat niet iedereen het leek te begrijpen. Frankie begreep het wel en dat maakte haar op het moment zeker het beste gezelschap. “Wil je nog een stukje rondlopen?” Ik zag Frankie knikken. “We kunnen nog wel een stukje lopen, als jij dat ook wil natuurlijk?” Het leek me heel erg leuk om nog wat dingetjes te bekijken. Er was hier genoeg te doen. Heel veel spelletjes, maar ook nog andere actracties, waar we misschien ook nog in konden. Natuurlijk was dit niet zoals in Disney, waar Frankie nog niet eens zo heel erg lang geleden was geweest. Ik had die twee dagen behoorlijk wat foto’s van Edyn gekregen waar Frankie ook bij op had gestaan. Ik had haar verteld dat ik ook nog een keer mee wilde naar het pretpark. Ergens vond ik het wel jammer dat ik nooit echt was komen kijken in de tijd dat Edyn een prinsesjes was geweest, want ik wist zeker dat ze het heel erg goed had gedaan. “Is er iets wat je nog graag wil doen?” vroeg ik aan Frankie, dan konden we daar naar op zoek gaan. “Niet specifiek, maar als we iets leuks tegen komen...” “Natuurlijk, dan kunnen we dat doen!” Ik vond het juist leuk dat we nog even samen konden rondlopen, er waren nog genoeg dingen die we van elkaar konden leren kennen. Dat was aan het begin van dit tripje niet echt hetgeen wat ik in mijn hoofd had gehad, maar het was helemaal niet erg dat het op deze manier liep. Totaal niet zelfs, want Frankie was heel erg goed gezelschap. “Oh kijk! Je hebt hier van die grijpmachines!” Zei ik, terwijl ik al wat sneller door liep, om bij de machines te komen, die natuurlijk helemaal vol lagen met knuffels. Er lagen genoeg pokémon in, maar ook hele andere knuffels die ergens van bekend waren. Mijn oog viel echter op een bak met vleermuisjes. Ze waren niet bekend, dat wist ik wel zeker. Ze zagen er echter heel erg leuk uit! In verschillende kleurtjes, allemaal best schattig? Er was zelfs eentje van wie de oortjes bestonden uit de galaxy! Daar hadden we het net nog over gehad. Daarom wilde ik proberen om hem te winnen, dat zou een beetje een herinnering geven aan deze avond. “Kijk deze is leuk!” zei ik dan ook tegen Frankie, om hem te laten zien. Ik wist zeker dat ze hem ook leuk zou vinden. Ik pakte wat geld uit mijn portemonnee en schoof het in de machine. Een vrolijk geluidje klonk uit de machine en alle lichtjes begonnen te flikkeren, dat terwijl ik nog moest beginnen. Ik drukte op de knopjes, waardoor de grijphaak naar voren vloog. Natuurlijk wilde ik de paarse met de galaxy, dus daar ging ik voor. Bij de eerste poging greep ik het kopje, maar de klauw gleed er ook snel weer langs. Ook de tweede keer ging het niet zoals ik wilde, toen had ik de vleugels vast en kreeg ik het wel voor elkaar om hem omhoog te krijgen. Hij viel weer neer, op een manier die het alleen maar lastiger maakte. De derde keer was dan ook bijna onmogelijk om hem überhaupt nog vast te pakken. Ik wilde nog wat geld pakken. “Mag ik het proberen?” Vroeg Frankie, waarop ik knikte. Natuurlijk mocht ze het ook proberen! Daarom stapte ik ook naar achteren, zodat ze er bij kon.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het was gek hoe normaal het voelde, wat het juist ook weer gek deed voelen. Het was moeilijk uit te leggen. Ik had het nooit verwacht, zelfs niet nu Edyn en ik zo close waren. Ik had mezelf nooit gerekend tot dit deel van haar leven, tot dit deel van Michael zijn leven. En nu stond ik hier met Luke en probeerden we samen een knuffel te winnen. Dat waren dingen die eigenlijk niet hoorden te gebeuren. Maar tegelijkertijd voelde het allemaal normaal. Alsof we al een hele tijd vrienden waren en we het samen gezellig hadden. Dat hadden we natuurlijk ook, maar het was zo raar om er over na te denken. Misschien was het ook wel iets wat ik maar zou moeten laten gebeuren. Er niet meer over nadenken, omdat ik me anders zou verliezen in mijn eigen hoofd, terwijl ik hier samen met Luke stond en we genoten van de avond. Ik pakte mijn tas en duwde wat andere dingen aan de kant, om te zien of ik nog wat geld had. ‘Heb je genoeg?’ vroeg Luke aan me, terwijl ik door mijn tas aan het zoeken was. Ik knikte en viste er wat losse dollars uit, die ik vervolgens in de machine deed. Hetzelfde, vrolijke muziekje kwam weer uit de machine. Ik legde mijn vingers op de knopjes en keek naar de vleermuis die Luke geprobeerd had te pakken. Het was de paarse, met de galaxy oortjes. Ik besloot om voor dezelfde te gaan. Ik liet de haak wat naar voren bewegen, zodat hij er uiteindelijk boven bungelde. Ik liet hem naar beneden gaan en hij pakte de knuffel nauwelijks. Het enige wat er gebeurde, was dat de knuffel iets om werd gedraaid. Ik maakte een teleurgesteld geluidje. ‘Het is juist goed! Nu kun je er weer beter bij,’ zei Luke, terwijl hij naar de knuffel wees. Ik keek van Luke naar de vleermuis, hij had wel gelijk. De vleermuis lag er inderdaad beter bij. Daarom probeerde ik het nog een keer. Deze keer kreeg ik de vleermuis wel goed te pakken, maar viel hij net voordat hij bij het bakje was, er uit. Daardoor hing hij met het hoofdje al over de rand, maar lag de rest nog op de piepschuime ondergrond. ‘Misschien lukt het je nu wel!’ zei Luke. Ik haalde mijn schouders op. Ik had nog één kans! Als dit het niet was, dan vond ik het ook wel goed. Het zou zonde zijn als we allebei nog meer geld hier in zouden gooien. Dan zouden we beter iets leukers kunnen doen. Misschien nog wel een rondje in het reuzenrad. ‘Op hoop van zegen,’ zei ik tegen Luke, waarna ik de klauw voor de laatste keer naar voren liet gaan. Ik drukte op de knop die er voor zorgde dat hij naar beneden zou gaan en zette een stap naar achteren, terwijl ik mijn handen tegen elkaar hield en gespannen naar de klauw keek. Hij greep rondom de knuffel en zo werd hij langzaam omhoog geduwd. Dat leek alles te zijn wat nodig was geweest, want door het kleine zetje viel hij in het bakje en begon de machine te knipperen en nog meer geluid te maken. ‘Frankie, you did it!’ zei Luke enthousiast, waarbij hij eventjes mijn schouder aanraakte. Ik glimlachte en bukte, zodat ik de knuffel uit de bak kon halen. Ik veegde het piepschuim er van af en draaide me om, waarna ik hem uitstak naar Luke. ‘Hij is voor jou. Alsjeblieft.’ Hij was immers degene die hem had willen hebben! Luke pakte hem aan, al leek hij het niet helemaal te begrijpen. ‘Voor mij?’ vroeg hij dan ook, waar ik op knikte. ‘Ja, waarom niet? Je wilde hem graag. En hij is vast goed gezelschap in de avond, aangezien het nachtdieren zijn. Jullie kunnen aero-bat-ics doen,’ zei ik lachend tegen Luke, wat voor alleen maar meer gelach zorgde.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Frankie had het gewoon voor elkaar gekregen! Ze had de knuffel er echt uitgehaald! Dat terwijl het er toch even op had geleken dat we zonder knuffel verder zouden moeten gaan. Al had ik misschien nog wel wat in de machine gegooid als hij op de rand was blijven liggen, want dan was je er echt bijna. Nu hoefde dat niet, want ze had de vleermuis eruit gehaald. Frankie was ook nog eeens zo lief dat ze de knuffel aan mij gaf, terwijl ik deze juist uit had gekozen omdat er sterren in de oren te zien waren! Daar hield ze van! Het was me net wel duidelijk geworden dat ze echt hield van de richting waar ze voor had gekozen, wat alleen maar iets goeds was. Ik liet mijn vingers over de zachte stof van de knuffel glijden. Het was echt wel een schattig ding. De woorden van Frankie maakten het alleen maar beter. “That’s why I liked you right off the bat.” Ik stak de knuffel uit, want het ging over een vleermuis! Ik had Frankie echter wel meteen gemogen, juist omdat ze mijn grapjes leuk had gevonden. Vele beter nog dan dat, maakte ze zelf ook nog eens.Iets wat niet altijd even makkelijk was. Op sommige momenten kwamen er echt hele slechte dingen uit! Eigenlijk maakte dat het alleen maar beter. “Dankjewel.” zei ik alsnog. Ik vond het heel lief dat ze hem aan mij had gegeven. Even twijfelde ik of ik mijn armen om haar heen zou slaan, maar aangezien de plaats waar we waren was het misschien beter om dat niet te doen. Er was al een grote kans dat mensen ons samen hadden gezien en ik wist niet hoe mensen tot nu toe op Frankie hadden gereageerd, waarschijnlijk niet heel erg goed. Ik wilde het niet moeilijk voor haar maken. Daarbij waren roddels soms gewoon duidelijk vervelend. Gelukkig deden we nu niet heel erg veel interviews, waardoor we er ook niet echt naar gevraagd konden worden, maar alsnog. Het was niet prettig om telkens maar weer over je liefdesleven te moeten praten. Zeker niet als die een paar maanden geleden helemaal in was gestort. Ik pakte mijn mobiel er bij, om te kijken hoe laat het precies was. “Ik ben bang dat we zo weer in de richting van de venue moeten lopen.” We zouden vanuit hier met de bussen naar Viriginia Beach rijden, waar we morgen een optreden hadden. Vaak waren ze toch behoorlijk duidelijk over de tijden. Niet dat we ons daar altijd iets van aan trokken. Het was vaak genoeg gebeurd dat we ergens te laat voor kwamen. Zeker als we echt de tijd hadden om de stad in te gaan. “Maar ik wil je alvast bedanken voor de leuke avond. Met jou is het helemaal niet er om achter te worden gelaten.” Dat was toch wel wat Michael en Edyn hadden gedaan. Het was behoorlijk duidelijk geweest waarvoor. Iets wat we ze niet eens kwalijk konden nemen. Als je een lange tijd zonder elkaar moest, ging je elkaar missen. “Ik vond het ook leuk.” Zei Frankie, terwijl we ons rustig bijdraaiden om weg te lopen van de grijpmachine. “Gelukkig maar.” Het was voor haar natuurlijk wel wat anders dan voor Edyn om mee te zijn. Ze kende hier lang niet zo veel mensen, al leek het me niet dat Frankie een moeilijk was en ze had vast binnen de korste keren contact met mensen als ze zich een beetje op haar gemak voelde. Dat hadden wij immers ook! Maar het was niet zoals Edyn, die al een paar jaar mee ging en echt de moeite had gedaan om iedereen die backstage mee hielp te leren kennen. Frankie had daar nog helemaal niet de kans voor gehad, maar dat kwam misschien wel. “Ik ben wel benieuwd waar die twee naar toe zijn gesneakt en of we überhaupt veilig de bussen in kunnen.” Daar zouden we vanavond immers gaan slapen. Voor zover het echt slapen was. Vaak viel ik pas tegen de ochtend echt in slaap, daarom keek ik juist aan naar de dagen dat we in een hotel konden slapen. Dat waren vaak ook de dagen dat we iets van de steden konden ontdekken!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Twee weken later (:
~
Frankie.
De danslessen die Edyn en ik uit hadden gekozen waren eigenlijk vooral geweest omdat Edyn en ik graag iets samen hadden willen doen. Ze zou onmogelijk de lessen kunnen volgen die ik volgde, omdat ze niet eens officieel ingeschreven was en ik natuurlijk al met mijn laatste paar lessen bezig was. Toch was het erg leuk om samen met haar op de campus ergens wat te drinken en vervolgens te gaan dansen. Zelf had ik nog genoeg andere dingen te doen en dansen werkte dan juist wel ontspannend. Daarnaast was het ook ontzettend leuk om het samen met Edyn te doen! We hadden twee lessen in de week en we waren pas net een week of twee bezig, maar ik wist zeker dat we ons heel snel weer in zouden schrijven voor de volgende lessen, als dat zou kunnen! Edyn had zojuist haar telefoon zo neergezet dat ze ons had kunnen filmen. Dat vond ze leuk om te doen, zodat ze het bijvoorbeeld naar Michael kon sturen! Ik vond het prima dat ze dat deed, ondanks dat ik er ook op stond. Ik dacht er tijdens het dansen niet eens meer aan! Samen met Edyn voerde ik de laatste pasjes uit, waarna de muziek wegstierf. Iedereen klapte, voor zichzelf maar ook voor elkaar! Ik sloeg mijn arm om Edyn heen, omdat zij het ook heel goed had gedaan! Ik vond dat Edyn erg goed kon dansen. Daarnaast was het ook duidelijk dat ze het ook heel erg leuk vond om te doen! Daardoor werd ik zelf ook altijd blij. ‘Ik pak ons drinken wel, pak jij de telefoon maar,’ zei ik tegen Edyn. Ik liep naar de zijkant, waar we onze tassen neer hadden gelegd. Ik pakte mijn flesje en die van Edyn, waarna ik op de grond ging zitten. Edyn kwam al vrolijk aangelopen, haar roze haar zwiepte vrolijk achter haar aan. Zij en Michael hadden samen hun haar roze geverfd! Iets wat echt ontzettend cute was. Ik gaf Edyn haar flesje en nam zelf een paar slokken van die van mij. ‘Dat was echt heel erg leuk. Je was zo goed!’ zei ik tegen Edyn. ‘Jij ook!’ zei Edyn meteen. Ze pakte haar telefoon en schoof dichter naar me toe, zodat ze het filmpje aan me kon laten zien. ‘Kijk!’ Ze wees naar mij en naar haarzelf, om te laten zien wat we allemaal hadden gedaan. Ik zag op haar scherm een notificatie voorbij komen, waarop stond dat Luke haar een berichtje had gestuurd. Daarom schoof ik iets naar achteren. Ik wilde niet meelezen met hun gesprek! ‘Oh, Luke vraagt hoe het dansen was! Ik stuur hem wel het filmpje, dan kan hij het zien!’ Edyn ging al in de weer met haar telefoon. Ik opende mijn eigen gesprekken en keek naar de naam van Luke. Hij had me een berichtje gestuurd toen Edyn en ik weer weg waren gegaan van de tour, met een paar puns. We praatten zo nu en dan. Na de show stuurde hij wel eens een foto, en zo stuurde ik wel eens een foto van waar ik mee bezig was. Edyn en Luke leken ook veel te praten samen. Nu zou ze het filmpje naar hem sturen! Ze deed het waarschijnlijk alleen maar om aan hem te laten zien dat het dansen heel leuk was geweest. Niet meer dan dat. Ik legde mijn telefoon weer aan de kant en pakte mijn flesje, zodat ik weer wat kon drinken. ‘Hebben jij en Luca nog gepraat?’ vroeg Edyn aan me, toen ze het filmpje ook had gestuurd en haar telefoon weg had gelegd. Ik haalde mijn schouders op. ‘We praten zo nu en dan? Niet de hele dag door, maar hij is natuurlijk ook heel erg druk. En ik ook.’ Luke was vast nog veel drukker, maar ik wist wel dat hij graag met me praatte. We maakten vaak genoeg grapjes en hadden hele leuke gesprekken, al waren ze soms maar kort. ‘Hoezo?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Dankzij Frankie kon ik dit soort dingen doen. Zij was diegene die voor had gesteld om losse lessen te volgen. Zo had ik een paar dingen uitgekozen die me interessant hadden gelegen. Samen hadden we heel wat brochures door gelezen en uiteindelijk volgde ik nu een paar lessen aan dezelfde school als Frankie! Daardoor konden we hier ook samen dansen. Het was nu al een paar jaar geleden dat ik echt aan cheerleaden had gedaan, maar nog steeds had ik het best wel gemist. Dansen was dan wel wat anders, maar het had ook heel wat overeenkomsten. Daarbij was het geweldig om iets samen te kunnen doen met Frankie! Nu zagen we elkaar twee keer per week om te dansen, al kwamen we elkaar de rest van de dagen ook wel ergens tegen. Soms voor eventjes, op andere momenten vroeg ik haar ook echt om mee naar huis te komen. Thuis was het wel goed. Het was een beetje stil. Michael was natuurlijk nog druk bezig met de tour, waar Frankie en ik een stukje van mee hadden mogen maken. Ik was zo trots op Michael! Hij deed het echt heel erg goed. De manier waarop hij op het podium stond, veranderde met iedere tour. Ik vond het echt geweldig om dat te zien. Nu had ik Michael ook een beetje willen laten zien wat Frankie en ik deden, maar omdat ik de video toch al had gemaakt, had ik hem ook graag naar Luke willen sturen. Vooral omdat Frankie er ook in te zien was. Ik merkte namelijk aan zowel Frankie als aan Luke, dat ze elkaar mochten. Ik schroefde het dopje van mijn flesje af en nam een flinke slok van het water. Het dansen was best wel intensief, maar het was het wel waard, want het zag er echt heel erg mooi uit! Ik zag iets aan de ogen van Frankie toen ze vertelde dat ze af en toe met Luke praatte, ondanks dat ze ook wilde weten waarom ik er naar vroeg. “Omdat jullie het zo leuk hebben gehad op de kermis.” Ik had er wel naar gevraagd toen Frankie en ik in het vliegtuig hadden gezeten. Ze had verteld dat ze samen in het reuzenrad hadden gezeten, dat ze samen grapjes hadden gemaakt en dat ze zelfs een knuffel voor hem had gewonnen. Dat was toch heel erg lief! Daarom vroeg ik me eigenlijk ook af of er niet iets meer tussen die twee kon zijn. Ze verdienden elkaar. Iemand die lief was, maar ook echt heel erg goed voor de andere kon zorgen. “En ik wil weten wat er tussen jullie is?” vroeg ik voorzichtig, terwijl ik iets in de richting van Frankie schoof, zodat ze er zachtjes over kon praten als ze dat wil. “Er is niet echt iets? Ik denk dat we een beetje vrienden beginnen te worden, maar dat weet ik niet zeker.” Ik streek even over de arm van Frankie heen, omdat ze het zo voorzichtig had gezegd. Dat terwijl ze sowieso al wel vrienden waren. Ze konden zo goed met elkaar lachen. In de week dat we bij Michael waren geweest, had ik ze vaak genoeg samen zien praten en dan hadden er grote glimlachen op hun beide gezichten gestaan. Ze hadden een beetje dezelfde humor, soms waren er zelfs grapjes die ik niet begreep, maar waar ze beiden wel om konden lachen. Dat was toch lief. Ik wilde Frankie echter niets opdringen, daarom wilde ik eerst weten wat ze echt van vond. “Jullie zijn sowieso vrienden. Ik weet zeker dat Luca je als een vriend ziet.” Misschien wel meer dan dat, maar ik dat zou ik op het moment niet zeggen! Ik wilde eerst iets van Frankie weten. “Wat vindt je van Luke?” Ik was er wel benieuwd naar. Ik had het heel erg leuk gevonden dat Luke en Rhi iets hadden gehad. Ik zag nu echter ook wel dat het niet goed was geweest voor hen beiden. Ze waren op sommige momenten best gelukkig met elkaar geweest, maar ze hadden ook veel tegen elkaar geschreeuwd. Ik zag dat Luke nu veel gelukkiger was, rustiger. Ik hoopte echter ook dat hij iemand in zijn leven zou krijgen van wie hij zou kunnen houden en wie hem ook alles zou geven. In mijn ogen was Frankie dat?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik vond het lastig om toe te geven dat we misschien al wel vrienden waren? In mijn hoofd kon dat gewoon niet. Luke zat in een andere wereld. Compleet anders dan die van mij. Ik wilde graag vrienden met hem zijn, en als hij dat ook zou willen, dan zouden we dat ook zeker kunnen zijn! Het voelde gewoon alsof het allemaal een sprookje was. Een vriendschap die niet hoorde te gebeuren. Daarom was ik er wat voorzichtig in, maar Edyn leek overtuigd te zijn dat Luke mij ook als een vriend zag. Iets wat goed was! Ik wilde ook graag een vriend voor hem zijn. Ik trok een gezicht toen Edyn vroeg wat ik van Luke vond. Dat was niet een vraag die ze zomaar stelde! Zo’n soort vraag stelde je altijd met een reden. Eentje die vaak best wel dik er bovenop lag, maar ik snapte niet waarom ze hem nu stelde! Het was niet zo alsof er iets tussen mij en Luke zou gaan gebeuren. Dat leek me tenminste niet. Edyn bleef me echter aankijken, dus ik moest wel antwoord geven op haar vraag. ‘Ik vind Luke een heel aardig persoon?’ Ik moest wel een beetje lachen om Edyn en de manier waarop ze probeerde te vissen. Tenminste, volgens mij was ze dat wel aan het doen. ‘Hij is vanaf het begin heel erg verwelkomend naar me geweest en heel geïnteresseerd, wat heel erg fijn was. We hebben hele leuke gesprekken gevoerd samen en hij heeft me heel vaak aan het lachen gemaakt. Dat doet hij nu nog steeds,’ zei ik glimlachend. Meestal door de grapjes die hij stuurde. We stuurden elkaar vaak plaatjes met puns er op, wat altijd heel erg leuk was om te zien! Daarnaast hadden we ook leuke gesprekken samen en konden we goed tijd met elkaar door brengen, zoals we dat samen hadden gedaan op de kermis, die naast de venue was geweest. Dat was toch wel een avond waar mijn gedachten soms naar terug gingen. Hoe we samen tussen alle kraampjes hadden gelopen, of hoe we samen in het reuzenrad hadden gezeten. Luke had er toen heel knuffelig uit gezien, met zijn hoodie aan en de krullen die onder de capuchon uit waren gekomen. Het was een heel mooi beeld in mijn hoofd, en om te weten dat ik de enige was die hem zo had kunnen zien, vond ik toch best speciaal. ‘En we hebben het leuk samen? Toen jullie ons ditchten op de kermis, hebben we een hele leuke avond gehad. Hij heeft me gisteren nog een foto gestuurd van hem en de knuffel die we hebben gewonnen.’ Ik pakte mijn telefoon en zocht de foto op die Luke had gestuurd, samen met de vleermuis. Op de foto stond een breed lachende Luke. Hij had zo’n typerende glimlach, met zijn tong een klein beetje tussen zijn tanden. ‘Hij heeft een mooie glimlach. Daardoor moet ik zelf toch ook een beetje lachen,’ zei ik glimlachend. Edyn schoof naar me toe en legde haar hoofd op mijn schouder. Met haar hand trok ze de telefoon iets meer naar zich toe, zodat ze de foto van Luke ook kon bekijken. ‘Hij is nu zo gelukkig. Ik ben echt blij om hem weer zo te zien,’ zei Edyn, waarop ik knikte. Het was geen geheim dat Luke een tijdje niet zo goed in zijn vel had gezeten. Ik had er niet met hem over gesproken. Dat waren mijn zaken ook niet. Edyn wist er waarschijnlijk alles van. Volgens mij had ze Luke zelfs heel erg goed geholpen. Iets wat ontzettend lief was van haar. Als ze hem had gezien op de momenten dat hij er doorheen zat, dan begreep ik hoe fijn het was om hem nu zo gelukkig te zien. ‘Gelukkig zijn staat hem goed. Het is fijn om te merken dat het weer beter met hem gaat,’ zei ik tegen Edyn. Een break-up hakte er altijd in, dat wist bijna iedereen wel. En Luke zijn relatie was volgens mij ook niet de beste geweest. Nu leek het goed met hem te gaan, waar ik blij om was. ‘Maar waarom vraag je dat? Je hebt dit toch niet ook aan hem gevraagd?’ Straks had ze dat wel gedaan! Dat was toch wel een beetje beschamend!

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld