Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg | What a wicked game to play, to make me

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Amelia had goed geluisterd naar wat Elias allemaal had verteld. Dat was best veel, want hij praatte vlug door. Toch had ze eruit begrepen wat haar te wachten stond zodra ze bij haar man was ingetrokken. Thuis had ze veel zelf moeten doen in het huishouden, in de ochtend kwam er wel een schoonmaakster om de slaapkamers te verschonen, maar zodra ze daar mee klaar was was de ochtend vaak al om en kwamen de rest aan op Amelia en haar moeder en dat vond Amelia ook niet zo erg. Sinds ze niet meer naar school ging had ze veel tijd over en ze wist ook niet hoe ze die tijd anders zou opvullen. Nu was haar taak echter om het personeel van Elias aan te sturen, ze dacht dat dat haar wel zou lukken. Ze hoopte juist dat ze veel bezig zou zijn en zoals hij het vertelde dacht ze dat ze als hoofd van het huishouden daar ook wel veel tijd in zou steken. Daarmee bezig te zijn zou ze zich misschien minder vaak alleen voelen, en zou het gemis naar haar familie ook minder worden. Thuis was ze nooit alleen. Vooral Susanne en Ivy zorgden voor de nodige drukte in huis en dat zal straks wel anders zijn, ondanks dat ze samen met Elias was.
Toen Elias was uitgepraat stelde hij voor om al afscheid te nemen van de gasten, als ze verder geen vragen had. Dat had ze wel, maar die stelde ze niet. Ze gunde het tijd en ze had nu ten minste een idee wat haar te wachten stond. Ook had ze door het gesprek Elias beter leren kennen, wat ze van te voren graag had gewild. Maar nu ze een beetje wist hoe hij in elkaar zat wist ze niet of ze er wel gerust op was. Ze hoopte vooral dat ze hem tevreden kon stellen, hem kon geven wat hij zocht en waar hij zolang op had gewacht.
''Laten we dan maar gaan, ik ben er klaar voor.'' Dat was niet helemaal waar, maar vroeg of laat moest ze toch afscheid nemen. Het voelde vreemd om weg te gaan van haar ouders. Misschien was ze hooguit een paar dagen weggeweest, als ze uit logeren ging bij familie. Nu was het definitief, en wist ze niet wanneer ze haar familie weer terug zou zien.

SeventhHeaven
Wereldberoemd

SeventhHeaven schreef:
Elias had Amelia's vader bedankt voor het feest, zodat zijn vrienden en familie niet zouden merken dat hij de bruidsschat niet had betaald. Dat was onderdeel van de deal, geen gezichtsverlies voor de familie Silveira. Dat zou voor beide partijen het beste zijn, aangezien Elias vanaf nu geassocieerd kon worden met de Silveira tak. Gelukkig behoorde Amelia nu tot zijn stamboom, Castillo, wat overigens prachtig klonk in combinatie met haar voornaam, vond Elias.
Nadat Elias de korte dankspeech afrondde klampte zijn moeder hem aan. "Wees goed voor haar, oké? Ze is onderdeel van de familie nu. Wees duidelijk tegen haar, ze moet de familieregels kennen, zodat ze als een echte stadse vrouw zich staande kan houden. Het leven hier is heel anders dan bij ons," ratelde ze door. "Moeder, ik ken mijn taken, maakt u zich geen zorgen."
Elias had gedag gezegd tegen enkele gasten, maar hij vond het onzin om iedereen af te gaan. Iedereen wist toch dat in de avond het bruidspaar het feest zou verlaten? De meeste vrouwen werden toch tegen het vallen van de nacht naar huis geëscorteerd terwijl de oude mannen sterke drank dronken en nog sterkere verhalen vertelden. "Ik heb gehoord dat Castillo zijn vrouw heeft vermoord, met zijn blote handen. En daarna heeft hij haar lijk in brand gestoken," zei één van de oude mannen. Elias ving het maar half op, hij had te weinig gehoord om de inhoud van het gerucht te begrijpen. Om die reden ging hij er niet op in, maar aan de lichaamstaal van de mannen te zien hadden ze iets verschrikkelijks gehoord. Met schuine ogen keken ze naar Elias, die op zijn beurt met zijn ogen opzoek ging naar zijn bruid. "Fijne avond nog, heren." De rotzakken. Een beetje roddelen op zijn eigen feest, die hij ook nog eens zelf had betaald! Hij hoopte maar dat er niemand van het Silveiragezelschap had opgevangen wat de branieschopper te vertellen had.
Elias had zijn vrouw bij hem geroepen en had een kamermeid de opdracht gegeven om zijn vrouw een makkelijkere japon aan te laten trekken. "De reis is nog lang, ze zal niet comfortabel reizen in haar overvloedige bruidsjurk." Ze zouden met de koets naar het treinstation gaan, daar in de buurt in een hotel overnachten en 's morgens de eerste trein richting Pruisen nemen.
De koffers lagen al in het rijtuig en de meeste gasten verzamelden zich buiten om witte rijst en bloemblaadjes te strooien zodra het koppel naar buiten kwam. De grote reis zou beginnen. Niet alleen de reis naar hun vakantiebestemming, maar ook de levenslange reis die ze samen zouden maken, als echtgenoten van elkaar.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Amelia had de tijd genomen om afscheid te nemen van haar familie. Zo duurde het even voor ze eindelijk haar zusjes losliet uit een omhelzing, en ze beloofde dat ze hun snel zou komen opzoeken. Hoe snel dat was wist ze niet, ze leken ook nog niet echt te begrijpen dat Amelia nu niet meer thuis zou komen, en dat ze bij haar man zou gaan wonen als een vrouw des huizes haarzelf. Daarna had ze gedag gezegd tegen haar ouders, die dat beide verwerkten op hun eigen manier. Haar moeder leek niet erg veel moeite te hebben om haar dochter te moeten los laten, al had ze wel tegen Amelia gezegd dat ze haar zou missen. ''Ik weet zeker dat je een goede vrouw voor Elias zult zijn, en dat je hem gelukkig kan maken.'' Dat hoopte Amelia dan ook. Haar vader daarentegen had haar een laatste keer in zijn armen genomen en had haar gezegd dat hij trots op haar was. Dat ontroerde haar.
Ze had ook afscheid genomen van een paar andere gasten, maar had daar niet veel tijd ingestoken aangezien Elias haar bij zich had geroepen en haar met een kamermeid mee had gestuurd om zich om te kleden. Dat had ze dan ook gedaan, en ze was zelfs een beetje opgelucht toen ze uit de zware jurk was gestapt en deze had vervangen voor een prachtig maar comfortabele japon. Ze streek even met haar hand over het borduurwerk, dat terugkwam in de mantel die ze daarover droeg tegen de kou. Het was heel wat anders dan de simpele kledingstukken die ze van thuis had meegenomen. Ze voelde zich mooier en vrouwelijker in de jurken die ze van Elias had gekregen, waar haar figuur en vormingen meer in uitkwamen.
''U ziet er erg mooi uit,'' had de kamermeid op fatsoenlijke toon gezegd, toen ze een stapje achteruit had gedaan om het geheel in oog te krijgen. Amelia glimlachte en bedankte haar daarna.
Ze had daarna haar weg naar beneden weer gevonden en sloot zich bij Elias aan. ''Ik denk dat we kunnen gaan,'' zei ze en ze glunderde toch wel een beetje. Ze was haar man dankbaar dat ze in prachtige jurken kon verschijnen waarvoor ze dan ook veel complimenten van de gasten had gekregen. En straks zouden ze samen naar het rijtuig lopen waarna ze samen op reis zouden gaan, waar Amelia naar uitkeek. Ze hoopte daar veel van te kunnen genieten.

SeventhHeaven
Wereldberoemd

SeventhHeaven schreef:
De rit met de koets ging sneller voorbij dan Elias had verwacht, al snel hoorde hij de geluiden van het treinstation. Een fluitende conducteur, een trein die aankwam, mensen die over het perron liepen. De met bloemen versierde koets reed nog een stukje door, naar het hotel. Daar aangekomen zwaaide de koetsier de deur open en gaf Amelia een hand om uit te stappen. Elias stapte uit de koets en ontweek de plas modder die op de straat lag. Hij klopte, ijdel als hij was, zijn broek schoon en stapte de stoep op. De koetsier bracht de koffers naar de lobby. Elias nam zijn bruid in de arm en liep langzaam de trappen op. Hij bedankte de koetsier en gaf hem een royale fooi. "Tot later Mitchell." De koetsier boog en zei bijna een duizendmaal bedankt. Elias wuifde hem weg.
Eenmaal ingecheckt volgde hij de jongeman van de receptie, die zeulde met de koffers, naar de hotelkamer. "De bruidssuite." Hij opende de deur, zette de koffers neer en stak de lichten aan. Elias gaf wederom een fooi. "We ontbijten eerder dan uw reguliere tijden. Onze trein vertrekt vroeg. Ik zie uit naar de warme thee en verse broodjes." De jongen knikte vol ontzag voor Elias, zoals altijd. Hij was hier vaker geweest voor tripjes naar familie, tussen het zakendoen door. Zijn tantes woonden nog in deze streek, maar zelf was hij al lang verhuisd naar Pruisen. Zijn moeder woonde daar ook, net als zijn zus. Zij verbleven in het kleine hotel in het dorp. Hij wilde niet dat men roddelde over zijn huwelijksnacht. Te veel of te weinig geluid was al reden voor gesprek.
Elias keek naar het bed, waar bloemblaadjes op waren uitgestrooid. "Onpraktisch", mompelde hij, en veegde ze van het bed. Hij deed zijn schoenen uit en liep op zijn sokken naar de fles whisky die in de hoek van de kamer pronkte. Zijn merk. De eigenaar had notities gemaakt. Hij schonk zichzelf een groot glas whisky in. Hij wees naar de fles witte wijn die in een emmer ijs stond. "Wil jij wat?" Hij pakte een glas voor Amelia en schroefde de dop open, zonder antwoord af te wachten. Hij drukte het glas in haar handen. "Laat ons proosten, op ons huwelijk, op onze huwelijksnacht." Hij aarzelde toen hij dat gezegd had.
"Ik bedoel niet dat je vannacht..." Maar hij wist niet goed wat hij moest zeggen, want hij wilde wel dat ze vannacht...
"Maak het jezelf gemakkelijk." Hij streelde even teder door haar haren. Hij voelde de alcohol. Zijn gezicht kwam wat naar voren, hij kuste haar. Het ging even stuntelig, als een eerste zoen van een puber. Hij zette met één hand het glas achter zich neer en greep haar middel vast. De middel van zijn echtgenote.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Het leek niet lang te duren voordat het bruidspaar het hotel naderde. Een onzeker gevoel verzamelde zich in Amelia's onderbuik. Het besef dat ze steeds verder bij haar familie vandaan raakte drong langzaam tot haar door, en bovenal was ze ongerust over wat er deze avond nog ging volgen.
Naast dat ze vooral naar buiten had gekeken tijdens de reis had ze ook onopvallend het lichaam van haar man in acht genomen. Elias was niet de man waarop ze verliefd was geworden, of die haar het sprookjeshuwelijk kon geven waar ze van gedroomd had. Het was niet de man waar ze zich in de eerste instantie tot aangetrokken voelde. Dat kwam niet zozeer door zijn uiterlijk, door zijn volle baard en rode haren, en zijn brede postuur. Het was zijn norse uitstraling en hartgrondige woorden die haar afschrikten. Ze was gauw angstig dat ze iets verkeerds zou zeggen, of iets op het verkeerde moment zou zeggen. Ze herinnerde zich eraan hoe hij haar had aangesproken op de bruiloft, eerder op de dag. Amelia bedoelde het goed, maar ze had voor haar beurt gepraat en hij had haar op haar plaats gezet in het bijzijn van de andere mannen. Ze slikte moeilijk en probeerde de gedachtes van haar af te zetten. Ze moest hem een kans geven, ze waren nu in het huwelijk verbonden.
Bij het hotel kwam de koets tot stilstand en niet veel later opende de koetsier de deur en gaf een hand aan Amelia om haar helpen uit te stappen. Ze glimlachte dankbaar naar hem, en even later liep ze met haar man het hotel binnen. Met grote ogen nam ze de luxe ruimte in zich op, niet eerder was zij in een hotel geweest. Daar was simpelweg het geld niet voor, en bovenal was dat overbodig. Ze maakte geen uitstapjes met haar familie.
Ze werden naar de bruidssuite gebracht door een jongen van de receptie, die met de zware koffers voor hun uitliep. Aandachtig luisterde ze naar de woordenwisseling die Elias vlug met hem voerde. Haar blik viel op het gezicht van de jongen, die even later met een royale fooi de kamer verliet. Hij verachte hem, maar ze besteedde er geen verdere aandacht aan.
Ze vond kort de tijd om haar mantel uit te trekken toen Elias zijn stem de ruimte vulde. Ze draaide zich om en keek naar de fles wijn. Tijd om te antwoorden had ze niet, want haar man had haar al wijn ingeschonken. ''Ja, natuurlijk.'' Zei ze, alsof ze de keuze had gekregen. Ze deed een paar stappen in zijn richting en nam het glas in haar hand. Haar blik viel op de whisky die hij voor zichzelf had ingeschonken. ''Laat ons proosten, op ons huwelijk, op onze huwelijksnacht,'' hoorde ze hem zeggen. Met grote ogen keek ze hem aan. Haar wangen kleurden licht, terwijl een kleine glimlach op haar lippen verscheen. Ze wist ook niet zo goed wat ze moest antwoorden op de volgende woorden die hij sprak, maar daar had ze geen tijd voor. Ze voelde zijn hand langs haar gezicht. Zijn gezicht kwam dichterbij, en plotseling kuste hij haar. Ze werd zo overrompeld, dat haar glas bijna uit haar handen viel. Ze voelde zijn hand om haar middel waardoor hun lichamen dichterbij elkaar kwamen. Het drong tot haar door wat er ging gebeuren, en het beangstigde haar. Ze legde een hand op zijn borst en duwde hem voorzichtig van zich af. ''Elias, ik weet niet...'' Ze wist niet wat ze moest doen, Amelia had geen ervaring op seksueel gebied en dat was logisch. Het was vanzelfsprekend dat ze geen seks had voor het huwelijk, maar daar kwam bij dat haar moeder er ook nooit met haar over had gepraat. Ze zette haar glas neer en haalde een speld uit haar haar, waardoor haar lange lokken over haar schouders vielen. Zachtjes beet ze op haar lip. ''Sorry, ik hoop gewoon..'' - minder praten, zei ze tegen zichzelf. Ze leunde naar voren om hem te kussen, deze keer wilde ze zelf de eerste stap zetten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld