ORPG - Mob Ties - Forum - Virtual Popstar

Paran0id schreef:
Vincent Cafaro

Het vrijlaten van een prostituee was een zijde aan de deal waar hij geen aandacht aan besteedde. Hij zou haar na het bevestigd zien van zijn beloftes wellicht dan echt vrijlaten, maar hiervoor was het geen minuut van zijn tijd waard. Het gezucht van zijn tegenstander beloofde dan wel afkeer, hijzelf had er geen baat bij de dame van haar banden met de Italiaanse onderwereld te ontdoen tenzij de Amerikaan waarmaken kon waar hij zo zelfzuchtig over sprak. Hij zou wel zien of het aangerichte bloedbad zou voldoen aan zijn eisen.
"Once you hold your end of the deal, Sawyer Hayes, you get the prostitute."
Een naam aan haar gedaante linken weigerde hij, haar net als de vele anderen onder zijn naam gezien als onwaardige arbeiders. Schorem waren deze die het vuile werk opknapten alsof hun leven ervan af hing. Velen hadden dit pad zelf bewandeld en kwamen smekend naar hem voor de baan, kruipend op hun blote knieën en handen.
Hij greens, klinisch van hem weggekeken naar de deur die met gekraak in beweging kwam. "Ahh, eccola li '." Zijn hand met de sigaar hief hij op, het teken uitgebracht dat het aan Luciano was de kamer te verlaten, dat wat met een gehoorzame knik in werking werd gezet. Adrina bekeek hij als ze het kantoor instapte en gereserveerd om zich heen keek. "It's time for you to meet your new partner."

"Ahh, there she is."

-

Adrina

Het bloedige verband wikkelde ze van haar knokkels af, leunende tegen het deurkozijn indien haar ogen de ruimte onderzochten. Het was een nieuweling, geboeid met ketenen aan zijn polsen en gesierd met een blik vol afkeer. Ze herkende zijn postuur nergens van. Desalniettemin had ze woord horen rondgaan over een indringer en wel een van de Amerikaanse Rebellions die zich op hun parkeerplaats vertoond had, als een zwakkeling die zich worp in het hol van de leeuw. Ze bezat geen medelijden. Daarentegen, ze vond het lachwekkend.
"Avevi bisogno di me?" Haar stem met weerzinnige ondertonen verduidelijkt in de heersende stilte. Ze werd gestoord midden in haar gevecht en tevens zonder helderheid over de geëiste opkomst, en dat terwijl ze een van de mannen met voorsprong in de wedstrijd in elkaar aan het timmeren was. Alsof ze haar dwars wilden zitten in haar dagelijkse momenten van geluk.
De deur hoorde ze ruw achter zich sluiten, Luciano over haar schouder zien verdwijnen in het gangpad om zijn weg van het kantoor vandaan te banen. De kilte waarmee ze aangekeken werd door Cafaro beantwoordde ze met dezelfde uitstraling; ijzig bleef ze hem aankijken, gewacht op het antwoord onderwijl ze zichzelf verder ontdeed van de stof om haar handen.
"Got a new job for you." Rook zag ze uit zijn mond verdwijnen, zijn uitspraken geïllustreerd met het uitstoten van het teer alsof het afgedankte zuurstof was. "You're gonna get yourself introduced in the Rebellions, to kill Alexander Hayes. And he's gonna help you do that."

"You needed me?"

Varamyr schreef:
''That's fine by me.''
De gekozene verscheen in de deuropening, de man verdween. Het waren nu zijn ‘secondant’, de deels verantwoordelijke voor de verloop van zaken aangaande Cosa Nostra en hijzelf die hun aanwezigheid kenbaar maakte in de afgesloten ruimte. Hij wierp een korte blik naar de onbekende, wijl hij haar aanzien in zich op wilde nemen, alvorens de gevolgen van Vincent’s onderdaan zijn afwezigheid hem duidelijk werd. Hij ketende hem. Hij was vermoedelijk de enige die de sleutel van zijn handboeien in bezit had.
Passief rolde hij met zijn ogen.
‘’And when it comes to unfettering me?’’
"You'll be able to move your wrists freely soon, Hayes."
''What is your definition of 'soon'?''
‘’Hawaiian time, princess.’’
Hij schonk weinig aandacht aan het feit dat de Italiaan zijn wens in de wind sloeg door achteloosheid. Hij had het eerlijk gezegd al zien aankomen, gezien hij geen belangstelling had voor de toestand waarin Sawyer beland was.
Hij stond op, er het zwijgen toe gedaan. Een laatste blik van nonchalance werd hem gegund vooraleer hij zich voortbewoog naar de uitgang van het pand. Hij was niet afhankelijk van zijn rivalen wat betreft de verlossing van het metaal rond zijn polsen. Het had hem verblijd indien zijn onderbaas hem de benodigde sleutel overhandigde, maar die werd hem niet gegund en aldus moest hij zelf de dynamiek rond zijn polsen weer terug zien te vinden. Een paperclip dan wel een haarspeld zou hem daarbij helpen.
Toen hij de begaande grond bereikte, stond hij wederom de naargeestige sfeer bij die de omstanders veroorzaakten. Desalniettemin kon hij het complex verlaten zonder fysiek aangevallen te worden door één van zijn rivalen. Ontstemd liep hij naar zijn auto toe, die met moeite geopend om vervolgens een paperclip uit zijn opbergruimte te nemen.